ความคิดเห็นที่ 1   ได้ตอบเป็นคนแรก ดิฉันแต่งงานกับ อียูค่ะ แต่อยู่ในลอนดอน ดิฉันก็ทำงานมีรายได้เป็นของตัวเอง สามีก็ทำด้วยแต่บางเดือนดิฉันหาเงินได้เยอะกว่าสามีนิดหน่อยค่ะ ค่าใช้จ่ายดิฉันก็ช่วยเขาออกครึ่งๆ ตั้งแต่เริ่มทำงาน เพราะรู้ว่ามันหนักที่ต้องให้เขาแบกรับภาระคนเดียว เพราะเขาเลี้ยงดูเราตอนไม่ได้ทำงาน มาเกือบปี แต่เงินที่ดิฉันช่วยแชร์ บางเดือนดิฉันก็จ่ายมากกว่าสามีด้วยซ้ำ แต่ดิฉันไม่คิดมาก เพราะอยากเสนอหน้าจ่ายเองค่ะ แต่เดือนไหนเขาได้เยอะกว่าเขาก็จ่ายมากกว่า เราก็ช่วยๆกันค่ะ เรื่องค่าใช้จ่าย แต่ไม่ได้ทะเลาะเรื่องเงินเท่าไหร่ แต่จะซึมบ้างบางครั้ง ถ้าเราเอาชีวิตเราไปเทียบกับคนที่เขาไม่ต้องช่วยสามีแชร์อะไรมากมาย มีบ้านอยู่ เขาได้ทำงานเก็บเงินเต็มๆ แต่อาการนี้เป็นๆหายๆอยู่ไม่นานค่ะ เพราะสามีเป็นคนดีมาก รักและดูแลหัวใจเราดีมาก ยิ่งกว่าได้สามีรวยแต่ไม่มีเวลาดูแลหัวใจซึ่งกันและกัน ดิฉันอยากได้อะไรก็ซื้อเองค่ะ นั่่งรอสามีซื้อให้คงนานหน่อย (แต่ถ้าเขามีเงินเขาคงซื้อทุกอย่างที่เราอยากได้เหมือนกัน แต่มันไม่มีให้ซื้ออย่างนั้นสิค่ะ) เรื่องวีซ่าของดิฉันไม่มีค่าใช้จ่ายค่ะ แต่ถ้าจะเดินทางไปไหน ก็ต้องเก็บเงินเองเหมือนกันค่ะ คือเอาง่ายๆ ชีวิตตั้งแต่แต่งงานกันมา ต้องพึ่งตัวเองเท่านั้นค่ะ แต่สิ่งที่พี่งสามีได้คือ คนคอยช่วยคิด เป็นห่วงเป็นใย ให้กำลังใจ ฯลฯ อะไรที่เป็นความรู้สึกดีๆ จะได้จากสามีเต็มร้อยค่ะ แต่ก็ทะเลาะกันบ้างบางครั้ง ตามประสาชีวิตครอบครัว ส่วนเรื่องลูก จะมีหรือไม่มีก็แล้วแต่ว่าพร้อมมากน้อยแค่ไหน แต่ตอนนี้คงไม่ เพราะยังจนอยู่ไม่มีปัญญาเลี้ยงค่ะ ถ้ามีจริงเราก็ย้ายไปอยู่ไทยค่ะ เลี้ยงที่ไทยดีกว่า แต่ตอนนี้ไม่คิดเรื่องลูกค่ะ ตอนนี้มีแต่ช่วยกันทำงานเก็บเงินค่ะ จากคุณ : Love Love เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 07:12:30 A:89.240.13.111 X: TicketID:027972

ความคิดเห็นที่ 2   ...... แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 53 03:31:28 แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 53 14:48:18 แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 53 14:39:33 จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 07:45:59

ความคิดเห็นที่ 3   Yes, as you believed it isn’t only you who have to support family’s expenses. I am the one who help my husband about household expenses. We normally do shopping for household once a week which cost approx 40-50 pounds ,although my income are such a little but I am glad and feel proud to help him this sort of expenses. The rest of my income, I keep in my bank account in case I would like to buy something I can use this money , some for my saving and as Thai’s daughter I’ve sent some to Thailand as well. My husband has to take care of mortgage, gas – fire- electric’s bill which is cost a lot more than household’s stuff each month. Then, if anything I would like to have and I can effort it myself. I won’t ask him. I haven’t had a child yet but from your sentence you said that all responsible about your child will be belonging to you. Its sound odd, if a child were born, he or she is a child of you and your husband, in this case why won’t he share a responsibility? About child’s case, sound a bit unfair for me really , seems he doesn't want to have a child!! จากคุณ : Brit เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 07:52:49 A:82.31.24.179 X: TicketID:128466

ความคิดเห็นที่ 4   อย่าเพิ่งมีลูกกับผู้ชายคนนี้นะคะ เราทำงานสองเดือนยังได้ไม่เท่าสามีทำอาทิตย์นึง  ทุกอย่างในบ้านออกจากบัญชีเค้า แต่สิ้นเดือนเราโอน 50% ของรายได้เราคืนให้เค้าแหละ ถือว่าช่วยๆกัน ที่เหลืออีกครึ่งก็แล้วแต่จะใช้ทำอะไรก็ทำ แต่เอาจริงๆเราก็ใช้ไม่ค่อยได้น่ะแหละ วันดีคืนดีคุณชายจะมาบอกว่าไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่กันมั้ย เธอออกค่า___(โรงแรม, เครื่องบิน, กิน ฯลฯ จงเลือกเติมลงในช่องว่าง)ไหวมั้ย   สรุปคือเงินเก็บเราใช้ไปกับการเที่ยวซะมากสุด -_-''  แรกๆเราเคยบ่นแต่พอเค้าบอกว่าเลือกเอาว่าจะมาช่วยจ่ายค่าไฟค่าแฟลตครึ่งนึง หรือจะโอน 50% ไปให้เค้าเป็น household contribution  เราก็เลยเลือกอย่างหลัง(เพราะอย่างแรกไม่มีกำลังพออยู่แล้วด้วย) แฟร์ดี ขอให้หาทางออกได้นะคะ แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 53 00:17:52 จากคุณ : pervpanda เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 15:24:03

ความคิดเห็นที่ 5   Hmm seem a bit too selfish ka he's husband so should help wife as family. My husband let me manage money but I'm not working and he said this is our money . จากคุณ : Nui Salisbury เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 17:05:32

ความคิดเห็นที่ 6   อ่านแล้วเครียดแทน อย่าได้มีลูกเชียว ของเราทำงานทั้งคู่ สามีรายได้เยอะกว่าเราอยู่หลายเท่า เค้าออกทุกอย่างค่ะ เงินเดือนเรา หักเข้าเซฟวิ่ง 300 หักฝากให้ลูก 100 นอกนั้นเก็บไว้ใช้เองหมดค่ะ จากคุณ : Chocolate Junkie เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 23:03:26

ความคิดเห็นที่ 7   ...... แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 53 03:31:45 จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 04:58:24

ความคิดเห็นที่ 8   Yes, you shouldn’t compare your life and other people’s life but don’t forget that you can choose your own life as well. Actually, your statement is got nothing to do with British or Thai or whatever nationality is. It’s about couple’s life . Even, Thai wives who are married with foreigner or with same nationality, all are different, every people are good at in difference things. This case, some are happy to contribute nothing , though some are happy to participate as a family’s member and contribute. I don’t know your family, I never know the guy but I admited, the impression I’ve got of him is not good, the way he is dealing with you isn’t so generous. If you are happy with your situation, it’s fine but if you aren’t, please reconsider and don’t forget you can choose your own life. Best wish จากคุณ : Brit เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 07:53:02 A:82.31.24.179 X: TicketID:128466

