ความคิดเห็นที่ 1 แล้วก็ถึงวันที่ผมรอคอย ตอนนั้น ผมคิดว่า วันนี้เป็นวันที่ฝันของผมจะเป็นจริง แต่ไม่ใช่เลยครับ มันเป็นเพียงการเริ่มต้น ผมตั้งใจมาออสเตรเลียสองอาทิตย์ก่อนโรงเรียนเปิด เพื่อจะได้มีเวลาหางานทำ ผมออกเดินทางมากับเพื่อนอีกคน ด้วยเงินติดตัวก้อนสุดท้ายของผมจำนวน 10,000 บาท (ผมจ่ายค่าเช่ากับค่ามัดจำบ้านมาล่วงหน้าแล้ว) ตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่ามาถึงก็จะออกหางานเลย เก้าชั่วโมงบนเครื่องบิน (ผมนอนไม่หลับเลย) รวมกับอีกสามสี่ชั่วโมงที่สนามบิน ทำเอาผมแทบจะไม่อยากขยับตัวไปไหนหลังจากมาถึงห้องเช่าอันคับแคบ แต่ผมก็กัดฟัน ฮึดสู้ขึ้นมา คิดซะว่า อย่างน้อยก็ออกไปเดินดูลาดเลา ทำความคุ้นเคยกับเมืองก็ยังดี ห้องเช่าของผม อยู่ห่างจากตัวเมืองไม่มาก นั่งรถเมล์ไม่กี่ป้ายก็ถึง แต่ถ้าเดินนี่ก็มีเหนื่อยเหมือนกัน แต่ผมก็เดิน ทำไงได้ ผมไม่มีทางเลือกอื่นแล้วในตอนนี้ วันนั้นทั้งวัน ผมและเพื่อนเดินเข้าออกร้านอาหารไทยในเมืองได้สองร้าน (ผมปริ๊นแผนที่ ชื่อและที่อยู่ร้านมาก่อนแล้ว) ทำได้เพียงทิ้งใบสมัครไว้ ก่อนจะกลับมาที่พัก แล้วผมก็หลับเป็นตายไปเลยในคืนนั้น วันรุ่งขึ้น ผมกับเพื่อนก็ออกไปหางานอีก อาทิตย์นั้นทั้งอาทิตย์ ชีวิตของผมกับเพื่อนก็ดำเนินอยู่แบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา วันแล้ววันเล่า งานก็ยังไม่ได้ เงินที่เตรียมมาก็เริ่มร่อยหรอทั้งที่ใช้ประหยัดสุดชีวิต หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ผมก็ยังหางานไม่ได้ แม่ผมโทรฯมาทวงค่านมลูกผมงวดแรกแล้วด้วย ตอนนั้น ผมเริ่มเครียด เพราะถ้าเงินหมด ผมจะทำยังไงดี ผมไม่รู้จักใครที่นี่ ไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อนที่พอจะหยิบยืมได้ แต่ก็นับว่าโชคผมยังพอมีอยู่บ้าง ที่สามสี่วันจากนั้น ผมกับเพื่อนก็ได้งานที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง เจ้าของร้านอาหารเป็นคนไทยที่แต่งงานกับคนที่เป็นซิติเซ่นที่นี่ เป็นร้านขนาดกลางอยู่ไม่ห่างจากที่พักของผมเท่าไหร่นัก ผมเริ่มต้นด้วยการทำงานฟรี (เขาบอกว่า เป็นการฝึกงาน) หนึ่งวัน ช่วงแรก ๆ เขาให้ผมทำอาทิตย์ละสามวัน ซึ่งผมกับเพื่อนก็ยอม (ตั้งใจไว้อีกว่าวันที่เหลือจะไปหาร้านอื่น หรืองานอื่นทำ) เด็กใหม่อย่างผม ทำทุกอย่างเท่าที่คนที่มาอยู่ก่อนจะให้ทำครับ ส่วนตัวผม ผมไม่เกี่ยง ถือซะว่า เราทำมาก เราก็รู้งานมาก เสร็จงานวันแรก ทำให้ผมเข้าใจชีวิตของงานบริการในร้านอาหารไทยของที่นี่ว่าเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน แว๊บนึง ผมคิดว่า ตอนผมทำงานอยู่เมืองไทย ผมทำงานทั้งอาทิตย์ยังไม่รู้สึกเหนื่อยขนาดนี้เลย แต่ก็แค่แว๊บเดียว เพราะใจผมยังสู้อยู่ พอโรงเรียนเปิด ผมก็ไปเรียนตามกำหนด ส่วนเพื่อนคนอื่น ๆ ก็เรียนบ้าง ขาดบ้างไปตามเรื่อง พองานที่แรกเริ่มเข้าที่ ผมเริ่มคล่องและทำงานได้ดีขึ้น เจ้าของร้านก็เพิ่มค่าแรงและเพิ่มวันทำงานให้ ถึงจะไม่มากแต่ก็ดีกว่าไม่ได้ จากนั้นผมก็ยังไปหางานที่อื่นทำอีก ผมทำทุกอย่างที่ได้เงิน ใครชวนไปทำงานอะไรที่ไม่ผิดกฎหมาย ผมไปหมด จนเวลาที่เหลือจากเวลาเรียนและนอน ก็คือเวลาทำงานของผม เดือนแรกของผมผ่านไปอย่างทุลักทุเล จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 19:35:26

ความคิดเห็นที่ 2   มารออ่านต่อครับ จากคุณ : rosenstolz เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 19:48:48

ความคิดเห็นที่ 3 รออ่านอยู่ครับ จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 19:51:00

ความคิดเห็นที่ 4   มารอจ้า จากคุณ : woody_toy เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 19:52:45

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเจียดเงินบางส่วนไว้ใช้เผื่อฉุกเฉิน และเป็นค่ากินอยู่ของผม แล้วส่งที่เหลือให้ทางบ้านหมด ซึ่งก็ไม่ได้มากมายอะไร แม่ผมบ่น ว่าเงินไม่พอใช้ ไม่พอค่านมลูก ไหนจะต้องไปจ่ายดอกเงินกู้อีก ผมไปเรียนด้วยจิตใจเลื่อนลอย ไม่มีสมาธิ ไหนจะคิดถึงลูก ไหนจะคิดถึงว่า จะทำยังไงถึงจะได้งาน ได้เงินเพิ่มให้มากพอกับค่าใช้จ่ายที่ผมมีอยู่ แต่ผมก็ไม่พบทางออกที่สว่างมากไปกว่าที่เป็นอยู่นี้ ทุก ๆ ครึ่งเดือน แม่ผมจะโทรมาถาม และเตือนผมเรื่องค่านมลูกและค่าดอกเบี้ย ถึงตอนนั้น ผมเริ่มรู้สึกท้อ ผมเริ่มนับวัน นับคืนรอ เพื่อให้โรงเรียนปิดเทอม ผมจะได้ไปทำงานฟาร์ม (อันเป็นความหวังสูงสุดของผมในตอนนี้) แล้วก่อนจะปิดเทอม เมื่อผมเห็นว่าผมเข้าเรียนครบ 85% ตาม minimum requirement แล้วผมก็เก็บข้าวของไปทำงานฟาร์มทันที ที่นี่เอง ที่ชีวิตของผม มาถึงทางเลือกที่ผมไม่อยากจะเลือกเลย วันแรก กับฟาร์มแรกที่ผมไปเริ่มงาน ผมตกใจมาก ที่เห็นเพื่อน ๆ ร่วมชะตาเดียวกับผมเยอะแยะมากมายที่นั่น ผมเริ่มเห็นเค้า ว่างานและเงินที่ผมหวัง ท่าจะมีอุปสรรคอีกแล้วกระมัง แล้วก็เป็นอย่างคาด เมื่อคนล้นงาน หัวหน้างานก็แบ่งงานให้ทำกันคนละสามวันต่ออาทิตย์ วันละสามชั่วโมง ผมแทบทรุดลงตรงนั้น ด้วยค่าจ้างอันน้อยนิดแค่นี้ มันจะพอค่าเช่าห้อง ค่าโน่น ค่านี่ทั้งที่ฟาร์มนี่ และห้องที่เช่าไว้ที่ซิดนี่ย์ นี่ยังไม่รวมเงินที่ผมต้องส่งกลับบ้าน ไหนจะต้องเตรียมไว้จ่ายค่าเทอมอีกหละ ผมทำงานที่ฟาร์มแรกได้ไม่ถึงอาทิตย์ ยังได้เงินไม่คุ้มค่าเช่าห้องกับค่ารถ แต่ก็ต้องหางานใหม่ เพราะยิ่งอยู่นานไป จะยิ่งเข้าเนื้อมากขึ้น โดยมีเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกับผมซึ่งตอนนี้สนิทสนมกันดีอีกสามคนเดินทางไปยังฟาร์มใหม่ ที่ฟาร์มที่สองนี้ หัวหน้างานบอกว่าเขาจำกัดคน ทุกคนจะได้ทำงานทุกวัน ซึ่งผมถูกใจมาก แต่ก็ยังไม่วาย มีปัญหาอีกจนได้ หัวหน้างานให้พวกผมอยู่ในห้องอย่างแออัด ห้องละหกเจ็ดคน (พวกผมจ่ายค่าห้องอาทิตย์ละ 70$ ต่อคน) ค่ารถก็โดนเก็บ แถมมีหักค่าโน่น ค่านี่เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ ที่สำคัญ เงินที่พวกผมควรจะได้ (ตามที่ตกลงกันไว้ว่าจะจ่ายทุกวันอังคาร) ก็ไม่ได้ตามกำหนด ทำงานไปได้ระยะนึง พวกผมก็มารู้อีกว่าโดนหัวหน้างานคนนี้กดค่าแรง (ผมถามเพื่อนที่เขาขึ้นกับหัวหน้างานอื่น เขาให้มากกว่าพวกผม 25% พวกผมเลยรวมตัว เจรจากับหัวหน้า ขอเพิ่ม ทีแรกเขาก็ยืนยันจะไม่ให้ จนพวกผมต้องบอกว่า พวกผมไม่สามารถอยู่ทำงานได้ด้วยค่าแรงที่น้อยขนาดนี้ สุดท้าย ก็ได้เพิ่มมาประมาณ 10% นิด ๆ จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:05:37

ความคิดเห็นที่ 6 รออ่านค่ะ จากคุณ : my-kokoro เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:06:48

ความคิดเห็นที่ 7   ตามอ่านอยู่ครับ จากคุณ : Ter เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:12:31 A:85.154.15.171 X: TicketID:182506

ความคิดเห็นที่ 8 มาปูเสื่อรอ อีกคนครับ .... จากคุณ : DurRezT เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:16:51

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณทุก ๆ คนนะคะ ที่อุตส่าห์อ่าน ขอบคุณแทนน้องเจ้าของเรื่องด้วยค่ะ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ตลอดเวลาที่ทำฟาร์มที่นี่ ก็มีเรื่องจุกจิกที่พวกผมโดนเอาเปรียบจากหัวหน้างานนี่อยู่เรื่อย ๆ นับวันก็ยิ่งมีเรื่องแบบนี้เพิ่มขึ้น แต่ที่ทำให้ผมและเพื่อนตัดสินใจเลิกทำงานให้เขาก็คือเรื่องที่เขาไม่จ่ายเงินให้พวกผมนานกว่าสองอาทิตย์ ทั้ง ๆ ที่เจ้าของฟาร์มจ่ายเงินมาแล้ว พวกผมเลยจองตั๋วกลับบ้าน พร้อมทวงเงินส่วนที่เหลือจากเขา แต่เขาก็ยังยึกยักจนนาทีสุดท้าย ก็ยอมจ่ายมาครึ่งนึง (อีกครึ่งนึง บอกจะจ่ายให้ทีหลัง) พวกผมก็จำต้องรับสภาพ กลับมาตั้งหลักที่บ้านเพื่อน เพื่อหาฟาร์มใหม่ทำ ผมหละอิจฉาเพื่อนผมคนนี้มากครับ เขาเป็นผู้หญิง มาเรียนที่นี่ อยู่กับพี่สาวที่เป็นพีอาร์ บ้านที่เขาอยู่ถึงจะเก่ามาก แต่ก็หลังใหญ่ เขาไม่จำเป็นต้องไปลำบากทำงานอย่างที่ผมทำ แต่เขาก็เลือกที่หาเงินเรียนด้วยตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่อย่างว่าแหละครับ ถึงเขาจะหาเงินไม่ได้ เขาก็ยังมีพี่เป็นที่พึ่ง และก็ที่นี่แหละที่ทำให้ชีวิตผมพลิกกลับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังเรื่อย ๆ นะครับ พวกผมเจอประกาศหางานที่ฟาร์มอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งไกลมาก แต่เมื่อปรึกษากับเพื่อน ๆ แล้ว ก็คิดว่าน่าจะลองเสี่ยงดูอีกสักครั้ง ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือนกับว่า งานนี้ เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายของผม เนื่องจากผมเสียเวลาไปกับสองงานแรกมากแล้ว และโรงเรียนก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้วด้วย ตอนนี้ เงินสดในมือผมที่มีอยู่ก็ไม่ถึงสามร้อย (หัวหน้างานฟาร์มที่แล้วค้างจ่ายผมอยู่อีกสี่ร้อยกว่า) ผมบอกอย่างไม่อายเลยว่า วันนั้นก่อนนอน ผมสวดมนต์อยู่นาน บนบานศาลกล่าวไปต่าง ๆ นานาด้วยจิตใจสับสน ขอให้ผมได้งานดี ๆ ทำซะที ถ้าไม่อย่างนั้น ผมคงจะต้องโดดเรียน ยอมเป็นโรบิ้นฮู๊ดให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ผมกับเพื่อนเดินทางไปยังฟาร์มที่สามนี่อีกครั้ง สำหรับผมแล้ว อย่างที่บอก ว่าที่นี่เป็นความหวังสุดท้ายของผมจริ งๆ   แล้วฟางเส้นสุดท้ายของผม ก็หลุดลอยไปกับสายลม เมื่อพวกผมไปถึงและเข้าพัก ก็ได้คุยกับเพื่อน ๆ ที่มาถึงก่อน เขาบอกว่าทำที่นี่มาเดือนนึงแล้ว ยังไม่ได้เงินเลยสักครั้ง ตอนนี้ ก็ทำงานรอเงินออก แล้วก็จะกลับ ได้ยินแค่นั้น สติผมก็หลุดลอยไปชั่วครู่ รู้ตัวก็ตอนที่เพื่อนมากระตุกแขน แล้วชวนกลับบ้าน นี่มันอะไรกัน ทำไมชีวิตผมถึงได้ซวยซ้ำ ซวยซ้อน ไม่รู้จักจบจักสิ้น แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 53 20:22:53 จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:20:46

ความคิดเห็นที่ 10 ตั้งตารอ  ตั้งคอรอ ตื่นเต้นครับ จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:29:21

ความคิดเห็นที่ 11 ผมกลับมาตั้งหลักที่บ้านเพื่อนคนเดิมอีกครั้ง เขาจัดห้องให้ผมนอนที่ชั้นสองของบ้าน ผมนอนมองเพดาน น้ำตาไหลทั้ง ๆ ที่พยายามแล้วว่าจะไม่ยอมอ่อนแอ หมดสิ้นแล้ว ความหวังที่ได้เรียนจบเมืองนอก ได้งานดี ๆ ได้เป็นพีอาร์ ได้อยู่พร้อมหน้าครอบครัว ผมโทรกลับบ้านด้วยจิตใจห่อเหี่ยว หวังจะได้กำลังใจสุดท้ายจากพ่อและแม่ หวังจะได้ยินเสียงลูก (แม้มันจะทำให้ผมร้องให้ก็ตาม) ผมโทรไป แม่เป็นคนรับสาย กำลังลังเลอยู่ว่าจะบอกข่าวร้ายกับแม่ยังไงดี แม่ผมก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า "น้าแกเค้ารู้ว่าแกได้งานฟาร์ม เขาขอเพิ่มดอกเบี้ยเป็น 4% นะ เดือนนี้ โอนเงินเพิ่มให้แม่ด้วย" จริง ๆ แล้วแม่พูดอะไรอีกหลายอย่าง แต่ผมไม่ได้ยินแล้วครับ น้ำตาผมไหลพรั้ก ๆ ถ้าไม่เกรงใจว่าผมอยู่บ้านเพื่อน ผมคงจะปล่อยโฮออกมาดัง ๆ ความรู้สึกหมดหวัง ท้อแท้ มันช่างโหดร้ายเสียจริงนะครับ ผมร้องให้อยู่นาน ก็ตัดสินใจคุยกับเพื่อน เพราะอยากระบายความอัดอั้น ผมเล่าเรื่องผมให้เพื่อนฟังบ้างแล้วครับ แต่ก็ไม่ได้เล่าละเอียดอะไร เพื่อนผมก็ฟังด้วยดีครับ เขาก็คอยให้สติผมอยู่เรื่อย ๆ ตามประสาคนที่เจอแต่โลกอันสวยงามแบบเขานั่นแหละ ผมเข้าใจ และก็ดีใจด้วยครับที่มีเขาเป็นผู้รับฟังความทุกข์ของผม ผมบอกเพื่อนว่า ผมตัดสินใจแน่แล้ว ว่าผมจะหนีไปเป็นโรบินฮู๊ด ทำงานหลบอยู่ที่ฟาร์ม เพราะตอนนี้ ผมไม่มีเงินพอค่าเช่า ค่าเรียน ไม่มีเงินพอค่าดอกเบี้ย ค่านม ค่าจิปาถะทั้งหลายแหล่ เพื่อนผมก็กล่อมผมอยู่นาน ให้นึกถึงอนาคต แต่ผมก็ยังมองไม่เห็นทางออกอะไรที่ดีไปกว่านี้ ใจผมตอนนี้คิดได้แค่ว่า โรบินฮู๊ดนี่แหละ ทางออกสุดท้ายทางออกเดียวของผม แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 53 20:39:11 จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:38:23

