ความคิดเห็นที่ 1 ข้อสาม ... "โอะทสึคะเรซัง" ซามะ อะไรก็ว่าไป ...แปลเป็นไทยง่ายๆ ที่ภาษาไทยไม่ใช้กัน "ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อย" หลังจากทำกิจกรรมอะไรก็ตามเสร็จสิ้น คนญี่ปุ่นของแท้ต้อง "โอะทสึคะเรซัง" แม้กระทั่งกรณีหลังถ่ายหนังโป๊ เสร็จก็ยัง "โอะทสึคะเรซัง" ทำให้คิดเลยเถิดไปว่า หลังจากทำการบ้านเสร็จแล้วคนญี่ปุ่นแท้ๆ เนี่ย เค้า "โอะทสึคะเรซัง" กันมั้ยครับ ฮา ฮา นั่นไม่สำคัญเท่าไหร่ การพูด "โอะทสึคะเรซัง" หรือคำขอบคุณเหล่านี้ ถือเป็นการระลึกถึงความเหน็ดเหนื่อย การหยิบยื่นสิ่งดีดีให้กันด้วยคำพูด หาใช่การกระทำไม่ ! เราจะได้ยินคำนี้บ่อยมาก ถ้ามีโอกาสแทรกตัวเข้าสู่สังคมญี่ปุ่นจริงๆ คุณๆ ทั้งหลายที่ปรารถนาจะมีความสุขในสังคมนี้ ต้องพึงจดจำคำเหล่านี้ และรู้จักใช้มัน ชีวิตคุณก็จะเป็นสุขขึ้น ข้อสี่ .... "โออิชี้" อร๊อย อร่อย คำนี้แสดงถึงอะไรหลายอย่างในวัฒนธรรมการพูด การชอบพูดมาก เว่อร์ เกินความจริงเป็นที่สุด หรือให้สั้นๆ กระทัดรัดได้ใจความแบบไทย ใช้ว่า ":-)" คงไม่ผิดนัก คนญี่ปุ่นจะสามารถรับรู้รสอร่อยได้ แม้กระทั่งยังไม่เคี้ยว ! แค่เอาตะเกียบเข้าปาก ก็อร่อยแล้ว โออิชี้ โออิชี้ หรือแม้กระทั่ง อุมั่ย ซึ่งเป็นญาติกับ โออิชี้ เราก็จะได้ยินอยู่บ่อยๆ ถ้ามีโอกาสได้สัมผัสลึกล้ำลงไปมากกว่านั้น ทีวีทุกช่องที่มีรายการเกี่ยวกับอาหาร พาไปชิม แหลก จะมีคำนี้ชูโรงเสมอ โออิชี้ โออิชี้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว มันไม่ได้อร่อยเว่อร์ขนาดนั้น ! ผมเคยดูทีวีรายการนึง ในรายการนั้นแนะนำร้านนึงในเขตที่ผมอยู่ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น หรือจะเรียกสอดรู้ สอดเห็นก็ได้ ก็ไปชิม มันอร่อยจริงไหม โออิชี้ จริงหรือเปล่า? สั่งเมนูที่ไปออกทีวีวันนั้นมากินทันที ได้ผลสรุปเป็นเอกฉันท์ว่า "มรึง:-)" นี่หว่า จะว่าไงดีครับ นอกจากจะไม่ได้อร่อยมากขนาดนั้นแล้ว ยัง "เค็มสาาดดดดดดดดด" กันเลยทีเดียว แบบนี้เข้าทำนองคุณหลอกดาวได้ไหมครับ ฮา ฮา แบบนี้ใช้ "มาซุ่ย" (ไม่อร่อย) แทนจะไหวมั้ยน้อง นั่นแหละครับ ถ้าอยากไม่อยากเป็นทุกข์ และสุขกับชีวิตเล็กๆ บนเกาะนี้ต้องเรียนรู้ที่จะ โออิชี้ กับอะไรง่ายๆ แล้วถ้าเลเวลความ:-) ของคุณมากขึ้น ชีวิตคุณก็จะสุขเป็นล้นพ้นครับ ฮา ฮา จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:06:57

