ความคิดเห็นที่ 1 ชีวิตวัยเด็กของมยก ไม่สมบูรณ์นักค่ะ พ่อกับเเม่เเยกกัน มยกเองอยู่กับแม่ รักแม่มากๆที่สุดติดแม่เป็นตังเม เเม่จะเกาหลังให้นอน..ทุกวัน ตอนเช้าก่อนเเม่ไปทำงาน แม่จะเปิดเพลงทุกเช้า ไม่ว่าเพลงไหน ในหัวใจ ในความทรงจำของมยก..จำได้เสมอ..จนบัดนี้และตลอดไป เเม่พามยกมาอยู่กับคุณยาย มยกยังเล็กมากจำไม่ได้ว่ากี่ขวบ รู้เเต่แม่ไปเมืองนอกคืออเมริกาเมื่อมยกอายุได้9ขวบ ที่บ้านคุณยายเป็นครอบครัวใหญ่ มีครอบครัวคุณน้าสองครอบครัวอยู่ด้วย สมัยนั้นคุณทั้งคู่ยังไม่มีลูกค่ะ มยกจำได้ มีอยู่วันคนงานที่บ้านถูกงูกัด แม่ต้องขับรถพาคนงานไปส่งรพ. มยกรีบวิ่งตามรถเเม่ที่กำลังจะถอย จนเเม่ดุว่าเร็วๆเข้า ตอนนั้นเด็กมากๆ ไข่เจียวที่เเม่ทำให้กินอร่อยที่สุด จนถึงวันนี้ แล้ววันหนึ่ง..เเม่ก็จากไป ทิ้งให้หัวใจน้อยๆค่อยๆแตกสลายลงไป ทีละน้อย ทีละน้อย จนปัจจุบันมันเเตกสลายไปตามกาลเวลาจนหมดสิ้น วันที่ไปส่งเเม่เดินทางที่สนามบิน มยกเก่งนะคะ ไม่ร้องไห้เลยแต่ใจห่อเหี่ยวอย่างสุด ภาพที่เเม่เดินจากเราไปในช่องประตู มยกยืนมองจนลับตา แม่ไปแล้ว แม่ไม่อยู่กับเราเเล้ว จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 20:36:36

ความคิดเห็นที่ 2 พอกลับถึงบ้านก็ร้องไห้หนักเลย คิดถึงแม่มากๆ แม่สัญญาว่าจะมารับไปอยู่ด้วย  มยกนั่งเก็บเส้นผมแม่ที่อยู่ตามหมอน เอาใส่ขวดพลาสติคใสไว้ เอาหมอที่เเม่หนุนมากอด กอดสองสิ่งนี้อยู่ทุกวัน สมัยนั้นไม่เจริญเหมือนสมัยนี้ค่ะ การติดต่อทางโทรศัพท์ก็ไม่ได้ถูกนัก อินเตอร์เนตสไกป์อะไรก็ไม่มี แม่โทรมาก็คุยได้แป๊บๆเพราะค่าโทรศัพท์ทางไกลสมัยนั้นเเพงมาก เด็กอายุเพียง9ขวบ ต้องอยู่อย่างอ้างว้างในโลกใบหนึ่ง นอนหลับก็ฝันถึงเเม่ ฝันว่าเเม่มาหาพอตื่นมาก็ได้เเต่ร้องไห้ เขียนจดหมายหาแม่ทุกครั้งก็จะถามเสมอว่าเเม่คิดถึงเรามั๊ย เเรกๆแม่ก็ตอบจดหมาย พอนานไปแม่ก็ค่อยๆหายไป  ตอนนั้นเเม่ไปเรียนต่อ ชีวิตเเม่ก็ไม่ได้สบายนัก มยกจำได้ ยืนอยู่ที่หน้าต่างรร.กับเพื่อนคนหนึ่งตอนนั้นเรียนอยู่ประมาณป.3 ค่ะ  มยกคุยกับเพื่อนว่า เเม่เราไปเมืองนอก เดี๋ยวแม่จะมารับ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 20:46:53

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาตามอ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณแม่อยู่ไกลนะคะ เราตอนนี้ก็อยู่ห่างแม่เหมือนกัน แต่เราเป็นฝ่ายจากมาค่ะ แต่ยังไงก็กลับไปหาแม่แน่นอน ^^ จากคุณ : ~LoVe Is LiKe ThE wInD~ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 20:59:27

ความคิดเห็นที่ 4 มยกเติบโตมากับที่บ้านคุณยาย ที่ๆแม่คิดว่าเป็นที่ดีที่สุดสำหรับลูก แต่มันคงไม่ใช่อย่างที่เเม่คิด  ตรงนี้ไม่อยากเล่าเลยค่ะเพราะมันทรมานจิตใจค่ะ การรอคอยรอ รอ รอ นั่งมองเครื่องบินอยู่หน้าบ้าน ลำนี้รึเปล่านะที่แม่นั่ง มองทุกวัน รอแม่เมื่อไหร่แม่จะกลับมา แล้ววันหนึ่งก็ได้ทราบข่าวแม่จะเเต่งงานใหม่ ความหวังยังไม่สิ้นสุดค่ะ ก็ยังรอแม่อยู่ จนได้ทราบข่าวว่าแม่มีน้องใหม่เป็นเด็กผู้หญิง ในที่สุดเวลาผ่านไปได้หลายปี แม่ก็กลับมา มยกนั่งวาดภาพ ถ้าไปรับเเม่ที่สนามบินเราจะวิ่งเข้าไปกอดแม่ เเม่จะต้องอยากกอดเราคิดถึงเรา วันที่เเม่กลับมาก็มาถึง แม่มาพร้อมกับน้อง สิ่งที่เด็กคนหนึ่งได้รับก็คือ อาการเฉยจากเเม่ แม่ไม่กอดเราเลยแม้ซักนิดเดียว  แม่มากับน้อง ตลอดเวลาที่นั่งในรถตู้ แม่ก็มัวเเต่คุยกับน้าๆ ดูเเต่น้องรู้สึกยังไง เสียใจค่ะ ความหวังของเด็กคนหนึ่งที่รอคอยเเม่ ดีใจที่สุดที่เเม่จะกลับมาให้ได้เจอ พอแม่เจอแม่ไม่ได้กอดเราซักนิด ช่วงที่เเม่อยู่ด้วยในตอนนั้นมันไม่เหลือความทรงจำแล้วค่ะ ว่าเป็นยังไง  คุณแม่ที่ห่างลูกไปกลับบ้านถ้าเจอลูกอย่าได้ลืมที่จะกอดลูกเป็นอันดับเเรกนะคะ หาซื้อไม่ได้ด้วยเงินเเต่มีค่ามากสำหรับเด็กคนหนึ่งมากทีเดียวค่ะ แล้วจากนั้นแม่ก็บินกลับไปพร้อมกับน้อง  มยกห่างเหินกับแม่ไปด้วยกาลเวลาที่ผ่านไป ถึงทุกวันนี้ได้นึกถึงก็เสียใจค่ะ ทุกวันนี้มยกมีครอบครัวที่พร้อมของตัวเอง ทั้งสามีเเละตัวมยกขาดมาทั้งคู่ เห็นคุณค่าของความรักอย่างมาก สามีจนถึงทุกวันนี้ยังไม่เคยเห็นหน้าเเม่ตัวเองเลยค่ะ เค้าไม่รู้เเม้กระทั่งชื่อ แม่ไม่เคยติดต่อกลับมาเลยจากเค้าไปตั้งแต่เค้าได้1ขวบเองค่ะ ไปต่างแดน ทุกครั้งที่นึกถึงหรือมีรายการตามหาแม่ เค้าจะเงียบเเละดูเศร้าทันที  สิ่งที่เค้าอยากเห็นคือเเม่ เเค่อยากเห็นเเม่ อยากบอกแม่ว่าเค้ามีครอบครัวชีวิตการงานมั่นคงนะ   ขอให้คุณแม่หรือคุณพ่อที่อยู่ต่างแดนห่างไกลลูก อย่าลืมนึกถึงลูกนะคะ อย่าลืมที่จะกอดและรับลูกไปอยู่ด้วยกัน  อย่าคิดว่าการฝากลูกไว้กับคนที่รักเราจะรักลูกเราด้วย อย่าทิ้งลูกหายไปจนเหลือเเต่บาดแผลที่ติดอยู่ในใจลูกนะคะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 21:31:01

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ~LoVe Is LiKe ThE wInD~ ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้มยกนะคะ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นค่ะ เหมือนได้ปลดปล่อยความทุกข์ใจที่เก็บมานานจนครึ่งชีวิตเลยค่ะ   กลับบ้านเมื่อไหร่อย่าลืมกอดคุณแม่นะคะ ดีจังที่สามารถทำได้นะคะ แต่มยกทำไม่ได้ค่ะ เพราะแม่กับมยกอยู่ไกลกันที่สำคัญ ความรู้สึกมันจางหายไปหมดแล้วค่ะ ตอนนี้กอดแต่ลูกค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 21:37:55

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณทุกท่านสำหรับกิฟท์ที่ให้นะคะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 21:39:06

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นเหมือนกัน จนเดี๋ยวนี้พอกลับมาอยู่ด้วยกันก็ยังไม่สนิท มันยังไงก็ไม่รุ้ แบบไม่สนิทใจอ่ะค่ะ จากคุณ : ไซโคอำมหิต เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 21:50:18

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ จขกท คะ มันคงมีหลายครั้งเลยนะคะ ที่คุณมองลูกแล้วคิดถงตัวเอง ขอให้แผลนี้ตกสะเก็ด และคลายความเจ็บปวดลงเมื่อบังเอิญไปโดนเข้า ฝากกอดเด้กหญิงคนนั้นในตัวคุณให้เเน่นๆ แล้วบอกแกว่า ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีค่ะ จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 22:05:55

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นกำลังใจให้คุณแม่อยู่ไกลค่ะ แต่ไม่อยากให้เศร้านัีก อย่างน้อยท่านก็ได้ให้ชีวิตเรามา แม้จะไม่ได้เลี้ยงดู และที่สำคัญจงภูมิใจใจตัวเองว่า ถึงเราจะไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก แต่เราก็สามารถเป็นคนดี มีครอบครัวที่ดี และไม่ได้ทำในสิ่งที่ไม่ดีอย่างที่เราเจอมา แค่นี้ชีวิตคุณก็มีคุณค่ามากๆแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 53 22:09:31 จากคุณ : Madame Plumpy (Madame Plumpy) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 22:08:59

ความคิดเห็นที่ 10 เศร้าจังเลยครับ ยังไงก็ขอให็โชคดีในชีวิตนะครับ จากคุณ : อังเคิลตั้ม เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 22:10:33

ความคิดเห็นที่ 11 คุณไซโคอำมหิต --- มยกเข้าใจความรู้สึกของคุณมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณมีครอบครัวที่มีความสุขสมบูรณ์ของคุณเองนะคะ คุณ mrs.night owl --- ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกอด วันนี้รู้สึกผ่อนคลายได้อย่างมากเลยค่ะ  หลายครั้งที่มองลูกแล้วนึกถึงเหมือนที่คุณบอกจริงๆค่ะ คุณ Madame Plumpy (Madame Plumpy) --- บางโอกาสมันก็เศร้าขึ้นมาน่ะค่ะ เป่าปี่บ่อยค่ะถ้านึกถึง พยายามอยู่ค่ะ คงเป็นเพราะอารมณ์หลังคลอดด้วยค่ะ ชีวิตนี้สัญญากับตัวเองเลยค่ะจะไม่ทิ้งลูกเด็ดขาดไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม  ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ คุณอังเคิลตั้ม --- ขอบคุณมากๆค่ะที่อวยพร จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 23:30:45

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งสำหรับกิฟท์นะคะ มยกกิฟท์หมดไม่ได้ตอบแทนเลยค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 23:33:00

ความคิดเห็นที่ 13 ตรงกันข้ามกันค่ะ เราจากลูกมา เพราะคิดว่า ไม่นานเราจะไปรับลูกมาอยู่ด้วย แต่ไม่ใช่ค่ะ เราไม่สามารถเอาลูกมาได้ เป็นปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้ วันที่รู้ว่าวีซ่าลูกไม่ผ่าน และคิดว่าไม่มีวันผ่าน หัวใจเราสลาย ถึงทุกวันนี้จะทำใจได้บ้าง แต่เรายังแอบร้องไห้ทุกครั้ง ที่เห็นเด็กในวัยเดียวกับลูกเดินผ่าน นับจากวันนั้น เราไม่มีความสุขเลย เรากลับไปหาลูกที่เมืองไทย วันที่เราต้องเดินทางกลับมาที่ต่างแดนอีกครั้ง เราร้องไห้มากมาย ลูกได้แต่บอกเราว่า ลูกอยู่ได้ เราโทรหาลูกทุกวัน เราให้ลูกเปิดเอ็มทุกวัน ถึงไม่ได้คุยกัน แต่เรารู้กันว่า เรายังอยู่กันตรงนี้ เวลาเรากินอะไร เราก้อนึกทุกครี้ง ว่าลูกจะได้กินอะไร อย่างมากก้ออาหารตามสั่ง ตอนนี้เราอยากกลับไปหาวันเก่าๆ อยู่กันไปตามประสาแม่ลูก แต่คงจะเป็นไปได้ยาก เพราะเราได้ตัดสินใจมาแล้ว ทำได้ดีที่สุดก็คือ กลับไปไทยบ่อยเท่าที่เราทำได้ บอกไม่ถูกค่ะ เจ็บมาก เศร้ามากค่ะ จากคุณ : j_bookworker เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 53 23:42:58

ความคิดเห็นที่ 14 มาอยู่เดนมาร์กก่อนด้วยวีซ่าฝึกงานของทางมหาวิทยาลัย  3 เดือน  รวมทั้งเป็นการมาอยู่กับแฟนด้วย ตอนนั้นยังไม่ได้แต่งงาน  ระยะเวลา 3 เดือน ที่อยู่ คิดถึงลูกทั้ง 2 คนมาก ทุกวันถ้ามีโทรศัพท์มาจากเมืองไทย จะคิดกังวลอยู่เรื่อย คิดแต่ในแง่ร้ายว่าจะเกิดอะไรไม่ดีกับลูกเราหรือเปล่า กังวลมากมายโทรกลับไปบ้านทุกวัน  กังวลทุกวัน เครียดมาก  ก่อนกลับเมืองไทย บอกกับแฟนว่า ถึงแม้เราจะแต่งงานกัน แต่ถ้าเราเอาลูกมาอยู่ด้วยไม่ได้ เราก็จะไม่อยู่เดนมาร์ก   ถึงจะรักคุณแค่ไหน แต่ลูกก็ต้องสำคัญไม่ต่างกัน  นั่นคือ เราอยู่ไหน ลูกต้องอยู่กับเราด้วย   และเมื่อเรากลับเมืองไทย ก็ทำเรื่องวีซ่าให้ลูกมาอยู่ด้วยทั้ง 2 คน โชคดีที่ผ่าน ไม่มีปัญหาอะไร ปัจจุบันลูกทั้ง 2 คน ก็อยู่กับเราค่ะ   ตอนนี้ พูดภาษาเดนนิสเก่งกันทั้ง 2 คนเลย ทั้ง ๆ ที่ มาอยู่แค่ 2 ปีเอง พร้อมกับเรา แต่ภาษาเราไม่เอาไหนเลย ..... เศร้านะคะ อ่าน กระทู้ของ เจ้าของกระทู้ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ   ถึงแม้คุณจะผ่านความปวดร้าวเรื่องนั้นมา แต่คุณก็เป็นคนที่เข้มแข็ง น่านับถือค่ะ จากคุณ : pinpare เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 00:10:01