ความคิดเห็นที่ 12 รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : yuki_oh เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:47:42

ความคิดเห็นที่ 13 ผมเหมือนคนที่เดินมาสุดทาง ถอยกลับไม่ได้น่ะครับ รู้อยู่ว่าข้างหน้าเป็นเหว แต่ก็ต้องก้าวขาออกไปอย่างไม่มีทางเลือก ถ้าผมกลับไป สิ่งที่ผมจะเจอ คงจะเลวร้ายเกินกว่าที่ใครจะคิด สำหรับพ่อแม่ และญาติ ๆ ที่ตั้งความหวังไว้เต็มที่ ว่าคนที่มาเมืองนอกทุกคนต้องมีเงินเหลือเฟือ ต้องเป็นหน้าเป็นตาให้กับวงศ์ตระกูล มันเป็นค่านิยมที่ผมเกลียด แต่ผมก็ไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลงมันได้ และผมก็ไม่สามารถหลุดรอดจากวงจรนี้ได้ตราบเท่าที่พ่อกับแม่ผมยังมีชีวิตอยู่ และผมก็ยังต้องเลี้ยงดูท่านทั้งสอง ผมรู้จักพ่อแม่ผมดี ถ้าผมกลับไปในสภาพนี้ ทั้งสอง คงรับไม่ได้อย่างแน่นอน เพื่อนผมเห็นท่าจะไม่ได้เรื่อง เขาก็เลยปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว มารู้ทีหลัง ว่าเขาไปปรึกษากับพี่เขาเรื่องของผม นานแค่ไหนผมก็ไม่ได้ใส่ใจ น้ำตามันไหลจนหมดไปแล้ว ผมสงบลงนิดหน่อย แต่ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะโดดเรียน แล้วหนีไปทำงาน (หนีวีซ่าอะ พูดง่าย ๆ ) เขากลับมาอีกทีเขาก็บอกผมว่า เขาเล่าเรื่องนี้ให้พี่เขาฟัง พี่เขาให้คำแนะนำมาอย่างนี้ (พี่เขาไม่อยากให้ผมรู้สึกไม่ดีที่ต้องฟังคำพวกนี้จากคนแปลกหน้า เลยให้เพื่อนมาพูดกับผมอีกที) เขาเตือนผม ให้คิดถึงลูกให้มาก ๆ ถ้าโดดไปแล้ว เคราะห์ร้าย โดนจับได้ แล้วมันจะไม่ยิ่งแย่ไปกว่านี้หรอกหรือ ลูกที่ยังเล็กอยู่จะทำยังไง ไหนจะพ่อแม่ที่แก่เฒ่าอีก จะดีจะร้ายยังไง ก็ได้ชื่อว่าเป็นพ่อเป็นแม่ คนที่เดินทางผิด คิดจะกลับตัว มันอาจจะไม่มีทางกลับมาแล้วก็ได้ ถ้าหนีวันนี้ ก็ต้องหนีไปตลอดชีวิต แล้วเมื่อไหร่ จะได้กลับไปเห็นหน้าลูก กรณีของผม ยังมีทางเลือกอยู่ เรื่องดอกเบี้ย เขาแนะนำให้ผมยืนยันจะจ่ายเท่าเดิม แล้วรีบหาเงินไปไถ่ที่คืนมาก่อน (เขาขอดูความประพฤติผมอีกสักนิด ถ้าน่าไว้ใจ เขาว่าจะให้ผมยืมเงินไปไถ่ถอนที่คืน) ให้บอกน้าไปตรง ๆ บอกพ่อกับแม่ไปตรง ๆ เรื่องที่เราโดนหลอก โดนโกง ถึงมันจะเป็นเรื่องยากแค่ไหน แต่สุดท้าย ทุกคนควรจะต้องรู้ความจริง ส่วนเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวกับพ่อแม่ของผม พี่เขาแนะนำให้ผมวางใจให้นิ่ง ปล่อยวางมันลง เพราะถึงจะเก็บมาคิด มากลุ้มใจ ผมก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ (ผมคิดว่า พี่เขาควรจะไปบวชชีมากกว่านะครับเนี่ย) เรื่องงาน พี่เขาก็พอมีช่องทางที่พอจะช่วยสนับสนุนให้ผมทำงานได้ แต่นั่นก็ต้องขึ้นอยู่กับกึ๋นของผมด้วย เขาเป็นพีอาร์ เขาสามารถทำบางอย่างที่ผมซึ่งถือวีซ่านักเรียนทำไม่ได้ แค่นั้นแหละครับ ผมรู้สึกเหมือนกับคนที่กำลังจะจมน้ำ แล้วบังเอิญมีคนใจดีโยนท่อนไม้มาให้ยึดเกาะนั่นแหละ ถึงผมจะอยู่ที่ออสเตรเลียไม่นานเท่าคนอื่น ๆ แต่ผมก็เห็นอะไร ๆ หลาย ๆ อย่าง เห็นช่องทางทำเงินของคนที่เป็นพีอาร์อยู่พอสมควร กึ๋นน่ะ ผมมีครับ แต่ผมไม่มีวีซ่า และไม่มีเงินทุน พอพี่เขาบอกอย่างนี้ ผมก็เลยตัดสินใจ กลับไปเรียนต่อครับ (ผมไม่ขอลงรายละเอียดเรื่องงานนะครับ พี่เขาไม่อยากให้พูดถึงรายละเอียดส่วนนี้มาก แต่เขายินดีให้ผมแชร์เรื่องราวอื่น ๆ) ผมไม่รู้ว่ามันเป็นบุญเก่า หรือบุญอันไหน ที่มันช่วยผมไว้ในนาทีสุดท้ายแบบนี้ แต่วันนี้ ผมหลุดรอดจากการเป็นโรบิ้นฮู๊ดมาได้เพราะเพื่อนแท้ ๆ อย่างนี้เองหละมั้ง ที่เขาว่า คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:10:11

ความคิดเห็นที่ 14 อืมมมมมมม  จบแล้วเหรอครับ อยากรู้เรื่องงานจังเลยครับ  หลังไมค์เล่าให้ฟังพอจะได้มั้ยครับ ไม่ได้อยู่ออสครับ  แต่อยากรู้ จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:13:22

ความคิดเห็นที่ 15 ถึงแม้วันนี้ ผมจะเปลี่ยนใจกลับไปเรียนต่อ ผมก็ยังไม่รู้ครับว่าผมจะมีกึ๋นมากพออย่างที่พี่เขาหวังหรือเปล่า แน่นอน หนทางคงไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบแน่ ๆ แต่ผมก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดนะครับ สุดท้าย ผมขอให้เรื่องของผมเป็นอุทาหรณ์ สำหรับคนที่คิดจะมาขุดทอง โดยคิดว่าจะมาตายเอาดาบหน้าแบบผม คิดให้หนัก ๆ นะครับ หาทางหนี ทีไล่ไว้ก่อนมาจะดีมากครับ อย่างที่ผมทำ มันเข้าขั้นคนบ้านะครับ มีงานดี ๆ ที่มั่นคงทำ เงินเดือนก็ไม่ใช่น้อย ๆ ยังเสี่ยงมาแบบบ้าเลือด ตอนนี้ ผมคิดถึงลูก คิดถึงบ้านมาก ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะตั้งสติให้ดีกว่านี้ หาข้อมูล หาทุนให้ได้มากกว่านี้ ขอบคุณมาก ๆ ครับ สำหรับทุกท่านที่อ่าน หวังว่า เรื่องของผมคงจะเป็นประโยชน์บ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:20:21

ความคิดเห็นที่ 16 เพราะเหตุผลแบบนี้ ผมถึงได้บอกน้องๆ เสมอว่า อย่าคิดจะมาตายเอาดาบหน้า เพราะเราไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีดาบกี่ดาบให้ต้องฝ่าฟัน การมาขุดทองคือการพนัน บางคนมาแล้วโชคดีเจอบ่อทองในเร็ววันก็ดีไป บางคนมาก็เสมอตัว แต่บางคนโชคร้ายเห็นเหลืองๆ นึกว่าบ่อทองรีบกระโจนลงไป ที่ไหนได้กลายเป็นบ่อขี้ก็มี บางทีได้ยินเรื่องที่่น้องๆ มาร้องห่มร้องไห้เล่าให้ฟัง ผมก็ได้แต่ปลอบใจให้คำแนะนำตามสมควร ช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่านั้น แต่ที่น่าเศร้ามากที่สุดคือ คนไทยหลายๆ คนที่มาอยู่ที่นี่นานแล้ว ตั้งเนื้อตั้งตัวได้แล้ว ไม่ช่วยเหลือก็ไม่เป็นไร แต่การที่ใช้ความเหนือกว่าในสถานะด้านต่างๆ ของตัวเองเอาเปรียบพวกเด็กมาใหม่ด้วยวิธีการต่างๆ นั้น ผมก็ไม่รู้หัวใจเค้าทำด้วยอะไร จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:22:01

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ ฟังที่น้องนี่เล่าแล้ว ก็เลยนึกถึงคนนึงที่ไปโพสใน aussie thai เมื่อไม่นานมานี้ ที่มีลูกสอง เมียหนึ่ง เงินเดือนตอนนี้หกหมื่นหรือไงเนี่ย ที่บอกจะลาออกแล้วมาเรียนภาษา แต่เน้นทำงานเป็นหลัก แล้วให้เมียเลี้ยงลูกอยู่บ้านตามลำพัง ไว้ตั้งตัวได้ ค่อยย้ายตามมา เพราะงี้แหละ เลยคิดว่า เรื่องของน้องคนนี้ คงพอจะมีประโยชน์บ้าง เราก็คงทำได้แค่เตือนเท่านั้นแหละ ส่วนที่เหลือ ก็คงแล้วแต่ตัวของเขานั่นแหละ จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:31:19

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาเป็นกำลังใจให้กับ เจ้าของกระทู้นะค่ะ สำหรับคนที่อยากมาขุดทองต่างประเทศ อยากให้คิด หนักๆ เพราะหลายคนที่มาแล้วไม่เป็นไปตามเป้าหมายที่คาดหวัง จากคุณ : Pocatzila เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:32:24

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณ คุณ Pocatzila ค่ะ แล้วจะบอกน้องให้นะคะ ว่ามีอีกหนึ่งกำลังใจดี ๆ จากเพื่อน ๆ ชาวไกลบ้านมอบให้เขา ปล. จขกท. เป็นผู้ตัดแปะค่ะ แต่ก็ยินดีรับกำลังใจไปส่งต่อให้ :o) จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:56:53

ความคิดเห็นที่ 20 ตามอ่านจนจบ ขอโหวตให้นะครับ นานๆทีจะโหวต   ขอบคุณกระทู้ดีๆ ก่อนเข้านอน ราตรีสวัสดิ์นะครับ จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 22:01:59

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณคุณเถียร และทุก ๆ คน สำหรับกำลังใจให้คน ๆ นึง ที่เคยพลาด เราเองก็หวังว่าเขาจะผ่านพ้นมันไปได้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะเพื่อน ๆ พรุ่งนี้เช้าจะมาคุยต่อ จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 22:17:55

ความคิดเห็นที่ 22   เห็นใจครับ จริงๆไม่ต้องลำบากลำบนไปไกลตั้งแต่แรก แค่แก้นิสัยใช้เงินของน้องๆคุณพี่น่าจะง่ายกว่า ผมเองสวนทางกับพี่นะ ทิ้งงานจากเมืองนอกมาเริ่มเงินเดือนไม่กี่หมื่นที่เมืองไทยแต่ได้เมียดีเขาตามกลับมาช่วยกันเก็บ ช่วยกันสะสมตอนนี้สบายแล้วครับ ไม่ต้องไประเหเร่ร่อน ได้เป็นเจ้าของเต็มตัวครับ กลายเป็นว่าเมืองไทยโอกาสมีนะครับลองมองหาดู จากคุณ : คิดดู เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 23:34:00 A:202.139.223.18 X: TicketID:008482

ความคิดเห็นที่ 23 กำลังสนุกเชียวแต่จบแบบห้วนๆไปหน่อยนะครับ จากที่อ่านๆดูเหมือนกับว่าคนเราตอนแรกอาจจะมีลำบากบ้างแต่สุดท้ายก็จะไปได้ดีเองในต่างประเทศ เข้าใจว่าถ้าเรามีช่องทางในต่างประเทศมากพอก็มีโอกาสขุดทองที่นั่นได้สบายๆ แต่ช่องทางมันอาจจะลับมาก ถ้ารู้มากมันคงไม่ดีเด๋วแห่ไปแย่งกัน คุณน้องเจ้าของกระทู้เค้าเห็นช่องทางที่โน่น ชีวิตเลยเปลิ่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือในขณะที่หลายคนที่ไม่รู้เลยต้องทนลำบากต่อไป เหมือนพวกพี่ๆที่เอเย่นต์working holiday ว่าไว้หล่ะ ปีสองปีแรกทำงานมันต้องมีลำบากบ้าง พอปีสามปีสี่ เก็บตังค์กลับเมืองไทยรวยกันมานักต่อนักแล้ว คนที่เค้าเพิ่งไปมาเค้ายังอยากกลับไปอีกเลย เห็นเพื่อนๆที่ไปกันมา กลับมาใช้เงินกันสะพัด ถอยทั้ง Iphone BB Yaris ตอนนี้ต้องเก็บข้อมูลหารายละเอียดเรื่องงานและช่องทางไปพลางๆ ใครมีข้อมูลก็แนะนำกันนะครับ ส่งเงินกลับประเทศแยะๆ ประเทศชาติจะได้รวยๆ จากคุณ : สี่ ปี สี่ สถาบัน เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 23:47:00

ความคิดเห็นที่ 24 ขอถามหน่อยนะคะ ถ้าไปออสวีซ่านักเรียน ต้องอยู่กี่ปีคะถึงจะได้พีอาร์ จากคุณ : supielicious เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 00:06:20

ความคิดเห็นที่ 25 Work and Holiday มันไม่มีปีสองปีสามนะครับ มันมีปีแรกปีเดียวแล้วก็หมดเลยแค่นั้น ส่วนเรื่องพีอาร์ มันต้องมีคุณสมบัติให้เพียงพอ การอยู่นานอย่างเดียวไม่เป็นการทำให้มีคุณสมบัติเพียงพอได้ มีเพื่อนผมคนนึงถือวีซ่านักเรียนมาตั้งแต่ปี 2003 จนป่านนี้ก็ยังไม่ได้พีอาร์ จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 00:40:21

ความคิดเห็นที่ 26 หาเงินได้ ใช้เป็น เก็บเป็น กลับมาก็สบายไป แต่ถ้าหาเงินได้ ใช้หมด แล้วคิดว่าจะกลับไปหาใหม่ได้อีกนี่ เสียใจกันมาเยอะแล้ว โอกาสมีให้ทุกคน แต่ไม่ใช่ว่าจะได้มาบ่อยๆ คุณที่จขกท. เอามาบอกนี้ โชคดีที่มีคนให้โอกาส ถ้าไม่มีหละ โดดชัวร์ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะรอดหรือไม่ ขอให้คุณรักษาโอกาสที่มีคนหยิบยื่นให้ไว้ดีๆ จะกลับไทย หรือเริ่มต้นใหม่ที่นั้น ทางไหนดีกับตัวเอง มีอนาคต ก็เลือกทางนั้นดีกว่า เห็นด้วยกับที่ว่า แก้นิสัยคนทางบ้านให้ได้ก่อน ไม่งั้นก็จะโดนสูบเลือดสูบเนื้อไปตลอดชีวิต พ่อแม่พี่น้อง ก็เถอะ กตัญญูได้ แต่ต้องมีขอบเขต จัดสรรปันส่วนให้ดี อนาคตคุณ ลูกคุณอีกหละ นั้นสำคัญที่สุด ลูกคุณต่อไปก็ต้องโตขึ้นเรื่อยๆ อย่าคิดว่าไว้หาให้ตอนโตก็ได้ หาให้เป็นหลักประกันเสียแต่ตอนนี้เนี้ยดีที่สุด แบ่งไว้เป็นชื่อเค้าเลย จะได้ไม่มีใครไปยุ่งกับเงินที่คุณเก็บไว้ให้ลูกได้ วันข้างหน้าเกิดหาให้ไม่พอ ตัวคุณจะลำบากยิ่งกว่า  ขอให้คิดให้ดี ตอนที่ยังมีเรี่ยวแรงหาเงิน จากคุณ : dcapar เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 00:49:47

ความคิดเห็นที่ 27 สู้ชีวิตจริงๆ เยี่ยมมากครับ เป็นกำลังใจให้ครับผม จากคุณ : Lastchristmas_โอ๋ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 01:17:28

ความคิดเห็นที่ 28 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 53 01:56:09 จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 01:52:58

ความคิดเห็นที่ 29   จะให้เปลี่ยนแปลงสังคมไทยคงยาก เรื่องที่พ่อแม่หวังจะเอาแต่เงินๆๆๆ จากลูก แม้บางทีตัวลูกเองยังตั้งตัวไม่ได้ ส่่งเงินไม่ได้ กลับกลายเป็นความผิด กลับกลายเป็นว่าทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เสียหน้า กลายเป็นแรงกดดันที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น คือไม่ใช่ว่าจะไม่ทดแทนบุญคุณพ่อแม่ แต่... 1. คนเรากว่าจะมาถึงจุดที่เราคิดว่าเราจะ support คนข้างหลังหลายๆคนได้เนี่ย มันต้องใช้เวลา ขอเวลาตั้งตัวบ้าง 2. คนเราต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง คือทำงานส่งเงินให้พ่อแม่หมด แล้วชีวิตเราหล่ะ ต้องทนไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองจนกว่าพ่อแม่จะตายจากไปงั้นหรือ มันดูไม่ยุติธรรมเลยนะ กับโลกและเศรษฐกิจ ยุคนี้ ไม่รู้จะจบความคิดเห็นว่าอย่างไร แต่คนที่เป็นพ่อเป็นแม่ผ่านมาอ่าน ก็หวังว่าจะคิดอะไรได้บ้าง ชีวิตของคนสมัยนี้ มันไม่ได้ง่ายเหมือนคนสมัยก่อน อดทนแล้ว พยายามก็แล้ว แต่บางทีมันก็ยังไม่พอ ต้องให้เวลากันบ้าง อย่าเป็นพ่อแม่ที่เห็นแก่ตัวหวังแต่ได้ อย่างเดียว จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 04:50:40 A:66.91.83.102 X: TicketID:200571