ความคิดเห็นที่ 9   ขอแชร์นะคะ เราแต่งงานกับคนอังกฤษ พวกเราอยู่ในลอนดอน ตั้งแต่แต่งงานเราไม่ต้องทำงาน เมื่อเราไม่มีรายได้ ดังนั้นคชจ.ทุกอย่างของเรา 2 คนก็เป็นหน้าที่ของสามีหมด ไม่ว่าจะค่าผ่อนบ้านของเราเอง ค่าบิลต่างๆของทั้งคู่ ค่ากินใช้ของทั้งคู่ แม้กระทั่งเสื่อผ้า เครื่องสำอางค์ หรือค่าออยสเตอร์ ซึ่งเค้าจะท๊อปอัพให้ทีละ 50 ปอนด์ หมดก็เติมให้ใหม่ เงินสดติดตัวให้เมื่อเราใช้หมด พูดง่ายๆคือเราไม่เคยได้ใช้เงินของเราเลย ตั้งแต่แต่งงานมาปีกว่า เรามีเงินเก็บของเราเองบ้างตั้งแต่สมัยเมืองไทยแต่ไม่เคยเอามาใช้ นอกจากจะเอามาซื้อของขวัญให้เค้าบ้าง แต่นับครั้งได้ไม่บ่อย เรามีบัญชีร่วมกัน เราถือบัตร แต่เราก็ไม่เคยถอนมาใช้สักครั้งเดียว เพราะเงินที่เค้าให้ก็พออยู่แล้ว และเราไม่ได้ใช้อะไรมากมายด้วย เลยถือเป็นเงินเก็บ(ของเรา)ไป อิอิ ตอนนี้เรามีลูก อายุ 3 เดือน คชจ.ต่างๆของลูกก็เป็นหน้าที่สามีอีกเช่นกัน แต่ child benefit เราให้โอนลงบช.เค้าเพราะ เค้าดูแลลูกอยู่แล้วและเค้าให้พวกเรามากกว่ารับเสียอีก กลางปีนี้มีแพลนกลับเมืองไทยกันครั้งแรกกับลูกด้วย ค่าเดินทางเค้าออก รวมทั้งคชจ.ที่ไทย สามีก็จัดการจ่ายและทำทุกอย่าง เราพูดได้เลยค่ะว่าสามีเราเป็นคนมีน้ำใจมากๆ เงินทุกบาทที่จ่ายที่ให้ ไม่เคยอิดออด กระตือรือร้นที่จะให้หรือจ่าย  มีความรับผิดชอบทุกอย่าง โดยที่เราไม่ต้องมาคอยบอก เค้าไม่ได้รวยนะคะ เป็นมนุษย์เงินเดือนปกติทั่วไป แต่เงินเดือนอาจดีหน่อย แต่เค้าเป็นคนประหยัด ไม่ฟุ่มเฟือย แต่ไม่ขี้เหนียว อยากกินไรกิน ไปเที่ยวไหนก็ไป นี่คือส่วนที่แชร์ให้ จขกท. เห็นนะคะว่าเรากะสามีเราใช้ชีวิตกันยังไง เราว่าไม่เกี่ยวหรอกว่าจะแต่งงานกับคนชาติไหน อยู่ประเทศอะไร แต่ที่แน่ๆพื้นฐานครอบครัวคือรักกัน และสามีต้องเป็นหัวหน้าของครอบครัวค่ะ เราเชื่ออย่างนั้น เราไม่เข้าใจสามีจขกท.นะคะว่าเค้าคิดอะไร เค้าทำเหมือนว่าคุณไม่รู้จักอะไรในประเทศนี้เลยซะอย่างนั้น เค้าไม่น่ารักกับคุณเลยค่ะ อยากให้สติคุณนะคะ ว่าคุณสมควรได้รับการดูแลจากสามีคุณให้มากกว่านี้ เค้าควรดูแลคุณมากกว่านี้ ให้มากกว่าที่คุณดูแลเค้า ถ้าเค้าทำไม่ได้ คุณก็ควรเลิกดูแลเค้าแล้วหันมาดูแลตัวคุณเองจะดีกว่า ทำให้ตัวคุณเองมีความสุขที่สุด เท่าที่ทำได้ โชคดีค่ะ จากคุณ : Jah fhey เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 18:00:36

ความคิดเห็นที่ 10   ได้อ่านข้อความจากทุกคนแล้วก็รู้สึกดีค่ะที่เป็นกำลังใจให้และก็ยังได้ข้อคิดดี ๆ อีกด้วย แต่ว่าเดี๋ยวต้องออกไปทำงานรอบสองแล้วค่ะ แล้วกลางคืนจะมาเล่าต่อภาคสองให้อ่านนะค๊ะ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งค่ะ จากใจ จากคุณ : weerawanq เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:17:11

ความคิดเห็นที่ 11   สามีของดิฉันต้องการมีอำนาจมากกว่าดิฉันค่ะ และด้วยเพราะอายุที่เค้าแก่กว่าฉัน 17 ปีด้วย แต่ก่อนก็ค่อนข้างเป็นคนช่างเลือกคู่นะค่ะ แต่ด้วยเพราะเห็นว่าเค้าเป็นคนเอาจริงเอาจังและอยากอยู่กับเรามาก ๆ ดูเหมือนคลั่งเราน่ะค่ะ ก็เลยตัดสินใจเป็นแฟน และเค้าก็ยังส่งเงินให้ใช้ทุกเดือนด้วย ตอนผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี เสียค่าผ่าตัดเกือบแสน เพราะผ่าตัดที่โรงพยาบาลเอกชน ก็ได้เค้านี่แหล่ะค่ะที่โอนเงินมาจ่ายค่าผ่าตัดให้ แต่ถ้าไม่มีเค้าเหรอค๊ะ ก็ต้องไปโรงพยาบาลของรัฐค่ะ และก็ต้องรอคิวที่แสนจะยาวนานกว่าจะได้พบหมอและกว่าจะได้ผ่าตัดอีกค่ะ พอดีปวดท้องตายกันซะก่อน อันนั้นก็เลยรู้สึกซาบซึ้งใจในความกรุณาของเค้าด้วย แต่เดี๋ยวก่อนค่ะ หลังจากแต่งงานกันแล้ว เงินที่เคยส่งให้ดิฉัน เค้าเอามาพูดค่ะ ว่าให้ไปเท่านั้น ให้ไปเท่านี้ แล้วที่ให้น่ะ ดิฉันต้องเอาไปจ่ายค่าผ่าตัด ค่าขอวีซ่าสามรอบ ค่าดำเนินการขอวีซ่า ค่ารถ ค่าเครื่องขึ้นรถกรุงเทพฯ (อยู่เชียงใหม่ค่ะ) และใช้จ่ายส่วนตัว ให้พ่อแม่บ้าง และอื่น ๆ อีก ตอนที่คบกันไม่เคยถามอะไรเค้ามากมายหรอกค่ะ มีแต่เค้าเล่าให้ฟัง และดิฉันก็ไม่ได้ทำการตกลงอะไรกันด้วย แต่เค้าเคยบอกว่า ถ้ามาอยู่อังกฤษแล้ว เค้าคงไม่ต้องส่งเงินให้เราใช้ ในใจก็นึกว่าพูดเล่น เพราะถึงอยู่บ้านเฉย ๆ ก็ต้องใช้เงินอยู่ดี แต่ปรากฎว่าเค้าไม่ให้เงินเราจริง ๆ ด้วยค่ะ แต่ก็ให้แค่เล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นจริง ๆ เฉลี่ยแล้วก็ตกเดือนละไม่กี่สิบปอนด์หรอก ไม่มีเงิน เราก็ไม่ได้ขอเค้าด้วยนะค๊ะ เพราะรู้สึกเกรงใจ แต่ว่าที่แบงค์ที่เมืองไทยเราก็พอยังมีเงินเหลือเก็บบ้าง ก็เลยเอาตรงนั้นมาใช้บ้าง ตอนที่เวลาซื้อของผ่านเน็ต และหนี้อิออนก็ยังต้องผ่อนอีกค่ะ ก็ให้เค้าหักเอาจากบัญชีไปทุก ๆ เดือน จนสุดท้ายเงินก็หมดบัญชี เกือบใกล้ปีใหม่แล้ว ก็เลยขอเงินเค้าเป็นของขวัญวันคริสต์มาสและปีใหม่ค่ะ เค้าก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะอยากให้เป็นสิ่งของดีกว่า แต่เราจำเป็นจริง ๆ ค่ะ และสิ่งของที่เราต้องการจริง  ๆ อย่างเช่นเสื้อผ้ากันหนาว ซื้อเองค่ะ เค้าก็ซื้อให้เหมือนกัน แต่ว่ามันไม่สวย ของส่วนใหญ่ต้องซื้อใหม่ค่ะ เพราะว่าอากาศที่นี่หนาวและต้องใส่เสื้อผ้าเยอะค่ะ จากคุณ : weerawanq เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 05:37:51

