ความคิดเห็นที่ 1 I met him twice in last 2 years. He is in UK and I am in Australia. How can you imagine??? We are about 10,000 miles apart. We can meet only once a year. Your case is better than ours. We choose to communucate by sms, msn, email once a day. Also, we have a specific plan about when we will meet. I try to think that after we live together, the time that we will be close will be longer than the time that we have been waiting. Do you get it? 1. Communcation 2. plan about the meeting ภาษาไม่ค่อยดีค่ะ แต่เห็นอยากได้ภาษาอังกฤษก็จัดให้ได้แค่นี้ แหะ แหะ จากคุณ : j เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 18:54:19 A:203.164.88.235 X: TicketID:010830

ความคิดเห็นที่ 2 ขอตอบเป็นภาษาไทยนะคะ เรากับแฟน ก็อยู่คนละซีกโลกค่ะ  เหมือนกับเรื่องราวของคุณเป๊ะ เจอกับแฟน ปีละ 2 ครั้ง ครั้งละ ไม่เกิน 10 วันค่ะ แต่เรากะเค้า ไม่มีปัญหาเรื่องระยะทางค่ะ ไม่เคยร้องไห้ และไม่เคยใช้ความอดทนเลย เพราะเราเข้าใจถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ค่ะ กลับกัน  เราสองคนกลับรู้สึกว่า เราอยู่ใกล้กันมากกกกก วันสำคัญต่างๆ ส่งของให้กัน  คุยกันนานกว่าเดิมหน่อย รู้สึกมีความสุขมากค่ะ ที่เป็นอยู่นี่ เราว่า ในเมื่อคุณสองคน บอกยืนยันว่ารักกันแบบนี้ ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรนะคะ เพียงแต่ว่า คุณสองคนต้องมีความสุขกะความรักและระยะทางไกลแบบนี้ให้ได้ อย่าใช้ความอดทน เพราะสักวันนึง ความอดทนของคุณสองคนจะหมดลงได้ค่ะ  ปรับตัว รับสภาพให้ได้ แล้วจะดีเองค่ะ ขอให้มีความสุขกับทุกๆ วันนะคะ หลังไมค์ได้ค่ะ จากคุณ : aimeramm เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 19:19:05

ความคิดเห็นที่ 3 It´s depend  on destiny , if you both are the right person of each other .. no matter what ... Just be patient. PS. In the past , I & my bf had a chance to meet each other just twice a year, now we are married and live together. จากคุณ : กุลกวิน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 19:36:35

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นไปได้สำหรับ คู่ที่มีวุฒิภาวะ ไม่ใช่สำหรับหนุ่มสาวอายุ 21-25 จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 19:56:00

ความคิดเห็นที่ 5 I have been dating with american boyfriend for 3 years and we had problem only in 3 months in first year that we met cause we had to adjust ourselves I pretty woke up  be lated in each morning since I become his girlfriend I tried to wake up early morning to talk and chat with him cause in  the morning in Thailand is evening in usa.(Atlanta)  and he back home immidiatly after work to talk to me as well. But when we've known each other enough we know that we love each other and trust so we don't have to spend time to chat that much anymore just for awhile per day if we both are busy we understand about situation (He is a lawyer and I am a reporter) so we need private time just call and let me know that where he is or what does he do and when he back home just call me if we do not too tired  to talk we will chat then. I am happy with him and he as well even we meet each other only 2-3 times a year and  1 month was the longest time he had ever spent time with me in Thailand :) everytime when he back to Usa. I went to the airport with him and say goodbye I just been sad for awhile but I always think that we will see each other very soon,he never ignored me never made me cry with his behavior. The important things about keeping  long distance relationship are Love and Trust and  humour ,have possitive thinking about relationship and we also always think that  "We are a team" that is our slogan if you prefer use it I am glad :) No one perfect so please expect to much that your lover is everything for you do not forget that we were born alone just knew your lover for 3 years so not all of your life you have to work (for life) and hobbies if you do it I think that its very useful instead worry or think lots about your relationship you should play sport ,travel with family,friends ,read many book :) do not lost  yourselve. For me I think that my heart is so important so I must take care of it with myself ,my boyfriend as well he keep his heart with himself ,we just put our hearts close each other and have a gap between our hearts :) I set him free as much as possible WHY??? cause I do not addict to him we both look forward to spending time in each year ,each festival in Thailand and make  a plan together that is fun time isn't it?? If you two love each other why sounds like your love is so sad story and why think that you both will seperate if still live far away in the other side of the world??? why do not think that atleast we will meet each other every year :) and how you both love each other :) First of all you both have to love yourselve and spend time with yourselve enough do not addict or immersed :( I know that it hard to do but if you understand about the real love you will be happy and love each other  happily and let everything go intuitively :) we both do not pressure each other (sometime I did eiei not much :) I've tole him that if you cheat on me and do not choose me ,show that you are very stupid guy that I 've ever met.So he scared that he will be a stupid one so why he still love and care about me :) Hahha If he/she is your ,he/she will be if not let he/she goes. Good Luck จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 19:56:38

ความคิดเห็นที่ 6 เจอกันตั้งปีละ 3 ครั้งแหนะ อย่าคิดมากนะคะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด คู่กันแล้วไม่แคล้วกันค่ะ จากคุณ : Bannorker เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 20:04:25

ความคิดเห็นที่ 7 รักแท้ต้องไม่แพ้อะไร พบก็เหมือนไม่พบ ไม่พบก็เหมือนพบ แล้วใยต้องพบ จำไม่ได้ว่าอ่านมาจากไหน จากคุณ : Febie เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 20:35:49