ความคิดเห็นที่ 2 ข้อห้า... "ไฮ่" ชีวิตนี้คุณควรไฮ่ มากกว่ารับ จะอะไรก็ตาม เวลาสนทนากับคนญี่ปุ่น คุณควรจะสวนกระแส แทรกตอบเป็นระยะไป ไฮ่ เอ่ ไฮ่ อะโน... โซเดสก๊ะ บลาๆ ถึงแม้จะผิดกับขนบธรรมเนียมประเพณีไทยอันดีงามก็เถอะ เมื่อรักจะมาอยู่บนเกาะ(ร้าง)แห่งนี้แล้ว ถ้าเป็นหญิงไทยใจงาม เรียนรู้ขนบจบจากในวัง คุณควรเปลี่ยนตัวเสียใหม่ครับ การพูดแทรก ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับชาวยุ่นปี่ เพื่อสื่อให้คู่สนทนารู้ว่า คุณยังฟังอยู่ และยังคงสนใจในสิ่งที่เค้าพูด หาได้ปล่อยปละละเลยละทิ้ง ให้พล่ามอยู่ฝ่ายเดียว อารมณ์มรึงพล่าม กรูก็ต้องพล่ามด้วยเป็นระยะไป ฉะนั้น คุณควร "ไฮ่" มากกว่าเงียบเฉย ละทิ้งความรู้สึกของคู่สนทนาไป ยิ่งคุณแทรกสอดไฮ่ เข้าไปมากเท่าไหร่ คู่สนทนาชาวยุ่นของคุณก็มีความสุขมากขึ้นเท่านั้น เท่ากับว่า คุณกำลังให้ความสำคัญกับเรื่องที่สนทนากันอยู่มากขึ้นเท่านั้น เรียนรู้ที่จะไฮ่ แล้วชีวิตก็จะสุขขึ้น และยิ่งๆ ขึ้นไปครับ จบแล้วง่ะ ไว้ว่างๆ จะมาเขียนฮาวทูให้อ่านกันต่อไป โอะทสึคะเรซามะเดส ข้อหก ... รู้หรือไม่ เวลาขึ้นบันไดเลื่อนคุณควรชิดขอบ อย่ากร่างเป็นจิ๊กโก๋ปากซอยนี่ทางกรู อาจจะโดนกระทืบได้ครับ ที่เมืองยุ่น ขึ้นบันไดเลื่อนต้องชิดซ้าย หรือขวาด้วยนะอันนี้ตามภูมิภาค จำไม่ได้แน่ชัดว่า คันโตชิดขวา คันไซชิดซ้าย หรือคันไซชิดขวา คันโตชิดซ้าย (เขตคันโต แถวๆ โตเกียว กับแถบคันไซ แถบโอซาก้า) อย่ากระนั้นเลย ไม่ต้องไปจำหรอก ตามกระแสฝูงพี่ยุ่นไปเป็นพอครับ เวลาขึ้นบันไดเลื่อนจะชิด และเหลือทางไว้ให้คนอื่นไปก่อนทางที่เหลือเค้าเรียกว่าทางกรูด่วน คือ กรูด่วน กรูขอไปก่อน สำหรับใครต้องการใช้ชีวิตอย่างเชื่องช้า ลากตีนเดิน กรุณาชิดด้วยครับ อารมณ์คล้ายๆ กับ "ชิดในเพ่ ชิดใน" ถ้าไม่ไว อย่าล้ำเส้นครับ ฮา ฮา ไม่หลีกจะโดนกดดัน หรือโดนตะโกนด่า จามะ จามะ (เกะกะ) นะจะบอกให้ ... พี่ยุ่นเค้าอารมณ์รุนแรงงง ขอโบกกกกกก จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:07:26

ความคิดเห็นที่ 3 ข้อเจ็ด... "เป็นเมียพี่ ต้องอดทน" หลายคนอาจจะสงสัย ทำไมเป็นเมียพี่ต้องอดทน ท่านแม่บ้านหลายท่านอาจจะกำลังประสบปัญหา ผัวบ้างาน กลับบ้านดึกดื่น ไม่ทำการบ้าน และ สารพัดปัญหา บลาๆ ไป นั่นแหละ พี่ๆ ซารารีมัง (มนุษย์เงินเดือน) แถวๆ นี้ เค้าออกบ้านตั้งแต่ตีสี่ตีห้า กลับบ้านห้าทุ่มเที่ยงคืน หนักกว่านั้น ทำงานล่วงเวลาจนถึงเช้า โดยไม่ได้เงินเพิ่มสักเยน มันเป็นความสำนึกรัก รับผิดชอบต่องาน (ที่มากเกินไป) รักจะเป็นแม่บ้านพี่ยุ่น ต้องทำใจ ผัวจะบ้างานหนัก เห็นงานดีกว่าเมีย บางคนหอบงานมาทำที่บ้านด้วย โห..ทุ่มเทสุดๆ อยู่กันสองสามปีแรกอาจสุขสม อยู่นานเข้าอาจคิดหนัก กรูมาแต่งกับมันทำไม อย่ากระนั้นเลย วันนี้ทีวีไดเรคขอเสนอ เวลาว่าง ยามผัวไม่อยู่ เราควรจะเอาเวลาไปเผาผลาญโดยการฝึกทำกับข้าว เข้าคอร์สถ่ายรูป ...หรือลองไปซื้อเกมส์พี่วีมาเล่น เล่นโยคะเพื่อสุขภาพ คุยกับเพื่อนบ้านหน้าปากซอย ตั้งสมาคมแม่บ้าน รู้หรือไม่ เดี๋ยวนี้พี่วีต่ออินเตอร์เนตได้แล้วด้วยสะดวกหนัก เราควรจะหาโปรแกรมไปเที่ยว พักผ่อนสมอง ซื้อทัวร์ไปเที่ยวรอบโลก โดยให้ผัวก้มหน้าทำงานของมันไป ในเมื่อมรึงไม่สนกรู กรูก็ไม่สนมรึง ฮา ฮา แต่ในความเป็นจริงมันทำไม่ได้จึงต้องทำให้แม่บ้านหลายท่านต้องจำทนรับกรรมที่ไม่ได้ก่อต่อไป ข้อแปด... อย่าบ้าเห่อ... ร้านที่คนต่อแถวยาว เป็นแปดกิโล อาจจะไม่อร่อยแค่มีหน้าม้ามาต่อแถวสามสี่คน พี่ยุ่นก็บ้าต่อกันเป็นวรรคเป็นเว.รแล้วครับ จากผลสำรวจขอมหาวิทยาลังคิงเมเทส พบว่า ...(อยู่ส่วนไหนของโลกฟระ) เมื่อมีคนเข้าไปต่อแถวรออะไรสักอย่าง อย่างตื่นตาตื่นใจ พี่ยุ่นจะให้ความสนใจ และเข้าไปไถ่ถามและต่อแถวในที่สุด สมมติว่าร้านนั้นคือร้านไอติม และพี่ยุ่นที่เดินผ่านมานั่น ก็เพิ่งจะแดรกไอติมมาสดๆ แต่เมื่อเห็นคนยืนต่ออย่างรอคอย พี่ยุ่นจะให้ความสนใจ ไถ่ถาม และบ้าเห่อต่อแถวไป จนได้กินไอติมร้านนั้น ถึงจะไม่อร่อย แต่พี่ยุ่นจะกัดฟันพูดอย่างหน้าชื่นตาบานว่า "โออิชี้ เน้" พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากๆ ฮา ฮา คุณหลอกดาว (มุขเก่าโค.ตรร ใครเกิดไม่ทันยุคนี้อาจไม่เก็ทนะครับ) ฮา ฮา จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:08:02