ความคิดเห็นที่ 12   อย่างเรื่องหน้าที่การงานภายในบ้าน ตอนยังไม่ได้ทำงาน ก็ทำเองหมดทุกอย่างเลยค่ะ ไม่เคยเกี่ยง เพราะรู้ตัวดีว่าไม่มีงานทำและอาศัยบ้านเค้าอยู่ เค้าเคยถามว่า ให้ช่วยอะไรไหม แต่ตัวเองก็บอกว่า ไม่ต้อง ไปพักผ่อนเถอะ นั่นแหล่ะค่ะ ที่ทำให้เค้าเหลิง เพราะเราทำหน้าที่งานบ้านทั้งหมดจริง ๆ ทั้งของเค้าและของลูกสาวเค้าอีกสองคนด้วยค่ะ ก็ปล่อยให้เราทำหน้าที่ดูแลไป ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่หน้าที่หลักเราเลย แต่เราอยากช่วยเพราะอยากแบ่งเบาภาระเค้า แต่กลับกลายเป็นว่าเราต้องทำทุกอย่างเพื่อลูกเค้าด้วยค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้วค่ะ เพราะเราต้องช่วยค่าใช้จ่ายภายในบ้านแล้ว ก็บอกเค้าว่าเราต้องช่วยกัน แต่จริง ๆ แล้วก็ยังต้องทำคนเดียวอยู่ดี เพราะเวลาถามความช่วยเหลือจากเค้า เค้าจะบอกว่า เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวฉันค่อยทำทีหลัง ซึ่งทีหลังของเค้านั้นหมายความว่า อาจจะเป็นวันพรุ่งนี้ วันมะรืนก็ได้ แต่เราคอยไม่ได้ไงค๊ะ ก็ต้องทำแทนเค้าทุกที มีความรู้สึกว่าเหมือนเป็นข้าทาสในสมัยรัชกาลที่ 5 ยังไงก็ไม่รู้ เพราะว่าทำงานบ้านให้แต่ไม่ไดรับค่าจ้าง แถมยังต้องปฏิบัติในเรื่องบนเตียงด้วย จากคุณ : weerawanq เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 05:39:57

ความคิดเห็นที่ 13   ถ้าให้ย้อนเวลากลับไปได้ ก็คงไม่อยากได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นสามีหรอกค่ะ แต่ก็กู่ไม่กลับซะแล้ว เพราะถ้าให้ไปจากที่นี่ ก็ไม่รู้จะไปเริ่มต้นใหม่ยังไงดี ที่สำคัญก็คือเรื่องเงินค่ะ จะขอจากเค้าก็คงไม่มีทาง เพราะเค้าก็มีภาระค่าใช้จ่ายที่เยอะกว่ารายได้ซะอีก จะไปฟ้องทนาย เดี๋ยวจะแพ้คดีเหมือนกับอดีตภรรยาเก่าเค้าอีก และสงสารเค้าด้วย เพราะเค้าต้องเสียเงินจ้างทนาย จนกลายเป็นหนี้มากมายขนาดนี้ และอายุเราก็ปาเข้าเลขสามแล้ว จะไปสมัครงานที่เมืองไทย เค้าก็กำหนดเรื่องอายุและประสบการณ์อีก ตันค่ะ ถ้ากลับเมืองไทย คงต้องเกาะพ่อแม่กินไปพักใหญ่ ๆ เลย และก็อับอายขายขี้หน้าชาวบ้านเค้าด้วย ที่ดิฉันมาอยู่อังกฤษนี่ เรายังไม่ได้จัดพิธีแต่งงานกันเลยนะค๊ะ เรียกได้ว่ามาอยู่กินกันแบบฟรี ๆ น่ะค่ะ ได้แต่จดทะเบียนสมรสกันอย่างเดียว เพราะว่าขอวีซ่าท่องเที่ยวสองรอบแล้วไม่ผ่าน ก็เลยตัดสินใจจดทะเบียนสมรสซะเลย ถ้าไม่ได้ก็ยังขออุทธรณ์ได้ และแล้วก็ผ่านสมความปรารถนาค่ะ กะว่าปีหน้าจะจัดงานแต่งค่ะ แต่ก็ยังลังเลใจอยู่เลยค่ะ ที่เราสองคนยังไม่ได้จัดงานกันก็เพราะว่าทางสามีไม่มีเงินน่ะค่ะ หนี้สินเยอะว่างั้นเถอะ และอีกอย่างพ่อแม่ดิฉันก็มีหนี้สินที่ดิฉันต้องช่วยเค้าด้วยทุก ๆ เดือนค่ะ สามีไม่อยากให้สินสอดแล้วเงินที่พ่อแม่ได้นั้นต้องเอาไปให้เจ้าหนี้ เสมือนกับว่าเงินสินสอดที่ให้นั้นให้เปล่าค่ะ แต่แน่นอนว่าถ้าพ่อแม่ได้ มันก็นำความสุขใจและโล่งใจมาให้ จากคุณ : weerawanq เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 05:40:49

ความคิดเห็นที่ 14   สิ้นปีนี้แม่บอกว่าหนี้สินจะหมดแล้ว ก็คงจะไม่ต้องการให้ดิฉันส่งเงินไปให้แล้ว และแม่อยากอุ้มหลานลูกครึ่งด้วย ดิฉันเคยบอกว่าตราบใดที่ยังต้องส่งเงินให้แม่อย่างนี้ ก็คงจะยังมีลูกไม่ได้ เพราะคงไม่มีเงินไปเลี้ยงลูก และพ่อแม่ก็ยังลำบากอยู่เลย ตัวเองจะไปสบายก่อนได้อย่างไร มาต่อเรื่องถ้าจะมีลูกค่ะ สามีบอกว่าถ้ามีลูกแล้ว ดิฉันคงกลับเมืองไทยไม่ได้ทุกปี (กลับปีละครั้งเพราะเก็บเงินได้แค่นี้) เพราะว่าจะต้องจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินให้ลูกอีก แล้วตกลงว่าดิฉันต้องจ่ายหรือว่าเค้าจะช่วยจ่ายเนี่ยะ ที่ดิฉันสามารถบอกได้ว่าเค้าจะไม่ส่งเสียเลี้ยงดูลูกได้ก็เพราะว่า ดิฉันเคยคุยกันผ่านข้อความทางมือถือกับอดีตภรรยาเค้าค่ะ เพราะอยากจะรู้ว่าทำไมภรรยาเก่าเค้าถึงได้ทิ้งเค้าไป ถามสามี เค้าก็บอกว่าไม่รู้ ก็เลยถามภรรยาเก่าเค้านั่นแหล่ะ ก็คล้าย ๆ กันค่ะ คือเรื่องเงินและสามีก็เป็นคนชอบอยู่เหนืออำนาจ และชอบพูดจาตะคอกด้วย ไม่ว่าจะมีภรรยามาจากที่ไหน เค้าก็เป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ล่ะค่ะ แต่ว่าเราเป็นคนต่างชาตินี่ค่ะ เค้าไม่ให้เงินเราใช้ เราก็ต้องเก็บเงินเอง ซึ่งถ้าเป็นภรรยาอังกฤษ เค้าก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมาส่งเงินให้พ่อแม่ใช้ และไม่ต้องเก็บเงินซื้อตั๋วกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่เมืองไทยใช่ไหมค๊ะ หรือไม่อย่างนั้นภรรยาอังกฤษ ก็อาจจะเก็บเงินไป Holiday กันกับครอบครัว แต่สำหรับดิฉันแล้ว ก็คงจะไม่ไป holiday ที่ประเทศไหนหรอกค่ะ เมืองไทยเรายังเที่ยวไม่หมดเลย เคยบอกสามีว่าอยากพอครอบครัวไปเที่ยวทะเลภาคใต้ เพราะแม่บอกว่าอยากจะไป ดิฉันก็ได้แต่ฝันเอาไว้ก่อน เพราะว่ายังไม่มีเงินเลย แต่เค้ากลับเอามาพูดเสียดสีว่าเราจะเก็บเงินพาครอบครัวไปเที่ยว เรามีเงินเก็บเยอะ แต่ทีกับสามีและลูกเค้า กลับให้เค้าออกค่าใช้จ่ายในการท่องเที่ยวหมดทุกอย่างเลยค่ะ (เราไปแคมป์ปิ้งกันปีละครั้ง) สามีเป็นคนไม่เอาคนอื่นค่ะ เอาแต่ดิฉันและลูกเค้าเท่านั้น แม่ของเค้า ๆ ก็ไม่ใส่ใจ เพราะว่าแม่เค้าไม่ชอบดิฉันค่ะ พ่อเค้าก็เสียไปนานแล้ว ปีนี้กลับเมืองไทย ดิฉันกลับคนเดียวค่ะ แต่ก็สบายใจดีค่ะ เพราะว่ามีอิสระดี มาพูดเรื่องรายได้ของดิฉัน ก็ประมาณ £725.00 จะขึ้น ๆ ลง ๆ กว่านี้ ก็อยู่ที่ว่าจะขาดงานหรือว่าจะได้ทำ extra ค่ะ เห็นรายได้แล้วก็คงคิดว่าไม่ใช้น้อยใช่ไหมค๊ะ ดิฉันทำงานอยู่สามที่ด้วยกันค่ะ เป็นงานพาร์ทไทม์แต่เป็นงานประจำทั้งหมดค่ะ จากรายได้ส่วนนี้ดิฉันก็ต้องส่งให้แม่ก่อนเลยค่ะประมาณ £195  แต่ ณ วันนี้คงไม่ได้แล้วค่ะ เพราะค่าเงินปอนด์อ่อนลงเยอะเลย ก็คงจะต้องจ่ายเพิ่มขึ้นเป็น £200 กว่าปอนด์ค่ะ และก็ให้สามีจากเดิมที่ให้งวดแรกเมื่อเดือนที่แล้ว £200 ปรากฎว่าเงินใช้ส่วนตัวไม่พอค่ะ ก็เลยขอต่อราคาอยู่ที่ £150 แต่กว่าจะได้มาได้ ก็ต้องแลกด้วยน้ำตาและต้องยืนงอนในครัวเป็นชั่วโมงค่ะ ที่ต้องให้แค่นี้ เพราะว่าเราต้องเอาไปเก็บไว้จ่ายค่ากับข้าวเวลาไปซื้อของที่ซุปเปอร์ฯจีน เดือนละ £30 ค่ะ และอีก £20 ก็เผื่อว่าไปซื้อกับข้าวเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ Asda ค่ะ £250 เก็บไว้ซื้อตั๋วและกลับเมืองไทยค่ะ เหลืออีก £70 หรือมากกว่านั้นขึ้นอยู่ที่ว่าจะได้งานทำเพิ่มรึเปล่า ก็ต้องเอาไปจ่ายค่าอินเตอร์เน็ตที่บ้านที่เมืองไทยค่ะ ประมาณ 600 กว่าบาท ค่า skype 3 เดือน £9.66 ค่ะ ไว้โทรกลับเมืองไทยผ่านทางมือถือ Top-up £5 ใช้ 3 เดือนค่ะ ค่า ThaiTV £16.86 ต่อ 3 เดือนเช่นกันค่ะ อันนี้คือหลัก ๆ ที่ต้องใช้ค่ะ จะบอกว่าอยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ใช้เงินไม่ได้ค่ะ และดิฉันถึงไม่ได้ออกจากบ้าน ก็สามารถช้อปปิ้งออนไลน์ได้ค่ะ และเป็นคนชอบช้อปปิ้งมาก ๆ ด้วย แต่หลังจากที่ต้องช่วยสามีออกค่าใช้จ่ายภายในบ้าน ก็ไม่สามารถซื้ออะไรได้ตามใจชอบอีกต่อไปได้แล้วค่ะ ก็เพราะมีเงินเหลืออยู่แค่ไม่กี่ปอนด์เองที่สามารถซื้ออะไรได้ ก็เลยต้องเพลา ๆ ตัวเองลงบ้าง และจะไม่อยากออกไปช้อปปิ้งค่ะ เพราะเวลาเห็นของที่เราอยากได้แล้วเราไม่สามารถซื้อได้ จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ จะรู้สึกเศร้าและน้อยใจค่ะ (ยังมีกิเลสอยู่) แต่ก็ยังไม่วาย ในเมื่อใช้เน็ตอยู่ทุกวัน ก็อาจจะมีช้อปทางเน็ตบ้าง แต่ก็ต้องเอาที่จำเป็นจริง ๆ น่ะค่ะ แต่ปีนี้สามีบอกว่าจะช่วยออกค่าตั๋วเครื่องบิน เพราะเห็นเราเศร้า ๆ คิดมากเรื่องการเงินน่ะค่ะ สามีก็เลยถาม ก็เลยบอกความจริงว่าเศร้าเรื่องอะไร จากคุณ : weerawanq เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 05:41:52

