ความคิดเห็นที่ 1 อยากรู้ว่า คนฝรั่งเขาเลี้ยงลูกแบบไหนและยังไงบ้าง วัฒนธรรมฝรั่งเท่าที่ทราบ หลังจากเรียนจบ ทำงาน ต่างคนก็ต่างอยู่ มีไปมาหาสู่กันบ้าง ส่วนเรื่องเงินทองเนี่ย ของใครของมันครับ ไม่ค่อยมาก้าวก่ายกัน แต่มันก็ขึ้นอยู่กับครอบครัวนั้น ๆ ด้วยอ่ะครับ ตอน ที่พ่อแม่ป่วยเขาให้เงินค่ารักษาทั้งหมดหรือเปล่า เรื่องป่วยไข้ เมืองนอกจะมีประกันสุขภาพอย่างดีครับ ค่ารักษาส่วนใหญ่จะฟรี หรือถ้าเสียก็ไม่มาก ยาบางชนิดที่แพง ๆ รัฐบาลก็ออกให้ฟรีครับ พวกยารักษามะเร็ง ฯลฯ จากคุณ : paingrille เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 20:04:47

ความคิดเห็นที่ 2 เนื่ืองจากหลายประเทศ คนธรรมดาสามัญ ที่ไม่ได้ร่ำรวยนัก ก็มีเงินพอกินไปกับจ่ายภาษีไป  ไม่ได้เหลือมากมาย ถ้ามีเหลือ ก็เอาไปเลี้ยงลูก กับซื้อหุ้นหรือไม่ก็เข้าบำนาญ  ค่าภาษีจ่ายสูงเกือบครึ่งของรายได้ ฉะนั้นต้องบริหารการเงินให้ดี เรื่องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่  ... พ่อแม่เขาก็รู้ว่า บุตรจะเจออะไร จึงไม่ได้หวังว่าจะมาเลี้ยงดู  และส่วนมากก็มีเงินที่ตอนสมัยทำงานจ่ายภาษี จ่ายบำนาญไว้  ถ้ายากจนมาก ๆ สังคมสงเคราะห์จะยื่นมือมาช่วย แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร  ส่วนค่ารักษา ส่วนมากฟรี (แต่รอนานนนนนน) ............. เรื่องที่คุณเล่าให้ฟัง  ขึ้นอยู่กับจุดยืนของคุณ  ควรมีขีดเส้นไว้ว่าเท่าไหร่ ควรพอ มิฉะนั้นจะพากันล่มไปหมด  ส่วนเรื่องลูกชาย ลูกสาว ที่คุณประสบ ขึ้นอยู่กับแต่ละครอบครัว  บางครอบครัวเป็นมาก บางครอบครัวเป็นเหมือนกัน บางครอบครัวก็ไม่เป็น  ... ที่เป็นมาก ๆ ก็อย่างเช่น การตกเขียว เป็นต้น จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 20:26:11

ความคิดเห็นที่ 3   ฝรั่ง การเลี้ยงดูแล้วแต่ครอบครัวจริงๆ  ครอบครัวสามีดิฉัน เป็นชาวนาฐานะยากจน สามีก็ต้องทำงานตั้งแต่ยังเด็ก ส่งตัวเองเข้ามหาลัย แต่บางครอบครัวฐานะดี ก็รับผิดชอบจ่ายเงินค่าเข้ามหาลัยให้ลูก   ส่วนเรื่องเงิน พ่อแม่ไม่หวังจากลูกอยู่แล้ว  มีแต่ทิ้งสมบัติไว้ให้ เพราะพ่อแม่ค่อนข้างรอบคอบ ดูแลตัวเองได้ยามแก่ ไม่ค่อยหวังพึ่งลูกๆ แต่ก็มีแวะเยี่ยมเยือนกันบ้าง  แต่คนแก่ที่เขาไม่มี ไม่เคยเจอเลย เลยไม่ทราบค่ะ ส่วนเรื่องครอบครัวของคุณ น่าเห็นใจมากค่ะ เป็นดิฉันก็จุนเจือให้ท่านมีกินมีใช้ แต่คงไม่จุนเจือไปถึงน้องชาย  แต่ก็ทำใจยากเพราะดิฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง มีน้องชายแบบนี้แหละค่ะ แต่สามีเขาเข้าใจ เหนื่อยใจแทนจริงๆ จากคุณ : ToonyBerri เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 21:48:15

ความคิดเห็นที่ 4 พอจะเข้าใจ จขกท ค่ะ คนไทยส่วนใหญ่ยังมีค่านิยมที่อยากจะ take อย่างเดียว เวลาที่มีลูกหลานแต่งงานกับฝรั่ง ไม่ค่อยเคยเห็นที่จะ give เท่าไหร่ ถ้าฝรั่งเข้าใจ วัฒนธรรมการช่วยเหลือเจือจุนกันในครอบครัวเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ของคนไทยเราได้ ครอบครัวนั้นก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าฝรั่งบางคนไม่เข้าใจเค๊าก็จะไม่เข้าใจและอาจทำ ให้มีปัญหาครอบครัวตามมาเหมือนกัน ถึงแม้คุณทำงานทำเงินได้เองก็เถอะ ...คุณ จขกท ก็ต้องชั่งน้ำหนักให้ดี ตอนนี้คุณแต่งงานมีครอบครัวแล้วจะคิดจะทำ อะไรต้องคิดถึงครอบครัวเป็นอันดับแรก สิ่งไหนจะทำให้เกิดปัญหาก็ต้อง พยายามหลีกเลี่ยง...การใช้เงินช่วยเหลือพ่อแม่พี่น้อง มันก็ต้องมีลิมิตเหมือนกัน ถ้าคุณให้เงินตลอดเค๊าก็จะไม่รู้จักพึ่งพาทำมาหากินด้วยตัวเองซักที ...พ่อแม่ที่คิดว่าลูกไม่ให้เงินคือการอกตัญญู คุณก็ปลงเถอะค่ะ เป็นพ่อแม่คนคิด แบบนี้เอาค่าของเิงินมาวัดกับลูก...ก็รู้ได้เลยว่าลักษณะนี้ให้เท่าไหร่ไม่มีพอแน่นอน ....ถ้าเป็นแบบนี้เราว่าคุณเก็บเงินไว้สร้างครอบครัวตัวเองดีกว่าค่ะ เพราะสังคมไทย ยังไงเค๊าก็ยังอยากนับญาติกับคนมีเงิน...มีเงินเค๊าเรียกน้อง...มีทองเค๊าก็ยังเรียกพี่ค่ะ แต่ถ้าไม่มีอะไรเลย อืมมมม... จากคุณ : yingkorat เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 23:05:28