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อเก้า... ชีวิตเราควรเต็มไปด้วยความสุดยอด อันนี้อารมณ์คล้ายกับโออิชี้ครับ ทุกอย่างในชีวิตพี่ยุ่น สุโก่ยยย (สุดยอด) เสมอ สงสัยต่อมรับรสรู้สึกพี่แกจะไวจริงๆ แม้กระทั่งเห็นต้นกล้วย พี่แกยังสุโก่ยยต่อเนื่องกันอยู่สามสี่วันติด หรือเวลาที่เราไปสวนสัตว์ ตะวัดตี.นปั่นจักรยานน้ำขณะนั้นมีปลาตัวลีบๆ เล็กๆ กระโดดขึ้นมาจากน้ำ พี่ยุ่นอาจจะอ้าปากค้างง และพร้อมกับบอกว่า "สุโก่ยยยยยยยยยยยยย" กันไป แล้วคนไทยอย่างเราสองสามคนแถวนั้น อาจหันหน้าเข้าหากันเหมือนเบียร์ช้างแล้วถามพร้อมกันว่า "มันสุโก่ยยตรงไหน?" เพื่อนคนนึงนึกขึ้นได้ ให้ความกระจ่างกับเพื่อนในวง "มันสุโก่ยยตรงที่ พี่แกมีความสุดยอดกับอะไรได้ง่ายๆ ไง๊" ตึ่ง เราควรจะรีบถึงจุดสุดยอด แล้วจะมีความสุขสินะ เอ๊ะ ไม่เกี่ยวเฟร้ยยยยย ข้อสิบ.... ในรถไฟ เค้าไม่คุยโทรศัพท์นะ เพื่อนๆ หลายคนอาจจะชินกับชีวิตอันล้ำสมัยไฮเทคทุกคนมีมือถือ บางคนก็มีถือมือ เอ๊ะ ยังไง? นั่นแหละครับ การรถไฟแห่งประเทศยุ่น แนะนำให้ท่านงดใช้โทรศัพท์ในรถไฟฉะนั้นมนุษย์ต่างดาวอย่างเราก็ควรจะทำตามไม่ใช่เสร่อแป๊ะ คุยโทรศัพท์เป็นวรรคเป็นเวร เพราะอาจจะเจอสายตาพิฆาตเหมือนเมื่อคราวลัดคิวได้ครับ ที่งดใช้ ก็เพราะว่าสัญญาณจากคลื่นโทรศัพท์เนี่ย อาจจะรบกวนโสตประสาทของใครบางคน ไม่ใช่ละ คือว่าอาจจะมีผลรบกวนต่อผู้ที่ใช้เครื่องมือทางการแพทย์นั่นเองครับ ... จึงเป็นมารยาททางสังคมอย่างนึงที่ควรทำ ทำให้พี่ยุ่นไม่คุยกัน แต่ส่งเมลล์คุยกันแทน (แล้วมันต่างกันตรงไหนฟระ?) ถ้าเราไม่อยากเสร่อ ควรทำตาม รักษากฎยิ่งชีพแล้วชีวิตของท่านก็จะสุขอย่างบอกไม่ถูก ที่บอกไม่ถูกก็เพราะว่า ไม่รู้ว่ามันจะสุขยังไงนั่นเอ๊งงง ฮา จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:08:26

