ความคิดเห็นที่ 1 แนะนำว่าปล่อยวางค่ะ เพราะเรื่องเล่นหัว เห็นน้องสาวสามีเล่นหัวพ่ออยู่เลย(คือเล่นจริง ๆ นะไม่ได้พูดเล่นหัว) ที่นี้ไม่มีวัฒนธรรมแบบคนไทย แล้วคุณไปทำตายเขียวไม่ชอบ เขาก็อาจจะว่าคุณเรื่องมาก จากไม่ชอบอยู่แล้วเลยไม่ชอบมากขี้นกว่าเดิม คุณก็ยังมีกำแพงกับเด็กก่อน เพราะคุณเห็นว่าเขาไม่ชอบคุณ คุณก็เลยไม่อยากทำกิจกรรมกับเขา ไม่แปลกที่เด็กสักคนหนี่งไม่ชอบอาหารไทย ดิฉันก็มีสิทธิ์ที่จะไม่ชอบอาหารบางประเทศทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยกินเลย ลองทำอาหารแบบที่เธอกินทุกวันสิค่ะ พวกพาสต้า สลัด เนี้อย่าง ไก่ย่าง  ไม่ชอบก็ไม่ต้องกินจะอะไรมากมาย วิธีตอบโต้ที่ดีที่สุดคือ รักเขาให้มาก ๆ เข้าใจให้มาก ๆ อย่าทำตัวคิดว่าคุณเป็นแม่ ให้คิดว่าคุณเป็นเพื่อน เป็นแม่เฉพาะตอนที่เขาต้องการความช่วยเหลือ น้องสามีดิฉํนกวนประสาทมาก ๆ บางครั้งทำให้ดิฉันถึงกับเกลียด แต่สุดท้ายก็สงสารมันทุกที  โดนพ่อแม่สามีตามใจจนเสียคน จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 53 11:46:56

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ไม่รู้จะแนะนำอย่างไร แค่อ่านดิฉันก็เหนื่อยแทนแล้วค่ะ คนเราไม่ใช่พระอิฐพระปูน มีชีวิตจิตใจ ถ้าไม่ชอบกันตั้งแต่แรก ต่อให้นานแค่ไหน ก็คงจะแก้ไม่ได้ เด็กเค้าหวงพ่อ ถึงจะแก่ไปแล้วก็คงจะหวง เค้ารักของเค้า เมื่อมีคนอื่นมาแย่ง(แบบที่เค้าคิด) เค้าก็คงจะกันสุดความสามารถ ลำบากนะคะ กว่าเค้าจะเข้าใจคุณคงจะแก่ซะแล้ว(พูดเล่นค่ะ) อิอิ ขอให้มีทางออก ขอให้อะไรๆมันดีขึ้นนะคะ คนเรา แค่ต้องมีสามี มีคนมาร่วมหอลงโรง มาร่วมชะตาชีวิต แล้วชีวิตเราต้องไปอยู่ไหนซึ่งไม่ใช่บ้านเิกิดเมืองนอนมันก็ยากลำบากแล้ว นี่ยังต้องมารบราฆ่าฟันกับลุกติดสามี มันยิ่งยากหลายเท่าตัว ถ้าเด็กดี ก็โชคดีไป แต่แบบนี้คิดว่าโชคคงจะไม่เข้าข้าง ขอให้เด็กเค้าคิดได้เร็วๆนะคะ จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 53 13:28:45

ความคิดเห็นที่ 3 ให้ปล่อยวางด้วยคน รู้นะค่ะว่ามันทำยากมาก แต่เมื่อเรามีสามีที่มีลูกติด มันก็มีปัญหาตั้งแต่เริ่มต้นแล้วละค่ะ การปล่อยวางเฉยๆ กับเค้าอาจจะทำให้เค้าคิดได้เร็วขึ้น แต่อย่าอ่อนเกินไปและอย่าแข็งเกินไป อายุ 12 ไม่ใช่เด็กๆเล็กๆที่จะสั่งสอนง่ายๆได้อีกต่อไปเพราะเริ่มเข้าวัยรุ่น แต่เราต้องรู้จักกลเม็ดที่จะตะล่อมให้เค้าอ่อนมาหาเราได้คงไม่ใช่เรื่องยากเท่าไหร่ อย่างที่เค้าพูดว่า ไม่อ่อนดัดง่าย ไม่แก่ดัดยาก การทำกิจกรรมร่วมกันกับคุณเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ดีมากๆค่ะ Love me love my dog ค่ะ จากคุณ : bear hunt เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 53 14:39:59

