ความคิดเห็นที่ 1 อเมริกามีกฏหมายคุ้มครอง ถ้าเขาจะทำอะไรที่เป็นการข่มขู่หรือทำร้ายให้โทร 911 หาหลักฐานให้แน่น เขาจะถูกสั่งให้ย้ายออกชั่วคราว และไม่ให้เข้าใกล้บ้านเราในรัศมีต่างๆ สำคัญว่าคุณอย่าไปเป็นฝ้ายทำให้เขาแจ้งได้ว่าทำเช่นนั้นกับเขาค่ะ เก็บเอกสารสำคัญทุกอย่างไว้ที่เดียวกัน ซ่อนไว้อย่าให้เขาเห็น กับเอกสารที่แสดงเรื่องการออกค่าใช้จ่ายต่างๆ หลักฐานการจ่ายเงิน เช่น บัตรเครดิต เช็คธนาคาร ฯลฯที่จะช่วยซัพพอร์ต หากมีปัญหาจริง เอกสารเกี่ยวกับทรัพย์สินที่มีชื่อคุณร่วมเป็นเจ้าของด้วย อัดเสียงที่เขาพูดจาไม่ดีกับเราไว้เป็นหลักฐาน คนอเมริกันบางคน แทบไม่รู้ว่ากฏหมายบางข้อของเขาก็สามารถ kick him outได้ง่ายๆ บางคนคิดว่ากฏหมายเขาต้องคุ้มครองพวกเขาก่อนและอาจสามารถส่งเรากลับบ้านได้ง่ายๆ มันไม่ใช่อย่างนั้น ที่นี่เขาคุ้มครองคนที่ถูกทำร้าย ถูกทำให้อับอายฯลฯ คือถ้าเขาไม่ double standard ก็คงไม่มีเรื่องอะไร ฝรั่งบางคน bossy คิดว่าเมียต้องรับได้ทุกสถานการณ์ ตรงนี้ไม่ถูกต้องเลย ควรเป็นธรรมกับทุกฝ่าย คุณได้บอก ได้คุยให้เขาทราบสาเหตุหรือเปล่า เขียนออกมาเป็นข้อๆ เอาข้อใหญ่ๆก็พอ เช่นเรื่องไมล์รถ เรื่องเดินทางไปไหนมาไหน สองเรื่องคงช่วยให้ตาเขาสว่างขึ้นได้ บางทีเขาอาจนึกไม่ถึงค่ะ เอาใจช่วยให้ก้าวข้ามช่วงเวลาที่ยุ่งยากนี้ไปได้นะคะ แวะไปอ่านเพิ่มเติมได้ที่เว็บของคุณลาวัณย์วดี www.lawanwadee.com จากคุณ : Panissar เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 22:22:39

ความคิดเห็นที่ 2 อูยย..ทำไมไล่กันออกจากบ้านง่ายๆอย่างนี้ละคะ ไม่ทราบเรื่องราวอย่างลึกซึ้งในครอบครัวของคุณ"เหลืออด" แต่จากที่เล่ามา ไม่ทราบว่าเคยได้คุยกันถึงเรื่องที่ตัวเองไม่พอใจกับสามีบ้างหรือเปล่าคะ หรือว่าสะสมความโกรธความน้อยใจมานานจนมาปรี๊ดแตกเอาเมื่อคืนนี้ แต่ยังไงก็ตาม ถ้าเป็นตัวเองก็คงจะน้อยใจเหมือนกันที่สามีเลือกปฏิบัติ พูดไปพูดมาเค้าก็ดีที่รักลูกนะคะ ลูกเค้าก็นะคงคิดว่าพ่อดีจังไม่หลงเมียใหม่ แต่เราก็ภรรยาทรัพย์สินทุกอย่างก็เป็นของเราด้วย บอกเราอย่างนี้แต่พอลูกขอกลับให้ เป็นใครก็คงจะน้อยใจ  ไม่รู้จะปลอบยังไง ยังไงพออารมณ์เย็นแล้วทั้งคู่ ลองคุยกันปรับความเข้าใจกันดูนะคะ บางทีเค้าอาจไม่รู้ตัวก็ได้ว่ากำลังเลือกปฏิบัติอยู่ เขียนไม่เก่งเหมือนกันค่ะ แต่อยากปลอบ ปลอบไม่เก่งอีกต่างหาก เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : ปูขาเก เซมารู เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 22:32:07