ความคิดเห็นที่ 5 ข้อสิบเอ็ด.... ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน จากผลสำรวจของสถาบันอุเอะโนะโดบุสสึโคเอ็งพบว่า ...(ได้ข่าวว่ามันเป็นสวนสัตว์นี่หว่า) ร้อยละแปดสิบของประชากรยุ่น ล้วนเก่งด้าน:-)ลงตับ ไม่ว่าจะเป็น สุ่โก่ยยย โออิชี้ คาวาอี้... หน้าบี้ ก็ตามที สถาบันยังพบอีกว่า เราควรจะตื่นเต้น :-) และตะลึงพรึงเพริดกับอะไรให้ง่ายเข้าไว้ แล้วชีวิตเราจะสามารถซึมซับความสุขได้อย่างเต็มที่ อีกอย่างที่พึงกระทำ .. ไม่ควรสุงสิง สนทนา ยิ้มร่าให้คนแปลกหน้า หรือหน้าแปลกมิเช่นนั้นคุณอาจจะเข้าข่ายโดนโบ้ยใบ้หาว่าบ้า นอกจากนี้เวลาขึ้นรถไฟในชั่วโมงเร่งด่วนเป็นธรรมดาที่มันต้องมีกระทบกระทั่งเหยียบนิ้วตีนกันขึ้นมาบ้าง กรุณาอย่าโกรธ ตีหน้าซื่อ สงบใจไว้ เพราะคนที่เหยียบตีนคุณมะกี้ จะส่งภาษามาถาม "ไดโจบุเดสก๊ะ" (มันแปลว่ามรึงเป็นอะไรมั้ย) แต่จริงๆ แล้วพี่แกไม่ได้อยากรู้หรอกว่ามรึงจะเป็นอะไรมั้ย แค่ถามตามมารยาท บางทีเรานอนตายอยู่ พี่แกอาจจะไม่ยื่นมือมาช่วยเลยก็มี ฉะนั้น เราไม่ควรที่จะตอบว่า"กรูเจ็บตีนจะตายอยู่แล้ว ยังมีหน้ามาถามกรูอีก" ควรจะเสแสร้ง และยิ้มหน้าเจื่อนๆ ตอบกลับไปว่า "ไฮ่ ไดโจบุ" (กัดฟันแล้วพูดไป กรูไม่เป็นไร) แม้ตอนนั้นเลือดจะเต็มตีน เพราะโดนส้นรองเท้ายัยเจ๊มะกี้จิกอยู่ก็ตามที แต่ถึงจะตอบไปว่ากรูใกล้จะตายแล้ว พี่ยุ่นก็จะไม่ช่วยและแตะต้องตัวคุณเด็ดขาด เราควร:-) เยียวยาตัวเอง ด้วยตัวเองดั่งที่ภาษิตไทยว่าไว้ "ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน" ข้อสิบสอง... วันใดวันนึงฉันจะถูกลวนลาม (แน่) อย่างที่รู้กัน เมืองใหญ่อย่างโตเกียว โอซาก้า มักจะมีการลวนลามเกิดขึ้นเสมอ ในรถไฟ ญ สาวร่างบอบบาง ถูกทาบร่างไว้โดยชายฉกรรจ์ซารารีมังสี่ห้าคน คิดดูสิ มันจะขนาดไหน รถไฟที่แน่นขนัด แทบร่างจนจะเป็นผัวเมียกันคารถไฟแล้ว วันดีคืนร้าย ขณะที่เรายืนห้อยโหนโจนทะยานอยู่บนรถไฟ อาจจะมีมือแปลกๆ สอดเข้ามาใต้กระโปรง ถ้าเจอแบบนั้นบนรถไฟ เราควรทำยังไงดี? ผมแนะนำว่า ควรสงบจิตใจสักแป๊บ ให้ลุงแกลูบไปสักทีสองทีจากนั้นเอามือที่เราเกาะเกี่ยวห่วงอยู่นั้นตะปบไปที่มือนั่น จากนั้นตะโกนกรีดร้อง อย่างบ้าคลั่ง (อย่าอายเพราะเรากำลังโดนลวนลามอยู่) คุณควรกรีดร้องให้สุดเสียง พร้อมกับตะโกนว่า "เฮนไตๆ " (ไอ้โรคจิต,ลามก,บ้ากาม) อย่าไปด่าว่า ไอ่เหี่ย นะครับ เพราะพี่แกคงฟังเราไม่อ๊อก หรือด่าว่าไอ่หน้าวอกนี่ก็ตกไป เพื่อให้พี่แกเข้าใจเราได้อย่างลึกซึ้ง ควรด่าด้วยภาษาญี่ปุ่นครับ หลังจากนั้นทุกสายตาจะสอดส่องมองมาที่เราควรใช้โอกาสที่ดีอันนี้ เพื่อความสมบทบาทตีบทแตก ดั่งนางเอกละครไทย ร้องไห้เป็นวรรค เป็นเวร ร้องขอความช่วยเหลือ (ไม่ควรอาย เพราะความอายทำให้ชีวิตเราแย่ลง) เมื่อมันลวนลามเรา เราไม่ควรยอม และอย่าให้ลุงแกได้เกิดเป็นครั้งที่สองครับ ให้โดนคุมขังไปสงบจิตใจในคุกสักพัก เผื่อลุงแกจะสำนึกได้ว่า "สิ่งที่มรึงทำไปมันผิดโว้ยย" ฮา ฮา จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:09:05

