ความคิดเห็นที่ 1 ขอโทษนะคะ คุณเจ้าของกระทู้ เท่าที่ได้ติดตามอ่านกระทู้ของคุณมา ทำให้ดิฉันคิดว่า  ในโลกนี้ยังมีคนแบบสามีคุณอยู่อีกเหรอ   พอมากระทู้ที่2 ในมุมมองความคิดดิฉันเอง คิดว่า เรื่องที่เล่ามา อาจจะมีการเมคขึ้น หรือ  เพื่อตั้งกระทู้ล่อเป้าหรือเปล่า   เพื่อนๆในห้องนี้ เต็มใจและยินดีที่จะช่วย เพื่อนคนไทยไกลบ้าน ที่เดือดร้อนทุกคน ตามกำลังที่เราจะช่วยได้    แต่ถึงกระนั้น ตัวคนที่จะขอความช่วยเหลือ ควรช่วย และพยายามลุกขึ้นยืนด้วยลำแข็งของตัวเองก่อนดีไหม?   ในกรณีของคุณนี้  ลูกคุณก็ไม่มี เรื่องทำใบขับขี่เขาไม่ให้ทำ  คุณก็มีทางเลือกอื่นๆอีกมากมาย   ไอ้ที่ว่าค่ารถเมลล์แพง  มันจะแพงสักเท่าไหร่คะ ถ้าซื้อเป็นทีละ10ใบ  เมืองที่ดิฉันอยู่ ถ้าซื้อทีละ10ใบ ก็ตกเฉลี่ยใบละ 80เซ็นต์   งานเค้าไม่ให้คุณทำ  คุรก็อยู่ดูแลเค้า เป็นแม่บ้านไปก็ได้ค่ะ จะได้ไม่คิดฟุ้งซ่าน   หรือ หาของลงเน็ตขายแบบดิฉันก็ได้ (ถ้าสนใจหลังไมถ์ไปหาดิฉีนยินดีช่วยค่ะ)   พูดถึงเดือนละ100  บางคนเขายังไม่ได้ก็มีค่ะ 100ยูโร ถ้ารู้จักเก็บ  รู้จักใช้    ลูกเต้าไม่มี พ่อแม่ไม่ได้ส่ง  ก็คิดว่ายังดีกว่าไม่ได้ค่ะ  ที่สำคัญท้ายสุด  ในสภาพแบบนี้ เขาทำกับคุณอย่างกับทาส   คุณยังจะทนอยู่เหรอคะ?  เอาเวลาที่เขียนระบายลงที่นี่  ขอความช่วยเหลือ หรือ ปรึกษาเจ้าหน้าที่สถานทูตใกล้บ้านคุณดีกว่าไหม?  ดิฉันเชื่อว่าคุณสามารถหาข้อมูลการช่วยเหลือได้ไม่ยาก เพราะในเมื่อคุณรู้จักเว็บพันทิพแล้ว ก็แสดงว่า คุณรู้จักใช้เน็ตในการหาข้อมูลอื่นๆได้ดี  เก็บเอาคำพูด  ทุกคอมเม้นท์ไปคิดดีกว่ามาเขียนระบายที่นี่ดีกว่าค่ะ   ถ้าอยู่ฝรั่งเศส ต้องการความช่วยเหลือ อยากกลับไทยจริงๆ  ก็เมลล์หลังไมล์หาได้ค่ะ  ดิฉันยินดีช่วยเท่าที่ทำได้ จากคุณ : Thatcha70 เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 18:13:25

ความคิดเห็นที่ 2 จขกท เเม่มีเงินไปเที่ยวถึงเมกา ทางบ้านคงพอีฐานะ ทำไมไม่ให้เขา โอนเงินมาให้แล้วไปซื้อตั๋วเรือบินล่ะคะ มีญาติใครให้เขาซื้อตั๋วออนไลน์ให้ก็ได้นี่ จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 18:59:22

