ต่างแดนUSA

สวัสดีค่ะ..ดิฉันเป็นอีก1คนที่เพิ่งเดินทางกลับจากUSA ได้1เดือนกว่าๆและค่ะก็จะมาขอเล่าประสบการณ์เผื่อว่าเป็นแนวทางให้ผู้ที่จะเดินทางไปยังUSAได้นะค่ะ...เริ่มจากการขอวีซ่าก่อนเลยตอนขอวีซ่านั้นมีปัญหาเยอะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะแต่ดีอย่างดิฉันไปกับเพื่อน2คน แบบเจ้าหน้าที่ตอนแรกเหมือนจะพูดดีนะค่ะแต่พอเข้าไปข้างในโอวพระเจ้าทักทายกันดีๆๆหน่อยก้ยังดีนะค่ะแถมอีกอย่างเรื่องเอกสาร ดิฉันกับเพื่อนก้เข้าห้องภาษาไทย(เพราะไม่เก่งอังกฤษเท่าไร)เจ้าหน้าก็ถามๆๆนานๆๆอยู่แต่คนสัมภาษณ์พูดดีค่ะเป็นฝรั่ง เขาก็เหมือนว่าเช็คข้อมูลที่นี้พอเสร็จเขาก็คืนเอกสารมาโดยเฉพาะหนังสือขอตัวไปเผยแพร่วัฒนธรรมดิฉันไปเผยแพร่วัฒนธรรมไทยนะค่ะ คืนมาหมด พอหลังจากนั้นดิฉันกับเพื่อนก้เดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัด พอถึงบ้านเจ้าหน้าที่โทมาว่าขอเอกสารให้ดิฉันเอาเอกสารไปให้ดิฉันกับเพื่อนงงเลยซิค่ะทีนี้ เขาบอกว่าเจ้าหน้าที่สัมภาษคงลืมดิฉันบอกว่าดิฉันไม่ใช่คนกรุงเทพเอกสารชิ้นนี้ขอส่งทางจดหมายหรือว่าแฟรกได้ไหมค่ะ เขาว่ามันช้าถ้าเป็นจดหมายดิฉันเลยแฟรกไปณ วันนั้นเลย หลังจากนั้นเขาโทมาอีกว่าขอเอกสารขอตัวไปUSAที่เป็ฯตัวจริงดิฉันเลยให้ทางมหาลัยติดต่อก้ได้หลังจากนั้นอีก2สัปดาห์(ส่งจากUSAนะค่ะ)และพอดีว่ามีอ.ของดิฉันจะไปสัมภาษดิฉันก้คิดว่าจะฝากทางอ.ไปเพราะว่าดิฉันเพิ่งสอบจบปี4เสร็จพอดี พอเช้าเจ้าหน้าที่โทมา(พูดไม่ค่อยดีเท่าไร) ว่าดิฉันจะไม่ไปกันแล้วใช่ไหม ทำไมไม่ส่งเอกสารมา ดิฉันด้วยความที่ว่าเพิ่งตื่นมาด้วยความงงเลยบอกว่าอ๋อจะฝากอ.เขาจะไปสัมภาษวันศุกนี้ไปได้ไหมค่ะ(ดิฉันใช้น้ำเสียงที่อ่อนๆๆนะค่ะปกติไม่พูดแรงเท่าไร) พอดีว่าอ.ที่จะเดินทางไปพร้อมกันเข้าสัมภาษณ์ศุกนี้ เขาบอกว่าไม่ได้ต้องเอามาให้ด้วยตัวเองซึ่งวันเสาดิฉันสอบวันนั้นคือพฤหัสคือดิฉันต้องเดินทางคืนพฤหัสส่งเอกสารศึกกลับมหาลัยคืนศุกนั้นเลยแม่เจ้าไม่ไหวมั่ง ดิฉันเลยบอกว่างั้นสัก10โมงโทมาได้ไหมค่ะขอปรึกษาเพื่อนก่อนเขาว่าอีก10นาที่โทมา
ดิฉันเลยไปเรียกเพื่อนเพื่อนเลยว่าเด่วคุยเองพอดีเพื่อนดิฉันค่อนข้างปากร้ายด้วยแต่ร้ายสุภาพนะค่ะ พอโทสัพมาเพื่อนดิฉันบอกว่าน้ำเสียงพูดดีเลยนะ เพื่อนดิฉันบอกว่าขอฝากไปได้ไหมค่ะเพราะว่าอ.ที่ไปนี้ก้อ.ที่พาไปด้วยกันและก็ติดสอบเห็นใจพวกเราด้วยค่ะเพราะว่าเราก้มีสอบจบนะค่ะ เพื่อนเราว่าเขาก้โอเคได้เราว่าไมง่ายจังตอนเรานะไงก็ไม่ยอมเฮอร์....

