ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องใหญ่นะนี่ ต้องมองหลายด้าน คิดให้รอบคอบ บางครั้ง การอยากช่วยเหลือคนอื่น ก็ต้องดูว่าเขาอยากความช่วยเหลือจากเราจริงๆหรือไม่ เราอยากช่วยทำไม ช่วยไปแล้ว อะไรๆจะดีขึ้นจริงหรือไม่ เราค่อนข้างคิดมากเรื่องการช่วยเหลือคนอื่นน่ะค่ะ โดยเฉพาะการช่วยเหลือในนามของคนกลุ่มใหญ่ มันค่อนข้างจะวุ่นวายนะ ส่วนตัวขอช่วยเหลือตามกำลัง ตามอารมณ์ ตามแต่โอกาสจะอำนวยไปก่อนก็แล้วกันค่ะ แต่หากมีอะไรพอจะช่วยเหลือได้ ก็ยินดีช่วยตามกำลังค่ะ สนับสนุนในแนวคิดที่ดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 53 10:18:06 แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 53 10:15:05 จากคุณ : LittleCancer เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 10:13:37

ความคิดเห็นที่ 2   เรื่องนี้มันมีทั้งที่เป็นอย่างที่คุณเห็นจริงๆ และก็ไม่ใช่อย่างที่คุณเห็นเสียทั้งหมด ลองเข้าไปดูเทปย้อนหลังของรายการเจาะใจดูครับ มีแก๊งมจฉาชีพ แอบแฝงเยอะ เขมร ลาว พม่า มีหมด แต่ถ้าอยากช่วยจริง ก็ลองติดต่อ บริจาคตาม หน่วยงานการกุศลของรัฐจะดีกว่าครับมีหลายโครงการ ไม่จำเป็นต้องตั้งขึ้นมาใหม่เพื่อให้ไปซ้ำซ้อนกับที่มีอยู่ก็ดีนะครับ จากคุณ : Mr. A เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 10:23:27 A:74.66.140.78 X: TicketID:194627

ความคิดเห็นที่ 3 ที่จขกท.เห็นอยู่นั่น  ส่วนมากไม่ใช่คนไทย และส่วนหนึ่งก็แกล้งพิการ ฉะนั้น  ความคิดของจขกท.แม้จะดี  แต่คงสำเร็จยากครับ จากคุณ : ส.มโนมัย เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 10:23:47

ความคิดเห็นที่ 4 คนเหล่านั้นเป็นคนไทยจริงๆครับ   เขาร้องเพลงไทยแจ๋ว   และพิการจริงๆ ขาขาดแขนขาด  เลี้อยขอสตางค์ไปตามถนน   คนแก่และพิการจูงมีอกันเดินร้องเพลง   ผมมองเห็นแล้วสลดใจในเคราะห์กรรมของพวกเขา เราจะทำกันเช่นใดดีครับ จากคุณ : hollywop เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 10:38:51

ความคิดเห็นที่ 5   สงสัยจขกท คงไม่ได้ตามข่าวสารเลยอ่ะค่ะ ?? ตำรวจไทยเพิ่งเนรเทศพวกนี้กว่า500 คนกลับเมืองนอกไปหมดแล้วเพราะทำภาพลักษณ์เสื่อมเสียชื่อเสียง ก็คงจะเหลือต่างด้าวบางส่วนที่อยู่จนพูดไทยได้ หรืออาจจะเป็นคนไทยที่ลำบากจริงๆ ซึ่งพวกเค้าคงพอใจที่จะมีชีวิตแบบนั้นไปแล้ว ถ้าอยากบริจาคก็ติดต่อกับสมาคมเลยได้ค่ะ มีมากมายทั้งคนพิการ ผู้สูงอายุและเด็ก แค่โอนเงินไป...ง่ายมากเลยทีเดียว ส่วนเฮตินั้น แผ่นดินถล่มคงไม่ได้เกิดกันง่ายๆ ส่วนหนึ่งก็เป็นเงินบริจาคจากคนต่างชาติในไทยด้วยค่ะ เรื่องบริจาค คนไทยไม่แล้งน้ำใจกันหรอกค่ะ ใครเดือดร้อนก็ช่วยเสมอมา จากคุณ : BLUEGIRL2008 เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 11:09:43 A:124.120.244.129 X: TicketID:251920

ความคิดเห็นที่ 6   คนบางจำพวกในกลุ่มขอทานพวกนั้น ช่วยยังไงก็ไม่ยอมเลิกเป็นขอทาน จากคุณ : บางคนรายได้ดีกว่าทำงานรับจ้าง เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 11:10:08 A:118.208.212.56 X: TicketID:083310

ความคิดเห็นที่ 7   สงสัยจขกท คงไม่ได้ตามข่าวสารเลยอ่ะค่ะ ?? ตำรวจไทยเพิ่งเนรเทศพวกนี้กว่า500 คนกลับเมืองนอกไปหมดแล้วเพราะทำภาพลักษณ์เสื่อมเสียชื่อเสียง ก็คงจะเหลือต่างด้าวบางส่วนที่อยู่จนพูดไทยได้ หรืออาจจะเป็นคนไทยที่ลำบากจริงๆ ซึ่งพวกเค้าคงพอใจที่จะมีชีวิตแบบนั้นไปแล้ว หรือได้รับการช่วยเหลือ แต่อาจจะไม่พอปะทังชีวิตอยู่ดี เพราะไม่มีอาชีพถาวร ถ้าอยากบริจาคก็ติดต่อกับสมาคมเลยได้ค่ะ มีมากมายทั้งคนพิการ ผู้สูงอายุและเด็ก แค่โอนเงินไป...ง่ายมากเลยทีเดียว ส่วนเฮตินั้น แผ่นดินถล่มคงไม่ได้เกิดกันง่ายๆ ส่วนหนึ่งก็เป็นเงินบริจาคจากคนต่างชาติในไทยด้วยค่ะ เรื่องบริจาค คนไทยไม่แล้งน้ำใจกันหรอกค่ะ ใครเดือดร้อนก็ช่วยเสมอมา จากคุณ : bluegirl 2009 coming back เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 11:10:38 A:124.120.244.129 X: TicketID:251920

ความคิดเห็นที่ 8   ขอโทษค่ะ ระบบมันช้า เลย error ขึ้นข้อความซ้ำ - - จากคุณ : bluegirl 2009 เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 11:13:22 A:124.120.244.129 X: TicketID:251920

ความคิดเห็นที่ 9   ขอโทษค่ะ ระบบมันช้า เลย error ขึ้นข้อความซ้ำ - - จากคุณ : bluegirl 2009 เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 11:13:44 A:124.120.244.129 X: TicketID:251920

ความคิดเห็นที่ 10 คุณรู้ไม้ บางคนที่คุณเห็นเค้าเลื้อยน่ะ มันไม่ใช่อย่างที่คุณเห็น เราน่ะเห็นมากะตาตัวเอง และไม่เคยให้เงินขอทานอีกเลย เมื่อก่อนเราขายของอยู่ตลาดนัดร้านเราอยู่ติดประตูรั้วพอดี ทุกเช้าวันตลาดนั้น ผู้ชายคนหนึ่ง แต่งตัวแบบปกติ เดินมาถึงข้างร้านเรา เขาก็ลอกคราบอย่างรวดเร็ว ถอดเสื้อ ถอดกางเกง ถอดนาฬิกา ม้วนเป็นก้อน แล้วซุกไว้ใต้ต้นไม้ข้างรั้ว แปลวร่างเป็นมนุษย์เลื้อย  เลื้อยไปทั่วตลาดนัด ตกเย็นกลับมาแลงร่างที่เดิม หอบถุงใหญ่กลับบ้าน ในนั้นก็คือเงินผู้ใจบุญทั้งนั้น                 สาบานได้เห็นมากะตา จากคุณ : สีเบจ เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 11:24:43

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ใช่ อย่างที่คุณเห็น นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 11:32:41

ความคิดเห็นที่ 12 คนพิการจริงๆ เค้าไม่ได้ต้องการให้ช่วยโดยการให้เงินเค้าหรอก ให้ไปทีนึงแป๊บเดียวก็หมด สูญเปล่า ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย สิ่งที่เค้าอยากได้คือ สิ่งอำนวยความสะดวกตามที่ต่างๆ อย่างเช่นในอเมริกาที่ค่อนข้างอำนวยความสะดวกให้คนพิการ การจะทำให้ได้แบบนั้น รัฐต้องเป็นคนทำ ไม่ใช่ประชาชน ถ้าอยากช่วย ควรทำให้เป็นข่าว ให้ นายก มาสนใจ ประเทศนี้ นายกเหมือนกันหมด ไม่ว่าจะมาจากพรรคไหน การศึกษาดีแค่ไหน ถ้าไม่มีเรื่องไม่เคยมาใส่ใจหรอก จากคุณ : Tiger อู๊ด เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 12:04:26

ความคิดเห็นที่ 13 Welcome home ka K. hollywop! I really like you idea. But you know what. I'd honestly support my family first. I know there are so many poor people who desperately need help. But you never know for sure who is real or fake. Nevertheless, if you'd like to set up an organization for Klaibann society, I would say, you should start from surrounding people (a small group). Make a survey on Klaibann to see the volume of people willing to help/donate. Once positive perspective foreseenable, have somebody do the website and be willing to manage/update website's content. Set up a bank account so people can pay online. And so on.... It won't be easy. But nothing is never too difficult to accomplish (if your heart wants to. Right?) If you see its hopeful future, I'd be willing to share more ideas and bring out what I could do. แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 53 12:12:56 จากคุณ : thaispicy เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 12:10:02

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ Hollywop ต้องดูหนังเรื่อง Slumdog Millionaire เห็นฉากที่เค้าจับเด็ก มาทำเป็นคนพิการไหมคะ นั่นแหละเมืองไทยเราก็คล้ายๆกัน ขอทานจริงบ้าง ขอทานปลอมบ้าง ปนๆ กันไป แต่ส่วนใหญ่คือจะมีแก๊งพามานั่งตาม สะพานลอย พอตกเย็นถึงเวลาก็มารับกลับ พวกนี้ทำกันเป็นขบวนการเลยคะ มีหนนึงดิฉันไปเดินแถวคลองถม เห็นแล้วแบบว่าช๊อคไปเลยคือ ผู้หญิงน่าจะสัก 40 อุ้มเด็กอ่อน สาบานไม่น่าเกิน 3 เดือนหรอก เพราะตัวเล็กมาก นั่งขอทานอยู่กลาง ถนน แล้วคืนวันศุกร์เป็นวันที่เค้าเพิ่งจะตั้งร้านพอดี คนจะเยอะมากกกกกกกกก นึก สภาพคลื่นพายุคนไม่ต้องเดิน เราก็จะโดนคนผลักเดินไปได้เอง แบบเอาเด็กวางบนพื้น ข้างๆทางอะ เห็นแล้วช๊อคซิเนม่าไปหลายวินาที รัฐบาลไม่ทำอะไร ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอกคะ เงินถ้าบริจาคไป มันก็ไม่ได้ไปตก อยู่กับคนที่รับทุกข์ทรมานนะ มันไปอยู่กับพวกแก๊งค์เหล่านี้ เค้าทำทุกวิธีทางให้เรา ดูแล้วใจอ่อน สงสาร จะได้ให้เงินขอทาน เพราะพวกนี้รู้ว่า  คนไทยใจดี แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 53 12:27:52 จากคุณ : Scooterella เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 12:27:36

ความคิดเห็นที่ 15 การขอทานเป็นอาชีพนึงค่ะ สำหรับที่นี่... ช่วยยังไงเขาก็จะเป็นขอทานอยู่ดี เพราะมันคืออาชีพเขาค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 14:34:07

ความคิดเห็นที่ 16 Welcome back kha Khun Hollywop, hope you gad a good time back in Thailand na kha. Totally understand your kind and enuine intention kha, but from what I've experience by my own eyes. There are gang masters controlling these beggars and benefit from the donated money kha. This is indeed a very dodgy issue and might be difficult to sort it out kha. จากคุณ : หมูหนาว เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 15:03:38

ความคิดเห็นที่ 17 ขอเสริม ไอ้ มนุษย์เลื้อยหน่อยนะครับ (ใช้ไอ้ เพราะมันหลอกลวงคน) ผมเคยเห็นไอมนุษย์เลี้อยเนี่ย ครั้งแรกที่สะพานพุทธ(กรุงเทพ) แล้วผมไปเหยียบมันเข้า (ไม่ได้ตั้งใจคนมันเยอะ)ก็เลยให้เงินมันไป จากนั้นผมเดินซื้อของแถวตลาดดาวคะนอง ผมก็ตกใจ เฮ้ยไอซอมบี้ไบโอมันมาได้ไงวะเนี่ย ผมก็ชักเอะใจ ไอคนที่เดินไม่ได้มันจะสามารถมาเลี้อยได้ถึงดาวคะนองเลยหรือ ผมก็เริ่มหาข้อมูล จนในที่สุดเพื่อนผมที่อาศัยแถววงเวียนใหญ่ไปเห็นมันเข้า พอถึงแถวทางรถไฟมันลุกเดินเฉยข้ามทางรถไฟ จากนั้นมาผมก็เลิกให้เงินขอทางอีกเช่นกัน (ไม่ทราบว่าใช่มนุษย์เลี้อยคนเดียวกันรึเปล่านะ) จากคุณ : wutt1980 (wutt1980) เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 18:11:09

ความคิดเห็นที่ 18 ขอชมเชยจิตใจที่เป็นกุศลของ คุณ  Hollywop ดิฉันเคยคุยกับคนที่ขายของอยู่ย่านถนนสีลม และคนขับแท๊กซี่ในเมืองไทย รวมทั้งคนรู้จักที่เคยแจ้งให้พวกสังคมสงเคราะห์มาให้ความช่วยเหลือพวกที่ขอทานบนสะพานลอยแถวบ้านดิฉันมาแล้ว และได้ความดังนี้ พวกที่เลื้อยๆอยู่แถวสีลม พอดึกๆก็ลุกขึ้นเดินขึ้นแท๊กซี่กลับบ้านไป จำได้มีอยู่ครั้งหนึ่งเทศกิจไล่จับร้านค้าล้ำเส้นที่ถนนสีลม พวกที่เลื้อยๆอยู่ก็ลุกวิ่งหนีเทศกิจไปกับเข้าด้วย สงสัยกลัวโดนปรับค่าเลื้อยล้ำเส้นขายของ เหมือนๆกันกับพวกที่เลื้อยๆอยู่ในสวนจตุจักร พวกนี้ก็ไม่ได้พิการจริงๆหรอกค่ะ ส่วนพวกที่อยู่บนสะพานพอโดนจับส่งสถานสงเคราะห์ก็หนีออกมาหากินที่เดิมอีกอย่างนี้จะช่วยเหลือกันได้อย่างไรคะ ขอทานที่พิการจริงๆและต้องการความช่วยเหลือก็คงมีเยอะ แต่เพราะขบวนขอทานปลอมรวมทั้งพวกต่างด้าวมาทำมาหากินเป็นขอทานเยอะไปหมดเลยทำให้สถาบันขอทานในประเทศไทย เสียชื่อเสียงหมด ตัวดิฉันถ้าเดินผ่านก็ให้บ้างไม่ให้บ้างแล้วแต่โอกาสไม่ได้คิดว่าขอทานจริงหรือปลอม เพราะหากลงทุนขนาดนี้ก็คงเดือดร้อนไม่มากก็น้อย จากคุณ : Rinta เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 18:26:05