ความคิดเห็นที่ 3 ตกลงเรื่องของคุณเป็นอย่างไรกันแน่ค่ะ   เหมือนว่าฟังความข้างเดียว เช่นว่าคุณขอให้เพื่อนไปส่งจนเพื่อนเบี่อนี้ ดิฉันว่าคุณน่าจะออกไปบ่อย ๆ ถึงขนาดว่าค่ารถแพง คุณออกไปข้างนอกทุกวันหรือเปล่าค่ะ หรือ อาทิตย์หนี่งเกิน 3 ครั้ง ถ้าดิฉันเป็นสามีคุณก็คง ทนเอาใจคุณไม่ไหวค่ะ ทำงานมาก็หนักแล้วอยากพักบ้าง กลับมาก็เจอเมียหน้ายักษ์ ขอให้พาเที่ยว โน่นเที่ยวนี้ ไม่พาไปก็หาว่าผัวเลว  แต่ถ้าคุณขอให้เขาพาไปแค่เดือนล่ะ 3-2 ครั้ง แล้วไม่พาไปถือว่าสามีใจร้าย   ส่วนที่ว่าไม่ให้คุณทำงาน คุณเชี่อมั่นในระดับภาษาคุณเท่าไหร่ค่ะ ว่าจะได้งานทำดีกว่าแม่บ้านหรืองานใช้แรงงาน การงานของสามีคุณอาจจะต้องใช้ภาพลักษณ์นิดหน่อยหรือเปล่า   ส่วนไม่ซื้อของให้กินนี้ เขาไม่กินหรือค่ะ ถ้าเขากินอย่างไงเขาก็ซื้อของเข้าบ้านมาอยู่แล้ว คงไม่ล็อกตู้เย็นนะค่ะ แต่เขาอาจจะไม่ซื้อของที่คุณชอบกินมาก็ได้ แล้วดิฉันไม่เข้าใจ ว่าคุณบอกเขาว่าไม่ทำกับข้าวให้เขากินนี้ แล้วตัวคุณไม่กินหรือค่ะ ถีงไม่ทำกับข้าว   ส่วนเงินร้อยยูโร ไม่ต้องจ่ายอะไรเลย ทำไมไม่รู้จักเก็บบ้าง เวลาอยากซื้อเสี้อผ้า ฟัง ๆ ดูแค่อ้อน เขาก็ยอมแล้ว    หน้าที่เมีย ไม่ใช่มานั่งปั้นหน้างอใส่ผัวทุกวัน จะให้ผัวทำอย่างนั้น อย่างโน้นให้ ไม่พอใจก็ขอแยกห้อง ถ้าคุณไม่ดีกับเขา เรียกร้องมากเกินไปเขาก็อาจจะร้ายกับคุณ ก็ธรรมดา  การที่คุณมาเล่าดิฉันก็เชี่อค่ะว่าเป็นเรื่องจริง แต่ว่ามันต้องมีเหตุผลมีมากกว่านั้น  ฟัง ๆ ดูแม่คุณมีเงินไปเที่ยวเมกาได้นี้ เงินแค่ซื้อตั๋วเครื่องบิน 2-3 หมื่นคงไม่มากที่ครอบครัวจะช่วยกัน  ดิฉันเชี่อว่าถ้าดิฉันรู้สีกถูกกระทำจากสามี แล้วสามีไม่ให้เงินกลับบ้าน ทางบ้านดิฉันต่อให้ไม่มีเงินต้องกูเขาก็ต้องซื้อตั๋วเครื่องบินให้ ปล ถ้าคุณช่วยแม่ดิฉัน แล้วดิฉันจะทำงานนี้มันหมายถึงอะไรค่ะ เศร้าถึงขนาดทำงานไม่ได้ แล้วไหนว่าเป็นแค่แม่บ้าน งง ๆ หรือว่าประท้วงสามีโดยก็ปล่อยให้หนูขี้นบ้าน  ไม่ได้จับผิดนะค่ะ แต่หนูไม่เข้าใจ จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 19:03:14

ความคิดเห็นที่ 4 มานั่งบ่น แต่ก็นั่งทนอยู่กับเขา หรือว่า ได้ระบายแล้ว ดีขึ้น ถ้าไม่คิดแก้ไขอะไร ก็พอเถอะ อ่านทุกวัน คนอ่านก็เครียดเหมือนกันนา จากคุณ : Febie เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 19:27:18

ความคิดเห็นที่ 5   ชี้แจงก่อนนะคะ ดิฉันอยู่เบลเยี่ยมเป็นหมู่บ้านชนบทคะ ใกล้กับลักเซมเบิร์ก ดิฉันได้กรีนการ์ด (บัตรประจำตัว)5ปีของประเทศลักเซมเบิร์ก เพราะสามีทำงานที่ลักเซมเบิร์กคะ ดังนั้นดิฉันจะต้องขอเปลี่ยนใบขับขี่ของไทยเป็นลักเซมเบิร์ก แต่เอกสารที่จำเป็นต้องมีคือ ใบรับรองความประพฤติจากตำรวจแห่งชาติที่เมืองไทย ดิฉันต้องไปทำที่สถานฑูตไทยในบรัสเซล ตรงข้อนี้เองที่สามีไม่ยอมพาไป ดิฉันเองก้อต้องไปเอง ไม่ใช่ว่าดิฉันไม่อยากไป แต่ดิฉันต้องหาข้อมูลว่าสถานฑูตไทยอยู่ตรงไหน ต้องขึ้นรถไฟไปลงที่สถานีไหน ต่อรถบัสสายอะไร กำลังอยู่ในกระบวนการตามหาข้อมูลคะ ส่วนเรื่องงานตอนที่จะมาอยู่กับเขาดิฉันบอกแล้วว่าดิฉันจะมาทำงาน เขาก้อบอกว่าได้ แต่พอมาจริง ๆ แล้ว เขาไม่ให้ทำ ให้อยู่บ้านดูแลหมา ส่วนงานนั้นดิฉันไม่เกี่ยงคือทำงานบ้าน ล้างจานได้ เพราะดิฉันรู้ตัวดีว่าภาษาฝรั่งเศสของดิฉันยังไม่คล่อง คุณแม่ดิฉันบอกดิฉันเสมอว่าถ้าแต่งงานแล้วให้อดทน ช่วงนี้เป็นช่วงปรับตัว อาจจะมีทะเลาะกันบ้าง แต่ต้องทน อย่าบอกว่าทนไม่ได้ แต่งงานข้ามวัฒนธรรมต้องอดทนเป็นสิบเท่า ดังนั้นคุณแม่ยังไม่ช่วยเรื่องตั๋วที่จะกลับ เพราะอยากให้ดิฉันทนจนถึงที่สุดก่อน ท่านไม่อยากให้ดิฉันตัดสินใจแบบหุนหันพลันแล่น แล้วมาเสียใจที่หลัง เพราะคุณแม่เคยผ่านการหย่าร้างมาก่อน เลยให้ข้อคิดนี้กับดิฉันคะ เรื่องการขอให้เขาพาไปซื้อของ เคยขอเขาสองสามครั้งแต่ถูกปฏิเสธ มาตลอด ของที่อยากจะซื้อตอนนนั้นก้อเป็นพวกของผ้า จะนำมาเย็บเสื้อผ้าใส่คะ ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นคะ ดิฉันจะนำไปแก้ไขและปรับปรุงตัวเอง และยืนด้วยตนเองคะ ตอนนี้กำลังหางานคะ จากคุณ : บัตรผ่าน เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 20:01:39 A:91.182.122.94 X: TicketID:261707