ความคิดเห็นที่ 30   เห็นใจเจ้าของกระทู้มาก การมาอยู่เมืองนอกมันไม่ได้สวยหรูอย่างที่หลายๆ คนคิดหรอก ต้องอดทนและอดทนและอดทน เพื่อนเราคนนึงตอนมาที่นี่ ต้องทำร้านอาหารไทย แล้วโดนให้ล้างส้วม เลยยืนร้องไห้อยู่หน้าห้องส้วม เพราะตอนทำงานที่กรุงเทพฯ เป็นนายเขา มีลูกน้องให้ชี้นิ้วสั่งได้ พอมาอยู่ที่นี่ เพื่อเงิน ต้องทำทุกอย่าง มาเจอล้างส้วมนี่ บอกว่ารับไม่ได้ บ้านตัวเองยังไม่เคยทำเลย ส่วนอีกสองคนไปทำงานฟาร์ม คนนึงทำได้เดือนเดียวก็หนีกลับ บอกว่าทนไม่ไหว งานหนักมาก แดดร้อนนนนนนนนนนนนแบบแผดเผา กลับมาทีตัวดำเป็นเหนี่ยงเลย แทบจำไม่ได้ ส่วนอีกคนแพ้ยาฆ่าแมลง สู้ไม่ไหวเหมือนกัน เราว่าคุณน่าจะบอกครอบครัวไปตรงๆ ถึงสถานการณ์ เขาจะได้เข้าใจว่าคุณไม่ได้เงินค่าจ้างมากมายอย่างที่เขาคิด เรื่องดอกเบี้ยอย่าไปยอมจ่ายเพิ่ม คนไทยหลายๆ คนที่กลับไปเยี่ยมบ้านที่เมืองไทย บางทีก็พูดอะไรเกินจริงไปบ้าง โอ้อ้วดว่าทำงานได้เงินมากมาย อยู่เมืองนอกแล้วสุขสบาย ยังเคยเจออยู่คนนึง ตอนกลับไปเที่ยวเมืองไทย คุยจัง แล้วไปเวลาไปเดินชอปปิ้ง ยังบอกว่า ตั้งแต่มาเมืองไทย ยังไม่เจออะไรที่ถูกกว่าเมกาเลย ได้ยินแล้วคันปาก อยากถามว่า ที่เมกา ไปกินก๋วยเตี๋ยวนอกบ้านนี่ชามนึงนี่ถูกกว่าห้าสิบเซ็นต์อีกหรือ (ตอนนั้นก๋วยเตี๋ยวชามละสิบห้าบาท) เรื่องขอพีอาร์ ลองเข้าไปดุรายละเอียดในเว็บ www.immi.gov.au การมาอยู่ออสเตรเลียนานๆ ไม่ได้ทำให้ได้พีอาร์ น้องชายเจ้าของร้านอาหารไทยคนนึงที่ซิดนีย์มาอยู่ออสเตรเลียสิบกว่าปี ก็ยังไม่ได้พีอาร์ การจะได้พีอาร์ ต้องมีคุณสมบัติตรงตามที่ทางอิมฯ กำหนด เช่น จบสาขาวิชาชีพที่ทางออสเตรเลียขาดแคลน มีความรู้ภาษาอังกฤษอยู่ในเกณฑ์ที่ทางอิมฯ กำหนดไว้ ยังไงเข้าไปดูรายละเอียดในเว็บที่ให้ไว้แล้วกันค่ะ จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 05:18:32 A:121.214.135.165 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 31   คุณ ความคิดเห็นที่ 30 คุณเพื่อนเค้าหมายถึง "ของ" ทั่วไปหรือเปล่าคะ แบบไม่นับอาหารน่ะ ถ้าแบบนั้น ดิชั้นก็เห็นด้วย ของที่ขายในเมืองไทย แพงกว่าอเมริกาจริงๆ จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 05:46:49 A:66.91.83.102 X: TicketID:200571

ความคิดเห็นที่ 32 http://www.immi.gov.au ทำิิลิงค์ให้ครับ อ่านแล้วเห็นภาพมากๆครับ เพราะที่ตัวเองเคยเจอมาก็มีแบบนี้ (แต่ไม่โหดขนาดนี้) บางที่ก้เจอคนที่เค้าโดนหลอกมา อายุเยอะแล้ว ขายบ้าน ขายนามา เป็นหนี้เค้าหวังว่าจะมีชีวิตที่สบาย แต่มาแล้วทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่ถูกบอกไว้ เห็นภาพแบบนี้ทีไรก็รู้สึกเศร้าใจทุกที คนบางกลุ่มเห็นแก่เงินเล็กๆน้อยๆ ไม่สนใจว่าชีวิตคนอื่นจะเป็นอย่างไรเท่าไหร่ จากคุณ : testdive เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 06:17:41

ความคิดเห็นที่ 33   คุณความเห็นที่ 31 เธอไม่ได้บอกหรอกค่ะว่าเธอหมายถึงอะไร เห็นกลับจากช้อปปิ้งแล้วพูดขึ้นมาน่ะ ตอนขากลับ เธอขนของไปเต็มที่สี่กระเป๋าใหญ่ (มากับสามี เห็นว่าได้คนละสองกระเป๋า) ช้อปซื้อเสื้อผ้ามากมาย เห็นแม่แฟน (คนที่ว่านี้เป็นญาติทางแฟนเรา) บอกว่า เธอว่าจะเอาไปขายที่โน่น เราก็ เอ๊ะ ไหนว่าของที่เมกาถูกกว่าเมืองไทยทุกอย่าง แล้วขนไปขายนี่จะม่ีคนซื้อเรอะ เลยสงสัยน่ะค่ะว่าแกโม้เกินจริงหรือเปล่า จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 06:52:41 A:121.214.135.165 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆ ต่อไปค่ะ จากคุณ : Small town girl (Small town girl) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 06:58:44

ความคิดเห็นที่ 35 ที่บอกว่า "สำหรับพ่อแม่ และญาติ ๆ ที่ตั้งความหวังไว้เต็มที่ ว่าคนที่มาเมืองนอกทุกคนต้องมีเงินเหลือเฟือ ต้องเป็นหน้าเป็นตาให้กับวงศ์ตระกูล มันเป็นค่านิยมที่ผมเกลียด แต่ผมก็ไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลงมันได้" ก็เพราะเคยคิดอย่างนั้นเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ ถึงได้มาเมืองนอกเพื่อหาเงิน เป็นค่านิยมที่คุณผู้เขียนก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน ป.ล. ค.ห.ล่างๆ เราจับผิดตรงไหนคะ แค่พูดไปตามความรู้สึกและก็ความเป็นจริง ผิดด้วยหรอ เราชื่นชมเจ้าของเรื่องนะคะ เล่าเรื่องเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆที่คิดจะไปเมืองนอกเพื่อขุดทอง จะได้คิดใหม่ เราไม่ได้ตั้งใจจะว่าเจ้าของเรื่องแต่อย่างใด แต่แค่เราอ่านแล้วรู้สึกตรงนี้ว่า ไปโทษคนที่รออยู่ที่บ้านมาตั้งความหวังไว้เยอะ ก้เพราะคุณให้ความหวังเค้าไว้เยอะเหมือนกันรึเปล่า เพราะก่อนหน้าที่จะมาคุณก็คิดแบบนั้นเหมือนกันใช่มั้ย คนส่วนใหญ่ก่อนมาเมืองนอกก็วาดฝันกันไว้สวยงาม พอมาเจอเข้าจริงก็ไม่เป็นอย่างที่คิด ทั้งที่ก่อนหน้าก็มีคนเตือนมากมาย (จะอธิบายไงดี พูดไม่ถูก) แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 53 09:29:24 จากคุณ : my-kokoro เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 07:53:09

ความคิดเห็นที่ 36 ดอกเบี้ยร้อยละสามต่อเดือนน่ะมันมากไปนะคะ    กฎหมายให้เรียกได้ไม่เกินปีละสิบห้าเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ถ้าขึ้นศาลกันดีไม่ดีก็จะไม่ต้องเสียดอกเบี้ยเลยก็ได้... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 08:02:08

ความคิดเห็นที่ 37   เป็นกระทู้ที่ดีมากค่ะ อยากให้คนไทยทุกคนโดยเฉพาะคนที่คิดอยากจะมาขุดทองได้อ่านและคิดให้ได้ ส่วนตัว เปิดร้านอาหารที่นี่ ได้เจอเด็กไทยที่มาขุดทองที่นี่แล้วสงสารมาก อยากจะสรุปแบบหยาบๆว่า โดยมากมีการศึกษาดี เท่าที่เจอมาสมัครงานในร้านอาหาร ไม่มีใครยังไม่จบปริญญาเลย ประเภทเรียนยังไม่จบเลยมาหางานทำที่นี่ ยังไม่เจอ แล้วส่วนใหญ่เรียนกันมาดีๆทั้งนั้น ที่ร้าน จะมีวิศวกรเยอะมากเป็นพิเศษ มากันทุกสาขาวิชาทีเดียว (ไม่นับรวมคนที่มาเรียนต่อ)เห็นแล้วอนาจใจกับระบบการศึกษาในเมืองไทย อนาคตของประเทศ อยู่ที่นี่ คุณจะเจอกับอดีตวิศวกรเงินเดือนดีๆ มาเป็นเด็กล้างจาน มาเป็นคิทเช่นแฮนด์บ้าง เป็นเด็กคลีน(ทำความสะอาด)บ้าง ลองมาคิดดู เด็กเหล่านี้ ได้ค่าแรงกันวันละ $50 - 120 วีคละ $75(อยู่่กันยิ่งกว่าแรงงานพม่าในบ้านเรา - เด็กเค้าบอกเอง)- $120-150 แบบหรูอีกนิด เป้นห้องแชร์กับคนอื่นๆ ห้องนึงอยู่กันสองคนบ้าง แบ่งเช่า จริงอยู่ว่าส่วนใหญ่อยู่ในตึกหรูๆ เหมือนคอนโดหรูๆบ้านเรา มีสระว่ายน้ำ สปา แต่ เวลานอนก็รวมๆกันนิ๊ดนึง ... นี่คือสิ่งที่คุณต้องจ่าย แบบถูกสุดๆแล้ว ค่ากิน ถ้าไม่ได้ทำงานร้านอาหาร ก็แย่หน่อย อาหารที่นี่แพงมาก เพราะรัฐบาลที่นี่เค้าไม่ต้องมีนโยบายช่วยคนจน-เกษตรกรแบบบ้านเรา อาหารจึงเป็นสิ่งที่แพงมากๆ แม้ว่าคุณจะซื้อวัตถุดิบมาทำกินกันเองที่บ้าน มันก็ยังแพงมากอยู่ อยู่ๆไปก็เริ่มเรียนรู้ที่จะกินของง่ายๆถูกๆไม่เน้นคุณภาพนัก เอาพออิ่มไปวันๆ ค่าเดินทาง บางคนได้งานดีเิงินดี แต่หมดไปกับค่าเดินทางก็เยอะ ยิ่งที่นี่เค้าเพิ่งขึ้นไปอีกกว่า 10% ได้มั้ง ถ้าทำชิพละ $45-50 หรือแม้แต่ $60-65 ก็เหอะ ค่าเดินทางบางคนปาไปวันละเป็น $10 แล้วคุณจะเหลือเท่าไหร่ สำหรับคนที่มาเพื่อลงเรียนอะไรๆก็ได้เพื่อเอาวีซ่าเรียนแล้วมาทำงาน ก็ต้องเก็บเงินเผื่อเป็นค่าเทอมอีก แต่อย่าคิดหวังว่าอาจจะได้ภาษากลับไปเลย เพราะที่นั่งๆเรียนกันอยู่นี่ ก็เด็กไทยด้วยกันทั้งนั้น แล้วที่เรียนก็ไม่ได้เป็นวิชาความรู้อะไรมากมาย เพราะโรงเรียนเึค้าก็จัดสนองความต้องการของเด็กที่เรียน คือมาทำงาน ไม่ได้มาเอาวิชา เด็กบางคนเล่าให้ฟ้งว่า ต้องมานั่งเรียนวิธีใช้ word ใช้ excel แต่่จริงๆแล้่วจบวิศวะคอม ซึ่งน่าจะเก่งกว่าอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ก็ได้ ในความเป็นจริง คุณอาจจะเก็บเงินได้มาก(หรือพอได้) แต่อยากจะถามว่ามันคุ้มกันจริงๆเหรอ ประสบการณ์ทำงานของคุณที่เมืองไทยก็หยุดชะงักลง กลัีบไปก็ต้องไปเริ่มต้นต่อกันใหม่อยู่ดี ชีวิตความเป็นอยู่ ... มาทำงานงกๆอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง คุณมีความสุขกับมันจริงๆได้เหรอ ชีิวตที่ผ่อนคลาย สงบๆนิ่งๆ ไม่ต้องดิ้นรน มีแค่พอ ไม่ต้องไขว่าคว้าอะไรมากไปเกินกว่าที่กำลังตัวเองจะหาได้ ก็พอได้แล้วไม่ใช่เหรอ ... เคยมีใครลองคิดกันดูรึเปล่าว่า มันคุ้มจริงๆรึเปล่า อยู่เมืองไทยทำงานบริษัท อาทิตย์ละ5วัน มีวันหยุด ที่สำคัญอยู่ใกล้ๆคนที่รักเราและเรารัก รายได้ที่ได้ลองมาคำณวนหารกับสิ่งที่คุณได้และคุณเสียไปสิ ว่าคุ้มกันจริงๆรึเปล่า อยู่ที่นี่ มาทำงานใช้แรงงานนะ และต้องทำมากวันด้วย จึงจะได้มากพอทีึ่จะส่งกล้บไทย คุ้มรึเปล่า(หลายคนไม่มีวันหยุด ทำงานตั้งแต่ตีสี่ตีห้า เสร็จแล้วรีบไปเรียนแบบง่วงๆ ตกเย็นรีบต่อรถไปทำงานอีกที่ เลิกเที่ยงคืนตีหนึ่งกว่าจะถึงบ้่านกว่าจะได้นอน แล้วก็วนมาใหม่อีกวัน) โดยส่วนตัว ไม่เคยสบายใจเลยที่จะเห็นเด็กหน้าใหม่ๆเข้ามาประเทศนี้เพียงเพื่อจะมาขายแรงงาน ทั้งๆที่ถ้าอยู่เมืองไทย ก็เป็นมันสมองของชาติได้ จึงอยู่ที่ประเทศนี้ยังมีทองมาให้ขุดอยู่อีกมาก แต่คุณคิดว่ามันคุ้มกันรึเปล่า อย่าลืมคิดเผื่อไปด้วยว่า บางครั้ง บางคน (โดยมาก)มากันเป็นเืดือนๆก็ยังไม่ได้งาน ได้แล้วก็ตกงานอีกก็มี บางช่วงบางฤดูก็ต้องมีการลดคนงาน คุณก็อาจจะเป็นหนึ่งที่ถูกลด อย่าเอาแต่ฟังคำพูดโอ้อวดของคนที่เคยมาเพียงอย่างเดียว อย่าลืมว่าหลายครั้งที่คนเราก็มักจะพูดอะไรเกินจริงไปเพื่อให้ตัวเองดูดีทั้งนั้น ใครจะมาเล่าให้คนรู้จักฟังว่า เคยนั่งร้องไห้เพราะไม่มีเงินเหลือกินข้าว เคยต้องไปขัดห้องน้ำล้าง..เพื่อแลกกับเงินค่าแรงไม่มาก(ก็ยอม) เคยต้องแอบหยิแบอาหารในร้านอาหารเพียงเพื่อเอาไปกินในวันหยุด เคยต้องยอมทนเดินตากแดดแรงหรืออากาศหนาวๆเพื่อแจกเมนูแลกกับค่าแรงชม.ละไม่กี่เหรียญ เคยเป็นคนใช้บ้านฝรั่ง ฯลฯ เค้าไม่เล่าให้คุณฟังหรอกในเรื่องแบบนี้ ...จริงมั้ย จากคุณ : ริมหน้าต่าง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 08:26:34 A:110.174.9.50 X: TicketID:123605

ความคิดเห็นที่ 38 คห35 จะจับผิดเขาเพื่อ? ไม่เข้าใจจริง ๆ กระทู้ออกจะมีประโยชน์สำหรับคนกำลังตัดสินใจจะไป จากคุณ : Dior Homme เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 09:04:55

ความคิดเห็นที่ 39 อยากให้กิฟ #37 แต่ให้ไม่ได้ เอาอันนี้ไปละกัน จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 09:58:57

ความคิดเห็นที่ 40   คุณ ความคิดเห็นที่ 33 คุณเพื่อนคนนี้หน๋อ... ปากไม่ตรงกับใจ คริ คริ ------------ เห็นด้วยกับคุณ ความคิดเห็นที่ 38 คุณ ความคิดเห็นที่ 35 "ก็เพราะเคยคิดอย่างนั้นเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ ถึงได้มาเมืองนอกเพื่อหาเงิน เป็นค่านิยมที่คุณผู้เขียนก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน" -- ก็คุณเจ้าของกระทู้เค้าก็เล่า prove ให้ฟังแล้วไงคะ ว่า "ค่านิยม" แบบนี้น่ะ มัน "ไม่จริง" แล้วจะมาพูดถากถางอีกทำไมหน๋อ... ไม่เข้าใจ จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 10:24:17 A:66.91.83.102 X: TicketID:200571

