PANTIP.COM : H8824334 ~~~~ระยะห่างระหว่างวัย~~~~จะมีปัญหาหรือไม่คะ []

ความคิดเห็นที่ 22

เท่าที่อ่านความเห็นส่วนมากเหมือนจะค่อนข้างเป็นไปในทางแง่ลบ กลัวคุณ จขกท. จะใจฝ่อซะก่อน เดี๋ยวจะคิดว่าคนที่แต่งงานกับคนอายุมากกว่าจะมีแต่ความระทมทุกข์กันทุกคู่ คู่ที่เขาอยู่กันแบบปกติสุขเหมือนคนทั่วไปก็มีอยู่ คู่ผู้ชายกับผู้ชาย หรือคู่ผู้หญิงกับผู้หญิงพวกเค้าก็ยังใช้ชีวิตด้วยกันแบบมีความสุขได้เลยนี่คะ กรณีคุณ จขกท. นี่เป็นเพศที่ธรรมชาติสร้างมาให้คู่กันแท้ ๆ เพียงแต่แตกต่างกันเรื่องอายุเฉย ๆ จะตัดสินให้เป็นถึงเรื่องแปลกประหลาดไปเลยเหรอ กลัวคุณ จขกท. กังวลมากเกินไปก็เลยขอแสดงความเห็นในมุมมองอีกด้านหน่อยก็แล้วกันค่ะ

ในฐานะที่แต่งงานกับคนที่อายุเยอะกว่าตัวเองยี่สิบปี(นิด ๆ) และก็พบว่าตัวเองไม่ได้ตัดสินใจผิด แต่งงานกันมาครบเจ็ดปีเมื่อเดือนที่แล้ว และมีลูกตัวน้อยด้วยกันหนึ่งคนอายุครบสี่ขวบในสัปดาห์นี้พอดี ชีวิตก็มีความสุขดีตามอัตภาพของคนแบบชนชั้นกลาง ไม่ถึงกับร่ำรวยกันแต่ก็ไม่ถึงกับอดหยากหรือลำบากอะไรมากมาย แต่ไม่ใช่ใช้เงินกันแบบฟุ่มเฟือยอะไร อะไรประหยัดได้ก็ประหยัดกันไป แต่ทั้งหมดเรามาเริ่มให้กำลังใจกันและกันตอนหลังแต่งงานกันแล้ว ไม่ใช่มาชุบมือเปิด เพราะบ้านก็เพิ่งซื้อร่วมกันก็ตอนหลังแต่งงานมาห้าหกปีกันแล้ว(หลังเก่าที่เค้ามีก็ขายไปซะ เพราะไม่ใช่ของเรา) หน้าที่การงานของสามีก็มาเริ่มดีขึ้นจริง ๆ อยู่ในระดับบริหาร ก็หลังแต่งงานกันแล้ว(เมื่อก่อนก็ระดับพนักงานบริษัทธรรมดา) พอร่วมชีวิตกันก็พยายามสนับสนุนให้กำลังใจเค้าเรียนปริญญาโทตอนแก่จนจบ ให้กำลังใจเค้าหางานใหม่ พอตอนนี้เค้าอยู่ตัวแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของเค้าในการสนับสนุนดิฉันในเรื่องการเรียนเพื่อหางานทำ เค้าก็ทำหน้าที่ให้กำลังใจและดูลูกตอนดิฉันไปเรียนหรือเวลาดิฉันต้องการอ่านหนังสือ เค้าช่วยเลี้ยงลูกใส่ใจลูกได้ดีกว่าคุณพ่อวัยหนุ่มบางคนซะอีกนะ เพราะเค้าเคยเลี้ยงลูกของเค้าเองด้วยตัวเองคนเดียวมาแล้ว เราสองคนก็ทำหน้าที่เป็นคู่ชีวิตเหมือนคู่ที่แต่งงานกันกับคนรุ่นเดียวกันทั่ว ๆ ไป ตอนแต่งงานกันใหม่ ๆ บางคนอาจจะคิดด้วยซ้ำไปว่าแต่งงานกับคนอายุเยอะที่ไม่รวยจะแต่งทำไม แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะตอนนั้นคิดว่าคบเค้าแล้วสบายใจ เค้าอายุเยอะกว่าก็จริง แต่ความคิดความอ่าน ทัศนคติในการใช้ชีวิตของเค้าไม่ได้ห่างไกลกับดิฉันเลย(อาจจะเพราะดิฉันคิดแก่เกินวัยรึเปล่าไม่รู้นะ) พูดตรง ๆ ว่าตั้งแต่ตอนคบกันแล้วไม่เคยสนใจสายตาใครจะมามองว่าเราคบคนแก่กว่า ยิ่งพอแต่งงานกันแล้วก็ยิ่งไม่ได้ใส่ใจเลย ชีวิตเราเป็นของเรา การที่จะอยู่กันได้ไม่ได้หรือมีความสุขกันหรือไม่นั้น มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับสายตาหรือความคิดคนอื่น แต่มันอยู่ที่เราสองคนว่าเราจะมีวิธีการจัดการความสัมพันธ์ยังไงให้เรามีความสุขในความสัมพันธ์ของเรา อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุด จริง ๆ เคยพูดกับสามีไว้เลยว่า "ถ้าสมมุติเธอตายไปก่อนฉัน ฉันคงเลือกที่จะอยู่กับลูก เพราะไม่รู้ว่าถ้าเลือกแต่งงานใหม่ฉันจะเจอคนที่ยอมให้ฉันเป็นตัวของตัวเองได้เหมือนที่ฉันใช้ชีวิตเธอหรือไม่" เพราะยอมรับว่าเหตุผลนึงในหลาย ๆ เหตุผลที่เลือกแต่งงานกับคนที่อายุมากกว่าเพราะตัวเองชอบคนที่อายุมากกว่าอยู่แล้ว(อย่างน้อยก็ต้องสิบปีขึ้น) กับคนรุ่นเดียวกันมักจะมองเป็นเพื่อนตลอด และปกติเป็นคนที่ไม่ชอบมานั่งเอาใจใคร คือใช้ชีวิตร่วมกับคนที่มีอายุมากกว่าดิฉันรู้สึกว่าอบอุ่นดี เพราะเค้าจะเป็นฝ่ายเอาใจเรา(สำหรับคู่ของเรานะ)