ความคิดเห็นที่ 5 เอาแบบ ยกตัวอย่าง คนข้างตัว นี่แหละ  ง่ายดี ฝรั่งเลี้ยงลุกแบบให้ช่วยเหลือตัวเองได้ ตั้งแต่เด็กเลยล่ะ ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตังเองทำ  (ข้ออนี้แล้วแต่ครอบครัวนะ จะแตกต่างกันไป แต่คงไม่มากหรอก) อยากได้เงินเพิ่มเหรอ หางานทำ ดิ อยากเรียนขับรถเหรอ ทำงานเก็บเงิน เพื่อมีเงินเรียนขับรถ อยากมีรถเหรอ ทำงานเก็บเงิน ดิ  ถ้าขาดนิดๆหน่อยๆ o.k ยืมพ่อแม่ได้  อะไรแบบนั้น ไม่มีหรอก พ่อแม่ออกให้ ฃื้อให้ทุกอย่าง (มีแต่พ่อแม่คนไทย นี่ละมั้ง  ทำให้ลูก ขนาดลูกโตจนหมาเลียตรูดไม่ถึงแล้ว ยังนั่งโอ๋  นั่งเอาใจ ) ถ้าพ่อแม่ป่วย ลูกๆไม่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องค่าใช้จ่ายเลย พ่อแม่เขามีเงินสะสม รึ เงินประกันสุขภาพ รึ เงินที่รัฐบาล จ่ายให้  เรื่องพ่อแม่ป่วย ไม่เดือนร้อนถีงลูกๆ แน่นอน ลูกแค่มาเยี่ยม ตามมารยาท หน้าที่ เท่านั้น  ถ้าอยากมา เรื่องฝรั่ง ให้เงินพี่น้อง   อยู่ๆ จะให้กันเฉยๆ  กับฝรั่งอื่น เราไม่รู้นะ แต่กับคนใกล้ตัวเรา เขาจะให้เงินกัน ก็ ต่อเมื่อ เป็นวัีนเกิด ให้ของขวัญ อะไรแบบนั้น รึ มีการ ยืมกัน พูดตกลงกันเลย ยืมเท่าไหร่ คืนเดือนละเท่าไหร่ อะไรแบบนั้น ไม่มีใครมาบังคับกัน ว่าเธอ ต้องให้น้องให้พี่ เท่านั้นเท่านี้ เรื่องเงิน ที่เราเห็นๆ ตามมารยาท เขาจะไม่คุย ไม่ถามเรื่องเงินกันเลย ด้วยฃ้ำ อ่านเรื่องของคุณแล้วก้เห็นใจ นะ เป็นเราคงน้อยใจ น่าดู ถ้าถามเรา ตามความคิดเรา เราจะหยุดให้เงินพี่น้อง รึ หยุดให้เงินพ่อแม่นะ เพราะให้แล้ว ยังด่า ให้แล้ว ไม่รู้จักพอ ให้แล้ว ไม่เห็นความดี ที่เราทำ แล้วจะทำต่อไปทำไม กตัญญู แบบ มีขอบเขต ไม่เดือดร้อน ตัวเรา ไม่เดือดร้อนสามีและลูกเรา แต่ถ้าเป็นแบบที่คุณเจ้าของกระทู้ เล่า มา เป็นเรา เราหยุด การช่วยเหลือ ทุกอย่าง ใครจะว่ายังไง ไม่สน จริงๆ จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 23:15:39

ความคิดเห็นที่ 6 - เรื่องเงินค่ารักษาพยาบาลของพ่อแม่นี่ พ่อแม่เค๊าก็ใช้สิทธิส่วนบำนาญ และสวัสดิการของตัวท่านเองตั้งแต่สมัยทำงานกันมาโน่นค่ะ - สถานสงเคราะห์คนชราแถวบ้านนี่ก็ไม่ได้อยู่ฟรีนะคะ ต้องเสียค่าใช้จ่าย ส่วนใหญ่ที่เค๊าไปอยู่สถานสงเคราะห์ฯ เพราะมีคนคอยดูแล ถ้าอยู่บ้าน คนเดียวทำโน่นทำนี่ เกิดเป็นอะไรขึ้นมาไม่มีใครรู้ ลูกหลานอยู่ไกลด้วย หลายรายก็ขายบ้านขายรถให้มีเงินเก็บไว้พอใช้แล้วก็ย้ายไปอยู่สถาน สงเคราะห์จนวาระสุดท้ายค่ะ - เรื่องให้เงินยืมเงินกันในครอบครัวสามีแบบให้เปล่ายังไม่เห็นมีนะคะ ถ้าจะมีก็คงเป็นเวลาที่จำเป็นจะต้องซื้ออะไรชิ้นใหญ่ ๆ เค๊าก็จะมาหุ้นและ ให้ใช้ร่วมกันได้ จากนั้นถ้าอยากครอบครองเต็มกรรมสิทธิ์ก็ ให้เงินส่วนที่มาหุ้นคืนไป จากคุณ : yingkorat เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 23:31:30