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ j_bookworker --- เป็นกำลังใจให้นะคะ ลูกของคุณต้องรับรู้ความรักและความห่วงใยที่คุณมีให้อย่างแน่นอนค่ะ ถ้าเเม่ของมยกเป็นแบบคุณ ถึงมยกไม่สามารถไปอยู่ด้วยได้ มยกก็มีความสุขค่ะ สุขที่รู้ว่าเเม่รักและห่วงเราค่ะ ลูกคุณโชคดีที่มีเเม่แบบคุณนะคะ คุณpinpare --- ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับกำลังใจ วันนี้เป็นครั้งเเรกในชีวิตสำหรับเรื่องนี้ที่รู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาดเลยค่ะ คงเป็นเพราะกำลังใจจากทุกท่านที่ส่งให้  อ่านเรื่องคุณเเล้วรู้สึกดีจังค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 00:31:43

ความคิดเห็นที่ 16   เราเองเป็นคนที่ห่างแม่มาไกลค่ะ คุยกันทางอินเตอร์เปิดกล้องคุยกัน ก็หายคิดถึง เวลาเขาดูข่าว เห็นอากาศหนาวๆ ก็ห่วงเราทั้งพ่อและแม่ ซึ้งใจเสมอ นี่ขนาดเรายังไม่มีลูก คิดว่าสักวันถ้ามีลูก เราคงซึ้งหัวอกพ่อแม่มากกว่านี้อีก เรารู้จักเพื่อนต่างชาติ (ประเทศในกลุ่มโซเวียตเก่า) ซึ่งอยู่ในฐานะผู้อพยพ (แต่เข้าเมืองแบบผิดกฎหมาย) เขาอยู่มาห้าปีแล้ว ทิ้งลูกสาวสองคนไว้กับตายาย แต่บังเอิญมีลูกชายหนึ่งคนที่นี่ จึงได้รับโอกาสทั้งสามีภรรยา ได้มีบัตรประจำตัวของคนต่างด้าว โดยเขาจะต้องมาเรียนภาษาฝรั่งเศส ช่วงเวลาพักเขาเคยร้องให้กะเราเพราะลูกสาวและพ่อขอวีซ่ามาเยี่ยมเขาไม่ผ่าน เราก็บอกเขาว่ารอหน่อยยื่นใหม่ เดือนนี้เขาพึ่งได้บัตรประจำตัวคนต่างด้าว ซึ่งทำให้เขาสามารถเข้าออกฝรั่งเศสได้โดยไม่ต้องใช้วีซ๋า เราก็แสดงความยินดีกับเขาที่จะสามารถกลับไปเยี่ยมลูกได้ เขาร้องให้เลยค่ะ หัวอกคนเป็นแม่จากลูกมานานตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ทั้งสองคนเป็นสาวแล้ว พี่น้องไม่เคยเจอกัน ไปบ้านเขา เขาก็จะเอารูปลูกสาวสองคนมาให้ดู อ่านกระทู้นี้แล้วอยากกลับไปเยี่ยมพ่อแม่เร็ว ๆ จัง (พ่อสุขภาพไม่ค่อยดีเดินทางไกลไม่ได้) แต่ด้วยติดภาระการเรียนและครอบครัว ก็คงได้แต่ติดต่อกันทางไกลต่อไป ยังงัยอยากให้เจ้าของกระทู้อภัยให้คุณแม่นะค่ะ สิ่งติดค้างในใจจะได้หมดไป อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นบทเรียนที่ทำให้เราเข้าใจลูกเราดีขึ้นค่ะ จากคุณ : jjFR เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 00:39:30 A:83.197.18.10 X: TicketID:177306

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ คิดถึงแม่ตัวเองจัง แต่ไม่ได้มีโอกาสกอดและนอนใกล้อีกแล้ว จากคุณ : เที่ยงตรง เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 01:35:27

ความคิดเห็นที่ 18 โหวตค่ะโหวต เรื่องดีๆแบบนี้ จากคุณ : mamalovesiam เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 01:44:01

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าเลือกได้คงไม่มีใครอยากมีชีวิตขาดความอบอุ่นแบบนี้ แต่มันเลือกไม่ได้จริงๆใช่ไหมคะแม่อยู่ไกล? แม่บรุนเน็ทก็เคยไปทำงานเมืองนอก กลับมามีลูกใหม่(ลูกเลี้ยง)มาด้วย บรุนเน็ทเห็นแม่กับลูกใหม่หยอกล้อคุยกันกระหนุงกระหนิง แล้วอยากร้องไห้แอบน้อยใจอยู่คนเดียวที่ไม่ได้รับการเหลียวแล อยากให้แม่กอดตัวเองซักครั้งแน่นๆเอาแบบหายใจไม่ออกไปเลย พอโตขึ้นคิดได้ว่าแม่คงกอดใครไม่เป็น เรามากอดกันตอนโตถึงจะเป็นกอดที่ไม่แนบแน่น รู้สึกเหมือนกอดคนแปลกหน้า แต่บรุนเน็ทก็ดีใจที่ได้ลองกอดแม่ค่ะ บรุนเน็ทเป็นคนไม่ยอมให้โชคชะตาลิขิตชีวิต บรุนเน็ทชอบลิขิตชีวิตตัวเองค่ะ เป็นกำลังใจให้แม่อยู่ไกลเสมอ จากคุณ : Brunnett เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 01:53:05

ความคิดเห็นที่ 20 T_T อ่านแล้วร้องไห้เลยค่ะ เศร้าแทนค่ะ แต่ไม่เป็นไรนะคะ ตอนนี้จขกทมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วดูแลกันรักกันให้ความอบอุ่นแก่กันทั้งครอบครัวอย่างที่จขกทเคยฝันไว้นะคะ เราขอว่าอย่าโกรธคุณแม่เลยนะคะ ท่านคงไม่ได้ตั้งใจค่ะ แต่จขกทสามารถทดแทนทั้งหมดนี้ให้แก่ลูกของจขกทได้ค่ะ เราเองก็คิดถึงพ่อกะแม่มากๆๆค่ะ คุณยายด้วยแต่ท่านไม่อยู่แล้วค่ะ เสียไปตอนที่เรามานี่ สัมผัสที่คุณยายกอดกับเราตอนที่มาส่งที่สนามบินสุวรรณภูมิยังอยู่เสมอค่ะ ตอนนี้ไม่มีอีกแล้วค่ะหากอดแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว พิมพ์แล้วก็ร้องไห้ ยิ่งอ่านเนื้อหากระทู้นี้ของจขกทยิ่งเศร้านะคะ สามีเราพ่อเค้าก็ทิ้งไปตั้งแต่เค้ายังเด็ก แม่ก็ไม่เคยกอดเค้า แต่เค้าก็ไม่ได้เกลียดหรือไม่ได้รักแม่นะคะ ตอนนี้อยู่คนละรัฐกันแม่อยู่กับน้องชายสามีเราแต่สามีเราก็บอกว่าไม่ได้สนิทกับแม่มาก ส่งเงินค่าเลี้ยงดูปกติค่ะ แต่พอเราถามว่าสนิทกับแม่เหมือนที่เราสนิทกับแม่เราไหม เค้าก็บอกว่ายูมาจากครอบครัวที่อบอุ่นมากๆ ถ้าเทียบกับเค้าเค้าไม่ค่อยมีความทรงจำที่ดีๆเท่าไหร่กับแม่ในอดีตค่ะ เราน้ำตาซึมเลย แล้วก็กอดสามีแน่นๆค่ะ แต่เราก็บอกเค้านะยูอย่าน้อยใจนะ ยังไงซะแม่ก็คือแม่ คือผู้มีพระคุณนะ อย่าโกรธแม่ยูเลยนะ เค้าก็บอกไม่เคยโกรธหรอก เพียงแค่ความทรงจำดีๆแบบแม่กับลูกมันไม่มีเท่านั้นเอง เศร้าค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่มีชีวิตไหนๆบนโลกใบนี้สมบูรณ์ไปทุกด้านนะคะ อยู่ที่ตัวเราค่ะ เข้มแข็งนะคะจขกท จากคุณ : แฟนสาวฮัตโตริคุง เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 02:56:08

ความคิดเห็นที่ 21 แม่ไม่รักไม่ใยดีเราก็ช่างแม่เขา คนบางคนไม่พร้อมที่จะเป็นแม่ และไม่รู้จักว่าควรทำอย่างไรก็มาก แต่ให้นึกถึงบุญคุณเขาที่ทำให้เราเกิดมา แล้วสอนลูกเราให้เป็นคนดีมีศีลธรรม เป็นแม่ที่ดีที่รักลูกอย่างถูกต้อง และไม่ปฏิบัติซ้ำรอยแม่เราเองนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Stila is Style เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 03:12:47

ความคิดเห็นที่ 22 อิฉันแอบขำตอนแรกอิฉันอ่านชื่อ จขกท.ว่า มะ-ยก ล่ะ ก่อนจะพาออกทะเล อยากบอกว่า เป็นกำลังใจให้อีก 1 แรงใจค่ะ เอาไปเลยค่ะ หลายๆ กอดเลย.... จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 03:31:08

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้วก็เศร้าและน่าเห็นใจค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ตอนนี้มีครอบครัวแล้วขอให้มีความสุขมากๆค่ะ ดิฉันอยู่เยอรมนี ได้ฟังเรื่องแม่ๆลูกๆเยอะเหมือนกัน บางคนไม่คิดที่จะพาลูกมา เพราะปิดบังสามีใหม่ว่าไม่เคยมีลูกบอกว่าเป็นหลานก็มี บางคนเอาลูกมาอยู่ด้วยแต่สนใจลูกใหม่มากกว่า บางคนสนใจดูแลลูกดีแต่ลูกก็รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินอยู่ดี แม่บางคนก็น่าสงสาร มีปัญหาทั้งกับสามีและลูก ไม่รู้จะหาทางออกยังไง ก็ได้แต่เห็นใจกันไปค่ะ จากคุณ : แมวต่างแดน เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 04:30:29

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ แต่ดีใจด้วยนะคะที่วันนี้คุณมีคนที่คุณรักคอยอยู่ข้างๆ คุณแล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณเข้มแข็งมากๆเลย ยกนิ้วให้เลยค่ะ จากคุณ : angie's mom (nandy_gal) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 04:56:59

ความคิดเห็นที่ 25 นึกถึงแรกๆที่มาอยู่ต่างแดน ยังไปรับลูกสาวไม่ได้ แค่รู้ว่าลูกขี่จักรยานเล่นแล้วล้ม หัวใจแม่ยังแทบสลาย แต่นี่รู้สึกเจ็บ จุก ยังโชคดีมากๆค่ะ ที่มีคนดีๆอยู่เคียงข้าง ขอให้คุณมยก มีความสุขกับชีวิตครอบครัว มากๆ และตลอดไป จากคุณ : อ้วนวลี เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 05:23:31

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้นะคะ  อ่านแล้วเศร้า แต่ดีใจที่คุณผ่านวันเหล่านั้นมาได้ด้วยความเข้มแข็งค่ะ ขอให้วันนี้ และวันต่อๆไปของคุณและสามี  พบแต่ความสุขค่ะ จากคุณ : Bayfern เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 05:42:54

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วแอบน้ำตาไหลตามไปด้วยเลยค่ะ เราคิดว่าเราจำกระทู้ที่คุณมยกพูดถึงได้ เพราะว่าตัวเองก็เข้าไปตอบกระทู้นั้น (คิดว่าใช่นะ...แหะๆ) เหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเรา ตอนนี้มีลูก 2 คน ก็คิดเสมอว่า คงไม่ยอมห่างกันเป็นแน่ ไปไหนคงต้องหอบหิ้วกันไปด้วย เพราะเลี้ยงมาเองคนเดียวตลอด ความผูกพันมันมากมายจนแยกกันไม่ออกจริง ๆ ขอให้คุณมยกแข้มเข็งอย่างที่เป็นมา และตลอดไปนะคะ ขอบคุณที่เล่าสู่กันฟังค่ะ จากคุณ : yay ! เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 06:42:02

ความคิดเห็นที่ 28 เข้าใจความรู้สึกค่ะ มีใครบางคนบอกว่า ทุกคนก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง เจ็บจี๊ดเลย แต่ก็ทำให้เข้มแข็งมากขึ้น จากคุณ : ga_tan_u เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 06:43:16

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้ครอบครัวของคุณแม่อยู่ไกลนะคะ ... แง..พูดไม่ออกง่ะ คุณแม่สู้ๆ.... จากคุณ : แม่น้องเบนส์ เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 06:47:12

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านเเล้วเศร้ามาก ขนาดผมมีเเม่ คอยดูเเลตลอด เเต่ยังไม่ค่อยได้เเสดงความรักต่อท่านเลย  อ่านเเล้วอยากไปกอดเเม่เลย เป็นกำลังใจให้คุณ จขกทน่ะครับ คุณ จขกท เข้มเเข็งมาก จากคุณ : prun poa เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 07:22:01

ความคิดเห็นที่ 31 นอกเรื่องนะคะ ความคิดเห็นที่ 22 เราก็อ่าน มะ-ยก อ่ะ จริง ๆ แล้วต้องอ่านแบบไหนหรือ งง เข้าเรื่องดีกว่า ไม่มีประสบการณ์แบบ จขกท ยอมรับว่าไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกอย่างนั้นได้จริง ๆ แต่แค่ลองจินตนาการว่าต้องห่างลูกหัวใจก็แทบสลายแล้ว ขอบคุณที่นำมาเล่าสู่กันฟัง เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : มุนีน้อย เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 07:24:18

ความคิดเห็นที่ 32 เป็นกำลังใจให้นะคะ คิดถึงบ้านเหมือนกัน แต่ก็โทรหาที่บ้านทุกวันค่ะ วันไหนไม่ได้คุยเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : tkitizy เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 07:58:05

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านเเล้วปวดหัวใจหนึบ เห็นล๊อกอิน "เเม่อยู่ไกล" ในห้องไกลบ้านมานาน เเต่เพิ่งรู้ความหมายของชื่อล๊อกอินคุณก็วันนี้เอง กิ๊ฟหมด เเต่กดโหวตให้เเล้วค่ะ จากคุณ : Jennifer Lowclass เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 08:03:30

ความคิดเห็นที่ 34 ก็อ่านว่า มอ ยอ กอ  หรือเปล่า เข้าใจเรื่องนี้มากๆ พ่อผมไปเรียนต่อสองปีตอนผมอายุแปดเก้าขวบ กลับมาก็ทำงานอยู่กรุงเทพ กลับบ้านเฉพาะเสาร์อาทิตย์ สุดท้ายก็ไม่ค่อยสนิทกันครับ พอแก่ตัวลงก็คุยกันไม่ค่อยได้ จากคุณ : แวมไพร์ที่ราบสูง เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 08:27:07

