ความคิดเห็นที่ 1 ต้องการเงินให้พ่อแม่เป็นรายปี ปีละห้าแสนบาท If it is me, I would not marry this woman. Your friend have to be fair too, do not asking too much. She can ask for house, spousal support depend on the year of marriage, child support, but I don't think it is fair that the man have to pay 500,000 B/year to her parent. แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 14:28:50 แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 14:28:06 จากคุณ : Kdorn75 เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 14:22:03

ความคิดเห็นที่ 2 55555555555 อดขำไม่ได้ค่ะ แล้วก็ถอนใจ เฮ้อ.. ขนมพอสมน้ำยาแล้วค่ะรายการนี้ นอกนั้น เรา no comment ค่ะ จากคุณ : ลำเนา เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 14:28:30

ความคิดเห็นที่ 3 การทำพรีนัพ ทั้งสองฝ่ายควรมีทนายของตนเอง   คุณเป็นล่าม ไม่ใช่ทนาย...... ทำหน้าที่ล่ามอย่างเดียวดีกว่าค่ะ จากคุณ : Lawanwadee เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 14:33:18

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเล่าอะไรให้ฟังเล่นๆครับ คงไม่เกี่ยวกับเคสนี้ แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับคนไทย หลานห่างๆผมเขาจะแต่งงานเมื่อหลายปีก่อน เขาก็ให้ผมไปพร้อมแม่เขาไปถามไถ่ บ้านผู้หญิงก็เป็นหลังเล็กๆอยู่ต่างจังหวัด อยู่ในเขตเมือง แต่รอบนอกมากๆ จบการศึกษามหาลัยเล็กในต่างจังหวัด คณะอะไรก็จำไม่ได้แล้ว มาเข้าเรื่องเลย เขาขอสินสอด 2ล้าน พร้อมทอง อื่นๆอีก แต่ ต้องนำเงินสดมาสี่ล้านมาโชว์ว่างั้นเถอะ หลังแต่งจะคืนให้ 2ล้านเพราะสินสอดแค่สองล้าน ตกลงว่าฟังแล้วก็หัวเราะในใจ คิดถึงสมัยน้องผมแต่งงาน ภรรยาเขาจบสูตินรีแพทย์ สวยด้วย เขาขอสินสอดแค่ สองแสน ฐานะทางบ้านก็ชนชั้นกลางในเมืองหลวง เล่าให้ฟังเฉยๆ จากคุณ : ป เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 14:49:31 A:10.0.0.220 X:124.122.231.76 TicketID:068526

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ คือ ใช่ค่ะ  โดยทั่วไปเราจะเป็นล่ามให้คนไทยที่เมืองนี้ แต่เคสนี้ ขอโทษค่ะที่บอกไปไม่ชัดเจน ผู้ชายเป็นเพื่อนบ้านเรา  มาจ้างเราให้ช่วยติดต่อสื่อสาร และแปลข้อความต่างๆ  ให้กับทางผู้หญิงค่ะ ฝั่งผู้ชายก็ไม่ได้โหดร้ายค่ะ เค้าอยากให้สัญญาออกมาแบบยุติธรรมเหมือนกัน สิ่งที่น้องเค้าเรียกร้องเพิ่มเติมอาจจะได้นะ  แต่ไม่แน่ใจว่าทุกอย่างหรือเปล่า  ในเคสนี้คงแตกต่างไปจากล่ามตอนขึ้นศาลค่ะ  เพราะขึ้นศาลนั้น เรามีหน้าที่แปลอย่างเดียว แต่กรณีนี้  ผู้ชายเป็นเพื่อนบ้านสนิทสนมกัน เราก็อยากหาข้อมูลไปช่วยเหลือทั้งสองฝ่ายด้วย   ฝั่งผู้ชายมีทนายความทีให้คำปรึกษา   แต่ฝั่งผู้หญิงไม่มีค่ะ    แล้วน้องเค้าก็อยากได้เหตุผลว่า ทำไมคนอื่นเค้าเซ็นต์กัน  เราก็บอกว่าเดี๋ยวถามให้ในเน็ต  แล้วน้องมาอ่านน่ะ  น้องเค้าคิดเห็นอย่างไร  เค้าอาจจะคุยกับแฟนเค้าเอง  หรือ บอกผ่านเราให้ไปคุยรายละเอียดให้กับทางฝั่งผู้ชายอีกครั้งหนึ่ง  นั่นคงเป็นเรื่องของน้องเค้า   แล้วเรื่องเขาจะตกลงกันอย่างไร  คงไม่เกี่ยวกับเราค่ะ   พอวันที่เค้ามาแต่งงาน  เราคงมีหน้าที่ล่ามอย่างเดียว จากคุณ : คุณนายก้อ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 15:16:19

ความคิดเห็นที่ 6 ด้วยหน้าที่ล่าม เป็นเราๆแปลให้ผู้ชายฟังถึงข้อเรียกร้องของน้องเค้าไปก็พอค่ะ ไม่เสนอข้อคิดเห็น เราเป็นคนแปล ไม่ได้เป็นทนายหรือที่ปรึกษา โดยความเห็นส่วนตัวในฐานะคนนอก ผู้หญิงที่ต้องลาออกย้ายงานตามสามีไปประเทศนั้นประเทศนี้ Opportunity Cost เราสูงค่ะ จริงอยู่ว่าน้องเค้าอยู่เมืองไทยรายได้ไม่มาก แต่ถึงอย่างนั้นก้ตาม รายได้ส่วนตัวให้เดือนละ 500 ยูโร เราว่าน้อยไปค่ะสำหรับ pocket money ต่อเดือน ยิ่งเงินตรงนี้น้องเค้าต้องส่งเงินให้พ่อแม่และลูกเค้าอีก ถึงจะบอกว่าบุคคลเหล่านั้นเป้นคนอื่นๆ ไม่ใช่ญาติสามี แต่นี่คือบุคคลที่ภรรยารัก และต้องการดูแล ถ้าฐานะสามีไม่ดีนั้นเราก็พอจะเข้าใจค่ะ แต่นี่มีกินมีใช้เหลือเฝือ จะทำมาเขียมกับคนเป็นภรรยาเดือนละห้าร้อยยูโรเราว่าก็เกินไปนะ โสเภณียังแพงกว่าเลยมั๊งเนี่ย แต่น้องเรียกร้องเราว่าก็เกินไป บ้านราคาสามล้านนั้น เราว่าในคอนแทร็คควรจะเขียนว่าจะซื้อให้เมื่ออยู่กันครบ  5 ปี หรือ 10 ปี ไม่ใช่แต่งปุ๊บได้เลย ส่วนเรื่องการให้เงินบุพการีนั้นเราว่าปีละสามแสนบาทอย่างต่ำ นั้นคนเกษียณอยู่ได้สบายๆ โดยเงินก้อนนี้ควรจะเขียนให้เพิ่มทุกปีๆละ 3 % อย่างต่ำเพื่อค่าเงินเฟ้อ  ส่วนเรื่องลูกนั้นเรามีความเห็นว่า ในเมื่อฐานะสามีก็ไม่ได้ยากจนข้นแค้น มีเงินพอจะช่วยให้เด็กคนนึงเรียนจบมีความรู้่ เราว่าก็ไม่น่าจะเกี่ยงงอน ยิ่งถ้ารักแม่เค้า ก็ควรจะดูแลลูกเค้าด้วย ไม่รู้สินะ เราเองมันพวกโรแมนติก ถ้าตอนนั้นสามีมาพูดเรื่องให้ทำพรีนับแบบนี้ เราคงเลิกคบค่ะ แต่ตอนนี้เราเองก็พอจะเข้าใจว่าทำไมบางคู่ถึงต้องมีพรีนับ เพราะสมัยนี้มันไม่ใช่การรักกันตราบชั่วฟ้าดินสลาย แต่รักกันตราบเท่าที่ประโยชน์ยังมี จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 15:17:18

ความคิดเห็นที่ 7 โอ้...เอาขนาดนั้นเลยเหรอ  จะแต่งกันเพื่ออะไรล่ะเนี่ย ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ทำสัญญาก่อนแต่งค่ะ  เพราะไม่ได้แต่งเพื่อหาคนเลี้ยง ไม่แต่ เพื่อหาหลักเกาะ   ผู้หญิงที่ จขกท.ว่า  ถ้าไม่แต่งกะฝรั่งแล้วเขามีปัญญาซื้อบ้านราคา 3 ล้านอยู่มั๊ย ทำงานให้พ่อแม่ได้ปีละ 5 แสนมั๊ย  ถ้าทำได้ก็โอเค  สมควรที่ต้องเรียกร้องให้ได้แบบนั้น ดิฉันคิดโง่ๆ แบบนี้ล่ะค่ะ จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 15:20:50

ความคิดเห็นที่ 8 ดิฉันมองว่า ในเมื่อฝ่ายชายฐานะดีพอควร จะแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง ก็ด้วยความรัก แล้วจะจ่ายเธอ 500 ยูโร ต่อเดือน คิดเป็นเงินไทยตอนนี้ ประมาณ 20000 บาทไทย ไม่มากมายเลย เงิน 500 ยูโร รับผู้หญิงคนหนึ่ง มาเป็นภริยา ดูแลใช้ชีวิตร่วมกัน อย่าบอกนะว่า เธอจะไม่ทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รีดผ้า ซึ่ง งานบ้านนี้ก็คืองาน แล้วถ้าคิดถี่ถ้วน ขนาดนั้น หลังจากสามีตาย ไม่มีสิทธิ์ ผลประโยชน์อะไรเลย กลับบ้าน ไปกินอะไรคะ ถ้าอายุมากกว่านี้ หรือ เก็บสองหมื่น ทุกเดือนไว้ทำทุน    เธอมาจากเมืองไทยมาแต่งงาน แน่่นอนว่าสามีต้องหาเลี้ยง ให้เธอพึ่งพา เพราะไม่ใช่บ้านเมืองของเธอ ที่จะออกไปทำมาหาเลี้ยงชีพได้ทันที และสามี อยู่ในฐานะที่ให้พึ่งพาได้    ตอนที่แม่ดิฉันตาย พ่อแต่งงานใหม่ ท่านยกสมบัติที่มีมา นับถึงวันแม่ตาย ให้ลูก แล้วนับตั้งแต่วันแต่งงานใหม่ ภริยาของท่านเข้ามามีสิทธิ์นั้นในส่วนเริ่มต้น    ดิฉันไม่ได้มีสามีรวยขนาดนี้ และไม่มีสัญญาก่อนแต่ง แต่ก็ถ้อยทีถ้อยอาศัย อยู่กันแบบไม่คิดว่าใครพึ่งพาใคร เกาะใคร เพราะต่างสมัครใจอยู่ร่วมกัน ตอนที่ ลูกชายคนเล็กดิฉันยังเรียนปริญญาโท เขาส่งสนับสนุนให้เดือนละ 100 ยูโร ถึงแม้ ว่าจะไม่จำเป็น แต่ดิฉันซาบซึ้งเพราะเป็นการแสดงน้ำใจโดยไม่ได้ขอ    เรื่องบ้านที่เธออยากได้ก็สมควร ราคาเจ็ด แปดหมื่นยูโร ไม่มากมายสำหรับ คนฐานะดีขนาดนี้ ในเมื่อจะทำสัญญาก่อนแต่ง ตายไปไม่มีสิทธิ์อะไร ต้องกลับบ้าน ก็ต้องมีบ้านไว้อยู่นะ    คิดเหมือนคุณยุ้ยหัดเขียน ถูกไปมั้ง..เอาใจช่วยคนเป็นล่ามนะคะ จากคุณ : พิพพ์ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 16:41:55

ความคิดเห็นที่ 9 พอดีเราบอกให้น้องเค้าเข้ามาอ่านค่ะ  เค้าส่งข้อความมาในเฟชบุ๊คว่า  ให้แก้ข้อความให้เขาหน่อย พี่ค่ะ  เพิ่มข้อความให้หน่อยค่ะ ก่อนหน้านี้หนูไม่ได้อยากได้อะไรจากเค้าเลย  แต่พอเค้าจะทำสัญญาอย่างนี้เหมือนหนูมองไม่เห็นอนาคต  แล้วถ้าเค้าตายไป หนูไม่มีบ้าน ไม่มีเงินเก็บ หนูจะทำอย่างไรค่ะ  ก่อนที่พี่คนไทยจะโทรมาอ่านข้อความในสัญญา หนูไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย เพราะรักและเค้าก็ส่งเสียดีมากับหนูตลอด   แต่พอได้ฟังทางโทรศัพท์ หนูคิดว่า  หนูอยากได้บ้าน กับเงินเก็บไว้เพื่ออนาคตค่ะ  คือส่วนที่จะส่งให้พ่อแม่ หนูจะเก็บไว้เองบางส่วน  แต่ถ้าเค้าไม่ให้ทั้งหมดที่ขอไปก็คงไม่เป็นไร  หนูก็ทำใจแล้วค่ะ ขอบคุณพี่คุณนายก้อมากที่ช่วยถามให้หนู  และขอบคุณพี่ๆทุกคนค่ะ ที่ให้คำชี้แนะ ลงให้แล้วนะคะ   เดี๋ยวก้อขอตัวไปทำงานก่อน   ปล...  การเป็นล่าม  เราก็รู้ตัวค่ะว่าบางทีเราทำหน้าที่เกินคำว่าล่ามเพราะอยากให้ความช่วยเหลือคนไทยด้วยกัน   เคยมีคนไทยหย่ากับสามี  เราช่วยเค้าเกือบทุกอย่างโดยไม่คิดเงิน ทั้งกรอกข้อความในฟอร์มขอความช่วยเหลือ ให้คำปรึกษาว่าควรไปเดินเรื่องที่ใหน ติดต่อใคร ร่วมทั้งไปเป็นล่ามให้ในศาลด้วย  แต่ไปเป็นล่ามที่ศาลเค้าต้องจ่ายไปทางศาลค่ะ  เพราะเราทำงานให้ศาลอีกทีหนึ่ง  คือ บางครั้งอะไรที่พอช่วยเหลือเค้าได้ก็ยินดีช่วยค่ะ  เพราะให้เค้าไปพึ่งทนายความทุกอย่าง ที่นี่แค่คุยปรึกษาอย่างเดียว ชั่วโมงละสี่สิบยูโรค่ะ  ฉะนั้นถ้าพอช่วยเหลือได้ก็ช่วยค่ะ  แม้ว่าอาจจะดูว่าเกินหน้าที่   ส่วนถ้าน้องเค้ากับ เพื่อนบ้านเราจะแต่งงานกัน  แฟนเค้าต้องไปยื่นเรื่องต่อเขตเพื่อขอล่าม  แล้วทางเขตเค้าจะติดต่อเรามา  ในส่วนนั้นเราคงแปลอย่างเดียว จากคุณ : คุณนายก้อ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:00:24

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นเราจะบอกน้องผู้หญิงคนนี้ว่า "ทำไมถึงอยากได้อะไรๆที่เป็นของคนอื่นมากมายนัก" หากคิดว่าตัวเองเสียเปรียบและการแต่งงานคือการลงทุน "อย่าแต่ง" เพราะการแต่งงานหากคิดว่าตัวเองขาดทุน หรือได้กำไรมันคงไม่ใช่การแต่งจากความรัก ... ดีแค่ไหนที่มีเงินใช้เดือนละ 500 ยูโรน่าจะสองหมื่นบาท อยู่เมืองไทยผู้หญิงคนนี้ได้เงินเดือนจากน้ำพักน้ำแรงตัวเองเท่าไร เราว่าเธอกำลงจะลงทุนมากกว่าการแต่งงาน บางบ้านเราเคยได้ยินมาไม่ให้ด้วยซ้ำต้องแบมือขอจากผู้ชายอย่างเดียว เค้าส่งเสียมาหลายปีแสดงว่าผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้ตืด (บางคนที่ให้ทำสัญญเพราะตืดแต่กรณีนี้เราว่าไม่ใช่) เงินทองหากรู้จักเก็บออมก็คงได้เยอะอยู่ หากเราเป็นลูกๆบ้านนี้เราคงไม่ให้พ่อแต่งกับผู้หญิงคนนี้ค่ะ เพราะดูการแต่งานการของเธอเป็นการลงทุนไปหน่อย หรือไม่ก็ให้เซ็นไปด้วยว่า "หนี้สินภาระ"ที่เกิดขึ้นหลังการแต่งงานทั้งสองสามีและบริษัทให้ผู้หญิงคนนี้รับผิดชอบไปด้วย หากผู้หญิงคนนี้รับก็เซ็นต์ไปเลย หากไม่รับเราเป็นลูกของผู้ชายคนนี้ก็ไม่ยอมรับเธอมาเป็นแม่เลี้ยงเช่นกันค่ะ และทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงอยากให้ว่าที่สามีส่งเสียพ่อแม่ตัวเองปีละ 5 แสนบาท ยิ่งเราเป็นลูกของผู้ชายคนนี้เราคงไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ค่ะ เพราะเราเดาว่าลำพังผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้ทำงานที่มีรายได้ให้พ่อแม่ปีละ ห้าแสนบาทหรอกนะคะ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมพอแต่งงานกับฝรั่งแล้วถึงอยากให้สามีตัวเองส่งเสียพ่อแม่ตัวเองมากมายนัก เค้าไม่ทำงานทำการหรือย่างไร หรือไม่มีพี่น้องคนอื่นส่งเสีย นอกเรื่องสักหน่อยแต่ก็อยากให้เค้าเอาไปคิดว่าหวังมากจะผิดหวัง กำขี้ดีกว่ากำตด จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:07:41

ความคิดเห็นที่ 11 ทำไมนะเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับชาวต่างชาติประจำ ไม่เห็นเรียกร้องอะไรจากสามีไทยกันมั่งเลยนี่นา ส่วนตัวเราเองแล้ว ยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมสามีต้องให้เงินเดือนภรรยา งงมาก ได้ยินทีไรก็นึกแล้วระลึกถึงตอนไป รร แต่อยู่หอพัก ที่บ้านส่งเงินเดือนมาให้ไปเรียน ไปกิน ไม่ต้องหางานพิเศษทำ หรือละเลยการเรียน ไม่ต้องทำกับข้าวอีกตะหาก จ่ายแม่ค้าแถวนั้นรายเดือน เลี้ยงปากท้องของลูกให้หน่อย... สรุปคือ สามีคือพ่อแม่เหรอ หรือเงินเดือนเพราะว่าจ้างมาให้เป็น พนักงานทำความสะอาดบ้าน + เลี้ยงลูก + จึ๊กกะดึ๋ย ฯลฯ ?????? ตกลงจะเอาภรรยาหรือทาส คุณภรรยาก็จะเหมือนกัน จะเอาสามีหรือเอาเจ้านาย? หรืออยากหาเสี่ยเกาะ? คนรักกัน ก็ต้องช่วยเหลือด้วยกันสิ ทำงานด้วยกัน จ่ายบิลด้วยกัน ชอปปิ้งด้วยกัน ทำงานบ้านด้วยกัน ถล่มครัวด้วยกัน คุณชายทำกับข้าว คุณหญิงอบเค้กกุ๊กกิ๊ก จัดบ้านด้วยกัน ชีวิตสนุกสนาน เลิฟ ๆ หากทำงานไม่ได้ ไม่รู้เรื่องอะำไรต่างเมือง หรือมีข้ออ้างอะไรก็คุยกัน แบบแฟร์ ๆ หน่อย ประมาณ เธอทำกับข้าว เดี๋ยวฉันไปหาเงินมาซื้อกับข้่าว เรากินด้วยกัน แฮปปี้ ๆ ด้วยกัน โอเคป่าว? หรือ เธอไปซักผ้า ฉันไปตัดหญ้า ตักหิมะ.... เธอไปจัดสวน ฉันจะซ่อมหลังคา อะไรก็ว่าไป เรื่องให้เงินพ่อแม่เมืองไทยอะไรนี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน พ่อแม่มีแต่ยินดีที่เราแฮปปี้ ไม่เคยจะทวงบุญคุญอะไร สั่งหรือขอให้ซื้อบ้านซื้อรถอะไร มีแต่ชอบถามว่า หนาวไหม ทำกับข้าวกินเองได้รึยัง ท้องเสียรึเปล่า อ้วนขึ้นรึเปล่า สบายดีไหม เอาน้ำพริก หรือสมุนไพรอะไรไหม สามีรักไหม เอาใจเราไหม เข้ากับที่บ้านเค้าได้ดีัรึเปล่า ไปทำงานโดนคนอื่นแกล้งไหม แปรงฟันรึยังลูก -_-" เรามันลูกอกตัญญูหรือเปล่านะ... ไม่เห็นจะรู้สึกผิดอะไร ้เข้่า้เรื่องต่ิอ - รายนี่เอาให้เซ็นจ่าย 5 แสนเลยเหรอ เอาบ้านอีกตะหาก จะว่าไปก็ไม่เยอะ แต่ดูยังไง๊ ยังไง ก็ไม่สมควร หากไปหางานทำแล้วส่งเองก็ไม่ว่าหรอก เงินตัวเอง แค่บอกว่าให้สามีไม่ได้นะ อยากจะส่งให้พ่อแม่ที่บ้าน ยังไงเค้าก็บอกเองแล้วว่าค่าอยู่ค่ากินไม่มีปัญหา ฐานะไม่ขัดสน แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมต้องจ่าย? ทำไมฝ่ายหญิงไม่จ่ายให้ฝ่ายชายบ้างล่ะ? ไม่อยากจะเดาเลยว่าคุณเธอหรือพ่อแม่คุณเธอเค้าเรียกสินสอดเท่าไหร่น๊า ปล. ไม่ให้เค้าเซ็นรับเลี้ยงส่ง เจ็ดชั่วโคตร ไปเลยล่ะ ขึ้นคานสมใจแน่ เลี้ยงพ่อแม่ส่ง 5 แสนให้ได้นะ โสดน่ะ จากคุณ : Kryta (Kryta Ja) เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:22:59

ความคิดเห็นที่ 12 ขอโพสนี่หน่อยค่ะ.... จากคุณ : Kryta (Kryta Ja) เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:24:27

ความคิดเห็นที่ 13 ปล. หากน้องคนนี้ตอนอยู่ไทยให้พ่อแม่ปีละห้าแสน มีเงินเดือนๆละสองหมื่นบาท หรือ 500 ยูโร พอจะแต่งงาน สามีต้องให้ทุกอย่างกับเธอตามเดิมเพราะเท่ากับกับว่าเธอสูญเสียโอกาสของเธอไป (หากสามีมีเงินมากพอนะคะ) แต่หากอยู่ที่นี่เธอไม่ได้ทำให้พ่อแม่ขนาดนี้ อย่างที่เราบอก นี่คือการลงทุนค่ะหากเข้าใจผิดขออภัย จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:26:42

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านสิ่งที่น้องเค้าเรียกร้องแล้ว บอกตามตรงว่าอึ้งเลยค่ะ ฝากถึงน้องเค้าด้วย.... " คนเราเนี่ย ถ้าทำตัวเองให้มีราคาเมื่อไหร่ ค่าของคนๆ นั้นก็จะเสื่อมถอยด้อยลง " จากคุณ : Sao'Padlung เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:30:38

ความคิดเห็นที่ 15 ที่นี่มีผู้หญิงแบบนี้เยอะเลย ไม่ทำงาน หวังเกาะฝรั่งกินอย่างเดียว มีคนนึง ตัวเองอายุ 30 กว่า ๆ แต่งกะคนแก่ 70 กว่า ให้เค้าซื้อบ้านซื้อรถให้ที่เมืองไทย ไม่พอยังให้ขายบ้านที่นี่อีก ลูก ๆ เค้าก็ไม่กล้าห้าม เพราะเป็นสมบัติพ่อ ล่าสุดมาปรึกษาเราเรื่องจะไปเที่ยวยังไงกะกิ๊ก เอ่อ กิ๊กนั่นก็มีเมียแล้วด้วยนะ สรุปเลวทั้งคู่ เข้าใจว่าอยู่เมืองไทยมันไม่มีโอกาสเท่ากับเมืองนอก แต่เมื่อได้มาอยู่เมืองนอกแล้วแทนที่จะหาเงินเอง กลับยังจะเกาะเค้ากินอีก นี่ น่ารังเกียจ (วะ)ค่ะ  นี่อะไรกะวางแผนรวยไปถึงชาติหน้าเลย  เขาต้องการบ้านที่เมืองไทย  ราคาสามล้านบาทเป็นอย่างต่ำ    ต้องการเงินให้พ่อแม่เป็นรายปี ปีละห้าแสนบาท ต้องการให้เอาลูกติดของน้องเค้ามาอยู่ที่นี่ด้วย พร้อมทั้งจะส่งเสียให้เรียนจนจบปริญญา  แล้วน้องเค้าบอกว่า  ถ้าไม่ได้อย่างนี้หนูไม่แต่งหรอกพี่  เหมือนดูถูกกัน   ต้องเลี้ยง พ่อแม่ และลูกของตัวเอง  เอ้อ น้อง ยังขาดพี่น้อง สามีพี่ สามีน้อง หลาน ๆ ปู่ย่ายาย ลุง ป้า น้า อา อีกตั้งหลายคนนะ เค้าไม่คิดว่าเสียเปรียบเหรอ แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 17:44:18 จากคุณ : this is jenni เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:36:15

ความคิดเห็นที่ 16 เราว่าคห.11แรงไปนะ พูดกันดีๆก็ได้ค่ะ ครอบครัวแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันนะ บางบ้าน พ่อแม่ก็เป็นเหมือนหลุมที่เติมเงินลงไปเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม แถมเรียกร้องเอาแต่จากลูกสาวเท่านั้นด้วย ลูกชายที่รักไม่ต้องทำอะไรเลย (คนใกล้ตัวเลยค่ะ) ถ้าคุณไม่ได้มีพ่อแม่แบบนั้น จงภูมิใจว่าตัวเองโชคดีเถอะค่ะ ส่วนตัวเราคิดเหมือนหลายคนนะว่าจำนวนเงินที่ขอมันเหมือนเยอะไป ถึงฝ่ายชายจะมีฐานะก็เถอะค่ะ เพราะว่าก่อนแต่งเราว่าทางฝ่ายหญิงเองก็ไม่สามารถส่งที่บ้านได้ขนาดปีละ 5 แสนมั้งคะ ส่งเสียพ่อแม่ของอีกฝ่ายนี่ปกติเค้าก็ไม่ทำกันใช่ไหมนะ เราว่าถ้าเป็นว่าขอรายเดือนมากกว่านี้ (เราว่าปกตินะ ถ้าสามีมีฐานะแล้วให้เงินภรรยาใช้อ่ะ ครอบครัวคนมีตังเค้าอยู่ไม่เหมือนคนทั่วไปนี่นะจากที่เห็นๆ) แล้วก็ขอบ้านเผื่ออนาคตเกิดอะไรขึ้นมาเค้าต้องกลับเมืองไทยก็จะมีบ้านอยู่น่าจะโอเคนะ ลูกติดฝ่ายหญิงอายุเท่าไหร่แล้วคะ ขอเค้าให้มาเที่ยวทุกปิดเทอมดูดีกว่าค่ะ แต่งกันแล้วก็รักสามีให้มากๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 17:41:19 จากคุณ : azur เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:37:33

ความคิดเห็นที่ 17 ง่ายๆ ค่ะ  ถ้ารู้สึกว่า  ผู้ชายคนนี้ไม่มีน้ำใจ แต่งไปแล้วไม่รู้สึกถึงความมั่นคง  ก็ไม่ต้องไปแต่งกะเค้า ควรอธิบายเหตุผลดี ๆ  ไม่ใช่การไปตั้งราคาเรียกร้อง  หากไม่ได้ตามนี้ไม่แต่ง  อะไรแบบนั้น   เพราะมันเหมือนกับแต่งเพราะเงินเหรอ   เหตุนี้แหละ ฝรั่งหลายๆ คนถึงได้คิดว่าผู้หญิงไทยเห็นแก่เงินเสมอ  มีเงินก็ซื้อได้ (พอเขาพูดก็โกรธ) ดิฉันกับสามี  คบกันจนพอจะรู้จักนิสัยใจคอของกันและกัน  ถึงได้รักและอยากจะอยู่ด้วยกัน   แต่เราไม่ฝันหวาน  ความรักมันจะยั่งยืนคงทนถาวรชั่วฟ้าดินสลาย  ทุกอย่างมีสิทธิ์เปลี่ยนแปลงไปได้  ถ้าไม่ทำสัญญาตกลงกันไว้แต่ต้น  หมดรักกันก็เกิดปัญหาตอนหย่า  เห็นมาหลายคู่แล้ว ดิฉันไม่เรียกร้องอะไรเกินไปกว่าที่ตัวเองจะมีความสามารถหามาได้  ภาระที่เคยมีอย่างไร  สามีรับผิดชอบสานต่อ จนกว่าดิฉันจะสามารถรับภาระตัวเองได้  ทรัพย์สินที่ดิฉันสามารถหามาเองได้หลังแต่งงานมีเท่าไหร่  ก็เป็นของดิฉัน  จะส่งเสียพ่อแม่พี่น้องอย่างไรไม่ว่า   ดิฉันไม่เคยไปมองว่า รายได้ของสามี มีเท่าไหร่ สมควรจะให้ดิฉันเท่านั้นเท่านี้   และไม่คิดว่า  แต่งงานเพื่อมาทำหน้าที่เมียปรนนิบัติพัดวีหุงหาอาหารหรือบำรุงบำเรอความใคร่ผู้ชาย  ซึ่งสามีดิฉันเป็นผู้ชายยุคใหม่ที่ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องการแต่งงานเพื่อเรื่องแบบนั้นอยู่แล้วเหมือนกัน สัญญาสมรสที่ดิฉันเซ็นต์ไป หากต้องหย่ากันดิฉันไม่ต้องขอทานใครกินก็พอ ดิฉันถือว่ายุติธรรมค่ะ   อันนี้ไม่เกี่ยวกับว่าถ้าสามีตายไปก่อน ถ้าเกิดกรณีนั้นดิฉันได้ทุกอย่างที่เคยเป็นของสามีแม้แต่เงินเดือนของเขา   เอ๊ะ อยากให้สามีตายก่อนซะแล้วสิ จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:42:51

