ความคิดเห็นที่ 1  บทความจากเว็บไซต์สถาบันอยุธยาศึกษา เมืองมรดกโลก AyutthayaStudy.Org ขออนุญาตนำมาเผยแพร่ให้เห็นภาพสังคมนานาชาติ ในประเทศไทย ตั้งแต่ครั้งโบราณกาล เพื่อให้คนไกลบ้านได้มุมมองเพิ่มว่า การใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศ หรือเดินทางเพื่อเผยแพร่ศาสนา ทำมาช้านาน การย้อนมองภาพประวัติศาสตร์ของไทย ในส่วนนี้ ทำให้ได้ทราบว่า แท้จริงแล้ว เราคนไทย มีการสืบเชื้อสายจากนานาประเทศที่เข้าไปในไทย (ไม่ใช่ว่า เราเพิ่งมาสร้างวงศ์ใหม่ในต่างประเทศหลังการสมรสกับต่างชาติ) http://www.ayutthayastudy.org/content/view/489/32/ ความสำคัญของเอกสารของชาวต่างประเทศต่อการศึกษาประวัติศาสตร์อยุธยา เมืองมรดกโลก                   สาวิตรี สุวรรณสถิตย์           เป็นที่ทราบกันดีในหมู่นักวิชาการไทยและต่างประเทศว่า กรุงศรีอยุธยาราชธานีของสยาม ซึ่งเจริญรุ่งเรืองติดต่อกันนานถึง 400 กว่าปีระหว่าง ค.ศ.1350-1767 นั้น มิได้มีชื่อเสียงเป็นที่จดจำกันได้แต่ในเรื่องการทำสงครามกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างยาวนานและการสร้างวัดสำคัญๆในแต่ละรัชกาลเท่านั้น แต่อยุธยาอยู่ในความทรงจำของนักประวัติศาสตร์ ทั่วโลก ในฐานะที่เคยเป็นเมืองท่าค้าขายระดับนานาชาติที่สำคัญมากแห่งหนึ่งในเอเชีย และมีการเจริญสัมพันธไมตรีกับมหาอำนาจและประเทศน้อยใหญ่ ทั้งในเอเชียและยุโรป โดยเฉพาะในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16-18 ซึ่งเป็นยุคที่ประเทศในยุโรปต่างก็แข่งกันขยายอิทธิพลทางการค้า ตลอดจนการแสวงหาอาณานิคม เข้ามายังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างกว้างขวางรวดเร็ว           กรุงศรีอยุธยาในยุคนั้น ปรากฏชื่อและคำพรรณนาอยู่ในเอกสารของชาวต่างชาติหลายฉบับ เช่น ในเอกสารของโยสต์ สเคาเต็น ผู้แทนคนแรกของบริษัทอินเดียตะวันออกของฮอลันดาในประเทศสยาม ตั้งแต่ ค.ศ.1624 ซึ่งอ้างในบันทึกของฟาน ฟลีต หรือ วัน วลิต และมีบทพรรณนาเพิ่มเติมในบันทึกของ วัน วลิตเองอีกด้วย (โปรดดูรวมบันทึกประวัติศาสตร์อยุธยา ของฟาน ฟลีต แปลโดย นันทา วรเนติวงศ์ และวนาศรี สามนเสน กรมศิลปากรจัดพิมพ์ พ.ศ.2546) อยุธยาในสายตาของผู้ได้มาเยือนจากแดนไกลในยุคนั้น มีภาพลักษณ์ว่าเป็นนครสง่างาม ตั้งอยู่บนเกาะที่มีระบบการคมนาคมทางน้ำที่สะดวกและสมบูรณ์ และอยู่ในเส้นทางของลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ กับลมมรสุมตะวันออก เฉียงเหนือ พัดผ่าน ทำให้ย่นระยะเวลา การเดินเรือได้มาก เหมาะสมกับการค้าขายในลักษณะ พาณิชย์นาวี ด้วยเหตุนี้อยุธยาจึงทำการติดต่อค้าขายทางเรือได้อย่างรุ่งเรืองกับนานาชาติ           ในระยะแรกๆ อยุธยาก็ค้าขายทั้งกับรัฐในเอเชีย โดยเฉพาะกับจีน อินเดีย และกับประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียง จีนนั้นชำนาญการค้าในระบบสำเภามานานานนับพันปี นอกจากนี้อยุธยาก็ค้ากับ ญี่ปุ่น อินเดีย มาลายูและ ญวน รวมทั้งพวกอาหรับและเปอร์เซีย           ด้วยโปรตุเกสเป็นชาวยุโรปชาติแรกที่เดินทางโดยทางเรือเข้ามาถึงอยุธยา เมื่อ ค.ศ.1511 ได้มีการค้าขายและเจริญไมตรีกับไทยก่อนประเทศยุโรปอื่นๆ ติดตามด้วยชาวฮอลันดาหรือชาวดัตช์ อังกฤษ และฝรั่งเศส ซึ่งชาวต่างชาติแต่ละชาติ ต่างก็มีเป้าหมายอื่น ๆ ในการเดินทางเข้ามาค้าขายกับอยุธยาด้วย ดังปรากฏอยู่ในรายงานหรือจดหมายที่ชาวต่างชาติเหล่านั้นบันทึกส่งกลับไปยังประเทศของตน           การเดินทางมาจากแดนไกลทำให้นักเดินทาง ต่างชาติจำเป็นต้องหาที่พักแรมนานๆ เพื่อซ่อมเรือ เพื่อซ่อมบำรุงและเพื่อจัดหาซื้อสินค้า ซึ่งหลายชาติก็ได้รับพระบรมราชานุญาตให้ตั้งบ้านเรือนที่อยู่อาศัยอย่างถาวรในอยุธยา จึงได้มีชุมชนของชาติต่างๆและมีโบสถ์หรือสุเหร่าตามความเชื่อของแต่ละชาติอยู่ในชุมชนนั้นๆด้วย ดังปรากฏหลักฐานทางโบราณคดีจนถึงทุกวันนี้ นอกจากนี้ยังปรากฏรายละเอียดเกี่ยวกับหมู่บ้านของชาติต่างๆอยู่ในเอกสารของพ่อค้าต่างชาติที่ได้มาเห็นด้วยตนเองอีกด้วย           อยุธยาจึงเป็นที่เลื่องลือไปทั่วแดนไกล ว่าเป็น นครที่มีผู้คนหลายชาติ หลายภาษา หลายศาสนา เดินทางมาติดต่อ ค้าขาย และยังอาศัยอยู่ร่วมกันในอยุธยา ในสถานภาพที่แตกต่างกันไป แต่อยู่ภายใต้พระมหา-กรุณาธิคุณของกษัตริย์ไทย ซึ่งอาจจะทรงมีนโยบายเกี่ยวกับชาวต่างชาติแตกต่างกันในแต่ละรัชกาล นอกจากนี้ในบางรัชกาล ราชสำนักสยามก็ได้มีความสัมพันธ์ แลกเปลี่ยนทางไมตรีและการทูตกับหลายประเทศด้วย โดยเฉพาะในแผ่นดินสมเด็จ พระนารายณ์           ความทรงจำเกี่ยวกับอยุธยาในยุคที่ได้กล่าวถึงข้างต้นนั้น ปัจจุบันนี้มีหลงเหลืออยู่ในรูปลักษณ์ของโบราณสถานที่ปรักหักพัง ซึ่งกรมศิลปากร ได้ดำเนินการศึกษาโดยการสำรวจ ขุดค้นและบูรณปฏิสังขรณ์ ติดต่อกันมาหลายสิบปีแล้ว และจะต้องศึกษาค้นคว้าต่อไปอีกมาก นอกจากนี้ นักโบราณคดี ยังต้องตรวจสอบกับหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษรที่มีอยู่เป็นจำนวนมากด้วย           ซากปรักหักพังของอยุธยาที่เราเห็นอยู่ในปัจจุบันย่อมไม่ใช่หลักฐานที่สมบูรณ์ เพราะได้ถูกทำลายอย่างยับเยินโดยสงคราม ตามมาด้วยการขุดทำลาย ด้วยน้ำมือมนุษย์ รวมไปถึงการบูรณะโดยไม่ถูกหลักวิชาในบางยุค ทำให้มีข้อจำกัดอยู่มากในการปะติดปะต่อ และสร้างเรื่องราวของอยุธยาขึ้นมาใหม่ให้สมบูรณ์ เพื่อสื่อสารให้คนรุ่นหลังศึกษาและเข้าใจอย่างลึกซึ้งได้ ดังนั้นเราจึงต้องอาศัยเอกสารหลักฐานที่มีผู้เห็น เหตุการณ์หลายๆคนที่ได้จดบันทึกไว้มาประกอบและช่วยยืนยันความถูกต้อง เพื่อให้มองเห็นภาพในประวัติศาสตร์ ได้อย่างสมบูรณ์ขึ้น อย่างไรก็ดีหลักฐานจดหมายเหตุของไทยที่ได้บันทึกเรื่องราวในยุคก่อนเสียกรุงครั้งที่สอง ก็ได้ถูกทำลายไปเป็นส่วนใหญ่ ที่เหลือรอดมาได้นั้นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในยุคต้นรัตนโกสินทร์ ก็โปรดให้รวบรวมและสังคายนา เก็บไว้เท่าที่จะทำได้ เช่นกฎหมายตราสามดวง พระราชพงศาวดารฉบับลายพระราชหัตถเลขา และจารึกวัดโพธิ์เป็นต้น           มีหลักฐานทางเอกสาร บันทึกจดหมายเหตุของนานาชาติที่เกี่ยวข้องกับอยุธยาในยุคนี้อีกเป็นจำนวนมาก ที่อาจจะช่วยไขปริศนาและอธิบายเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นในอยุธยาในบางเหตุการณ์ได้ นอกจากนี้ก็ยังมีแผนที่การเดินเรือมาอยุธยาที่ทำขึ้นตั้งแต่สมัยโบราณ รวมทั้งภาพที่เขียนโดยศิลปินต่างชาติที่ได้วาดรายละเอียดบุคคล สถานที่ และเหตุการณ์สำคัญตอนใดตอนหนึ่งของอยุธยายุคนั้นไว้ ทำให้เราได้เห็น และเข้าใจเรื่องราวได้อย่างเป็นรูปธรรม น่าเสียดายที่บันทึกหรือหลักฐานที่เป็นเอกสาร ภาพเขียนและแผนที่ ของคนไทยซึ่งเป็นเอกสารขั้นปฐมภูมิเกี่ยวกับอยุธยาจำนวนมากสูญหายหรือถูกทำลายไปเมื่อครั้งกรุงแตก ส่วนเอกสารของชาวต่างชาติที่อยู่ในเหตุการณ์ และได้จดบันทึกไว้นั้นมีเป็นภาษาต่างๆ บางฉบับก็แปลเป็นภาษาอื่น และได้ตีพิมพ์เผยแพร่เป็นภาษาต่างชาติแล้ว แต่คนไทยส่วนใหญ่ยังมีข้อจำกัด ไม่สามารถเข้าถึงเอกสารต่างชาติเหล่านั้นได้ จึงมีโอกาส ได้ศึกษาเอกสารต่างชาติกันอย่างไม่กว้างขวางมากนัก           ในปัจจุบันนี้ กรุงศรีอยุธยาได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกทางด้านวัฒนธรรมแล้วเมื่อ ปี พ.