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านเเล้ว..... เศร้าใจ เพราะดิฉันก็มีลูกสาววัยย่างเข้าวัยรุ่นที่อยู่เมืองไทยลูกสามีเดิม หวังว่าซักวันได้อยู่ด้วยกัน ถึงเเม้จะมีปัญหาที่ยังเเก้ไม่ตกตอนนี้ก็ตาม ว่าเเล้วต้องรีบโทรหา...เป็นห่วง.. จากคุณ : bad weather เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 08:38:35

ความคิดเห็นที่ 36 จำได้ว่าแม่เคยเอาตัวเองไปฝากยายเลี้ยงที่บ้านนอก พอตกเย็นตะวันโพล้เพล้ นั่งร้องไห้ทุกวัน รอให้แม่กลับมารับไปอยู่ด้วย จนมาถึงทุกวันนี้ไม่ชอบตอนตะวันตกดินเลย มันคิดถึงความเหงา ความเปล่าเปลี่ยวในวัยเด็ก เข้าใจและเห็นใจ จขกท  เพราะเคยมีความรู้สึกเดียวกันแม้จะเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ ที่อยู่กับยายก็ตาม จากคุณ : chuamalee เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 08:57:43

ความคิดเห็นที่ 37 ปกติไม่ค่อยได้เข้ามาตอบในห้องนี้ แต่ได้ยินเรื่องแม่ๆลูกๆ แล้วอดไม่ได้ที่น้ำตาจะซึม เราไม่เคยมีลูกอยู่เมืองไทย มีแต่แม่ที่รอเรากลับไป เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่ต้องอยู่ห่างแม่ หรือลูกค่ะ จากคุณ : Fly away home เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 09:41:27

ความคิดเห็นที่ 38 ดิฉันก็อ่านว่า มะ-ยก เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่างที่คุณกุ้ง mrs.night owl กล่าวไว้ใน คคห.ที่ 8 ขอให้เป็นแผลตกสะเก็ดแล้วให้มันจางหายไปในที่สุด คุณแม่ดิฉันเสียไปนานกว่า 13 ปีแล้ว สมัยท่านมีชีวิตอยู่ พวกเราใกล้ชิดกันมาก เพราะเป็นลูกคนเล็กสุดของบ้าน กอดกัน หอมแก้มกันทุกวัน วันหนึ่งเมื่อท่านเสียชีวิต ก็ร้องไห้ฟูมฟาย ทุกวันนี้หากได้ฝันถึงก็จะยังโหยหาคิดถึงอยากกอดแม่ให้แน่นๆ คิดอย่างนี้ทุกวันโดยเฉพาะวันแม่ เพราะท่านเสียชีวิตในวันแม่พอดี วันนี้ ลูกสาวดิฉันอายุ 20 ปี ดิฉันเป็นฝ่ายจากลูกมาอยู่อเมริกา ระยะทางไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับพวกเรา เขาเป็นฝ่ายเลือกที่จะขออยู่เมืองไทยเพื่อเรียนให้จบตรีก่อน แล้วค่อยว่ากันใหม่ถึงอนาคตของเขาเอง การอยู่ห่างกันแบบนี้ มีดีอยู่หนึ่งอย่างคือ ทำให้รักกันมากขึ้น บอกคิดถึงกันมากขึ้น และ เขาเกรงใจแม่มากขึ้น เป็นบุญเก่าที่มีลูกอ่อนโยน และเชื่อฟัง ซ่าส์บ้างนิดหน่อยตามวัย แต่ไม่ออกนอกลู่ที่วางไว้จากเส้นทางที่เลี้ยงดูมาหนึ่งสมองสองมือแม่ มั่นใจเถิดค่ะ ว่าส่วนลึกในใจของคุณแม่คุณท่านรักคุณมาก เพียงแต่สถานการณ์ในเวลานั้นมันทำให้คุณต้องเจอเรื่องราวแบบนี้ การปฏิบัติต่อคุณของท่านในอดีต อาจทำให้คุณเสียใจและไม่เข้าใจ แต่หากคุณเข้าใจชีวิตของคนเริ่มมาอยู่ต่างแดนเช่นคุณแม่แล้วหละก้อ คุณจะให้อภัยและรักคุณแม่มากขึ้น ภพนี้ที่ยังจำความได้ อย่าได้ผูกปมนี้ไว้ในใจตลอดไปเลยนะคะ อย่าได้ให้เกิดเป็นเจ้ากรรมนายเวรติดต่อกันไปในภพหน้า ขอให้คุณและสามีทำได้ในที่สุดค่ะ จากคุณ : Panissar เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 09:47:43

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามารับฟังค่ะ และก็เป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ต้องอยู่ห่างจากคนที่เรารัก อ่านแล้วนึกถึงหลานสาวที่เคยเลี้ยงเลยค่ะ ตอนเราเรียนมัธยม เราเคยเลี้ยงหลานให้น้า ทุกครั้งที่หลานร้องไห้ คิดถึงพ่อแม่ เราเอง หัวใจแทบสลาย มันเจ็บแทนหลาน พอเราเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย เราเลยเขียนจดหมายไปบอกให้น้ามารับหลานไปเลี้ยงเอง ตอนนี้หลานอายุ 17 แล้ว ติดแม่มาก ยังนอนกับแม่อยู่เลย เค้าคงอยากให้แม่ชดเชยให้ตอนที่ไม่ได้อยู่กับแม่ จากคุณ : เรไรไอด้า เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 10:00:12

ความคิดเห็นที่ 40 เห็น ล็อคอิน นี้ ก็สะดุดชื่อแต่แรกเลยค่ะ เพิ่งเข้าใจ เข้ามาให้กำลังใจค่ะ อะไรผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไปนะคะ อย่าให้อดีตมาทำลายความสุขในปัจจุบันของเรานะคะ โดยเฉพาะสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมของเรา จากคุณ : Aunty Ann เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 10:04:05

ความคิดเห็นที่ 41 I just learned where your log in name came from today. I wish you and your husband both build a family of your dream. And I wish anyone will not have to leave their children behind. จากคุณ : SFO-CNX เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 10:36:30

ความคิดเห็นที่ 42 เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ ขอให้จขกท.กับสามีและลูกตัวน้อยรักกันมากๆ มีชีวิตที่อบอุ่นค่ะ จากคุณ : Emotion-P เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 11:21:22

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วก็นั่ง งง อยู่นาน อยากปลอบแต่ก็นึกไม่ออก ว่าจะปลอบใจคุณอย่างไร ดีใจอยู่อย่างที่คุณได้ pour your heart out ได้พูดอะไรที่อัดอั้นตันใจมาตลอด สามสิบกว่าปีนี่ก็ไม่ใช่น้อยเลยนะ นึกไม่ถึงเหมือนกัน ว่าคนเราจะมีอะไรทุกข์ใจได้นานขนาดนี้ คุณเก่งและแกร่งมาก ขอให้มีจิตใจเข้มแข็งขึ้น ขอให้ส่วนหนึ่งในหัวใจคุณมีความรักให้แม่คุณเสมอ จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 12:04:30

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านแล้วเศร้ามากค่ะ เกือบร้องไห้ แต่พยายามกลั้นไว้ ไม่อยากจะให้คุณ จขกท น้อยใจ คุณแม่ เพราะเราเชื่อเสมอว่า แม่ทุกคนรักลูก เพียงแต่เค้าได้เลือกทางเดินที่เค้าคิดว่าที่สุดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : มู๋หวานอ้วน เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 12:31:02

ความคิดเห็นที่ 45 แฟนของอ้อมเหมือนกัน แต่ไม่คล้ายซะทีเดียวที่แม่เค้าพาเค้ากับพี่สาวตามไปด้วยทีหลัง แต่ก็ฝากยายเลี้ยงค่ะ จนอายุ 12 เค้าถึงมารับไปอยู่ด้วย  แม่แต่งงานใหม่ เค้าบอกเค้าไม่ค่อยสนิทกับแม่ และชอบน้อยใจแม่บ่อยๆ เพราะตั้งแต่เด็กมาแม่ก็ไม่เคยเลี้ยงเค้าน่ะค่ะ คงเหมือนกับคุณแม่อยู่ไกล เค้าเลยไม่ค่อยรู้สึกผูกพันกับแม่ และเป็นคนค่อนข้างอ่อนไหวง่าย คือถ้ามีอะไรกระทบใจเค้า เค้าจะร้องไห้เลยค่ะ ให้กำลังใจคุณ แม่อยู่ไกลให้ผ่านพ้นความรู้สึกนี้ไปได้ซักที เพราะอ้อมก็อยากให้แฟนลืมความรู้สึกนั้นไปได้ซักทีเหมือนกัน จากคุณ : อ้อม นะ เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 12:37:06

ความคิดเห็นที่ 46 คุณjjFR---อ่านเรื่องที่คุณเล่ามาทำให้รู้ว่าคนที่ลำบากมากก็ยังพยายามถึงที่สุด มยกไม่โกรธแม่ค่ะ แต่อาจจะเสียความรู้สึก และ น้อยใจในสิ่งที่เเม่มอบให้น่ะค่ะ  ดีจังค่ะที่คุณได้กอดพ่อ คุณเที่ยงตรง ---  ถึงท่านจะไปแล้ว แต่เหลือไว้ซึ่งความรักที่คุณสัมผัสได้ตลอดเวลามีลมหายใจนะคะ ยิ้มนะคะ คุณmamalovesiam --- ขอบคุณมากๆค่ะที่โหวตให้กระทู้ของมยก  อย่างน้อยเรื่องของมยกก็สะกิดใจทำให้ใครหลายคนคิดถึงพ่อ แม่ ลูก คนที่รักได้ค่ะ คุณBrunnett ---ขอบคุณมากๆหรับกำลังใจค่ะ ความรู้สึกที่คุณถ่ายทอดออกมาเหมือนกับในใจมยกเป๊ะๆเลยค่ะ คุณแฟนสาวฮัตโตริคุง--- มยกคิดเหมือนกับสามีคุณเลยค่ะเข้าใจความรู้สึกของสามีคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เราสร้างครอบครัวของเราให้มีความสุขได้ค่ะ ในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์ไปหมดทุอย่างจริงๆด้วยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ คุณStila is Style --- ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ มยกน้อมรับคำไปปฏิบัติตามค่ะ คุณ ก๋าสะลองเงิน --- ขอบคุณอย่างยิ่งสำหรับกอดหลายๆกอดนะคะ  มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ  วันนี้ตื่นนอนมารู้สึกโล่ง ดี สบายอย่างบอกไม่ถูกค่ะ  เรื่องชื่อขอขำแหะๆค่ะ ดีนะคะมยกเองมองเผินๆก็คิดว่า มะ-ยกเหมือนกันค่ะ55 มีคนถามบ่อยค่ะ คืออันที่จริง มยก ย่อมาจาก แม่อยู่ไกลน่ะค่ะ อิอิ จะเรียกมะ-ยก ก็ได้ค่ะไม่ขัดข้อง มยกขอตัวแป๊บนะคะ ตัวเล็กร้องหาแม่เเล้วค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 12:43:37

ความคิดเห็นที่ 48 เห็นใจนะคะ แต่คงขอให้คุณ จำแต่สิ่งที่ดี ๆ ของคุณแม่ไว้ดีกว่าค่ะ หากเราจำแต่สิ่งที่เราเจ็บปวด เราก็จะไม่หายเจ็บค่ะ คิดซะว่า แม่ที่รักคุณ อยู่ในตัวคุณเสมอ เพราะเชื่อเหลือเกินว่าคุณยังรักท่าน เพราะถ้าไม่รักก็จะไม่น้ำตาคลออีกต่อไป เมื่อนึกถึงท่านใช่ไหมคะ  อย่างน้อย เกิดมาครั้งหนึ่งคุณก็โชคดีที่มีลูกและมีบทเรียนที่มีค่า ว่าความรักมันยิ่งใหญ่แค่ไหน ไม่ว่าบทเรียนนั้นมันจะเ้จ็บปวดเพียงใด ขอให้ใช้ธรรมะเข้าช่วยสมานแผลใจให้คุณ และให้แปลงเป็นพลังอันเข้มแข็งที่คุณจะสามารถถ่ายทอดให้กับครอบครัวของคุณต่อไปนะคะ เราเป็นคนหนึ่งที่ต้องเลือกจากลูกไปทำงานและเรียนต่อเหมือนกันค่ะ แต่เราเลือกอยู่กับลูก ทิ้งงาน และความก้าวหน้า ทนลำบากอยู่นานมาก แต่สุดท้ายเราก็มีความสุขในแบบเราค่ะ เชื่อว่า การพ้นทุกข์ และการมีความสุข มาจากใจคนเรานั้นเองนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : pllgamma เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 14:44:27

ความคิดเห็นที่ 49 เดี๋ยวมยกขอตัวพาลูกไปอาบน้ำเข้านอน คืนนี้มยกจะเข้ามาค่ะ เข้ามาอ่านทำให้รู้สึกดีขึ้นมากๆเลยค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 16:25:21

ความคิดเห็นที่ 50 ขั้นไว้ก่อน กระทู้เกือบด๋อย เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แมวอยู่ในวัด (แมววัด) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 17:11:25

ความคิดเห็นที่ 51 คุณแมวต่างแดน--- ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ ในโลกนี้มีเรื่องราวต่างๆมากมายเลยนะคะ ลูกคือเเขนและขา เป็นดวงตา ของมยกเลยค่ะ คุณ angie's mom (nandy_gal)--- มยกก็อ่อนแอบ้างค่ะ แหะๆเเบบครั้งนี้ไงคะ ขอบคุณมากๆค่ะกำลังใจที่ให้มยก คุณอ้วนวลี ---  ลูกสาวคุณโชคดีมากที่ได้คุณเป็นเเม่ค่ะ กำลังใจที่คุณให้ช่วยทำให้มยกเข้มเเข็งเเละรู้สึกดีมากค่ะ คุณ  Bayfern --- ความสุขในครอบครัวเป็นความสุขที่มยกอยากกักตุนเอาไว้ให้นานเท่านานเลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำอวยพรและกำลังใจกับสิ่งดีๆที่มอบให้นะคะ คุณyay !--- มยกก็ลูกสองเหมือนกันค่ะ เลี้ยงเองกระเตงไปด้วยทุกที่เหมือนกันเลยค่ะ นี่แหละค่ะบางครั้งมันยิ่งสะท้อนใจออกมา ยิ่งตอนนี้ลูกชายคนโต5ขวบกว่าๆ เห็นลูกยังเป็นเด็กน้อยของเเม่อยู่เลย บางครั้งก็เลยเเว่บค่ะว่า เเม่เคยคิดถึงเราบ้างมั๊ยนะ เราเล็กขนาดนี้ ยิ่งสามีไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ ขวบเดียวเองค่ะ เเต่พ่อก็พาเค้ามาอยู่ด้วยกันค่ะ คุณพ่อเค้าเก่งมากๆอดทน  ขอบคุณมากนะคะ คุณ ga_tan_u--- มยกเป็นกำลังใจให้ค่ะ คำพูดใครบางบางคนก็เป็นเเรงผลักให้เราเข้มเเข็งได้จริงๆค่ะ  เข้มเเข็งนะคะ คุณแม่น้องเบนส์ --- โอ๋ๆๆไม่เเงๆนะคะ มยกสู้ตายค่ะยกสองนิ้วชูด้วยค่ะ จำได้เห็นคุณแม่น้องเบนส์ที่ชานเรือนบ่อยๆค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ คุณ prun poa--- รีบๆกอดตอนนี้ก็ไม่สายค่ะ ท่านยังมีชีวิตอยู่ ถ้ารักท่านก็แสดงความรักได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ มยกเชื่อว่าท่านก็ต้องการความรักจากลูกเหมือนกันค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 17:49:02