ความคิดเห็นที่ 19 อยากให้คุณทราบว่า ส่วนมากมนุษย์เลื้อยที่เราได้เจอมา .. มีเงินพอกินพอใช้ค่ะ อยู่สบายๆ เลื้อย/แบมือไปวันๆ บางคนมีโทรศัพท์มือถือด้วย เช้าๆมีคนมาส่ง บางคนเย็นๆมีคนมารับอีกตะหาก -''- อย่างเราๆ หาเช้ากินค่ำ แถมยังต้องขึ้นไปเบียดบนรถตู้กลับบ้านเองอีกตะหาก -''- จากคุณ : arkana เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 18:54:36

ความคิดเห็นที่ 20 คุณไม่เอะใจเหรอว่า เค้าเลื้อยมาจากไหน แล้วดึกๆ เค้าเลื้อยไปนอนที่ไหน เราเจอขอทานไม่มีแขนไม่มีขาทุกวันที่สะพานลอย จะนั่งอยู่ตั้งแต่ 7 โมงเช้าถึงซักสี่ทุ่ม เคยกลับบ้านเที่ยงคืน พี่แกหายไปละ ตอนเช้า เจอกันเหมือนเดิม.....สงสัย ขึ้นสะพานลอยมาได้ยังไง ไม่มีแขนและขา จากคุณ : HuGGie เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 19:00:21

ความคิดเห็นที่ 21 สมัยอยู่เมืองไทย(หรือแม้ตอนนี้ ถ้าได้กลับเมืองไทยเรา) ถ้าเจอขอทานดิฉันจะไม่ให้เงินค่ะ แต่จะซื้อข้าวหรือขนม ผลไม้ให้เค้ากินตอนนั้นเลย เพราะรู้ว่าถ้าให้เงิน เงินเหล่านั้นก็คงไม่ตกไปที่ขอทาน แต่จะไปตกอยู่ที่ผู้อยู่เบื้องหลังอีกที ส่วนกรณีประเทศเฮตินั้น มันเป็นภัยธรรมชาติที่เค้าไม่ได้เลือกจะให้เกิด และนึกถึงตอนเหตุการณ์ซึนามิที่เมืองไทยเรา คนทั่วโลกเค้าก็ร่วมบริจาคเช่นกัน กรณีเอติก็เลยร่วมบริจาคเท่าที่กำลังเรามี ไม่ได้ทำมากมายอะไรเพราะคิดว่าผู้คนทั่วโลกก็ร่วมกันทำเหมือนกัน ร่วมกันคลละเล็กละน้อย จากคุณ : JC2002 เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 19:28:52

ความคิดเห็นที่ 22 ชนต่างชาติที่ตำรวจไทย  เชิญออกไป  คีอพวกลาวเผ่าม้งครับ  และคนหล่านี้  เขาก็ไม่ได้อยากจะอยู่ในประเทศไทย   แต่เขาต้องการใช้เป็นทางเชี่อมในการที่จะต่อไปยุโรปหรีออเมริกา  แต่อเมริกาหรีอยุโรปก็ไม่เล่นด้วย ตอนนี้เขาก็กลับไปยังประเทศเขาแล้วครับ ใจจริงตัวผมเองยังติดใจอยากจะเที่ยวอยู่ในประเทศไทย  แต่เนี่องจากไม่เข้าใจในเรี่องการเมีองนัก  เด๋วออกมาห่ำกัน  ผมคงตกระกำลำบาก ไปไหนไม่รอดในกรุงเทพ  เงินหมดก็ต้องนั่ง BTS  หรีอ MTA ออกขอทาน    ผมไม่ชอบใช้ Taxi เพราะคนพวกนี้  ชอบเอารถเข้ามาเบียดใกล้ๆตัวผม  ในเชิงบังคับให้ขึ้นรถของเขาครับ  ผมไม่ชอบ motor bike เพราะคนพวกนี้  อาจจะวิ่งชนผมได้ง่ายๆ  ถึงแม้ว่าจะหลบตัวบนทางเดิน  หากว่าผมไม่รอบคอบ  อาจจะเดินไปชนเขาได้  เพราะคนพวกนี้เขาไปกันได้ทุกๆมุมครับ ผมไม่ชอบใช้รถในกรุงเทพครับ  หากว่าติดเข้าไปอยู่ใน  rush hour คงจะนั่งหลับไปได้หลายตี่นทีเดียว หลายๆครั้ง  ผมเดินผ่านขอทานไปแล้ว  ผมจำต้องเดินย้อนกลับไปอีก  และวางสตางค์ลงไปที่ถ้วยของเขา   เพราะผมจะต้องใช้หางตากวาดไปดูที่สภาพว่าเขาต้องการเงินเนี่องจากสุขภาพไม่สมประกอบหรีอไม่   สำหรับตัวผมเท่าที่เห็นมากับตาว่าคนพวกนี้  ต้องการความช่วย เหลีอจริงๆ  ตกกลางคีน  หลังจาก night club ปิดแล้ว  ผมยังเห็นเขานอนขดตัวอยู่ใกล้ๆที่ทำงานของเขาครับ แสดงให้ผมเห็นว่าเขาไม่มีที่ไปกันจริงๆ จากคุณ : hollywop เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 20:00:13

ความคิดเห็นที่ 23 เคยเช่าบ้านอยู่หมู่บ้านเดียวกันกับคนทำอาชีพนี้คนหนึ่ง พิการขาขาด ใส่ขาเทียม ตอนกลางวันก็ใช้ชีวิตปกติ ดูหนัง ฟังเพลง ร้องคาราโอเกะ ตกบ่ายจะถอดขาเทียมออก ให้คนที่บ้านขับรถไปส่งไว้ที่ตลาดนัด ไปนั่ง ไปหมอบอยู่ตามพื้นพร้อมขันหนึ่งใบ เลิกงานมา ก็ตั้งวงกินเหล้า กินเบียร์กันในซอย วันรุ่งขึ้นก็ทำแบบเดิม เป็นอยู่อย่างนี้ทั้งปี ตัวเองไม่ให้เงินขอทานประเภทนี้ แต่ถ้าเป็นตาบอด และร้องเพลงเพื่อแลกความกับปัจจัยจะให้ทุกครั้ง ถึงจะไม่รู้ว่าบอดจริงไหม แต่คิดแง่บวกว่าต่างคนต่างแลกกัน สบายใจทั้งสองฝ่าย จากคุณ : สวยสุดซอย เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 20:52:19

ความคิดเห็นที่ 24 หวัดดีป๋าค่ะ.... คน กทม เค้าพยายามไม่เดินทางเท้ากันเหมือนที่ new yorker ทำนะคะ ถ้าไม่ระวัง อาจโดนน้ำมันในกระทะร้อนๆลวกเอาได้ เพิ่งกลับมาถึงเหมือนกันค่ะ ไปอยู่ กทม มาสองอาทิตย์ เจออะไรคล้ายๆกัน หนูช่วยไปบ้าง ส่วนใหญ่เป็นคนแก่ สงสัยป๋าไม่ได้โตเมืองไทยอ่ะ เลยยังไม่ชิน จากคุณ : หญิงป้า เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 20:58:33

ความคิดเห็นที่ 25 เมื่อปี 2547 ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ สะพานลอยใกล้ ๆ กับร้านหนังสือดอกหญ้า มีผู้ชายแก่คนหนึ่ง นั่งขอเงินค่ารถกลับบ้าน เขียนตัวหนังสือว่า ขอเงินค่ารถกลับบ้าน  เราก็เลยสงสาร ให้เงินไป 100 แล้วถามว่าบ้านอยู่ไหน  เค้าบอกว่าอยู่ต่างจังหวัด ในนาทีนั้น เรารีบก็เลยไม่ได้ถามต่อว่าจังหวัดไหน เชื่อมั้ยคะ หลังจากนั้น 2 เดือน เราก็ผ่านตรงนั้นอีก  ....โอ้ พระเจ้า  คุณลุงผู้อยากกลับบ้านไปหาลูกเมีย แกก็ยังนั่งขอเงินค่ารถกลับบ้านอยู่อีก ณ ที่เดิม ....... จนก่อนจะจากเมืองไทยมาอยู่นี่  เราผ่านที่เดิมนั้นอีกครั้ง เมื่อ 2 ปีที่แล้ว  555+++  ....คุณลุงคนนั้นก็ยังนั่งขอเงินกลับบ้านอยู่ที่เดิม .....อยากจะเข้าไปถามจริง ๆ เลย ว่า .....ตกลงบ้านคุณลุงอยู่ประเทศไหนกันแน่ ค่าตั๋วรถถึงไม่พอซะที  จะขอเงินไว้ซื้อเครื่องบิน ไว้บินกลับไปหรือยังไง ..... ผ่านมา 2 ปีแล้ว   เดือนกรกฏาจะกลับเมืองไทย เราก็จะต้องผ่านไปแถว ๆ นั้นอีก  ไม่รู้ว่า คุณลุงเค้ากลับถึงบ้านหรือยัง ........... นี่แหละค่ะ คุณ จขกท  จะทำบุญก็ต้องดูดี ๆ น่ะค่ะ  ขอทาน รวยกว่าเราซะอีก เชื่อมั้ยคะ จากคุณ : pinpare เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 21:38:00

ความคิดเห็นที่ 26 นานมาแล้วเคยเจอขอทานเป็นหญิงแก่มาเดินขอทาน/ขอเงินตามร้านข้าวต้มรอบดึกแถวๆรังสิต พอเดินมาถึงโต๊ะดิฉันๆก็บอกว่าอยากทานอะไรสั่งเลย ... เดี๋ยวให้เด็กห่อให้ แต่ไม่ให้สตางค์หรอกนะป้า ป้านักขอทานคนนั้นบอกว่าอย่างไรทราบไหมคะ ...  ? เขาบอกว่า ... '' ป้าขอเป็นเงินดีกว่า เพราะป้าอยากกินลาบฝั่งโน๊น '' ... (ว่าแล้วก็ชี้มือให้ดูตามด้วย) นี่ขอทานนะเนี่ย ยังเลือกอีกนะ ... ทำเอาคนถูกขอถึงกับเหวอไปเลย *-*-*-* ดิฉันชอบให้ทานนะคะ แต่ก็จะดูเจตนาคนขอด้วยว่าเขาลำบากเพราะอดอยากหรือลำบากเพราะแกล้ง ดังนั้นหากจะทำบุญกับขอทาน/คนพิการ ดิฉันทำผ่านองค์กรการกุศลไปเลย จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 21:56:50

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าเลือกได้ ขอทำบุญกับ สัตว์ต่างๆดีกวา คน! เป็นพวก ทำบุญคนไม่ขึ้นค่ะ จากคุณ : dcapar เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 22:47:39

ความคิดเห็นที่ 28 พี่กุศลฯ ฮามาก เป็นคนหนึ่งท่ีไม่ค่อยให้เงินขอทาน ชอบให้เป็นขนม ของกินมากกว่าค่ะ จากคุณ : yinnerella เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 23:04:28

ความคิดเห็นที่ 29 จะให้เงินกับคู่ที่จูงมือกันมาและร้องเพลงแลกเงิน เพราะถือว่าเขาเป็นวณิพก ร้องเพลงแลกเงินไม่ได้ขอทาน แถวตลาดที่บ้านที่เมืองไทย มีเด็กหนุ่มพิการขาลีบคนหนึ่ง ทุกๆเช้าจะถัดขาไปขอเงิน แล้วจะมาหยุดรอตรงที่พระเดินผ่านทุกวันพร้อมถุงอาหารเพื่อรอใส่บาตร..รายนี้เจอเมื่อไหร่ให้ 20 พวกอุ้มเด็กขอทาน ไม่ได้ให้ เพราะตัวเองเป็นแม่จึงคิดเอาเองว่า คนมีจิตสำนึกของแม่ย่อมไม่อุ้มลูกตัวเล็กๆมานั่งลำบากข้างถนน .. มือเท้าดีดีย่อมต้องตะเกียกตะกายหางาน หรือ ขายของเพื่อเลี้ยงลูก .... เงินทำทานเกือบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์จึงตกไปอยู่กับการช่วยเหลือสัตว์จรจัด จากคุณ : Panissar เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 00:45:59

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านเรื่องขอเงินค่ารถกลับบ้านที่คุณ pinpare เล่ามา ก็ทำให้นึกถึงเรื่องขำ ๆ ที่ตัวเองเจอ ราว ๆ ปี 2542 ตอนนั้นทำงานสอนคอมพิวเตอร์ที่ รร. สอนคอมพิวเตอร์แห่งนึงใน จ. อุบลฯ ตอนพักเที่ยงกำลังเดินไปกินข้าวที่ห้างโรบินสัน เดินผ่านปั๊มน้ำมัน เจอแม่ลูกอ่อนเดินมาหาบอกว่าเธอตกรถ ไม่มีเงินค่ารถกลับบ้าน(ที่จังหวัดใกล้ ๆ กันนะ) ก็เลยจะช่วยเธอ พอเปิดกระเป๋าเจอตังค์แค่ 150 เลยให้เธอไป 100 เพราะเห็นเธอมีลูกเล็ก ๆ ด้วย เผื่อเธอจะได้ใช้เงินนั้นซื้ออาหารหรืออะไรให้ลูกเธอกินด้วย ส่วนตัวเราตอนเย็นเงินเดือนก็ออกแล้วเลยเหลือให้ตัวเองแค่ 50 บาท   ที่ขำตัวเองแบบหัวเราะไม่ออกก็คือ สองวันต่อมาตอนเที่ยงก็เดินไปกินข้าวที่ห้างโรบินสันอีก ผ่านปั๊มน้ำมันเดิมนั้นเจอผู้หญิงอุ้มลูกกำลังจะเดินมาหา แต่พอเธอเดินมาใกล้ ๆ เธอคงจำดิฉันได้ และดิฉันก็จำเธอได้ เธอเลยเดินกลับ และไม่คิดว่าเธอจะเดินมาขอบคุณหรอก ขำ ๆ ตัวเองคืออุตส่าห์เจียดเงินให้เธอมากกว่าที่เก็บไว้ให้ตัวเองเพื่อเธอจะได้กลับบ้าน แต่เธอก็ยังตกรถอยู่ที่นั่นอยู่ สงสัยค่ารถคงจะไม่พอเลยต้องอยู่สะสมเงินค่ารถตั้งหลายวัน..อิอิ.. หลาย ๆ เหตุการณ์แปลก ๆ เลยทำให้ทันเกมส์คนขอทานมากขึ้นค่ะ แต่บางครั้งนึกจะให้แบบปลง ๆ โดยไม่สนใจว่าเค้าจะเอาไปทำอะไร ให้เพื่อความสบายใจของเราก็จะให้ไปเหมือนกัน(แทบนับครั้งได้ และให้จำนวนน้อย เสียดายเหมือนกันนะ เราทำงานเหนื่อย ๆ กว่าจะได้แต่ละบาท) ถ้าต้องการทำบุญจริง ๆ ไปหาทำบุญตามสถานสงเคราะห์เด็ก ทั้งเด็กพิการหรือเด็กกำพร้าดีกว่าค่ะ  แต่ไม่ว่าจะยังไง ปัจจุบันนี้ดิฉันขอเน้นช่วยเหลือครอบครัวตัวเองต้องมาก่อนก็แล้วกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 53 01:05:29 จากคุณ : JC2002 เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 00:50:38