ความคิดเห็นที่ 8 ความท้อแท้มันเกิดขึ้นเพราะหลายๆ อย่างค่ะ ทั้งความห่างไกล ทั้งอุปสรรคเรื่องศาสนา ครอบครัว และที่บอกว่า จะมีโอกาสได้เจอกันปีละสามครั้ง เอาเข้าจริงอาจจะเหลือแค่ ปีละสองครั้ง (ครั้งละประมาณหนึ่งสัปดาห์หรือสิบวัน) เฮ้อ...ทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้น จากคุณ : ทะเลใต้แสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 21:05:25

ความคิดเห็นที่ 9 http://www.youtube.com/watch?v=80-3I-J850g แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 53 21:58:21 จากคุณ : Worthog เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 21:43:03

ความคิดเห็นที่ 10 ดิฉันกับแฟน ได้เจอกันปีละ 1 ครั้ง ก็ทนมา 2 ปีแล้วค่ะ ร้องไห้บ้าง น้อยใจบ้าง  ไม่ค่อยออกไปไหนมาไหน เพราะยิ่งเจอคนมากมายยิ่งคิดถึง บางทีก็คิด ว่าจะหันไปคบคนที่อยู่ใกล้ดีกว่ามั้ย แต่เจอใครต่อใครมากมาย ก็ไม่ได้ทำให้สุขใจได้เท่าคนนี้ คนที่ใช่สำหรับเรา อาจจะไม่ได้มีแค่เค้าคนเดียวในโลก แต่จะไปวิ่งหาอีกทำไม ในเมื่อเราเจอแล้ว กว่าจะเจอคนนี้ต้องใช้เวลา 25 ปี ทนอีกซักสองสามปี คงไม่ทุกข์ไปกว่าเดิมเท่าไหร่หรอก เพราะเรารู้ว่ามันคุ้มค่ากับการรอคอย และที่สำคัญ ดิฉันเลือกแล้ว ว่าจะใช้ชีวิตกับคนคนนี้ จากคุณ : Little Miss Lisa เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 21:45:24

ความคิดเห็นที่ 11 ตัวเราหัดอยู่คนเดียวตั้งแต่จบทำงานเพราะในโลกนี้มีอะไรไม่แน่นอน  บางครั้งหัดคิดทั้งดีและลบ ว่าเมื่อเราเจอเหตุการณ์สูญเสียบุคคลที่สำคัญในชีวิตเราๆ จะทำใจได้ไหม ก็ฝึกฝนประจำค่ะ            เคยผ่าน คุณสมหวังและคุณผิดหวัง รู้ว่าห่างกันมันทรมาร พยายามอย่าคิดถึงการจากลา ถ้าเรามั่นคง ซื่อสัตย์และมีอนาคตที่จะอยู่ด้วยกันตลอดไป ก็ต้องอดทนเพื่อวันนั้น              จนเจอคนที่ใช่ใน 1 ปีที่แยกกันอยู่และแม้ว่าแต่งงานแล้ว   พอมาอยู่ด้วยกันก็จากครอบครัวที่อบอุ่น     แล้วเราต้องจากแม่ที่เคยนอนด้วยกันและคุยกันมาตลอด 40 ปี เราว่าถ้าเราไม่ได้ฝึกการอยู่สันโดด คงเหงา เศร้าหน้าดู                แต่เราปรับตัวได้เร็วน่ะ มีแค่ หมา สามี ในชีวิต เพื่อนๆในต่างแดนไม่ค่อยสนิทเพราะเราย้ายบ่อยค่ะ            ตอนนี้อยากย้อนกลับเวลาไปหาอดีต เป็นบางครั้งว่า อยากเป็นโสดจัง จะได้ไม่ต้องเก็บขี้หมาทุกวัน และไม่ต้องตามเก็บของอีก เราคิดว่าชาติหน้าจะขอท่านยมเกิดเป็นสามีดีกว่า           ยังไงเอาใจช่วยให้ไดอยู่ด้วยกันเร็วๆน่ะค่ะ จากคุณ : โค้งหักศอก เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 23:20:58

ความคิดเห็นที่ 12 รักแท้ไม่แพ้อะไรทั้งนั้น... เจอกัน 3 ครั้งต่อหนึ่งปีแล้วยังอ่อนไหวไขว้เขว นี่รักไม่แท้นะ อย่าหลอกตัวเองว่ารักแท้ แต่ก็นะ... แต่ละคนจำกัดความไม่เหมือนกัน รักคือคำคำนี้ รักคือความอดทนทุกอย่าง อภัยให้กัน จากคุณ : หญิงป้า เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 00:18:30

