|
ความคิดเห็นที่ 52 |
|
คุณ อิสวาสุ ค่ะ
ขอบคุณเช่นกันค่ะสำหรับคำตอบ เรื่องการจะเสี่ยงไม่เสี่ยงนั้น ถูกอย่างที่ว่าค่ะว่าเป็นเรื่องของ นานาจิตตัง
สำหรับสิงห์ฯ สงสารเด็กๆ เช่นกันที่น้องๆ อาจคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็ก ก็ทำงานสุจริตไม่ผิดอะไร ทำไมกลายเป็นเรื่องใหญ่
และสิงห์กลับรู้สึกว่าเรื่องนี้อาจจะเป็น "ประสบการณ์ที่ดีมาก" สำหรับเด็กๆ เหล่านั้นที่จะเรียนรู้สิ่งอื่นนอกเหนือไปจากหนังสือเรียน ว่าโลกนี้ยังมีอีกหลายมุม
หลายประเทศไม่ได้ใจดีเหมือนพี่จราจรบางประเทศที่ไหว้ขอโทษแล้วปล่อยไป
ต่อให้ยกมือไหว้ประหลกๆ ร้องไห้น้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด แต่ไปรษณีย์ก็ไม่ยอมประทับตาวันก่อนให้ ทั้งๆ ที่ผ่านเที่ยงคืนมาแค่สิบห้านาที (โดยที่คุณกำลังยืนต่อคิวอยู่ตั้งแต่ห้าทุ่มสี่สิบ ทำให้รุ่นพี่สามคนต้องซ้ำป.โทอีกปีนึงเพราะส่งทีซิสไม่ทัน)
สิ่งที่รุ่นพี่เหล่านั้นต้องเจอก็คือ เสียงานที่หามาได้อย่างยากลำบาก (ใครเคยหางานในญี่ปุ่นคงรู้ โหดและเหนื่อยที่สุดติดอันดับโลก), ต้องลงเรียนต่ออีกปี (เสียเงิน)ฯลฯ
คนไทยเราเจออย่างนี้ บอกว่าประเทศนี้ตรงเป็นไม้บรรทัดไม่มีคดงอ (สิงห์ฯ ก็คิดเหมือนกัน เวอร์กว่านี้มีอีกไหม)
แต่ทั้งหมดก็นับเป็นประสบการณ์และได้เรียนรู้ว่า "โลกเรามันกลมนัก ความแตกต่างช่างหลากหลาย"
สิ่งที่คิดว่าทำได้ง่ายในบ้านเกิดเมืองนอนเราอาจจะทำได้ยากในหลายที่ ในขณะที่สิ่งที่ทำได้ยากในบ้านเมืองเรา กลับทำง่ายในหลายที่ สิงห์ฯ คาดว่าน้องๆ ที่ไปครั้งนี้คงเสียประวัติ เสียเงิน เสียเวลา เสียขวัญ เสียอะไรมากมาย แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ได้เรียนรู้ประสบการณ์ที่ดีต่อชีวิตค่ะ
ไม่มีใครไม่เคยทำผิด การให้อภัยเป็นสิ่งที่ประเสริฐยิ่ง แต่คนเรามีสติและปัญญาที่เอาไว้ใช้ในการ "เรียนรู้" ค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนก้าวต่อไป
จากคุณ |
:
สิงห์ใต้เงาจันทร์ (ise...)
|
เขียนเมื่อ |
:
6 มี.ค. 53 22:58:11
|
|
|
|
|