ความคิดเห็นที่ 41 มองเห็นภาพชัดเจนมากคะ ขอบคุณจขกท และ คห 37 คะ จากคุณ : แม่ไข่หก เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 10:39:46

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่า หวังว่าจะไปสะกิดใจคนที่กำลังตัดสินใจทิ้งทุกอย่างที่ไทย แล้วมาตายเอาดาบหน้า ขอให้น้องที่เล่า เรียนจบได้กลับบ้านอย่างมีความสุขนะคะ ที่ผ่านมาถือว่าเป็น ปสก ชีวิต จากคุณ : pixp เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 10:45:17

ความคิดเห็นที่ 43   พี่เขาเตือนก็ดีแล้ว พี่เขายังดีที่เป็นผู้ชาย เมื่อก่อนมีผู้หญิงอยู่คนลำบากหนักๆเข้าค่าเช่า ค่าอาหารก็ไม่มี กับพวกแขกปากี แขกมาเลย์ก็ต้องออกไปกับมัน ทีนี้มันก็เอามาพูด แล้วความเลวของแขกนะพี่มันหาเพื่อนมาอีกทั้งฝรั่งทั้งแขกบางคนมันพูดว่าแค่เลี้ยงข้าวก็มี จะไปตัวเปล่าก็ต้องระวังไว้ด้วยครับ จากคุณ : คิดดู เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 10:50:20 A:202.139.223.18 X: TicketID:008482

ความคิดเห็นที่ 44 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ผมขอขอบคุณเพื่อน ๆ ที่อ่าน ขอบคุณทุกความเห็นและทุกกำลังใจครับ จริง ๆ ตอนนี้ ผมยังไม่ได้ดีนะครับ แต่ผมได้โอกาสกลับตัว ไม่ต้องโดด ต้องหนี ซึ่งต่อไป อาจจะยังมีอุปสรรคหรืออะไรอีกมากมายที่ผมต้องเจอ แต่อย่างน้อย ผมก็ยังได้รู้ว่าชีวิตผมยังไม่ได้ถึงกับสิ้นหวังเสียทีเดียว ยังไง ผมก็จะสู้ต่อครับ ถ้าเป็นนักมวย ผมโดนน็อคลงไปนอนนับแปดในยกแรก ๆ ใจนึงก็นึกจะนอนต่อแล้วยอมยกธงแพ้เพราะเหนื่อยและท้อแท้สิ้นหวัง แต่มีแสงสว่างที่ผู้อื่นยิบยื่นมาให้ ทำให้ผมรู้สึกว่าผมควรจะลุกขึ้นมาชกต่อ ผมเองก็ยังไม่รู้นะครับ ว่ายกต่อไปผมจะโดนน็อกหรือเปล่า หรือว่าสุดท้าย ผมก็อาจจะแพ้คะแนน แต่ที่แน่ ๆ ในตอนนี้ ผมยังไม่แพ้นะครับ ผมไม่อยากเขียนยาวมาก ๆ ครับ จริง ๆ ตอนแรก ผมอยากจะเขียนบรรยายความโกรธ เกลียด เคียดแค้น ต่อทั้งชะตาของผม ต่อคนที่ทำไม่ดีกับผม หรือแม้แต่ต่อกว่างี่เง่าของผมเอง ผมอยากจะเขียนบรรยาย สรรเสริญถึงคนที่ช่วยเหลือ อยากจะทำอีกทั้งหลาย ๆ อย่าง แต่ผมเห็นว่ามันคงไม่ค่อยมีประโยชน์ต่อคนอื่น และคงไม่ได้ช่วยให้เนื้อความที่ผมอยากสื่อถึงคนอื่นๆ ดูดีขึ้นน่ะครับ เลยอาจจะรวบรัดไปสักหน่อย สำหรับเรื่องที่ผมบอกว่าผมเกลียดค่านิยมนี้นั้น ผมเกลียดจริง ๆ ครับ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมเกลียดพ่อ แม่ ญาติ และคนอื่น ๆ ที่มีค่านิยมแบบนี้ ผมอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบนั้นมาตั้งแต่เล็กจนโต และผมก็ยอมรับครับ ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งที่ผลักดันให้ผมต้องมาเมืองนอก ผมยอมรับว่าช่วงหนึ่งหรือหลาย ๆ ช่วง ค่านิยมที่ผมเกลียด มันก็มีอิทธิพลเหนือผมเหมือนกัน ก่อนที่ผมจะมา ผมก็รู้ครับ ว่าคนที่มาเมืองนอก ผิดหวังกลับไปก็เยอะ แต่ผมมั่นใจในตัวเองมาก ๆ ครับ ประกอบกับอยากจะไปสร้างอนาคตที่ดีปูทางให้ลูกผมนะครับ ผมก็เลยมา ขอบคุณอีกครั้งครับ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 13:33:19

ความคิดเห็นที่ 45 ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องเหล่านี้ ที่พวกเราคุยกัน โฆษณาเหล่านี้ จะเป็นกำลังใจให้ผมเสมอ ขออนุญาตแบ่งปันนะครับ จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 14:16:37

ความคิดเห็นที่ 46 ผมเชื่อว่า ทุกคนเข้มแข็ง ขอให้ทุกๆก้าวในวันนี้และวันข้างหน้าของพี่ๆ มั่นคงครับ จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 14:18:34

ความคิดเห็นที่ 47 พวกเรายังมีคนที่รักรออยู่ที่บ้าน ดูแลตัวเองให้ดีนะครับ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 53 14:21:28 จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 14:18:53

ความคิดเห็นที่ 48   ดิฉันคิดว่ามันเป็นกรรมค่ะ กรรมที่คุณต้องมาชดใช้ อันนี้ไปทางธรรมะ แต่คนเรามันขึ้นสูงสุดแล้วก็ต้องลงมาต่ำสุดค่ะ เช่นกัน ตกไปต่ำสุดแล้วก็ต้องขึ้นมาสูงสุดได้เช่นกัน ต่ำสุดสูงสุดของแต่ละคนนะคะ เพราะพระท่านว่ากรรมของแต่ละคนไม่เท่ากัน ใครมีกรรมดีมากก็มีความสุขมาก ใครมีกรรมดีน้อยก็ทุกข์มาก การที่คุณดูแลพ่อแม่เป็นกรรมดีที่คุณทำมา และลูกของคุณก็จะทำกับคุณเช่นกัน มีน้องคนนึงมาเหมือนคุณ กู้ยืมมาทำวีซ่า แล้วทำงานสองวันไม่พอค่าเช่า แล้วค่าวีซ่ากับค่าเทอมอีก สุดท้ายก็หนี ไปทำงานฟาร์มอย่างนี้แหละ โดนโกงจนสุดท้ายไปเจอคนออสฝากทำงานที่โรงงานมันฝรั่ง ทำ 5 วัน จาก 8 โมงถึง 6 โมง ก็สบายนะแต่วีซ่าไม่มีแล้ว สู้ค่ะ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว อีกหนึ่งกำลังใจค่ะ จากคุณ : คนอยู่ไกล เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 15:23:33 A:203.194.63.91 X: TicketID:205581

ความคิดเห็นที่ 49   อ่านแล้วเห็นใจจัง แต่เพื่อนเรานี่สิโชคดีเพราะมีคนเลี้ยงที่โน่นตอนนี้ได้พีอาร์ พึ่งกลับไปออสเมื่อวาน บอกว่าจะเริ่มหางานแล้ว เพื่อนผมอาจโชคดีที่วางแผนดีตอนต้น เราว่าถ้าเก็บเงินได้แล้วมาตั้งหลักที่ไทยดีกว่าครับ เคยไปต่างประเทศแล้วใช่ว่ามันจะง่ายอย่างที่คนอื่นเขาบอก ขอให้สู้ๆน่ะครับ อย่าเป็นโรบินฮู้ด จากคุณ : เอก เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 16:54:43 A:192.168.212.195 X:58.10.68.71 TicketID:144303

ความคิดเห็นที่ 50 ต้องขอบคุณ จขกท ที่เอาเรื่องนี้มาแบ่งปัน ให้คนที่คิดจะมาเรียนเพื่อขุดทอง ได้เห็นความจริงอีกด้านหนึ่ง เคยอ่านเจอ ในบอร์ดนึง มีคนเขียนเชียร์ให้กู้เงินมาเรียน คิดเข้าไปได้ เคยคุยกับเด็กที่ไปทำงานฟาร์ม เจอแบบที่เล่าก็มีเยอะ บางทีให้ค่าแรงตามจำนวนผลผลิตที่เก็บได้ หาร จำนวนคน เงินที่ได้ออกมา ไม่คุ้มค่าแรง ค่าเดินทาง ค่าเช่าบ้าน ที่สำคัญ ไม่พอจ่ายค่าเรียน สุดท้ายก็ต้องหนีวีซ่า หมดอนาคต ไม่รู้จะช่วยเค้าได้ยังไง ได้แต่ให้คำแนะนำ ยิ่งมาแบบนี้กันเยอะ สุดท้าย Supply ล้น ก็ยิ่งต้องแย่งงานกันทำ มีคนเสนอตัวทำงานฟรีกัน แล้วสุดท้ายจะเหลืออะไรค่ะ จากคุณ : Aunty Ann เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 16:58:28

ความคิดเห็นที่ 51 ตอนกลับไทยครั้งที่ผ่านมา เราเองก็เล่าตามความจริงตลอด อาจจะดูโหดร้ายไปบ้าง แต่ก็เล่าให้ลูกพี่ลูกน้องฟังตามจริงค่ะ ตอนแรกคนไทยก็มีค่านิยมแบบ จขกท บอก ญาติๆ ก็อยากมาเที่ยว(แล้วก็เดือดร้อนฉันอีก ไม่ว่างนะคะ หนูต้องทำงาน อี๊อยากมาก็ต้องหาคนนำทางเองแล้วอ่ะคะ) เรียนจบแล้วก็อยากลองมา หางานทำที่ต่างประเทศดู พอฟังเราเล่าจบเค้าก็เงียบๆ อึ้งๆ แบบว่า ทำไปได้นะแก อ่ะนะ เพื่อเงินนิ อยู่นี้ไม่มีเงินที ไม่รู้จะพึ่งคร่ายเลย อยากที่ จขกท บอก อ่านแล้วรับรู้ความรู้สึกแบบเก่าๆตอนมาแรกๆ ได้เลยว่า  งานอะไรหนูก็ทำหมด (ไม่ได้ดูสังขานตัวเองบางเลยยยย..) ก็ดีค่ะ อ่านแล้วมี ไฟ สู้!!! อีกครั้ง ขอบคุณที่เอามาเรื่องมาแชร์กันนะคะ จากคุณ : แม่นางหลิว เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 18:33:53

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณ จขกท มากครับ อ่านแล้วเศร้าใจ สังคมทุกวันนี้ช่างโหดร้ายเหลือเกิน ใครว่าอยู่เมืองนอกสบายครับ ดูภายนอกสวยหรูแต่จริงๆหลังฉากจะมีสักกี่คนกล้ามาพูดเปิดเผยอย่างนี้ครับ สภาพไม่ต่างกับแรงงานต่างด้าวที่เข้ามาทำงานในประเทศไทยเลย ตราบใดที่ยังแก้ปัญหาความจนในประเทศไม่ได้ ทำให้คนกินอยู่อย่างพอเพียงไม่ได้ ก็คงยังมีเหตุการณ์แบบนี้ให้เห็นได้ต่อไป จากคุณ : LIVERPOOH เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 19:24:05

ความคิดเห็นที่ 53 ครอบครัวเจ้าของกระทู้คล้ายๆครอบครัวเรา บางทีมันก็จุกในอกนะคะที่เห็นพี่น้องที่เคยลำบากมาด้วยกันแท้ๆเอาเปรียบ โดยมีคนที่เรารักแอบให้ท้ายอยู่ ไปเปลี่ยนนิสัยคนที่บ้านคงเป็นไปไม่ได้ คงต้องเปลี่ยนที่ตัวเองที่ต้องพยายามใจแข็งเข้าไว้ สู้ๆนะคะคุณเจ้าของเรื่อง จากคุณ : Auntie DEE เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 21:02:19

ความคิดเห็นที่ 54 ----------------------------------------------------------------------------------------------- สวัสดีอีกครั้งครับ ผมเพิ่งกลับจากทำงานร้านอาหารมา (ผมกำลังหาข้อมูลเรื่องงานใหม่ที่คนที่ช่วยผมเสนอมา เลยทำงานร้านอาหารไปก่อน) เหนื่อยครับแต่พอได้เงินครบตามกำหนด ถึงจะไม่มากแต่ก็ทำให้หายเหนื่อยไปได้ ดีใจอย่างมากมีเพื่อนหลาย ๆ คนอ่านเรื่องที่ผมเล่า ผมขอบอกเล่าเพิ่มเติมในบางเรื่องที่ผมยังไม่ได้ตอบนะครับ พอดีเมื่อกลางวัน ผมรีบออกไปทำงาน เขียนข้อความฝากพี่เขาไว้ให้ช่วยโพส (ขอบคุณครับพี่ ที่ช่วยโพส พอดีผมไม่มีอมยิ้ม แล้วก็ไม่อยากใช้บัตรผ่านมาโพสครับ)   เรื่องดอกเบี้ยเงินกู้ เป็นเรื่องที่ทำให้ผมตกอยู่ในสภาพน้ำท่วมปาก คนที่ผมกู้ เป็นน้าแท้ ๆ ของผม แต่เขาก็ไม่ยอมผ่อนผันให้ผมเลย เรื่องจะแจ้งความ ฟ้องศาล แม่ผมไม่ยอมหรอกครับ ผมเคยเปรย ๆ แล้ว สำหรับเรื่องที่ผมต้องทำงาน ได้เงินน้อย ผมก็บอกทางบ้านนะครับ แต่เหมือนกับว่าพวกเขาจะไม่เห็นภาพ หรืออาจจะไม่อยากเชื่อ สิ่งที่ผมยังไม่ได้บอกก็คือเรื่องที่ผมโดนตอนไปทำงานฟาร์มนี่แหละ ผมกำลังคิดอยู่ว่า จะลองหาวิธีอื่นบอกดู เผื่อพ่อกับแม่จะฟังผมบ้าง (คนอื่น ผมไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่ว่าเขาจะเชื่อหรือไม่เชื่อ) คงผิดที่ผมนั่นแหละครับ ที่ตั้งแต่เล็กจนโต คำพูดผม ไม่ค่อยมีน้ำหนักในสายตาของท่าน แต่ผมจะลองหาวิธีอื่นบอกดู ยังไม่ยอมแพ้อีกเหมือนกันครับ ผ่านมาหลายวันแล้ว ผมดีใจมาก ที่อย่างน้อย ผมไม่ได้เป็นโรบิ้นฮู้ด ไม่รู้จะสรรหาคำขอบคุณใด ๆ มาใช้เพื่อให้สมกับสิ่งที่เพื่อนและคนที่ช่วยเหลือผมได้ช่วยผมไว้ ความหวังของผมสำหรับในกระทู้นี้ ไม่ใช่เพื่อบอกให้คนหยุดคิดที่จะมาขุดทอง แต่ผมหวัง อยากให้เรื่องของผมเป็นตัวอย่างของคนที่คิด "จะมาตายเอาดาบหน้า" ไม่มีเงินหรือแผนสำรอง ไม่ได้เตรียมทางหนี ทีไล่ เหมือนอย่างที่คุณดอสบอกไว้ใน คห. 16 ขอบคุณคุณเถียร สำหรับวีดิโอนะครับ ผมดูแล้วน้ำตาเกือบไหลเพราะคิดถึงลูก (ยั้งไว้ทัน :) พรุ่งนี้ ผมจะมาคุยด้วยอีก สวัสดีคับ ----------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 21:22:31

ความคิดเห็นที่ 55 ตอนนี้ที่เมืองไทยมีโอนหนี้เข้าระบบไม่ใช่หรอครับ ก็โอนเข้าไปเลยซิครับ ดอกเหลือร้อยละหนึ่งครับ จากคุณ : หนุ่มไฮโซ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 21:36:31

ความคิดเห็นที่ 56 เหมือนขี่หลังเสือ ลงไม่ได้ แต่ก็เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ เพราะเคยผ่านมาเหมือนกัน แต่โชคดีเพราะบุญเก่า ผ่านพ้นมาได้ด้วยดี แต่ปัจจุบันก็เหมือนว่าเคยขึ้นสูงสุดลงสู่สามัญค่ะ ชีวิตพอเพียงดีที่สุดจริงๆ จากคุณ : จบโทเมืองนอก ก็ใช่ว่าจะสวยหรู (tuw-lek) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 21:48:19

ความคิดเห็นที่ 57 กลับมาทักทายเจ้าของกระทู้และคุณน้องของเจ้าของกระทู้อีกครั้ง ต้องบอกก่อนว่าตอนแรกแอบสงสัยในเนื้อหาของคุณที่โพสเล็กน้อยครับ เพราะคุณได้กล่าวถึงช่องทางที่คุณเพิ่งได้รับมาหลังจากผ่านความลำบากมามาก ที่ผมสงสัยนี่คือคนไทยที่อยู่ต่างประเทศมักชอบพูดเรื่องง่ายๆให้มันดูเป็นเรื่องยากๆและลึกลับซะงั้น เช่นถ้าอยากได้งานนะต้องไปติดต่อคนนี้เค้าจะพาไปหาคนโน้น และคนโน้นเค้าจะมีช่องทางจะพาไปรู้จักคนโน๊นอีกที ซึ่งสุดท้ายคนโน๊นก็เป็นแค่พ่อครัวในร้านอาหารไทยนี่เอง ไม่ได้ไกลตัวหรือลึกลับอะไรเลย ผมเลยโพสไปว่ามีความมีสนใจอยากรู้เรื่องช่องทางของคุณ ว่ามันมีลับลมคมในหรืออะไรแอบแฝงหรือเปล่า แต่เท่าที่อ่านมายอมรับว่าคุณโพสกระทู้อย่างจริงใจจริงๆครับ ประสบการณ์ของคุณนี้จะช่วยเด็กรุ่นหลังได้อีกเยอะครับ ยินดีกับน้ำใจเจ้าของกระทู้และคุณน้องของเจ้าของกระทู้ครับ จากคุณ : สี่ ปี สี่ สถาบัน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 22:01:01