ศ.2534 ซึ่งประเทศไทยในฐานะเป็นประเทศที่ตั้งและเป็นเจ้าของมรดกโลกแห่งนี้ มีภาระหน้าที่ตามอนุสัญญามรดกโลก ค.ศ.1972 ที่จะต้องอนุรักษ์มรดกอยุธยานี้อย่างยั่งยืนต่อไป นอกจากนี้ยังนี้ยังต้องส่งเสริมการศึกษาค้นคว้าเพื่อนำเสนอเรื่องราวของอยุธยา ให้ผู้สนใจทั้งไทยและต่างชาติให้เข้าใจซาบซึ้งได้ จะต้องอนุรักษ์บริหารจัดการ “มรดกที่จับต้องมองเห็นได้” หรือที่ยูเนสโกเรียกว่า “tangible cultural heritage” อันได้แก่โบราณสถาน โบราณวัตถุ ตลอดจนอาณาบริเวณที่มีความสำคัญเกี่ยวข้องกับโบราณวัตถุสถานเหล่านั้น และจะต้องอนุรักษ์ บริหารจัดการ “มรดกที่จับต้องมองเห็นไม่ได้” หรือ “intangible cultural heritage” ควบคู่กันไปด้วย (โปรดดูเอกสารอนุสัญญามรดกโลกของยูเนสโก ค.ศ.1972 และแนวทางการปฏิบัติตามอนุสัญญาฉบับแก้ไขปรับปรุงล่าสุด ดูได้จาก whc.unesco.org)           ผู้เขียน(คุณสาวิตรี)มีความเชื่อว่า การที่เราจะเข้าใจเรื่องราวของประวัติศาสตร์อยุธยาในยุคสมัยที่อยุธยาอยู่ในแผนที่โลกและมีการติดต่อสัมพันธ์กับนานาชาติ จนอาจกล่าวได้ว่า เป็นยุคที่อยุธยาเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์สากลนั้น จำเป็นที่เราจะต้องเข้าใจด้วยว่าในช่วงเวลาที่มีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้นในอยุธยานั้น มีอะไรเกิดขึ้นบ้างในประเทศอื่นๆที่เกี่ยวโยงสัมพันธ์กัน หรือส่งอิทธิพลต่อเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องในอยุธยา ซึ่งเหตุการณ์นั้นๆ จะสามารถให้คำอธิบายเหตุการณ์ในอยุธยาในช่วงเวลาเดียวกันได้ [ยังมีต่อ]   ภาพประกอบ      ภาพเขียนสีน้ำกรุงศรีอยุธยา Afbeldinge der Stadt Iudiad Hooft des Choonincrick Siam (ภาพจากหนังสือ กรุงศรีอยุธยาในแผนที่ฝรั่ง โดยธวัชชัย ตั้งศิริวานิช) จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 01:44:18

ความคิดเห็นที่ 2  (ต่อ) บทความเรื่อง ความสำคัญของเอกสารของชาวต่างประเทศฯ Refer: AyutthayaStudy.org เราอาจจะเริ่มต้นด้วยเรื่องความสัมพันธ์ ระหว่างอยุธยากับโปรตุเกส ซึ่งจะมีการฉลองครบรอบ 500 ปี ในปี ค.ศ.2011 หรือ พ.ศ.2554 ที่จะมาถึงในไม่นานนี้ เราควรจะทำความเข้าใจว่า -ทำไมโปรตุเกสจึงได้เป็นชาวยุโรปชาติแรกที่เดินทางเข้ามาติดต่อกับไทย? -ก่อนที่จะเดินทางเข้ามาติดต่อกับประเทศไทยนั้น โปรตุเกสติดต่อกับประเทศใดมาแล้วบ้าง ?และมีวิธีการหรือเป้าหมายอย่างใดในการติดต่อสัมพันธ์กับประเทศเหล่านั้น? - เมื่อโปรตุเกสเข้ามาในอยุธยานั้น ได้ติดต่อค้าขายสินค้าประเภทไหนกับไทย และเคยมีปัญหาขัดแย้งกับไทยอย่างไรหรือไม่? เพราะเหตุใด? และ-อยุธยามีวิธีแก้ไขความขัดแย้งนั้นได้อย่างไร?           เกี่ยวกับเรื่องนี้ สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้ทรงค้นคว้าและทรงพระนิพนธ์ไว้ตั้งแต่ ปี พ.ศ.2457 เป็นคำอธิบายเพิ่มเติมพระราชพงศาวดาร ฉบับลายพระราชหัตถเลขา ในเหตุการณ์ไมตรีกับฝรั่งสมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 ซึ่งกรมศิลปากรได้จัดพิมพ์ พ.ศ.2548 ซึ่งทำให้เรายิ่งจะอยากค้นคว้าเพิ่มเติมจากข้อมูลที่มีมากขึ้นอีกในสมัยนี้           หากเราย้อนกลับไปดูประวัติศาสตร์ยุโรป ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่15 นั้น จะพบว่าเป็นช่วงเริ่มต้นของยุคแห่งการเดินทางสำรวจและค้นพบดินแดนใหม่ (Age of Discovery) นำโดยเจ้าชายเฮนรี่แห่งโปรตุเกส ผู้มีฉายาว่า “เฮนรี เดอะเนวิเกเตอร์” เฮนรี่เป็นผู้ริเริ่มตั้งโรงเรียนสอนเดินเรือสมุทรขึ้นเมื่อ ค.ศ.1418 โดยสอนภูมิศาสตร์ ดาราศาสตร์ และการทำแผนที่ควบคู่ไปด้วย ทำให้โปรตุเกสสามารถสร้างกองทัพเรือและลูกเรือที่เก่งกล้าจนเดินเรือข้ามไปแสวงหาอาณานิคมที่อยู่ไกลโพ้นได้           ในชั้นแรกโปรตุเกสได้ยกกองเรือข้ามไปโจมตี และยึดครองเมืองท่าชื่อเซอรต้าของโมร็อกโก ในอาฟริกาเหนือ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับมหาสมุทรแอตแลนติก ใกล้ช่องแคบยิบรัลต้าได้ ตั้งแต่นั้นมากองเรือของโปรตุเกสก็เดินหน้าโจมตียึดเมืองท่าชายฝั่งทะเลเมดิเตอเรเนียน รวมทั้งเมืองท่าตามชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกเรื่อยลงไปทางใต้ของฝั่งทะเลทรายซาฮารา ซึ่งทะเลช่วงนี้ยังไม่เคยมีใครเดินเรือไปถึงมาก่อนเลย เป็นการเปิดเส้นทางเชื่อมเมืองท่าของอาฟริกาบนชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกได้เกือบหมด ทั้งนี้เพื่อยึดครองเส้นทางการค้าทอง ทาสและเครื่องเทศของอาฟริกานำมาซึ่งความมั่งคั่งอย่างมหาศาล           ในต้นคริสต์ศตวรรษที่16 กองเรือของโปรตุเกส ก็ได้ยึดครองดินแดนและก่อสร้างเมืองแบบโปรตุเกสที่มีป้อมปราการแน่นหนาแข็งแรงขึ้นหลายแห่งในโมร็อกโก ในอาฟริกาเหนือ บางแห่งมีป้อมปืนขนาดใหญ่และมีอ่างเก็บน้ำใต้ดินขนาดใหญ่ เพื่อกักตุนน้ำไว้สำหรับกองทัพบรรทุกเรือเดินทางไกล เช่นที่เมือง “มาซากัน” หรือ “เอลจาดีดา”ซึ่งได้ขึ้นบัญชีมรดกโลกทางวัฒนธรรมแล้ว โมร็อกโกได้เปลี่ยนชื่อเสียใหม่จากภาษาโปรตุเกสเป็น “เอล จาดีดา” ซึ่งเป็นภาษาอาหรับที่เมืองมาซากันนี้ โปรตุเกสได้ใช้เป็นเมืองท่าที่โปรตุเกสสามารถจอดเรือเดินสมุทรได้เป็นจำนวนมาก และระดมพล จัดหาเสบียงอาหารและน้ำดื่มเพื่อแล่นออกไปแสวงหาอาณาจักรใหม่ไกลโพ้นได้           โปรตุเกส กับโมร็อกโกนั้นทำสงครามขับเคี่ยวกันมาช้านานตั้งแต่ยุคที่ศาสนาอิสลามแผ่เข้ามาในดินแดนอาฟริกาเหนือ เนื่องจากความขัดแย้งในเรื่องศาสนาประกอบกับการแย่งชิงดินแดนเพื่อช่วงชิงการควบคุมเมืองท่าและเส้นทางการค้ากับ อาฟริกาตอนใต้ ก่อนหน้านี้ชาวโมร็อกโกที่เป็นมุสลิมสืบเชื้อสายอาหรับและเบอร์เบอร์ ก็ได้เคยยกกองทัพไปโจมตีดินแดนตอนใต้ของโปรตุเกสและสเปนได้ และก่อตั้งอาณาจักรเรียกว่า “อัล อันดาลูซ” เป็นอาณาจักรมุสลิมขึ้นบน แหลมไอบีเรีย ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 8 ชาวมุสลิมในอัล อันดาลูซนั้น เรียกกันว่า มัวร์ (Moor) อาณาจักรมัวร์ในโปรตุเกสและสเปนได้เจริญรุ่งเรืองต่อมาจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 15 เมื่อโปรตุเกส สเปนและฝรั่งเศสอารากอน ได้ผนึกกำลังกัน ขับไล่พวกมัวร์ออกจากแหลมไอบีเรียโดยสิ้นเชิง คงเหลือไว้แต่สิ่งก่อสร้างทางสถาปัตยกรรม ที่เรียกว่าสถาปัตยกรรมแบบมัวร์ (โปรดดูโมร็อกโก อาณาจักรสุดแดนตะวันตก โดยสาวิตรี สุวรรณสถิตย์ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น พ.