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ ^ จิ้มคห 16 เอ่อ...อะไรแรงไปเหรอคะ? ดิฉันด่าอะไรไปเหรอคะ? ขออภัยค่ะ ไม่ได้จงใจพิมพ์ด่าอะไรเลยจริง ๆ ค่ะ แค่อยากจะพิมพ์ถามเพราะงงมาก ว่าทำไมถึงเกิดกรณีแบบนี้ขึ้นบ่อยครั้ง มันสงสัยอ่ะค่ะ ดิฉันไม่ได้เซ็นอะไรตอนแต่ง สินสอดก็ไม่มี สัญญากันปากเปล่าว่า 3 อย่างคือ คุณห้ามตายก่อนฉันนะ ห้ามดื่มน้ำเมา ห้ามสูบบุหรี่ด้วย แค่นี้แหละ ทำได้ก็แฮปปี้ เรื่องเงินไม่มีก็ไม่ใช้มาก ใช้เงินฉุกเฉินไป ความรวยไม่ได้ให้คนมีความสุขหลอกค่ะ เห็นมาเยอะแล้ว ทั้งใกล้ตัวและไกลตัว มีแต่ปัญหา อยู่แบบพอเพียง มีกิน มีใช้ มีของเล่น มีเงินเก็บไว้ใช้ยามขับขันแค่นี้ก็แฮปปี้แบบหรูสุด ๆ แล้วค่ะ จากคุณ : Kryta (Kryta Ja) เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:52:09

ความคิดเห็นที่ 19 โอ้โห.... คห.14  คมมากค่ะ  บาดได้ลึกแต่เรียบสนิทชนิดเลือดแค่ซึมๆ จริงๆ ค่ะ ก่อนแต่งงานเคยไปเรียนสถาบันสอนภาษา  มีเพื่อนร่วมชั้นเรียนเธอคุยว่า แฟนเธอจะต้องหอบเงินสดเป็นล้านค่าสินสอด ซื้อบ้าน ซื้อที่ดินให้  มิฉะนั้น ไม่มีทางได้เห็นขาอ่อน   โอ้โห... ราคาสูงมากเลย   เล่าให้สามีฟัง เค้าถามว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นโสเภณีเหรอ จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:56:35

ความคิดเห็นที่ 20 นานมาแล้ว เคยเป็นล่ามที่สำนักงานทนายความทำสัญญาแต่งงานให้กับสาวไทยกับชายฝรั่ง จำได้ในสัญญาข้อหนึ่งระบุว่า เมื่อแต่งงานแล้ว ฝ่ายหญิงจะไม่มีสิทธิใดๆในสมบัติของฝ่ายชาย ซึ่งทนายความย้ำว่า ให้เราแปลให้ฝ่ายหญิงฟังและให้ฟังดีๆ เพราะสำคัญ ฝ่ายหญิงไทยบอกว่า ก่อนมาสำนักงานทนายความได้ตกลงกันแล้วว่า ตัวฝ่ายหญิงจะไม่มีสิทธิในสมบัติของฝ่ายชาย เขารับได้ รู้สึกชายจะไปพบหญิงไทยที่ภูเก็ต จากคุณ : บอนเนอร์ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 18:22:20

ความคิดเห็นที่ 21 คิดว่าคุณนายก้อ ทำดีแล้วนะคะ เพราะคนไม่รู้กฏหมายอะไรเลย และภาษาไม่ได้เก่งกาจอะไรเราเข้าใจนะว่าเขาต้องการคนชี้แนะ ถ้าเป็นเรา เราก็ต้องช่วยให้มันยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย ส่วนตัวเราคิดว่าการเรียกร้องไม่ได้มากนะหากคิดให้รอบคอบว่าหลังแต่งงานแล้วจะไม่ได้อะไรเลยนอกจาก 500 ยูโรต่อเดือน แล้วเกิดวีซ่าออกปุ๊บเดินทางมาถึงแล้วสามีเกิดอุบัติเหตุตายก่อนพบกันที่สนามบิน ถามว่าได้อะไรกลับไปล่ะ เราเองก็เคยมีปัญหาคล้าย ๆ กันเนี่ยคือ เขาบอกว่าธุรกิจที่มีเป็นของครอบครัว ตัวเขาไม่มีอะไรเลย เราว่าบ้านล่ะเป็นของใคร เขาว่าบ้านเป็นส่วนควบของธุรกิจ เราเลยว่างั้นซื้อบ้านใหม่ใส่ชื่อฉันได้ป่าว ฉันจะผ่อนเอง แต่ให้เขาค้ำประกันเพราะรายได้เราไม่มากพอ หากเราตายเขาก็ได้บ้านตามกฎหมาย หากเขาตายเราก็มีที่ไปไม่เดือดร้อน เขาไม่ยอม เราถามว่าถ้าแกตายไปฉันจะไปอยู่ที่ไหน แกตอบว่าแกไม่ตายหรอก สุดท้ายเราก็เลยทะเลาะกัน แกไล่เรากลับไทย เราก็จะไปแต่เพื่อนคนไทยพาไปหาทนาย ระหว่างรอทนายทำเรื่อง แกโทรมาตามให้กลับและบอกจะซื้อบ้านติดกันใส่ชื่อเราเพื่อขยายธุรกิจ เราก็เลยกลับ ถูกแหละอยู่เมืองไทยมันหาไม่ได้หรอกเงินสามล้านน่ะ แต่อย่าลืมว่าถ้าไม่แต่งงานกับคนนี้ ก็อาจมีโอกาสเจอคนอื่นก็ได้ การแต่งงานมันต้องเกิดจากความรักและเข้าใจ แต่หากแต่งแล้วจะมาแยกสมบัติฉันมีไว้ให้ลูกฉัน แต่เธอเป็นเมียต้องทำทุกอย่างให้ฉัน ถ้าตายก็กลับบ้านเธอไปซะและห้ามแตะต้องทรัพย์สมบัติของฉันด้วย เพราะหมดหน้าที่เมียแล้วมันก็เกินไป ไม่มีใครอยากให้ใครตาย แต่ทุกคนหนีไม่พ้นและผัดผ่อนไม่ได้ หากปล่อยทุกอย่างไปตามระบบมันก็อยู่กันอย่างมีความสุข แต่หากตั้งกฎเกณฑ์อะไรมากมายก่อนแต่งมันเหมือนเป็นธุรกิจนะ เหมือนจ้างมาเป็นเมียเดือนละ 500 ยูโร เราคิดอย่างนี้ อีกอย่างฝ่ายชายก็ไม่ได้ยากจนอะไร การเรียกร้องนี้ก็ไม่ใช่จะมากมายหากเทียบกับคนระดับเขา มีเพื่อนอยู่เมืองไทย สามีเสียชีวิต ลูกเขาที่ออสฟ้องศาลให้บังคับเพื่อนเราส่งคืนทรัพย์สินพ่อที่นำไปไว้ที่เมืองไทยกลับมาออส ทุกวันนี้ยังขึ้นศาลไม่จบเลย อีกคน รวยมาก พาเมียเด็กมาจากไทย ลูกเขาไม่ยอมให้แต่งกลัวมาผลาญเนี่ยแหละ สุดท้ายให้พ่อเอามาแบบ พาร์ทเนอร์ได้ แต่หลังจากที่เซ็นมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้ลูกแล้ว ทุกวันนี้เห็นความดีของเมียเด็กก็ยอมแต่งงานให้และทำประกันไว้หลายล้านให้เป็นการตอบแทนความดี อีกรายเป็นชาวไร่ เกษียณแล้ว อยากได้เมียมาดูแล ลูก ๆ ให้โอนทรัพย์สินก่อนถึงได้แต่ง ทุกวันนี้อยู่บ้านที่โอนให้ลูกไปแล้ว ลูกเอารถเก่า ๆ มาให้พ่อใช้ ตอนนี้ต้องผ่าตาและมองไม่เห็น เมียไทยต้องหัดขับรถและไม่มีเงินซื้อรถขับด้วย หากพ่อตาย ลูกก็มาเอารถคืน หมอบอกว่าแกอาจอยู่ไม่นานเพราะเป็นมะเร็งกะเบาหวาน เสียใจมากมาย กลัวตัวเองตาย แต่เมียล่ะ ถ้าตายไม่มีบ้านอยู่ ไม่มีรถขับ และไม่มีเงินด้วย ยุติธรรมไหม โชคดีมีคนไทยพาไปทำความสะอาดโรงแรมด้วย ก็เลยไม่ห่วงเรื่องหางาน ความเห็นเรานะคิดว่าควรทำพินัยกรรมระบุไปเลยว่าใครได้อะไรกี่ส่วน มันจะได้ไม่อึดอัดใจกับคนที่มาเป็นเมีย และยุติธรรมดีกับลูก ๆ อย่าลืมว่าหากคนเป็นเมียรู้ว่าอยู่ไปแบบไม่มีอนาคต คือเขาตายวันไหน ก็จบทุกอย่าง คนที่เป็นเมียจะคิดมาก และเริ่มไม่รักและไม่สนใจสามี ปัญหาก็จะก่อตัวจนบานปลาย แทนที่จะมีความสุข กลับมีแต่ปัญหาและทุกข์ทรมาน อยากให้ทบทวนให้ดีเพราะเราไม่ได้เป็นทาสนะ แต่เป็นเมีย... จากคุณ : Port Lincoln เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 18:26:03 A:203.194.63.159 X: TicketID:234064

ความคิดเห็นที่ 22 จะให้น้องเค้า ใช้จ่ายส่วนตัว เดือนละ ห้าร้อยยูโร  ส่วนค่าอาหาร ค่าใช้จ่ายสำหรับที่นี่ทางผู้ชายรับผิดชอบทั้งหมด   ส่วนเรื่อง ทรัพย์สิน  และผลประโยชน์ในบริษัท  แฟนเค้าจะไม่มีสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น  ไม่ว่าปัจจุบันหรืออนาคต หย่า หรือ  ว่าผู้ชายตายไป  ทุกอย่างจะตกเป็นของลูกเค้า  แต่ถ้ามีลูกกับแฟนใหม่  ลูกจะมีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติเท่ากับลูกคนอื่น ไอ้ Prenup นี่เดี๋ยวนี้คนส่วนมากก็ต้องทำ แต่ไอ้สัญญาอันนี้รู้สึกจะเอาเปรียบผู้หญิงเกินไป เห็นด้วยกับความคิดเห็นที่ 8 ไอ้ห้าร้อยเนี่ย จ้างแม่บ้านมาดูแลบ้านทุกวันก็เกินอยู่แล้ว แถวบ้านดิฉันจ้างแม่บ้านทีชั่วโมงละหกปอนด์เจ็ดปอนด์ ฝ่ายชายก็น่าจะให้น้องเขามากกว่านั้น หากว่าฝ่ายชายเกิดไม่อยากให้น้องทำงานให้อยู่ดูแลบ้าน ต่อไปต้องมีลูกมีเต้าด้วยกัน แล้วเกิดเลิกกันขึ้นมา แล้วทำไงเฉดหัวน้องทิ้ง แล้วน้องเขาจะกลับไปทำมาหากินอะไรยิ่งแก่ไปก็ยิ่งหากินลำบากอีกด้วย จากคุณ : Rinta เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 18:44:14

ความคิดเห็นที่ 23 อืม ของเราตอนเเต่งก็ไม่มีพรีนงพรีนับกะเขานะ ไม่ใช่อะไร จนด๊อกด๋อยทั้งคู่ กรั่กๆๆๆ หากเลิกก็คงชั่งเเกลบเเบ่งกันไป นี่ของฉัน นั่นของเธอ เท่าๆกันคนละสิบโล โอเค๊?? มาเข้าเรื่องที่คุณ จขกท ถาม:- เห็นด้วยอย่างยิ่งกับพี่ลาวัลย์วดี เเปลให้อย่างเดียวพอค่ะ งดออกความเห็นส่วนตัวใดๆทั้งสิ้น เห็นมามากนะ ไอ้คนช่วยงี้ช่วยเเทบตาย ช่วยฟรีๆก็มี เเต่เวลามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ก็มาลงเอาที่คนช่วยงกๆคนนี้เเหละ สุภาษิต "เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง ฯ" นี่ อีกกี่ร้อยปีก็ไม่เก่านะคุณ โดยเฉพาะเรื่องของปั๋วเมียชาวบ้านเขาเนี่ย ควรระวังให้จงหนัก! สรุป ก็อย่างที่บอก เขาขอให้ช่วยเเปล ก็เเปลอย่างเดียวพอ เรื่องอื่นๆ เขานอนคุยกันได้ ก็ให้เขาตกลงกันเอาเองค่ะ   จากคุณ : Jennifer Lowclass เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 19:12:35

ความคิดเห็นที่ 24 ระวังโลภมาก แล้วลาภหายหมดนะคะ (หากน้องเขาเข้ามาอ่านอีกก็ดี) เพราะเท่าที่อ่านดูนี่ทางผู้ชายก็ยุติธรรมดีเรื่องค่าเลี้ยงดูรายเดือน แต่เรื่อง ''ความอยาก'' อย่างอื่นที่เสนอให้เขาพิจารณานี่ดูมันจะมากไป โดยเฉพาะเรื่องส่งเสียให้พ่อแม่เป็นรายปี (อยากส่งเสียพ่อแม่ก็ควรจะหาเอง พ่อแม่เราเองไม่ใช่รึ?) ดิฉันแต่งงานไม่มีพรีนัพเพราะเราตกลงว่าจะช่วยกันหาช่วยกันสร้าง หากเธอสร้างมากกว่าแล้วอยากให้ฉันเพราะรักและห่วงใยฉันก็รับ แต่หากฉันสร้างได้มากกว่าเธอหรือพอๆกัน เราก็แบ่งกันกินแบ่งกันใช้ โชคดีมากที่สามีไม่รวย เพราะถ้ารวยคงไม่แต่งด้วย กลัวกลุ้มใจ ไม่ชอบเรื่องมาก อยากอยู่ติดดินสบายๆ หากน้องเขาไม่มีความอยากได้โน่นนี่เพิ่มมาก แต่งงานอยู่กันไปตามประสามสามีภรรยา เดี๋ยวทรัพย์สินเสน่ห์หาอย่างอื่นๆมันอาจจะงอกเงยมากกว่าที่ทำพรีนัพก็ได้ใครจะไปรู้ แต่การไปเรียกร้องอะไรมากเกินสมควรตั้งแต่ยังไม่ทันได้อยู่ด้วยกัน ยังไม่ทันได้ดูแลกันหรือทำดีต่อกัน มันจะกลายเป็นโลภเพราะความอยากได้และห่วงอนาคตไม่เข้าเรื่อง วันนี้ยังทำดีไม่ได้แล้วอนาคตจะดีได้อย่างไร ? วันนี้ยังโลภมาก วันหน้า(อาจจะวันพรุ่งนี้ก็ได้)ลาภก็คงหายหมด...ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 19:33:00

ความคิดเห็นที่ 25 ดิฉันยอมรับค่ะว่า การแต่งงานกับใครซักคนเหตุผลเพราะรักอย่างเดียวคงไม่ใช่แล้วในวัยนี้ ต้องดูด้วยว่าเขาพร้อมจะดูแลเราและลูกได้หรือไม่ เพราะความเป็นแม่มันทำให้มองแต่เรื่องความรักอย่างเดียวไม่ได้ แต่ทำไมต้อง 3 ล้าน ทำไมต้อง 5 แสน และทำไมต้อง 500 ถ้าเขาให้ไม่ได้ก็จะไม่แต่งหรือคะ อย่างน้อยๆก็น่าจะรู้สึกเห็นใจเขาในเรื่องอื่นบ้าง คุณค่าของคนเรามันมีอีกตั้งหลายอย่างที่จะต้องมองหา ไม่ใช่เรื่องตัวเลขเพียงอย่างเดียว ถ้าไม่รู้สึกสูญเสียคุณค่าของความเป็นคน ก็ทำไปเถอะค่ะ จากคุณ : อ้วนวลี เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 19:43:05

ความคิดเห็นที่ 26 ดิฉันเข้าใจและเห็นด้วยกับที่คุณลาวัลย์วดีและคุณJennifer Lowclass แนะนำค่ะ แต่ก็เข้าใจว่าทำไมคุณนายก้อถึงมาช่วยหาข้อมูลเพิ่มนะคะ คิดว่าเป็นเพราะอยากจะช่วยให้เกิดความยุติธรรมทั้งสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งก็เพื่อนบ้าน อีกฝ่ายหนึ่งก็คนไทยด้วยกัน ส่วนตัวดิฉันมีความเห็นแบบนี้ค่ะ เงินให้พ่อแม่ปีละห้าแสนนั้นฟังดูไม่ยุติธรรมกับฝ่ายชายเอาซะเลย หน้าที่ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่นั้นก็จริงอยู่ แต่พ่อแม่นี่ค่าใช้จ่ายท่านเดือนๆนึงถึงสามสี่หมื่นเชียวหรือคะ บ้านดิฉันหลังเบ้อเร่อมีแค่เตี่ยแม่และน้องชายที่พิการของดิฉันเดือนนึงใช้จ่ายยังไม่ถึงสี่เหมื่นเลยนะคะ (ดิฉันโชคดีตรงจุดนี้ที่ไม่ต้องส่งเสียพ่อแม่พี่น้องที่เมืองไทย เพราะเค้ามีฐานะความเป็นอยู่สุขสบายดี แค่ดิฉันไม่ไปรบกวนเงินทองของพ่อแม่ท่านก็ดีใจจะแย่อยู่แล้ว) เงินค่าใช้จ่ายที่ทางฝ่ายชายเสนอให้ฝ่ายหญิงนั้นมันกะร่อยกะหริบเหลือเกินค่ะแค่ห้าร้อยยูโร ถ้าพามาอยู่ด้วยแล้วให้ฝ่ายหญิงเป็นแม่บ้านดูแลครอบครัว ดิฉันว่าเดือนละอย่างต่ำ 1800 ยูโรถึงจะเหมาะสมค่ะ แบบนี้แล้วฝ่ายหญิงยังพอเก็บสตางค์ส่วนตัวพร้อมส่งเสียให้พ่อและแม่ได้ใช้บ้างอย่างไม่เดือดร้อน (จริงๆแล้วนี่ดิฉันว่าตัดเรื่องเงินรายปีให้พ่อแม่ออกไปเลยดีกว่า) คิดว่าถ้าพาลูกติดมาอยู่ที่นี่ด้วยแล้วคงได้เรียนฟรีจนจบมัธยมปลาย จากนั้นค่อยให้ฝ่ายชายส่งเสียให้จบมหาวิทยาลัย ในพรีหนับนั้นควรจะระบุไว้ด้วยว่า ถึงฝ่ายหญิงจะไม่มีสิทธิ์ใดๆในทรัพย์สินของฝ่ายชายเลยก็ตาม แต่หากชีวิตสมรสต้องมีอันจบสิ้นลงเพราะฝ่ายชายไม่ซื่อสัตย์ หรือทุบตีทำร้ายร่างกายหรือจิตใจฝ่ายหญิง หรือหากฝ่ายชายเสียชีวิตลงอย่างไม่คาดฝัน ฝ่ายหญิงควรได้รับเงินทดแทนแบบ compensation เท่าไหร่ก็ว่าไปตามแต่เห็นสมควรน่ะค่ะ ส่วนตัวแล้วคิดว่าอย่างน้อยก้ต้องราวๆ 3-5% ของ assets ของฝ่ายชาย ตอนที่ดิฉันแต่งงานนั้นไม่มีพรีหนับเพราะสามีดิฉันไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่เราทำ Living will เอาไว้ค่ะ ดิฉันระบุลงไปเลยว่า หากดิฉันได้รับมรดกจากทางคุณพ่อแม่ของดิฉันแล้วดิฉันเกิดเป็นอะไรไป ทรัพย์สินทั้งหมดจะตกเป็นของน้องสาวของดิฉันและหลานสาวของดิฉันทั้งสองคนโดยที่สามีจะไม่มีสิทธิ์ใดๆในมรดกนั้นๆแม้แต่สตางค์แดงเดียว แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 19:50:27 จากคุณ : หมูหนาว เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 19:44:27

ความคิดเห็นที่ 27 ดีกว่าไหม ถ้าไม่ต้องพูดเรื่องเลี้ยงดูพ่อแม่แต่เปลี่ยนเป็นขอขึ้นเงินเดือนส่วนตัวเป็นเดือนละ ๑๐๐๐ ยูโร (หรืออะไรตามความเหมาะสม...แล้วน้องจะเก็บจะสะสมจะอะไรก็ว่ากันไป) ส่วนเรื่องบ้านก็ไม่ต้องบอกว่าซื้อให้พ่อแม่อีกนั่นล่ะ แต่ขอไว้เป็นหลักประกันเผื่ออนาคตอาจจะเกิดอะไรขึ้น อย่างน้อยน้องก็มีที่อยู่ให้กลับ อาจจะตอนท้ายไปด้วยว่า ถ้าอยู่กันครบกี่ปี แล้วหย่า น้องควรจะได้ค่าเลี้ยงดูเท่าไหร่ อยู่มานานอีกหน่อยน้องจะได้อีกเท่าไหร่ หรือกรณีที่สามีตายก็ควรมีอะไรแบ่งให้น้องไว้สักหน่อยให้พอสมควร ไม่ใช่พอสามีตายน้องก็โดนเฉดหัวทิ้ง ไม่ได้มองว่าน้องดูอะไรเป็นธุรกิจหรอก แต่งงานกับฝรั่งมันก็มีความเสี่ยง ไปโดนทิ้งอยู่เมืองนอกนี่ไม่สนุกแน่ๆ จากคุณ : Auntie DEE เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 19:52:01

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ Jennifer Lowclass กับ คุณ Lawanwadee เราว่า  มีการเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าค่ะ     คือ เราเข้าใจค่ะ  ว่าล่ามมีหน้าที่แปลอย่างเดียว  และเราก็ทำหน้าที่ล่ามให้กับเขตและศาลที่นี่มาหลายปีแล้ว   เรายังไม่ได้ออกความเห็นใดๆเลยว่า เรียกร้องมากน้อย เราแค่มาขอความเห็น และขอความรู้ของเพื่อนๆห้องนี้ค่ะ แต่ในส่วนที่เป็นคนไทยด้วยกันที่อาศัยอยู่ที่นี่  ในเคสอื่นที่เราให้ความช่วยเหลือนะคะ  เราช่วยเค้าใหนฐานะคนไทยด้วยกัน  คนไทยที่เคยช่วยบางคน เอ บี ซี เค้าไม่รู้จักก็มีค่ะ  เราช่วยเค้าเพราะเห็นใจคนไกลบ้าน อีกอย่างที่นี่ ทั้งประเทศมีคนไทยไม่กี่ร้อยคนเอง ไม่เหมือนประเทศอื่นค่ะที่มีสถานทูตช่วยเหลือ  ที่นี่เรามีสมาคมคนไทยที่ตั้งขึ้นมา และมีอาสาสมัครที่ดูว่าพอมีสมรรถภาพที่พอจะช่วยเหลือคนอื่นได้  เราไม่ก้าวก่ายในความคิด หรือ ออกความเห็นใดๆค่ะ  เราให้เค้าตัดสินใจกันเอาเอง ส่วนที่เรามาตั้งคำถามในนี้  สำหรับเคสนี้   ตัวเราเองไม่เคยมีประสบการณ์ หรือคนไทยคนอื่นๆในเมืองนี้หรือคนที่เรารู้จักที่นี่ยังไม่เคยทำพรีนับกัน  เป็นสิ่งใหม่เลยสำหรับเรา  และน้องเค้าก็ถามเราถึงเหตุผลว่า  ทำไมต้องเซ็นต์   เราก็บอกว่า เดี๋ยวเรามาตั้งคำถามในห้องนี้ให้   ให้เค้ามาอ่านเอาเอง    เราให้เฟชบุ๊คเรากับน้องเค้าไป    กับน้องคนไทยคนนี้เราก็ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวน่ะ   ส่วนเรื่องแสดงความเห็น   เรายังไม่แสดงความเห็นใดๆเลยค่ะ   เราอยากฟังจากหลายๆคน  หลายๆเหตุผล  หลายๆมุมมอง  เพื่อให้น้องเค้ามาอ่าน  และตัวเราเองได้อ่านด้วย  จากนั้นได้คิดว่า  เพราะอะไร  จึงต้องทำพรีนับขึ้นมา   และสิ่งที่ควรจะได้มีอะไรบ้าง   ฉันยอมรับทุกความเห็นข้างบนค่ะ  อ่านและวิเคราะห์   ดีมากๆ บางอย่างเราเองไม่เคยรู้มาก่อนเลย   หรือ บางอย่างเรามองข้ามไป   ส่วนเรื่องว่าเราจะไปก้าวก่ายเรื่องของน้องเค้ามั๊ย คงไม่ก้าวก่ายค่ะ  เพราะเราเองไม่มีความรู้ในเรื่องนี้เลย   และเราเข้าใจว่า คนเราภูมิหลังของแต่ละคนไม่เหมือนกัน   ฉะนั้น  ฝากถึงน้องคนนั้นด้วยว่า   พี่ไม่ได้เสนอแนะผู้ชาย  หรือ  แนะนำน้องนะว่าต้องเรียกร้องยังไง   ทั้งน้องและแฟนน้องทราบเรื่องที่พี่จะมาโพสข้อความทั้งสองท่าน รวมทั้งทนายความด้วย  บอกว่า  ดีแล้ว  อยากได้ความเห็นของคนอื่นมาแชร์ด้วย เมื่อน้องอ่านความเห็นของทุกๆความเห็นข้างต้น  ขอให้คิดให้มากๆ  คิดอย่างใช้เหตุผล  และให้มองย้อนกลับไปหาตัวเรา  และให้มองออกไปข้างหน้าอีก  ว่าเป็นอย่างไร   สิ่งใดที่ทำให้น้องมีความสุข  และเป็นสิ่งที่น้องต้องการที่สุด  ให้ถามทั้งหัวใจ และ สมอง ของน้องเอง  ใช้สองอย่างประกอบกัน    คิดให้นาน ตรองให้ดี   แล้วตัดสินใจ   เพราะถ้าน้องคิดและไตร่ตรองดีแล้วตั้งแต่วันนี้   ต่อให้เกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้า  น้องจะไม่ต้องเสียใจ หรือพูดว่า ไม่น่าคิดผิดเลย   เพราะน้องต้องคิดว่า สิ่งที่ผ่านมาเป็นสิ่งที่น้องตัดสินใจอย่างดีที่สุด  และเลือกกระทำสิ่งนั้นด้วยตัวเอง   ข้อความข้างบนที่ฝากให้น้องคนไทยคนนั้น  ไม่ได้ฝากให้ในฐานะล่าม หรือ คนที่รับเงินค่าจ้างจากแฟนน้องแต่อย่างใด  ข้อความนั้น  พี่เขียนจากความจริงใจของพี่คนไทยคนหนึ่งที่วันข้างหน้าอาจจะเป็นเพือนบ้านกัน  และพี่อยากให้อนาคตมีเพื่อนบ้านที่เค้ามีความสุขด้วยเช่นกัน จากคุณ : คุณนายก้อ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 20:23:29

ความคิดเห็นที่ 29 ปล ดิฉันว่าไม่ควรไปตัดสินคนที่แต่งงานกับฝรั่งแล้วเรียกร้องสินสอดทองหมั้นว่าโสเภณี ขายลูกกิน หรือตั้งราคาให้ตัวเอง ดิฉันว่ามันแรงไปและดูจะไม่ยุติธรรมกับทางผู้หญิงนะคะ แต่ไอ้สินสอดทองหมั้นนี่มันควรจะเป็นเรื่องของบ้านใครบ้านมันน่ะค่ะ ใครใคร่ให้ๆ ใครไม่อยากเรียกก็ไม่ต้องเรียก ไม่ว่าจะลูกเขยไทยหรือลูกเขยชาติไหนๆ น้องสาวดิฉันนั้นแต่งงานกับคนจีนด้วยกันที่ฐานะด้อยกว่าบ้านดิฉัน เค้าไปแอบคบกันตั้งแต่สมัยน้องสาวดิฉันยังเรียนมหาลัยอยู่ ฝ่ายชายบ้านไม่รวยและเตี่ยดิฉันไม่ปลื้มก็จริงอยู่ แต่เค้าเป็นคนดีมากๆ เรียกว่าเค้ารักและจริงใจทนมือทนไม้น้องสาวดิฉันอย่างดีทีเดียว ตอนมาขอหมั้นนั้นเครื่องเพชรหนึ่งชุด ทองยี่สิบบาท เงินสด 1.99ล้าน เปิดกันต่อหน้าแขกผู้ใหญ่ที่มาเป็นสักขีพยาน เรียกว่าไม่ให้เตี่ยและแม่ต้องเสียหน้าเพราะเป็นที่รู้จักกันดีในจังหวัด แถมงานหมั้นใหญ่โต แต่งเสร็จเตี่ยและแม่ดิฉันยกสินสอดทองหมั้นทั้งหมดให้น้องสาวดิฉันทุกบาททุกสตางค์(อันนี้เตี่ยดิฉันไม่ได้บอกเจ้าบ่าว ถือว่าลองใจ แต่งเสร็จแล้วถึงบอก  วันมาขอเตี่ยดิฉันนั่งตีหน้ายักษ์อย่างเดียวเลย เรียกว่าญาติทางฝ่ายเจ้าบ่าวขอผิดขอถูกกันเลยทีเดียว) ไม่เก็บไว้แม้แต่สลึงเดียว ทำแบบนี้ สบายใจทั้งผู้ใหญ่ทั้งคู่บ่าวสาว คือดิฉันเองแต่งไม่มีสินสอดทองหมั้นอะไรทั้งนั้นแหละเพราะที่บ้านไม่เห็นด้วยและไม่ให้แต่งกับคนต่างชาติต่างภาษา  เรียนจบแล้วเตี่ยอยากให้กลับเมืองไทยเพราะดูตัวลูกชายเพื่อนเอาไว้ให้แล้ว ธรรมเนียมจีนนั่นและค่ะ ดิฉันมันรั้นจะแต่งเอง เรียกว่าตอนนี้ทั้งเตี่ยและแม่ไม่ยอมคุยกับดิฉันมาสองปีกว่าแล้ว แบบนี้แล้วจะเรียกว่าดิฉันโง่ หรือเตี่ยกับแม่ดิฉันขายน้องสาวดิฉันกินหรือเปล่าล่ะคะ จากคุณ : หมูหนาว เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 20:25:03