ความคิดเห็นที่ 52 คุณแมวอยู่ในวัด (แมววัด)---ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้ กระทู้เกือบด๋อยหมายถึงว่ากระทู้เกือบเสียใช่มั๊ยคะ ทำไมต้องขั้นเอาไว้ก่อนคะคือแหะๆมยกไม่ทราบจริงๆค่ะ  ทู้นู๊นที่ห้องชานเรือนยังด๋อยอยู่เลยค่ะ คุณมุนีน้อย ---อิอิ คนอ่านมยกกันเยอะเลยค่ะ จริงๆคือ มอ ยอ กอ ย่อมาจาก แม่อยู่ไกลน่ะค่ะ  มีอยู่ช่วงชีวิตนึงตอนนั้นลูกคนเเรกยังเล็กมากค่ะ คิดว่าจะส่งลูกไปอยู่เมืองไทยก่อนเมื่อเค้าครบ1ขวบ พอใกล้ถึงเวลา บ่อน้ำตาเเตกทั้งคู่เลยค่ะมยกกับสามีไม่เอาเเล้วไม่อยากจากลูก ยอมสู้ๆด้วยกันพร้อมหน้า พ่อ แม่ ลูก ทุกวันนี้มีความสุขอย่างที่สุดค่ะ ได้ในสิ่งที่ต้องการพร้อมความสุขไม่แยกกัน ขอบคุณมากๆนะคะ คุณtkitizy---มยกสู้ตายค่ะ  เวลานี้มีคนสามคนเคียงข้างเท่านี้ก็สุขใจค่ะ ขอบคุณอย่างยิ่งนะคะมยกก็เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ คุณJennifer Lowclass--- เห็นล็อกอินนี้ทีไรต้องขำชื่อล็อกอินทุกครั้งเลยค่ะ และคิดว่าล็อกอินท่านนี้ต้องอารมณ์ดีเชียวค่ะ  ขอบคุณมากๆค่ะที่โหวตให้ .. ขอบคุณจริงๆค่ะ คุณ แวมไพร์ที่ราบสูง --- ใช่เเล้วค่ะอ่านว่า มอ ยอ กอ ค่ะ จริงๆด้วยค่ะพอไม่สนิทกันพอแก่ก็คุยกันไม่ค่อยจะได้ มยกก็คุยกับเเม่นะคะ เเต่เหมือนมีกำแพงที่มองไม่เห็นมันกั้นอยู่ค่ะ คุณbad weather --- มยกขอให้ทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าเพียงแม่ติดต่อมยกตลอดเวลา มยกก็คงจะเปลี่ยนความรู้สึกที่มีอยู่ดีขึ้นกว่านี้ค่ะ มยกจะไม่น้อยใจเลยค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 18:27:57

ความคิดเห็นที่ 53 เพิ่งเข้าใจความหมายของชื่อล็อกอิน  อ่านแล้วเศร้ามากเลยค่ะ แสดงว่ามันเป็นปมในใจคุณมากเลยนะคะเนี่ย เพราะคุณคงสมัครพันทิพตอนโตแล้วแหละ แต่แม่จากคุณไปตั้งแต่ 9 ขวบ ไม่เข้าใจว่าแม่ทำได้อย่างไร เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน เห็นแก่ผู้ชายจนลืมลูก ยกเว้นว่ามันไม่มีทางเลือกจริงๆ  หรือดิฉันอาจเข้าใจผิดก็ได้นะคะ ไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 19:52:41

ความคิดเห็นที่ 54   ผิดกับเรา แม่ไม่ได้อยู่ไกลเลย เพียงแต่ไม่กล้าเข้าใกล้เขาเท่านั้นเอง ญาติพี่น้องต่างเวทนาเมื่อเห็นการปฏิบัติระหว่างเขากับเรา เพื่อนบ้านยังต้องเข้ามาช่วยเอาเราไปซ่อนเวลาเขาอารมณ์ไม่ดี เราโดนมาหมดแล้ว ทั้งฝาหม้อ ตะหลิว ทัพพี เข็มขัด ไม้กวาดฯลฯ จากคุณ : เฉยชา เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 20:08:32 A:58.64.87.66 X: TicketID:159141

ความคิดเห็นที่ 55 คุณ chuamalee--- ความรู้สึกเด็กๆนี่แทบจะคล้ายๆกันทุกคนเลยนะคะ ที่ต้องจากพ่อหรือแม่ มีเพื่อนรุ่นพี่ ก็เล่าให้ฟังค่ะ ต้องไปอยู่บ้านญาติ ไปนั่งมองรถไฟหน้าบ้านทุกวัน รอแม่มารับกลับไปอยู่ด้วยกัน เศร้านะคะ คุณFly away home--- นี่เป็นครั้งเเรกในชีวิตเลยค่ะ ที่กล้าเล่ามุมมืดของตัวเอง จริงๆต้องการให้ทุกคนที่ได้อ่าน ไปไกลแล้วถึงเเม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ขออย่าทอดทิ้งกันเหมือนเช่นชีวิตของมยกนะคะ แค่โทรศัพท์กับคำพูดดีๆบอกคิดถึงกันบ้างเท่านี้ก็สุขใจเเล้วค่ะ   คุณ Panissar --- มยกเลี้ยงลูกแบบกอดหอมเหมือนกันเลยค่ะ ทุกวันนี้บางทีมยกเคลิ้มๆจะหลับ เอ๊ะอะไรมาดมๆหอมแก้มอุ่นๆ ลูกชายนี่เองค่ะ เล่นๆเกมส์วิ่งปรู๊ดมาหอมแม่ หอมกอดแม่ทั้งวันทุกวันเลยค่ะ  เวลานี้ก็เหมือนได้ปลดปล่อยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับคำแนะนำนะคะมยกจะทำค่ะ  คุณยายท่านน่ารักมากๆเลยค่ะถึงท่านจากไปแล้วก็เหลือไว้ซึ่งความรักความอบอุ่นเอาไว้ให้ได้รู้สึกคิดถึงตลอดไปค่ะ คุณเรไรไอด้า--- หลานสาวโชคดีจังค่ะได้คุณน้าน่ารักมากๆเอาใจใส่ความรู้สึกของหลาน ส่วนมยกที่บ้านออกจะเเนวโบราณ ระเบียบจัดหน่อยน่ะค่ะ ผู้ใหญ่จะดุๆ มีอีกหลายเรื่องค่ะ ที่ไม่ได้เล่าถ้าเล่าทุกคนอาจร้องไห้ไปกับมยกก็ได้ค่ะ มันเลวร้ายในความทรงจำจริงๆค่ะ คุณ Aunty Ann --- สิ่งที่ผ่านมามยกเก็บไว้เป็นบทเรียนค่ะ ก็ดีไปอย่างนะคะ เราจะไม่ทำสิ่งที่เราเจอหลายต่อหลายเรื่องกับลูกของเราน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณSFO-CNX --- เราสองคนกำลังสร้างครอบครัวทุกอย่างเพื่อลูกเลยค่ะ สามีกับมยกชอบถามกันค่ะ เช่นอุ้มเจ้าตัวน้อยยิ้มเหงือกบาน ถามกันค่ะว่ารักเค้ามั๊ย สามีจะตอบรักซิรักมากด้วยไม่ว่ายังไงเราไม่ทิ้งลูกเเน่นอน แล้วก็เเย่งไปอุ้มซะงั้นค่ะ55 ลูกติดทั้งพ่อทั้งแม่เลยค่ะ จริงๆแล้วมยกกับสามีเป็นคนมุขเยอะทั้งคู่ค่ะ ออกจะเเนวขำๆตลกๆค่ะ คุณEmotion-P---ขอบคุณมากๆค่ะ ก็ขอให้คุณมีความสุขครอบครัวอบอุ่นเช่นกันด้วยนะคะ คุณPatPDX---ขอบคุณอย่างมากนะคะ ทุกท่านในห้องนี้ที่เข้ามาคุยมาให้กำลังใจมาเเนะนำ รวมทั้งหลังไมค์จากท่านนึง ทำให้มยกรูสึกดีขึ้นอย่างมากมาย เหมือนกับได้ปลดปล่อยอะไรในใจออกมา แม้กระทั่งสามียังไม่เคยรู้เลยค่ะ  ถึงเเม้จะเป็นตัวอักษร แต่ก็ทำให้มยกรับรู้ถึงความรู้สึกดีๆที่ทุกท่านมอบให้ค่ะ  ส่วนเรื่องความรักที่มีต่อแม่มยกมีเสมอแต่เเค่ไหนไม่อาจรู้ได้เลยค่ะ คุณมู๋หวานอ้วน--- ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับกำลังใจ มยกก็พยายามคิดแบบที่คุณบอกนะคะ คุณอ้อม นะ--- มยกเข้าใจเเฟนคุณอย่างมากเลยค่ะ เรื่องความรู้สึกนี้หลังจากที่ได้พูดคุยกับทุกท่านในห้องนี้ ทำให้ก้าวข้ามความรู้สึกไปได้อีกขั้นค่ะ ตอนนี้จะเก็บเอาไว้ จะพยายามไม่นึกถึงค่ะ  เป็นกำลังใจให้เเฟนคุณนะคะ ช่วงเวลาที่เรารู้สึกท้อหรือเสียใจการมีใครซักคนข้างกายคือสิ่งที่วิเศษที่สุดเลยค่ะ สำหรับเเฟนคุณก็คือคุณเลยค่ะ คุณpllgamma --- ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ช่วงนี้อาจจะคิดมากขึ้นกว่าสมัยยังไม่มีลูกน่ะค่ะ ตั้งแต่มีลูกพอมองลูกบางครั้งก็ทำให้คิดถึงเเม่ขึ้นมาได้  มองแววตาไร้เดียงสาของเค้า บางครั้งก็อดคิดถึงตัวเองไม่ได้น่ะค่ะ เเต่ว่าก็เป็นสิ่งดีค่ะที่เรามีเกราะที่จะป้องกันตัวเองไม่ทำแบบนี้กับลูกเด็ดขาดเลยค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 20:26:06

ความคิดเห็นที่ 56   อ่านแล้วน้ำตาร่วงเผลาะๆ เลย T_T อ่าน คห. นึงแล้วนึกถึงตัวเอง ที่บอกว่า จนทุกวันนี้ก็ไม่ชอบเวลาตะวันตกดิน เพราะมันทำให้นึกถึงความเหงานั้น เราเองก็มีช่วงเวลาที่เราไม่ชอบเหมือนกันค่ะ T_T แต่ก่อนเป็นบ่อยมาก เวลาตื่นชึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในบ้านคนเดียวจะร้องไห้ เพราะตอนเด็กๆ บางทีเวลาแม่ออกไปไหนแม่ไม่บอก เราตื่นมาร้องไห้ใหญ่เลย T_T จนถึงทุกวันนี้บางทีก็ยังจิตตกค่ะ เห้อออ (ขอถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ) จากคุณ : emilija เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 21:17:19

ความคิดเห็นที่ 57   อ่านแล้วถึงกับน้ำตาไหล เศร้ามากๆ มันโดนเข้ากับตัวเองนิดนึง ตรงที่ว่า เรากำลังจะจากคนที่มีค่ามากรองจากพ่อกับแม่ไป เพื่อไปสร้างอนาคตที่เราคิดไว้ เราอยากให้พ่อกับแม่สบาย และเราอยากสร้างบ้านให้ท่าน ท่านเหนื่อยมามาก แต่เมื่อเราไป เราก้อต้องจากกับคนที่เรารัก และเราคิดว่าดีที่สุด ตอนนี้ไม่อยากให้เวลานั้นมาถึงเลย อยากอยูกับเขานานๆ อยากเหนหน้าเขาทุกวัน ได้ยิ้ม หัวเราะด้วยกันเหมือนอย่างที่เราเป็นมา แต่อีกใจนึง ก็นึกถึงพ่อกับแม่เรา นึกถึงสิ่งที่เราบอกกับตัวเองไว้ว่าอยากทำอะไรให้ท่าน เมื่อนึกถึงว่าช่วงเวลานั้นใกล้เข้ามาเท่าไหร่ มันก้ออดปวดใจไปไม่ได้ จากคุณ : คนรักของแมวน้ำ เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 21:30:22 A:124.157.146.161 X: TicketID:251415

ความคิดเห็นที่ 58 รู้จักคุณมยก จากกระทู้ที่คุณมาแชร์เรื่องฝึกลูกนอน ความหมายล๊อกอินนี้ ลึกซึ้งมาก แม่อยู่ไกลจริงๆ อ่านเรื่องของคุณแล้ว ดิฉันร้องให้ ถ้าเจอกัน จะขอกอดคุณ 1 ที แรงๆ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 22:17:57

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านกระทู้นี้แล้ว น้ำตาไหลเลยค่ะ ดิฉันจำความรู้สึกได้ดี ขนาดดิฉันอยู่กับพ่อ และแม่จนโต บางครั้ง แม่ดิฉันต้องไปเยี่ยมยายที่ภาคใต้ พอไปส่งแม่ขึ้นรถไฟ กลับมาถึงบ้าน ทำไม ชีวิต มันวังเวง โหวงเหวง กลัวว่าแม่จะไม่กลับมา แต่แม่ก็ไปประมาณ 10 กว่าวันแล้วก็มา ขนาดนั้น ยังนับวัน คิดถึงแม่เลยค่ะ ยิ่งตอนนี้ เราแต่งงานมาอยู่ซะไกลพ่อกับแม่ โทรหาแม่ ก็คิดถึง แต่...แม่บอกเราว่า ชีวิตต้องเดินหน้า เหมือนน้ำ ไม่เคยไหลขึ้น มีแต่ไหลลง ณ วันนี้ เรายังมีพ่อและแม่ครบ แต่...ท่านทั้งสอง ก็แก่ลงทุกวัน เรากลับไปเยี่ยมท่านที่เมืองไทย ปกติ เราไม่เคยกอดกันเลย แต่พอมาอยู่ที่นี่ เวลาเจอกับแม่สามี จะกอดกันตลอด พอกลับไปถึงบ้าน ก็กอดพ่อและแม่ ชื่นใจค่ะ จากคุณ : หมู (ตัว) อ้วน เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 22:54:06

ความคิดเห็นที่ 60   เป็นกำลังใจให้นะค่ะ  สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : tanthainy เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 23:31:00

