PANTIP.COM : H9660412 อะไรดีๆ สำหรับชาวไกลบ้าน ถ้าท้อใจ หมดกำลังใจแล้ว ดูคนๆนี้ครับ [ชีวิตในต่างแดน]

ความคิดเห็นที่ 5

คนเดียวกับในเวปของคุณดอสขออนุญาตคุณดอส นำบางตอนมาเผยแพร่ที่นี่นะครับเพราะเห็นว่าน่าจะทำให้หลายคนที่กำลังท้อแท้มีกำลังใจอึดขึ้นสู้ชีวิตนะครับ..แต่ในเวปผ่านมา5-6ได้หละครับ(ไม่แน่ใจ)...ใครอยากอ่านเต็มๆตามไปที่http://dosday.com/diary/chapter.php?chapter=8
--------------------------------------------------------------------------

กำลังจะเริ่มถ่ายรูป ปรากฏว่า ก็เจออะไรที่ทำให้ผมอึ้งมาก เพราะผมเห็นคนพิการคนนึงอะสิครับ ฟังดูก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกใช่ปะครับ แต่ผมเห็นแล้ว อายมาก ไม่อยากเชื่อเลยว่า เค้าไม่มีแขน ไม่มีขาสักข้าง แต่ดูเค้ามีชีวิตชีวา มีความหวังในชีวิต ผมว่ามากกว่าผมด้วยซ้ำไปมั้ง ผมเองตอนนี้ เหมือนคนไม่มีเป้าหมายในชีวิต ยังไงพิกล

ตอนแรก ผมเห็นเค้าขับรถเข็นของเค้ามา ผมไม่ได้ดูดีๆ ก็นึกว่า เป็นคนขาพิการธรรมดา แต่พอดูดีๆ ว้ากกกกกกกกก เค้าเหมือนเอาเอวเดินเลยอะ ดูที่รูปก็แล้วกัน จะรู้ว่า เค้าไม่มีอะไรเลยจริงๆนะ

แต่แหม ก็มีเพื่อนที่ดูรูปแล้วถามมาอะนะว่า เค้าไม่มีขาเลยแบบนี้ เวลาเค้าเดิน ไอ้นั่นเค้าจะไม่โดนทับเหรอ? ผมก็นะ ไม่รู้จะตอบว่ายังไง ก็เลยตอบว่า "ไม่รู้สิ ไม่ได้ขอจับดูว่ามันถูกทับหรือเปล่า" เอ๊อออออ คนเรา ถามไรไม่ถาม (แต่อันที่จริง ผมก็อยากรู้เหมือนกันนะนั่นน่ะ ว่าแต่เขา 555)

ทีนี้ ด้วยความที่ผมก็มีเพื่อนเป็นคนพิการ แต่รายนั้น เค้าประสบอุบัติเหตุ แล้วเสียขาไปข้างนึง จากคนที่เคยมี แล้วไม่มี ก็เลยรับไม่ได้ แฟนก็ทิ้ง คิดฆ่าตัวตาย คิดสั้น คิดมาก คิดมาย ฯลฯ ชีวิตนี้เหมือนหมดแล้วทุกสิ่ง อะไรประมาณนั้นเลย ผมก็อยากจะถ่ายรูปเค้าไปให้เพื่อนดู

แต่อยู่ดีๆจะไปขอถ่าย ก็กลัวเค้าจะโกรธ เพราะปกติ คนพิการ มักจะไม่ชอบใครมาถ่ายรูปตัวเอง ก็เลยตัดใจ เดินผ่าน แล้วก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง แล้วปรากฎว่า เค้ายิ้มให้หงะ เลยสองจิตสองใจ ว่าจะขอถ่ายดีไหม แต่ก็ยังไม่กล้า เลยหันไปถ่ายรูป รถบัส ของ Griffith แก้เขินแทน ไป 1 รูป ก่อน (ไม่รู้ถ่ายมาทำด๊อยอะไรเหมือนกัน) แล้วค่อยฮึด ไปขอเค้าถ่ายรูป ก็บอกเหตุผลเรื่องเพื่อนอย่างที่เล่าไปตะกี้

แบบว่าผิดคาดมากครับ นอกจากเค้าไม่อายแล้ว เค้ายังยินดีอย่างแรง ที่จะให้ถ่าย และเอาเรื่องของเค้า ไปเล่าให้เพื่อนฟัง นอกจากนั้น เค้ายังเป็น ผู้กำกับการถ่ายภาพ ว่า ให้ถ่ายแบบนั้นแบบนี้ แล้วก็เรียกผู้หญิงคนนึงที่นั่งแถวนั้น มาให้ช่วยถ่ายรูปผมคู่กับเค้าด้วย ผมนี่เหวอไปเลย

เค้าบอกว่าถึงเค้าจะพิการ แต่ว่า "Attitude is altitude" เค้าก็ยังสามารถเขียนตัวหนังสือได้บ้าง ถึงแม้จะไม่ดีอย่างที่คนอื่นทำได้ แต่อย่างน้อยก็แจกเบอร์โทร อีเมล์ และเว็บไซต์ได้ จากในรูปคงจะเห็นนะครับว่า เค้าเขียนยังไง อ้อผมลืมเล่าไป เค้าบอกว่าเค้าเรียนเกี่ยวกับ คอมพิวเตอร์อะไรสักอย่างนี่แหละ ที่ Griffith Logan Campus

ทุกวันนี้เค้าใช้ อินเตอร์เน็ต เพื่อหาเงินจากตลาดหลักทรัพย์ วันนึงๆ มีรายได้เยอะเลย โอ๊ย ผมฟังแล้ว อยากเอาหัวโขกขี้ไก่ตาย ให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ ดูซิ มีแขนขาครบถ้วน จบคอมพิวเตอร์มา ใช้อินเตอร์เน็ต มีสิ่งพื้นฐานของชีวิต ทุกอย่างแทบจะเพรียบพร้อม แต่ต้องมาเป็นเด็กล้างจาน ทำงานแทบตาย รายได้วันละ $50 เหอๆๆๆ จะบ้าตาย

แต่ให้ตายเหอะครับ ตัวเค้าแค่นั้น ผมว่า เหมือนตุ๊กตากระบอก อะไรประมาณนั้นเลย ก็ยังคิดอยู่ว่า ถ้าเกิดว่า อยู่ดีๆ มีใครมาอุ้มเค้าไปเนี่ย นอกจากร้องแล้ว เค้าจะทำอะไรได้อีก

หลังจากนั้นสักพัก เค้าก็บอกว่า พี่ชายเค้ามารับแล้ว ต้องกลับแล้ว ยังไงก็อย่าลืมอีเมล์ไปคุยกับเค้า แล้วก็อย่าลืมบอกเพื่อนผมว่า ให้ติดต่อกับเค้า เค้าอยากจะให้กำลังใจ ว่าแล้วเค้าก็ซิ่งรถเข็นของเค้า ไปขึ้นท้ายรถตู้ของพี่ชายเค้าที่ขับมารับ (ซิ่งจริงๆนะ ยิ่งกว่าซาเล้งบ้านเราอีก เชื่อเค้าเลยจริงๆ)

อ้อ พูดมาจนจะจบ ลืมบอกชื่อเค้าไปซะได้ เค้าชื่อว่า Nick ครับ เพื่อนๆที่อยากจะพูดคุยกับเค้าก็ติดต่อเค้าได้นะครับ

attitude_is_altitude@yahoo.com
http://www.geocities.com/attitude_is_altitude/
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 53 16:08:59
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 53 13:24:57

จากคุณ : jayaus

เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 13:20:41