ความคิดเห็นที่ 1 เมกาไง จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 09:50:21

ความคิดเห็นที่ 2 อเมริกาอีกคนค่ะ     นอกจากไม่มีเงินเก็บแล้วยังเป็นหนี้หัวโตด้วย   เป็นหนี้ทั้งชาติเลยค่ะ  ตั้งแต่รัฐบาล จนถึงลูกเล็กเด็กแดง แค่เมืองจีนนี่ก็เป็นหนี้เขาตั้งไม่รู้กี่พันล้าน  ตายแล้วเกิดใหม่อีกกี่ชาติก็ใช้หนี้ไม่หมด จากคุณ : ป้าค่ะ (ป้านี่เอง) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 10:09:29

ความคิดเห็นที่ 3   เมื่อสัปดาห์ที่แล้วลูกเล่าให้ฟังว่าเพื่อนที่ทำงานหลายคนมีรายได้ในอเมริกาเดือนละกว่าหมื่นเหรียญเล็กน้อย ไม่มีเงินเก็บครับ จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 10:25:30 A:71.114.75.107 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 4 อ้าว รายได้ขั้นต่ำ ผมก็ว่าเยอะ นึกว่าจะมีเงินเก็บซะอีก จากคุณ : ตาแป๊ะหวานเย็น เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 12:52:21

ความคิดเห็นที่ 5 รายได้ขั้นต่ำเขามาก แต่ค่าใช้จ่ายขั้นสูงของเขาก็พลอยเยอะไปด้วยไงครับ อย่างที่อังกฤษ ถ้าใครมีเงินฝากแบงค์ได้ นี่ถือว่ามั่นคงทางการเงินระดับหนึ่งแ้ล้ว จากคุณ : พัฒน์ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 14:10:50

ความคิดเห็นที่ 6   คุณ : พัฒน์ แต่ผมคิดว่าถ้าเงินเท่ากัน อยู่ที่เดียวกันคนทางนั้นจะสามารถเก็บได้มากกว่า อีกอย่างหนึ่งคนอังกฤษชอบอนุรักษ์ของทุกอย่างมากกว่าคนอเมริกัน จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 15:12:36 A:71.114.75.107 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 7 คนยุโรปผมไม่ค่อยเห็นใครเก็บเงินกันนะ ใช้หมด เพราะว่าเค้าจะไม่ต้องกังวลเรื่องของอนาคตมาก เนื่องจากสวัสดิการรัฐ คิดง่ายๆ ว่าการจ่ายภาษีมหาโหดก็คือการถูกบังคับให้เก็บเงินนั่นเอง จากคุณ : Roby เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 17:22:51

ความคิดเห็นที่ 8 มีประเทศไหนมี อัตราส่วนเงินเก็บจากรายได้ต่อเดือนน้อยเหมือนเมืองไทยไหมครับ ^ ^ ^ ประเทศกำลังพัฒนาทั่วไปครับ แต่ประเทศพัฒนาแล้วจำนวนมากก็ไม่แพ้กัน ตามความเห็นบนๆ จากคุณ : เจ้าแตงกวาดอง เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 17:53:36

ความคิดเห็นที่ 9   ท่าจะจริงอย่างที่หลายความเห็นว่า น้องเล่าให้ฟังว่าญาติเพื่อนไปอยู่เมกาสามสิบปี กลับเมืองไทย มีเงินกลับมาแค่ไม่กี่หมื่นบาท จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 17:54:26 A:220.237.168.100 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 10   มายืนยันตาม คห.7 ค่ะ  สามีดิฉันบอกว่า เพราะค่าเงินมันไม่คงที่ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เงินสกุลยูโรจะเป็นแค่เศษกระดาษ  ภาษีมหาโหดที่รัฐหักคอเก็บไป จะเป็นเงินที่เลี้ยงพวกเขาได้เพียงพอตอนแก่ค่ะ จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 19:48:28

ความคิดเห็นที่ 11 เงินบำนาญคนสูงอายุที่อเมริกา บางทีก็ไม่พอใช้ค่ะ อดีตสามีอายุ 68  รับบำนาญเดือนละ $1900 ค่ะ  ก็ต้องหักค่า medicare อีกเกือบ $200 เหรียญ หักภาษีอีก เบ็ดเสร็จแล้วเหลือไม่เท่าไหร่เลยสำหรับคนทำงานมาไม่ต่ำว่า 40 ปีเต็มๆ ถ้ามีที่อยู่เป็นของตัวเองก็ต้องกันเงินไว้สำหรับ property taxes อีก พ่อแม่ดิฉันรับราชการ  เกษียณแล้วมีบ้านเป็นของตัวเอง เงินบำนาญของแต่ละท่านอยู่ได้สบายๆ แบบสมถะ ถ้าหากว่าท่านใดท่านนึงเป็นอะไรไป จากคุณ : MCCGO เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 20:44:42

ความคิดเห็นที่ 12   แหม่ ยังไงก็ดีกว่าสวัสดิการไทยนะครับ เงินเดือนผู้สูงอายุไทยนี่ ตกเดือนละไม่ถึง 16 เหรียญus เลย ข้าวคนไทยกิน มื้อละ 1 เหรียญนะครับ ซื้อข้าวหมายังแพงกว่าเลย ผู้สูงอายุไทย มีค่าต่ำกว่าหมาเมกาซะอีก ไม่สิ ต่ำกว่าหมาไทยด้วยซ้ำ เฮ้อออ จากคุณ : hexa เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 23:00:47 A:222.123.212.134 X: TicketID:256654

ความคิดเห็นที่ 13 เมืองไทยรายได้น้อยกว่าก็จริง แต่เก็บได้มากกว่าถ้าใช้อย่างพอเพียง ตอนเกษียณก็เหมือนจะอยู่ได้สบายกว่า ทั้งนี้เพราะค่าครองชีพ ค่ารักษาพยาบาลไม่สูงเท่าอเมริกา อเมริกานี่ถ้าไม่มีเงินเยอะ อยู่สบายสู้ไทยไม่ได้แน่นอน จากคุณ : Maroon Bells เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 00:40:22

ความคิดเห็นที่ 14 คนแก่ไทย ได้เิงินรัฐบาล เดือนละ 500 บาท เอาไปทำหน่ออะไรเนี่ย จากคุณ : Scooterella เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 01:52:17