ความคิดเห็นที่ 61 พ่อแม่ของหญิงป้าก็ไม่ได้อยู่ด้วยตั้งแต่เราอายุเกือบๆ 10 ขวบค่ะ เค้าทำงานไกลค่ะ เรามีน้องสาว 2 คน อยู่กับเรา และปู่กับอาค่ะ เราน้อยใจนะที่ไม่มีพ่อแม่อยู่ใกล้ๆทุกๆวันอย่างเด็กคนอื่นเขา เค้าจะมาหาเดือนละ 2 หนได้ ทุกครั้งที่เค้ากลับไปแล้ว เราเอาเสื้อเค้ามากอด มาดมอ่ะ T_T  รู้สึกเป็นคนขาดความมั่นใจไปเลย อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกเลย แต่พอโตมาแล้ว เราคิดได้ เรากลับเห็นใจพ่อแม่นะ ที่เค้าต้องไปทำงานไกลๆเพื่อลูก และไม่ได้เจอลูกๆ เค้าคงเศร้า ตอนนี้ยิ่งมาอยู่ไกลกว่าเดิมอีกอ่ะเรา T_T เฮ้อออออ ถ้าเลือกได้ ช่วงเวลาตอนเด็กอยากให้พ่อแม่อยู่ด้วยทุกวัน มันมีค่ามากกว่าอะไร จากคุณ : หญิงป้า เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 23:36:53

ความคิดเห็นที่ 62 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ครับ ผมเอง ตั้งแต่ 8 ขวบจนป่านนี้  30กว่าปี ยังไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวคนโต ตัวเป็นๆ สักครั้ง  ได้แต่โทรคุยกัน จากคุณ : สมาคมช่างกิโลขาย เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 23:48:19

ความคิดเห็นที่ 63   เราก็เป็นคนนึงที่ต้องอยู่ห่างลูกๆและก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ดีว่าเวลาที่ความจำเป็นมันบังคับไม่ได้อยู่กอดลูกทุกๆวันเหมือนแม่คนอื่นเราก็เสียใจเหมือนกัน เคยร้องไห้บ่อยๆตอนจากลูกมาใหม่ๆแต่พอนานไปๆก็กลายเป็นชินและรู้ว่าลูกเราก็ชินไปเหมือนกันที่ไม่มีพ่อแม่อยู่ด้วย เราอยากให้คุณมยกให้อภัยคุณแม่ของคุณซะเถอะนะเรารู้ดีว่าแม่ทุกคนต้องรักลูกแต่เมื่อความจำเป็นบางอย่างในชีวิตของเค้ามันบังคับให้เค้ากลับไปหาลูกไม่ได้ มันก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าเป็นแม่ที่แย่หรือไม่รักลูก บางทีมันดูเหมือนห่างเหินกันไป แต่ว่าเรารู้ว่าลึกๆในใจแล้วแม่รักลูกทุกคนแหละค่ะ แต่การแสดงออกของแม่แต่ละคนคงไม่เหมือนกัน คนสมัยก่อนเค้าไม่ชอบกอดฟัดลูกๆเหมือนเดี๋ยวนี้นะ อ่านเรื่องคุณแล้วทำเอาเราร้องไห้โฮเลยนะเพราะคุณพรรณนาได้เห็นภาพของความเศร้าของเด็กที่รักแม่ได้ชัดเจนดีจริงๆ และคุณต้องรักแม่มากๆด้วยเรารู้ค่ะ ขอให้เชื่อเถอะว่าแม่ก็รักคุณ แต่ท่านอาจจะไม่แสดงออกแค่นั้นเอง จากคุณ : Mercy@UK เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 00:59:15

ความคิดเห็นที่ 64 .เห็นชื่อล๊อกอินนี้บ่อย ๆ  เคยคิดว่าคุณอยู่ไกลจากลูก  เป็นว่าคุณห่างจากแม่ อ่านแล้วกินใจมากค่ะ ดิฉันก็ห่างลูกและลูกห่างแม่ในวาระต่างๆ ด้วยภาระกิจ-การเรียน และความจำเป็นอื่น ๆ   แต่ดิฉันจะเป็นโรค Hugmania ค่ะ ก็จะกอดลูก กอดแม่ กอดคนที่รัก กอดบ่อย ๆ และชอบ ๆ กอดดด อ่านเรื่องของคุณ มยก. แล้วเข้าใจหัวอกคนเป็นลูกมากขึ้นค่ะ  (อิช้านรู้สึกเลยว่าบางครั้งเราอาจเห็นเรื่องอื่นสำคัญกว่าลูก ) ขอบคุณสำหรับข้อคิดและการถ่ายทอด ของคุณ มยก. ตอนนี้คุณ มยก. ก็มีลูกมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้ว ขอให้มีความรัก ความอบอุ่นและความสุขตลอดไปค่ะ ขอกอด คุณ มยก แน่น ๆ  แทนกำลังใจด้วยค่ะ แก้คำผิด . แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 53 14:25:33 จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 02:35:06

ความคิดเห็นที่ 65 สะเทือนใจเหลือเกิน จากคุณ : K'Pan เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 06:11:04

ความคิดเห็นที่ 66 นำ้ตาไหลมากมายเลยคุณมยก คุณเชื่อมั๊ย ดิฉันประทับใจที่คุณคอยตอบกระทู้แม่ๆที่ห้องชานเรือน ไม่คิดว่าจะมาเจอกระทู้น้ี เศร้ามากค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องราวและประสปการณ์ที่คุณนำมาแชร์ จากคุณ : Louise Vuitton เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 06:41:33

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาอ่านกัน คืนนี้มยกจะเข้ามาตอบนะคะ ขอบคุณจากใจค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 07:16:51

ความคิดเห็นที่ 68 มยกนั่งเก็บเส้นผมแม่ที่อยู่ตามหมอน เอาใส่ขวดพลาสติคใสไว้ เอาหมอนที่เเม่หนุนมากอด กอดสองสิ่งนี้อยู่ทุกวัน การรอคอยรอ รอ รอ นั่งมองเครื่องบินอยู่หน้าบ้าน ลำนี้รึเปล่านะที่แม่นั่ง มองทุกวัน รอแม่เมื่อไหร่แม่จะกลับมา นอนหลับก็ฝันถึงเเม่ ฝันว่าเเม่มาหาพอตื่นมาก็ได้เเต่ร้องไห้ ---------------------------------------- อยากส่งคำพูดพวกนี้ไปให้แม่พี่มยกอ่านจริง ๆ เลยค่ะ อยากรู้ว่าอยากจะแก้ไขอดีตไหม  เปิ้ลอ่านแล้วยังรู้สึกหัวใจสลายเองเลยค่ะ  กระทู้นี้ทำให้เปิ้ลน้ำตาไหลไม่หยุดจริง ๆ  T.T   ปล. เปิ้ลเข้าใจว่าพี่ชื่อ มะ-ยก มาโดยตลอดนะคะ เพิ่งจะรู้ว่าเป็นชื่อย่อของ log in จากที่นี่เองค่ะ จากคุณ : wapple เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 07:31:50

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านแล้วรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวใจ....และน้ำตาคลอไปด้วยเลยค่ะ......ส้มถึงบางอ้อเรื่องล๊อกอินของคุณมยกก็วันนี้นี่แหล่ะคะ......ส้มขอเป็นกำลังใจให้คุณมยกจงเข้มแข็ง...และขอให้สนิมร้ายที่กัดกร่อนจิตใจมานานแสนนาน....ขอให้หลุดพ้นไปจากใจให้หมดเสีย ณ ปัจจุบันนี้คุณมยกมีสามีและลูก ๆที่คอยอยู่เคียงข้าง.....ถึงมันจะทดแทนกันไม่ได้แต่....ส้มคิดว่าพวกเขาน่าจะเป็นสิ่งที่มีค่าทีสุดสำหรับคุณมยก....และขอให้คุณมยกจงสร้างครอบครัวที่อบอุ่นและมั่นคงต่อไป.....ขอเป็นกำลังใจให้อีกแรงค่ะ ขอบคุณมาก ๆนะคะที่นำเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง.....และขอบคุณอีกครั้งที่เรื่องราวของคุณทำให้ส้มรู้สึกรักแม่และลูก ๆมากยิ่ง ๆขึ้นไปอีก จากคุณ : thaibo_pa เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 09:48:48

ความคิดเห็นที่ 70 เศร้าจัง จากคุณ : jeejeeberry เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 09:58:35

ความคิดเห็นที่ 71 เศร้าจัง เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะคะ จากคุณ : KF (KitKatForEver) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 10:30:19

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านแล้วปาดน้ำตาหนึ่งที คุณเข้มแข็งมาก ถึงแม้จะมีบาดแผลในใจแต่ก็เติบโตมาเป็นคนดี ไม่เกเรเหลวไหล เดินอยู่ในทางที่ถูกต้อง ขอชื่นชมค่ะ เรื่องกอดนี่ครอบครัวไทยสมัยก่อนอาจจะไม่ชิน พ่อแม่ดิฉันก็ไม่เคยกอดดิฉัน แต่เราแสดงความรักความผูกพันกันทางอื่น เช่น นอนหนุนตัก หยอกล้อ ดูแลยามป่วยไข้ บางทีผู้ใหญ่ที่อายุมากแล้วเขาไม่แสดงออกความรักชัดเจน แต่สังเกตเห็นพ่อแม่สมัยนี้ทั้งหอมทั้งกอดลูกกันแก้มช้ำ เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมเพราะเด็กสัมผัสความรักจากพ่อแม่ได้ชัดเจน ลูกคุณคงจะมีความสุขมาก ๆ ที่ได้รับความรักจากพ่อและแม่ จากคุณ : Sunny Shiny Day เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 12:20:23

ความคิดเห็นที่ 73 สัญญาว่า..จะไม่ทิ้งลูกค่ะ... จากคุณ : เม (My name may) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 13:42:32

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านแล้วน้ำตาซึม เข้าใจถึงความรู้สึกตอนมองเครื่องบินแล้วคิดถึงแม่เลย ส่วนของเราเป็นพ่อ พ่อไปทำงานเมืองนอกตั้งแต่เราอยู่ ป. 3 เหมือนกัน ขนาดกลับมาทุก 6 เดือน เรายังคิดถึงพ่อสุด ๆ แม่ต้องดูแลพวกเรา 3 คนพี่น้อง แม่ขายของด้วย ลำบากมาก ๆ คิดถึงพ่อมาก ๆ เคยอ่านจดหมายที่พ่อกับแม่เขียนถึงกันช่วงนั้น น้ำตาไหลประจำ สมัยก่อนการติดต่อสื่อสารมันลำบากมากจริง ๆ อย่างพ่อกับแม่ติดต่อกันแค่เขียนจดหมายเท่านั้นเอง โทรศัพท์ก็ไม่มี เราค่อนข้างสนิทกับพ่อมาก พอพ่อไม่อยู่ เหงาสุด ๆ เลย ตอนไปส่งพ่อที่สนามบินทีไร ร้องไห้ทุกครั้งเลยนะ...เขียนแล้วก็น้ำตาจะไหลอีกแล้ว คิดถึงพ่อกับแม่ ชีวิตคุณดีขึ้นแล้วที่มีครอบครัวอบอุ่นเป็นของตัวเอง ยินดีด้วยและเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งกอดค่ะ จากคุณ : ปอมปอมเกิร์ล เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 14:11:34

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านกระทู้แล้วรู้สึกสะเทือนใจ ก้มหน้าร้องไห้อยู่คนเดียว แล้วก็เงยหน้า ขึ้นมาอ่านกระทู้ต่อให้จบ มันเหมือนมีดกรีดกลางหัวใจ รู้สึกเจ็บแปล็บๆเข้าไปลึกๆข้างใน ชีวิตเราก็คล้ายๆกัน แค่ต่างกันตรงที่แม่ของเรายอมให้เรา ไปเป็นลูกบุญธรรม ซึ่งเขาเป็นเพื่อนสนิทแม่แต่ไม่มีลูก ช่วงนันฐานะทางบ้านค่อนข้างแย่ ครอบครัวมีพี่น้อง 3คน ในความคิดส่วนตัวคิดว่าแม่คงเลี้ยงเราไม่ไหว ใหนจะน้องอีก 2คน เราจึงจำใจต้องไปอยู่กับแม่เลี้ยงคนไหม่ แต่เราไม่เคยโกรธแม่เลยซักครั้ง ที่เขาทำกับเราแบบนั้น เขาคงมีเหตุผลที่ต้องพรากเราไปขากอกเขา แต่ในช่วงเวลานั้นคุณคะ เด็กเพียงวัย 4ขวบ ห่างจากหัวอกพ่อแม่แท้ๆ ไปอยู่เป็นลูกบุญธรรม ความเหงาความเศร้ามันรุมเร้าเข้ามาในสมอง คิดไปต่างๆนานา บาดแผลที่พ่อแม่ได้กระทำไว้ยังคงไม่เลือนหายไปจากชิวิตของเรา นี่คือส่วนหนึ่งของการเป็นลูกบุญธรรมคะ .............................................. พอย่างเข้าอายุ13 เพิ่งจบป.6ไหม่ๆ ดิฉันก็ต้องรับภาระทางบ้านทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวหาเงินส่งให้ทางบ้าน จากพี่คนโตก้าวขึ้นมารับผิดชอบดูแลทุกอย่าง เพียงเพื่อให้ครอบครัวได้อยู่สุขสบาย แต่คุณคะ ช่องว่างระหว่างแม่-ลูก มันเลือนหาย ความอบอุ่นจากไออุ่นของแม่กลับเลือนหายไป ในใจอยากกอดแม่ อยากหอมแม่ อยากบอกรักแม่ แต่ภายนอกมันบังคับให้แข็งกระด้างเย็นชาเหมือนคนไม่มีหัวใจ เรากระทำกับแม่ด้วยการให้เงิน เลี้ยงแม่ด้วยเงินแต่เหมือนไม่มีความรักให้ ซึ่งในส่วนลึกข้างในจิตใจ รักแม่ยิ่งกว่าสิ่งใด แต่สถานภาพในตอนนั้น ความห่างเหินมันเข้ามาแทรกความรักไปหมดแล้ว ผิดไหมที่ไม่เคยบอกรักแม่(แต่ภายในใจรัก อยากบอกรัก อยากกอดแม่ตลอดเวลา อยากนอนหนุนตักแม่ อยากอ้อนแม่เหมือนลูกคนอื่นๆทำกับ) แต่มันทำไม่ได้ จากบาดแผลลึกๆในจิตใจของเรากลับไปตอบสนองแม่ทิ่มแทงเป็นแผลเป็นแทน จากวันนั้น-มาถึงวันนี้ เราพยายามเชื่อมความผูกพันระหว่างแม่-ลูก ให้ได้มากที่สุด ฝากถึงคุณแม่ทั้งหลาย คิดจะทำสิ่งใดขอให้ย้อนคิดถึงหัวอกลูกบ้าง จะได้ไม่เป็นเด็กเก็บกดเหมือนกันแต่จะได้ไม่มีช่องว่างระหว่างแม่-ลูก และฝากถึงลูกๆทั้งหลาย ยามที่แม่มีลมหายใจ สิ่งใหนดีก็ทำให้เขาให้ได้มากที่สุด เพื่อวันนึงแม่หมดลมหายใจจะได้ไม่เสียใจภายหลัง จะพยายามทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวให้ดีเท่าที่จะทำได้ นู๋รักแม่ค่ะ จงรักพ่อ-แม่ให้มากที่สุด ความรักของพ่อ-แม่ คือรักที่อันบริสุทธิ์ แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 53 16:19:10 จากคุณ : MICHEL_KNIT เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 16:08:23