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาขอโทษจากกระทู้ก่อนนะคะ พอไปดูในอากู๋จริงๆแล้วคุณจขกท.ไม่ได้อยู่บรัสเซลส์แต่อยู่ตามนี้ Country Belgium   Country Code BE Region Namur City Bois-de-villers Latitude 50.3833 Longitude 4.8167 น่าจะพูดภาษาฝรั่งเศส อันเดาเอาตามชื่อเมืองกับตามลักษณะภูมิประเทศที่ติดฝรั่งเศสนะคะ www.pueanthai.be เป็นกลุ่มเพื่อนไทยในเบลเยียม แต่มีคำถามนึงคือ คุณบอกว่าคุณไม่เอาแล้ว คุณจะกลับไทย แล้วคุณไม่ต้องหย่าหรอคะ เรื่องมันดูงงๆ ทุกๆคนที่เข้ามาช่วยคุณก็ล้วนแต่จริงใจกันทั้งนั้น ถ้าเรื่องที่คุณบอกมามันไม่จริงนี่ เท่ากับว่าคุณกำลังย่ำอยู่บนน้ำใจของพวกเขาเหล่านั้นนะคะ ถึงคุณจะไม่ใส่ใจ แต่ซักวันถ้าคนต้องการมันจริงๆ คุณก็จะหาใครพึ่งพาไม่ได้นะคะ แม้กระทั่งสามีของคุณหากเค้ารู้เข้า แล้วเค้าไม่ได้เป็นอย่างที่คุณว่า เค้าจะเสียใจขนาดไหน ไม่ใช่ว่าเรื่องแบบนี้สืบกันไม่ได้ นักสืบพันทิปนี่มีทุกห้อง ออกทีวีมาแล้วก็หลายกรณี แต่ถ้าหากเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริง เราก็ขอให้คุณทำตามคำแนะนำของหลายๆท่านในกระทู้ที่แล้ว เพิ่มเติมค่ะ สมาคมเพื่อนไทยแห่งประเทศลักเซมเบิร์ก (Les Amis de la Thailande, Luxembourg) สามารถติดต่อคุณสงวนศรี แสงฉาย  ผู้ก่อตั้ง ได้ที่ โทร: +352.513.403 มือถือ: +352.621.215318 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 53 20:23:05 จากคุณ : piggalanla เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 20:13:39

ความคิดเห็นที่ 7   ขอบคุณคะ ดิฉันจะโทรหาคุณสงวนศรี ภายในสัปดาห์นี้คะ เพราะเงินในมือถือไม่มี คงต้องขโมยโทรศัพท์ของสามีโทรคะ เรื่องทุกเรื่องเป็นความจริงคะ เราสื่อสารกันไม่ได้คะ เขาไม่รับฟัง ดิฉันจะกลับเมืองไทยรอหย่าคะ รอให้เขากลับมาหย่าให้ เพราะดิฉันจดทะเบียนทีี่เมืองไทยคะ เขาเคยแต่งงานกับ ผู้หญิงไทยแล้วผ่านการหย่าร้างมาแล้ว เขาทราบ เรื่องการหย่าดีคะ ขอขอบคุณน้ำใจของทุกๆ คนนะคะ ดิฉันน้อมรับฟังและทำตามคะ จากคุณ : บัตรผ่าน เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 21:43:33 A:91.182.122.94 X: TicketID:261707

ความคิดเห็นที่ 8 รื่องมันเกินจะเชื่อน่ะค่ะ ว่ายังมีคนพรรค์นี้เหลืออยู่แล้วก็มีคนยอมทนอยู่ในสภาพแบบนี้ ที่คุณบอกว่าแม่บอกให้ทน แล้วคุณไม่บอกเขาไปล่ะคะ ว่าทนไม่ไหว ช่วยส่งเงินให้หน่อยจะกลับบ้าน ตอนนี้มีเรื่องถึงขนาดนี้ ต้องยืมเพื่อน ญาติพี่น้องเเล้วล่ะค่ะ แล้วนี่คุณบอกจะรอหางาน รอทำใบขับขี่ ทำใบตำรวจ การทำเขาให้ส่งไปที่เมืองไทย (ขอพิมพ์ลายนิ้วมือได้ที่สถานีตำรวจใกล้บ้าน  กว่าจะส่งไป ส่งกลับ) ทุกอย่างนี้เป็นเดือนๆ นะคุณ กว่าจะทำงานมีเงินพอค่าเครื่องบิน ทีนี้ทำงานเเล้วจะไปเมืองไทยได้ไงล่ะ ไพรออริตี้ของคุณน่ะ คืออะไร ตอนนี้ จะกลับไทย จะทำงาน จะทนอยู่ เลือกสักอย่างก่อนไหมคะ จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 22:18:41

ความคิดเห็นที่ 9 คนเป็นแม่คนนะคุณ ถ้ารู้ว่าลูกถึงที่สุดแล้ว คงไม่ใจดำหลับหูหลับตาบอกให้ลูกทนถูกกดขี่ต่อไปหรอกค่ะ ตอนดิฉันแต่งงาน แม่พูดแค่คำเดียวว่า อยู่ไม่ได้ก็กลับบ้านเรานะลูก ลูกคนเดียวแม่เลี้ยงได้ จากคุณ : Northernlife เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 23:34:52