ความคิดเห็นที่ 15 ถึงเมืองไทยจะมีอัตราเงินออมต่ำ   แต่เมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านในโซนเดียวกันแล้วยังนับว่าอยู่ในเกณฑ์ดี   เป็นรองแค่สิงค์โปร์กับมาเลเซีย นิสัยการจับจ่ายใช้สอยและการออมเงินนั้นถือเป็นวินัยอย่างหนึ่ง   เป็นเรื่องที่ปลูกฝังกันมาตั้งแต่อดีต   แม้แต่ประเทศที่พัฒนาแล้วก็ใช่ว่าจะสร้างนิสัยการออมกันได้ง่ายๆ   หลายประเทศพัฒนาแล้วก็มีอัตราการออมเงินต่ำ   สาเหตุนั้นมีหลากหลายและตกต่างกันออกไปในแต่ละประเทศ ในยุโรปนั้น   มี 3 ประเทศที่มีอัตราการออมติดอยู่ในระดับสูงสุดคือ  สวิตเซอร์แลนด์  (17%)  เยอรมนี (16%)  และ ฝรั่งเศส (15%) ตามลำดับ สังเกตุได้ว่าในประวัติศาสตร์การเงิน    สกุลเงินมาร์คของเยอรมันนั้นมั่นคงแข็งแกร่งที่สุดมาตลอดก่อนเปลี่ยนเป็นสกุลเงินยูโร    ด้วยอัตราเงินคงคลังและจำนวนสำรองทองคำที่สูงที่สุดในโลก    ตามตัวเลขนั้นอเมริกามีจำนวนสำรองทองคำมากที่สุดแต่ด้วยความเป็นจริงแล้ว    ไมีมีใครสามารถพิสูจน์ได้ว่าทองคำเหล่านั้นมีอยู่จริงหรือไม่   เนื่องจากไม่มีการทำการตรวจสอบอย่างเป็นทางการและเปิดเผยต่อสาธารณะชนมาเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้ว สำหรับเงินฟรังส์ของสวิสก็เช่นกัน   ยังเป็นสกุลเงินหนึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ในตลาดการเงินทุกวันนี้ อังกฤษนั้น   เคยมีอัตราการออมสูงเกิน 10% มาก่อนในช่วงหลังเกิด Great Depression ระหว่างปี 1994-1997   แต่ตั้งแต่ปี 1999 เป็นต้นมา   เศรษฐกิจของอังกฤษกลับฟื้นตัวและขยายเติบโตรวดเร็วมาก   เป็นไปแบบโมเดลเดียวกับอเมริกา   คืออังกฤษเข้าสู่ศูนย์กลางตลาดการเงินเหมือนกัน    ยิ่งเศรษฐกิจดีเท่าไหร่  การเข้าถึงแหล่งเงินด้วยการขอเครดิตยิ่งเป็นไปได้ง่าย  จับจ่ายใช้สอยกันเพลิดเพลิน   การเก็บออมของผู้คนก็ลดลง   พอภาวะเศรษฐกิจถดถอย  งานก็หายเงินออมยิ่งไม่มี   อัตราเงินออมของอังกฤษจึงเหลือแค่ 4% กว่าเท่านั้นในปัจจุบัน    อยู่ในระดับใกล้เคียงกับอเมริกา     ทั้งๆ ที่เมื่อเปรียบเทียบรายได้กันแล้ว   คนอเมริกันมีรายได้เฉลี่ยต่อหัวมากกว่าคนยุโรป ตอนนี้นักเศรษฐศาสตร์ทั้งของอเมริกาและอังกฤษต่างก็ออกมารณรงค์ให้ผู้คนเห็นความสำคัญของการออม    หลังจากทีในอดึตผู้คนต่างใช้จ่ายล่วงหน้าเกินรายได้โดยระบบเครติดการ์ด    เนื่องจากเก็งกำไรกันว่าราคาของอหังสาริมทรัพย์คือบ้านที่อยู่อาศัยจะสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จะว่าไปแล้ว   คนอเมริกันตกเป็นเหยื่ยของนโยบายบริหารการเงินที่ผิดพลาดจากนักเศรษฐศาสตร์รางวัลโนเบลทั้งหลายแหล่    ที่เชื่อว่า  ยิ่งผู้คนจับจ่ายใช้สอยมากเท่าไหร่ย่ิงทำให้เศรษฐกิจของประเทศดีขึ้นเท่านั้น   เริ่มตั้งแต่ Greenspan ใช้นโยบายเศรษฐกิจโดยการคงดอกเบี้ยของ Fed ต่ำจนเกือบศูนย์     เพื่อกระตุ้นให้คนใช้้เครดิตยืมเงินและจับจ่ายกันได้เต็มที่   หลักการนี้ควรจะเป็นจริงถ้าเงินที่งอกเงยขึ้นมาหมุนเวียนในระบบเป็นผลจากการผลิตและขายสินค้าที่มี demand และ supply เป็นกลไกหลักควบคุมตลาด    แต่เม็ดเงินที่หมุนในระบบเศรษฐกิจของอเมริกานั้นที่แท้เป็นเงินที่กู้ยึืมมาจากภายนอกประเทศทั้งสิ้น ผลลัพธ์ในวันนี้จึงเป็นบทเรียนราคาแพงของนักเศรษฐศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย   และเป็นบทเรียนแก่ทุกประเทศในโลกที่ไดรับผลกระทบกระเทือนอย่างถ้วนหน้ากันดีแท้ จากคุณ : Scharfsinn (Scharfsinn) เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 02:30:33

ความคิดเห็นที่ 16   เพิ่งทราบจากความเห็นที่ เจ็ด ว่าคนยุโรปไม่ค่อยแมทรัพย์ ผมคิดว่าน่าจะดีกว่าอเมริกาเสียอีก ความคิดเห็นที่ 9 คุณ : กระปุกตังฉ่าย ที่เวอร์จิเนียเรามีการนักสังสรรกันเป็นครั้งคราว "กลุ่มสารมสิบปีไม่อะไร" ผมอยู่ในกลุ่มไปสังสรรบางคราว ความคิดเห็นที่ 12 คุณ : hexa ใจเย็นๆครับ แต่ข้าราชการเกษียณแม้จะได้น้อยกว่าที่อเมริกา แต่การรักษาพยาบาลเรียกว่าดีใช้ได้ครับ ได้อ่านที่ คุณ : Scharfsinn (Scharfsinn) เขียน เลยทราบว่าอังดฤษไม่เหมือนก่อน ส่วนตัวนิดหนึ่ง วันก่อนน้องสาวบ่นว่าแม่(อายุ93)นี่โขคดีกว่าชาวบ้านแถวบ้านตั้งไหนๆ ทั้งกินทั้งอยู่แถมยังบ่นอีก แม่ยัวะมากเลยสวนไปทันที "อย่ามาหาเรื่อง ฉันเตรียมตัวมาเองทั้งนั้นตั้งแต่ยังไม่มีผัว เดียวนี้ก็ยังไม่ประมาท" แม่ไม่ได้รวยหรอกครับ เป็นชาวบ้านที่ไม่ประมาทเท่านั้นเอง จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 04:09:13 A:71.114.75.107 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 17 ขอปรบมือให้คุณ Scharfsinn ฟังเข้าท่ามาก จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 07:07:00

