ความคิดเห็นที่ 1   มาจากครอบครัวทหารเหมือนกันค่ะ เข้าใจอารมณ์ จขกท. ดี... จากคุณ : BlackmagicW เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 09:41:55

ความคิดเห็นที่ 2   สมัยนี้ ก ไก่ ข ไข่ ยังท่องกันว่า ท ทหารอดทน  หรือเปล่า แล้ว พ่อไม่ได้สอนหรือว่า อย่าไปคุยอวดกับคนอื่น จากคุณ : ธนิตา เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 10:36:56

ความคิดเห็นที่ 3   -เบี้ยเลี้ยงพิเศษเพื่อครอบครัว แลกกับความห่างจากลูกเมีย  ลูกไม่รู้หรอกน่ะว่ามันเชื่อมเพียงสายใยความห่วงและความคิดถึงจากใจแม่  ภาพการต่อคิวคุยโทรศัพท์ทางไกลผ่านวิทยุจากปัตตานีผ่านสัตหีบมาระยองของบรรดาแม่บ้านทหารตอนดึกๆ  รอ2-3ชั่วโมงกับเวลาที่คุยด้วยเพียง3นาที  แต่เมื่อคุยจบ   แม่กลับมาแอบสะอื้นต่ออีกเป็นชั่วโมง ลูกมองเพียงพอพ่อกลับมามีขนมแปลกๆของเล่นดีๆมาฝาก(มารู้ทีหลังว่ามีเวลา30นาทีก่อนบินกลับ "วิ่งร้อนรน"  บอกให้กัน ซื้อฝากกัน แย่งเมื่อของขาดชุลมุนวุ่นวายกันในกลุ่มทหารเพื่อนๆพ่อ    เพื่อหาซื้อให้ลูกเมียเมื่อได้รับเงินเบี้ยเลี้ยงก่อนกลับบ้าน   ความหมายของคำว่า"เบี้ยเลี้ยงพิเศษ"เมื่อโตจึงรู้ได้ลึกซึ้งนัก จากคุณ : ยิบยอง เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 10:40:56

ความคิดเห็นที่ 4   พ่อสอนว่า เป็นลูกทหารต้องอดทน เหมือนกันค่ะ คุณปู่ จขกท. ร่วมสงครามเวียดนามด้วยเหรอคะ พ่อดิฉันก็ร่วมด้วยค่ะ แต่เป็นทหารบก พ่อและแม่เป็นแรงบันดาลใจในทุกวันนี้ค่ะ They are wind beneath my wings. จากคุณ : Imperfect Mom เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 10:52:09

ความคิดเห็นที่ 5   คุณพ่อเราก็เป็นทหารบก เคยร่วมรบในสงครามเวียดนามด้วย พ่อเคยเล่าให้ฟังว่า เห็นเพื่อนหลายคนโดนระเบิดขาขาดต่อหน้า บางคนก็โดนกับระเบิดในระหว่างเดินลาดตะเวนแล้วตายต่อหน้าเลยก็มี ทุกวันนี้ทำให้คุณพ่อหูค่อนข้างตึงค่ะ เวลาพูดกับท่านต้องคุยดัง ๆ ไม่งั้นไม่ได้ยิน พ่อพูดเสมอว่า เป็นลูกทหารต้องอดทน ไม่ใช่เอาแต่ใจตัวเอง พ่อเงินเดือนน้อย คงไม่มีปัญญาซื้อของแพง ๆ ได้หรอก แต่ถ้าลูกอยากได้จริง ๆ ก็เก็บออมเอานะลูก ตั้งแต่นั้นมา เวลาเราอยากได้อะไร ไม่เคยงอแงเลย เก็บหอมรอมริบด้วยตนเองมาตลอด อยากไปเที่ยวไหน ไม่เคยขอเงินทางบ้านแม้แต่น้อย ทำงานหลังเลิกเรียนตลอด จากคุณ : goodjob เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 11:12:12