ความคิดเห็นที่ 10 กลับเมืองไทยแล้ว ไม่ต้องรอเขากลับมาหย่าก็ได้ แยกกันอยู่ปีนึงก็ไปฟ้องศาลเอาได้เลยค่ะ เราว่าถ้าคุณเล่าให้คุณแม่ฟังว่าคุณเจอขนาดนี้ คุณแม่คงให้เงินค่าตั๋วกลับเมืองไทยกับคุณแน่ค่ะ ข้าวปลาอาหารไม่ซื้อให้กินนี่เกินไป ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 07:55:37

ความคิดเห็นที่ 11 เลิกเถอะค่ะ กลับบ้านเรา กลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ชีวิตยังมีอะไรดีกว่าที่ต้องไปจมอยู่กับคนแบบนี้  เขาเห็นแค่คุณเป็นคนรับใช้เท่านั้น จ่ายก็ถูก ได้ทั้งความจงรักและภักดี ได้ทั้งใจและตัว ตอนนี้สิ่งสำคัญคือพี่ชายที่ป่วยอยู่ อาการ 50-50 กับแม่ที่ทุกข์ใจแสนสาหัส  ขอให้ทางบ้านซื้อตั๋วให้ แล้วกลับบ้านเลย ถ้าคุณบอกว่าอาการพี่ชาย 50-50 นี่ คุณไม่มีเวลาพอจะหางานทำจนได้เงินพอจะซื้อตั๋วหรอก ไม่ทันกาล  เท่าที่คุณเขียนมาเหมือนเทน้ำหนักไปที่แม่ ไม่เน้นที่พี่ชายที่ป่วยหนัก หรือคุณกำลังสับสน สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว   ถ้ามันเป็นเรื่องจริง แค่คุณก้าวออกมา คุณก็พ้นแล้ว ทุกอย่างอยู่ที่ตัวคุณ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 09:36:29

ความคิดเห็นที่ 12 ขออนุญาตถามอายุคุณได้ไหมคะ ดิฉันและคนที่มาร่วมช่วยตอบ ไม่ทราบความตื้นลึกหนาบางของชีวิตคู่คุณ คุณมาเล่า คุณก็สบายใจ ถือว่าคุณได้ระบาย แต่อย่าเล่าอย่างเดียว เอาเก็บไปคิด แก้ปัญหา"ที่แท้จริง" ดิฉันคิดว่าหนึ่งในปัญหาของคุณอยู่ที่การสื่อสารกับสามี ขอแนะนำให้เลิกค่ะ ไม่ใช่ให้เลิกก้บสามีนะ (อันนั้นเป็นการตัดสินใจของคุณ อย่าเอาไปถามใคร คุณเป็นคนอยู่กับสามี คุณต้องคิดเอง คนเราเมื่อถึงเวลาที่สมควรก็สามารถตัดสินใจได้เอง) ที่ดิฉันให้เลิก คือ เลิกทัศนคติ "สามีเป็นที่พึ่ง" "สามีเป็นสรณะ" "สามีควรจะอย่างนั้น อย่างนี้" "สามีต้องทำนั่นทำนี้ให้ฉัน" "คนนั้นคนนี้ต้องช่วยฉัน" เลิก "คาดหวัง" เลิก "รอให้คนอื่นมาทำอะไรให้"  เลิก"น้อยใจ" เลิก "อ่อนแอ" คุณอยากได้อะไร คุณต้องพยายามหา และทำเอาเองค่ะ   ก่อนที่จะขอให้คนอื่นช่วย ต้องพยายามช่วยตัวเองในระดับหนึ่งแล้ว ตอนนี้คุณอาจโกรธเคืองสามี น้อยใจ อะไรๆก็แย่ไปหมด (เว้นเสียแต่สามีคุณเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก กรณีนั้นคุณคงคิดได้เองนะคะ) มารยาหญิงมีหลายร้อยเล่มเกวียน งัดมาใช้บ้างก็ได้นะคะ จะเลือกทางไหนก็ขอให้โชคดีค่ะ หมายเหตุ อีกนิดค่ะ ถ้าคุณคิดว่าคุณได้ทำทุกอย่างที่ควรจะทำแล้ว และปัญหาไม่ได้อยู่ที่คุณแล้ว ก็ถือซะว่า สามีคุณเขาเป็นแบบนี้ คุณไปเปลี่ยนแปลงเขาไม่ได้ ถ้าเขาอยู่กับใครไม่รอด ก็คุณก็ไม่จำเป็นต้องไปฝืนทนอยู่กับเขา รักตัวเองค่ะ ศึกษากฎหมาย และสิทธิของตัวเองสักนิดก่อนจะก้าวออกจากบ้านไปนะคะ อย่าคิดแต่จะไปท่าเดียว คิดเผื่อวันข้างหน้าด้วย ว่าถ้าจะหนีกลับบ้านโดยไม่หย่า เกิดวันข้างหน้า คุณไปเจอใคร อยากจะร่วมหอลงเรือนแต่งงานด้วยใหม่ การที่คุณยัง"สมรส"กับสามีคุณนั้น จะกลายเป็นปัญหาในวันหลัง ยิ่งถ้าสามีคุณเกิดเจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่หย่าให้คุณ ตอนนั้นจะวุ่นวายค่ะ ไม่ทราบว่าคุณอยู่ภายใต้กฏหมายเบลเยี่ยม หรือ ลักเซมเบิร์ก http://www.guichet.public.lu/fr/citoyens/famille/vie-maritale/separation-divorce/forme-divorce-separation/index.html http://www.cabinetsavocats.lu/ http://www.cabinetsavocats.lu/droit-famille/divorce-pour-separation-de-fait.php le divorce en cas de sparation de fait, continue et effective depuis au moins 3 ans, s’il en ressort que la dereunion des epoux est irremediable (แก้ไขตัวaccentภาษาฝรั่งเศส) แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 53 03:05:15 แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 53 16:48:13 จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 16:33:20