ความคิดเห็นที่ 15   ดิฉันจะกลับปลายเดือนกรกฎาค่ะ ตั๋วราคา £700 กว่าปอนด์ขึ้น แต่สามีบอกว่าจะช่วยออก £650 ค่ะ เฮ้อ ก็ยังดีกว่าไม่ช่วยเราเลย เพราะไม่อย่างนั้น ดิฉันคงต้องใช้เงินเกินบัญชีอีกเหมือนเช่นเคยเวลากลับเมืองไทยค่ะ สามีถามว่าต้องการเอาเงินไปเท่าไหร่ พอบอกไป ก็บอกว่าทำไมต้องใช้เงินขนาดนั้น จะเอาไปซื้ออะไรบ้าง ตอนนั้นคิดไม่ออกค่ะ แต่ว่าได้จดรายการที่จะต้องซื้อเอาไว้แล้ว แต่เอาที่จำได้ เค้าก็บอกว่า ทำไมไม่ซื้อที่นี่ เราก็ว่าแพง เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวเค้าจะซื้อให้ แต่ว่าต้องรอก่อน แต่เราก็ยังไม่ต้องการค่ะ อยากได้แบบของที่เมืองไทยน่ะค่ะ รู้ไหมค๊ะ ว่ามาอยู่ที่นี่เกือบสามปีแล้ว แต่ว่าเรายังไม่มีหม้อหุงข้าวกันเลย ดิฉันก็หุงแบบใส่หม้อแล้วตั้งเตาแก๊สเอาค่ะ พอเค้าจะซื้อ เราก็บอกว่าไม่เอา จะเอาแบบของเมืองไทย ความจริงที่นี่มันก็มีแบบที่เมืองไทยนั่นแหล่ะ แต่ว่าราคามันก็แพงกว่า ดิฉันเป็นคนเรื่องมากแบบนี้ล่ะค่ะ จะซื้ออะไรแต่ละทีก็ต้องเลือกแล้วเลือกอีก แต่สามีนี่เลือกผิดจริง ๆ ค่ะ แต่ว่าเรารักกันนะค๊ะ เค้ารักดิฉันมากกว่าที่ดิฉันรักเค้าซะอีก แต่การกระทำบางอย่างดิฉันก็รับไม่ได้และก็ไม่อยากจะยอมรับด้วยค่ะ ขนาดเรื่องการเงิน ดิฉันก็นั่งทำใจมาแล้วหลายรอบนะค๊ะ แต่ก็ใช่ว่าจะมีแต่เราคนเดียวที่ประสบพอเจอกับผู้ชายอย่างนี้ซะเมื่อไหร่ ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองแบบนี้ล่ะค่ะ และก็ถือว่าเป็นเวรเป็นกรรมของเราด้วย และเค้าก็ไม่ได้เลวไปหมดซะเมื่อไหร่ เวลาดิฉันเศร้า สามีจะปลอบใจดิฉันเสมอ ๆ ให้ดิฉันคิดในแง่ดี ๆ เพราะว่าโลกเรายังไม่แตก ก็ไม่ต้องไปเครียดอะไรมากมายขนาดนั้น  สามีก็มีเพื่อนที่แฟนเค้าเป็นคนไทยเหมือนกันค่ะ แต่เค้าปฏิบัติกับแฟนคนไทยเค้าดีมาก ๆ เลย แต่ทำไมสามีเราไม่มองดูเค้าบ้างนะ แต่จะว่าไปมันก็ไม่เหมือนกันน่ะค่ะ เพราะเพื่อนเค้าทำงานแบงค์เป็นหัวหน้า HSBC Bank ในลอนดอน ไม่มีภาระหนีั้สินอะไร เค้าก็เลยสามารถ support แฟนคนไทยเค้าได้ รับผิดชอบแฟนคนไทย ส่งเงินให้ใช้และให้เงินไปปลูกบ้าน รื้อบ้านทำใหม่ ได้มาอังกฤษปีละสองครั้ง แต่สามีดิฉันปฏิบัติกับดิฉันเหมือนว่าดิฉันเป็นภรรยาอังกฤษค่ะ ที่จะต้องช่วยกันทำมาหากินและต้องช่วยกันแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายภายในบ้าน ดิฉันทำได้ค่ะ ถ้าพ่อแม่ญาติพี่น้องดิฉันไม่มีแล้ว (จะได้ไม่ต้องกลับเมืองไทย) สามีบอกว่า ถึงแม้ว่าเค้าจะรวยหรือไม่มีหนี้สินอะไร เราก็ยังคงต้องช่วยเค้า contribution อยู่ดีค่ะ เพราะว่าดิฉันยังคงต้องดำรงชีพอยู่ ดิฉันถามเค้าเมื่อวันก่อนว่า ถึงตอนที่ดิฉันมีลูก แล้วดิฉันไม่อยากกลับไปทำงานแล้ว นั่นหมายถึงว่า ดิฉันจะไม่มีรายได้ และก็จะไม่มีเงิน contribution ด้วย เค้าจะทำอย่างไร เค้าก็บอกว่า นั่นมันคนละสถานการณ์ ใช่ค่ะ และนั่นก็หมายถึงว่า ดิฉันก็จะไม่มีเงินใช้เลยยยยย และเค้าก็จะต้องมีภาระในการใช้จ่ายกับลูกมากขึ้นด้วย และดิฉันก็ถามว่าถึงเวลานั้น ขอให้เค้าให้เงินฉันใช้ส่วนตัวบ้างได้ไหม เค้าบอกว่า ดิฉันต้องเอาเงินไปใช้จ่ายอะไร ในเมื่ออยู่บ้านเฉย ๆ ฉันก็ได้แต่อึ้งค่ะ เพราะไม่รู้จะตอบยังไงดี เค้าไม่เข้าใจเราน่ะค่ะ  แต่หลังจากนั้นดิฉันก็พูดไปประโยคหนึ่งว่า อ้าว ไหนบอกว่าดิฉันต้องมีค่าใช้จ่ายในการดำรงชีพไม่ใช่เหรอ อันนี้เราสนทนากันทางมือถือน่ะค่ะ เพราะถ้าจะให้มานั่งพูดกันต่อหน้าแล้ว ดิฉันไม่กล้าน่ะค่ะ เพราะอยากจะหลีกเลี่ยงการทะเลาะกันมากกว่า และไม่อยากจะนั่งเสียใจคนเดียวค่ะ แต่ต้องรอสพโอกาสที่เค้าอารมณ์ดีมาก ๆ ก่อนแล้วเราถึงจะคุยกันได้น่ะค่ะ แต่ก่อนเค้าขอให้ดิฉัน contribution ประมาณ £110 ค่ะ บอกว่าเป็นค่า council tax แต่ดิฉันรู้ว่า การมีดิฉันเพิ่มมาหนึ่งคนภายในบ้านนั้น ค่าภาษีมันไม่ได้เยอะขนาดนี้นะ ถ้าจำได้ก็ประมาณไม่ถึงสามสิบปอนด์ค่ะ ตอนแรกเค้าเอาบิลมาให้ดูด้วยว่าดิฉันต้องจ่ายค่าภาษีประมาณห้าร้อยกว่าปอนด์ มีการบอกด้วยนะค๊ะ ว่านี่ภาษีของเธอที่เธอจะต้องจ่าย ดิฉันตอบเดี๋ยวนั้นเลยว่า นี่ไม่ใช่ภาษีของฉัน มันเป็นของเธอต่างหาก แล้วหลังจากนั้นดิฉันก็เอาบิลมานั่งศึกษาดูค่ะ ก็เลยได้คำตอบมาว่า เค้าจ่ายค่าภาษีไปแล้วส่วนหนึ่งแล้ว ส่วนที่เหลือเค้าก็มีบิลเรียกเก็บมาอีกรอบ ซึ่งก็คือบิลที่สามีเอามาให้ดิฉันจ่ายค่ะ แต่ดิฉันไม่ได้บอกเค้าว่าดิฉันรู้ว่าอะไรคืออะไร พอจะบอกเค้าเรื่องภาษี เค้าก็บอกว่าไม่ต้องจ่ายละ ก็เลยจบกันไป เพราะเราก็คงไม่มีปัญญาจ่ายหรอกค่ะ เพราะหนี้จากการขอวีซ่าถาวรก็ยังไม่หมด ณ ตอนนั้น ทีนี้เค้าก็ขอใหม่ค่ะ แต่ขอ £200 พอ ๆ กับที่เราให้แม่ ซึ่งแต่ก่อนให้แม่น้อยกว่าสองร้อยค่ะ ซึ่งก็เท่ากับ 10,000 baht+fee 150 baht เค้าเหมือนจะอิจฉาที่่เราส่งเงินให้แม่น่ะค่ะ ก็เลยไม่ยอม อยากได้เท่า ๆ กัน ความคิดเห็นของเค้า เค้าคิดว่า ใครก่อเรื่อง ก็ต้องแก้เรื่องเองน่ะค่ะ แต่วัฒนธรรมเราสอนให้เรารู้จักกตัญญูกับผู้ให้กำเนิดหรือผู้ที่เลี้ยงดูเรามา และตอนทำงานอยู่ที่เมืองไทย ดิฉันก็ยังส่งเงินให้ที่บ้านใช้ด้วยเหมือนกัน แต่สามีก็บอกว่าตอนนี้เรามาอยู่อังกฤษแล้ว ควรที่จะนึกถึงเค้าก่อน ไม่ใช่พ่อแม่ เหมือนกับเรือที่มีรอยรั่ว ก็ต้องหาอะไรมาอุดรอยรั่วก่อน มันถึงจะไปถึงฝั่งได้ ไม่ใช่ไปตกแต่งเรือก่อน ก็เหมือนกับตัวเราที่เราต้องเอาตัวของเราให้รอดก่อน แล้วเราถึงจะไปช่วยเหลือคนอื่นได้น่ะค่ะ  สามีก็เปรียบเทียบให้ฟังแบบนี้ค่ะ ไม่รู้ว่าเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ได้อ่านตรงนี้เพิ่มเติมแล้ว จะมีความเห็นเพิ่มเติม สนับสนุนหรือขัดแย้งกันยังไงบ้างค๊ะ รับฟังความคิดเห็นทุกรูปแบบค่ะ ไม่ว่ากันค่ะ พูดตรง ๆ เลยยิ่งดี มันกินใจดีค่ะ ขอบคุณค่ะ แล้วเจอกันใหม่ค่ะ จากคุณ : weerawanq เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 05:42:09