ความคิดเห็นที่ 18 ขอเห็นต่างเรื่อง เงิน ห้าร้อย ที่รัฐให้คนแก่ คนแก่ในเมกา หากไม่ได้ทำงานเก็บเงินสะสมเกษียรอายุ เงินไม่มี เเล้วก้ไม่มีใครมาช่วยด้วยนะ กว่าจะอายุเข้าเกณฑ์ เมดิเเคด ก็ ๖๕ เเล้ว ก่อนนั้นเจ็บป่วยไม่ฉุกเฉินจะตายจริงๆ ต้องทนเอา จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 07:49:54

ความคิดเห็นที่ 19   เงิน 500 เป็นของฟรีนะ เอาเงินของคนที่เสียภาษีเงินได้มาจ่าย คนส่วนใหญ่ไม่ได้จ่ายภาษีเงินได้นะครับ มีคนยื่นแบบประมาณ 8-9 ล้านคนแต่เสียภาษีจริง ประมาณ2-3ล้านคน ชาวนากฏหมายไม่ระบุให้ต้องเสียภาษี ปีไหนขายข้าวมีกำไรก็เก็บใส่กระเป๋า ปีไหนขาดทุนรัฐเอาเงินไปอุ้มจ่ายให้ฟรีๆ ธุรกิจอื่นเขากำไรเสียภาษี ขาดทุนก็ไม่มีใครอุ้มนะ ได้แค่นี้ก็ดีแล้ว ชีวิตทั้งชีวิตเสียภาษ๊เท่าไหร่กัน มีแต่ภาษีทางอ้อม ที่ทุกคนต้องเสีย ใช้มากเสียมาก ใช้น้อยเสียน้อย(VAT) ที่เห็นเสียมากกว่าผมก็คงเป็นภาษีเหล้ากับบุหรี่ เพราะผมไม่ทั้งสองอย่าง กินเบียร์ปีละไม่เกินสองสามขวด ค่ารักษาพยาบาลก็ฟรีนะ จากคุณ : จะเอามากกว่านี้ก็เสียภาษีสิ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 09:27:17 A:10.0.0.220 X:124.121.152.123 TicketID:068526

ความคิดเห็นที่ 20 ดิฉันว่า คคห ๑๙ เรื่องคนส่วนใหญ่ไม่จ่ายภาษี น่าจะคลาดเคลื่อน เรื่องคนส่วนใหญ่ในประเทศไม่จ่ายภาษี   เรื่องชาวนาไม่เสียภาษี อันนี้ดิฉันเห็นด้วยนะ อย่าลืมว่าเศรษฐกิจหลักของไทย ยังส่งข้าวออกนอกเป็นหลักเลยนะคะ เราต้องช่วยเกษตรกรของเรา จะไปว่ารัฐเอาเงินอุ้มจ่ายฟรีๆ ไม่ได้หรอก เพราะ รัฐก็ซื้อข้าวเขา ประกันราคาเขาด้วยมีสินค้าเป็นตัวประกัน จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 10:41:31

ความคิดเห็นที่ 21   คห ที่ 20 สังคมเปลื่ยนไปแล้วครับ สินค้าส่งออกหลักของไทย คือ สินค้าอุตสาหกรรม ปัจจุบันรัฐบาลประกันรายได้ชาวนา ฝนแล้ง น้ำท่วม ภัยธรรมชาติ ราคาตกต่ำ ก็มารับเงินฟรีๆกับรัฐบาล รัฐบาลชดเชยให้หมด ทุกวันนี้ เกษตรกรเป็นภาระของประเทศ ไม่ใช่กระดูกสันหลังอีกแล้ว ผลผลิตข้าวของไทยต่อไร่ต่ำที่สุดในโลกต่อรอบการผลิต ทำนาต่อปีก็เพียงครั้งเดียว เทียบกับเพื่อนบ้านเวียดนาม ผลผลิตต่อไร่ต่อรอบการผลิตสูงกว่าไทย 3 เท่า ปลูกข้าวปีละ 3 หน ผลผลิตต่อไร่ต่อปีสูงกว่าไทย 9 เท่า จากคุณ : คนไทย เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 10:54:25 A:58.9.101.115 X: TicketID:117365

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องภาษี มันไม่ใช่แค่ เราจ่าย ภาษี จากรายรับนะครับ เวลาไปซื้อของ มันก็มี หักจ่ายภาษีเหมือนกัน แต่ถ้าชาวบ้าน ที่อยู่ ชนบท ใช่ว่าเค้าจะไม่สำคัญต่อ ประเทศชาตินะครับ คิดง่ายๆว่า ถ้าชาวบ้าน ไม่ปลูกข้าว แต่เอาที่ดินไปขายนายทุน เพื่อเอาเงินก้อนไปทำอย่างอื่น อาทิเช่น เปิดร้านข้าวแกง - ขายของโชว์ห่วย แล้วนายทุนเอาที่ดินไปทำรีสอร์ท เพราะหาคนมาปลูกข้าวไม่ได้ สุดท้ายจะไม่มีข้าวให้กินนะครับ เหอๆๆ จากคุณ : สักวันฉันจะอ้วนกลม เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 11:06:32

ความคิดเห็นที่ 23   ทุกวันนี้ เกษตรกรเป็นภาระของประเทศ จากคุณ : คนไทย เพิ่งทราบครับ น่าจับเข้าคุกให้หมด จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 14:01:31 A:71.114.75.107 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 24   หึหึ คุณอิสฯ ผมไม่ได้ว่าอะไรนะครับ แค่มาบอกว่าชื่อเจ้าของบัตรผ่านคนไทย กับผม บัตรผ่านคนไทย เป็นคนละคนกันนะครับ จากคุณ : คนไทย เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 16:06:05 A:125.25.216.24 X: TicketID:207097

ความคิดเห็นที่ 25 เพราะทำงานในยุโรป เป็นพนักงาน minimart เงินเดือน 12000 หน่วย ที่พัก 3000 หน่วย กิน 3000 หน่วย เหลือเก็บ 50% จากคุณ : ตาแป๊ะหวานเย็น เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 19:47:07