ความคิดเห็นที่ 13 คุณอดทนในสิ่งที่ไม่ควรจะทน ดิฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณยังอยู่กับสามีคนนี้อีกถ้าเป็นดิฉันเองคงจะไม่เอามาทำสามีตั้งแต่แรกแล้ว  เพราะคะแนนความประพฤติและอะไรหลายๆอย่างบวกลบออกมาแล้วมันคงต่ำกว่ามาตรฐานของดิฉันจนน่าตกใจ   ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงทำตัวเหมือนคนไม่มีทางไป ยอมให้เค้ากดและบังคับอยู่ได้ เป็นดิฉันป่านนี้หาสามีใหม่ไปนานแล้ว  ถ้าคุณยังอยู่ด้วยกันดิฉันบอกตรงๆเลยว่าทุกอย่างจะเหมือนเดิมทุกอย่างคือเมื่อคุณขัดใจสามีเมื่อไรคุณก็จะอยุ่อย่างไม่มีความสุข เค้าจะกลั่นแกล้งคุณทุกทางทำให้คุณรู้สึกโง่ ไร้ค่า ดิฉันว่าถึงเวลาแล้วนะที่คุณควรคิดให้มากๆว่าคุณต้องการอะไรจากการแต่งงาน  ถ้าความทุกข์มันมากกว่าสุขคุณอยู่คนเดียวไม่ดีกว่ารึ จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 22:58:30

ความคิดเห็นที่ 14 ทำไมดิฉันรู้สึกเป็นห่วงคุณนักก็ไม่ทราบ นี่ไปค้นหนังสือมาให้อ่านเป็นข้อคิด เป็นกำลังใจค่ะ มาจากหนังสือของ ศ.พญ.นงพงา ลิ้มสุวรรณ "วิธีสำรวจจิตใจของตัวเอง เป็นวิธีของนักจิตวิเคราะห์ชาวอเมริกันชื่อ Viriginia Satir เปรียบเทียบจิตใจคนกับภูเขาน้ำแข็ง ซึ่งภูเขาน้ำแข็งมีส่วนที่โผล่พ้นน้ำน้อยมาก แต่ส่วนที่จมใต้น้ำมีมากกว่าถึง7-8เท่าเป็นอย่างน้อย ท่านได้เปรียบเทียบว่าส่วนที่พ้นน้ำนั้นเหมือนกับพฤติกรรมมนุษย์ ที่เราสามารถมองเห็นได้ เช่น การกระทำต่างๆ ส่วนที่อยู่ลึกอยู่ในจิตใจเทียบได้กับส่วนที่อยู่ใต้ผิวน้ำ คนเราจึงมักไม่ค่อยเข้าใจจิตใจตัวเองและจิตใจผู้อื่น รวมถึงคู่สมรสของเราด้วย" กรณีตัวอย่าง จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:02:57

ความคิดเห็นที่ 15 ภูเขาน้ำแข็ง(จิตใจ)ของคุณดาริกา (จากในกรณีตัวอย่าง) จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:06:21

ความคิดเห็นที่ 16 ต่อมาค่ะ วิธีแก้ไขปัญหา(ชีวิตคู่)คนเดียวเมือสามีหรือภรรยาไม่ร่วมมือ จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:12:08

ความคิดเห็นที่ 17 ต่อมาค่ะ วิธีแก้ไขปัญหา(ชีวิตคู่)คนเดียวเมือสามีหรือภรรยาไม่ร่วมมือ จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:12:46

ความคิดเห็นที่ 18 ต่อมาอีก จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:13:21

ความคิดเห็นที่ 19 หน้าต่อมา จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:13:53

ความคิดเห็นที่ 20 หน้าสุดท้ายของหัวข้อ (เป็นแค่ส่วนหนึ่งจากในหนังสือ) จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:14:49

ความคิดเห็นที่ 21 ขอแถมอีกอย่างนะคะ (ไม่ได้วิจารณ์นะคะ)แต่อยากให้คุณทำความเข้าใจว่า ชีวิตคุณไม่ได้แย่ไปกว่าที่คุณคิด ยังมีคนหลายๆคนที่โชคร้ายกว่าคุณมากนัก เท่าที่อ่านดู คุณแม่คุณไม่ได้ "ไม่สบายมาก" เพียงแต่อย่างที่ดิฉันว่า คุณกำลังโกรธสามี อะไรๆก็สุดโต่งไปหมด (แต่ก็เข้าใจว่าคุณเป็นห่วงท่าน อยากไปดูแลเป็นกำลังใจ) จะบอกว่าตอนที่ดิฉันทราบข่าวคุณแม่ของดิฉันป่วยจนทางบ้านต้องส่งโรงพยาบาล (ท่านเป็นมะเร็ง) มันร้ายแรงยิ่งกว่าเรื่องของคุณอีกค่ะ สามวันหลังจากที่ได้ข่าว ดิฉันต้องบินกลับเมืองไทยตอนที่"สายไปแล้ว" อีกเรื่องคือ ถ้าไม่อยากขึ้นรถบัส ไปหาจักรยานมาขี่ก็ได้นะคะ ใช้ไปซื้อของแบกของสะดวกดี อากาศกำลังดี คุณจะรู้สึกเป็นอิสระ ขึ้นอีกแบบ สมัยดิฉันยังไม่มีใบขับขี่ก็ได้จักรยานนี่หล่ะค่ะพาไปได้แทบทุกที่ หวังว่าคุณจะรู้สึกดีขึ้นนะคะ จากคุณ : BFR เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:27:55