ความคิดเห็นที่ 16   สามีดิฉันก็เป็นค่ะ เขาไม่ต้องการให้ส่งเงินกลับบ้าน ล่ะตั่งแต่หลวมตัวมาอยู่ที่นี้ ก็ได้แต่ส่งใช้หนี้ ซึ้งก็ส่งให้แค่ 100 ปอนด ซึ่งแม่ดิฉันต้องหากินเอาเอง ขนาดดิฉันไม่มีพ่อ น่ะค่ะ มีแต่แม่คนเดียว พี่ๆบางคนยังโชคดีที่ได้งานได้การทำ ดิฉันมาอยู่ที่นี้ ห้าเดือน ก็ยังทำงานไม่ได้ รายได้ไม่มี แฟนให้ใช้เดือนล่ะ 50 ปอดน ค่ะ ขนาดค่าจะไปต่อขอวีซ่า แฟนยังทำท่าจะไม่ออกให้เลย ก็ก้มหน้ารับกรรมไป เพราะเลือกที่จะมาแล้ว แต่ยังไม่ตัดสินใจมีลูกแน่นอน รู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัว แต่ก็พูดไม่ได้ กลับไทยก็ไม่ได้ อายคน ชอบพูด ชอบ นินทา  ขอให้รู้น่ะคะ ว่าไม่ได้ทุกข์คนเดียว แต่ก็สู้ต่อไปเถอะค่ะ เป็นกำลังใจให้เช่นกัน จากคุณ : quitenine12 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 02:18:24

