เป็นทุกข์มากๆกับการอยู่ที่อเมริกา
|
|
ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่อยากจะมาขอระบายเท่านั้นเพิ่งจะมาเล่นที่นี่ครั้งแรก
คือตอนนี้ผมอยู่อเมริกามาได้เกือบปีแล้วครับ แต่ปัจจุบันชีวิตเป็นทุกข์มากเพราะเงินก็แทบจะไม่เหลือใช้แล้ว เพิ่งออกจากงานที่ร้านเก่าไปเพราะเจ้าของค้างค่าแรงเราไม่ยอมจ่าย เป็นจำนวนหลายพันเหรียญ (แต่ก็ให้มาแล้วส่วนนึงและบอกว่าจะทยอยให้ทีหลัง) พออกมาก็มาฝึกงานที่ร้านของคนที่รู้จัก ฝึกไปเฉยๆตังค์ก็ไม่ได้ เพราะร้านเค้าคนเต็มตอนนี้เกือบสองเดือนแล้วไม่รู้จะฝึกไปทำไม คืองานใหม่ก็หาไม่ได้
เลยลองกลับไปของานร้านเก่าทำทั้งๆที่รู้ว่าอาจจะโดนเบี้ยว จ่ายเงินช้า แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีงานทำเแต่ร้านเก่าคนก็เต็ม เพราะมีคนมาแทนตำแหน่งเราแล้ว บอกให้รอไปก่อน ยังไม่รู้...............
อยากกลับบ้านใจจะขาดแต่กลับไปก็ไม่รู้จะทำอะไรเพราะตอนมาอเมริกาก็ยังเรียนไม่จบ มีแค่วุฒิ ม.6 แล้วก่อนมาเราบอกที่บ้านแล้วว่าจะซัพพอร์ตตัวเองให้ได้ ไม่อยากไปขอเงินเพิ่มอีกเพราะเราขอมามากแล้ว ตอนนี้จะให้กลับไปขอเหมือนกลืนน้ำลายตัวเอง ใจจริงมีเป้าหมายว่า
อยากจะมาเก็บตังค์เรียนเองที่นี่ พอมีวุฒิแล้วก็จะกลับบ้าน แต่พอมาถึงแล้วอะไรๆมันไม่ง่ายเลย
ค่าเรียนจริงๆแพงมาก ที่ที่ถูกที่สุดก็ยังแพงอยู่ดีสำหรับเรา เลยเปลี่ยนแผนคือพอมีเงินเก็บซักก้อน
ก็จะกลับมาเรียนที่บ้านเรา เป็นโรงเรียนเฉพาะเพราะดูไว้แล้ว ญาติทางบ้านส่วนนึงก็ค้านไว้อีกว่าไปนู่นแล้ว ทำไมจะต้องกลับมาเรียนที่บ้านเรา เพื่ออะไร ไม่มีใครรู้หรอกครับว่าค่าเรียนจริงๆที่อเมริกามันแพงหูฉี่ทำงานไปเก็บตังค์ไปเรียนก็ยังไม่พอแน่ๆ แล้วปัจจุบันสภาพผมอย่างงี้แค่เงินซื้อของใช้จิปาถะก็ยังไม่ค่อยจะมีเลย
แล้วด้วยนิสัยส่วนตัวที่ผมเป็นคนคิดมากชอบคิดเล็กคิดน้อยด้วย ตอนอยู่ที่เมืองไทยก็ค่อนข้างสบายไม่เคยเจออะไรอย่างงี้เลย พอเจอขึ้นมาเลยเครียดมากๆ
ตอนนี้ผมคิดกับตัวเองไว้สามทางไม่รู้จะเอายังไงดี
1.ทนอยู่ไปเรื่อยๆถ้าในอนาคตอะไรๆมันดีขึ้นมีงานที่แน่นอนแล้ว เก็บตังค์ได้ก้อนนึงก็จะกลับ
มาเรียนที่ประเทศไทย โรงเรียนที่ผมเล็งไว้เป็นโรงเรียนสอนทางด้านสาขาที่ผมชอบเฉพาะ มีหลายสาขาทั่วโลก และมีสาขาอยู่ในประเทศไทย ไม่ไช่ปริญาตรีแต่เป็นอนุปริญา เรียนปีนึงจบ