ความคิดเห็นที่ 3   No you are not too fussy, couple’s life is not always sweet sometimes it’s bitter as well. But, you both sound being intense at the moment. For my view, shouldn’t use any strong word at the moment, try to avoide and wait until you both cool down. At the same time, ask yourself and think a little bit more about relationship between you and your husband. Do you still love him? If yes, after you both calm then talk to each other, ask him the reason, why you can’t use the car though you asked first?? Everyone loves their child but this situation he treated you unfairly. Ask him to put himself on your shoes, if he were you, how would he feel? Another thought, is it possible to buy your own car? It will give you more mobile, more independent and more expenses follow, exactly. (The latest is needed hard consider) If you do not love him anymore, be prepared as the first comment suggested, kick him out of your life. Good luck จากคุณ : Brit เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 23:01:24 A:82.31.24.179 X: TicketID:128466

ความคิดเห็นที่ 4   ขอบคุณ คุณ Panissar และแม่ปู ที่ให้คำแนะนำและปลอบใจนะคะ เคยพูดเรื่องนี้กับเขามาสองสามครั้งแล้วค่ะ ดิฉันเพียงขอให้เขาปฏิบัติกับดิฉัน ไม่ต้องให้ดีเท่าลูกของเขาหรอก เพราะเรามาทีหลัง แต่ขอให้มันดูเป็นธรรมหน่อย พูดแล้วก็ดีไปได้พักหนึ่ง แล้วก็กลับมาเหมือนเดิมอีก ใช่ค่ะแม่ปู เขารักลูกเขามาก ตรงนี้ดิฉันเข้าใจ ลูกใครใครก็รัก ลูกเขาไม่ใช่ปัญหา เพราะเขารู้ว่าถ้าดิฉันไม่อยู่ใครจะดูแลพ่อเขา สามีดิฉันแก่แล้วและสุขภาพไม่ค่อยจะดี ขอบคุณอีกครั้งนะคะ จากคุณ : เหลืออด เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 23:14:47 A:98.238.85.92 X: TicketID:008843

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่รู้แต่งกันมานานแค่ไหนแล้ว แล้วสามีที่ว่าอายุมากนี่มากเท่าไหร่ เพราะบางคนพอเข้า 70-80 เหมือนกับเด็กครั้งที่สองนะ คือ ควบคุมอารมณ์ได้น้อยลง บางทีไม่ได้ตั้งใจ แต่สภาพร่างกายโรยไปตามวัย คงต้องมานั่งถามตัวเองว่าชีวิตสมรสกับสามีมีหรืออยู่เพื่ออะไร เพื่อเพื่อนคู่ใจหรืออื่นๆ เป็นต้น ถ้าอยู่ไปก็มีไม่ได้ตรงนั้น แก้ก็แก้ไม่ได้ ก็คงต้องมานั่งถามใจตัวเองว่าอะไรสำคัญในชีวิตเราในระยะยาว แล้วตัดสินใจไปตามนั้น ถ้าหย่า (เห็นคนรู้จักหลายราย) ฝ่ายหญิงต้องการเป็นฝ่ายเก็บบ้านไว้ พอมีบ้านเป็นของตัวเองคนเดียว ก็เกิดปัญหาค่าผ่อน ค่าประกันบ้าน ค่าภาษีบ้าน จิปาถะ จนในที่สุด ก็ต้องขายบ้านไปในที่สุด เพราะสู้ค่าใช้จ่ายตามลำพังไม่ไหว จขกทอาจไม่อยู่ในกรณีนี้ แต่ก็พูดเผื่อไว้ จากคุณ : Overseas เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 00:37:27

ความคิดเห็นที่ 6 โห ขี้เหนียว คิดเล็กคิดน้อย แม้กระทั่งไมล์ แล้วก็กับเมียตัวเองด้วยนะ ไม่รู้จะพูดไงดี เหมือนเราเป็นลูกจ้าง ไม่ใช่เมียเขางั้นแหละ เขาเอาตำรวจมาไล่คุณออกจากบ้านไม่ได้หรอกนะ ถ้าไม่มีการทำร้ายร่างกาย แค่ f word เอง ประเทศนี้ free speech นะจ๊ะ มีสามีแบบนี้ไม่รู้จะมีไว้เป็นภาระทั้งทางร่างกายและทางใจไว้ทำไมนะ จากคุณ : yinnerella เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 01:45:36

ความคิดเห็นที่ 7 โอย..อ่านแล้วเซ็งแทนมาก ถ้าคุณไม่ได้ลงไม้ลงมือ ทำร้ายเขา ไม่ต้องกลัวเรื่องขู่ จะมาไล่  ไม่ต้องไปสนใจค่ะ ถ้ามีอะไรมาอัดเสียงไว้ก็ดีนะคะ  เผื่อเขาทำร้ายด้วยวาจาจะได้มีหลักฐาน บีพีไม่รู้จะให้คำแนะนำอย่างไรดี ขอมาให้กำลังใจก็แล้วกันค่ะ อ่านแล้วเซ็งกับคนที่เค็มกับภรรยา จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 02:00:41