ความคิดเห็นที่ 30 เป็นเราๆจะแนะนำทนายให้น้องคนนี้ไปปรึกษาค่ะ คุณจขท.ไปเป็นล่ามด้วยก็คงจะพอ เรื่องแบบนี้ต้องมีทนายทั้งคู่ค่ะ ต่างฝ่ายต่างเรียกร้องแบบนี้ ยังไงก็ไม่ได้แต่ง แต่งไปก็กินแหนงแคลงใจ ส่วนตัวเรานะ คิดว่าถ้ามีการเซ็นสัญญาก่อนแต่งนี่เหมือนพวกคู่ดาราฮอลลีวูดเลย คือรายได้เยอะจัด กลัวว่าจะจัดการทรัพย์สินไม่ลงตัวทั้งฝ่ายชายและหญิง และต่างฝ่ายต่างดูแลตัวเองได้ ไม่มีใครอยู่ในฐานะพึ่งพิง อย่างนี้ค่อยคุ้มค่าทนายที่จะจ้างมาทำสัญญาหน่อย แต่ถ้าคนเดินดินกินขนมปัง แถมอีกฝ่ายก็ไม่ได้มีรายได้มาก แต่งไปฝ่ายที่มีมากกว่าก็เห็นอนาคตตัวเองอยู่แล้วว่าต้องส่งเสียกันหน้ามืด ก็ตกลงกันดีๆ ดีกว่าค่ะ อย่างนี้ให้เดาฝ่ายที่มีน้อยกว่ายังไงก็เสียเปรียบ ถ้าน้องคนนี้อยากส่งเสียที่บ้าน ก็ควรจะหางานทำนะคะ ถ้าไม่เลือกงานรับรองมีงานอยู่แล้ว แต่จะทำหรือเปล่าเท่านั้น แล้วความคิดที่จะอยากมีโน่นมีนี่ ถ้าสร้างเองหรือร่วมสร้างกับว่าที่สามีไม่ได้ก็ไม่ควรไปเรียกร้อง อายเค้า จากคุณ : ##TUKTA## เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 20:28:35

ความคิดเห็นที่ 31 สัญญาก่อนแต่ง น่าคิดนะคะ ทำไมตอนนั้นไม่ได้คิดแฮะ กลับเป็นว่าตอนนี้สามีเจ็บป่วยใช้สิทธิเบิกได้ รัฐบาลไทยจ่ายให้ ตอนยื่นภาษีได้เงินคืน เพราะสามีไม่มีรายได้ ทุกวันนี้เช่าบ้านอยู่ แต่ดีที่เขาจ่ายค่าเช่า น้ำไฟ ค่าอาหาร แต่บางมื้อเราจ่าย ส่วนลูกแยกอยู่ต่างหาก ไปเยี่ยมได้ตามต้องการ แต่ไม่ได้ออกตังค์ให้สักบาท ส่วนพ่อแม่อยู่ กทม เขาไม่ได้จ่ายค่าเลี้ยงดูอะไรและดิฉันก็ไม่เคยขอ ฟังแล้วอิจฉาจัง เพื่อนคุณสามารถเรียกร้องได้ด้วย นี่ดิฉันลาออกจากราชการแล้ว รับเงินบำนาญเลี้ยงตัวเองและลูก เตรียมตัวไปอยู่อเมริกา ยังไม่รู้ว่า นอกจากเป็นนางทาสประจำบ้านแล้ว เห็นทีอาจต้องควักกระเป๋าจ่ายค่ากินตัวเองซะก็ไม่รู้ บ่นเรื่องตัวเอง ด้วยความน้อยใจ สามีฝรั่งจนแต่มีความรักยิ่งใหญ่ เลยอยู่กินด้วยความรัก อดทน เข้าใจ ให้อภัย ไม่คิดเรื่องเงิน แค่สงสัยเพื่อนคุณว่า เรื่องลูกกับพ่อแม่ตัวเองนั้น ทำไมต้องเรียกร้องให้คนอื่นมาส่งเสียเลี้ยงดูด้วย ก่อนหน้านั้นอยู่กันอย่างไร บ้านเคยมี ไหงอยู่ไม่ได้ต้องขอของแพงราคาตั้ง 3 ล้าน อยากเรียกร้องจากตาเฒ่าบ้างจัง แต่ว่ากลัวถูกถีบ แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 20:44:52 จากคุณ : jeejeeberry เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 20:43:41

ความคิดเห็นที่ 32 หลังจากที่อ่านแล้วอ่านอีก ก็ได้ความเห็นว่า "ไม่ควรเรียกร้องมากเกินงาม" สำหรับเราไม่ได้ทำพรีนัพไว้ เพราะไม่สนใจที่จะทำ ถ้าเลิกก็คือเลิก ไม่คิดที่จะเรียกร้องเงินใด ๆ เพราะคิดว่ามีปัญญาหาเงินเลี้ยงตัวเองได้จนตาย ทุกวันนี้ทำงานส่งเงินไปให้พ่อแม่ที่เมืองไทยมีกินมีใช้อย่างสบาย ไม่เคยขอเงินสามีใช้สักบาท ฝากบอกน้องคนนี้ว่าโชคดีสำหรับการตัดสินใจนะ แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 08:43:39 จากคุณ : คู่กัด เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 20:44:40

ความคิดเห็นที่ 33 อีกทีค่ะ  ว่าจริงๆ เรื่องนี้  คนจะแต่งงานกัน น่าจะคุยตกลงกันเองนะคะ   จะแต่งงานกันยังต้องคุยผ่านล่ามอยู่เหรอ   ผู้ชายก็น่าจะพูดคุยถามผู้หญิงสิว่า มีภาระค่าใช้จ่ายอะไรอยู่  เมื่อแต่งเอาผู้หญิงไปอยู่ด้วย  ก็ควรมีสำนึกรับผิดชอบแทน  ไม่ต้องให้ผู้หญิงเอ่ยปากเรียกร้อง  ฝ่ายหญิงถ้าเขาเสนอมา 500 ยูโรมันไม่พอ  ก็ชี้แจงกับผู้ชายไป  ไม่ใช่มาคิดว่าเขาดูถูกให้ค่าตัวแค่นั้น  ถ้ารักกัน จะแต่งงานกันมันก็ต้องมีความเข้าอกเข้าใจกันสิคะ  ไม่ใช่มาต่อรองราคากันผ่านล่ามแบบนี้ ของดิฉันน่ะ คุยกันเองก่อนค่ะ ถึงได้ทำสัญญาเซ็นต์ชื่อกันเป็นลายลักษณ์อักษร และถึงต้องไปอาศัยล่ามในตอนนั้นตามกฎหมาย เธอจะเรียกร้องเท่าไหร่  มันก็ไม่ผิดหรอกค่ะ  ถ้าคุยกันกับว่าที่สามีและว่าที่สามียินดีจ่าย เรื่องหลักประกันอะไรสำหรับอนาคต  มันก็แล้วแต่ ความคิดใครความคิดมัน ขอร้องแต่อย่าทำให้ คนต่างชาติ  เขาคิดว่าผู้หญิงไทยซื้อได้ด้วยเงินกันนักเลย   เพราะคนต่างชาติหลายๆ คนเค้าก็ไม่รู้จักแยกแยะเป็นคนๆ ไปเหมือนกัน ปล.เพิ่มเติม  ข้อความใน คห.19   เป็นความคิดของฝรั่งคนนึงค่ะ  ไม่ใช่ดิฉัน ซึ่งดิฉันก็ชี้แจงกับเขาไปแล้ว  ว่ามันเป็นเหมือนประเพณีที่ปลูกฝังกันมา ที่ผู้หญิงไทยคนไหนทำให้พ่อแม่มีหน้ามีตาในการแต่งงานได้ ไม่ปล่อยตัวไปก่อนแต่งงานได้เงินค่าสินสอดให้พ่อแม่  ถือเป็นลูกผู้หญิงที่ได้ทำหน้าที่สมบูรณ์ แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 21:09:56 จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 20:47:20

ความคิดเห็นที่ 34 มาต่ออีกนิด หลายๆท่านที่ไม่ได้ทำสัญญาก่อนแต่งกับสามีต่างชาติ เข้าใจว่ามีความเข้าใจอยู่บนพื้นฐานที่หากฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเป็อะไรไปก่อน ตนก็จะมีสิทธิในสมบัติของอีกฝ่าย หรือถ้าหย่าอะไรกันขึ้นมาก็ต้องแบ่งสมบัติกันแบบยุติธรรม แต่กรณีน้องคนนี้ ตามสัญญาแต่งงานที่ว่านี่ ถ้าสามีน้องเป็นอะไรไปหรือมีการหย่าอะไรกันขึ้นมา น้องไม่ได้อะไรเลยนะคะ มันไม่ใช่เรื่องแต่งงานเพื่อเงินอย่างเดียวหรอก สิทธิของน้องก็ควรจะได้รับการปกป้องและคุ้มครองด้วย ถึงอยู่เมืองไทยน้องจะไม่ได้เงินมาเท่าที่สามีเสนอให้ตอนนี้ แต่น้องก็มีเงินทำงานเลี้ยงตัวได้ (หรือเปล่า) ย้ายไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองงานก็ไม่มี ต้องพึ่งพาแต่สามีอย่างเดียว น้องไม่ผิดที่จะคิดว่าตัวเองควรมีหลักประกันอะไรบ้าง เกิดหย่าตอนที่น้องแก่ขึ้นมา ความรู้อะไรก็ไม่ได้มากมาย น้องจะกลับมาทำงานต่อที่เมืองไทยก็คงลำบาก ลองคิดดูในจุดนี้ด้วย ถ้าจะแนะนำอะไรได้ คิดว่าน้องควรปรึกษาทนายทางนั้นค่ะ ถ้าฝ่ายชายมีทนายในการเขียนสัญญาก่อนแต่ง ก็ควรจะตั้งทนายให้ฝ่ายหญิงด้วย ให้คนบ้านเมืองเค้านั่นล่ะค่ะดูว่าเท่าไหร่จึงถือว่ายุติธรรม มาเพิ่มว่า ที่คิดกันเรื่องน้องเห็นแก่เงินนั้น เราว่ามันไม่ยุติธรรมกับน้องนะคะ แหม...จริงๆคนเป็นสามีภรรยากันสมบัติต้องหารครึ่งไม่ใช่เหรอ หรืออย่างน้อยกรณีน้อง สมบัติที่งอกเงยหลังการแต่งงาน น้องควรมีสิทธิครึ่งหนึ่ง เท่าที่อ่านจากฐานะฝ่ายชายก็ควรจะอุ้มชูภรรยาได้ดีกว่าสัญญาที่ว่ามาข้างต้น และน้องก็ไม่ได้ดูโลภขนาดจะไปขอแบ่งบริษัทเค้ามาทั้งบริษัทนี่ แก้ไขอีกที ที่เจ้าของกระทู้พูดมาก็ดูน้องจะติดต่อสื่อสารกับว่าที่สามีได้รู้เรื่อง แต่กรณีนี้มันคือการทำสัญญาก่อนแต่ง ก็ควรอยู่ที่น้องต้องการตัวช่วย ไม่ได้เกี่ยวกับการสื่อสารกับว่าที่สามีรู้เรื่องหรือไม่ เอกสารที่มีผลทางกฎหมายอย่างไรๆก็ควรรอบคอบไว้ก่อน ยืนยันอีกที คุณเจ้าของกระทู้ถ้าอยากจะช่วย แนะนำให้น้องหาทนายของตัวเอง หรือไม่ก็ขอทางฝ่ายชายให้ตั้งทนายต่างหากอีกคนให้ฝ่ายหญิง แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 22:15:45 แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 21:24:57 แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 21:14:20 จากคุณ : Auntie DEE เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:11:14

ความคิดเห็นที่ 35 เออ  เบรกก่อนค่ะ  เข้าใจผิดกันหรือเปล่า  หรือเราพิมพ์ตกหล่นไป   คือ  สัญญานี่  ลูกของฝ่ายชายต้องการให้พ่อ ทำกับ น้องคนไทย ค่ะ ไม่ใช่ความต้องการของน้องเค้า  และไม่ใช่ว่าน้องเค้าไปเรียกร้องก่อน ทางฝั่งผู้ชายเสนอไปก่อน    แต่ว่า ในสัญญา ระบุคร่าวๆ ประมาณนั้น เราไม่ได้ยกตัวที่แปลมา แค่ยกตัวอย่างที่สำคัญมา  แต่มีอย่างอื่นกระจุกกระจิกที่ไม่สำคัญอีก   น้องเค้าพูดภาษาได้น่ะ  แต่เรียกว่าอะไรดีละ   สื่อสารได้ไม่ดีพอที่จะคุยในรายละเอียด หรือ เข้าใจคำศัพท์ยากๆ  ประมาณนี้น่ะ   ส่วนข้อตกลง เค้าคงคุยกันเองค่ะว่าประมาณไหน ได้สิทธิ์อะไรบ้าง  พอเค้าคุยตกลงกันได้ ทนายก็พิมพ์มาให้เราแปลให้น้องเค้า ไปตามความจริง  ไม่ได้ใส่สีตีใข่ ไม่ได้เสนอแนะความเห็นใด   แต่สัญญาครั้งแรกนี่ เค้าสองคนไม่ได้ตกลงกัน  ฝ่ายชายเสนออย่างเดียว พอมาให้เราแปลก็เลยเกิดเรื่อง  น้องเค้าก็ไม่เคยรู้เรื่องพรีนับมาก่อน  พูดกันตรงๆ น้องเค้าก็ไม่ได้รู้กฏหมาย  หรือ พูด ฟัง อ่าน เขียนภาษาอังกฤษได้แบบเล็กๆน้อยๆ  แต่ ครั้งต่อไปเค้าคงตกลงกันได้มั้ง  เราคงแปลอย่างเดียว   ส่วนความเห็นที่เรามาถาม คือน้องเค้าก็ถามเรามา  แต่เราให้คำตอบเค้าไม่ได้  ว่าเราคิดอย่างไร หรือ ถ้าคนอื่นเป็นเค้าจะตัดสินใจอย่างไร   เราก็เข้าใจน้องเค้าน่ะ เหมือนช๊อคไปอ่ะ  กับการที่ แฟนเค้าต้องการให้มาทำสัญญาก่อนแต่ง ส่วนกฏหมายที่นี่  ถ้าจะแต่งงาน หรือ ติดต่อส่วนราชการ  ถ้าภาษาอังกฤษไม่ได้  ขอล่ามได้ค่ะ   การแต่งงานกับต่างชาติจะมีพิธี หรือ ไม่มีพิธีทางศาสนา  ต้องไปจดทะเบียนที่เขต  ต้องมีล่ามหนึ่งคน พยานสองคน  ล่ามทางเขตจะจัดให้ แต่ต้องขอไป หรือจะไปเปิดบัญชีธนาคาร  ถ้าอยากได้ล่าม เค้าจัดให้เหมือนกันนะ  ไม่มีค่าใช้จ่ายด้วย   เราเคยไปเป็นล่ามให้พี่คนไทยเมืองใกล้ๆบ้านเรานี่แหละ  พี่เค้าอ่านหนังสือไม่ออก  เค้ามาทำงานเก็บเห็ดเป็นสิบปีแล้ว  พอดีเค้าอยากกู้เงินธนาคาร  เค้าเลยบริการล่ามในการอ่านแปลสัญญาให้เค้า    คนไทยที่อยู่เมืองนอก ยังมีอีกเยอะค่ะ ที่ไม่รู้จักเอ บี ซี  นี่คือเรื่องจริง จากคุณ : คุณนายก้อ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:17:37

ความคิดเห็นที่ 36 ก็ดีน่ะตรงดี คนเราคิดไม่เหมือนกัน ถ้าฝ่ายนั้นเขารับได้ก็ร่วมหอแต่งกันไป ชีวิตเป็นของน้องเขา เขาก็ลิขิตชีวิตเขาเอง ว่าเขาอยากได้อยากมี หรือทำไปแล้วรู้สึกชีวิตมั่นคงก็แล้วแต่ .....มานึกถึงตัวเราชะเอิง เอิง เอ้ย โชคดีน่ะเนี๊ยะมีสินสอด แต่ไม่มีสัญญาก่อนแต่งอะไรหรอก มีแต่ทะเบียนสมรส เงินสินสอดที่ได้มาแม่ก็ไม่ยอมใช้ จะเก็บไว้ให้เราเผื่อปั๋วทิ้งจะได้มีเงินตั้งตัวทำทุน  พูดแล้วก็น้ำตาไหล อยากจะได้เงินเดือนกับเขาบ้าง ปั๋วก็หนืดซ่ะ แต่เราก็ไม่แคร์อ่ะเพราะได้ไปเที่ยวต่างประเทศแบบไม่ต้องออกเงินเองบ่อยก็หยวนๆกันไป พ่อแม่ก็เลี้ยงตัวเองได้ไม่ต้องส่งเสีย โชคดีไปเรา จากคุณ : สาวลพบุรี เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:31:30

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาให้ความเห้นเพิ่มเติมนะครับ "จะให้น้องเค้า ใช้จ่ายส่วนตัว เดือนละ ห้าร้อยยูโร ส่วนค่าอาหาร ค่าใช้จ่ายสำหรับที่นี่ทางผู้ชายรับผิดชอบทั้งหมด ส่วนเรื่อง ทรัพย์สิน และผลประโยชน์ในบริษัท แฟนเค้าจะไม่มีสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น ไม่ว่าปัจจุบันหรืออนาคต หย่า หรือ ว่าผู้ชายตายไป ทุกอย่างจะตกเป็นของลูกเค้า แต่ถ้ามีลูกกับแฟนใหม่ ลูกจะมีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติเท่ากับลูกคนอื่น" ผมว่า "ส่วนเรื่อง ทรัพย์สิน และผลประโยชน์ในบริษัท แฟนเค้าจะไม่มีสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น" ผมว่าข้อนี้ถูกต้องเเล้วครับ เกิดต้องไปเเบ่งสมบัติให้เมียใหม่ ผมว่ามันไม่เเฟร์กับลุกเค้า ผมเคยเจอมาเเล้ว ย่าผมรวย เน้นว่ารวยมาก รวยขนาดที่ว่าเมื่อ 35 ปีก่อนสามารถส่งลูก 5 คนไปเรียนนอกได้หมด(5คนนี่ 3ใน5คน คือเด็กกำพร้าที่รับมาเลี้ยงไม่ใช่ลุกเเท้ๆด้วย) พ่อผมเนี่ยเป็นลูกชายของสามีคนเเรกของย่าที่ตายไป(ก็คือปู่ผมน่ะเเหล่ะ) ความจริงที่ย่ารวยได้เพราะได้รับมรดก ที่ดินตามจังหวัดต่างๆ ที่ให้เช่าเป็นตลาด บ้าน ธุรกิจของปู่ผม(คือสามีคนเเรก) เเต่ทีนี้พอตอนย่าเสีย ไม่เคยทำมรดกไงครับ เเล้วตอนนั้นพ่อผมมีปัยหาใหญ่ ต้องไปต่างประเทศ ปรากฏว่าเชื่อป่าวครับ ตอนนั้นย่าเสียพอดี พอพ่อผมกลับมา สมมติย่ามีเงินร้อยล้าน สามีใหม่ของย่าได้ไป 90 ล้าน พ่อผมได้มา 10 ล้าน เออ งงกันไปเลย เเล้วบ้านผมก็ยังอยู่เเบบไม่รวยจนถึงทุกวันนี้ เเต่เค้ากับลูกเค้ารวยเอาๆ อีกอย่างเรื่องผู้หญิงขอเงินให้พ่อเเม่ปีละ 500000ผมว่ามากเกิน น่าเกลียดไป โห 500000นี่เค้าเอาไปให้ลุกเค้าดีกว่ามั๊ย ผมว่าน่าจะเปลี่ยนใหม่ ให้เดือนละ 1400 ยูโร โดยให้ผู้หญิงใช้เอง 700 ยูโร ส่งไปให้พอ่เเม่อีก 700 ยูโร ส่วนเรื่องบ้านผมสงสัยครับทำไมต้องให้ซื้อ พ่อเเม่เค้าตอนนี้ไม่มีบ้านอยู่เหรอครับ ถ้าไม่มีจริงผมว่าก้ซื้อๆไปเหอะ 2-3 ล้าน ส่วนเรื่องเอาหลานมาเรียนก็โอเคครับ ถือว่าให้การศึกษาเด็ก เเต่เรื่องให้เงินไปละ 500000 เวอร์ครับ จากคุณ : มาเล่า เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:33:31 A:124.122.55.229 X: TicketID:301461

ความคิดเห็นที่ 38 ดิฉันว่าคุณนายก้อเป็นล่ามที่มีเหตุมีผลดี มีคุณธรรม มีจิตใจอยากช่วยเหลือผู้อื่นและอยากเห็นคนอื่นมีความสุขโดยเนื้อแท้ไม่ใช่ในฐานะล่ามที่ต้องการจะเบี่ยงเบนประเด็นเพื่อช่วยเหลือผู้หญิงไทยในทางผิด.. ขอออกความเห็นอีกหน่อยว่า... เพราะความเป็นอยู่ของผู้หญิงไทยที่แต่งงานกับคนต่างชาตินั้นสาระสำคัญในการครองคู่และครองเรือนมันต่างกันเนื่องจากทุนของแต่ละคนก็มีมาไม่เท่ากัน การออกความเห็น ณ ที่นี้ก็คือมาจากประสบการณ์ในชีวิตคู่ของแต่ละคู่ว่าเขาแต่งงานอยู่กินกันอย่างไรถ้าต้องมีพรีนับและไม่มีพรีนับ นี่คือความแตกต่างที่น้องคนนั้นต้องพยายามทำความเข้าใจและตีโจทย์ของตัวเองให้แตก จากการดูไกด์ไลน์ทั้งหลายด้านบนเป็นแนวข้อสอบให้น้องได้ตรองดู แม้ดิฉันไม่มีพรีนับก่อนแต่งงานเพราะเราสมัครใจสร้างครอบครัวด้วยกันแต่ดิฉันก็เป็นคนแข็งกับว่าที่สามีมาตั้งแต่ก่อนแต่งงาน และจะมีข้อเสนอของตัวเองที่ต้องบอกว่าที่สามีตอนนั้นล่วงหน้าว่าฉันต้องการอะไร และไม่ต้องการอะไร อะไรที่ฉันทำได้และทำไม่ได้ถ้าแต่งงานกันไปแล้ว ซึ่งถ้าถือว่านั่นเป็นพรีนับแบบปากเปล่าก็ถือว่าข้อเสนอของดิฉันนั้นมีผลบังคับมาจนถึงเดี๋ยวนี้ เพราะฝ่ายชายเขามีจิตสำนึกมาตลอดว่าอะไรที่เขาควรจ่าย อะไรที่เขาควรให้และอะไรที่ยังให้ไม่ได้ตอนนี้ อะไรที่รอได้ก็รอกันไปเมื่อถึงเวลาเหมาะสมแล้วมันก็มาเอง ไม่ต้องมาข่มเหงน้ำใจกันให้เสียความรู้สึก (หากว่าที่สามีเศรษฐีของน้องเขาทำได้ก็จะดี) คนที่มีความรักและเห็นใจ ความเอื้ออาทรกันมันมีส่วนช่วยมากๆตั้งแต่ก่อนแต่งงาน และจะทำให้ชีวิตหลังแต่งงานยืดหยุ่นได้ดีเพราะเราเรียนรู้กัน เรารู้ความต้องการของซึ่งกันและกัน เหมือนรู้เขารู้เรา เขาควรจะรู้ว่าเราขาดเหลืออะไร เมื่อรู้แล้วก็ควรจะให้โดยไม่ต้องขอ นี่คือ ความรัก ความเอาใจใส่ ความเห็นอกเห็นใจกัน เดี๋ยวนี้การทำพรีนับเหมือนแฝงผลประโยชน์อยู่กลายๆ แม้ว่ามันจะเป็นข้อป้องกันไม่ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้เปรียบเสียเปรียบก็ตามที เพราะมันจะต้องตกลงกันเป็นลายลักษณ์อักษร หากผิดจากที่ลงบันทึกไว้ก็ถือว่าผิดสัญญาจะไม่ได้นั่น ไม่ได้นี่ จะต้องไปมือเปล่า จะหมดสิทธิ์ในสิ่งที่ควรได้ ฯลฯ ซึ่งมันเหมาะสมที่จะใช้เป็นกรณีๆไป เช่น แบบน้อง สามีที่รวยมากกว่าภรรยามากๆ (หรือในทางกลับกันภรรยารวยกว่าสามีมากๆ) มีทรัพย์สมบัติที่ต้องแบ่งให้ลูกๆจากการแต่งงานครั้งแรกหลายส่วน นั่นควรทำเพราะมันเป็นสิทธิ์ของลูกเขาที่ควรจะได้ แต่...เมื่อคุณมีลูกของคุณกับเขาเองลูกคุณก็มีสิทธิ์ได้ส่วนของเขาเช่นกัน มันก็ยุติธรรมดีนะ แต่การที่ผู้หญิง หากมามือเปล่าและอยากได้อะไรมากกว่าข้อเสนอที่เขาให้ (ไม่ใช่ว่าเขาไม่ให้เลยนะ คิดให้ดีๆ)เพราะห่วงอนาคตนั้น มันตลกเกินไป หากแต่งงานกับผู้ชายไทยนี่ต้องทำด้วยหรือไม่ไอ้พรีนับนี่ ? จะมีโอกาสเรียกร้องอะไรมากเท่านี้รึเปล่า? เพราะหากเป็นเช่นนั้นจริง น้องคนนั้นก็ควรจะรอรถด่วนขบวนต่อไปอย่างที่เขาต้องการ (และหวังว่าจะได้สิ่งที่หวังตามต้องการ) เพราะหากเป็นดิฉันมีข้อเสนอ (ที่เป็นไปได้) ให้ว่าที่สามีเศรษฐีก่อนแต่งแล้วเขาให้ไม่ได้ดิฉันก็อาจจะอยู่คนเดียวดีกว่าจะเอาสามีเศรษฐีลูกติดมาเป็นบ่วงทางใจเพื่ออะไรกัน แค่ยังไม่ทันอยู่ด้วยกันก็ต้องมาวุ่นวายเรื่องทรัพย์สินส่วนลูกส่วนเธอส่วนฉันเสียแล้ว อยู่กันไปก็คงมีแต่เรื่องเงินๆทองๆมาวุ่นวายทุกวันไอ้นี่ของฉันไอ้นั่นของเธอ ประสาทเสียพอดี และอยู่กันต่อไปจะรักเราเท่าวันแรกหรือเปล่าก็ไม่รู้ หากคิดว่าหาใหม่ได้ (เพราะเห็นบอกว่าไม่แต่งดีกว่า เพราะแบบนี้มันดูถูกกัน) ก็ต้องเลือกคนโสด ไม่ต้องรวยมาก ไม่เรื่องมาก ไม่ต้องมีพรีนับ คุยกันแบบคนระดับเดียวกัน ไม่ต้องมีลูกเต้าของเขามายุ่มย่ามในเรื่องส่วนตัวของพ่อ เวลาอยู่กันไม่ได้ก็จ่ายค่าเสียหายมาตามสมควร (ถ้าเขาต้องจ่าย) ไม่ต้องมากมาย แต่สบายใจกว่าเยอะเลยนะน้องนะ ที่สำคัญไม่ว่าจะอยู่กับใครก็ต้องอย่าโลภมาก รู้จักพอ.. และอีกอย่าง...หากมีบุญบารมีมากพอ เป็นคนดีมากพอ ไม่ต้องไปร้องขอ เดี๋ยวอะไรๆดีๆมันวิ่งเข้ามาหาชีวิตเอง ทั้งแก้วแหวนเงินทองอสังหาริมทรัพย์ ฯลฯ (ชาตินี้เคยให้อะไรใครเขาบ้างรึเปล่า? ทำบุญให้ทานบ้างหรือยัง ถ้ายัง ก็รีบสะสมบุญเข้า) จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:45:47

ความคิดเห็นที่ 39 เรื่องความเสี่ยงในการแต่งงาน  มันมีด้วยกันทั้งคู่   อยู่ที่ว่าใครตัดสินใจเลือกใคร เพราะอะไร งานนี้ดูแล้วเป็นการทดสอบความรักได้อย่างดี ถ้าบีพีเป็นผู้ชาย  ก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่ผ่านมา ผู้หญิงรักเราเพราะอะไร เปิดไพ่แบบนี้  ก็ดีอย่างหนึ่ง  เห็นไกลไปถึงไหน ๆ เลย ถ้าสลับกัน ผู้หญิงรวยมาก ๆ แล้วทำพรีนัพแบบนี้ จะโดนผู้ชายว่าทำให้เสียความรู้สึกหรือเปล่า   แต่รู้แน่ ๆ ที่อินเดียไม่โดนต่อว่าแน่นอน   คุณเจ้าของกระทู้เป็นล่าม  ปล่อยให้เขาคิดกันเองเถอะค่ะ ว่าเขาแต่งงานกันเพราะอะไร  คำตอบมันจะได้ใสใส  ไม่งั้นหลังจากต่อรองกันแล้ว ถึงแม้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะโอเค  แต่ก็ยังคิดติดค้างอยู่ในจิตใจ  วันไหนเถียงกัน (สมมติว่าเกิดธุรกิจฝ่ายชายมีปัญหา ส่งเสียตามสัญญาไม่ได้ครบถ้วน)  วันนั้นก็คงทะเลาะกันบ้านแตก  หรือไม่ก็คงฟ้องร้องกัน  หรือไม่ก็ขนเสื้อผ้ากลับบ้านที่ไทย   อะไรก็เกิดขึ้นได้  คุณเจ้าของกระทู้มิต้องเข้าไปเกี่ยวพันตลอดหรือคะ จริง ๆ แล้ว คนรักกันถึงขั้นจะแต่งงาน  การสื่อสารต้องคุยกันรู้เรื่อง ถ้าคุยกันไม่เข้าใจ  แล้วต้องใช้ล่าม  แค่นี้ก็พอมองเห็นปัญหาที่รอจ่อไว้ในอนาคตแล้วค่ะ จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:49:28