ความคิดเห็นที่ 31 ขอทานมีระบบมาเฟีย มารับ ส่งด้วยรถหรูหรา เคยได้ดูที่วีมีน้องคนหนึ่งบอกมี่ทั้งไทยและหลายชาติ ถ้าทำไม่ได้ตามเป้าของวัน อดกินข้าว.. ส่วนคนชรา บ้านเราน่าสงสารจริง ๆ ตาม ตจว โดนลูกหลานทิ้ง ไอ้ตอนที่มีก็รุมกันถลุง ..เห็นแล้วเคร้าจริง ๆ   ขนาดเงินคนแก่ 500ต่อเดือนยังโดนหักหัวคิวเลย จากคุณ : บาร์บี้vsนักกล้าม (บาร์บี้vsนักกล้าม) เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 01:39:04

ความคิดเห็นที่ 32 ผมอ่านสรุปแล้ว  ขอทานเมีองไทยมีเล๋ห์เหลี่ยมมากๆ.....แล้วผมออกฉลาด...แม้แต่ที่อินเดียหรีอนิวยอร์คทำมายยยยยยย....ถึงตามเขาไม่ทัน.... ทางเมีองไทยส่งเงินไปช่วยเหลีอชนชาว Haiti ผมเลยป้ำๆเป๋อๆ  เรี่องเงินๆทองๆ  สำหรับขอทาน  หรีอคนพิการนั้นเอง จากคุณ : hollywop เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 05:32:44

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ hollywop เป็นคนใจอ่อนคะ เลยสงสารคนง่าย เราก็เคยโดนหลายครั้ง เคยให้เป็นอาหาร ส่งให้เค้า แทนเงิน บางคนก็บอกตรง ๆ ว่าเค้าไม่รับงะ งง เหมือนกัน ยิ่งพวกบรรดาแม่อุ้มลูกเล็ก ๆ ยิ่งไม่อยากจะมอง อย่างคุณ Scooterella บอก คนเป็นแม่จริง ๆ คงไม่ทำอย่่างนั้น หลัง ๆ เห็นขอทานมักจะเดินเลี่ยงไปมากกว่าคะ เราคิดว่า ถ้ายิ่งให้ก็เป็นการส่งเสริมให้เค้ายึดอาชีพนี้ เพราะอาชีพนี่เป็นอาชีพที่หากินกับ ความรู้สึกของคน จากคุณ : แม่ไข่หก เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 08:31:24

ความคิดเห็นที่ 34 เคยทำงานแล้วต้องไปขอข้อมูลจากหน่วยราชการที่ดูแลพวกนี้อยู่ค่ะ เค้าตามจับกันไมาหวาดไม่ไหว ขอทานกันเป็นอาชีพค่ะ ยิ่งพวกดูหน้าตาท่าทางน่าสงสารแค่ไหนยิ่งรายได้เยอะ พี่เจ้าหน้าที่เล่าว่ามียายคนนึงแกท่าทางดูน่าสงสารมาก ขนาดพาแกมาอยู่สถานสงเคราะห์คนชราแล้วแกยังโดนพวกแก๊งค์ขอทานลักพาตัวออกไปแล้วใช้ให้ไปขอทานอีกจนได้ สรุปแล้วต้องไม่ให้ค่ะ เพื่อหยุดวงจรอุบาทว์เหล่านี้ จากคุณ : The Starry Night เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 11:03:30

ความคิดเห็นที่ 35 ตอนเรียน เพื่อนเคยให้เงินเด็กขอทานแถวหน้ามหาวิทยาลัย พอเพื่อนกินข้าวเสร็จ แวะไปเซเว่น อุ้ย มีเด็กสวนออกมา เด็กขอทานที่ให้เงินไปนี่หว่า อ้าว แล้วมันถือ สเลอร์บี้ (สะกดถูกมั้ยเนี่ย) ออกมาด้วย เหอเหอ จากคุณ : Tiger อู๊ด เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 11:31:08

ความคิดเห็นที่ 36 เราสงสัยว่าเด็กที่ใส่ชุดนักเรียน แล้วนั่งเล่นดนตรีไทย พวกเป่าขลุ่ย อยู่ตามสะพานลอยแถวสยามนี่เค้ามีแก๊งอยู่เบื้องหลังปะคะ คือเห็นเยอะมากๆ แล้วมาสไตล์เดียวกันหมด ไม่รู้ว่าเต็มใจมา หรือโดนบังคับขู่เข็ญให้มา . . . จากคุณ : มีคนต้องการให้เธอฝันดี เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 12:44:55

ความคิดเห็นที่ 37 ผมให้พวกเด็กๆครับ แต่จะเป็นซื้อของกินให้ อย่างเช่นเจอน้องผู้ญิงคนนึงที่สะพานลอยข้าง 7 ผมก็เดินเข้า 7 แล้วก็ซื้อน้ำนมขนม ให้ ก็สบายใจดี อย่างน้อยๆน้องเค้าก็ได้อิ่มท้อง ถ้าให้เงินก็ไม่รู้ว่าเงินนั้นจะไปตกที่ใคร ผมเคยอ่านหนังสือเรื่อง ไล่ตงจิน ขอทานผู้ไม่ยอมแพ้ต่อชะตาชีวิต เป็นหนังสือที่ดีมาก เพื่อนๆลองหามาอ่านดูสิครับ จากคุณ : รูปหล่อ_พ่อคนดี เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 15:11:23

ความคิดเห็นที่ 38   แถวบ้านเรามีอยู่คนนึง แกทำอาชีพขอทาน เรียกว่าอาชีพนะคะเพราะเขาทำเป็นอาชีพจริงๆ ไม่ได้พิการแต่อยา่งใดแค่แกล้งพิการเฉยๆ แกส่งลูกเรียน ม เอกชนแพงๆ ส่วนเมียอยู่บ้านไม่ทำอะไร แกชวนคนอื่นๆไปทำด้วย บอกว่ารายได้ดี สบายด้วย ลูกแกเรียนอย่างหรู แกคุยได้อย่างไม่อายเลยถือว่าคืออาชีพที่ทำเงินเลยนะ แล้วตอนเราเรียนและทำงานเราได้เห็นยายแก่ๆแถวที่พักเราสามสี่คนทำอาชีพนี้ด้วย เช้าก็แต่งตัวมอซอออกไป เย็นก็กลับบ้าน ยายทั้งสี่มีลูกที่ทำงานดีๆขับรถเก่งกันทุกคนแต่ไปทำเพราะรายได้ดี ไม่เหนื่อยแค่นั่งเฉยๆ แต่วันที่แกไม่ทำงานขอทานนี่แกนั่งเก๋งกับลูกๆสบายเลย เรากับเพื่อนยังขำกันเลย วันไหนเห็นแกเดินออกไปทำงานกันนี่ได้ฮาทุกที อยู่ซอยเดียวกันน่ะเห็นจนชิน เราเลยไม่เคยให้เงินขอทานเลย ถ้าเห็นแบบน่าสงสารเราจะให้ของกินที่เราถือติดมืออยู่แทน จริงๆอยากจะบอกว่าอย่าให้เงินคนขอทานเลยค่ะ มันเป็นการส่งเสริมอาชีพนี้อย่างแรงเลย พอเราไม่ให้รายได้เขาไม่ดีเขาจะได้เลิกทำกัน พวกแก๊งก็จะได้เลิกทำด้วย พอไม่มีคนให้เดี๋ยวเขาก็จะเลิกไปทำอาชีพอื่นกัน จากคุณ : l f u เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 07:22:51 A:98.238.130.239 X: TicketID:198978

ความคิดเห็นที่ 39   ทำให้นึกถึงตอนที่ยังอยู่เมืองไทยเลยค่ะ นานมากแล้ว ตอนนั้นจะมีเด็กหลายคนทำเหมือนกันเลย คือเวลาเรากินอาหารอยู่จะมายืนสะกิดคนที่กำลังกิน พร้อมกับแคะจมูกไปด้วย เพื่อขายทิชชู่ ทำให้คนรำคาญให้เงินไป แต่ไม่เอาทิชชู่ เราจำเด็กคนนึงได้เลย เพราะเห็นบ่อยผิวคล้ำกว่าเด็กคนอื่น จากนั้นไม่นานก็มีข่าวเรื่องเด็กคนนี้ลงหนังสือพิมพ์ เพื่อนเราเป็นคนทำคดีนี้ เล่าให้ฟังว่าเด้กคนนี้เข้าเมืองโดยผิดกฏหมายมาจากมาเลเซียมากับแม่ แล้วก็อยู่กับแก็งที่คุมเด็กอยู่ ทุกวันถ้าไม่ได้เงินตามที่พวกนี้ต้องการก็จะโดนทรมาณ ส่วนแม่ก็โดนขู่ด้วย ตอนหลังแม่ทนเห็นลูกถูกทรมาณไม่ไหว ก็เลยไปหาตำรวจ น่าสงสารนะ ตอนนั้นเข้าใจเลยว่าทำไมเด้กพวกนี้ถึงได้พยายามทุกอย่างที่ได้เงิน แต่เรื่องนี้ก็ผ่านมานานแล้ว ตอนนี้แก็งพวกนี้ก็คงพัฒนาไปเยอะแล้ว จากคุณ : wheel of forture เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 07:27:19 A:68.127.158.124 X: TicketID:048459

ความคิดเห็นที่ 40 เอ่อ... แถวบ้านมีคุณป้าคนนึง มานั่งขอในตลาดทุกวัน เคยได้ยินแกคุยกับแม่ค้า ว่าแกส่งลูกไปเรียนอเมริกาได้ 2 คนแล้ว จากคุณ : flyaway (kas_will_flyaway) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 07:49:04

ความคิดเห็นที่ 41 สี่สิบกว่าปีมาแล้วเคยเห็นมีข่าวว่ายายแก่ขอทานคนหนึ่งดูเหมือนจะชื่อยายพู ชูศรีหรือไงนี่แหละ แกขอทานได้ตังค์มาก็เอาเงินใส่ปี๊บไว้ วันหนึ่งเห็นว่าเอาออกมานับมีเป็นล้าน ขึ้นข่าวหน้าหนึ่งไทยรัฐด้วย เงินล้านเมื่อสี่สิบปีมาแล้วนี่ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ ตอนนั้นเงินเดือนข้าราชการจบ ป ตรี ใหม่ๆนี่ได้แค่ 1250 เอง เรื่องขอทานเมืองไทยนี่ระดับชาติเขายังแก้ไขอะไรไม่ได้เลยนะคะคุณพี่ ว่าไปทำไมมี เมกาขอทานยังมีเลย มือเท้าดีๆด้วยซ้ำไป ดิฉันอย่างสงสารก็ให้แค่น้ำกิน แต่ตังค์ไม่ให้เพราะขี้เหนียว จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 08:14:46

ความคิดเห็นที่ 42 ผมวนเวียนที่อินเดียได้สองปีกว่าแล้วส่วนมากอยู่ชนบท  สิ่งหนึ่งที่ผมเทียบกับเมืองไทยคือ คนจนบ้านเราถ้าเทียบกับที่นี้แปลว่าคนไม่จน ผมใช้คำว่า ยากจนสู้ที่นี่ไม่ได้ . . . . ผมเข้าใจในความรู้สึกเจ้าของกระทู้ แต่การให้บางครั้งก็ตกเป็นเหยื่อ ผมแนะนำว่าอย่าให้เป็นเงิน มันมักมีปัญหานักต้มตุ๋นและยาเสพติดซ้อนอยู่อีกที หลายคนได้เงินมาก็ไปซื้อยาเสพเขาไม่ยอมไปทำอาชีพอื่น เผลอ ๆ ในมุมมองของพวกเขาเรานั้นแหละที่โง่   อย่าลืมว่าเงินไทยสิบบาทนี้คือเงินที่มากนะครับ สามารถซื้อข้าวสวยห้าบาท ไข่หนึ่งฟองอิ๋มได้หนึ่งมื้อ ซึ่งคืออาหารที่ดีมากเมื่อเทียบกับคนจนที่อินเดีย ว่าง ๆ มาเที่ยวอินเดียดูได้ครับ บางทีคุณอาจจะรู้สึกแบบผม ว่าคนจนที่บ้านเราเหมือนจะจนไม่จริง เศษของเงินดอนล่าคือเงินที่มีมูลค่ามาก ผมยังมองว่าประเทศเราคือประเทศที่ยากจนไม่ใช้ประเทศที่พัฒนาแล้วแต่ก็ดีกว่าหลายประเทศ ค่าแรงขั้นต่ำบ้านเราราว150บาทต่อวันครับ จากคุณ : ด่างดำ เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 08:25:51

ความคิดเห็นที่ 43 ที่เคยได้ยิน คือมีแม้กระทั่งลักพาต้วเด็กเอาไปทำให้พิการแล้วมานั่งขอทาน ไม่รู้จิตใจเค้าทำด้วยอะไร สงสารคนเป็นพ่อเป็นแม่ตอนมาเจอลูกอีกที ที่จีนก็มี คิดว่าเป็นขบวนการ ผู้หญิงอุ้มเด็กอ่อนมาขอทาน (ถ้าจำไม่ผิดมียูนิฟอร์มด้วยแต่งตัวเหมือนๆกันเลย)พอให้ไปคนนึง ก็จะมารุมกันเป็นกลุ่ม อันนี้พอดีคุณพ่อใจอ่อน อินเดียนี่อันตราย ให้คนนึง จะมารุมเป็นฝูง อย่าเด็ดขาด (อันนี้ได้ยินมา) อีกทีเคยเห็นตอนนั่งรถไป ทัชมาฮาล จะมีคนล่ามโซ่หมีตัวใหญ่ๆสภาพดูน่าสงสารมาก มาขอทานตามรถเวลารถติด ว่าจะไม่ให้พวกขอทาน แต่นานๆที ก็มีใจอ่อนบ้าง ตอนเดินแถวสีลมมีคนแก่มาขอเงิน แบบขอเงินกลับบ้านต่างจังหวัดนี่แหละ บางทีก็ไม่รู้ว่าเค้าลำบากจริงๆหรือเปล่า อดใจอ่อนไม่ได้ ถ้าเค้าลำบากจริงๆ เงินไม่กี่สิบบาทของเราช่วยเค้าได้ก็อยากจะช่วย แต่ถ้าเป็นแบบมาเฟีย ยิ่งให้ก็เหมือนยิ่งสนับสนุน ที่เมืองนอก จะมีคนที่เป็น Carer เข็นรถคนพิการพาเที่ยว พาช็อปปิ้ง หรือ แม้แต่ คนปัญญาอ่อนก็มีคนดูแลพาไปไหนมาไหน อยากเห็นเมืองไทยมีแบบนี้บ้างค่ะ ท่านนายก ถ้าชาวไกลบ้านสนใจ แอนว่ารวมกลุ่ม เป็น Volunteer ชาวไกลบ้านก็ดีนะคะ ทำกิจกรรมแบบ อ่านหนังสืออัดเทปให้คนตาบอด หรือเวลากลับไปเมืองไทยก็มีจัดทริปเล็กๆ พาคนพิการไปเที่ยว จากคุณ : aunty ann (Aunty Ann) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 08:54:38