ความคิดเห็นที่ 26 อืม...อยู่ประเทศไหน จะเก็บหรือไม่เก็บ ก็คงต้องแล้วแต่นิสัยของแต่ละคนนะคะ อย่างเราอยู่ที่ฮอลแลนด์ ก็ไม่ทราบอัตราการออมของประชากรของเขากันหรอก แต่เค้าว่ากัน ว่าคนดัชท์ประหยัด เงินออมเค้าน่าจะเยอะอยู่นะ อย่างสำหรับครอบครัวเรา  เงินเดือนแฟนก็ไม่เยอะนะ หักภาษี เงินเพนชั่น ประกันสังคมโน่นนี่แล้ว ไหนต้องมาจ่ายเบี้ยประกันสุขภาพของสองคนอีกประมาณสามร้อยยูโร แต่เหลือจากค่ากินค่าอยู่ พอมีครอบครัวแฟนเราก็ตัดเงินเข้าบัญชีฝากประจำกันค่ะ เดือนละไม่กี่ร้อย ค่อยๆเก็บไป เดี๋ยวก็ค่อยๆ เป็นกอบเป็นกำขึ้นมาเองล่ะ จากคุณ : Sao'Padlung เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 22:00:31

ความคิดเห็นที่ 27 คนสูงอายุบางคนอาจไม่ต้องจ่ายถึงมื้อละ 1 เหรียญอย่างที่ว่า ตามชนบท การเก็บผักและของป่ากิน โดยไม่เสียสตางค์แดงเดียว ยังมีหลงเหลืออยู่ค่ะ และลัีกษณะครอบครัวแบบไทย ยังมีการดูแลผู้สูงอายุอยู่ คงไม่ตกต่ำไปยิ่งกว่าหมาหรอกค่ะ จากคุณ : ณ พิชา (ณ พิชา) เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 23:19:55

ความคิดเห็นที่ 28   ยังไงซะ ขั้นต่ำก็ไม่ควรต่ำกว่าวันละ 1 เหรียญครับ ไม่ใช่ เดือนละ 16 เหรียญ พูดตรงๆ ค่าแรงขั้นต่ำในไทย วันละ 5-6 เหรียญนี่ (ตจว) ผมก็มองว่ามันเป็นการให้คุณค่ามนุษย์ที่ต่ำเกินไปแล้ว คุณจะใช้ชีวิตอยู่ได้ยังไง ถ้าคุณต้องการรถ 1 คัน 10 000 เหรียญ(ประมาณ) แต่ต้องใช้เงินเดือนละ 180 เหรียญไปซื้อ?? หากคนชั้นล่างต้องการรถระดับธรรมดา ต้องอดข้าว 5 ปีครับ 5 ปีเพื่อซื้อรถ 1 คัน ไม่มีอาหารเลย(ซึ่งจริงๆเป็นไปไม่ได้) ถ้าจะออมแบบโหดร้าย ออมครึ่งกินครึ่ง ก็ 10 ปี มันก็เป็นคุณภาพชีวิตที่ต่ำเกินไปมากๆแล้วนะครับ สำหรับคนมือเท้าดีร่างกายแข็งแรง ที่การศึกษาปกตินะครับ ขอให้เข้าใจว่าคนปกติในประเทศไทยไม่ได้เป็นคนจบ ป ตรีแน่นอนครับ ค่าแรงขั้นต่ำ ตามพีระมิด ยังไงก็เป็นค่าแรงคนส่วนใหญ่ ประเทศไทยยังเป็นพีระมิดฐานกว้างอยุ่ครับ สำหรับผู้สูงอายุ ไอ้การดูแลจากครอบครัวเนี่ย ผมว่าคนแก่ที่มีครอบครัว เค้าไม่ต้องไปรับ 500 แน่ๆครับ ปัญหาคือครอบครัวก็ไม่มี มากกว่า สังคมไทยเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเยอะครับ คนแก่ๆ เผลอๆ มีหลานให้เลี้ยงอีกต่างหาก นี่ยังไม่รวมปัญหาเงินไม่ถึงมือนะครับ ผมไปบ้านเพื่อนที่น่าน ดุแล้วปัญหามากกว่าที่คิดเยอะเลยครับ เบี้ยยังชีพคนแก่ไม่ถึงมือ เบี้ยคนพิการไม่ถึงมือคนพิการ แต่คนที่ได้เบี้ยพิการไม่พิการ ได้เพราะซี้กับผู้ใหญ่ ส่วนเรื่องภาษีผมว่าระบบนี้ทั่วโลกยอมรับมานานแล้วนะครับ การเลือกปฏิบัติอย่างไม่เท่าเทียมเพื่อความเท่าเทียมเนี่ย ผมไม่มีปัญหาเลยที่จะให้จ่ายภาษี 60-70 เปอร์เซ็น เพื่อความเท่าเทียม ถ้าหากว่าเงินถูกจัดสรรค์ได้เหมาะสม ที่กลัวคือว่า จะเอาภาษีไปให้ผิดคนมากกว่า จากคุณ : hexa เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 03:22:42 A:180.183.40.130 X: TicketID:256654