ความคิดเห็นที่ 40 เอ คุณมาเล่า เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ ดิฉันไม่ใช่นักกฏหมายแต่ก็พอจะมีความรู้งูๆปลาๆเกี่ยวกับกฏหมายไทยอยู่นิดหน่อย กรณีที่คุณย่าคุณเสียชีวิต คุณพ่อของคุณซึ่งเป็นลูกแท้ๆโดยชอบธรรมย่อมมีสิทธิในมรดกเท่าๆกับคู่สมรสของคุณย่าโดยอัตโนมัติไม่ใช่หรือคะ จะมีลูกกี่คนก็ว่ากันไป โดยที่คู่สมรสมีสิทธิ์ในมรดกของคุณย่าของคุณเสมือนหนึ่งว่าคู่สมรสเป็นบุตรของผู้ตาย ว่าง่ายๆก็คือแบ่งเป็นส่วนๆเท่าๆกันทั้งคู่สมรสและบุตร ดิฉันว่าที่คุณพ่อของคุณได้มาสิบล้านนั้นมันมีอะไรนอกเหนือจากนั้นนะคะ คุณอาจจะไม่ทราบหรือเล่าไม่หมดหรือเปล่าเอ่ย หรือว่าดิฉันเข้าใจอะไรผิดไป  ยังไงรบกวนผู้รู้กฏหมายมาชี้แนะกรณีนี้เพื่อเป็นความรู้แก่ชาวไกลบ้านอย่างดิฉันด้วยนะคะ จากคุณ : หมูหนาว เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:54:03

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านคห.4 เเล้วนึกๆได้ครับ โห กรณีคล้ายกันมากเลย หลานห่างๆผม 3 คน ผู้ชาย คนโตจบศิริราช อีก2 จบเเพทย์ สามย่าน หมดเลย พ่อเค้าก็เป็นหมอ เรียกได้ว่าเก่งกันทั้งบ้าน เเละฐานะดี เเต่ไม่ถึงกับรวยมหาเศรษฐีเเบบนั้น คนโตเเต่งงานกับหมอด้วยกัน ผู้หญิงพ่อเเม่เป็นชนชั้นกลาง ไม่ได้รวยมาก ทำงานรับราชการ ตอนขอสินสอดตกลงกัน 300000 ครับ คนกลางจบหมอ สามย่าน เเต่งกับสาวอักษรฯสถาบันเดียวกัน ผู้หญิงคนนี้หน้าสวย เรียบร้อยมากเหมือนเเขกขาว ตอนเเรกรู้จักกันหลานชายผมก้เห็น เป็นชนชั้นกลางทั่วไป บ้านเค้าก็บ้านเดี่ยวธรรมดา เเม่เค้าก้ดูชนชั้นกลาง ทีนี้พอสนิทๆจะเเต่งกันสิครับ ไปบ้านอา บ้านญาติเค้าฝ่ายพ่อ(คือพ่อเด็กคนนี้เสียไปหลายปีเเล้ว) ช้อคกันสิครับ เพิ่งรู้ว่าปู่ย่าเค้าที่เสียไปเเล้วเคยเป็น1ในมหาเศรษฐีของเมืองไทย ญาติๆเค้าระดับบิ๊กๆเจ้าของบริษัท อธิบดี รัฐมนตรี ไปหาญาติผู้ใหญ่เค้าที่เป้นน้องสาวของย่าเเละเป็นเจ้าของสายการบินเเห่งหนึ่ง เค้ายังขอสินสอด 500000 เลย ปัจจุบันก็กลายเป็นว่าหลานคนนี้รวยที่สุดนะครับ ผู้หญิงเปิดรร.กวดวิชาเเละร้านผ้าไหม ผู้ชายเป็นหมอ รวยเละครับ เเต่กับคนเล็กก็จบหมอ สามย่าน ไปเเต่งงานกับพยาบาล จบวิทยาลัยพยาบาลเล้กๆ พอ่เป็นตำรวจ เเม่ทำก๋วยเตี๋ยวขายในตลาด บ้านเป็นบ้านเล็กๆนอกตัวเมืองมานิดนึง ขอสินสอดล้านนึงครับ เเต่วันจริงขอให้เอามาสองล้านเอามาเปิดโชว์เฉยๆเเล้วจะคืนให้ งงกันไปตามๆกัน เเละปัจจุบันหลานคนนี้หย่ากับภรรยาเรียบร้อยเเล้ว จากคุณ : มาเล่า เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:55:48 A:124.122.55.229 X: TicketID:301461

ความคิดเห็นที่ 42 เขาจะให้น้องใช้ตั้งงห้าร้อยแค่ไว้ใช้จ่ายส่วนตัวอย่างเดียวไม่พอหรือคะ สามีของดิฉันเขาฉลาดมาก เซ็นต์เดียวเขาก็ไม่ให้ดิฉันใช้ แต่ให้เบิกเงินเองจากบัญชีร่วมกันได้ เมื่อยอมร่วมหัวจมท้ายด้วยกันอย่างนี้แล้ว ดิฉันก็เลยค่อนข้างจะขี้เหนียว เสียดายตังค์ ไม่ค่อยซื้ออะไร เก็บเงินไว้ซื้อบ้านดีกว่าค่ะ เรื่องทำสัญญานั่น ให้น้องลองคิดกลับกันว่า ถ้าน้องเป็นเค้า และผู้หญิงไทยจะเรีียกร้องเอาเ่ท่านั้นเท่านี้ น้องจะยังคิดแต่งงานกับผู้หญิงไทยคนนี้อยู่หรือเปล่า และเช่นเดียวกัน ถ้าน้องบอกว่า ถ้าไม่ให้หนูไม่แต่ง ก็ไม่เป็นไร ให้คอยคนที่มีข้อเสนอดีกว่า สำหรับเค้าก็คงจะเหมือนกัน เมื่อเค้าคิดว่าข้อที่เค้าเสนอมา มันมากพอสมควรแล้ว เค้าก็อาจจะหาสาวไทยคนอื่นมาแทนที่น้อง จากคุณ : น้านุช เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 22:04:49

ความคิดเห็นที่ 43 ตอบความคิดเห็นที่ 40 เรื่องจริงครับอันนี้ ผมก็ไม่รุ้เหมือนกัน งงเหมือนกัน พ่อผมก็เสียไป3ปีเเล้ว เรื่องมันเกิดตั้งเกือบ 30 ปีก่อนได้เเล้ว เเต่ญาติๆน้าๆเค้าก็ยังพุดเรื่องนี้กันถึงทุกวันนี้ ว่าเนี่ยสมบัติพ่อผมอ่ะเค้าเอาไปหมด อย่างลูกอีก 3 คนที่รับมาเลี้ยงก็ได้เเค่นิดเดียวครับน้อยมาก น้อยกว่าพ่อผมอีก งงเหมือนกันครับ เเต่อาจเป็นเพราะไม่ใช่ลุกเเท้มั้งครับ อย่างบ้านย่าผมอยู่ริมถนนย่านการค้า ผมว่าถ้าคิดเป็นสมัยนี้คงราคาเเพงมากๆ เค้าก็ให้ขายเเบ่งหารสาม(เเบ่งกับสามีใหม่ของย่า พ่อผม เเล้วก็อาที่เป้นลุกของย่ากับสามีใหม่) เเล้วจริงๆบ้านเนี้ย คือ เป็นของปู่ผมมาตั้งเเต่ต้นตระกูลเลยครับเเบบอยู่กันมาตั้งเเต่สมัยร.5โน่น ถ้าคิดตามหลักคุณธรรม บ้านนี้ก็ควรเป็นของพ่อผมคนเดียวมากกว่า ช่างมันเถอะครับ เรื่องมันนานมาเเล้ว จากคุณ : มาเล่าเอง เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 22:09:56 A:124.122.55.229 X: TicketID:301461

ความคิดเห็นที่ 44 ดิฉันทำสัญญา พรีนัพช่วล อะกรีเมนท์ ก่อนแต่งงานเมือ่ยี่สิบกว่าปีมาแล้วค่ะ  และสัญญานั้นโมฆะยกเลิกไปปริยายเมื่อยี่สิบปีก่อน ก่อนแต่งงาน ดิฉันมีอาชีพการงานรายได้เลี้ยงตัวเองได้ แต่สามีมีรายได้สูงกว่าและจากปสก.เขาเคยแต่งงานมาก่อน เขาเลยกลัวกับถ้าจะมีการหย่ากับการแต่งงานครั้งต่อไป เลยร่างสัญญา "เพื่อปกป้อง" ตัวเขาเอง ตอนแรกดิฉันมีฉุนนะ เมื่อสามีให้มีการร่างสัญญาก่อนแต่ง ที่ฉุนเคืองนิดๆเพราะ คิดว่าสามีลบหลู่ดิฉัน ที่ตีค่าของการแต่งงานกันด้วยสัญญานี้ คิดหรือว่าดิฉันอยากได้สมบัติของเขา ตอนคบกันใหม่ๆ ในหัวไม่ได้มาคิดคำนวณเรื่องเงินทอง และไม่ได้ตาบอดลุ่มหลงรักสามีดิฉัน... พื้นฐานมุมมองชีวิตของดิฉันมาจากถูกพ่อแม่สั่งสอนตั้งแต่เด็กๆ ให้รู้จักช่วยเหลือตัวเอง ดิ้นรนให้ได้ ไม่ขอยืมไม่พึ่งเงินของคนอื่น.... ดิฉันจึงมีมุมมองของคนที่ยืนหยัดได้ด้วยตัวเองถึงต่อให้สักวันหนึ่งเกิดยากจนต้องกินแกลบก็ต้องสู้ด้วยตัวเอง พ่อแม่มีฐานะดีพอควร มาจากท่านๆดิ้นรนหาเลี้ยงลูกๆด้วยหยาดเหงื่อของท่านเอง ท่านๆจึงสอนลูกๆแบบนั้น.... พ่อแม่ดิฉันไม่ได้ชื่นชมที่ดิฉันมีสามีเป็นฝรั่ง และนอกจากนั้นตัวสามีเองไม่ได้มีฐานะดีกว่าพ่อแม่ของดิฉันในไทย และยังมาเสนอให้ดิฉันร่างสัญญาพรีนัพก่อนแต่งงาน.... เมือ่หลังอ่านทบทวนหลายรอบแล้วเก็บไปคิดทบทวนและทำใจให้รับกับสัญญานั้น  ดิฉันไม่โวยวายตีโพยตีพาย เพราะปกตินิสัยของดิฉันมีใจเป็นนักกีฬาอยู่แล้ว... ถ้าเราไม่ยอมแต่งงานกับสามีเพราะสัญญาพรีนัพนี้ ...สามีก็ไม่แต่งงานกับเรา และดิฉันก็ไม่ได้คบสามีเพื่อหวังพึ่งพาให้สามีต้องมาเลี้ยงดูดิฉันตั้งแต่คบกันครั้งแรก ไม่ต้องการให้สัญญานั้นต้องมา "เป็นก้างขวางการแต่งงาน".... ฉะนั้นดิฉันจึงเซ็นสัญญา... ดิฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรเลย ... ในขณะเดียวกันทั้งดิฉันและสามีต่างทำงานหัวปักหัวปำ เพื่อช่วยกันสร้างครอบครัว สัญญาพรีนัพนั้นโมฆะยกเลิกไปเองโดยปริยายยี่สิบปีได้แล้ว... สามียังมีชีวิต และไม่ได้มีสมบัติอะไรหลงเหลือให้ดิฉันไว้ครอบครอง อยู่กินกันมาสามีมีแต่สร้างหนี้ให้ดิฉันต้องช่วยสะสาง ฮ่าๆๆ ดิฉันช่วยๆไป และไม่ได้เก็บมาคิดน้อยเนื้อต่ำใจ... ดิฉันยังทำงานอิสระของดิฉันไป มีงานเข้าขาดๆหายๆ แต่ก็ยังมีความสุข โดยไม่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ... ไม่ได้คิดหวังพึ่งพาจากสามี สุภาษิตนี้มันอยู่ในสายเลือด "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" ดิฉันถ่ายทอดสั่งสอนลูกๆแบบที่พ่อแม่สั่งสอนดิฉัน ให้รู้จักดิ้นรนพึ่งตัวเองให้ได้ มุมมองชีวิตของแต่ละคน แตกต่างกันค่ะ... สำหรับดิฉัน....เงินของคนอื่น คือเงินของคนอื่น ไม่โม้โอ้อวดติ๊ต่างว่าสมบัติเงินของสามีคือเป็นของดิฉันเมื่อหลังจากแต่งงานกันแล้ว (ถึงต่อให้เป็นสามีของตัวเองก็ตามแต่) เพิ่มเติมข้อความ แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 22:42:30 จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 22:33:53

ความคิดเห็นที่ 45 ไม่เห็นว่าจะยากเย็นอะไรก็ไม่ต้องแต่ง ไม่ต้องรับข้อเสนอ หาผู้ชายใหม่ที่สามารถรับเลี้ยงและดูแลน้องเค้าได้ก็หมดเรื่องเพราะจุดมุ่งหมายในการแต่งงานและมีสามีของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ถ้าน้องอยากได้สามีที่รวยและจะไม่ต้องทำพรีนัพก็ต้องหาต่อไปจนกว่าจะเจอคนที่เค้าจะรับไปเลี้ยงดูทั้งครอบครัวและยอมซื้อบ้านให้  ไม่ได้ประชดนะแต่พูดความจริง การมีคู่ก็เหมือนเล่นเติมคำในช่องว่างคือต้องหาคำที่มันลงตัวได้พอดี  ไม่ไช่ไปหาที่มันผิดสเป็กแล้วหวังว่ามันจะไช่ลงตัวทีหลังแล้วสุดท้ายก็มาทะเลาะกันบ้านแตก  คือถ้าอยากขุดทองหรือหาสามีรวยๆก็จงหาไปจนกว่าจะเจอ อย่าหยุด เอาให้ได้อย่างใจไปเลยเพราะไม่อย่างนั้นจะมีปัญหาภายหลังได้   ดิฉันเองเราอยู่กันด้วยความรักมาอันดับแรก เรื่องเงินตามมาทีหลัง เพราะของอะไรน่ะที่มันจะเป็นของๆเราไม่จำเป็นต้องวิ่งตามหาหรือล่ามามันก็มีคนนำมาประเคนให้เองถึงที่ และถ้าหากเราหมกมุ่นอยู่กับวัตถุและเงินทองมากเกินไปก็จะทำให้เราพลาดโอกาสที่จะได้พบกับความสุขและสิ่งดีๆในชีวิต  อย่าลืมว่าเงินน่ะไม่สามารถชะลอความตาย ลดความเจ็บปวดหรือสร้างความสุขได้  การมีสามีดีๆสักคนนั้นมันแสนวิเศษยิ่งกว่าบ้านราคาแปดสิบล้านหรือแหวนเพชรงามๆเสียอีก  การดูผู้ชายที่หน้าที่การงานและสมบัติเป็นอันดับแรกโดยไม่ดูอย่างอื่นประกอบด้วย เพีบงเพื่อหวังให้เขาเลี้ยงเราได้มันเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตสมรสที่ล้มเหลว   สุดท้ายก็มาตีอกชกตัวถามว่าทำไมถึงไปไม่รอด ก่อนจะแต่งกับใครน่ะรู้หรือเปล่าว่าเราชอบผู้ชายแบบไหน ทนอะไรได้บ้าง และอะไรที่ทนไม่ได้เลย มีความสนใจตรงกันไหม มีภาระผูกพันที่จะทำให้เกิดปัญหาทีหลังหรือเปล่า เทือกเถาเหล่ากอเขาเป็นใคร แต่งไปแล้วญาติเค้ารับเราได้ไหมหรือพ่อแม่เราจะรับได้หรือเปล่า การศึกษาและแนวทางการดำเนินชีวิตตรงกันไหม จะมีลูกกี่คน หรือจะเลี้ยงหมาแทนเป็นเรื่องต้นๆที่ต้องคิดให้มากไม่ไช่ว่าผุ้ชายมีเงินมีธุรกิจเท่าไรมีควายกี่ตัว แต่ละตัวใส่สร้อยทองกี่บาทหรือจะเรียกสินสอดให้กระอักชาวบ้านลือไปถึงภพหน้าอย่างไรดี เพราะถ้าคิดสั้นแค่นั้นยังไม่แต่งก็มีแววล่มแล้วหรือไม่ก็ต้องทนๆกันไปจนตายไปข้างนึง ถ้าไม่มีปัญหากับสามีก็กับลุกเมียเก่าและญาติอีกหนึงฝูง เพราะฉะนั้นผุ้หญิงควรหัดใช้สมองคิดเลขให้ดีก่อนจะเลือกใคร อย่าตาดำหายกลายเป็นสัญลักษณ์เงินดอลล่าร์หรือยูโรแทนที ดูอย่างอื่นด้วย ดูให้ดีก่อนตัดสินใจ ไม่ต้องรีบเพราะในโลกนี้ทีประชากรแยะผู้ชายไม่ไช่ผักผลไม้ที่ปากคลองตลาดที่ต้องรีบซื้อตอนเช้ามืด ใช้เวลาสักหน่อยก็จะหากันเจอเอง   สามีดิฉันจนแม่เลยยกให้ฟรีๆ ไม่ต้องมีงานแต่งไม่มีแหวนเพชรหรือบ้านพร้อมที่ดิน เพียงแค่ต้องรักดิฉัน ให้เกียรติ และดูแลอย่างดีไม่คิดที่จะทำร้ายหรือนอกใจ ทำหน้าทีสามีให้ดีก็พอ แค่นี้บ้านดิฉันก็พอใจแล้วไม่ได้ถือว่าลูกสาวไร้ค่าหรือราคาถูก มีแต่ปลื้มใจที่ชีวิตของเราราบรื่นเราไม่เคยทะเลาะกันไม่เคยมีปัญหาให้ขุ่นเคือง ครอบครัวทั้งสองฝ่ายก็ไม่มีปัญหา จะบอกให้ว่าสิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่าเขามีมากแค่ไหน แต่อยู่ที่ว่าเขาให้เราได้มากเท่าไรต่างหาก ยกตัวอย่างเช่นเขาอาจมีเป็นพันล้านแต่เรามีสิทธิที่จะได้รับเดือนละหนึ่งพันยูโร ต้องทำสัญญาก่อนแต่ง กับอีกคนหนึ่งมีรายได้เพียงเดือนละสี่พันยูโรแต่ทุกอย่างจะเป็นของเราทั้งหมดรวมทั้งตัวและหัวใจ เลือกแบบไหนมันคุ้มกว่ากันในระยะยาว  คิดเอาเอง แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 54 23:00:23 จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 22:54:44

ความคิดเห็นที่ 46 ชอบประโยคสุดท้ายของ JidNince  มากค่ะ   ถึงแม้พื้นฐานครอบครัวจะต่างกัน  แต่ความคิดเรื่องนี้ของดิฉันเหมือนคุณจริงๆ   ตอนสามีคุยเรื่องทำสัญญาก็แอบมีเคืองเหมือนกันแหละ เพราะไม่เคยเจอมาก่อน  แต่ฟังเหตุผลของเขาแล้วก็เห็นด้วยกับเขาทุกอย่าง  หากเราไม่หวังอะไรของเขาจริงๆ จะไปโกรธหรือน้อยใจเขาทำไม   หรือถ้าไม่แน่ใจว่าเขาดีพอ  แต่งไปแล้วเขาจะเปลี่ยนไปจะทอดทิ้งจะมีคนใหม่  ก็อย่าไปแต่งเสียเลยสิ นี่สามีก็บอกว่า หากเราอยู่กันได้ถึง 10 ปี สัญญาก็ยกเลิกได้ แต่ดิฉันไม่ได้สนใจเลยจริงๆ พูดถึงน้อง ที่ จขกท.กล่าวถึง   ดิฉันเพิ่งจะคุยกับสามีมา  เค้าบอกว่า ผู้หญิงก็ซื่อสัตย์ดีนี่ ที่ต้องการอะไรก็พูดตามตรง  ไม่ผิดอะไรเลย  ไม่ใช่แต่งไปแล้วมาเรียกร้องเอาทีหลัง   ถ้าผู้ชายรับได้ยอมจ่าย  ก็ก็ทำสัญญาแต่งกันไป   ไม่ใช่ปัญหาที่ชาวบ้านมาวิจารณ์ต้องมาถกเถียงกัน จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 23:07:54

ความคิดเห็นที่ 47 ถ้าเป็นครอบครัวที่ยากจนต้องทำมาหากินช่วยเหลือซึ่งกันและกันก็คงไม่มีปัญหาอะไร เพราะว่าเมื่อฝ่ายหนึ่งตายไปสมบัติที่ร่วมกันสร้างมาก็ต้องตกเป็นของอีกฝ่ายหนึ่ง แต่เมื่อทั้งสองฝ่ายมีลูกติด และฝ่ายชายร่ำรวยมีธุรกิจมาก ฝ่ายหญิงด้อยกว่า ก็เป็นธรรมดาที่ลูกของฝ่ายชายต้องการปกป้องมรดกของตนเองเอาไว้ และฝ่ายหญิงก็ต้องการความมั่นคงเพื่อเป็นหลักประกันในชีวิต เพราะเมื่อเซ็นต์สัญญาไปแล้ว สัญญาก็จะต้องได้รับการปฏิบัติตาม หากสามีจะให้นอกเหนือจากสัญญาก็เป็นการให้จากการเอื้ออาทรในฐานะสามีภรรยากัน ความพอดีอยู่ตรงไหน  จะบอกว่า ภรรยาเคยทำมาหากินได้เดือนละเท่าไร เคยส่งเสียพ่อแม่เท่าไร เป็นบรรทัดฐานที่สามีจะต้องส่งเสียแค่นั้นก็พอแล้ว ก็คงไม่ถูกนัก แต่ถ้าคิดว่าเป็นขั้นต่ำที่ฝ่ายหญิงควรจะได้รับก็พออนุโลมได้ แต่ขั้นสูงสุดคือ ฝ่ายหญิงเข้ามามีส่วนในทรัพย์สินเดิมทั้งหมดของสามีก็จะไม่เป็นธรรมกับลูกๆของฝ่ายสามี ดังนั้นจุดที่เหมาะสมก็จะอยู่ในระหว่างสองจุดนี้ ผมว่าอย่างน้อยทีสุดฝ่ายชายจะต้องให้ค่าเลี้ยงดูภรรยาพอสมควรแก่ฐานะของภรรยาและภรรยาก็ควรมีส่วนในทรัพย์สินที่เกิดใหม่หลังการแต่งงานครึ่งหนึ่ง เช่น รายได้จากเงินปันผลที่เกิดจากบริษัทเดิม หรือรายได้ที่สามีอื่นหามาได้ หรืออาจจะหารตามส่วน คือ ลูกและภรรยาใหม่ก็ได้ ส่วนตัวเลขเป็นเท่าไรไม่รู้ได้ จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 23:17:51

ความคิดเห็นที่ 48 ถ้าเป็นครอบครัวที่ยากจนต้องทำมาหากินช่วยเหลือซึ่งกันและกันก็คงไม่มีปัญหาอะไร เพราะว่าเมื่อฝ่ายหนึ่งตายไปสมบัติที่ร่วมกันสร้างมาก็ต้องตกเป็นของอีกฝ่ายหนึ่ง แต่เมื่อทั้งสองฝ่ายมีลูกติด และฝ่ายชายร่ำรวยมีธุรกิจมาก ฝ่ายหญิงด้อยกว่า ก็เป็นธรรมดาที่ลูกของฝ่ายชายต้องการปกป้องมรดกของตนเองเอาไว้ และฝ่ายหญิงก็ต้องการความมั่นคงเพื่อเป็นหลักประกันในชีวิต เพราะเมื่อเซ็นต์สัญญาไปแล้ว สัญญาก็จะต้องได้รับการปฏิบัติตาม หากสามีจะให้นอกเหนือจากสัญญาก็เป็นการให้จากการเอื้ออาทรในฐานะสามีภรรยากัน ความพอดีอยู่ตรงไหน  จะบอกว่า ภรรยาเคยทำมาหากินได้เดือนละเท่าไร เคยส่งเสียพ่อแม่เท่าไร เป็นบรรทัดฐานที่สามีจะต้องส่งเสียแค่นั้นก็พอแล้ว ก็คงไม่ถูกนัก แต่ถ้าคิดว่าเป็นขั้นต่ำที่ฝ่ายหญิงควรจะได้รับก็พออนุโลมได้ แต่ขั้นสูงสุดคือ ฝ่ายหญิงเข้ามามีส่วนในทรัพย์สินเดิมทั้งหมดของสามีก็จะไม่เป็นธรรมกับลูกๆของฝ่ายสามี ดังนั้นจุดที่เหมาะสมก็จะอยู่ในระหว่างสองจุดนี้ ผมว่าอย่างน้อยทีสุดฝ่ายชายจะต้องให้ค่าเลี้ยงดูภรรยาพอสมควรแก่ฐานะของภรรยาและภรรยาก็ควรมีส่วนในทรัพย์สินที่เกิดใหม่หลังการแต่งงานครึ่งหนึ่ง เช่น รายได้จากเงินปันผลที่เกิดจากบริษัทเดิม หรือรายได้ที่สามีอื่นหามาได้ หรืออาจจะหารตามส่วน คือ ลูกและภรรยาใหม่ก็ได้ ส่วนตัวเลขเป็นเท่าไรไม่รู้ได้ จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 23:18:31

ความคิดเห็นที่ 49 ความเห็นส่วนตัวนะคะ ทุกอย่างโอเค แต่เรียกปีละห้าแสนมากเกินไป ให้เขาเพิ่มเงินเดือนในส่วนของภรรยา แล้วจะเก็บให้ลูกหรือให้แม่ก็ แล้วแต่ ขอชื่นชมคุณนายก้อ ด้วยคะ ในความเห็นเรา เราก็ไม่ได้มอง ว่าคุณทำเกินหน้าที่คะ จากคุณ : Hula Girl เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 01:18:31

ความคิดเห็นที่ 50 ถ้าฝรั่งยอมจ่ายตามที่ผู้หญิงขอ อยากบอกว่า "หาแบบนี้ให้สักคน  จะไม่ลืมพระคุณเลย" แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 02:46:51 จากคุณ : pinpare เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 02:45:51

ความคิดเห็นที่ 51 เรื่องอื่น ๆ ไม่รุ็ แต่มีตัวอย่าง คนไทยที่เรารู้จัก มาอยู่กับ ผู้ชายนิวซิแลนด ที่รวยมาก มีบริษัทของตัวเอง รายได้สูง ปีหลายล้านดอล ไม่มีลุกติด ทั้งคู่ ทำสัญญาตอนแรกว่า ถ้ามาอยู่ด้วยกัน ต้องส่งเสียให้บ้านที่เมืองไทย (เค้ามีลูกสอง กับแม่อีกคน) เดือนสองหมื่นห้าพันบาท และเงินใช้จ่ายส่วนตัวตอนอยู่ด้วยกัน ประมาณ เดือน สอง ถืง สามพันดอล ไม่รวมค่าอื่น ๆ และหลังจาก สองปี อยู่ด้วย เค้าแต่งงานกันคะ ฝ่ายชาย มีสินสอดให้ ล้านหนึ่ง เงินสด รถใหม่ หนึ่งคัน แปดแสนบาทม้ง ทอง อีก ยี่สิบบาท เท่าที่ฟัง เงิน ก็แบ่ง ๆ ให้แม่ไป แล้วเก็บไว้นิดหน่อย และยังส่งเสียที่บ้านเดือนละ สองหมื่นห้าพันบาทอยู่ แต่ทำสัญญาว่า ไม่มีส่วนได้เสียกับบริษัทของแฟนเลย ถ้าเลิกกันก่อนจะครบ ห้าปี ที่แต่งกัน แต่จะได้เงินเลี้ยงดู เดือนละ ห้าหมื่นบาท ไปสองปี ตอนนี้ เค้าแต่งกันเกินห้าปีไปละ ก็ไม่มีสัญญาอะไรแล้ว ลูกติดของผู้หญิง ก็กำลังจะมาอยุ่ด้วย ซึ่ง ผู้ชายก็ไม่ว่าอะไร ส่งเสียได้ แค่ตัวอย่างนะ ที่เราคิดว่า มันดูแฟร สำหรับทั้งสองฝ่าย เรื่องน้องคนนี้นะ เราอยากเตื่อนน้องว่า โลภมาก ลาภหายนะคะ เพราะฝรั่งไม่ได้รวยทุกคน และคงไม่มีฝรั่งรวยลอยมาบ่อย ๆ หรอก ถ้าอยากแต่ง เพราะอยากรวย อยากมีชิวิตที่ดีกว่าเก่า ก็ถูก ไม่ผิด แต่บางอัน มันเกินไปหน่อย ก็ลองมีสัญญาที่มีเวลาด้วยดีกว่าไหม จากคุณ : แม่หมูปิ้ง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 02:49:31 A:119.224.101.220 X: TicketID:142447

ความคิดเห็นที่ 52 ก็แนะนำให้ฝ่ายหญิงเค้าจ้่างทนาย  แล้วคุณก็ทำตัวเป็นล่ามเหมือนเดิม   การช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเป็นสิ่งที่ดี  แ่ต่คุณควรมีขอบเขต  เรื่องสามีภรรยาให้เค้าไปตกลงกันเองผ่านทนาย จากคุณ : timtam_yummy เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 03:13:42

ความคิดเห็นที่ 53 หึหึ อ่านแล้วก็ขำๆ ยอมรับว่าอ่านไม่หมดทุกความเห็นเพราะเยอะมาก แต่ยังนึกงงและคิดเหมือนคห.ที่11 ว่าเรื่องลูกติดจากสามีเก่านี้ทำไมถึงไม่ไปขอเงินจากสามีที่เป็นคนไทยบ้าง ทำไมจะมาขอแต่กับฝรั่งอย่างเดียว มีอยู่ครั้งหนึ่งที่กลับเมืองไทยแล้วไปเจอน้องคนหนึ่งมาถามว่า จะเรียกร้องค่าเลี้ยงดูจากแฟนฝรั่งอย่างไรได้บ้างเพราะมีลูกกับเขาคนหนึ่งแล้วเขาก็กลับไปอังกฤษเพราะเขายังไม่ได้หย่ากับแฟนฝรั่งด้วยกัน น้องคนนี้อยากให้เขาส่งเงินค่าเลี้ยงดูมาให้ประจำต่อจากเงินล้านที่ฝรั่งส่งมาให้สร้างบ้านแล้ว ปัญหาคือเราข้องใจว่าน้องคนนี้ก็มีลูกกับแฟนคนไทยอยู่ก่อนแล้วคนนึง แต่เธอไม่เคยเลยที่จะพูดถึง หรือไปหาทนายฟ้องร้องเอาค่าเลี้ยงดูจากแฟนคนไทย แต่กับแฟนฝรั่งเธอบอกจะไปติดต่อกงสุลอังกฤษให้ติดต่อแฟนคนนี้เพื่อขอค่าเลี้ยงดูลูกและตัวเองและลูกติดจากแฟนคนไทย งง มากๆ (ไม่เกี่ยวกันเลยกับเรื่องของจขกท.แค่อยากเล่าเท่านั้น) แต่เห็นด้วยกับคห.ที่58 ทั้งหมด จะขออะไรก็เอาแต่พองามแล้วกัน หรือบางทีของแบบนี้ไม่ต้องขอมากก็ได้ ถ้าเขาเห็นน้ำใจเราอาจจะได้มากกว่านั้นอีกถ้าอยู่กันไปนานๆ นอกจากจะคิดว่าคงแต่งไม่นานแล้วขอหย่าจะได้เป็นหม้ายทรงเครื่องไปตลอดชีวิต อย่างไรก็ตาม ขอให้โชคดีค่ะ ปล. ให้กำลังใจจขกท.ค่ะ ที่มีน้ำใจอยากช่วยเหลือคนไทยด้วยกันนอกเหนือจากหน้าที่การงาน แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 06:34:43 จากคุณ : Fly away home เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 03:18:24