ศ.2537)           ในช่วงนี้เอง คู่แข่งทางการเดินเรือของโปรตุเกส คือ สเปน ก็ได้พระราชทานพระราชทรัพย์แต่งกองเรือสเปนออกเดินทางไปค้นพบโลกใหม่คือทวีปอเมริกาในปี ค.ศ.1490 นำโดยนักเดินเรือชื่อ คริสโตเฟอร์ โคลัมบัสซึ่งเคยเดินเรืออยู่ในกองเรือโปรตุเกสแต่ไปได้การสนับสนุนจากกษัตริย์สเปนในการเดินทางไปค้นพบอเมริกาครั้งนี้ แต่โปรตุเกสก็สามารถค้นพบดินแดนใหม่ในอเมริกา คือ บราซิล ใน ค.ศ.1500 ซึ่งโปรตุเกสสามารถก่อตั้งเป็นอาณาจักรคริสต์ของโปรตุเกสที่สืบต่อมาจนทุกวันนี้ จึงนับว่าทั้งสเปนและโปรตุเกสต่างได้ขยายอาณาจักรไปตั้งอาณานิคมและคริสตจักรใหม่ใน “โลกใหม่” ได้ในเวลาไล่เลี่ยกัน           แต่โปรตุเกสไม่ได้หยุดอยู่แค่บราซิลเท่านั้น แต่ได้เดินทางต่อมาเพื่อตั้งอาณานิคมและสถานีการค้าในเอเชีย โดยสามารถเดินทางอ้อม “แหลมพายุ” ซึ่งเปลี่ยนชื่อเป็นแหลมกู้ดโฮปทางใต้ของอาฟริกา เข้าสู่มหาสมุทรอินเดีย เพื่อจะหาทางเดินเรือไปยังอินเดีย ในช่วงนั้นอินเดียได้ค้าขายติดต่อกับอาหรับมานานก่อน และศาสนาอิสลามก็เผยแพร่เข้ามาในอินเดียมากแล้ว แต่ในที่สุดโปรตุเกสก็สามารถโจมตียึดครองและตั้งสถานีการค้าขึ้นที่เมืองกัวได้สำเร็จ และใช้เมืองท่าแห่งนี้เป็นฐานในการติดต่อค้าขายกับเมืองท่าต่างๆ ในอ่าวเปอร์เซีย อาราเบีย และทะเลแดง ทำให้สามารถควบคุมเส้นทางการค้าในมหาสมุทรอินเดียได้ วิธีการที่โปรตุเกสเข้าโจมตียึดครองเมืองกัว ซึ่งมีประชากรเป็นมุสลิมได้ในปี 1510 นั้นมีบันทึกว่าโหดเหี้ยม ทำการฆ่าชาวเมืองที่ต่อสู้ตายหมด บังคับให้ผู้หญิงชาวพื้นเมืองกัวแต่งงานกับชาวโปรตุเกส ลูกที่เกิดมาก็เป็นเด็กลูกผสมโปรตุเกสกับอินเดีย นับถือคริสต์ พูดโปรตุเกส มีอยู่เป็นจำนวนมาก และทำให้ภาษาโปรตุเกสกลายเป็นภาษาทางการค้าในคาบสมุทรอินเดียในยุคนั้น (โปรดดู Derik Garnier, Ayutthya Venice of the East, River Books 2004, chapter 5) (to be continued) จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 02:11:09

ความคิดเห็นที่ 3 (ต่อ) เรื่องความสำคัญของเอกสาร ของชาวต่างประเทศฯ ในช่วงเวลาใกล้เคียงกันนั้น กองเรือของโปรตุเกสบางส่วนได้เดินเรือหลงไปถึงศรีลังกา โดยมีบันทึกไว้ว่าในปี ค.ศ.1505 กองเรือของโปรตุเกสประกอบด้วยเรือ 6 ลำ ได้ไล่ล่าเรือของพวกมัวร์ ที่ขนสินค้าประเภทเครื่องเทศมาเต็มลำ ผ่านมาทางชายฝั่งอินเดีย เรือของโปรตุเกสถูกพายุพัดมาขึ้นฝั่งที่ตอนใต้ปลายล่างสุดของเกาะลังกา ที่จุดนี้โปรตุเกสได้ขึ้นฝั่งและก่อสร้างป้อมปราการในรูปแบบของเมืองโปรตุเกสขึ้น เนื่องจากมีชัยภูมิดี เป็นปากแม่น้ำซึ่งใช้เป็นเส้นทางลำเลียงขนเครื่องเทศลงเรือไปขายได้สะดวก โปรตุเกสเรียกเมืองนี้ว่าเมืองกอลล์ ปัจจุบันก็ยังมีป้อมปราการที่โปรตุเกสสร้างไว้ริมฝั่งมหาสมุทรอินเดีย และมีเมืองที่ลูกหลานโปรตุเกสอาศัยอยู่ โดยลูกหลานเหล่านี้ได้รักษาวิถีชีวิต และหัตถกรรมของโปรตุเกสไว้ ซึ่งเมืองและป้อมโปรตุเกส ที่เมืองกอลล์นี้ ก็ได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกด้วย แต่น่าเสียดายที่ได้ถูกพายุสึนามิพัดพังเสียหายหนัก เมื่อปี พ.ศ.2547 (ค.ศ.2004) นี้เอง อย่างไรก็ดี โปรตุเกสก็ได้ครอบครองศรีลังกาในเวลาต่อมาและครองอยู่ยาวนาน จนได้สร้างอิทธิพลทางสังคมวัฒนธรรมในชีวิตคนศรีลังกาจนถึงทุกวันนี้ (โปรดดู ศรีลังกา : สันติภาพที่รอคอย โดยสาวิตรี สุวรรณสถิตย์ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น 2527)           ในปี ค.ศ.1511 โปรตุเกสก็เข้ายึดเมืองมะละกาปลายแหลมมาลายู ซึ่งเป็นเมืองท่าสำคัญในการค้าขายระหว่างจีนกับอินเดียได้ โดยที่ต้องทำการรบราฆ่าฟันกันอยู่นานรวมทั้งเผาเมืองมะละกาเสียก่อนกว่าจะยึดได้สำเร็จ เมืองมะละกานับว่าเป็นเมืองที่มีคุณค่ามหาศาลสำหรับพ่อค้าเดินเรือโปรตุเกส เพราะจากมะละกานักเดินเรือสามารถเดินเรือไปซื้อเครื่องเทศตามเกาะต่างๆ ซึ่งภายหลังได้ถูกเรียกชื่อว่า “หมู่เกาะเครื่องเทศ” ได้โดยสะดวก ที่มะละกานี้โปรตุเกสได้สร้างเมืองและโบสถ์คริสต์ ที่มีป้อมปราการขึ้นอีกด้วย จากจุดนี้โปรตุเกสก็สามารถควบคุมเส้นทางการค้าเครื่องเทศได้อย่างสมบูรณ์ นี่เป็นเหตุผลส่วนหนึ่งที่ทำให้เมืองมะละกาได้ขึ้นทะเบียนมรดกโลกเมื่อปี ค.ศ.2008 โดยขึ้นร่วมกับเมืองจอร์จทาวน์ซึ่งเป็นเมืองประวัติศาสตร์ในช่องแคบมะละกาทั้งคู่ (โปรดดู whc.unesco.org/ en/list/1224)           ในปี ค.ศ.1511 หลังจากยึดมะละกาได้นั้นเอง โปรตุเกสได้ส่งทูตลงเรือสำเภาจีนลำไม่ใหญ่โตนัก แล่นจากเมืองมะละกา เข้ามายังพระนครศรีอยุธยา นำของขวัญมาถวายสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 (ครองราชย์ ประมาณ พ.ศ.2034 - 2072) พร้อมกับกราบบังคมเชิญให้ทรงส่งทูตไทยไปเยือนมะละกาเป็นการตอบแทนทั้งนี้เพราะรู้ว่ามะละกา เคยเป็นเมืองขึ้นของไทยมาก่อน ซึ่งสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 ก็ได้ทรงส่งผู้แทนไปมะละกาในปี ค.ศ.1518 และต่อมาจึงได้มีการร่างสัญญาการค้าระหว่างกัน นับว่าเป็นสัญญาทวิภาคีฉบับแรกที่ไทยทำกับประเทศตะวันตก (โปรดดู Garnier อ้างแล้ว) หลังจากนั้นโปรตุเกสก็ได้รับอนุญาตให้เข้ามาค้าขายในอยุธยาและในหัวเมืองทางใต้หลายเมืองได้อย่างเสรี ได้รับพระราชทานที่ดินให้ตั้งบ้านเรือนและโบสถ์ได้ ชาวโปรตุเกสบางคนก็ได้รับพระราชทานยศและตำแหน่งสูงๆ ได้รับเงินเดือน ดังที่วันวลิต ชาวฮอลันดาที่ได้เดินทางเข้ามาค้าขายในอยุธยาระหว่าง ค.ศ.1629 - 1634 ได้พรรณนาเกี่ยวกับชาวโปรตุเกสในอยุธยาเอาไว้ในบันทึกเรื่องอาณาจักรสยาม (โปรดดู กรมศิลปากร พ.ศ.2546 อ้างแล้ว)           หลังจากนั้นโปรตุเกส ก็เดินเรือต่อไปจนถึงจีนนับว่าเป็นชาวยุโรปชาติแรกที่พบเส้นทางเดินเรือจากอินเดียไปยังจีนในปี 1605 และยังเดินทางขึ้นไปถึงทิเบตได้ใน 1622 ในจีนนั้นโปรตุเกสได้ตั้งสถานีการค้าขึ้นที่มาเก๊า และยังได้เดินเรือไปยังเกาะต่างๆ ที่มีเครื่องเทศ (โปรดดู de Campos, Early Portuguese Account of Thailand, The Journal of Siam Society, vol XXXII, อ้างใน Garnier อ้างแล้ว)           เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากที่ประเทศโปรตุเกส ซึ่งมีพื้นที่ขนาดเล็กในยุโรป มีประชากรไม่มากนัก สามารถแผ่อิทธิพลโดยแสนยานุภาพทางการเดินเรือสมุทรผสมกับพลังความเชื่อในเรื่องการเผยแผ่ศาสนาคริสต์สามารถเข้าควบคุมเส้นทางการค้าอาณานิคม ตลอดจนเปลี่ยนศาสนาและภาษาของผู้คนตามเมืองท่าต่างๆ รวมทั้งควบคุมการจัดเก็บภาษีตามเมืองท่าในมหาสมุทรอินเดียทั้งฝั่งอาฟริกา อินเดีย เรื่อยมาถึงทะเลจีนตอนใต้ จนเกิดเป็นจักรวรรดิเรียกว่า Estada da India เป็นเครือข่ายซึ่งประสบความสำเร็จอยู่ได้ถึง 100 ปี ระหว่าง ค.