ความคิดเห็นที่ 7 แต่ละครอบครัวก็มีรายละเอียดที่ต่างกันไป แต่มากกว่าครึ่งแน่นอนที่เมื่อลูกๆได้แยกออกไปอยุ่ตามลำพังแล้วหรือแต่งงานไปแล้วก็มักจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันด้านการเงิน  ต่างคนก็ต่างอยู่ไม่ข้องเกี่ยวกัน และส่วนมากจะขึ้นอยู่กับฐานะของพ่อแม่ฝรั่งด้วยว่าเป็นแบบไหนถ้าพ่อแม่ฐานะดีหรือมีกำลังส่งให้ลูกเรียนโรงเรียนดีๆหรือช่วยเหลือจนลูกจบมหาลัยก็จะทำให้มีโอกาสหางานดีๆได้เร็วไม่ต้องกู้มาเรียนหรือต้องทำงานไปเรียนไปหาเงินเอง  ทำให้ลูกตั้งตัวได้เร็วขึ้น แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อแม่ของเค้าจะคาดหวังให้ลูกต้องมาเลี้ยงตอนแก่  หรือมาคอยดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำยามป่วยไข้ สำหรับคนที่นี่เค้าถือว่าลูกๆก็ต่างมีภาระและหน้าที่ประจำวันอยู่แล้วมีลูกมีสามีที่ต้องดูแล มันก็ไม่แฟร์นักที่จะต้องหยุดงานหรือเอาเวลาทั้งหมดมาทุ่มเทกับพวกเค้า  คนที่นี่คิดอย่างนี้ค่ะ เค้ามีความเชื่อว่าการมีลูกนั้นช่วงเวลาที่สนุกสนานมีความสุขที่ควรตักตวงไว้ก็คือตอนที่ลูกยังเล็กตั้งแต่แรกเกิดไปจนถึงวัยรุ่นประมาณ 16 ปี ที่จะยังเป็นลูกน้อยให้ชื่นชม ดื่มด่ำ และครอบครองได้ เพราะหลังจากนั้นเมื่อเด็กเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่พ่อแม่จะต้องเคารพสิทธิและเสรีภาพทางความคิดของลูก และแม้ว่าลูกจะย้ายไปอยู่ไกลคนละประเทศชนิดที่ไม่ได้เห็นหน้ากันคราวละเป็นปีเลยเค้าก็ถือว่าเป็นสิทธิของลูกพ่อแม่เป็นเพียงแค่ผู้ที่ให้คำแนะนำและคอยเป็นที่ปรึกษาเท่านั้น ไม่ไช่เจ้าชีวิตหรือผู้บงการชีวิตและก็ไม่ไช่เจ้าหนี้ชีวิตที่ลูกจะต้องมาชดใช้ด้วยการดูแลยามแก่ พวกเค้าถือว่าพ่อแม่เองต่างหากที่อยากมีลูกการเลี้ยงดูและให้การศึกษาถือเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นพ่อแม่ที่ดีค่ะ เงินทองหรือของขวัญที่มีค่ามักจะนิยมให้กันในเทศกาลต่างๆเช่นวันเกิด ครบรอบแต่งงาน หรือคริสต์มาส ไม่มีค่านิยมที่ลูกต้องส่งเงินให้เพราะปกติคนที่นี่จะต้องวางแผนชีวิตตัวเองไว้เรียบร้อยล่วงหน้าเช่นต้องรู้จักมีเงิน pension ไว้ใช้ตอนแก่ ส่วนเรื่องรักษาพยาบาลที่นี่ฟรีหมดไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้นอยู่แล้ว   การกตัญญูต่อผู้มีพระคุณเป็นเรื่องที่น่ายกย่องค่ะ แต่ต้องไม่ให้ตัวเองลำบากด้วยนะคะและอย่าให้เดือดร้อนกระทบสามีเราด้วย  หากว่ายังโสดแน่นอนค่ะเรานึกถึงพ่อแม่เราก่อนแต่หลังจากแต่งงานแล้วสามีคือคนที่เราจะอยู่ไปด้วยจนถึงแก่เฒ่านะคะ จะทำอะไรเราก็ต้องถนอมน้ำใจทั้งสองฝ่าย ถ้าคุณช่วยเท่าที่ช่วยได้หรือทำในสิ่งที่คุณคิดว่าเหมาะสมที่สุดเท่าที่สถานะการณ์บังคับ ดิฉันไม่ถือว่าคุณอกตัญญูหรือเนรคุณค่ะ   สำหรับกรณีดิฉันถ้านำเงินสามีไปให้ทางบ้านเราคงได้มีเรื่องถึงขนาดได้เลิกกันแน่ เพราะสามีดิฉันไม่นิยมอุปถัมภ์พ่อแม่พี่น้องฝ่ายภรรยาเค้าถือว่าผู้ใหญ่ทุกคนควรรู้จักรับผิดชอบชีวิตของตนเอง จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 23:40:41

ความคิดเห็นที่ 8 น่าเห็นใจมากคะ ตัวเราก็ถือว่าคนในครอบครัวรักน้อยก็แล้วกันนะคะ แต่ไม่ถึงกับเจ้าของกระทู้ ไม่มีการขอเงินให้คนนั้นคนนี้ แต่เราก็ให้เท่าที่เรามีคะ ถ้าเรามีเราก็ให้ ถ้าเราไม่มีเราก็ไม่ให้หรือให้ตามอัฒภาพคะ แล้วเราไม่เคยคิดจะเอาเงินสามีมาให้ญาติพี่น้องเราด้วยคะ มันคนละเรื่องกัน แล้วเราก็เกรงใจเค้าคะ เพราะเราไม่อยากจะเอาเงินใครด้วย การเลี้ยงดูของฝรั่งเค้าไม่เหมือนบ้านเราหรอกคะ พ่อเม่ก็อยู่แบบ ลูกก็แยกไปอยู่อีกที่ แต่ที่นี่เค้าค่อยข้างดีเรื่องรักษาคะ ไม่ต้องจ่ายเงินเลย ถ้าถูกล๊อตโต้เราว่ากะจะอยู่นี่ซะเลย อิอิ เราว่าคุณควรหยุดส่งเงินให้ทางบ้านสักพักก็ดีนะคะ แต่อาจจะให้พ่อแม่คุณตามพอควรจะดีกว่าคะ เรากตัญญูอยู่แล้ว ใครจะว่าไรก็ปล่อยไปเถอะคะ ถ้าเราเป็นคุณ เราจะเลิกติดต่อทางบ้านเลยคะ อิอิ จากคุณ : หน่อย ปัตตานี เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 00:20:11

ความคิดเห็นที่ 9 สามีดิฉันขอเงินแม่ครั้งสุดท้ายเมื่ออายุ 17 ปี จากนั้นก็หางาน หาเงิน เรียนเอง แม่สามีไม่ได้ขอหรือคาดหวังเงินจากลูกหรือลูกก็ไม่ได้ขอเงินจากแม่ มีการให้เงินกันกรณีเป็นของขวัญวันเกิด วันแต่งงาน วันคริสมาส และแม่สามีก็ให้เรามามากกว่าที่เราให้ท่านเสมอ ส่วนการให้เงินระหว่างพี่น้องไม่มีเลยยกเว้นให้เป็นของขวัญ ทุกคนที่โตเป็นผู้ใหญ่ถือว่าต้องรับผิดชอบตัวเองได้ ตอนทำงานทุกคนต้องโดนหักค่าโน่นนี่อยู่แล้ว และสิ่งเหล่านี้ก็กลับมาเป็นเงินค่ารักษาพยาบาล เงินใช้ยามแก่เฒ่า ซึ่งดูเหมือนได้มาฟรี สวัสดิการรัฐดี แต่ที่มาคือเงินของตัวเองนั่นแหละ ดิฉันมองว่า การมีลูกและการเลี้ยงดูของแต่ละสังคมต่างกัน สังคมนึงมีลูกเพราะอยากมี อยากดูแลใครสักคน อยากเลี้ยงดูให้เค้าเติบโตเป็นคนดีดูแลตัวเองได้ การที่เด็กคนนึงเติบโตมาได้เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ เพราะเค้าไม่ได้เรียกร้องที่จะเกิด แต่เป็นพ่อแม่ที่ทำให้เค้าเกิด จึงต้องรับผิดชอบเลี้ยงดู ให้ความรัก ผลสุดท้ายให้ลูกเติบโต ดูแลตนเองได้ก็พอแล้ว  และลูกก็เลี้ยงดูลูกของลูกต่อไปด้วยแนวความคิดแบบเดียวกัน ไม่มีเรื่องความคาดหวังว่าลูกต้องให้อะไรตอบแทน เพราะตัวต้นเรื่องคือพ่อและแม่  ลูกคือมนุษย์คนนึงที่เมื่อเติบโตแล้วก็มีชีวิตของตัว อีกสังคมนึง  คิดว่าตัวต้นเรื่องคือตัวลูก ถ้าไม่มีลูกก็ไม่มีภาระ ลูกเป็นสมบัติล้ำค่าชิ้นนึงของตัว   ถือว่าการให้กำเนิดและเลี้ยงดูลูกเป็นเรื่องของบุญคุณที่ลูกต้องรำลึกเสมอและต้องมีการตอบแทนกลับคืนไม่ทางใดก็ทางนึง พอลูกมีลูกก็ทำแบบเดียวกัน ลูกก็ตอบแทนพ่อแม่ และก็หวังว่าลูกของตัวจะตอบแทนตัวเองคืนเหมือนกัน กรณีของคุณ ถ้าเงินที่ต้องให้พ่อแม่เป็นเงินที่สามีคุณหามา ถ้าเป็นดิฉันจะหยุดให้ แต่ถ้าเงินนั้นเป็นเงินที่คุณหามาเองและไม่กระทบกับค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายสำหรับครอบครัวคุณแล้ว ถ้าอยากให้พ่อแม่ก็ให้ โดยดูจากเงื่อนไขข้อต่อไป ถ้าพ่อแม่ไม่เดือดร้อนจากการที่ไม่ได้เงินจากคุณ + เงินที่ได้จากคุณ พ่อแม่เอาไปให้พี่น้องคนอื่น ถ้าเป็นดิฉันก็จะหยุดให้ ปัญหาต่างๆ บางทีเกิดเพราะไม่เคยคุยกันตรงๆ มีแต่ละไว้ในฐานที่ควรจะเข้าใจ  แต่จริงๆไม่เคยเข้าใจ    ทัศนะคติของพ่อแม่ถ้าเปลี่ยนยาก แต่อย่างน้อยได้บอกสิ่งที่ตัวเองคิด ได้ทำในสิ่งที่ตนเองคิดว่าถูกต้องแล้วและเลือกจะทำ  ถึงแม้ท่านจะไม่พอใจ  ดิฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นการอกตัญญูแต่อย่างใด เพราะคำว่ากตัญญูไม่ได้มีความหมายว่าต้องทำในสิ่งที่พ่อแม่ถูกใจ แม้มันจะไม่ถูกต้อง จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 00:56:22