ความคิดเห็นที่ 54 เข้ามาอ่านอีกครั้งค่ะ ดิฉันอ่านทบทวนหลายหน และเห็นว่า การเซ็นต์ครั้งนี้ เป็นการเซ็นต์สัญญา โดยที่ครอบครัวฝ่ายชาย อยากให้เซ็นต์ เธอเลยตั้งข้อเรียกร้องขึ้นมาบ้าง เค็มมาก็เค็มไป เธอไม่ได้เป็นฝ่ายเสนอก่อน จะมองว่าเธอเห็นแก่ได้ก็ไม่ถูก และที่แน่ๆ ถ้าสามีตาย หรือไม่พอใจอะไร เงิน 500 ยูโร แต่ละเดือน คงไม่มากพอที่จะกลับไปตั้งหลักที่เมืองไทยหรอก      มนุษย์ รักตัวเองทั้งนั้นล่ะค่ะ แล้ว เราเอาตัวเราเป็นบรรทัดฐาน ว่าคนอื่น คิดแปลก ทำผิดแผกแตกต่างเราไป เขาไม่มีคุณค่า ขายตัว เห็นแก่ได้ ก็ไม่ถูกต้องเท่าไร ชีวิตของแต่ละคน ปัจจัย ต่างกัน หักเหต่างกันไป สรุป ซตพ. ไม่ได้ เหมือนวิชาเรขาคณิต จากคุณ : พิพพ์ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 03:23:41

ความคิดเห็นที่ 55 อ่านความเห็นข้างบนยังไม่จบ อยากจะเขียนในมุมของตัวเองนะคะ ที่จริงมันก็เป็นธรรมทั้งสองฝ่ายนะคะ ที่ลูกสาวเขาต้องการทำข้อสัญญา คิดในทางตรงกันข้าม ถ้าเรากับสามีร่วมกันทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวมาด้วยกัน และมีลูกด้วยกัน เกิดวันหนึ่งเราต้องตายไปก่อนสามี เราก็ต้องการทรัพย์สมบัติทุกอย่างให้ตกเป็นของลูกเรา ในเมื่อคุณเป็นคนมาทีหลัง มาตอนเค้ามีทุกอย่างแล้ว แต่คุณก็มีภาระที่ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ และลูกของ ตัดสินใจแต่งกับเค้าโดยไม่ได้อะไรเลย และไม่รับผิดชอบพ่อแม่และลูก มาเป็นหมาเฝ้าบ้านให้สามีใหม่อย่างเดียวมันก็ไม่ยุติธรรมกับคุณเช่นกัน ถ้าให้เราน้อยไปเราจะไปแต่งทำไม ในเมื่อสามีคุณตายคุณก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว การที่คุณขอแค่นี้มันก็ไม่มากนะเพราะเค้าก็มีกิจการตั้งหลายแห่ง ถ้าเป็นเราจะขอล่วงหน้าเลย เผื่อสามีเกิดหัวใจวายขึ้นมากระทันหันหละ แดงเดียวคุณก็ไม่ได้ เขาให้เรามีโอกาสเรียน หรือทำงานอะไรไหม ถ้าเขาให้ก็ขอน้อยกว่านี้ก็ได้ ให้คิดถึงอนาคตเราทำงานอาจจจะได้เยอะกว่ากว่านี้ ถ้าเราขยันพอ เรื่องบ้านที่เมืองไทยเอาไว้สักพักค่อยขอเขาก็ได้ อยู่กันไปรักกันบ้านแค่สามล้านคงไม่เป็นปัญหาหรอก ถ้าเราเป็นคนดีปรนนิบัติเขาดี ๆ เขาต้องให้เราได้สิ รวยขนาดนี้ ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : เสียงซึง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 03:32:23

ความคิดเห็นที่ 56 แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 03:44:17 จากคุณ : เสียงซึง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 03:43:30

ความคิดเห็นที่ 57 500ยูโรต่อเดือนมันไม่เยอะเลยนะ ถ้ากินอาหารไทยบ้าง ซื้อเสื้อกันหนาวอุ่นๆแทบจะไม่มีเหลือเก็บในแต่ละเดือนเลย ให้เงินภรรยาให้สมฐานะเจ้าของบริษัทหน่อย ญาติแต่งงานกับพ่อหม้ายเจ้าของบริษัท พอสามีจากไป เขาทำพินัยกรรมยกบริษัทและเงินส่วนใหญ่ให้ลูก ภรรยาก็ได้เงินก้อนหนึ่งเพียงพอสำหรับซื้อบ้านเงินสดหนึ่งหลังและมีเงินใว้ใช้ตอนเกษียณ (พอใจกันทุกฝ่าย) ปรึกษาทนายดีกว่าน้า จากคุณ : Box เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 04:26:34 A:86.184.243.84 X: TicketID:301501

ความคิดเห็นที่ 58 ส่วนเรื่อง ทรัพย์สิน  และผลประโยชน์ในบริษัท  แฟนเค้าจะไม่มีสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น  ไม่ว่าปัจจุบันหรืออนาคต หย่า หรือ  ว่าผู้ชายตายไป  ทุกอย่างจะตกเป็นของลูกเค้า  แต่ถ้ามีลูกกับแฟนใหม่  ลูกจะมีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติเท่ากับลูกคนอื่น ........................ คิดว่ายุติธรรมดีนะคะ เพราะสมบัติเหล่านั้นเค้าช่วยกันสร้างขึ้นมาก่อนที่น้องคนไทยจะเข้าไปมีส่วนร่วมในครอบครัวของเค้า สมบัติทุกชิ้นก่อนแต่งงานก็ควรจะตกไปเป็นของลูกของภรรยาเก่า นอกเสียจากว่าน้องคนไทยจะเข้าไปมีส่วนร่วมในการทำให้งอกเงยขึ้นมาในอนาคตหลังจากที่แต่งงานกันแล้ว แต่ทรัพย์สินที่ได้มาหลังจากการสมรส น้องคนไทยก็ควรที่จะได้รับค่ะ แต่จะได้สักกี่ % นั้นก็ต้องตกลงกันเอาเอง เรื่องเงินเดือน 500 ยูโรนั้น ไม่ขอออกความเห็นค่ะ เพราะดิฉันใช้เงิน CAD ค่ะ 555 แต่ที่ต้องส่งให้บ้านปีละ 5 แสนบาทนั้นดูจะมากเกินไปค่ะ ถ้าเทียบจากพื้นเดิมของน้องก่อนแต่งงานน่ะค่ะ ลองขอให้เค้าส่งเสียตามสมควรน่าจะดีกว่านะคะ ตามใจผู้ให้ก็น่าดีกว่าจะตามใจผู้รับใช่หรือไม่คะ ? บ้านที่เมืองไทยก็สมควรจะได้นะคะ แต่ราคานั้นน่าที่จะให้ว่าที่สามีให้เองดีกว่านะคะ ส่วนเรื่องการส่งเสียลูกติดจากการสมรสเดิมนั้น เป็นการขอที่น่าจะมากเกินไป แม้ว่าว่าที่สามีจะเต็มใจ แต่เค้าก็คงไม่น่าที่จะอยากมีปัญหากับลูกๆของภรรยาเก่านะคะ ลองถามสามีเก่าของน้องสิคะว่าจะช่วยส่งเสียได้บ้างหรือเปล่า ดิฉันเองก็แต่งงานโดยที่ไม่ได้อะไร ไม่มีพิธีแต่งงานด้วยซ้ำไป สามีแค่สัญญากับพ่อ-แม่ของดิฉันว่าจะดูแลดิฉันไม่ให้อดอยาก ซึ่งก็พอแล้ว ทั้งที่ครอบครัวของสามี มีฐานะดีมาก ลูกๆ ทั้ง 8 คนก็ได้รับมรดกเท่าๆ กันเรียบร้อย ดิฉันเองมาอยู่ที่นี่ก็ทำงานค่ะ ไม่ต้องส่งเสียใครทางเมืองไทย พ่อ-แม่-พี่สาว มีแต่จะถามว่าขาดเหลืออะไรหรือเปล่า จะส่งมาให้ คุณนายก้อมีน้ำใจจริงๆค่ะ ดิฉันเองก็อยากจะมีเพื่อนที่มีน้ำใจแบบนี้บ้าง อยู่ที่นี่ก็เพิ่งเจอคนไทย(คนเดียวนะคะ ที่เหลือเป็นคนดีค่ะ) เอาเปรียบค่ะ ...บ่นเรื่องตัวเองซะงั้น แก้ไข: พิมพ์ผิดค่ะ แก้ไข: พิมพ์ผิดค่ะ 2 แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 09:32:38 แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 09:31:16 จากคุณ : ป้าตุ้ยกล้วยกวน เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 05:43:05

ความคิดเห็นที่ 59 กระทู้นี้น่าสนใจดี ให้กำลังใจคุณนายก้อ คุณพยายามทำหน้าที่ให้ดียิ่งๆ ขึ้นและมีน้ำใจ หากน้องผู้หญิงอ่านอยู่ ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีด้วย ที่กำลังจะมีข่าวดี ดิฉันคิดว่าน้องคงจะแต่งงานกับฝรั่งคนนี้เพราะความรักเป็นแน่แท้ (ดิฉันคนน้ำเน่า) ข้อมูลที่คุณนายก้อให้มาก็บอกว่าผู้ชายรักน้องผู้หญิงมาก แบบนี้แล้วก็มองสิ่งอื่นๆ ในแง่บวก ทีนี้ก็คิดในแง่ธุรกิจบ้าง ถ้าน้องอ่านอยู่นะ ลูกเขาต้องการทำพรีนับ เอาใจเขามาใส่ใจเรา สมบัติเป็นของพวกเขา เราไม่ได้มีส่วนช่วยหา หากแต่งงานกัน และไม่ได้ทำสัญญาไว้ หากพ่อเขาเป็นอะไรไป ลูกเขาเสียเปรียบนะคะ ต้องเข้าใจตรงนี้ก่อน ว่าสัญญานี้ไม่ได้เอาเปรียบเรา แต่ลูกเขาทำเพื่อปกป้องผลประโยชน์ เราก็ได้ตามส่วน มาดูฝ่ายเรา ลูกเราก็มี หากเขาพามาอยู่ด้วยเลี้ยงดู แล้วส่งเสียจนจบมหาวิทยาลัย นี่ก็ดีมากแล้วนะคะ หาไม่ได้ง่ายๆ ขนาดฝรั่งหย่ากันก็ได้แค่นี้ พร้อมค่าเลี้ยงดูสมเหตุผลแค่น้ันเอง เรียนจบแล้วลูกๆ ก็จะทำงานและมีอนาคตเป็นของตัวเอง ฝรั่งส่วนใหญ่ไม่มีมรดกให้ลูก แถมเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัย ก็ต้องหาเงินเองนะคะ นี่คือข้อเท็จจริง อีกอย่างหากเขาเลี้ยงดูลูกๆ แล้วอาจระบุทรัพย์สินหรือเงินให้ในพินัยกรรมได้ค่ะ ค่าเลี้ยงดูพ่อแม่ปีละห้าแสน ความจริงไม่น่าเอามาระบุในสัญญาเลยเรื่องค่าเลี้ยงดูพ่อแม่ เข้าใจคนไทยเรานะคะว่าลูกต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ แต่มันไม่ใช่เงินที่เราหาได้เอง ไม่ใช่หน้าที่โดยตรงของเขาที่ต้องมาส่งเงินให้พ่อแม่เรา แต่ทำได้โดยสามีให้เงินเรา แล้วน้องเป็นคนส่งให้พ่อแม่ เพราะจำนวนเงินหากมากเกินจำเป็นเหมือนเราไม่ได้รักตัวเขา แต่ตั้งใจจะสูบจากฝ่่ายชาย เรื่องนี้อาจทำให้ลูกเขาไม่พอใจมากยิ่งขึ้น และตัวเขามองเราผิดๆ ได้ เวลาไปอยู่ด้วยกันแล้วมันจะเกิดปัญหา โดยเฉพาะเวลาทะเลาะกัน พวกเขาจะว่าเอาได้นะคะ เงินใช้จ่ายส่วนตัวเดือนละ 500 ยูโร นี่คือเงินที่ได้เต็มๆ ขอให้เขาเพิ่มตรงนี้ให้ค่ะ เพราะหากน้องไปอยู่กับเขาหน้าที่โดยตรงของเขาคือดูแลภรรยาด้วย เดาว่าคงเป็นแม่บ้าน ขอเพิ่มเป็นเดือนละ 1000 ยูโรหรือมากกว่านี้หรือ ตามแต่ตกลงกันได้จะดีไหมคะ เพราะหน้าที่ของสามีคือเลี้ยงดูภรรยา ไม่ใช่พ่อแม่ภรรยา นี่ความคิดฝรั่งนะ แล้วน้องก็ส่งเงินบางส่วนให้ทางบ้านตามความจำเป็น มีเหลือทางบ้านก็เก็บ ตัวน้องเองก็เก็บ หากอยู่กันจริงๆ พวกของขวัญ เงินพิเศษอะไรอื่นๆ คนเป็นสามีจะให้เองค่ะ เรื่องบ้านราคาขนาดนั้น ถือว่าขอมากไปและเร็วไปค่ะ เดาว่าคงหาความมั่นคงให้ตัวเอง เหมือนที่ความคิดเห็นอื่นๆ ว่าไว้ สัญญาควรระบุเรื่องเวลามาเกี่ยวด้วย ไม่ใช่ได้แต่งกับคนรวยแล้วเรารีบตักตวง ที่สำคัญจะทำให้เขาคิดว่าเราไม่ได้รักตัวเขา หวังแต่ทรัพย์สินเท่านั้น ปัญหายาวแน่ๆ ประเด็นที่ควรสนใจคือระบุว่าหย่าแล้วได้ค่าเลี้ยงดูรายเดือนเท่าไร กรณีตัวอย่างที่นี่ มีการหย่า ภรรยาได้เงินคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ของรายได้ จะให้เท่าไรก็แล้วแต่ตกลงกัน และหากมีลูกกับเขา ก็ให้บิดาเป็นคนระบุสิ่งที่ควรได้ในพินัยกรรม แบบนี้ดีกว่าค่ะ เพราะขนาดลูกเขาเองกับภรรยาคนเดียวแท้ๆ ฝรั่งยังให้ไม่เท่ากันเลยนะคะ อย่างที่นี่พ่อตาย แม่ได้ที่ดิน ลูกชายได้เงินในธนาคารสามล้านเหรียญ ส่วนลูกสาวได้แค่รถและเงินอีกเล็กน้อย เพราะพ่อรู้ว่าลูกสาวผลาญเงินเป็นอย่างเดียว หากน้องรักผู้ชายคนนี้ ให้คิดว่าเรามีอะไรมาเสนอให้เขาบ้าง เพราะฝ่ายเขามาเสนอให้เรานะคะ แล้วไปคิดว่ามันยุติธรรมกับเราและเขาไหม อีกอย่างฝรั่งไม่ได้รวยทุกคนนะ หากคิดว่าแต่งแล้วดีกว่าเดิมก็ควรทำ อย่าลืมว่าอยู่ๆ ไปได้มากกว่าที่แค่สัญญาว่าไว้ มันใช้เวลา แต่หากคิดว่าเขารวยแล้วเราควรได้มากๆ แบบนี้ ให้คิดว่านั่นมันของเขาเราได้เท่าไรก็ดี แต่งกับคนมีแต่ตัวแบบเราดีกว่าเนาะ ไม่ต้องมีสัญญาใดๆ ฮ่าๆ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 06:30:45 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 60 เพิ่มเติมนะคะ สมมติสามีเสียชีวิต ต้องระบุในสัญญาด้วยนะคะว่าน้องจะได้เงินเท่าไร ระบุว่าเป็นค่าเลี้ยงดูและดำเนินชีวิต ตรงนี้สำคัญมาก จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 06:38:46 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 61 Hold on everyone, don’t stump on this poor girl (prospective bride-to-be/wife) here. I’m sure it’s the nature of every woman to be concerned about their security. That’s why she has requested all those things. Now I assume that his children’re already grown up and possibly working in the father’s company, since they’re ones who demanding the prenuptial agreement. If his children’re worried about the family’s valuable assets; family business, I think this prospective groom-to-be/husband needs to create a succession planning. And it should be created along with a prenuptial agreement. The succession plan is very important key in every successful family business. It will set the legal protocol on how to maintain the business and manage a new comparability plan after the founder/owner retired more over a monthly spouse’s compensation after the founder/owner’s death. Now comes the prenuptial agreement. This prenup’d be a first test in their relationship and they need to learn how to compromise on each other’s terms. Don’t play game by testing each other’s feelings because it involves all children from both side also including business partner (if any), parents, and relative. So remember to keep it on good terms. I’d suggest that both of them consult this important matter with a financial advisor then an estate or a family lawyer. No one in this forum will able to help out much less plans someone life.   Good luck n’kor..... จากคุณ : hAuTe ChIc เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 07:23:54

ความคิดเห็นที่ 62 ขอแสดงความเห็น (จากคนโสดและไม่เคยมีใครมาเสนอให้เซ็นต์พรีนัพฯ) เราว่า... ตัวปัญหามาจากลูกของฝ่ายชาย ไม่ทราบว่าลูกเค้าทำงานกับพ่อหรือเปล่า ถ้าไม่ ก็ควรจะคิดว่า เงินของพ่อ พ่อมีสิทธิจะทำอะไรก็ได้ ตัวเองก็โตแล้วไม่ใช่หรือ ถ้าทำงานด้วยกัน เช่นก่อร่างสร้างบริษัทมาด้วยกัน เป็นหุ้นส่วนกัน อย่างนี้ก็คิดว่า ความวิตกกังวัลว่าจะมีคนมาฮุบนี่ก็พอเข้าใจ แต่ว่าก็ควรจะเป็นเรื่องระหว่างพ่อกับลูกไปเลย เช่นแบ่งเปอร์เซ็นต์ในบริษัท ฯลฯ คือพ่อกำลังจะมีความสุข กำลังจะแต่งงาน ลูกก็มาแทรกแบบนี้ แล้วถ้าพ่อไม่แต่งงานจดทะเบียน แต่เกิดลุ่มหลงผู้หญิงสักคนหรือหลายคน ไปซื้อไปเซ็นโอนอะไรให้ หรือเพี้ยนบ้าเล่นการพนันขึ้นมา ลูกคนนี้จะทำอย่างไร ส่วนเรื่องการต่อรองของน้องผู้หญิง เราว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ในเมื่อผู้ชายเริ่มมาแบบนี้ และอยู่ในยุคสมัยนี้แล้ว ก็เจรจาตกลงกันไป ในเรื่องของตัวสัญญา เราไม่เห็นด้วย เพราะเราคิดว่า เงินที่ให้ใช้แต่ละเดือนน้อยเกินไป แล้วน้องก็ไม่ต้องบอกให้เขามาส่งเสียพ่อแม่ มันเป็นเรื่องของน้องที่จะให้พ่อแม่ของน้องเอง (ด้วยการแต่งงานหรือทำอย่างอื่นก็ว่าไป) เรื่องบ้านก็อาจจะบอกว่า ถ้าอยู่กันไปกี่ปีแล้วถึงจะได้ ฯลฯ แล้วข้อเสนอของผู้ชาย (หรือลูก) นี่ก็หินมาก ขนาดถ้าผู้ชายตายไปแล้ว ผู้หญิงยังไม่มีสิทธิอะไรบ้างเลยหรือนั่น ในระหว่างการอยู่กินด้วยกัน ถ้าหากการแต่งงานทำให้ผู้ชายคนนี้มีความสุข บ้านเรือนเรียบร้อยไม่มีปัญหากวนใจ เป็นกำลังใจให้กันและกัน อาจจะทำให้การทำมาหากินดีขึ้น คล่องขึ้น หาเงินได้มากขึ้นก็ได้ ใครจะไปรู้ นั่นก็คือสินสมรสมไม่ใช่รึ ถ้าสามีจะให้อะไรด้วยความสิเน่หา ไม่รู้ว่าลูกจะมาตามจิกคืนหรือเปล่า เงินไม่ใช่ทุกอย่าง และไม่ได้สำคัญไปกว่าทุกสิ่ง แต่ถ้าคิดว่าเงินเป็นสิ่งทำให้ชีวิตมีความสุข แล้วทำไมถึงจะปล่อยให้เงินมาทำให้ไม่มีความสุข (เพราะความงกของฝ่ายชายหรือลูกเป็นเหตุ) เราว่าทั้งสองฝ่ายต้องมองหาจุด "ตามสมควร" หรือ "ตามความเหมาะสม" ถ้าคนนึงรวย อีกคนนึงธรรมดา ๆ ฝ่ายรวยมัวแต่คิดว่าถ้าเธอไม่ได้ชั้นเธอก็ไม่ได้มีแบบนี้ เธอไม่มี "ราคา" พอกับเงินของฉัน ฯลฯ แบบนี้ก็คงไปไม่รอด ส่วนฝ่ายธรรมดาหรือไม่ค่อยมีตังก์ ถ้าคอยแต่คิดไม่สบายใจว่าตัวเองด้อยกว่า เราว่าก็น่าจะมีปัญหาเหมือนกัน สงสัยเราจะเชื่อ Suze Orman มากไป เธอว่า People first, then money, then things. จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 08:35:04

ความคิดเห็นที่ 63 อยากถามน้องคำแรกเลย รักผุ้ชายคนนี้หรือเปล่า รักเค้าที่ตรงไหน ที่ตัวหรือผลประโยชน์  แต่อะนะคะ ความรักอย่างเดียวมันกินไม่ได้อะเนอะ น้องนับว่าโชคดีแล้วที่เจอฝรั่งรวย อย่างที่ท่านข้างบนบอกไม่เยอะหรอกนะคะ ฝรั่งรวยๆ ถ้าจะรอรถไฟขบวนต่อไปแบบที่ หล่อ รวย แถม โง่ อาจจะหาไม่ได้อีกเลยก็ได้ เรื่องดูถูกอะไรเนี้ย ไม่มีใครดูถูกเราได้หรอกค่ะ เรานี่แหล่ะ รู้ตัวเราดีว่า เราต้องการอะไร คิดอะไร ตัวเราห้ามความคิดใครเค้าไม่ได้ แต่เราเป็นไงเรารู้ดีที่สุด มั่นใจเข้าไว้ค่ะน้อง ถ้าน้องคิดดีทำดี ไม่มีใครเค้ามาว่าเราได้อยู่แล้ว เรื่องฟรีนับ เอ้ย พรีนับ เอ่อ ไม่มีประสบการณ์ แต่เห็นด้วยกับหลายท่านข้างบนอีกนั่นแหล่ะ ว่า มันเป็นบทพิสูจน์เบื้องต้นของทั้งสองฝ่าย อยากตั้งคำถามน้องกลับเหมือนกัน เนื่องจากการทำธุรกิจ มีความเสี่ยง ถ้าเกิด ...ผิดพลาดแบบสามีในอนาคตของน้องล้มละลายเลยล่ะ จะทำอย่างไร น้องจะอยากอยู่กับเค้าหรือเปล่า คนเป็นสามีภรรยา ไม่ใช่แต่่ร่วมสุขอย่างเดียวมันต้องร่วมทุกข์ด้วย น้องมีลูกหนึ่งคนแล้วก็น่าจะเคยผ่านการมีครอบครัวมาก่อน ไม่ทราบน้องอายุเท่าไร เมืองนอกที่ไม่ใช่เมืองไทยนี่ เรื่องอายุไม่เป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้ และ การทำงาน อยากให้น้องคิดถึงมุมที่สร้างมูลค่าเพิ่มให้กับตัวเองมากกว่า พิสูจน์ให้ครอบครัวคุณสามีได้รู้ว่า ตัวน้องก็สามารถยืนบนลำแข้งของตัวเองได้ิเหมือนกัน ถ้า น้องได้มีโอกาสพัฒนาตัวเอง ได้เรียน ได้ทำงาน ซึ่ง คงไม่ยาก เริ่มจาก หาประสบการณ์ทำงานในบริษัทสามีของน้องนั่นแหล่ะเป็นอันดับแรก แล้วจากนั้นโอกาสอะไรต่างๆ ก็น่าจะเข้ามาเอง ถ้าน้องจะเริ่มหางานทีอื่น เมื่อน้องได้พิสูจน์ตัวเองในระดับหนึ่งแล้ว อะไรๆน่าจะชัดเจนขึ้น ว่าเราก็หนึ่ง เหมือนกัน ไม่ได้มาหวังกอบโกย แต่ เป็นคนดีที่พ่อของลูกเค้าควรเลือกที่จะแ่ต่งงานด้วย วุ่นวายเนอะ แม๊ แม๊ ถ้าน้องไม่แต่งกับคนนี้ หลังไมค์มาบอกพี่ได้นะคะ พี่ยังโสดดด คุณพ่อคุณแม่มีบำนาญ ไม่มีลูกติดให้ต้องส่งเสียด้วย 555 โชคดีนะคะ คุณน้อง แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 09:02:27 จากคุณ : Makeup_Atom เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 08:57:16

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบอกก่อนว่าความคิดเห็นเรา อาจทำให้บางคนไม่พอใจก็เป็นได้ แต่วันนี้ ขอซะหน่อยเหอะ เพราะไอ้เรื่องแบบนี้นี่แหล่ะ ที่ฝรั่งส่วนใหญ่มันมองว่าเราสาวไทย เห็นแก่เงิน ก็แหม เจอเคสแบบนี้ หรืออะไรที่เกี่ยวกับเงินๆทองๆ บ่อยๆ เข้าไป จะเถียงฝรั่งเค๊าก็น้ำท่วมปากจริงๆ จะไม่ให้เค๊าดูถูกเราได้ยังงัยกันละค่ะ ก็ดูบางคนทำซิ จริงมั๊ย เรื่องการทำสัญญาก่อนแต่งงาน เราเห็นว่าเป็นเรื่องที่เหมาะสมและยุติธรรมดีสำหรับลูกของเค๊าค่ะ ส่วนเรื่องเงินเดือนที่ให้ใช้แต่ละเดือนนี่ อาจขอเพิ่มได้อีกเล็กน้อย ตามความเหมาะสม แต่เรื่องขอบ้าน ขอเงินให้พ่อแม่ใช้ เราเห็นว่ามันเกินงามไปค่ะ เอิ่มมม น้องคิดว่าฝรั่งเป็นถังข้างสาร ใช่มั๊ยค่ะ ตามข้อมูลข้างต้น ฝรั่งคนนี้ก็ได้ส่งเสียน้องคนนี้มานานหลายปีแล้ว (ก็ได้มาเยอะแล้วนี่ค่ะ จะเอาอะไรอีก) ถ้าเราเป็นลูกๆของฝรั่งคนนี้ เราก็จะให้พ่อเราทำสัญญาก่อนแต่งงานด้วยเหมือนกันค่ะ เรื่องเงินไม่เข้าใครออกใคร เงินที่พ่อและครอบครัวหาได้มา ก็ต้องเป็นส่วนของพ่อเราและคนในครอบครัว ส่วนคนอื่นที่เพิ่งเข้ามา อย่าหวังว่าจะได้ชุบมือเปิบ มาแต่ตัว ก็จงกลับไปแต่ตัว อย่าได้มาขุดทอง เอากับครอบครัวเราที่ต้องทำงานหามา ไม่มีหวังซะหล่ะ ฝันไปเถอะ เท่าที่เค๊าเสนอมา ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรนี่ เรื่องลูกติดจากเมืองไทย ก็จะให้ส่งเสียเลี้ยงดู แล้วพ่อเค๊าที่เป็นคนไทยน่ะ ได้รับผิดชอบอะไรบ้างหรือเปล่าค่ะ นั่นมันลูกของเค๊าแท้ๆน่ะ แล้วมาเรียกร้องเอาจากสามีฝรั่ง ทั้งที่ไม่ใช่ลูกของเค๊าเองซะหน่อย ทำไมเค๊าต้องมารับผิดชอบลูกของชาวบ้านด้วย(ว่ะ)ค่ะ แล้วค่าใช้จ่ายสำหรับเด็กคนนึง ชีวิตหนึ่งชีวิตเนี่ย ไม่ใช่ถูกๆน่ะค่ะ กว่าจะเรียนจบเนี่ย ใช้เงินไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ เงินทั้งนั้นเลยหล่ะ ว่ามั๊ย ส่วนเรื่องต้องการบ้านให้พ่อแม่ เออ อยากรู้เหมือนกันค่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่ ไม่มีบ้านอยู่หรือยังงัยค่ะ หรือว่าที่มีอยู่มันเล็กไป พอมีเขยฝรั่งหน่อย ทนอยู่บ้านเล็กๆ ที่เคยอยู่หลับนอนมาตลอดชีวิตไม่ได้ ต้องนอนบ้านหลังใหญ่ๆเท่านั้น มันถึงจะคู่ควร อย่างนั้นใช่มั๊ยค่ะ แถมยังต้องส่งเงินให้ใช้อีก ปีละห้าแสนบาท ถ้าหลายปีคูณรวมกันก็หลายสิบล้านเลยน่ะค่ะ (โห เงินทั้งน๊านนนนน) แถมยังมาบอกว่า ถ้าไม่ได้แบบนี้ หนูไม่แต่งหรอกพี่ เหมือนดูถูกกัน อืมมมม ค่ะ เค๊าจะดูถูกก็ไอ้ตรงนี้ที่ไปเรียกร้องเงินเค๊านี่แหล่ะ แล้วคิดบ้างหรือเปล่าว่า ถ้าไม่มีสามีคนนี้ จะอยู่ยังงัย เมื่อก่อนตอนไม่มีสามี ก็ยังอยู่ได้ ไม่ตายนี่ค่ะ อย่าคิดว่าแต่งงานแล้ว มีคนให้เกาะแล้ว สบายแล้ว ไม่ใช่ค่ะ คนเราต้องรู้จักพึ่งและยืนด้วยลำแข้งตังเองให้ได้ก่อน ไม่ใช่คิดแต่ว่าถ้าสามีตายแล้ว ฉันจะทำยังงัย ฉันไม่ได้อะไรเลย โถ ก็ทำงานเก็บเงินเอาซิค่ะ มีมือมีเท้าเหมือนๆกันนี่ ส่วนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับกระทู้นี้ บ่อยครั้งที่เราเห็นผู้หญิงไทยบางคนที่อยู่ต่างแดน หลายคนก็ไม่ได้ทำงาน ทำการอะไร อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้มีรายได้เป็นของตัวเองแต่อย่างใด แต่อยากมีอยากได้ จะเอากระเป๋าแบรนด์เนมบ้างหล่ะ ติดแบรนด์นอกหรูๆบ้างหล่ะ วันๆ คิดแต่เรื่องออกไปช๊อปปิ้ง สามีทำงานหาเงินงกๆ ให้ภรรเมียออกไปผลาญ เราเห็นสาวๆฝรั่งที่นี่ ยังไม่บ้าแบรนด์เนมเท่าสาวไทยบางคนเลย ทั้งที่พวกเค๊าก็ทำงานหาเงินมาได้เป็นของตัวเอง แต่นี่อะไร งานการไม่ทำ แทนที่จะช่วยสามีประหยัด ดันอยากแปลงร่างเป็นไฮโซ แถมขี้อวดเป็นไหนๆถ้าทำงานหาเงินเป็นของตัวเองได้ก็ว่าไปอย่าง ส่วนคนที่ทำงานเป็นแม่บ้านปกติ แล้วไม่ติดหรู รู้จักอดออม ช่วยเหลือสามีเนี่ย ดิฉันไม่ว่าหรอกน่ะค่ะ ถึงจะไม่ได้ทำงานก็เถอะ เพราะงานบ้านและแม่บ้านเป็นงานที่หนัก อีกทั้งข้อจำกัดอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องภาษา ที่ทำให้หางานได้ยาก แต่ไอ้ประเภท กรูไม่ทำงาน แต่กรูจะเอาแบรนด์เนมเนี่ย น่าอายหว่ะค่ะ ฝรั่งที่นี่เค๊าก็ดูถูกเรากันมานักต่อนักแล้วค่ะ เรื่องจริงทั้งนั้นนนนนนน จากคุณ : สะใภ้ฝรั่งไม่ตั้งใจ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 10:07:37 A:77.20.85.245 X: TicketID:299389