ความคิดเห็นที่ 6   ครอบครัวดิฉันไม่ได้เป็นทหารแต่สามีเป็นอดีตทหารเรืออเมริกัน ปู่เขาก็เป็น พ่อเขาก็เป็นสมัยสงครามเกาหลี เขาเป็นเจเนเรชั่นที่สามที่เป็นทหาร แต่เขาบอกเลยว่าไม่อยากให้ลูกเป็นทหาร ไม่ใช่ว่าไม่รักแผ่นดินนะ แต่เพราะเขาผ่านมาเยอะ เป็นทหารแนวหน้ามันลำบาก สาหัส ไม่อยากให้ลูกต้องเผชิญอย่างที่เขาผ่านมา เวลาเขาเล่าเรื่องสมัยสงครามหรือเกร็ดต่าง ๆ เราก็เข้าใจเลยทีเดียว ความรักชาติมันฝังอยู่ในเลือดจริง ๆ สำหรับทหารแล้วเวลาเห็นธงชาติโบกไสวมันมีความหมายลึกซึ้งกว่าแค่ธงที่พัดไปมา แต่เป็นการต่อสู้และเลือดเนื้อที่สูญเสียเพื่อปกป้องสิ่งนี้ จากคุณ : Sunny Shiny Day เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 11:35:16

ความคิดเห็นที่ 7   พ่อก็เคยไปเวียดนามเหมือนกัน แต่พ่อของลูกเป็นตำรวจตระเวนชายแดน ทำงานคู่กับทหารด้านชายแดนตะวันออก เคยโดนกับสะเก็ดระเบิดเกือบตายเพราะเสียเลือดมาก ลงจากเขาก็ไม่ได้เพราะฝนตกหนัก ไม่มีรถ ต้องเดินอย่างเดียว ลูกน้องก็ช่วย ๆ กันห้ามเลือดและช่วยกันได้เท่าที่มีกำลัง ก็ไม่ยอมไปโรงพยาบาล รักษาตามมีตามเกิดบนเขา ใช้สมุนไพรบ้าง จนกระทั้งสับเปลี่ยนกำลังถึงได้ลงมาจากเขา ก็ไม่ได้คิดจะไปหาหมออีกแหละ สุดท้ายเขาก็เสียชีวิตที่ชายแดน เพราะเขารักชายแดน ไม่ยอมย้ายกลับมาอยู่กับครอบครัว ได้เจอกันเดือนละหน คือให้พักได้ 5 วัน เดินทางไปกลับ 2 วันเหลือเวลาจริง ๆ 3 วันหากบ้านเมืองปกติ แต่ถ้ามีรบหรือม็อบก็ต้องุถูกส่งไปประจำจนกว่าสถานการณ์จะกลับสู่ปกติ ถึงจะได้มีโอกาสมาพบลูก วันเผาศพเขาก็ปลื้มใจที่เขาสละชีวิตเพื่อชาติ จากคุณ : - [ ] จากคุณ : คนอยู่ไกล เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 14:13:31 A:203.194.62.2 X: TicketID:205581

ความคิดเห็นที่ 8   พ่อผมตอนนี้ เลือกที่จะไปทำงานเพื่อชาติใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ทั้งที่อยู่ กทม ก็ได้ แต่ด้วยเหตุผลที่ว่าก่อนเกษียณ อยากมาทำประโยชน์เท่าที่ทำให้ได้เพื่อตอบแทนชาติ (เพราะว่าชีวิตที่มีวันนี้ได้ก็มาจากภาษีของชาติ พ่อผมได้รับทุนมาเรียนนายร้อยที่ West Point เรียนโท เอก ต่อที่  MIT และ Stanford) มีโอกาสที่สามารถเลือกทำงานในหลายบริษัทที่อเมริกา ตั้งแต่ตอนเรียน เพราะทุนที่ได้ ไม่ได้ มีกระดาษสัญญามาผูกมัด แต่มันร้อยเรียงด้วยใจ ทำงานทำการเติบโตมาเรื่อยๆ ไม่เคยคดโกง ไ่ม่มีใต้โต๊ะ แม้กระทั่งน้ำมันที่มันเบิกๆได้ สำหรับพ่อ เวลาไปไหนถ้าเป็นส่วนตัว พ่อไม่เคยเอามาใช้เลย เติมคืนตลอด จนเมื่อไม่นานมานี้ มีการปรับย้าย พ่อผมหลุดจากตำแหน่งที่คิดว่าจะอยู่กับกรมนี้จนเกษียณ กลับกลายโดนพิษการเมืองเล่นงาน พ่อก็เลยเลือกที่จะไปทำงานที่ใต้ มากกว่าที่จะมาได้ ตำแหน่ง แล้วไปเข้าไปทำงานในวัง ด้วยเหตุผลที่มี คืออยากไปช่วยเหลือคนที่เดือดร้อนจริงๆ ในบั้นปลายชีวิต ที่บ้านก็พูดไรกันไม่ออกเลย ในเมื่อเป็นความสมัครใจของพ่อเอง ตัวผมก็อยู่ที่อเมริกา ก็ได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้แคล้วคลาดปลอดภัยกันทั้งหมด คิดถึงพ่อที่สุดเลย แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 18:57:44 จากคุณ : หน้าตัวผู้ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 18:56:20