ความคิดเห็นที่ 10 ขึ้นอยู่กับครอบครัวค่ะ เราแต่งงานกับคนจีน สามีเราทำงานเท่าไรก็ให้พี่สาวบริหารเงินหมด ตกอยู่ใต้อำนาจของพี่สาว ไม่เคยเถียง พี่ว่าไงเอาตามนั้น ส่วนฝรั่งก็น่าจะขึ้นอยู่กับครอบครัวว่าปลูกฝังกันมายังไงเหมือนกันหรือเปล่าคะ ขนาดจีนของคุณ กับที่เราเผชิญหน้าอยู่ยังต่างกันเลย จากคุณ : ตุ๊กตาดุ๊กดิ๊ก เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 00:57:54

ความคิดเห็นที่ 11 อ่า แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 53 03:01:37 แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 53 03:00:21 จากคุณ : สา (blimey) เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 02:59:43

ความคิดเห็นที่ 12   มีครอบครัวที่ฝรั่งที่อังกฤษหลายครอบครัวเหมือนกัน ที่ยังใหเงินช่วยเหลือลูกชาย หรือลูกสาวอยู่ถึงแม้ว่า จะแต่งงานมีครอบครัวกันแล้ว แต่ส่วนใหญ่ลูกๆ ที่ได้รับความช่วยเหลือ ไม่ว่าจะยืมเงิน ไปดาวน์บ้าน หรือว่าพ่อแม่จ่ายให้ไปเที่ยวทั้งครอบครัว ไม่ค่อยมีใครอวด กันเยอะๆเหมือนบ้านเรา เพราะเค้า จะอายกันที่ มีงานทำแล้ว ยังรบกวนพ่อแม่อีก แต่บางคน ก้อบอก โดยไม่อาย เหมือนจะทำนอง บอกเป็นนัยๆว่า พ่อแม่รวย ก้อมีคะ บางคนพ่อแม่ ไม่เคยช่วยอะไรเลย จะบ่นๆๆ ว่าไม่เคยได้รับความช่วยเหลืออะไร จากพ่อแม่เลย ในชีวิต เหมือนคนที่เคยรู้จัก ปัจจุบัน ลูกๆ ถึงแม้จะแต่งงาน ก้ออยู่กับพ่อแม่ เพราะว่าประหยัดค่าใช้จ่าย พ่อแม่บางคนก้อไม่ว่าอะไร พ่อแม่ฝรั่งบางคน ก้อบ่นอยากให้ลูกย้ายออก เห็นเยอะมากที่เขียน ไปถามความเห็น ที่บ้านเราเรียกว่าศิลาณี ตามหนังสือพิมย์หรือ นิตยสารต่างๆ บางคนก้อบ่นลูกใช้เงินสรุ่ยสุร่าย ไม่รู้จักเก็บ ติดหนี้บานเบอะ เหมือนบ้านเราเหมือนกันคะ จากคุณ : เผลอไป เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 03:13:34 A:92.41.241.4 X: TicketID:262519

ความคิดเห็นที่ 13 ฝรั่งที่ผมรู้จัก  ส่วนมากช่วยพอ่แม่ของเขาครับ ตัวผมเอง ลูกชายและลูกสะไภ้ที่อเมริกา  ก็ส่งส่วยไปให้เสมอๆ เรี่องของคุณ  น่าจะคุยแบบเปิดอก  ให้พ่อแม่ฟัง  ในเรี่องความน้อยใจของตนเอง.....หากพ่อแม่ตายไปแล้ว....โอกาสที่จะคุยกันคงจะน้อยลงๆ จากคุณ : hollywop เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 03:35:51