คือก็ยอมรับว่าคิดว่าสิ่งที่หลาย ๆ ท่านพูดมาก็มีส่วนเป็นไปได้น่ะค่ะ ทั้งที่ฝ่ายที่เห็นว่าอาจจะมีปัญหาและฝ่ายที่คิดว่าไม่เป็นปัญหา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นดิฉันว่ามันขึ้นอยู่กับตัวคุณ จขกท. กับแฟนคุณ จขกท. ด้วยค่ะว่าคุณสองคนจะมีวิธีจัดการกับชีวิตคู่คุณยังไง เพราะไม่ว่าจะแต่งงานกับคนอายุน้อยหรืออายุมาก หรือแม้แต่อายุเท่ากัน ยังไงคนเราก็ต้องมีการปรับตัวเข้าหากัน และยอมรับในส่วนที่แตกต่างกันอยู่ดี ที่สำคัญคุณต้องมองมาที่ตัวคุณเองเป็นที่ตั้ง ว่าในชีวิตคุณจริง ๆ แล้วคุณต้องการอะไร ชอบอะไรแบบไหน ไม่ใช่ไปนั่งถามหรือแคร์สายตาคนอื่นมากกว่าความรู้สึกตัวเอง ความรู้สึกของคนอื่นเค้าก็มองก็คิดไปในแบบของเค้า คนที่จะวิจารณ์คนอื่น ต่อให้คุณแต่งงานกับคนรุ่นเดียวกันเค้าก็จะหาข้อมาวิจารณ์อยู่ดี อาจจะมองว่าทำไมฝ่ายหญิงไม่สวย ฝ่ายชายหล่อ หรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอ้วนหรือผอม หัวล้าน พุงย้วยหรืออะไรมากมายที่เค้าจะหาคำมาวิจารณ์ได้ค่ะ คือคนที่ชอบวิจารณ์คนอื่นเค้าจะมีข้ออ้างมาท้วงมาติงคนอื่นได้ตลอด ถ้าคุณมัวแต่ไปอ่อนไหวกับคำวิจารณ์ตรงนั้นจากคนอื่นมากเกินไป ชีวิตนี้ก็มีแต่เรื่องให้ปวดใจหรือคิดมากนั่นล่ะค่ะ ตัวคุณเองเป็นเจ้าของชีวิตจิตใจตัวเองย่อมน่าจะรู้ดีว่าตัวเองต้องการอะไร เป็นคนแบบไหน ชอบแบบไหนและกล้าเสี่ยงกับชีวิตหรือไม่ และที่สำคัญคุณรู้จักและเชื่อมั่นในตัวของคนที่คุณจะร่วมชีวิตมากน้อยเพียงไหน คุณสองคนเปิดใจคบกันด้วยใจจริงหรือไม่