ความคิดเห็นที่ 13 ใช่แล้วค่ะ1 ปีเจอกันตั้ง 3 ครั้งแน่ะ ไม่น้อยเลยนะ(บางคนเจอกันแค่ปีละครั้ง ครั้งละ 1 เดือนเขาก็ยังคบกันจนแต่งงานกันเลย) ในเมื่อ จขกท บอกต่างฝ่ายต่างรักกันมาก แล้วเขาก็ไม่ขาดการติดต่อก็ไม่ต้องไปกลัวกับระยะทางที่ไกลกัน จากที่ จขกท เล่ามาไม่เห็นมีข้อความไหนที่ต้องใช้คำว่าอดทน เพราะไม่ได้มีปัญหากัน และตัวเขาเองก็ไม่ได้ทำพฤติกรรมอะไรที่ไม่น่าไว้ใจไม่ใช่หรือค่ะ เราเข้าใจว่า จขกท อาจจะกังวลตรงที่ระยะเวลาที่คบกันอาจจะน่าเกินไปจนเกิดความท้อ แทนที่คนรักกันก็น่าจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเร็วๆ ถ้าเป็นประเด็นนี้เราก็คงคิดว่าอยู่ที่ความไม่พร้อมของเขา อันนี้คงต้องคุยกันเอาเอง นอกนั้นก็คงต้องตอบใจตัวเองว่าเรารักเขาจริงไหม ถ้าเลิกกับคนนี้จริงๆ เราจะอยู่ได้ไหมแต่ถ้ายังยืนว่าไม่อยากเลิกคบกับเขาก็ไม่ต้องคิดมาก อนาคตคือสิ่งที่ยังมาไม่ถึงอะไรก็เกิดขึ้นได้ แต่ถ้า จขกท ตัดสินใจจะเลิกคบเพียงเพราะไม่อยากเสียเวลาที่อาจจะต้องคบกันไปแบบนี้เรื่อยๆ ก็คงแล้วแต่จะตัดสินใจเอง เพราะเราก็ไม่รู้ว่าถ้าเราหาคนใหม่จะง่ายไหม จะเป็นยังไงและจะต้องเริ่ม start ใหม่กับคนใหม่ เรียนรู้คนใหม่อีก ซึ่งก็คงต้องใช้เวลาในการคบกันอีกนาน เพราะตราบใดที่ยังมีแฟนชาวต่างชาติ เพราะยังไงวีซ่าหมดเขาก็ต้องกลับประเทศอยู่ดี ทุกอย่างก็น่าจะอยู่ที่ฝ่ายชายเป็นตัวตัดสินด้วยเพราะถ้าเขาเริ่มมีพฤติกรรมแปลกๆ ไม่ค่อยติดต่อเรา หาข้ออ้างตลอดเวลาอันนี้ไม่ต้องคิดยากเลิกไปเลย แต่ถ้าฝ่ายชายยังสม่ำเสมอ ติดต่อเราทุกวัน อาจจะส่งของมาให้ในวันพิเศษ หรือยังมาเราทุกครั้งที่เขามี holiday ทุกอย่างยังเหมือนเดิมก็ไม่มีเหตุอะไรที่จะต้องไปเลิกกับเขา จากคุณ : แม่นางคำแปง เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 01:17:39 A:182.232.55.22 X: TicketID:203091

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นด้วยว่า ๑ ปีเจอกัน ๓ ครั้งเยอะพอสมควรค่ะ สมัยเราคบกับแฟน เราเจอกันปีละครั้งเอง ครั้งละ ๓ อาทิตย์ ประมาณนั้น ก็คบมาได้จนแต่งงานกันนะ ตอนนี้แต่งมาแล้วปีกว่าๆ มีความสุขมาก ส่วนตัวเราคิดว่าคุณคงต้องกำหนดระยะเวลาที่คุณพอใจที่จะรอ สมัยเรายังไม่แต่งงาน เราบอกแฟนเราในขณะนั้นว่าเราให้เวลาแค่ ๕ ปีนะ ถ้าไม่มีการแต่งงานเกิดขึ้น ต่อให้เรารักกันปานจะกลืนกิน เราก็จะเลิกทั้งๆที่รักนี่แหละ เพราะความต้องการเราสวนทางกันไง เราไม่ต้องการอยู่ไปเรื่อยๆ เราอยากมีครอบครัว แฟนเราเขาเข้าใจตรงนี้ พอขึ้นปีที่ ๔ เราก็แต่งงานกัน รอดตัวไป ไม่งั้นเราหาแฟนใหม่จริงๆ เราคงไม่รอใครเพียงเพราะรักอย่างเดียว ต่อให้ไม่มีคนนี้เราก็คงหาคนมารักเราได้ไม่ยาก ตอนนั้นคิดแบบนี้จริงๆนะ เราคิดในใจนะว่าถ้าไม่อยากสร้างครอบครัวกับเรา ก็ปล่อยให้เราไปสร้างกับคนอื่นเถอะ ถือคติ (ไม่)สวย(ก็)เลือกได้ค่ะ สรุปเราถือตัวเองเป็นจุดยืน ทำไมเราต้องเอาชีวิตเราไปแขวนกับคนอื่น จากคุณ : ##TUKTA## เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 02:12:25