ความคิดเห็นที่ 44 เคยไปเดินที่รัชดาไนท์ค่ะ มีมนุษย์เลื้อยเหมือนกัน แรงๆก็สงสารค่ะ ให้ไปสิบบาท แล้วพยายามเดินหนี ลองนึกสภาพว่าทางเดินก็แคบๆแล้วคนแสนแปดต้องพยายามหลีกทางให้เค้าเลื้อย แต่พอเราหยุดซื้อของหน่อย ก็ดันเลื้อยมาทันซะนี่ อะไรวะ!!! อึดส่าห์หลบแต่สังเกตว่าเค้าได้เงินเยอะค่ะ เพราะตอนต้นซอย แกได้ไปหลายร้อยแล้ว (แอบดูอ่ะ) พอมากลางซอย เงินในขันหายหมด แกคงเก็บไปเพื่อจะได้ดูว่าไม่มีเงิน พอปลายซอย เงินก็เต็มอีก อะไรจะทำมาค้าคล่องขนาดนั้นเนี่ย!!!! วันนึงไม่ต่ำกว่า 1500 เยอะว่าเราอีก พอเจอหลายๆรอบ เริ่มอนาจและรังเกียจค่ะ เพราะในใจก็แอบคิดว่าเนี่ย เค้าต้องไม่ได้พิการแน่เลย หรือถ้าพิการ ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น นี่มันต้องเป็นการแสดงแน่เลย เบื่อมากเลยค่ะ!!! จากคุณ : P-Buxy-M เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 09:30:22

ความคิดเห็นที่ 45 เขาทำเป็น "ขบวนการ" ค่ะ... ครั้งหนึ่งเคยไปเข้าเวรประจำบู้ธที่งานกาชาด ก็เลยได้เห็นว่าตอนเช้าจะมีคนเอา "ขอทาน" มาส่งและวางจุด...คนสงสารให้เงิน...พอได้เยอะหน่อยก็จะเก็บเข้าพกซ่อนไว้ข้างใน...พอถึงเวลาก็คนที่มาส่งก็จะมาเก็บเงินที่ขอทานได้...เป็นอย่างนี้ทั้งวันจนถึงเวลางานเลิก...วันรุ่งขึ้นมาก็ประจำจุดใหม่... นอกจากนั้นหากดูข่าว, สารคดีและอื่นๆ ของไทยแล้วจะทราบดีค่ะ... จากคุณ : ฺBMW (BlackmagicW) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 10:30:12

ความคิดเห็นที่ 46 บางคนไม่พิการนะคะ แต่เอามือยัดแขนเสื้อของตัวเอง  บางทีก็มาเป็นครอบครัว อุตสาหกรรมครัวเรือนค่ะ ....มีผู้คุมอยู่แถวนั้นแหล่ะค่ะ......รายได้เป็นกอบเป็นกำเชียว.... จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 10:56:16

ความคิดเห็นที่ 47 รายได้ต่อหัวเนี่ย น่าจะมากกว่าเด็กจบปริญญาตรีอีกนะครับ ขอทานน่ะ จากคุณ : jaxcu เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 11:23:13

ความคิดเห็นที่ 48 คนแก่ ๆ ที่มาเป่าแคนเดินจูงมือกัน ก็ให้นะคะ (ไม่รู้ว่าแก็งค์รึเปล่า) แล้วก็มีเด็กที่ชอบมาขายปากกา อะค่ะ ใส่ชุดเหมือนชุดพละ หรือว่าชุดนักเรียน ปากา แพงมากเลยสองแท่ง 35 บาท ปากกาหมึกหอมธรรมดา เราก็บอกว่า 20 บาทได้ไหมน้อง พี่มีปากกาเยอะแล้ว น้องเขาก็บอกว่าไม่ได้ ๆๆๆ จนเราก็เลยให้เงินน้องเขา 20 บาทไปเลย ไม่เอาปากกา แล้วก็ไปยืนแอบดู น้องเขาดีใจมากเลยนะ  สงสัยจะโดนนับจำนวนกับเงินที่ขายได้ แต่ก็ยังไม่รู้ว่า พวกขายปากกานี่มีที่มายังไงนะ ชอบเจอในห้างน่ะค่ะ นอกนั้นมีพวกแกล้งตาบอดด้วยนะคะ แล้วก็พวกเลื้อย ๆ ต่าง ๆ จะมีคนมารับตอนเช้ากับเย็น อย่างที่ คห บน ๆ บอก ส่วนใหญ่ไม่ใช่คนไทยด้วย จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 12:52:51

ความคิดเห็นที่ 49 ในระดับส่วนตัว ในชีวิตประจำวัน ดิฉันว่า "ถ้า" จะให้ก็ให้ไปเถิด อย่าไปคิดมาก ว่าเขาจะต้องเอาไปทำอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าคิดแล้วไม่ได้ดั่งใจ ก็อย่าทำดีกว่า ทำแล้วกลายเป็นไม่สบายใจ ส่วนเรื่องช่วยเหลือคนไทยด้วยกันเอง ดิฉันว่าคุณหว็อบหาข้อมูลองค์การกุศลของเืมืองไทยคงได้ แล้วก็ร่วมบริจาคเงินไป อันนี้คงง่ายและสะดวกที่สุด ถ้าจะจริงจังขึ้นมาหน่อย ก็อาจจะชวนญาติพี่น้องเพื่อนฝูงให้ร่วมบริจาคด้วย หรือไม่ก็เข้าไปคลุกคลี พับแขนเสื้อ ลงแรง ตามแต่องค์การนั้น ๆ ต้องการ ตัวดิฉันเอง "เลือก" บริจาคให้กับมูลนิธิเด็ก (Foundation for Children http://www.ffc.or.th ) ติดต่อกันมาหลายปี --- ขอโฆษณาซะเลย...มูลนิธินะคะ ไม่ใช่ตัวเอง คริคริ การจะก่อตั้งหน่วยงานอะไรขึ้นมาอีก ดิฉันมองว่า (ความคิดส่วนตัว) บางทีมันก็ดี บางทีมันก็ซ้ำซ้อน สิ้นเปลืองค่าบริหารและค่า ฯลฯ หรือเปล่า เงินบริจาคแทนที่จะเกิดประโยชน์เต็มร้อย ก็อาจจะถูกหักไปเยอะกว่าที่ควร อย่างไรก็ตาม หวังว่าคนไทย (ก่อนคนชาติอื่น ๆ) ที่เดือดร้อนจะได้รับความกรุณาช่วยเหลือจากคุณหว็อบ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง อ้อ! ยินดีต้อนรับกลับอเมริกาด้วยค่ะ จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 13:09:21

ความคิดเห็นที่ 50 เคยเจอขอทานเด็กคนนึงค่ะออกแขกๆเด็กผู้ชาย เค้าเดินมาบอก พี่ผมขอเงินกินข้าวหน่อย พูดไปก็ยกมือไหว้ด้วย มยกบอก หิวใช่มั๊ย งั้นกินข้าวสิ พี่จ่ายให้เอง อยากกินอะไรสั่งเลย กินได้เต็มที่ เจ้าของร้านริมถนนบนฟุตบาททำท่ารังเกียจเด็กคนนั้น มยกก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ จานชามช้อนส้มคิดเงินมาเลย น้องเค้าสั่งข้าวกำชับพี่ๆผมไม่กินหมูนะครับ(55)  ทานไป1จานพิเศษถามว่าเอาอีกมั๊ย ไมครับอิ่มเเล้ว มยกบอกไปกับพี่ไป  ว่าเเล้วก็พาน้องคนนั้นเข้าไปในซุปเปอร์ข้างร้านข้าว เลือกเลยน้องอยากได้อะไรหยิบเลย เค้าหยิบนมเเค่สองกล่องนะคะที่จำได้ ถามเค้าเอาอีกมั๊ยหยิบเลยอยากได้อะไรพี่จ่ายเอง  น้องตอบว่าไม่เอาเเล้วครับพอแล้วครับ  นมกล่องนึงมานั่งกินหน้าร้าน อีกกล่องเก็บเอาไว้กิน เด็กๆน่าสงสารนะคะโดนพวกขบวนการใช้งาน มยกไม่ให้เงินขอทานแต่บริจาคถึงที่กับองค์กรเลยค่ะเพราะพวกเดินเรี่ยไรก็หลอกลวงโดยเฉพาะทำบุญโลงศพ เพื่อนเคยเจอขอทานตาบอดที่เคยให้ตังค์ไปนั่งเล่นไพ่ในบ่อนค่ะ แต่คนจรจัดมยกเคยเห็นประจำจะซื้อข้าวแกงใส่ถุงกับข้าวสองอย่างสามบ้างวางไว้ตรงจุดที่เค้ามานอนบ่อยๆค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 13:28:56

ความคิดเห็นที่ 51 คนพิการแค่ไหน  ถ้าใจสู้ หยิ่งในศักดิ์ศรีความเป็นคนของตัวเอง คงทำมาหากิน ไม่รอแบมือขอเงินคนอื่นอย่างเดียวหรอกค่ะ ความสุขของชายน้อย  เราเชื่อกันว่า คนที่เกิดมามีร่างกายครบ 32 จะมีความสุขและมีโอกาสทำตามความฝันของตัวเองได้มากกว่าคนที่ขาดพร่องบางสิ่งบางอย่างไป แต่ความเชื่อนี้ คงใช้ไม่ได้กับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งแม้ว่าร่างกายของเขาจะดูไม่ปกติเหมือนคนทั่วไป แต่นั่น ไม่ได้เป็นกำแพงขวางกั้นความสุขของเขาได้ ชายน้อย หรือ มั่นคง ชายวัย 40 ปี ที่เกิดมาพร้อมกับความโชคร้ายในชีวิต เพราะร่างกายของเขาไม่เหมือนคนทั่วไป แขน ขาที่เกร็งยากลำบากในการเคลื่อนไหว แต่ทุกวันของชายน้อย ไม่ได้ผ่านไปกับการจมอยู่กับห้วงของความทุกข์ แต่ผ่านไปพร้อม ๆ กับความสุข ความหวังของชีวิต ทุกวันชายน้อยจะตื่นแต่เช้า ใช้ชีวิตอยู่กับการปลูกผัก ดูแลผักที่เขารักและผูกพันมานานนับสิบปี จากนั้นจะไปซื้อผักจากจังหวัดนครปฐมมาขาย ที่ตลาดบ้านแพ้ว เพราะความคิดที่ว่า แค่เพียงร่างกายที่ไม่ปกติ ไม่ใช่อุปสรรคในการทำมาหาเลี้ยงชีพ และไม่ยอมให้ชะตาชีวิตต้องตกอยู่บนบ่าภาระของใคร แม้ว่าครอบครัวจะมีความพร้อมที่จะดูแลเขาก็ตาม ที่มาของชื่อ ชายน้อย คงเป็นเพราะสภาพร่างกายของเขาที่เหมือน ชายน้อย ในละครดัง เรื่อง บ้านทรายทอง ทำให้แม่ค้าในตลาดเรียกเขาว่า ชายน้อย ภาพที่คุ้นตาของคนในตลาดบ้านแพ้ว คือ ชายคนหนึ่งเข็นรถที่พะรุงพะรังไปด้วยผักหลายชนิดเดินโยกไหวไปตามจังหวะของร่างกาย ท่ามกลางไอแดดที่ร้อนระอุของยามบ่าย เป็นเวลานับสิบปีที่ชายน้อยขายผักอยู่ในตลาด หากความเหนื่อยล้าจากการทำงานที่เกิดขึ้น กลับสร้างความสุข ความภูมิใจในการใช้ชีวิต โดยยืนหยัดบนลำแข้งของตัวเอง เสียงพูดคุยทักทายกับพ่อค้าแม่ขายในตลาด น้ำจิตน้ำใจที่หยิบยื่นให้กันของคนในสังคมเล็ก ๆ ชายน้อยมักจะแบ่งปันผักให้คนในตลาดอยู่เสมอ ซึ่งเขาเองก็ได้รับน้ำใจเหล่านั้นกลับคืนมาเช่นกัน ในภาวะวิกฤติวันนี้ หลายคนท้อแท้ สิ้นหวัง ต่างดิ้นรนขนขวายหาความสุขให้กับชีวิตทั้งทางวัตถุและจิตใจ จนบางครั้งเราอาจมองข้ามความสุขที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่กลับไปมองหาความสุขที่อยู่ไกลลับสายตา มาร่วมเปิดใจรับความสุข ความหวังของการใช้ชีวิตจากชายที่เราอาจมองว่าเขาขาด แต่ลึก ๆ แล้ว เขาคนนี้มีความสุขอันเต็มเปี่ยม และพร้อมที่จะเติมเต็มให้กับหลาย ๆ หัวใจที่กำลังห่อเหี่ยว สิ้นหวัง อย่างวันนี้ ติดตามเรื่องราว ความสุขของชายน้อย ได้ในรายการคนค้นฅน วันอังคารที่ 3 มีนาคม 52 เวลา 22.15 น. ทางโมเดิร์นไนน์ทีวี   http://www.tvburabha.com/tvb/home/program_detail.asp?id=692&cate=1 แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 53 15:24:29 จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 15:09:35