ดิฉันยังจำได้ตอนที่ยังทำงานที่ กทม. ตอนนั้นกลับบ้านที่ ตจว. ไปคุยกับพ่อแม่เรื่องจะตัดสินใจแต่งงานกับแฟน ตอนนั้นที่บ้านก็รู้อยู่ว่าคบกับแฟนอายุเยอะกว่าดิฉันมาก พี่สาวคนที่สองถามกลับในทันทีเลยว่า "แต่งงานกับคนอายุเยอะกว่าแบบนี้ ไม่กลัวเค้าจะตายก่อนเหรอ" คือพี่สาวมองว่าเราก็ยังโสดอยู่ อายุก็แค่ 32 เอง(ตอนนั้นน่ะ) น่าจะหาคบคนวัยเดียวกัน แต่นั่นคือความคิดของพี่สาว ตอนนั้นก็ได้แต่ตอบกลับไปว่า "ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าหรอกว่าใครจะตายวันไหน บางคู่แต่งงานกับคนรุ่นเดียวกัน อีกฝ่ายตายจากไปก่อนก็มีให้เห็นเยอะแยะ" บางทีเราอายุน้อยกว่าอาจจะเป็นฝ่ายตายก่อนก็ได้ เอาง่าย ๆ บางครอบครัวลูกเต้าตายไปก่อนพ่อแม่ก็ยังมีให้เห็นเป็นเรื่องธรรมดาเลย ถ้าเค้าตายก่อนก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องทำตัวให้ตายตามเค้านี่นา ถ้าใครไปก่อนคนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ควรจะหาทางปรับตัวปรับใจตัวเองให้อยู่ต่อไปให้ได้ ชีวิตคนเราไม่น่าจะต้องเอาไปผูกติดกับใครให้เต็มร้อยเปอรเซ็นต์มากนัก ถ้าเกิดมีเตหุให้จากกันเราก็ควรจะทำตัวให้อยู่ให้ได้ด้วยตัวเองสิ โดยเฉพาะถ้าเรามีลูก เรายิ่งต้องหาทางเป็นหลักให้ตัวเองและลูกให้ได้ และสิ่งที่จะเป็นหลักให้เราก็คือหน้าที่การงาน ถึงจะแต่งงานกับคนแก่กว่า แต่ถ้าต่างฝ่ายต่างยังมีความคิดไม่หยุดนิ่งในเรื่องหน้าที่การงาน ดิฉันว่าสิ่งเหล่านี้มันก็ทำให้คนเราแก่ช้าลงก็ได้นะ สำหรับดิฉันเรื่องความตายนี่คิดว่ามันไม่แน่นอน ไม่มีใครรู้หรอกว่าตัวเองหรือคนรอบตัวจะตายตอนแก่หรือตอนหนุ่ม จะว่าไปเมื่อไม่กี่เดือนมานี้ก็เพิ่งเสียหลานชายอายุน้อยกว่าดิฉันแค่สองปี ก็ตายก่อนเมียทิ้งเมียให้เป็นหม้ายตั้งแต่อายุยังน้อยอยู่เลย มันเอาอะไรแน่นอนไม่ได้หรอกค่ะ บางคนไม่ได้ป่วยหรือแก่ตาย แต่ก็อาจจะตายด้วยอุบัติเหตุก็ได้ มันแล้วแต่ว่าจะถึงเวลาของใครก่อนกันก็เท่านั้นเอง และไม่อยากให้ใครมาฟุ้มเฟือยกับเรื่องความตายของเราก้เลยจัดการบริจาคร่างกายถือว่าเป็นการทำบุญไปซะเลย(ทั้งที่เมืองไทยและที่อเมริกา)