ความคิดเห็นที่ 29 คห  19   และ  คห  21   เรื่องชาวนาไทย ควรจะเฉลียวใจคิดสงสัยสักนิดว่า    แล้วทำไมอาชีพเกษตรกรถึงต้องเป็นภาระหลักๆ ของรัฐบาล   เมื่อเปรียบเทียบกับอาชีพอื่นๆ ก็เพราเกษตรกรรมนั้นมีความสำคัญกับปากท้อง  เป็นหนึ่งในปัจจัยสี่ของมมุษย์   ผลผลิตทางการเกษตรไม่ว่าจะมีมากจนล้นหรือขาดตลาด   มีผลกับราคาสิ่งบริโภคและการดำรงชีวิตประจำวันของเรา ในขณะที่อุตสาหกรรมถ้าเกิดโรงงานหยุดผลิตเลิกจ้างพนักงานทั้งหมดเมื่อไหร่   คนงานก็คงไม่ได้อดตายทันที  คงจะกลับไปปลูกผักปลูกหญ้าประทังขีวิตอยู่ต่อไปได้ ทุกประเทศที่พัฒนาร่ำรวยกลายเป็นประเทศอุตสาหกรรมแล้ว    เกษตรกรรมก็ยังคงเป็นผลผลิตที่สำคัญที่สุดต่อเศรษฐกิจของประเทศอยู่เสมอ   และทุกประเทศพัฒนาแล้วก็ยังต้องช่วยเหลือเกษตรกรเป็นพิเศษกว่าอาชีพอื่นๆ   เข่น  การประกันราคาผลผลิต   การให้เงินช่วยเหลือหลากหลายรูปแบบ (subsidy)    การให้กู้ยืมเงินดอกเบี้ยต่ำ   และอื่นๆ อีกมากมาย  มีทำกันทุกประเทศ  เช่น   อเมริกา  ญึ่ปุ่น  และ ประเทศในสหภาพยุโรป    ปัญหาของเกษตรกรยังเป็นเรื่องการเมืองที่รัฐบาลต้องดูแลใกล้ขิด   ถ้าติดตามข่าวสารก็จะเห็นการเดินขยวนประท้วงของชาวนาในยุโรปเมื่อไม่นานมานี้   เนื่องจากการผลิตนมวัวล้นตลาดและส่งผลให้ราคาตกต่ำจนเกษตรกรผู้เลี้ยงวัวอยู่ไม่ได้   จนสหภาพยุโรปต้องเข้ามาทำการแก้ไขเรื่องโควต้าและเงินช่วยเหลือชดเชยในการผลิต ที่บอกว่าการส่งออกถือเป็นสัดส่วนใหญ่ที่สุดของ GDP ราว 70% นั้น   ต้องไม่ลืมว่าการส่งออกหลักๆ 3  อุตสาหกรรมของไทยคือ  ยานยนต์  ชิ้นส่วนอิเลคทรอนิคส์  และปิโตรเคมี  นั้น   เป็นการลงทุนของบริษัทต่างชาติทั้งหมด    กำไรของธุรกิจเหล่านี้ถูกส่งกลับไปบริษัทแม่ทึ่ต่างประเทศ   คนไทยได้แค่อาศัยขายแรงงานราคาถูก   แม้แต่เทคโนโลยี่เราก็ไม่ได้รับการถ่ายทอดเท่าที่ควร   อุตสหากรรมส่งออกที่เป็นของไทยจริงๆ  ก็ยังคงเป็นสินค้าเกษตร เช่น ซีพี ในขณะที่ผลผลิตทางเกษตรกรรม ได้แก่  ข้าว  ข้าวโพด สำประหลัง  ยางพารา ฯลฯ  ที่เป็นสัดส่วนแค่ 10 % ของ GDP ก็จริง   แต่ประชากรไทยถึง  40%  ที่ยึดอาชีพนี้ยังชีพทุกวันนี้    และคนเหล่านี้เองที่มีบุญคุญแก่คนไทยทั้งประเทศที่ทำให้เรายังไม่ต้องนำเข้าอาหารมาเลี้ยงปากท้อง   เหมือนกับประเทศอุตสาหกรรมร่ำราวยที่อาหารจะกินยังไม่เพียงพอ   อย่างอเมริกาและญึ่ปุ่นที่เป็นประเทศอุตสาหกรรมร่ำรวยเป็นที่ 1 และ 2  ของโลก และแม้แต่มีประสิพธิภาพสูงสุดในการใช้เทคโนโลยี่ในการผลิตแล้วก็ตาม (ยังไม่นับจีน)   แต่กลับต้องนำเข้าอาหารปีละมหาศาล ที่เห็นด้วยก็คือเรื่องประสิทธิภาพการผลิตที่เป็นปัญหาคู่กับเกษตรกรไทยมาช้านาน   เป็นเรื่องที่ไม่สามารถเข้าใจได้ว่า  ทำไมถึงปล่อยปละละเลยกันมาได้ขนาดนี้      การที่เวียตนามกลายมาเป็นคู่แข่งและนำหน้าอย่างเห็นได้ชัดเจนนี้       อาจจะเป็นแรงกระตุ้นให้ทั้งเกษตรกรและรัฐบาลไทยลงมือทำอะไรจริงจังได้เสียที ป.ล.  เท่าที่ตรวจสอบตัวเลขจากกระทรวงเกษตรฯ   ไทยผลิตข้าวได้น้อยกว่าผลผลิตเฉลี่ยของภูมิภาคจริง   และผลิตได้น้อยกว่าเวียตนาม  แต่ไม่ถึง  9  เท่าแน่นอน   "คุณคนไทย"  คห 21   คงต้องตรวจสอบตัวเลขใหม่   และขอแหล่งที่มาของสถิติด้วยก็จะดีมาก แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 53 13:45:11 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 53 05:48:58 จากคุณ : Scharfsinn (Scharfsinn) เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 05:45:57

ความคิดเห็นที่ 30 เราว่าจริง ๆ ราคาผลผลิตทางการเกษตรไม่ถูกนะ เช่นราคาข้าวที่พวกเราซื้อมากินเนี่ย ถูกเหรอ แต่ว่าเงินส่วนใหญ่จากราคาขายหน้าตลาดมันไปไม่ถึงชาวนา (เพราะถ้าไปถึงชาวนาก็ไม่ควรจะจนแบบที่เป็นมาและเป็นอยู่) เมื่อประมาณสองปีก่อน ข้าวที่นี่ (อเมริกา) ราคาขึ้นพรวดพราดมาก ใจนึงก็บ่น เพราะรายจ่ายเพิ่ม อีกใจเราก็คิดว่า ดีเหมือนกันนะ ชาวนาไทยจะได้รวยซักที ก็ไม่ใช่ เราไม่รู้เรื่องระบบกลไกของสินค้าข้าวหรอกนะ ใครเข้าใจช่วยอธิบายหน่อยก็จะขอบคุณ อยากรู้ว่า ชาวนานี่เขาไม่มีโรงสีใช่ไหม เขาเลยต้องไปขายข้าวให้โรงสี แล้วโรงสีก็กดราคาข้าว หรือว่าชาวนาก็มีเป็นเจ้าของโรงสีด้วย ถ้าอย่างนั้น เราคนกรุงเทพฯนี่ไปซื้อข้าวสีแล้วหน้าโรงสีเลยได้ไหม เหมือนขับรถไปเพชรบุรี ก็แวะซื้อขนมหม้อแกง ไปเพชรบูรณ์ก็ซื้อมะขาม ทำแบบนั้นไม่ได้เหรอ แล้วสหกรณ์ที่เราได้ยินนี่มีหน้าที่ทำอะไร ช่วยชาวนาให้ได้รับเงินมากขึ้นอย่างไร จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 13:39:55