ความคิดเห็นที่ 58 :) มีกำลังใจมาฝากเจ้าของกระทู้ จากคุณ : Cyber_d เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 00:17:34

ความคิดเห็นที่ 59 เรื่องมันเศร้าจริงๆคับ ผมอยู่อังกฤษก็ประมาณนั้น เเต่ไม่ได้ลำบากขนาดนั้นนะ เเต่โดยรวมเเล้ว อย่ามาเลยคับ จากคุณ : จะกลับเเล้วอีกไม่กี่เดือน (amen_osa) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 00:17:47

ความคิดเห็นที่ 60   อ่านไปด้วยน้ำตาไหลไปด้วย ทำอะไรขอให้คิดถึงลูกมากๆนะค่ะ พรุ้งนื้คงจะดีก่วาวันนี้นะค่ะ สุ้ๆๆๆ จากคุณ : นิด เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 07:47:25 A:121.92.154.130 X: TicketID:242651

ความคิดเห็นที่ 61   อยากให้อีกหลาย ๆ คนที่อยากไปต่างประเทศมากเหลือเกิน ให้เข้ามาอ่านกระทู้นี้ค่ะ จะได้เตรียมตัวเตรียมใจและเตรียมทุนไว้ก่อน ถ้าอะไร ๆ มันไม่ได้เป็นอย่างที่ฝันไว้จะได้รับมือได้ทัน ขอบคุณคุณเจ้าของเรื่องที่อุตส่าห์สละเวลามาเล่าประสพการ์ณชีวิตให้คนอื่นได้คิดได้อ่าน ขอให้คุณทำดีให้มาก ๆ กับเพื่อนและคุณพี่สาวของเพื่อนที่ได้ช่วยเหลือคุณไว้ คบคนดีคุณก็ได้แต่สิ่งดี ๆ นะคะ จะทำอะไรก็ขอให้ทำแต่สิ่งที่ถูกกฏหมายของบ้านเมืองเค้า สักวันนึงคุณอาจจะ็สามารถพาลูกมาอยู่กับคุณก็เป็นได้ ขอให้ผ่านทุก ๆ อย่างไปได้ด้วยดีนะคะ จากคุณ : lemonade เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 08:01:16 A:121.208.196.234 X: TicketID:009010

ความคิดเห็นที่ 62 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ คิดถูกแล้วที่ไม่โดด ถึงแม้หนทางนี้จะยากลำบาก แต่คุณเองจะเดินไปได้อย่างภูมิใจ สู้ต่อ สักวันต้องเป็นของคุณ จากคุณ : annana เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 08:10:29

ความคิดเห็นที่ 63 สู้ๆ ค่ะ ขอให้สิ่งเลวร้ายผ่านไปนะคะ จากคุณ : คนไทยในซิดนีย์ (ต้นไม้ในบ้านหลังเก่า) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 08:21:56

ความคิดเห็นที่ 64   เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้น่ะค่ะ เป็นคุณพ่อที่เยี่ยมมากๆๆๆ สู้ๆๆๆน่ะค่ะ จากประสบการณ์คนรอบข้างดิฉันที่เป็นโรบินฮู้ด หรือ โชคดีได้ลอตโต้ที่เมกา ก็มีทั้ง รวยเละ กลับมา  และ อยู่โน่น พอมีพอใช้ แต่ถ้าคนที่อยู่ 10 ปี ขึ้น ขยันทำงาน ไม่เกี่ยงงาน เน่า งานหนัก ประหยัด รับรอง ว่าไปได้ดี ถึง ค่าใช้จ่ายจะแพงกว่าบ้านเราแต่เงินเขา ก็ใหญ่ตาม ถ้าวางแผนการเงิน การงาน ดีๆๆ ฝันที่คุณ วางไว้ไม่น่าจะเกินจริงน่ะค่ะ จากคุณ : KRINGS (KRINGSUNNY) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 08:25:18

ความคิดเห็นที่ 65 ขอให้ได้ IELTS 6 ทุก part อย่างที่ตั้งใจไว้ละกันครับ จากคุณ : เด็กลำพูน เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 08:34:23

ความคิดเห็นที่ 66   เห็นใจเจ้าของกระทู้คับ จะบอกว่าคนเป็นพีอาร์มาจากเมืองไทยก็ใช่ว่าจะดีกว่าคุณ คนไทยที่นี่ส่วนมากมาทำอาชีพสิ้นคิดก็คือล้างจาน เสิร์ฟ แล้วก้อเปิดร้านอาหาร เอเย่นนักเรียนไทยมาเรียนในออสฯ เพราะว่าทำธุรกิจอื่นไม่ได้ ตัวเองก็อยู่ซิดนีย์เหมือนกัน มาจะเกือบสองปีแล้ว เป็นพีอาร์ก็จริงแต่ก็ยังไม่ได้งานที่ตัวเองอยากได้ ก็เลยเรียนหนังสือไปก่อนโชคดีที่ยังมีเงินก้นถุงอยู่ แต่ก็ใกล้หมดแล้วต้องรีบเรียนให้จบแล้วไปหางานที่ได้เงินเร็วๆ จะบอกว่าที่นี่ใครที่เคยบอกว่า Australian are easy-going นั้นไม่จริงคับ อันนี้ฝรั่งเขาไว้ใช้หลอกลูกค้าเวลาเขาอยากขายของ สร้างภาพ ให้คนมาจ่ายเงินเรียนในประเทศเขาเยอะๆ มาเช่าบ้าน มาซื้อของเขา มาทำงานใช้แรงงาน(ที่คนออสซี่ไม่อยากทำเอง)แล้วเสียภาษีเลี้ยงคนอื่นๆครับ ฝรั่งออสฯบอกว่าพวกเขาไม่ใช่ racist แต่จริงๆแล้ว "ใช่เลย" ถ้าคุณมาอยู่ที่นี่นานพอและอยู่นอกSydney CBDเพราะจะเห็นได้อย่างชัดเจน แต่เพราะกฎหมายห้ามพูดเรื่องนี้ เขาก็เลยต้องเปลี่ยนวิธีเล่นเกมเป็นแบบอื่นคับ เนื่องจากในประเทศนี้มีชนกลุ่มน้อยหลายเผ่าพันธุ์อยู่เยอะมากเนื่องมาจากความล้มเหลวของนโยบายรับผู้อพยพเข้าเมืองของรัฐบาล ตัวอย่างที่เคยเจอมากับตัวเองบ่อยๆ เช่นเวลาไปสมัครงานเขาบอกว่า "คุณสมบัติและประสบการณ์ที่คุณยื่นมานั้นถึงแม้จะดี แต่ก็ยังไม่ตรงกับที่ทางเราต้องการ ผู้สมัครคนอื่นตรงกว่า" หรือว่า "คุณไม่เคยทำงานในออสเตรเลียมาก่อนนี่" หรือว่า "ภาษาอังกฤษของคุณเราฟังไม่รู้เรื่องอ่ะ ไม่ใช่สำเนียงออสฯ พูดอะไรหรอ" หรือว่าชื่อนามสกุลของคุณสามารถบอกได้ทันทีว่าไม่ใช่ฝรั่ง ก็จะถูกคัดออกไปก่อนเลยโดยซอฟแวร์ที่ใช้screen resume ผู้สมัครงาน พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าเปิดประเด็นอื่น จากคุณ : พีอาร์โสดอยู่ซิดนีย์เหมือนกัน เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 09:32:27 A:123.243.30.49 X: TicketID:235048

ความคิดเห็นที่ 67   ต้องขอโทษด้วย หากใช้คำแรงและตรงเกินไปหน่อยกับความเห็นด้านบน จากคุณ : พีอาร เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 09:38:23 A:123.243.30.49 X: TicketID:235048

ความคิดเห็นที่ 68   ก็สังคมบ้านเรายังคิดเหมือนเดิมคือ ทำงานเมืองนอก ต้องได้เงินเยอะกว่า เลยแห่กันไป รวมถึงหลายท่านที่ให้ความเห็นในนี้ ก็คงจะเหมือนกัน เพียงแต่โชคดีมีลู่ทางก่อน ก็เลยไม่ต้องเป็นคุณโรบินฮูด แต่ปัจจุบันระเบียบต่าง ๆ มันเข้มงวดมากขึ้น เลยไม่ง่ายอย่างที่หลายคนต้องการ การไปทำงานต่างประเทศ ค่อนข้างเสียดายความรู้ของเขาเหล่านั้น อุตส่าห์ร่ำเรียนซะมากมาย สุดท้ายไปทำงานของคนที่ไม่ต้องเรียนเลย เป็นการลงทุนที่สูญเปล่าจริง ๆ การศึกษาบ้านเราสอนแต่วิชาการ แต่ไม่สอนให้คนของเรา รู้จัก "คิด" ให้เป็น ก็เลยเห็นวิศวกร ล้างจานในต่างประเทศกันเพียบ จากคุณ : SPORTERO (SPORTERO) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 10:22:46

ความคิดเห็นที่ 69 คุณ Sportero จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกนะครับ หลายๆ คนที่มาล้างจานต่างประเทศ ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าจะไม่มีความสามารถที่จะ "คิด" ทุกคนมีมาตรฐานการตัดสินสิ่งต่างๆ ไม่เหมือนกัน การที่คนเราทำในสิ่งที่คุณมองว่าไม่ดีไม่สมเหตุสมผล ก็ไม่ได้แปลว่าคนเหล่านั้นจะคิดไม่เป็นนี่ครับ จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 11:24:23

ความคิดเห็นที่ 70   ค่านิยมของการมาอยู่ต่างประเทศของตนไทย มักจะเป็นการถ่ายทอดจากรุ่นที่ไปอยู่ก่อน โดยจะเล่าแต่ประสบการณ์ดีๆ มีชีวิตสิ่งแวดล้อมที่ดีกว่าเมืองไทย ทำงานก็ได้เงินเยอะโดยได้รับเป็นชั่วโมง ซึ่งคิดแล้วค่าชั่งโมงหนึ่งมากกว่าค่าแรงขั้นต่ำของเมืองไทยอีก แต่ในอีกด้านหนึ่งที่ไม่ดีจะไม่มีการกล่าวถึง เนื่องจากจะเป็นการ Disgrace ตัวเอง ด้านที่ไม่ดีก็คือ ความจำกัดทางด้านภาษา, สถานะทางด้านสิทธิพลเมือง, สังคมและประเพนีนิยม, อาหารการกิน, การทำงาน และสภาพภูมิอาศ ยุคแห่งการขุดทองในต่างประเทศ มันสิ้นสุดลงแล้วตั้งแต่ เกิดเหตุการณ์ 9/11 ในเมกา ทุกประเทศทั้งในยุโรปแลเเมกาจะมีความเข้มงวดกับผู้ที่คิดจะย้ายถิ่นฐานเข้ามาอยู่ประเทศเขา เพราะเขาต้องคิดถึงความมั่นคงและปกป้องพลเมืองของเขาก่อน อีกทั้งเศรษฐกิจที่เสื่อมถอยอย่างมาก ตลาดแรงงานก็หดตัวเล็กลงๆ งานที่เมื่อก่อนคนท้องถิ่นเขาไม่ทำ เดี๋ยวนี้เขาทำหมด ทุกวันนี้ผู้ที่มาทีหลัง เมื่อเหียบเท้าลงแผ่นดินเขา แล้วสามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อได้เป็นวันๆก็ถือว่าสุดยอดแล้ว อย่าได้หวังว่าจะทำงานเก็บเงินได้เป็นล้านเลย จากคุณ : Monkeyshock เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 11:36:52 A:61.90.66.214 X: TicketID:238697

ความคิดเห็นที่ 71 คห68 สงสัยวัน ๆ จะมองคนอื่นแต่ในแง่ร้าย ถึงกล้าคิดว่าคนอื่น คิดไม่เป็น คุณน่าจะลองทำความเข้าใจกับคำว่า การเคารพสิทธิของผู้อื่นก่อนนะ แล้วตัวคุณจะเป็นผู้ที่เรียกว่า เป็นบุคคลที่มีจิตใจกว้างขวาง เมื่อใครสักคนกำลังลำบาก เราควรจะส่งเสริมกำลังใจ ไม่ใช่ต่อว่าเขา แนวคิดของคุณไม่ต่างอะไรกับบุคลลที่มีความคิดคับแคบ คุณน่าจะเสียดายองค์ความรู้ของคุณที่อุตส่าห์ร่ำเรียนมามากกว่าคนที่คิดจะไปขุดทองเมืองนอกซะอีก เพราะการไปของคนเหล่านั้น วัตถุประสงค์ก็แต่งต่างกันไป ซึ่งก็เพื่อคนรุ่นหลังและคนที่พวกเขารักในครอบครัว แนวคิดอย่างคุณ สมควรถูกตำหนิ อย่างเข้มงวด แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 53 12:44:39 จากคุณ : Dior Homme เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 12:43:39

ความคิดเห็นที่ 72   เรื่อง ขอ พีอาร์ กฎหมายเปลี่ยนแล้ว ค่ะ เค้า งดให้พี่อาร์จากการศึกษา 2ปี ยังไงจะเช็คกลับ ทางเพื่อนอีกทีให้แน่ใจ ลแ้ว จะมาบอกต่อ จากคุณ : ann_juliet เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 13:03:06

ความคิดเห็นที่ 73   คุณ ความคิดเห็นที่ 66 ขำข้ออ้างที่ว่า "ภาษาอังกฤษของคุณเราฟังไม่รู้เรื่องอ่ะ ไม่ใช่สำเนียงออสฯ พูดอะไรหรอ" อ้อ... หรอ... เพิ่งรู้ว่า สำเนียงออสนี่ พูดแล้วเค้าฟังกันเองรู้เรื่องด้วย 5555+ จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 13:55:24 A:66.91.83.102 X: TicketID:200571

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านแล้วสงสารน้อง (หรือพี่) เจ้าของเรื่องจริงๆ แต่ที่ติดใจอยู่หน่อยก็เรื่องของคนในบ้านนี่แหละ โวยวายมั่งก็ได้นี่ครับ ทำไมจะต้องไปแบกรับอะไรๆเองไว้ทั้งหมด อธิบายกันด้วยเหตุผลเค้าก็น่าจะเข้าใจมั่งแหละ ว่าการเงินของครอบครัวมันไปไม่รอดนะถ้ายังใช้จ่ายกันแบบนี้ อีกอย่างนึง เงินเดือนเรา ถ้าเราเป็นคนหาเงินเข้าบ้านคนเดียวเนี่ย คุมเองดีกว่าครับ อย่าให้พ่อแม่หมดเลย พ่อแม่ที่ดีเค้าต้องเข้าใจแน่ครับว่าลูกเองก็มีครอบครัวต้องมีเงินเก็บ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 53 15:53:13 จากคุณ : Pu'Chew เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 15:50:27

ความคิดเห็นที่ 75   เราไม่มีโอกาสได้พูดในฐานะลูกที่มีหน้าที่ต่อพ่อแม่ เพราะ พ่อแม่ทั้งฝั่งตัวและฝั่งสามีเสียไปแล้ว แต่ในฐานะแม่ที่มีต่อลูก เราจะไม่ทำให้ตัวเองเป็นภาระให้ลูกด้วย โดย ระหว่างที่ยังมีความสามารถในการทำมาหากิน ต้องออมเงินไว้ใช้โดยไม่อยากเป็นภาระให้ลูก และถ้าทุกๆคนทำตามขั้นตอนนี้ ลูกหลานต่อๆไปก็จะไม่มีปัญหาเรื่องการเงิน อยากให้ลูกกตัญญูต่อพ่อแม่ด้วยการพาท่านไปกินข้าว พาไปเที่ยว ดูแลสุขภาพ ในฐานะแม่ รู้สึกสะท้อนใจถ้าต้องทำให้ลูกลำบากอย่าง จขกท ค่ะ จากคุณ : Miracleone (Miracleone) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 16:24:02

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ เป็นกำลังใจให้เจ้าของเรื่องนะคะ อยากให้คนที่คิดจะมาออสฯได้อ่านกระทู้นี้เยอะ ๆ เคยเตือนน้องหลายคนว่าชีวิตเมืองนอกไม่สวยหรูอย่างที่คิด แต่ก็ไม่ค่อยจะฟังกัน ต่อให้จบการศึกษาสูง ๆ มาอยู่ที่นี่ อาจมีบ้างที่ได้งานดี ๆ ทำ แต่สวนใหญ่ยังชีพด้วยงานระดับล่าง ประเภทขัดกระได ไชรูส้วม ใช้แรงกายเข้าแลก ทำงานไม่ต่างอะไรจากแรงงานพม่าในบ้านเรา ยังสงสัยอยู่ว่าการได้พีอาร์เป็นใบเบิกทางสู่อนาคตอันสดใสจริงหรือ เพราะเห็นทั้งคนไทย และเพื่อนต่างชาติหลายที่ได้พีอาร์ ก็ไม่เห็นจะได้งานตรงสาขาที่เรียนมา ต้องทนอยู่กับ blue collar job กันเยอะแยะ จากคุณ : หมาหางงอ เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 16:36:34