ความคิดเห็นที่ 6 ข้อสิบสาม... ไอ แคน นอท สปีค อิงลิช หลายท่านอาจจะเคยประสบปัญหาย่ำแย่กับภาษาอังกฤษเรียนไม่รู้เรื่อง พูดไม่ได้ เวลาที่เราอาศัยอยู่ที่บ้านเกิด อย่ากระนั้นเลย เมื่อใดที่ท่านได้เอาตีนเหยียบลงบนเกาะท่านจะพบว่าระดับภาษาอังกฤษของเราที่ต่ำต้อยได้ถูกยกให้สูงขึ้น กรูว่ากรูแย่แล้ว ยังมีคนแย่กว่า นี่อาจจะเป็นข้อดีข้อนึง ที่เราไม่ได้เกิดมาบนเกาะนี้ อย่าคิดว่าทุกคนบนเกาะแคนสปีค อิงลิช ถึงแม้ว่าปัจจุบัน จะมีคนพูดได้มากกว่าเมื่อก่อนก็ตามที เราก็ไม่ควรหวังน้ำบ่อหน้าว่าจะสื่อสารภาษาอังกฤษได้เสมอ อย่ากระนั้นเลย ก่อนมาเราควรฝึกภาษามาสักสองสามภาษาอย่างแรกคงหนีไม่พ้นภาษาญี่ปุ่น เอาง่ายๆ กิน ขี้ ปี้ เยี่ยวได้ก็พอแล้วครับ หลังจากนั้น ไปฝึกหัดการสื่อสารโดยภาษามือ หนักกว่านั้นลองหัดภาษากายมาด้วยได้จะยิ่งดี ฮา ฮา หรือไปลงเรียนคอร์สการแสดงละครใบ้ด้วย อาจจะสื่อสารได้มากขึ้นครับ อันนั้นพูดเล่นๆ ไม่ได้จริงจังแต่อย่างใด แค่จะบอกว่า บางทีการที่พูดภาษาอะไรไม่ได้เลย ก็มาที่นี่ได้ครับ อย่าวิตกจริตมาก แต่ให้เตรียมใจให้มากไว้เป็นพอ เมื่อใดก็ตามที่ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อมาเกาะ "ชีวิตนี้ไม่ได้เป็นของกรูอีกต่อไปแล้ว" เพราะเราจะมาเจอมนุษย์ที่พูดแต่ภาษาญี่ปุ่น คันจิยึกยือเต็มไปหมด เจอคนหัวแดง หัวสี แต่มันพูดกับเราไม่ได้ อารมณ์ประมาณ "ลอสต์ อิน ทราน สเลชั่น" เป็นเรื่องปกติครับ ทุกอย่างมีทางออก ใจเย็น แล้วทุกอย่างจะดีเอง ถ้าเราสับสนในตัวเองจริงๆ ให้เดินเข้าไปหาพี่ยุ่นสักคน แล้วลองถามเป็นภาษาอังกฤษไป "ฮู แอม ไอ" ท่านจะได้รับกับคำตอบอันน่าทึ่งเป็นที่สุด "โอ เก๊ะ" (โอเค) ตึ่ง มันเกิดความผิดพลาด เราถามอย่าง พี่แกตอบมาอย่าง) ข้อสิบสี่... มีร่มไว้ไม่เสียหาย หลายคนอาจจะรู้ แต่บางคนก็อาจจะยังไม่รู้ว่า ห่าฝนประเทศนี้นี่มันมากมายขนาดไหนกัน ? ประเทศเกาะ ที่ฝนตกตลอดทุกฤดูกาล ไม่ว่าจะเป็นใบไม้ผลิ ก็ฝนตก หน้าร้อน ก็ฝนตก ใบไม้ร่วง ก็ฝนตก และฤดูหนาวหิมะตกไม่พอ ฝนกับหิมะตกพร้อมกัน และที่สำคัญมากกว่านั้น ช่วงฤดูฝน (ทสึยุ) ฝนสามารถตกต่อเนื่องกันสามวันติดโดยไม่หยุด ด้วยเหตุผลทางด้านภูมิประเทศข้างต้น มีร่มพกไว้กับตัวจึงไม่ใช่เรื่องที่เสียหายนัก ถ้าอยากจะให้เก๋ไก๋ คุณควรเลือกซื้อร่มที่เสมือนหนึ่งใช้กันแดดได้กันฝนได้ กันหิมะได้ เอากันได้ทุกอย่าง ซื้อครั้งเดียว เที่ยวได้ทั่วญี่ปุ่น เค้าว่างั้น นอกจากซื้อที่ใช้ได้ทุกฤดูกาลแล้ว ควรซื้อที่มันดูท่าว่าจะแข็งแรงด้วยครับ ไม่ใช่ซื้อกิ๊กก็อก ร่มใส แอ๊บแบ้ว บางคนอาจจะคิดว่าแท้จริงแล้วพี่ยุ่นฮิตใช้ร่มใสๆ กัน ความจริงมันไม่ได้ฮิตมากมายหรอกครับแค่บนเกาะนี้มันขายแต่ร่มใสๆ เพื่อง่ายต่อการรีไซเคิลเท่านั้นเอง ทำเอาพี่ไทยจินตนาการตามไปว่า มันโรแมนติกยิ่งนัก เวลาฝนตก ไต้ฝุ่นเข้าแรงลมขนาดสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง วินาทีนั้นโรแมนติกไม่ออกครับ ในใจมีแต่คิดว่า ทำยังไงกรูจะเอาตัวรอดจากภัยพายุนี้ไปได้ มีร่มไว้ อย่างน้อยกรูก็อุ่นใจได้ว่า ... กรูรอด แต่ถ้าจะตายเพราะก้านร่มแทงตาย ก็ยังถือว่ากรูได้ตายในหน้าที่ไม่ได้ตายเพราะพายุ กรูได้ป้องกันตัวถึงที่สุดแล้วและนั่นมันคงเป็นการตายแบบสุดวิสัยจริงๆ ฮา ฮา จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:09:43