ความคิดเห็นที่ 9   กระทู้นี้อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ^_^ จากคุณ : hecate เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 19:33:36

ความคิดเห็นที่ 10   ดีใจที่ได้รู้ว่า ห้องไกลบ้านก็มีลูกทหาร ตำรวจ เยอะเหมือนกันเยอะ อยากให้รู้ว่า ทหาร ตำรวจ ไทยดีๆก็มีเยอะแยะ จากคุณ : Traplady (Traplady) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 01:02:24

ความคิดเห็นที่ 11   เลือดนักรบผู้องอาจ             เลือดนักรบ ผู้องอาจ นะ ชาติเชื้อ                  ชื่อยังเหลือ เมื่อร่างลับ ดับสลาย                         เกียรติชายชาญ ทหารไทย ย่อมไว้ลาย                                ยอมวางวาย ชีวาตม์ เพื่อชาติเรา         ทิ้งร่างไป มิใช่สิ้น วิญญาณกล้า              ยังฝากค่า ดำรงคุณ เท่าขุนเขา                   เกียรติและนาม คู่ความดี ที่นานเนา                        ไฟจะเผา ลมจะพลิ้ว ไม่ปลิวเลย....           ชื่อย่อมอยู่ ชูวงศ์ ธำรงศักดิ์                 ลูกที่รัก จงเชิดหน้า อย่างผ่าเผย                       ก้าวต่อไป ข้างหน้า อย่าเฉยเมย                             เกลือไม่เคย สร่างความเค็มเต็มเม็ดเกลือ               มิระย่อท้อใจในวันนี้                    เพราะยังมีสิ่งหนึ่ง ซึ่งยังเหลือ                            เลือดนักรบผู้องอาจ นะ...ชาติเชื้อ                                   เจ้าเป็นเครือวานวงศ์ จงภูมิใจ ...                                      กริชนาคราช   ในบทกวีนี้ มีคำตอบสำหรับประเด็นกระทู้นี้ครบถ้วน ขอมอบเป็นพลังแรงใจ แก่ลูกหลานทหารไทย ทุกเหล่าทัพ และเชื้อสายข้าราชบริพารผู้จงรักภักดี เกียรติศักดิ์ของชายชาญชาตินักรบ คือเสียสละ กล้าหาญ และอดทน ค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 53 12:52:19 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 01:27:26 จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 01:23:34

ความคิดเห็นที่ 12   ขอมอบเพลง มาร์ชสี่เหล่า ให้กับเชื้อสายนักรบทุกเหล่าทัพค่ะ ไม่มีสิ่งใดจักยั่งยืนอยู่บนผืนหล้า นอกจากคุณค่าความดี ศักดิ์ศรีสามารถ ยืนตรงองอาจทระนงที่จะพิทักษ์ปกป้องชาติศาสนา สถาบันกษัตริย์ให้สถิต ธำรงเป็นความภาคภูมิใจของแผ่นดินไทยไม่มีเสื่อม ถอน หรือระย่อถอยหนี คุณงามความดีเท่านั้น ที่จักเป็นตราแห่งเกียรติศักดิ์ให้ลูกหลานระลึกถึงเสมอ เพราะเมื่อวายชนม์ไปแล้ว ทรัพย์หลวง เหรียญตรา เครื่องราชอิสริยาภรณ์ ล้วนต้องส่งคืนแก่หลวงท่านทั้งหมด เหลือเพียงบันทึกชื่อเป็นประวัติแก่สกุล   เป็นกำลังใจให้น้องๆ และเพื่อนๆค่ะ   แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 53 12:51:22 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 01:46:06 จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 01:43:55