ความคิดเห็นที่ 17   อ่านจบแล้วดิฉันคิดว่าตอนที่คุณเลือกสามีและตกลงใจจะมาเป็นภรรยาเค้า คุณไม่ได้ตกลงกันเรื่องเงินๆทองๆให้เรียบร้อยเสียก่อน ทำให้ภายหลังพบว่าความต้องการของคุณกับความต้องการของสามีและแนวทางในการดำเนินชีวิตร่วมกันของคุณทั้งสองคนนั้นมันไปกันคนละทาง สามีคุณไม่ผิดและไม่ได้เห็นแก่ตัว ผู้ชายที่ไม่ได้เลี้ยงดูภรรยาด้วยเงินหรือเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายและรับผิดชอบทุกอย่างในบ้านก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าเป็นคนที่แย่ซะทีเดียว มันขึ้นอยู่กับสถานะและความพร้อมของแต่ละคนด้วย หรืออาจเป็นความพอใจส่วนตัว หรือสังคมและการเลี้ยงดูที่แตกต่างกัน  ผู้ชายอีกมากมายในโลกนี้ที่ไม่ยินดีที่จะรับภาระทุกอย่างแต่เพียงผู้เดียวถึงแม้จะมีการงานที่ดีมั่นคง มีเงินมากมายก็ตาม บางคนต้องการคู่ชีวิตที่เท่าเทียมกัน แบบต่างคนต่างช่วยกัน ออกคนละครึ่ง ไม่ได้มีกฏตายตัวว่าถ้าเกิดเป็นผู้ชายแล้วจะต้องจ่ายทุกอย่างเสมอไป  และถ้าหากในกรณีที่ผู้ชายมีรายได้น้อยเราก็ควรพิจารณาด้วย ว่าเค้ามีกำลังหรือเปล่า ที่สามีคุณพูดก็มีเหตุผลตามแบบฉบับของเขาที่เกิดมาในสังคมที่ไม่ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่และญาติพี่น้อง  เค้าก็ไม่ผิด คุณก็ไม่ผิดที่ต้องส่งเสียทางบ้านและต้องกลับเมืองไทยทุกปี  สิ่งที่คุณพลาดไปคือคุณไม่ได้เลือกหาสามีที่ตรงสเป็คตามความจำเป็นของคุณ คุณไม่ได้ใส่ใจกับรายละเอียดปลีกย่อยเรื่องพวกนี้  เพราะจริงๆแล้วมีอีกมากมายที่ผู้ชายที่ถึงแม้จะไม่รวยแต่ก็เต็มใจและยินดีที่จะเลี้ยงดูภรรยา ส่งเงินกลับบ้าน หรือแม้แต่รับลูกติดของภรรยามาเลี้ยงอีกด้วยโดยไม่มีเงื่อนไข ชีวิตแต่งงานของแต่ละคู่จะไม่เหมือนกันเลย และไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้  และไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวว่าจะต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้  ไอ้แบบที่คนอื่นว่าดี บางคนอาจเห็นว่าน่าเบื่อ ตลก หรือแปลกประหลาดก็เป็นได้ และแต่ละประเทศ แต่ละสังคม แต่ละชนชั้น ก็มีความนิยมที่ต่างกันไป จะวัดได้อย่างไรว่าสามีใครดีกว่าใครเพราะมันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะหาคนที่ดีไม่มีข้อบกพร่อง หรือคนที่แย่มันไปซะทุกเรื่องเพราะแต่ละคนก้มีทั้งข้อดีและข้อเสียทั้งนั้น เพียงแต่ว่าใครจะรับได้มากน้อยแค่ไหน ก็เท่านั้นเอง สามีดิฉันไม่เคยมาออกอะไรให้ตั้งแต่สมัยเป็นแฟนกัน จนกระทั่งมาเป็นสามี ไม่เคยมีงานแต่งแค่จดทะเบียนสมรสเฉยๆ  แต่ดิฉันก็ไม่เคยคิดอะไรมาก ไม่ได้คิดว่าตัวเองไร้ค่า สามีไม่รัก หรือเป็นมนุษย์ที่ไม่มีเกียรติแต่อย่างใดเพราะรู้ว่านิสัยเค้าเป็นอย่างนั้นเองไม่ไช่คนที่ชอบอุปถัมภ์คนอื่น ไม่ไช่คนหวาน แต่ก็จริงใจและไม่ไช่คนงกและเห็นแก่ตัวแน่นอน ดิฉันดันเกิดมาเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง จึงไม่เคยเอาความรักหรือชืวิตตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร และก็ไม่เคยนึกอยากที่จะมีชีวิตแบบอื่น หรือตามที่เค้านิยมกันในหมู่คนไทย เช่นสามีต้องทำงานดีเป็นผู้บริหารระดับสูง ต้องมีเงินมาก มีบ้านเป็นของตัวเอง ไม่ให้ทำงานนอกบ้าน ตามแบบสูตรสำเร็จ  ซึ่งตามความเห็นส่วนตัวแล้วดิฉันเฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไรที่สามีไม่ได้เป็นแบบนั้น เพราะดิฉันหากินเองได้ไม่จำเป็นต้องมีคนเลียง ขอให้นิสัยดีและเราเข้ากันได้ก็พอใจแล้ว   อย่างของคุณมีอยู่แค่สองทางให้เลือกก็คืออดทน ปรับตัวไปตามแนวของสามี หรือไม่ก็ต้องเลิกแล้วหาใหม่เอาคนที่เค้าสามารถให้คุณได้มากกว่านี้  ดิฉันเป็นผู้หญิงบางครั้งยังอดสงสารผู้ชายไม่ได้เลยค่ะเพราะชีวิตพวกเค้านั้นมักจะมีความกดดันสูง ไม่ใจกว้างพอก็จะโดนด่าทันทีว่าเหนียว ใจดีเกินไปก็เป็นไอ้โง่ นะ เฮ้อ " เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก  เกิดเป็นชายนั้นยากกว่าหลายเท่า" จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 07:57:01

ความคิดเห็นที่ 18   คุณ Gisele น่าจะเกิดไปเป็นผู้ชายนะค๊ะ ดิฉันขอให้มีสามทางให้เลือกได้ไหมค๊ะ เพิ่มอีกข้อหนึ่งก็คือ อดทน แต่ให้สามีปรับตัวไปตามแนวทางของเรา ซึ่งตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมานั้น ดิฉันต้องปรับตัวไปแนวทางของเค้ามากกว่าค่ะ เอาใจเขามาใส่ใจเราตลอด แต่เค้าไม่รู้สึกที่จะเอาใจเราไปใส่ใจเค้าบ้าง การที่เค้าต้องการให้เรามาอยู่ที่นี่ด้วย เค้าก็น่าจะต้องรับผิดชอบเราให้เต็มที่ เพราะเราต้องจากบ้าน จากเมือง จากพ่อแม่และครอบครัวเรามาไกล เค้าควรที่จะใส่ใจเราทดแทนในส่วนที่เราต้องจากพ่อแม่มาเพื่อมาอยู่กับเค้า ดิฉันทราบค่ะว่า ในโลกนี้ไม่ได้มีคู่ของดิฉันอยู่คู่เดียว แต่ว่าที่ตั้งคำถามนี้ขึ้นมา ก็เพราะอยากจะรู้แนวทางในการดำเนินชีวิตคู่ของคู่อื่น ๆ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เพราะตัวเองก็ไม่ได้มีเพื่อนฝูงอะไรมากมาย และเพื่อน ๆ ที่รู้จักและอยู่รอบ ๆ ตัวเรา พวกเค้าก็ไม่ได้มีชีวิตคู่เหมือนแบบของดิฉัน ซึ่งนั่นก็แล้วแต่สถานภาพ สถานการณ์ของแต่ละคู่ หรือว่าบางทีก็อาจจะเหมือนกัน แต่นิสัยใจคอและจิตใจของสามีของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป บางคู่ก็ยินยอมซึ่งกันและกัน และไม่ยินยอมซึ่งกันและกันเหมือนอย่างคู่ของดิฉัน ภาระของเค้าก็คือภาระของเราด้วย แต่ภาระของเราก็ยังคงกลายเป็นภาระของเราวันยังค่ำ ดิฉันไม่เคยไปงอมืองอเท้าขอความช่วยเหลือจากเค้า เพราะก็เป็นคนหยิ่งและเก่งพอสมควร สามารถที่จะพึ่งตัวเองได้ แต่การที่เค้าเอาภาระของเค้ามาให้กับเรานั้น มันดูเหมือนจะไม่ยุติธรรม และดิฉันก็ยังช่วยเหลือเค้าอยู่เสมอ ๆ แต่เค้ากลับกลายเป็นโยนภาระอันนั้นให้เราไป สามีของดิฉันมีรายได้เยอะค่ะ แต่ว่าหนี้สินนั้นกลับเยอะกว่า และหนี้สินนี้ส่วนใหญ่มันก็มีก่อนที่ดิฉันจะอยู่ที่นี่เสียด้วยซ้ำ ชีวิตของคุณไม่ทราบว่าอิสระไหมค๊ะ แต่ของดิฉันไม่ ถ้าดิฉันไปทำงานเป็นพยาบาลที่จะต้องเข้าออกเวร ดิฉันไม่สามารถทำได้ค่ะ เพราะคุณสามีบอกว่า เราจะไม่มีเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน ทำงานมากไป ก็หาว่าไม่อยากให้ดิฉันเหนื่อย แต่อยากให้ดิฉันออกค่า contribution ด้วย ดิฉันขวนขวายที่จะหางานทำเพิ่มค่ะ แต่สามีก็พูดขัดขวางตลอด ว่าทำงานมากไป ก็เสียภาษีมากตามไปด้วย หรือว่าดีเหรองานนี้ คุณจะไม่ไหวนะและน่ารังเกียจด้วย blah blah blah คุณ Gisele ดีแล้วล่ะค่ะ ที่พอใจกับชีวิตคู่ที่เป็นอยู่ ซึ่งถือตามหลักธรรมมะที่ว่า รักคนอื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน คือว่ามีแต่ให้น่ะค่ะ คุณคงเป็นคนที่มีจิตใจดี ก็เลยอยู่อย่างมีความสุขและถือสัจจธรรมของชีวิตเป็นที่ตั้งด้วย ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : weerawanq เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 21:39:33