ความคิดเห็นที่ 52 คนนี้ไม่มีทั้งแขนขา แต่ก็ยังประกอบสัมมาชีพ พบกับเรื่องราวชีวิต เจ้าของรางวัล คนเล็กหัวใจใหญ่ จากเวที คนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ 1 มะกุด ต่ออำนาจ หญิงพิการไร้แขนและขา กว่า 40 ปีที่ต้องทำใจยอมรับต่อความพิการที่มีติดตัวมาด้วยตั้งแต่กำเนิด ทั้งๆที่พี่ของเธอทุกคนล้วนเป็นคนปกติ แต่ด้วยหัวจิตหัวใจที่ไม่พิการตามสภาพร่างกาย กอปรกับความอบอุ่นที่มีให้กันในครอบครัว ทำให้เธอไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตาที่ได้รับ และหันมาทำในสิ่งที่คนปกติอย่างเรายังต้องทึ่ง มะกุดประกอบสัมมาอาชีพเฉกเช่นคนปกติทั่วไป อาชีพของเธอก็คือ การรับซื้อของเก่าและขายส้มโอ เธอรู้ตัวดีว่าไม่สามารถประกอบอาชีพแบบนี้ได้เพียงลำพัง จึงชักชวนเพื่อนพิการอีก 2 คน มาทำงานร่วมกัน ซึ่งเพื่อนทั้งสองคนของเธอนี้จะทำหน้าที่เป็นแขนและขาแทนเธอ โดยตัวเธอเองเป็นเหมือนมันสมองของกลุ่ม ด้วยการคิดราคา เก็บเงิน รวมไปถึงการวางแผนกลยุทธ์ในการค้าขาย ในส่วนของเรื่องรายได้ก็แค่พอกินพอใช้ไปวันๆ คือสามารถหาเลี้ยงตัวเอง และแม่ผู้ให้กำเนิดได้ ถึงแม้จะพิการแต่เธอก็ไม่คิดจะละเลยการทดแทนพระคุณแม่ผู้ให้กำเนิด ที่สำคัญเธอคิดเสมอว่า “จะต้องช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด และเป็นภาระคนอื่นให้น้อยที่สุด” ด้วยความใฝ่รู้และความเพียรพยายาม ทำให้เธอสามารถอ่านและเขียนหนังสือได้ ตั้งแต่อายุ 13 ปี ด้วยการใช้ปากจับด้ามปากกา เพื่อใช้ในการเขียนหนังสือ และอาศัยการไต่ถามจากเพื่อนๆที่เป็นเด็กปกติ รวมไปถึงทุกคนในครอบครัว ทำให้หญิงพิการไร้แขนและขาผู้นี้ สามารถอ่านออกเขียนได้เหมือนเด็กปกติทั่วไป อีกเรื่องหนึ่งที่เธอสามารถทำได้ดีไม่แพ้กัน คือ เรื่องของการคำนวณ เพราะความสามารถทั้งสองอย่างที่เกิดมาจากความเพียรพยายามของเธอตั้งแต่วัยเยาว์นั้น ส่งผลให้เธอสามารถประกอบสัมมาอาชีพอยู่ในปัจจุบันได้อย่างเต็มภาคภูมิ ความสามารถพิเศษที่น่ายกย่องอีกเรื่องหนึ่ง ก็คือ การถักโครเชท์ด้วยปากของเธอ ซึ่งจุดเริ่มต้นมันมาจากความอยาก ที่จะทำให้ได้เหมือนเพื่อนที่เป็นเด็กปกติทั่วไป บวกกับความเพียรพยายามที่ไม่ยอมจำนนต่อข้อจำกัดทางด้านร่างกาย เธอสามารถถักโครเชท์ได้ตั้งแต่อายุ 15 ปี จากนั้นก็เริ่มพัฒนามาเป็นอาชีพ แต่ก็ไม่สามารถยึดเป็นอาชีพหลักได้ เพราะคนในละแวกนั้นไม่ค่อยที่จะมาจ้างให้ถัก ผลงานที่เธอเคยทำมาแล้ว ได้แก่ ผ้าสไบ เสื้อ ผ้าคลุมตู้เย็น ปลอกหมอน เป็นต้น ถึงแม้จะใช้เวลาในการถักแต่ละชิ้นค่อนข้างช้าถ้าเทียบกับคนปกติ แต่ด้วยความเพียรพยายาม และมุมานะของเธอก็สามารถทำชิ้นงานให้เป็นจริงขึ้นมาได้ ใครว่าชีวิตลิขิตเองไม่ได้ นี่คงเป็นอีกหนึ่งตัวอย่างของชีวิตที่เลือกจะลิขิตชีวิตด้วยตัวเอง โดยไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตา หากคุณผู้ชมท่านใดกำลังท้อแท้ สิ้นหวังกับชีวิต หรือกำลังมองหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ เพื่อไปใช้ในการทำงาน พลาดไม่ได้สำหรับรายการคนค้นฅน ตอน มะกุด.. คนเล็ก หัวใจใหญ่ อังคารที่ 12 และ 19 มกราคม นี้ ทางโมเดิร์นไนน์ ทีวี เวลา 22.15 น. http://www.tvburabha.com/tvb/home/program_list.asp?cate=1 จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 15:15:42

ความคิดเห็นที่ 53 สนับสนุนให้เขามีอาชีพทำกิน ยืนหยัดได้ ดีกว่าให้เงินเขากิน ใช้ ไปวันๆ ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาก็ทำอะไรไม่เป็น นอกจากขอตังค์ เพิ่มเติม ประสบการณ์ส่วนตัว เคยเจอขอทาน ญ.ชรา น่าสงสาร พอได้ตังค์พอปั๊บ ก็ไปซื้อเหล้าเป๊กกิน ร้านของชำ แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 53 15:34:27 จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 15:29:59

ความคิดเห็นที่ 54 พวกนั้นมีอาชีพขอทานค่ะ ถ้าคุณอยากจะช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสจริงๆในประเทศเรามันมีเยอะ ลองไปดูกระทู้แนะนำห้องสยามตอนนี้ค่ะ ไปดูเองนะว่าคนกลุ่มไหนมันน่าให้การช่วยเหลือมากกว่าค่ะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 15:58:24

ความคิดเห็นที่ 55 ไม่สนับสนุนอย่างยิ่งกับการเอาเงินไปช่วยขอทานและคนพเนจร คนเหล่านี้ขอทานเป็นอาชีพนะครับ คืออยู่ดี ๆ มือถือมีตีน บางคนก็ตัดทิ้งซะแล้วมาขอทานอย่างเดียว เพราะคนไทยใจดี ขอทานเลยรวยครับ ในอดีต ตอนนั้นผมใช้มือถือ 3310 เจอขอทานเรียกคนมารับ ยกมือถือผีเสื้อมาโทร ตอนนั้นผีเสื้อราคาหมื่นกว่าบาทครับ สักพัก ก็มีคนขับรถยนต์มารับ ส่วนอีกคนหนึ่ง นั่งขอทานหน้าห้าง แฟนผมสนิท ไปสัมภาษณ์มาแล้ว เค้าบอกช่วงเทศกาล ชาวต่างชาติมาเยอะ โดยเฉพาะช่วงตรุษจีน คนนิยมทำบุญ บางวันได้มากกว่า 1 หมื่นบาท (ต่อวันนะครับ ไม่ใช่ต่อเดือน) ส่วนผมเอง สังเกตคู่ผัวเมียตาบอด เดินร้องเพลง เวลาเดินเข้าร้านเด็กวัยรุ่น หนุ่ม ๆ สาว ๆ บางคนใส่แบงค์ 50 บางคนใส่แบงค์ 20 ชาวต่างชาติบางคนใส่แบงค์ร้อย ลองคุณดู คนทั่วไป สมมติทำงานราชการ start เงินเดือนไม่ถึง 8,000 บาท เฉลี่ยต่อวัน ได้กี่บาท แล้วขอทานพวกนี้ คุณคิดว่าต่อวัน เค้าได้กี่บาท ยังมีทางเลือกอื่น ๆ เช่น เด็กด้อยโอกาสหรือคนชรานะครับ ที่รอความช่วยเหลืออยู่ บางครั้ง การไปจัด event ที่บ้านพักคนชรา คนแก่เค้ามีความสุขมากครับ ความสุขที่เค้าได้รับไม่ใช่จากตัวเงินนะครับ เรื่องเงินคือเรื่องรอง สิ่งที่สำคัญที่คนชราเหล่านั้นต้องการก็คือ การมีลูก ๆ หลาน ๆ มาคุยกับแก มาเล่นกับแกบ้าง เพราะชีวิตแกเหงาและอ้างว้างมานานครับ จากคุณ : แตงโมสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 16:14:22

ความคิดเห็นที่ 56 เอาอย่างนี้มั้ยคะ   เวลาที่มีโอกาสกลับเมืองไทย  หาข้อมูล ไปตามบ้านเด็กกำพร้า  ผู้พิการ  หรือ ผู้ติดเชื้อเอชไอวี  อย่างบ้านโฮมฮัก  บ้านเด็กอ่อนพญาไทย  เวลา มินิกลับเมืองไทย  ก็จะไปทำกับเด็กๆ แบบน้ันมากกว่า  เพราะเคยทำตอนก่อนมาอยู่ออสฯ   เด็กๆ  น่าสงสารมาก    ให้เป็นของกิน ของใช้ เป็นไอติมถังงี้  เห็นเค้าชอบกัน ส่วนเรื่องขอทานในกรุงเทพ นี่ ไม่ค่อยมั่นใจ  อยู่กรุงเทพฯมา สิบกว่าปี หมดใจไปแล้ว    เคยเห็นเด็กๆ มาเคาะกระจกรถขอเงิน  มือนึงถึงถุงกาว  มือนึงเคาะกระจก ยังจำได้ติดตาเพราะเด็กน้อยไม่น่าจะเกิน แปดขวบ  อยากจะช่วย แต่ไม่รู้จะทำยังไง ปล. เอาเรื่องช้างด้วยได้มั้ย  สงสาร หรือ...จัดทำเป็นกองทุน เปิดบัญชีธนาคาร  แล้วก็โอนตังค์ไปดีมั้ยคะ  ให้ใครซักคนที่อยู่เมืองไทยถือบัญชี แจ้งยอดอยู่เรื่อยๆ  พอได้โอกาส  ก็ซื้อของไปบริจาคซักที   ตามที่ทุกคนเห็นว่าเหมาะ? แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 53 18:48:01 จากคุณ : spy_mini เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 16:19:36

ความคิดเห็นที่ 57 ไม่เคยให้ และตำหนิคนรู้จักทุกคนที่ให้ด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ที่ให้เงินแก่ขอทานเด็ก เพราะ 1. ถ้าเด็กมาเป็นขอทานเอง การให้ ก็เหมือนกับการสงเสริมให้เค้ายึดอาชีพนี้ เคยได้ดูข่าวเด็กกล่องไหมครับ  ที่มานั่งถือกล่องขอทานเอาเงินไปเล่นเกมส์ หากคิดว่าสงสาร ให้นึกถึงภาษิตที่ว่า พ่อแม่รังแกฉัน (กรณีนี้คงเป็นสังคมรังแกเด็ก) ถ้าต้องการช่วยเหลือเด็กจริงๆ แนะนำให้ติดต่อไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่นพวกสังคมสงเคราะห์อะไรแบบี้ดีกว่าครับ 2. เด็กบางส่วนถูก"บังคับ" ให้มาขอทาน พวกนี้ทำกันเป็นขบวนการ  บางขบวนการทำการลักพาตัวเด็กมาทำให้พิการ เพื่อให้น่าสงสารก็มี เคยอ่านเรื่องราวของแม่ผู้หัวใจสลาย เนื่องจากลูกหายไหมครับ มีแม่ของลูกชายอายุประมาณ 6 - 7 ปี เป็นเด็กที่หน้าตาน่ารัก แม่ได้พาลูกชายไปเที่ยวห้างย่านสำโรง และพลัดหลงกันจนเด็กหายไป ผู้เป็นแม่เสียใจมาก ตามหา และแจ้งความแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล เวลาผ่านไปหลายปี ...... วันนึงผู้เป็นแม่ได้เดินข้ามสะพานลอยย่านฝั่งธน ซึ่งเป็นย่านที่มีขอทานเยอะมากพอสมควร คือมีทุกสะพานลอย ก็ไม่ได้สังเกตหรือสนใจอะไร จนเดินผ่านขอทานคนนึง .... ก็ได้ยินเสียงขอทานเรียกว่า แม่ แม่จ๋า แม่จำนู๋ไม่ได้เหรอ.... ผู้เป็นแม่ก็หันไปมอง และพินิจอยู่นาน... ไม่แปลกหรอกที่ทำไมผู้เป็นแม่ที่รักลูกมากจึงจำลูกไม่ได้ สาเหตุเพราะเวลาผ่านไปหลายปี เด็กมักมีการเปลี่ยนแปลงของรูปร่างหน้าตา และที่มากกว่านั้น เด็กคนนั้น"ไม่มีแขน"ทั้งสองข้างแล้ว.... เมื่อผู้เป็นแม่จำได้ว่าเป็นลูกของตัวเอง ก็เข้าไปสวมกอดลูกไว้ พร้อมกับร้องไห้ ด้วยความดีใจ และเสียใจ ปนกัน............ จากคุณ : Chanin.U เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 16:26:37

ความคิดเห็นที่ 58 +++++ขอทานเด็ก เรื่องจริงอันน่าตกใจที่เจอกับตัวเลย++++++ http://topicstock.pantip.com/lumpini/topicstock/2008/02/L6337317/L6337317.html จากคุณ : Chanin.U เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 16:37:48

ความคิดเห็นที่ 59 เคยเจอผู้หญิงท้องแก่ขอทาน นั่งอยู่บนสะพานลอย แกจะเปลี่ยนท่านั่ง ไม่รู้ว่าเป็นขอทานฝึกหัดหรือเปล่า ลุกผิดท่า ลูก(บอล)หลุดจากท้อง วิ่งไปเก็บแทบไม่ทัน จากนั้นก็เลิกให้ตังค์ขอทานครับ จากคุณ : เจ้าแตงกวาดอง เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 17:43:00

ความคิดเห็นที่ 60 เจอแบบจะๆเลยค่ะ ตอนนั้นดิฉันต้องไปแถวประตูน้ำ แพลตตินั่มอยู่บ่อยๆ ทุกวันก็จะเห็นผู้ชายคนนี้ แกแขนด้วนข้างนึง ใส่แว่นตาดำ นั่งขอทานอยู่ทุกวัน แต่ดิฉันไม่เคยให้เงินเค้าเลยนะ จนอยู่มาวันนึง... เผอิญดิฉันต้องไปทำธุะแถวนั้นตอนช่วงเช้าอีก ดิฉันเห็นผู้ชายขอทานคนนี้ไม่ได้แขนด้วนค่ะ แต่เค้าซ่อนแขนไว้ข้างในเสื้อ และกำลังยืนแปรงฟันอย่างสบายอุรา ดิฉันก็ตะลึงสิคะ ตำตาเลย เห็นแกบ่อยมาก ทำไมเราดูไม่ออกเลยว่า เค้าซ่อนแขนไว้อ่ะ!!! มีงี้ด้วยอ่ะ ปัญหาขอทาน แก้ยากค่ะ จากคุณ : Bounty เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 19:21:29

ความคิดเห็นที่ 61 สมัยวัยรุ่นเคยทำพาทไทม์ที่7-11 อ่อนนุช ตรงบรรไดขึ้นBTSจะมีตายายคู่หนึ่งหน้าตาน่าสงสารเป็นที่สุด ตาลอยๆเหม่อๆ แต่งตัวมอซอมานั่งทุกวัน เราเห็นคนแก่แล้วใจอ่อนค่ะ ก็ให้เงินแกไป5บ้าง 10บ้างแล้วเดินไปทำงานอย่างสบายอารมณ์ แหมได้ช่วยคนนี่เนอะ รู้สึกว่ากลิ่นกุศลแรงเลยล่ะ 55+ จนมาเข้ากะดึกต้องเลิกเช้าถึงได้ตาสว่างเพราะตายายคู่นี้แกเอาเหรียญมาแลกที่ร้านเราทำงานทุกวัน วันละไม่ต่ำกว่าพัน ถ้าวันไหนหายไปสัก1-2วัน อีกวันมาแลกจะตกประมาณ3พันเลยทีเดียว เดือนหนึ่งๆแกนั่งตีหน้าเศร้าทำตาเหม่อๆได้ร่วม3-4หมื่นเลยนะคะ ตั้งแต่นั้นมาเราเลิกให้เงินขอทานเลย ถ้าจะช่วยก็จะไม่ให้เป็นเงิน หิวก็จะซื้อข้าวให้ อยากกลับบ้านหรอบอกเลยจ.ไหนจะพาไปซื้อตั๋ว กระเป๋าถูกขโมยไม่เป็นไรจะพาไปหาตำรวจ เราคิดค่ะว่าถึงจะมีคนเลวๆที่หากินกับความใจอ่อนของคนอื่น แต่ในจำนวนนั้นก็อาจมีคนที่ต้องการความช่วยเหลือจริงๆ ดังนั้นเราจะไม่นิ่งดูดายหากถูกร้องขอ เพียงแต่เลือกที่จะไม่ให้เป็นตัวเงินเท่านั้น จากคุณ : จะเอาอะไรกับลมปาก เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 20:59:55