อีกอย่างส่วนนึงก็เห็นด้วยกับหลายท่านในเรื่องที่ว่าต่างวัยกันก็อาจจะต่างความชอบ แต่ตรงนี้คุณ จขกท. คงต้องมานั่งมองตัวเองแล้วล่ะค่ะว่าคุณจะรับได้ไหมถ้าวันนึงคุณต้องมานั่งฟังเพลงคนละยุคกับเค้า ต้องให้ฝืนใจชอบเพลงชอบหนังในยุคของเค้า คือถ้าตรงนี้ต่างกันคุณสองคนจะมีวิธีจัดการตรงนี้ยังไง แต่ถ้าพื้นฐานคุณเป็นคนชอบอะไรในยุคเก่า ๆ อยู่แล้ว การปรับตัวก็ไม่ลำบากมากนัก ส่วนตัวของดิฉันชอบเพลงยุค 60/70 อยู่แล้ว ดิฉันเป็นคนชอบของเก่านะ ขนาดสามีอายุแก่กว่าดิฉันเค้าก็ยังไม่ได้ชอบอะไรแบบเก่า ๆ ขนาดดิฉันเลย คือเอาง่าย ๆ ถ้าให้ดิฉันไปเดินดูพวกของเก่าตามร้านที่เป็นพวกร้านขายของเก่าของโบราณนี่คงจะมีความสุขกว่าไปเดินตามห้าง ขนาดบ้านอยู่ห่างจากห้างดังในเมืองนี้แค่ขับรถห้านาที ก็ยังไม่ค่อยชอบไปเดินเลย ตอนอยู่เมืองไทย ห้างที่ดิฉันชอบไปเดินคือพันทิพย์พลาซ่า ไปหาเดินดูพวกคอมฯ ต่าง ๆ สบายใจดีกว่าไปเดินดูพวกเสื้อผ้า อาจจะด้วยพื้นฐานความชอบของตัวเองแก่เกินวัยอยู่แล้วมั๊ง เลยไปด้วยกันง่ายหน่อย แต่เพลงยุคปัจจุบันก็นั่งฟังด้วยกันได้อีกนะ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วยังนั่งดูมิวสิควีดีโอของเลดี้กาก้าด้วยกันอยู่เลย ยังชมตอนเธอให้สัมภาษณ์อยู่เลยว่าดูเธอเป็นคนซีเรียสกับเป้าหมายและอาชีพของเธอดี

ปล. สิ่งที่ดิฉันกังวลไปกับคุณ จขกท. นั้นไม่ใช่เพราะเรื่องแต่งงานกับคนที่อายุห่างกันยี่สิบปี แต่ห่วงเพราะคุณกำลังมีคำถามให้กับตัวเอง นั่นแสดงว่าคุณยังไม่ได้มั่นใจในการตัดสินใจ เพราะการที่จะทำอะไรก็แล้วแต่ ถ้าเรายังมีเครื่องหมายคำถาม แสดงว่าสิ่งนั้นเราไม่ได้มีใจให้เต็มร้อยจริง ๆ ยังไม่ได้มั่นใจในสิ่งนั้น ซึ่งถ้ายังไม่มั่นใจจริง ๆ ลองรอไปอีกซักพัก ใช้เวลาถามตัวเอง หาคำตอบให้ดี ๆ แล้วค่อยตัดสินใจค่ะ เพราะถ้าทำลงไปทั้ง ๆ ที่ยังมีความสงสัยอยู่อาจจะทำให้ไปกันไม่รอดก็ได้ เพราะบางคู่ขนาดว่ามั่นใจกันจริง ๆ พอมาใช้ชีวิตด้วยกันจริง ๆ ก็ยังต้องปรับต้องยอมรับกันและกันพอสมควร คือถ้าพื้นฐานคุณไม่ชอบคนที่อายุมากกว่าก็อย่าเสี่ยงเลยค่ะ รอคบคนหนุ่ม ๆ ตามที่ใจคุณต้องการดีกว่า

จากคุณ : JC2002

เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 11:08:35

ความคิดเห็นที่ 24

มีเพื่อนที่ทำงานเก่าคนนึงสนิทกับดิฉันมากๆ พี่คนนี้อายุ 38 ปี มีสามีชาวอังกฤษที่อายุมากกว่าแก 30 ปีค่ะ

ในฐานะที่ดิฉันสนิทกับทั้งสองคนนี้มาก ตามความคิดเห็นของดิฉันในฐานะเพื่อน บอกได้เลยว่า ดิฉันอึดอัดนะและพี่เค้าก็กระอักกระอ่วนใจพอสมควรในบางสถานการณ์ เพราะ...