ความคิดเห็นที่ 4 คุณเป็นคนรักเด็กโดยธรรมชาติหรือเปล่า?รู้จักการให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนหรือเปล่า? มีความกระตือรือร้นที่จะเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อคนอื่นที่ต้องการความรักความเอาใจใส่หรือเปล่า? หากคุณตอบว่าไม่ใช่หรือก็พอทนได้จากคำถามทั้งหมด ดิฉันว่าคุณเลือกชีวิตให้ตัวเองผิดทิศทางไปเสียแล้ว ! แม้ว่าปัญหานี้อาจจะแก้ได้ไม่ยากเลย แต่คุณพร้อมจะเปลี่ยนตัวเองด้วยความเต็มใจหรือไม่? การแต่งงานกับคนมีพันธะโดยเฉพาะการมี "ลูกติด" นั้นมันไม่ใช่เรื่องแค่คนสองคนคือคุณกับเขา แต่มันเป็นเรื่องใหญ่เหมือนคุณกำลังเป็นแม่คนเลยทีเดียว คุณยังมีช่องว่างระหว่างคุณกับเด็กคุณคิดว่าเขาเป็นแค่ลูกติดหรือลูกเลี้ยงที่ต่อต้านคุณเพราะคุณคือใครก็ไม่รู้ที่อยู่ๆมาใช้บ้านร่วมกับพวกเขา มาทำอาหารแปลกๆให้เขาทาน มาอยู่กับพ่อเขาและยังทำให้พ่อต้องมีปัญหากับเขาอีก ถึงขั้นมายื่นคำขาดว่าหากทำตัวไม่ดีอีกจะไม่ให้ไปโรงเรียน ... นั่นก็เกินไปสามีคุณน่ะ ปัญหาทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่เด็กเลย มันอยู่ที่คุณกับสามีคุณนั่นแหละ ... ไม่ใใช่ว่าไม่เข้าใจเด็กนะ เข้าใจ...แต่ว่าเห็นแก่ตัวพอกันทั้งคู่เลย ลองคิดดูนะ... ยามนี้คุณคือแม่เลี้ยง แต่ลองใส่ใจของคนเป็นแม่แท้ๆลงไปบ้าง หากคุณเป็นแม่แท้ๆของเด็กคนนั้น และคุณอาจจะหย่ากับพ่อของเด็ก แยกกันอยู่หรือแย่หน่อยคือตายไปแล้วเลย คุณไม่มีโอกาสดูแลลูกอันเป็นที่รักด้วยตัวเอง ... แต่คุณต้องหวังด้วยหัวใจของคนเป็นแม่ว่าอยากเห็นลูกตัวเองมีความเป็นอยู่หรือมีความสุขกับพ่อและคนรอบข้างที่มาช่วยเลี้ยงลูกคุณแบบไหนหรือ? ในกรณีนี้ไม่ได้หวังว่าแม่เลี้ยงทุกคนต้องเป็นนางเอก หรือเป็นนางฟ้า .. ขอแค่ใส่ใจของความเป็นแม่ลงไปในรายละเอียดทุกเรื่องที่คุณอยากทำให้ลูกคุณเองเท่านั้นพอ เพราะตอนนี้คุณคิดกับเด็กแค่ "ลูกคนอื่น" เท่านั้นและหวังสูงว่าลูกคนอื่นจะดีกับคุณอย่างที่คุณ "พยายาม" ทำดีกับเขาอย่างสุดความสามารถแล้ว ขอบอกว่า .. มันยังไม่พอค่ะ! เพราะคนเป็นแม่แท้ๆยังต้องอดทนอดกลั้นกับฤทธิ์เดชของลูกๆตัวเองเป็นอย่างมากเลย แต่เพราะเขารักลูกเขาด้วยใจบริสุทธิ์ หากจะสั่งสอนตักเตือนก็ด้วยความรักความเอาใจใส่อย่างแท้จริง แม้จะโกรธลูกสุดๆบางครั้งแต่ 