ความคิดเห็นที่ 76 ให้กำลังใจคุณ  MICHEL_KNIT  ด้วยค่ะ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 16:36:22

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณอย่างสุดซึ้งใจทุกความเห็น ทุกท่านนะคะสำหรับกำลังใจที่มอบให้ เรื่องราวที่เกิดขึ้น คงเป็นอะไรที่ประทับใจไม่รู้ลืมค่ะ สิ่งดีๆถ้อยคำที่เป็นกำลังใจทำให้ดีมากๆ จะจดจำเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไปค่ะ เมื่อวานใจหายเลยนึกว่าทู้หายค่ะเสียดายที่ทุกท่านอุตส่าห์พิมพ์ออกมาให้มยกรับรู้ พอแก้ไขได้ก็ดีใจนะคะที่เข้ามาอ่านได้อีก วันนี้มยกขอโทษนะคะที่ผิดสัญญาไม่ได้ขอบคุณตอบทุกท่านตามที่บอกไว้ค่ะ ลูกกวนมากมายวันนี้ไม่ทราบเป็นอะไรค่ะ นี่ก็อุ้มมือพิมพ์มือค่ะ   มยกคิดไม่ถึงเลยค่ะว่าจะได้รับกำลังใจมากมายขนาดนี้ สำหรับทุกท่านที่อาจเจอปัญหาคล้ายกัน หรือบางท่านอาจจะหนักหนาในความรู้สึกกว่าที่มยกเจอ มยกก็ขอให้กำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปนะคะ สิ่งที่ผ่านมา เราจำและนำกลับมาใช้กับตัวเราในทางที่ดีได้ค่ะ  มยกเองก็เคยเจออะไรมาตอนนี้มีชีวิตครอบครัวมีลูกเล็กดีไปอย่างค่ะ อะไรที่คิดว่าเราไม่ประทับใจในช่วงเวลานั้น เรานำมาปรับสอนใช้กับลูกได้เยอะเลยค่ะ มยกให้กำลังใจกับทุกท่านนะคะที่อาจจะเคยผ่านความทรงจำที่ไม่ดีเท่าไหร่นักอาจจะคล้ายกันหรือบางท่านก็ดูว้าเหว่ทั้งที่อยู่ใกล้กันแค่เพียงเอื้อม  ไม่เป็นไรค่ะสักวันเราต้องมีคนที่รักเรามีคนที่เรารักมากกว่าชีวิตเราได้ เราสร้างได้คะ  ถึงแม้ไม่อาจทดแทนกันได้ แต่ก็ทำให้เราแสนสุขใจได้มากที่สุดเหมือนกันค่ะ มยกอยากให้คุณแม่หรือคุณพ่อบางท่านที่คิดว่าฝากลูกไว้อย่าลืมกลับมารับลูกเมื่อพร้อมไม่ต้องถึงกับร่ำรวย   อย่าคิดแทนลูกว่าเค้าอยู่ในที่คุณวางเอาไว้ เค้าจะมีความสุข ถึงแม้ในบ้านนั้นทุกอย่างเพียบพร้อม มีคนทำงานบ้าน มีคนทำอาหารให้ งานบ้านไม่เคยต้องทำ แม้เเต่รองเท้ายังไม่เคยต้องหยิบเอง ไม่มีความสุขไหนๆที่ทดแทนได้จากคนนอกเท่ากับพ่อและแม่เลยค่ะ  แม่ใหม่ของมยกเคยเล่าให้ฟังเมื่อโตค่ะว่า ทำไมพ่อถึงไม่รับมยกมาอยู่ด้วย เพราะพ่อคิดว่าที่บ้านมีทุกอย่างให้ลูกได้ดีกว่าพ่อ เปล่าเลยค่ะ ทุกอย่างตรงกันข้าม ตลอดเวลาที่มยกไปบ้านพ่อไปค้าง มยกไม่เคยอยากกลับทั้งที่พ่อของมยกที่บ้านนั้น ไม่มีคนทำงานบ้านให้  ไม่มีความสบายทางกายให้ สิ่งที่ลูกต้องการ มันอยู่ตรงนี้ค่ะ ความสุขจากหัวใจ ขอให้เรื่องราวของมยกช่วยให้เด็กหลายๆคนไม่ต้องเป็นเหมือนดั่งชีวิตวัยเด็กของมยกนะคะ มยกขอตัวไปตอบทู้ฝึกลูกนอนก่อนนะคะติดค้างไว้เเต่เมื่อวานน่ะค่ะเเต่มยกเข้ามาอ่านอยู่เรื่อยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะจากใจค่ะ ขอบคุณสำหรับกอดของทุกๆท่านค่ะ ซึ้งใจมากๆๆๆค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 16:48:08

ความคิดเห็นที่ 78 คุณMICHEL_KNIT มยกขอให้กำลังใจคุณนะคะ อ่านแล้วเหมือนคุณเข้ามานั่งในใจมยกเลยค่ะ  "ในใจอยากกอดแม่ อยากหอมแม่ อยากบอกรักแม่ แต่ภายนอกมันบังคับให้แข็งกระด้างเย็นชาเหมือนคนไม่มีหัวใจ " ใช่เลยค่ะ รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ กอดคุณแน่นๆค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 16:54:07

ความคิดเห็นที่ 79 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยคะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ เพราะนี้คือสิ่งที่ทำให้คนเราเข้มแข็งคะ จากคุณ : Kaewfha เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 17:32:53

ความคิดเห็นที่ 80 เศร้ามากเลย ดีนะที่ จขกท เข้มแข็งมาก จากคุณ : AdeliE เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 18:53:52

ความคิดเห็นที่ 81 T T ไม่คิดว่าจะมาเจอพี่รี่ในมุมนี้ค่ะ อ่านแล้วคิดถึงแม่มาก ขอกอดพี่รี่ทีนึงนะ .. แน่นๆ เลย แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 53 19:55:52 จากคุณ : โยชัวปวริศ เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 19:50:34

ความคิดเห็นที่ 82 เรามีอีกมุมหนึ่งมาเล่าค่ะ สามีของเราเป็นลูกที่ถูกขอมาจากโรงพยาบาลค่ะ เค้าไม่รู้เลยว่าพ่อแม่เป็นใคร วันหนึ่งเราเห็นข่าวต่อต้านการทำแท้ง เราหยิบยกประเด็นนี้มาคุยกัน เค้าบอกว่าทำไม ต่อต้าน คุณรู้มั้ยถ้าให้เลือกเกิดได้ ที่แม่เค้าไม่ทำแท้ง แต่คลอดแล้วทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล เค้าขอเลือกให้ทำแท้งดีกว่า เราอึ้งค่ะ เรารู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ เค้าพูดเลยค่ะว่า สนับสนุนการทำแท้ง สำหรับแม่ที่ไม่พร้อมที่จะมีลูก เราคิดว่าเราเข้าใจค่ะ ถึงเป็นผู้ชาย แต่กว่าจะผ่านวัยเด็กไปได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย จากคุณ : j_bookworker เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 20:55:06

ความคิดเห็นที่ 83 ในมุมของเรา ถึงแม้เรายังเรียนไม่จบ แต่เราก็คิดถึงพ่อแม่มาก หวังว่า พ่อแม่จะตามมาอยู่ด้วยกัน  ไม่อยากทิ้งพวกท่านไว้เมืองไทยเลย แต่ตัวเราเองก็ไม่อยากกลับไทยเหมือนกัน  พอท่านแก่ลงไม่รู้จะทำยังไง อยากให้พ่อแม่มาอยู่ด้วยมากๆ แต่เข้าใจพ่อแม่ว่าลำพัง การงานที่มีที่ไทย ก็งานดีๆ เงินดีๆ ดีจนส่งเราเรียนเมืองนอกได้ แต่ถึงเวลาพวกท่านเลิกทำงานมันก็เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องดูแลท่าน เค้าอยู่เมืองไทยอาจอยู่สบายๆๆ แต่ไม่อยากให้พ่อแม่อยู่แบบไม่มีคนดูแลแบบนี้เลย  คิดถึงพ่อแม่จัง จากคุณ : Traplady เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 21:10:58

ความคิดเห็นที่ 84 ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจกับมยกนะคะ ตี2.30แล้ว...นั่งอ่านเงียบๆกับความสุขเล็กๆในที่แห่งนี้ คุณKaewfha--- ขอบคุณนะคะขอบคุณมาก คุณAdeliE---บางครั้งก็มีอ่อนแอบ้างเหมือนกันค่ะ(แต่ไม่รู้ทำไม แอบไม่ให้สามีรู้ค่ะ) แต่ยังดีได้พันทิบเป็นเพื่อนให้คลายนะคะ มีลูกให้ยุ่งได้ทั้งวัน มีสามีให้บ่นในบางเวลาค่ะอิอิ น้องแอ๋ม---ได้รับกอดแล้วน๊า อุ่นจังเลยค่ะ พี่ก็เป็นเเบบนี้เเหละค่ะ มุมแอบก็มี  เเต่ไม่เป็นไรค่ะพี่เสียใจนึกถึงแต่ยืนหยัดสู้ตายค่ะ ยกสองนิ้วชูเหมือนลิโพ(ที่พี่กินเเล้วเปิดฝาเจอสามีพี่ไงคะอิอิ)  น้องแอ๋มดีนะคะมีเเม่ให้ได้กอด พี่นะคะบ่นว่าน้องเสมอ(ญาติกันค่ะ) เวลาที่เค้าว่าเเม่เค้า พี่จะสวนดุทันทีเพราะเเม่รักเค้ามากๆ พี่ยังอยากได้แม่เเบบน้าพี่เลยค่ะ ไม่อยากให้ลูกลืมว่าเราต้องรักแม่ด้วยค่ะ พร้อมบอกตัวพี่เองด้วยค่ะ...... คุณj_bookworker --- มยกเข้าใจสามีคุณอย่างซึ้งเลยค่ะ สามีคุณเเกร่งเเละเก่งมากค่ะ ขอให้มีความสุขตลอดไปนะคะ คุณTraplady --- ที่คุณบอกมาทำให้มยกนึกถึงค่ะว่า ถ้าพ่อแม่เราแก่มากเค้าจะอยู่กับใคร ที่ไหน .. คิดเหมือนกันค่ะว่าถ้าเเม่เเก่ แม่ไม่อยู่อเมริกา  ถ้าเเม่กลับเมืองไทย ก็จะกลับไปดูเเลเเม่ คนแก่ที่ไม่มีใครอยู่ด้วยอ้างว้างที่สุดเลยค่ะ นึกย้อนเมื่อเราเด็กๆนะคะ กว่าจะเลี้ยงให้โตเหนื่อยน่าดู ตอนเล็กก็อดนอนเฝ้าประคบประหงม หัดนั่งหัดเดินก็ต้องจับตา ถ้าพ่อแม่แก่เเล้วใครเล่าจะอดทนดูเเลท่านได้ดีเท่าลูกนะคะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 22:56:20

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านแล้วเศร้าเลยค่ะ มันโหวงเหวงในหัวใจพิกล เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : janeke เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:03:35

ความคิดเห็นที่ 86 คุณ มยก เข้มแข็งมากคะ แวะมาเป็นกำลังใจให้ นะคะ ดิฉัน ก็มีลูกสาว ตอนนี้เกือบหกขวบแล้วคะ ไม่กล้าทิ้งไปไหน ไกล ๆ เลยคะ มีครั้งนึง ต้องไปธุระต่างรัฐ กับพ่อเค้าสองคน จำเป็นต้องฝากลูกสาวให้อยู่กับน้า(น้องสาว) ดิฉัน จะร้องไห้ทุกครั้งเลยคะ เวลา โทรหา แล้วลูกสาวถามว่า "มิมิ๊ จะกลับมาเมื่อไหร่คะ"  ไม่เป็นอันทำธุระเลย เข้าใจความรู้สึกคุณ มยก มาก ๆ เลยคะ ว่า รอคอยคุณแม่แค่ไหน ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คุ้มครอง คุณ มยก และครอบครัวนะคะ ^_^ จากคุณ : I AM@TN เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:12:46

ความคิดเห็นที่ 87 ไม่เป็นไร นะคะ คุณมยก  อย่างน้อยคุณก็ยังมีท่านอยู่  แค่คุณได้ยินเสียงท่านคุณก็คงดีใจ ลืมเรื่องเก่าๆ รอความสุขวันใหม่ที่จะมาถึง ต้องมีค่ะ  ต้องมีวันของคุณ  มี่วันที่อิ่มสุข แม่ก็คงจะใจสลาย  แม่คงเก็บไว้ในใจ ไม่กล้า บอก แม่คงคิดถึงคุณเหมือนกัน  นะคะ เป้นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : คนอยููู่ไกล (pimmi49) เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 03:00:18

ความคิดเห็นที่ 88   สวัสดีค่ะคุณมยกและทุกคน อ่านแล้วน้ำตานองแล้วค่ะ เราเองเป็นอีกคนที่ขาดทั้งพ่อและแม่ พ่อเสียตอนสิบขวบ แม่ก็มาจากตอนอายุเริ่มสิบสองขวบ ณ ตอนนั้น ชีวิตมันหดหู่ ไม่เหลืออะไรแล้ว ร้องไห้ทุกวัน เวลามีปัญหานึกถึงแม่ ร้องไห้ อยากกอด หาคนปลอบ เราอยู่กันที่บ้านสามคนพี่น้อง พี่คนโตอื่นๆแยกกันไปเรียนทำงาน ถึงวันพ่อ วันแม่ทีไร ไม่อยากให้วันนั้นมาถึงค่ะ เพราะคุณครูจะบอก วันพ่อ วันแม่ ให้กลับบ้านไปไหว้ท่าน เราหล่ะ นั่งน้ำตาตกใน (เพราะในห้องมีเราคนเดียวที่ไม่มีพ่อแม่เหมือนคนอื่น) ผ่านไปสิบเก้าปีแล้วค่ะ ยังคิดถึงแม่พ่อเสมอ ฝันถึงท่านบ่อยๆ ตอนนี้มีลูกน้อยของตัวเอง รักลูกมากๆค่ะ แม่คงรักเราเหมือนเรารักลูกตอนนี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แม่่ลิลลี่ เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 03:35:32 A:77.3.9.41 X: TicketID:251563

