อุ้ย เป็นกระทู้แนะนำอีกแล้ว ดีค่ะดี
เรื่องดีๆ อยากเล่าค่ะ แต่ไม่ขอเล่าเรื่องน้ำจิตน้ำใจของตัวเองที่มีให้กับผู้อื่นนะคะ แต่คงประมาณว่า เช่นที่คุณ คห.14 ว่าไว้นั่นแหละเนาะ อิอิ ดิฉันเลยเจอแต่น้ำใจดีๆ ตอบกลับมาเยอะ
ขอเล่าน้ำใจดีๆ ของคนใกล้ตัวละกันค่ะ เป็นคนมีน้ำใจดีชอบช่วยเหลือคนอื่นๆ มาก จนมาเมืองไทยแล้วกลายเป็นเรื่องประหลาด เหตุการณ์หนึ่งไปลงรถไฟฟ้าที่เพลินจิต สามีเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ท่าทางจะเป็นแม่ค้าซื้อของห่อเบ้อเริ่ม 2 ห่อเลย คุณสามีก็อาสาช่วยหิ้งของให้ มิไยที่ผู้หญิงคนนั้นจะปฏิเสธ กุลีกุจอหิ้วเดินลงบันไดให้ เพราะตรงนั้นไม่มีบันไดเลื่อน ก็ช่วยหิ้วของให้จนลงมาถึงถนนด้านล่าง
ผู้หญิงคนนั้น งง ค่ะ อะไรจะมาใจดีขนาดนี้ หันมาถามดิฉันว่า เป็นนิสัยของเขาจริงๆ หรือว่า แค่โชว์ออฟให้สาว(ดิฉัน)ดู ทำเอาดิฉันนึกสงสารสามีตะหงิดๆ โถ... อุตส่าห์มีน้ำใจยังถูกเพ่งเล็งสงสัยอีกแน่ะ
อีกเรื่องไปนั่งทานอาหารในร้านฟาสฟูดส์ ไปเห็นป้ายรับสมัครพนักงานระบุเงินเดือน 6000 บาท สามีร้องฮ๊า หกพันบาทเองเหรอ เกิดความสงสารพนักงานในร้านอย่างจับจิตจับใจ เดินเอาตังส์ไปแจกให้พนักงานคนละร้อย (ใช่ว่ารวยนะ) มิไยที่ดิฉันจะบอกว่า มันเป็นฐานเงินเดือนปรกติของงานลักษณะนี้ ก็ไม่ฟังบอกว่าอยากให้กำลังใจคนทำงาน พวกพนักงาน 3-4 คนก็งงกันตึ๊บ มองหน้ากันเหรอๆ หลาๆ
พอเดินออกมาเห็นยายแก่ๆ เข็นรถขายผัก คุณชายนี่ก็เดินเอาเงินไปยื่นให้ ของไม่ซื้อนะ ดิฉันละกลัวคนจะเข้าใจผิดคิดว่าสามีไปดูถูกเขา ด้วยการให้เงินเหมือนเขาเป็นขอทาน แต่จริงๆ กับขอทาน คุณชายไม่เคยให้เลยค่ะ ให้ทำท่าน่าสงสารแค่ไหนก็ตาม
น้ำใจจากคนแปลกหน้าในต่างแดน