ความคิดเห็นที่ 14 คือพ่อแม่เขาไม่ได้คาดหวังว่าต้องมาเลี้ยงดูแบบถวายชีวิต สามีดิฉันลำบากแต่เด็ก ช่วยเหลือตัวเองทุกอย่าง พอวันที่เขาพอจะมี เขาก็คิดถึงพ่อแม่เขาแหละ ซื้อของให้พ่อแม่ หรือมีให้เงินก้อนแม่บ้างเวลาแม่อยากจะทำอะไร หรือไม่ก็ออกปากให้ หากเเม่เขามีแผนการทำธุรกิจ กับน้องสาว สามีรู้ว่าน้องเป็นนักเรียนปริญญาเอก ทำรีเสิร์ช ไม่ค่อยมีเงินมากมาย เวลาจะกลับบ้านเทสกาลหรือเยี่ยมครอบครัว สามีอาสาให้ตั๋วเครื่องบิน ให้เงินค่าเช่ารถเสมอ แต่น้องเขาก็ไม่เคยเอานะ บ้านนี้เขาช่วยเหลือตัวเองกัน ดิฉันก็เอาเงินสามีมาใช้จ่ายในครอบครัวตัวเองค่ะ แต่ต้องไม่ใช่เป็นการรบกวนครอบครัวของเราเอง เงินส่วนที่ดิฉันกันออกมา และจะไม่ใช้มากกว่าส่วนนั้น เงินที่เราไม่เดือดร้อน ดิฉันเป็นคุณ คงให้เงินพ่อแม่เท่าที่ให้เลี้ยงตัวเองได้อย่างไม่ลำบาก แต่ก็คงเท่านั้น และปกป้องครอบครัวของคุณเองด้วย คุณไม่ได้เป็นหนี้อะไรพ่อแม่นะ คุณเป็นคนที่พ่อแม่ทำให้เกิดมา ทำหน้าที่ลูกให้เหมาะสม ช่วยเหลือเกื้อกูล ตามกำลังที่คุณมี โดยไม่เดือดร้อน พ่อแม่ต้องระลึกตรงนี้ด้วย จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 06:54:34

ความคิดเห็นที่ 15 คือพ่อแม่เขาไม่ได้คาดหวังว่าต้องมาเลี้ยงดูแบบถวายชีวิต สามีดิฉันลำบากแต่เด็ก ช่วยเหลือตัวเองทุกอย่าง พอวันที่เขาพอจะมี เขาก็คิดถึงพ่อแม่เขาแหละ ซื้อของให้พ่อแม่ หรือมีให้เงินก้อนแม่บ้างเวลาแม่อยากจะทำอะไร หรือไม่ก็ออกปากให้ หากเเม่เขามีแผนการทำธุรกิจ กับน้องสาว สามีรู้ว่าน้องเป็นนักเรียนปริญญาเอก ทำรีเสิร์ช ไม่ค่อยมีเงินมากมาย เวลาจะกลับบ้านเทสกาลหรือเยี่ยมครอบครัว สามีอาสาให้ตั๋วเครื่องบิน ให้เงินค่าเช่ารถเสมอ แต่น้องเขาก็ไม่เคยเอานะ บ้านนี้เขาช่วยเหลือตัวเองกัน ดิฉันก็เอาเงินสามีมาใช้จ่ายในครอบครัวตัวเองค่ะ แต่ต้องไม่ใช่เป็นการรบกวนครอบครัวของเราเอง เงินส่วนที่ดิฉันกันออกมา และจะไม่ใช้มากกว่าส่วนนั้น เงินที่เราไม่เดือดร้อน ดิฉันเป็นคุณ คงให้เงินพ่อแม่เท่าที่ให้เลี้ยงตัวเองได้อย่างไม่ลำบาก แต่ก็คงเท่านั้น และปกป้องครอบครัวของคุณเองด้วย คุณไม่ได้เป็นหนี้อะไรพ่อแม่นะ คุณเป็นคนที่พ่อแม่ทำให้เกิดมา ทำหน้าที่ลูกให้เหมาะสม ช่วยเหลือเกื้อกูล ตามกำลังที่คุณมี โดยไม่เดือดร้อน พ่อแม่ต้องระลึกตรงนี้ด้วย จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 06:54:36

ความคิดเห็นที่ 16 ฝรั่งที่เราเจอหลายๆครอบครัวก็มีเลี้ยงลูกเหมือนที่คุณเจอนะคะ ส่วนมากพวกนี้คือครอบครัวเชื้อสายอิตาเลี่ยน เลี้ยงลูกตามใจ เห็นลูกชายเป้นใหญ่ บางครอบครัวก็ช่วยเหลือลูกบางคนมากกว่าบางคน แบ่งเงินให้ไม่เท่ากันก็มี ข้อดีของประเทศออสเตรเลียคือ มีบำนาญให้และรัฐดูแลพอสมควร เพราะงั้นถ้าลูกไม่ดูแล คนแก่ๆที่นี่ก็พออยู่ๆไปได้โดยไม่ต้องพึ่งลูกหลาน ครอบครัวฝรั่งๆหลายๆครอบครัวที่เราเจอก็มีดูแลพ่อแม่ตัวเอง พ่อแม่สามีแบบคนไทยดูแลเลย คือ เอามาดูแลที่บ้าน เช็ดเนื้อเช็ดตัว ป้อนอาหาร หรือถ้าไปอยู่เนอร์สซิ่งโฮม ก็ไปเยี่ยมเยียนบ่อยๆ พอเจอฝรั่งหลากหลายแบบนี้แล้วเรารู้สึกว่า คนเราไม่ว่าจะชาติไหน มันก็คล้ายๆกันนะ เพราะงั้นคุณก็ตัดสินใจทำเท่าที่คุณทำได้เถอะค่ะ อย่าไปเอาความเป็นฝรั่งมาคิดเลยค่ะ โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 07:40:05

ความคิดเห็นที่ 17   เราอยากบอกว่า..ชีวิตจขกท.คล้ายเรามาก..และเราก็คิดว่ามีผู้หญิงไทยอีกหลายครอบครัวที่ตกอยู่ในวังวนนี้.. ..เราพูดเรื่องนี้ให้แฟนเราฟังหลายรอบแล้วล่ะ..บอกได้คำเดียวว่าแฟนเราแอนตี้การหวังสิ่งตอบแทนจากลูกที่มีมูลค่ามหาศาลนี่..ฅำว่าคนให้เท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอหรอก.. ..แฟนเราพูดเหมือน # 15 ค่ะ.. ""คุณไม่ได้เป็นหนี้อะไรพ่อแม่นะ คุณเป็นคนที่พ่อแม่ทำให้เกิดมา ทำหน้าที่ลูกให้เหมาะสม ช่วยเหลือเกื้อกูล ตามกำลังที่คุณมี โดยไม่เดือดร้อน พ่อแม่ต้องระลึกตรงนี้ด้วย "" ..เราได้ทำการพูดเปิดใจล่ะ..สรุปแล้วปลายปีนี้เราจะให้เงินเค้าก้อนนึง..และก่อนจะให้..จะพูดคำเดียวจบ..ว่าเงินก้อนนี้..ขอให้เป็นการให้แค่ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย..หมดแล้วก็คือหมด..เราไม่มีหนี้ชีวิตต่อกัน..เค้าจะรับหรือปฏิเศษก็แล้วแต่..เราทำได้แค่นี้..เพราะเค้าก็ทำให้เรามีบาดแผลอยู่ไม่น้อย.. ..อะไรจะเกิดขึ้น..ก็แล้วแต่บุญกรรม..ในเมื่อมีลูกสองคนทุกอย่างก็ควรจะคนละครึ่ง..ไม่มีคำว่าหน้าที่..ทุกอย่างต้องเสมอภาค ..ใครจะว่าเราบาปกรรมเราไม่สน..เพราะเราไม่คิดที่จะอยู่เมืองไทยอีกต่อไป..และที่สำคัญอย่าเอาชีวิตของเราไปแขวนไว้กับขี้ปากของชาวบ้าน.. ..จขกท.ลองเลือกทำอะไรก็ได้..ให้มันเด็ดขาดไปเลยค่ะ..เราต้องเอาตัวเองไว้ก่อนนะคะ..ตัวเองต้องสำคัญที่สุด..พ่อแม่ดิฉันอยากไดบ้าน,รถและเงินทองอีกมากมาย..จนไม่ไหวจะเคลียร์..แต่กับพี่ชายเราไม่กล้าเอาอะไรเพราะกลัวพี่สะใภ้ดิฉันจะพาลโกรธและบ้านแตก...แต่ดิฉันเลือกที่จะให้เงินสดก้อนเดียวและจบกัน..อยากได้อะไรก็หมุนเงินก้อนนี้เอาเอง..ชิวีตดิฉันเจ็บคล้ายๆจขกท.แหละค่ะ..ขอพูดง่ายๆ..ให้เงินก้อนนี้ไปแล้วจะไม่เรียกดิฉันว่าลูกอีกต่อไปก็ได้..เพราะครอบครัวดิฉันวัดลูกด้วยเงินค่ะ จากคุณ : Romantic Blue Girl เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 08:35:19 A:41.2.193.165 X: TicketID:225313