ความคิดเห็นที่ 22   ตามนั้นเลยค่ะ เรื่องคุณดาริกา และภูเขาน้ำแข็ง... ทำตามวิธีนี้ ชีวิตจะดีขึ้นมากมายเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ค่ะ .. ถ้ายังไง เจ้าของกระทู้ลองทำตามดูนะคะ... ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : จอย เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 14:37:13 A:95.172.224.85 X: TicketID:202805

ความคิดเห็นที่ 23 อย่าหนีไปโดยไม่หย่าเด็ดขาดนะคะ แก้ปัญหาเถอะคะ อ่านบทความของคุณดาริกานะคะ ขอบคุณคุณ ที่มาแบ่งปันค่ะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 13:56:46

ความคิดเห็นที่ 24   ไม่รู้ว่าคุณเป็นคนอย่างไร แต่เคยรู้สึกเห็นใจ แต่พออ่านไปมา หลายรอบ เริ่มเห็นอะไรบางอย่าง มีฝรั่งแถวนี้มาหา บอกว่าอยากให้ช่วยแนะนำแฟนคนไทยให้หน่อย ว่าเขาอยู่อย่างไร เป็นอย่างไร อยากให้แฟนมาเที่ยว แล้วเขาจะได้ตัดสินใจว่าจะแต่งงานกันไหม เราช่วยทุกอย่าง ไปโทรหาที่บ้านฝรั่งเพราะมันใช้โทรผ่านคอมถูกกว่า ก็แนะนำบอกสอนกันไป จนวีซ่าผ่านแล้วมาอยู่ 3 เดือน ก็เห็นว่าไม่ชอบใจนัก ว่าฝรั่งขี้เหนียว งก แต่หล่อนก็ไปซิ่งกะหนุ่มอื่นตอนฝรั่งไปทำงาน เราก็ไปรับพามากินข้าวบ้าง ซื้อของบ้าง กลัวเบื่อ แล้วเราก็ไปเมืองไทย 5 อาทิตย์ กลับมาเขาก็กลับพอดี ฝรั่งมาหาบอกจะไปแต่งงานเพราะสาวอยากมาอยู่ถาวร เราโทรหาวันนึง สาวโมโหกระแทกเสียงใส่เรา เราถามกลับว่าเป็นไรนักหนา หล่อนก็นึกได้เลยเสียงอ่อยลงแล้วขอบใจที่โทรหา 3 เดือนต่อมาฝรั่งก็เตรียมเอกสารเรียบร้อยเดินทางไปแต่งงานที่เมืองไทย ฝรั่งบอกอยากเอารถไปฝากที่บ้านลูกชายเรา เพราะเราอยู่ชนบท ก็เลยตกลงนั่งรถไปกับฝรั่งเพื่อไปเยี่ยมลูกด้วย ระหว่างทางฝรั่งเล่าว่าหล่อนแปลก ๆ ระยะนี้ ไม่รู้เป็นไง เล่าต่อว่าตอนเราไม่อยู่สาวไปปาร์ตี้ พบหนุ่มในดิสโก้ แล้วยืนให้หนุ่มเอาขาสอดใต้หว่างขาหล่อนทีใส่กระโปรงสั้น ฝรั่งก็หึงเลยเดินไปบอกให้ถอยออกมา หล่อนเลยนัดหนุ่มไปพบที่ลานจอดรถ แล้วกระซิบบอกฝรั่งว่าไปคุยข้างนอก 10 นาทีจะกลับมา ฝรั่งรอข้างใน พอครบ 10 นาทีก็โทรตาม หล่อนบอกเดี๋ยวเข้าไป ก็รอนานผิดสังเกตุก็โทรหา หล่อนไม่รับสาย ตามไปที่จอดรถไม่เจอหล่อนแล้ว เดินข้ามฟากไปเจอนั่งเจ๋อกะหนุ่มทีผับ เลยไปลากกลับบ้าน หล่อนโกรธทะเลาะกันหนักที่บ้าน หล่อนก็เดินหายไปจากบ้าน ฝรั่งคิดว่าคงไปเดินระงับอารมณ์ พอเย็นลงแล้วคงกลับมา ฝรั่งเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีตี 3 กว่า หาหล่อนไม่เจอ โทรหาไม่รับสาย ฝรั่งขับรถวนหาหลายรอบไม่เห็น สุดท้ายต้องไปแจ้งตำรวจ หากันไปทั่วก็ไม่เจอ พอตีห้าหล่อนโทรมาบอกว่ากำลังจะกลับบ้าน ไปนั่งกินกาแฟที่บ้านหนุ่ม ฝรั่งต้องพาไปหาตำรวจว่าเจอตัวแล้ว ระหว่างที่อยู่ฝรั่งแอบเจอรูปถ่ายหนุ่มคามารูนในโทรศัพท์ หล่อนว่าเป็นเพื่อน แต่คนที่มาเที่ยวบินเดียวกับหล่อนว่ากอดลากันที่สุวรรณภูมิ คามารูนร้องไห้ด้วย เมื่อแต่งงานแล้วก็ขอวีซ่าผ่าน หล่อนไม่ยอมมา