ความคิดเห็นที่ 15 แย้มเข้าใจค่ะ ว่ามันอาจดูทรมานและรู้สึกแย่จริงๆ แต่อย่างไรก็ดี สิ่งที่เป็นอยู่ หากต่างฝ่ายต่างมีความเชื่อมั่นต่อกัน และมีความจริงใจต่อกัน และรักมั่นคงต่อกัน ไม่ต้องกลัวอะไรหรอกค่ะ ถ้าจะสูญเสียเขาไปจริงๆ ก็จงปล่อยไปเถอะค่ะ เพราะนั่นคือโชคชะตาที่อาจกำหนดไว้แล้ว แต่ถ้าความจริงใจของเราทำให้เขาแล้ว เขายังรักเรา เขาก็จริงใจกับเรา ระยะทางเป็นแค่สิ่งแบ่งกั้นเท่านั้น ให้คิดเสมอว่า เรากำลังมาทำหน้าที่ มาเรียน และเราหรือเขาก็ยังไม่ตายจากกัน มันอาจดูเหมือนทรมาน แต่ความจริงถ้าเรารู้จักเรียนรู้คำว่ารัก เราจะเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ว่า รักไม่ได้อยู่ที่การยึดติดหรือผูกมัดกันให้ใกล้กัน เพราะท้ายที่สุดแล้ว คนเราก็ต้องจากกันอยู่ดี ต่อให้รักกันจนแก่เฒ่า สุดท้ายก็ต้องมีฝ่ายที่ตายจากกันไปก่อนจริงไหมคะ ดังนั้น ถ้าเราไม่ยึดมั่นถือมั่นกับร่างกายหรือตัวเขา เราก็จะเห็นความจริงว่า จริงๆ แล้วเรากับเขาอยู่ใกล้ๆ กันนี่แหล่ะ แต่อย่างไรก็ดี เราจะต้องไม่ฝากใจเราไปให้คนอื่น (หรือแฟนเรา) ให้เอาใจเราใส่ในใจเรานี่แหล่ะค่ะ ถ้าเมื่อใดก็ตามเราเอาใจตัวเองไปฝากไว้กับคนอื่น เมื่อเขาจากเราไป เราจะเจ็บปวด ทรมาน หรือเสียใจจวนเจียนจะตายเลยนะคะ เขาถึงให้เราเก็บใจไว้กับตัวเอง รักและดูแลใจตัวเองให้มาก ถ้าเรารักตัวเอง ดูแลใจตัวเอง (ดูแลใจเราก็เพื่อคนรักเรานี่แหล่ะ) เราก็จะเป็นคนที่มีความรักในใจตัวเองแบบไม่ทุรนทุรายค่ะ ตรงกันข้าม ถ้าเราไปพะวงและคิดถึงเขา เนื่องจากเอาใจเราไปฝากไว้กับเขา มันจะทำให้เรามัวแต่คิดว่า เขาจะรักเราไหม เขาจากเราไปจะเป็นอย่างไร เขาจะคิดถึงเราไหมแบบนั้นแบบนี้ สิ่งเหล่านี้คือทุกข์ที่เกิดขึ้นจากใจเราเองทั้งหมด และเป็นการเอาใจเราไปคิดแทนใจเขาด้วยค่ะ ถ้าเราเอาใจเรา รักตัวเองให้เต็มร้อย ไม่กลัวหรือกังวลใดๆ และพร้อมปล่อยวางกับรักที่อาจหลุดลอยไปได้ทุกเมื่อ (แต่ไม่ใช่เฉยชาต่อเขานะคะ) เราก็จะมีความสุขกับความรักที่เราเข้าใจมันค่ะ และพร้อมจะปล่อยวางได้เสมอ ส่วนความสุขที่เรากำหนดขึ้น เช่น วันสำคัญต่างๆ วันครบรอบการเป็นแฟนกัน หรือวันอะไรก็แล้วแต่ เป็นสิ่งสมมติที่เรากำหนดเองทั้งนั้นค่ะ ถ้าเราไปยึดติดกับสิ่งเหล่านี้ มันก็คือการสร้างเงื่อนไขความทุกข์ให้ตัวเองหลายระดับ ทำไมไม่คิดตรงกันข้ามบ้างว่า วันอื่นๆ เราก็มีความสุขได้ มีคนมากมายในโลกที่เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อจะรักใคร หรือ ให้ใครรัก แต่เขาก็ดำรงชีพอยู่ได้ ความรัก มันเกิดได้ทุกเวลาค่ะ แต่อย่าไปกำหนดเอาเองว่ามันคือความสุข เพราะทุกอย่างในโลกนี้มันคือสิ่งสมมติ และคือสภาวะที่ทำให้เรารู้สึกไปแบบนั้นเอง อย่าสร้างเงื่อนไขความรักนะคะ เพราะมันจะเป็นปมมัดตัวเอง ยิ่งมัดก็ยิ่งแน้น และก็จะคลายยาก ยิ่งสร้างมากก็ยิ่งเจ็บปวดมาก มองโลกออกไปให้กว้าง ถ้าความรักทำให้คนทรมานและตายได้ขนาดนั้น ป่านนี้คนในจักรวาล ทั่วแกแลคซี่ และพิภพนี้คงตายไปหลายล้านแล้วค่ะ คนที่อกหัก หรือ ห่างไกลกับคนรัก เขาก็สามารถอยู่ต่อไปได้ เพราะเราเรียนรู้ที่จะเข้าใจกับสภาวะความเป็นจริงของโลกความรักไงคะ ความรักคือการไม่ต้องการผูกมัด แต่มันคือการสร้างความจริงใจและมอบให้ด้วยใจบริสุทธิ์ ถ้าให้ไปแล้ว เขาไม่รับและไม่อยากได้อีก ก็ปล่อยไปเถอะค่ะ ไม่มีประโยชน์อะไร แต่ถ้าต่างฝ่ายต่างมีความสุขตามอัตภาพ ไม่ได้ขวนขวายหาคนใหม่ อยู่กับความจริงในปัจจุบันว่ามันเป็นแบบนี้แหล่ะ (เพราะวันหนึ่งก็ต้องตายจากกันอยู่ดี) เขาและเราก็จะขยายเวลาครองรักกันได้นานขึ้น ไม่มีใครบอกเราได้หรอกค่ะว่า วันนี้หรือวันไหน รักของเรากับเขาจะจบลง เพราะทุกคนมีชะตากรรมที่ไม่เหมือนกัน เขาจึงเปรียบความรักว่า ที่ใดมีรักที่นั่นย่อมมีทุกข์ไงคะ เพราะต่อให้รักกันแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องตายจากกันอยู่ดี แต่จะทำอย่างไรให้รักอย่างเข้าใจ และรับกับสภาพแบบนั้นได้ จุดจบของความรัก มันอาจมีจุดจบมาจากจุดเดียวกับจุดเริ่มต้นนั่นแหล่ะค่ะ เพราะคำว่าจบนั้น มันอาจเป็นการเริ่มต้นของรักใหม่กับใครคนอื่นด้วยเช่นกัน แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 53 02:25:13 จากคุณ : คุณหญิงแย้ม ณ นางทาส (คุณหญิงแย้ม ณ นางทาส) เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 02:13:42

ความคิดเห็นที่ 16 We are on same page, Our situation is for job opportunities but what we can do is; Trust and believe in Love. Some people says about the distance but we both always say : No matter what! We strong together We old together And when we look back, we just keep smile for all our past that because of "WE LOVE EACH OTHER" We are believe in the "POWER OF LOVE" and love can do everything without the doubt. Hope everybody have good luck - same as us Love you until the end of my life - my sweetheart จากคุณ : ใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 02:34:32 A:68.14.70.74 X: TicketID:293625

