ความคิดเห็นที่ 1   เรื่องงานของสามี สามีจบมหาลัยสูง หน้าที่การงานก็ขยับเลื่อนไปตามอายุ ซึ่งถ้าให้เทียบกับคนที่อายุเท่าๆกัน จำนวนมากสามีถือว่าเป็นคนเก่ง รายได้ดี มีห้องทำงานส่วนตัว มีเลขา มีลูกน้องในบริษัท แต่ก็ยังเป็นลูกจ้างคนอื่นอยู่ ก็มันไม่ใช่บริษัทเขาเอง มีเพื่อนๆของสามีหลายคนที่เรียนมาด้วยกัน ออกมาเปิดบริษัทส่วนตัวเล็กๆ ก็เห็นเขาไปได้ดี มีงานตลอดและรายได้ก็สูงกว่าสามีมากๆ เพียงแต่ภาระที่ต้องรับผิดชอบก็มากตาม เดินทางห่างบ้านบ่อยๆ เราอยากให้สามีทำบ้างเพราะยังหนุ่มยังแน่น ยอมทำงานหนักตอนนี้ เดี๋ยวสบายตอนแก่ เสี่ยงบ้าง ลุยๆบ้าง แต่เขากลัวมากๆ ไม่ยอมเสี่ยง กลัวนู้น กลัวนี่ ก็เอาแต่ดักดานยอมเป็นลูกจ้างคนอื่น ทั้งๆที่โอกาส และ ความรู้ สิ่งที่เล่าเรียนมานั้นของสามี ใช่ว่าทุกคนจะทำได้ แต่เขาก็ไม่ ก็มานั่งทะเลาะกันอีก.. จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:19:12 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 2   เรื่องในบ้านที่เราอยู่ด้วยกัน อันนี้หนักสุด สามีไม่เป็นช่างเลย เขาไม่สามารถซ่อมอะไรในบ้านได้เลย เปลี่ยนหลอดไฟกลอนประตูหลุด ทุกอย่างเราทำ ถ้าเราทำไม่ได้ก็ต้องเรียกช่างซึ่งก็ต้องจ่าย งานที่สามีทำมันเอาแต่ใช้สมอง เขาเก่งตรงนั้นเราก็ยอมรับ แต่ผู้ชาย มันก็น่าจะมีบ้างเรื่องซ่อมแซม เป็นช่างในบ้าน ผู้หญิงจะไปทำได้ไง และที่แย่สุดๆอีกอย่างเวลาที่อะไรในบ้านพัง เราก็บอกให้ช่วยทำ สามี่ก็มาจับๆแล้วก็บ่นๆ เขาจะชอบพูดว่าฉันทำไม่ได้ ฉันซ่อมมันไม่ได้หรอก ฉันทำไม่เป็น .. ซึ่งมันทำให้เราโมโหของก็พังอยู่พยายามซ่อมอยู่ สามียังมาพูดแบบนี้อีก ก็กลายเป็นทะเลาะกัน หนักๆก็หลุดด่ากันหยาบๆดังลั่น ซึ่งเราเอือมมาก.. เรื่องถ้วยชาม เสื้อผ้า สิ่งต่างๆในบ้านเขาไม่เคยแตะต้องจัด หรือขัดล้าง กับข้าวไม่เคยทำ เราไม่เคยได้ชิมฝีมือเขา หลายๆอย่างเรื่องที่ต้องใช้แรงจากมือ ออกกำลังทำมัน สามีไม่เคยทำ บางทีก็ทำไปด่ากันไป แล้วจะทำ ทำไม เราเบื่อ.. จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:20:17 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 3   เรื่องเงิน นี้เองที่ค้ำคอเราอยู่ เราไม่ได้ทำงานประจำ แต่ก็มีทำอาทิตย์2-3วัน ก็พอมีเงินซื้อกับข้าวเข้าบ้าน สามีจะช่วยเรื่องเครื่องดื่มนิดหน่อย ไวท์ เหล้า เบียร์ แต่รายได้ตรงที่เราหามาเราต้องเอามาซื้อของกินเข้าบ้าน เขาจะไม่มีให้แบบค่ากับข้าวเป็นรายเดือนอะไรเลย.. แต่สามีจะซื้อของใหญ่ เช่น เขาซื้อที่ดินหลายแปลง ซื้อบ้าน ซื้อรถ ที่นี่และเมืองไทยเป็ชื่อเราคนเดียว เครื่องประดับมูลค่าแพงๆ หลายๆอย่างของเราถ้าเอ่ยว่าอยากได้เขาไม่ขัดใจเลย ค่าประกัน ค่าจิปาฐะ หรือช่วยเหลือในบางคราวที่จำเป็นทางบ้านที่ไทย หรือในเวลาที่เราบอกว่าต้องการ เขาจะช่วยทันที กินข้าวนอกบ้าน ไปฮอลิเดย์ด้วยกันค่าโรงแรม ต่างๆ สามีจัดการ ตรงนี้เราไม่ได้ว่าเขาแย่พยายามเอามาบวกลบกับสิ่งแย่ๆของเขาอยู่แต่บางที่ เราว่าเราหาเงินเองได้ ไม่จำเป็นต้องมีเขา ไม่รู้ว่าเราคิดเข้าท่าไหม จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:21:46 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 4   เรื่องลูก สามีเป็นหมัน เป็นมาตั้งแต่เด็ก เขาก็ไม่รู้ตัวมาก่อนเราเองก็โสดสนิทก่อนแต่งงานก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้ เพราะต่างก็ยังหนุ่ม ไม่ได้ตรวจหรือคิดไปถึงเรื่องเป็นหมันเลย อยู่ด้วยกันมาตั้ง4ปีกว่าๆ เราเองก็คุมมาตลอดเพราะไม่รู้ว่าเขาเป็นหมัน ตอนนั้นก็มาคิดว่าพร้อมที่จะมีลูก ถึงได้รู้ นี้ก็เป็นอีกข้อเราก็อยากเป็นแม่บ้าง ก็ยังสาวอยากมีลูก แต่ผลมันออกมาตั้งแต่เราทำอิ๊กซี่ เจาะไข่หาเชื้อของสามี 100% ชาตินี้สามีผลิตลูกด้วยตัวเองไม่ได้ เราก็สับสน อยากมีลูกนะชาตินี้จะทำยังไงถ้าไม่หาสามีใหม่..เรื่องเอาน้ำเชื้อคนอื่นลืมไปได้เลย สามีไม่เล่นด้วย ไม่ใช่ลูกเขา ไม่เอา เขาประกาศก้องแล้ว จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:22:47 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 5   นิสัยลึกๆ สามีเป็นคนนุ่มนิ่ม ไม่หวือหวา ชีวิตเขามีจืดชืด ขี้กลัว กังวล ไม่กล้าเสี่ยงกับอะไรที่ไม่มั่นใจ เมื่อก่อนก็มองว่าดี เขาจะเอาแต่นั่งอ่านหนังสือว่างๆ ไม่วุ่นวาย แต่ตอนนี้เราเบื่อ ลูกก็ไม่มีสามีก็เฉิ่ม เราพยายามแล้วในการหาอะไรทำจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ไปฟิตเนสทำงานในนั้นทั้งวัน เป็นปีๆ ไปสมัครขายของ ออกกำลังกายในแต่ล่ะวันเพื่อให้ลืมๆ หรือทำนั้นนี้ ลงครอส์เรียนนั้นนี่ ให้มีกิจวัตรต่อเนื่องมาตลอด แต่มันก็เหมือนเดิม วงจรเดิมๆ นี้มันจะเกือบ10ปีเข้าแล้วนะ บางทีก็คิดว่าเราจะอยู่อย่างนี้ วนไปวนมาเหมือนเดิมจนแก่เฒ่าเลยเหรอ แล้วชีวิตนี้จะไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ไม่มีคนเรียกแม่ จริงๆเหรอ .. จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:24:50 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 6   ความรัก สามีคิดว่ามันลงตัวแล้ว เหนียวแน่นมั่นคง ฉันรักเธอ เราต้องอยู่กันแบบนี้แหละ เราคู่กันแล้วนะ แต่งงานกันแล้วฉันจะมีแต่เธอประมาณนี้ เขาก็แสดงให้เห็นตลอดที่อยู่กันมา เรื่องผู้หญิงไม่มีไม่เคยมีปัญหา แต่อนาคตเราไม่รู้ แต่กับเราความรักมันเริ่มจืด เฉยชา เหมือนไฟกำลังริบรี่กำลังจะมอด.. จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:27:06 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 7   ทุกเรื่องเราได้เปิดอกคุยกันแล้วนะ แต่ก็วนกลับมาเหมือนเดิมตลอด ยิ่งเรื่องในบ้าน ที่สามีไม่เป็นช่าง มันน่าเบื่อ เมื่อเช้านี้ก็อีกแล้วเราเอาธงชาติประเทศที่เราอยู่ไปปักไว้บนระเบียงชั้นสองของบ้าน ก็ช่วงนี้มันฟุตบอล แล้วธงมันโดนลมพัดไปติดที่ร่องระบายน้ำหลังคาบ้าน ซึ่งชัน และสูง เราก็พยายามเอาไม้ไปเขี่ยๆจะเอามันออกมา เพราะเดี๋ยวหิมะลงน้ำจะระบายไม่ได้ แต่เราทำไม่ได้ แขนเราสั้นก็อยากให้สามีช่วย เราก็ขอความช่วยเหลือพูดดีๆนะ เราไม่ได้พูดดังเลย เขาก็ออกมาเลย ฉันทำไม่ได้หรอก มันงี่เง่า มันไร้สาระ ก็กลายเป็นด่ากันตะโกนด่าใส่กันแต่เช้าเลย เขาหาว่าเราเอาธงมาติดเรื่องมันเลยเกิด แต่เรามองว่าปัญหาต่างๆมันเกิดแล้ว ก็แก้สิ จะมาพูดย้อนอดีตทำไม มันได้ประโยชน์อะไร มันก็จะทะเลาะกันทุกครั้ง และก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งๆๆๆ จะสิบปีแล้ว ที่ยกตัวอย่างมามันแค่จิ๊บๆ ตอนนี้กระจกไม้ ที่ล้อมตรงระเบียงชั้นสองของบ้านพอง ไม้ดีดตัวขึ้น สามีก็ไม่ทำอะไรกับมัน ผ่านมาเป็นปีแล้ว ห้องเก็บของใต้ถุนบ้านสามีไม่เคยลงไปเหยียบตรวจตรา โรงรถ จักรยานจอดเน่ามาเป็นสามปี สามีไม่เคยตรวจเช็ค เสาร์ อาทิตย์ สามีจะหมกตัวอยู่ในห้องหนังสือ คอมตัวเอง หรือไม่ก็ออกไปห้องสมุดใกล้บ้าน เราจะทนไม่ไหวแล้ว.. จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:28:55 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 8   เรื่องชีวิตคู่มันซับซ้อนนะ จะอยู่ก็ทุกข์ทน จะไปก็ยังไงอยู่ แต่คนเรามีสิทธิ์เลือกค่ะ เพราะชีวิตเป็นของเรา ลองถามตัวเองว่าอะไรที่ตัวเองต้องการที่สุด บางทีชีวิตมันก็ต้องมีจุดเปลี่ยน แต่ของคุณมันอาจจะยังมาไม่ถึง แต่สักวัน ฟังดูแล้วมันไม่ไกล จุดเปลี่ยนในชีวิต คงต้องมาถึง ถ้าเป็นเรา ถ้าเราต้องมีปัญหาในชีวิตคู่ แต่หากมีความรักมากพอ มีอะไรยึดเหนี่ยวก็คงจะอดทนและผ่านพ้นไปได้ แต่ถ้ามีปัญหา และขาดความรักด้วยแล้ว ถ้าเป็นตัวเองก็คงจะเลือกทางออกให้ชีวิตได้พบเจอสิ่งใหม่ๆค่ะ จากคุณ : Vanacia เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:41:51

ความคิดเห็นที่ 9   หลายๆครั้ง ในชีวิตมันก็สะกิดให้ผมคิด เธอเปลี่ยนไป หรือเขาเปลี่ยนไป ? หรือเขาเป็นของเขาแบบนั้น เราต่างหากที่รับได้ในตอนแรก การงาน เราทุกคนแตกต่าง ถ้าเหมือนๆกันแล้ววันนึงพบว่า มันไม่ใช่ มันก็คือไม่ใช่ บางที ตัวเราเองต่างหาก หากเราค้นหา passion ในชีวิตของตัวเองเจอ เราอาจจะมองข้าม หรือจับผิดสิ่งเล็กๆน้อยๆ แล้วเราอาจจะมองสิ่งเล็กๆน้อยรอบข้างสวยงามกว่าที่คิด ความรักคืออะไร ถ้าเขาอยู่ใกล้ตัวเราแล้วมีความสุข เขาเรียกว่า ชอบ แต่ถ้าวันนึงเราอยากให้เขามีความสุข นั่นเรียกว่ารัก สุดท้าย ความทุกข์อยู่ที่ความคาดหวัง อวยพร ให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปให้ได้ อะไรที่ใช่ ไม่ต้องทำอะไรมันก็จะใช่ อะไรที่ไม่ใช่ เหนื่อยแค่ไหน มันก็จะไม่ใช่ วันยังค่ำ จากคุณ : winny เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 15:58:30 A:203.144.130.176 X: TicketID:271141

ความคิดเห็นที่ 10   เราว่า เค้าไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย เป็นคนดีคนหนึ่ง อยากให้คิดว่า ที่คุณคิดว่า ทำงานมีเงินบ้าง เลี้ยงตัวเองได้ นะ คุณคิดเรื่องค่าบ้าน ค่าอื่น ๆ นอกจากค่าอาหารหรือยัง ค่าอาหารนะ มันเล็กน้อยถ้าเทียบกับค่าอื่น ๆ ทีเหลือที่เค้าออกให้มาตลอด ถ้าอยากให้เค้าให้เงิน ก็ไม่ต้องไปทำงานซะเลยสิคะ เดี้ยวเค้าก็ต้องให้เงินค่ากับข้าวเองแหละคะ จริง ๆ ชิวิตคู่มันก็มีขึ้นมีลง เป็นปกติ ถ้าสามีมีเงินดี เรื่องจะซ่อมอะไร เป็นช่างหรือป่าว ไม่สำคัญเลยนี่คะ ก็จ้างคนมาทำให้หมดแหละคะ หมดปัญหาไปซะ ผช ไม่ได้เป็นช่างกันทุกคนนี่คะ หลายๆ คน ที่ทำงานออฟฟิศ ก็ทำงานพวกช่างในบ้านไม่ได้นะแหละ เรื่อง งานของเค้า เราว่า ความสุขสำคัญกว่าความรวย เครียดน้อย ดีกว่า เครียดทั้งวันทั้งคืน ไม่มีเวลาให้ครอบครัว ที่พูดมาทั้งหมดเนี่ย คุณเบื่อสามี ไม่รักแล้ว เลยมองเห็นแต่ความไม่ดีในตัวเค้าหรือป่าวละคะ ยิ่งไม่มีลูกด้วยกัน ยิ่งดูเหมือนจะแยกกันง่าย ความดีที่เคยมีกันมา ไม่มองเลย แบบนี้หรือป่าวคะ เรานึกถึงทีโมษณา ทีว่า ชิวิตคู่นะ ไม่ง่ายเหมือนบะหมี่สำเร็จรูปหรอก ลองไปเที่ยวคนเดียวดูสิคะ ว่าจะคิดถึงเค้าไหม จากคุณ : แม่หมูปิ้ง เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 16:07:30 A:119.224.2.181 X: TicketID:142447

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าต้องการความคิดเห็นเพิ่มเติม ลองไปตั้งกระทู้ที่ห้องสวนลุมอีกที่นึงครับ จากคุณ : Naicollo เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 16:09:04

ความคิดเห็นที่ 12   เราอ่านแล้วเราว่าคีย์ของคุณมี 3 อย่าง คือ การงาน เรื่องลูก และการใช้ชีวิตประจำวัน เน้นไปที่ ซ่อมแซมเพราะทะเลาะกันมากสุดเรื่องนี้ แล้วสิ่งที่คุณคิดว่าต้องทนคือ การมีปากคำหรือทะเลาะขี้นเสียงกันซึ่งจริงๆ ไม่ว่าเรื่องเล็กใหญ่มันบั่นทอน จริงๆ นั่นแหละคะพาลให้มองในแง่อื่นไม่ดีไปหมดชั่วขณะหนึ่ง เราว่า หลักๆ เรา พูดกันตรงๆ นะคะ ในแง่ผู้ชาย คุณเองก็โชดดีกว่าคนอื่นหลายคนนะ ถ้าเทียบจากที่อ่านมาเท่านี้ คือเค้าไม่นอกใจ เค้าดูแลเรื่องหลักๆ ได้ คุณเองแสดงน้ำใจในการออกค่าใช้จ่ายเรื่อง ตามกำลังความสามารถเราว่า ก็โอเคนะคะ ในขณะที่อีกหลายครอบครัวยังไม่มีแม้แต่บ้านรถ หรือต้องหาเงินตัวเป็นเกลียว เพื่อดำรงชีวิตไปวันๆๆ จุดหนึ่งคือว่าเวลาเรามีกันและกัน เราจะไม่รู้สึกว่า มันดีไง แต่เมื่อเราขาดแล้วเราไปเจอในสิ่งที่มันไม่ใช่ เพราะเราหนีด้วยอารมณ์ ก็อาจจะทำให้เราเจอในสิ่งที่แย่กว่าได้ เราว่าชีวิตคู่มันไม่ตายตัวนะ ในเมื่อเราคิดว่าเราต้องทนเค้า แล้วถามกลับว่าสามีคุณต้องทนคุณหรือไม่ซึ่งคุณเองน่าจะรู้คำตอบดี ถ้าได้มองในแง่ใจเค้าใจเราบ้าง แฟนเราเองแม้แต่หลอดไฟเค้ายังไม่เปลี่ยนเลย ท่อน้ำแตกเค้าก็ไม่ทำ บ้านไม่เคยถู จานไม่เคยล้าง ผ้าซักไม่เป็นไม่ทำอะไรเลยในบ้าน แม้แต่จัดบ้าน ทำสวน ทำอาหาร เราทำเองทั้งหมด แต่เราก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกับเค้าเลย ถือว่า บ้านเมื่อเค้ากลับมา คือที่ที่สบายใจสุด จริงๆความสุขมันอยู่ที่ใจนะ การเปลี่ยนคนอื่นมันยาก แต่การเปลียนตัวเอง มันง่ายเพราะมันทำที่เราเอง มันซับซ้อนจริงๆ อย่างที่ความคิดเห็นที่ 1 บอกและคะ และมันก็ไม่มีหลักสูตรตายตัวด้วยว่าอะไรที่ถึงคิดว่าถูก แต่เราว่าอะไรที่มีอยู่แล้วมีความสุขทั้งสองฝ่ายนั่นคือ ความสำเร็จ ของชีวิตคู่คะ จากคุณ : mint (minttykit) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 16:14:04

ความคิดเห็นที่ 13 5555เรื่องของคุณมีไรหลายๆอย่างกะสามีของเราเลยคะ ต่างกันเค่เรื่องมีลูก แต่เรา5ปีแล้ว เรื่องตำแหน่งงาน สามีเก่งในสายการทำงานของเค้าไม่มีคนทำได้อย่างเค้าบอสให้เลื่อนตำแหน่ง แต่ไม่อยากเลื่อนขั้นT-T ใครให้เลื่อนบอกไม่เอาท่าเดียว บอกไม่ชอบนั่งออฟฟิต ชอบออกข้างนอก นั่งออฟฟิตนานๆเบื่อเลยไม่ยอมเลื่อนตำแหน่งไปไหนอยู่แต่ตรงนี้แหละ ทะเลาะกันบ่อยเรื่องนี้ แต่เราเข้าใจว่าเข้าไม่ชอบจริงๆ ชอบพบปะผู้คนใหม่ๆคุยๆๆๆๆๆ อันนี้เราว่าคุณเอาใจสามีมาใส่ใจคุณสิคะแล้วคุณจะรู้ อันนี้เราต้องเข้าใจเค้าคะ บางคนทำไม่ได้จริงๆ เรื่องซ่อมของ ไม่มีสกิลเลยคะเหมือนสามีคุณเดะ ทำไรไปแทนที่จะเร็วกลับทำให้ขั้นตอนมันยุ่งยากวุ่นวายหนักไปกว่าเดิม ใหม่ๆก็ไม่เข้าใจคะ เพราะที่บ้านพ่อกะพี่ชายซ่อมเป็นทุกอย่าง ไม่ว่าสายอะไรต่อตรงไหนทำเป็นหมด สามีเราทำไม่เป็นเลย มีไรมาก็เรียกเราท่าเดียว เปลี่ยนอุปกรณ์อะไรก็เรา เบื่อ บ่น มองไปที่พ่อสามี แกก็ไม่มีสกิลเหมือนกันแต่แกพยายามที่จะซ่อมคะ โอ้ซ่อมออกมาแย่หนักกว่าเก่า ยังงี้ไม่ต้องทำดีกว่าเพราะทำพังหนักกว่าเก่า อันนี้เราว่าสามีเราไม่จับดีกว่าคะ ดีกว่าทำไม่เป็นแต่อยากจะทำ จนบานปลายกลายว่าเรียกคนมาซ่อมจ่ายตังเพิ่มบานเพราะแกทำพัง เรื่องลูกเรามีคะ เราว่าคุณทำใจเหอะเรื่องนี้ไม่มีก็อยู่กันเองก็ได้นิคะไม่ปวดหัว อย่าเครียดเลยคะ ทุกวันนี้สามีโกรธมากเราแทบไม่มีเวลาให้เค้า ไปไหนมาไหนด้วยกันน้อยลงมาก เพราะค่าใช้จ่ายสูง เครียดหนักกว่าเก่า สามีบ่นรู้งี้ไม่มีลูกดีกว่า เมียไม่มีเวลาให้เลยกลายเป็นเราห่างเหินกันมากขึ้น ถ้าคุณอยากมีลุกจริงๆเชื้อคนอื่นไม่เอา เราว่าไปรับเอาเด็กมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาเลี้ยงก็ได้นิคะ บางทีเราก็อยากทำนะเพราะเด็กพวกนี้น่าสงสาร แต่เรา2แล้วอะ ถ้ารวยๆจะไปรับมาซะคน เราถือว่าทุกอย่างที่สามีไม่ดีเนีย แต่ดีตรงที่เค้ารักเราซื่อสัตย์กะเรา นั่นคือเราถูกหวยรางวัลใหญ่แล้วคะ เพราะคนที่รักเรามั่นคงกะเรา ไม่ได้สามารถหาได้ง่ายๆนะคะ คิดเรื่องตรงนี้ดีกว่าคะ หลายๆคนในห้องนี้ตั้งว่าสามีไม่ดี เจ้าชู้ ไม่รักเรา ทำเราเสียใจ ทิ้งเราอันนั้นหนักกว่าคะ อยากจะเลิกหลายครั้ง แต่สุดท้ายคิดดูดีๆ ผู้ชายแบบนี้หาได้ยากเราได้ถอว่าโชคดีแล้วคะ บางเรื่องทำใจเถอะคะ เอาใจเค้ามาใส่ใจเราเข้าใจกันมากๆ เดี๋ยวมันก็ไปกันได้เรื่อยๆคะ เรากะสามีเราความคิดทุกอย่างต่างกันสุดขั้ว ทะเลาะกันบ่อยๆ ก็เพราะความเห็นไม่ตรงกัน ชอบอะไรไม่เหมือนกันเลย ต่างกันสิ้นดี แต่เราทนได้ทั้งหลายทั้งปวงเนีย ก็เพราะเราคิดถึงข้อนี้ เค้ารักเรามาก ไม่มีใครคนอื่น นี่แหละข้อดีที่ผู้หญิงหลายๆคนอยากได้จากสามี แต่จะมีซักกี่คนนักที่ได้แบบนี้ เข้าใจเค้าหน่อยคะ อยู่กันมาตั้งนานแล้ว นึกถึงข้อดีๆกันไว้คะ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นมาเอง เอาใจช่วยคะ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 53 16:29:56 จากคุณ : Memory of life เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 16:19:12

ความคิดเห็นที่ 14   ลองเอาเพลงนี้ไฟฟังดูคะ จากคุณ : minttykit เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 16:21:34

ความคิดเห็นที่ 15 เราเห็นด้วยกับ ความคิดเห็นข้างบน และคิดว่าคุณยังโชคดีที่มีสามีซื่อสัตย์และรักคุณ เรื่องซ่อมแซมแฟนเราก็ทำไม่เป็นเลยไม่เคยจับไม่เคยซ่อม ถ้าทำเราก็ต้องช่วยตลอด แต่เราก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่โต ถ้าทำไม่ได้ก็จ้างช่างมาซ่อม คุณยังโชคดีก่าวดิฉันและคิดว่าโชคดีก่าวผู้หญิงอีกหลายๆคน เรื่องงานคิดว่าก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตที่คุณจะไปคาดหวังอยากให้เขาทำตามที่คุณต้องการ ถ้าเงินเดือนที่เขาได้ก็ดีอยู่ นึกถึงคนที่เขากำลังตกงานตอนนี้สิคุณ แต่ก็เห็นใจคุณเรื่องอยากมีลูกก็พูดลำบาก แต่รวมๆแล้วตามที่คุณเล่ามาเราไม่คิดว่าสามีคุณจะแย่ตรงใหน ถ้าคุณเลิกกับเขาแล้วมีคนใหม่ คนใหม่อาจจะซ่อมแซมเก่ง แต่อาจจะไม่มีงานที่ดีทำเหมือนสามีคุณตอนนี้ อาจจะทำลูกให้คุณได้ แต่อาจจะไม่ซื่อสัตย์กับคุณ เราคิดว่าคงไม่มีใครจะดีไปหมดทุกอย่างหรอก จากคุณ : เขาก็ดีนี่นา (lukter) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 16:37:54