ศ.1520 - 1620           ประเด็นที่ผู้สนใจศึกษาประวัติศาสตร์อยุธยากับความสัมพันธ์กับนานาชาติควรจะได้ค้นคว้าต่อไปก็คือ ทำไมชาวโปรตุเกสจึงเข้ามาติดต่อกับอยุธยาโดยสันติ โดยอยุธยาไม่ตกเป็นอาณานิคมของโปรตุเกสเหมือนเมืองท่าอื่นๆ ในยุคนั้น ทั้งๆที่ผู้สำเร็จราชการโปรตุเกสในเอเชียในขณะนั้นคือ อัลบูเคร์เค ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่เหี้ยมหาญมากที่สุดคนหนึ่งในประวัติศาสตร์ของอาณานิคมโปรตุเกสในเอเชีย ดังเห็นได้จากวิธีที่เขาโจมตียึดครองเมืองกัวของอินเดียอันได้กล่าวมาแล้ว แต่ชาวโปรตุเกสกลับเดินทางเข้ามาอยุธยาอย่างเป็นมิตรและได้รับการต้อนรับฉันมิตรจากสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 และยังได้ช่วยราชการในบ้านเรือนตั้งรกรากอยู่ในกรุงศรีอยุธยา อย่างมีเกียรติอีกมีลูกหลานสืบต่อมาถึงทุกวันนี้           ผู้เขียนบทความนี้ไม่พยายามที่จะตอบคำถามทั้งหมดที่ได้ตั้งขึ้นเองเกี่ยวกับโปรตุเกส แต่ขอตั้งข้อสังเกตเพิ่มเติมว่า ในการศึกษาเรื่องโปรตุเกสในเอเชียและในอยุธยานั้น นักวิชาการต่างชาติจะได้เปรียบมากเพราะมีเอกสารหลักฐานทั้งในระดับปฐมภูมิและทุติยภูมิที่เขียนไว้โดยชาวต่างชาติเป็นจำนวนมาก เอกสารปฐมภูมิของชาวโปรตุเกสที่แปลออกเป็นภาษาอังกฤษที่สำคัญได้แก่ บันทึกของเจโรนิโม โลโบ แปลโดยโดนัลด์ เอม ล็อคฮาร์ด พิมพ์ที่ลอนดอน ค.ศ.1984 บันทึกเดินทางของเมนเดส ปินโต แปลโดย รีเบคคา คาตส์ พิมพ์ที่ชิคาโก ค.ศ.1989 และเอกสารของโตเม ปิเรส ซึ่งเขียนที่มะละกาและอินเดียระหว่าง 1512 - 1515 พิมพ์ที่ลอนดอน ค.ศ.1946           นอกจากเรื่องของโปรตุเกสแล้ว ก็ยังมีเรื่องของดัตช์ที่เข้ามาติดต่อค้าขายกับอยุธยาในยุคนั้น ซึ่งก็น่าสนใจมากเพราะได้ส่งทูตตั้งแต่ในรัชสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราชเพื่อขอพระบรมราชานุญาต จัดตั้งสถานีการค้าในกรุงศรีอยุธยา ซึ่งทรงอนุญาตให้ตั้งขึ้นที่ชานเมืองหลวงทางทิศใต้ (กรมศิลปากร 2546 อ้างแล้ว) ในยุคนั้นฮอลันดาเพิ่งจะแยกออกมาจากสเปนมาก่อตั้งประเทศและนับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรแตสเตนท์ และเริ่มส่งกองเรือเข้ามาค้าขายและตั้งอาณานิคมในเอเชียแข่งขันกับโปรตุเกสและประเทศอื่นๆ เอกสารปฐมภูมิของฮอลันดามีเป็นจำนวนมากและเป็นเอกสารที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับอยุธยาและกรุงสยามในยุคนั้นอย่างค่อนข้างละเอียดถี่ถ้วนมาก ปัจจุบันได้มีการแปลเป็นภาษาไทยไว้บ้างแล้ว เช่นเอกสารของวันวลิต (อ้างแล้ว) นอกจากนี้ยังมีเอกสารของบริษัทอินเดียตะวันออกของ เนเธอร์แลนด์ และของนักค้นคว้าวิจัยชาวต่างชาติ ที่ได้นำเสนอเป็นบทความและการบรรยายในช่วงฉลองความสัมพันธ์ไทย-เนเธอร์แลนด์ พ.ศ.2547 อีก           ฝรั่งเศสก็เป็นอีกชาติหนึ่งที่เข้ามาติดต่อกับไทยหลายยุคหลายสมัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มีการส่งราชทูตไปเยือนซึ่งกันและกัน เอกสารของชาวฝรั่งเศสเกี่ยวกับอยุธยาก็มีอยู่เป็นจำนวนมากเช่นกันโดยเฉพาะเอกสารในสมัยสมเด็จพระนารายณ์ มีทั้งเอกสารปฐมภูมิและเอกสารที่มีผู้ศึกษาค้นคว้าไว้ในภายหลัง           เอกสารของนักเดินเรือเกี่ยวกับญี่ปุ่นในยุคการค้านานาชาติทางทะเลกับอยุธยานั้น ดูเหมือนนักศึกษาประวัติศาสตร์อยุธยาจะไม่ค่อยได้เอาใจใส่มากนัก คนไทยส่วนใหญ่รู้จักยามาดะ และรู้ว่ามีหมู่บ้านญี่ปุ่นอยู่ในกรุงศรีอยุธยา แต่มักจะไม่ได้สนใจว่าในยุคเดียวกันนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้างในญี่ปุ่นและนโยบายต่างประเทศของญี่ปุ่น เอกสารคำให้การของนักเดินเรือชาวจีนทุกลำ ที่เข้าเทียบท่าที่นางาซากิและต้องให้การแก่นายด่านญี่ปุ่น เกี่ยวกับเหตุการณ์และสภาวะการค้าขายในประเทศต่างๆในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ระหว่างค.ศ.1674-1723 เป็นเอกสารสำคัญซึ่งนักประวัติศาสตร์รู้จักแต่เข้าไม่ถึงเพราะเป็นภาษาญี่ปุ่นโบราณ ขณะนี้แปลและพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษแล้วและมีผู้อ้างอิงกันมากขึ้น เอกสารนี้นับว่าเป็นข้อมูลปฐมภูมิที่สำคัญและให้มุมมองที่แตกต่างจากเอกสารของตะวันตก (โปรดดู The Junk Trade from Southeast Asia, Translation from the Tosen Fusetsu-Gaki, edited by Yoneo Ishii, Institute of Southeast Asian Studies, Singapore, 1998) (to be continued) *หมายเหตุ ข้อความที่ขีดเส้นใต้ ในบทความชิ้นนี้ ยืนยันว่า มีเอกสารปฐมภูมิจำนวนหนึ่งที่ชาวโปรตุเกสเขียนเกี่ยวกับอยุธยา ต่อมาบันทึกการเดินทางมีบทแปล และเก็บหลักฐานเก่าอยู่ในต่างประเทศ จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 02:17:59

ความคิดเห็นที่ 4 การที่อยุธยาในช่วงนั้นได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่ง ของประวัติศาสตร์การเดินเรือและการค้าของโลก จึงไม่น่าแปลกใจที่อยุธยา หรือกรุงสยามมีปรากฏอยู่ในแผนที่ของนักเดินเรือและนักสำรวจนานาชาติจำนวนมาก ซึ่งปัจจุบันคนไทยเราเริ่มมีโอกาสได้เข้าถึงแผนที่โบราณที่หาดูยากเหล่านี้บ้างแล้วบางส่วน เนื่องจากมีผู้สนใจสะสมแผนที่โบราณ หรือสถาบันแห่งชาติที่เกี่ยวข้องหลายแห่งได้ซื้อสะสมไว้ และบางชิ้นก็ได้ถูกนำมาตีพิมพ์โดยการอนุญาตของเจ้าของหรือผู้สะสม แผนที่อยุธยาและกรุงสยามในยุคนั้นที่ผู้เขียนพบว่าน่าสนใจมาก ได้แก่ แผนที่สยามที่ปรากฏอยู่ในหน้าหนึ่งของหนังสือรวมแผนที่ของฟีร์เนา วาช ดูราโด ชาวโปรตุเกส ประมาณปี ค.ศ. 1576 แผนที่ของอาณาจักรสยามที่วาดขึ้นโดยโยฮานเนส เมเทยุส ปี ค.ศ.1596 มีอาณาจักรสยามอยู่กึ่งกลางระหว่างอินเดียกับจีน และมีรูปเรือสำเภาแบบฝรั่งลอยอยู่ในอ่าวเบงกอล นักแผนที่ชาวฝรั่งเศส ซึ่งพิมพ์ ปี ค.ศ.1668 แผนผังเมืองอยุธยา แสดงที่ตั้งเมือง และสถานที่สำคัญๆ บนเกาะเมือง ซึ่งเขียนโดยวิศวกรชาวฝรั่งเศสชื่อ ฌาคส์ นิโกลาส์ เบแล็ง (Jacques Nicolas Bellin) ราวปี ค.ศ.1750 แผนที่นำร่อง การเดินเรือจากปากแม่น้ำเจ้าพระยาเข้าสู่พระนครศรีอยุธยา ระบุรายละเอียดของลำแม่น้ำตลอดสายที่ชัดเจน ซึ่งนักเดินเรือของดัทช์ได้เขียนไว้ประมาณปี 1650 แผนผังอยุธยาเขียนแนวภาพศิลปะที่วาดโดย โยฮันเนส วิงโบนส์ (Johannes Vingboons) ชาวดัทช์ ราวปี ค.