ความคิดเห็นที่ 77   ความจริง ทุกคนมีฝัน แล้วก็อยากให้ฝันเป็นจริง หากเรามีโอกาสทำได้ อย่างคนที่เปิดร้านอาหาร นั่นก็เป็นฝัน แล้วก็มีโอกาสได้ทำให้ฝันเป็นจริง แล้วมีนักเรียนไทยมาขอทำงานมากมาย หากมองอีกด้านก็น่าจะเป็นประสบการณ์ของเหล่าวิศวะเหล่านั้นที่ไม่มีโอกาสได้ทำงานล้างจานในเมืองไทย แต่ได้ทำที่ต่างแดน เขาเหล่านั้นไม่รู้จักคำว่างานหนัก ลำบากหากอยู่เมืองไทย แต่อยู่ต่างแดนรู้หมด คนเหล่านี้หากกลับไปเมืองไทย เขาจะเข้มแข็งและเข้าใจชีวิตมากขึ้น อย่างที่ว่ามาเรียนเขาสอนเวิร์ด เอ๊กเซลให้ ก็เคยเรียนเหมือนกัน แล้วก็ทำได้ตั้งแต่ยังไม่มาออส แต่ที่มันได้มากกว่านั้นก็คือ ภาษาค่ะ เขาโยนหนังสือให้คุณเล่มนึง แล้วไปทำงานมาส่ง ต้องนั่งแปลคำสั่งมันเป็นชั่วโมงกว่าจะเข้าใจ มันเป็นการเรียนที่ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่ใช่อย่างบ้านเรา ทำตามผู้สอนทุกขั้นตอน ออสมันผิดกับบ้านเราตรงที่ว่า บ้านเราให้เรียนจบก่อนค่อยหางานทำ ออส เขาให้คุณไปหางานทำก่อน แล้วค่อยมาเรียน หากทำได้รัฐช่วยทุกคนแทบไม่ต้องจ่ายอะไรเลย ลูกชาย 2 คนเรียนยังไม่จบไฮสคูลเลย แต่เขาทำงานหารายได้ด้วยตัวเองแล้วจากร้านอาหารไทยน่ะแหละ ได้ไม่มากแต่เขาก็ดีใจที่หารายได้ด้วยตัวเอง แต่ที่อยู่เมืองไทย พ่อแม่ต้องหาเงินให้พอกับค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ส่วนเรื่องงานทีออสนั้น อันนี้เห็นด้วยว่าคนออสมันไม่รับเราง่าย ๆ เราอยู่ชนบท เห็นประกาศรับสมัครของธนาคาร คุณสมบัติเราก็ได้ ส่งเมลไป มันตอบกลับวันรุ่งขึ้นว่า ขอบคุณที่สมัครไป หวังว่าเราคงหางานอื่นที่เหมาะสมได้ อ้าว เรามีประสบการณ์จากเมืองไทย จบปริญญา ไม่รับ แต่คนที่มันรับเป็นคนท้องถื่น จบไฮสคูลเอง อีกธนาคารก็มีประกาศรับ อันนี้ไม่ได้ไปสมัคร ผจก.มันก็ให้เมียมันไปทำหน้าตาเฉย ก็แหละเมียก็จบ ม.6 จากบ้านเราเองเช่นกัน ไม่มีประสบการณ์อะไรด้วย อันนี้คิดว่ามันก็เล่นเส้นเหมือนกัน เราเลยต้องมานั่งล้างส้วมต่อไป ตอนกลับเมืองไทยเล่าให้คนข้างบ้านฟังว่าลำบาก เขาบอกไม่เชื่อหรอก เพิ่งได้ยินคนแรกทีว่าไปเมืองนอกลำบาก ขอให้กำลังใจทุกคนที่มาเรียนแล้วทำให้ฝันเป็นจริง อย่างน้อยประสบการณ์จากต่างแดนมันก็ทำให้เราใช้ชีวิตในอนาคตได้อย่างระมัดระวัง จากคุณ : คนอยู่ไกล เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 18:11:27 A:203.194.62.27 X: TicketID:205581

ความคิดเห็นที่ 78 เด็กๆ ไทยที่เมืองไทย มีสักกี่คนที่ทำงานหารายได้พิเศษให้ตัวเองส่งเสียตัวเองเรียนแบ่งเบาพ่อแม่ก่อนที่จะเรียนจบ ป.ตรี มีสักกี่ % กัน จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 22:58:54

ความคิดเห็นที่ 79 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- สวัสดีครับ ผมยินดีที่ได้แบ่งปันและยินดีรับฟังทั้งคำแนะนำ คำติ คำชมนะครับ และที่ยินดีไปกว่านั้นก็คือถ้าเรื่องของผมจะเป็นอุทาหรณ์ให้กับคนอื่น ๆ อีกหลายคนที่มาอ่าน ผมได้ยินเรื่องโอนหนี้ธนาคารเหมือนกัน แต่ถามพ่อกับแม่ ท่านไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยครับ ผมกำลังจะหาข้อมูลเพิ่มเติมทางเนตน่ะครับ ถ้าใครมีลิงค์หรือมีข้อมูลอะไรดี ๆ กรุณาโพสในกระทู้ จะเป็นพระคุณอย่างสูงสำหรับผมเลยครับ เท่าที่ผมพอจะทราบ เขาเปิดให้ลงทะเบียนกันไปนานแล้วเหมือนกัน ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ เขายังเปิดรับอยู่หรือเปล่า อีกอย่าง เหมือนกับว่า เจ้าหนี้ต้องยอมไปขึ้นทะเบียนด้วย ถ้าเป็นอย่างนั้น นี่ก็จะเป็นกระดูกชิ้นโต ที่ผมต้องฝ่า แต่เมื่อมีหนทาง ก็ต้องลอง จริงไหมครับ ก่อนที่ผมจะตัดสินใจมา ผมเหมือนกบในกะลา ที่มั่นใจในความสามารถของตัวเอง คิดว่าตัวเองเป็นคนเก่งมาก ๆ คนนึง จนทำให้มองสิ่งที่เขาเตือน ๆ กันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่พอมาเจอของจริง มันต่างกันราวฟ้ากับเหว คำเตือนที่ผมเคยอ่าน เคยได้ยิน มันดูหนักหนาและน่ากลัวได้ไม่ถึงครึ่งเมื่อเทียบกับชีวิตจริง แต่ถึงอย่างไร ผมก็ไม่อยากให้ทุกคนทิ้งความฝัน หรือหมดความหวังนะครับ เพียงแต่ให้ทำด้วยสติ เตรียมตัวให้พร้อมที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าไม่ถึงที่สุดจริง ๆ อย่าได้หวังมาตายดาบหน้าแบบผม ปล. ตอนนี้ ผมอายุ ๒๙ ครับ เผื่อใครที่อยากจะใช้สรรพนามเรียกผมเป็นน้องเป็นพี่หรือเป็นอย่างอื่นก็ยินดีครับ --------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 10:09:27

ความคิดเห็นที่ 80 แนะนำว่าถ้าผ่านพ้นเรื่องวีซ่าอะไรไปแล้ว ถ้ายังอยากทำงานใช้แรงงาน ให้ลองหางานตามโรงแรม ร้านกาแฟ ร้านอาหารของพวกฝรั่งอ่ะค่ะ จะได้เรทดีกว่าร้านอาหารไทย แล้วระหว่างนั้นก็ร่อนใบสมัคร ไปทุกที่ที่คิดออกเลยนะคะ รับสอนภาษาไทย พนักงานห้าง แจกใบปลิว หาของมาขายตามตลาดนัด ถ้ามีรถก็รับจ้างไปรับส่งสนามบิน ย้ายบ้าน เราก็แนะนำได้แค่นี้แหละค่ะ เผื่อ จขกท จะได้มองเห็นลู่ทางหางานเพิ่มขึ้น ได้เงินเพิ่มมาซักนิดซักหน่อยก็ยังดีกว่าไม่มีงาน จากคุณ : nokkynok เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 10:32:05

ความคิดเห็นที่ 81   ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 53 16:22:55 แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 53 12:03:05 จากคุณ : สู้ๆ (indulge corner) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 11:48:34

ความคิดเห็นที่ 82 คุณ จขกท ไม่ทราบว่าอยู่เมืองไหน สิ่งที่คุณทำ การส่งเงินให้พ่อแม่ ถือเป็นสิ่งที่ดีที่ลูกกตัญญูควรทำนะคะ อย่าไปคิดอคติต่อท่านนะคะ ขอให้มีกำลังใจไว้ ตามหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น ที่เมลเบิร์นจะมี The Leader หรือ พวก FairFax Community Newspapers จะมีลงโฆษณา หาคนแจก หนังสือพิมพ์ โบรชัวร์ตามบ้าน เวลางานเราก็จัดเองได้ น่าจะเป็นรายได้เสริมได้ ลองหาดูตามหน้า Classified อาจเป็นกรอบเล็กๆ ที่นี่เห็นมีลงประกาศหาเรื่อยๆ ญาติสามีพี่ที่อดิเลท เป็นนักเรียนเค้าก็รับงานนี้ ช่วงหน้าร้อน คนออสน่าจะไม่ค่อยอยากทำ ลองดูนะคะ จากคุณ : Aunty Ann เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 12:33:49

ความคิดเห็นที่ 83   มีใครรู้เรื่องกฏหมายลงโทษการลักลอบทำงานแบบผิดกฏหมายไหม เพราะที่เคยได้ยินจากพี่คนที่อยู่อเมริการมาถึงสามสิบห้าปี มีโอกาสได้เจอและพูดคุยเพราะเป็นวันนัดสัมภาษณ์ทำเรื่องขอเรสซิเดนท์ ตกใจมากพอได้พี่เขาบอกว่า หากคุณเป็นโรบินฮู๊ดแล้วถูก ตม จับได้ของอเมริกา คุณจะถูกจำคุกตามจำนวนปีที่คุณลักลอบทำงานและส่งกลับไปติดคุกที่เมืองไทยตามจำนวนปีเท่ากัน และต้องชดใช้ค่าตั๋วเครื่องบินให้กับทางสถานทูต คือไม่แน่ใจว่าจริงร้อยเปอร์เซนต์รึเปล่าแต่ก็ไม่คิดว่าพี่คนที่เล่าให้ฟังจะมีเหตุผลอะไรมาโกหก ก็แอบดีใจนิดนิดที่เรามาอย่างถูกกฏหมายและมีสามีรับรองด้วยความรัก ขนาดเรามาในแบบนี้แรงกดดันที่เราสร้างขึ้นมาจากความคดฝันยังเล่นเอาเราแถบกระอักกับการอยู่บ้านรอเวลาอนุมัติวีซ่าและรอเวลาได้ทำงาน แต่พอได้ฟังเรื่องของคนที่มาตายเอาดาบหน้าแบบนี้ แล้วเป็นห่วงมาก หากใครมีความรู้เรื่องกฏหมายดีพออยากให้เข้ามาโพสให้ความรู้เพราะว่าจะได้เตือนคนที่อยากมาตามเอาดาบหน้าให้คิดและระวังให้ดีว่าอาจได้มาตายจริงจริงในแบบที่คุณก็ไม่เคยหาข้อมูลมาก่อน เพราะมาแบบตายใจ แต่ต้องกลับไปแบบใจตายจากความเป็นคนก็ได้ มันช้ำน่ะคะถ้าหากต้องเจอกฏหมายเล่นงานเข้าจริงๆ ชีวิตมีค่ากว่านี้ค่ะ คิดให้ดีว่าความคุ้มอยู่ตรงไหน คนไทยยังมีอีโก้อยู่มากในเรื่องสร้างภาพ แต่ขอให้คิดไว้นิดหนึ่งน่ะคะการหลอกคนอื่นอาจง่าย แต่หลอกตัวเองนั้นเจ็บปวดที่สุดเมื่อตัวคุณเองก็รู้ว่ามันไม่จริง จากคุณ : manu เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 15:59:24 A:72.10.14.90 X: TicketID:211948

ความคิดเห็นที่ 84 เพิ่งเจอมาค่ะ สิ่งที่คนที่แอบทำงานจะเจอ:::: *************************************************************************************************************** Employing an illegal worker is a criminal offence It is a criminal offence under the Migration Act 1958 to knowingly or recklessly allow an illegal worker to work or to refer an illegal worker for work. These offences apply to employers, labour hire companies, employment agencies and anyone who allows illegal workers to work, or refers illegal workers for work. Individuals convicted of these offences face fines of up to $13 200 and two years imprisonment while companies face fines of up to $66 000 per illegal worker. Penalties are even higher where an illegal worker is being exploited through forced labour, sexual servitude or slavery. It is also an offence under the Commonwealth Criminal Code 1995 for an employer or labour supplier to aid or abet foreign nationals working illegally in Australia. Ref:   http://www.immi.gov.au/media/fact-sheets/87illegal.htm *************************************************************************************************************** แล้วก็มีอันนี้ค่ะ จากอีกเพจนึง::::::::::: *************************************************************************************************************** Exclusion from Australia Persons who overstay their visa by more than 28 days become subject to an exclusion period that prevents them from being granted a temporary visa to travel to Australia for three years. This exclusion period applies whether they leave voluntarily or not. Even after the exclusion period has finished, the person cannot be granted a visa unless they repay any debt they owe to the Commonwealth, including for costs of removal, or they make satisfactory arrangements to repay their debt. Ref:   http://www.immi.gov.au/media/fact-sheets/86overstayers-and-other-unlawful-non-citizens.htm *************************************************************************************************************** ส่วนอันนี้เป็นข่าวที่เพิ่งเกิดเมื่อต้นเดือน น่ากลัวเหมือนกัน เดี๋ยวจะเอาไปให้น้องเค้าอ่านด้วยค่ะ : http://www.newsroom.immi.gov.au/media_releases/776 แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 53 17:21:36 จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 17:20:09

ความคิดเห็นที่ 85 สรุปคร่าว ๆ จากข้างบน สำหรับโทษของการเป็น Illegal Worker แล้วโดนจับได้::: Individuals convicted of these offences face fines of up to $13 200 and two years imprisonment while companies face fines of up to $66 000 per illegal worker. ค่าปรับ 13,200$ และจำคุกสองปี คนจ้างเจอ $66,000 ต่อลูกจ้างหนึ่งคน แต่ถ้าทำผิดกฎหมายอย่างอื่นด้วย โทษก็จะหนักขึ้นค่ะ สำหรับคนที่อยู่ overstay เกิน 28 วันแล้วไม่ถูกจับได้ ก็จะเข้าข่าย Unlawful Non-citizens ซึ่งมีโทษแบนอย่างน้อยสามปี ปล. เพื่อน ๆ ที่เห็นว่ากระทู้พอจะมีประโยชน์ รบกวนช่วยเก็บกระทู้เข้าคลังหน่อยค่ะ (ไม่รู้ว่าโพสเองเก็บเองได้หรือเปล่า) แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 53 17:32:11 จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 17:29:48

ความคิดเห็นที่ 86   ฝากจขกท.บอกน้องเจ้าของเรื่ิองด้วยว่า ถ้าสนใจ work and holiday visa ก็เตรียมตัวเสียแต่ตอนนี้ ไปสอบ IELTS แล้วกลับไปสมัครวีซ่าที่เมืองไทย มาใหม่ไม่ต้องกังวลเรื่องเวลาเรียน มีเวลาทำงานเต็มที่ เก็บเงินใช้หนี้ซัก 1 ปี ฝึกภาษาไปด้วย ถ้ามีเงินเก็บเป็นทุนแล้วค่อยมาใหม่ แต่เราไม่แนะนำให้เรียนเพื่อขอพีอาร์น่ะ เนื่องจากน้องทุนน้อยและมีภาระทางบ้าน อีกอย่างเดึ๋ยวนี้กฎใหม่ รอกันเป็นชาติ(หน้า) ขอบอกนานมากค้า นอกจากว่าน้องเค้ามีคุณสมบัติครบถ้วนอยู่แล้ว ก็ขอแบบ off shore ดีกว่า ตั้งใจทำงานเก็บเงิน ที่สำคัญฝึกภาษาอังกฤษไปด้วย กลับไปไม่ตกงานหรอกค่ะ เห็นคนจบโทหลายคน พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ยังได้งานกันเลย พกความมั่นใจไว้นะค่ะ ประสบการณ์จะสอนให้คุณเเกร่งและกล้า กลับไปอยู่กับลูกเถอะค่ะ เงินไม่ใช่ทุกสิ่ง แต่การใช้เงินให้เป็น จะทำให้ทุกสิ่งมึค่า มีน้อยใช้น้อย มีมากก็ใช้พอเพียงนะค้า มีปัญหาก็คุยกับพ่อแม่ตรงๆนะคะ ถึงเค้าจะช่วยอะไรไม่ได้ และไม่เข้าใจ ถ้าคุณพูดบ่อยๆ เค้าจะค่อยๆซึมซับและรับรู้ไปเอง เรื่องที่ว่าพ่อกับแม่เอาเงินไปให้พี่กับน้องใช้ก็ไม่ต้องไปสนใจนะคะ เราให้เค้าเท่าที่จำเป็น ส่วนเค้าจะไปทำอะไรก็เรื่องของเค้า เราเป็นคนคุมเงิน ก็ส่งไปให้ที่จำเป็น จะเปลี่ยนแปลงความคิด วิถีชีวิตคนเเก่ต้องใช้เวลา ความเข้าใจ และอดทน จากคุณ : โชคดีนะค้า เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 18:54:12 A:60.241.161.11 X: TicketID:181123

