 |
ถ้าไม่มีหอพักฟรี หรือ บ้านฟรี ไม่มีอาหารฟรี แบบว่า ต้องจ่ายเองทั้งค่าที่พัก และค่าอาหาร
ให้ตีไว้เลยค่ะว่าประมาณ 35,000- 40,000 บาทไทย (อันนี้แบบไม่แพงเว่อร์ หรือ แบบไม่ประหยัดไป)
ค่าที่พักแพงอยู่ค่ะ ปกติก็ตก 200 เหรียญ (ออสเตรเลีย)/สัปดาห์ หรือสูงกว่านี้ก็มีเช่น 220-250 เหรียญ/สัปดาห์ ซึ่งสภาพก็จะดีขึ้นตามราคานั่นแหล่ะค่ะ หรือแบบถูกลงมาหน่อยก็ประมาณ 180 เหรียญ/สัปดาห์ค่ะ แต่อาจหายากสักหน่อย บางคนเขาจะหาคนแชร์ค่าห้องค่ะ หรือ อยู่แบบไกลเมืองออกมาหน่อยก็อาจถูกกว่านี้
ค่าอาหารถ้าไม่ทำกินเอง ก็มื้อละ 8-12 เหรียญนะคะ คำนวณเอาเองเลยค่ะ ถ้าวันหนึ่งกิน 3 มื้อ X 30 วัน จะเท่าไหร่ ถ้าอยากประหยัดสตางค์ลง ก็ต้องทำกับข้าวกินเองนะคะ ไป Central Market แล้วไปมองดูว่ามีคนไหนขาวๆ สวยๆ อึ๋มๆ อย่างดิฉัน ว๊ายย แรงส์ ไม่ใช่ค๊า (อิฉันไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้วค๊า คงไม่มีใครอึ๋มสวยเท่าอิฉันแล้วค่ะ คริ คริ) ไปตลาดสดแล้วไปหาของสด หมู ไก่ เนื้อ นม ไข่ ผักสด ต่างๆ เยอะแยะมากๆๆ ซื้อมาไว้ทำกินเองจะถูกลงค่ะ ของสดมีทุกวัน ไปช่วงใกล้ตลาดวายจะได้ของราคาถูกลง เพราะเขาขายสดใหม่ทุกวัน ตอนตลาดใกล้วายน่ะ จะมีของลดราคา หรือ ไม่ก็ซื้อ 1 แถม 1 หรือ ซื้อ 2 แถม 1 เอามา freeze ในตู้เย็นซะ ซื้อมา 50-60 เหรียญ เนี่ยทำกินได้หลายวันนะคะ บางทีก็ทำตอนเย็นไว้ บางอย่างถ้ามันทำตอนเย็นแล้วเหลือ (หรือทำเผื่อตอนเช้า) ก็เก็บใส่ตู้เย็นไว้ ตอนเช้าก็เอามาอุ่น (เผื่อเรารีบไปเรียน จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเตรียมอาหารเช้านาน) ทำแบบนี้ก็ได้ แล้วตอนเที่ยงก็ค่อยไปหากินแถวๆ มหาวิทยาลัยเอา ซื้อกินบ้าง เปลี่ยนบรรยากาศรสชาติปากตัวเองบ้าง เดี๋ยวจะผมร่วง หัวล้าน เสียก่อน เพราะอิทธิฤทธิ์ของอายิโนะโมโตะ อูมามิ คนอร์ รสดี ที่ใส่ลงไปตอนทำกับข้าวเอง อิอิ