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านแล้วก็คิดเหมือน คคห.ข้างบนทุกคนเลยค่ะ จะเปรียบเทียบกับว่าที่สามีดิฉันนะคะ เรื่องงาน - เนื่องจากจบสายอาชีพเลยต้องเป็นช่าง แต่โชคดีหลังจากทำงานไปสิบกว่าปี ได้งานใหม่เลยไปนั่งโต๊ะ ทำงานออฟฟิส เงินเดือนกลางๆ เสาร์-อาทิตย์หยุด มีholiday 30+ วัน เคยคุยเหมือนกันว่าน่าจะเรียนต่อ จะได้เป็น Chef กะเค้ามั่ง แฟนเราบอกว่าไม่เอาหรอก เพราะจะไม่มีเวลาให้ครอบครัว เรื่องที่จะให้ไปเป็นเจ้าของกิจการเลิกคิดไปได้เลย ไม่ใช่ทุกคนที่ประสบความสำเร็จ ไหนจะเครียด เวลาก็ไม่มี อยากจะไปเที่ยวก็ลำบาก เงินไม่ใช่ความสุขทุกอย่างค่ะ เรื่องงานบ้าน - ทำเองอย่างเดียวคือแซนวิชค่ะ เสื้อผ้ายังส่งให้แม่เค้าซักอยู่เลยค่ะ ทำความสะอาดห้องนี่กลายเป็นหน้าที่เราถาวรค่ะ ทำอาหารอีก ส่วนเรื่องซ่อมแซมนี่ รายนี้สุดยอดค่ะ ซ่อมเองมันหมดทุกอย่างจนเราทึ่ง ทั้งรถ เครื่องชงกาแฟ ม่านไฟฟ้า แต่หลังๆมาเริ่มจะรำคาญค่ะ เนื่องจากเป็นคนละเอียด หลายๆครั้งที่ต้องประกอบของในบ้าน ไม่ว่าจะเป็นเตียง ตู้ หน้าต่าง-ประตูมุ้งลวด นี่แทบจะทะเลาะกัน เพราะพี่แกวัดละเอียดขนาดครึ่งมิล ประตูบานเดียวจากบ่ายสามยันเที่ยงคืนค่ะ เรื่องเงิน - เค้าออกให้หมดค่ะ ค่าใช้จ่ายในบ้าน เงินค่าขนมเรา (นิ๊ดส์เดียว ที่พ่อให้ยังมากกว่า) ไปเที่ยว ตั๋วเครื่องบิน เพราะทั้งนี้ทั้งนี้นเราไม่มีรายได้ค่ะ แต่เรื่องจะให้ส่งเงินกลับเมืองไทย ซื้อบ้าน หรืออะไรประเภทนี้ก็ลืมไปได้เลยค่ะ เปรียบเทียบกันแล้ว แต่ละคู่ก็ไม่เหมือนกันค่ะ ขาดบ้างเกินบ้าง ต่างกันไป เราเองตอนอยู่กับพ่อ-แม่ ชีวิตสบายค่ะ มีรถขับ มีแม่บ้าน ทำงานมีเงินเดือน พอย้ายมา ชีวิตเปลี่ยนไปเลยค่ะ นั่งรถเมล์ ขี่จักรยาน (ล้มอีกต่างหาก) เป็นคุณแจ๋ว งานไม่มีต้องใช้เงินแฟน ภาษาที่สามซึ่งแทบจะไม่กระดิก แต่ก็มีความสุขดีค่ะ ดูๆแล้ว สามีคุณจขกท.ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ลองขอเวลาเค้ากลับเมืองไทยซะเดือนมั๊ยคะ? เวลาห่างๆกันอาจจะคิดอะไรที่ต่างกันไปได้ จากคุณ : Aery เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 17:47:54

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนนี้คุณมีอาการเบื่อสามีมาก ความรักมันจืดจาง อะไรๆก็กลายเป็นปัญหาและสะสมกลายเป็นปัญหาใหญ่ไปหมด เท่าที่อ่านมา ปัญหาใหญ่จริงๆที่คุณมีคือเรื่องลูก คุณอยากมีลูกจริงๆหรือเปล่า หรือเพราะการที่สามีเป็นหมันนั้นกลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายของปัญหาอื่นๆสะสมกันมา ประนีประนอมกันได้ไหมในเรื่องนี้ รับเด็กมาเลี้ยงได้ไหม เป็นต้น ถ้าคุณแน่ใจจริงๆ ว่าชาตินี้การมีลูกสำคัญนั้นสำคัญกว่าการมีสามี (สามีอาจจะไม่ถาวร แต่ลูกถ้ามีแล้วถาวรแน่นอน เลิกกันไม่ได้) การแยกทางกันก็เป็นทางออกที่ควรทำ ถ้าคุณยังไม่แน่ใจว่าตัวเองอยากมีลูกจริงๆหรือเปล่า แนะนำให้ไปหา marriage counselor ก่อน อาจจะไปคนเดียวหรือไปทั้งคู่เลย อย่าเพิ่งล้มเลิกอย่าเพิ่งเอ่ยปากเลิกกับเขา คนเรากว่าจะรักกันมาได้ไม่ใช่ง่ายๆเลย ลองหาทางกอบกู้ก่อน โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 18:02:38

ความคิดเห็นที่ 18 เลิกเลยค่ะ คุณจะได้มีโอกาสไปหาคนใหม่ที่จะเติมเต็มความต้องการของคุณ ส่วนเค้าก็จะได้ไปเจอคนใหม่ที่มองเห็นคุณค่าของเค้ามากกว่านี้ด้วยค่ะ คิดอย่างนี้จริงๆนะคะ ไม่ได้ประชด จากคุณ : nobody 's perfect (bijna) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 18:32:19

ความคิดเห็นที่ 19 เรื่องลูกนี่น่าเห็นใจคุณที่สุด  ถ้าคนๆไหนลองอยากมีครอบครัวมีลูกแล้ว ก็อยากอยู่อย่างนั้น ถ้าฝ่ายที่บกพร่องยอมรับปัญหาแล้วผ่อนก็สามารถมีลูกได้อีกหลายวิธี อย่างธัญญ่าให้พี่สาวอุ้มบุญให้  ไปรับเด็กมาเลี้ยงนี่แล้วแต่ว่าใจรับได้แค่ไหน  อย่างเพื่อนฝรั่งบ้านใกล้กันอยู่กันมาสิบปีไม่มีลูกไปทำเรื่องขอลูกมาเลี้ยง วันหนึ่งเจ้าหน้าที่รัฐโทรมาถามว่ามีเด็กจะให้อุปการะแต่ต้องตัดสินใจทันทีในหนึ่งชม. ถ้าโอเคก็บึ่งมารพ.ได้เลยแม่เด็กกำลังจะคลอด ระหว่างคลอดก็เข้าไปดูคลอดปุ๊บแม่แท้ๆวัยรุ่นใจแตกนั่นไม่ได้อุ้มไม่ได้แตะ คลอดแล้วก็กลับบ้านไปเลย  เพื่อนก็ได้เด็กเกิดใหม่สดๆร้อนๆมาเลี้ยง  แต่กรณีอย่างนี้ต้องเห็นด้วยร่วมกันสองฝ่ายไม่งั้นเอาเด็กมาก็เพิ่มปัญหาครอบครัว เรื่องอื่นๆ คงเป็นเรื่องรองแล้วล่ะค่ะ เงินก็หาเองได้ใช่ไหมถ้าจะหา บ้านก็ตามช่างมาซ่อมก็ได้คนเราถนัดไม่เหมือนกัน พ่อสามีดิฉันก็ทำงานใช้สมองเรื่องทำงานด้วยมือด้วยกำลังหรืองานช่างอะไรนั่นเป็นที่รู้กันทั้งบริษัท ว่าถ้าแกจับเครื่องมืออะไรเป็นอันพังเสียหายทุกที แต่ถ้าเรื่องพบปะลูกค้าเจรจางานนั้นคนในบ้านใครก็สู้แกไม่ได้ เราเองก็ซ่อมแซมบางอย่างในบ้านได้อย่างใจเย็น แต่หลายๆอย่างก็ทำเองไม่ได้ก็ให้สามีทำ แต่สามีคนอื่นทำเรื่องซ่อมแซมทาสีต่อเติมดัดแปลงบ้านได้แทบจะทั้งหลังสามีเราทำไม่ได้เราก็ทำไม่เป็น ก็จ่ายจ้างคนอื่นมาทำ เค้าไม่ใส่ใจเราก็จี้ให้ตามช่างจี้วันเวลาจี้เค้าให้เค้าหาช่างมาทำแทนมันก็โอเคนะ ปัญหากันคนละอย่างนะคะ ของเรานี่สามีดื่มหนักรักษาแอลกอฮอลลิคนะคะ เซ็กซ์นี่เสื่อมตั้งแต่แต่งงานกันแล้ว แต่ก่อนนึกว่าเค้าเป็นสุภาพบุรุษให้เกียรติ มีลูกกันคน  เพราะไปหาหมอให้หมอช่วยทำให้มีเพื่อนเป็นลูกไม่เหงาเหมือนก่อน แต่ก็ไม่สมบูรณ์หรอกทานอาหารเช้าเย็นกันสองคนกับลูก เพราะเช้าเค้าตื่นไม่ไหว  เย็นไม่หิวอยากแต่ดื่ม เรื่องอื่นๆก็โอเครับได้อยู่ร่วมกับความไม่สมประกอบของชีวิตได้...ยังได้อยู่ เพราะถ้ามีลูกแล้วความทุกข์มันจะไปอีกสเต็ป..แบบอยากไปก็ไปไม่ง่ายต้องคิดหน้าคิดหลังเยอะ จริงแล้วคนแต่งงานเจอคู่ดีนี่เหมือนถูกล๊อตเตอรี่โชคลาภก้อนโต ต้องอาศัยบุญทำกรรมแต่งจริงๆค่ะ สิบปีที่คุณอยู่กับเค้ายังไม่สายหรอก หากจะเริ่มต้นใหม่ยังไม่ยาก แต่ถ้าจะอยู่ร่วมกันคุณคงต้องยอมรับเรื่องลูกเป็นอันดับแรกก่อน เพราะเรื่องอื่นเปลี่ยนแปลงปรับปรุงได้ อย่างน้อยจะได้ไม่อยู่อย่างเดียวดายเหงาหงอย ทุกวันนี้เราเองอาศัยว่ามีลูก ก็ทำกิจกรรมร่วมกันกินนอนด้วยกันสองคน สามีนอนคนเดียว เปลียนเค้าไม่ได้หรอกแต่ปรับปรุงเค้าได้บ้าง คงต้องชั่งน้ำหนักแล้ววววววว จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 18:50:31

ความคิดเห็นที่ 20 ในสายตาดิฉันสามีคุณเป็นคนดีรับผิดชอบคุณดีมากแล้วนะ แต่คุณอยากให้สามีเป็นอย่างนั้นอย่างนี้   ทำอย่างนั้นอย่างนี้ตามที่คุณต้องการ ตุณเป็นคนเอาแต่ใจของตัวเองเสียมากกว่านะ สามีก็คงรำคาญคุณอยู่เหมือนกัน ถ้าอยากมีลูกดูคุณก็ต้องหาสามีใหม่ ระวังว่าคุณได้ลูกสมใจแต่สามีใหม่แย่ เพราะว่าแต่ละคนย่อมเป็นตัวของตัวเอง ปรับเพื่อคนอื่นได้บ้าง แต่ไม่มีใครเป็นได้อย่างใจคนอื่นต้องการเสียทั้งหมด ขอให้โชคดีนะ จากคุณ : โจ๊กหมูไม่เอาชูรส เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 18:59:47

ความคิดเห็นที่ 21 ขอโทษนะคะ เราว่าคุณไม่ได้รักที่ตัวเค้าเป็นน่ะค่ะ คุณแค่อยากให้เค้าป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็นเท่านั้น ทำไมคุณถึงอยากเปลี่ยนเค้า ในเมื่อเค้าทำงาน รักและมีความสุขในหน้าที่การงานของเค้า ที่เค้าไม่อยากเปลี่ยนเพราะเค้าต้องการความมั่นคง  เพราะไม่อยากให้คุณและครอบครัวลำบาก ถ้าหากวันนึงเค้าไปทำธุรกิจเอง แล้วเกิดล้มเหลว คุณยังจะอยากอยู่ข้างเค้าอีกเหรอคะ ดูจากอารมณ์คุณตอนนี้ ที่เค้าซ่อมอะไรไม่ได้เพราะ ความถนัดคนเราไม่เหมือนกัน คุณอย่าไปคาดหวังว่าเค้าต้องทำได้ทุกอย่างสิคะ ไม่อย่างนั้น อาชีพ ช่างจะมีไว้ทำไมล่ะคะ ดิชั้นว่าคุณควรจะภูมิใจด้วยซ้ำว่าคุณได้ช่วยเหลือสามีในเรื่องนี้ เท่าที่คุณเล่ามาเรื่องเงิน เค้าซื้อที่ดิน ซื้อเครื่องเพชรให้คุณ เพราะเค้าอยากให้คุณสบายและมีสมบัติติดตัว คุณไม่เรียกผู้ชายคนนี้ว่าประเสริฐ ก้อไม่รู้จะพูดอะไรแล้วค่ะ เรื่องลูกอันนี้ ลึกๆดิชั้นว่าเค้าก้อคงเสียใจ และผิดหวังไม่แพ้คุณเหมือนกัน ดังนั้นคุณควรจะเข้าใจและปลอบใจเค้า ในเมื่อร่างกายคนเรามันไม่ครบ 32 นี่คะ จะไปทำอย่างไรได้ เค้าไม่ได้อยากจะเป็นหมันนี่คะ ถ้าเค้าเลือกได้อ่ะ หรือว่าคุณอยากแต่งงานใหม่มีลูกแต่เจอผู้ชายที่แย่กว่านี้ เราว่าถ้าคุณคิดว่า ชีวิตรักน่าเบื่อก็ลองหมั่นเติมความรักกันบ้าง ไปทานข้าวที่โรแมนติคกัน 2 ต่อ 2  ท่องเที่ยวในแบบที่ไม่เคยทำบ้าง  หาเรื่องกุ๊กกิ๊กใหม่ๆทำกัน แต่ถ้าคุณคิดจะมองแต่ข้อเสียของเค้า คุณก้อจะไม่มีวันรักเค้าเหมือนเดิมหรอกค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 53 19:07:41 จากคุณ : cool_girlgang เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 19:05:13

ความคิดเห็นที่ 22 ความสุขอยู่ที่ใจนะคะ ถ้าเบื่อหรือว่าเขาไม่ดีพอก็แยกไปเถอะค่ะ ไม่ได้ประชดเช่นกัน ก็คนมันหมดใจกันแล้วนะ ปัญหาของแต่ละคนไม่เหมือนกัน สามีคุณดีจังซื้อของในชื่อคุณ ส่งเงินไปเมืองไทย ไม่ได้นอกใจ สาวๆไกลบ้านหลายคนประสบการแล้วร้ายเยอะกว่านี้ (มาก) ดิฉันมีสามีแบบขี้เกียจไม่ทำงาน หลอกชาวบ้านไปวันๆ ตอนเจอกันที่ไทยเป็นวิศวะกร พอมาอยู่อเมริกาก็เผยตัวตนที่แท้จริง ไม่ทำงานดีๆ ทำงานเล็กๆน้อยๆ เพื่อจะได้ขอเงินช่วยจากรัฐ ลูกออกมาเพราะเงินประชาสงเคราะห์ เงินไม่ค่อยมี แถมนอกใจอีก พ่อสามีให้เงินดิฉันหนีจากเขาค่ะ หนีค่ะหนี หอบลูกมาเลี้ยงเอง ไม่ขอเงินประชาสงเคราะห์ เลี้ยงได้อยู่ไม่รวยไม่จน หลายปีผ่านไปคุณปู่เสียชีวิต เลยคิดได้ว่า ยังไงมันก็พ่อลูกกัน เลยติดต่อกลับไป ที่ไหนมาทำให้ปวดใจอีก ทะเลาะกันบ่อยอีก หย่ากันแล้ว ก็มาทะเลาะกันเรื่องลูก เรื่องเงินค่าเลี้ยง ก็คนมันไม่ได้ทำงานกว่าจะได้ค่าเลี้ยงดูบุตรแต่ละเดือนแทบจะหืดขึ้นขอ เช็คเด้งมั่ง จ่ายช้ามั่ง พอลูกอายุ 14 ปี ยุให้ลูกเลือกไปอยู่กับเขา เพราะเขาจะได้ไม่ต้องจ่ายค่าเลี้ยงดู ก.ม.รัฐที่อยู่พอเด็กอายุ 14 เลือกเองได้ ลูกถูกปั่นหัวว่า แม่ไม่ได้ตั้งใจจะมีนะ เด็กก็เชื่อ ทั้งที่ที่ตั้งใจจะมี เพราะเลิกยาคุม แต่เราจะอธิบายกะลูกอย่างไรล่ะ ปั่นกลับก็ไม่ดี เอ๊าให้พ่อมันใส่ร้ายเราไป สักวันเขาจะเข้าใจเอง ตอนนี้ลูกโตแล้ว ดิฉันก็อยู่รอดมาได้ ที่ผ่านมาคือเวรกรรมที่มีกันไว้ ให้มันจบๆกันไป ชีวิตของคุณอยู่ที่ว่าคุณต้องการอะไร ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ให้ผ่านพ้นความทุกข์ครั้งนี้ไปให้ได้ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 53 19:36:34 จากคุณ : applematrix เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 19:33:51

ความคิดเห็นที่ 23 จริงๆคุณก็ได้บอกความจริงออกมาตั้งแต่แรกแล้วว่า ... ''ความจริงเริ่มมีความรู้สึกอยากเลิกกับสามี มาเป็นปีแล้ว แล้วก็ยังมีอะไรหลายๆอย่างค้ำคออยู่'' เวลาคนเราอยากเลิกกับใครสักคน มันก็มีเหตุผลสาระพัดที่จะยกมาอ้างว่าเขาไม่ดีอย่างโน๊นอย่างนี้ถึงทนไม่ได้ ยิ่งอยู่กันมานานเป็น 10 ปี ชีวิตมันก็คงซ้ำซากจำเจ ที่ต้องเจอแต่เรื่องที่ทำให้คุณไม่พอใจในตัวสามี คนมีสามี-ภรรยานั้นโดยส่วนมากแล้วแต่ละคู่ย่อมต้องมีอะไรที่น่ารำคาญอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว จนทำให้คนอยู่ด้วยปวดประสาท บางคู่เขาอยู่กันได้เพราะเขามองแต่ส่วนดีของคู่เขา ... แต่บางคู่ก็อยู่ไม่ได้เพราะส่วนดีของคู่เขามันไม่ใช่ส่วนที่อีกคนคิดว่าดี การมีชีวิตคู่นี่บางทีมันก็มีแค่ 2 ทางเลือก ... อดทนอยู่เพราะรักและสงสาร กับ ไม่อยากอดทนและอยากจะไปให้พ้นๆเสียที หากคุณรู้ใจตัวเองแล้ว อยากเลิกก็เลิกไปเลยค่ะ ... จะได้ทำให้คอคุณโล่งขึ้นบ้าง ค้ำคออยู่นานๆเดี๋ยวคออักเสบนะคะ จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 19:38:36

ความคิดเห็นที่ 24 พอจะเข้าใจความรู้สึกของคุณ เวลานึกถึงชีวิตคู่ของตัวเอง ปัญหาก็มี (ทั้งที่ก่อนแต่งงาน คิดว่าผู้ชายคนนี้แหละโอเคสุด เป็นทุกอย่าง เพื่อน พี่ สามี เป็นคนคอยดูแลเราหรือเป็นแบบพ่อดูแลลูกก็ได้ ) ซึ่งได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า ธรรมชาติของคนเมื่อมีหรือได้สิ่งใดแล้ว ส่วนที่เหลือที่ยังไม่ดี ยังไม่มียังไม่ได้ ก็ต้องการให้มันดีหรือเปลี่ยนไปอย่างที่ตัวเองหวังด้วย ปัญหาจึงเกิดจากตรงนี้ สำหรับดิฉันเองทำดังนี้ ถ้าเป็นปัญหาที่แก้ได้และควรแก้ ดิฉันก็ใช้วิธีคุยกัน ยกตัวอย่าง ยกเหตุผล เหตุการณ์ที่สามารถมีผลต่อการกระทำ โดยที่เราต้องไม่ลำเอียงหรือทำในฐานะที่ลึกๆแล้วเราต้องการชนะหรือเป็นฝ่ายถูกฝ่ายเดียว  เราต้องแฟร์พอ  ด้วยวิธีนี้ หลายๆเรื่องของสามีที่ดิฉันว่ามันควรได้รับการแก้ไข มันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ  บางทีเหมือนเราเหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียวเพราะเราต้องการให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในเรื่องที่เป็นมุมมองของเรา แน่นอนว่ามุมนี้เค้ามองไม่เห็นแน่ ซึ่งหลายเรื่องดิฉันทำให้เค้าเปลี่ยน และหลายเรื่องที่เค้าทำให้ดิฉันเปลี่ยน เพื่อที่จะทำให้เราอยู่กันได้ ส่วนเรื่องที่แก้ไม่ได้เลยด้วยเหตุผลทางกายภาพ ดิฉันจะยอมรับมัน ช่วยคิดเรื่องของคุณ ก่อนอื่นเลย ดิฉันจะหางานประจำ มีสังคมของตัว มีรายได้ของตัว มีเรื่องอื่นให้คิด เรื่องสามีจะได้เป็นประเด็นรองไป ข้อแรก ขอเอาเรื่องลูกมาก่อน ถ้าคุณคิดว่าสำคัญมาก ชีวิตนี้อยากมีลูกให้ได้ โดยที่สามีไม่เห็นด้วยกับทางเลือกอื่นที่จะทำให้ได้ลูกมา ดิฉันก็จะเลิก คุณเองก็คงยังอายุไม่มาก มีโอกาสเจอใครได้อีก ข้อสองเรื่องความเป็นช่างในบ้าน จริงๆแล้วถ้าเค้าชอบอ่าน จมอยู่กับหนังสือ คอมพิวเตอร์ แม้จะทำอะไรในบ้่านไม่เป็น ตรงนี้ก็ยังมีทาง โดยคุณต้องเป็นตัวชักชวนนั่นแหละ เช่น ซ่อมอันนั้น อันนี้ ลองช่วยกันค้นในเนท ในหนังสือดูว่าเค้าทำกันยังไง แล้วช่วยกันทำ เรื่องอาหาร ถามเค้าว่าอยากกินอะไร แล้วค้นหาสูตรในเนท ออกไปซื้อของมาช่วยกันทำ ซึ่งแรกๆต้องอดทนมากๆ ดิฉันคิดว่าคนเรา การอยู่ด้วยกันมันสามารถดึงดูดกันได้  กำหนดวันที่ทำอาหารร่วมกันอาจจะวันเสาร์หรืออาทิตย์ ส่วนเรื่องงานบ้านอื่นๆ ขอแบ่งกัน จัดตารางเลย ว่าใครทำอะไร วันไหน แรกๆ ให้เค้าทำอันง่ายๆก่อน ถ้าอันไหนเป็นความรับผิดชอบของเค้าแล้วเค้าไม่ทำก็ปล่อยให้ผลมันเกิด เรื่องงานเค้า ในมุมมองของดิฉัน ดิฉันเองก็ชอบแบบนี้แหละ ถ้าเค้าชอบแบบนี้ มีความสุขกับการทำงานแบบนี้ ดิฉันว่า ส่วนนี้คุณต้องเคารพในการตัดสินใจของเค้านะ เรื่องความจืดชืด ก็หาเรื่องไปเที่ยวโน่นนี่เป็นระยะ ดิฉันก็มีเพื่อนผู้ช่ายหลายคนอยู่นะ เป็นคนดีมากๆ แต่ให้เป็นสามี ไม่เอา จืดไป ไม่มีรสชาติ ดิฉันว่านะ อันดับแรก ถ้าคุณไม่เกี่ยงว่ามีลูกก็ได้ ไม่มีก็ไม่เป็นไร คุณหางานประจำทำก่อน พอทำไปได้สักระยะ แล้วลองทบทวนใหม่ ผู้ชายบางทีก็เหมือนเด็ก ต้องคอยนำทางอ้อมๆ ต้องพยายามเข้าใจเค้าเพื่อชักจูงให้เค้าทำในสิ่งที่ควรได้ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 19:47:34

ความคิดเห็นที่ 25 คุณมองเห็นแต่ข้อเสียของเขา  คุณเคยมองตัวคุณเองบ้างไหม อยู่บ้านว่างมากไปก็เวิ่นเว้อยังงี้แหละ ทนอยู่กับเขาก็เพราะเงินค้ำคอ ...  ไม่ไหวเลยนะ   ถ้ายังอยากจะใช้เงินเขา  ก็ต้องหัดสำนึกบุญคุณในน้ำใจของเขาบ้าง  ไม่ใช่ดีแต่บั่นทอนกำลังใจ จากคุณ : นายแสนแมวดำอิจฉาหมูตุ๋นหมาขาว เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 19:49:10

ความคิดเห็นที่ 26 จากที่อ่านดู คิดว่าคุณคงมีคำตอบให้ตัวเองแล้วว่าควรจะเลิกดีไหม   ความเห็นส่วนตัว  ดิฉันว่าคุณคาดหวังจากเค้าสูงเกินไปค่ะ  ก่อนที่จะแต่งงานกันคุณรู้ไหมคะว่าเค้าเป็นคนแบบนี้  แต่เรื่องลูกนี่ดิฉันเห็นใจนะ  ทีแรกอยากจะแนะนำให้คุณลองคุยกันดูว่าจะรับเด็กมาเลี้ยงดีไหม แต่คิดดูอีกทีดืฉันว่าอย่าดีกว่า  เพราะอาจจะกลายเป็นว่ามีปัญหาเพิ่ม  การมีลูกนี่ไม่ใช่ง่ายๆนะคุณ  พอจะพูดได้แบบนี้แม้ว่าลูกเพิ่งจะสี่เดือน แต่รู้เลยว่าถ้าสามีใครไม่ช่วยเหลือ ไม่ใยดีเรื่องลูก  อาจจะเป็นปัญหาใหญ่ได้   ทุกเรื่องที่คุณเล่านี่สามีรู้ไหมคะว่าคุณคิดกับเค้าแบบนี้ ลองคุยกันตรงๆก่อนดีไหม หรือถ้าไม่เวิร์คลองไปหา marriage counselor ดูก็น่าจะดีค่ะ  โชคดีนะคะ จากคุณ : offita เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 19:57:02