ความคิดเห็นที่ 31 จากประสบการณ์ดิฉันนะคะ ดิฉันได้รู้จักชาวต่างชาติหลายคน หลายเชื้อชาติ ตั้งแต่ คนธรรมดา เด็กนักเรียน โปรเฟสเซอร์ ข้าราชการ คนแก่คนเกษียณ นักธุรกิจ ทั้งจากญี่ปุ่นบ้าง อเมริกาบ้าง จีน ไต้หวัน ยุโรปบ้าง อิหร่านบ้าง และอื่นๆ ทุกๆ คนจะตื่นตาตื่นใจมาก ว่าทำไมบ้านเราถึงมีผัก ผลไม้ มีอาหารหลากหลายชนิด เป็นที่ฮือฮาทุกครั้งที่พาไปทานอาหารและไปเดินตลาดสด แถมยังราคาถูกแสนถูก รสชาดอร่อย หลายๆ ท่านบอกว่า ผลไม้ของแท้ มันต้องรสชาดแบบนี้สิ (ไทยแลนด์ดินแดนมหัศจรรย์) เค้าอิจฉาคนไทยกัน มีของกินตลอดปี แถมราคายังถูก พอพูดถึงข้าว ข้าวหอมมะลิบ้านเราก็อร่อย (ไม่มีใครเหมือน) คือจะบอกว่า คนต่างชาติที่ได้รู้จักบ้านเรา เค้าอิจฉาคนบ้านเรามากๆ เลยนะคะ ที่ค่าครองชีพบ้านเรายังไม่สูงมาก อาหารหลากหลาย ปลูกอะไรก็ขึ้น (ส่วนสวัสดิการขอไม่พูดถึงละกันค่ะ ๓๐บาทรักษาได้ทุกโรค ที่ดิฉันเคยเจอมา ก็ยังไม่มีปัญหาอะไร คุณยายเข้าโรงบาล ผ่าตัดขา จ่ายไปไม่ถึงพัน เพราะใช้สิทธิ์, ตอนนี้คุณแม่ก็รักษาโรคประจำตัวฟรี ตรวจร่างกายฟรีทุกเดือน, หลานอีกคนที่พิการ พ่อแม่เค้าก็ได้กู้เงินสำหรับคนพิการโดยใช้สิทธิ์ของลูกสาว มาเปิดร้านรับเย็บผ้าจากโรงงาน) อีกเรื่อง คุณจะให้ชาวนาเค้าจ่ายภาษี คุณคิดว่ารายรับพวกเขามีเท่าไหร่กันคะ? เอาง่ายๆ ที่ดิน ๑๒ ไร่ ทำนาปี (แบ่งขายส่วนหนึ่ง เก็บไว้กินส่วนหนึ่ง) ขายข้าวหอมมะลิ ที่ราคา แสนละ ๑,๔๐๐ บาท (ราคาหน้าโรงสี) ปีนึงจะได้เงินจากการขายข้าวประมาณ ๓๐,๐๐๐ บาท บวกกับส่วนต่างที่รัฐบาลช่วยประกัน (เค้าประกันให้ที่แสนละ ๑,๘๐๐ บาท) คุณรู้มั้ย ไอ้ ๓๐,๐๐๐ บาทเนี่ย มันอยู่ในมือชาวนาได้ไม่เกินอาทิตย์หรอกค่ะ เพราะเค้าต้องเอาเงินเนี๊ยไปหักหนี้ ธกส. เช่น - จ่ายเงินกู้ระยะสั้น/ เงินกู้ระยะยาว ของ ธกส. (เงินกู้พวกนี้ เค้าจะกู้กันปีต่อปี สมมติคุณไปกู้เงินครั้งแรก จะต้องเอาที่นาไปค้ำถึงจะได้เงินออกมา เหมือนธนาคารทั่วไป แต่ดอกเบี้ยถูกกว่ามาก พอขายข้าวได้เงิน ต้องเอาเงินไปจ่ายดอก/ต้น จากนั้นคุณก็จะสามารถกู้ต่อได้ พอทำนาขายข้าวได้ก็เอาเงินไปจ่ายดอก/ต้น เป็นวัฏจักรแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหาเงินมาไถ่ที่ๆ จำนองไว้ออกมา)   - จ่ายค่าปุ๋ย ธกส. (ชาวบ้านที่ไม่มีเงินสด ต้องซื้อปุ๋ยที่ ธกส. ค่ะ ถึงแม้ว่ามันจะแพงกว่าท้องตลาด) - นอกจากนี้ยังมีเงินค่าสมาคม (เงินฌาปนกิจ, เหมือนประกันชีวิตแหละค่ะ แต่สมาชิกจะเป็นเกษตรกรลูกค้า ธกส.) บางคน อาจจะมองว่าชาวนาเป็นตัวปัญหาสำหรับคนทำงานในเมืองใหญ่ คุณรู้มั้ยเศรษฐกิจบ้านเรามันหมุนได้ ก็เพราะพวกชาวนาชาวไร่นี่แหละ ชาวนาชาวไร่ คือผู้ผลิตผลิตภัณฑ์พื้นฐานของห่วงโซ่เศรษฐกิจ ดูนะคะ ชาวนาปลูกข้าว ขายข้าวเปลือกให้โรงสี--->โรงสีขายข้าวสารให้โรงงานผลิตแป้ง---> โรงงานผลิตแป้ง ขายแป้งให้โรงงานทำขนม---> โรงงานทำขนมผลิตขนมแล้วแจกจ่ายให้ผู้ค้าส่ง---> ผู้ค้าส่งขายขนมให้ผู้ค้าปลีก---> แล้ววันนึง ชาวนาคนนั้น ที่เพิ่งได้เงินจากการขายข้าว ได้เดินทางไปติดต่อชำระหนี้ที่ ธกส. พอเสร็จจากธุระที่ ธกส. ชายคนนั้นเดินเข้าร้านมินิมาร์ทชื่อดัง ซื้อขนมแป้งอบกรอบกลับไปฝากลูกชายที่บ้าน ปล. เมื่อปีที่แล้ว น้าดิฉันเล่าให้ฟังว่า ข้าวออกรวงกำลังสวยแต่ว่าโดนแมลงกิน แถมยังโดนภัยแล้งอีก ทำให้ข้าวแห้งตาย แล้วก็เม็ดลีบไปสามไร่กว่า ทำเรื่องไปที่เกษตรอำเภอ ขอให้เค้าส่งคนมาช่วย ก็ไม่มีใครมา เลยตัดต้นข้าวเอาไปให้เกษตรอำเภอดู ทางเกษตรฯ บอกว่า ให้ถ่ายรูปไปให้เค้าแล้วก็ทำเรื่องขอเงินช่วยเหลือมาละกัน สุดท้าย เมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมา น้าได้เงินช่วยเหลือมาประมาณหกร้อยกว่าบาท เอ่อ... ให้เงินหกร้อยมาทำไม ที่น้าดิฉันอยากได้ คืออยากได้นักวิชาการทางการเกษตรที่มีความรู้ความสามารถมาช่วยแก้ปัญหา โยนเงินหกร้อยบาทมาทำไม? ทำไมไม่โยนคนมีความรู้มาช่วยชาวบ้านเขาแก้ไข (ยาวหน่อยนะคะ มันอัดอั้นน่ะค่ะ เหอๆ) จากคุณ : คนเลี้ยงแกะปริศนา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 01:17:08