ความคิดเห็นที่ 13   ไม่ได้เป็นลูกทหารค่ะ และในครอบครัวไม่มีใครเป็นทหารเลย ยกเว้นน้าชายหนึ่งคนเป็นทหารเกณฑ์ แต่บ้านเราสมัยก่อนเป็นจังหวัดที่ติดชายแดนกัมพูชา (ตอนนี้แยกจังหวัดเลยไม่ติดแล้ว) สมัยเด็กๆ จะเห็นรถถัง รถทหาร วิ่งผ่านหน้าบ้านเสมอ (เราเกิดตอนเขมรแตกค่ะ) เพื่อสับเปลี่ยนกำลัง เราเลยซาบซึ้งเสมอกับคำว่ารั้วของชาติ เพราะเรารู้คุณค่า เพราะถ้าไม่มีทหารหาญ จำนวนหนึ่งยอมสละชีวิต (และชีวิตครอบครัวเพราะต้องอยู่ห่างไกลกัน เงินเดือนก็ไม่ได้มากมายตามเงินเดือนข้าราชการ แต่ก็มีสวัสดิการให้ครอบครัวบ้าง) คงไม่มีประเทศไทย มาจนถึงทุกวันนี้ ถ้าไม่มีประเทศไทยก็คงไม่มีตัวเราเหมือนกัน ยิ่งมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง และสนิทสนมกับเหล่าผู้อพยพจากประเทศใกล้เคียง เขาเล่าเรื่องสมัยหนีศึกสงคราม พลัดพลาดแล้ว ไม่มีใครอยากให้เกิดกับตัวเอง เราเองเป็นคนที่บังเอิญได้ดูหนังเกี่ยวกับสงครามบ่อยๆ ทั้งหนังไทย และเทศ รวมไปถึงหนังพีเรียด ยังคิดเลยว่ามันน่ากลัวและหดหู่ ต้องคนที่จิตใจเข้มแข็งจริงๆ ถึงจะอยู่แนวหน้าได้ และที่นี่เราบังเอิญได้รู้จักทหารคนหนึ่ง ซึ่งเขาเลือกที่จะทำงานแนวหน้า แม้ว่าจะเสี่ยง ส่วนใหญ่จะประจำการในต่างประเทศ เนื่องจากรายได้ตอบแทนค่อนข้างสูง ตามความเสี่ยงที่มี ซึ่งถ้าเทียบกับทหารไทยแล้วแม้จะอยู่แนวหน้าแต่ค่าตอบแทนไม่ได้สูงมากมายกว่าคนที่อยู่แนวหลังเลย จากคุณ : jjFR เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 04:37:06 A:81.251.164.88 X: TicketID:177306

ความคิดเห็นที่ 14   I miss you Dad. Thank you for your precious poem naka K. กริชนาคราช and Thank you for all comments. I wish the topic owner will feel better. You are not alone ja. Keep in mind...We have to be patient, brave and we have to sacrifice. จากคุณ : Imperfect Mom เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 11:04:45

ความคิดเห็นที่ 15   สอนได้ดีคะ น่ายกย่องพ่อของคุณนะคะ อ่อนแอได้คะ แต่เก็บความอ่อนแอมาเป็นพลัง ยิ่งคิดถึงบ้าน ก็ต้องยิ่งตั้งใจเรียนจะได้จบ ๆ กลับมาอยู่บ้านเราคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : วิหคลม เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 23:10:53

ความคิดเห็นที่ 16   ปู่เราก็ได้ไปรบที่เวียดนามเหมือนกันคะ ทหารบก ท่านโชคดีมากที่รอดกลับมาสมบูรณ์ ส่วนเพื่อนท่านบางคนบางคนกลับมาก็พิการ สงครามทำให้สูญเสียทุกอย่างจริงๆ เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้วมีกำลังใจให้สู้ต่อไป ถึงแม้จะเหนื่อยก็ต้องอดทน เพราะพ่อแม่เหนื่อยกว่าเรามากหลายเท่า จากคุณ : แม่สาวแก้มป่อง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 18:39:13