ความคิดเห็นที่ 27 เข้าใจความรู้สึกเรื่องอยากมีลูก เพราะตัวเองก่อนตัดสินใจแต่งงานกันกับสามีก็คุยกันก่อนแล้วเรื่องนี้ ถึงขนาดตั้งข้อเสนอกับเค้าว่าเราต้องพากันไปตรวจสุขภาพเรื่องนี้ที่ รพ. จุฬาฯ ก่อนจะตัดสินใจแต่งงาน จะทะเบียนสมรสกัน ส่วนเรื่องอื่น ๆ ก็คงได้แต่ให้กำลังใจค่ะ เพราะคนเราสองคนที่มาจากพื้นฐานต่างกัน พอมาใช้ชีวิตด้วยกันแต่ละคู่ต่างก็คงพบเจอข้อแตกต่างและปัญหากันทั้งนั้น ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าคู่ไหนจะมีสติและวิธีแก้ปัญหากันยังไง มีเป้าหมายร่วมกันว่าจะรักษาความสัมพันธ์ไว้ให้ยืนยาว หรือจะเลือกเดินทางใครทางมัน และที่สำคัญคู่ของคุณมีระดับการเปิดใจพูดคุยกันได้มากน้อยแค่ไหน คำว่าพูดคุยในที่นี้หมายถึงกาพูดคุยกันแบบเป็นเรื่องเป็นราว ยอมรับฟังเหตุผลของกันและกันนะคะไม่ใช่การปะทะคารมณ์แบบทะเลาะกันน่ะ จากคุณ : JC2002 เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 20:38:48

ความคิดเห็นที่ 28 เอาแบบง่ายๆเลย คุณจขกท ทุกข์ เพราะว่า สามีไม่ได้เป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็น จากคุณ : larata เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 20:53:44

ความคิดเห็นที่ 29 ความจริงเริ่มมีความรู้สึกอยากเลิกกับสามี มาเป็นปีแล้ว แล้วก็ยังมีอะไรหลายๆอย่างค้ำคออยู่ จขกท. ยังมี "ความเสียดาย" สถานะของสามี ที่ค้ำคอคุณอยู่ ตุณอยู่สบายแล้วเลยมีความคิดแบบคนไม่ต้องดิ้นรนมากมาย แต่นั่นมันเป้นเงินของสามี... ถ้าหย่าแยกทางกันไปแบบไม่มีลูกด้วยกัน... คุณก็จะไม่มีอะไรมากมายรองรับคุณ... ทางเดียวก็คือ ต้องผลักตัวเองไปหางานทำให้มีรายได่เป็นก้อนเปนกำ จากความสามารถของคุณเอง คุณอยากมีลูกเหมือนผญ.คนอื่นๆ... นั่นคือที่คุณอยากได้ "มากที่สุด" ... เรือ่งอื่นๆคุณทนได้แน่นอน ถึงได้อยู่มาเป้นสิบปี สามีดิฉันทำงานช่างไม่เป็นเลย เขาหน้าใหญ่ชอบควักเงินจ้างคนรู้จักมาช่วยทำ ทั้งๆที่เราไม่ได้ร่ำรวยอะไร... แรกๆรำคาญ หมั่นไส้สามีนะ... แต่ต่อมาไม่สนใจที่เขาทำไม่เป็น ดิฉันทำเองหมดเลยดีกว่า ในเมือ่ดิฉันมีหัวทางนี้ถนัดงานช่าง งานฝีมือ รับทำเองหมดด้วยความเต็มใจ... สามีกลับเป้นคนเสียดายดิฉัน ถ้าไม้มีดิฉันช่วยทำงานให้เขาสารพัด ทนอยู่กับสามีไปทำไมคะ ถ้าอยากมีลูกของตัวเอง..... ลองถามเรื่องหย่ากับเขาและเขาจะให้ค่าเลี้ยงดูคุณเท่าไรก็ตกลงกันเพื่อที่ตุณจะไปมีคนใหม่มีลูกสมใจ... และสามีจะได้ไปมีคนใหม่ที่มีอะไรลงตัวกัน.... ยื่งแก้ตัวลงไปคุณจะยิ่งเบื่อหน้าสามี เบื่อชัวิตที่ไม่ลงตัว อย่าให้ความเสียดายมันค้ำคอคุณไปจนแก่ แล้วคุณจะไม่มีความสุขไปตลอด.....โชคดีค่ะ ตกหล่นเยอะ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 53 21:11:23 จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 21:09:18

ความคิดเห็นที่ 30   ชีวิตครอบครัว ในบางครั้งเราจะไม่ได้อย่างที่เราคิดหรอกค่ะ เราต้องเข้าใจซึ่งกันและกัน เอาใจเค้ามาใส่ใจเราค่ะ ตราบใดที่เราไม่ลำบาก และเค้าก็เป็นผู้ชายที่ดี ทำมาหากิน มีความรับผิดชอบ ไม่นอกใจภรรยา แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับลูกผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ เท่าที่ดิฉันอ่านมา ที่คุณทุกข์เพราะว่าคุณอยากให้สามีเป็นอย่างที่คุณอยากให้เป้น พอไม่ได้คุณเลยมองสิ่งเล็กๆน้อยๆกลายเป้นปัญหา และหนักเข้าไปทำให้เกิดการทะเลาะมีปากเสียง ทำอะไรก็ดูขัดไปหมด ลองเปิดใจให้กว้างและเข้าใจเค้ามากขึ้นนะค่ะ อย่างเรื่องช่าง ผู้ชายไม่ได้เป็นทุกคนหรอกค่ะ สามีดิฉันก็ซ่อมอะไรไม่เป็นเหมือนกันค่ะ เค้าก็เรียกช่างมาซ่อมเหมือนกันค่ะ ก็ไม่เป็นไรดิฉันก็เข้าใจเค้านะค่ะ มีเงินจ่ายก็เรียกเค้ามาเลยไม่ว่าอะไร และเรื่องอื่นๆในบ้าน ในบางครั้งในเมื่อเรามีเวลา เราก็ทำค่ะ ไม่เคยโทษสามีเลยที่เค้าไม่ทำ เค้าก็ทำในส่วนที่เค้ามีเวลาค่ะ เพราะเค้าทำงานนอกบ้าน และดิฉันก็ทำงานพาร์ทไทน์ซึ่งก็มีเวลามากกว่าเค้าอยู่แล้ว เราก็เลยเข้าใจเค้าในตรงนี้ ในส่วนที่เค้าทำนั้นน้อยมากค่ะ ส่วนเรื่องลูก ดิฉันก็ไม่มีลูกค่ะ อยากมีมากๆแต่ปล่อยมาสองปีกว่าแล้ว มันไม่มี เราทั้งคู่ก็ปกติดีค่ะ แต่ทำไมไม่มี หลังจากสองปีพยายามแล้วไม่มี ดิฉันก็ปลงและทำใจค่ะ ยอมรับได้ถ้าเราไม่มีลูก ทำไงได้เราอาจจะไม่มีบุญได้เป็นแม่คน ก็เลยคิดปลงๆทำใจสบายๆ ตอนนี้ก็ดีไม่คิดอะไรค่ะ ไม่มีลูกเราก็จะอยู่กันสองคนตายายเก็บเงินเก็บทองใว้ใช้ชีวิตตอนแก่ ชีวิตก็มีความสุขดี สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ด้วยดี เคารพในการตัดสินใจของคุณ จะตัดสินใจไปทางใหน ก็ขอให้เป็นการตัดสินใจที่ดีนะค่ะ จากคุณ : JB เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 21:32:21 A:96.230.94.200 X: TicketID:181710

ความคิดเห็นที่ 31 ตัดสินใจเลิกกับสามีเมื่อไหร่ ช่วยหลังไมค์มาบอกอีเมลหรือเบอร์โทรของสามีคุณหน่อยได้มั้ยคะ อยากแนะนำผู้ชายคนนี้ให้เพื่อนที่ยังโสดอยู่ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : ตะเกงจี เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 21:36:16

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านแล้ว  ลึก ๆ ลงไป คุณสองคนไม่ได้รู้จักกันจริง ๆ เลยค่ะ คนเรารู้จักกันจริง ๆ จะเคารพความเป็นตัวของตัวเอง   ทุกคนมีขอบเขตความเป็นคน   เก่ง ตรงนั้น ไม่ดี ตรงนี้ ก็ควรศึกษาบอกกัน (มองกัน) ให้ท่องแท้ กันก่อนแต่งงาน  ไม่ควรทำตนเป็นหนังสือลึกลับ ตามสืบกันไปจนกินเวลาเป็นสิบปี หรือไม่ก็คือ คุณเอง ไม่ได้ใส่ใจข้อลบเหล่านั้นแต่เนิ่น ๆ ทั้งคุณและเขาจะได้ไม่ต้องอยู่กันแบบฝืนทน   ไม่งั้นจะเหมือนหญิงยุคโบราณ พ่อแม่จับแต่งงาน ก็ต้องทนอยู่กันไป เพราะหย่าก็ไม่ได้ สังคม ประเพณีประนาม ไม่ต้อนรับกลับสู่บ้านเดิม หรือไม่ก็ต้องทนไปจนกว่าบุตรจะโต คิดว่าลึก ๆ แล้ว คุณและเขาไม่ได้พูดจาแบบถ้อยทีถ้อยอาศัยหรือเปล่าคะ ปัญหาที่คุณว่ามาจะลดลง และบางปัญหาก็จางไป ถ้าสามีหรือคุณ พูดกันแบบเกรงใจกัน ... ชาวบ้านเขาเรียกว่า พูดจาภาษาดอกไม้  รับรองได้ว่า ไม่มีทะเลาะกันแน่ ๆ แม้แต่เรื่องที่มีความเห็นไม่ลงรอยกัน ลองไปนั่งตรองดูนะคะ  เข้าใจว่า อาจจะเป็นฝ่ายสามีหรือเปล่า ที่ไม่ได้เอาใจคุณด้วยคำพูด ...  หรือว่าคุณเองไม่ได้ลองแนะ (ด้วยการปฏิบัติเป็นตัวอย่าง) โดยปรับเปลี่ยนวิธีพูดให้เรื่องที่หนัก (สำหรับเขา) กลายเป็นเรื่องธรรมดาหรือออกแนวทีเล่นทีจริง   การครองเรือนที่อยู่กันมาสิบปี อาจจะเป็นการปฏิบัติกันตามความเคยชิน และอาจจะละเลยการหยอกเย้าแบบสมัยรักกันใหม่ ๆ  คุณจึงเกิดความรู้สึกอยากหย่ามาเป็นปีแล้ว  แสดงว่าอาการเบื่อเป็นโรค และกำลังลุกลามนะคะ  คุณควรหาที่ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านครอบครัวนะคะ หรือไม่ลองหาหนังสือจิตวิทยามาศึกษาดู   ส่วนปัญหาเรื่องบุตร ดูแล้วอาจจะยิ่งใหญ่สำหรับคนอยากมีบุตร แต่ถ้าความอยากของเรา ทำให้คนที่เรารัก ต้องอยู่ในความทุกข์ (เพราะไปตอกย้ำความบกพร่องของคู่ชีวิต) ก็ไม่ควรนำมาเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ ยกเว้นว่า ชาตินี้เราต้องทำหน้าที่นี้ให้ได้  ถ้าเช่นนั้น ... สามีที่คุณมีอยู่ก็ไม่ใช่คำตอบสุดท้าย แต่ไม่ลองมองในมุมกลับหรือว่า ณ ปัจจุบัน ปัญหาสังคม ปัญหาสิ่งแวดล้อม ปัญหาโลก ... เกิดจากจำนวนพลเมืองที่มากเกินกว่าที่ทรัพยกรในโลกจะรองรับได้แล้ว  การไม่มีบุตร (สำหรับบีพีและครอบครัว) คือการทำบุญอย่างหนึ่งให้แก่โลก เราไม่ผลิตจำนวนเพิ่ม โดยเริ่มที่เราเองนั้น ถือว่าเราได้ ช่วยลดภาวะปัญหาต่าง ๆ ลงไปมากมาย  .. นี่ก็ความเห็นส่วนตัวล้วน ๆ เพราะไม่คิดว่า การมีบุตรจะเป็นคำตอบของคำว่า "ครอบครัว" นะคะ ส่วนเรื่องที่คุณเล่ามา  ... ไม่ใช่ปัญหาใหญ่มากมายเลยค่ะ  เพราะ คุณไม่ได้ถูกทำร้ายร่างกายหรือถูกช่มเหงจิตใจ  การที่สามีชอบที่จะหมกตัวเป็นหนอนหนังสือ  ถ้าคุณอยากเปลี่ยนพฤติกรรมเขา  คุณควรดูจังหวะ เริ่มจากชวนเขาออกไปเดินเล่น พักสายตา บอกถึงประโยชน์ของการออกกำลังกายด้วยการเดินด้วยกัน ... ทำอะไรง่าย ๆ ก่อน แล้วถึงจะไปปรับเปลี่ยนพฤติกรรมยาก ๆ อย่างอื่น  การที่เราจะปรับเปลี่ยนใคร เราต้องรู้จังหวะ รู้นิสัย และรู้วิธีการ .. มันไม่ใช่ .. ฉันบอกเธออย่างนี้นะ เราได้คุยกันแล้ว  ... แล้วเธอก็สัญญาแล้ว  ฉะนั้นต้องทำตามอย่างที่ตกลงอย่างนั้นนะ  (ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็คงทำได้แค่ชั่วคราวนะคะ)  ที่สำคัญมาก ๆ นิสัยบางอย่างก็เปลี่ยนไม่ได้นะคะ  และจะเปลี่ยนได้ คนที่จะตั้งตนเป็นคนเปลี่ยนนั้น จะต้องทำตัวอย่างที่ดีให้เขาเห็นเสียก่อน หรือเป็นคนที่เขายกย่อง ให้เกียรติ และเขาอยากปรับเปลี่ยนเอง ลองคิดดูนะคะ  คุณอยู่กับสามีมาสิบปีแล้ว คุณพยายามจะเปลี่ยนเขา คุณยังเปลี่ยนไม่ได้ เป็นเพราะอะไร  และถ้าคุณมีลูก คุณอยากให้ลูกเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ และเขาไม่ได้ดั่งใจคุณ คุณจะทำอย่างไร จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 22:47:52

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านแล้วมีทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย..แต่ก็อยู่มาได้ตั้ง ๑๐ ปี นับถือค่ะ เรื่องงานของสามี..งานใครงานมันค่ะ ลางเนื้อชอบลางยา คนไม่ชอบเสี่ยงให้ตายยังไงก็ไม่ชอบ แถมคุณยังไปว่าเขาดักดานอีก เฮ้ออ ถ้าเป็นงานคุณเองจะไม่ว่าเลย ชีวิตคนเรามันสั้นนักแถมบางคนอยู่ออฟฟิศมากกว่าอยู่บ้านอีก ให้เขาได้ทำสิ่งที่ชอบเถอะค่ะ ถ้าสมมุติพ่อแม่คุณบังคับให้คุณเรียนสิ่งที่ไม่ชอบบ้าง เรียนไปร้องไห้ไป คุณเอาไหมคะ เรื่องในบ้านที่เราอยู่ด้วยกัน..มองแล้วเป็นเรื่องการสื่อสารมากกว่า ลองหยุดด่าเขาดีไหมคะ เปลี่ยนเป็นพูดดีๆ ให้เขามาช่วยคุณซ่อม ซ่อมได้มีรางวัลอะไรก็ว่าไป ถ้าเขาไม่สนุกด้วยก็เอาเงินที่จะซื้อเครื่องเพชรมาจ้างช่างก็ได้ จะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน เรื่องเงิน..ดูๆแล้วไม่เห็นมีปัญหานี่คะ หรือคุณอยากให้เขาจ่ายค่าอาหารเข้าบ้านด้วย เขาไม่ให้ค่ากับข้าวรายเดือนแต่คุณอยากได้ อันนี้ก็บอกเขาไปค่ะ เรื่องลูก..อันนี้น่าเห็นใจ คุณบอกเองว่ายังสาว ถ้าคิดว่าการไม่มีลูกเป็นการเสียโอกาสครั้งใหญ่ในชีวิต ก็คงต้องลาจากสามีคนนี้แล้วละค่ะ ถ้าคิดว่าพอจะรอมชอมกันได้ อาจขอเด็กมาเลี้ยง แต่ความเป็นสามีภรรยายังคงอยู่ คิดดีๆค่ะ เรื่องนิสัยส่วนตัวของสามี..เขาเป็นแบบนี้มาก่อนหรือเปล่าคะ คุณรักเขาที่ความเป็นเขาหรือเปล่า หรือรักที่อย่างอื่น ลองกลับไปดูที่จุดเดิมดีไหมคะ เขาเปลี่ยนหรือคุณเปลี่ยน เปลี่ยนไปพร้อมๆกันหรือเปลี่ยนไปคนละทาง สุดท้ายนี้ ถ้าคิดสะระตะแล้วอยากเลิก แต่อยากทุกข์น้อยหน่อย ก็ให้คิดแบบนี้ค่ะ สมมุติว่าคุณใส่กางเกงเบอร์ L แต่ทั้งร้านมีแต่เบอร์ S พยายามใส่ยังไงมันก็ใส่ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าร้านนี้ไม่มีกางเกงที่เป็นของคุณถือว่าชะตาไม่ต้องกัน ไปหากางเกงที่ใส่ได้ร้านอื่นเถอะค่ะ ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น แค่ไม่ได้เกิดมาคู่กัน จากคุณ : ##TUKTA## เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 22:50:10

ความคิดเห็นที่ 34 ยังเหลือไหมหนอผู้ชายแบบนี้ อยากจะมีแบบนี้ซักคน จากคุณ : Hc (HoneyG.) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 23:26:22

ความคิดเห็นที่ 35   สิ่งที่คุณเขียนมา กับหลายๆ คนอาจไม่รู้สึกว่าเป็นข้อเสียเลย หากมันปรับเข้าหากันและรับในข้อเสียที่เค้าเป็นได้ แต่ข้อเสียของคนๆ หนึ่งอาจไม่เป็นข้อเสียกับอีกคนก็ได้ คนเราไม่เหมือนกันค่ะ มันอยู่ที่ตัวคุณแล้วว่า คุณรับเค้าที่เป็นแบบนี้ได้หรือไม่ ถ้าสิบปีแล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ก็อย่าเสียเวลาเลย ไปหาคนที่ไม่ทำให้คุณรู้สึกแบบนี้ดีกว่า ส่วนสามีคุณอาจมีอีกหลายคนที่ต้องการแค่นี้พอ เรื่องลูกค่อนข้างละเอียดอ่อนและสำคัญ ไม่ได้ตกลงมากันแต่แรกว่าจะไม่มีลูก กลายเป็นมีสิ่งที่ทำให้มีไม่ได้ ต้องคุยกันว่าแก้ที่รับเด็กมาเลี้ยงได้ไหม ถ้าไม่ และคุณยังอยากมีอีกก็หาพ่อของลูกใหม่ได้เลยค่ะ จากคุณ : LoveShumai เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 23:29:52

ความคิดเห็นที่ 36   จขกท. ไม่ใช่เราไม่ได้ต้องการได้เงินค่ากับข้าวหรือเงินเพิ่มอะไร เพราะอย่างที่บอกถ้าจำเป็นอะไรก็บอกสามี เขาก็ไม่มีขัด เรื่องหาเงินซื้อกับข้าว ซื้อของใช้ส่วนตัวต่างๆ เราสะดวกทำอยู่แล้ว เราไม่ขี้เกียจที่จะทำงานหาเงินเลยสักนิด แต่จะให้ทำงานประจำก็ไม่ได้ สามีไม่ยอม ก็งานบ้านก็เรา ทำกับข้าว และหลายๆอย่างที่บอก ไหนจะเกี่ยวกับเรื่องเวลาที่ต้องตรงกับสามี เวลาเขาลาหยุดได้ การไปพักผ่อนต่างประเทศ ซึ่งทุกปีก็วางแผนกันและไปในหลายที่ตลอด เป็นเหตุให้เราทำงานประจำไม่ได้เลย ก็ถ้าเลิกจริงแอบคิดอยู่ว่าจะไม่เอาอะไรจากเขาเลย ไม่ต้องมาค่าเลี้ยงดู ไม่มีฟ้อง เราอาจแอบหนีไปทำงานต่างเมือง แล้วค่อยมาหย่าที่หลัง คิดประมาณนี้ แต่ก็ยังสับสน จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:18:31 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 37 ต้องแก้ที่คุณก่อนค่ะ... เมื่อไหร่ที่เลิกมองแต่ "ข้อเสีย"....คุณจะพบว่า สามีคุณเป็นคนดีมากเลย แต่ถ้ามองแต่ข้อดีแล้ว ...ยังไม่มีความสุขอีก ให้ลองไปเที่ยวคนเดียวสักเดือนนึง ลองใช้ชีวิตแบบไม่มีสามีเคียงข้าง ถ้าพบว่ามันมีความสุขกว่าจริงๆ...ก็เลิกเถอะค่ะ :) เพราะนั่นหมายถึง "ใจคุณไม่เหลือความรักให้เค้าแล้ว" ปล. เรื่องลูก ทางออกมีหลายทาง ให้เลือกที่เหมาะกับวิถีชีวิตคุณดู - รับเด็กมาอุปการะ - หาน้องหมามาเลี้ยง สุดยอดน่ารักเลยค่ะ พอๆกับเด็กๆเลย - คุณหางานประจำทำได้แล้วค่ะ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่นะคะ :) จากคุณ : ขอให้สามีคุณเจอคนที่เห็นค่าค่ะ (วฬายุ) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:22:13

ความคิดเห็นที่ 38   สิ่งที่ค้ำคอ มันคือบุญคุณไงกับสิ่งที่สามีมอบให้ในหลายๆอย่าง วันวานที่ดีๆก็มีเยอะกว่ามากด้วย ไม่งั้นจะอยู่มาได้ขนาดนี้เหรอ ความรักเมื่อก่อนมันก็มากมาย เราถึงได้หยวนๆ มองผ่านๆสิ่งที่แย่ๆของสามีมาตลอด ก็เพราะรักมากไง ก็จะแบบช่างเถอะที่รัก ในหลายๆเรื่องเลยนะ ไม่คอยจ้ำจี้จ้ำไซให้เกิดเรื่อง ก็เพราะรักๆๆๆ อยากทำในหลายๆอย่างให้คนรักสบายทั้งกาย ทั้งใจไงล่ะ ตอนนั้น... ซึ่งเราคิดว่าในหลายๆคนก็คงเคยกระทำ หรือเป็นอยู่กับคนที่คุณรัก เราไม่ได้จะทนอยู่ต่อเพราะ สามีให้อยู่สบาย มีเงินให้ มีของให้ ไม่ใช่เลยสักนิดจากใจ จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:24:38 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 39   แต่มาตอนนี้ ลูกก็ไม่มี และมันก็นานมากแล้ว กับสิ่งเดิมๆหลายๆสิ่ง เราก็พยายามทำให้ตัวเองวุ่นวายตลอดวัน แต่มันก็วนเวียนมาเดิมๆ มีเราแค่สองคน สามีก็คนนิ่งๆ กิจกรรมหลายๆอย่างที่ เราทำร่วมกันมันเยอะแยะไปหมด เดินป่า ปืนเขา หรือท่องเรือ ..แต่พอจบมันก็วนกลับมาวงจรเดิมอีก จะท่องเที่ยวทั้งปีสนุกตลอดก็คงไม่ได้ งานสามีก็ต้องทำ โอเค ปัญหาในเรือน ของเราอาจจะน้อยนิดสำหรับในบางครัวเรือน แต่เราจะเอาไปเปรียบเทียบทำไม เพราะเราไม่ได้ยืนอยู่กับปัญหาของคนนั้น และคนอื่นๆก็ไม่ได้มาตรงจุดลึกๆ ปัญหาของเรานี่ จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:30:04 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 40 สรุปง่ายๆว่า เมื่อหมดรักแล้ว อะไรๆก็ติดลบไปซะหมด คุณรู้อยู่แล้วว่าอยากเลิก มีเหตุผลมารองรับตั้งมากมายหลายข้อ อะไรที่ค้ำคอทำให้เลิกไม่ได้คะ? ถ้าอยากได้ความเจริญก้าวหน้าในชีวิตการงาน คุณต้องหาเอาเองค่ะ อย่าไปเอาความหวังความฝันของคุณไปบีบบังคับให้คนอื่นเป็นอย่างที่ึคุณต้องการ ตำแหน่งหน้าที่ของเขาก็ไม่ใช่จะเลวร้าย แต่ถ้าคุณอยากเป็นเมีย CEO คงต้องไปหาเอาข้างหน้า ถามจริงๆเถอะ ครั้งสุดท้ายที่คุณสองคนหัวเราะด้วยกันน่ะ จำได้ไหมว่าเมื่อไหร่ เรื่องบางเรื่อง มันจะกลายเป็นเรื่องจิ๊บจ้อย หากคุณไม่เก็บเอามาเป็นอารมณ์ เห็นด้วยกับคุณยุ้ยหัดเขียนว่า เีรื่องที่หนักที่สุดและเป็นเรื่องที่ไม่ใช่จะแก้ไขกันได้ง่ายๆ ตามที่คุณเล่ามานั้นคือเรื่องลูก เพราะฉะนั้นถ้าคิดว่า ชาตินี้ฉันต้องมีลูก คุณรู้คำตอบอยู่แล้วว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป จากคุณ : Northernlife เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:45:12