ความคิดเห็นที่ 32 กระบวนการค้าข้าวและปัญหาของชาวนาไทย  คงจะอธิบายสั้นๆ ได้ยาก  จะขอแชร์ข้อมูลเท่าที่รู้จากการติดตามเศรษฐกิจบ้านเมืองในฐานะประชาชนทั่วไปคนหนึ่งดังนี้ :- ปกติแต่ดั้งเดิมชาวนาจะผลิตข้าวแต่พอเพียงบริโภคภายในครอบครัว  จะตำเองกับครกในปริมาณน้อยๆ แค่เพียงพอในแต่ละครั้ง  คือไม่ทำแบบเผื่อเหลือเผื่อขาด   จึงเป็นที่มาของคำกล่าวที่ว่า  "ตำข้าวสารกรอกหม้อ"   เมื่อมีการติดต่อกับชาวต่างชาติ  การผลิตข้าวเพื่อการส่งออกจึงเกิดตามมา การค้าข้าวในปัจจุบัน   เมื่อชาวนาผลิตข้าวได้ก็จะเก็บส่วนหนึ่งไว้สำหรับบริโภค   ส่วนที่เหลือก็จะขายให้พ่อค้าคนกลาง  หรือโรงสีซึ่งแบ่งเป็น 3 ขนาด  เล็ก  กลาง ใหญ่ การมีโรงสีได้นั้นต้องเป็นชาวนาที่มีฐานะการเงินดี   ซึ่งจะขับรถยนต์ออกเร่รับซื้อข้าวราบรวมจากชาวนารายเล็กรายย่อย   แล้วนำมาเก็บเข้ายุ้งฉางเพื่อรอนำออกขายเมื่อราคาข้าวดี   ถึงเรียกกันว่า เถ้าแก่โรงสี   พอผ่านไปเจ้าของโรงสีจะไม่ไปรับข้าวเองจากชาวนา   แต่จะจ้างผู้อื่นให้ทำงานนี้แทน  เรียกนายหน้าร้บซื้อข้าวนี้ว่า  "หยง"   ก็พอจะเริ่มมองเห็นลางๆ แล้วว่า  ข้าวเริ่มผ่านมือหลายขั้นตอนขึ้น   และแต่ละขั้นตอนก็มีการทำกำไรบวกเพิ่มไปเรื่อยๆ นอกจากนั้นเจ้าของโรงสีก็เริ่มออกเงินกู้ให้กับชาวนาด้วย   และจะรับซื้อข้าวเพื่อหักลบหนี้ในภายหลัง   ตอนนี้ชาวนาก็เริ่มตกเป็นเบี้ยล้างให้แก่นายทุนแล้ว   ตอนจะซื้อข้าว  เจ้าของโรงสีก็จะติคุณภาพข้าวสาระพัด   ข้าวยิ่งใหม่จะมีความชึ้นสูง  ขายเร็วเท่าไหร่ จะยิ่งถูกกดราคาถูกลงเท่านั้น   ชาวนาก็ไม่มีทางเลือกเพราะดอกเบี้ยเงินกู้และความจำเป็นสำหรับค่าใช้จ่ายของครอบครัวทำให้ต้องเร่งรัดขายข้าวออกไปให้เร็วที่สุด มีชาวนาเพียงไม่กี่รายเท่านั้นที่สามารถผลิตข้าวและมีโรงสีขนาดเล็กได้เอง  ทำการตลาดขายเองทั้งปลึกและส่ง   ผู้บริโภคสามารถซื้อข้าวได้โดยตรงจากชาวนาประเภทนี้    ปัจจัยคือชาวนาประเภทนี้ต้องมีเงินทุนหมุนเวียนมากพอจึงอยู่ได้   ต้องไม่มีหนี้สินซึ่งโดยตัวเลขของ ธกส ชาวนาถึง 90% มีหนี้สินกู้ยืมทั้งสิ้น เมื่อดูราคาข้าวขายปลีกในประเทศปัจจุบันนี้  ราคาข้าวตกอยู่ราวถังละ (15 ก.ก.) 600 บาท  หรือข้าวที่ขายปลีกอยู่ในซุปเปอร์มาเก็ตถุงละ 5 กิโลมีราคาระหว่าง 150-180 บาท จากราคาต้นทุนเดิมที่ชาวนาขายข้าวได้ถังละเพียง 80-100 บาท   ผ่านไปยังพ่อค้าที่มารับซื้อข้าว   โรงสี  พ่อค้าขายส่งในท้องถิ่น   พ่อค้าขายปลีก  และพ่อค้าส่งออกที่ขายข้าวในราคาต่างประเทศในราคาสูงตามอัตราค่าครองชีพของประเทศปลายทาง   จึงไม่ต้องแปลกใจว่าราคาข้าวในต่างประเทศจะมีราคาราวถังละ  1000 บาท     เมื่อหักต้นทุนแล้ว ผลตอบแทนสุทธิที่ชาวนาได้รับโดยเฉลี่ยคือ 6000-7000บาทต่อครอบครัว ใน 1 รอบการผลิต คือ 4 เดือน นั่นคือราว 1800 บาทต่อเดือน ซึ่งรายได้จำนวนนี้สำหรับชาวนาแล้วย่อมไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายในการดำรงชีพของครอบครัว ทำให้หลายครอบครัวต้องส่งลูกหลานไปทำงานในเมือง เนื่องจากรายได้จากการทำนาไม่สามารถทำให้ครอบครัวอยู่รอดได้ ที่เลวร้ายที่สุดที่ทำให้ชาวนาไทยเป็นปัญหาเรื้อรังของประเทศชาติ   นั่นคือการที่รัฐบาลเข้ามาแทรกแซงแก้ไขปัญหาโดยการนำงบประมาณของประเทศมาช่วยในหลายมาตรการ    เช่น โครงการรับจำนำข้าว  ตรงนี้เองที่เป็นช่องทางให้เหลือบไรนักการเมืองและพวกพ้องเข้ามาคดโกง  คอรัปชั่น  ทำรายได้เข้ากระเป๋าตัวเองกันร่ำรวยเป็นล่ำเป็นสัน ขั้นตอนการรับจำนำข้าวของรัฐที่ปล่อยให้ภาคธุรกิจเอกชนดำเนินการ  ประกอบกับการตรวจสอบที่ไม่รัดกุมของภาครัฐ   ทำให้โครงการรับจำนำข้าวของภาครัฐที่ควรจะประสบความสำเร็จกลับต้องประสบปัญหาขาดทุนทุกปี  โดยในรัฐบาลชุดที่แล้วของ พ.