สมัยอิฉันไปร่อนที่นั่น ก็ทำกินเอง สลับกับซื้อกินเอา คือเช่น เมื่อเช้าทำกินเอง กับ มื้อเย็น มื้อเที่ยงก็กินแถวมหาวิทยาลัยนั่นแหล่ะ บางวันก็ห่อปิ่นโต ที่ท่านหญิงแม่ให้มา ฝรั่งก็บอกว่า โอ้วว Wonderful บางรายก็ Amazing เพราะปิ่นโต รุ่น โบ (โบราณ) มั๊กมาก อิฉันมิแคร์ค่ะ หิ้วไปเริ่ดๆ ถึงเวลาเที่ยงก็แกะปิ่นโต ที่ภายในบรรจุเนื้อหมูแดดเดียวคลุกพริกไทยดำทอด หอมอร่อยสุดฤทธิ์ + ไข่เจียว (ไม่ร้อน) ออกมานั่งกิน บางทีหมูแดดเดียว ทำเองแล้วมันเหนียว อิฉันก็นั่งแทะมันนั่นแหล่ะ แต่ตอนแทะเนี่ย อย่าให้คนอื่นเห็นนัก แบบว่าสวยๆ แล้วไปแทะไปกัดเนื้อแดดเดียว ต่อหน้าสาธารณะชน เขาจะหาว่าเราไม่เป็นกุลสตรีไทย คริ คริ แต่บางวันก็ทำข้าวปั้นห่อสาหร่าย เก๋ๆ ไปกินค่ะ ฝรั่งอยากกินด้วย แต่อิฉันก็แบ่งให้ชิมบ้างนะคะ เขาจะหาว่าเราไม่มีน้ำใจ แต่บางรายกินของเราคำโต เกือบหมดปิ่นโตเลย
บางวันก็ทำผัดไทยไปกิน ใส่ปิ่นโตไปนี่แหล่ะ พอเอาปิ่นโตออกมาจากกระเป๋า ฝรั่งจะถามว่า วันนี้ห่ออะไรมากิน อิฉันเปิดผัดไทยขึ้นมา มารุมทึ้งอิฉันยังกะแร้ง แป๊บเดียวผัดไทยฉันหมดเกลี้ยงเลยนะยะ กรี๊ดดดดดดดดๆๆ แต่เก็บอาการไว้นิดส์นึง เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราไม่มีความเป็นกุลสตรีไทย วันหลังรู้แกว ก็เลยต้องผัดไปเยอะๆ เอาไปเผื่อพวก he he she she my firends ทั้งหลายค่ะ แต่ขอโทษนะยะ มื้อเย็นไปซื้อเส้นมาให้ฉันฟรีๆ ด้วยย่ะ ไม่งั้นวันหลังไม่ให้กินอีก คริ คริ
บางทีอิฉันก็ไปหากินข้าวเย็นที่ข้างนอก ถ้าเบื่อๆ ฝีมืออูมามิของตัวเอง อะไรแบบนี้ ก็ทำสลับกันไปแหล่ะค่ะ
สรุปนะคะ
ค่าอาหารถ้าทำกินเองจะเซฟตังค์ได้เยอะนะคะ จะหมดไปแค่ หมื่นต้นๆ (บาท) เองค่ะ ส่วนบริการสาธารณะพวกรถเมล์ อะไรเงี้ยไม่แพงค่ะ ลงป้ายไกลถูกกว่าลงป้ายใกล้ค่ะ ลองดูนะคะ
อย่าลืมนะคะ เราเป็นกุลสตรีไทยนะคะ ไปไหนก็อย่าลืมฝีมือปลายจวัก ถึงเอาตัวรอดได้ ที่สำคัญชายหนุ่มทั้งหลายก็จะได้มองว่า กุลสตรีไทยยุคใหม่ ไม่ใช่แค่เก่งงานนอกบ้าน แต่เก่งงานบ้านงานเรือนด้วย สตรีไทยก็จะดูเริ่ดก็ตรงนี้แหล่ะ ชายหนุ่มอาจมาล้อมหน้า ล้อมหลัง แต่เราเป็นผู้หญิงไทยนะคะ ต้องรักนวลสงวนตัวค่ะ มากสุดเราก็แสดงออกได้แค่ในเนตเท่านั้นค่ะ คริ คริ
จากคุณ |
:
คุณหญิงแย้ม ณ นางทาส (คุณหญิงแย้ม ณ นางทาส)
|
เขียนเมื่อ |
:
19 ธ.ค. 53 19:14:20
|
|
|
|
 |