ความคิดเห็นที่ 41 กดส่งไปแล้วเพิ่งมาเห็นว่าคุณเข้ามาตอบแล้วว่าอะำไรที่ค้ำคอคุณอยู่ ดิฉันมองว่าเขาไม่ได้มีบุญคุณมากมายอะไรขนาดที่คุณต้องทนไปตลอดชีวิตอยู่เำพื่อชดใช้บุญคุณเขานะ คุณบอกเองว่าอะไรๆในบ้านคุณก็ทำเองหมด นั่นถือว่าเป็นการแลกกันกับเงินหรืออะไรก็ตาม ที่เขาหยิบยื่นให้ตลอดสิบปีที่ผ่านมา ไม่มีอะไรเป็นหนี้บุญคุณต่อกัน เมื่อมาถึงตอนนี้มันมีเหตุให้ไม่รักแล้ว ก็อย่าเอามาคิดเลยว่าเขามีบุญคุณที่ต้องชดใช้ เรื่องรักกับการตอบแทนบุญคุณก็ไม่ใช่เรื่องเดียวกันด้วย รักก็ส่วนรัก บุญคุณก็ส่วนบุญคุณ จากคุณ : Northernlife เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:55:07

ความคิดเห็นที่ 42 "ความไม่มีลูกเป็นลาภอันประเสริฐ" motto ของคนที่กำลังมีลูกวัยรุ่นที่มีปัญหาสารพัด มาให้แก้ได้ไม่หยุดหย่อน จากคุณ : larata เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:56:03

ความคิดเห็นที่ 43 เราเห็นใจคุณเรื่องลูกค่ะ ครอบครัวเราคล้ายกับคุณสองเรื่อง คือ เรื่องลูก กับเรื่องช่างซ่อม สามีเราดูเผินๆ ออกจะแมนมั่กๆ แต่ซ่อมอะไรไม่เป็นเลย แต่เราก็ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องซ่อมอะไรเลยคะ เรานี่แหละ สวมบทบาทช่างซ่อมเอง  เวลาอะไรในบ้านเสีย เราก็ซ่อมเอง แก้ไขเอง เสนอตัวไปทำเองหมดเลยคะ  ถ้าอันไหนเกินกำลังซ่อมไม่ไหวจริงๆ ก็ไม่ต้องห่วงคะ เราไม่เคยทะเลาะกับสามีว่า ทำไมคุณไม่ซ่อม ทำไมซ่อมไม่เป็น เพราะสามีบอกว่าเสียก็ทิ้งไป ซื้อเอาใหม่ เราก็ไม่รู้จะไปด่าว่าเขาทำไม เงินของเขา เขาอยากซื้อก็ซื้อไป   ผลที่ได้เวลาเราซ่อมอะไรที่เขาซ่อมไม่ได้ ก็คือ เขาชมว่าเราเก่งจัง ส่วนเราก็ภูมิใจ ที่ทำอะไรที่ผู้ชายยังทำไม่ได้เลย (คุณเจ้าของกระทู้ลองคิดแบบนี้ดูบ้างนะคะ เวลาที่ทำอะไรด้วยตัวเอง อย่าคิดว่าเป็นภาระ แต่คิดซะว่านั่นคือ ความท้าทาย) เรื่องลูก ก่อนแต่งงานเขาก็บอกเราอยู่ว่าอยากมี (ตอนหลังเรามารู้ว่าเขาตอบเพื่อเอาใจเรา) หลังแต่งมาพบว่า เขาไม่อยากมีลูกเพราะอายุมากแล้ว ไม่อยากมีลูกเล็กๆ ส่วนเราอายุไม่มาก เราเคยใฝ่ฝันว่าอยากมีลูกเหมือนกันคะ แต่สามีไม่อยากมีเราก็ไม่อยากฝืนใจ เรารู้ว่าเขาอายุมากกว่าเราแยะ ถ้าเป็นอะไรไปลูกก็จะกลายเป็นภาระของเราคนเดียว  แต่ถ้าไม่มีลูก ชีวิตเราจะง่่ายขึ้นเยอะ จะแต่งงานใหม่ จะกลับไทย หรือทำอะไรที่อยากทำก็ได้ เราอยากสงบช่วงบั้นปลายชีวิตน่ะค่ะ ถ้ามีลูกเราคงต้องห่วงลูกไปจนตาย   ถ้าเจ้าของกระทู้ทำใจเรื่องลูกได้ เราว่าชีวิตคู่ของคุณไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใหญ่โตนะคะ สามีก็ดูรับผิดชอบดี อย่างเรื่องเงินส่วนมากจะเป็นปัญหาใหญ่ของชีวิตคู่ สามีคุณก็ออกเงินในส่วนมากแล้ว เรื่องค่ากับข้าวเล็กน้อย เราว่าถ้าคุณเจ้าของกระทู้ไม่ได้ทำงานจริงๆ สามีก็คงจ่ายให้อยู่แล้ว   เรื่องทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้านก็ดี เราคิดว่าถ้าสามีไปทำงานหาเงินข้างนอก ภรรยาก็น่าจะดูแลภายในบ้านให้ดีนะคะ   เราไม่คิดว่าคนทำงานหาเงินนอกบ้านแล้วตอนเย็นกลับบ้านยังต้องมาทำความสะอาดบ้าน หุงหาอาหารให้เมียกินอีก (นั่นคงเป็นสามีที่ประเสริฐเกินไปน่ะค่ะ) ความทุกข์มันเกิดที่ใจก็ดับง่ายๆ ที่ใจค่ะ ไม่ต้องไปแก้ไขที่คนอื่น หรือหาจุดบกพร่องของเขาเพื่อให้เขาแก้ไข ถ้าเราปรับตัวปรับใจเราได้ อยู่ที่ไหน กับใคร สามีใหม่ หรือสามีเดิม เราก็มีความสุขค่ะ จากคุณ : littlebitlittlemore เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:58:21

ความคิดเห็นที่ 44   ดูแล้วมันเหมือนอาการเบื่อ เหนื่อยหน่าย เนื่องจากเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของการตัดสินใจ คุณต้องถามตัวเองดีๆแล้วหล่ะว่าต้องการอะไรกันแน่ ยังสามารถอยู่กับสาีมีต่อไปหรือไม่ ถ้าประเด็นใหญ่คือ ลูก คุณก็ต้องมีสามีใหม่ แล้วคุณจะแน่ใจได้อย่างไร ว่า สามีใหม่เป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็นอีก หรือ คุณไม่สนใจล่ะ ฉันมีลูกเป็นของตัวเองพอแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นดิฉันเห็นว่า คุณออกจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย เพราะอย่างน้อย เด็กที่เกิดมาก็ควรจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ชีวิตมันไม่ได้มีแต่ ได้กับได้ บางทีมันก็ ได้มีเสีย บางครั้งมีแต่เสียกับเสีย ก็มีนะ แต่ถัวเฉลี่ยแล้วถ้ามันไม่เสียมากกว่าได้ ส่วนตัว ถือว่า ลอยตัว สบายๆแล้ว การมองปัญหาของคนอื่นเพื่อเปรียบเทียบกับตัวเอง มันก็เป็นกรณีๆไป ส่วนตัวเองนี่ก็ไม่เคยเห็นด้วยกับการ มองคนด้อยกว่า เพื่อยกปัญหาของตัวเองให้เบาขึ้น แต่ยอมรับว่า หลายครั้ง ก็ได้บทเรียนจากเรื่องราวของคนภายนอกเหมือนกัน บางทีการคิดถึงแต่ตัวเอง เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลก มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น เพราะมันจะวนอยู่แต่ตัวเองเท่านั้น เมื่อได้เปิดใจ สมองก็ได้คิดมากขึ้น มองภาพได้กว้างขึ้นนะ ได้ปรึกษากับ คุณพ่อ คุณแม่ พี่น้องใกล้ตัวบ้างหรือเปล่า ลองคุยๆกับพวกเค้าดีไหม เผื่อจะได้คำแนะนำอะไรที่ดีกว่านี้ จากคุณ : ขอให้ผ่านเหตุการนี้ได้ด้วยดี เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 01:17:59 A:86.27.29.96 X: TicketID:136749

ความคิดเห็นที่ 45   งั้นเปลี่ยนจากการหางานทำประจำ...มาเป็นเปิดร้านอะไรเล็กๆดีมั๊ย....พวกกิ๊ฟช๊อป..ร้านบาร์บีคิวเล็กๆแบบ take away...หรืออะไรก็ได้...อยากเปิด-ปิดร้านตอนไหนก็เรื่องของเรา....การได้เว้นช่องว่าง...มันทำให้ถวิลหากันนะ... ....เราก็มีเรื่องหยุมหยุมทะเลาะกับแฟนจนแทบจะ ??....แต่ก็อย่างว่าผู้ชายน่ะเค้าไม่มาละเอียดอ่อนอย่างเราหรอก...ก็วนทะเลาะแต่เรื่องกะโหลกกะลาเกือบ 3 ปีละ..เลยไม่อยากจะเก็บไปเครียดอะไร..เพราะมันเป็นธรรมชาติของผู้ชาย...ขออย่างเดียวอย่าเจ้าชู้....กับรับผิดชอบครอบครัว...แรกๆก็อึดอัดอย่างนี้แหละ..แต่ตอนนี้..เรากลับมองเป็นเรื่องขำ...ที่ขำคือ...เค้ามีมุมเด็กไง..มันดูเดียงสายังไงไม่รู้...เราต้องมาจัดการอะไรๆเหมือนแม่ทำให้ลูกเลย....มันก็ดีน่ะเค้าจะได้รู้สึกว่าขาดเราไม่ได้...บางคืนยังนอนหัวเราะขึ้นมาเฉยๆ... ...บางสิ่งบางอย่าง..อย่าเก็บมาคิดเลยคุณ...แฟนคุณถือว่าดีเลยล่ะ...ปล่อยๆมันซะบ้าง...เรามีแค่ชีวิตเดียวนะ...ต้องหาแต่สิ่งดีๆใส่ตัว...การที่เราเก็บหมักหมมนึกแต่เรื่องไร้สาระ...ชีวิตเรามันจะสั้นลง...ดิฉันหมายถึงเราอาจจะแก่เร็วขึ้น...กลายเป็นคนไม่สดใส...แบกแต่ความทุกข์....ชีวิตคู่...มันต้องเปิดใจกว้างๆ...ผู้ชายกับผู้หญิงมันมีความแตกต่างแน่นอน...แต่เราจะทำความแตกต่างนั้นเป็นเรื่องดีๆได้ยังไงแค่นั้นเอง ??....เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ จากคุณ : พิมดาว เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 01:18:14 A:41.3.66.157 X: TicketID:225313

ความคิดเห็นที่ 46 แนะนำให้หาสามีใหม่ไปเลยคะ เพราะดูแล้วคุณไม่ได้เห็นคุณค่าของเค้าเลยแม้แต่น้อย อย่าลืมหาพวก สารพัดช่างนะคะ จะได้ซ่อมได้ทุกอย่าง จากคุณ : Scooterella เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 01:44:03

ความคิดเห็นที่ 47   คุณ คห.44 เราอ่านข้อความคุณแล้ว น้ำตาเราไหลเลย คิดถึงแม่ พ่อเราไปสวรรค์แล้วล่ะ แม่จะเห็นแต่ความสนุก และ รอยยิ้มเราตลอด เราจะพูดถึงปัญหาได้ไง ที่นี้เมืองเราอยู่ เราไม่มีใครสนิทเลย เราคิดแต่ว่าปัญหาทุกอย่างเราจัดการเอง แต่ลึกๆเราก็อ่อนแอ บางทีก็มีปัญหาแบบที่คนอื่นๆมองว่าจื๊ดด เดียวเอง เอามาเป็นปัญหาทำไม แต่เราไม่ใช่แบบนั้น กับสามีเราก็พยายามเข้มแข็งแล้ว ที่เราต้องทะเลาะ ขึ้นเสียงด่าหยาบคาย ต่อกัน เพราะเมื่อก่อนเราเอาแต่เข็มแข็งตลอด อะไรๆเราก็ซ่อมแซม ถ้าไม่เหนือกำลัง เหนือความรู้ แต่ลึกๆเราไม่ต้องการผู้ชายแบบสามีปัจจุบันนี้ สไตล์เรามันอีกแบบ หรืออย่างไรก็ไม่รู้ เราสับสน เหนื่อยจัง.. เราอาจเห็นแก่ตัวจริงๆก็ได้ จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 01:48:43 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 48   งั้นลองกลับไปบ้าน ไปหาแม่ ค่อยๆคุย เล่าให้แม่ฟัง เราแน่ใจว่า คนที่เป็นแม่ น่าจะรู้จัก ลูกสาว มากกว่าภาพแม่เห็นเท่านั้น ไม่ได้สนับสนุนให้โยนปัญหานี้ให้แม่นะคะ แต่ ท่านเป็นผุ้ใหญ่ อาบน้ำร้อนมาก่อน เคยผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว และเชื่อว่า ท่านรู้จักคุณดี มากกว่าทุกๆคนในห้องไกลบ้านนี้ และ ที่สำคัญ ท่านรักคุณอย่างไม่มีเงื่อนไข คุณเองอยากเป็นแม่คนเหมือนกันใช่ไหมคะ แล้วคุณจะคิดอย่างไร ถ้าลูกคุณมีปัญหาแล้วไม่กล้าเล่าให้คุณคนเป็นแม่ฟัง กลับบ้าน ดูสักพัก ถือโอกาสให้ตัวเองได้พักจากเรื่องสามีด้วย เรื่องสามีคนนี้ ถ้าคุณคิดว่ามันไม่ใช่ มันก็ไม่ใช่ ไม่มีใครห้ามคุณได้ แต่ หากคุณตัดสินใจเลิกรากับสามีคนนี้แล้ว ขอให้คุณเข้มแข็งพอที่จะรับกับเหตุการณ์ที่เกิดภายหลังด้วย ทำใจให้สบายๆ ค่อยคิดนะ จากคุณ : ขอให้ผ่านเหตุการนี้ได้ด้วยดี เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 02:03:50 A:86.27.29.96 X: TicketID:136749

ความคิดเห็นที่ 49 เท่าที่อ่านมาคุณเบื่อเค้าจริงๆ แต่หากหย่าแล้วก็วิตกเรื่องเงินๆทองๆ บวกกับไม่มีลูก ไม่มีงานทำที่มั่นคงพอจะเลี้ยงตัวเองได้เลยไม่กล้าตัดสินใจได้ในตอนนี้ เราแนะนำว่า หากเบื่อเค้าขนาดนี้ก็ให้หย่ากับเค้าเลยค่ะ ให้เร็วที่สุดด้วยอย่าไปทรมานกับคนที่คุณหมดรักเลย เสียเวลาคุณแท้ๆ และปล่อยให้ผู้ชายคนนี้เป็นโสดอีกครั้งโดยเร็ว :) คุณพูดเหมือนกับว่าคุณไม่รู้จักเค้าเลย สิ่งที่คุณบรรยายมาเราไม่เห็นว่าสามีคุณจะมีความผิดอะไรที่ทำให้คนเราต้องหย่ากันเลย หากสามีคุณเจ้าชู้ งานการไม่ทำ ไม่เคยซื้ออะไรให้คุณเลยแต่ที่คุณบรรยายมา เราว่าเค้าคือสามีเกรดเอนะคะ แต่บุคลิกเค้าอาจชอบความเป็นส่วนตัว สันโดษ พอเพียง พอใจกับสิ่งที่เค้าเป็น เท่าที่อ่านคุณต่างหากล่ะคะที่ไม่พอ แฟนเราก็ไม่เป็นเลยค่ะเรื่องช่าง การงานดี มีผู้ช่วยส่วนตัว มีห้องทำงานส่วนตัวอายุสี่สิบต้นๆ รายได้สูงมากหากเทียบกับคนอทายุเท่ากันในอาชีพอื่น เราไม่เคยคิดอยากให้แฟนเปิดบริษัทของตัวเอง หรือเลิกเป็นลูกจ้าง แต่ล่าสุดเค้ามีปัญหาเรื่องงานต้องออกจากงาน ตกงานปุ๊บเราก็เครียดแทนเค้าร้องไห้ด้วยกันผ่านเว็บแคม มันจุกอกที่เห็นคนที่เรารักเป็นทุกข์ เราปลอบใจ ไม่อยากให้คิดมาก ค่อยๆคิดว่าจะทำยังไงต่อไป บอกว่าระหว่างว่างงานมาพักผ่อนเมืองไทยสิ มาอยู่กับชั้นเลี้ยงดูได้นะแม้ว่าชั้นจะเงินเดือนแค่สองหมื่นบาท แฟนน้ำตาซึม บินมาหาเราในอาทิตย์ต่อมา มาถึงก็โทรติดต่อเรื่องงานตลอด เราก็อะไรกันไหนว่ามาพักผ่อน แฟนบอกว่าตกงานนี่ก็ดีเหมือนกันนะ เราะได้อยู่กับเรา ได้ใช้เวลาร่วมกันกับเรา ที่สำคัญเค้ากำลังจะเปิดบริษัทเล็กๆของตัวเอง :) เราอยากบอกว่าคุณอย่าไปคาดหวังหรือเอาสามีคุณไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเลย พอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ดีกว่านะคะ คุณถือว่าโชคดีมากที่ไม่ได้ทำงาน สามีเลี้ยงดู ช่วยเหลือครอบครัวคุณอย่างดี ตามที่คุณบอกมา และคุณก็เน้นมากที่ว่าเค้าไม่มีความรู้ด้านช่างเลย แนะนำว่าหาสามีคนใหม่จบสารพัดช่างเลยค่ะ หากจะแต่งงานใหม่ สำหรับเราแฟนเราไม่มีความรู้ด้านช่างเช่นกัน ซ่อมอะไรก็ไม่เป็น ขี้กลัว แมลงสาบยังวิ่งหนี เราก็รำคาญเพราะเราต้องกำจัดมันให้เค้า แต่ไม่เคยสักครั้งที่จะเลิกกับเค้าเพราะเหตุนี้ เราบางอย่างเค้าก็กลัวขณะที่เค้าไม่กลัวเช่นผีอยู่ใกล้เค้าเราก็อุ่นใจ สรุปคุณสมบัติแฟนคุณคล้ายแฟนเรามาก ในมุมมองของเรา ณ ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องที่อยากจะเลิกกับแฟน เราเงื่อนไขของเรานั้นมันเป็นเรื่องใหญ่กว่านั้น โดยเฉพาะการนอกใจ เรายอมไม่ได้จริงๆมีเมื่อไรเลิกจริงๆค่ะ จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 02:11:09

ความคิดเห็นที่ 50 สามีคุณและสามีดิฉัน นี่ มีอะไรที่ ตรงกันข้ามหลายอย่างมาก สามีดิฉัน การศึกษาไม่สูง ทำงานที่ใช้แรงงาน ซ่อมทุกอย่างเป็น ด้วยตัวเอง ตั้งแต่ รถยนต์ จนถึง อุปกรณ์ ต่างๆ(เรื่องจริงไม่ดูเว่อร์สามีดิฉันซ่อมเป็นทุกอย่างจริงๆเห็นมากับตาคะ) ขอให้มันพังหรือเสียมาเหอะ เขาทำเองทั้งนั้น (ช่างไม่มีทางได้เงินพวกเราแน่ๆ55) คงชินกับงานที่ใช้แรง ด้วยมั้งคะ ทุกวันนี้ อะไร พังมา สามีเราจัดการ ทำให้ใหม่หมด ใช้งานได้หมด          แต่เราก็ไม่ได้มีรายได้ดี ขนาดแฟนคุณ สามีดิฉันทำงานหนักมาก(ช่างยนต์) เพราะต้องการโอที มาเสริมรายจ่าย) บ้านไม่มี เช่าอพาร์ทเม้นอยู่ คงไม่ต้องบอกว่ารายจ่ายจะมากขนาดไหน  ขนาดทำแบบนี้ยังต้องประหยัดกันสุดๆ ดิฉันก็พยายามหางานทำอยู่ ยังไม่ได้เลย อยากช่วยสามีอักแรง แต่เราสองคนไม่เคยทะเลาะกันเลยเพราะเราไม่เคยมีเรื่อง อะไร ทำนองนั้น เข้าเรื่องปัญหา จขกท. ดิฉันว่า คุณเองอาจจะ น้อยใจ เรื่อง อยากเป็นแม่ อยากมีลูก ด้วย เลยทำให้เกิดอาการ ทะเลาะกันบ่อยๆ เราพยายาม เอาข้อดี ของสามี มา ถนอม ความสัมพันธ์มากๆนะคะ ดิฉันเข้าใจ ว่า มันเจ็บวดกับปัญหาที่เกิดขึ้น แต่อย่างน้อย อนาคต ชีวิตของคุณ ก็ดีกว่าคนอื่นๆที่ปากกัด เท้า ถีบ อีกเยอะ ..อยุ่ด้วยกันมา 10 ปี ถือว่า เยอะ มาก เราคิดซะว่า ยังไงคุ่กันแล้วก็ไม่มี อะไรมาทำให้เราห่างหรือแยกจากกันได้หรอกคะ ขอให้ พบทางออก ว่างๆอาจจะ ลอง ยิ้มแย้มกับเขา ให้กำลังใจเขาอย่า คาดหวังมากมาย เงินทองค วามมั่นคง ที่คุณและสามี มี อยู่ ณ ตอนนี้ ดิฉันว่ามันพอเพียงแล้ว ใช้ชีวิตให้มีสุข เท่าที่เรามีดีกว่าคะ เป้นกำลังใจให้ ขอให้หาทางออกได้นะคะ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 53 02:21:59 จากคุณ : ทุ่งข้าวเขียวขจี (MajestyLove) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 02:19:25

ความคิดเห็นที่ 51   หมดรัก  คืออาการที่คุณเป็นอยู่ ดิชั้นแนะนำให้เลิกค่ะ ถ้าคุณตัดสินใจได้เรื่องเงิน เขาและคุณจะได้ไม่เสียเวลา โชคดีค่ะ จากคุณ : snyggen (snyggen) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 02:33:04

ความคิดเห็นที่ 52 ความคิดเห็นที่ 31 [ถูกใจ] [แจ้งลบ]   ตัดสินใจเลิกกับสามีเมื่อไหร่ ช่วยหลังไมค์มาบอกอีเมลหรือเบอร์โทรของสามีคุณหน่อยได้มั้ยคะ อยากแนะนำผู้ชายคนนี้ให้เพื่อนที่ยังโสดอยู่ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ขอบอกว่าชอบมากความเห็นนี้ เท่าที่อ่านมา จขกท. เองที่ต้องปรับใจ ปรับความคิด หากเราเป็นสามีจขกท.คงเป็นคนขอหย่าเอง อะไรฟะทำดีด้วยขนาดนี้ยังมาบอกว่าตรูไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้ มันเกินไป มันผิดตรงไหนที่ตรูซ่อมข้าวของไม่่เป็น ฮ่วย ลองให้จขกท.มาทำงานเหมือนสามีคุณก็คงทำไม่ได้ใช่มั้ยคะ คนเราถนัดต่างกัน เคารพกันและกันค่ะคุณ ขอย้ำว่าคุณสมบัติของสามีคุณน่ะหายากมาก ย้ำอักทีว่า เค้าไม่ผิดที่ซ่อมไม่เป็น เค้าไม่ผิดที่มีลูกกับคุณไม่ได้ และคนที่รักกัน ก็ควรมองเห็นคุณค่าของกันและกันให้มากกว่านี้ ปัญหาคงไม่เกิด ในทางกลับกันหากสามีคุณวันดีคืนดีลุกมาต่อว่าคุณว่านั่งกินนอนกิน ใช้เงินเค้า ฟุ้งซ่าน คุณจะคิดยังไง คุณก็อาจบอกว่าก็เธอไม่ยอมให้ชั้นทำงานเองตอนที่แต่งงานกัน มาตอนนี้เธอจะมาโวยวายทำไม เหมือนกันกับที่คุณลุกมาจับผิดสามีคุณอยู่ตอนนี้ สามีคุณก็คงคิดไม่ต่างกันอยู่กันมาสิบปีก็รู้อยู่ว่าไม่ได้เป็นช่างซ่อม ซ่่อมของไม่เป็นแล้ววันหนึ่งสิบปีผ่านไปเรื่องนี้กลายเป็นปัญหา เป็นใครก็โมโห แนะนำหากคุณเป็นเพื่อนเรา เราจะบอกว่าหย่าเถอะค่ะ และหากคุณจะมีสามีคนต่อไป กำหนดคุณสมบัติมาเลยว่าต้องเป็นช่าง หรือสามารถซ่อมข้าวของในบ้านได้ เพราะคุณห้ความสำคัญกับเรื่องนนี้มาก และที่สำคัญอีกอย่างคือต้องไม่เป็นหมัน จับตรวจสุข ภาพตั้งแต่เริ่มคบกันไปเลย วิธีนี้น่าจะช่วยคุณได้มาก อ่อ ที่สำคัญคือต้องเป็นเจ้าของบริษัทด้วยทำกิจการของตัวเองจะเลิศมาก หากคุณหาได้เช่นนี้ชีวิตคู่คุณจะมีความสุขมากขึ้นกว่าตอนนี้อย่างแน่นอน จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 02:37:27