ถามไว้แล้วค่าเรียนประมาณ สองแสนกว่าบาท
2.อยู่อย่างงี้ไปเรื่อยๆถ้ามีโอกาสก็เก็บตังค์เรียนที่อเมริกาไปเลย ไม่รู้จะเป็นไปได้หรือเปล่า
หรืออาจจะต้องใช้เวลาหลายๆปี คือปัจจุบันผมอายุ 25 แล้วผมคำนวนไว้ว่าถ้าเรียนจบกลับไปเริ่มงานที่บ้านเราถ้าอายุมันมากไปน่าจะเป็นปัญหาเหมือนกัน กว่าจะเก็บตังคืครบ กว่าจะเรียนจบ กว่าจะกับบ้านเราไปหางาน อายุไม่ปาไปสามสิบกว่าๆแล้วเหรอ
3.ถ้าไม่ไหวก็กลับบ้าน กลับไปก็ให้เหตุผลกับครอบครัวเราไปว่าทำไมเราถึงต้องกลับ กลับไปแล้วค่อยว่ากันว่าจะทำอะไร แต่คงไม่มีปัญญาไปขอเงินทางบ้านไปเรียนที่สถาบันในข้อที่ 1 แล้ว
เพราะต้องเป้าหมายกัยตัวเองว่าอยากจะเก็บเงินเรียนเองเท่านั้น เพราะค่าเรียนมันก็เงินแสน
และทางครอบครัวก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรแค่พอมีพอกินเท่านั้น
ตอนนี้ผมไม่รู้ สับสนไปหมด คิดอะไรไม่ออก อยากจะขอพักสมองซักหน่อยนึง อยากจะคิดในแง่ดีว่าเราก็ยังพอจะมีที่นอนอยู่ พอที่จะหาข้าวกินได้ มีคนที่คอยจะช่วยเหลือเราได้นิดนึง แต่ถ้ากลับบ้านจริงๆคนรอบข้างก็ต้องว่า เราไม่สู้งาน ไม่มีความอดทน อยู่ไม่ได้ ก็อยากจะสู้งานอยากจะทำงานอยู่หรอกครับแต่มันไม่มีงานให้ทำ ไม่มีงานให้สู้เนี่ยล่ะสิ ขนาดงานหลักๆที่คนไทยทำกันอย่างงานร้านอาหาร ก็ไม่มีงานอะไรให้เราทำเลย ช่วงนี้งานหายากมากกก ไม่มีเลย
วันนี้ที่มาตั้งกระทู้คือผมหยุด ขอพักเรื่อยๆเฉื่อยๆซักวันนึง ส่วนพรุ่งนี้ก็ต้องไปฝึกงานต่อ คิดในแง่ดีก็ยังดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ ไม่มีอะไรทำ และมีข้าวกินฟรีด้วย
แหะๆขอโทษด้วยครับที่อาจจะยาวไปหน่อยผมขอมาระบายแค่นี้แหละครับ ผมว่ามีบอร์ดอย่างงี้ก็ดี
เพราะเป็นที่พึ่งทางใจสำหรับคนที่อาจจะมีปัญหา ไม่ต้องการอะไรมากแค่ขอพูดหรือเขียนระบายให้ฟังก็ยังดี จะติชมหรืออะไรไม่ว่ากันครับ
ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆทุกๆคนที่ยอมทนอ่านจนจบนะครับ
ปล.ปัจจุบันผมอยู่ฟลอริด้าครับ ย้ายมาจากชิคาโกได้หกเดือนแล้ว ไม่รู้คิดผิดหรือคิดถูก อิอิ
| จากคุณ |
:
club house
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ก.ย. 53 01:20:07
A:67.34.105.44 X: TicketID:285556
|
|
|
| 