ความคิดเห็นที่ 89 เรารู้สึกสงสารชีวิตคุณแม่ของคุณมยกมากกว่า เพราะรู้สึกว่าการหย่าร้างและต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูลูกที่เกิดมาเพียงลำพังนั้นช่างลำบากนะค่ะ ทั้งเงินและเวลาค่ะ....เราไม่อยากให้คุณมยกซึ่งปัจจุบันได้มีครอบครัวแล้วและได้สามีที่ดี ไม่ทอดทิ้งคุณและลูกๆ รู้สึกตำหนิคุณแม่ของคุณที่ต้องดิ้นรนเพื่อเลี้ยงคุณค่ะ....คุณคงทราบดีหลังจากได้เป็นแม่คนแล้วว่าถึงชีวิตจะมีสามีช่วยเหลือและช่วยเลี้ยงดูลูกๆนั้นก็ไม่ง่ายเลยนะค่ะ ลองมองกลับไปว่าคุณแม่คุณนั้นชีวิตยากลำบากกว่าคุณหลายเท่าค่ะ จากคุณ : Th( SG ) เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 13:09:55

ความคิดเห็นที่ 90 เป็นกำลังใจให้แม่อยู่ไกลและแม่ ๆ ที่ต้องจากลูกมาไกลค่ะ เราเองเคยมีลูกสาว แต่เค้าเสียตอนสี่ขวบ แต่เราไม่เคยลืมเค้าค่ะ เราเอารูปมาตั้งไว้ที่นี่ บางทีเอารูปภาพเค้ามาดู แล้วจินตนาการว่าลูกจะโตขนาดไหนหากยังอยู่ พยายามที่จะฝันหา แต่ก็ไม่มีมาในฝัน เลยคิดว่าตอนนี้ลูกคงไปเกิดใหม่แล้ว ยังนึกถึงเค้าอยู่ทุกวันค่ะ จากคุณ : Lilla Mamma เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 14:23:53

ความคิดเห็นที่ 91 ขอโทษที่อาจะหยาบคาย แต่รู้สึกแม่คุณคงไม่ิอยากรับว่าคุณเป็นลูกแล้วมั้งคะ  ให้เป็นลูกหลานในครอบครัวยายไป ตัวเองก็มีครอบครัวใหม่ ประมาณนั้น มองในเรื่องที่ดีๆในปัจจุบันอย่างการมีครอบครัวอบอุ่น สามีดีๆละกันค่ะ  หาไมไ่ด้ง่ายๆนะ  :) จากคุณ : ทังโคริริน เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 15:07:19

ความคิดเห็นที่ 92 เฮ้อออ ไม่อยากเมนท์อะไรมาก เพราะกฎพันทิป "ห้ามอ้างอิงบุพการีของสมาชิค" ถ้าเมนท์ไป สงสัย อมยิ้มไม่รอดแน่ๆ จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 15:49:12

ความคิดเห็นที่ 93 อ่านไปก็น้ำตาไหล นั้งร้องไห้อยู่คนเดียว เรื่องของคุณ จขกท. ทำให้เราหวนคิดถึงเรื่องของเราเมื่อสิบกว่าปีก่อน...เราก็เป็นเเม่คนหนึ่งที่เคยต้องจากลูกน้อย มาอยู่ต่างเเดน เเละต้องฝากลูกไว้กับเเม่ อา เเละน้องสาวของเราเอง(บ้านเราครอบครัวใหญ่) เราเเยกทางกันกับพ่อของลูก เเละต้องหาเลี้ยงเค้าด้วยตัวคนเดียว ซึ่งมันก็หนักมาก เพราะรายได้ไม่พอกับรายจ่าย เรารับผิดชอบคนเดียวฝ่ายพ่อเค้าไม่เคยใส่ใจมาช่วยเหลืออะไรเลย..เเต่เราก็ไม่เคยโกรธเค้าน่ะ เพราะเรารักลูกเรา เราจึงคิดอย่างเดียวว่า ทำอย่างไรก็ได้ไม่ให้ลูกเราอดมื้อกินมื้อ เเละได้อยู่สบายทั้งกายเเละใจ (ตอนนั้นเราก็คิดเหมือนเเม่ จขกท.น่ะคะ ลูกอยู่กับคนที่เรารัก ก็อาจจะเหมือนอยู่กับเรา) เราตัดสินใจ จากลูก มาอยู่ต่างเเดนกับเเฟนใหม่ในต่างเเดน วันที่จากมา หัวใจเราเเทบสะลายเมื่อเห็นลูกร้องไห้เเละพยายามวิ่งตาม เเต่คนที่บ้านที่คอยมาส่งเรา จับเอาไว้ ลูกเค้ากรี๊ดเเละดิ้นพยายามจะให้หลุดจากการอุ้มของตา เราก็ร้องไห้ตามลูก เเต่มันเเก้ไขอะไรไม่ได้ในตอนนั้น มันมีทางเดียวว่าต้องไป เพื่ออนาคตที่อาจจะดีกว่า ทั้งของเราเเละของลูก...เรามาอยู่ต่างเเดนโดยที่ไม่มีความสุขเลย คอยคิดถึงเเต่ภาพวันที่เราจากลูกมาตลอด เเต่เราก็อดทนเพราะเราต้องสร้างหลักให้กับตัวเองก่อนที่จะเอาลูกมาอยู่ด้วยได้..เช่นเราต้องเรียนรู้การเป็นอยู่กับเเฟนใหม่ ที่ใหม่ ประเทศใหม่ วัฒนธรรมการเป็นอยู่ใหม่ๆ ภาษาใหม่ ทุกอย่างเหมือนเกิดใหม่หมดสำหรับเรา ซึ่งถ้าเราเอาลูกมาอยู่ด้วย อาจะเกิดปัญหาทั้งเรื่องครอบครัวใหม่ พ่อใหม่ที่อาจจะยอมรับลูกเราไม่ได้ หรือ เวลาที่เเบ่งไม่เป็น เเละอีกหลายๆอย่างที่เรา คิดไตร่ตรอง... เรามาอยู่ต่างเเดนได้สามปี เรียนรู้ทุกอย่างด้วยความรวดเร็วเเละตั้งใจ เเละได้งานทำ พร้อมกับความเข้าใจเเละยอมรับเรื่องลูกจากเเฟนใหม่ของเรา สามปีที่เราทำเพื่อลูกในขณะที่เราอยู่ห่างเค้า เเละเราก็ทำได้ ทุกวันนี้เราได้รับลูกมาอยู่ด้วยเเล้ว ลูกก็ยังกอดเรา เเละเราก็ยังกอดลูกเหมือนเดิม วันเวลาที่เราห่างกัน เเต่ความรักความห่วงใยลูกเราไม่เคยห่างเลย  ขอโทษด้วยน่ะคะที่เราเขียนมายาว เเต่เราอยากบอกลูกๆที่อยู่ห่างเเม่ว่า....ไม่ว่าเเม่อยู่มุมไหนของโลก ห่างไกลเเค่ไหน มีเวลาติดต่อลูกมากน้อยเพียงใด เเม่ก็ยังรัก ห่วงหาอาทรลูกเสมอ อยากทำเเต่สิ่งที่เเม่คิดว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกเสมอ... แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 53 18:30:28 แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 53 18:03:01 จากคุณ : ramazoti เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 18:00:19

ความคิดเห็นที่ 94 คุณ janeke --- ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจนะคะ ชีวิตก็มีสุขมีขมบ้างค่ะ แต่ก็ยังยิ้มได้ค่ะ คุณI AM@TN --- ขอบคุณมากๆค่ะขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองครอบครัวพบเเต่สิ่งที่เช่นกันนะคะ มยกเข้าใจเลยค่ะ เลี้ยงลูกเองตลอดเนี่ยกลับไปเที่ยวเมืองไทยแค่จะห่างลูกไปนอนที่อื่นยังวิ่งปรู๊ดดกลับบ้านเลยค่ะ คิดถึงอย่างแรงค่ะ คุณคนอยููู่ไกล (pimmi49)--- มยก..ก็หวังว่า..คงเป็นเหมืองดั่งที่คุณคิดค่ะ  ขอบคุณอย่างมากสำหรับกำลังใจที่ให้นะคะ คุณ แม่่ลิลลี่ --- คุณแข็งแกร่งมากๆเลยค่ะ ชีวิตใครหลายๆคนที่ผ่านมาอาจไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่เราสามารถโรยกลีบกุหลาบไปตามทางที่เราจะเดินได้ด้วยตัวเอง มยกขอบคุณมากๆๆสำหรับกำลังใจนะคะ และขอให้กำลังใจกับคุณเช่นกันนะคะ มีความสุขที่สุดเลยค่ะที่มีลูก คุณTh( SG ) ---มยกยินดีรับฟังค่ะ  ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับข้อคิดเห็นที่ให้กับมยกค่ะ คุณ Lilla Mamma --- ขอกอดคุณแน่นๆนะคะ อ่านเเล้วจุกอก น้ำตาไหล รู้สึกขนลุกค่ะ มยกรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่เข้มเเข็งมากๆๆ มยกไม่รู้จะพูดออกมาได้อย่างไรกับความสูญเสียที่คุณมี มยกรู้สึกเสียใจไปด้วยกับคุณอย่างมาก  เพราะมีลูกเหมือนกันค่ะ เรื่องของมยกมันช่างขี้ปะติ๋วมากๆนัก มยกขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ ขอให้มีเเต่สิ่งที่ดีเข้ามาในชีวิตคุณและครอบครัวตลอดไปนะคะ คุณทังโคริริน --- ...เสียดแทงหัวใจ... แต่ก็ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้นะคะ คุณ LAPD21--- มีอมยิ้มดีกว่านะคะ คุณ ramazoti---อ่านแล้วนึกภาพตามน้ำตาไหลเลย สงสารจังค่ะแต่ตอนนี้น้องเค้ามีความสุขที่สุดแล้วดีจังค่ะ ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องดีๆมาเล่าให้รู้สึกดีตามไปด้วยค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 20:11:33

ความคิดเห็นที่ 95 อ่าน แล้ว น้ำ ตา คลอ เลย ค่ะ .. เป็น คุณ แม่ คน หนึ่ง ที่ มา อยู่ ต่าง แดน .. ขอบ คุณ ที่ ได้ เขียน เรื่อง นี้ ไว้ ให้ เตือน ใจ จากคุณ : จากปลายปากกา เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 00:09:02

ความคิดเห็นที่ 96 ใช่ !!! เคยโตมากับความรู้สึกนี้ค่ะ ตอนนี้เรามีครบแลวค่ะ ทั้งพ่อ ทั้งแม่ แต่บอกได้เลยว่ามันเป็นความฝังใจ พอกลับไปคิดถึงความรู้สึกนั้นเมื่อไหร่ ก็ยังคงรู้สึกอ้างว้างอยู้ดี  ไม่เคยลืมได้เลย  คล้ายๆว่าเป็นปมด้อยตอนเด็กๆเลยค่ะ เหมือนกับว่าตอนเราเด็กๆสิ่งที่เด็กต้องการที่สุดคือความรักความอบอุ่น แต่เมื่อไม่ได้ ก้ตองแสวงหาจากสิ่งแวดล้อมรอบตัว จนความรู้สึกมันเริ่มด้านชา ไม่ได้หวังอะไรอีก แต่ถ้าถามว่าอยากได้ไหม อยากได้ เเต่ให้หวังมันก้เจ็บปวด ฝากบอกไปถึงพ่อแม่ด้วยนะคะ ตอนลูกเล็กๆรักเค้าให้มาก คุยกับลูกให้มากๆ เพราะเด็กเป็นวยที่ต้องการความรักจากพ่อแม่มากที่สุด เมื่อโตขึ้นลูกคุณก้จะรักคุณที่สุดเช่นกัน จากคุณ : challo-v เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 01:59:12

ความคิดเห็นที่ 97 สวัสดีคะคุณมยก ดิฉันก็อยู่ไกลกับคุณแม่เหมือนกันคะแต่เพราะดิฉันแต่งงานและย้ายจากแม่มาเอง พ่อกับแม่ดิฉันก็แยกทางกันคะ ภาพความทรงจำตอนเด็กๆมีแต่พ่อกับแม่ทะเลาะกันใช้กำลังต่อหน้าลูกเล็กๆ ดิฉันเชื่อว่าทุกๆคนย่อมต้องผ่านเรื่องร้ายๆมาด้วยกันทั้งนั้นคะ แต่ชีวิตต้องก้าวไปด้วยหัวใจที่เข้มแข็งนะคะ ดิฉันขอเป็นกำลังใจให้คุณก้าวผ่านปมอันเจ็บปวดนั้นไปให้ได้นะคะ เรื่องบางเรื่องบางทีเราอยากจะลืมแต่มันก็ทำยากคะยิ่งเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนต่อจิตใจด้วยแล้ว ถ้าเราเลือกที่จะเก็บมันไว้ลึกๆในใจเราก็ต้องปรับใจเราให้อยู่กับมันได้อย่างสงบค่ะ อย่าให้มันมามีอิทธิพลเหนือใจเรานะคะ ใจเราเป็นของเราเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วค่ะ ดูแลหัวใจคุณดีๆนะคะ อยู่กับปัจจุบันและมองไปข้างหน้าคะ ตอนเด็กๆเวลาทานยาขมๆดิฉันจะทำหน้าเบ้ๆแล้วก็จะไม่อยากทาน คุณแม่สอนว่า "หวานเป็นลมขมเป็นยา" ค่ะ บางทีเรื่องขมๆในชีวิตก็เป็นวัคซีนอย่างดีให้กับชีวิตนะคะ คิดบวกเยอะๆนะคะ จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 05:51:54

ความคิดเห็นที่ 98 คุณแม่ของเราก็ไปทำงานต่างประเทศเหมือนกันค่ะ แม่ไปด้วยเป้าหมายที่มี่ ที่จะต้องพาลูกๆ มาเรียนหนังสือที่ต่างประเทศให้ได้ แม่ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูก สี่ปีผ่านไป แม่...กลับมาเยี่ยมบ้านแค่ครั้งเดียว ตอนนั้นแม่กลับไปโดยไม่บอกลาสักคำ..คุณแม่กลัว..กลัวที่จะเอ่ยคำลา นี่ก็ย่างเข้าปีที่ห้าแล้ว ตอนนี้เราได้อยู่กับคุณแม่แล้วล่ะค่ะ ทั้งเราแล้วก็น้องๆ ทั้งสองคน สงสารคุณพ่อแทนค่ะ ฮ่าๆ โดนทิ้งไว้เมืองไทยคนเดียว :p ไม่หรอกค่ะ คุณพ่อท่านเลือกที่จะอยู่ทางนั้นมากกว่า เพราะยังไงท้ายที่สุดแล้ว เราก็จะกลับไปอยู่เมืองไทยกันทุกคนค่ะ ตอนนี้ก็คุย skype กันไปพลางๆ ก่อนนะคะ ป๊ะป๋าขา อิอิ mail box คุณพ่อก็เต็มไปด้วยสารพัดรูปภาพที่เรากระหน่ำถ่ายส่งไปให้ทุกวันเลยล่ะค่ะ รักแม่จังเลย รักป๊าจังเลย ปล.พ่อแม่เราไม่ได้แต่งงานใหม่ทั้งคู่นะคะ :) จากคุณ : Mirah เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 05:57:28