- เวลาจะไปไหนด้วยกัน อาจจะไปนั่งโซ้ยกับข้าวทางกัน ไปเที่ยวทะเล แบบเฮไหนเฮนั่น ซึ่งตัวพี่เค้าเป็นคนที่เข้ากับทุกคนได้ง่ายมาก แต่ทำได้ยากมากค่ะ เพราะทางสามีแก ดิฉันขอเรียกว่าคุณลุงละกัน แกไม่สามารถจะทำอย่างพวกเราได้ เพราะแกมีอายุมากแล้ว ติดหรูนิดนึง ดังนั้นพวกเราก็ไปด้วยกันไม่ได้ เพราะคนละรุ่นกัน ไปไหนก็ลำบาก จะทานอะไรก็ยาก ไม่สนุก พวกเรารู้ว่าพี่เค้าอยากสนุกเหมือนพวกเรา แต่เค้าก็ต้องนึกถึงทางสามีเค้าด้วย ดังนั้นเค้าก็จะปฏิเสธว่าไม่ว่างบ้างล่ะ ซึ่งพวกเราก็เข้าใจว่า มันไม่สะดวกสำหรับสามีของเค้า

- ตอนนั้นมีงานเลี้ยงส่งดิฉัน แกก็ไม่สมารถมาร่วมงานได้ เพราะพวกเราไม่ได้ไปจัดที่ร้านอาหารดีๆ แต่จัดกันที่บ้านของอีกคน มันคนละสไตล์กับของสามีแก เพราะถ้าพี่เค้ามา สามีแกก็อยากมาด้วย ดังนั้น ตัดปัญหาคือ ไม่ต้องมามันซะเลยเอ้า

- เรื่องเซ็กซ์ พูดกันตรงๆเลยนะคะ อายุสามสิบปลายๆแบบนี้ ยังมีความต้องการอยู่ค่ะ แต่คุณคิดถึงคนอายุ 70 สิคะ ดิฉันคงไม่ต้องอธิบายมากว่าความแตกต่างแบบสุดโต่งมันเป็นยังไง บางทีไม่มีกิจกรรมกันเป็นสองเดือนเนื่องจากสภาพร่างกายต่างกันค่ะ แต่ก็อีกนั่นแหละ เค้าก็อยู่ด้วยกันได้ พี่เค้าบอกว่า ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องแบบนั้นก็ได้ แต่แหมคุณ เรื่องแบบนี้มันไม่เข้าใครออกใครหรอกค่ะ

- เวลาดิฉันไปงานกินเลี้ยงทางฝั่งสามีแก ดิฉันคุยกับพี่เค้าได้คนเดียวค่ะ เพราะนอกนั้นเหรอคะ ดิฉันกลายเป็นรุ่นเหลนไปเลยมั้งคะ คุยกันคนละภาษาค่ะ แต่ก็ดีไปอีกแบบคือ เราได้เรียนรู้และเห็นลักษณะคนอีกรุ่นเค้าคุยกัน :)

- สามีแกเดินมากไม่ได้ค่ะ เหนื่อย เอาเป็นว่า ไปใกล้ๆ นั่งแท๊กซี่แบบมิเตอร์จาก 35 บาท ขึ้นไปแค่ประมาณ 40 บาทค่ะ

- พี่คนนี้จะแ่ต่งตัวมีสไตล์ สวย เก๋ อยู่ตลอดเวลา เนื่องจาก ทางสามีแกอยากให้ภรรยาสวยตลอดเวลา เวลาไปไหน สามีจะรู้สึกกระชุ่มกระชวยา ของสวยๆงามๆ ใครๆก็อยากมองอยากชมจริงมั้ยคะคุณ

จะว่าไปข้อดีก็มีนะคุณ จากการที่พี่เค้าเล่าให้เราฟังนะ อยู่ด้วยกันก็จะอบอุ่นไปอีกแบบเหมือน พ่อกับลูก ที่มีอะไรปรึกษากัน จะไม่ค่อยเก็บมาเป็นอารมณ์ใส่กัน เนื่องจากเค้าจะสอนเราแบบพ่อสอนลูกในอีกมุมมองหนึ่ง ที่คนอายุขนาดเราอาจมองข้ามไปบ้าง ไม่มีการมานั่งทะเลาะกันแบบมีน้ำโห เพราะฝ่ายผู้ชายจะค่อนข้ามสุขุม ไม่เหมือนวัยรุ่นใจร้อน

แต่ก็อีกนั่นแหละคุณ บางคนอายุไม่สำคัญก็จริง หากแต่คุณมองดูรูปการณ์ในระยะยาวว่าอาจจะเป็นแบบที่ดิฉันว่ามานั้น หากคุณรับได้ คุณก็จะมีความสุข (แบบที่พี่คนนี้เค้ามีค่ะ) ลองคิดดูค่ะ
แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 53 12:20:41
แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 53 12:18:09

จากคุณ : Bounty

เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 12:06:08