ความคิดเห็นที่ 19   สู้ๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 53 16:23:24 จากคุณ : kittie_ying เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 53 08:05:19

ความคิดเห็นที่ 20   อ่านแล้วขอออกความเห็นบ้างนะคะ ออกเงินกันครึ่ง ครึ่งก็แฟร์ดีค่ะ แต่........ เรื่องอื่นๆต้องรับผิดชอบกันครึ่งๆด้วยนะคะ เช่นงานบ้าน ต้องแบ่งกันดูแล(แบ่งเวรกันทำงาน ถ้าสามีไม่ทำคุณก็ไม่ต้องไปยุ่ง) ค่าใช้จ่ายในบ้าน(เฉพาะคุณกับสามี)ก็ต้องหารสอง ลูกติดสามีก็ยกให้เป็นภาระของเขา ดังนั้นเขาต้องจ่ายในส่วนของลูกด้วย ทำบัญชีครัวเรือนกันให้เห็นจะ จะเลย เรื่องส่วนตัว(จะทำงานอะไร,จะใช้เงินยังไง,จะเลี้ยงดูญาติพี่น้องฯลฯ) life styleต่างๆต้องห้ามก้าวก่ายกัน และเรื่องบนเตียงต้องแล้วแต่ความพอใจ หมดยุคสมัยแล้วที่ผู้หญิงต้องมานั่งเป็นนางทาส จดทะเบียนสมรสกับเขาแต่คุณต้องใช้ชีวิตไม่ต่างจาก maid บ้านฝรั่ง แบบนี้ก็ไม่ไหวอ่ะค่ะ สามีคุณ งกเกินค่ะ แนะนำให้พูดกับเขาตรงๆเลยค่ะ บอกว่าคุณอึดอัดใจเรื่องอะไรบ้าง และอยากให้ปรับตัวกันยังไง ถ้าปรับกันไม่ได้ก็ ขอให้คุณตกลงไปตามเห็นสมควรค่ะ คุณควรจะรักตัวเองให้มากที่สุด ไหนๆก็ต้องหารสองไปซะทุกเรื่อง แต่งงานกันทั้งทีแต่ปราศจาก คำว่า ร่วมทุกข์ร่วมสุข กลายเป็นชีวิตหารสองซะงั้น  ไม่ต่างอะไรกับอยู่คนเดียวเลยค่ะ งั้นทำคนเดียวกินคนเดียวดีกว่าอีกค่ะ เรื่องบนเตียงก็ไม่ต้องไปปรนเปรอใครด้วย ถ้าเขาทวงบุญคุณเรื่องเงินที่ส่งให้คุณ ก็ให้คุณพูดไปตรงๆเลยว่า คุณเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะมาโดนทวงบุญคุณ สรุปว่าคุณกำลังจะบอกว่าคุณจ่ายเงินจ้างฉันมาเป็นเมียและคนใช้ ให้คุณใช่ป่ะ ถึงมาทวงตังกันอย่างนี้ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 00:12:20

ความคิดเห็นที่ 21   ขอบคุณค่ะ คุณ kittie_ying ที่ให้กำลังใจ ทุกวันนี้ก็พยายามเอาหลักธรรมะเข้ามาประคับประคองจิตใจให้อยู่อย่างมีความสุข (แต่ไม่แท้จริง) และสู้ ๆ ต่อไปค่ะ สำหรับคุณน้องจุ่น ก็ขอขอบคุณหรือขอบใจที่ให้คำแนะนำค่ะ เดี๋ยวนี้สามีดิฉันก็พยายามที่จะช่วยทำงานบ้านแล้วค่ะ แต่ก็แค่บางอย่างและก็ไม่ได้ช่วยทุกอย่างและก็ไม่ได้ช่วยทำอย่างครึ่ง ๆ หรอกค่ะ ถ้าให้เอ่ยถามความช่วยเหลือ ก็เหมือนกับว่าเราไปบ่น ๆ อะไรให้เค้าฟัง เค้าก็รำคาญอีก และถ้าทำ ก็ทำแบบขอไปทีค่ะ หรือไม่ก็ทิ้งเอาไว้อีกหลายวัน กว่าจะทำ นั่นคงจะไม่ทันดิฉันแล้วล่ะ เรื่องลูกติด เค้าก็บอกอีกว่า ลูกเค้าก็เหมือนลูกเรา แต่ก็ลูกเค้าก็ดื้อเอามาก ๆ ซะด้วย ดิฉันก็ไม่ไหวน่ะค่ะ ควบคุมไม่ได้น่ะ ขนาดตัวพ่อเอง ยังควบคุมลูกเองไม่ได้เลย และดิฉันก็ไม่อยากจะว่าหรือด่าหรือตะคอกใส่ด้วย ก็เลยจะพยายามอยู่ไกล ๆ และไม่ยุ่งจะดีกว่า แต่ก็ยังจะช่วยดูแลลูกเค้าบ้างในบางอย่างเท่านั้น แต่ก็ยังดีที่ลูกเค้าก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเราค่ะ แต่ก็แค่ดื้อและซนตามประสาเด็กที่เลี้ยงมาแบบตามใจน่ะ ส่วนเรื่องส่วนตัวเหรอค๊ะ ก็ไม่ได้เป็นตัวของตัวเองหรอกค่ะ คุยกับใครทางโทรศัพท์หรือส่งข้อความหากันก็ถูกถามตลอดว่าใคร คุยกันเรื่องอะไร หรืออย่างพิมพ์อะไรบนคอมฯ หรือเล่นเน็ตอยู่ ก็จะถามว่าทำไร แต่ก็ยังดีค่ะ ที่เค้าไม่เคยมานั่งค้นดูของส่วนตัวน่ะหรือว่าเช็คมือถือเราดู เรื่องทวงบุญคุณ ก็เคยพูดว่าจะจ่ายคืนให้ เค้าก็บอกอีกว่าไม่เอา เวลาพูดว่าที่เค้าเอาเรามาอยู่ที่นี่ ก็เพื่อให้มาเป็นทาส เค้าก็บอกว่าเค้าก็เป็นทาสเหมือนกัน เพราะทำงานแต่ไม่ได้ใช้เงิน (เงินไปใช้หนี้กับใช้ดำรงชีวิตหมด) สรุปว่า ไม่ว่าเราจะพูดอะไร เค้าก็จะสามารถเถียงกลับได้หมด เวลาดิฉันจะขอมานั่งคุยกับเค้า  เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยพูด พอวันพรุ่งนี้มาถึง ก็ไม่คุยค่ะ ไม่ว่าง ยังไม่อยากคุยหรือไม่ก็ทำเป็นลืมไปซะ แต่อย่างไรซะ สักวันจะต้องมานั่งคุยกันค่ะ ให้มันรู้กันไปเลยว่าจะเอายังไงให้เมื่อเค้าก็อยากจะให้ดิฉันอยู่ดูแลเค้าไปชั่วชีวิต จากคุณ : weerawanq เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 04:02:18

ความคิดเห็นที่ 22   มันขึ้นอยู่กับคุณอ่ะค่ะ ว่าคุณจะได้ได้ไหม แล้วจะทนไปนานเท่าไหร่ คุณต้องเรียกคุยอย่างเร็วที่สุดค่ะ อึดอัดอะไรก็บอกเขาไป ถ้าเค้าอยากให้คุณอยู่ดูแลเค้าไปตลอดชีวิตเค้าก็ต้องปรับตัว ด้วยค่ะ คุณไม่ใช่maid แต่เป็นคู่ชีวิตคู่ชีวิตเคาอยู่กันแบบต้องดูแลซึ่งกันและกัน แชร์ทั้งทุกข์และสุข เค้าอยากให้คุณปรับตัวตรงไหน คุณอยากให้เค้าปรับอะไร ถ้าเขาปรับไม่ได้ก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้วค่ะว่าจะยอมรับสภาพชีวิต แบบนี้ได้รึเปล่า จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 13:48:16