1นาทีผ่านไปก็รู้สึกเสียใจและให้อภัยลูกในทันที ... นี่คือใจแม่ค่ะ! หากเมื่อไหร่คุณใส่ใจของความเป็นแม่แท้ๆลงไปมากๆ ให้ความสงสารแก่ลูกตัวเองเสมือนว่าเขาไม่มีใครให้พึ่งพา แล้ววันหนึ่งคุณจะรู้ว่า รักบริสุทธิ์สละความอ่อนโยนของแม่ที่มีให้ลูกด้วยความจริงใจอย่างแม่แท้ๆนั้น มันจะทำให้เด็กรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย สิ่งเหล่านี้คนไม่เป็นแม่ทำไม่ได้ และคุณอาจจะทำไม่ได้เหมือนกันถ้าคุณยังมีความเห็นแก่ตนเป็นใหญ่ว่า ... ฉันคือแม่คนหนึ่งนะ ฉันเป็นเมียพ่อเธอนะ เธอควรจะเกรงใจและเห็นหัวฉันบ้าง ... ถ้าคิดแต่ในแง่นี้ต่อไปและยืนยันจะไม่เปลี่ยนตัวเองเพื่อตัวเอง ... คุณก็จะเจอปัญหาแบบนี้ไปตลอดนั่นแหละ เพราะหากจะหวังให้เด็กมาเปลี่ยนชีวิตความเป็นอยู่ไปตามใจที่คุณต้องการหรือเปลี่ยนมารักคุณและทำดีต่อคุณเพียงเพราะคุณมาดูแลพ่อเขาหรือพวกเขา โดยที่คุณไม่พยายามเปลี่ยนความคิดเปลี่ยนท่าทีต่อเด็กก่อน ก็เห็นทีคุณจะมีปัญหาต่อไปเพราะใจคุณไม่เปิดรับพวกเขา และยังอยากให้เขาเป็นอย่างที่คุณต้องการ .. แบบนี้ไม่มีทางแก้ปัญหาได้ง่ายๆเพราะปัญหาไม่ได้อยู่ที่เด็ก ... ปัญหามันอยู่ที่คุณกับสามีนั่นแหละว่าคุณจะให้ความรักความเอาใจใส่รวมทั้งเมตตาและปราณีต่อลูกของพวกคุณเองแบบไหน ถ้าคุณไม่ใช่แค่แม่เลี้ยงกับพ่อใจร้าย!? จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 53 15:38:25

ความคิดเห็นที่ 5 ขอเพิ่มเติมอีกหน่อยว่า... หากคุณพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อลูกอันเป็นที่รักของเขาและคุณ(แม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณก็ตาม)และเขายังมีปฏิกริยาทางลบต่อคุณอยู่อีกและยังเกิดปัญหาต่อๆไปหลังจากนั้น ดิฉันถึงจะคิดว่า "การทำใจและปล่อยวาง" คือทางออกสุดท้าย แต่ไม่แนะนำให้ยอมแพ้ตั้งแต่เริ่มต้น เพราะถ้าคุณยอมแพ้ไม่ต่อสู้ที่จะประคับประคองชีวิตครอบครัวให้อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขได้ต่อไป คุณจะกลายเป็นำโทษตัวเองอีกว่ามาแต่งงานกับคนผิด ไม่น่ามาแต่งงานกับคนมีลูกติด ฯลฯ และไม่นานเกินรอทั้งคุณและสามีก็จะมีปัญหาระหองระแหงเรื่องเด็ก จนกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย และคุณจะทนต่อไปไม่ได้ในที่สุด เพราะหากตัดสินใจมาแต่งงานกับพ่อหม้ายลูกติดเสียแล้ว ก็แสดงว่าคุณรับได้ตั้งแต่ต้นว่าเขาจะนำภาระและความไม่สบายใจมาให้ด้วยในภายหลัง ... และเวลานั้นก็มาถึงแล้ว! ตั้งสติคิดให้ดี ... คุณแต่งงานกับพ่อหม้ายลูกติดเพราะว่าคุณรักเขาและลูกเขาด้วย หรือคุณรักแต่เขาคนเดียว? หากคุณจะรักเขาคนเดียวโดยไม่แคร์ว่าลูกเขาจะเป็นอย่างไร เพราะไม่ใช่ลูกคุณ ปล่อยให้พ่อเขาจัดการกันไป และหากสามีเอาแต่เข้าข้างคุณเสมอๆแบบนั้นบ่อยๆเข้า ลูกเขาจะเป็นยังไง? ลูกผู้หญิงกำลังเป็นวัยรุ่นเขาไม่ได้ต้องการแต่พ่อนะคะ เขาต้องการแม่เหมือนกัน หากคุณสามารถ "เล่นบทบาทแม่" ให้กับเด็กได้ ... คุณจะได้ลูกสาวน่ารักมบ1คนโดยที่คุณไม่ต้องลำบากอุ้มท้องและลงแรงเลี้ยงดูก่อนหน้านี้  ถึง 12ปีทีเดียว .. หากคุณทำได้จากนี้ไปค่อยประเหลาะกล่อมเกลาให้ความรักแก่ลูกสาวคนนี้อย่างเต็มที่ คุณจะกลายเป็นที่พึ่งให้เธอในวันที่เธอต้องการใครซักคน ไม่ใช่กลายเป็นเด็กใจแตกหรือหนีออกจากบ้านเพราะไม่มีใครรักและเข้าใจ นี่คือโอกาสทองของคุณพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส .. พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ก็ให้เธอสอนคุณจะได้เป็นช่วงเวลาดีๆที่ได้รู้จักและเรียนรู้กันและกันมากยิ่งขึ้น และที่สำคัญมองโลกในแง่ดี รู้จักมีอารมณ์ขัน หากเด็กแกล้งอะไรคุณด้วยความไม่ประสา ก็ให้ถือว่าเธออยากมีเพื่อน ... อย่าไปทำท่าทางไม่พอใจ มีอะไรหัวเราะเข้าไว้อย่างเป็นมิตรแล้วจิตใจของทุกคนจะแจ่มใสเอง โชคดีมีสุขค่ะ จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 53 16:17:40

ความคิดเห็นที่ 6 ว่าหลักๆต้องทำอะไรที่ทำให้เด็ก'respect'เราหน่ะ จริงๆเงียบๆเพราะพูดอังกฤษไม่เก่งนี่กลับดีนะ เพราะไม่โต้ตอบเวลาโมโหไง ถ้าเกิดเราแบบโดนแหย่ แล้วตอบกลับด้วยความโมโห อย่างนี้เด็กจะยิ่งชอบ ทำกิจกรรมร่วมกันว่าแนะนำเป็นอย่างยิ่ง เพราะมันน่าจะช่วยลดช่องว่างลงบ้าง สังคมตะวันตกเขาไม่ได้แสดงความนับถือผู้ใหญ่อย่างสังคมไทย เพราะฉะนั้นบางทีเราเอาการแสดงออกอย่างสังคมไทยไปวัด มันอาจทำให้ความหมายผิดเพี้ยนไปได้ สังคมตะวันตกเขาให้ความเคารพกันอย่างทำตัวที่ดีต่อกัน (อธิบายยากจัง) เด็กกลัวโดนแย่งความรักจากพ่อไปอย่างแรง พอคุณเข้ามาเขาไม่ได้เป็นที่หนึ่งแล้วน่ะ กลายเป็นที่สอง แม่เป็นที่หนึ่งก็ยังโอเค เพราะเป็นแม่เขาเอง แต่นี่คุณใครก็ไ่ม่รู้... แนะนำว่าทางการกระทำ ไม่ว่าทำอะไรก็ตามควรอยู่บนพื้นฐานที่แสดงให้เห็นว่าคุณไ่ม่ได้เข้ามาเพื่อแย่งตำแหน่งที่หนึ่งจากเขา..