ความคิดเห็นที่ 53 จากข้อความของ คุณ จขกท. "แต่ลึกๆเราไม่ต้องการผู้ชายแบบสามีปัจจุบันนี้ สไตล์ เรามันอีกแบบ หรืออย่างไรก็ไม่รู้ เราสับสน เหนื่อยจัง.. เราอาจเห็นแก่ตัวจริงๆก็ได้" เมื่อคุณรู้สึกแบบนี้แล้ว... จะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงให้ดัขึ้นได้ สามีคุณจะไม่เปลี่ยนเพราะเขาไม่ดิ้นรนโหยหาแบบคุณน่ะค่ะ.... แต่ตัวณคุณต่างหากที่มีปัญหาทุกข์ใจ... คุณโหยหาอยากเป็นแม่คน... คุณไม่จำเป็นต้องจมกับความทุกข์ไปตลอด ถึงแม้ว่าสามีมีดีก็จริง แต่ถ้ามันไม่ใช่ในแบบที่คุณต้องการใช้ชีวิตแบบนี้ไปจนแก่ตาย....  รังอยู่กินกันแบบแบบเกลียดขี้หน้า เหม็นหน้ากันและกัน ืทำอะไร พูดอะไรนิดหน่อยก็ดูขัดตาไปหมด ข้ออ้างต่างๆ นำมา้ำค้ำคอกันไม่ได้ ที่คุณอ้างว่าสามีมี "บุญคุณ" กับคุณ แล้วทำไมไม่หักล้างตอบแทนบุญคุณสามีล่ะคะ จะได้แยกทางกันไปตั้งนานแล้ว เมื่อสามีไม่ยอมให้คุณออกไปหางานทำ คุณก็ยินยอม ไม่ขัดข้องเพราะสามีอำนวยความสะดวกให้อยู่แล้ว ความไม่มั่นใจกับอนาคตว่าจะเป็นอย่างไรเมือ่แยกทางกัยสามีแล้ว... คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่คุณกลัวจะลำบาก เพราะไม่เคยต้องดิ้นรนมากมาย ... ในอนาคตเมือ่หย่ากัน.... คุณอาจจะไม่ลำบากมากมายอะไรเลยก็ได้ ถ้าสามียินยอมจ่ายค่าเลี้ยงดูให้คุณไปเริ่มต้นใหม่... แต่คุณต้องเปลี่ยนตัวเอง ทำให้เขาเห็นคุณค่า อย่าหักล้างกันด้วยการด่าทะเลาะกัน ถ้าคิดอยากจะหย่ากับสามีอย่างสันติ และอีกอย่าง... คุณยอมรับได้ไหมคะ... ถ้าในอนาคตสามีมีคนใหม่ที่เขามีความสุขมากกว่าคุณ ... ปกติวิสัยธรรมชาติแล้วคนทั่วๆไปทั้งหญิงและชาย... แรกๆมักจะหวงก้าง ไม่อยากเปิดโอกาสให้คนอื่นเอาไป.... ถ้ายังหาใครใหม่มาแทนที่ไม่ได้ ก็มักจะทำใจยอมรับไม่ได้กับการหย่าแบบไม่มีอะไรมารองรับ คุณต้องเริ่มต้นวางแผนอนาคตของคุณใหม่เพื่อคุณจะได้ไม่กดดันกับความคิดของตัวเองแบบนี้ แล้วไปลงกับสามี จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 02:41:20

ความคิดเห็นที่ 54   ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบนะคะ ตุณ JidNince เราขอไหว้คุณแบบสวยๆเลยค่ะ ช่วยตอบเราอีกได้ไหม ได้โปรดเถอะค่ะะ เราอยากตื่น. ขอบคุณทุกๆท่านค่ะ ปัญหาเรา.. เราเท่านั้นที่ต้องแก้เอง ขอบคุณที่ทุกท่านที่เสียสละมาพิมพ์ตอบค่ะ ใหว้ขอบคุณจากใจ ................. ................. จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 02:58:03 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 55 ชีวิตคู่ไม่เหมือนบะหมี่สำเร็จรูป ไม่ใช่โจทย์เลขคณิตที่ใช้สมการในการแก้ปัญหา ดิฉันว่าคุณทำดีแล้วค่ะ รู้สึกอย่างไรก็คิดออกมาดังๆ แต่ใครก็ไม่สามารถตอบคุณได้นอกจากตัวเอง แต่ละคนเกิดมาประสบการณ์ต่างกัน การมองปัญหาและแก้ปัญหาก็ต่างกัน เท่าที่สังเกตบางคนก็บอกให้เลิก บางคนก็บอกว่าสามีคุณดีขนาดนี้แล้ว แก้ที่คุณเองดีกว่า ดิฉันว่าอย่าไปฟังคนอื่น ฟังหัวใจคุณเองดีกว่า แต่ดิฉันชอบอ่านมุมมองคนอื่น เพราะเหมือนกับว่าถ้าเราจมกับความคิดตัวเอง ก็เหมือนพายเรือวนในอ่างมันไม่ไปไหน คนที่แต่งงานกันก็เหมือนบุคคลเดียวกัน ว่าแต่คุณได้คุยกับสามีคุณหรือยังคะ? เรื่องที่เบื่อๆนี่ พูดกันดีๆอย่าใช้อารมณ์ เรื่องทะเลาะกัน ตะโกนใส่กัน มันไม่ทำอะไรให้ดีขึ้นนะคะ ยิ่งทำให้อารมณ์ขุ่นมัวพาลให้ทุกอย่างแย่ลง ขอให้คุณค้นพบสิ่งที่คุณต้องการ และมีความสุขในชีวิตค่ะ จากคุณ : pixp เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 03:32:42

ความคิดเห็นที่ 56 อย่างนี้แนะนำให้ จขกท ไปอ่านหลาย ๆ กระทู้ในห้อง ศาลาประชาคม หรือ สวยลุมฯ นะค่ะ แล้วเอามาเปรียบเทียบกับสามีของคุณ จะได้มองเห็นคุณค่า และนับถือภูมิใจในตัวเขาบ้าง ง่าย ๆ ลองมาเปรียบเทียบกับตัวดิฉันบ้างนะค่ะ เรื่องงาน สามีเป็นศิลปินค่ะ ไส้แห้ง เงินแต่ละเดือน จะพอ ไม่พอ ต้องคอยลุ้น อยู่ทุกเดือน ชีวิตมีสีสันและตื่นเต้นดีค่ะ เพราะจน เรื่องงานบ้าน ไม่ทำค่ะ แต่หากลุกขึ้นมาทำนะ เกลี้ยงค่ะ หรือพอเมียกลับเมืองไทยมา แล้วหากทำเอาหน้าเมีย สวยงาม เป็นระเบียบค่ะ แต่หากเมียอยู่ ตูไม่ทำ แต่สามีชอบซ่อมแซม หรือคิดทำโน้นทำนี่ค่ะ พวกนี้ถนัด เรื่องลูก แต่งมาสามปี ยังไม่มีค่ะ เพราะมีลูกติด ทุกวันนี้ต้องส่งค่าเลี้ยงดูกันไป จะมีใหม่สักคน อยากมี แต่เงินไม่อำนวย สำหรับตัวเอง คิดว่าอยู่กันสองคนก็มีความสุข ภาระเยอะแล้ว จากคุณ : kwankroot เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 04:05:57

ความคิดเห็นที่ 57 ถ้าเลิกกันไม่ได้เพราะมีบุญคุณมาค้ำคออยู่ ก็ขอให้คิดว่าเป็นเวรเป็นกรรมของคุณก็แล้วกันในชาตินี้ ที่ไม่ได้สามีแบบที่เคยหวัง ... แต่บุญบารมีของคุณน่ะมี และมีมากเสียด้วย ที่มีสามีในชาติดีเขากลับดีกับคุณ ให้คุณอยู่สุขสบาย มีเพรชมีทองใช้ อยากไปเที่ยวไหนก็ได้ไปแต่นั่นไม่ได้ทำให้คุณคิดว่าคุณมีความสุข เพราะคุณยังคิดว่าคุณขาดในสิ่งที่คุณต้องการอยู่ ก็เท่ากับว่ามันเป็นกรรมของคุณอีกแล้ว มีคู่ดีๆกลับบอกว่าไม่ใช่ ก็เพราะอะไรถ้ามันไม่ใช่คู่กัน ... ที่อยู่ด้วยกันมาในชาตินี้ก็แค่ชดใช้กรรมให้ซึ่งกันและกันเท่านั้นเอง อย่างน้อยการรู้จักสำนึกในบุญคุณคนที่ดีกับเรามันก็ทำให้คุณมีชีวิตที่ดีมาตลอดระยะเวลา 10 ปี แต่อยู่กับเขามาเป็น 10 ปี ก็ต้องทำงานบ้านทำกับข้าวให้ ของแตกหักเสียหายอะไรคุณก็ซ่อม (ซึ่งจริงๆเรื่องแบบนี้ฉันทำบ่อย ทำแทบทุกวัน แต่ไม่เคยคิดว่าสามีไม่ได้ดั่งใจ ทำได้ภูมิใจอีกต่างหากเพราะเราเป็นผู้หญิง ไม่ต้องรอสามีมาทำให้ แต่สำหรับคุณกลับรู้สึกต่างจากเรา ดังนั้น .... ก็แล้วแต่ความพอใจของแต่ละคนนะ) และอื่นๆอีกมากมายที่คุณอาจจะคิดว่าฉันก็ทำให้เขาไม่น้อยเหมือนกัน แบบนี้คุณก็มีบุญคุณกับสามีเหมือนกันนะจะว่าไปแล้ว แล้วจะไปห่วงทำไมกับเรื่องบุญคุณที่ค้ำคอ ... หากคิดจะเลิกกันโดยไม่เอาสมบัติอะไรของเขา แบบนี้ไม่มีบุญคุณอะไรที่ต้องทดแทน หรือแแค้นที่ต้องชำระกันอีกต่อไปแล้ว คุณโชคดีมากที่มาตั้งกระทู้ที่นี่และโชคดีมากที่ได้คำตอบดีๆมากมายอย่างล้นหลาม ให้คุณได้นำไปคิดและไตร่ตรองใคร่ครวญให้ดีๆกับชีวิตคู่ของคุณเอง ... ก่อนมาตั้งกระทู้อาจจะรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่มีที่ปรึกษา ไม่มีทางไป แต่หลังจากวันนี้ไปคุณจะดีขึ้น ... หากยังเบื่อๆอยากๆในชีวิตอยู่อีกก็จงมุ่งมั่นหาหลักธรรมเข้าช่วยชะโลมจิตใจ จากหม่นหมองก็ขอให้มีความผ่องแผ้วสดใส ชีวิตใครๆก็ต้องหาทางออกเอง คำแนะนำ คำตักเตือน ล้วนแต่เป็นเครื่องมือช่วยสะกิดใจคุณ ให้คุณได้ทบทวนกับชีวิตคู่ของตัวเองเสียใหม่ ... คุณอาจจะแต่งงานกับสามีคนนี้ด้วยเหตุผลอื่นๆที่ไม่ใช่ความรัก/เห็นอกเห็นใจกันจึงอยากอยู่ร่วมชีวิตกัน ไม่เช่นนั้นคุณจะคิดว่าเขาไม่มีอะไรในแบบที่คุณชอบเลยสักอย่างเชียวรึ ... ? แล้วยอมทนมาทำไมตั้ง 10 ปี ? คุณรู้คำตอบเองนั่นแหละ ในคห*นี้ดิฉันไม่ตำหนิคุณหรอกนะ เพราะคู่ของคุณ คุณเป็นคนอยู่กับเขา จิตใจคุณคุณรู้สึกเอง คุณรู้ตัวเองว่าต้องการอะไร ... การมาขอคำปรึกษาในนี้อาจจะมีทั้งบั่นทอนจิตใจคุณ และมีทั้งทำให้คุณได้คิด อันนี้ก็ขึ้นกับความรู้สึกและอารมณ์ของคุณเหมือนกัน ไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไร ก็ขอให้คุณโชคดีแล้วกัน ชีวิตคุณชีวิตฉันมันรู้สึกแทนกันไม่ได้จริงๆ ... แต่ก็เข้าใจ จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 04:21:08

ความคิดเห็นที่ 58   อ่านมาทั้งหมด เราคิดว่า จขกท คงหมดรักนั้นแหละค่ะ และคิดแต่ว่าตัวเองทุกข์ ขอเปรียบเทียบกับตัวเรานะคะ เรากับสามีอยู่กันมาเกือบ 10 ปี สามีอาชีพการงานดีเป็นระดับหัวหน้า วางแผนพาไปเที่ยวที่ต่างๆทุกปีที่เราไม่เคยไป ให้เงินเราส่งให้ทางบ้าน เพราะไม่อยากให้ทำงานกลัวว่าเราจะเหนื่อย และอยากให้เรามีเวลาไปต่างประเทศกับเค้าเวลาที่เค้าต้องไปประชุม แต่ไม่เคยให้ถึงขนาดส่งไปให้ที่เมืองไทยซื้อบ้านซื้อที่ แค่ให้พ่อแม่เรามีใช้รายเดือนแค่หลักหมื่น เค้ามีลูกกับเราไม่ได้เพราะทำหมันแล้ว(เคยแต่งงานมาก่อน) เรารู้มาตั้งแต่รู้จักกัน เรื่องซ่อมแซมทำได้บ้างเล็กๆน้อยๆไม่ถึงกับเก่งกาจ งานเค้าเป็นงานนั้งโต๊ะใช้สมอง ไม่ใช้แรง แต่ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยขึ้นเสียงหรืออารมณ์เสียเลย เราไม่เคยทะเลาะกันเลย บางทีเราก็คิดว่าชีวิตมันจืดชืดไปมั๊ย แต่เราเปิดโลกของเรารับรู้ถึงชีวิตคนอื่นๆ รับรู้ถึงปัญหาของครอบครัวอื่น แล้วกลับมามองตัวเอง หาข้อดีข้อด้อยยของเราทั้งสองคน เราว่าเราเลือกรักถูกคน ไม่เคยคิดเสียใจที่มีลูกไม่ได้ เค้าไม่เคยออกนอกลู่นอกทางไม่สูบบุหรี่ ดื่มบ้างเวลาไปเที่ยวกัน ทุกวันนี้เวลาโทรคุยกับแม่ แม่เรายังไม่หยุดสอนเราเลย ว่าให้รักสามีมากๆหาไม่ได้แล้วที่ใครจะมาดูแลใครเราแบบนี้ เรามองคนวัยเดียวกับเรา บางคนลำบากมากสามีไม่ดูแลต้องทำงานทั้งเลี้ยงลูก ดูแลบ้าน ไหนจะลูกป่วยแม่เจ็บ งานก็ลาไม่ได้หยุดก็ไม่ได้เงิน บางคนมีสามีก็เหมือนไม่มี ฯลฯ พอเห็นแบบนี้แล้วเราก็มีความสุข บางครอบครัวที่เรารู้จักพูดคุยด้วยภรรยาเค้ายังบอกเราว่า อิจฉาเรา ถึงเวลาก็ไปเที่ยว บางทีเค้าอยากออกไปนั่งดื่มนั่งฟังเพลงบ้างก็ไม่ได้ เพราะต้องเลี้ยงลูก อีกอย่างที่เราเฉยๆกับเรื่องลูกคือ เราเห็นพวกฝรั่งที่เค้าแก่แล้วเค้าก็อยู่กันเองไม่เหมือนคนไทยที่อยู่กับลูกหลาน เราว่าคุณลองมองความทุกข์ของคนรอบข้างบ้างบางทีอาจมีความสุขขึ้นบ้าง ลองชั่งน้ำหนักความดีของเค้าดู ถ้ามันไม่มีหรือมันทนไม่ได้จริงๆก็เลิก อย่าเสียเวลาเสียโอกาสในชีวิต แต่หวังว่าคุณจะพร้อมสู้กับปัญหาถ้าเจอคนที่ใช่ที่คุณต้องการแต่ไม่สามารถดูแลคุณได้ดีอย่างนี้ จากคุณ : หนึ่ง เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 05:43:08 A:76.17.25.135 X: TicketID:183718

ความคิดเห็นที่ 59 พี่ว่า จขกท.อยู่ในช่วงเบื่อหน่ายชีวิตครอบครัว เลยพาลฟุ่งซ่าน คิดโน่น คิดนี้  เพราะสามีเลี้ยงอย่างสุขสบายเกินไปมั้งคะ ถ้ายังรับสภาพไม่ได้หน่ายเต็มทน ก็บินกลับไปเที่ยวเมืองไทย ลองอยู่ห่าง ๆ กันสักพัก จขกท.อาจจะมีเวลาได้คิดอะไรมากมายยิ่งขึ้น แนะนำให้เข้าวัดปฏิบัตธรรม สงบจิตสงบใจสักพัก อาจจะช่วยให้ได้ข้อคิดอะไรดี ๆ กับชีวิตขึ้นมาก็ได้นะคะ จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 05:57:13

ความคิดเห็นที่ 60   มาช้าหน่อยนะคะ ขอร่วมวงด้วยคน จขกท หมดรักหรือสับสนหรือเบื่อกันแน่คะ หาคำตอบให้กับตัวเองให้ได้ก่อน แล้วจะรู้ทางออก ถ้าแน่ใจแล้วว่าทนไม่ไหวที่จะอยู่กับเขา ก็ลองห่างๆ ออกมา คุณอาจให้เหตุผลว่าขอไปเยี่ยมแม่ที่เมืองไทยสักเดือน หากคุณหมดรัก คุณจะไม่คิดถึงเขา ไม่อาลัย อาจคิดเรื่องเงินทอง หรือสิ่งอื่นๆ ที่เขามีให้ แต่ไม่เกี่ยวกับตัวตนของเขา แต่ถ้าคุณยังอยากกลับมาหาเขาอีก ก็แสดงว่าตอนนี้แค่เบื่อและสับสน เห็นด้วยกับทุกๆ คนนะคะ สามีคุณเป็นคนดีมาก หายากนะคะ หากเป็นตัวดิฉันเองจะไม่บ่นเลยมีสามีประเสริฐขนาดนี้ เรื่องทะเลาะกันที่คุณเล่า หากคนรักกันมันจะเล็กน้อยไปเลยนะคะ และคนที่รักกันจะช่วยกันแก้ปัญหา เติมเต็มชีวิตครอบคร้วกัน เช่น เขาไม่เป็นเรื่องช่าง ไม่สนใจ ไม่อยู่ในสมองสักซีกเลย คุณก็จ้างช่าง หรือไม่ก็ลงคอร์สช่าง หรือศึกษาการใช้เครื่องมือช่าง ปัจจุบันมีมากมาย ทันสมัย ผู้หญิงก็ทำได้ ดิฉันจะคิดแบบนีัค่ะ เรื่องงานของเขา ที่เขาไม่มาตั้งบริษัทเอง ดิฉันว่าตรงนี้คุณอยากให้เขาทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ ไม่ถนัด จะว่าเขาเฉิ่ม น่าเบื่อ ก็ไม่ยุติธรรม แค่คนเราต่างกันเท่านั้นเอง เรื่องลูก สำคัญก็จริงนะคะ แต่คู่แต่งงานที่ไม่มีลูก หรือตั้งใจจะอยู่ด้วยกันแบบไม่มีลูกก็มีเยอะนะคะ ดิฉันแต่งงานกับสามีเพราะรักกัน มีหรือไม่มีลูกก็ไม่ทำให้ความรักเราเปลี่ยน หรือเกิดอาการเบื่อ อยากเลิก และได้คุยเรื่องนี้ก่อนแล้ว ต้องตั้งคำถามสำหรับตัวเองแล้วนะคะ คุณแต่งงานกับสามีเพราะอะไร รักเขาไหมตอนนั้น หรือว่ารักแต่ไม่รู้จักกันดีพอ แล้วตอนนี้รู้ดีแล้วอยากเปลี่ยนใจ ชีวิตเป็นของคุณ คุณไม่อยากอยู่กับสามีคนนี้แล้วก็ทำได้ แต่ควรทำให้ยุติธรรมกับสามีคุณด้วย คุยกับเขาไปเลยหากคุณแน่ใจ และกล้าพอที่จะออกไปใช้ชีวิตโดยปราศจากเขา หากหมดรักจริงๆ ก็ควรบอกกันและให้เขาไปเจอคนที่รักเขา เห็นคุณค่ายกย่องเขา คุณเองก็จะได้มีโอกาสไปเจอคนอื่น ที่สามารถมีลูกกับคุณได้ แต่ขอเตือนนะคะว่า มีลูกแล้ว มีสามีที่คุณคิดว่าใช่แล้ว อาจไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้ เพราะคนปัจจุบันก็ดีแสนดีแล้วนะคะ จะตัดสินใจอย่างไรก็ขอให้โชคดี จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 06:30:51 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 61   เลี้ยงหมาค่ะ..... คำตอบสุดท้าย.... ส่วนเรื่องสามี..... อยากให้คุณพูดดีๆกับสามีบ้าง เพราะเท่าที่อ่านดูสามีคุณก็กลัวๆคุณเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่เก็บตัวอยู่ในห้องหนังสือหรอกค่ะ..... คำพูดหวานๆ ไม่ต้องซื้อต้องหา แต่คนฟังแล้วก็ชื่นใจ...... ลองพูดเพราะๆ ยิ้มสวยๆ เก็บคำด่าไว้ในใจ แล้วก็พยายามมองเขาในแง่ดี พยายามคิดถึงวันแต่งงาน ทำไมคุณถึงแต่งงานกับเขา เขาน่ารักยังไง..... ลองดูค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 53 23:59:30 จากคุณ : jingjingleaw เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 07:45:09

ความคิดเห็นที่ 62 สามีคุณเป็นคนดีมากเลยนะค่ะ ดิฉันว่าเรื่องที่เป็นปัญหามันเป็นเรื่องจิปาถะมากกว่า  ลองมองคนอื่นที่มีปัญหามากกว่าซิคะ่ จะได้รู้ว่าสามีคนมีค่าแค่ไหน 10 ปีที่อยู่ด้วยกัน ก็คงจะมีบ้างที่เบื่อ แต่ก็ให้อดทนนะค่ะ  ถ้าว่างมากก็ไปเรียนหนังสือเสียจะได้มีความรู้ว่าช่วยเหลือตัวเองในอนาคต ขอเป็นกำลังใจค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 53 10:14:10 จากคุณ : Cutie_May เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 08:00:54

ความคิดเห็นที่ 63 คุณจขกท คะ.. ใจเย็นๆนะคะ ดิฉันว่าคุณอาจจะเครียดเรื่องอยากมีลูกน่ะค่ะ เลยทำให้คิดมากไปซะทุกๆเรื่อง เท่าที่ดิฉันอ่านดูแล้วคุณโชคดีมากๆแล้วนะคะที่สามีคุณรักคุณมากขนาดนี้ คนเราทุกคนเกิดมาไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปหมดหรอกนะคะ...บางอย่างเค้าอาจจะไม่ถนัดที่จะทำ ก็อาจจะเหมือนกันกับเราที่บางอย่างเราก็ไม่สามารถทำได้ การปะทะคารมณ์กันมันเป็นเรื่องธรรมดาของการมีชีวิตคู่ค่ะ ต้องรู้จักให้อภัยซึ่งกันและกันนะคะ คุณลองให้เวลากับตัวเองดูและทบทวนหลายๆอย่างดูนะคะ....อย่าทำอะไรที่จะเป็นการทำร้ายตัวเองในภายหลัง...เป็นกำลังใจให้นะคะ :) จากคุณ : TeyaUSA เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 08:53:36

ความคิดเห็นที่ 64 YOU ARE SELFISH!!! ลองมองย้อนกลับไปดูตอนรักกันใหม่ๆ ก่อนนะคะ...ทำไมคุณถึงรักเขาและอยากแต่งงานกับเขา?...แล้วก็ลองคิดดูว่าเขาดีหรือไม่ดีจริงอย่างที่คุณคิดจนถึงกับอยากเลิกกับเขาจริงหรือ? ๐ การที่สามีไม่เปลี่ยนงานตามใจคุณเพราะเขาอยากทำในสิ่งที่เขารักและชอบ ---> ทำไมคุณถึงอยากให้เขาเปลี่ยน? เพื่อตามเพื่อน? ตามใจคุณ? ถ้าเป็นคุณล่ะคะ...คุณอยากให้ใครมาบงการชีวิตไม๊ว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้? แล้วคุณการันตีได้ไม๊ว่าถ้าเขามาเปิดธุรกิจเองอย่างที่คุณอยากให้เขาทำนั้นจะประสบความสำเร็จ? การทำธุรกิจไม่ใช่แค่คิดนะคะ...รายละเอียดปลีกย่อยเยอะมาก! เคยลองคิดหรือเปล่าว่าจะทำธุรกิจอะไร? ลงทุนเท่าไหร่? คุ้มหรือไม่? ๐ การที่สามีไม่ใช่ handyman ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร? อะไรทำเองได้ก็ทำแต่ถ้าทำไม่ได้ก็จ้างคนมาทำ...เสียเงินก็ต้องยอมดีกว่ามานั่งทะเลาะกันกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง.... ๐ เรื่อง "เงิน" อันนี้สำคัญ...ถ้าคุณมัวแต่มาคิดละเอียดกับเงินเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้ชีวิตครอบครัวก็จะพัง... ๐ เรื่อง "ลูก" ถ้ามีลูกด้วยกันไม่ได้ก็มีวิธีอื่นๆ วิทยาศาสตร์การแพทย์สมัยนี้ล้ำยุค ควรปรึกษากันว่าจะใช้วิธีไหน? Adopt ก็ได้นะคะ พี่ว่านะ...คุณคือสาเหตุของความทุกข์ใจของคุณเอง คุณมานั่งคิดเล็กคิดน้อยคิดละเอียดเกินไป...ชีวิตคู่ของคนสองคนน่ะ (จริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องของคนอื่นด้วย) จะสุขหรือทุกข์ก็ต้องร่วมกัน...คุณอยากให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ตามที่คุณอยากแต่พอไม่ได้ดั่งใจก็มาบั่นทอนความรักที่คุณมีกับเขาไปเรื่อยๆ... แต่ถ้าคุณตัดสินใจจะเลิกกับเขาจริงๆ...คุณอาจจะเสียใจภายหลังก็ได้นะคะ...ลองปรับที่ตัวคุณดูดีกว่าไม๊คะ? เท่าที่อ่านจากคุณเล่ามาเขาก็ไม่ได้ทำความผิดอะไรร้ายแรงเลย...แต่ถ้าคุณไม่ต้องการเขาอีกแล้ว พี่เชื่อว่ามีผู้หญิงอีกหลายคนที่อยากได้ผู้ชายอย่างเขาเป็นสามีค่ะ... ลองพิจารณาดูนะคะ... จากคุณ : BlackmagicW เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 10:50:43