ศ.1665 เป็นต้น (โปรดดู Siam Mapped by Thongchai Winichakul, Silkworm Books, 1994, และ Ayutthaya, Venice of the East by Derick Garnier, อ้างแล้ว)           การที่มีชาติต่างๆสนใจและจัดทำแผนที่ เพื่อใช้นำทางมาสู่อยุธยาอย่างละเอียดชัดเจนนั้น ย่อมแสดงว่าอยุธยาเป็นจุดหมายสำคัญในการเดินทางของชนชาติต่างๆเหล่านั้น และแผนผังกรุงศรีอยุธยาที่ถูกเขียนขึ้นอย่างสวยงามโดยวิศวกรต่างชาติที่แสดงทั้งชัยภูมิที่ตั้งเมือง ถนนหนทางและวัดวาอารามปราสาทราชวังของพระนครศรีอยุธยาสะท้อนให้เห็นความชื่นชมที่ชาวต่างชาติรู้สึกถึงความสง่างามของภูมิทัศน์ทางธรรมชาติและทางวัฒนธรรมของอยุธยา           นักเดินทางนานาชาติที่เดินทางมาอยุธยา ในยุคต่างๆนั้น มีจำนวนไม่น้อยที่เป็นนักบันทึกและจดรายละเอียดของการเดินทาง ตลอดจนวิถีชีวิตและนิสัยใจคอของผู้คนที่ได้พบเห็นระหว่างเดินทาง บ้างก็เขียนเป็นจดหมายหรือรายงานส่งกลับไปยังประเทศของตน ซึ่งบันทึกหรือจดหมายเหล่านั้น แม้ว่าจะเขียนขึ้นจากมุมมองของคนจากต่างชาติต่างวัฒนธรรม และอาจมีอคติบ้าง แต่ก็เป็นเอกสารที่มีคุณค่ายิ่งสำหรับนักศึกษา นักวิชาการ และนักวิจัยชาวไทยและชาติต่างๆ เพราะเป็นเอกสารข้อมูลปฐมภูมิที่เขียนโดยผู้อยู่ในสถานที่จริง ในเหตุการณ์และในช่วงเวลานั้นๆจริง บรรยายเหตุการณ์และภาพที่ตนเห็นไว้จากมุมมองของตน ซึ่งผู้เดินทางรุ่นหลังหรือผู้นำบันทึกนั้นมาศึกษาก็ย่อมต้องตรวจสอบหรือเทียบเคียงเพื่อความถูกต้อง           เอกสารเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้ถูกจัดพิมพ์และเก็บรักษาไว้ใช้ในทางราชการ และใช้เป็นข้อมูลเบื้องต้นสำหรับนักเดินทางหรือนักการทูตต่างชาติในรุ่นต่อๆมาได้ศึกษาก่อนจะเดินทางมาสยาม ยกตัวอย่างเช่นเมื่อร้อยเอกเบอร์นี่ ทูตอังกฤษเดินทางจากอินเดียเข้ามาเจรจาสนธิสัญญาไมตรีและทำการค้ากับกรุงสยามในปี พ.ศ.2368-2369 ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์นั้น ก็ได้เขียนจดหมายจากเรือที่ใช้เดินทางรายงานไปยังเลขานุการรัฐบาลที่อินเดีย โดยได้พูดถึงตำแหน่งเจ้าเมืองทางใต้ซึ่งบางท่านมียศเป็นเจ้าพระยาหรือเทียบเท่าผู้สำเร็จราชการหรือGovernor General และได้ยังได้ยกขึ้นเทียบเคียงว่า ลูแบร์ได้เคยบันทึกไว้ว่าเป็นตำแหน่ง Viceroy หรืออุปราช ซึ่งชื่อ ลูแบร์ ที่เบอร์นี่อ้างถึงในจดหมายของเขานั้น เขียน Loubere แบบภาษาฝรั่งเศส ซึ่งแน่นอนว่าเบอร์นี่ ย่อมหมายถึง ผู้ที่ได้เดินทางมาก่อนหน้าเบอร์นี่และได้เขียนบันทึกไว้และเป็นเอกสารที่ทางการอังกฤษใช้อ้างอิง ซึ่งน่าจะเป็นลา ลูแบร์ ราชทูตชาวฝรั่งเศสที่เข้ามาในสมัยพระนารายณ์และได้บันทึกเหตุการณ์เรื่องราวของราชอาณาจักรสยามไว้ตั้งแต่ ค.ศ.1693 ก็เป็นได้ (โปรดดูเอกสาร เฮนรี เบอร์นี เล่ม 5 หน้า 21 สาวิตรี สุวรรณสถิตย์ แปล กรมศิลปากรจัดพิมพ์ พ.ศ.2551)           ในปัจจุบันนี้เอกสาร บันทึกการเดินทางของชาวต่างชาติที่ได้เดินทางมาอยุธยาในอดีตนั้น ได้มีการแปลและตีพิมพ์ออกเป็นภาษาอังกฤษและภาษาไทยมากยิ่งขึ้นทำให้นักศึกษาและนักวิจัยที่สนใจเรื่องราวของอยุธยาที่อ่านภาษาอังกฤษและภาษาไทยได้สามารถเข้าถึงและใช้ประโยชน์จากเอกสารเหล่านี้ได้กว้างขวางขึ้นกว่าเมื่อหลายทศวรรษที่ผ่านมา           ในบรรดาเอกสารที่มีหลักฐานนานาชาติเกี่ยวกับอยุธยาที่มีผู้เข้าไปศึกษาอ้างอิงกันมากที่สุดเห็นจะเป็นเอกสารของพ่อค้าและตัวแทนจากประเทศต่างๆในคริสต์ศตวรรษที่ 17 โดยเฉพาะเอกสารปฐมภูมิชุดสัมพันธภาพระหว่างไทยกับนานาชาติใน คริสต์ศตวรรษที่ 17 จำนวน 5 เล่ม ซึ่งหอสมุดแห่งชาติของไทยได้รวบรวมทำสำเนามาจากหอจดหมายเหตุของสำนักงานในอินเดีย และจัดพิมพ์ไว้เมื่อ ค.ศ.1915-1921 เอกสารชุดนี้มีคุณูปการต่อนักค้นคว้าที่มีโอกาสเข้าถึงและใช้ประโยชน์ เนื่องจากทำให้สามารถนำมาวิเคราะห์และสร้างภาพ (reconstruct) ทางประวัติศาสตร์ สมัยการค้านานาชาติในยุคนั้นได้บนหลักฐานข้อเท็จจริงที่ชนชาติต่างๆในยุคสมัยนั้นได้บันทึกไว้          ** คุณหญิงกุลทรัพย์ เกษแม่นกิจ ผู้อำนวยการหอสมุดแห่งชาติในช่วง 30 ปีมาแล้ว ได้ค้นพบเอกสารชุดนี้กองไว้ปะปนกับเอกสารอื่นๆ เป็นจำนวนมาก จึงได้นำต้นฉบับของเดิมภาษาต่างประเทศ ซึ่งเก่าผุพังจนแทบจะให้บริการแก่ผู้อ่านไม่ได้มาตีพิมพ์ใหม่ และกรมศิลปากรจัดจำหน่าย ปรากฏว่ามีชาวต่างประเทศ และเจ้าหน้าที่สถานทูตต่างๆในประเทศไทยซื้อกันจนหมดอย่างรวดเร็ว จนบัดนี้ก็ยังไม่มีการพิมพ์ซ้ำอีก (จากคำบอกเล่าของ คุณหญิง กุลทรัพย์ เกษแม่นกิจ ราชบัณฑิต ให้กับผู้เขียนเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2552) อย่างไรก็ดี กรมศิลปากรในช่วงเดียวกันนั้น ก็ได้จัดให้แปลเอกสารชุดนี้ออกเป็นภาษาไทย และตีพิมพ์ออกมาแล้วบางเล่ม เมื่อปี พ.ศ.2515 แต่ที่เหลือกำลังจัดแปลอยู่ เอกสารต่างประเทศเกี่ยวกับอยุธยาที่มีมากที่สุดและมีการใช้ประโยชน์มากที่สุดเห็นจะ ได้แก่ เอกสารสมัยสมเด็จพระนารายณ์ ซึ่งทรงครองราชย์ระหว่างปี ค.ศ.1656 - 1688 หรือ พ.ศ.2199 - 2231 และหากนักศึกษาหรือนักวิจัยในยุคนี้สามารถนำบันทึกของหลาย ๆ คน จากหลาย ๆ ชาติที่อยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน หรือคล้ายคลึงกัน ในช่วงเวลาเดียวกันหรือใกล้เคียงกันมาศึกษาเปรียบเทียบ และสามารถจะสร้างภาพเหตุการณ์และวิถีชีวิตในกรุงศรีอยุธยา ขึ้นมาใหม่ได้อย่างใกล้เคียงและชัดเจนมากที่สุดได้           การที่มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา เป็นสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเมืองมรดกโลกนั้น คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าสังคมย่อมคาดหวังให้มหาวิทยาลัยมีส่วนส่งเสริมการศึกษาค้นคว้าและหาข้อมูลจากหลักฐานต่าง ๆ ทั้งหลักฐานของไทยและของต่างชาติ ซึ่งจะช่วยให้เราสามารถรู้จักและเข้าใจอยุธยาจากแง่มุมต่าง ๆ ได้ชัดเจนและถูกต้อง มีเหตุมีผลมากขึ้น การที่มหาวิทยาลัยจะสร้างคลังหนังสือ เอกสาร รูปเขียน แผนที่ที่สมบูรณ์เกี่ยวกับอยุธยาศึกษา หรือให้บริการแก่นักศึกษา นักค้นคว้าวิจัย โดยเชื่อมโยงกับหอสมุดอื่นๆ ทั้งในและต่างประเทศ ทางอินเทอร์เนต ก็อาจช่วยให้การศึกษาเกี่ยวกับอยุธยามีความสะดวกและก้าวหน้ารวดเร็วยิ่งขึ้น                   ********************** FYI:: ศูนย์ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น จังหวัดพระนครศรีอยุธยา Source:::> http://www.ayutthayastudy.org/content/blogcategory/47/83/ Comment: ในวัยเยาว์ เราได้ศึกษาเรื่องราวของพระนครศรีอยุธยามามาก และเป็นเมืองที่อยู่ใกล้กรุงเทพฯ มีการพาเที่ยวชมโบราณสถาน วัดที่สำคัญ แต่ในสมัยก่อน สื่อการสอนเป็นตำราหนังสือไม่กี่เล่มเท่านั้น ปัจจุบันนี้ วิทยาการเทคโนโลยี่ล้ำหน้า ทำให้คนรุ่นใหม่และผู้สนใจจากทุกมุมโลกใช้ สื่อ สัมผัสเข้าถึงความงดงามของเมืองไทย อันเป็นแหล่งมรดกโลกล้ำค่า หวังว่า ภาพเคลื่อนไหว เสียงเพลงไทยและข้อมูลเกี่ยวกับเมืองเก่าแก่แห่งนี้ จะยังประโยชน์ในการรับรสสาร และบันเทิงทัศน์แก่เพื่อนสมาชิกตามสมควร ระหว่างนี้ ขอเชิญผู้ที่มีข้อมูลหรือประทับใจในจังหวัดอื่นๆ ช่วยโพสต์ด้วยค่ะ Clip :A journey at AYUTTHAYA จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 02:36:11

ความคิดเห็นที่ 5 พระเจ้าช่วย .... อ่านแล้วอึ้งเลยครับ !!! ขอมาเป็นกำลังใจให้ก่อนแล้วกันนะครับ จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 02:56:10