ความคิดเห็นที่ 18 สบายใจก้ทำ ไม่ใช่ก็อย่าทำ ดีกว่ามาทำแบบนี้ เป็นผม ผมจะไม่ทำ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 09:18:47

ความคิดเห็นที่ 19   ชีวิตเหมือนผมเปี้ยบเลย โดนพี่ชายนำสมบัติทั้งหมดไปเข้าธนาคาร เพื่อนำเงินมาลงทุนเป็นของเขาเอง ทั้งสร้างตึกขาย ทำบ้านขาย ทำรถให้เช่า ทำสวนอาหาร ทำสถานีบริการน้ำมัน  ผลคือขาดทุนย่อยยับ หมดตัว .....ตอนนำสมบัติไป ไม่เห็นมีใครมองผมเลย ผมต้องทำงานงกๆ เงินเดือนแค่พออยู่ ...15 ปีไม่เคยกลับบ้าน เพราะรู้สึกถึงความต่ำต้อยของตนเอง ที่ไม่มีอะไรเทียบพี่ๆได้เลย (ก็คุณพี่เล่นเอาสมบัติในส่วนของน้องไปเข้าธนาคารหมด แล้วคุณพี่แต่ละตัว ไม่พูดถึงสิทธิของน้องเลย) และ 15 ปีที่ไม่กลับบ้านนี่เอง ที่ผมสร้างตัวได้ด้วยตนเอง ... และ 15 ปีนี่เอง ที่พี่ๆของผมไม่มีอะไรเหลือเลย...พอเขารู้ว่าผมมีเงิน ผมมีญาติมาหาเต็มบ้านเลย ยืมเงินไปหมุน เดือดร้อนกันทุดสัปดาห์ และเงินที่นำไป ทวงไม่ได้ ทำหน้าไม่พอใจ ...ผมตั้งตัวเลขแห่งความอดทนไว้ที่ 500,000 ...เมื่อถึง 500,000 ยังพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง ...Get Out ออกไปจากชีวิตผมได้เลย และไม่เจอกันอีกเลย ...12 ปี่แล้ว ไม่รู้สึกคิดถึง ไม่รู้สึกอะไรเลย  ..และถ้าผมเป็นคุณ ช่วยแล้ว ยังด่า ... น้องชายปากชั่วๆ แบบนั้น ไสหัวไปไกลๆเลย อย่าได้เจอกันอีก  ...รักได้นะ รักได้ในระดับหนึ่ง แต่ไม่รักใครถึงขั้นยอมล่มจม จากคุณ : mrsathorn เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 20:48:51

ความคิดเห็นที่ 20   ท่าที่คบๆอยู่คนนึง เค้าไม่ค่อยรู้จักการตอบแทนคุณผู้มีพระคุณเหมือนที่บ้านเราหรอกค่ะ เค้าคิดว่าโตแล้วก็ตัวใครตัวมัน ไม่เหมือนเรา ทำทุกอย่างก็เพื่อหวังจะให้พ่อแม่พี่น้องได้สบายกันในอนาคต ถ้าเกิดวันนึงมีแฟนฝรั่ง แล้วมีลูกกันจะไม่เลี้ยงลูกแบบนั้นเด็ดขาด ถ้าเป็นแบบนั้นจะมีไปทำไมกัน ไม่ดูแลเราตอนแก่ เคยบอกเค้าว่าถ้าเค้าแก่แล้วลูกเค้าไม่สนใจเค้า เค้าก็จะต้องรู้สึกแย่ เหมือนแม่พ่อเค้าตอนนี้ ที่มีลูกเยอะแต่ลูกก้ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ แต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดูเป็นส่วนใหญ่ จากคุณ : Youi เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:14:17 A:114.78.186.131 X: TicketID:262882