ความคิดเห็นที่ 7 ข้อสิบห้า.... บางทีเราอาจจะผิดที่เกิดมาเป็นคนต่างชาติ(หัวดำ ตาสีดำ) นั่นแหละ บางทีเราอาจจะผิดตั้งแต่เกิดมาแล้วครับ พี่ยุ่น(บางคน)ที่หัวโบราณคร่ำครึ ไม่เคยออกจากเกาะ บางคน เน้นย้ำครับ บางคน เกลียดคนต่างชาติเข้าไส้ คือการที่กรูมาจากเอเชีย มีบรรพบุรุษขี่ช้างรบรากันในอดีตนี่ มันผิดมากไหม? แล้วกรูถามหน่อยเหอะ ญี่ปุ่นเนี่ย มันไม่เอเชียตรงไหน????? เชื่อหรือไม่ ? พี่ยุ่นบางคนมีความคิดว่าเกาะนี้หาใช่เอเชียไม่แต่เป็นสถานที่พิเศษคล้ายกับยุโรป ...กรูว่ามรึงตกภูมิศาสตร์กันชัวร์ ไปแหกตาดูแผนที่โลกสิ "บอกมันว่า มรึงเอเชียเหมือนกรูเว้ยยยยย" ห่านนน ติดเกาหลี ด้านล่างไต้หวัน ถัดไปเป็นจีน แล้วมรึงจะเป็นยุโรปได้ไง๊ ทั้งๆ ที่รอบด้านมรึงล้อมรอบไปด้วยชนชาติตาชั้นเดียว นั่นแหละ บ้าบอ คอหัก สิ้นดี เรื่องรังเกียจคนต่างชาตินี่ ผมเคยเจอมากับตัวมีครั้งนึงผมปั่นจักรยานไปกับเพื่อน และเราก็ติดไฟแดงกันพอดี คุยกันภาษาไทยเฮฮา เอ้า มีไรมั้ย กรูคนไทย ไม่นานนัก ไอ้กระผมกับเพื่อนก็รู้สึกได้ถึงรังสีออโรร่าอมหิตเข้าให้ มีลุงๆ ป้าๆ สองสามคนแถวนั้น เมื่อหูกระดิกว่าพวกมรึงสองตัวไม่ใช่ยุ่นแน่ๆ เขาและเธอเหล่านั้น (ถ้าอยากให้อารมณ์แบบภาษาปะกิด ก็ ฮี ชี อิท กันไป) ใช้หางตามองมา พร้อมกันนั้นก็แผ่รังสีอมหิตตามมาจนทำให้กรูทั้งสองรู้สึกได้ว่า มรึงรังเกียจกรูมาก (ถ้าคิดไม่ออก ให้จินตนาการว่า ซุน โกคู กำลังจะกลายเป็นซุปเปอร์ไซย่านั่นแล) พร้อมกันนั้นก็ซุบซิบนินทากันไป แต่ขอโทษ กรูฟังออกเฟ้ยยย (แม่ม แทบจะลากแตะไปตบปากกันเลยทีเดียว) ไม่ทราบว่ากรูไปฆาตรกรรมพ่อมรึงตาย หรือข่มขืนลูกสาวมรึงตอนไหนฟระ การที่กรูเกิดมาเป็นคนต่างชาติ แล้วมาเรียนที่บ้านเมืองมรึงนี่ผิดมากไหม? แล้วไหงตอนกรูลงจากสนามบิน มรึงแปะป้ายหรา "นิฮง เอะ โยโคสะ" (ยินดีต้อนรับสู่ประเทศญี่ปุ่น) ห่านลาก ... คราวหลังอย่าโยโคโสะกรู พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ข้อสิบหก.... ควรข้ามถนนตรงทางม้าลาย ทางม้าลายแถวนี้ มีไว้ข้ามจริงๆ หาได้เขียนให้ถนนเป็นลายทางเหมือนบ้านเราไม่ฉะนั้น อย่าเสร่อ อยากข้ามตรงไหนก็ข้ามครับวัฒนธรรมนั้น ถูกงดใช้ชั่วคราวในประเทศพี่ยุ่น ที่ญี่ปุ่นมีแยกหลายแบบ หลายซับหลายซ้อนไฟแดงบางที่ปล่อยเขียวพร้อมกัน บางที่ปล่อยพร้อมกันแม่มสี่ด้าน บางที่ก็ปล่อยทีละด้าน มรึงจะทำให้มันเหมือนๆ กันไม่ได้หรือออ... นั่นแหละครับ เพื่อความปลอดภัย เหมือนภาษาญี่ปุ่นว่าไว้ "อันเซน ไดอิจิ" ความปลอดภัยมาเป็นอันดับหนึ่ง หรือปลอดภัยไว้ก่อน ถ้าจะกระแดะปะกิดก็ต้องว่าเซฟตี้เฟิร์ส บลาๆ ไป และถึงแม้ว่ารถจะไม่มา แต่มันไฟแดงอยู่ ก็อย่าเพิ่งข้ามครับทำตามกฎแล้วชีวิตคุณจะสดใส รอคอยจนกว่าจะถึงไฟเขียว แล้วค่อยข้ามชีวิตจะปลอดภัย หรือถ้าท่านจะเสร่อแป๊ะ ข้ามตอนที่ไฟมันยังแดงอยู่ ข้ามไป รถชนตาย ใครจะรับผิดชอบครับ แถมดั๊นเกิดมายังมีตรามนุษย์ต่างด้าว แปะหราอยู่ที่หน้าผากด้วยเสียอีกแบบนี้เราจะมีแต่เสียกับเสียครับ ฉะนั้นเพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน(อันเล็กน้อย) ของเราแนะนำว่าข้ามถนนตรงทางม้าลายนะครับแล้วชีวิตในยุ่นปี่ของท่าน จะสวยงามสดใส ไฉไลต่อไป ... จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:10:00