ความคิดเห็นที่ 6 มีใครเคยพบ อ่าน หรือสามารถค้นหาหนังสือเล่มนี้ได้บ้าง จากห้องสมุดในมหาวิทยาลัยต่างประเทศ หรือห้องสมุดประจำเมือง ท้องถิ่น ชื่อหนังสือ Asia Portugeusa, III, 1945 ชื่อผู้แต่ง  Manuel de Faria e Sousa               อ่านว่า  มานูแอล  เดอ ฟาเรีย เอ ซูซา   เขาเป็นนักเขียนและกวี ลูกครึ่งชาวโปรตุเกส สเปนิช ที่มีผลงานเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ของชาวโปรตุเกสที่เดินทางเข้าไปในแผ่นดินกรุงศรีอยุธยา ซึ่งในปี ๑๕๔๔ ได้เกิดเหตุการณ์พิเศษอย่างหนึ่ง ต้องการข้อมูลจากเล่มนี้ ข้อมูลจากบทความของบาทหลวงสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์ เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ค่ะ FYI:::>  http://haab.catholic.or.th/churchbkk/christlsiam.html ชาวโปรตุเกสเข้ามาอาศัยอยู่ในกรุงศรีอยุธยากันบ้างแล้วเพื่อทำการค้าขาย ประวัติศาสตร์ไทยยังได้กล่าวถึงบทบาทของทหารโปรตุเกสในการทำสงครามระหว่างสยามกับอาณาจักรทางภาคเหนืออันได้แก่ เชียงใหม่ และเชียงกราน ไว้ด้วย มีความเป็นไปได้ว่าในขณะที่มีการแลกเปลี่ยนทางการทูตนั้น อาจจะมีบาทหลวงบางองค์ซึ่งทำหน้าที่เป็นวิญญาณรักษ์ประจำเรือของโปรตุเกส เข้ามาในสยามเพื่ออภิบาลชาวโปรตุเกสที่อยู่ในสยามในเวลานั้น แต่ก็ไม่ปรากฏหลักฐานใดๆ เลยที่กล่าวถึงเรื่องนี้แม้แต่หลักฐานของชาวโปรตุเกสเองก็ตาม หลักฐานที่น่าสนใจชิ้นหนึ่งของชาวโปรตุเกส    ซึ่งนักประวัติศาสตร์ชาวโปรตุเกสชื่อ       มานูแอล  เดอ ฟาเรีย เอ ซูซา (Manuel de Faria e Sousa) เขียนไว้ในหนังสือของเขา Asia Portugeusa, III, 1945, pp.126-127 เขาได้เอ่ยถึงชาวโปรตุเกส ผู้หนึ่งชื่ออันโตนิโอ เดอ ปายวา (Antonio de Paiva) ซึ่งเดินทางเข้ามาในสยาม  มีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระเจ้าแผ่นดินสยาม  เป็นผู้คุ้นเคยกับราชสำนัก และที่สุดมีโอกาสสนทนากับพระชัยราชาธิราชเกี่ยวกับเรื่องศาสนา จนในที่สุด     พระเจ้าแผ่นดินได้รับศีลล้างบาป ได้รับพระนามเป็นภาษาโปรตุเกสว่า Dom Joao หรือนักบุญยวงที่เรารู้จักกันดีนี่เอง *เอกสารชิ้นนี้ต้องมีอยู่จริงแน่นอน หนังสือเล่มหนึ่งที่รวบรวมเอกสารสำคัญๆ ไว้ในระหว่างปี ค.ศ. 1540-1549 ชื่อ Documenta Indica, Vol.I รวบรวมอยู่ใน Monumenta  Historica Societatis   Iesu และได้รับการตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1948    ได้พูดถึงเรื่องนี้ไว้อย่างชัดเจนในหน้า 138   นักประวัติศาสตร์หลายท่านก็ได้อ้างถึงเรื่องนี้ด้วยเช่น  Jose Maria Recondo, s.j., San Francesco  Javier:   Vida y Obra, Madrid: Biblioteca de Autores Chistianos, 1988, p. 606 และใน Documenta  Indica II หน้า 421 ก็ยังพูดถึงอีกครั้งหนึ่ง ซึ่ง G. Schurhammer, s.j. ก็ได้อ้างถึงในงานเขียนของเขาปี ค.ศ. 1932 ด้วย แสดงว่ามีนักประวัติศาสตร์หลายคนรวมทั้ง Teixeira และ Silva Rego ได้อ้างถึงเอกสารที่แสดงให้เห็นถึงเรื่องนี้ Related Link::> http://haab.catholic.or.th/history/christ.html เพิ่มเติม  เท่าที่ค้นเจอ หนังสือเล่มนี้ มีทั้งชุด ๖ Volume พบแหล่งที่ขายในสหรัฐฯแล้ว(อยู่ในซาน ฟรานซิสโก แคลิฟอร์เนีย) และบางประเทศในยุโรป ได้แก่โปรตุเกส และฝรั่งเศส แต่ละ Volume มีสามร้อย ถึง ห้าร้อยหน้า พร้อมภาพประกอบในประวัติศาสตร์ คำค้น ASIA PORTUGUESA. Faria e Sousa, Manuel de. ยังไม่มีภาพหนังสือค่ะ หมายเหตุ ข้อมูลนี่ไม่ใช่การโฆษณา ไม่ใช่ธุรกิจ ไม่ได้รับผลประโยชน์เชิงพาณิชย์ เป็นเพียงการให้ข้อมูลประกอบปริบทเท่านั้น Translated into English by Capt.John Stevens: The Portuguese Asia. Online Versions: FYI::> http://catalogue.nla.gov.au/Record/3467883 นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งของบันทึกที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 09:42:47 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 09:40:04 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 05:52:42 จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 05:20:19

ความคิดเห็นที่ 7 พบประมวลคลิปภาพทิวทัศน์ทุกภูมิภาค ทั่วเมืองไทย ขอนำมาลงไว้เป็นกำลังใจให้กับหลายๆคน ที่คิดถึงบ้าน คนรักและครอบครัว Thailand in Pictures (1 of 11) - The Land of Smiles http://www.youtube.com/watch?v=50TMyQlxcx0&feature=related Thailand in Pictures (2 of 11) - Songkran http://www.youtube.com/watch?v=svJ7bjifQq8&feature=related Thailand in Pictures (3 of 11) - Sukhothai http://www.youtube.com/watch?v=yitr7WDuc-M&feature=related Thailand in Pictures (4 of 11) - Ayutthaya  http://www.youtube.com/watch?v=yUMroT1xxiw&feature=related Thailand in Pictures (5 of 11) - Bangkok http://www.youtube.com/watch?v=6hJScQfHYbs&feature=related Thailand in Pictures (6 of 11) - Central Region http://www.youtube.com/watch?v=SquHKdde14c&feature=related Thailand in Pictures (7 of 11) - Northern Region http://www.youtube.com/watch?v=zpGUCSu7pSo&feature=related Thailand in Pictures (8 of 11) - Khorat Plateau http://www.youtube.com/watch?v=isrdqwMHV_Q&feature=related Thailand in Pictures (9 of 11) - Southern Region http://www.youtube.com/watch?v=aMCRIevGzzk&feature=related Thailand in Pictures (10 of 11) - The Land of the Free http://www.youtube.com/watch?v=gO3bDSjP7YY&feature=related Thailand in Pictures (11 of 11) - Loy Krathong http://www.youtube.com/watch?v=8p9hXcjk9mM&feature=related Clip: Central Region แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 11:34:44 จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 11:32:57

ความคิดเห็นที่ 8 หนังสือ Asia Portugeusa, III, 1945 โดย มานูแอล  เดอ ฟาเรีย เอ ซูซา (Manuel de Faria e Sousa) ที่อ้างเกี่ยวกับเรื่อง อันโตนิโอ เดอ ปายวา  (Antonio de Paiva) pp.126-127 อ่านแล้ว ไม่พบตามที่อ้าง http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9210511/Y9210511.html จากคุณ : ธนิตา เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 12:12:49