ความคิดเห็นที่ 21   จขกท แรกเลยต้องมาลำดับ คน ว่าใครสำคัญที่สุดในชีวิต พ่อแม่ และน้องชายไม่ใช่แน่นอน เพราะคุณเองไม่มีความสำคัญมาแต่ไหนแต่ไรกับพวกเขา แม้ในวันนี้คุณมีเงิน พวกเขาก็ยังไม่เห็นความสำคัญ ไม่สำนึกว่าช่วยเขา แต่มันเป็นหน้าที่คุณที่ต้องให้ และให้ ต่อให้คุณยกทุกอย่างที่มีให้ พวกเขาก็ไม่สำนึกรับรู้อะไรหรอก มันคุ้มไหม ต่อให้ตายเพื่อพวกเขาก็ไม่สน เพราะคนมันเปลี่ยนไม่ได้แก่ป่านนี้แล้ว อีโก้ติดตัวจนตาย หากคุณหวังว่าพวกเขาจะเปลี่ยนมารักและเห็นความสำคัญ เลิกหวังได้เลย ชีวิตคุณมีค่าและมีความหมายเพราะมีสามีอยู่ด้วย คนที่คุณควรให้ความสำคัญและเอาใจใส่คือคนๆ นี้ต่างหาก เงินที่คุณให้ครอบครัว หากเป็นเงินสามี จงเลิกทำเถอะค่ะ สงสารเขาที่ทำงานงกๆ เพื่อครอบครัวแล้วมาแบ่งให้คนพวกนี้ผลาญ ขอใช้คำว่าผลาญ เพราะมีแต่อยากได้กับอยากได้ ไม่เห็นหัวอีก ไม่คิดว่าจำเป็นค่อยขอ หากคุณยังส่งเงินที่สามีทำงานให้ทางบ้านเพื่อทำให้พวกเขาพอใจอยู่ละก็ คุณเองก็ทำผิดและทำบาปกับสามีคุณค่ะ แต่หากเป็นเงินที่คุณหาเองได้ อย่าได้ส่งให้หมด ให้แค่พ่อแม่เท่าที่จำเป็นต้องใช้จ่าย เพราะสามีคุณก็ไม่ได้เอาเงินเขาไปให้ใครอื่นหมด อีกครั้ง คุณควรนึกถึงครอบครัวปัจจุบันตัวเองให้มาก หากพ่อแม่คุณยังจะเอาเงินนี้ไปให้น้องชายหรือใครก็ตาม ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ ที่ต้องไปคิดกังวลแทน หรือตามแจกจ่ายเงินให้ใครอีก ชีวิตเป็นของคุณแล้ว กำหนดมันเองสิคะ กลัวทำไมพ่อแม่ด่าว่าอกตัญญู หากพวกเขาไร้เหตุผลมันก็คือความกตัญญูแบบมืดบอด ให้พ่อแม่ตามสมควร และวาระ ก็คือจบ น้องไม่ใช่พ่อ เราไม่ได้เป็นหนี้ แล้วคนด่าคนบ่น หากคุณสนใจและไปทำตามที่พวกเขาพอใจ ไม่มีวันจบสิ้นและพอเพียง คุณควรเก็บเงินไว้สร้างอนาคต เผื่อตัวเองและสามียามแก่ ตัวอย่างคนไทยไม่รู้จักพอมีเยอะ ไม่ต้องถึงขนาดครอบครัวคนจีนหรอก เพื่อนคนนึงแต่งงานกับฝรั่ง แม่ขอค่าสินสอดเป็นล้าน ฝ่ายชายไม่เข้าใจวัฒนธรรม แต่ก็รักมาก เลยยอมให้ จากนั้นก็ซื้อทอง ค่าจัดงาน ค่าอื่นๆ อีกหลายแสน ฝ่ายเมียเมื่อไปถึงบ้านเขาก็รีบส่งเงินมาให้ทางบ้านอีกสี่แสน จากนั้นมาแม่ก็เอ่ยขอเงินประจำเวลาคุยกัน ไม่ใช่ทีละน้อยๆ ห้าแสนอย่างต่ำ ส่วนพ่อก็อยากได้หลายๆ ล้าน เพราะคิดว่าฝรั่งคือแหล่งผลิตเงิน ทั้งๆ ที่พ่อแม่ก็มีเงินเดือนเยอะ ไม่มีความจำเป็นอะไร แต่อยากได้เงินมาสร้างฐานะให้ลูกๆ คนอื่น สร้างบ้านให้ อยากให้ลูกชายที่ติดพนันเป็นอาจารย์มหาลัย คงต้องเอาเงินฝรั่งมาสร้างมหาลัยแล้วให้ลูกเขาเป็นอาจารย์เอง เพราะคุณสมบัติไม่ไหว ตอนมาแม่มาเยี่ยมที่ต่างประเทศ สามีเธอป่วย แม่บังคับให้ลูกสาวไปขอเงิน กะว่าจะสูบฝรั่งนี่ให้ตายคาที่ ส่วนลูกสาวจะหาใหม่หรืออย่างไรก็ช่างมัน คนพวกนี้ถมไม่มีวันเต็ม ส่วนลูกสาวก็บ้าจี้ ทำตามพ่อแม่ขอ ดีอย่างเดียว สามีรักมากและทนได้ อีกอย่างเมียก็ไม่บอกความจริงให้รู้ ปิดูหูปิดตาผัว ฝรั่งที่นี่เลี้ยงลูกให้พึ่งตัวเอง อายุสิบแปดก็ถือว่าโตแล้ว ทำงานเลี้ยงตัวเองได้ พ่อแม่ก็ใช้เงินบำเหน็จบำนาญ อาจอยู่บ้านซีเนียร์ เจ็บป่วยก็รัฐดูแล เพราะมีสวัสดิการ ก็ใช้เงินจากที่เก็บสะสมมา เหมือนข้างบนตอบค่ะ การให้ของขวัญกันก็ตามวาระสำคัญ แต่ไม่มีใครเป็นหนี้ใคร หรือมีหน้าที่ต้องทดแทนบุณคุณใคร ทำตามสมควร และสำนึกค่ะ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 02:57:32 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 22   คคห.ที่ 19 เนี่ย คล้ายชีวิตสามีเรามากเลยค่ะ แต่ยังไม่เหมือน ตรงที่ว่าเรากับสามีอยู่ในระหว่างก่อร่าง สร้างตัว ยังไม่ถึงจุดที่ ใคร ๆ จะมาพึ่งพาได้ทุกคน (แต่ก็มีมาขอตลอด) พี่ชายคนโตเค้า ได้ไปเกือบทุกสิ่ง และก็เจ๊ง ทุกอย่างเหมือนกัน แปลกฟ่ะ ส่วนพี่ ๆ และน้อง ๆ คนอื่น ก็ได้หลายอย่าง แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ส่วนที่ดินผืนสุดท้าย แม่แฟนบอกจะยกให้แฟนเรา เพราะเป็นลูกไม่ขออะไรเลย สุดท้าย ก็คงไม่ได้ให้ เพราะพี่ชายคนโต ขอโฉนดไปค้ำเงินกรู้ ที่ราคาเป็นล้าน จะหลุดด้วยเงิน 200,000.- (จริง ๆ หลุดแล้วด้วย) ก็หวานหมูเจ้าหนี้เงินกรู้ซิคะ ดีว่าเจ้าหนี้ยังไม่กล้าทำอะไร ยังไม่อยากยึด เพราะเค้าพอรู้มาว่า แม่แฟนไปลงชื่อเรื่องหนี้นอกระบบไว้ ไม่อยากยุ่งเกี่ยว เจ้าหนี้ก็บอกว่าให้หาต้น หาดอกมาคืนเค้าแล้วกัน แล้วก็เอาโฉนดที่ดินคืนไป คุณทายซิ ว่าใครจะเป็นคนหาเงิน ถ้าไม่ใช่สามีอิฉัน นี่ส่งเงินไปให้บางส่วนแล้ว แทนที่จะรีบเอาไปตัดต้น และเขียนสัญญาใหม่ ก็ยังไม่ทำ รู้สึกจะเอาเงินไปให้ลูก ๆ หมุนต่อ ลึก ๆ ดิฉันก็หมั่นไส้ อยากให้ที่แม่ม หลุด ๆ ไปเลย แล้วย้ายออก ไปเช่าบ้านอยู่กันซะ หมั่นไส้ในความ โง่แล้วโง่อีกของคนค่ะ เลี้ยงลูกจนโตเลยค่ะ ลูก ๆ ก็ 40 ขึ้นกันทุกคนแล้วมั้ง แต่ก็สงสารแฟน อุตส่าห์หาเงิน แล้วแม่แฟนยังประเหลาะอีกนะ ว่าถ้าไถ่ถอนมาได้จะใส่ชื่อแฟนทันทีค่ะ แล้วจะคอยดู โดยส่วนตัวดิฉันไม่สนใจหรอกที่ดินผืนนั้น แกจะยกให้ใครก็ให้ไปเลย ไม่ต้องมาให้ความหวัง เพราะดิฉันกับแฟนก็อยู่ทางนี้ก็มีความสุขตามอัตภาพแล้ว แต่เมื่อแฟนส่งเงินไปช่วยเหลือแล้ว แฟนก็น่าจะมีสิทธิ์ได้จริง ๆ เพราะเท่ากับไม่ได้มาฟรี ๆ เยี่ยงมรดกที่แม่พึงให้ลูก แต่เป็นเงินที่เค้าไถ่ถอน ถ้างานนี้โดนเบี้ยว ดิฉันจะไม่ให้แฟนให้ความช่วยเหลือทางโน้นอีกเลย ยังดีนะคะ ที่สามีฟังดิฉันแนะนำ ....... จากคุณ : เราเอง เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 09:34:03 A:58.8.139.76 X: TicketID:245448

