 |
เห็นด้วยกับคุณ bp...หลานสาวและหลานเขยเรา จบตรี มาหลายปี แต่เขาเลือกขายของกิ๊ฟช๊อบที่หน้า ม.ราม มา 10 ปี ตอนนี้มีร้ายแผงลอย 3 ร้าน มีลูกน้อง 3 คนที่ใว้ใจได้เพราะอยู่กันมานาน หลานสาวจะคุมกิจการทุกคืน หยุด 1 วันคือวันอังคาร
ส่วนหลานเขย วิ่งขายตามตลาดนัดต่างจังหวัดที่มีงานใหญ่เช่นงานกาชาด ก็มีรายได้แต่ละเดือนมากกว่าเราที่อยู่เมืองนอก บางคืนช่วงศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ขายหน้าราม ได้คืนละ 10,000 บาท ขายตอน 5 โมง ถึง 4 ทุ่ม
เราเคยไปดูเขาขายดีเฮะ ราคาก็ไม่แพงไปซื้อแถวเจ้เล้งเก่า ลูกค้าประจำตรึม หน้าหลานสาวจะเรียกแขกมากค่ะ หน้าเขาซื่อๆ หน้าสงสาร มีแต่ยิ้มอย่างเดียว ไม่เคยดุด่าลูกน้อง เขาเรียกลูกน้องว่าพี่ ทุกคำเพราะพวกเขาอายุแค่ 26-28 ปีเอง พวกเขาขายตั้งตอนเรียน มหาลัย ยังไม่มีรถเลยค่ะ ไปแบกของจาก ตลาดนาเกลือเป็นกระสอบขึ้น taxi ตอนนี้รถกระบะ 4 x4 คันใหญ่หมด และกำลังจะซื้อที่เป็นทาวเฮ้าส์ 3 ชั้น แถวๆ รามคำแหงอีก
นี้ละความฮึดของคน ถ้าเราสู้ก็รวยได้ ขนาดหลานเขยมีน้องแม่จะมารับพวกเขาไปอยู่เยอรมันตั้งหลายครั้งเมื่อ 4-5 ปีก่อน เอาไปเป็นลูกบุญธรรม แต่หลานเขยปฎิเสธเพราะเขาเห็นเพื่อนๆเขาไปก็ไม่มีงาน และเขาไม่รู้จะทำอะไรดีที่ต่างประเทศ เห็นใครไปก็ลำบาก เขาเลยตัดสินขายของอยู่เมืองไทยต่อ มีกินมีเงินมีใช้ถ้าขยัน ยังไง จขกท. ก็คิดพิจารณาดีๆน่ะค่ะ ขอแย้งว่า 40 ปีที่เมืองนอก ยังไม่แก่น่ะ พึ่งเริ่มเป็นสาววัยกลางคน งานก็มีไม่จำกัดอายุ แต่ที่เมืองไทย 30 ยังไท่แจ๋วค่ะ เขาเริ่มไม่ค่อยรับทำงาน ยิ่ง 40 นี้เขากลัวจ่ายค่าสุขภาพให้เลยหางานยาก นอกจากมีดีกรีและภาษาเจ๋งยังหางานได้ค่ะ
จากคุณ |
:
โค้งหักศอก
|
เขียนเมื่อ |
:
วันปีใหม่ 54 21:22:45
|
|
|
|
 |