ความคิดเห็นที่ 62 ไม่ยักคิดว่าเป็น กระทู้แนะนำไปแล้ว   แปลกแต่ก็จริง  อยู่ที่เมีองไทย  ผมไม่ค่อยจะเห็นคนบ้าออกมาวุ่นวาย  เช่นบ่นกับตนเอง.....ส่วนมากจะมีผมแสดงคนเดียวครับ.....เวลาที่เดินไม่ทันใจเพราะคนขวางทาง รถขวางทาง  ร้านอาหารขวางทาง ที่นิวยอร์คขอทานไม่แยะเช่นกรุงเทพ  แต่เรามีคนสติไม่ดีแยะทีเดียวครับ ชักสงสัยว่าพวกสติไม่ดี   คนกรุงเทพเขาเอาไปเก็บไว้ที่ไหนบ้าง  หรีอว่าคนไทยมีความอดทนกันแบบสุดๆ   รับไปได้ทุกเรี่อง เพียงแต่สงสัยว่า ทำไมรับกันไม่ค่อยได้ในเรี่อง การปรองดอง อ้าว.....ขอย้อนกลับ.....เป็นกระทู้ขอทาน.....ตามเดิมครับ จากคุณ : hollywop เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 21:37:40

ความคิดเห็นที่ 63 จริงๆ เป็นโครงการที่ดีนะครับ แต่อยากให้มีการกรองว่า เขามาจากไหน เป็นใครกันแน่ และดูเจตนาของพวกเขา คนที่ทำงานได้ น่าจะเป็นการสอนให้เขาทำงานมากกว่า หรือเปิดโอกาสให้เขามีงานมากขึ้น คนพิการถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงที่ยังทำงานไหว ก็ควรส่งเสริมให้มีอาชีพเป็นจริงเป็นจัง ส่วนคนทำงานไม่ได้แล้ว อันนี้คิดไม่ออกครับ ใครมี Idea ช่วยหน่อยละกัน ส่วนเด็กๆ อยากให้เป็นทุนการศึกษามากกว่า ส่งเสริมให้เขารักการเรียน ดีกว่าจะใช้ชีวิตข้างถนนไปวันๆ แบบนี้น่าจะดีกว่านะครับ  เป็นแค่ Idea นะ ไม่รู้จะโอเคมั้ย จากคุณ : pittboy2603 เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 23:47:58

ความคิดเห็นที่ 64 ไม่เคยให้เงินขอทาน และไม่คิดที่จะให้ด้วย วันหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน ด้วยความที่ว่าง ไม่มีอะไรทำ ก็เลยคิดว่าจะไปเดินเล่นที่ตลาดนัดแถวๆบ้านซะหน่อย เดินไปเจอขอทานคนแรก เป็นคุณป้าที่ไม่น่าจะแก่มาก ท่าทางมีเรี่ยวแรงดี มีเด็กนั่งอยู่ข้างๆ 1 คน พร้อมด้วยขัน 1 ใบ คนที่เดินผ่านไปผ่านมานั้น ต่างก็ให้เงินแก่ขอทานคนนั้น (คาดเอาเองว่า คงเป็นเศษเหรียญที่ได้จากการทอนเงิน) ยืนสังเกตการอยู่ห่างๆ ซักประมาณไม่เกินสองนาที คิดว่าน่าจะได้เงินไม่ต่ำกว่าสิบบาท เดินไปอีกหน่อย เห็นคุณยายแก่ๆ ท่าทางไม่มีแรง มาคนเดียว ข้างๆ มีตะกร้าใส่เงิน ข้างหน้ามีผักจำพวกผักบุ้ง มะนาวลูกเล็กอีก 5-6 ลูก กล้วยอีกหนึ่งหวี ตำลึงเป็นมัดๆ และอะไรๆอีกเล็กน้อย คาดเอาเองว่า คงเป็นผักที่ปลูกขึ้นเอง เนื่องจากไม่ได้มีมากมายเหมือนกับร้านที่ขายผักอย่างจริงๆจังๆ เรายืนมองอยู่ห่างๆ ผ่านไปน่าจะมากกว่า 10 นาที (ฉันนี่ว่างงานเนอะ //หยอกเหย้า) ไม่มีใครซื้อผักที่คุณยายเอามาขายเลย เนื่องจากมันอาจจะดูไม่น่ากิน และมีให้เลือกน้อยเหลือเกิน (สุดท้ายฉันก็ซื้อกล้วย ตำลึง แล้วก็เหมามะนาวมาค่ะ) หวังว่าคงจะเห็นอะไรที่ดิฉันต้องการจะสื่อนะคะ ป.ล. รณรงค์ให้ทุกคนไม่ให้เงินแก่ขอทานค่ะ จากคุณ : Zero_ordeR เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 00:27:26

ความคิดเห็นที่ 65 ช่วงก่อนหน้านี้ในฟรีทีวีที่ไทยนี่จะมีโฆษณารณรงค์ไม่ให้ให้เงินแก่ขอทานค่ะ "เพราะมันส่งเสริมกระบวนการค้ามนุษย์" ตอนนี้เห็นเงียบไปแล้ว อย่างที่หลายๆ ความเห็นบอกไปค่ะ วงการนี้รายได้เยอะ ยิ่งเราจ่ายแปลว่ายิ่งส่งเสริมให้มีคนเข้าสู่กระบวนการนี้ทั้งแบบเต็มใจและไม่เต็มใจมากขึ้นค่ะ เพราะมันเป็นช่องทางหารายได้ที่ดี เราอยู่เมืองไทยตลอดเลยรู้เห็นเยอะหน่อย (แต่ขออนุญาตตอบกระทู้ในห้องไกลบ้านนะคะ เพื่อเป็นข้อมูลแก่ผู้ที่อยู่ไกล ไม่ได้รู้เรื่องพวกนี้) - มีหลายรายการที่นำเสนอเรื่องขอทานค่ะ เห็นมีครั้งนึงนำเสนอเรื่องคนตาบอดร้องเพลงกับคนจูง ไม่แน่ใจว่าในรายการฅนค้นฅนรึเปล่า มันเป็นธุรกิจร่วมของทั้งคู่ค่ะ รายได้ดีมาก เดือนนึงแบ่งแล้วยังได้คนละเป็นหมื่น แต่คนจูงจะได้เยอะกว่า - มีนักศึกษา ป.โท สาขาทางสังคมคนหนึ่ง ไม่แน่ใจคณะอะไร (ข้อมูลจากเพื่อนเรา นานมาแล้วค่ะ) ศึกษาเรื่องขอทาน โดยไปนั่งสังเกตการณ์ดูขอทานคนหนึ่งโดยเค้าไม่รู้ตัว ทุกวันจะมีคนมารับมาส่ง ใครนั่งตรงไหนจะมีที่ประจำ พวกนี้เค้ามีหัวหน้าแก๊งค์ค่ะ พวกนี้จะคอยมารับส่ง เก็บเงิน และดูแลขอทานในสังกัด ใครคิดจะเป็นขอทานอิสระ อยู่ๆ จะไปนั่งเลยไม่ได้นะโดนซ้อมน่วม เพราะไปแย่งทำเลหากิน (เราเคยเห็นเหตุการณ์ด้วย) นศ. คนนั้นนั่งนับเงิน กะคร่าวๆ ขอทานคนที่เค้าสังเกตการณ์ได้เงินวันนั้นไม่ต่ำกว่า 3,000 บาท - เคยได้ข่าวว่าแถวคลองเคยมีการผลิตเด็กให้เช่าค่ะ คือมีลูกแล้วเอาลูกให้แก๊งค์ขอทานเช่าไปอุ้มให้น่าสงสาร น่าให้เงิน ไม่รู้จริงป่าว แต่เราเคยเห็นเด็กตัวแดงๆ เลยอ่ะ เอามาตากแดดน่าสงสารมาก คนที่อุ้มก็ไม่ดูคล้ายว่าเพิ่งคลอดเลย ที่เด็ดกว่านั้น ก่อนหน้านั้นเราก็เคยเห็นเค้าขอทานอยู่อีกที่ไม่ไกลกันนัก ตอนนั้นไม่เห็นว่าท้องเลย - ขอทานแขนขาด้วนบนสะพานลอย เห็นอยู่ที่เดิมเกือบทุกวัน ครั้งนึงเราเห็นคนเอาน้ำมาให้ขอทานคนนั้นกิน เข้าห้างไปหลายชั่วโมง ออกมาเกือบสี่ทุ่มเห็นคนที่เอาน้ำให้ขอทานกินเค้าอุ้มขอทานขึ้นรถตู้ไป ที่จำได้เพราะตอนแรกนึกว่าเค้ามีน้ำใจ มองอย่างชื่นชมเลยจำได้ค่ะ - เจอขอทานผู้ชายคนนึงนั่งคุยโทรศัพท์กะแฟน คือดูท่าทางออกเลยแหละว่าคุยกะแฟนอ่ะค่ะ เรารอรถเมล์ครึ่งชั่วโมงกว่า (เป็นไปได้เสมอที่เมืองไทย) เห็นคุยตลอดเลย มีมือถือใช้ มีเงินเติมค่าโทร จนตรงไหนเนี่ย - ลุงขอทานคนนึงนั่งเก้าอี้ขอทาน แกเป็นคนจีนอ้วนอายุเยอะหน่อย ใส่เสื้อเชิ๊ตพวกลายตารางแต่ติดกระดุมแค่ 2-3 เม็ดล่าง ตั้งเก้าอี้นั่งอยู่เกือบกลางทางเดินตอนเย็นๆ ทุกวัน มือนึงถือไม้ไผ่รวกยาวเมตรกว่าๆ อีกมือถือแก้วอลูมิเนียมที่มีหู แบบเอานิ้วเกี่ยวหูแก้วไว้ส่วนนิ้วที่เหลือกำขวดเครื่องดื่มชูกำลังแต่ข้างในเป็นเหล้าค่ะ ยกจิบอยู่ตลอดเวลา เวลามีคนเดินผ่านแกจะยื่นมือที่ถือแก้วมาข้างหน้าเป็นเชิงบังคับให้จ่ายค่าผ่านทาง (555) บางครั้งเมาๆ หน่อยก็จะแกว่งไม้ที่ถืออยู่ให้เราจ่ายเงิน เรายังเคยโดนตีหน้าแข้งเลย แบบนี้น่าเห็นใจมั๊ยคะ ขอทานจำนวนมากที่เจอ จะมีขวดเหล้าเป๊ก กับสูบบุหรี่ เราไม่ให้เด็ดขาดค่ะ - เคยเจอเด็กมาขอเงินในห้างที่แถวบ้านเรา เห็นน่าสงสารให้เงินไป 20 บาท ตอนจะเดินออกผ่าน KFC เห็นกินกันเป็นแก๊งค์เลย สั่งชุดใหญ่ที่เป็นถังอ่ะค่ะ 2-3 ถัง คือดูท่าทางแล้วไม่ใช่ครั้งหนึ่งในชีวิต แต่ดูกินบ่อย สั่งเป็น มีเงินจ่ายน่ะค่ะ - อ้อ เคยมีรายการทีวีตามเรื่องเด็กติดเกมส์ค่ะ มาขอทาน บางคนก็ใส่ชุดนักเรียน คนสงสารก็ให้ไป แต่จริงๆ แล้วพวกนี้เอาไปเล่นเกมส์ค่ะ บางคนไม่เรียนหนังสือ บางคนเลิกเรียนแล้วไม่กลับบ้าน นั่งอยู่ร้านเกมส์กินแต่น้ำอัดลมกับขนมกรุบกรอบ พ่อแม่เด็กก็ไม่สนใจเลย น่าเป็นห่วงมากๆค่ะ - เคยดูสกู๊ปครอบครัวดมกาวด้วย ดมทั้งแม่และลูกเล็กๆ อีก 2 คน พ่อก็ติดยา เด็กก็ต้องไปขอทานเพื่อเอาเงินมาซื้อกาวดมกันทั้งบ้าน - เจอบ่อยๆ ค่ะ พวกเข้าประชิดตัวแล้วขอเงินค่ารถ เคยเจอที่สถานีรถไฟนครปฐม ตอนนั้นค่ารถไฟไปกรุงเทพคนละ 10 บาท มันมากัน 2 คน เราไปธุระกับอาจารย์ มันขอเงินค่ารถไฟ เราจะไม่ให้ เรากับอาจารย์(ผู้หญิงตัวเล็กกว่าเราอีก) อยู่ระหว่างรถ 2 คันที่จอดอยู่ แต่มันยืนดักทางออก 2 ด้านค่ะ เรากับอาจารย์เลยหยิบเงินแบงค์ 20 คนละใบ เราตั้งใจจ่ายให้มันไปจะได้จบเรื่อง คือตั้งใจจ่ายแค่ 20 บาทเท่านั้น ไม่ได้จะให้อาจารย์จ่ายด้วย แต่อาจารย์ไม่ให้เราจ่าย ท่านจ่ายของตัวเองไป คือจ่ายแทนเรา แต่มัน 2 ตัวนั่นเห็นว่าควักออกมา สุดท้ายก็ข่มขู่เอาไปได้ทั้งหมด 40 บาท - ที่องค์พระปฐมเจดีย์ ใครเคยไปจะรู้ว่าขอทานเยอะมากถึงมากที่สุด รวมทั้งพวกขายลอตเตอรี่ ทิชชู่แพคละ 20 ลูกอม 3 เม็ด 10 บาท ถ้าใจไม่แข็ง ซื้อของใครไป อีกแป๊บเดียวจะโดนรุม คนมาจากที่อื่น มาไหว้พระที่องค์พระก็มักจะอยากทำทาน เสร็จแก๊งค์พวกนี้เรียบค่ะ   ครั้งนึงมีเด็กมาขอทานตอนเรานั่งกินผัดไทยค่ะ เด็กบอกว่าไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เราก็ว่านั่งสิเดี๋ยวพี่เลี้ยง กินอะไรล่ะ เด็กก็ว่าไม่เอาจะเอาเงิน เราก็ว่าไม่ให้เงินแต่ถ้าจะกินก็จะเลี้ยง จะกินอะไร เด็กว่าจะกินซีฟู้ด กินกุ้งเผา กินยำแมงดาทะเล หอยนางรมด้วย เรากับเพื่อนก็มองหน้ากันแล้ว แต่ก็บอกเด็กว่ากินอย่างอื่นเถอะพี่จ่ายให้ไม่ไหว เด็กก็พูดว่าจะกินโน่นกินนี่ เราไม่แน่ใจว่าน้องเค้าอยากกินจริงๆ หรือพูดให้เรารำคาญจะได้ตัดใจให้เงินไปซะ แม่ค้าร้านผัดไทยที่เรากินอยู่ก็บอกเรื่อยๆ ว่าหนูอย่าไปสนใจมันเลย มันอยากได้เงิน แต่สุดท้ายเราก็บอกว่ากินผัดไทยนี่แหละ นั่งกินกับพี่ สั่งเลย น้องขอทานก็สั่งผัดไทยวุ้นเส้นทะเล แม่ค้าก็ว่าเอ็งหัดเกรงใจพี่เค้ามั่งสิ พี่เค้ายังกินแบบธรรมดาเองนะ แต่เราว่าไม่เป็นไรให้น้องเค้ากิน ระหว่างรอผัดไทยก็ถามน้องเค้าว่าอยู่ที่ไหน แม่ทำอะไร แต่เด็กกวนทรีนมาก หยาบคายด้วย ตอบเรามาว่าจะรู้ไปทำไม ไม่ใช่เรื่องของพี่ เราก็พยายามคุยแบบใจเย็นนะ สุดท้ายเด็กก็พูดว่าจะเอาตำรวจไปจับเหรอ ไม่กลัวหรอก ตำรวจทำอะไรไม่ได้ เดี๋ยวเฮียก็จัดการให้ (O_o") พอได้ผัดไทยน้องเค้าก็กินไป 2-3 คำ ก็ถือจานไปให้แม่ค้าห่อให้ แต่พูดไม่เพราะ แม่ค้าก็บอกว่าขอให้คนทำอะไรให้ทำไมไม่รู้จักขอดีๆ แล้วพี่เค้าเลี้ยงน่ะขอบคุณเค้ารึยัง เด็กก็ว่าจะห่อไม่ห่อ เดี๋ยวก็เททิ้งเลย แม่ค้าก็ห่อให้แล้วสั่งให้เด็กขอบคุณเราอีกที แต่พอได้ห่อผัดไทยแล้วเด็กกลับพูดว่า ขอบคุณทำไม ไม่ได้ขอซะหน่อย แล้ววิ่งออกไปเลย คำพูดอาจตกหล่นบ้างแต่จำรายละเอียดได้เกือบครบเลยค่ะ เข็ดจริงๆ อย่างที่ความเห็นบนๆ บอกค่ะ ช่วยไปเค้าก็ไม่เลิกเป็นขอทาน โดนจับไปฝึกอาชีพ มีเงินเบี้ยเลี้ยงให้ด้วย ก็หนีกันออกมาขอทานอีก จริงอยู่ว่าการเพิกเฉยไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ แต่การบริจาคเงินให้ กลับยิ่งทำร้ายสังคมมากกว่าเดิมค่ะ จากคุณ : *~KingFisho~* เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 05:02:05