ความคิดเห็นที่ 23 น่าเห็นใจมากค่ะเจ้าของกระทู้ ครอบครัวไม่ถึงขนาดนั้นแต่แม่นี่เค้าติดว่าเราเข้มแข็ง มีงานทำ หาเงินเก่ง อะไรๆก็เรา ขณะที่พี่สาวไม่ได้ทำงานดูแลแม่พ่อที่บ้านอย่างเดียว บางทีเราก็นึกน้อยใจว่าทำไมเค้าถึงต้องเรา พยายามคิดในทางบวกคือเราเป็นลูกที่ดี ที่เค้าคิดจะพึ่งพา เราไม่ได้ขอตังค์แม่เลยตั้งแต่เรียนจบมีงานทำ แต่พี่สาวนี่ใช้จ่ายกับพ่อแม่ บางทีเราก็น้อยใจเหมือนกันว่า เราต้องยืมขณะที่พี่สาวขอได้ หรือบางทีแม่ก็บอกว่ายืมแต่เอาเข้าจริงๆก็คือยกให้นั่นแหละค่ะ เราก็พยายามคิดว่าเออ พี่สาวมันดูแลพ่อแม่ เราอยู่กทมไมได้ดูแลก็ช่างเถอะ ล่าสุดพ่อแม่แบ่งที่ดินให้ก็เห็นว่าให้พี่เรามากกว่าเรา ส่วนบ้านใหญ่ที่อยู่กันก็ยังไม่โอนให้ใคร คงเป็นพี่สาวเรามั้งก็ไม่รู้ เราก็ช่างเถอะ ไม่อยากคิดมากเพราะยังไงเค้าก็รักเราแต่ความเสน่หานี่พี่สาวจะมากกว่าเพราะเค้าใกล้ชิดกัน ทำใจค่ะ ส่วนต่างประเทศเป็นยังไง แฟนเล่าว่าพ่อแม่เค้าดูการศึกษาจนจบปตรีเลย พอเรียนจบเค้าก็ไม่ให้พ่อแม่เลย รวมถึงน้องชายเค้าด้วยพ่อเค้าก็ยังทำงานอยู่เลยค่ะ ตอนเราไปเยี่ยมที่นู่นรถผ่านสถานสงเราะห์คนชรา แม่เค้าบอกว่าที่นี่คนแก่ๆจะมาอยู่ที่นี่ เราบอกว่าที่เมืองไทยลูกต้องดูแลพ่อแม่ เค้าก็ยิ้มๆ ล่าสุดแม่แฟนไม่สบาย พ่อเค้าพาไปหาหมอสำหรับบ้านเราหากพ่อแม่ไม่สบายเราคงใจไม่ดี แต่แฟนบอกว่าแม่เป็นมานานแล้ว พ่อก็คงพาไปหาหมอไม่น่าห่วงหรอก ในใจเค้าก็คงห่วงแหละค่ะแต่แสดงออกว่าไม่เป็นไร   การแสดงออกของเค้าคือการไปเยี่ยมตามเทศกาลน่ะค่ะ ไมได้ไปอยู่ด้วยนานๆ เหมือนว่าฝรั่งนี่ความเป็นส่วนตัวจะสูงกัน เคยดูหนังเรื่องนึงที่ลูกชายไม่อยมออกจากบ้านสักทีจนพ่อแม่ต้องหาแฟนให้ อันนั้นเราว่ามันก็น่าจะจริง สะท้อนให้เห็นถึงวิถีชีวิตของเค้า แต่ก็มีบ้างนะคะที่แฟนเราถามว่ายูต้องเงินพ่อแม่มั้ยเราก็บอกว่าให้ แม่เราก็ส่งเสียน้องๆเรียนกัน เค้าก็ตาโต ทึ่ง และปลื้มกับวัฒนธรรมอย่างนี้ของคนไทยนะคะ แต่เรานี่จะประกาศชัดเขนเลยนะคะว่ามีแฟนฝรั่งอย่าคิดว่าเค้ารวยแล้วต้องเอาเงินมาให้ใครใช้ เพราะชีวิตใครชีวิตมันค่ะ ให้ได้ระดับหนึ่งตามสมควร  แต่มากไปเราว่าจะกลายเป็นว่าทำให้คนขี้เกียจ จากคุณ : แวะมา (loveTRAVEL1977) เขียนเมื่อ : วันเนา 53 18:54:44

ความคิดเห็นที่ 24   ขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับคำปรึกษาที่ดีมากๆ รู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น รู้จักรักตัวเองมากขึ้น รู้จักคำว่า "ไม่ให้" และปล่อยให้คำต่อว่าของใครๆเป็นทาสอากาศ ถ้าทำดีแล้วไม่ได้ดี ก็ไม่ต้องไปเศร้าอีก เพราะนั่นต้องดูว่าเราทำดีพอแล้ว ก็คือเท่านี้ คิดว่าอาจไม่กลับไปอย่างน้อย 5 ปีข้างหน้านี้ ไหนๆก็ไม่ได้กลับบ้านถึง 2 ปีกว่าแล้วนี่ น่าจะทำใจได้ แล้ว และตัดระบบการติดต่อทุกทาง ถือว่าตัดขาด กับพี่น้อง แต่พ่อแม่ยังคงต้องช่วยเท่าที่ได้ แต่คงไม่ใช่เรื่องของเงินทองอีก ทำใจได้ดีขึ้น ยังไงก็ขอบคุณมากๆสำหรับการสละเวลามาช่วยคนทุกข์ทางใจอย่างมากๆ จากคุณ : ชญานันท์ นู๋ปูเป้ เขียนเมื่อ : วันเนา 53 23:37:53