ความคิดเห็นที่ 23   เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้คำแนะนำอะไรดี เพราะไม่เคยมีชีวิตคู่แบบจริงจังด้ยครับ ผมเห็นด้วยกับ คห ข้างบนครับว่าลองหาโอกาสคุยกับสามีคุณดูสักครั้ง ให้มันจริงจังหน่อย ลองคุยดูว่าอนาคตเราจะเป็นอย่างไร มีความมั่นคงอะไรบ้าง เพราะว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คุณเองก็คงไม่มีความมั่นใจ/มั่นคงในอนาคต ในขณะที่อายุก็มากขึ้นทุกวันๆ ถ้าหากในอนาคตเกิดมีปัญหาและเลิกทางกัน ไม่มีเงินเก็บสำรองไว้ คงลำบากน่าดูครับ ทางที่ดีลองหาโอกาสคุยกับคุณสามี วางแผนอนาคตกัน ให้เหมือนกับตอนก่อนย้ายมาอยู่อังกฤษ แต่คงต้องพยายามคุยดีๆ อย่าให้เกิดการทะเลาะกันนะครับ เดี๋ยวเรื่องจะไปกันใหญ่ ถ้าคุยแล้วมีแนวโน้มว่าไม่มีอะไรดีขึ้นแน่ๆ สามีไม่คิดจะให้ความมั่นใจและมั่นคงในอนาคตได้ และคุณเองคิดว่าอาจหมดความอดทนสักวันใดวันหนึ่งแน่ๆ (แต่ตอนนี้ยังพอทนอยู่ด้วยกันได้เพราะความรักและความดีข้ออื่นๆของเขา) ลองเตรียมตัวและวางแผนแบบนี้ดีไหมครับ (ต้องขอโทษด้วยหากคำแนะนำไม่เหมาะสม หรือดูเหมือนกับผมมองด้านวัตถุไปนิดนึง) - ทนอยู่แบบนี้ไปก่อน พยายามอย่ามีเรื่องกับสามี พยายามมองข้อดีของเค้าด้านอื่นๆเพื่อเอามาทดแทนข้อบกพร่องอื่นๆ ในขณะเดียวกันก็พยายามเก็บออมให้มากที่สุด ประหยัดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อว่าเราจะได้มีเงินเก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉิน - คิดเสียว่าตอนนี้อยู่กับเค้าก็ยังไม่ต้องเสียค่าบ้านคนเดียว ถ้าเลิกตอนนี้แล้วต้องออกไปอยู่ตัวคนเดียว ค่าใช้จ่ายอาจจะต้องเพิ่มมากขึ้น มอีกปีนึง มเติมพว - ลองยอมคิดถึงบ้านเพิ่มอีกปีนึง บอกที่บ้านว่าปีนี้ไม่กลับเพราะมีธุระ งานฯลฯ แล้วเอาเงินค่าเครื่องกับค่าใช้จ่ายที่ไทยเป็นเงินออมหรือกันให้เป็นเงินที่ส่งให้ทางบ้านที่ไทยเป็นเดือน เพื่อที่คุณจะได้มีเงินออมยามฉุกเฉิน - นอกจากทำงานที่ทำอยู่ ลองหาเรียนพวกวิชาชีพเพิ่มเติม พวก skills ต่างๆ เพื่อใช้ในการประกอบอาชีพในอนาคต ถ้ามีทักษะเพิ่มมากขึ้น อาจได้ทำงานที่มีรายได้เพิ่มขึ้นครับ - ถ้าเมื่อไรคิดว่าทนชีวิตคู่ไม่ไหวจริงๆ คงต้องเลิกแน่ ลองคุยกับสามีอีกครั้ง เอาให้รู้กันไปเลยว่าจะเอายังไง เพราะถ้าเป็นแบบนี้เราคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว แต่ก่อนคุยต้องมั่นใจว่าถ้าต้องถึงขั้นเลิกกันแล้วคุณมีเงินออมพอ มีงานที่ได้รายได้พอ สำหรับการเลี้ยงชีพและอยู่ต่อไปในอังกฤษด้วยตัวคุณเอง (เพราะคิดว่าคุณคงอยู่ที่อังกฤษต่อ) หรือสามารถทำงานที่นี่แล้วเก็บเงินให้ได้พอสมควรสำหรับการกลับไปตั้งตัวที่ไทย ผมอาจจะมองจากมุมมองของคนที่ยังไม่มีชีวิตคู่ ไม่รู้ว่าจะเอาไปประยุกต์ใช้ได้ในชีวิตจริงหรือเปล่า เพียงแต่ผมมองว่าในชีวิตจริง เมื่อเรามาอยู่ต่างประเทศ ไม่มีพ่อแม่พีน้องอยู่ด้วย เงินเป็นสิ่งสำคัญที่สุด (จริงๆแล้วสามีน่าจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดถ้าสามารถสร้างความมั่นคงในอนาคตของเราได้) เพราะถ้าไม่มีเงินก็คงจะยังชีพอยู่ต่ออย่างลำบากทีเดียว จะทำอะไรก็ทำไม่ได้ ขอให้พบทางออกเร็วๆนะครับ พยายามปรับตัวเข้าหากันอีกสักนิด (โดยเฉพาะคุณสามี) พยายามคิดถึงสิ่งดีๆที่เค้าทำให้เรา จะได้ไม่เศร้าเวลาที่อยู่ด้วยกัน ขอให้คุณและสามีพบกันครึ่งทางแบบพอใจกันทั้งคู่และมีชีวิตคู่ที่มีความสุขและมั่นคงครับ ป.ล. ผมยังคงเห็นด้วยเรื่องส่งเงินให้ทางบ้านที่เมืองไทย จะมากหรือน้อยก็แล้วแต่ตามความสามารถที่เราสามารถทำได้ คิดว่าเราไม่ได้อยู่ไทยดูแลแม่แล้ว ขอส่งเงินเล็กน้อยช่วยทางอ้อม เป็นความสุขทางใจอย่างนึงครับ จากคุณ : C เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:54:48 A:109.246.5.90 X: TicketID:253731

ความคิดเห็นที่ 24   ดิฉันเป็นคนนึงที่กำลังจะตัดสินใจอยู่กินกับสามีอังกฤษ แต่ไม่แน่ใจว่าการตัดสินใจของฉันจะถูกหรือผิด เพราะว่าเค้าไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับดิฉันตามขนมธรรมเนียมประเพณีไทย พูดง่าย ๆ คือเค้าไม่อยากจ่ายค่าสิดสอดให้กับทางครอบครัวของดิฉัน เค้าอยากแค่จดทะเบียนสมรสกับดิฉันเท่านั้น เค้าไม่ต้องการที่จะมีค่าใช้จ่ายสำหรับงานแต่งงาน ส่วนเรื่องค่าใช่จ่ายต่าง ๆ เราได้ตกลงกันว่า หากดิฉันยังไม่มีงานทำ เค้าจะจ่ายเงินค่าดูแลบ้านเดือนละ £200 แต่หากว่าดิฉันมีงานทำ เค้าไม่ให้ค่าดูแลบ้านแล้วเพราะว่ามันคือหน้าที่ของดิฉัน ส่วนเรื่องรายได้จากการทำงาน ห้ามส่งกลับไปเมืองไทยเด็ดขาด ให้เก็บไว้ 3 ส่วน ส่วนที่ 1 สำหรับบัญชีร่วมเพื่อ holiday และข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นใหม่ในบ้าน ส่วนที่ 2 สำหรับค่าอาหาร และส่วนที่ 3 สำหรับเก็บหรือซื้อของส่วนตัว ส่วนค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ภายในบ้านเค้าจะเป็นคนดูแลเอง ดิฉันคิดอยู่ 3 เดือนแล้วยังลังเลไม่กล้าที่จะตัดสินใจไปอยู่กินกับเขา จากคุณ : นกเล็ก (baubaan) เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 23:26:29

ความคิดเห็นที่ 25   ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา สามีดิฉันก็เป็นคนจ่ายตลอดไม่ว่าจะเป็น ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าอาหาร และอะไรต่อมิอะไรอีกจิปาถะ รวมไปถึงค่าไปเที่ยวตามที่ต่าง ๆ ดิฉันไม่มีปัญญาไปจ่ายอะไรหรอกคะ เพราะว่าวัน ๆ ก็ต้องเก็บแรงไว้สู้กับเจ้าจอมซนสองคน... จากคุณ : สาวน้อยในยูเค เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 22:12:26 A:192.168.0.240 X:86.128.114.123 TicketID:260453