ความคิดเห็นที่ 66 คุณ *~KingFisho~* องค์พระที่ว่าหน่ะ ตอนกลางคืน ตรงที่เค้ามีขายอาหารเยอะ ๆ ใช่ไหมค่ะ ที่นั้นหน่ะ ถ้าไปนั่งกินข้าว ไม่เกินสิบนาทีต้องมีคนเดินมาขอตังค์แน่ ๆ เลยค่ะ ที่บ้านเรานาน ๆ ครั้งถึงจะไปนั่งกินที่นั้น ส่วนมากจะซื้อกลับไปกินที่บ้านสบายใจกว่าค่ะ เคยไปนั่งกิน แล้วมีคนมายืนขอเงิน ไม่ให้ก็ไม่ไปยืนรอเลย เจอมาเยอะเลยค่ะเรื่อง ขอทาน เนี้ย ด้วยนิสัยเราเองพอเห็ยคนพิการ คนแก่ ก้อจะสงสาร ตอนมาอยู่ กทม ใหม่ ๆ ให้ตลอด เจอเป็นให้ หลัง ๆ เพื่อนมันด่า โง่ เลยค่ะ ไอ้เราก้อสงสาร เอาเหอะเศษเงิน ห้าบาท สิบบาท ถ้าเค้าลำบากแล้วช่วยเค้าได้บ้างเล็กน้อยก้อเอา จนกระทั้งมาเจอกับตัวเอง - ที่สะพานลอยแถว เซ็นทรัลปิ่นเกล้า จะชอบมาคนพิการมานั่งขอทานอยู่ เห็นเค้าไม่มีแขน ใส่ขอเทียมส่งสารเลยให้เงินไป ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงเดินกลับมา อ้าววววว ทำไมมีแขนโผล่ออกแล้วแล้วววเนี้ยเซ็งเลยย อย่างที่หลายท่านบอกหล่ะค่ะ เค้าแค่เอาแขนยัดเข้าไปใส่เสื้อ ดิฉัน โง่ เองตามมุกขอทานไม่ทัน -_-" - แถว ๆ บ้านเกิดที่นครปฐมมักจะมีแก๊งเด็กขอทาน อายุประมาณ 14 -15 ได้ ขอทานอยู่ในตลาด ปรกติเราจะพยายามเลี่ยง ๆ เวลาเห็นพวกเค้า เพราะกลัวโดนกระชากกระเป๋ามากกว่าโดนขอเงิน เด็กพวกนี้แสบมากจริง ๆ มีวันหนึ่งซื้อของอยู่ คนก็เยอะไม่รู้เข้ามาตอนไหน เรามีแต่แบงค์ร้อยตอนนั้นเลยไม่ให้ไป กลับโดนเด็ก ด่าแม่ให้อีกค่ะ - ที่ตลาดนครปฐมจะมีลุงขอทานคนหนึ่ง เราเห็นเค้ามาตั้งแต่เราจำความได้เลยมั้ง เดินขอเงินอยู่ในตลาดตั้งแต่เราเด็ก ๆ จนเราเรียนจบมัธยมก็ยังเห็นขอเงินอยู่เลย สมัยก่อนตอนเราเด็ก ๆแกจะเดินมาแล้ว "เจ๊ ๆ ขอบาท ขอบาท" ตอนเราเรียนมอปลาย "เจ๊ ๆ ขอห้าบาท ขอห้าบาท" ครั้งล่าสุดที่เห็น แกเพิ่มเป็น ขอสิบบาทแล้วว ไม่ให้เจอแกด่าอีก คนรู้จักแม่เราที่ทำงานธนาคารมาเล่าให้ฟังว่า ลุงคนเนี้ยมีเงินฝากในธนาคารเป็นแสนเลย แกทำอาชีพขอทานมาเป็นสิบ ๆ ปี มีเงินฝากเป็นแสน มีบ้านเป็นของตัวเองด้วย - ครั้งล่าสุดเจอที่อาพาร์ทเมนท์ที่อยู่เลยค่ะ เลิกงานกลับมาสองเกือบสามทุ่มได้ เห็นผู้หญิงคนหนึ่งคุยกับคนดูแลหออยู่ประมาณว่าเพิ่งคลอดลูกไม่มีเงินขอเงินซื้อนมให้ลูกหน่อยได้ไหม คนดูแลหอเราก็ปฏิเสธไป เราก็ไม่ได้คิดไรมากเดินขึนห้องไป ผ่านไปสอง สามวัน เรากลับมาเจอผู้หญิงคนนี้อีกมาขอเงินกับคนดูแลหออีกแล้ว พี่เค้าก็ไม่ให้เหมือนเดิน พอดีเค้าเดินสวนกลับเราออกมา เลยขอเงินเรา เราก็ไม่อยากให้เงิน เลยบอกเค้าไปว่าเราไม่ให้เป็นเงินนะ เดี๋ยวพาไป 7-11 ไปซื้อนมกันเลย เราคิดว่านมผงเด็กกล่องหนึ่งคงไม่เกิน 200 หรอกมั้ง เราไม่เคยซื้อนมผงเราก็ให้เค้าเลือก พอคิดเงิน 300 กว่าบาท แอบตกใจ แต่ก็จ่ายไป เอาเหอะถือว่าทำบุญไป ให้นมเค้าคงเอาไปเปลี่ยนไม่ได้ วันรุ่งขึ้นเล่าให้เพื่อนที่ทำงานฟัง คำแรกที่เพื่อนพูด โห่ ลูกขอทานกินนมแพงกว่าลูกชั้นอีกนะเนี้ย สรุปผู้หญิงคนนั้นเค้าเลือกนมอย่างดี อย่างแพงที่สุดหน่ะค่ะ เราก็ไม่รู้จ่ายไป เจอคนดูแลหอเค้าบอก ถ้าเจออีกอย่าไปให้เงินผู้หญิงคนนี้หน่ะ วันนี้เค้าตามไปดูเห็นเค้านั่งกินเหล้าอยู่ บอกได้คำเดียวว่าเซ็งค่ะ เราคิดว่าเราทันแล้วนะ ไม่ให้เป็นไงแต่ก็โดนหลอกอยู่ดี เฮ้อ ปล เรื่องตา ยาย ที่มากันเป็นคู่ ไม่ดีดพิณ ก้อ สีซอหน่ะค่ะ รู้สึกจะเป็นขบวนการเหมือนกันนะค่ะ วันนั้นกลับจากทำงานมาดึก เห็น ตา ยาย ประมาณ สี่ คู่ได้ เดินขึ้นรถตุ๊ก ๆ ตาม ๆ กันไปค่ะ ตรงอนุสาวรีย์ค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 53 05:47:47 แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 53 05:34:01 จากคุณ : Rainny7 เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 05:25:33

ความคิดเห็นที่ 67 วิธีหาเงินของเเม่บ้านผู้หญิงญี่ปุ่นค่ะ..เจอมาสดๆร้อนๆ เธอจะใส่เสื้อคลุมท้องรี่เข้ามาหา เเละพูดว่า " ดิฉันต้องกลับบ้านเเต่ทำกระเป๋าสตางค์หาย ไม่มีเงินติดตัว อยากจะขอเเลก..บัตรโทรศัพท์..ที่เพิ่งใช้ไปนิดเดียว ขอเป็นเงิน 1,000 เยน" ( 340 บาท) เธอเรียกว่าตื้อดิฉันขนาดตัวเเทบชิดกัน เหตุผลที่ไม่ให้เพราะ เธอได้รับจากคนก่อนดิฉัน  2,000 บาทเเละยืนหาเงินเป็นเวลานาน สายมือถือยังเผลอห้อยจากโค๊ต โทรฯไปที่บ้านได้ถ้ากระเป๋าเงินหายหรือเข้าป้อมตำรวจ พวกนี้จะเลือกเอานักเรียนม.ปลายคือเป็นพวกเด็กที่ใจอ่อนไม่มีประสบการณ์ มีเงินได้จากทำงานพาสทามกัน ส่วนดิฉันที่ถูกเลือกคงเห็นประเภทสุ่มๆซ่ามๆ พวกไม่ค่อยรู็เรื่อง หรือฟังไม่รู้ต้องรีบให้เพราะเป็นริมทางม้าลาย ให้ได้ค่ะเมื่อต้องการ..เเต่อย่าหลอกเพื่อหวังผล จากคุณ : ยูกะ (YUCCA) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 06:56:13

ความคิดเห็นที่ 68 ไม่ควรให้เป็นตังค์ แต่ควรให้'ออสการ์'แก่คนพวกนี้คนละตัว สมบทบาทมากๆ ยิ่งกว่าดารา จากคุณ : Farm Fox เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 10:29:45

ความคิดเห็นที่ 69 เมื่อก่อนมีขอทานคนนึงเป็นขาประจำอยู่แถวบ้านที่กรุงเทพ มีช่วงนึงที่ป้าที่เคยอยู่ด้วยกันกลับไปอยู่ต่างจังหวัดเพื่อดูแลยาย แล้วบังเอิ๊ญบังเอิญ ขอทานคนนั้น ดันไปซื้อทองที่บ้านยายซึ่งเป็นร้านขายทองที่ต่างจังหวัด แล้วป้าที่อยู่ในบ้านเดินออกมาหน้าร้านตอนกำลังซื้อขายกันพอดี ขอทานก็มีตกใจเล็กน้อย แต่แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ หลังจากนั้นก็ไม่เห็นมาขอทานแถวบ้านอีกเลย.. จากคุณ : สักชื่อ เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 11:06:58

ความคิดเห็นที่ 70 #64 เป็นเรื่องจริงของสังคมไทยเลยครับ พอเห็นคนแก่ที่ทำมาหากินโดยเอาของบ้าน ๆ มาขายแต่ไม่มีคนเห็นใจจะซื้อ ผมล่ะเสียใจจริง ๆ เห็นคนแก่ ๆ ที่ไม่ยอมหยุดนิ่งเห็นแล้วผมสงสารมาก ๆ ครับ อยากให้ทุกคนช่วยกันช่วยเหลือคนแบบนี้ให้มาก ๆ จากคุณ : แตงโมสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 11:45:28

ความคิดเห็นที่ 71 ขอทานเมืองไทยมีเป็นแก็งค์เลยล่ะ ถึงเวลาก็มีของกินมาส่ง เคยแอบเห็น เศษสตางค์ที่เขาได้อ่ะ มากกว่าของเรามาก ๆ จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 13:14:26

ความคิดเห็นที่ 72 หุหุ ไม่รู้อะไร จขกท มองโลกแง่ดีเกินไป และ out trend อย่างแรง ช่วงนี้ ภาครัฐโฆษณาถี่ครับว่า 1. อย่าให้ขอทานตามท้องถนน เพราะพวกนี้ ทำเป็นแก๊งค์เป็นขบวนการครับ 2. อย่าให้อาหารช้างตามท้องถนนครับ เอาเฉพาะประเด็นขอทานก่อน ขอทานพวกนี้ มีรถรับส่ง บางคน ที่เห็นอุ้มเด็กทารามาขอทาน เด็กทาราที่กำลังอุ้ม ก็ไปลักพาตัวเค้ามาเร่ขอทาน รายได้ขอทานพวกนี้ "เยอะกว่า" พนักงานที่ทำงานสุจริตทั่วๆไปอีกนะครับ บางคน ได้กันหลายร้อย/วัน บางที ได้ไปถึงพัน บางคน แขนขาไม่ได้ขาด ไม่ได้เป็นอะไร แต่ก็ทำให้ดูว่าขาด หรือแม้แต่เอาสีมาทาเพื่อทำให้เหมือนแผลเหวอะหวะ จะได้มีคนสงสารและให้เงินเยอะ อีกอย่างหนึ่งที่กำลังมีเยอะเลยคือ "คนตาบอดขายพวงมาลัย" พวกนี้ ทำเป็นขบวนการอีกเหมือนกันครับ มีรถรับส่งเรียบร้อย จะให้คนตาดี จูงคนตาบอด เพื่อขายพวงมาลัย โดยพูดว่า "ช่วยคนตาบอดด้วยนะค้า" ถือเป็นการเอาความลำบากของคนอื่นมาหากินอย่างน่ารังเกียจ อีกกรณีหนึ่ง พบเองกับตัว ที่เชียงใหม่ เห็นขอทานแต่งตัวมอมแมมคนหนึ่ง กำลังรอข้ามถนน ด้านข้าง ถนนคนเดิน มีหญิงคนหนึ่ง ท่าทางใจดี ยิ่นให้ขอทานคนนั้น 100 บาท ขอทานคนนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ยกมือไหว้ ยังไม่ขอบคุณสักคำ ผมก็เดินข้ามถนนมาพร้อมๆกับขอทานคนนั้น จึงได้เห็นว่า ขอทานคนนั้น เดินเข้า 7-11 ......... ซื้อเหล้า 1 ขวด ...... จากแบงค์ร้อยที่เพิ่งได้มา เห็นแล้ว อนาถครับ หลังๆ ผมไม่เคยให้เงินขอทานอีกเลย ปล. แต่มีให้เฉพาะคนตาบอด เพราะสัญญากับตัวเองไว้ว่า ทุกครั้งที่เจอคนตาบอด จะพยายามให้เท่าที่สามารถ เพราะลำพังเค้าตามืดมิดก็เพียงพอต่อการช่วยเหลือแล้ว จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 15:58:34