ความคิดเห็นที่ 67 ดิฉันคิดว่า -พ่อแม่ของใครคนนั้นควรรับผิดชอบ ไม่ควรโยนภาระไปให้คู่สมรส มันไม่ยุติธรรม -ทรัพย์สินที่สามีมีมาก่อนแต่งงานกับคุณ คุณไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้อง เพราะคุณไม่ได้ช่วยเค้าหามา ไม่ได้มีส่วนร่วม -ถ้าทำได้ควรประเมินมูลค่าทรัพย์สินก่อนสมรสว่ามีเท่าไหร่ หลังแต่งงานแล้วทรัพย์สินที่งอกเงยมาสามีภรรยาควรมีสิทธิ์กันคนละครึ่ง -รายได้ส่วนตัว 500 ยูโร อาจน้อยไป คุณอาจขอเพิ่ม แล้วเอาเงินจำนวนนั้นส่งให้พ่อแม่ของคุณตามที่คุณต้องการ โดยไม่เกี่ยวกับสามี ถือว่าให้เงินคุณแล้วคุณจะเอาไปทำอะไรเป็นสิทธิ์ของคุณ -ลูกติดสามีเก่า เป็นภาระหน้าที่ของคุณและสามีเก่า ไม่ใช่หน้าที่ของสามีใหม่ -อยากได้บ้านให้พ่อแม่ คุณควรทำงานหรือเจียดเงินส่วนตัวผ่อนบ้านให้พ่อแม่ ไม่ควรไปเรียกร้องเอาจากสามี สรุปว่า อะไรก็ตามที่คุณหรือสามีมีมาก่อนแต่งงานไม่ว่าจะเป็นสมบัติ ลูก พ่อแม่ มันเป็น ภาระ หน้าที่และสิทธิ์ของคนๆนั้น อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นหลังแต่งงานไม่ว่าจะเป็น ลูกเกิดใหม่หรือทรัพย์สิน เป็นภาระ หน้าที่ และสิทธิ์ ร่วมกันระหว่างคุณและสามี ครึ่งต่อครึ่ง ที่บอกว่า เหมือนดูถูกกัน คุณรักว่าที่สามีที่ตรงไหนคะ ถ้าเค้าเป็นคนฐานะปานกลาง ไม่มีอะไรให้คุณเลย คุณยังอยากจะแต่งกับเค้าไหม แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 10:23:30 จากคุณ : chilla เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 10:16:38

ความคิดเห็นที่ 68 ไหนๆจะเอาสามีคนที่สองแล้ว ก็เอาให้มันได้ดั่งใจไปเลยค่ะ ถ้าเค้าไม่ให้ตามที่เราขอ ก็ไม่ต้องแต่ง ความรักน่ะมันกินไม่ได้แล้วสมัยนี้ พอลำบากเข้าจริงคนในนี้ก็ไม่มีใครช่วยได้ซักคนหรอก จะว่าเห็นแก่ตัวก็ไม่ใช่หรอก น้องมีพ่อมีแม่ที่ต้องเลี้ยง ลูกติดแฟนเก่าอีก พี่ไม่รู้ว่าแถวบ้านน้องเห่อฝรั่งหรือเปล่านะจึงมีความคิดว่าอยากมีบ้านมีเงินให้พ่อแม่ใช้แบบไม่ต้องอายเค้า ได้ลูกเขยฝรั่งนี่นา  แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าตกลงกันไม่ได้ ก็หาใหม่ดีกว่าที่จะต้องมีทำสัญญาแล้วเป็นทุกข์ในภายหลัง กำขึ้ดีกว่ากำตดก็จริง แต่โบราณก็ยังบอกไว้ว่า ช้าๆได้พร้าเล่มงามเหมือนกัน จากคุณ : amiwhoiam เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 10:36:41

ความคิดเห็นที่ 69 เราว่าถ้ารักเค้าจริงก็แต่งไปเถอะค่ะ ไม่ต้องแครสัญญาใดๆเป็นการพิสูจน์ให้เค้าเห็นว่าเรารักเค้า สำหรับเราก็เซนต์สัญญาเหมือนกันเพราะอะไรเราก็ไม่ทราบ แต่สัญญาของเราระบุว่าภายใน 5 ปีที่แต่งงานกันถ้าเกิดเราหย่ากันก่อน 5 ปี เราจะไม่ได้อะไรเลย เราก็เซนต์เพราะเราก็เลือกที่จะอยู่กับสามีเพราะเค้าจิตใจดีเค้ามีสิทธิ์ที่จะระแวงเราเพราะเราอายุยังน้อย อะไรที่ทำให้เค้าสบายใจก็ทำไปเถอะค่ะเราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว มาแต่ตัวแล้วจะไปหวังอะไรคะ ถ้ารักกันระยะเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง ตอนนี้สัญญาของเรากับสามีเป็นโมฆะไปตั้งแต่ 2 ปีแรกแล้ว เรามีลูกน้อยที่น่ารักด้วยกัน 2 คนมีค่ายิ่งกว่าสิ่งใดๆในโลกนี้ จากคุณ : katie-thanika เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 13:10:40

ความคิดเห็นที่ 70 ฝากถึงน้องเจ้าของเรื่องนะคะ  ในฐานะคนที่ต้องเซ็นต์สัญญาก่อนแต่งเหมือนกัน ตอนแรกที่คุยกันเรื่องนี้ ดิฉันถึงกับฉุน ว่าทำไมต้องมาดูถูกกันว่าจะแต่งงานเพราะต้องการเงิน แต่ก็คุยกันทำความเข้าใจกัน ตกลงใจเซ็นต์สัญญา เพราะต้องการปกป้องสิทธิ์ของตัวเอง ถ้ามัวแต่ถือศักดิ์ศรี พิสูจน์รักแท้ไม่เอาอะไรเลย ถ้าเกิดต้องเลิกกันห้าปีสิบปี คุณจะกลับมาตั้งหลักกับชีวิตได้อย่างไร เสียเวลา เสียโอกาสไปเท่าไหร่ กรณีของดิฉัน สามีไม่มีเงินเดือนให้ เราสองคนทำงาน เงินเข้าบัญชีรวมที่เป็นค่าใช้จ่ายต่างๆ ในบ้าน เราสองคนมีบัญชีส่วนตัวต่างหาก  สิ่งที่ดิฉันตกลงกันในสัญญานั้น ดิฉันเรียกร้องแค่เงินจำนวนหนึ่งเป็นหลักตั้งตัวถ้าหากเราสองคนต้องเลิกลากัน เงินจำนวนนั้นดิฉันเรียกตามจำนวนเงินที่ดิฉันจะหาได้ ถ้าหากดิฉันไม่ได้แต่งงานกับเขา ทรัพย์สินทุกอย่างที่เป็นชื่อของดิฉัน เขาจะไม่มีสิทธิ์แตะต้อง และ ทรัพย์สินทุกอย่างที่เป็นของเขา ดิฉันก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องเหมือนกัน รวมทั้งหนี้สินต่างๆที่จะเกิดขึ้นด้วย ชื่อใครชื่อมัน เผื่อวันหนึ่งดิฉันเกิดถูกหวยร้อยล้านขึ้นมาล่ะ เกิดงกไม่อยากแบ่งให้สามี ฮ่าฮ่า หรือเกิดวันหนึ่ง คุณแต่งงานกับเขาไปห้าปีสิบปี เขาเห็นความดี ความจริงใจของคุณ ซื้อเฟอรารี่ให้ขับ เรือยอร์ชให้นั่งเป็นชื่อคุณ ก็ไม่แน่นะเออ การเรียกร้องเงินห้าแสนให้พ่อแม่นั้น ดิฉันว่ามันเยอะเกินไป คุณอาจจะเรียกไปเพราะไม่รู้จำนวนที่เหมาะสม หรืออาจจะได้แรงยุจากคนรอบข้าง เพราะเห็นว่าว่าที่สามีรวย จะด้วยเหตุผลใดก็แล้วแต่ ดิฉันอยากให้คุณคิดสักนิดว่า พ่อแม่เรา ถ้าท่านเรียกร้อง ทำไมเราไม่เก็บเงินส่งให้ท่านเอง ทำงานเอง หรือเก็บจากเงินส่วนของคุณส่งให้ท่านก็ได้ ส่วนเรื่องบ้าน ดิฉันเห็นด้วยว่า ให้สามีซื้อบ้านให้ แต่หลังจากคุณแต่งงานกับเขาสักสี่ห้าปีก่อน ให้เขาเห็นก่อนว่าเราไม่ได้แต่งเพื่อจะเอาทรัพย์สมบัติของเขา ไม่ใช่แต่งปุ๊บ จะเรียกร้องปั๊บ ถามตัวเองก่อนว่า แต่งงานกับเขาเพราะอะไร ถ้าแต่งงานกับเขาเพราะรัก เรียกร้องแต่พอสมเหตุสมผล แต่ถ้าแต่งเพราะต้องการเงิน เรียกร้องให้มาก ให้คุ้ม แล้วรอดูว่า คนรักของคุณจะตอบกลับมาว่าอย่างไร เขาอาจจะขยาดคุณไปเลยก็ได้นะ คิดให้ดีๆค่ะ ป.ล. คุณนายก้อ มีน้ำใจมากค่ะ ที่ช่วยเหลือคนไทยด้วยกัน ดิฉันว่า แค่การนำข้อความมาโพสต์ถามความเห็นให้คนคนหนึ่งซี่งไม่รู้ ไม่มีประสบการณ์เรื่องนี้ ไม่ถือว่าเป็นการก้าวก่ายเกินหน้าที่หรอกค่ะ :) จากคุณ : rainy_sunshine เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 14:14:26

ความคิดเห็นที่ 71 ฝากบอกน้องว่า เราคิดว่า.....การทีคนๆนึงที่มีโอกาสให้เงินช่วยเหลือกับพ่อแม่เป็นคนที่มีบุญค่ะ พ่อแม่ก็เปรียบเสมือนพระในบ้าน ไม่ว่าเราจะทำบุญเท่าไหร่ก็ล้วนแล้วแต่จะทำให้ใจเป็นสุขทั้งนั้น เป็นเรื่องที่ดีค่ะไม่จำเป็นต้องห้าแสนต่อปีหรอกค่ะ เราเองส่งให้ยังไม่ถึงห้าแสนต่อปีเลย ทำงานหัวหกก้นขวิดอยู่ที่นี่มาเจ็ดกว่าปีแล้วเนี่ย ส่วนเรื่องบ้านราคาสามล้านนี่ไม่แพงหรอก หากว่าที่สามีขนหน้าแข้งไม่ร่วงซะก่อนก็เรียกร้องไปเลยค่ะ บ้านเดี๋ยวนี้ราคาสูง แนะนำให้อยู่ในตัวเมืองค่ะ หากพ่อแม่ไม่มีคนดูแลจะเป็นอันตรายค่ะ อย่าลืมทำประกันภัยบ้านด้วยน่ะค่ะ เดี๋ยวนี้โจรขโมยมันเยอะ ส่วนลูกนั้น เราคิดว่าน่าhigh school น่าจะเรียนฟรีน่ะ ไม่น่าต้องเป็นห่วง หากมีค่าใช้จ่ายก้อไม่มาก พอระดับขั้นมหาลัยก้อค่อยว่ากัน เรานึกถึงว่าเด็กบางคนเรียนด้วยเงินทุนด้วยซ้ำพอจบก็ใช้คืน น่าจะมีหลายหน่วยงานที่เขาช่วยด้านนี้อยู่ ลองศึกษาดูน่ะค่ะเป็นกรณีศึกษา น้องค่ะ การแต่งงานเป็นเรื่องระหว่างคนสองคนคะ หากน้องรักเค๊า เรื่องอื่นไม่ใช่เรื่ืองสำคัญค่ะ เอาใจช่วยน่ะค่ะ คนไทยด้วยกัน ทุกหัวข้อที่เขียนมาเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของเราเองค่ะ ชื่นชมคุณนายก้อเจ้าของกระทู้ค่ะ ดีใจจังที่ทราบว่าคนไทยในต่างแดนมีน้ำใจแบบนี้ คุณพระคุ้มครองน่ะค่ะ จากคุณ : BorN To bE AlonE เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 15:52:55

ความคิดเห็นที่ 72 อื้ม... เป็นอะไรที่น่าสนใจมากเลยค่ะ ไม่คิดว่าการจะแต่งงานสักครั้งนี่มันจะมีเรื่องเยอะแยะมากมายอะไรขนาดนี้ ขอบคุณทุกๆ คคห ที่ทำให้เราได้เปิดหู เปิดตา เปิดสมองนะคะ จากคุณ : MaNgKoOd เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 18:00:32

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณทุกความเห็นมากค่ะ   ก้อไปทำงานมาเมื่อวาน  กลับดึก  เพิ่งได้เข้ามาอ่านต่อ  แต่น้องเจ้าของเรื่องเค้าตามอ่านตลอดค่ะ   และเราก็ได้คุยกันเรียบร้อยแล้ว เมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา   เขาสองฝ่ายตกลงกันได้เรียบร้อย  ทั้งสองฝ่ายมีความสุข  เราในฐานะคนนอก  ก็มีความสุขด้วย   น้องเค้าฝากขอบคุณทุกๆ ความเห็น ที่ช่วยให้เค้าได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลย  และทุกความเห็นมีส่วนในการตัดสินใจ และข้อมูลในการทำสัญญา   ลูกของผู้ชายทั้งสองคนเห็นด้วยทุกประการ และเข้าใจแฟนใหม่ของพ่อมากขึ้น หลังจากที่เราแปลความเห็นย่อๆ ในเวปนี้ให้เค้าฟัง   ลูกของผู้ชาย ทำงานในบริษัทของพ่อเค้า   และลูกชายคนโต แต่งงานมีครอบครัวมีลูกแล้วด้วย   ส่วนลูกสาวที่สนิทกับเรานั้น  ก็ทำงานแล้ว   แต่ยังไม่แต่งงาน  แยกไปอยู่กับแฟนหนุ่ม มีกำหนดแต่งงานปีหน้า   เค้าก็อยากให้พ่อมีคนดูแล สัญญาใหม่ที่เกิดขึ้น   คร่าวๆ  พร้อมกับ ความเห็นส่วนตัวของเรา  เพราะเค้าตกลงกันแล้ว ให้เงินผู้หญิง  รายสัปดาห์  ละ  สองร้อยยูโร   ไว้ใช้ส่วนตัว   ไม่เกี่ยวกับเสื้อผ้า เครื่องสำอาง หรือ อาหาร  เพราะรายการข้างต้น ผู้ชายจะรับผิดชอบ  ประมาณว่าเบิกเพิ่มได้ ข้อนี้บางคนอาจจะมองว่าน้อยน่ะ   แต่เราก็ได้จากครอบครัวสามีเราประมาณนี้แหละ  สามีเราก็ได้ประมาณนี้  แต่ค่าใช้จ่ายอื่นเราเบิกจากบัญชีของครอบครัวได้  เงินสองร้อยนี่ส่วนใหญ่เราเก็บไว้ใช้ส่วนตัวจริงๆ  บางสัปดาห์เราไม่เคยใช้เงินส่วนตัวเลย  ไม่รู้จะใช้อะไร  แม่สามีเราก็ได้เงินส่วนตัว สองร้อยเหมือนกัน  คือ คำว่าเงินส่วนตัว คนที่นี่เค้าจะมีกันค่ะ  ถ้าเป็นครอบครัวที่เงินมาจากที่เดียวกัน  แต่ถ้าต่างคนต่างแยกไปทำงานถือว่า เงินใครเงินมัน  แต่ที่ผู้หญิงเค้าได้รับเงินส่วนนี้ด้วย  น่าจะมาจากที่เค้าต้องดูแลบ้าน อาหาร และเสื้อผ้า ให้กับผู้ชาย  เค้ามีเงินส่วนตัวให้  เราถือว่าแฟร์มาก ผู้หญิงสามารถออกไปทำงานนอกบ้านได้   อันนี้ถือว่าดีมาก  ผู้หญิงมีรายได้ของตัวเอง จะส่งเสียที่บ้านก็เป็นเรื่องที่เค้ากระทำได้   เรื่องบ้าน   ลูกชายเค้าเสนอ  ให้ซื้อบ้านที่พัทยา  แล้วปล่อยให้เช่า  ผู้หญิงก็เห็นด้วย เพราะพ่อแม่ที่โคราชมีบ้านแล้ว  ส่วนรายได้จากค่าเช่าบ้านให้ผู้หญิงเก็บไป  ให้ซื้อเป็นชื่อผู้หญิง  ส่วนราคา ลูกเค้าจะไปเมืองไทยด้วยในเดือนหน้า ครอบครัวเค้าเดินทางไปทพิธีผูกข้อมือฝ่ายหญิงที่โคราช  ถ้าเราฟังไม่ผิด ลูกเค้าน่าจะเป็นคนซื้อบ้านหลังนี้นะ แต่เค้าระบุในสัญญา  จะซื้อภายในสามปีนี้   เค้าจะซื้อเป็นของขวัญแต่งงานให้พ่อกับแฟนใหม่  ประมาณนี้  อยากได้ใกล้สนามกอล์ฟ พ่อจะได้ไปพักผ่อน  ที่เค้าคุยกัน ส่วนเงินของพ่อแม่นั้น  ผู้หญิงเค้าตัดส่วนนี้ออกไป  ไม่ได้กล่าวถึง   เราคิดว่า น้องเค้าคงตัดสินใจตัดส่วนนี้ไปจากความเห็นข้างต้น   ทางบริษัทจะแบ่งรายได้ของบริษัทให้ผู้หญิงหนึ่งเปอร์เซนต์หลังจากที่แต่งงานกันเกินสิบปี  หรือผู้ชายเสียชีวิต   อันนี้เราไม่รู้ว่าเท่าไหร่ ยังไง  แต่ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี  และประกันอนาคต  อาจจะไม่รวย  แต่เชื่อเถอะ สามารถอยู่ที่นี่ได้อย่างสบาย ส่วนลูกของผู้หญิง  ไม่ได้ระบุในสัญญา  แต่ผู้ชาย  กับ ลูกเค้าพูดเอง ว่า ถ้าเด็กอยากมาเรียนที่นี่  ก็ได้ไม่มีปัญหา  ที่นี่เรียนฟรี  แต่ถ้าลูกเค้าเรียนที่เมืองไทยก็ต้องส่งเสียเลี้ยงดูกันไป  เราไม่มีปัญหาเรื่องเรียนของเด็ก   ส่วนเงินที่ผู้ชายให้นอกเหนือจากนี้   ถือว่ากระทำได้  และไม่เกี่ยวข้องในสัญญา   แต่เรืองหุ้นในบริษัท หรือ ผลประโยชน์ของทรัพย์สินเค้า  ผู้หญิงไม่มีสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น  นอกจาก หนึ่งเปอร์เซนต์ข้างบน เราได้คุยกับน้องผู้หญิงแล้ว เค้าบอกว่าเค้ารักแฟนเค้ามาก และคิดว่าแฟนเป็นคนดีจริงๆ  ส่วนสัญญาฉบับใหม่  เค้าบอกว่ายอมรับได้ และตัดสินใจอย่างดีแล้ว  และเข้าใจทางครอบครัวของผู้ชายว่าทำไมต้องมีสัญญาเกิดขึ้น   เค้าจะมาอยู่ที่นี่ก่อน  เรื่องลูกคงยังไม่เอามา   แต่ถ้าเห็นว่าทุกอย่างลงตัว  อาจจะรับลูกมาอยู่ด้วยในอนาคต   ส่วนฝั่งผู้ชาย  คนเป็นพ่อ  ไม่มีปัญหาอะไร  ดูท่าทางแล้ว อะไรก็ได้ ฉันไม่มีปัญหา   ส่วนลูกเค้า  รู้สึกดีที่ตกลงกันได้   ลูกทั้งสองคน อยากให้พ่อมีคนดูแล  แต่ก็ยังไม่ไว้ใจผู้หญิง   เพราะยังไม่เคยเจอกันเลย   กลัวว่าพ่อจะเจอคนไม่ดี   แต่ถ้าผู้หญิงเป็นคนดีจริงๆ   สัญญาอาจมีการเปลี่ยนแปลง   เราถามลูกสาว คนที่เป็นเพื่อนกับเราไปว่า   ยู คิดว่า ผู้หญิงไทยเห็นแก่เงินมั๊ย   เค้าตอบว่า   ไม่น่ะ   ฉันว่า คนไทยจิตใจดี  ไม่ละโมภ  ตกลงง่าย   ยูรู้มั๊ย  ถ้าเป็นผู้หญิงที่นี่  ไม่มีใครยอมหรอก  คงได้ทะเลาะกันตาย   เราก็บอก  ลูกสาวเค้าไปว่า   ถ้าเค้าย้ายมาอยู่กับพ่อเธอแล้ว  เธอต้องดีกับเค้าน่ะ  คนที่เค้าจากบ้านมาไกล อย่างพวกฉันนี่  ความเหงา  คิดถึงบ้าน มีมากๆ  แต่ถ้าได้มาอยู่กับครอบครัวที่อบอุ่น  เค้าคงมีความสุข และไม่เหงา  ไม่เศร้านะ   สรุป   ทั้งสองฝ่ายก็ตกลงกันได้ด้วยดี  แต่สัญญารอทนายพิมพ์อยู่  เสร็จแล้วเราคงแปลเป็นภาษาไทย ส่งให้น้องเค้าเก็บไว้เป็นหลักฐานด้วย  เราก็ขอแสดงความยินดีกับน้องเค้าด้วยน่ะ  ยินดีต้อนรับเพื่อนบ้านคนใหม่  และขอขอบคุณทุกความคิดเห็นในห้องไกลบ้าน ที่ให้แนวคิดกับน้องเค้า   และให้ความรู้ใหม่กับเราด้วย  ถือว่าเป็นประโยชน์มากจริงๆ  ขอให้บุญกุศลในครั้งนี้ได้รับกันทุกคนค่ะ   ปอลิง.... บางคนอาจมีความเห็นว่า ทำไมเค้าให้กันจัง  คือ คนที่เค้าพอมีฐานะแบบเพื่อนบ้านเราคนนี้   เค้าก็ให้กันอย่างนี้แหละ  ชีวิตใครชีวิตมันนะ  เค้าคงทำบุญมานะ  ถึงได้มาเจอคนดีๆ  แม้ว่าบางอย่างอาจมีอุปสรรคบ้าง  แต่เรายังคิดนะ ว่าน้องเค้าโชคดีกว่าคนอื่นๆอีกเยอะ  แม้ว่าส่วนที่ระบุในสัญญานี่ไม่ได้ซักหนึ่งในสิบของสิทธิ์ที่เค้าควรจะได้  แต่เราถือว่า  การที่เค้าได้มาอยู่ในสังคมดีๆนี่และครอบครัวเค้าให้การยอมรับนี่หายากนะ  และการทำสัญญา ก็ดีต่อความรู้สึกของทั้งสองฝ่าย จะได้ไม่ต้องมากินแหนงแคลงใจกัน  ในกรณีที่ผู้ชายมีลูกติด และมีธุรกิจ ฐานะร่ำรวย  เพราะถ้าไม่ทำซิ  หลังจากแต่งแล้วอาจจะต้องมานั่งเครียดกับปัญหาที่ตามมา ซึ่งเกิดจากเงิน  ที่หลายคนไม่ให้ความสำคัญนี่แหละ  แต่เชื่อเถอะ คำว่า เงิน สร้างปัญหาให้เกิดความแตกแยกมาเยอะแล้ว  ทำไปแล้ว  สบายใจกันทั้งสองฝ่าย  ก็ดีค่ะ จากคุณ : คุณนายก้อ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 19:47:57

ความคิดเห็นที่ 74 เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:10:52

ความคิดเห็นที่ 75 ตามอ่านมาโดยตลอด มีแอบแสดงความเห็นด้วย ดีใจกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่น้องคนไทยนะคะ ตามสัญญาใหม่ เราก็ว่าไม่ได้เป็นอะไรที่มากไปหรือน้อยไป น้องรับได้ ครอบครัวฝ่ายชายรับได้ มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย คนนอกๆอย่างเราก็มีความสุขไปกับเขาด้วย (ยุ่งเรื่องชาวบ้านตลอด) จากคุณ : Auntie DEE เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:15:15

ความคิดเห็นที่ 76 เอ้า ดีใจกับน้องด้วยนะค้า  ขอให้มีความสุขมากๆ กับ ครอบครัวใหม่ และ ชีวิตใหม่ค่ะ จากคุณ : Makeup_Atom เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:19:50

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านจนจบ  ให้กิ๊ฟไปก็เยอะ   พอมาเจอคห66 นี่เศร้าเลย   ทำไมคะ  ไม่ทำงานแต่งกะฝรั่ง ใช้กระเป๋าแบรนด์เนมแล้วแย่ขนาดนั้นเลยหรือคะ   ดิฉันคนหนึ่งเนี่ยล่ะค่ะ  แต่งงานแล้วลาออกจากงาน  มาเลี้ยงลูก  วันๆเอาแต่ช็อปปิ้ง  ยิ่งคุณสามีนี่ตัวดีเลย  บอกไปช็อปสิที่รัก  ชั้นชอบเวลาเธอช็อป   คุณสามีก็ไม่ได้รวยมากเท่าของคุณน้องเค้าเลย   คนธรรมดานี่แหละค่ะ  แต่เค้ารักภรรยาเค้าไงคะ ไม่ใช่ว่าอยากจะคุย  แต่ก่อนแต่งเราหาเงินได้  ภาระเรามี  คุณแม่เราต้องดูแล  อยู่ๆจะให้เราทิ้งครอบครัวได้อย่างไรกัน เรื่องแบบนี้เอาตัวเองมาเป็นมาตรฐานไม่ได้หรอกค่ะ  ทุกคนมีแบบฉบับการดำเนินชีวิตคู่ของตนเอง เรื่องแบรนด์เนม  ฝรั่งเค้าก็บ้าพอๆกะเรานั่นแหละค่ะ  สังคมที่เราพบเจอ   ถือแบรนด์กันเยอะแยะ   ลองไปที่LV club สิคะ  สมาชิก ฝรั่งเพียบ  ขนาดโพสต์อวดกันเลย เราไม่เห็นว่าคนใช้หลุยส์จะรวยตรงไหน  เราซื้อมาหลายหมื่น  ก็ใช่ตั้งนานนะคะ  คุ้มค่าค่ะ   แต่ละใบก็ใช้ต่างโอกาสกัน นาฬิกาเหมือนกัน  เรื่อนละหลายแสน ก็ใส่ได้นาน   และไม่ใช่ว่าจะซื้อกันบ่อยๆซะเมื่อไหร่คะ เรื่องของน้อง   ไม่มีความเห็นค่ะ   แต่เป็นเรา  ไม่แต่งค่ะ   รวยขนาดนี้  แต่น้ำใจไม่มีซะเลย  แถมปล่อยให้ลูกมาบงการชีวิตอีก   แต่งไปลำบากแน่ค่ะ แฟนเราคุณพ่อเสีย  เมียน้อยคุณพ่อเอาไปหมดเลย  ทั้งบ้านหลังโต พร้อมสระว่ายน้ำ  เงินทอง  ทรัพย์สิน  สามีเราไม่เห็นว่าอะไรเลยค่ะ  บอกว่าสมควรแล้ว  เพราะคุณเมียน้อยอยู่กับพ่อมานาน  ดูแลพ่อมา.......  เธอคู่ควร .....แก้ไขคำผิดค่ะ.... แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 20:24:18 จากคุณ : รักแม่นะคะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:20:02

ความคิดเห็นที่ 78 ของแสดงความยินดี  กับน้องผู้หญิงด้วยนะคะ และก็ชื่นชม จขกท.ด้วยค่ะ  ที่มีน้ำใจมากๆ สามีดิฉันว่า ถ้าเป็นผู้หญิงเยอรมันก็ไม่ยอมง่ายๆ เหมือนกัน จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:23:27