ความคิดเห็นที่ 65 โอ้โห้ กลับมาอีกทียาวยืดเลยคะ ไม่เห็นตอน จขกท มาตอบสงสัยเราหลับอยู่ตื่นมาอีกที่ จขกท เข้ามมาตอบแล้ว เท่าที่อ่านเจ้าของกระทู้จิตตกแล้วคะ และเราก็เคยเป็นเพราะมีสามีคล้ายกัน แก้ก่อนคะตอนนี้ เรื่องจิตตกของคุณ แนะนำถอยความรู้สึกที่เกียจชัง ไม่ชอบออกมาก้าวนึงคะ ไอ้อะไรๆที่เรามองแล้วขวางหูขวางตา วางมันลงคะ ไม่ต้องสนใจมัน ร้องให้ กรีีดๆๆๆๆออกมาให้ดังๆๆหลายๆหนคะแอบบ้าชั่วขณะ(อ้อ อย่าให้ใครเห็นนะอายเค้า-_-!) เอาเลยเชื่อเราช่วยได้ เอาอารมณ์ความเบื่อ เซง ออกให้หมด ทำใจให้สบาย สูดหายใจลึกๆ ตั้งสะติ (อันนี้กว่าจะทำได้หลายวันหน่อยตั้งสติเนียคะ) เมื่อสติมาปัญญาเกิดคะ ใคร่ควรตริตรอง อย่างถ่องถ้วนคะ ว่าจริงๆเรายังรักเค้าอยู่ไหม จิตใจเราโหยหาเค้าหรือเปล่า ถ้าเราเลิกไปเราจะคิดถึงเค้าไหม (แรกๆไม่คิดนานๆไปเริ่มคิดก็มี บางคนลืมเลย) เพราะคุญอยู่ด้วยกันมานาน ความผูกพันธ์มันมีคะ ค่อยๆคิดใช้เวลา ปล่อยวางในสิ่งไม่ชอบอะไรของเค้าในช่วงนี้ ใช้เวลาหน่อยคะ หรือกลับมาเที่ยวเมืองไทย วิธีนี้เราก็ใช้คะ กลับมาเที่ยวๆๆๆๆๆให้สะใจ เราเที่ยวทุกวัน ทุกคืนเอาให้มันเลย เม้ากะเพื่อนให้หายคิดถึง มองว่าเรายังคิดถึงเค้ามั้ย รักมั้ย หรือเบื่อมากกว่ากัน แล้วคุณก็กลับมาที่ๆที่คุณควรกลับ อย่าบอกเลิกทางโทณศัพท์เพราะมันอาจจะชั่ววูบ กลับมาตั้งสติอีกรอบ ที่นี้จะง่ายกว่ารอบแรก มองดูรอบๆ เราจะคิดถึงสิ่งต่างๆไหม รักเค้าอยู่ไหม อะไรหลายๆอย่าง ค่อยๆคิดคะ ถ้าเลิกเราเลี้ยงตัวเองไหวมั้ย รอดมั้ย จะพูดกะเค้าอย่างไรไม่ให้เสียน้ำใจ(ตอนนี้ไม่รู้คะว่าสามีคุณรู้หรือเปล่าว่าคุณอยากจะเลิก) จะได้ไม่มีปัญหาตามมาภายหลัง เมื่อคิดสาระตะแล้ว จะเลิก ก้เพื่อใจไว้ด้วยคะ ว่าไอ้คนไหม่ ที่คุณกำลังจะหาใหม่ เพราะอยากมีลูกมันจะดีเท่าคนเก่า ได้ดีกว่าโชคดีไป ได้ไม่ดี ปวดหัวหนักกว่าเดิม ไหนจะลูกอีก หนักกว่าเดิมเพราะต้องบรหาร2ชีวิต จะไปทำงานก็ห่วงลูก จะไปเที่ยวไหนก็ลำบากขึ้น เมื่อก่อนใช้จ่ายอย่างไร มีลูกต้องประหยัด เพราะต้องหารเงินไปซื้อของลูก คิดให้ดี ด้วยสติที่คุณมีคะ ตั้งสติให้ได้คะ ถ้าคุณตัดสินใจเลิก ก็เอาเลยคะอย่ารีรอเพราะความรู้สึกคุณมันเป็นแผลอยากที่จะรักษา รีๆรอๆ แผลจะยิ่งลึกขึ้นเจ็บมากขึ้น ถ้าไม่เลิกก็ต้องปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเองยกใหญ่คะ จับสามีมาคุย บอกความรู้สึกลึกๆต่างๆให้เต้ารับรู้ เค้าคงเจ็บแต่เค้ารักคุณเค้าต้องรับได้ ปรับตัวเข้าหากันใหม่ อ้อถ้าเลิก แล้วได้ใหม่ไม่ดี อย่าโทษใคร โทษตัวเอง(เห็นหลายคนบอกให้เลิก อย่าโทษเค้า เพราะเค้าก็อ่านและตัดสินจากความรู้สึกของคุณนะตอนนี้ ทุกๆคนก็อยากให้คุณดีขึ้น) ขอบอกเราก็เคยเป็นอย่างคุณ ไหนจะสามี ไหนจะลูก แทบบ้า นั่งร้องให้ เครียด เหมือนคนบ้า วันๆนั่งหน้าคอม ไม่สนใจใครแม้กระทั้งลูกยังไม่อยากจะสนใจ แต่ก็ยังทำเท่าที่ทำได้ สุดท้ายคะ เอาวะกรีดๆ ร้องให้อยู่เงียบๆซักพัก บอกสามีกะเรื่องความรู้สึกต่างๆ ทำอยู่หลายๆวัน สติเริ่มมา สามีเริ่มเครียด เราคุยกะเค้าทุกวัน สามีไม่เคยคิดอยากจะเลิกกับเรา มีแต่เราจะเลิกท่าเดียว พอสติเริ่มมา มันจะดีขึ้นคะ คนที่เป็นปัญหาอยู่ตอนนี้ คนที่คุณควรจะเปิดใจพูดตอนนี้คือสามีคุณคะ ลองหันหน้าเปิดใจ เปิดอก คุยให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลย sit and talk give and take forgive and forget เราใช้อยู่3ข้อนี้แหละคะ เอาใจช่วยให้ตัดสินใจได้ ตั้งสติหน่อยคะ เพราะบางทีอารมณ์ที่มีอยู่ตอนนี้ มันอาจกำลังปิดบังความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ลึกๆ จนมองไม่เห็น เอามันออกไปไอ้ไม่ชอบ อยากมีลูก ฯลฯ  มองความรู้สึกตัวเองอีกทีรักเค้ามัย อันนี้สำคัญคะ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 53 11:43:43 จากคุณ : Memory of life เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 11:35:11

ความคิดเห็นที่ 66 เลือกในสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุขและไม่กลับมาเสียดายภายหลังคะ 2 อย่างที่เราไม่สามารถย้อนมันกลับได้คือ เวลาและคำพูคคะ ขอยกคำพุทธวัจนะ คำสอนจากพุทธโอษฐ์ ลองให้อ่านดูนะคะ ถึงสามี  ถ้าคุณเป็นผู้ที่กำลังจะแต่งงาน โปรดทำความมั่นใจซะก่อนว่าคุณสามารถทำสิ่ง ๕ อย่างต่อไปนี้ได้ ถ้าทำไม่ได้ คนที่คุณกำลังจะแต่งงานด้วย จะกลายเป็น “ภัย” อันใหญ่หลวงในอนาคต ถ้าคุณเป็นสามีแล้ว (คือมีภรรยาแล้ว) ไม่ว่าเรื่องอดีตจะเป็นมาอย่างไร คุณก็ต้องทำสิ่ง ๕ อย่างต่อไปนี้ให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ ภรรยาของคุณจะเป็น “ภัย” ข้างเตียงอันใหญ่หลวงได้ ห้าอย่างคืออะไรเล่า? ห้าอย่างคือ ๑ ยกย่องเธอ ๒ ไม่ดูหมิ่นเธอ ๓ ไม่ประพฤตินอกใจเธอ ๔ มอบความเป็นใหญ่ในหน้าที่ให้เธอ ๕ ให้เครื่องประดับแก่เธอ       การที่ผู้ชายคนใดคนหนึ่งจะทำสิ่งห้าอย่างนี้กับผู้หญิงคนหนึ่งมันไม่ใช่ เรื่องหนักหนาเลยไม่ว่าคุณจะรักผู้หญิงคนนั้นมากหรือน้อยหรือไม่รักก็ตาม ทำห้าอย่างนี้ได้ง่ายๆ แค่ทำตามหน้าที่ของสามีไม่ว่าเธอผู้นั้นจะเป็นอย่างไรก็ตาม เมื่อคุณทำได้เช่นนี้แล้วความเป็น “ภัย” ก็จะไม่เกิด ผู้หญิงคนนั้นก็จะเป็นความเกษม ไม่เป็นผู้มีภัยแก่ครอบครัว เมื่อคุณ ยกย่องเธอ, เธอก็จะเป็นความเกษม ไม่เป็นภัยในครอบครัว เมื่อคุณ ไม่ดูหมิ่นเธอ, เธอก็จะเป็นความเกษม ไม่เป็นภัยในครอบครัว เมื่อคุณ ไม่ประพฤตินอกใจเธอ, เธอก็จะเป็นความเกษม ไม่เป็นภัยในครอบครัว เมื่อคุณ มอบความเป็นใหญ่ในหน้าที่ให้เธอ, เธอก็จะเป็นความเกษม ไม่เป็นภัยในครอบครัว เมื่อคุณ ให้เครื่องประดับแก่เธอ, เธอก็จะเป็นความเกษม ไม่เป็นภัยในครอบครัว. จากคุณ : uneducated เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 12:01:57

ความคิดเห็นที่ 67   อ่านทุกข้อความคิดเห้นน้ำตาไหลเลยค่ะ เพราะ ตอนนี้กำลังเครียดเรื่องความรักตัวเองเหมือนกัน และอิจฉาเจ้าของกระทู้มากๆๆ ทำให้คิดได้ว่าคุณกำลังทำร้ายคนที่ดีมากๆคนนึง จากคุณ : laimuic เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 12:27:50

ความคิดเห็นที่ 68   สามีเราทำแต่งานอย่างเดียวและดื่มกับเพื่อน หลังเลิกงานเกือบจะทุกวัน วันละ 3-4 ชั่วโมง เราทำงาน full time เลิกงานมา ทำงานในบ้านทุกอย่าง วันหยุด สามีนั่งเฝ้าจอคอมพิวเตอร์และจอทีวี หรือไม่ก็ออกไปดื่มกับเพื่อน วันหยุดเรา ทำงานบ้าน สามีไม่เคยแตะงานในบ้าน ทำแต่งานนอกบ้าน เงินสามีส่งให้ทางบ้านเรา ปีแรก ที่อยู่ด้วยกัน ( เรายังไม่มีงานทำ ) หลังจากหนึ่งปี เราได้งานทำ สามีไม่เคยให้เงินใช้ แต่ให้ค่ากับข้าวทุกอาทิตย์ เราใช้เงินเรา ส่งให้พ่อแม่ สามีซื้อของให้เฉพาะวันเกิด ปีใหม่ และเราก็ช่วยเขาจ่ายค่าเช่าบ้านทุกอาทิตย์ คุณพูดถึงแต่ข้อเสียสามีตัวเอง แล้วคุณหล่ะ ดีนักหรือ ? ทำอะไรเป็นบ้างหล่ะ? หรือว่าสามีจืดชืดเกินไปสำหรับคุณ หลังจาก 10 ปี ผ่านไปที่อยู่ด้วยกันมา พูดมาตามตรงเถอะว่า คุณเบื่อและไม่รักสามีคุณแล้ว สุดท้ายนี้อยากบอกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่โชคดี แต่สามีคุณเป็นผู้ชายที่โชคร้ายที่ได้ผู้หญิงอย่างคุณเป็นภรรยา ( คนที่ไม่เห็นคุณค่าของสามีตัวเอง ) จากคุณ : ขอทีเถอะ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 13:42:28 A:222.154.6.109 X: TicketID:272164

ความคิดเห็นที่ 69 เราว่าคุณจขกท เอาแต่ใจตัวเองจังนะคะ แล้วก็รู้สึกจะกะเกณฑ์และคาดหวังในตัวสามีให้เป็นไปในแบบที่คุณต้องการฝ่ายเดียว ลองคิดดูให้ดี ว่าข้อดีของสามีคุณคืออะไร แต่ถ้าคิดไม่ออกก็เลิกค่ะ จบ สามีภรรยากัน ก็ต้องมีบ้างที่มีข้อทะเลาะเบาะแว้ง อยู่ที่ว่าคุณมองเห็นข้อดีของอีกฝ่ายมากน้อยแค่ไหน หรือยิ่งนานวันก็มองไม่เห็นข้อดีซะแล้ว เราว่าถ้าแบบนี้ อย่าแต่งงานกันแต่แรกจะดีกว่า ส่วนนึงที่ทำให้ชีวิตคู่สมรสอับปางคือ ความไม่เข้าใจกันที่สะสมมาเรื่อยๆ ไม่คุยกัน ไม่ศึกษากันให้ดี มีความสุขกับสิ่งที่เรามีดีกว่าค่ะ ถามตัวเองว่า คุณแต่งงานกับเค้าแต่แรกนั้น เพราะอะไร จากคุณ : แฟนสาวฮัตโตริคุง เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 14:19:11

ความคิดเห็นที่ 70 Maybe you should try living on your own for a month or two.  Don't go back to Thailand because it would then just become another holiday.  Move out of your house, rent a room somehwere and live your life as normal (work full-time, pay the bills and etc yourself).  That way you should see how easy you've had it for the last ten years. จากคุณ : pervpanda เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 14:56:40

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านแล้วบางความเห็นแรงเกิน การที่ จขกท มาเล่าให้อ่านแค่ไม่กี่บรรทัด แต่มีบางความเห็นที่สรุปว่า จขกท เป็นโน่นนี่ ผมถือเป็นการแสดงความเห็นที่อาจเกิดผลเสียได้ และเป็นการด่วนสรุปครับ อยากให้ทั้ง จขกท และผู้อ่านคนอื่นๆ อ่านแล้วฟังหูไว้หูครับ เรื่องความรัก ขอไม่พูดถึงเพราะประสบการณ์น้อย แต่ผมเคยอ่าน นส ของแม่ชีศันศนีย์ ท่านบอก หากเรามีรักก็ไม่ควรเป็นทุกข์ ต้องรักด้วยความรู้สึกที่จะทำให้เกิดการพัฒนาตนเอง ด้วยการรักแบบไม่มีเงื่อนไขครับ ไม่มีเงื่นไขว่า เขาต้องเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ก่อนเราถึงรักเขาได้ และในที่สุด สุดท้ายแล้วหากเราจะต้องอยู่คนเดียว เราจะสามารถมีตัวเราเป็นเพื่อนได้รึเปล่า พึ่งตนเองโดยไม่พึ่งเขาได้รึเปล่า ซึ่ง หากเปรียบเทียบกรณี จขกท กับคนรอบตัวผมแล้ว  ถือว่าน้อยมากกก ถ้าเกิดมีลูก แล้วลูกตาย ถ้ามีลูกแล้วไม่เป็นดังใจ แล้วเราจะอยู่ได้หรือไม่ ผมเห็นคนรอบตัวผม อยู่อย่างไม่มีลูกก็เป็นที่อิจฉา และมีความสุขมากๆเลยครับ จากคุณ : คนบ่น เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 15:49:33

ความคิดเห็นที่ 72   "คุณจะไม่เห็นค่าของคน ๆ นั้น จนกว่าคุณจะเสียเค้าไป" อย่าให้มีวันนั้นเลย จากคุณ : CutieBam เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 16:17:53

ความคิดเห็นที่ 73 กลับมาอ่านอีกรอบ คุณยังสับสนอยู่ แนะนำจริงๆว่าไปหาจิตแพทย์สาย marriage counselor ดีกว่ามานั่งคิดไปมาในหัว ให้มืออาชีพลองดูก่อน ความรักเกิดได้ก็จืดจางได้ แต่ก็เกิดใหม่ได้ โลกนี้ไม่มีอะไรอยู่ถาวร แต่ก็ควรจะพยายามรักษามันไว้ก่อน แต่ถ้าพยายามแล้วมันไม่เวิร์ค อย่างน้อยก็จะได้แน่ใจว่ารักเราหมดไปแล้ว และไม่เสียใจว่าไม่ได้พยายามประคับประคองชีวิตคู่ เรื่องเงินทองเรื่องบุญคุณ เราว่าไม่เกี่ยวเลย คุณแต่งงานต้องย้ายประเทศตามสามีมาแล้วก็ดูแลบ้านดูแลสามีก็ย่อมมีสิทธิได้ในทรัพย์สินสิ่งที่คุณได้มา ไม่ใช่ทาสนิ โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 17:29:48

ความคิดเห็นที่ 74 คุณ จขกท เคยย้อนคิดบ้างไหมว่า การที่เขาไปใช้เวลาอยู่กับหนังสือ หรือคอมฯ บ่อยๆ เป็นเพราะอะไร เพราะคุณไปกดดันให้เขาเป็นแบบนั้นบ้างหรือเปล่าคะ ขอโทษนะ ลองมองมุมกลับบ้างหรือยังคะว่าเราทำให้เขาทุกข์/สุข บ้าง ท้ายนี้ขอบคุณ จขกท และท่านอื่นๆ ที่มาแสดงความคิดเห็นร่วม มีประโยชน์มากทำให้รักสามีมากขึ้น จากคุณ : Sweet Willow เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 18:14:03

ความคิดเห็นที่ 75   อ่านมาตั้งแต่ตั้งกระทู้และยังไม่มีใครตอบ ขอบคุณ จขกท. ที่ทำให้ดิฉันรู้สึกรักสามีตัวเองมากขึ้นค่ะ สำหรับ จขกท. จะตัดสินใจยังไงก็ทำไปเถอะนะคะ ชีวิตเป็นของคุณ จากคุณ : สะใภ้ด๊อยช์ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 19:56:49 A:79.222.168.246 X: TicketID:266839

ความคิดเห็นที่ 76 คำว่า รักแบบไม่มีเงื่อนไข ของแม่ชีศันศนีย์ที่คุณคนบ่นได้หยิบยกมานั้น ตรงใจเราสุดๆ การที่เราแต่งงานกับใครซักคน เพราะเรารักเค้า พร้อมที่จะดูแลเค้าไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ไม่ใช่หรือคะ เราแต่งงานมา15ปี สามีเราก็ไม่เคยจับงานในบ้านเลย เพราะเค้าทำไม่เป็นเหมือนกัน(หุงข้าวยังไม่เป็นเลย) แต่เค้ายังเป็นสามีที่น่ารักในสายตาเราตลอดเวลาค่ะ เรื่องบางเรื่องเราสามารถทำให้มันเป็นเรื่องขำขันได้ไม่ยากนะคะ อย่างซ่อมไฟ งานไม้ เราก็ไม่เป็นเหมือนกัน แต่เราก็ทำนะ ทำไปแหย่กันไป(เฮ้ย..จับขาชั้นไว้นะ เวลาไฟดูด ชั้นจะได้มีเพื่อนไปสวรรค์ด้วย อิอิ) สามีบอกว่าเราทำเค้าหน้าย่นหมดแล้ว เพราะเราชอบแหย่ให้เค้าหัวเราะ(อ้าว..เป็นงั้นไป) เดี๋ยวนี้ เราเป็นจับกังประจำบ้านไปแล้ว555 เราอยากให้คุณได้ทบทวนใหม่อีกครั้ง ว่าคุณแต่งงานกับเค้าเพราะอะไร ทุกครอบครัวต่างมีปัญหาไม่เหมือนกัน อยู่ที่ว่าเราจะใช้สติหรืออารมณ์ในการแก้ไขค่ะ ทั้งนี้ขอให้คุณโชคดีนะคะ จากคุณ : คนไกลบ้าน (mayuri) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 20:49:38

ความคิดเห็นที่ 77 มีอยู่สองประการค่ะ 1. พยายามปรับทัศนคติของตัวเองต่อสามีให้ดีขึ้น หาส่วนดีๆของเค้ามาชดเชย เมื่อเกิดเหตุไม่ได้ดั่งใจก็คอยคิดว่า เป็นเรื่องเล็กน้อย เค้าเคยดีกับเราอย่างไรบ้าง ก็จะทำให้ความรู้สึกด้านลบน้อยลง 2. หากรู้สึกว่าไม่ไหวแน่ๆ สถานการณ์ความรู้สึกตัวเองมันแย่ลงทุกที ก็หย่าเถอะค่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกเรื่องบุญคุณหรืออะไร เมื่อมันจะเกิดก็ต้องเกิดดีกว่าทนทุกข์ทรมานไปอีกไม่รู้เท่าไหร่ (แต่ว่าหย่าแล้ว จขกท แน่ใจนะคะว่าจะมีความสุข) แต่เท่าที่อ่านๆดู ความรู้สึกของ จขกท คล้ายๆวนเวียนแต่เรื่องที่ทำให้จิตใจขุ่นมัว ไม่มีความสุข (อธิบายไม่ถูกค่ะ) จขกท มีภาวะซึมเศร้าหรืออะไรอยู่ด้วยหรือเปล่าคะ ถ้าคิดว่าตัวเองมีหรือเป็นแนะนำให้ไปหาจิตแพทย์ค่ะ (คนที่มีภาวะซึมเศร้าบางทีเราก็ว่า เค้าไม่น่าจะมีเรื่องให้ทุกข์ แต่เค้าก็ทุกข์โดยที่เราไม่เข้าใจค่ะ เรื่องซึมเศร้าไม่ใช่เรื่องของการมีจิตใจอ่อนแอ แต่มันเป็นเรื่องทางกายภาพด้วย) แนะนำว่าช่วงนี้ลองผ่อนคลายหาหนังสือธรรมะมาอ่านไปด้วยนะคะ โชคดี ขอให้หลุดพ้นจากความรู้สึกทุกข์ตรงนี้นะคะ จากคุณ : ดวงเด่นเดือน (ดวงเด่นเดือน) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 21:46:08

ความคิดเห็นที่ 78 คุณหมดรักเค้าแล้วนั่นเอง หรือไม่ก้อไม่เคยรักเลยถึงได้มองข้ามข้อดีของเค้าไป เราเป็นโสดค่ะ ยังไม่ได้แต่งงาน ถ้าคุณเบื่อและอยากเลิกกับเค้า บอกเค้าว่าติดต่อเราได้นะคะ เราไม่ได้อยากมีลูก เราว่าผู้ชายแบบนี้หาได้ไม่ง่ายเลยนะ จากคุณ : PartyLM เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 00:05:15

ความคิดเห็นที่ 79 คนอื่นบอกให้คุณทำแบบโน้นแบบนี้ แต่เขาไม่ได้เป็นคุณนะครับ จำข้อนี้ไว้ก็พอ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 06:02:33

ความคิดเห็นที่ 80 ต่อให้คุณหย่ากับสามีคนนี้ แล้วแต่งงานใหม่ คุณก็ยังจะไม่มีความสุขอยู่ดี คุณเคยคิดป่าวว่าตัวเองทำตัวได้ดั่งใจสามีแค่ไหน ? สามีคุณซ่อมแซมของไม่ได้ แต่เค้าก็ยินดีจ่ายค่าช่างมาซ่อมไม่ใช่เหรอ คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อจะเป็น "เจ้าของธุรกิจ" กันทุกคนหรอกนะ ถ้าเกิดเค้าฝืนทำเพื่อตามใจภรรยาอย่างคุณ แล้วเค้าต้องทำงานหนัก ไม่มีเวลาให้ มันจะเป็นเหล้าเก่าในขวดใหม่อยู่หรือเปล่า เราว่าปัญหาเรื่องนี้ก็เป็นที่คุณนั่นแหละที่ไม่เคยพอกับสิ่งที่ตนมี มีเวลาว่างมากก็ลองหาหนังสือธรรมะมาอ่านบ้างก็ดีนะคะ (ขอแนะนำตัวก(ร)ู ของก(ร)ู ของท่านพุทธทาสฯ นะคะ คนเราต่างก็มีชะตากรรมต่างกันนะคะ ถ้ารับตรงนี้ไม่ได้ก็หย่ากันซะเถอะ เราเชื่อว่าสามีคุณหาภรรยาใหม่ได้ไม่ยากเลย แต่คุณจะหาสามีใหม่ที่ตอบสนองคุณได้ทุกเรื่องหรือเปล่าก็ต้องอาศัยดวง บุญทำกรรมแต่งมากๆ ซะแล้วล่ะ ปล. เราเคยตกใจสภาวะที่ไม่พอใจอะไรอย่างในชีวิต พอได้ไปวัด ฟังธรรมะ อ่านหนังสือ มีเวลาคิดก็คิดอะไรได้อีกเยอะเลยค่ะ จากคุณ : Living Extreme เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 10:28:07