ความคิดเห็นที่ 17 Please have the positive thinking; You two are so lucky because you are still able to ; - Meet each other three times a year. Meanwhile many people might not be able to see each other again...or FOREVER. - Talk to each other more often. Meanwhile many people may not be able to say anything....even the LAST WORD. - Have a chance to celebrate things together. Meanwhile many people may have so hard times that can't celebrate anything. - Have an opportunity to live together. Meanwhile many people may not be able to see the light at the end of the tunnel. - Have someone you love and loves you. Meanwhile many people wish to have one on the day they die BUT they don't. Don't accept the fear of being apart as a part of your love life!  The power of love can overcome all difficulties. Again, you two are so lucky that you FOUND each other THOUGH you live in the other side of the world. จากคุณ : yingkorat เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 03:14:06

ความคิดเห็นที่ 18 The value of "true love" will always remain the same regardless where you are.  There’s nothing can conquer it.  Conversely, true love conquers all! Ask yourself, how much do you know about true love?  These days, the word itself seems to be overly used, simply just to impress a person whom you think you are in love with.   He who thinks absence can devalue true love, he is foolishly underestimating the power of true love and insulting his own love at the same time.  Indeed, true love will remain true as long as it is truly regarded as a true love. จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 05:19:13

ความคิดเห็นที่ 19 เราว่ารักแท้ไม่แพ้ระยะทางหรอกค่ะ ที่เอาระยะทางมาอ้างแล้วอยากจะเลิกก็เพราะไม่ได้มีรักแท้ รักแท้ก็ต้องเข้าใจและอดทน ในเมื่อเลือกที่จะรักใครสักคนที่อยู่ไกลก็ต้องมีความอดทนมากกว่าคนที่ได้เจอกันทุกวัน พวกรักแท้น่ะ ยิ่งคุณห่างไกลกัน คุณยิ่งรักกันมากขึ้น คิดถึงกันมากขึ้น แล้วระยะทางนี่เป็นปัญหาก็จริง แต่ก็แค่เล็กน้อย เพราะหัวใจคุณใกล้กัน สามปีไม่นานเกินไปหรอกค่ะ ถ้าคุณรอคนที่ใช่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่าท้อแท้ จากคุณ : ข้าวหอม เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 09:40:15 A:124.122.233.229 X: TicketID:207707

ความคิดเห็นที่ 20 Be appreciate and thankful to everything in life. To me, I've been with my bf for 1 year, and we wont see each other till the next 4 months since I left US. We fight, are jealous, dont trust each other sometimes. But in the end, we know that we get to know each other better by talking on the phone everyday. Thankful for the distance and time, as it will proove how truly is your love. If it's worth waiting, then please be patient. I believe true love is giving, forgiveness, sacrifice, etc. no matter what. PS: We're lucky that we have high technology to communicate. We no longer have to write a mail and wait for weeks to have it delivered. :) จากคุณ : Veganista เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 15:54:12

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากนะคะ ตอนนี้สิ่งที่หวังคือ หวังว่าความรักมันจะชนะทุกอย่างได้ ก่อนหน้านี้คนที่ท้อแท้คือเรา และกำลังใจจากเขาทำให้เราดีขึ้น แต่ตอนนี้...คนที่ดูเหมือนจะยอมแพ้คือเขา จากคุณ : ทะเลใต้แสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 16:29:29

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าเราเข้มแข็ง เค้าก็จะเข้มแข็งไปด้วยค่ะ ถ้าเค้าท้อ เราก็พยุง ถ้าเราท้อ เค้าจะได้พยุงนะค่ะ เหงาบ้างเหนื่อยบ้างเรื่องธรรมดาค่ะ แล้วไม่จริงนะค่ะกับคู่ที่มีวุฒิภาวะ :) เรา 24 แฟน 21 ค่ะ :D เรากับแฟนบางทียังนั่งมองหน้ากันเฉยๆ เอามือลูบกล้อง (ประหนึ่งว่าจับมือกัน) ฮะฮะ อารมณ์บ้าก็มีบ้างอะไรบ้าง Just be patient for the day we are together. It's hard but this is a good thing. This will prove that how much you and me love each other and pass this way. It's hard to be far but it's harder to be here without you. Sometimes you may be lonely but remember, i am there, in your heart. Same as me, I feel lonely sometimes but I have you in here <3. although we are not together but actually we are together already, our souls our hearts don't you feel that ? it sounds funny but i really want to say it is true. Try not to compare with other couples because you will be sad but try to think SOON we will be together like them. Think about how happy we are when we were together, I believe you will pass the hard time of being lonely :) อันนี้เป็นอะไรที่คิดไปตามนั้นนะค่ะ ก็ฟังดูตลกและน้ำเน่า แต่มันจริงนะ แหะๆ เราคิดแบบนั้นจริงๆถึงไม่เหงา (ขออภัยถ้าแกรมม่าและสำเนียงแหม่งๆ เพราะเขียนตามที่คิดเลยค่ะ ไม่ผ่านการตรวจสอบ) เอาเมลที่แฟนเคยเขียน (เมื่อนานโข มาแล้ว ตอนนั้นเราก็นอยๆ เหงาๆ เค้าก็ปลอบ) มาให้ดูเป็น ต.ย. เพิ่มพลังรักนะค่ะ My Lovely,           Even though we are two worlds away, everyday i feel closer to you then ever. Everyday you are on my mind, there is not a second that i don't think about the three months we spent together. If I hadn't met you i don't know what kind of person i would be or what i will be doing but i know that i would not like it. Today i work a double, at first i didn't want to but then a image of you came to me in my head.I knew that the only way i was able to see you was to work as much as i can. I know that you don't want me to but i need to, i need to see you in person. My lovely ...(เซ็นเซอร์ชื่อหน่อยนะค่ะ)... you mean so much to me that i will do anything i can to see you, even work, a lot. You know how much i hate work. When i am at work you will be sleeping i will call you when i can during break and a/c, and for sure at 7 my time 6 your time. I love you good night. ก็แบบเดียวกัน คือแค่เรานึกถึงเค้า เราก็มีความสุขแล้ว คิดถึงเวลาที่อยู่ด้วยกันมันมีความสุขขนาดไหน ก็เอาเวลาคิดเรื่องดีๆ ดีกว่าเอาเรื่องว่าจะทำยังไงกับอนาคตนะค่ะ อย่าเค้าว่า ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดและมีความสุขกับมัน ดีกว่านะค่ะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 53 17:40:10 จากคุณ : white brownie เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 17:39:15