ความคิดเห็นที่ 9             Portuguese studies review, เล่มที่ 9 p.131   According to FARIA e SOUSA (1590-1649), Asia Portuguesa (T.II,Part I,Cap. XIII, 1945, III:124-127), it was the Portuguese merchant Antonio de Paiva, who baptised them and others, giving the King the Christian name of D.Joao. ------------------------------------------------------ ^ ^   คุณธนิตา กรุณาตรวจสอบในหลักฐานเอกสารชิ้นนี้ประกอบอีกครั้งนะคะ มีการระบุว่า ปายวาได้ทำพิธีล้างบาปให้คนจำนวนหนึ่ง และถวายพระนาม ให้กับกษัตริย์พระองค์หนึ่งว่า "D. Joao" ข้อมูลนี้อยู่ในหนังสือชื่อ โปรตุเกสศึกษา หน้า ๑๓๑ ค้นมาจากกลุ่มรายชื่อ อ่านจากการบอกเลขที่เล่ม และหน้าที่ปรากฏข้อมูล (ในหนังสือของซูซา) นั้น ถ้าถือตามข้อมูลจากต้นฉบับโปรตุเกสศึกษาเล่มที่ ๙ หน้า ๑๓๑ (ตามข้อมูลที่ได้) ไม่ใช่ อยู่ใน Asia Portuguesa Volume.3  แต่ระบุว่าพิกัดอยู่ใน Volume. 2 เพราะฉะนั้น ตรวจสอบดูใหม่ในเล่มนี้นะคะ Asia Portuguesa II (Faria e Sousa) http://books.google.com/books?printsec=frontcover&vid=UCM5324332312#v=onepage&q&f=false เนื่องมาจากการอ้างอิงข้อความ (จากบทความของบาทหลวง) คนละเล่มจึงไม่พบ จริงๆแล้ว ควรจะไปอ่านหนังสือค่ะ ตรวจให้ครบ ดีกว่ามาส่องบางที่จากเน็ทแบบนี้ เพราะความคลาดเคลื่อนของเลขหน้า หรือรหัสที่บอกเล่ม ข้อมูลอ้างอิงไม่ตรงกัน อีกอย่าง การอ้างที่ว่าคุณตรวจไม่พบนั้น ไม่ใช่การอ้างของดิฉันนะคะ เป็นการหยิบยกข้อมูลจากที่ช่วยค้นมาให้ เป็นการอ้างอิงที่อยู่ในบทความ คำว่าอ้าง กับอ้างอิง ค่อนข้างต่างกัน เวลาใช้อย่างนี้ กรุณาเติมสรรพนาม หรือระบุให้ชัดลงไป ว่าสิ่งที่คุณค้นไม่พบตามอ้างอิงของผู้เขียนบทความนั้น เพราะดิฉันเขียนหลายครั้งแล้ว ว่าไม่ได้มาอ้างเรื่องไม่จริง แต่มาช่วยคุณค้น ในตอนนี้ หลังจากที่พยายามช่วยกันหลายคน (ที่นำลิงก์และข้อมูลจากเน็ท) ยังไม่ได้ข้อความลงตัว เพราะฉะนั้น ขอแนะนำให้คุณธนิตา ติดต่อโดยตรง ไปที่ ศูนย์โปรตุเกสศึกษา ของพื้นที่ในมลรัฐแคลิฟอร์เนีย ทางภาคใต้ มีอยู่แห่งหนึ่ง คือ ที่ UCSB Library ที่นั่นน่าจะมีการรวบรวมข้อมูลเอกสารไว้ หลายชิ้นที่ตรงกับประเด็นที่คุณธนิตาต้องการค้นคว้าเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริง หรือจะสอบถามจากวิทยากรและศาสตราจารย์ผู้ชำนาญในสาขาโปรตุเกสดู โดยค้นจากหนังสือฉบับแปลเป็นอังกฤษของ John Stevens,1695 ประกอบ น่าจะหาได้ง่ายกว่าฉบับภาษาโปรตุเกส แหล่งเริ่มค้นอยู่ที่ Yale University ถ้าจะหาอ่านออนไลน์ ตามลิงก์หอสมุดออสเตรเลีย ต้องมีรหัสชื่อคำผ่านเข้า การค้นคว้าที่แน่นอน ควรได้ตัวหนังสือมาให้ครบ ตามรายชื่อนักเขียนทุกคน ถึงประเด็นนี้จะไม่มีสมาชิกมาช่วยมากนัก แต่ก็ใกล้ความจริงแล้วค่ะ                Center of Portuguese Studies FYI:::> http://www.portcenter.ucsb.edu/library.shtml ภาพประกอบ  ข้อมูลที่มีการระบุว่าปายวาได้แบปติสต์ ถวายพระนามให้คิง แต่ต้องไปอ่านรายละเอียดทั้งหมด ว่าเป็นคิงของชาติไหน ใช่สยามหรือไม่ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 20:25:43 จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 20:04:03

ความคิดเห็นที่ 10  อนุสรณ์สถานชาวโปรตุเกสที่พระนครศรีอยุธยา Source จากหนังสือ ไทย – โปรุเกส หลายศตวรรษแห่งสายสัมพันธ์ เรียบเรียงโดย ประพิศ ชูศิริ ------------------------------ โปรตุเกส เป็นประเทศทางตะวันตกชาติแรกที่มีความสัมพันธ์กับไทย โดยได้ส่งทูตเข้ามาเจริญสัมพันธไมตรีกับกรุงศรีอยุธยา ในรัชสมัยพระรามาธิบดีที่ 2 เมื่อปี พ.ศ. 2054 (ค.ศ. 1511) ต่อมาในปี พ.ศ. 2059 ได้ตกลงทำสนธิสัญญาระหว่างไทย – โปรตุเกส ซึ่งนับเป็นสนธิสัญญาฉบับแรกที่ไทยทำกับชาติตะวันตก         หมู่บ้านโปรตุเกส ได้ก่อกำเนิดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2083 ตามพระราชโองการของ พระไชยราชาธิราช พระราชทานที่ดินให้ตั้งหมู่บ้านขึ้นบริเวณริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยานอกกำแพงเมืองด้านทิศใต้ เพื่อเป็นบำเหน็จความดีความชอบของชาวโปรตุเกส จำนวน 120 คน ที่เข้ารับราชการเป็นทหารอาสาเข้าร่วมรบในสงครามเมืองเชียงกรานจนได้รับชัยชนะ ชาวโปรตุเกสได้สร้างโบสถ์เพื่อประกอบพิธีทางศาสนาในนิกายโรมันคาทอลิก จำนวน 3 แห่งด้วยกัน ได้แก่...         1. โบสถ์คณะโดมินิกัน         2. โบสถ์คณะยูเซอิต         3. โบสถ์คณะฟรานซิสกัน         จากเอกสารของชาวฝรั่งเศสในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช (ราว พ.ศ. 2228) กล่าวถึงหมู่บ้านโปรตุเกสว่า ผู้ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ส่วนใหญ่จะเป็นชาวโปรตุเกสลูกผสม มีจำนวน 2,000 – 3,000 คน และอยู่ในความดูแลของบาทหลวงทั้ง 3 นิกาย ชุมชนชาวโปรตุเกสคงจะเป็นชุมชนชาวตะวันตกที่ใหญ่ที่สุดในพระนครศรีอยุธยาในขณะนั้น         หมู่บ้านชาวโปรตุเกสที่พระนครศรีอยุธยา มีอายุได้ 227 ปี จึงได้ถูกทิ้งร้างไปพร้อมๆ กับพระนครศรีอยุธยาถูกพม่าทำลาย เมื่อ พ.ศ. 2310         ในปี พ.ศ. 2527 มูลนิธิกุลเบงเกียนประเทศโปรตุเกส ได้มอบทุนจำนวนหนึ่งให้กรมศิลปากรดำเนินการขุดแต่ง บูรณะ ปรับปรุงโบราณสถาน ณ หมู่บ้านโปรตุเกส ซึ่งตั้งอยู่ที่ตำบลสำเภาล่ม อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา FYI:::> http://www.ayutthayastudy.org/content/view/150/32/     .................................................    ข้อมูลเกี่ยวกับหมู่บ้านโปรตุเกส ของสถาบันอยุธยาศึกษา ระบุพิกัด ตำบลที่ตั้งไว้ด้วย ขอนำมาบันทึกไว้ เพื่อการรวบรวมในประเด็นอยุธยาค่ะ และเนื่องจาก ในรัชสมัยพระไชยราชาธิราช มีการรบกับพม่าที่เชียงกราน และมีผู้วาดภาพ(จำลอง) ของทหารอาสาชาวโปรตุเกสไว้ในหนังสือด้วย        ภาพจากหนังสืออยุธยา Discovering Ayutthaya                                 ทหารอาสาชาวโปรตุเกส จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 22:00:39

ความคิดเห็นที่ 11 คงช่วยอะไรพี่กริชไม่ได้ ห้องสมุดของที่นี่ ยังไม่เคยเข้าเลย ขอเป็นกำลังใจให้แล้วกันค่ะ ข้อมูลเหล่านี้มีประโยชน์มากมายเลย สำหรับประเทศไทยเรา จากคุณ : BluemirroR เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 20:34:53