ความคิดเห็นที่ 81 เราว่า คุณเครียดเหมือนกับที่คุณข้างบนบอกกันนะคะ หนทางมีทางแก้ เพียงแต่เวลาคุณทำอะไร ดูเหมือนคุณคงอยากได้กำลังใจ แต่กลับได้ความเฉยชา บางทีก็ได้คำทับถมเพิ่มเติมมา เราว่า คุณจริงจังเกินไปนะคะ ตั้งความหวังว่าสามีของคุณจะต้อง.... สูง เกินไปคะ ...เชือกที่ตึง มันจะไม่ยืดหรอกนะคะ แต่มันจะขาดออกจากกัน เราว่า สมัยนี้คงไม่มีใครแต่งงานเพราะต้องแต่งแล้วกระมั่ง คุณลองใจเย็น ๆ กลับไปคิดถึงว่า ทำไมคุณถึงรักผู้ชายคนนี้ อะไรทำให้คุณตัดสินใจแต่งงานกับเขา เรื่องซ่อมแซมไม่เป็น เราว่า ก็ไม่แปลกนะคะ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาเอาแต่เรียน ๆ และ ทำงาน ๆ ผู้ชายไทยบางคนก็ทำอะไรไม่เป็นเหมือนกันคะ (ขอแอบนินทาพ่อของเราหน่อยนะคะ) เราว่า อย่างน้อย ๆ ก็ดีกว่าพ่อเรามั่ง ขานั้น..ชอบอยากจะซ่อมเอง แต่แทนที่จะซ่อมแล้วใช้ได้ กลับกลายเป็นพังมากกว่าเดิม Y^Y เรื่องลูก มันก็เป็นเรื่องใหญ่นะ สำหรับผู้หญิง แต่ถ้าคุณแคร์เรื่องนั้นมาก ที่เมืองนอกมีทางเลือกหลายทางนี้คะ เช่น ขอรับบริจาคน้ำเชื้อจากโรงพยาบาล รับเด็กมาเป็นลูกบุญธรรม หรือไม่ก็ลูกญาติกันก็ได้ ถ้าไม่สะดวกใจในการรับลูกคนอื่นมาเลี้ยง ยังไงก็หลานเราเอง ส่วนเรื่องงานของสามี เราว่า คุณอย่าไปบังคับเขาเลยนะคะ เป็นลูกจ้างก็ใช่ว่า จะลำบากเวลาแก่นี่คะ บางคนเกษียรงานแล้ว ถึงค่อยมาประกอบอาชีพส่วนตัวก็มีคะ บางทีเราว่าสามีคุณเองอาจจะแอบน้อยใจอยู่ก็ได้ ที่ภรรยาตัวเองชอบเอาเขาไปเปรียบเทียบกับคนอื่นตลอดเวลา แถมผู้ชายบางคนก็ไม่ชอบให้คนอื่นไปยุ่งเกี่ยวกับการทำงานของเขานะคะ อย่างแฟนของเรา ถ้าเราไปแตะเรื่องงานของเขาหน่อยเดียวหรือว่าพูดเฉียดเนี่ย เขาจะมีอารมณ์เลยคะ เขามีความรู้สึกว่าเราไปบุกรุกเรื่องส่วนตัวของเขาคะ สำหรับเรื่องเงิน เราว่า ถ้าคุณคิดจะแยกตัวออกมา ก็คงต้องยอมรับเรื่องปัญหาด้านการเงินที่จะตามมา แต่ถ้าคุณทำใจยอมรับสิ่งที่คุณไม่ชอบในตัวสามีได้ เรื่องเงินก็คงไม่มีปัญหาเหมือนกันคะ เราว่า คุณควรปลง ๆ เสียบ้างนะคะ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ 100% หรอกคะ ลองชักชวนแฟนไปทำกิจกรรมแปลก ๆ บ้าง เช่น ไปเที่ยวกันสองคน จัดบ้านใหม่เปลี่ยนบรรยากาศ ไปช่วยงานการกุศลอะไรบ้าง บางทีอาจจะช่วยคุณลืม ๆ ความเครียดในใจของคุณบ้างก็ได้คะ จากคุณ : วิหคลม เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 11:17:54

ความคิดเห็นที่ 82 สรุปว่า เบื่อ นั่นแหละ..การใช้ชิวิตคู่นานเป็น10ปีก้ต้องมีบ้างเข้าใจค่ะแต่ปัญหาของคุณไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย (ขอโทษที่พูดแบบนี้) เทียบกับผู้หญิงที่โดนสามีทำร้าย ..นอกใจ..หรือทิ้งขว้าง.  อาจเป็นเพราะไม่มีลูกชีวิตไม่ตื่นเต้น ไม่เหมือนครอบครัวที่วุ่นวายกับลูกๆ ไม่มีโซ่ทองยึดเหนี่ยวจิตใจ เห็นด้วยกับเพื่อนๆที่เข้ามาแสดงความคิดค่ะ ลองเปลี่ยนบรรยากาศไปเที่ยวบ้างดีไหมคะ ลองนึกถึงวันแรกที่คุณรักกัน..อะไรที่ทำให้คุณประทับใจและรักเค้า คนอยู่ด้วยกันทุกวันมันทำให้ลืมหรือชินสิ่งดีของเขาไปแล้ว (คิดแต่ข้อเสียคุณก็เบื่อเขาน่ะสิ)เท่าที่อ่านเค้าก็ยังรักคุณนะ  ผู้หญิงอีกหลายคนที่รอพบผู้ชายแบบนี้นะคะ จากคุณ : เพื่อนหญิง (love mom so much) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 13:16:33

ความคิดเห็นที่ 83   ญาติเราก็อายุประมาณ 30 ปี ระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันก็เท่ากับ จขกท และก็ไม่มีลูกเหมือนกัน เขาพยายามหลายวิธีทำยังไงก็ไม่มี แต่เขาก็ยังรักกันดี ปัญหาที่ คุณเล่ามา เราคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ผู้หญิงไทยอีกหลายคนที่มาอยู่ต่างประเทศกับสามี ลำบากก่าวคุณอีกเยอะก็มี เราคิดว่าคุณไม่รักและเบื่อสามีแล้ว และอยากจะเลิกกับสามีมากก่าว ก็เลยนึกถึงแต่ข้อเสีย ของเขา จากคุณ : เลิกเมื่อไหร่ติดต่อให้ด้วยน่ะ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 14:42:51 A:222.154.16.223 X: TicketID:272164

ความคิดเห็นที่ 84   จขกท ว่าไงค่ะ เข้ามาตอบด้วยค่ะ ชาวพันทิปให้ความสนใจกับกระทู้คุณเยอะมาก ตอนนี้มาถึง ความคิดเห็นที่ 83 แล้ว จากคุณ : รอฟังคำตอบ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 14:45:20 A:222.154.16.223 X: TicketID:272164

ความคิดเห็นที่ 85   ก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้ความคิดเห็นล้นเหลือ เราก็อ่านทุกข้อความเลยนะ อ่านวนไปวนมา ทำให้เราตาตื่นเลย หลาย คห.ก็เข้าใจความรู้สึกของเราแบบลึกๆเหมือนเป็นตัวตนเราเองก็มี ก็ขอบคุณมากๆนะ อาจใช่ ปัญหาจริงๆแล้วมันอยู่ที่เราเอง เราอาจคิดเอง ว่าอันนี้มันไม่ดี มันเป็นปัญหา และเราก็ทำให้เป็นปัญหา เราก็เอาไปลงที่สามี โทษเขา ซึ่งอาจจะเราเองที่แย่กว่า ความจริงแล้วมันมีอีกปลีกย่อย สิ่งที่ทำเราอยากเลิกกับสามี ถ้าเราเล่าทุกคนต้องว่าเราบ้า เราคิดยังงี้ได้ไง เราต้องโดนแน่ๆ แต่เมื่อมันถึงจุดนี้แล้วเราก็จะเปิดใจเอาให้เกลี้ยงเลยล่ะกันนะ เรื่องหน้าตา บุคลิก จากคุณ : ศูนย์ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 16:20:59 A:95.114.157.172 X: TicketID:147456

ความคิดเห็นที่ 86 มารออ่าน จขกท จะว่ายังไงต่อ จากคุณ : Memory of life เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 21:02:19

ความคิดเห็นที่ 87   ความคิดเห็นที่ 39     แต่มาตอนนี้ ลูกก็ไม่มี และมันก็นานมากแล้ว กับสิ่งเดิมๆหลายๆสิ่ง เราก็พยายามทำให้ตัวเองวุ่นวายตลอดวัน แต่มันก็วนเวียนมาเดิมๆ มีเราแค่สองคน สามีก็คนนิ่งๆ กิจกรรมหลายๆอย่างที่ เราทำร่วมกันมันเยอะแยะไปหมด เดินป่า ปืนเขา หรือท่องเรือ ..แต่พอจบมันก็วนกลับมาวงจรเดิมอีก จะท่องเที่ยวทั้งปีสนุกตลอดก็คงไม่ได้ งานสามีก็ต้องทำ โอเค ปัญหาในเรือน ของเราอาจจะน้อยนิดสำหรับในบางครัวเรือน แต่เราจะเอาไปเปรียบเทียบทำไม เพราะเราไม่ได้ยืนอยู่กับปัญหาของคนนั้น และคนอื่นๆก็ไม่ได้มาตรงจุดลึกๆ ปัญหาของเรานี่ จากคุณ : ศูนย์   เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 00:30:04 A:95.112.32.135 X: TicketID:147456   ----------------------------------------------------------------------- จากคำตอบจากคุณเจ้าของกระทู้ข้างบน เรากลับมาอ่านอีกที เรามองอีกแง่ว่าสรุปคือคุณเหงาท้อแท้ และต้องการมาระบาย ไม่ใช่ต้องการหาทางออก เพราะคุณสรุปว่า คืออยากหนีไปให้พ้นและค่อยกลับมาหย่าที่หลัง และก็คงสับสน กับชีวิตตัวเองอย่างมากเพราะต้องทะเลาะกันกับสามีอยู่เนืองๆ  เหมือนคุณยังต้องการมีกิจกรรม ที่ต้องค้นหา ต้องการมีลูกเหมือนครอบครัวอื่นๆ สรุปคือคุณทุกข์เพราะยังมีแต่ความต้องการ ที่อยากได้และมันก็ยังไม่ได้ซักที กับเรื่องการดำเนินชีวิต ของคุณ แล้วคุณยังคิดว่าเรื่อง เล็ก ๆน้อย ๆ ในสายตาสามีคุณ (หรือแม้ในสายตาคนอื่นจากการตอบกระทู้ โดยเฉพาะเรื่องซ่อม) มันยิ่งใหญ่กับคุณมากที่คุณยังต้องทนเรื่องที่ไม่ถูกใจของคุณจนกลายเป็นปัญหาก้อนโตขึ้นมาพร้อมระเบิดและหนีไปให้ไกลสุดๆๆ ประมาณนี้ใช่หรือไม่ ขอโทษนะ เราว่าคุณบอดในเรื่องการเข้าสังคมมากคะ คุณไม่อยากได้แม้แต่ข้อเปียบเทียบกับคนอื่น หรือปัญหาคนอื่นที่มองเห็นเพื่อให้คุณเข้าใจว่า คุณไม่ได้แย่คนเดียวในโลก และพยายามให้กำลังใจคุณว่าคุณโชดดีแล้ว และปัญหาเหล่านี้คนส่วนใหญ่ถือว่า มันเล็กมาก แต่คุณคิดว่าคุณไม่ถือว่ามันเล็กเลยและมันเป็นสาเหตุของปัญหาการทะเลาะของคุณและ ไม่มีใครรู้เท่าคุณ ปัญหาของคุณในสายตาคุณมันยิ่งใหญ่มาก เราแนะนำว่า คุณพูดว่าระบายเพื่อให้ตัวเองหายอึดอัด และมีกำลังใจในการตัดสินใจในการดำรงขชีวิตต่อจะดีกว่า ตราบใดที่คุณยังเป็นแบบนี้ เราว่าถ้าคุณไปเจอใครใหม่ คุณก็ต้องมีปัญหาใหม่ ๆเข้ามาอีกอยู่ดี เพราะปัญหาที่คุณมีส่วนใหญ่ มันไม่ใช่ปัญหาของคนอื่นเลยคะ ในเมื่อเคารพความคิดตัวเองก็ควรจะเคารพความคิดของสามีด้วยนะคะ เพราะยังไงคนเราต้องมีสังคมคะ ต้องอยู่ร่วมกันคะไม่ใช่เฉพาะสามีคุณ รวมทั้งคนอื่น ทั่วๆ  ไปด้วย คะ ถ้าต้องการอย่างใจทุกอย่างของตัวเองแนะนำว่า คุณต้องใช้เวลากับตัวเองดีกว่าคะ แต่เห็นใจเรื่องลูกคุณคะ แต่รู้สึกว่า ถ้าคุณมีเค้าจริงๆ คุณจะบังคับเค้า ทำตามใจคุณเหมือนสามีคุณมั้ยอันนี้น่าคิดนะคะ ภาวนาให้คุณสบายใจเร็ววันคะ ให้กำลังใจคุณนะคะ บางทีมันต้องพูดอะไรตรงๆ บ้าง เพื่อให้คุณได้ฉุกคิดได้บ้าง ดีกว่าปล่อยคุณไปเจอชะตากรรมที่ไม่น่าจะมาต้องเจอคะ ด้วยความหวังดีจริงๆ หากไม่พอใจอะไรขออภัยด้วยจริงๆนะคะ ด้วยใจอยากให้คุณ ได้หวนคิดถ้วนถี่จริงๆ รอฟังในสิ่งที่คุณจะมาเล่าต่อคะ แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 53 22:05:46 จากคุณ : เป็นกำลังใจให้ (minttykit) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 22:01:47

ความคิดเห็นที่ 88 ถ้าเลิกไปแล้วเจอคนที่แย่กว่านี้ล่ะ จะทำไง คิดรึป่าวแล้วถ้าอยู่คนเดียวจะอยู่ได้มั๊ย จะไม่คิดถึงผู้ชายคนนี้เหรอ ถ้าคุณยังรักเค้าอยู่ เราว่าคุณจะมองไม่เห็นสิ่งต่างๆเหล่านี้ที่คุณบอกว่าเบื่อ ลองทบทวนดูนะคะ ว่าเมื่อก่อนเค้าเป็นแบบนี้หรือเปล่า แล้วทำไมคุณอยู่กับเค้าได้มาเป็น10ปีเลย เค้าไม่เปลี่ยน คุณเองไม่ใช่หรือที่เปลี่ยน เพราะฉะนั้นอย่าไปโทษสามีคุณเลยนะคะ ยอมรับและเข้าใจ ลองไปพักดูนะคะ อาจจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่ไหนไกล หรือกลับมาเมืองไทย เพื่อได้อยู่ห่างสามีซักพัก แล้วลองทบทวนดู ว่าอยู่ห่างกันแล้วคิดถึงเค้ามั๊ย อยากกลับไปเจอเค้ารึป่าว อาจจะดีขึ้นนะคะ จากคุณ : apichypom เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 22:14:29

ความคิดเห็นที่ 89 ให้ชีวิตคู่มี 4 ย                    1  ยิ้มแย้ม(ยิ้มเข้าไว้)                    2  เยือกเย็น(ทำจิตใจเยือกเย็นเวลามีปัญหา หรือทะเลาะกัน)                    3  ยกย่อง(นับถือ  ชื่นชม ให้เกียรติกัน)                    4  ยินยอม(อย่าคิดแต่จะได้ฝ่ายเดียว) จากคุณ : Cat is little...เหมี๊ยวๆ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 22:27:39

ความคิดเห็นที่ 90 ความคิดเห็นที่ 85 ก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้ความคิดเห็นล้นเหลือ เราก็อ่านทุกข้อความเลยนะ อ่านวนไปวนมา ทำให้เราตาตื่นเลย หลาย คห.ก็เข้าใจความรู้สึกของเราแบบลึกๆเหมือนเป็นตัวตนเราเองก็มี ก็ขอบคุณมากๆนะ อาจใช่ ปัญหาจริงๆแล้วมันอยู่ที่เราเอง เราอาจคิดเอง ว่าอันนี้มันไม่ดี มันเป็นปัญหา และเราก็ทำให้เป็นปัญหา เราก็เอาไปลงที่สามี โทษเขา ซึ่งอาจจะเราเองที่แย่กว่า ความจริงแล้วมันมีอีกปลีกย่อย สิ่งที่ทำเราอยากเลิกกับสามี ถ้าเราเล่าทุกคนต้องว่าเราบ้า เราคิดยังงี้ได้ไง เราต้องโดนแน่ๆ แต่เมื่อมันถึงจุดนี้แล้วเราก็จะเปิดใจเอาให้เกลี้ยงเลยล่ะกันนะ เรื่องหน้าตา บุคลิก จากคุณ : ศูนย์   เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 16:20:59 A:95.114.157.172 X: TicketID:147456       ....................................... คำตอบจาก จขกท....เล่นเอาดิฉัน อึ้ง กิมกี่เลย ดิฉันได้ยินแล้วอึ้งจริงๆคะ คุณ จขกท อยากเลิกกับสามี เพราะ เรื่องหน้าตา บุคลิก  ...หรอกหรอคะ ช่วยอธิบาย ชัดๆ ยังไงก็ ได้บอก จนหมดเปลือกออกมาแล้ว ช่วย มาอธิบาย ว่า หน้าตา บุคลิก ของสามีคุณมันเป็นปัญหามากขนาดไหน อยากให้คุณเลิกกับเขา ขนาดไหน ยังไง เอ๊..หรือ ชอบคุณ หล่อ แมนๆ ลุยๆ มันเลือกได้ แบบนั้น ง่ายๆ ชาตินี้ คงไม่มีใคร มีสามี ขี้เหร่หรอกคะ เฮ้อ...ฟังแล้ว อารมณ์ ก่อนตอบคุณไปครั้งแรก กับ ครั้งหลังต่างกันจริงๆคะ ขออภัยนะคะ ที่ บอกตรงๆ คุณ รักสามีคุณ ที่ เรื่องหน้าตา บุคลิกภาพ มากกว่า เรื่องของจิตใจหรอคะ ไม่อยากเชื่อว่า อยู่ด้วยกันมา ตั้ง 10 ปี น่าจะ  บอกว่า อดทน อยู่ ด้วยกันมาตั้ง 10 ปีมากกว่า คุณ รักสามีคุณหรือเปล่าคะ คุณโชคดีกว่า ผู้หญิงไทย คนอื่นอีกมากมายเลย สงสารสามีคุณจังคะ  ถ้าเขา รังแกคุณไม่เลี้ยงดูคุณไม่ให้อะไรคุณ มีหญิงอื่น นอกใจคุณ สารพัดจะเลวกับคุณ จะไม่ สงสารสามีคุณขนาดนี้เลย คะ ปล... สามีดิฉัน บอกตรงๆ หล่อ หล่อมาก(หล่อแต่จน ฮ่าๆ) อะ ไม่ ได้ หลงสามีตัวเอง ..หล่อแล้ว นิสัยเป็นไง ..ต้องมากรองกันอีกที มองที่จิตใจเขามาก่อน คนหล่อบุคลิกดี เขาเจ้าชู้ จริงใจรึเปล่า พิสูจน์ มาสิเธอ หลายร้อยรอบ..ดีที่สามีดิฉะนติดเกมส์ ไม่ติดหญิง รักซื่อสัตย์ จริงใจ เป็นคนดี รักภรรยามาก ดิฉันโชคดีไป... ถ้าเขาเจ้าชู้ ไม่รักเรา ไม่ดูแล ดิฉันก็ คงไม่ยอมแต่งงานด้วยแน่ๆ คะ จะให้ บุคลิกหน้าตา เหมือน ทอมครูซ หรือ แบรดพิด ก็เหอะ ขอเอานิสัยก่อนละกัน คนจะอยุ่ด้วยกันชั่วชีวิต คิด นานๆเลย ....คนเรามันไม่สมบูรณ์แบบ หรอกคะ ดิฉันได้สามีหล่อ เป็นคนดี ขยัน แต่ ก็ มี ข้อเสีย คือ เราไม่ได้อยุ่สุขสบาย เราดิ้นรน และ เรา ช่วยกัน สร้าง ง่ายๆคะ..เรา มีความสุข บน รอยยิ้มเปื้อน เหงื่อ เปื้อน น้ำตา ในบางทีที่ หาทางงอกไม่เจอ เหนื่อย บวก สุข ดิ้นรน บวก สุข ทุกข์บ้างก็ยังสุขกัน เพราะ ไม่เคยเอา เรื่อง เล้กน้อยมาทะเลาะกันเลย มีแต่ให้กำลังใจ กัน บุคลิก หน้าตา มันกินไม่ได้ คะ แค่ ชื่มชมได้เท่านั้น มันไม่แท้ ตามกาลเวลามันก็ เหี่ยวเฉาไปเอง แต่ จิตใจ เป็นคนดี นี่ อยู่ จนสิ้นลมเลยนะคะ คิดใหม่ ทำใหม่นะคะ จขกท.. รอฟังอยู่นะคะ ว่า สามี คุณ มีปัญหาเรื่อง บุคลิก และหน้าตา ยังไง (แต่ ในใจเขา สง่างาม เป็นคนดีก็พอแล้ว มิใช่หรือคะ) แก้ไขคำผิดคะ แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 53 00:53:50 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 53 00:44:29 จากคุณ : ทุ่งข้าวเขียวขจี (MajestyLove) เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 53 00:40:40

ความคิดเห็นที่ 91 อ่านแล้วน้ำตาไหลนึกถึงสามีของเราเอง ขณะนี้เราท้อง6เดือนสามีไม่เคยดูแลเอาใจใส่เราเลยตั้งแต่ท้องมา พี่น้องเขาก็ไม่คอยโทรมาหาแม้แต่ถามว่าเราแพ้ท้องไหมก็ไม่มี ทีจริงเราก็ไม่อยากมีลูก แต่เมื่อเขามาแล้วเราก็ต้องทำหน้าที่ของแม่ให้ดีที่สุด สามีอายุ40 เขาก็ไม่ได้แฮปปี้กับการมีลูกเลย ขนาดรากลับไปเมืองไทยเพื่อไปพักผ่อน เพื่ออะไรๆจะดีขึ้นกลับไทยไปเป็นอาทิตย์ เขายังไม่คอยโทรหาสักนิด เราร้องไห้ทุกวัน เมื่อก่อนเรารักสามีของเรามาก มากแบบที่ว่าไม่คอยรักใครเลยในชีวิต เราทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้สามีมีความสุข กลับกลายเป็นทำให้เขาเป็นคนที่เห็นแก่ตัว เช่น เราต้องตื่นมาตีห้าทุกเช้าทำอาหารเช้าให้เขา ชุดทำงานเตรียมให้ก่อนทุกเช้า วักผ้างานบ้าน ทุกอย่าง เรื่องเงิน ไม่มีให้ถือไม่เกิน100 ไม่เคยส่งทางบ้าน ไม่เคยขอ ไม่คอยซื้อบ้านให้ ไม่เคยซื้อรถให้  ทองไม่มี  ที่อยู่กับเขาเพราะรักเขา แต่ตอนนี้บอกตรงๆว่าแทบจะหมดรัก ขนาดเราท้องอยู่เรายังต้องทำงานอยู่เลย เพราะสามีไล่ให้ไปทำงาน ช้ำใจมากเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้ก็รอคลอดลูก และก็ช่วงนี้ก็ให้โอกาสเขา แต่เราไม่ได้บอกเขาว่าเรามีเพลนจะเลิกกับเขาแล้วล่ะ มานั่งคึดทบทวนความดีกับความเลวที่เขาทำกับเรา เรามองอนาคตเราแล้วเราคงไม่มีความสุขไปตลอดชีวิตแน่ มีรถอยู่2คัน วันที่ทะเละกัน เขาให้เราเดินไปทำงาน ที่ทำงานก็ไกลมาก คึดดูนะเราท้องได้5เดือน เขายังทำกับเราอย่างนี้ เราต้องเดินไป แล้วก็โทรให้เพื่อนมารับกลางทาง ในวันเดียวกันหลังเลิกงานยังไม่มารับเราเลย เจ้าของร้านต้องมาส่งเราที่บ้าน เจ้าของกระทู้ เราว่าคุณยังโชคดีนะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ชีวิตคนเราไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ลองอยู่กับตัวเองสักพัก เพื่อจะมีทางออกที่ดี ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : ketsara9999@hotmail.com (ketsara) เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 53 01:06:15

ความคิดเห็นที่ 92   Dear Khun ศูนย์ , I have been married for around 10 yrs like you but I have 2 small kids. I think I understand how you feel. Unfortunately I have no Thai fonts, I would rather prefer to write in Thai. Any way, take some time out for yourself. I wish you the best ka. จากคุณ : 008 เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 53 03:00:19 A:92.72.235.73 X: TicketID:151596

ความคิดเห็นที่ 93 จาก คห.85 ของ จขกท. เรื่องบุคลิกที่ จขกท. บอกมา...คุณขา...คุณต้องเห็นบุคลิกของเขาก่อนที่จะแต่งงานนะไม่ใช่เพิ่งมาเห็นตอนนี้...เข้าใจอารมณ์แล้วค่ะ ตอนนี้ไม่ชอบน่ะอะไรๆ ก็ไม่ดีไปหมด...เขาถึงบอกว่า..."ก่อนแต่งงานกันน่ะต้องเปิดหู เปิดตา และเปิดปาก" เพื่อเรียนรู้ซึ่งกันและกัน...แต่พอแต่งงานกันแล้วก็ต้อง "ปิดหู ปิดตา และปิดปาก" เพื่อความสุขในครอบครัว... ณ เวลานี้ จขกท. อยากเลิกกับสามีเต็มที่แล้ว...ก็เลิกเถอะค่ะ! คุณรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร ไม่มีใครทัดทานคุณได้เพราะชีวิตเป็นของคุณ และคุณเท่านั้นที่อยู่กับสามีของคุณ...ชีวิตของคุณ คุณเลือกทางเดินเอง อย่าทรมานตัวเองเลยค่ะ...แต่ถ้าเลือกผิดทางก็โทษใครไม่ได้นะคะ...คราวนี้ต้องโทษตัวเองเต็มๆ เลย... Good luck in your life! จากคุณ : BlackmagicW เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 53 04:03:30