ความคิดเห็นที่ 87 เป็นคนนึงที่กะลังจะไปออสเหมือนกันค่ะตอนนี้รอวีซ่าอยู่ได้อ่านกระทู้นี้ได้คิดอะไรเยอะเลยค่ะ ทุกอย่างไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบต้องเหยียบหนามกันบ้าง สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ เป็นคนนึงที่อยากจะไปเก็บเงินที่นุ่นเหมือนกัน ถ้าเกิดวีซ่าผ่านเรื่องงานที่นุ่นคิดแล้วก็หนักใจอยู่เหมือนกันแต่ดีที่ว่ามีเพื่อนๆพี่ๆอยู่ที่นั่นเยอะและมีพี่คนนึงที่เค้าได้เป็นซิติเซนนี่นั่นแล้ว การไปที่นุ่นก็ต้องอาศัยดวงและบุญเก่าอยู่เหมือนกัน ก็ขอให้เจองานดีดี เจอหนทางที่ดีละกันนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : glamour kitten เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 20:37:19

ความคิดเห็นที่ 88 เห็นพูดถึงเรื่อง Illegal Worker เลยเอา Border Security Australia ตอนนี้มาให้ดูครับ จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 22:32:21

ความคิดเห็นที่ 89 มาให้กำลังใจค่ะ  คิดดีทำดีเข้าไว้ ซักวันต้องได้ดีแน่นอนค่ะ  สู้ๆ นะค่ะ :) จากคุณ : Madame Plumpy (Madame Plumpy) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 23:34:32

ความคิดเห็นที่ 90 ---------------------------------------------------------------------------------------------- ขอบคุณครับ สำหรับคำแนะนำและกำลังใจจากทุกคน ผมซึ้งในน้ำใจของเพื่อน ๆ ในห้องไกลบ้านมากครับ ยังไง ผมเองก็ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่อยู่ไกลบ้าน (หรือใกล้บ้าน) ที่กำลังเหน็ดเหนื่อย สิ้นหวัง หรือท้อแท้ ด้วยนะครับ ---------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 16:59:28

ความคิดเห็นที่ 91 ถึง ความคิดเห็นที่ 72 ยังไม่ยกเลกนะคะ แต่มันไม่ใช่ว่าเรียนสองปีแล้วได้พีอาร์เลย แต่เรียนสองปีในออสสามารถใช้เป็นข้อยกเว้นในกรณีไม่มีประสปการณ์ทำงาน นอกจากนั้นยังต้องมีคุณสมบัติอย่างอื่นด้วย เช่น ต้องได้คะแนนประเมิน 120 สำหรับ Class 175 ที่คุณเข้าใจน่าจะสำหรับคนที่เรียน Trades field e.g. Baker, Bricklayer, etc. ซึ่งต้องมีประสปการณ์ทำงานในสาขาที่เรียนอย่างน้อย 12 เดือน ใน 24 เดือนก่อนสมัคร ถึงจะมีสิทธิ์ ข้อมูลอัพเดทดูได้ที่นี่ค่ะ http://www.immi.gov.au/skilled/general-skilled-migration/whats-new.htm พอดีทำงานบริษัทคอนซัลท์เกี่ยวกับย้ายถิ่นฐานค่ะ หวังว่าจะเป็นประโยชน์นะคะ จากคุณ : คนปีมะโรง เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 17:04:24

ความคิดเห็นที่ 92 นี่แหละครับ ใครว่าไปขุดทองเมืองนอกนี่จะดี มีนไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิดหรอกครับ บางคนทำได้ บางคนทำไม่ได้ พี่ชายผมใช้เวลา 12 ปี เป้นโรบินฮู้ด จนวันนี้เค้าทำได้ ได้เป็นซฺติเซ่นเต็มตัว มีร้านเป็นของตัวเอง แต่เค้าก็ต้องแลกกับอะไรหลายอย่างมาก (ป๋าเสียก็กลับมาไม่ได้) และก็มีอีกหลายคน ที่ทำไม่ได้ ผมเนี่ยแหละคนนึงที่ทำไม่ได้ ไปโดยมีคน support ทุกอย่าง บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ รถมีขับ น้ำมันฟรี หาตังจ่ายค่าเทอมอย่างเดียว แต่ ก็ตัดสินใจกลับบ้านดีกว่า คิดให้ดีครับใครที่มีความฟันจะไปขุดทอง เพราะทองเค้าไม่ได้หากันง่ายๆ เค้าแย่งกันจะตายยยยย จากคุณ : ไม่หมูนะครับ เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 17:04:51

ความคิดเห็นที่ 93 คิดเหมือนกันว่ามา ขุดทองที่เมืองนอกไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดตองจ่ายทุกอย่างทุกอย่างทั้งค่ากินค่าอยู่อาศัยค่าเดินทางเดือนึงไม่เหลืออะไร  และอีกอย่าง เสื้อผ้านุงห่ม ที่นี้ก็แพงจริงบอกตรงๆ ว่าซื้อไม่ลงแพงจริง คิดถึงประตูน้ำบ้านเรา เสื้อผ้าบ้านเราไม่ถูกกับเครื่องซักผ้าที่นี้พังเร็วมา ของเราโชคดีหน่อยเพราะอยู่กับแฟนไม่เสียค่าเช่า และที่ทำงานเดินไปได้ไม่ไกลนัก จากคุณ : Bany_jung เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 17:45:57

ความคิดเห็นที่ 94 สวัสดีค่ะ ขอเป็นอีกคนที่ส่งกำลังใจมาให้เจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ โดยส่วนตัว ทำงาน full time ที่ sydney คะ จริงอยู่ที่บางครั้งเราอาจจะถูกมองข้ามจากคน aussie แล้วไม่ได้ีรับโอกาสแม้แต่จะเข้าไปสัมภาษณ์ แต่อยากให้ทุกคนอย่าิยอมแพ้นะคะ เชื่อเถอะคะคนไทยความสามารถไม่แพ้คนที่นี่ เป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : Orm-Mie เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 20:23:29

ความคิดเห็นที่ 95 ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ ขอให้อดทน และมีสติในการแก้ไขปัญหาได้ทุกเรื่องนะคะ จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 03:38:32

ความคิดเห็นที่ 96 ขอบคุณ จขกท ที่เอาประสบการณ์มาแชร์ ขอเล่าของตัวเองบ้างเผื่อใครที่กำลังตัดสินใจอยู่ค่ะ   สามีเราโชคดีได้งานที่นี่ถือวีซ่า 457 ถูกต้อง เราตามสามีมากะว่าจะสามารถหางานออฟฟิศดีๆได้ไม่ยาก เพราะวีซ่าก็มี ทำงาน Full Time ได้ถูกต้องทุกอย่าง แต่ก็คิดผิดเพราะหางานมา 5-6 เดือนก็ยังไม่ได้แม้แต่สัมภาษณ์ ทั้งๆที่ดูแล้ว requirements ก็ตรงกับที่เรียนมาและที่เคยทำงานมาทุกอย่าง (เราจบโท Marketing จากอังกฤษมาค่ะ เคยทำงานออฟฟิศที่เมืองไทยมา 5-6 ปี) ถ้าสามารถหางานได้ก่อนที่จะมาที่นี่ ไม่ว่าจะหาได้เอง (เช่น งานออร์แพร์) หรือมีคนที่รู้จักหาให้ (งานฟาร์ม, ร้านอาหาร) คิดว่าน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ถ้าจะมาให้ถึงที่นี่ก่อนแล้วค่อยมาตายเอาดาบหน้า ส่วนตัวคิดว่ามันไม่ง่ายค่ะ และไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะกู้หนี้ยืมสินมาเป็นค่าใช้จ่ายเบื้องต้น อย่างประสบการณ์ที่ จขกท เล่าให้ฟัง(กดดันตัวเองเกินไปค่ะ เวลาหลังชนฝาเรามักจะคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก จขกท โชคดีที่มีเพื่อนคอยให้คำปรึกษา หาทางออกให้) แต่เราก็ยังไม่ท้อนะคะ คิดว่าจะพยายามจนถึงที่สุด เป็นกำลังใจให้ จขกท และทุกๆคนที่ยังต่อสู้อยู่ที่นี่ค่ะ จากคุณ : Samudnote เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 05:44:04

ความคิดเห็นที่ 97 ถ้าคุณ จขกท อยู่แถวบริสเบนรบกวนหลังไมค์หน่อยนะคะ จากคุณ : Idel เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 10:33:10

ความคิดเห็นที่ 98   เราเป็นคนหนึ่งที่มีความพยายามดิ้นรนที่จะไปทำงานที่เมืองนอก แต่ด้วยโชคชะตาหรืออะไรไม่รู้ ทำให้เราขอวีซ่าไม่ผ่าน เราตัดสินใจที่จะต่อสู้และทำงานที่เมืองไทย ถึงแม้ว่ารายได้ไม่มากมาย แต่เรามีบ้าน มีครอบครัวที่อบอุ่น ตอนนี้เราต้องขอบคุณสถานฑูตที่ไม่อนุมัติวีซ่าให้เรา ถ้าเราไปทำงานที่เมืองนอกเรารู้ว่าชีวิตเราก็ไม่แตกต่างจากเจ้าของกระทู้ที่อยู่ที่นั่น ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท นะค่ะ อดทน และต่อสู้ต่อไป คุณยังมีชีวิตน้อยๆที่รอคอยอยู่ที่เมืองไทยก็คือ ลูก ตราบใดชีวิตยังไม่สิ้นหวัง เราต้องดำเนินชีวิตต่อไป สักวันมันต้องได้ดีและจะเป็นของคุณค่ะ จากคุณ : สาวอีสาน เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 18:31:15 A:222.123.15.128 X: TicketID:216805

ความคิดเห็นที่ 99 --------------------------------------------------------------------------------------------------- สวัสดีครับ เมื่อวานผมโทรฯ กลับบ้าน ได้ยินเสียงลูกแล้วผมมีกำลังใจขึ้นเยอะครับ ถึงแกจะยังพูดได้ไม่มากนักและสำหรับผมแล้ว แค่ได้ยิน ก็ชื่นใจจนบอกไม่ถูก ตั้งใจว่าจะพยายามทำงานเก็บเงิน หวังว่าผมคงพอมีเงินซื้อตั๋วกลับบ้านตอนปลายปี กลับไปเห็นหน้าลูก กลับไปอยู่กับพ่อแม่สักหน่อย แล้วค่อยกลับมาเรียนต่อ ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำและคำตักเตือน รวมถึงข้อมูลต่าง ๆ ด้วยนะครับ ตอนนี้ ผมก็พยายามทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้และโอกาสอำนวย อุปสรรคก็มีผ่านเข้ามาเรื่อย ๆ ชีวิตไม่ง่ายเลยครับ แต่ยังไงผมก็จะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ ครับ   --------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 19:51:47

ความคิดเห็นที่ 100 ขอบคุณที่สละเวลามาตั้ง + ตอบกระทู้นะคะ เขียนได้น่าติดตามมากเลยค่ะ คิดอยู่แล้วว่าไปขุดทองเป็นอะไรที่ลำบาก แต่ไม่นึกว่ามันจะลำบากขนาดนี้ คนที่ล้มเหลวไม่มี มีแต่คนล้มเลิกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ยัยลีลี เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 21:41:07

ความคิดเห็นที่ 101 กระทู้เป็นอุทาหรณ์ดีมากค่ะ สำหรับคนที่คิดมาขุดทองต่างประเทศ ขอบคุณ คุณจขกท. มากๆนะคะ ขอพิมพ์เพิ่มเติม จากความเห็นของเราซึ่งเป็นนักเรียนที่ไปเรียนออสเตรเลียจริงๆ ย้ำว่าไปเรียนจริงๆค่ะ มีคนไทย หวังไปทำงานกันเยอะมาก ยิ่งช่วงสองปีที่แล้ว เค้าปรับให้ประเทศไทยขึ้นมาเป็น level 1 ซึ่งถ้าต่อวีซ่าที่ออสแล้ว ไม่ต้องโชว์ statement เลย คนเลยต่อวีซ่าได้กันง่ายๆ แม้จะไม่มีเงินกันเลย แล้วนักเรียนจริงๆอย่างเราก็ได้รับผลกระทบมากช่วงหลังๆนี้ค่ะ คนรู้จักพึ่งไปทำวีซ่าที่ไทยมา กระบวนการนั้นปรับเปลี่ยนขึ้น ซึ่งวีซ่าทำยากมากๆ ขนาดคนรู้จักเราไปเรียนมาหลายปีแล้ว และไม่เคยทำงาน ไม่มีประวัติด่างพร้อย ก็โดนเรียกสัมภาษณ์ คนไทยที่โน่นหลายคนที่เราได้ยินมา ทำงานกันทุกวัน โดดเรียน ขาดเรียนเป็นว่าเล่น อาทิตย์นึงทำงานกันกว่า 40 ชั่วโมง ซึ่งเกินกว่าที่กฏหมายเค้าอนุญาตมาก แต่ก็มี agent หัวใส รับต่อวีซ่าให้คนที่มีปัญหาการเรียนต่ำ ซึ่งทำให้นักขุดทองทั้งหลายหาทางอยู่ต่อกันได้ง่าย  และนักเรียนจริงๆอย่างเราก็ลำบาก วีซ่าทำยากมากๆ โดนเหมารวมว่าเป็นพวกขุดทอง ทั้งๆที่เราก็ไปเรียนจริงๆ ไม่มีประวัติเสีย ไม่ทำงาน ไม่ยัดเยียดกันอยู่ในห้องเกินกว่ากฏบังคับ ปลาเน่าตัวเดียวตายกันทั้งหมู่ ถ้าแต่งตัวแย่ๆ จะโดนคนไทยที่นั่นดูถูกทันทีว่าเป็นพวกมาขุดทอง คนไทยดูถูกกันเอง พวกเล่นยาก็มี คนไทยเดินกันยุบยับ เป็นแก๊งมาเฟียยังเคยเจอเลยค่ะ เดินกันเป็นแก๊ง เคยเจอพวกยืมของแล้วไม่เอามาคืน พอไปทวงก็บอกว่าจะยกพวกมา เราก็เข็ดกับคนไทยไปพักนึง ต้องเลือกคบคนจริงๆ กระทู้นี้เป็นกระทู้แนะนำ เราก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยค่ะ ขอโทษถ้าทำให้คุณจขกท.หรือหลายๆท่าน ไม่พอใจกับข้อความเรานะคะ แต่เราอยากให้หลายๆคนได้อ่านจริงๆค่ะ เชื่อว่ามีนักเรียนจริงๆอย่างเราอยู่เหมือนกัน ที่โดนผลกระทบไปด้วย เห็นใจหลายๆคนค่ะ ที่อยากมาหาชีวิตที่ดี แต่การมาด้วย working visa อาจจะช่วยลดปัญหาให้นักเรียนจริงๆอย่างเราได้บ้าง ตอนนี้ทำอะไร ก็โดนเหมารวมไปหมดแล้ว จากคุณ : Imaginary diva เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 14:00:33

ความคิดเห็นที่ 102 คุณ  Imaginary diva ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้บอกเล่าเรื่องราว แล้วแชร์ประสบการณ์ แสดงความคิดเห็นนะคะ ไม่ได้หวังว่าทุกคนที่เข้ามาจะต้องมาแสดงความเห็นในโทนเดียวกัน เราเห็นขัดแย้ง หรือให้ข้อมูล หรือแสดงความรู้สึกของตัวเองได้ค่ะ ตราบเท่าที่ไม่ผิดกฎของพันทิบ คนที่เรารู้จักหลาย ๆ คนที่มาเรียน เขาก็มีบ่นเรื่องขอวีซ่าแล้วยุ่งยากเยอะเหมือนกันค่ะ เราเข้าใจสถานะตรงนั้นดี แม้ว่าเราเองจะไม่ได้อยู่ในจุดที่ได้รับผลกระทบของวีซ่านักเรียน ขอบคุณที่ร่วมแชร์ความเห็นค่ะ จากคุณ : สมัครกี่ที ก็ไม่มีชื่อที่ตรงใจ เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 14:49:22

ความคิดเห็นที่ 103 เพราะเรื่องอิมฯเคี่ยวขึ้นนี่แหละครับ เดี๋ยวนี้ผมเลยตั้งกฎใหม่ขึ้นมาสำหรับนักเรียนจากเมืองไทยที่จะสมัคร เรียนกับผมคือ ก่อนจะอนุญาตให้ทำเรื่องสมัครเรียน และโดยเฉพาะก่อนจ่ายเงินค่าเรียน จะต้องพิจารณาหลักฐานการเงินที่จะใช้ในการขอวีซ่ากันก่อนเลย ถ้าหลักฐานการเงินและผู้สนับสนุนน่าจะมีปัญหาหรือมียอดเงินไหนที่เข้ามาแบบน่าสงสัย ผมก็จะถามและให้เตรียมคำอธิบายรวมทั้งหลักฐานประกอบเอาไว้ตั้งแต่ต้น หากแก้ปัญหาทุกอย่างเรียบร้อยหรือดูแล้วไม่น่าจะมีปัญหาอะไรในการทำวีซ่า ก็ค่อยทำเรื่องสมัครและจ่ายค่าเรียน ไม่งั้นถ้าจ่ายค่าเรียนไปแล้วมารู้ทีหลังว่าเอกสารมีปัญหา ยื่นวีซ่าไปแล้วไม่ผ่าน มันจะเสียทั้งขึ้นทั้งล่อง และคนที่เสียหายมากที่สุดคือนักเรียนเอง เสียทั้งเวลา เสียอารมณ์ เสียใจ และที่สำคัญเสียเงินเยอะน่ะครับ ผมเองก็เสียประวัติเพราะทำเคสไม่ผ่าน ผมก็เลยตั้งกฎเหล็กไปเลยว่าจะต้องดูให้ดีกันก่อนดีกว่า จะได้ลดโอกาสความสูญเสียต่อนักเรียนให้มากที่สุด จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 19:13:37

ความคิดเห็นที่ 104 ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับอุทาหรธ์ ส่วนตัวผมก็วางแผนว่าจะไป ออสเตรเลีย เพื่อเก็บเงินด้วยวิซ่า Work and Holiday แต่พอได้อ่านแล้ว ผมก็คงต้องเริ่มทบทวน วางแผนหลายๆเรื่องให้รอบคอบก่อนละ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : acex เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 20:48:57