ความคิดเห็นที่ 73 ไม่เคยให้พวกนี้เลยคะ รังเกียจด้วย  รังเกียจที่หากินกับความสงสาร ความเห็นใจของคนอื่น เราจะบริจาคให้กับองค์กร การกุศลไปเลย จากคุณ : Gabi เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 20:02:01

ความคิดเห็นที่ 74  กระทู้แนะนำ ของป๋า hollywop   จากคุณ : หญิงป้า เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 21:18:04

ความคิดเห็นที่ 75 เมื่อก่อนเคยให้ประจำค่ะ แต่หลังๆรู้ว่าพวกเค้าไม่ได้เป็นขอทานกันจริงๆเป็นขบวนการ เราก้อเลยเลิกให้ มาให้คนที่เล่นดนตรีตาบอด (บอดจริงหรือเปล่าไม่รู้ แต่อย่างน้อยก้อถือว่าทำมาหากิน) ถ้าเศษเงินเล็กน้อยของเราทำแล้วสบายใจ ก้อทำไปเถอะค่ะอย่าคิดมากนะเราว่า จากคุณ : น้องเสือน้อย เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:58:21

ความคิดเห็นที่ 76 โดนเหมือนกัน เพราะความใจอ่อน ตอนอยู่ภูเก็ตเรามีหน้าที่การงานดี  วันหนึ่งเดินไปกินขนมจีน หน้าปากซอย นั่งกินอยู่ซักพัก ชายแปลกหน้าท่าทางหน้าสงสารมานั่งกินโต็ะเดียวกัน เราก็ไม่ว่าไรเพราะร้านมันค่อนข้างเล็ก เขาก็คุญว่าอยากกลับบ้าน บ้านอยู่ ตจว และ ไม่สบาย เราดูตามตัวเหมือนเขาเป็น HIV น่ะ จิตใจเริ่มสงสาร เข้ามาครอบคลุม ถามรายละเอียดต่อ เราก็เลย ให้เงินไป1500ใจก็คิดว่าช่างเถอะ เขาคงอยากกลับบ้านมาก ส่วนเขาก็บอกว่าจะกลับบ้านจริง ๆ สาบาญ ด้วยน่ะ  ..จากนั้นก็ไม่คิดไรมาก ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์  เราเห็นเขาเดินอยู่ในป่าตอง แต่งตัวดีด้วย แทบจะขับรถชน ..โดนหลอกแล้วเรา ..กลับบ้านด้วยความเศร้า คิดไปต่าง ๆ นา ๆ ใจก็คิด ช่างทำเราได้  แล้วจะให้เราเชื่อคนที่ต้องการความช่วยเหลือ จริง ๆ ได้อย่างไร สุดยอด เมืองไทยเมืองพุทธ เชื่อว่าทำดีได้ดีน่ะ จากคุณ : บาร์บี้vsนักกล้าม (บาร์บี้vsนักกล้าม) เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:01:08

ความคิดเห็นที่ 77 ขอทานที่วันภาษีเจริญ มีเงินฝากเป็นล้านบาทนะจ๊ะ ... จากคุณ : ม.แมว เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 02:39:56

ความคิดเห็นที่ 78 เมื่อก่อนจะมีขอทานมาขอเงินที่หน้าร้านเกือบทุกวัน แม่ก้อให้ บ้าง ไม่ให้บ้างงง ห้า บาท สิบ บาท แต่มีวันหนึ่งงที่แม่ไม่อยากให้ ป้าเค้าก็ยืนนตื๊ออ ไม่ไปไหนเกือบสิบนาที สุดท้าย แม่ให้เราเอา เหรียญบาทไปให้ ... ปรากฏว่า ป้าขอทานคนนั้น เค้าปาทิ้ง ค่ะ แล้วก้อทำหน้าไม่พอใจอย่างแรง หลังจากนั้น ป้าคนนี้ก็ไม่มาขอทานบ้านเราอีกเลย จากคุณ : มู๋จิ๋วกั๊บ เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 04:35:38

ความคิดเห็นที่ 79 เดี๋ยวนี้มีขึ้นทะเบียนขอทานกันแล้วนะคะ  มีป้ายแขวนคอด้วย จากคุณ : nanblabla เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 14:35:34

ความคิดเห็นที่ 80 อยากจะบอกว่า เด็กๆที่นั้งพนมมือขอทานนี้เป็นเขมรเยอะมากกกก จากคุณ : คุณหลอกดาว เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:11:49

ความคิดเห็นที่ 81 ถ้าเช่นนั้น  พวกเราออกมาเป็นกระบอกเสียง  ให้พวกขอทานกันดีไม๊ คนเหล่านี้จะไป้พ้นสภาพ  อันทุเรศตามถนน  จะได้เลิกออกไปหลอกลวงคน   ผมคิดว่าเขาทำไปต่างๆนาๆ  ก็เพี่อการอยู่รอดนั้นเองครับ จากคุณ : hollywop เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 02:43:01

ความคิดเห็นที่ 82 ระหว่างขอทานที่ขอเงินตามขั้นบันได นั่งตามฟุตปาท.... กับหมาๆแมวๆข้างถนนที่ไม่รู้จักวิธีขออาหารกิน ต้องหาจากกองขยะ เศษอาหารตกข้างถนนเก็บกิน หนำซ้ำยังถูกมนุษย์รังแกเตะไล่ เอาน้ำสาด เอามีดฟันเฉาะหัว ถูกรถชน สารพัดที่จะถูกมนุษย์(ส่วนหนึ่ง) รังแกทารุนทรมาน ดิฉันเต็มใจเลือกช่วยเหลือหมาๆแมวๆตกยาก... พวกเขาไม่มาขอความช่วยเหลือ พวกเขาไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่หลอกลวง มีแต่กลัวมนุษย์ที่ชอบรังแกสัตว์ที่อ่อนแอกว่า.... ก็มนุษย์นี่แหล่ะค่ะ ที่ไปปล่อยพวกเขาทิ้งตามวัด ตามข้างถนน... ก็สมควรแล้วที่ควรจะกลัวมนุษย์ รู้หน้า ไม่รู้ใจ... คือมนุษย์ จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 03:24:58

ความคิดเห็นที่ 83 เมื่อเร็วๆนี้มีข่าวที่ส่งขอทานกลับค่ะ เขาบอกว่า ขอทานจะมีเขตแดนและจะไม่ค่อยข้ามถิ่นกัน รายได้อยู่ที่ 500-800 บาท/วัน เดือนเป็นหมื่น แถมข่าวบอกว่า กลุ่มนี้ไม่ยอมพูดชื่อตัวใหญ่ๆของขบวนการ เพราะเชื่อว่า หลังจากที่ถูกส่งกลับประเทศไป ก็จะหาทางกลับมาอีก โดยต้องผ่านพวกตัวใหญ่ๆ ดังนั้นการอุบชื่อเอาไว้จะเป็นประโยชน์แก่ตนเองมากกว่า จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 03:37:26

ความคิดเห็นที่ 84 เห็นเขาขอทานแล้วรวยๆกัน หมาแมวอย่างเราเอาบ้างดีกว่า... จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 10:59:37

ความคิดเห็นที่ 85 ฮ่าๆๆๆๆ รูปแมว.... โฟโต้ฉ่อบ ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 11:09:54

ความคิดเห็นที่ 86 แถวสะพานควาย มีอยู่แก๊งนึง สุดยิดมั่กๆ เจอมันมาสองครั้ง (แต่ไม่ได้เงินผมซักกะครั้ง) ครั้งแรก นั่งจับกลุ่มกัน 5-6 คน พอเห็นผมเดินเข้ามาใกล้ๆ แมร่ง ชำเลืองมองผม แล้วเรียก น้องคะๆ น้องครับๆ ผมก็งงดิ่ ก็แหม ท่าทางมันไม่ใช่พวกคนดีๆแน่ๆ คิดดูดิ่ ชำเลืองมองด้วยหางตา แล้วก็เรียกน้องคะๆ ให้เราเข้าไปหา สงสัยแมร่งคิดว่าแมร่งเป็นเจ้านายเราแน่เลย เราก็เข้าไปถามดูว่า มีไรเหรอ มันบอก พวกพี่มาจากต่างจังหวัด อยากไปแถวๆอ้อมน้อย จะไปได้ยังไงคะ เราก็บอก นั่งสายไหนก็ได้ไปลงอนุสาวรีย์ชัย และจากอนุสาวรีย์ชัย ก็ขึ้นสาย 539 ก็ไปได้ครับ มันบอกต่อไปว่า "ไม่ใช่อย่างนั้น คือพวกพี่ไม่มีเงินกันเลยซักกะคน ขอเงินให้พวกพี่คนละ 18 บาทได้มั๊ย (ย้ำอีกที พวกพี่ๆเค้ามากัน 5-6 คน แล้วผมนี่ มาคนเดียวนะครับ)" O____O" ลาก่อน.... ครั้งที่สอง เจออีกแล้ว คราวนี้แถวๆหน้าร้านการ์ตูนใหญ่แถวๆนั้นแหละ คราวนี้มากันสามคน จูงเด็กมาด้วย เราก็เดินสวนกันกับมัน มันก็เรียกเรา น้องคะๆๆๆๆ ผมซึ่งชินกับพวกมิจฉาชีพในกรุงเทพฯดี ก็ไม่สนใจ เดินผ่านแมร่งเลย แต่ไอ้ผู้ชายที่มาด้วยก็เรียกอีก "ขอถามอะไรหน่อยครับ" ผมก็เออวะ หยุดก็ได้ แล้วก็ถามประมาณว่า มีเรื่องอะไรเหรอ มันก็เล่นอีหรอบเดิม มาจากต่างจังหวัด อยากไปอ้อมน้อย จะไปยังไง ก่อนมันจะไปอ้อมน้อย ผมก็ถึงบางอ้อเลย แมร่ง แก๊งอ้อมน้อยอีกแล้วเว้ย ทำไมแมร่งไม่เปลี่ยนอ้อมน้อยเป็นอ้อมใหญ่บ้างว่ะ เผื่อกรูจะเชื่อ หึหึ - -a แต่ผมก็คิดต่อไปว่า เออ ไม่เป็นไร ลองเล่นๆกับมันอีกทีก็ได้ ผมก็เลยบอกไปว่า นั่ง 539 ไปก็ถึงแว้ว (เหมียนเดิม) มันก็เล่นมุขเดิมอีกว่า ไม่ใช่อย่างนั้น คือพวกพี่ไม่มีตังค์กันเลยซักบาท อยากขอตังค์น้องหน่อย ให้พวกพี่คนละ 12 บาทนะ (เรื่องจำนวนตังค์ มันพัฒนาขึ้นนะ ขอน้อยลง อิอิอิ) แต่ก็ขอลาก่อนอยู่ดี... จากคุณ : กลับมาแล้วคนดี เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 16:18:22

ความคิดเห็นที่ 87 อืม เพิ่งนึกได้อีกเรื่อง ตอนนั้น รอรถเมล์แถวๆสายใต้ใหม่ (เที่ยวซะไกลเลยตู) มีป้าคนนึง ท่าทางแปลกๆ สติไม่ดี เข้ามาคุยด้วย คุยเรื่องรถเมล์นี่แหละว่ารอนาน เมื่อไหร่จะมา ซักพักนึง แมร่งเปลี่ยนเรื่องพูดกระทันหัน มาขอเงินค่ารถกลับบ้านเอาดื้อๆเลย พอเราไม่ให้ ก็ด่าว่าเราขี้เหนียวอีก แหม ถ้าป้าสาวกว่านี้หน่อย คงได้ด่ากลับไปแล้วนะครับ ^^ แต่ซักพัก พอรถเมล์สายที่ป้าต้องการจะขึ้นมาถึง ป้าเจือกขึ้นรถหน้าตาเฉยเลย ไหนบอกไม่มีตังค์ค่ารถกลับบ้านไงป้า นั่งรถยูโรซะด้วยนะ จากคุณ : กลับมาแล้วคนดี เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 16:31:10

ความคิดเห็นที่ 88 พวกขอทานนี่น่าสงสารนะครับ แต่โดนพวกค้ามนุษย์มาใช้แรงงานเอาความสงสารของเค้ามาล่อ ยิ่งเราให้เงินก็เหมือนสนับสนุนพวกค้ามนุษย์ครับ ถ้าอยากทำบุญ ลองไปสถานเด็กกำพร้าหรือออทิสติกหรืออะไรที่เห็นจริงๆ ไปเลี้ยงข้าวก้ได้ครับ จากคุณ : มิไดโดโกโระ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 18:06:10

ความคิดเห็นที่ 89 นานมาแล้ว แม่เราเคยเจอเด็กวัยรุ่นผู้ชายอายุประมาณ 15-16 นั่งดมกาวอยู่ แล้วเดินมาขอตังค์แม่เรา บอกหิวข้าว แม่เราก็น้าาาาา เปรี้ยวมาก ชวนมากินข้าวที่บ้านซะเลย เราก็งง ใครฟะ ดูมอมแมมมาก ๆ แม่ก็เล่าให้ฟัง พอเค้ากินข้าวเสร็จ แม่ก็ให้ไปอาบน้ำ แล้วไปเอาเสื้อผ้าพี่ชายเรามาให้เค้าใส่ แต่งตัวเสร็จ แม่พาไปฝากงานที่อู่ซ่อมรถให้อีกตะหาก เจ๋งมาก แม่เรา จากคุณ : BloodyHell เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 09:56:53

ความคิดเห็นที่ 90 บางทีเค้าอาจจะไม่ได้ต้องการให้ใครมาเป็นกระบอกเสียงให้ก็ได้นะคะ เพราะว่าจากสภาพที่อยู่ทุกวันนี้ รูปลักษณ์ภายนอกดูไม่ดี (เพราะตั้งใจทำ) แต่รายได้ดีเหลือเชื่อ (งานสบายสุดๆ นั่งเฉยๆ ก็ได้ตัง) คนพวกนี้คงอยากให้ชนชั้นกลางที่ใจดีและขี้สงสารอย่างเราๆ เ็ป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ..... ไม่ต้องสนใจเค้ามาก แต่ถ้าเมื่อไหร่เดินผ่านมา ก็แบ่งเงินกันใช้มั่ง ห้าบาท สิบบาท เดินผ่านห้าร้อยคนก็......รวยละ (ฮา) เห็นด้วยค่ะ ที่ให้ไปหาทางช่วยน้องหมา น้องแมว ที่ร้องขออะไรไม่เป็นดีกว่า เค้าน่ารักและน่าสงสารมากๆ ซื่อสัตย์และจงรักภักดีที่สุด และก็คงไม่ได้อยากเลือกเกิดมาเป็นแบบนี้เหมือนกันค่ะ จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีชื่อที่ใครพอใจ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 53 16:46:44