ยื้อเวลาขอมาวันสุดท้ายที่วีซ่าหมดอายุ คืออีก 6 เดือน ฝรั่งว่าหากไม่มาก็จะหยุดส่งเงิน หล่อนก็หาเรื่องเรียกร้องเงินเพิ่มจากฝรั่ง จะไปทำการค้า จะไปโอนที่ดินให้แม่เพราะจำนองไว้จะขาดแล้ว แม่ไม่สบายโดนจี้แล้วทำร้ายร่างกาย สูญเงินและทองไป สุดท้ายบอกจะซื้อแหวนทองถ้าให้แล้วจะมา ฝรั่งเลยโอนไปให้ แหวนก็ไม่มี เงินก็หมด พอมาถึงก็ไม่นอนกับฝรั่ง แยกห้องนอนแต่วันแรกมาถึง แล้วบอกว่า ต้องมีเงินให้ใช้ส่วนตัวอาทิตย์ละ 50 ต้องเติมเครดิตมือถือให้อาทิตย์ละ 20 ต้องเติมเครดิตโทรอินเตอร์เน็ทห้ามหมด ต้องให้ไปปาร์ตี้ทุกอาทิตย์ และต้องโอนเงินไปเมืองไทยเดือนละ 15,000 ไม่รู้ว่าค่าอะไร ต้องส่งนานแค่ไหน อยู่มาได้ 1 เดือนทะเลาะกันทุกวัน แต่มีตอนเมาแล้วยอมให้ฝรั่งนอนด้วย 2 ครั้ง สุดท้ายทะเลาะกันหนักเพราะฝรั่งจับได้ว่าใช้เน็ทโทรหาคามารูนจนเครดิตไม่มีเหลือภายในสองวัน ฝรั่งอัดเทปไว้ เปิดฟังแล้วช้ำใจแทนมัน หลังจากที่หล่อนวิ่งหนีไปหาตำรวจ แล้วบอกตำรวจว่าฝรั่งจะฆ่า ตำรวจก็เลยส่งตัวไปบ้านฉุกเฉินให้ช่วยเรื่องวีซ่า ก็บอกทนายว่าฝรั่งวิตถาร เอาลูกปิงปองยัดใส่แล้วตามด้วยอวัยวะเพศชายปลอม สนุกพอแล้วฝรั่งถึงจะเริ่มมีเซ็กส์ด้วย อันนี้มันถือว่ารุนแรงมากวิปริต หากไม่ยอมฝรั่งมันขู่จะฆ่าให้ตาย ฝรั่งเริ่มหาข้อมูลพบว่าหล่อนเคยเป็นสาวเต้นอะโกโก้ที่บาร์ซอยคาวบอยมาก่อน ทำให้ถึงบางอ้อ เพราะหล่อนเต้นได้ยั่วยวน และเซ็กซี่มาก แต่หล่อนต้องเมามาก ๆ ถึงจะเต้นได้ ตอนนี้หล่อนก็ยังวิ่งจับหนุ่มไปนอน ตอนอีสเตอร์เพื่อนมาจากต่างเมืองพาไปเที่ยว ยังไม่ทันได้นั่งเลย มีชายเข้ามาถามว่า เท่าไร เพื่อนต่างเมืองอึ้ง มันหมายความว่าอะไร เราก็เลยบอกว่าหมายความว่าหล่อนทำอาชีพนั้นแล้วมีคนหน้าใหม่มามันเลยเหมาว่าพวกเดียวกัน ถามว่า คุณชอบไปปาร์ตี้บ่อยจนแฟนคุณหึงหรือเปล่า คุณชอบชอปปิ้งและใช้จ่ายเงินโดยไม่สนใจว่าคนหาเงินเขาเหนื่อยหรือเปล่า คุณไม่เคยสนใจแฟนคุณว่าเขาจะเป็นอย่างไร หากเขาไม่ทำตามข้อเสนอคุณ แล้วคุณก็ไม่ดูแลเขา ทิ้งให้เขาหิว ไม่ยอมนอนห้องเดียวกับเขาเพราะหากเขาอยากนอนกับคุณ เขาต้องให้ตามที่คุณเรียกร้องก่อน คุณอยากมีใบขับขี่ เพราะคุณอยากขับรถหรู ๆ ของเขาไปอวดหรือเปล่า หากไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยเพราะบางจุดที่คุณเขียนมันคล้ายกับฝรั่งที่นี่ เลยทำให้เห็นสาเหตุของการไม่ใส่ใจของสามีคุณ มันน่าจะมีที่มาที่ไป จากคุณ : คนอยู่ไกล เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 16:21:13 A:203.194.63.43 X: TicketID:205581

ความคิดเห็นที่ 25 คืออ่านแล้วไม่เข้าใจตรงที่ว่าได้ บัตรประจำตัวที่เค้าออกให้สำหรับผู้อาศัย เค้าออกให้ตามหลักฐานที่อยู่ไม่ใช่หรือคะ เพราะถ้าบ้านอยู่เบลเยี่ยมแต่มาทำงานที่ลักแซมเบิร์ก บัตรก้อต้องออกตามที่อยู่ในเบลเยี่ยมไม่ใช่หรือ? รึว่าเราเข้าใจผิด จากคุณ : bellagallo เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 20:08:46