ความคิดเห็นที่ 8 จบแล้วค่าาา ใครอ่านมาถึงตรงนี้ได้บ้างคะเนี่ย แฮ่กๆๆๆ โอทสึคาเระสะมะเดชิต้าาาา ก้อเอามาให้อ่านขำๆเล่นๆยามว่างค่ะ ถึงใครไม่ว่างแล้วเผลออ่านตอนเริ่มแล้วติดใจ หยุดไม่ได้จนต้องอ่านมาจนจบ งานการไม่เป็นอันทำ(เช่นเรา) ก้อขออภัยด้วยนะค๊าาา จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:12:03

ความคิดเห็นที่ 9   ขำมากๆเลยคะ   สนุกดี   หลายข้อโดนใจสุดๆ ไว้มาแชร์อีกนะคะ  คลายเครียดดีคะ จากคุณ : Fujijapan (Fujijapan) เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:20:29

ความคิดเห็นที่ 10 มายกมือเห็นด้วยอีกคนค่ะ  เค้าเป็นจริง ๆนะ  โอะทสึคะเรซามะ ค่ะพี่จอย จากคุณ : หนูริวจัง เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:28:33

ความคิดเห็นที่ 11   เคยอ่านมาจากบล็อคใครสักคนเหมือนกันอ่ะค่ะพี่จอย แต่คงแค่อ่านผ่านๆเลยจำมะได้กร๊ากๆๆ สนุกดีคะ่ ฮากระจายได้อีกคิคิ... จากคุณ : เหมียวเหมียว (wichayen) เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:55:53

ความคิดเห็นที่ 12 Otsukaresama kha ^ ^ เคยอ่านมาเหมือนกัน แต่เข้ามาอ่านอีกรอบก็ยังขำอยู่ดี จำไม่ได้เหมือนกันว่าไปอ่านมาจากไหน แต่น่าจะจากพันทิปนี่แหล่ะค่ะ (รึป่าวหว่า...) ที่ตรงใจสุดๆและรู้สึกอึดอัดสุดๆ (แต่ตอนนี้นี่กลายเป็นขำสุดๆ) เมื่อครั้งมาญี่ปุ่นปีแรกเลย นี่...น่าจะเป็นการแสดงอารมณ์ความรู้สึกใดๆ ที่ไม่ต้องมีใครมาสอนมาบอกก็รู้ว่ามันช่างไร้ซึ่งความจริงใจอย่างสิ้นเชิง เวลาตกใจก็ Bikkurishita~~~~~~~ อยากรู้นักเวลาตกใจจริงๆใครมันจะมีสติพูดได้ครบถ้วนขนาดนั้น ตอนทำงานอยู่ที่เมืองไทย มี engineer มาสอนงานให้บรรดาล่ามๆ เพื่อให้เข้าใจงานในโรงงานมากขึ้น มีคนญี่ปุ่นมาเข้าร่วมด้วย (พี่แกต้องเป็นล่ามญี่ปุ่น - อังกฤษ) engineer ก็มาสอนวิธีการทำงานของเครื่อง printer บลาๆๆๆ ไป จนมาถึงตอน print test ว่าเอาไว้เพื่ออะไร ดูอาการ ng ยังไง เค้าของ print ออกมา 1 แผ่น อธิบายเสร็จไม่อยากทิ้ง (เอง) เลยเอาให้คนญี่ปุ่นที่เข้าไปนั่งฟังด้วย พี่ท่านดีใจมาก hontou???? ureshiiiiiiii moratte ii no?? แล้วทำตาแบบประทับใจสุดยอดดดดดดอ่ะค่ะ กับอีแค่ print test 1 แผ่น (ที่เอาไปก็คงเอาไปทิ้ง) sasuga!! จากคุณ : HappyToBeMe* เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:58:58

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านจบแล้วเหมือนกันจ้า ขอบคุณที่แชร์ มันช่างโหดร้ายจริงๆ 555 จากคุณ : แพนด้าหน้าใส เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 20:28:10

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ ตาลายเลย หลายอย่างเป็นจริงตามนั้น เขาเขียนได้สนุกสนานดี จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 20:34:06

ความคิดเห็นที่ 15 เคยได้ฟอเวิดเมลจากพี่นักเรียนไทยเหมือนกันค่ะ อ่านครั้งแรกหัวเราะก๊ากเลย จากคุณ : LittleCancer เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 22:24:51

ความคิดเห็นที่ 16 มาจากบล็อคนี้น่ะค่ะ http://future7.exteen.com จากคุณ : zereite เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:13:35

ความคิดเห็นที่ 17 おはよう !! ...... เข้ามาหาอะไรอ่านยามเช้า   พอดีเอาข้าวมานั่งกินหน้าคอมด้วย...   ฮา.... จนเกือบสำลักข้าวตาย ... อีกอย่าง..ขำจนข้าวพุ่งออกจากปากไปติดหน้าจอคอมเลย T_T   คุณจอยนะคุณจอย ...   จ๊าก ... เพลินเลย ... ไปทำงานแระ... เดี๋ยวสาย いってきます....　 จากคุณ : vannishii เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 05:33:47