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วปรี๊ดดดดด โมโหค่ะ แต่เห็นด้วยกับคุณ Brit  อย่างมากเลยค่ะ ลองดูนะค่ะ จากคุณ : @..pity..@ เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 02:56:59

ความคิดเห็นที่ 9 คนแก่ส่วนมากไม่ว่าไทยหรือฝรั่งมักจะขี้น้อยใจ แต่จะเกรงใจลูกมากกกกก ... เข้าใจดีว่าคนเราให้ทนอะไรมากๆในเรื่องที่ไม่ควรจะทนมันก็อยากจะไปให้พ้นๆปัญหาตรงนั้นนะึคะ อย่างคุณก็คิดว่าอดทนมามากพอแล้วถึงเวลาระเบิดคำหยาบออกไป สามีไม่เคยได้ยินย่อมตกใจเป็นธรรมดา และก็พาลอารมณ์เสียเพราะเหมือนกับเสียเชิงชาย ที่ถูกเมียเด็กกว่ามาด่าแบบนั้น (ผู้ชายบางคนรักศักดิ์ศรีตัวเองมาก ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ว่างั๊น ... ) เดี๋ยวพอลูกสาวกลับไป คุณกลับมาอยู่กันเองตามลำพังมากขึ้นดิฉันว่าทั้งคู่คงจะเริ่มใส่ใจกันมากขึ้น ตอนนี้ที่ยังอิหลักอิเหลื่อกันแบบนี้เพราะ นั่นก็เมียรักนี่ก็ลูกรักไม่รู้จะเอาใจใครดี สามีคุณอาจจะคิดว่าลูกเขานานๆมาที ก็อยากเอาใจลูกก่อน เมียอยู่ด้วยกันทุกวัน ยังไงก็ได้ ... แม้จะทำตัวไม่เสมอต้นเสมอปลายก็หวังว่าเมียจะเข้าใจ เพราะกลัวว่าลูกจะคิดว่าพ่อแก่แล้วเอาใจเมียสาวๆ ... ถ้ามองแบบคนนอกอย่างที่ดิฉันมอง (สมมุติว่าเป็นลูกสาว) ... มันจะน่าเกลียด ทำให้ลูกหมดความเชื่อถือในตัวพ่อก็ได้ ทั้งหมดนี้่ ... ไม่ใช่ดิฉันเข้าข้างสามีคุณหรือลูกสาวเขา แต่ดิฉันคิดแบบที่ว่าถ้าคุณพ่อดิฉันไปมีเมียเด็ก ... ดิฉันจะรู้สึกอย่างไร คุณต้องคิดว่าคุณโชคดีนะคะ ... ที่ลูกสาวสามีมีความเป็นกันเองต่อคุณ ไม่มีความอิจฉาริษยา และเข้ากับคุณได้ดี ... ส่วนเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้นในครอบครัวคุณคราวนี้คิดว่ามาจากการแสดงออกของสามีคุณที่ต้องการรักษาน้ำใจลูกสาวเขา เพราะเหตุผลที่ดิฉันกล่าวไปแล้วข้างต้น ดิฉันอยากให้คุณเปิดใจให้กว้างกว่านี้อีกหน่อย (แม้จะกว้างอยู่แล้วก็ตาม) ... เพราะเชื่อว่าสามีภรรยากัน อย่างไรเสียพอลูกกลับไปแล้วเขาจะกลับมาเป็นคนเดิม คนที่เห็นคุณเป็นสำคัญในบ้าน ... เพราะเขาจะไม่เหลือใครนอกจากคุณ ช่วงนี้พยายามรักษาน้ำใจสามีเสียหน่อย มองในแง่ดีของเขาเข้าไว้ (หากเขายังปฏิบัติดีกับคุณอยู่) ... อย่าไปกระเง้ากระงอดมากนัก (หากคุณรักที่จะอยู่กับเขา) เพราะการจะลุกขึ้นมาไล่ภรรยาออกจากบ้านเพียงเพราะคุณพูดหยาบคายใส่เขาแค่คำเดียว แม้มันจะดูเกินไปแต่ก็เพราะคุณเองเริ่มก่อน ตอนนี้คุณเองก็ยังไม่รู้ว่าเขาจะเอายังไง ... หากคุณยังรักเขา ยังห่วงเขา ก็ขอให้คุณถอนคำพูดซะแล้วก็ขอโทษเขา อธิบายให้เขาเข้าใจว่าทำไมคุณถึงสบถออกไปแบบนั้น แต่หากคุณไม่รักไม่ห่วงเขาแล้วและคิดว่า เขาจะไม่แฟร์กับคุณไปตลอดชีวิตสมรสก็อย่าไปทน ... แต่หากคิดแล้วเขาเป็นแบบนี้เพราะว่าเขาแคร์ลูกสาวเขา เพราะเขารักลูกเขา เขาอยากให้ลูกเขามองเขาในแง่ดี เป็นพ่อที่ดี ก็ขอให้คุณเปิดใจให้กว้างหนักกว่าเก่าและยอมรับว่า เหตุการณ์แบบนี้มันจะเกิดขึ้นอีกแน่นอน ... คุณจะต้องรับให้ได้ หากรับไม่ได้ก็เลือกเดินตามทางที่คุณชอบดีกว่า ยิ่งคุณมีรายได้มากกว่ายังสาวยังสวย โอกาสไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ยังมี ... หากต่างก็ไม่ต้องการกันแล้วจะทนไปทำไม แต่ดิฉันคิดว่ากรณีของคุณนี้ ... โมโหกันไปเพราะความอิจฉา (ขอภัยต้องใช้คำนี้) เพราะคุณโกรธด้วยเรื่องความประหยัดกับคุณ แต่ใจกว้างกับลูกเขา ฯลฯ ก็อย่างที่ดิฉันบอกนะคะ ถ้าในเชิงสมมุติคุณพ่อดิฉันมีอะไรยกให้เมียเด็กหมด ดิฉันคงเคืองไม่น้อย และหมดศรัทธาในตัวคุณพ่อ ซึ่งดิฉันเชื่อว่าสามีคุณเขาไม่ต้องการให้ลูกสาวเขาคิดแบบนั้น ... เขาเลยต้องเอาใจลูกสาวเขาเป็นธรรมดา คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามแต่ หากคุณจะมองแต่ในแง่ดีของสามีที่เลือกปฏิบัติกับคุณแบบนี้ ... สามีคุณอาจจะเอาใจลูกสาวเพราะเขาต้องการให้ลูกสาวมองคุณว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ดี อยู่กับเขาด้วยความเข้าใจ ไม่คิดเล็กคิดน้อย มีความเอื้ออาทรต่อคนอื่นๆโดยเฉพาะเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาที่นานๆจะมาเยี่ยมหาเสียทีหนึ่ง แต่พอคุณไปทำแบบนี้เข้าเพราะความน้อยใจ ไม่ทันคิดหน้าคิดหลัง ... เรื่องมันก็จะกลับกลายเป็นว่าคุณจะได้เล่นบทนางร้ายไปเสียนี่ ทั้งๆที่ดวงตาที่เห็นธรรมของสามีสูงอายุ ผู้ผ่านประสบการณ์มามากกว่า เขาอยากให้คุณเป็นนางเอก และลูกเขารักคุณมากยิ่งๆขึ้น โถ่ถัง ...  มันก็เลยเกิดเหตุด้วยประการฉะนี้แล ชีวิตคู่ส่วนมากที่มีการหย่าร้างกันก็เพราะมีอัตตาสูงกันทั้งนั้น ... ไม่มีใครยอมใคร เพราะทุกคนคิดว่าตัวเองถูกหมด/ดีหมด แล้วจะแต่งงานกันเพื่อหย่าทำไมก็ไม่รู้ ... เสียเวลานะถ้าแต่งงานกันไปแล้ว ไม่พยายามที่จะหันหน้าเข้ามาคุยกันให้เข้าใจถึงความต้องการของอีกฝ่าย หากคุณคิดว่าเขาเลือกที่รักมักที่ชังและเลือกปฏิบัติกับคุณทั้งๆที่ปีหนึ่งอาจจะมีแค่ 2-3 หน ... แต่อีก 300 กว่าวันเขาดีกับคุณเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้เป็นรอยด่างในชีวิต คุณลองคิดดูแล้วกันว่าคุณจะทำอย่างไร ... คุณจะยังอยากหย่าอีกไหม ? ดิฉันเชื่อว่าคุณคิดออกแน่นอนค่ะ 1* เพิ่มเติม * 2* แก้คำผิด * แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 53 07:52:02 แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 53 05:36:52 จากคุณ : กศบฯ (กุศโลบายจากความจริง) เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 03:16:58