ความคิดเห็นที่ 23 เมื่อคุณต้องอยู่ในภาวะที่ต้อง "ทน" หมายถึงความรักได้สิ้นสุดลงคะ จากคุณ : aArMel เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 22:07:10

ความคิดเห็นที่ 24 Don't worry. If it's a true love, both of you will pass this test. I had been dating my BF for six months in the US then I came back to Thailand and we lived far apart over year. Only we could see or talk on skype and emails. We truely believed that we had true love and we really had strong feeling for this. Year passed, He came here and we were married. So if you guys have strong feeling for your love, nothing to worry about. Trust is most important thing that you should have. Good luck! จากคุณ : น้ำแดงโซดา เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 22:10:54

ความคิดเห็นที่ 25 เราอายุ 2x  แฟนอายุ 4x เราอยู่ไทย แฟนอยู่ลอนดอน ได้เจอกัน 2 ปี 1 ครั้ง   (ย้ำค่ะว่า 2 ปี 1 ครั้ง) แต่ก็ยังคบกันมาได้จนปัจจุบันค่ะ เพราะเชื่อใจกัน แล้วก็พยายามหาวิธีต่างๆเพื่อที่จะได้ไม่เบื่อกัน เช่นส่งของไปเซอร์ไพรส์  คุยออนไลน์+คุยโทรศัพท์กันทุกวัน หาเรื่องฉลองโอกาสพิเศษบ่อยๆ (เช่น half birthday... อีกครึ่งปีจะถึงวันเกิดก็ส่งการ์ดไป :P) สำหรับเราแล้ว...ไม่แพ้ระยะทางค่ะ จากคุณ : Zhen_x2 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 23:59:19

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาขอบคุณทุกความเห็น และทุกกำลังใจอีกครั้งค่ะ เขาได้อ่านทุกข้อความที่เป็นภาษาอังกฤษแล้ว ฝากมาขอบคุณเช่นกันค่ะ จากคุณ : ทะเลใต้แสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 08:24:23

ความคิดเห็นที่ 27 Do not worry and look up all good advises many couple are in same situation as you,why others avaiable to handle thier relationship,please do not think that your problems are the biggest if you passed  this test and when you look back you will see that your problems are very small :) I've told you that me and my bf stay in the opposite side of the world for 3 years and meet each other 2-3 times a year only 2 weeks and the longest was 1 month. You both should find something you love to do and spend time with it like hobbies  for me I love do a cross strich ,handycraft,decoration my place,travelling with my lovely friends and do not think too much about him and relationship cause if I do like you I am not happy and why I have to be sad. Good luck naka จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 10:43:18

ความคิดเห็นที่ 28 as far as i can see, i don't see any problem on this kind of relationship. as long as you two got the same direction. just walk on the way you chose and focus on the goal (to be together). you (two) finally got it, believe me or prove it by yourself. i see if it is that hard for each day. but life is short, don't waste your time for all negative feelings. you got so many things to do for your love, for your good memories. make it fun and smile together. life should be full of joyful and happiness, right? try on some new technology i.e. iPod's facetime, it really works for long-distance relationship. remember that "love conquers everything" but you have to work on it as well. good luck for both of you! :) จากคุณ : Sunshine Sonata เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 11:32:34

ความคิดเห็นที่ 29 ความเห็นเพิ่มเติมสำหรับคุณทะเลใต้แสงจันทร์ :) อย่าลืมสวยอยู่เสมอ อย่างน้อยตัวเราจะรู้สึกดี ออกไปข้างนอก ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ดูแลตัวเอง เข้าสปา ขัดตัว นวดตัว อะไรก็ได้ที่เอาใจตัวเอง ให้ตัวเองมีความสุข แล้วรัศมีความสุขจะแผ่ไปยังคนรอบๆ ข้าง รวมถึงคนที่เรารักด้วย เสร็จแล้วถ่ายรูปตัวเองส่ง MMS ไปให้คนรัก ทำบ่อยๆ เท่าที่ทำได้ ให้แฟนส่งมาบ้าง รูปขำขัน รูปเซ็กซี่ หรือรูปไปเที่ยว อะไรก็ได้ที่ให้รู้สึกว่าเรามีตัวตนในชีวิตของกันและกัน ฯลฯ อย่าคิดมากเรื่องความห่างไกล ถ้าใจไม่ห่างตาม เราจะไปรอดค่ะ ถ้าทำทุกวันให้ดี แล้วผลจะไม่ดีก็ให้รู้กันไป คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง อย่าเก็บมาทรมาน และขอให้ยิ้มอยู่เสมอนะคะ พระท่านว่าอะไรที่เกิดแล้วดีทุกอย่าง ในเมื่อต้องห่าง ก็ห่างค่ะ พยายามหาข้อดีอื่นๆ แล้วจะรู้สึกดีขึ้น คิดเสียว่า จะช้าหรือเร็ว เดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกันนะคะ สู้ๆ คนอื่นทำได้ เราก็ทำได้ สองคนช่วยกันค่ะ :) จากคุณ : Sunshine Sonata เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 11:42:51