พอหลังจากนั้นความสนุกเริ่มมา ณ วันเดินทาง ดิฉันไม่เคยคิดว่าจะได้เดินทางไปUSA มาก่อนเลยในชีวิตครั้งนี้เป็นครั้งแรกการจากแม่ไปไกลมากๆๆๆตอนแรกก็เฉยๆๆมารู้ตัวอีกทีว่าต้องไปก้ตอนขึ้นเครื่อง จากไทยไปนั้นสบายๆๆค่ก้ยังตื่นเต้นถ่ายรูปสนุกสนาน แต่พอชีวิตที่ต้องอยู่บนเครื่อง13ชั่วโมงซิโฮย แทบบ้านานได้อีก เราไปเครื่องของEVA แอร์ ดีนะค่ะว่าอ.เราเก่งภาษาเลยคุยกะเขาได้อิอิ ปัญหาเริ่มมาและค่ะ ตอนเข้าimmegration เราเข้าคนแรก เพื่อนคนที่2อ.คนที่3 เราไม่โนถามอะไรเลยเข้าแบบง่ายๆๆแต่ตื่นเต้นเพราะว่าเตรียมคำถามมาพร้อม(แต่ม่ะถาม)จนฟังผิดๆๆถูกๆๆแต่ยิ้มอย่างเดียว เพื่อนเรากับอ.โดนถามนานเลยเราเสร็จก่อน ที้มาดูเวลาที่ได้อยู่ในUSA เราได้3เดือนเพื่อนเรา6เดือนองเราเขาอยู่แค่1เดือนแต่ได้3เดือนเอาสิค่ะทีนี้ทำไงกะเพื่อนสาว ก้เลยว่าเอาละ3ก้กลับ3 อ่อๆๆลืมบอกเราลงเครื่องที่LA และที่นั้นมีเจ้าหน้าที่คไทยค่ะม่ะต้องกลัว หลังจากที่ว่าถึงอเมริกาอย่างแรกคือโทกลับบบ้านเราไปถึงตอน3ทุ่มเกือบๆๆ4แหละแต่ว่าง่วงๆๆๆ แต่ว่าเพื่อนอ.เขามารับไปเที่ยวถนนดาวและก้ไปกินข้าวเรียมพักผ่อนรอเดินทางไปเทกซัสตอนเช้า แต่เชื่อไหมค่ะเราหลับไม่ลงจะว่าตื่นเต้นก็ใช่แบบว่าโออเมริกาไม่ใช่ฝัน ......และเราก้หลับไป1ชั่วโมมงตื่นมาอาบน้ำดื่มกาแฟ และก้เตรียมไปขึ้นเครื่องตอน11โมงได้เลย ก้ตรวจคนเข้าเมืองไม่มีปัญหาค่ะแต่เกือยม่ะทันอีก5นาทีเครื่องออก แต่ยังดีทัน เครื่องรอบนี้แน่นๆๆมากค่ะแต่ก้3ชั่วโมงทนได้ และเราก้ถึงเทกซัส มีพี่มารับในสนามบินเลยเพราะเขาทำงานที่นั้นเลยสะดวกมากๆๆและก้เดินทางไปยังที่พักเราคือวัดที่เมืองอาร์ลิงตันค่ะ วันนั้นเราเหนื่อยๆๆกันมากค่ะพอทานข้าวกลับมาด้วยเวลาที่ตรงข้ามกับไปทยเราก้ไม่หลับสิค่ะได้นอนก้ตี3ที่นี้ละหลับยาวจนตื่นอีกที4โมงเย็นเลยแม่เจ้าหลับไปได้ เฮอร์ชีวิตเราจะรอดม่ะนี้......วันนี้แค่นะค่ะเด่วตอนรอบหน้าจ้า

sweety_girl

จากคุณ	: juic_sweet
เขียนเมื่อ	: 7 ก.พ. 53 11:30:40 A:117.47.91.10 X: TicketID:252568