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาเอาใจช่วยค่ะ นกเอง เพิ่งเลิกกับสามีมาปีกว่าๆ สาเหตุที่ทำให้เลิกก็มีหลายอย่าง รวมทั้งเรื่องแบบที่จขกท.เจอนั่นด้วย  ไม่ทราบว่าปัญหาแบบนี้มีบ่อยแค่ไหน ของนกเจอทุกวัน เพราะลูกๆเก่าของสามีมาอยู่ที่บ้านด้วย เรื่องแบบนี้ก็เข้าขั้น ลูกเลี้ยง แม่เลี้ยงนะคะ แก้ยากมาก เพราะตัวคนกลางก็ลำบากใจ มีเรื่องทีไร เข้าข้างใครก็ดูเหมือนผิดไปหมด ของนก ก็คล้ายๆแบบนั้น เหมือนกับว่า เราทำให้เค้าต้องเลือกระหว่างลูกกับเมียซึ่งยากมากๆ ต้องใจเย็นๆ และมองกว้างมากๆแบบไม่เข้าข้างตัวเองเลยนะคะ บางทีสามีอาจจะจำเป็นต้องเข้าข้างลูกบ้าง เพราะคุณมีเหตุผลมากกว่าลูกเค้า เราอาจจะพูดได้ง่ายกว่า ถ้าไม่บ่อยก็คงต้องหยวนๆกันไป แต่ถ้าบ่อยๆและทำให้ทุกข์ใจมากๆๆ ก็ต้องหาทางแก้ นกเข้าใจดีมากๆ ตัวนกเองก็ทนมา 7 ปี ถึงต้องออกใมา แต่ลึกๆก็รู้ว่า สามีเลือกไม่ได้ เมียกับลูก  ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกใคร...แต่ในกรณีของนกลูกๆเลี้ยงล้ำเส้นมากไปมากๆ ถึงขนาดตบตีนก และสามีก็ไม่ทำอะไร พูดแค่ขอโทษแต่ก็แก้ปัญหาให้ไม่ได้ นกถึงต้องออก ถ้าเรื่องของคุณยังไม่รุนแรงเท่าก็อยากให้คิดกว้างๆ นานๆ แต่ถ้าเราต้องอมทุกข์กับความลำเอียงของสามี ก็ไม่รู้ว่าจะบอกให้ทนทำไม ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ว่าบ่อยแค่ไหน รุนแรงแค่ไหน คุณทนได้หรือเปล่า.....ยากค่ะ แต่นกก็เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : นกบินเดี่ยว เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 04:40:37