ความคิดเห็นที่ 99 พี่รี่ทำเอาน้ำตาไหลเลย คิดถึงเรื่องตัวเองทันที่ ลืมมายี่กว่าปีแล้ว ที่บ้านมีแต่ผู้หญิงเหลืออยู่ อยากมีพ่อมากๆ อยากกอดและเล่นกับพ่อ พอมีลูกก็รักแม่ และคิดถึงแม่มากๆเลย ยิ่งตอนคลอดลูกและต้องเลี้ยงลูกเอง ไม่มีใครคอยปรึกษา มีพี่สาวก็ไม่เคยโทรมาหรือติดต่อเท่าไหร่ ไม่เข้าใจเหมือนกัน น้อยใจอยู่พักนึง จนได้มารู้่จักพี่รี่ ตอนนี้ดีขึ้นเยอะ อยากให้พี่รี่รู้ว่า น้องสาวคนนี้คอยเป็นกำลังใจให้นะค่ะ เหมือนที่พี่รี่เป็นกำลังใจให้ไง สู้เข้า ไอ้มดแดง จากคุณ : oui (CHAOUI) เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 07:13:50

ความคิดเห็นที่ 100 เราเป็นคนที่ติดแม่มากตอนเด็กๆ ชอบร้องตามแม่ ตอนที่เขาจะออกไปขายอาหาร จนวันหนึ่งแม่จับเราขัง เราก็ร้องไห้มาก จริงๆ แล้วแม่ก็นั่งเฝ้าเราที่หน้าบันได้บ้าน นั่นเอง เพราะอยากดัดนิสัยเรา เคยเขียนเรียงความตอนเด็กๆ เรื่องความดีของแม่ ก็ร้องไห้จนไม่เป็นอันอ่าน พอมาอยู่ กรุงเทพ แม่ป่วยได้รับโทรศัพท์จากพ่อ เราก็นั่งรถโดยสารกลับไปทันที ไม่มีรถสองแถวเข้าหมู่บ้าน เราก็เดิน สามกิโล ตอนตีสองนั่นแหละ ทุกวันนี้เราไม่มีลูก เราก็ส่งเสียพ่อแม่พยายามให้อยู่ดีกินดีที่สุด เท่าที่เราจะทำได้ ยังมีเด็กๆ อีกหลายคนบนโลก ที่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดแม่ เคยคิดว่าจะไปกอดเด็ก ๆ และไปช่วยทำกิจกรรมอะไรก็ได้ที่พอทำได้ ที่บ้านเด็กกำพร้า หรือเด็กพิการซ้ำซ้อน แต่ก็ยังไม่มีโอกาสซะที อย่างมากก็แค่ ส่งปากกา เครื่องเขียนไปให้มูลนิธิเด็ก กะว่าตั้งหน้าตั้งตา ทำงานเก็บเงิน ไม่เอารวย เอาแค่พออยู่ได้ แล้ววันหนึ่งเราจะกลับไปทำอย่างที่เราคิดจะทำ จากคุณ : unlovely เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 08:44:09

ความคิดเห็นที่ 101   เราเข้าใจความรู้สึกนี้ดีค่ะ เพราะตอนเราเรียนหนังสืออยู่มหาลัย อาจารย์ให้เล่าฝึกเป็นภาษาอังกฤษว่า วันหยุดไปไหนมาบ้าง เราเล่าอย่างมีความสุขว่า ไปเที่ยวที่นั่นที่นี่กับครอบครัวค่ะ แล้วอาจารย์ก็ยิ้ม พออีกคนที่นั่งข้างๆเล่า สักพักเค้าก็ร้องไห้โฮแบบน่าสงสารมากอ่ะค่ะ คือเค้าบอกว่า ชีวิตเค้าไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้เลย พ่อแม่เลิกกัน เค้าต้องช่วยแฟนทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เค้าฝันมาทั้งชีวิตว่าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นบ้าง เราก็อึ้งค่ะ อาจารย์ งง แบบอยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ออกมาเลย ตั้งตัวไม่ทัน ทั้งเรากะอาจารย์ก็คงจะแอบโทษตัวเองอ่ะค่ะในยามนั้น  เราเลยรู้สึกว่า ครอบครัวนั้นสำคัญจริงๆ ค่ะ พ่อแม่ลูก ควรได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เติบโตขึ้นมาเค้าจะเป็นคนที่แข็งแรงในสังคม อีกเคสเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกันมาก ชีวิตเค้าแย่ยิ่งกว่าคุณอีกค่ะ มีแม่ก็เหมือนไม่มี ทั้งน้องชายและน้องสาวมีทุกสิ่งทุกอย่าง มีเงิน มีรถขับ แต่ตัวเองต้องนั่งรถเมล์ไปโรงเรียน แถมน้องยังไม่แลพี่สาวตัวเอง มันเป็นเรื่องที่สะเทือนใจเค้ามากจนโต เค้าบอกว่าเค้าโหยหาแม่แท้ๆของเค้ามาตลอด แต่เหมือนพอกลับไปหาแม่เค้าก็จะมึนตึง ไม่ค่อยสนใจลูกตัวเองค่ะ ส่วนพ่อก็ไม่ดูดำดูดีค่ะ จนเพื่อนเค้าบอกว่า อย่าเอาตัวเองไปอยู่ใกล้ๆในสิ่งทีทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ พี่เค้าก็เลยแต่งงานมีครอบครัวเล็กๆน่ารักๆ ไปเรียบร้อยแล้ว จากที่ก่อนหน้านี้เค้าเอาตัวเองไปจมอยู่กับครอบครัวที่ไม่เคยทำให้เค้ามีความสุขได้เลย มองดูคนที่แย่ๆกว่าคุณ โลกนี้มันไม่โสภาสถาพรหรอกค่ะ เรื่องแบบนี้มันมีผลกับชีวิตเด็กจริงๆ ค่ะ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ได้มีแค่คุณที่เป็นแบบนี้ค่ะ แต่แผลในใจมันก็สามารถลบออกไปโดยใช้ธรรมะเข้าช่วย ทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง ยังไงเราก็ขอเป็นกำลังใจ ถ้าคุณมีลูก ก็เอาเวลาให้ลูก อย่าให้เค้ารู้สึกถูกทอดทิ้ง " เพราะลูกเราถ้าเราให้คนอื่นเลี้ยง เค้าก็คงไม่ใช่ลูกเรา" เหมือนที่แวโซล ซิงเกิลมัมบอก จากคุณ : indulge corner เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 09:55:56

ความคิดเห็นที่ 102 ขอกอด คุณ มยก ทีนึงคะ และเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ ลูกเราก็ยังเล็กเหมือนๆ กันค่ะ ไม่ต้องตอบเราก็ได้ค่ะ จากคุณ : โลมาสีน้ำเงิน เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 10:59:44

ความคิดเห็นที่ 103   สวัสดีค่ะคุณมยกและเพื่อนๆทุกคนในกระทู้ เรื่องของคุณมยกนี่เราเข้ามาอ่านหลายรอบ อ่านแล้วอ่านอีก เพราะเรื่องของคุณได้โดนใจและตรงกับเรามากๆเลยค่ะ สำหรับเราคำว่าแม่คือความเจ็บปวดค่ะ สะเทือนใจทุกครั้งที่ได้ยินคนถามถึงแม่ของเรา ค่ะ แม่เราเลิกกับพ่อของเราตั้งแต่เราเล็กๆหัดเดิน และเราก็จำความไม่ได้ จำได้แต่ว่าเราอยู่กับย่า พ่อทำงานกรุงเทพ ย่าบอกว่า "แม่เอ็งได้ผัวฝรั่งไปอยู่เมืองนอกแล้ว" ไม่นานแม่ก็มารับพี่ชายเราไปอยู่ด้วยที่อเมริกา พี่ชายเรียนจบจากที่นั่น เราอยู่กับย่า แม่มาเมืองไทยหลายครั้ง แต่ว่ามาเยี่ยมพี่สาวของแม่ที่กรุงเทพ พาสามีฝรั่งและลูกชายที่เกิดกับฝรั่งมาเที่ยว พ่อเราตายไปหลายปีแล้ว แม่มาครั้งล่าสุดเพื่อมาเสริมอกที่โรงพยาบาลมีชื่อแห่งหนึ่งในกรุงเทพ แม่มาหาทุกครั้งที่มาเมืองไทย พาสามีมาดูลูกสาว ทุกครั้งที่แม่มาหาเราได้เจอแม่แค่ประมาณ1ชั่วโมงคุยกัน แล้วแม่ก็ไป แม่อยู่เมืองไทยประมาณ1เดือน แต่เจอลูกสาวแค่ชั๋วโมงเดียว โดยไม่ได้กอดเลย แม่ไม่รู้ว่าลูกอยากกอดแม่แค่ไหน แม่ไม่ได้สนใจลูกสาวเลย ใช่ค่ะตอนเด็กๆนั่งมองเครื่องบินเหมือนกัน ครั้งหลังสุดแม่บอกว่าให้ไปหาสามีฝรั่งเหมือนแม่และคนอื่นเขา จะได้มีเงินใช้ มีบ้านใหญ่ๆอยู่ หาฝรั่งแก่ๆ  และทุกวันนี้แม่ก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาหาเราเลยเพราะว่า เราไม่ได้ทำตามที่แม่ต้องการ แม่ไม่รู้ว่าเราอยากอยู่ใกล้ๆแม่ แต่แม่อยากอยู่กับสามีฝรั่งมากกกว่าเรา ใช่ค่ะ อดีตไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้ แต่ว่าทุกวันนี้ แม่ยังมีชีวิตอยู่ มีความเป็นอยู่ที่ดีที่อเมริกา เรารู้เพราะว่าพี่ของเราเล่าให้ฟังค่ะ แต่แม่ไม่เคยคิดจะใยดีกับลูกสาวคนนี้เลย ปล่อยให้เราโดดเดี่ยวคนเดียว เราไม่รู้ว่าหัวใจของคนที่เป็นแม่ของเราทำไมถึงได้เย็นชากับลูกสาวคนนี้นัก เราชอบเข้าไปดูที่นี่บ่อยๆ http://www.youtube.com/watch?v=ye7G2_PuT2s เพราะว่าเด็กๆที่ร้องเพลงทำให้เรามีกำลังใจขึ้นมาบ้าง และเราก็ร้องไห้ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ วันแม่ทุกปี เราได้ยินตามห้างเปิดเพลงนี้ทีไรเราจะหยุดฟัง น้ำตาคลอ เจ็บปวดทุกครั้ง แต่ว่ามีกำลังใจให้ต่อสู้ต่อไป เรามีเพื่อนหลายคนที่แต่งงานกับสามีต่างชาติแล้วพาลูกจากเมืองไทยไปอยู่ด้วย เราดีใจแทนเด็กๆเหล่านั้น ที่มีแม่ที่ดี รักลูก อยากอยุ่กับลูก เราบอกกับเพื่อนเราว่า เธอคือแม่ที่ยิ่งใหญ่ และก็ทำดีที่สุดให้ลูก เพราะอดีตย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่คนที่เป็นแม่บางคนทำดีที่สุดกับลูก และทำเพื่อลูก แล้วหรือยัง แต่แม่เรา เธอทำเพื่อตัวเธอเอง ขอให้แม่สมหวังน่ะค่ะ จากคุณ : hexe_lovely เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 13:50:51

ความคิดเห็นที่ 104 เศร้าจัง นั่งร้องไห้แงๆเลย จากคุณ : vecchio เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 15:34:57

ความคิดเห็นที่ 105 เราก็เศร้า จากคุณ : ponyoyaki เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 23:05:35

ความคิดเห็นที่ 106 ขอบคุณครับ จากคุณ : โควี เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 00:44:24

ความคิดเห็นที่ 107 กระทู้ปล้นน้ำตา จากคุณ : ประสาทนอแรด เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 14:22:35

ความคิดเห็นที่ 108 คุณ จากปลายปากกา --- ความรักเป็นสิ่งมีค่าจริงๆค่ะ คุณchallo-v---เมื่อวัยเด็กมยกบอกตัวเองและพูดกับเพื่อนเสมอค่ะว่า เราไม่มีปมด้อย เราไม่คิดว่าเป็นปมด้อยนะพ่อแม่เลิกกัน แล้วแม่จะมารับเราไปอยู่ด้วย ....... คุณ sunisaogkim --- ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับกำลังใจ สิ่งที่คุณแม่สอนคุณมยกขอเก็บไว้สอนตัวเองด้วยนะคะ หวานเป็นลม..ขมเป็นยา..ค่ะ คุณMirah---ดีจังนะคะ คุณพ่อคุณแม่ก็คงปลื้มใจเเละรักคุณมากเช่นกันค่ะ น้องoui (CHAOUI)---ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจนะจ๊ะ เมื่อวานคุยกันพี่ียังไม่ได้ตอบทู้นี้เลย เมื่อวานนี้เราคุยกันยังไม่ได้มากเลยลูกร้องแล้ว พี่เป็นกำลังใจให้อุ๋ยเหมือนกันนะ มีอะไรโทรหาได้ตลอด24จ้ะ เรื่องลูกสงสัยอะไรถามพี่ได้ตลอดนะ มีพี่อยู่ตรงนี้พี่ยินดีนะจ๊ะ ขอบคุณมากๆนะอุ๋ยสำหรับสิ่งดีๆสำหรับมิตรภาพจ้ะ คุณunlovely----คุณเป็นคนเก่งมากๆเลยค่ะเข้มแข็งมากเป็นคนน่ารักมากๆด้วย มยกขอให้คุณได้ทำสิ่งที่คุณหวังไว้สำเร็จนะคะ คุณindulge corner --- ขอบคุณมากๆค่ะที่เล่าเรื่องราวอีกสองชีวิตให้มยกได้รับรู้ ในโลกนี้บางครั้งก็มีอะไรที่เราคาดไม่ถึงจริงๆนะคะ มยกขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำ  ส่วนเรื่องลูก มยกรักลูกสุดหัวใจค่ะไม่มีวันทอดทิ้งลูกให้ใครเลี้ยงหรือทำให้ลูกรู้สึกอย่างที่เราเคยเป็นเด็ดขาดเลยค่ะ คุณ โลมาสีน้ำเงิน --- ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับกอด มยกไม่ตอบคงไม่ได้ค่ะ เหมือนมีอะไรติดค้างในใจ ทุกท่านเข้ามาช่วยเป็นกำลังใจให้จนมยกไม่สามารถนิ่งเฉยได้ค่ะ คุณhexe_lovely --- อ่านเรื่องคุณแล้วเศร้ามากๆค่ะสะท้อนถึงตัวเอง มยกขอเป็นกำลังใจให้คุณเข้มเเข็งนะคะ มยกเข้าไปฟังเพลงเเล้วนะคะ ทุกความหมายกินใจจริงๆค่ะ สู้ๆนะคะ คุณvecchio--- ไม่เป็นไรนะคะ มีคนที่รักแล้วก็อย่าลืมที่จะทำให้อีกฝ่ายรับรู้เหมือนกันนะคะ คุณ ponyoyaki--- ...อย่าลืมคนที่รักเรานะคะ... คุณโควี---ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่าน คุณประสาทนอแรด---ถึงจะเสียน้ำตาหวังว่าเรื่องนี้คงทำให้ได้นึกถึงคนที่รักนะคะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 20:40:18