ต.ท. ทักษิณ ขาดทุนถึงปีละ 10,000 ล้านบาท  และขาดทุนอีกปีละ 3,000 ล้านบาทในรัฐบาลต่อมา ที่สำคัญคนรับผลประโยชน์  ก็มิใช่ชาวนา มีโรงสีถึงกว่า 40 % ของโรงสีที่เข้าร่วมโครงการรับจำนำข้าว  ดำเนินการรับจำนำ และเก็บรักษาผลผลิตข้าวโดยไม่โปร่งใส  มีทั้งการรับซื้อข้าวจากชาวนาในราคาที่ต่ำกว่าราคาจำนำ  เนื่องจากรู้ว่า ชาวนามีความเดือดร้อนต้องการใช้เงินเร็ว  จึงสร้างเงื่อนไขใหม่ที่สามารถจ่ายเงินสดให้ชาวนาได้ทันที  แต่ต้องเป็นราคาที่ต่ำกว่าราคาจำนำ  และต้องยินยอมเซ็นเอกสารที่ทำให้โรงสีสามารถนำใบระทวนเพื่อสวมสิทธิ์เกษตรกร  ไปขึ้นเงินกับ ธ.ก.ส.  ได้ในราคาจำนำ ในขณะเดียวกัน  ข้าวที่ถูกฝากไว้กับโรงสี ที่ดูแลกำกับโดย อคส. หรือ อตก. ในหลายจังหวัด  มีการดำเนินการที่ไม่โปร่งใส  เช่นการปลอมปนข้าว  เปลี่ยนเอาข้าวราคาแพงที่รับจำนำไว้ไปขาย  และซื้อข้าวราคาถูกกว่ามาผสม  หรือมาคืนเก็บไว้ในคลังสินค้าแทน   หรือแม้แต่การลักลอบขโมยนำเข้ารัฐที่ฝากไว้ ไปขายในคลังสินค้าจึงมีแต่สต็อกลมแทน  (พาดหัวเป็นข่าวใหญ่เมื่อหลายเดือนที่ผ่านมา)    จะเห็นได้ว่า การคอรัปชั่นในโครงการรับจำนำข้าวของรัฐ   ทำให้รัฐต้องรับซื้อข้าวในราคาที่แพง   แต่คนที่ได้รับประโยชน์จากการรับซื้อข้าวแพง  กลับเป็นพ่อค้าเอกชนหรือโรงสีที่เห็นช่องว่างและเข้าไปสวมสิทธิ์เกษตรกร กล่าวได้ว่าสถานะของการทำนาที่ปลูกข้าวเพื่อส่งออกของชาวนทุกวันนี้ก็คือการผลิตเพื่อหมุนเวียนหนี้ เป็นการผลิตที่มีต้นทุนสูง เมื่อขายข้าวได้ก็ต้องรีบนำเงินดังกล่าวไปใช้ชำระหนี้พร้อมดอกเบี้ย และขอกู้ยืมต่อทันที เพื่อจะได้นำเงินนั้นมาเป็นค่าใช้จ่ายในการทำนารอบต่อไป โดยบ่วงหนี้เหล่านี้หมุนเวียนมายาวนานนับตั้งแต่มีการปลูกข้าวเพื่อการส่งออก ข้าวคือพืชเศรษฐกิจสำคัญของประเทศ ที่พรรคการเมืองใช้เป็นเครื่องมือสร้างฐานทางการเมือง เมื่อพรรคใดได้เข้ามาเป็นรัฐบาลจึงมีการ "ทุ่นทุน" เพื่อสินค้าข้าวเป็นพิเศษ การกำหนดนโยบายเพื่อยกระดับราคาข้าวให้สูงขึ้น โครงการจำนำและแทรกแซงราคาข้าว  เป็นเพียงข้ออ้างในการช่วยเหลือชาวนาของรัฐบาล และผลประโยชน์ทางการเมืองที่นักการเมืองหวังได้คะแนนเสียงจากชาวนาผู้ปลูกข้าว ซึ่งเป็นฐานเสียงใหญ่ของประเทศ   กลไกการแก้ไขปัญหาราคาข้าวและช่วยเหลือชาวนารายย่อย  อยู่ในสภาพย่ำแย่ และขาดการเยียวยามานานแล้ว   ผลประโยชน์ของการส่งออกข้าวจำนวนมหาศาล  ผลประโยชน์ของโครงการช่วยเหลือชาวนา  โครงการรับจำนำข้าวไม่เคยตกถึงมือของชาวนารายย่อยจริง   แต่ได้ถูกเล่นแร่แปรธาตุ  โยกย้ายเข้าไปอยู่ในมือของพ่อค้า   โรงสี  และบริษัทส่งออกข้าวเกือบทั้งสิ้น   ดูแค่จำนวนหนี้สินล้นพ้นตัวที่ชาวนาไม่มีความสามารถในการใช้คืนในปีปัจจุบันนี้   ก็พอจะเข้าใจได้ถ่องแท้แล้ว จากคุณ : Scharfsinn (Scharfsinn) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 01:58:13

ความคิดเห็นที่ 33 ขอขอบคุณคุณ Scharfsinn อย่างมากที่กรุณาเขียนอธิบายปัญหาที่ยุ่งยากให้อ่านได้ง่าย ๆ อยากทราบว่า ถ้าจะมีการจัดการให้มีโรงสีที่เป็นในลักษณะสหกรณ์ให้ชาวนาในหมู่บ้านใกล้เคียงได้เป็นเจ้าของร่วมกัน จะมีทางเป็นไปได้ไหม หรือว่าจะผิดหลักการของทุนนิยม เพราะเงินทุนในขั้นแรกคงจะต้องมาจากรัฐบาล จะถูกมองไปในทางว่ารัฐบาลไม่สนับสนุนพ่อค้าคนกลางหรือระบบแข่งขันเสรีหรือเปล่า หรือว่าทางแก้คือใช้ระบบที่มีอยู่แล้ว แต่พยายามลดหรือกำจัดการคอร์รัปชั่น หรือว่าแม้แต่ระบบที่มีอยู่ก็ไม่ใช่ทางที่ถูก จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 53 11:39:33