เส้นทางชีวิต
|
|
เมื่อชีวิตมันมีลงก็ต้องมีขึ้น...คำพูดที่ท่องใว้ในใจยามท้อเหมือนเช่นทุกวันนี้
การดิ้นรนยังคงต้องมีต่อไปตราบใดที่ลมหายใจยังไม่สิ้น
เวทนาก็แต่ลูกที่ต้องมาลำบากไปกับเรา
ตอนจะย้ายบ้านบอกว่าจะให้เขานั่งเครื่องบินไปก่อนจะใด้ไม่ลำบากนั่งรถขนของข้ามวันข้ามคืนกับแม่
แต่เขาบอกไม่ไปจะไปกับแม่กี่วันก็ต้องไปด้วยกัน แม่บอกมันลำบากเขาบอกลำบากก็ลำบากด้วยกัน
และยืนยันยังไงๆก็ต้องไปด้วยกันกับแม่....สิ่งเดียวที่เป็นเหมือนสิ่งค้ำไม่ให้แม่ล้ม
ลูก
..สิ่งที่ทำให้แม่มีแรงที่จะตื่นขึ้นสู้ชีวืตแต่ละวัน
มือน้อยๆที่ปาดน้ำตาให้แม่ยามแม่ร้องไห้ "It'll be Okay"คำพูดที่แม่ควรเป็นคนพูด
เงินสดหลักพันก้อนสุดท้ายที่เพิ่งให้ทางบ้านส่งมาให้ไม่รู้จะต่อชีวิตใด้ไปอีกนานแค่ใหน
ไม่อยากหยิบยืมใครมีคนเสนอจะช่วยเปล่าแต่บอกตัวเองตลอดไม่มีใครให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
ทำไมไม่หาสามีช่วย?...คำถามที่คนใกล้และไกลตัวพากันถามมาตลอด
ความรักบังคับกันไม่ใด้เมื่อใจใด้ให้ใว้กับใครสักคนแล้วจะเหลืออะไรใว้ไปรักใครใด้อีก?
ไม่เอาตัวแลกเงิน ไม่เคยทำและไม่เคยคิดจะทำ ไม่ใช่หยิ่งหรือบ้าศักดิ์ศรีอะไรแต่มันไม่ใช่ตัวเรา..แค่นั้นเอง
ทำทุกอย่างใด้เพื่อลูก....ยกเว้นใว้ก็สิ่งนั้นสิ่งหนึ่ง
ยอมสู้ เคยสู้มาและจะทำต่อไปเพื่อปากท้องของตัวเองและลูก
ซ่อนน้ำตาไม่ให้ลูกเห็นแต่สัญชาตญาณและความผูกพันธ์ทำให้ยากที่จะปิดเขาใด้
ทุกครั้งที่ลูกร่ำร้องจะหางานทำมันเหมือนโลกหนักๆทั้งใบหล่นทับหัวให้มึนคงทำอะไรไม่ถูก
ลูกเอ๋ย เจ้ายังเด็กเกินไปที่จะต้องไปสู่โลกแห่งการทำงานเพื่อยังชีพ
ตราบใด้ที่ลมหายใจแม่ไม่สิ้นแม่คงทนเห็นเด็กอายุเท่าลูกทำงานโดยไม่รู้สึกผิดไม่ใด้
แขนแม่ยังดีขาแม่ยังไม่ขาดแม่ทนเห็นลูกเป็นแบบนั้นไม่ใด้
| จากคุณ |
:
เส้นทางชีวิต
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ส.ค. 53 06:12:51
A:87.106.252.91 X: TicketID:281074
|
|
|
| 