ความคิดเห็นที่ 79 ความคิดเห็นส่วนตัวของเรานะ 1 การที่น้องเค้าขอค่าเลี้ยงดูพ่อแม่ปีละ 5 แสนจะว่าไปแล้วมันก็มากเกินไป หากน้องจะส่งเสียให้พ่อกับแม่ใข้นั้นเป็นสิ่งที่ดีและพึงกระทำเป็นอย่างยิ่งหากพวกท่านทั้งสองไม่ได้มีอาชีพอะไร แต่ในมุมมองของพี่นะอยากแนะนำน้องว่า ให้จ่ายตามค่าใช้จ่ายจริงจะดีกว่าไหม จ่ายแบบให้ท่านอยู่แบบไม่ลำบากแต่ไม่ต้องถึงขนาดเป็นเศษฐีไปเลย อันนี้พี่ไม่เห็นด้วย เพราะมันจะมองดูแล้วไม่สมเหตุสมผล เรื่องลูกหากแฟนไม่ขัดข้องก็ให้ทำเรื่องเอามาเรียนที่นี่จะดีกว่าใหม่อาจจะลำบากหน่อยอต่อย่างน้อยเด็กๆก็ได้อยู่ใกล้ชิดกับน้องนะคะ แต่หากแฟนน้องไม่อยากให้เอาลงมาก็ควรขอร้องแฟนให้ส่งเสียลูกให้ได้เรียนสูงๆนะคะ ส่วนพ่อเด็กที่เมืองไทยให้ลีมไปเลยนะคะสำหรับใครที่คืดว่าเป็นหน้าที่ของพ่อที่เมืองไทย อันนี้เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าไม่รับผิดชอบค่ะ 2 การที่เราจะขอบ้านหลังละสามสี่ล้านที่เมืองไทยหากแฟนไม่มีปัญหาอะไรซื้อไว้ก็ดี แต่อย่าไปมีเงื่อนไขเยอะมันก็มองดูไม่งาม แต่พี่ก็เข้าใจคนไทยแต่งงานมาก็หวังอยากมีเงินกันทั้งนั้นแต่ความอยากได้ของเราหากมีมากเกินงามมันก็มองไม่ดีิิอีก การที่น้องกลัวว่าสักวันหากแฟนทำเรื่องแยกสินสมรสก่อนแต่งงาน หากวันนึงเลิกกันแล้วน้องจะไมได้อะไรเลยน้องกลัวอันนี้พี่ก็พอจะะข้าใจได้หากเค้าไม่มีเลยอันนี้ก็อีกเรื่อง แต่นี่เค้ามีมันก็เกินไปเรามาอยู่ในฐานะภรรยาเราก็ควรมีสิทธิ์ในสินสมบัติของเขาเช่นกัน เพราะอย่าลืมว่าเราเข้ามาในฐานะภรรยาไม่ใช่คนรับใช้ เพราะเฉนั้นเราก็ควรมีสิทธิ์บ้างไม่มากก็น้อย ลูกเค้าทำอย่างนี้มองดูว่ามากเกินไป หากเค้าไม่แต่งงานใหม่ลูกๆเค้าก็ไม่เข้ามาดูแลสามีน้องหรอกเพราะสังคมฝรั่งไม่เหมือนบ้านเรา เอาแบบแฟร์ๆน้องก็บอกแฟนให้ทำมรดกให้มันชัดเจนไปเลยให้ลูกเท่าไหร่ให้เมียเท่าไหร่อันนี้พี่ว่าน่าจะดีกว่าไหมคะแต่หากเราได้ไม่เท่าลูกเค้าก็อย่าไปโวยวายเราต้องคิดเสมอว่าได้ดีกว่าไม่ได้ค่ะแต่ก็ควรเหมาะสมเช่นกัน 3 หากแฟนน้องไม่ยินยอมทำตามคำขอที่พี่แนะนำใหนข้อสอง เป็นไปได้ไหมหากน้องจะขอให้แฟนโอนเงินเข้าบัญชีของน้อง เท่าไรอันนี้แล้วแต่น้องเห็นว่าสมควรแล้วก็ทำสัญญาเอาเงินไปให้น้องลงทุนอะไรสักอย่าง เช่นร้านอาหารไทย ร้านนวดสปา  อะไรประมาณนี้ อันนี้หากน้องตั้งใจทำยังไงก็อยู่ได้ ใหม่ๆหากเราไม่มีประสปการณ์หากเราต้องการจะทำเราก็ต้องหาแหล่งฝึกงานก่อน หากเรามีประสปการณ์แล้วพี่เชื่อว่าน้องทำได้แน่นอน แล้วหลังจากนั้นก็ทำงานของเราไปโดยที่ไม่ต้องไปขอเงินสามีใช้ หากเขาตายไปหรือเลิกกับเราไปอย่างน้อยเราก็ยังมีงานการเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้ค่ะ แล้วอีกอย่างหากเป็นไปได้เพราะการแบ่งสินสมรสก่อนแต่งเนี่ยพี่ก็รู้ดีเพราะพี่เคยทำมาก่อน แต่ทุกวันนี้สามียกเลิกสัญญาหมดเพราะ เค้าเห็นว่าพี่เป็นคนทำมาหากินไม่ได้มาหวังปลอกลอกเค้า แต่ก่อนที่เค้าทำสัญญาเค้าก็โอนเงินให้พี่เก็บเดือนละสองพัน fr แล้วไม่เกี่ยวค่าใช้จ่ายภายในบ้านนะคะให้พี่พี่ก็รับเพราะเป็นการให้ด้วยความเสน่ห์หาไม่ได้ขอค่ะ  แต่พี่ก็ยืนยันว่าพี่แต่งงานเพื่อความรักจริงๆไม่ใช่ผลประโยชน์ ดูแลสามีไม่ให้ขาดตกบกพร่องความดีของเราชะนะได้ทุกอย่างค่ะ ทุกวันนี้พี่ก็ทำธุรกิจส่วนตัวค่ะแล้วก็ไปได้ดีด้วยพี่ก็ทำอย่างที่พี่แนะนำน้องไปนั่นแหล่ะค่ะทำให้เขาเห็นว่าเราไม่ได้งอมืองอเท้าอยากทำงานทำการ ถึงสามีพี่ไม่ได้อยากให้ทำงาน พี่ก็จะทำเพราะพี่เป็นคนที่อยู่เฉยไม่เป็นค่ะ สุดท้ายนี้พี่ก็ขออวยพรให้น้องโชดดี ตกลงกับสามีได้โดยดีนะคะและก็ขอให้มีชีวิตที่ดีในต่างแดน หากมีปัญหาอยากปรึกษาอะไรกับพี่ก็ส่งเมลมาได้เลยที่  wansaaa@yahoo.com ยินดีคุยด้วยทุกเรื่องเพราะเราคนไทยไม่ทิ้งกันค่ะ เพราะพี่ก็มาอยู่ยุโรปนานเกือบสิบปีแล้วนึกถึงตอนมาใหม่ๆไม่มีเพื่อนน่ะค่ะ โชคดีค่ะ จากคุณ : soneblumen เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:24:19

ความคิดเห็นที่ 80 Case นี้เป็น Case ของหินฝรั่ง VS หินไทย ผมว่าลูกเขาเอาเปรียบภรรยาใหม่มากเกินไป ทรัพย์สินก่อนแต่ง ภรรยาใหม่ไม่มีสิทธิ์ก็ถูกต้องแล้ว แต่ทรัพย์สินใหม่หลังแต่ง ภรรยาก็ควรจะมีสิทธิ์ครึ่งหนึ่งตามกฏหมาย 500 ยูโรต่อเดือนสำหรับคนมีฐานะนับว่าน้อยมาก ส่วนเงินเลี้องดูบุพการี 5 แสนต่อปี มันนับว่ามากสำหรับคนจน แต่ไม่มากนักสำหรับ Business man ระดับนี้ ในเมื่อหินฝรั่งเอาเปรียบในเรื่องทรัพย์สินในอนาคต หินไทยเราก็ฉลาดพอตัว สมน้ำสมเนื้อกันดีครับ ถ้าฝรั่งรักภรรยาใหม่จริง ทุกอย่างน่าจะตกลงกันได้ ไม่ใช่ให้ลูกมาบงการชีวิต จากคุณ : Intania (BenzSiam) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:31:37

ความคิดเห็นที่ 81 เข้ามาดีใจด้วยค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เม้นก่อนอ่าน อิอิ ไม่รู้ว่าตกลงกันได้แล้ว ยังไงก็ขอยินดีกับน้องเค้าด้วยก็แล้วกัน แล้วก็ปรบมือดังๆให้ จขก ด้วยนะคะ คุณเป็นคนที่จิตใจดีขอให้ได้รับแต่สิ่งดีๆกลับมานะคะ สวัสดีค่ะ จากคุณ : soneblumen เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:35:51

ความคิดเห็นที่ 82 เพิ่งเห็นว่าตกลงกันได้ละ ของดความเห็นดีกว่า 5 5 5 แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 20:54:08 จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:47:31

ความคิดเห็นที่ 83 เข้ามาชื่นชมคุณก้อ ค่ะ ดิฉันดีใจที่เห็นคนไทยมีน้ำใจกัน ของแบบนี้มีเงินก็ใช่ว่าจะได้เสมอไปนะคะ และยินดีกับว่าที่เจ้าสาวด้วยค่ะ จากคุณ : aArMel เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:57:23

ความคิดเห็นที่ 84 ดีใจด้วยค่ะที่จบลงด้วยดี เเค่นี้ก็เป็นทางออกที่ดี สวยงามสำหรับทุกคนเเล้วค่ะ เพราะเพิ่งจะเริ่มต้น  พอน้องเค้าอยู่ไปนานๆอาจจะได้มากกว่านี้ก็ได้ หรือถึงจะไม่ได้เเต่ลูกๆเค้าก็ซื้อบ้านให้เเล้ว ที่เหลือไปถึงที่โน่นก็หาช่องทางทำกินเอาค่ะ   อิจฉาคนที่ได้สามีรวยๆจัง ของตัวเองสามีไม่เคยชวนเซ็นต์พรีนัพเพราะไม่มีสมบัติ ไม่มีธุรกิจ คบกันใหม่ๆขืนมาชวนเซ็นต์เราเลือดบ้ามากกว่าเหตุผลณ.ตอนนั้น คงไม่ต้องอยู่ด้วยกันล่ะ มีเเต่เงินเก็บ401 โดนเลย์ออฟก็หายไปมากมาย ยินดีด้วยค่ะ จากคุณ : เวนิซ (เวนิซ) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:59:21

ความคิดเห็นที่ 85 ความคิดเห็นที่ 66 บ่อยครั้งที่เราเห็นผู้หญิงไทยบางคนที่อยู่ต่างแดน หลายคนก็ไม่ได้ทำงาน ทำการอะไร อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้มีรายได้เป็นของตัวเองแต่อย่างใด แต่อยากมีอยากได้ จะเอากระเป๋าแบรนด์เนมบ้างหล่ะ ติดแบรนด์นอกหรูๆบ้างหล่ะ วันๆ คิดแต่เรื่องออกไปช๊อปปิ้ง สามีทำงานหาเงินงกๆ ให้ภรรเมียออกไปผลาญ เราเห็นสาวๆฝรั่งที่นี่ ยังไม่บ้าแบรนด์เนมเท่าสาวไทยบางคนเลย ทั้งที่พวกเค๊าก็ทำงานหาเงินมาได้เป็นของตัวเอง แต่นี่อะไร งานการไม่ทำ แทนที่จะช่วยสามีประหยัด ดันอยากแปลงร่างเป็นไฮโซ แถมขี้อวดเป็นไหนๆถ้าทำงานหาเงินเป็นของตัวเองได้ก็ว่าไปอย่าง ส่วนคนที่ทำงานเป็นแม่บ้านปกติ แล้วไม่ติดหรู รู้จักอดออม ช่วยเหลือสามีเนี่ย ดิฉันไม่ว่าหรอกน่ะค่ะ ถึงจะไม่ได้ทำงานก็เถอะ เพราะงานบ้านและแม่บ้านเป็นงานที่หนัก อีกทั้งข้อจำกัดอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องภาษา ที่ทำให้หางานได้ยาก แต่ไอ้ประเภท กรูไม่ทำงาน แต่กรูจะเอาแบรนด์เนมเนี่ย น่าอายหว่ะค่ะ ฝรั่งที่นี่เค๊าก็ดูถูกเรากันมานักต่อนักแล้วค่ะ เรื่องจริงทั้งนั้นนนนนนนจากคุณ : สะใภ้ฝรั่งไม่ตั้งใจ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 10:07:37 A:77.20.85.245 X: TicketID:299389 เรื่องแบรนด์เนี่ยมันไม่น่าเกี่ยวกับการที่ฝรั่งดูถูกหรื่อไม่ดูถูกนะคะ ดิฉันเป็นคนนึงที่เป็นคนชื่นชอบการใช้แบรด์เนม ไม่ได้มาใช้ตอนที่อยู่เมืิองนอกหรอกนะคะใช้มาตั้งแต่อยู่เมืองไทยโน่นค่ะ ใช้แบรนด์เนมไม้เห็นมีใครดูถูกเลยหรืดว่าเราอยู่คนละสังคมกับคุณ สะใภ้ฝรั่งไม่ตั้งใจคะ อิอิ เพราะฝรั่งที่เราเจอส่วนมากดีหมดโดยเฉพาะสาวกแบรนด์เนมทั้งหลาย คุยกันถูกคอในสิ่งที่ชอบเหมือนกัน คุณไม่เคยมีแบรนด์เนมเลยไม่รู้เหรอคะว่าสังคมแบรนด์เนมเค้าเป็นกันยังไง อิอิ เวลามี collection ใหม่ๆมาเค้าก็จะเชิญสาวกทั้งหลายไปชมพร้อมทั้ง มีเครื่องดี่มอาหารการกินรองรับอย่างดี นี่หรือคะการดูถูกของฝรั่ง เราๆบรรดาเหล่าสาวกทั้งหลายก็คุยกันโอยมีความสุขจะตายค่ะเป็นสังคมที่คุณไม่มีวันได้เห็นแน่ๆค่ะ อิิอิ เพราะเฉน้ันอย่าคิดไปเองนะคะ ว่าสิ่งที่คุณคิดจะต้องใช่ไปหมด  ไม่ได้กัดนะคะแค่มาบอกมุมอีกมุมมี่คุณไม่เคยเห็น ส่วนภรรยาฝรั่งที่เค้าไม่ทำงานแค่เค้ามีเงินไป shopping  อันนี้เราก็คงจะไปว่าเค้าไม่ได้นะคะเพราะสักยภาพของคนแต่ละคนมันมีไม่เท่ากัน คุณอาจทำไม่ได้อย่างบุคคลที่คุณกล่าวอ้างมาแต่คุณก็ไม่ควรไปว่ากล่าวตำหนิเค้าอย่างนั้นมองดูแล้วเหมือนคุณมีจิตใจริษยานะคะ การที่เราเป็นคนเอเชียหัวดำถือกระเป๋าแบรนด์เนมเนี่ยฝรั่งที่มองมันไม่ได้ดูุถูกหรอกค่ะแค่มันมองด้วยความริษยา ดูถูกกับริษยาไม่เหมือนกันนะคะ การที่เค้าไม่ได้ทำงานก็อย่าไปว่าเค้าเลยเพราะสามีเค้าอาจจะ support ตรงนั้นได้ไม่เห็นคุณต้องไปเดือดร้อนแทนสามีของพวกเค้าเลยนี่คะ ดิฉันทำงานเองยังไม่เห็นมีความจำเป็นต้องไปว่าพวกเค้านี่คะเพราะคิดว่าเค้าไม่ได้ทำอะไรให้เราเดือดร้อน ส่วนเรื่องการดูถูกอยู่มาสิบปีแล้วยังไม่เห็นมีใครมาดูถูกเลยค่ะ เพราะ ดิฉันเป็นคนทำมาหากิน โอบอ้อมอารี ต่อเพื่อนมนุษย์ มองโลกในแง่ดี ไม่อิจฉาริษยาใคร ในละแวกแถวบ้านดิฉันไม่เห็นมีใครมาดูถูกเลยนะคะ เพราะเชื่อมั่นว่าการวางตัวของเรานะคะ มีแต่แห่แหนไปเที่ยวเมืองไทยกันกลับมาก็มาบอกว่ารักเมืองไทยอย่างโน้นอย่างนี่ซะงั้น อิอิ จากคุณ : soneblumen เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 21:17:06

ความคิดเห็นที่ 86 มาตอนตลาดวาย แต่ก็ยินดีกับน้องคนไทยด้วยที่ตกลงกันได้ด้วยดี Benefit ที่น้องได้จากการเซ็นสัญญาพรีหนับแบบนี้ ถือว่า ใช้ได้ ว่าที่สามีและลูกชายสามีก็มีน้ำใจให้ตามสมควรของสิทธิ์ที่ผู้จะเป็นภรรยาควรจะได้ อยากบอกว่า อย่าได้ฉุน อย่าได้เคืองเลย หากวันหนึ่งข้างหน้าเกิดมีใครต้องทำสัญญานี้อีก และเมื่อถึงวันนั้น สิ่งแรกที่ควรทำคือ หาทนายของตัวเองให้เรียบร้อยก่อน รับรองค่ะ ทนายฝั่งเราจะเรียกร้องแทนจนต้องอ้าปากค้างเลยว่า มีอย่างนี้ด้วย ขอแบ่งปันประสบการณ์ให้ฟังค่ะ ก่อนแต่งงานกับสามี ดิฉันเป็นฝ่ายเสนอให้เขาทำสัญญานี้ เหตุผล? เพราะไม่คิดว่าแต่งมาเพื่อต้องการทรัพย์สมบัติอะไร แต่งเพราะ เจอคนที่คิดว่าจะเป็นเพื่อนชีวิตกันได้ ก่อนจะมาอเมริกา ไม่เคยถาม ไม่เคยซักไซ้ว่าเขามีสมบัติอะไร ดิฉันมีเวลา 6 เดือนในตอนนั้นที่จะตัดสินใจว่าจะแต่งหรือเปล่า หมั้นเอาไว้เพื่อความถูกต้องของธรรมเนียม เคยดูหนังเรื่องพรีหนับของฮอลลีวูดสมัยอยู่เมืองไทย เลยเกิดความคิดว่า อยากจะทำ ก็บอกเขาว่าอยากจะทำ ที่อยากจะทำ เพราะมาถึงอเมริกาแล้ว เห็นทุกอย่างแล้ว โทรคุยกับพี่สาวที่เมืองไทย พี่สาวเห็นด้วยที่ควรจะทำ เหตุผลที่บอกสามี คือ เพราะเราไม่ได้มาเพื่อต้องการอะไรจากเขา ของของเขาก็คือ ของของเขา ของของเราก็คือ ของของเรา ตอนนั้น จ้างทนายความมาเป็นตัวแทนแต่ละฝั่ง โอ้โฮ .. ถึงได้บอกไว้ข้างบนว่า ฟังแล้วจะอ้าปากหุบไม่ลงว่ามีอย่างนี้ด้วย ทนายคนแรก นั่งคุยกันประมาณสองชั่วโมง ดิฉันบอกปฏิเสธทุกอย่างที่เขาบอกว่าควรมีในสัญญา เขาเขียนเอกสารแนบ บอกปฏิเสธเป็นทนายให้ เพราะเราไม่ตามใจเขา ฟันไป USD 1,000 เขาออกมาบอกสามีที่นั่งล่องจุ๊นอยู่หน้า waiting roomว่า ไปหามาจากไหน แบบนี้อเมริกันวีเม่นไม่เคยมี มาสรุปได้ที่ทนายคนที่สอง เมื่อเรายืนยันอีกว่า เราไม่ต้องการเรียกร้องอะไรทั้งนั้น เนื้อหาของสัญญาพรีหนับจึงสั้น กระชับ และบอกความประสงค์ของเรามากกว่า มีรายละเอียดของทรัพย์สินของเขาที่นี่ มีของเราที่เมืองไทย สามีให้ระบุท้ายไว้ว่า สิ่งที่เขาจะมอบให้เราจะอยู่ในพินัยกรรม ก่อนแต่งงาน เขาไปพบทนายความที่ทำพินัยกรรม พาดิฉันเข้าไปนั่งฟัง นั่งอ่านด้วย เขาบอกว่า ไม่มีอะไรจะปิดบัง พินัยกรรมมีการเปลี่ยนแปลงได้ อันนี้อยากให้ทราบกัน สามีเปลี่ยนไปสองครั้ง ครั้งแรกตัดลูกชายคนโตที่ต่อต้านเราออก ให้เหลือไว้แค่ มอบให้หนึ่งเหรียญ กันกรณีลูกชายมาฟ้องร้องทีหลังว่า พ่อลืม ครั้งที่สอง ตอนที่มีหลานปู่คนใหม่ และลูกชายคนโตเข้ากับเราได้ดีแล้ว มีการขอโทษ ขอโพยว่ามองแค่ว่า ผู้หญิงไทยมาแต่งกับพ่อเลยต่อต้าน ตอนนี้เข้าใจ และ เห็นตัวตนจริงๆของเราว่าเป็นยังไง และขอให้ดูแลพ่อเขาด้วย หลานปู่ห้าคน แม้แต่หมาหนึ่งตัวเรียกเราว่า แกรนด์มากัน เราเองที่ขอว่า ให้เรียกชื่อเฉยๆ อย่ามีไทเทิลอะไรแบบนี้ เพราะอยากให้แกรนด์มาคือ ภาพของภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้วของสามี คนเดียวเท่านั้น สรุป หากเขามีบุญเยอะกว่า ได้จากโลกนี้ไปก่อน ดิฉันต้องรีบคว้ามรดกแล้วหลบลูกๆเขาไปไกลๆ แต่ว่า อย่าเพิ่งด่วนไปไหนเลย อยู่กันไปอย่างนี้นานๆจะดีกว่า แมงโม้เยอะนะ คอมเม้นท์นี้ โม้เพราะมีจะให้โม้ จากคุณ : Panissar เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 22:01:10

ความคิดเห็นที่ 87 ไม่เกี่ยวกับเรื่องของน้องแต่คิดเหมือนคุณ soneblumen มากๆ ไปๆมาๆเหมือนกับคนเรากลับอีกขั้วนึงตัดสินกันที่การแต่งตัวเฟอร์นิเจอร์รอบตัวซะอย่างนั้น กลายเป็นคนหิ้วกระเป๋าแบรนด์ ใส่เครื่องประดับเป็นแสนหลายแสน กลายเป็นคนอวดรำ่อวดรวย คนไม่ดีไปซะงั้น คนดีต้องหิ้วกระเป๋า ใส่เสื้อยืดตัวละ 199 บาทเท่านั้นหรือไง จะใช้อะไรก็ใช้ไป เอาเป็นว่าให้มันถูกกาละเทศะก็ย่อมดีเสมอ คนดีก็ย่อมเป็นคนดีด้วยความคิด วาจา ใจ ต้องทำความรู้จัก พูดจา คบหากันเสียก่อนแล้วค่อยแสดงความคิดเห็น จากคุณ : Lemon Meringue Pie เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 22:07:20

ความคิดเห็นที่ 88 เข้ามาชื่นชมคุณก้อในเรื่องนี้ เพราะเราเคยมีประสบการณ์ทำสัญญาก่อนแต่ง ในเยอรมัน เมื่อ 6ปีก่อน ตอนนั้นคิดหนักมากอยากมีที่ปรึกษา อยากรู้เรื่องการทำสัญญาก่อนแต่งแบบกระจ่างแจ้ง แต่ปรึกษาใครไม่ได้เลย ทำสัญญาก่อนแต่ง เพราะสามีมีบริษัท มีห้างหุ้นส่วนจำกัด และ มีสัญญาอะไรเยอะแยะเกี่ยวกับหุ้นส่วนมากมาย   ตอนนั้นที่ทำสัญญา ไม่รู้จะปรึกษาใครได้  ล่ามก็ไม่แนะนำอะไรมาก แปลออกมาก็ภาษากฎหมาย ล่ามคนไทย ก็มาแปลเฉยๆ ไม่บอก ไม่มีแนะนําอะไรเลย มีฉบับแปลมาให้เราอ่านรายละเอียดก่อน ไปเซ็นสัญญา เป็นเดือน รอเซ็นอีก 6เดือน ล่ามไม่มีแนะนำ ว่าข้อนี้ดี ข้อนี้ไม่ดี น้องคนนี้โชคดีมากที่เจอล่าม อย่างคุณก้อ แต่โชคดีของเราอย่างหนึ่ง สามี ไม่คิดจะเอาเปรียบ  ถึงเราจะไม่รู้เรื่อง และไม่มีที่ปรึกษา ก่อนทำสัญญาก่อนแต่งเลย สามีก็ไห้ตามสมควร ในสัญญา อนาคตเราก็จะได้เงินจากบริษัท หากแต่งงานเกิน 10ปีขึ้นไป และ มีตำแหน่งงาน กินเงินเดือนที่บริษัทของสามีด้วย แต่ขอไปทำงานครึ่งวัน ไปวันเว้นวัน ทำสัญญาจ้างให้ด้วย เงินขึ้นทุกปี เงินใช้รายเดือนต่างหาก ไม่มากไม่น้อย ตอนไปจดสัญญาก่อนแต่งสามีมีสมษัติ อะไร เท่าไรต้องแจ้งมาในสัญญาให้เราทราบด้วยด้วย ส่วนของเราในสัญญาระบุว่ าทางฝ่ายหญิงไม่มีทรัพย์สินใดๆ (แค่มีลูกติดที่ต้องช้วยเลี้ยง 2คน อันนี้ไม่ได้ระบุในสัญญาแต่เป็นของแถมจากฝ่ายหญิง ) พอดีหยุดยาวไม่ได้เข้ามาเลยออกความเห็นช้าไปหน่อย แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 21:51:35 จากคุณ : ploydee เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 22:11:27

ความคิดเห็นที่ 89 แป่ว....  เพิ่งห็นว่าเค้าตกลงกันได้แล้ว   แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 00:00:38 จากคุณ : letsgokrabi เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 23:16:38

ความคิดเห็นที่ 90 ว่าแล้วต้องมีคนร้อนตัว กรุณาอ่านให้ละเอียดอีกทีน่ะค่ะ ว่าเราหมายถึงบุคคลกลุ่มไหน และมีพฤติกรรมแบบไหน การใช้ของแบรนด์เนมโก้หรู ไม่ใช่สิ่งผิดอะไร ใครๆก็ชอบ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า การโอ้อวด เป็นการสร้างค่านิยมและทัศนคติให้แก่สาวๆ น้องๆ เยาวชนคนอื่นๆ เกิดฟฤติกรรมลอกเลียนแบบ และเกิดความอยากมีอยากได้ กระเสือกกระสน แต่งงานกับฝรั่งมากขึ้น เพราะเห็นว่า มันเป็นลู่ทางที่สบาย ไม่ต้องทำงานทำการอะไร ก็มีของแบรน์เนมใช้ ขนาดมีการตั้งคลับกัน เพื่อการอวดและโชว์โดยเฉพาะ อืมมมมมมมม คุณคิดหรือว่านั่นคือ สิ่งที่น่ายกย่อง น่าชมเชย เป็นแบบอย่างที่ดี และมีสาระยังงั้นหรือค่ะ มันไม่เกี่ยวว่าอิจฉาหรือไม่อิจฉาหรอกค่ะ เราเองทำงานมีกิจการเป็นของตนเอง มีรายได้มากพอสมควร จะซื้อสักเท่าไหร่ก็ได้ไม่มีปัญหา แต่เราไม่มีความคิดและเห็นความจำเป็น ในการใช้ของแบรนด์เนม มันขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละบุคคล ถูกต้องค่ะ แต่ที่เราแสดงความเห็นไปและต้องการโฟกัส คือพวกที่ไม่ยอมทำงาน ทำการเลยจริงๆ ตั้งใจเกาะสามีกินอย่างเดียว และบ้าอวดเป็นที่หนึ่ง นั่นคือกลุ่มที่เราพาดพิงถึง ซึ่งคนประเภทนี้มีอยู่จริงๆค่ะ ซึ่งถ้าหากว่าคุณอ่านแล้วรู้สึกร้อนผ่าวๆ และคิดว่าหมายถึงตัวคุณ ต้องขออภัยด้วย ที่ไปสะกิดต่อมบางอย่างเข้าให้ แต่ถ้าคิดว่าคุณไม่ได้เป็นคนในกลุ่มนั้น ก็อย่ากังวลอะไรไปเลยค่ะ "เรื่องแบบนี้เอาตัวเองมาเป็นมาตรฐานไม่ได้หรอกค่ะ ทุกคนมีแบบฉบับการดำเนินชีวิตคู่ของตนเอง" ใช่ค่ะคนเรามีมาตรฐานในการดำเนินชีวิตคู่ของตัวเองแตกต่างกัน ถ้าคุณคิดว่าการใช้ชีวิตคู่ของคุณ โดยการใช้เงินที่สามีหามา ด้วยการผลาญเงินไปกับของแบรด์เนม ถึงสามีคุณจะเต็มใจหรือไม่ก็ตามเป็นมาตรฐานชีวิตที่น่าเคารพ ยกย่อง ก็ตามแต่ใจคุณก็แล้วกันค่ะ ส่วนเรา มีความเห็นว่า การรู้จักใช้จ่ายอย่างประหยัด ไม่บ้าแบรนด์เนม ซึ่งไม่ใช่ของที่จำเป็นอะไร ใช้ชีวิตอย่างรอบคอบและพอเพียง เป็นสิ่งที่น่ากระทำ ถ้าหากในอนาคต เกิดมีเรื่องที่ต้องใช้เงิน จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ ว่าได้ผลาญเงินไปกับเรื่องไร้สาระเสียหมด คำว่าเศรษฐกิจพอเพียง คงใช้ไม่ได้กับคนบางคนจริงๆค่ะ คุณ soneblumen เราสองคนคงอยู่กันคนละสังคมกันจริงๆนั่นแหล่ะค่ะ เราไม่มีเวลาเอาของแบรด์เนมหรือคอนเลคชั่นใหม่ ที่เพิ่งได้มาจากการใช้บารมีสามีเอามาอวด โดยการไม่ทำการทำงานอะไร แล้วเห็นว่าเป็นเรื่องโก้เก๋ สู้เอาเวลาไปทำอย่าอื่นที่มันมีสาระดีกว่าค่ะ ยังงัยก็ขอให้คุณมีความสุขในสังคมแบรด์เนมต่างๆซะให้พอน่ะค่ะ ใช่ค่ะพวกขึ้อวดมักอยู่ด้วยกันได้ค่ะ และจะพยายามหามาอวดกันอีกเรื่อยๆ ไม่มีใครยอมใคร เจริญจริงๆสังคม ถึงแม้ว่าฝรั่งเค๊าไม่ได้พูดออกมาเป็นคำพูด แต่ลึกๆแล้วพวกเค๊าก็ต้องคิดบ้างหล่ะ มีอย่างที่ไหน งานการไม่ทำ แต่แบรนด์เนมทั้งตัว เค๊าไม่ได้ริษยาหรอกค่ะ เค๊าสมเพชและดูถูกมากกว่า และก็คงไม่สรรเสริญคนประเภทนี้ ว่าเออดีจัง ไม่ทำงาน แต่ใช้แต่แบรด์เนม ทั้งทีไม่ได้มีส่วนหารายได้อะไร น่าทำโล่เกียรติคุณให้น่ะค่ะ น่าภูมิใจ น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ว่ามั๊ยค่ะ สำหรับคนที่ทำงาน มีรายได้เป็นของตัวเอง โดยที่ไม่หวังเกาะสามีกิน เพื่อให้ได้ใช้ของแบรนด์เนม ถ้านั่นมันเป็นน้ำพักน้ำแรงของคุณเอง จะใส่โชว์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็คงไม่มีใครว่าอะไรหรอกค่ะ จากคุณ : สะใภ้ฝรั่งไม่ตั้งใจ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 23:53:37 A:77.20.89.11 X: TicketID:299389