ในแง่กับพ่อเขานะ แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไ่ม่ใช่มาเหยียบหัวฉัน ก้าวร้าวทำนองนั้น เพราะฉันเป็นผู้ใหญ่กว่า แต่ก็อีกแสดงความเป็นผู้ใหญ่กว่าอย่างสังคมไทยอาจไม่เวิร์กเท่าไหร่ เรื่องทำนองนี้ให้สามีอธิบายให้ฟังดู จุดหลักคืออย่างที่คุณกุศโลบายว่า เิริ่มปรับที่ความคิดเราก่อนดีกว่า อย่างน้อยๆให้เกลียดเด็กน้อยลงหน่อย :) รู้ว่าทำยากนะ แต่ความคิดคนเรานี่มันแรง เพราะมันส่งออกมาทางการแสดงโดยที่หลายๆครั้งเราไม่รู้ตัว เิิริ่มปรับความคิดให้ออกมาทางดีๆหน่อย ส่วนนึงก็คิดซะว่าเด็กมัน 12 เองน่ะ สมองยังกำลังพัฒนาอยู่เลย (จริงๆนะเีขามีวิจัยศึีกษา) จากคุณ : Overseas เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 53 19:23:40

ความคิดเห็นที่ 7 ดิฉันมีกฏเหล็กอยู่ข้อหนึ่งว่าจะไม่มีวันแต่งงานกับคนทีีมีลูกติดเด็ดขาด เพราะชีวิตของคนที่มีลูกนั้นย่อมต้องแบ่งเวลา เงินทอง ความรัก ความห่วงใยไปให้ลูกของเขาก่อน เมื่อเราจะก้าวเข้าไปในชีวิตของพวกเขาเราเองจำเป็นที่จะต้องเป็นฝ่ายที่เข้าอกเข้าใจและต้องพยายามรับลูกๆเค้าให้ได้  ซึ่งแม้ว่าเราจะเป็นแม่เลี้ยงที่ดีราวกับนางฟ้าเด็กๆทุกคนก็ย่อมที่จะเห้นว่าแม่ของพวกเค้าน่ะดีที่สุดเสมอ เราน่ะแหละที่เป็นตัวแถม แม้ว่าคุณจะทำดีก็็จะเป็นเรื่องเสมอตัว ยากมากที่เด็กๆจะยอมรับได้อย่างสนิทใจ  ถ้าคุณรักสามีก็จะต้องพยายามเข้าใจและทำดีกับลูกสาวของเค้าค่ะ ในฐานะที่คุณเป็นผู้ใหญ่กว่าคุณควรที่จะเข้าใจความรู้สึกของเด็กๆว่าไม่ต้องการให้มีใครมาแย่งความรักทั้งหมดของแกไปจากพ่อ เด็กที่พ่อแม่แยกทางกันนั้นชีวิตมันไม่เต็มหรอกค่ะ มันขาด มันเจ็บปวด มันโกรธที่ทำไมชีวิตของเราจึงไม่มีทั้งพ่อและแม่ทำไมต้องไปทางนู้นทีทางนี้ที   คงเคยได้ยินประโยคที่ว่า love me love my dog ไช่ไหมคะ นี่ไม่ไช่ลูกหมาน่ะสิลูกเค้าทั้งคน คุณจะคาดหวังให้สามีสอนลูกเค้าให้เกรงคุณเพราะคุณเป็นแม่เลี้ยงดิฉันว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ หรือถ้าเป็นไปได้เด็กก็จะยิ่งเกลียดคุณเข้าไส้ วีธีเดียวในตอนนี้คือต้องทำใจและเป็นแม่เลี้ยงที่ดีค่ะ เมื่อแกโตขึ้นอีกหน่อยก็จะเข้าใจคุณเอง และเด็กวัยรุ่นนะคะ หึๆวัยนี้พ่อแม่ตัวเองยังไม่เกรงใจเลย ฮอร์โมนกำลังตีกันยุ่งไปหมดร่างกายกำลังเปลี่ยนแปลงเลี้ยงยากที่สุด คุณทำเฉยๆแบบเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาน่าจะดีที่สุด ไม่ต้องไปใส่ใจกิริยาแปลกๆ ทำเฉยเสีย เพราะเด็กฝรั่งเค้าไม่ได้ต้องเคารพและหมอบกราบผุ้ใหญ่แบบคนไทยส่วนมากจะถูกเลี้ยงแบบสบายๆไม่ปิดกั้นความรู้สึกนึกคิด และการแสดงออกนอกจากจะหยาบคายจนเกินไปถึงจะโดนตำหนิ จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 53 03:52:41

