ความคิดเห็นที่ 2 |
|
คงต้องทำใจนะคะ ว่าเราหวังได้ แต่ไม่ได้แปลว่าลูกจะทำได้อย่างที่คุณหวัง ไม่ว่าเรื่องเรียน การใช้ชีวิต ฯลฯ
ที่พูดเช่นนี้เพราะดิฉันเองก็ประสบอยู่
ลูกดิฉันก็เรียนไม่ค่อยเก่ง เรียกว่าแค่พอไปได้เท่านั้น ช่วงเรียนมัธยมก็ยังหาตัวเองไม่พบว่าจะไปทางไหนดี ดิฉันก็เลยไปหาลู่ทางจะให้เรียนการโรงแรม อย่างน้อยก็ยังพอแน่ใจได้ว่าจบมาก็ยังสามารถหาทำงานทางสายนี้ได้ แล้วถ้าอยากจะเรียนต่อไปจนถึงระดับสูง ๆ กว่านั้นค่อยว่ากันอีกที
ถามว่าผิดหวังไหม ผิดหวังมาก เพราะทั้งพ่อเขาและดิฉันจัดได้ว่าเป็นคนรักเรียนและเรียนดีทั้งคู่ แต่ทำไมลูกคนเดียวไม่ได้ดั่งใจ ทั้ง ๆ ที่เราก็ให้เขาเต็มที่
แต่พอโตขึ้นมาหน่อย ดิฉันให้มาเรียนโรงเรียนเอกชนที่อังกฤษนี่ เพื่อเตรียมเข้ามหาวิทยาลัย ก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เพราะครูเข้มงวดมาก อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่มีแต่คนตั้งใจเรียน ก็เลยเปลี่ยนไป ตั้งใจเรียนมากขึ้น เพราะไม่ได้เป็นคนฉลาด แต่อาศัยความขยัน
เมื่อจะเข้ามหาวิทยาลัย ดิฉันก็ไม่ได้ไปบังคับว่าจะเรียนอะไร ให้เขาทำตามอย่างที่ใจอยาก เพราะมีความเชื่อว่า ถ้าเขามีความชอบ น่าจะทำในสิ่งนั้นได้ดี ทั้ง ๆ ที่ตัวเองมองไปแล้ว จบมาท่าจะหางานยากอยู่ แต่ก็ไม่อยากไปบังคับใจ เดี๋ยวจะพาลเรียนไม่ได้ดีแล้วเลยหมดกำลังใจ ซึ่งไม่เป็นผลดีกับใครเลย
เมื่อมานึกถึงตัวเอง ถูกพ่อแม่บังคับให้เรียนทางนั้น ทางนี้มาตลอด ไม่มีสิทธิ์ได้หืออือ เพราะเป็นลูกสมัยเก่า จนบัดนี้ยังนึกเสียใจที่ไม่ได้เรียนและทำงานในสิ่งที่ตนเองรัก
ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ คุยกับลูกนะคะ ค่อย ๆ หาทางออกกันไป
| จากคุณ |
:
Amber n the Gang   
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 มี.ค. 53 20:38:55
|
|
|
|