ความคิดเห็นที่ 11 ปล. ชอบที่ คุณกศบฯ เขียนไว้จังค่ะ มีหลักการ มีเหตมีผลดีจัง ถ้าอยู่ใกล้บ้านคงต้องเดินไปคุยด้วยบ่อยๆ  คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล   จขกท คะ อีกอย่างที่อยากแนะนำ ถ้าเอาเรื่องแบบนี้ไปปรึกษาเพื่อนๆ ของคุณ  ขอให้เลือกฟังหน่อยนะคะ เพราะบางคำแนะนำยิ่งทำให้เราร้อนรน โมโหไปกันใหญ่  เพื่อนอาจจะรักเรา โมโหแทนเรา ก็อยากยุให้เราสู้ อย่าไปยอม แต่จริงๆ เป็นทางแก้ปัญหาที่ถูกหรือเปล่าก็ไม่รู้   คำแนะนำดีๆ อาจทำให้เราตาสว่างและใจเย็นขึ้น อันนี้กระซิบบอก เพราะเจอมากะตัวเอง :) จากคุณ : นกบินเดี่ยว เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 04:48:34

ความคิดเห็นที่ 12   ขอบคุณทุกท่านมากๆ เลยนะคะสำหรับคำปลอบใจและการเตือนสติ การคิดคนเดียวคิดไม่ออกค่ะ คิดวกไปวนมาแล้วก็กลับมาเข้าข้างตัวเอง ดิฉันยอมรับค่ะว่าเป็นคนมีอัตตาสูงคนหนึ่ง คงต้องปรับตัวอีกมาก เรื่องที่จะทำยังไงต่อไปคงต้องรอให้ลูกเขากลับไปก่อนแล้วค่อยพูดกันให้รู้เรื่อง เขาก็ดีหลายอย่างและคิดว่าตัวเองยังรักเขาอยู่ และยินดีพบกับเขาครึ่งทาง คือจะเปิดใจให้กว้างมากกว่านี้เรื่องลูกสาวเขา จะเอาใจเขามาใส่ใจเราให้มาก แต่ถ้าเขาไม่พบกับดิฉันครึ่งทาง เราคงต้องแยกกันค่ะ อย่างที่หลายๆ คนบอก ชีวิตนี้มันสั้นนัก อยู่กับคนที่เขาไม่รักเรา หรือรักเราไม่เท่าที่เรารักเขา อย่าอยู่ให้ทรมาณใจดีกว่า The coward dies a thousand deaths but the brave dies but once ขอบคุณอีกทุกท่านอีกครั้งนะคะ จากคุณ : เหลืออด เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 08:16:13 A:98.238.85.92 X: TicketID:008843