ความคิดเห็นที่ 30 ของเราเจอกัน ทุก 3 เดือนค่ะ  แฟนอยู่ อเมริกา  มีคราวนี้นานหน่อยเว้นมา 6 เดือนค่ะ เรากับแฟนอายุห่างกันมากๆ   ไม่เคยทะเลาะกันเลย ตลอด 1 ปีครึ่งที่คบกัน มีความสุขมากๆ แต่ปัญหาก้อคือ  แฟนอายุ 50 กว่าแล้ว  ไม่มีครอบครัว  ไม่เคยแต่งงาน  ไม่คิดจะแต่งด้วยมั้งคะ เป็นเจ้าของธุรกิจคนเดียว ไม่มีหุ้นส่วน  ไม่มีลูกที่จะสืบทอด  เลิกกิจการก้อไม่ได้เพราะมันใหญ่มาก  มีลูกน้องเกือบ 300 คน  จ้างคนมาทำก้อไม่ได้ เนื่องจากต้องเป็น engineer ที่มีประสบการณ์เท่านั้น  ทิ้งบริษัทไปนานๆก้อไม่ได้อีก แฟนงานยุ่งมากๆ  แต่พยายามหาเวลาว่างมาเจอกันตลอด  เราไปหาบ้าง  เค้ามาหาเราบ้าง  ไปเจอกันครึ่งทางบ้าง เค้าเคยอยากทำ work permit ให้เรา  แต่เราก้อมีงานที่มั่นคงมากอยู่ทางนี้  แถมอยู่กับแม่ แค่สองคน  จะทิ้งไปก้อไม่ได้ ให้แต่งงานเ ค้าก้อคงไม่อยาก เพราะตลอด 50 ปีมาเค้าก้อไม่แต่ง  คบแฟนเก่ามาตั้งหลายปีก้อไม่แต่ง ทำแต่งาน  อีกอย่างเราคบกันมาปีกว่าเอง  ถ้าให้แต่งงานคงเร็วไป เค้าดีกับเรามากๆ  อยากได้อะไรก้อซื้อให้  อยากไปไหนก้อพาไป  เรียกว่าเป็นชีวิตเจ้าหญิงเลยค่ะ  เอาใจใส่เราตลอด  เวลาที่เราทุกข์ใจ  เค้าเป็นคนเดียวที่ทำให้เรามีความสุข ส่วนตัวเค้าบ่นทุกวันว่าอยากขายบริษัท มาอยู่เมืองไทยกับเรา  อยากเลิกทำงาน  แต่บริษัท ราคาแพงมาก  หาคนซื้อก้อลำบากค่ะ เค้าบ่นตลอดเวลาว่า  เค้าคงต้องทำงานไปจนตายมั๊ง  ซึ่งดูเหมือนมันอาจจะเป็นแบบนั้นจริงๆ จขกท  ยังดีกว่าเรา  รู้ว่าจะต้องรออีก 3 ปี  แต่เราไม่มีกำหนดเลยค่ะ  ไม่รู้อนาคตด้วย สิ่งที่เราเศร้าที่สุด ไม่ใช่การไม่ได้แต่งงาน  แต่เราเสียใจที่ว่า  เค้าอายุมากกว่าเราเกือบ 30 ปี  เวลาของเรากับเค้า คงมีอยู่ไม่มาก  แต่กลับต้องเสียเวลาเหล่านั้นไปกับระยะทางที่ไกลกัน  เราเสียดายจริงๆค่ะ ไม่รู้อนาคตจะเป็นอย่างไร  แต่เราดีใจค่ะที่ชีวิตนี้  เราได้พบกับผู้ชายในฝันที่เราค้นหามาตลอดชีวิต  แต่ถ้าเส้นทางของเรา มันจะไม่ได้บรรจบกัน  เราก้อทำอะไรไม่ได้จริงๆ   แต่อย่างน้อยเราดีใจค่ะ  ว่าช่วงชีวิตหนึ่งเราได้เจอกับความรักที่แท้จริง ขอเป็นกำลังใจกับทุกๆคนที่มีรักทางไกลค่ะ   เคยมีคนบอกในห้องไกลบ้านนี่ล่ะค่ะว่า "ไม่มีใครที่รู้จักคำว่า  คิดถึง  ดีเท่าพวกเราหรอกค่ะ" แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 53 11:10:31 จากคุณ : cool_girlgang เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 11:49:37

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาอีกครั้ง... ขอบคุณมากมายจริงๆค่ะ สำหรับกำลังใจและคำแนะนำที่มีให้กัน รู้สึกดีมากมาย วันนี้เป็นวันเกิดเรา เลยขอเขาว่าให้สู้ด้วยกันอีกครั้ง เราเชื่อในพรหมลิขิตและความรักที่มีให้กัน เชื่อว่าเราจะผ่านมันไปด้วยกันได้ สองคนจะไม่คาดหวังอะไรมาก ถ้ามันใช่มันก็จะใช่ แต่ถ้าไม่ใช่ อย่างน้อยเราถือว่าเราทำดีที่สุดและได้พยายามแล้ว ถ้าเราคิดเองคนเดียว ป่านนี้เราคงเลิกกับเขาไปแล้ว และนั่นจะเป็นสิ่งที่เรารู้ว่ามันผิดพลาด เราคงต้องเจ็บและเสียใจไปตลอด ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ทะเลใต้แสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 12:07:32

ความคิดเห็นที่ 32 สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้สุขสมหวังดังใจปองในทุกประการค่ะ จากคุณ : Little Miss Lisa เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 14:34:29

ความคิดเห็นที่ 33 ของเราคบ ๆ เลิก ๆ กันมาหลายรอบ เพราะด้วยอายุ เพราะเรารู้จักกันตั้งแต่เราอายุ 15 หลังจากนั้นเค้าก็ ไปอยู่เมกา ช่วงนั้นการติดต่อลำบากมาก ค่าโทรศัพท์ก็แพงมาก Internet ก็ไม่มี เขียนจดหมายอย่างเดียวคะ เลิกกัน หายไปเป็น 10 ปีได้ ปัจจุบันกลับมาคบกันอีกครั้ง ได้ 10 ปี แล้วคะ แต่ก็ยังคงห่างกันอยู่ ตอนนี้เราอายุ 36 และแต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ปีนึงเจอกัน ครั้งเดียวเอง ท้อมาก แต่ต้องเข็มแข็งคะ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 53 17:59:29 จากคุณ : meowjung เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 16:09:13