ความคิดเห็นที่ 18 โอยยย ขำมากค่ะ... มันใช่มากๆ เพิ่มอีกข้อได้ไหม... คนญี่ปุ่นมนุษยสัมพันธ์ดีที่สุดในโลก ดีเกินไปไหมเนี่ย... พอดีอยู่ห้องพักแบบ share style นะค่ะ พึ่งย้ายเข้ามาอยู่กันแท้ๆ คุยกันได้เป็นวรรคเป็นเวร ประหนึ่งเป็นเพื่อนกันมาแต่ชาติปางไหน -*- แล้วความเว่อร์ของพี่ยุ่นก็ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครในโลกเหมือน... อะไรมันจะขนาดนั้นนนน ยิ่งอยู่รวมกันเป็นหมู่คณะล่ะก็ ทั้งกรี๊ดทั้งวี้ดทั้งว้ายยยย เอ ฮนโตะเนะ อ่ะคิกคิก เออออ ฮนโต๊ -*- อะไรกันค้าาาาาาาาาาา จากคุณ : MOnKEy_PrAi เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 06:24:05

ความคิดเห็นที่ 19 ยาวมาก แต่อ่านแล้วขำดีค่ะ ตรงใจใช่เลย Otsukaresama นะคะ จากคุณ : คนไกลหัวใจเป็นไทย เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 07:14:35

ความคิดเห็นที่ 20   ขอบคุณนะค่ะที่เอามาให้อ่านชอบค่ะชอบ อ่านแล้วฮาจริงๆ สุโก่ยยย เน่ กร๊ากกก จากคุณ : sakura_pot เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 09:46:08

ความคิดเห็นที่ 21 ขอเข้ามาอ่านแล้วขำด้วยคนค่ะ เราชอบข้อที่พอคนญี่ปุ่นรู้ว่าเราเป็นต่างชาติก็จะมองด้วยสายตาประหลาด (มาก) เราโดนบ่อยค่ะ เพราะทั้งเราและสามีเป็นคนไทย ดังนั้นเวลาคุยก็ภาษาไทย เจอพวกคุณลุงคุณป้ามองด้วยสายตาเหมือนเราเป็นสัตว์รประหลาดมาเยือนโลกมนุษย์ยังไงยังงั้น ไม่เข้าใจจริงๆ จากคุณ : jaae jung เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 10:51:10

ความคิดเห็นที่ 22 "ไฮ่" ชีวิตนี้คุณควรไฮ่ มากกว่ารับ" ไฮ่ๆๆๆ  เอ้ย   ฮ่าๆๆๆ ข้อนี้หยิกเค้าแบบน่าเอ็นดูดี    พี่ชอบข้อนี้ อ่านจบหมดไม่ข้ามนะคะน้องขา  อันนี้นี่เองที่น้องจอยเล่าให้ฟัง คนเขียนเค้าช่างสังเกตมากเลยเนอะ จากคุณ : วดี เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 12:10:10

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้วโดนใจจริงๆ ค่ะ ทั้งขำและก็เห็นด้วยเกือบทุกข้อ นี่แหละค่ะ คนยุ่นปี่ของแท้ อะริกาโต้ เน่ จากคุณ : pengpor (pengpor) เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 16:04:21

ความคิดเห็นที่ 24 สนุกจริงๆครับ ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยนะครับ จากคุณ : กุ้งบก เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 19:59:36

ความคิดเห็นที่ 25 สุโก่ยยยยย โอะทสึคะเรซัง ไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้ จากคุณ : Hibino Boy เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 02:23:51

ความคิดเห็นที่ 26   เคยอ่านนานแล้วเหมือนกัน แต่ไม่ทราบต้นขั้วค่ะ พี่จอย 555 มีแต่คนเอามาปล่อยให้อ่านต่อลอยๆ แต่ตรงมากๆ ชอบๆ ฮาค่ะ จากคุณ : @FirstblusH เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 09:46:41

ความคิดเห็นที่ 27 เพิ่งพอว่างแวะเข้ามาอ่าน แหมมมม...คนเขียนเค้าเข้าใจเนอะ ตรงมั๊ก ๆ ถูกกับนิสัยพี่ยุ่นจริง ๆ ขอบใจที่นำมาฝากให้ได้หัวเราะแก้เครียดจ้า จากคุณ : เต่าญี่ปุ่น เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 10:44:36

ความคิดเห็นที่ 28 ตรงมากๆขอบคุณที่นำมาให้อ่านนะคะคุณจอย คนที่บ้านเหมือนกันค่ะ สำคัญมากเลยกับคำขอโทษ และคำอะไรทั้งหลายแหล่เนี่ย จากคุณ : decoba เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 02:58:39

ความคิดเห็นที่ 29 ^^ จากคุณ : แพ้รอยยิ้ม เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 09:25:43

ความคิดเห็นที่ 30 ตลกจริงๆอ่าชอบๆๆๆ จากคุณ : Autumn Kiwi-Mousse เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 00:19:16

ความคิดเห็นที่ 31 อืม จริงด้วย จากคุณ : NorsDavincy เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 23:46:33

ความคิดเห็นที่ 32 โอ๊ย ชอบค่ะ อ่านแล้วฮากลิ้งเลยทีเดียว จากคุณ : m-o-o-k-i เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 22:47:03