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องบางเรื่องเก็บไว้คนเดียว หาคำตอบไม่ได้ หาทางออกไม่เจอ      เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ อยากให้คุณจขกท. ลองทบทวน ข้อความของคุณ กุศโลบายจากความจริง  ดูสัก2รอบนะคะ  คุณจะมีคำตอบให้ตัวเองอย่างดีค่ะ ขนาดตัวดิฉันไม่เคยมีปัญหาแบบนี้ ก็ยังทำให้มีกำลังใจ เ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : Thatcha70 เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 18:44:45

ความคิดเห็นที่ 14 ดิฉันยังไม่มีลูกแต่พ่อดิฉันมีภรรยาใหม่เหมือนๆกันกับสามีคุณ เท่าที่แอบสังเกตุพฤติกรรมของคนรักลูกแบบพ่อดิฉัน ก็พบว่าถึงแม้จะรักภรรยามากแค่ไหน และเป็นคนสำคัญในชีวิตมากเพียงใด มันก็ต้องเป็นรองจากลูกสาวแท้ๆที่เป็นเลือดเนื้อของตัวเองอย่างแน่นอน คนเป็นพ่อแม่ไม่ว่าจะผิดถูกหรือไม่เหมาะสมอย่างไรก็ตามใจลูกเสมอ ดิฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่อายุเท่าดิฉันแต่ดันไปหลงรักคนที่อายุ 50 ผ่านการแต่งงานมาแล้วสองครั้ง มีลูกติดสองคน ดิฉันบอกเพื่อนเลยว่าหากจะรักผู้ชายคนนี้ เธอต้องรักลูกเค้าด้วย และควรที่จะจำไว้เสมอเลยว่าอย่างไรเสียลูกๆของเค้าก็ย่อมสำคัญที่สุด ในโลกแห่งความเป็นจริงนั้นดิฉันว่ามนุษย์เราล้วนเลือกปฏิบัติทุกคนแหละค่ะ หลายต่อหลายคนที่ดิฉันเคยซักถามมักจะยอมรับว่าลำเอียง เช่นรักลูกไม่เท่ากัน แอบมีคนโปรด หรือบางคนก็รักคนอื่นมากกว่าพี่น้องตัวเองหรือพร้อมที่จะเข้าข้างคนที่ตัวเองรักเสมอไม่ว่าคนนั้นจะทำผิด หรือเป็นโจร คุณต้องทำใจและยอมรับมันให้ได้ค่ะเรื่องลูกสาวของสามี  เพราะคุณเลือกที่จะแต่งงานกับคนที่มีลูกติดมา นี่คือปัญหาที่ตามมาด้วย ถ้าคุณใจกว้างและเลิกคิดมากทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี แต่หากคุณคิดเปรียบเทียบระหว่างตัวเองกับลูกสาวสามี อย่างไรคุณก็เป็นรองเสมอเพราะดิฉันว่าคงจะหายากมากๆที่พ่อคนไหนจะรักภรรยาใหม่มากกว่าลูกแท้ๆของตัวเอง ดิฉันเชื่อว่าสามีคุณก็รักคุณมาก คุณเป็นคนสำคัญของเขา แต่ถ้าคุณต้องการจะให้เท่าเทียมกับที่เขามีให้ลูก ดิฉันว่ามันออกจะเป็นไปไม่ได้เลยค่ะ  พ่อแม่หลายคนเลยทีเดียวที่สุดแสนจะประหยัด กว่าจะซื้ออะไรให้ตัวเองสักอย่างคิดแล้วคิดอีก แต่ถ้าเพื่อลูกแล้ว แหม เท่าไรเท่ากันต่อให้กระเป๋าฉีกก็ยังไม่กลัว อานุภาพพลังสูงของความรักที่มีต่อลูกๆนี่ยังไงเราก็ไม่มีวันชนะหรอกค่ะ  เรื่องลูกนี่คุณต้องยอมยกให้หนึ่งเรื่อง หรือถ้าทนไม่ได้ก็คงจะไปกันไม่รอดแน่นอน จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 16:58:41