ความคิดเห็นที่ 26 ดิฉันอ่านกระทู้ของคุณมาสองกระทู้ อยากจะถาม จขกท. สักข้อบ้างว่า  คุณจะดิ้นรนทำใบขับขี่ไปทำไม ในเมื่อคุณบอก สามีไม่ยอมให้ขับรถยนต์ของเขา เอาเวลาที่จะไปทำใบขับขี่ มาเรียนรู้การเดินทาง ไปมา ด้วยรถโดยสาร จะได้ไปไหนมาไหน ได้โดยไม่รบกวนคนอื่นๆ ไม่ดีหรือ อยากจะเล่าประสบการณ์ของ ตัวดิฉันให้คุณฟังบ้างนะคะ    1. สิ่งที่ดิฉันทำแรกสุดคือเรียนรู้การเดินทาง ซื้อตั๋วรถประจำทาง    2. ไปโรงเรียนเรียนภาษา    3. หลังจากเรียนภาษา จบหลักสูตร ดิฉันหางานทำ คนที่บ้านดิฉันให้ค่าใช้จ่ายส่วนตัว(ส่วนตัวจริงๆ) เดือนละ 100 ยูโร เท่าคุณ อาจจะต่างไปบ้างตรงที่ ค่ากับข้าว เสื้อผ้า ของใช้ เขาเป็นคนจ่ายหมด 100 ยูโร ของดิฉัน คือเก็บ หรือไม่ก็ซื้อล๊อตโต เขาไม่สนใจว่าจะเอาไปทำอะไร ที่ซื้อล๊อตโต เพราะเผื่อจะถูกสิบล้านยูโรบ้าง และดิฉันมีงานทำ เงินที่ได้เข้า กระเป๋าดิฉันทั้งหมด ไม่ต้องโชว์ ไม่ต้องแจกแจง ดิฉันอยากให้คุณช่วยตัวเองก่อน ไปเรียนภาษา เรียนรู้การไปมาด้วยตนเอง และถามตัวเองว่า ทนอยู่เพื่อ อะไร ทนทำไม จะอยู่จะกลับ จะทำใบขับขี่ อันไหนมันน่าเลือกมากว่ากัน ถ้าอยากกลับจริงๆ ค่าเครื่องบินไม่แพงนักหรอก ช่วงนี้ ดิฉันซื้อได้ในราคา ห้าร้อยยูโรเศษๆ เท่านั้น ดิฉันมองว่า ปัญหาของคุณ มันมีตื้นหนาลึกบางมากกว่าที่คุณเล่า แต่ดิฉันก็เอาใจช่วยให้ปัญหาของคุณผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ บางที่อาจจะเป็นอยู่ในช่วงการปรับตัว ดิฉันเองก็เคยมีความรู้สึกว่า จะอยู่ไปทำไม กลับบ้าน เราก็ไม่อดอยากอะไร พอพ้นผ่านมา ทุกวันนี้พอมีทะเลาะกันบ้าง ภูมิคุ้มกันใจ มีมากขึ้น ไม่เกิดความรู้สึกว่าตัวเราเล็กกระจ้อยในบ้านเขา กลับกลายว่า เรา เสียงดังกว่าเขาด้วยซ้ำไปในบางคราว ถ้าพอทนก็ทนค่ะ ถ้าทนพอแล้วก็ไม่ต้องทนต่อไป เอาใจช่วยค่ะ. จากคุณ : พิพพ์ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 05:40:02

ความคิดเห็นที่ 27 เอานะท้อใจก็เรื่องหนึ่ง แต่ที่ยังต้องอยู่และทำต่อไปในอนาคตเป็นอีกเรื่อง ต้องหันมาที่ตัวเราเองแล้ว หนังสือของพี่ข้างบนอ่านแล้วดีเหมือนได้อ่านตัวเอง เคยเป็นแบบนั้น แล้วไม่มีหนังสืออะไรให้อ่านมีธรรมะนำทางแค่นั้นเอง แค่คำเดียวเลย ไม่อยากทุกข์แบบนั้น ก็หาทางออกไปไล่เบี้ยสามีไม่ได้หรอกเขาเป็นคนอื่น ถ้าเขาดีเขาก็จะปรับเปลี่ยนตัวเอง ถ้าเขาไม่ยินดีจะทำไรได้ก็หันมาหาตัวเอง เปลี่ยนตัวเองตอบสนองตัวเอง ทำให้ตัวเองมีคุณค่า   อะไรก็ได้ต้องคิดเอาเองนะว่าจะเริ่มทำอะไรก่อน มีตัวอย่างหลายคนที่ให้คคห.ไว้อ่านแล้วแต่ละคนเป็นนักสู้จากลำแข้งตัวเองทั้งนั้น เราก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน หางานทำซะ หาความรู้เรียนซะ เรื่องแม่นั้นได้กลับก็กลับแล้วถ้้าจะไม่ได้กลับก็โทรคุยกันก่อน ไม่คอขาดบาดตายก็ถือไว้ในใจก่่อน จะเปลี่ยนตัวเองยังเปลี่ยนไม่ได้ภายในวันเลย เพราะงั้นเอาเรื่องใกล้ตัวมาเรียงไปหาเรื่องไกลตัว ไว้ถ้าแม่ต้องอยู่ไอซียูนั่นซิต้องคิดให้หนัก เวลานี้ยังซื้อเวลาให้ตัวเองได้อยู่จัดการชีวิตใหม่ดีกว่า ทุกคคห.มีคำตอบเป็นแนวเดียวกันหมด พิจารณาตรองให้ดี เรื่องหย่าถือเป็นเรื่องไกลตัวในเวลานี้ ทวนคิดแล้วอย่ามัวนั่งเฉยนอนเฉยลุกขึ้นมาทำเสียด้วยถึงจะได้ประโยชน์ จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:49:21