ความคิดเห็นที่ 34 We had been on the long distance relationship for 3 years 3 months approximately. While we were apart, we wrote each other everyday .... every my morning when I came to the office and checked email, i would find his email everyday. Every his morning, he would get one from me as well. In my evening after work, we called each other. First he called and then we agreed that I called and he transferred me the amount of each month phone bills as calling from Thailand was cheaper than dialing from Germany. We met each other twice a year..... my calendar at working desk was full of counting down to the day to meet .... Of course, life with hope was beautiful and we found how beautiful life was when we met. after calculating of all long distance calls, flight cost that we flew to each other ..... the decision we made was .... it would be much better to build our own family... then we decided to marry ... and now we live together in China. If you ask me ...do i really believe in long distance relationship? I have no idea with that coz it depends on you, if you really believe in each other. If you really believe in your love. I'm sure if you love someone and if you trust in his love, and if you really love each other -  There is nothing to fear. Distance is just a test, pass it!   Good luck kha ^^ จากคุณ : Gigolina เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 21:56:16

ความคิดเห็นที่ 35 ได้เจอกันสามครั้งต่อปี เยอะแล้วนะค่ะ ต่างคนต่างต้องทำหน้าที่ของตัวเอง เราเองก้อกลับมาอยุ่ไทย แต่เจอแฟนแค่ปีละครั้งเท่านั้น ก็คงต้องทำใจ รอวันที่เค้าและเราพร้อมจะใช้ชีวิตร่วมกัน ถึงแม้จะไม่รู้อนาคต แต่วันนี้เราต้องมั่นใจและมั่นคงค่ะ แฟนเราก้อดีนะ โทรหาเราตลอด ก่อนนอน ก่อนไปทำงาน หลังเลิกงาน เราคุยกันบ่อย แต่คุยไม่นานนะ เรามักจะแลกเปลี่ยนชีวติประจำวันและเรื่องราวต่างๆของกันและกัน สู้ต่อไปนะคะ มันต้องมีสักวันที่เป็นวันของเรา จากคุณ : nid เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 10:54:34 A:183.89.87.242 X: TicketID:257404

ความคิดเห็นที่ 36 เรากับสามีก็เจอกันปีละครั้ง หรืออย่างมากก็  2 ครั้งตลอดเวลา 3 ปีที่แต่งงานและคบกัน รักแท้ไม่แพ้ระยะทาง...สำหรับเรา แต่กลับทำให้ความรักของเราสองคนมั่นคงและงดงามมากขึ้นเรื่อยๆ วุฒิภาวะ ความเชื่อใจ ความสุขที่ได้รัก และถูกรัก โดยไม่หวังผลตอบแทนอะไร นอกจากความสุขทางใจ ความรักคือ ยาใจ ที่ทำให้คนเราเดินไปข้างหน้าและต่อสู้กับทุกสิ่งทุกอย่าง และทำสิ่งดีๆ เพื่อคนที่เรารัก และ ตัวเราเอง อย่าหวังกับความรักแล้วคุณจะไม่ผิดหวัง ทั้งหมดที่บอกเราเป็นแบบนั้น เราอยู่เมืองไทย ตอนที่ยังเป็นแฟนกันเจอกันที่ออสเตรเลียแล้วคบเป็นแฟนกัน เรียนจบเรากลับไทย แต่เขาเดินทางทำงานที่ประเทศอังกฤษ ตลอดระยะเวลา 3 ปี ทุกวันทุกคืนทุกเช้าที่เราและเขาตื่นนอนและเข้านอน จะส่งข้อความถึงกันเสมอ....(สามีเราไม่CHAT) และจะโทรคุยกันบ้างตาม ความรู้สึกที่อยากจะคุย อยากจะแชร์ความรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับทราบ โดยไม่มีกฏกติกาตายตัวว่าต้องโทรวันละกี่ครั้ง สัปดาห์ละกี่วัน อยากโทรเมื่อไหร่ตอนไหนโทรได้ตลอดเวลาทั้งที่ทำงาน บ้านและมือถือ ความรักจริงๆ ไร้กฏเกณฑ์...แล้วคุณจะมีความสุขกับความรักจ๊ะ ....คอนเฟิร์ม อย่าให้ความรักของคุณแพ้ระยะทางคะ.... จากคุณ : koogkoo เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 18:30:29

ความคิดเห็นที่ 37 I agree with comment 3... จากคุณ : CH เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 04:12:46 A:92.105.65.13 X: TicketID:174733

ความคิดเห็นที่ 38 แวะมาอีกที ^^ ขอบคุณทุกความคิดเห็นและกำลังใจนะคะ ตอนนี้ก็ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างที่ควรจะเป็น ไม่คาดหวัง ไม่มีข้อแม้ และยังยืนยันว่าเรารักกันค่ะ (และก็แอบปลงค่ะ --") จากคุณ : ทะเลใต้แสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 11:17:52

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามาอ่าน ชอบทุกความเห็นเลยค่ะ อ่านแล้วอ่านอีก รู้สึก ว่า โชคดีที่มีรัก  ไม่ว่าผล จะเป็นยังไงก็ตาม ขอบคุณอุปสรรค ขอบคุณที่รอ ขอบคุณที่อยู่ไกลกัน แ้ล้วสุดท้ายขอบคุณ....ความรัก ที่เข้ามาทักทาย และเยียวยาทุกความเจ็บปวด จากคุณ : Glico_strawberry เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 11:01:29