ความคิดเห็นที่ 15   ขอบคุณคุณ Thatcha70 และคุณ Gisele สำหรับคำแนะนำและการเตือนสติ ดิฉันเองไม่ต้องการให้เขารักดิฉันมากกว่าลูกสาวเขาหรอกค่ะ เพราะทราบดีว่าเป็นไปไม่ได้ เลือดเนื้อเชื้อไขยังไงก็ต้องสำคัญกว่า แต่เพราะดิฉันยังเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา มีความรัก โลถ โกรธ หลง เลยโกรธและน้อยใจที่ถูกเลือกปฏิบัติค่ะ ดิฉันกำลังฟังและอ่านคำสอนของพระ วิธีทำให้ใจสงบ ไม่อิจฉาริษยาใคร ปล่อยว่าง ตอนนี้จิตใจสงบลงมากแล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งนะคะ จากคุณ : เหลืออด เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 17:41:47 A:98.238.85.92 X: TicketID:008843

ความคิดเห็นที่ 16 .... ขอบคุณสำหรับทุกกิ๊ฟที่มอบให้ดิฉัน ดิฉันถือว่ากิ๊ฟที่ได้นั้นเป็นแรงสนับสนุนจากใจของพี่ๆน้องๆเพื่อนๆในห้องแม่บ้าน ที่จะเป็นกำลังใจให้ คุณเหลืออด (ซึ่งตอนนี้คงจะมีความอดทนเหลือเฟือแล้ว ... ) ได้เปลี่ยนวิธีคิดและใจเย็นมากขึ้น เพื่อจะได้มีเวลาไตร่ตรองในเรื่องที่ผ่านมา และแก้ไขปัญหาในครอบครัวได้อย่างเฉียบขาดและไม่หวั่นไหวต่อแรงกระทบใดใดในวันข้างหน้านะคะ ดิฉันมีอีกอย่างที่อยากจะแนะนำคุณวันนี้คือ ... หากคุณเหลืออด เกิดความพลุ่งพล่านโมโหและอยากจะสบถแรงๆออกมาอีกไม่ว่าวันใดวันหนึ่ง ดิฉันอยากให้คุณหายใจเข้าลึกๆช้าๆ เพราะการหายใจเข้าลึกๆจะทำให้คุณได้รับ o2 เพิ่ม และการหายใจเข้าช้าๆจะทำให้คุณทำอะไรช้าลงและได้คิดมากขึ้น ดังนั้นเวลาคนโกรธโมโหจนระงับใจตัวเองไม่ได้ เพราะมีการตัดสินใจเร็ว จนถึงเร็วมากๆ พอคิดปุ๊ปพูดปั๊ป และสำหรับบางคนอาจจะพูดปุ๊ปมือก็ถึงคู่สนทนาปั๊ปทันที ผลจึงออกมาเป็นการทำร้ายร่างกายก็มี และยิ่งโกรธก็เพิ่มระดับเป็นความแค้นได้ไม่ยากจนทำให้คู่รักเปลี่ยนเป็นคู่ชังกันมามากนักต่อนักแล้วเพราะไม่ระงับอารมณ์ตัวเอง ดังนั้นหากคุณรู้ว่าจะโกรธใครอีกก็ลองทำอย่างที่ดิฉันบอก และหากอยากจะด่าใครออกมาก็เปลี่ยนมาเป็นวิธีเขียน F ใส่กระดาษแทนการพูดออกมา ... คุณจะรู้ว่าคุณมีโอกาสสบถได้มากมายหลายคำ ยิ่งกว่า F เดียวอย่างที่ผ่านมาเสียอีกนะ ... แต่ผลดีคือ .... จะหายโกรธเร็วขึ้น เพราะอะไร เพราะว่ากว่าคุณจะหากระดาษเจอ กว่าจะหยิบปากกามาเขียน กว่าจะคิดว่าจะด่าคนๆนั้นว่าอย่างไรดี ก็พอดีหายโมโห ที่สำคัญวิธีนี้ไม่เดือดร้อนใคร  และจะไม่มีใครโกรธคุณ จะมีก็แต่คุณที่โกรธตัวเอง ทำไมหากระดาษไม่เจอ เจอกระดาษแล้วปากกาอยู่ไหน พอลงมือเขียนไปยิ่งเขียนมากคุณจะยิ่งได้สติมากขึ้นจากการเขียนคำหยาบลงกระดาษนี่แหละ เพราะยิ่งเขียนยิ่งละอายใจตัวเอง เพราะมันเห็นคำที่เขียนนี่เพราะมันเป็นลายลักษณ์อักษร มันไม่เหมือนคำพูด พูดมากด่าคนมากต่อหน้า คนมักไม่ละอายใจตัวเองเพราะความโกรธมันครอบงำอยู่ แต่การเขียน เราเห็น เรารู้ และเราย่อมไม่ชอบใจแน่ที่จะเห็นตัวเองกลายเป็นนางยักษ์ โดยใช้คำพูดผรุสวาทแบบนั้นออกไปให้คนรัก พอๆกับที่รักเราเขาก็ไม่อยากเห็นเราด่าว่าเขาเหมือนกัน ... แต่อย่าลืม ... เขียนเสร็จแล้วก็ฉีกทิ้งไปทันทีด้วย ก็เท่ากับว่าความโกรธนั้นได้หายไปกับกระดาษแผ่นนั้นเรียบร้อยแล้ว แล้วคุณจะรู้ว่า ... ชีวิตนี้ยังมีอะไรดีๆอยู่อีกเยอะในมุมที่คุณยังค้นหามันไม่เจอ ด้วยความปรารถนาดีจากใจค่ะ * แก้คำผิด * แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 53 18:29:41 จากคุณ : กศบฯ (กุศโลบายจากความจริง) เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 18:18:45