ความคิดเห็นที่ 94 คุณ จขกท. เข้าใจความรู้สึกนะคะ สำหรับผู้หญิงและผู้ชายแทบทุกคน (สามีคุณเองก็คงเคยอยากมีลูกแต่เขาคงตัดใจได้แล้ว) ... เมือ่แต่งงานย่อมอยากมีบุตรไว้สืบทอดต่อไป... ตัวอย่างคู่สามีภรรยาหลายคู่ไม่ว่าชาติไหนๆ หลายคู่มีลูกยากด้วยหลายสาเหตุ.... พยายามทำลูกจนเครียดก็มี... อย่างตัวอย่างของดิฉันกับสามี... แต่งงานแล้วเราไมไ่ด้รีบมีลูกทันที... ต่างมีอาชีพมั่นคงช่วงนั้น ทำงานเก็บเงินหลายปีเพื่อเตรียมความพร้อมสร้างครอบครัว เมือ่พร้อมแล้วก็ ไม่ได้ทีลูกตามที่วางแผน ใช้เวลาหนึ่งปี... สองคนเลยเครียดกดดัน ดิฉันกดดันสามี จนเขากลัวการทำลูก เพราะเราต้องนัดเวลากัน... ดิฉันดันตั้งเวลาความพร้อมว่าต้องมีลูกตอนอายุเท่านี้ๆนะ สายไปกว่านี้ไม่ได้... พอยังไม่ท้องก็เครียดคืออยากให้การรอคอยจบๆไป.. จนเกือบจะล้มเลิก และลูกคนโตก็มา โล่งอกกันไป... จากนั้นกลายเป็นเรื่องอดีตหัวเราะขำกัน ถ้าคุณยังอยู่ในวัยอายุไม่มากเกินไป... ถ้ามั่นใจแน่วแน่ ถ้ายังไม่สายเกินไป... คุณไปตั้งหลักใหม่... ถ้าจะหย่ากับสามีให้เป็นการหย่าที่สันติ.... อยู่คนเีดียวไปสักพักให้เวลากับตัวเอง วางแผนชีวิตใหม่ โดยไม่พึ่งใคร แม้แต่จะมีลูกกับใครสักคนก็อย่าคาดหวังจากผู้ชายคนใหม่... หรืออยากมีลูกหลอดแก้วก็ทำได้ปัจจุบัน... แบบที่ผู้หญิงหลายคนเลือกทางชีวิตเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวของเด็กหลอดแก้ว ถ้าคุณมีลูกในอนาคต... อย่าเลี้ยงตามใจมาก... ตอนเด็กๆน่ะน่ารัก แต่พอโตเป็นวัยรุ่นแล้วส่วนมากแสนแสบ สิ่งใดที่ทำไปแล้ว คุณแก้ไขได้ด้วยการขอโทษ ถ้าจะจากกันก็ขอให้จากกันแบบเขานึกถึงสิ่งดีๆมากกว่าที่เคยทะเลาะกัน ให้กำลังใจกับการตัดสินใจของคุณค่ะ จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 53 14:06:57

ความคิดเห็นที่ 95 เรามารอ จขกท มาขยายความเรื่อง หน้าตา บุคลิก ไหงไม่มาขยายความต่อ คุณจะบอกว่าเมื่อก่อนเค้าหล่อ ผอม สูง ผ่านมา10ปี เปลี่ยนไปอย่างแรง แบบรับไม่ได้หรือเปล่า?? ตอนนี้เป็น อ้วน เตี้ย ดำ หน้าตาไม่หล่อเหมือนเมื่อก่อน บุคลิกแย่ลง หรือเปล่าคะ?? ช่วยมากระจ่างให้เราด้วย สามีเรา เมื่อก่อนผอม สมาท แต่ไหง5ปีผ่านไป ยังกะคนท้องได้5เดือน เมื่อก่อนกอดจากทางด้านหลัง เราโอบได้รอบวงแขนเรา ณ ตอนนี้โอบรอบไป มือไม่ชนมือเหมือนเมื่อก่อน แต่ทำใจคะ เราก็แก่ลง ตามวัย ใครจะรักษาสภาพได้ยังเมื่อหนุ่มๆสาวๆ ไหงเมื่อก่อนรับได้เดี๋ยวนี้รับไม่ได้ละคะ หรือเปลี่ยนไปอย่างมาก ถ้ายื้อตัวเองไม่ไหวแล้ว ฉันทนกะเค้าไม่ไหวแล้ว นอนเตียงเดียวกันไม่ไหวแล้ว ไม่อยากจะXXXกะเค้าแล้ว เลิกคะ คือคำตอบสุดท้าย ไงก็รอ จขกท มาขยายความให้ฟังอีกที่คะ จากคุณ : Memory of life เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 53 14:14:08

ความคิดเห็นที่ 96 พี่ ๆ น้อง ๆ ที่นี่ แต่ละท่านให้คำตอบที่ดี สมเหตุสมผล บางคนอาจจะใช้ถ้อยคำรุนแรง แต่ก็ไม่แปลกใจ เพราะสามีคุณเป็นคนรับผิดชอบต่อครอบครัวดีมาก ๆ ดีกว่าผู้ชายและสามีของเพือน ๆ ที่นี่อีกหลายคน รวมทั้งเราด้วย แต่เรายังเหลือความรักให้สามีของเราอยู่บ้าง ฮ่าฮ่า (ไม่มากนัก แต่ยังพอเดินจูงมือกันได้) แต่ตอนท้ายคุณมาสรุปว่า แท้ที่จริง แล้วปัญหาใหญ่จริง คือ เรื่องหน้าตา บุคลิก   แสดงว่าคุณหมดรักในตัวเขาแล้ว คุณไม่รู้สึกอยากเดินจูงมือ หอมแก้มเขาอีก อยากทำอะไรต่อมิอะไรอีกต่อไป เลิกเถอะค่ะ คุณไม่รักเขาอีกต่อไป สงสารเขาที่จะต้องอยู่กับผู้หญิงที่ไม่รักเขา แถมทะเลาะกันทุกวัน ปกติเคยเห็นคู่ที่เขาไม่รักกันแล้ว แต่เขายังอยู่ด้วยกันก็มีถมเถ แต่เขาไม่ทะเลาะกัน มันก็อยู่แบบสงบ ๆ ไปได้ เหมือนเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ของคุณนี่ เริ่มหาเรื่องทะเลาะ ยกเรื่องการซ่อมแซมบ้าน (ซึ่งคนปกติทั่วไป ที่ไม่ชอบงานช่างก็มีเยอะแยะไป) เรื่องการไม่อยากเป็นเจ้าของธุรกิจ ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพียงแต่คุณเองยกเรื่องพวกนี้มาหาเรื่องให้ทะเลาะกัน ส่วนเรื่องลูก เขาก็ไม่ใช่คนผิดอีก ตัวเขาเองก็คงเสียใจไม่น้อยกับเรื่องนี้ สรุปว่า นอกจากหมดรักกันแล้ว คุณยังหาเรื่องทะเลาะกับเขา เพราะคุณไม่หลงรักผู้ชายคนนี้อีกต่อไปแล้ว อย่าทนเลยดีกว่า จับเข่าคุยกับเขา ไม่ต้องหนีไป เพราะจะทำให้เขาเจ็บช้ำซะยิ่งกว่า คุยกันดีดี เลิกกันแบบเพื่อน ไม่ดีกว่าหรือคะ ถ้าคุณคิดว่าเขาเคยดีกับคุณก็อย่าหนี หรือว่าจริง ๆ แล้วที่คุณอยากหนี เพราะคุณรู้ว่าคุณเองที่เป็นฝ่ายผิดต่อเขา ลองไปไหนไกล ๆ สักระยะ ไปเที่ยวรัฐอื่นก็ได้ หรือไปเมืองไทยสักพัก ใช้เวลากับตัวเอง ถามตัวเองว่าความสุขที่คุณถวิลหาคืออะไร แล้วกลับมาคุยกับเขาดีดี แบบเพื่อนที่เคยดีต่อกัน ดีกว่าที่คุณจะอดทนกล้ำกลืนอยู่ แล้วสุดท้ายก็ต้องเลิกกันแบบมองหน้ากันไม่ติด คุณคือคนเดียวที่จะให้คำตอบที่ดีที่สุดกับตัวคุณเองได้ ปัญหาต่างๆ แก้ได้ ถ้าคุณยังมีความรักเหลือให้เขาบ้าง แต่นั่นคงไม่ใช่กรณีของคุณ ใช้ชีวิตแบบมีสติ และไม่ประมาท หาคำตอบให้ตัวเอง โชคดีค่ะ จากคุณ : silkywind123 เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 04:20:10

ความคิดเห็นที่ 97 อ่านมาเรื่อยๆ แล้วอดจะใส่ความเห็นไม่ได้ เรากับสามีแต่งกันมาจะ 9 ปีแล้วค่ะ เราอยากมีลูกมากๆ (เรารู้ว่าตัวเราอยากมีมากกว่าสามีอยากมีหลายเท่านัก) แต่ก็มีกันไม่ได้ เพราะว่ามีปัญหากันทั้ง 2 ฝ่าย...พยายามกันทุกวิถีทาง ยอมเสียเงินมากมาย หาหมอหลายๆ ที่... ยอมเสียเวลา เจ็บตัวเจ็บใจมาร่วม 5 ปี ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...ทุกข์กับเรื่องนี้มากๆ เลยค่ะ โดยเฉพาะตัวเรานะคะ แต่ปัญหามีลูกยากนี้กลับทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้น มากกว่าตอนที่เจอกันใหม่ๆ ซะอีกค่ะ...อันนี้ต้องขอบคุณสามีของเราที่เข้าใจเราได้ขนาดนี้ ไปส่งหาหมอทุกครั้งไม่เคยขาด มีงานด่วนยังไงก็ยังปลีกตัวไปกับเราได้ให้เลย แม้เราจะบอกว่าไม่ต้องมาก็ได้เพราะหมอไม่ได้ต้องการเจอยูนะ แต่เค้าก็ยืนยันจะไปกับเราด้วยทุกครั้งเลยค่ะ ปลื้มใจมากๆ...เค้าคอบปลอบใจเราทุกครั้งที่เราร้องไห้ จับมือ กอดเราตลอด แม้จะไม่มีคำพูดใดๆ จากปากเค้าเราก็สัมผัสได้ถึงความรักความห่วงใยที่เค้ามีต่อเรานะคะ (ร้องไห้แล้วเนี่ยะ) อีกความเห็นคือสมมติว่าถ้าสามีเราคิดแบบคุณ จขกท. ที่ว่าเรามีลูกให้เค้าไม่ได้แล้วอยากจะมีคนใหม่เพื่อให้เค้าสามารถมีลูกได้ เราคงจะเสียใจที่สุดในชีวิตที่เกิดมาเลยนะคะ ไม่ได้เพราะเรามีลูกให้เค้าไม่ได้ แต่เราเสียใจที่คนที่เรารัก ตัดสินใจร่วมหอลงโลงด้วย หวังจะอยู่กันไปจนแก่เฒ่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จะมาขอจากไปเพราะเราจะมีลูกให้เค้าไม่ได้นี่แหละ... เราเคยบอกสามีเราไปว่าถ้ายูอยากมีลูกก็ให้เลิกกับเรานะ แล้วแต่งงานใหม่ สามีโกรธเรามากบอกว่าถึงจะไม่มีลูกเราก็มีกันและกัน ห้ามพูดเรื่องนี้อีก เพราเค้ารักที่ตัวเราไม่ใช่รักเพราะต้องการจะให้มีลูกให้เค้าที่ไหน แม้สามีเราจะมีข้อบกพร่องหลายๆ อย่างคล้ายๆ กับสามีของคุณ จขกท. หลายๆ ข้อ แม้เราจะเบื่อเค้าบ้างในบางอย่าง บางเวลา... บางครั้งก็มีงอนไม่ชอบใจในสิ่งที่เค้าเป็นบ้าง...ซึ่งเป็นปกติธรรมดาของทุกชีวิตคู่อยู่แล้ว... แต่เราก็ไม่เคยคิดเอาเก็บมาใส่ใจสะสมเอาไว้ งอนแล้วก็หายไปเป็นคราวๆ คิดถึงแต่ความดีของเค้านำหน้ามาก่อนเลยค่ะ มีอะไรก็พูดคุยกันอย่างเปิดอก ไม่เคยมีความลับต่อกัน คำสัญญาตอนแต่งงานว่ายังไง เราก็เป็นและทำอย่างนั้นไม่บิดเบือน รักก็บอกรัก ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ อะไรไม่ถูกใจก็บอกกันและกันจะได้ช่วยเหลือปรับปรุงนะคะ อยากให้คุณ จขกท. เปิดใจกับสามี คุยกันบอกกันไปเลยว่ากำลังคิดอะไรอยู่ อย่าได้เก็บเอาไว้ เป็นสามีภรรยากันต้องคุยกันได้ทุกเรื่อง อย่าได้เก็บคิดไปคนเดียว มันเครียดสะสมและจะระเบิดแบบไม่ทันยั้งคิดซักวันนึง ทำอะไรลงไปตามอารมณ์ หันไปมองแล้วจะเสียใจทีหลังเอานะคะ อ่านเรื่องธรรมะเรื่องปล่อยวางบ้างจะช่วยให้ใจสงบลง ทั้งเรื่องสามีและเรื่องอยากมีลูก เรายังทำได้เลยค่ะ ปล่อยวางเรื่องความอยากได้อยากมี แล้วมีความสุขกับสิ่งที่เรามีอยู่ ณ ปัจจุบัน ถ้าทำได้ตรงนี้จะมีความสุขขึ้นมาในชีวิตอย่างแปลกประหลาดเลยค่ะ ยังไงเราขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คิดเห็นยังไงอย่าลืมมาเล่าความคืบหน้าบ้างเผื่อจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้นมาได้ ไม่ว่าจะเลือกทำหรือคิดอะไรยังไงก็ขอให้โชคดีในทุกๆ เรื่องเลยค่ะ เทคแคร์นะคะ :) จากคุณ : ToY (tiny) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 05:25:18

ความคิดเห็นที่ 98 เออเท่าที่อ่านมา เราว่าปัญหามันจิ๊บๆ มากเลยค่ะ ยิ่งเรื่องซ่อมของนี่ เราว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะมาทะเลาะกันให้เสียสุขภาพจิตเลยค่ะ   ส่วนเรื่องงานถ้าหน้าที่การงานเขาไปได้ดีและเขาชอบในสิ่งนั้น เราว่าคุณก็ควรยอมรับเค้านะคะ ยิ่งเค้าจบมหาลัยดี เรียนในสิ่งที่ชอบ  แสดงว่าสิ่งที่เขาทำ มันได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขามานาน ก่อนที่คุณจะเข้ามาซะอีก เรื่องเลือ่นตำแหน่งหน้าที่การงาน คุณคงต้องตามใจเขาอีก เพราะเขาคือคนที่ทำงาน ไม่ใช่คุณนะคะ เรื่องลูกอันนี้คงไม่ขอออกความเห็นเพราะเราเป็นสาวโสด จะให้มาเห็นคุณค่าของสิ่งนี้คงเป็นไปไม่ได้ เรื่องหน้าตา บุคลิก อยู่กันมาสิบปี  ถ้าคุณไม่ชอบตั้งแต่แรก ก็ไม่ควรแต่งงานกับเขา เราเองถ้าไม่ชอบหน้าตาของเขาแล้ว อย่าว่าจะยอมแต่งงานด้วยเลย เดทแรกก็อย่าหวังว่าจะมีค่ะ นี่คุณรอตั้ง 10 ปี เพิ่งมาบอก ณ ตอนนี้ก็ต้องเปลี่ยนที่ใจคุณเองก่อนค่ะ เลิกคาดหวังให้คนอื่นเป็นในสิ่งที่เราอยากให้เป็น เวลาออกปากขอให้สามีช่วย แต่เขาไม่ช่วย คุณลองเงียบๆ แล้วก็หาทางแก้ไขด้วยตนเองไปก่อน ถ้าให้เราเดา ( ซึ่งไม่รู้จะถูกรึเปล่า ) ข้อแรกที่สามีคุณเป็นแบบนี้คือ การมีหน้าที่การงานดี มีเงินเดือนสูง เลยถนัดการใช้เงินมากกว่าซ่อมเอง ถ้าคุณมีสามีจนๆ คุณอาจได้คนอีกแบบ อีกข้อคือ เค้าคงคิดว่า เค้าเป็นคนทำงานนอกบ้าน รับผิดชอบในการหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวอยู่แล้ว  ดังนั้นภรรยาต้องมีหน้าที่ดูแลบ้าน ซึ่งก็ต้องรวมถึงเรื่องเครื่องใช้ผุพังทั้งหลายตามระเบียบ เรื่องหน้าตา แก่ไปก็เหมือนกันหมดค่ะ เราเห็นฝรั่งแก่ๆอยู่ทุกวันจนกามตายด้านไปหมดแล้วค่ะ "คนอื่นด่าเรา เค้าไม่ผิด แต่ผิดที่เราคุมความโกรธข้างในไม่ได้ เราวิจารณ์คนอื่น เขาไม่ผิดที่ไม่ได้เป็นไปตามที่เราต้องการ แต่ผิดที่เรา คุมอคติภายในใจไม่ได้ ลูกน้องทำงานพลาด ลูกน้องไม่ผิด แต่ผิดที่เราใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ไม่ได้" ให้คุณลองคิดแบบนี้ให้ได้ก่อน ถ้าไม่เวิร์ก ก็เลิกเถอะค่ะ จากคุณ : . (Friday13th) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 20:29:22

ความคิดเห็นที่ 99 คุณ จขกท กรุณาช่วยกลับมาขยายความต่อเร็วนะคะ เรื่องหน้าตา บุคลิกของสามีคุณ เพราะคุณบอกเองนะคะว่าจะเปิดใจให้เกลี้ยง เราอยากรู้ว่าเค้าแย่ขนาดที่คุณอยากเลิกนี่ มันจะแย่ขนาดไหน เล่นหลบฉากหายตัวไปแบบนี้ไม่งาม..นะเออ วัยรุ่น(ตอนปลาย)เซ็งจ้า.. จากคุณ : คนไกลบ้าน (mayuri) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 21:37:34

ความคิดเห็นที่ 100 ตามติดอย่างใกล้ชิด ระหว่างรอคุณศูนย์กลับมาแถลงไข ขอให้กำลังใจ คห. ๙๑ คุณ ketsara9999@hotmail.com (ketsara) สามีแบบนี้เลิกเถอะค่ะ ใจร้ายเห็นแก่ตัวจริงๆ คนอะไร จากคุณ : ##TUKTA## เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 53 03:00:58

ความคิดเห็นที่ 101 อาจจะจริงที่ทุกคนในนี้ไม่ได้ยืนอยู่ที่จุดเดียวกับคุณ ปัญหาที่ดูเหมือนใหญ่สำหรับคุณ ก็เลยดูเหมือนเล็ก แต่มันก็เป็นการเปิดมุมมองของคุณ ให้มองสามีของคุณในอีกมุมหนึ่ง เรื่องงาน หากเค้ายังสามารถ ซื้อนั่นซื้อนี่ให้คุณได้ ไม่ให้คุณลำบาก แถมยังซื้อบ้านซื้อรถได้อีก เราก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นปัญหาอะไร เค้าอาจจะอยากมีเวลาอยู่กับคุณ และถึงเค้าจะกลัวการเสี่ยงก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน ไม่อย่างนั้นทุกคนคงจะเป็นเจ้าของกิจการไปแล้ว เรื่องซ่อมบ้าน คุณคะผู้ชายไม่จำเป็นต้องซ่อมนั่นซ่อมนี่ได้ทุกคน ผู้หญิงไม่สามารถเป็นแม่ศรีเรือนได้ทุกคน อย่างเราทำกับข้าวไม่เก่ง ขนาดไปเรียนมาแล้วก็ทำได้แบบกินได้คนเดียว คนเราไม่สามารถทำได้ทุกอย่างหรอกค่ะ เรื่องเงิน เค้าก็ออกมากกว่าคุณ เวลาคุณมีปัญหาก็ช่วย แล้วตกลงปัญหาอยู่ตรงไหน เรื่องลูก คุณจะโทษว่าเป็นความผิดของเค้าก็ไม่ถูกนะ เค้าไม่ได้ทำหมันเองสักหน่อย หากรักกันจริงๆแล้ว เรื่องแค่นี้น่าจะหาทางออกได้ หาหมอ หรือหาเด็กมาเลี้ยง หรือเลี้ยงหมาก็น่าจะเป็นทางออกได้ อาจทดแทนกันไม่ได้แต่ทำยังไงได้ นิสัย นิสัยเฉิ่มๆนี่เพิ่งเป็นตอนหลังแต่งงานหรือคะ หรือว่าเป็นนานแล้ว แล้วทำไมเพิ่งรับไม่ได้ตอนนี้ ขอรวบเรื่องหน้าตา และบุคลิคที่คุณจะพูดถึงด้วย มันธรรมชาติให้มา หากจะเปลี่ยนกันจริงๆก็คงยาก แล้วทำไมเค้าจะต้องมาเปลี่ยนตอนนี้ด้วย เพราะคุณไม่ชอบใจ แค่นั้นเหรอ ความรัก เรื่องใหญ่สุด ดูเหมือนฝ่ายคุณจะหมดรักไปแล้ว ทำให้คุณมองไปที่เค้าก็เห็นแต่ข้อเสีย อะไรก็ไม่ดี ลองปรึกษา marriage counselor ดูเผื่อจะหาทางออกร่วมกับแฟนได้ หากยังรักกันอยู่้ หากแรงไปก็ขอโทษด้วยนะคะ เพียงแต่ไม่อยากให้คุณเสียคนดีๆไป แต่ที่สุดแล้วหากหมดรักกันแล้วก็คงไม่มีอะไรจะช่วยได้ จากคุณ : TimePassBy เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 53 13:55:26

ความคิดเห็นที่ 102 การมีกิจการของตัวเองนั้นฟังดูดี แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะบริหาร ที่พูดได้เพราะสามีของดิฉันก็เคยมีบริษัทของตัวเอง ช่วงน้ันทำงานทุกวัน ทุกวันจริงๆ และทำมากกว่าวันละ 16 ชั่วโมง แถมเอามาทำที่บ้านด้วย ทำแบบนี้มาตลอด 14 ปี ดิฉันไม่เคยบ่น เพราะรู้ว่าเค้าทำเพื่ออนาคตของเรา ได้แต่คอยให้กำลังใจและดูแลเค้า เพื่อให้เค้าไม่ต้องคอยพะวง ทั้งๆที่บ่อยครั้งมากที่ดิฉันเหงา และเบื่อ แต่ก็หาทางออกโดยหาอย่างอื่นทำค่ะ ดิฉันอยากให้เค้าวางมือจากบริษัทมากเพราะมันหนักเกินในสายตาของดิฉัน และในวันนี้ความฝันของดิฉันก็เป็นจริง เมื่อบริษัทของเราถูก take over โดยบริษัทยักษ์ใหญ่ ดิฉันดีใจมาก เพราะภาระของเค้าถูกแบ่งปันไปแล้ว ถึงแม้ว่าตามสัญญาเค้าต้องอยู่ทำงานในตำแหน่งผู้บริหารให้เค้าต่อไปอีกอย่างน้อย 5 ปี นั่นหมายความว่าแผนที่เราจะเกษียณในอีก 5 ปีข้างหน้านี้ใกล้เป็นจริงแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเค้ากลับต้องบินบ่อยมากขึ้น อาทิตย์เว้นอาทิตย์ เหนื่อยเหมือนกัน แต่อย่างน้อยไม่นานก็จะมีคนมาทำแทนได้ รอฝึกคนทำแทนก่อน เราอยู่เมืองไทยค่ะ แต่สามีเป็นชาวต่างประเทศที่เคยมีบริษัทของตัวเอง เราแต่งงานมาเกือบ 10 ปีแล้ว พยายามมีลูกมาตั้งแต่ ปีที่2 แต่ไม่สำเร็จ ดิฉันร้องไห้จนไม่รู้จะร้องยังไงแล้ว แต่ดูเหมือนเราทั้งคู่คงไม่มีบุญ หรือไม่งั้นก็คงไม่มีกรรมต่อเด็กมังคะ ...... :) ทุกวันนี้ดิฉันก็นั่งนับวันที่เราสองตา ยาย จะได้ไปเที่ยวในทุกที่ๆเราต้องการ ขณะเดียวกันถึงเราจะไม่มีลูกแต่เราก็มี แมวๆ 16 ชีวิต หมาๆ 2 ตัว อยู่ด้วย ลองหามาเลี้ยงดูซิคะ พวกเค้าน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีเหงาแน่ๆ รับรองค่ะ การอยู่ด้วยกันนานๆไป ความรักมันจืดจางได้ แต่อย่าให้ความห่วงหา อาทร หวังดีต่อกัน อยากเห็นเค้ามีความสุข ต้องจางหายไปเลยนะคะ ไม่มีใครที่จะสมบูรณแบบไปหมดทุกอย่างแน่นอน แต่นั่นก็ทำให้ชีวิตเรามีคุณค่าซึ่งกันและกัน เติมเต็มกันได้ ดิฉันคิดว่านี่เป็นสิ่งสำคัญมากในการใช้ชีวิตร่วมกัน ใช่ไหมคะ ..... ก่อนแต่งดิฉันเป็นพยาบาลมาเกือบ 10 ปี หลังแต่งงานดิฉันก็ดูแลบ้านซะเป็นส่วนใหญ่ เข้าบริษัทบ้างอาทิตย์ละ 2 วันๆละ 3 ชม. ใหม่ๆเคยบอกเค้าว่าอยากกลับไปทำงานเต็มตัว แต่เค้าขอไว้ เพราะเวลาจะเจอกันมันจะหายากมาก ก็เลยเป็นแบบนี้มาตลอด ต้องมีใครคนหนึ่งที่ต้องเสียสละบางอย่าง เพื่อที่จะคอยดูแลซึ่งกันและกัน หวังว่าคุณคงหาทางออกที่ดีต่อคุณทั้งคู่ได้ แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 53 20:25:49 จากคุณ : Mae ja (Mae ja) เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 53 20:23:52

ความคิดเห็นที่ 103 มารอดูหน้าตา  บุคลิก  ของสามีคุณค่ะ ที่อ่านมาทั้งหมด เขาดูเป็นยอดสามีที่หญิงฝันถึงเลยนะนั่น จากคุณ : Dokkaewguitar เขียนเมื่อ : วันต่อต้านยาเสพติดโลก 53 14:39:37

ความคิดเห็นที่ 104 ใจเย็นๆ นะคะ เรื่องลูก ทำไม่ไม่ลองเอาน้ำเชื้อของสามีมาฉีดใตวของคุณล่ะคะ  วิทยาการทางการแพทย์สมัยนี้ก้าวหน้า น่าจะทำได้ คิดว่า ถ้ามีลุกคุรและสามีน่าจะมีความสุขมากขึ้น  ปัยหาอื่นๆ อยากให้คุณลองเปิดใจคุยกัน ลองเปลี่ยนบรรยากาสไปฮอลิเดย์ด้วยกัน ทำกิจกรรมร่วมกันบ่อยๆ อาจจะช่วยได้  ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Paulaa เขียนเมื่อ : วันต่อต้านยาเสพติดโลก 53 23:35:46

ความคิดเห็นที่ 105   จขกท หายไปเลย ยังโอเคอยู่ไหม จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 12:43:57 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835