ความคิดเห็นที่ 12   สวัสดีค่ะ น้องพลอย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวที่มีสาระเช่นนี้ และ คุณ Scientist ขอบคุณที่มาให้กำลังใจในการค้นคว้าจากห้องสมุดจริง พี่ไม่ได้ตั้งกระทู้นี้ เพียงเพื่อพูดคุยสนทนายามว่าง แต่ต้องการนำเสนอว่า มีหลายสิ่งหลายอย่างในโลกนี้ ที่หาหลักฐานยืนยันไม่พบ เอกสารสูญหาย แต่ความจริงอันหนึ่งๆนั้น มีความเป็นไปได้ โดยพิจารณาจากข้อมูลในปริบท การไปห้องสมุด ในยุคนี้ ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อแล้วนะคะ น้องพลอย ลองไปดูค่ะ อย่างห้องสมุดมหาวิทยาลัยในละแวกนี้ ที่พี่เคยใช้เป็นแหล่งค้นตำรายุคก่อน ตอนนี้ ขยายภายในกว้างขวาง มีระบบเก็บรักษาหนังสือให้คงสภาพที่ดีเยี่ยม และจัดสัดส่วนในการค้นคว้าจากคอมพิวเตอร์ หรือใช้นั่งทำรายงานวิจัยด้วย แยกออกจากชั้นหนังสือ ซึ่งทำหมวดหมู่รายการให้เลือกได้จากระบบข้อมูล พร้อมทิศทางในการตรงไปยังจุดจำเพาะ นอกจากนี้ยังมีเก้าอี้โซฟานุ่มน่านั่ง ถ้าใครไปใช้งานบริการห้องสมุดเป็นประจำจะทราบว่าเป็นโลกวิทยาการจริงๆ มีลูกโลกและแผนที่ขนาดใหญ่มากๆ ประมาณ ๓ ฟุต ประดับอยู่ในห้องสมุด แค่ไปยืนตรวจดูรายชื่อประเทศต่างๆ และรายการที่ตั้งของเมืองหลวงก็เพลิน เหตุที่อยากให้เห็นความสำคัญของเอกสารของชาวต่างชาติ ที่เขียนถึงไทย เพราะว่าหลักฐานทางลายลักษณ์ที่มีอยู่ในห้องสมุดในต่างประเทศทั่วโลก สามารถเปิดโลกทัศน์ และให้แง่คิดอีกหลากหลายในการค้นหาข้อเท็จจริง ศาสตร์ทุกแขนง น่าศึกษาค้นคว้าทั้งนั้น แม้ว่าสิ่งที่เคยเรียนมานั้นต่างไปบ้าง สำหรับน้องพลอย ถ้ามีเวลา ลองไปสำรวจดูหมวดหมู่ที่เกี่ยวกับพุทธศาสนา ใช้เวลาสักสองหรือสามชั่วโมง พี่แน่ใจว่า จะได้ค้นพบข้อมูลหรือบทความดีๆ ที่จะนำมาใช้เป็นประโยชน์กับชุมชนไทยที่ไปทำบุญที่วัดได้อีกมากเลยนะคะ เพราะว่าห้องสมุดจัดรวมหนังสือหายาก หรือหนังสือเก่าไว้อย่างมีระเบียบ ยกตัวอย่าง พี่ได้เข้าไปค้นเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ คำว่าไทยกับสยาม จะปรากฏรายการมากกว่าพัน และจัดหมวดหมู่ย่อยเรื่องอยุธยาอีกนับร้อยๆ สรุปว่า เฉพาะในหมวดหมู่ของไทย ตรวจสอบจากห้องสมุดสถาบันละแวกนี้ นับรายการชื่อหนังสือ มากกว่าหนึ่งพันเล่ม ทั้งที่เขียนโดยนักวิชาการไทย และนักประวัติศาสตร์ต่างประเทศ ล้วนแล้วแต่ให้ประโยชน์ในการเพิ่มความรู้ ค้นพบว่ามีรายการหนังสือตั้งแต่สมัยศตวรรษที่ ๑๔ และก่อนหน้านั้นขึ้นไป แม้จะไม่มากในบางหัวข้อ แต่ที่แน่ๆมีการกล่าวถึงอยุธยาและชาวโปรตุเกส ตรงตามหลักฐานที่มีการอ้างอิงของผู้เชี่ยวชาญเรื่องคริสตศาสนาในยุคนี้จริง ขอบคุณ คุณโจ๊กหมูฯ ที่เข้ามาอ่านและให้กีฟไว้ด้วย สำหรับประเด็นหนังสือ ในฐานะข้าราชเก่า คุณโจ๊กหมูฯ จะได้ประโยชน์เพียบเลยค่ะ ถ้าไปห้องสมุด ในสหรัฐฯ เรื่องการค้นคว้าไม่ว่าจะประเด็นไหน มีสารให้บริโภคอร่อยสมอง นับเป็นการใช้เวลาให้เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ฝึกทักษะการใช้ภาษาไปในตัว ข้อสำคัญ หากพบเจอข้อมูลเกี่ยวกับไทย จะได้นำมาเผยแพร่ต่อในไกลบ้าน เชื่อว่า มีผู้สนใจการค้นคว้าในห้องสมุดจำนวนไม่น้อยในเว็บบอร์ดพันทิปค่ะ หมายถึงไปห้องสมุดจริง ประกอบกับการค้นในระบบที่ห้องสมุดบริการให้ค้น ไม่ใช่เพียงข้อมูลคัดสำเนาในบางหน้า แต่หนังสือเล่มจริงนั้นให้ความกระจ่าง ได้อย่างชัดเจนกว่า และในประเด็นจำเพาะ ยิ่งต้องใช้เวลาในการตรวจเทียบ ข้อมูลของหนังสือจากห้องสมุดใหญ่ๆ  รับประกันว่าได้ความรู้อย่างอเนกอนันต์ คนที่ไม่ได้อยู่ในต่างประเทศ ในปัจจุบัน จะได้รับรู้ข้อมูลใหม่ๆดีๆจากห้องนี้ เพราะการพัฒนาต่อยอดความคิดในทางสร้างสรรค์นั้น ต้องเข้าสู่วิทยาการ ซึ่งแหล่งข้อมูล สถานที่จริงของแหล่งศึกษา อยู่ในพิกัดที่ไกลบ้านได้เปรียบ ขึ้นกับว่า จะมีแรงบันดาลใจมากน้อยแค่ไหน ที่จะส่งเสริมให้แก่ส่วนรวม ค่ะ                             แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 53 23:27:21 จากคุณ : กริชนาคราช เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 23:18:57

ความคิดเห็นที่ 13 ยีนส์เห็นหัวข้อกระทู้นี้หลายวันก่อน แต่ไม่มีโอกาสได้เข้ามาอ่าน เพราะทำงานยิงยาวหลายวัน พอได้หยุดทำงานบ้านเรียบร้อย ก็หาเวลามาอ่านให้ได้ เพราะเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจมาก ๆ ยีนส์เองเคยเรียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อยุธยามาบ้าง แต่ไม่ได้แน่นอย่างที่พี่กริชฯ เอามาแบ่งปันตรงนี้เลยค่ะ ยอมรับเลยว่าข้อมูลของพี่แน่นมีประโยชน์มาก ๆ เลย เมื่อปี 2006 ยีนส์มีโอกาสได้พาแฟนและเพื่อนสนิทของแฟนไปเที่ยวอยุธยา แต่พอถูกถามเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อยุธยาที่ลึกซึ้ง ยีนส์กลับตอบไม่ได้เลยค่ะ ยอมรับเลยว่า รู้สึกละอายแก่ใจที่ไม่มีความรู้ตรงนี้ จึงได้แต่วิ่งไปขอข้อมูลจากแผนผับที่เขาแจกให้ได้อ่านตรงประตูทางเข้า เป็นข้อมูลประวัติศาสตร์ขนาดย่อค่ะ ทำให้แฟนและเพื่อนได้เข้าใจมากขึ้น แต่ก็ไม่เยอะมาก ส่วนใหญ่ทั้งแฟนและเพื่อนจะหาหนังสืออ่านไปด้วยค่ะ พอวันนี้ได้อ่านที่พี่กริชฯ นำมาแบ่งปัน รู้สึกว่าตัวเองได้รู้อะไรเยอะเลย จะว่าไปแล้วยีนส์เห็นด้วยกับพี่กริชนะคะ และมีข้อสงสัยเช่นเดียวกัน ทำไมชาวต่างชาติที่มาติดต่อกับไทยเรา ประเทศไทยเราไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของใครเลย เรามีอะไรที่แตกต่างจากประเทศเพื่อนบ้าน? เพราะบางประเทศก็ใหญ่โต อย่างประเทศ อินเดีย มีผู้คนเยอะ อาณาจักรเขาในยุคเก่าก่อนคงจะอลังการน่าดู แต่ทำไมเขาตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษจนได้ ไทยเรามีความต่างที่น่าสนใจมาก ๆ  ตรงนี้แหละที่ยีนส์ภูมิใจที่สุดกับการเกิดเป็นคนไทย ที่บรรบุรุษของเราสร้างไว้ให้เรา ยีนส์กับแฟนยังเคยคิดเลยว่า ถ้ามีโอกาส อยากจะทำงานวิจัยสักอย่าง เป็นความฝันที่คิดกันไว้นานแล้วค่ะ รอให้ทุกอย่างพร้อมกว่านี้ คงได้เดินทางไปเอเชีย เพราะอยากทำงานวิจัยเปรียบเทียบงานวรรณกรรมและความแตกต่างค่ะ ตอนนี้ทำงานเก็บเงินหางบประมาณไปก่อน เป็นช่วงชีวิตที่กำลังเริ่มต้น หากมีโอกาสได้ทำงานวิจัยนี้ ยีนส์จะมาเล่าให้พี่และเพื่อน ๆ ฟังนะคะ ขอบคุณพี่กริชฯ มาก ๆ ที่นำข้อมูลมาแบ่งปัน บอกตรง ๆ อยากให้กระทู้นี้เป็นกระทู้โหวตจังเลย เพราะมีประโยชน์กับหลาย ๆ คนที่ได้อ่าน อย่างน้อย ๆ ก็น้อง ๆ นักศึกษา นักวิชาการ นักประวัติศาสตร์ที่กำลังศึกษาเรื่องนี้อยู่ หากยีนส์มีโอกาสได้เจอหนังสือประวัติศาสตร์ของไทยในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ ยีนส์จะเอามาแบ่งปันนะคะ ปีหน้ายีนส์กับแฟนมีโครงการจะเดินทางไปงานสัมนา AWP ที่วอชิงตัน ดีซี คงจะหาโอกาสแวะไปที่ Library of Congress ค่ะ เคยเห็นแต่ในทีวี เห็นมีหนังสือเยอะมากเลย อยากไปสัมผัสสักครั้ง เดี๋ยวจะไปลองหาข้อมูลประวัติศาสตร์ไทยเกี่ยวกับเรื่องนี้ดูค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 53 11:07:39 จากคุณ : roslita เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 53 11:04:51

ความคิดเห็นที่ 14 เอาภาพทริปอยุธยามาฝากพี่กริชและทุก ๆ คนค่ะ พี่สาวเป็นตากล้องค่ะ เป็นครั้งแรกที่ได้ไปเที่ยว ดีใจมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : roslita เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 53 11:56:26

ความคิดเห็นที่ 15 จริงๆ ที่ห้องสมุดทีนี่ก็น่าจะมีเยอะนะครับ แต่ผมไม่ค่อยได้เข้าเหมือนกัน ส่วนใหญ่จะโหลด เปเปอร์งานวิจัย จากเน็ตมาอ่านมากกว่า จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 53 16:26:21