ความคิดเห็นที่ 17 ดิฉันชื่นชมคุณกุศโลบายจากความจริงมาก ทุกอย่างที่คุณพูดถูกหมด พออ่านความเห็นของคุณกศบ ดิฉันก็ได้เข้าใจอะไรหลายๆอย่าง ต้องขอคาราวะค่ะ อยากจะคิดให้ได้อย่างคุณกศบบ้างจ้ง ขอเป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ ตอนนี้คงอารมณ์เย็นลงแล้ว จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 04:55:34

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านความเห็นของพี่แนน กศบ. (เหมือนการศึกษาบัณฑิตเลยค่ะ ฮ่า) แล้ว นึกถึงเรื่องของตัวเองเมื่อวาน เมื่อวานมีเหตุไม่เข้าใจสามีและเกิดความโมโหขึ้น มีคำพูดมากมาย รออยู่ที่ริมฝีปาก ดีว่าเมื่อวานแม่สามีอยู่ด้วย และเราสามคนก็ออกไปดูนิทรรศการกัน คำพูดที่ว่านั้นก็ต้องเก็บไว้ก่อน ไปดูนิทรรศการเสร็จ กลับบ้าน ทานข้าว เหนื่อยมาก เลยเข้านอนเร็ว ไอ้เรื่องคาใจและความโมโหนั้น ก็เลยยังไม่ได้พูดออกไป จนกระทั่งเช้า ซึ่งพอเวลาผ่านไป ความโมโหมันก็ไม่มีเหลือแล้ว ก็ได้สติว่า สิ่งต่างๆ อาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราคิด ก็เลยได้ถามสามีดีๆ และได้คำตอบที่ดิฉันพอใจ ดิฉันดีใจมาก ที่ตอนนั้นมีแม่สามีอยู่ และดิฉันไม่ได้พูดอะไรออกไปอย่างที่คิดในขณะนั้น เพราะถ้าดิฉันพูดออกไป สามีคงเสียใจ และสุดท้ายดิฉันคงจะเป็นคนที่เสียใจที่สุด พอเราไม่ได้พูดตอนโมโห สุดท้าย ดิฉันก็ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ โดยที่ไม่มีใครต้องเสียใจค่ะ ส่วนคุณเจ้าของกระทู้ ขอให้คุณได้คุยกับสามี และได้ข้อสรุปที่ดี และเป็นที่พอใจของทุกฝ่ายนะคะ จากคุณ : เร (DexTroCadiA) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:23:58

ความคิดเห็นที่ 19   สวัสดีทุกท่านค่ะ ขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณ กุศโลบายจากความจริง สำหรับความหวังดีและคำเตือนนะคะ ตอนนี้กำลังฝึกทำใจให้สงบ ตัดกิเลส ลดทิฐิ พอใจและมีความสุขกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ อยู่ค่ะ พูดง่ายแต่ทำยากจัง แต่จะพยายามต่อไปค่ะ จากคุณ : จขท เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 19:11:20 A:98.238.85.92 X: TicketID:008843

ความคิดเห็นที่ 20 มาเป็นกำลังให้เจ้าของกระทู้คะ อ่านแล้วโกรธและน้อยใจแทนมากๆเลย เป็นดิฉันจะเข้นเอาคำตอบให้ได้ว่าทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร ฉันโกรธ ฉันน้อยใจเป็นน่ะ... แต่ในเมื่อมันทำอะไรไม่ได้ไปกว่านี้แล้วก็พยามยามทำใจและทำตามความคิดเห็นดีๆข้างบนน่ะค่ะ เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ด่าไปแล้ว หุหุ จากคุณ : petunia lover เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 08:20:23

ความคิดเห็นที่ 21   พูดไม่เก่งค่ะ ขอให้ใจเย็นๆนะคะ ก็เห็นด้วยกับคุณนก คุณกศบค่ะ แนะนำดีมากๆ จากคุณ : คุณพระรักษา เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 18:39:05 A:81.57.190.228 X: TicketID:255999