ความคิดเห็นที่ 8 ดิฉันคิดเหมือนคุณ Gisele ค่ะ  ไม่แต่งงานกับคนมีลูกติดเด็ดขาด อันนี้ก็เพราะเจอปัญหากับตนเองมาแล้ว มาดู ๆ แล้ว  คงลำบากใจ  เพราะดิฉันก็มีลูกติด ไหนจะลูกเขาอีก  และอีกอย่างแฟนเก่าดิฉันเองก็รักลูกสาวเค้ามาก ๆ ไม่น้อยกว่าดิฉันรักลูกสาวตัวเอง  ขนาดแค่คบกันเป็นแฟน  ยังดูลาดเลาแล้วถ้าจะปัญหามาก  ไม่เอาดีกว่า ไม่ไหว   ในเมื่อแต่งงานไปแล้วก็ต้องทำใจแหละค่ะ  สามีดิฉันเขาก็ทำใจกับลูกเลี้ยงเหมือนกัน  เรื่องกระทบกระทั่งก็มีกันบ้าง แต่มันก็อยู่กับคนกลางแหละค่ะว่าจะทำยังไง  โดยเฉพาะตัวเด็กเองว่ามีความมั่นใจขนาดไหนว่าพ่อ แม่ รักตนมาก  หากการกระทำกับคำพูดไม่สวนทางกัน  แล้วคนกลางใจเย็น หนักแน่น  ก็น่าจะค่อย ๆ แก้ปัญหาไปได้ค่ะ อย่างหนึ่งที่อยากจะบอกคุณ  ในกรณีที่พ่อแม่หย่าร้างกัน  ลึก ๆ ลงไป คนเป็นพ่อหรือแม่ก็อดรู้สึกผิดไม่ได้หรอกค่ะ  ที่ทำให้ลูกต้องตกอยู่ในสถานการณ์นี้  แล้วก็พยายามไม่มากก็น้อย  ที่จะหาทางชดเชยให้ลูก  จะเป็นการตามใจ การแสดงความรักให้เห็นว่ารักมากกว่าคู่สมรสใหม่ ฯลฯ  ตรงนี้ถ้าคุณพยายามเข้าใจสามีคุณนิดหนึ่ง  ก็อาจจะพอช่วยได้บ้างค่ะ ขนาดลูกเราเองแท้ ๆ  ยังมีปัญหา ทะเลาะกันบ้าง อะไรกันบ้าง  นี่ลูกคนอื่นแท้ ๆ นะคะ  ต้องทำใจล่ะค่ะ  ไม่ว่าจะแม่เลี้ยง แม่จริง  เลี้ยงเด็กคนหนึ่ง ๆ กว่าจะโตพ้นอก พ้นความรับผิดชอบไปได้....ยาวค่ะ จากคุณ : Amber n the Gang เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 53 05:33:48

ความคิดเห็นที่ 9 ดิฉันรู้จักกับเด็กคนนี้มานานกว่า 3 ปี ก่อนที่จะได้เจอกัน เวลาที่พ่อเค้าออนเอ็ม เค้าจะเข้ามาแย่งขอคุยด้วยตลอด ถามทุกวันเมื่อไหร่จะมา ถ้ามาจะพาไปนู่นนะไปนี่นะ ส่วนคนเล็กยังพิมพ์ไม่ได้ ก็ได้แต่ยิ้มหน้าบานเต็มจอ เห็นแบบนี้แล้วดิฉันเลยไม่คิดเรื่องปัญหาลูกติดสามี กลับคิดว่าดีจังเว้ยมีลูกโดยไม่ต้องท้องให้ยุ่งยาก เรื่องอาหารการกิน ดิฉันไม่เคยทำอาหารไทยให้เค้าทาน เพราะเค้าบอกไว้ก่อนแล้วว่าจะไม่กินอาหารไทยนะ ไม่ชอบ เหม็น เลยแอบถามสามีว่าไปทำอะไรให้เค้ากิน สามีตอบไม่เคย ลูกเค้าเป็นคนที่กินยากมาก เค้าเลยไม่ทำ แต่ไม่รู้เด็กอาจไปได้ยินมาจากไหน ดิฉันกับสามีจะกินอาหารไทยทุกวัน ถ้าวันไหนเด็กๆ มาอยู่ด้วย จะมีดิฉันคนเดียวที่กินอาหารไทย สามีจะเป็นคนทำอาหารให้เด็กๆ ถ้าวันไหนไปเยี่ยมพ่อแม่สามี ก็จะกินอาหารแบบของเค้า กินได้มั่งไม่ได้มั่ง เพราะไม่ชินกับอาหารจืดๆ เลี่ยนๆ แต่ก็ต้องกินให้หมดกลัวเค้าจะเสียใจ เห็นทีคงจะต้องปล่อยวางและทำใจค่ะ เพราะได้ลองปรับมาแล้ว เพราะกิจกรรมที่คุณสามีจัดให้นั่นแหละค่ะ ทำนู่นทำนี่ทำโน่น ทำไปทำมามันกลายเป็นเวรกรรมซะงั้น แต่ทำไมไอ้ตัวเล็กไม่เห็นมันมีปัญหา ดูเค้าจะติดดิฉันมากกว่าพ่อเค้าด้วยซ้ำ ดิฉันนั่งที่ไหนแกจะโดดขึ้นตักทันที จนแทบไม่ได้คุยกะใครนอกจากกะไอ้ตัวเล็กนั่นหละ ดิฉันก็ไม่ได้ลำเอียงนะ ถ้าซื้อของก็ต้องซื้อสองชิ้น ถ้าจะถามคนนั้น ก็ต้องถามคนนี้ด้วย เวลาที่เด็กๆมา ดิฉันจะไม่ไปคลอเคลียสามี จะปล่อยให้เค้าได้อยู่ด้วยกัน ถ้าออกไปไหนข้างนอก จะมีดิฉันไปด้วยเสมอ บางครั้งดูเหมือนเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่เดินตามเด็กๆกับสามีต้อยๆ บางครั้งความไม่เข้าใจภาษามากก็ดีเหมือนกัน เพราะไม่รู้ว่าเด็กพูดว่าไร ทำให้ไม่โมโห แต่พอเห็นท่าทางคุณย่าของแกทำหน้าดุ ไม่ให้พูด ก็พอจะเดาออกว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ มันก็ทำให้เกิดอารมณ์อะไรว้า อยู่ดีๆก็โดน บางครั้งเด็กมันโดนพี่ๆน้องๆ แซว แล้วโต้เค้ากลับไม่ได้ ก็เลยหันมาแควะเราแทนซะงั้น ถ้าพูดภาษาบ้านๆ ก็โยนขี้มาให้กรูซะงั้น แบบนี้มันเซ็งอะ ตอนนี้ถ้าไม่สบายใจอะไรจะรายงานพ่อเค้าหมด บอกเค้าไว้ก่อนจะหาว่าขี้ฟ้องก้อตามแต่บอกเพื่อให้คิดหาทางแก้ไข ถ้าให้ฉันเก็บไว้คนเดียวคงอกแตกตายสักวัน ไม่นานเราคงได้มีปัญหากันแน่ จากคุณ : OatFudge เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 53 13:43:15

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นใจนะ ถ้าเหตุการณ์นี้เป็นของเรา เราต้องอึดอัดใจไปจนตายแน่ ๆ ถ้าทำอะไรไม่ได้คิดเสียว่าสวรรค์ลิขิตให้มาใช้ชีวิตแบบนี้ ดูท่าทางคุณเป็นคนดีคนหนึ่งทีเดียวต่อไปถ้าน้องเค้าทำดีแต่ต่อหน้า เราก็ทำบ้างเหมือนกันพยายามทำดีต่อหน้า พ่อเค้า พอลับหลังก็หัดเอาคืนซะบ้างจะได้หายกลุ้ม บอกให้เธอรู้ เสียบ้างว่า"ไผเป็นไผ" (ล้อเล่น) ทีหลังอย่าได้มาพูดไม่ดีใส่เรา บางทีถ้าเงียบอย่างเดียวก็ไม่เป็นผลดีนะ มีแต่เราจะเก็บความขม ขื่นไว้คนเดียว สุดท้ายทนไม่ได้ จากคุณ : เสียงซึง เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 53 22:31:38

ความคิดเห็นที่ 11 คิดว่าดีกว่ามีปัญหากับแม่สามีละกัน ยากกว่ากันเยอะ จากคุณ : Uwa เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 07:49:45

ความคิดเห็นที่ 12 รีบ ๆ หาแฟนให้เด็กเลยครับ จะได้เลิกยุ่งกะเรา ^^ จากคุณ : paingrille เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 23:36:18