ความคิดเห็นที่ 105   สวัสดีทุกคนค่ะ ดิฉันเป็นคนพยาบาลที่โรงพยาบาลอินเตอร์แห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท และเป็นอีกคนที่พยายามจะไปออสเตรเลีย หรือ นิวซีแลนด์ อยากทราบว่าในที่นี้มีใครรู้จักใครที่มีประสบการณ์ ที่เป็นพยาบาลไทยอยู่ในเมืองนอกบ้าง ตอนนี้ดิฉันกำลังพยายาม สอบไอเอลอยู่ ให้ได้ 6 จากนั้นก้อจะไปเรียนnursing คอร์ส 1 ปีเพื่อจะได้ใบประกอบโรคศิลป์ ของประเทศเค้า ไม่ได้มีตังมากมายหรอกค่ะ แค่พอแต่ค่าเรียน และค่าอยู่ ช่วงแรก แต่ที่Uni จะให้เราทำงาน ดูแลคนแก่ช่วงที่ไม่มีเรียน ตั้งใจไว้มากค่ะ เพราะเคยไปอยู่ที่ออสมาแล้ว แต่ไปเที่ยว 3 เดือน และอยู่กับเพื่อนเฉยๆ อยากทราบความคิดเห็นบ้างค่ะว่า อาชีพพยาบาลมันจะแตกต่างกับคนอื่นไหม จะได้เตรียมใจไว้ค่ะ จากคุณ : Eva danger เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 21:13:51 A:58.8.13.131 X: TicketID:251744

ความคิดเห็นที่ 106 ขอบคุณคุณเจ้าของกระทู้และคุณพี่ที่เป็นเจ้าของเรื่องราวมากๆที่มาช่วยแชร์ประสบการณ์ให้ได้อ่านกัน ทำให้เราได้เห็นมุมมองที่แตกต่างออกไปอีกแง่มุมหนึ่ง ขอชื่นชมคุณพี่เจ้าของเรื่องสำหรับทัศนคติที่ดี ไม่ย่อท้อต่ออะไรง่าย ขอให้รักษาสิ่งดีตรงนี้ไว้นะคะ และขอให้โชคดี สมหวังตามที่ตั้งใจไว้ค่ะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : @nastasi@ เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 00:07:50

ความคิดเห็นที่ 107   ข้อมูลปี52แรงงานไทยที่เดินทางไปทำงานต่างประเทศโดยผ่านกรมการจัดหางานจำนวน 78,717 คน http://thailabournews.ไม่ใช่ลิขวิด.com/2010/01/blog-post_5442.html จากคุณ : thailabournews เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 02:06:16 A:125.25.239.102 X: TicketID:251776

ความคิดเห็นที่ 108   เรียนคุณ Eva Danger ถ้าคุณจะขอขึ้นทะเบียนวิชาชีพพยาบาล Registered Nurse Division 1 คุณต้องสอบ IELTS ให้ได้ขั้นต่ำ 7.0 ทุก Band นะครับ สอบภาษาได้ ยังต้องฝ่าด่าน Bridging Program ฝึกภาคปฏิบัติ ทำรายงาน อีก และจะถูกจำกัดแผนกที่สามารถทำงานได้กว่า 1 ปี หากไม่มีปัญหา สภาพยาบาลจึงจะอนุญาตให้ทำงานได้ทุกแผนกในปีถัดไป งานพยาบาล ไม่มีปัญหาเรื่องหางาน หากสามารถขึ้นทะเบียนวิชาชีพที่ออสเตรเลีย และ นิวซีแลนด์ได้ สมัครงานตามโรงพยาบาล หรือ สถานพักฟื้นคนชราส่วนใหญ่ จะได้งานภายใน 1 สัปดาห์ จากคุณ : พยาบาลไทยในออสเตรเลีย เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 17:58:46 A:118.208.212.101 X: TicketID:083310

ความคิดเห็นที่ 109   Let me explain a little about our English for Nursing Registration Programme. The course is for foreign registered nurses who wish to become registered to practise in New Zealand. At King’s Education we teach the English component to allow students to reach the required IELTS 7 in each of the 4 skill areas, reading, writing, listening and speaking. We also teach OET which concentrates more on the nursing language students will be using. Once students have achieved their language level they must then apply to the Nursing Council for approval and then enrol in a competency assessment programme in one of the centres around New Zealand before final acceptance by the Nursing Council. Our ENR programme is normally 26 weeks long. Students may be required to study for longer if they are not at 6.0 IELTS when they enrol. The length of the course allows students to work part time on their student visa. Before we enrol a student we need to gather quite a bit of paperwork to ensure her suitability for the course. We have to ensure that any student we invite to come to New Zealand and study ENR will have the best chance of being accepted by the Nursing Council of New Zealand. The paperwork you must provide is: Current CV in detail, as shown in attachment IELTS certificateค King’s Application อันนี้เป็นข้อความ ที่ทางสถาบันตอบกลับ คุณ " พยาบาลไทยในออสเตรเลีย" ช่วยให้คำแนะนำเพิ่มหน่อยนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง จากคุณ : Eva danger เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 21:07:07 A:58.8.213.60 X: TicketID:251744

ความคิดเห็นที่ 110   คุณ Eva danger ไม่ทราบว่าค่าเรียนภ่าษาอังกฤษ 26 สัปดาห์ เป็นเงินเท่าไหร่ครับ [คร่าวๆ ถ้าเรียนสัปดาหฺ์ละ 23 ชม น่าจะตกสัปดาห์ละ 8,000 บาท ($320) ค่าเช่าที่พัก ค่าอาหาร สัปดาห์ละ 6,000 บาท ($ 240) ]คุ้มค่าที่จะไปเสียเงินส่วนนี้หรือไม่ เพราะหลักสูตรภาษาอังกฤษ ถ้าจะสอบ IELTS (Academic Modules) ไม่มีความจำเป็นต้องเรียน ENR หรือหลักสูตรพิเศษใดๆ คุณไปสอบ IELTS ที่ไหนๆ ก็เหมือนๆ กับ ใครๆ ที่สอบเพิอเรียนต่อปริญญาตรี โท เอก ไม่มีข้อสอบเฉพาะสำหรับพยาบาล ยกเว้นคุณจะไปสอบ OET (Occupational English Test) แต่ค่าสอบเกือบๆ 800 เหรียญ (24,000 บาท) แนะว้่าให้ไปสอบ IELTS ทีเมืองไทยดีกว่า สอบให้ได้ 7.0 ได้หลายครั้งเพราะค่าสอบถูกกว่า OET ถ้าคุณจะขอขึ้นทะเบียนที่นิวซีแลนด์ Nursing Council of New Zealand อนุญาตให้นำผลคะแนนสอบหลายครั้งมารวมกัน เช่น สอบครั้งแรก คุณอาจ ได้ 7.0 Reading/Listening สอบครั้งทีสองได้ Speaking 7.0 สอบครั้งที่สามได้ Writing 7.0 เอาผลคะแนนมารวมกันได้ ตราบเท่าที่การาสอบ 3 ครั้งอยู่ในปีเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องสอบให้ได้ 7.0 ทุก Band ในครั้งเดียว (ออสเตรเลียบังคับว่าต้องได้ 7.0 ทุก Band ในการสอบครั้งเดียว ซึ่งจะยากกว่า) ควรสอบ IELTS ที่ไทยให้ได้ก่อนมานิวซีแลนด์ เพราะประหยัดเงินได้มาก และยังทำงานพยาบาลที่ไทยได้ ถ้าต้องเรียนภาษาอังกฤษจริงๆ ที่ไทย ให้ไปเรียน Course AEP ที AUA ราชดำรี เรียน จันทร์-ศกร์ 0900-1300 น จะดีกว่าเพราะเรียนเช้า คุณไปทำงานตอนบ่ายได้ การมาเสี่ยงดวง เรียนภาษา 26 สัปดาห์ = 6 เดือน เสี่ยงมาก เพราะใช้เงินมาก และถ้าสอบไม่ได้จะต้องเรียนอีก เสียเงินเสียเวลามาก สอบได้แล้ว คุณยังต้องไปเรียน Bridging Program for Overseas educated Nurse อีกหลายสัปดาห์ และต้องสอบก่อนขึ้นทะเบียนด้วย ยังมีเรื่องต้องเสีบเงินอีกมากกว่าจะได้เป็นพยาบาลต่างประเทศ ที่สำคัญุถ้าคุณไม่ได้ทำงานเป็นพยาบาลเต็มเวลา 8-12 เดือน ก่อนทำเรืองขึ้นทะเบียน คุณอาจมีปัญหาขึ้นทะเบียนไม่ได้อีก จะต้องกลับไปเรียน หรือ ไปฝึกภาคปฏิบัติใหม้ด้วย การไปเรียนภาษาอังกฤษที่ต่างประเทศเป็นระยะเวลาน่านๆ เป็นการเสี่ยงอย่างมากในกรณีของคุณ ขออนุญาตแนะให้คุณไปดูคำตอบเกี่ยวกับข้อมูลการไปทำงานพยาบาลที่นิวซีอแลนด์ ที่บอร์ด พยาบาลไทยพลัดถิ่นดีกว่าครับ http://www.payaban-pladthin.pantown.com จากคุณ : พยาบาลไทยในออสเตรเลีย เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 06:50:38 A:118.208.212.56 X: TicketID:083310

ความคิดเห็นที่ 111   to คุณพยาบาลไทยในออสเตรเลีย ขอบคุณมาก สำหรับคำแนะนำนะคะ นี่ก็เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่าที่นิวซีแลนสามารถนำผลสอบมารวมกันได้ โอเค..แล้ว หลังจากได้ ไอเอลแล้ว stepต่อไปคืออะไรคะ รบกวนช่วยบอกขั้นตอนได้มั้ยคะ เคยลองเข้าไปอ่านในเวป ที่แนะนำมาคือมันกว้างมากเลยค่ะ เพราะแต่ละประเทศ ก้อไม่เหมือนกัน ขออภัยถ้าถามมากไป แต่ก้อขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : Eva danger เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 21:52:54 A:58.11.88.38 X: TicketID:251744

ความคิดเห็นที่ 112   สวัสดีครับ รายละเอียดขั้นตอนการขอขึ้นทะเบียนพยาบาลวิชาชีพกับสภาพยาบาลนิวซีแลนด์ ให้อ่านจากที่นี่ครับ http://nursingcouncil.org.nz/Checklist,%20forms%20for%20applicants%20March2009.pdf http://nursingcouncil.org.nz/reg.html#general http://nursingcouncil.org.nz/Applications%20to%20join%20the%20New%20Zealand%20register%205Feb09.pdf รายละเอียดคร่าวๆ ของข้อกำหนดสำหรับพยาบาลที่สำเร็จการศึกษาจากต่างประเทศ และต้องการสมัครขึ้นทะเบียนฯ ต่อสภาพยาบาลนิวซีแลนด์ จะต้องแสดงหลักฐานการศึกษา และเอกสารรับรองการปฏิบัติหน้าที่ในวิชาชีพพยาบาลในช่วงเวลา 3 ปีย้อนหลัง ก่อนสมัครขึ้นทะเบียน ผู้สมัครจะต้องแสดงผลการสอบภาษาอังกฤษ IELTS (Academic Module) โดยต้องได่คะแนนแต่ละ Band (Speaking, Listening, Writing, Reading) ไม่ต่ำกว่า score 7 ผู้สมัครสามารถสอบ IELTS หลายๆ ครั้งๆ แล้วนำผลสอบแต่่ละครั้งมารวมกันได้ ตราบเท่าที่ผลการสอบครั้งที่ 1 และครั้งสุดท้ายอยู่ในระยะเวลาไม่เกิน 12 เดิอน นับจากผลการสอบ IELTS ครั้งแรก ในด้านคุณสมบัติของผู้สมัคร สภาพยาบาลนืวซีแลนด์ จะพิจารณาเป็นรายบุคคล กล่าวโดยย่อ สภาพยาบาลฯ จะพิจารณาจากหลักฐานการศึกษา รวมทั้งรายวิชาในหลีกสูตรพยาบาลปริญญา รวมทั้งการปฏิบัติวิชาชีพพยาบาลในช่วง 3 ปีย้อนหลังของผู้สมัคร ว่าเทียบเท่ากับมาตรฐานของพยาบาลวีชาชีพในประเทศนิวซีแลนด์หรือไม่ สภาพยาบาลจะเป็นผู้กำหนดให้ผู้สมัครฯ เข้ารับการอบรมและฝึกปฏิบัติหน้าที่ตามหลักสูตรที่สภาพยาบาลฯ เห็นสมควร โดยที่ผู้สมัครเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ( ค่าลงทะเบียน รวมทั้งค่าเดินทาง ค่าวีซา ค่าครองชีพ ค่าที่พัก ค่าใช้จ่ายส่วนตัว และอื่นๆ ผู้สมัครต้องรับผิดชอบทั้งหมด) และผู้สมัครจะต้องสอบหรือปฏืบัติหน้าที่ให้ได้ตามมาตรฐาน ตามข้อกำหนดของหลักสูตรนั้นๆ ภายในเวลาที่หลักสูตรกำหนดไว้ด้วย หลักสูตรที่กล่าวเบื้องต้น คือ Competence Assessment Program ระยะเวลา 6-8 สัปดาห์ หากผมจำไม่ผิดพลาด หลังจบหลักสูตร ผู้สมัครจะต้องสอบ Nursing Examinations ด้วย เป็นข้อสอบปรนัย 200 ข้อ ใช้เวลาสอบ 4 ชั่วโมง การสอบวัดผลหลังเข้ารับการอบรม และปฏิบัติหน้าที่พยาบาล ตามหลักสูตร CAP ดูที่นี่ http://www.nursingcouncil.org.nz/Competence%20assessment%20form%20for%20RN%20June%2006.pdf รายละเอียดเกี่ยวกับ Competencies for Registered Nurse ทีผู้สมัครขึ้นทะเบียนวิชาชีพพยาบาลควรทราบ http://www.nursingcouncil.org.nz/RN%20Comps%20final.pdf รายชื่อหน่วยงานที่บริการหลักสูตร Competence Assessment Programme http://www.nursingcouncil.org.nz/Competence%20Assessment%20Programmes%2022%20September%202008.pdf รายละเอียดอื่นๆ ให้ลองอ่านดูเอาจาก links ต่างๆ ที่ีกล่าวไว้ หรือติดต่อโดยตรงกับหน่วยงานนั้นๆ เอานะครับ โชคดีครับ Links เวปพยาบาลพลัดถิ่น มีข้อมูลและคำแนะนำสำหรับพยาบาลไทย ที่สนใจไปทำงานต่างประเทศ ในหลายๆ ประเทศ หากคุณสนใจขวนขวาย ก็ต้องค่อยๆ อ่านดูเป็นข้อคิดเอา ในการตัดสินใจเลือกและดำเนินการด้วยตนเองเพื่อไปทำงานพยาบาลในต่างประเทศ หลายๆ ความเห็นในนั้น เป็นข้อมูลจากประสบการณ์ตรง เป็นความรู้เพิ่อพยาบาลไทย จะได้ไม่ต้องเสียเงินโดยไมจำเป็น หรือถูกหลอกลวงเป็นหนี่สิน กว่าทีจะได้ไปทำงานต่างประเทศ จากคุณ : พยาบาลไทยในออสเตรเลีย เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 01:33:49 A:118.208.204.246 X: TicketID:083310

ความคิดเห็นที่ 113   มี Webboard อีกอันที่ให้ข้อมูลการไปทำงานพยาบาลที่สหรัฐ และมีความเห็นข้อมูลที่ผมเขียนไว้ด้วยเกี่ยวกับการไปทำงานพยาบาลที่ ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ แคนาดา http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=macdreamnurse อ่านไว้เป็นความรู้ก็ดีครีบ จากคุณ : พยาบาลไทยในออสเตรเลีย เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 01:42:35 A:118.208.204.246 X: TicketID:083310

ความคิดเห็นที่ 114   Thanks for letting me know how to be nurse in newzeland. Kind regards, eva จากคุณ : Eva danger เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 21:30:33 A:58.8.9.19 X: TicketID:251744

ความคิดเห็นที่ 115 ผมก็คนนึงล่ะ ที่กำลังดิ้นรนหางานทำอยู่ที่ซิดนีย์ มาแล้วก็ต้องสู้กันต่อไป จากคุณ : aui2222 (aui2222) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 07:23:24

ความคิดเห็นที่ 116 ขอชื่นชมคนที่ช่วยเหลือคุณนะค่ะ เค้าเป็นคนดีมากๆ เข้าใจความรู้สึกดีเลยค่ะ เอาใจช่วยน๊า สู้ๆๆค่ะ จากคุณ : wayoflife เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 10:46:09

ความคิดเห็นที่ 117   สมมุติ น่ะครับสมมุติ ในกรณีที่ผมตั้งใจจะไปจริงๆๆ เพื่อสนองความต้องการของตัวเองนะครับ ตอนนี้ผมมีเงินลงเรียนหกเดือนพร้อมพ๊อกเก็ทมันนี่อีกประมาณ ห้าหกหมื่นบาท ไม่ทราบว่าน่าจะพออยู่พอกินจนหางานทำได้มั้ยครับ (ไม่แน่ใจว่าเงินแค่นี้จะอยู่ได้กี่เดือนอะคับ) แล้วพอได้งานจึงค่อยเริ่มเก็บไว้ลงดิพโพม่าต่อ ยอมรับว่าตอนนี้ผมกลัวอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องงานที่ซิดนี่ หรือว่าไปที่เมลเบิล์จะหางานง่ายกว่ามั้ยครับ รบกวนด้วยครับ อยากได้ข้อมูลในการตัดสินใจ จากคุณ : คนคิดหนัก (ฉวีวี่วี) เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 00:24:50