ความคิดเห็นที่ 91 เกิดประเด็นดีเบทใหม่ขึ้นมาเสียเเล้ว เรื่องใช้ของเนมเเบรนด์ ส่วนตัวคิดว่าคุณ #66 หมายถึงคนที่ครอบครัวหรือสามี can't afford เเต่ก็ยังดันทุรังอยากได้อยากมีหรือเปล่าเอ่ย? เพราะหากคนที่เขา can afford อยากจะซื้อจะใช้ของเนมเเบรนด์เเพงๆ มันก็สมเหตุผลอยู่นิ เธอคงไม่น่าจะไปเเอนตี้อะไร ส่วนตัวก็เฉยๆนะ ของเเพงหรือถูกใช้ได้หมดไม่เกี่ยง ขอให้ดีไซน์ถูกใจล่ะเป็นพอ กระเป๋าที่ใช้ๆอยู่ก็มีตั้งเเต่ $10 (299 บาทจากไทย) ไปยัน $400 กว่านี่เเพงสุดเเล้ว คริสต์มาสที่ผ่านมา สามีเเอบดอดไปซื้อกระเป๋า Coach มาให้ ขอโทษทีอย่าว่างั้นงี้ ดีไซน์อาอึ้มมากๆ  กรรม (-*-)  เดชะบุญที่ไม่เเพงอะไร เเค่ใบละ $300 กว่าๆ เเถมเเกรู้นิสัยเมีย เลยไม่ตัดป้ายราคาออก มีการเเพ็ครีซีทเเนบมาให้เสร็จสรรพ อ่ะ ไม่ถูกใจก็ไปเลือกเปลี่ยนเเบบเอาเองนะเธอ ปรากฏว่าอิคุณเมียเอากระเป๋าไปคืน เเล้วขอ full refund เอากะตังเเทน ดู๊มันทำ! เรียกว่าหน้าเงินได้ไหมนั่น! อ้อ เป็นคนบ้านาฬิกาเหมือนกันค่ะ ที่มีอยู่ในครอบครองก็ราวๆ 15 เรือนเห็นจะได้ ส่วนราคา ก็ไล่ไปตั้งเเต่ $300 - $500 เองนะ จะเรียกเป็นของเเพงก็ยังไม่ใช่หรอก wait! ยกเว้นเเอร์เมสเเฮะ เรือนนั้นเเพงกว่าเรือนอื่นๆมาก เเต่ก็ยังไม่เกินหลักหมื่นนะ เเต่พูดตรงๆ ไอ้นาฬิกาเรือนหลายๆเเสนนี่ัยังไม่กล้าซื้อมาใช้นะ ข้อเเรก หน้าไม่ให้ ต่อให้ใส่ Genuine Rolex คงไม่มีใครคิดว่าเเท้หรอก โหงวเฮ้งเหมือนอาหมวยร้านเป็ดพะโล้ออกอย่างนี้ (T T) ข้อสอง ใช้ไม่เป็น ของราคาเป็นเเสนๆ มันต้องมีดีเลิศประเสริฐศรีมณีศาลอยู่ในตัวเป็นเเน่เเท้ ถ้าให้เดาง่ายๆ มันน่าจะเดินเร็วกว่านาฬิกาเรือนละพันราวๆ 10 เท่า ถูกไหม??? จากคุณ : Jennifer Lowclass เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 00:01:06

ความคิดเห็นที่ 92 ยังอ่านไม่หมด แต่เห็น500ยูโรอยู่แว๊บๆ ทั้งยังเป็น500 แบบไม่ต้องออกค่ากินค่าอยู่เลย.... โอ๊วววว....สวรรค์ชัดๆ เอามานอนกอดเฉยๆ เป็นดิชั้น จะรับใช้ถวายหัวเลยล่ะค่ะ จากคุณ : Schokoherzen เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 00:05:51

ความคิดเห็นที่ 93 เก็บข้อมูลค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 00:23:02 จากคุณ : ^_^ (คนห่างบ้าน) เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 00:15:31

ความคิดเห็นที่ 94 เค้าตกลงกันได้ดีก็ดีแล้วค่ะ  เป็นอันว่าจบด้วยดี  สบายใจกันทั้งสองฝ่าย ขอเรื่องกระเป๋าแบรนด์เนมหน่อยเหอะ แม่บ้านใช้เงินสามีอย่างดิฉันก็จะถือค่ะ  จะซื้อเมื่ออยากซื้อและเมื่อมีเงินพอจะซญื้อ  มันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนเลย นอกจากสามีจะบ่นนิดค้อนหน่อย แต่ ก็เป็นความชอบของดิฉัน   จำเป็นด้วยหรือว่า ถ้าเป็นแม่บ้าน ต้องใช้ของแบบนั้น แบบนี้ ยี่ห้อนั้นนี้ ใครมากำหนดให้.... แต่ละครอบครัว ฐานะไม่เหมือนกัน รายได้ไม่เท่ากัน  ใครจะใช้อย่างไร ตรงไหน  ขอให้เค้ากำหนดกันเองละกัน  ถ้าตัวเองไม่ทำก็อย่าทำ....จบ จากคุณ : Amber n the Gang เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 00:39:23

ความคิดเห็นที่ 95 คุณสะใภ้ฝรั่งไม่ตั้งใจคะ  เราว่าคุณนั่นแหละ  ใช้ตรรกกะประหลาดๆ คุณเป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมาก่อนนี่คะ  ก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมา  เราว่าที่เราเขียนไม่แรงเลย  ถ้าเทียบกับคห ล่างๆ การที่คนอื่นๆจะใช้แบรนด์หรือไม่  ใครจะตามใคร นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ   ดิฉันไม่เคยคิดว่าการที่ใช้ของแบรนด์เป็นคนสูงส่ง น่ายกย่อง  และเฉกเช่นกับการที่ใช้ของราคาถูกเช่นกัน  ก็ไม่มีอะไรแตกต่าง   อ้อ....คลับที่ดิฉันว่า  สมาชิกต่างชาติทั้นั้นค่ะ   แล้วฝรั่งเพื่อนๆดิฉันก็การงานไม่ทำกันทั้งนั้นค่ะ  เลี้ยงลูกช็อปปื้ง  ไม่เห็นใครคิดแบบคุณซักคน แต่คุณกำลังตัดสินคนอื่นจากมาตรฐานของตัวคุณเอง  ซึ่งไม่น่ารักเลย สมัยดิฉันอยู่เมืองไทย  ดิฉันเป็นโรตาเรียน  ทำประโยชน์มากมาย แบบไม่มีผลประโยชน์นะคะ  (มีรูปผลงานมากมาย) แต่กะอีแค่ใช้ของแพง  ก็ถูกคุณตัดสินเสียแล้ว   แบบนี้มันถูกต้องหรือคะ การที่ลาออกจากงาน  มาเลี้ยงลูก เป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ค่ะ  และเหนื่อยมากจริงๆ  ถ้าจะเลี้ยงเค้าให้ได้คุณภาพ   การใช้ชีวิตแบบสะดวกสบายในวันนี้  ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นคน ไม่ประหยัดและจะลำบากในวันหน้านี่คะ ปล. อยากรู้ว่าดิฉันเลี้ยงลูกอย่างไร  ทุ่มเทแค่ไหน  อ่านได้ในหนังสือหญิงไทย ปักษ์ที่ 11 มกราคมนี้ค่ะ จากคุณ : รักแม่นะคะ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 00:41:33

ความคิดเห็นที่ 96 อ้อ....อีกนิดนะคะ  สามีเราฝากบอกว่า  ฝรั่งก็เหมือนคนไทยนั่นแหละ  ชอบของแบรนด์เหมือนกัน ถ้ามีปัญญาซื้อน่ะ เพื่อนเค้าหลายคนขับเฟอร์รารี่กัน   จริงๆหลายคนอาจจะคิดว่า  ใช้รถอะไรก็ถึงที่หมายเหมือนกัน   แต่ถ้าคุณชอบรถ  คุณจะรู้ว่ามันไม่เหมือนกัน   ทุกๆอย่างในโลกนี้  มีความเฉพาะตัวของมัน คำว่าพอเพียง  ไม่ได้หมายความว่า  ต้องทำตัวติดดินนะคะ   แต่หมายความว่าทำตัวให้สมฐานะตะหาก สื่งที่ไร้สาระที่สุดในชีวิตของเรา   คือโต้ตอบกับคุณในนี้นี่แหละ   เชิญตามสบายนะคะ  จะไม่มาตอบแล้ว   (จะพยายาม....อิอิ) จากคุณ : รักแม่นะคะ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 01:00:12

ความคิดเห็นที่ 97 เข้ามาแสดงความยินดีกับน้องค่ะ ที่ตกลงกันได้ เห็นเลาๆ ว่าน้องอนาคตดีมีสุขแน่นอน เพราะลูกๆ เขาก็ดูมีน้ำใจและเอ็นดูผู้มาใหม่ โดยเฉพาะเรื่องลูกของน้อง ที่พวกเขายินดีดูแล และการยินดีซื้อบ้านให้ นับว่าไม่เลวจริงๆ ส่วนเรื่องเงินพิเศษ ของขวัญต่างๆ สามีให้เต็มที่แน่นอนค่ะ อุ่นใจแทนเรื่องเงินเปอร์เซ็นต์หลังหย่า หรือสามีเสีย นับว่าสัญญาเป็นธรรมดีนะคะ และขอเดาว่านานๆ ไปจะได้มากกว่านี้อีก เหนือสิ่งอื่นใดก็ยินดีและดีใจที่ผู้ชายคนนี้และน้องรักกันนั่นแหละค่ะ ปล แอบเห็นถกกันเรื่องแบรนด์เนม อยากได้เหมือนกันนะแต่เศรษฐกิจครอบครัวไม่ดี ไม่ค่อยทนุถนอมสิ่งของ หน้าไม่ค่อยให้ คนมันจะถามว่าไปดำนาแล้วพกโรเล็กซ์ ถือแอร์เมสมาทำไม ถ้าวันไหนมีเงินก็จะซื้อ ซืือเพราะชอบ ไม่ใช่เพราะยี่ห้ออย่างเดียว จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 01:14:39 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 98 กรุณาอ่านให้ละเอียดอีกสักรอบน่ะค่ะ ว่าเราหมายถึงบุคคลกลุ่มไหน และมีพฤติกรรมแบบไหน แล้วทำไมต้องคิดว่าเราว่าคุณด้วยหล่ะค่ะ ร้อนตัวไปหรือเปล่า "ถ้าหากว่าคุณอ่านแล้วรู้สึกร้อนผ่าวๆ และคิดว่าหมายถึงตัวคุณ ต้องขออภัยด้วย ที่ไปสะกิดต่อมบางอย่างเข้าให้ แต่ถ้าคิดว่าคุณไม่ได้เป็นคนในกลุ่มนั้น ก็อย่ากังวลอะไรไปเลยค่ะ" ถ้าไม่เข้าใจ อ่านอีกสักรอบก็ได้ค่ะ เข้าใจภาษาไทยน่ะค่ะ จากคุณ : สะใภ้ฝรั่งไม่ตั้งใจ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 01:15:50 A:77.20.89.11 X: TicketID:299389

ความคิดเห็นที่ 99 คุณ soneblumen เราสองคนคงอยู่กันคนละสังคมกันจริงๆนั่นแหล่ะค่ะ เราไม่มีเวลาเอาของแบรด์เนมหรือคอนเลคชั่นใหม่ ที่เพิ่งได้มาจากการใช้บารมีสามีเอามาอวด โดยการไม่ทำการทำงานอะไร แล้วเห็นว่าเป็นเรื่องโก้เก๋ สู้เอาเวลาไปทำอย่าอื่นที่มันมีสาระดีกว่าค่ะ ยังงัยก็ขอให้คุณมีความสุขในสังคมแบรด์เนมต่างๆซะให้พอน่ะค่ะ ใช่ค่ะพวกขึ้อวดมักอยู่ด้วยกันได้ค่ะ และจะพยายามหามาอวดกันอีกเรื่อยๆ ไม่มีใครยอมใคร เจริญจริงๆสังคม ถึงแม้ว่าฝรั่งเค๊าไม่ได้พูดออกมาเป็นคำพูด แต่ลึกๆแล้วพวกเค๊าก็ต้องคิดบ้างหล่ะ มีอย่างที่ไหน งานการไม่ทำ แต่แบรนด์เนมทั้งตัว เค๊าไม่ได้ริษยาหรอกค่ะ เค๊าสมเพชและดูถูกมากกว่า และก็คงไม่สรรเสริญคนประเภทนี้ ว่าเออดีจัง ไม่ทำงาน แต่ใช้แต่แบรด์เนม ทั้งทีไม่ได้มีส่วนหารายได้อะไร น่าทำโล่เกียรติคุณให้น่ะค่ะ น่าภูมิใจ น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ว่ามั๊ยค่ะ สำหรับคนที่ทำงาน มีรายได้เป็นของตัวเอง โดยที่ไม่หวังเกาะสามีกิน เพื่อให้ได้ใช้ของแบรนด์เนม ถ้านั่นมันเป็นน้ำพักน้ำแรงของคุณเอง จะใส่โชว์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็คงไม่มีใครว่าอะไรหรอกค่ะ จากคุณ : สะใภ้ฝรั่งไม่ตั้งใจ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 23:53:37 A:77.20.89.11 X: TicketID:299389 ขออภัยไม่ได้อยากจะเข้ามาโต้แย้งกันเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับกระทู้นะ แต่ขอตอบคุณ สะใภ้ฝรั่งไม่ได้ตั้งใจนะคะส่วนตัวเราไม่ได้เดืิิอดร้อนหรือร้อนตัวใดๆกับข้อความที่คุณเขียนบรรยายมา เพียงแต่ไม่เข้าใจความคิดคุณเท่านั้นเองว่าเห็นคนซื้อแบรนด์เนมแล้วเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ทำให้คุณเกิดอาการหงุดหงิดไปชั่วขณะเท่านั้นเอง อิอิ ส่วนตัวไม่ได้เป็นคนขี้ิิิอวดอะไรนะคะไม่เคยมาตั้งกระทู้อวดของเลยแม้แต่ครั้งเดียว ส่วนของที่ได้มาดิฉันซื้อเองบ้างจากการทำงานด้วยตัวเองค่ะ แล้วก็สามีซื้อให้บ้างตามโอกาสค่ะ ไม่ได้เป็นเหมือนที่คุณคิดนะคะ ส่วนตัวคุณจะมีเงินมากขนาดใหนดิฉันก็ไม่สนใจหรอกนะคะแล้วคุณไม่ชอบแบรนด์ดิฉันก็ไม่ได้ไปว่าคุณไร้รสนิยมค่ะ แล้วคุณกลัวว่ามันจะเป็นแบบอย่างไม่ดีต่อเด็กและเยาวชนอันนี้เห็นด้วยแต่ด้วยส่วนตัวแล้วไม่ได้ไปสร้างกระแสใดๆให้เยาวชนเลยนะคะ หากคุณจะมาโทษผู้บริโภคมันคงไม่ได้หรอกค่ะคุณต้องไปร้องเรียนเจ้าของแบรนด์ดังๆนะคะว่าเขาจะว่าอย่างไรบ้าง คนเราเกิดมามีไม่เท่ากัน ความชอบไม่เหมือนกัน ส่วนตัวใครใครซื้อของแบรนด์เนมอยากซื้อก็ซืิ้อไปไม่ทำให้ใครเดีอดร้อนก็พอ ส่วนที่คุณบอกว่า "สำหรับคนที่ทำงาน มีรายได้เป็นของตัวเอง โดยที่ไม่หวังเกาะสามีกิน เพื่อให้ได้ใช้ของแบรนด์เนม ถ้านั่นมันเป็นน้ำพักน้ำแรงของคุณเอง จะใส่โชว์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็คงไม่มีใครว่าอะไรหรอกค่ะ" นี่ยิ่งไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่ค่ะว่าคุณมีหน้าที่ิิอะไรกันแน่ หน้าที่คอยระวังห้ามปราม หรือปราบปรามภรรยาฝรั่งที่ไม่มีงานทำอย่าซื้อของแบรนด์เนมอย่างนั้นเหรอคะ หรือว่าคุณโดนคนเหล่านั้นซื้อของมาแล้วมาพูดอวดคุณทับถมคุณอันนี้เราก็ว่าไม่ดีนะคะ แต่หากไม่แล้วคุณก็ไม่ควรไปถือโทษโกรธเขานะคะ คิดในทางที่ดีเขาอาจไม่เคยมีมาก่อนเขาก็อยากอวดว่าเนี่ยวันนี้เขามีแล้วก็เท่านั้นเอง ส่วนคนที่เขาเคยมีและก็มีมาก่อนหน้านี้ไม่เห็นมีใครมีพฤติกรรมอย่างที่คุณกล่าวมานะคะอันนี้จากประสปการณ์ค่ะ เพราะคนที่มีเค้าก็รู้ๆกันอยู่ไม่จำเป็นต้องไปป่าวประกาศจริงไหมคะ ส่วนเรื่องที่ฝรั่งดูถูกเนี่ยคุณนี่ก็ช่างเก่งเกินบรรยายขนาดไม่รู้จักกับเขาและเขาไม่ได้พูดยังรู้สึกถึงความคิดเค้าอีกขอยกนิ้วให้เลยค่ะ แล้วหากเขาดูถูกจริงเค้าก็ดูถูกบุคคลนั้นๆไม่ใช่เหรอคะ หรือว่ารวมทั้งคุณที่ไม่ถือของแบรนด์เนมอะไรนั้นด้วยคะสังสัยค่ะ แล้วก็เก็บความสมเพชไว้ให้ใครบางคนที่มีความริษยาเถอะค่ะไม่ต้องไปเผื่อแผ่ให้ใครเขาหรอกค่ะ อิอิ ถ้าคุณมีความสามารถขนาดนั้นช่วยบอกได้ไหมว่าหวยที่สวิสรางวัลที่หนึ่งจะออกอะไรจะได้ไปซื้อ หากถูกจะได้เอาเงินไปซื้อแอร์เมส  อิอิ ส่วนเรื่องเศรษฐกิจเพียงพออันนี้เราก็เห็นด้วยทำได้ก็ด็ทำไม่ได้เราก็ไม่เดือดร้อนอีกนั่นแหล่ะค่ะเพราะตัวใครก็ย่อมจะรู้ดีว่าสักยภาพของตัวเองมีมากน้อยแค่ใหน หากทำไม่ได้ก็ตัวเค้าที่ลำบากไม่ใช่คุณหรือใครจริงไหมคะ ท้ายนี้ก็ไม่อยากให้ใครบางคนเลิกเอาความคิดตัวเป็นใหญ่ซะที ใครจะทำอะไรไม่ทำให้ใครเดืิิอดร้อนก็เป็นพอคนร้อยพ่อพันแม่จะให้มาคิดหรือทำตามสิ่งที่เราคิดว่าไม่ใช่ไม่ได้หรอกค่ะ เกิดมาโตคนละที่ได้โอกาสคนละแบบจะมาเขียนกรอบอย่างโน้นอย่างนี่ไม่ได้หรอกค่ะ ส่วนภรรยาฝรั่งที่เค้าไม่ได้ทำงานวันๆมัวแต่ shop ส่วนตัวไม่ได้มีปัญหาอะไรเพราะไม่ได้ทำให้ลูกค้าที่ร้านน้อยหรือลดลงค่ะ อิอิ หากคุณ สะใภ้ฝรั่งไม่ได้ตั้งใจ หากเข้ามาต่อว่าหรือทะเลาะไม่ต้องเข้ามาที่กระทู้นี้นะคะเพราะเกรงใจ จขก ยาวเกินไปแล้วหากมีความข้องใจอะไรก็ เมลไปหาตามที่อยู่ข้างบนได้เลยนะคะเพราะอย่างน้อยเรายังเป็นการให้เกียรติกับ จขก ค่ะ จากคุณ : soneblumen เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 01:18:48

ความคิดเห็นที่ 100 เกิดเป็นคนนี่โอกาสมันมีไม่เท่าเทียมกันจริงๆนะคะ ใครๆที่เกิดมามีโอกาสที่ดีกว่า มีการศึกษามากกว่า หรือมาจากครอบครัวที่ดีกว่าสุขสบายกว่าบางครั้งก็อาจจะลืมนึกไปว่ายังมีคนอีกจำนวนมากมายที่เค้ามีไม่เท่าเรา หรือมีไม่ได้ครึ่งของเรา คนเหล่านั้นเค้าก็ต้องขวยขวายหาทางหลุดพ้นจากความยากลำบาก บ้างต้องไปทำงานคลับบาร์อะไรไปโน่นเพราะความรู้ไม่มี จะไปทำไร่ทำนา หรืองานกรรมกรแบกหามเดี๋ยวนี้มันก็ไม่พอจะกินซะแล้ว ศักดิ์ศรีเนี่ยมันก็เอามาเลี้ยงพ่อแม่หรือเลี้ยงลูกให้อิ่มไม่ได้เสียด้วย หากใครบางคนที่เค้ามีศากยภาพพอเพียงที่จะเลี้ยงดูให้โอกาสกับเธอเหล่านี้ให้ได้ลืมตาอ้าปากได้บ้างก็ถือเป็นบุญของพวกเธอนะคะ ดิฉันว่าเราน่าจะดีใจด้วยที่คนๆหนึ่งหรืออีกครอบครัวหนึ่งจะไม่ต้องลำบากลำบนเลือดตาแทบกระเด็นอีกต่อไป เราๆท่านๆซึ่งมีโอกาสดีกว่าเธอเหล่านั้นไม่ควรจะไปตัดสินว่าเธอๆเหล่านั้นทำให้หญิงไทยเสียศักดิ์ศรี ชื่อเสียงป่นปี้ เพราะหากฝรั่งบางคนมันจะคิดไม่ดีกับคนไทย ต่อให้เราเป็นนางฟ้านางสวรรค์มาจากไหนมันก็หาเรื่องด่าว่าเราได้อยู่นั่นแหละค่ะ ทางที่ดีทีสุดก็คือเราทำตัวเราเองให้ดีที่สุด ไม่เอาตัวเองไปตัดสินใครเค้า ให้โอกาสคนที่ด้อยกว่าได้ลืมตาอ้าปากอยู่ในสังคมบ้าง ใครเขาจะหาซื้ออะไรแบรนด์เนมมาประดับบารมีมันก็เรื่องของเขา ถ้าเรามัวแต่กลัวไปซะหมดว่าคนนั้นคนนี้จะมาทำให้ภาพลักษณ์ของหญิงไทยป่นปี้ดิฉันว่าเราคงจะต้องอพยพหนีไปอยู่ตามป่าตามเขาไม่ต้องพบเจอะใครเลยนั่นแหละค่ะจะได้ไม่ต้องเป็นขี้ปากใคร ด้วยรักและหวังดีค่ะ จากคุณ : หมูหนาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 01:23:53

ความคิดเห็นที่ 101 และขอต่อให้กับคุณ หมูหนาวนะคะว่า อย่าลิมทำบุญด้วยนะคะสำหรับคนที่มีโอกาสที่ดี ส่วนตัวจะทำบุญกับเด็กดอยและเด็กกำพร้าค่ะ ทำทุกปีที่กลับเมืองไทยค่ะ เกิดชาติหน้าเผื่อได้ใช้บุญเก่าบ้าง อิอิ จากคุณ : soneblumen เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 01:39:03

ความคิดเห็นที่ 102 กระทู้เริ่มเบี่ยงตอนท้ายๆ  เป็นอย่างนี้ทุกทีสิน่า กระทู้แนะนำเกี่ยวกับเมียฝรั่ง ไม่เกี่ยวกับประเด็นที่เบี่ยงนะคะ  ขอกลับเข้าประเด็นกระทู้ เป็นอันสรุปได้ว่า  การเรียกร้องเงินทอง ทรัพย์สิน จากฝ่ายชาย ในการจะแต่งงาน เป็นสิ่งที่ถูกต้อง สมควรกระทำเป็นอย่างยิ่ง  ยิ่งผู้ชายรวย  ยิ่งต้องแสดงน้ำใจเยอะๆ  มาทำเขียมนี่ น่าเกลียดเนอะ อ่ะค่ะ  สาวแก่แม่หม้ายทั้งหลายใครจะแต่งงานกับผู้ชายรวยๆ อีกก็จำไว้เป็นแบบอย่าง โอกาสมาแล้วต้องรีบคว้าค่ะ  ก็เคยๆ ได้ยินมาเหมือนกัน  ว่า  เอาทำไมถ้าผู้ชายมันใจแคบเลี้ยงเราเลี้ยงพ่อแม่เราไม่ได้  คิดถึงประโยชน์ที่จะได้ไว้ก่อนเป็นดีเนาะ อิจฉาน้องเค้านิดๆ ค่ะ  พาลเสียดายโอกาสตัวเอง  น่าจะหารวยๆ มั่ง ไม่มีก็ไม่ต้องเอา เห็นแต่ตัวจริงๆ ที่ไม่เคยคิดถึงพ่อแม่พี่น้องที่ยากจน กตัญญูไม่พอเหมือนน้องเค้า อ๊ะ  ลืมไป แม่บอกว่า แข่งเรือแข่งพาย มันแข่งกันได้ แต่แข่งบุญ แข่งวาสนา มันแข่งกันไม่ได้นะลูก      ขอกลับคำ  ไม่คิดอิจฉาน้องเค้าแล้วล่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 02:53:49 จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 02:47:53

ความคิดเห็นที่ 103 เข้ามาตอนตลาดวายเหมือนกัน ยินดีด้วยน่ะค่ะ แล้วก็ขอให้กำลังใจคุณนายก้อด้วยค่ะ จากคุณ : wasmb เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 03:28:05

ความคิดเห็นที่ 104 หลังจากที่เข้ามาพิมพ์งงใน คห 11 แล้ว... ขอเข้ามางงอีกรอบ ...นอกจากที่เกรงว่าเราจะเป็น ลูกอกตัญญู แล้วเริ่มระแวงใจตัวเองว่าอาจจะเป็น คนหน้าด้าน ด้วยมั้งนี่ เพราะกลับมาอ่านอีกก็ งงอีก เจอคำถามที่อยากจะถามอีกกับความหมายของคำว่า "สินสอดมาเปิดต่อหน้า" อีก งงมานานกับเรื่อง "เอาหน้า" "อยากอวด" "อวดประชาชี" หรือ "เสียศักดิ์ศรี" "กลัวขายหน้าชาวบ้าน" จริง ๆ เกิดมาปานจะสามทศวรรษแล้วก็ยังไม่เข้าใจกับเรื่องที่(คิดว่าคงจะ)ละเอียดอ่อนแบบนี้ เรียกเป็นการเมืองก็ไม่น่าจะใช่ เป็นวัฒนธรรมอะไรรึเปล่านะ? เรียนมาตั้งนาน ก็ยังไม่เคยเห็นตีพิมพ์ในบทเรียน วิชาสังคมศึกษาไม่เคยเจอ ในวิชา่ภาษาไทยก็ไม่มี วิชา่ภาษาอังกฤษก็ไม่มี วิชาจิตวิทยาก็ไม่เห็น ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็เหอะ วิชาชีวิต นี้ท่าทางยากกว่าวิทยาศาสตร์อวกาศอีกแฮะ โอย เป็นมนุษย์ทำไมมันลำบากนักนะ อยู่กับเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกนี่ทำไมมันยุ่งยากซับซ้อนจริง ๆ ใึครใจดีอยากตอบดิฉันหน่อยจะได้ไหมคะ หลังไมค์ก็ได้ค่ะ แตกกระทู้ไปตอบก็ได้ ขอบคุณล่วงหน้าจากใจจริงค่ะ จากคุณ : Kryta (Kryta Ja) เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 03:29:54

ความคิดเห็นที่ 105 ปล. ยินดีด้วยที่ในที่สุดตกลงกันได้ดี ขอให้ชีวิตมีความสุข ดีใจซะว่าได้สามีดีแล้ว ดูแลเค้าดี ๆ ด้วยนะคะ พยายามทำตัวเข้ากับครอบครัวเค้าด้วยนะคะ โชคดีมีชัยเด๊อค่ะ จากคุณ : Kryta (Kryta Ja) เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 03:32:48

ความคิดเห็นที่ 106 กระทู้เปลี่ยนไป คนมีปมก็โกยเลน กลบปมตัวเองกระแหนะกระแหนไปเรื่อยๆ อยากรู้ว่า ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวเอง จะเป็นอย่างไร เอาประสบการณ์ตัวเอง มาตัดสินคนอื่นหรือเปล่า หรืออีกอย่าง เหมือนลูกสาวฝ่ายชายว่า ถ้าเป็น ผู้หญิง ฝรั่งชาติเดียวกันคงไม่ยอมแน่ๆ เพราะเจ้าหล่อนรักษาสิทธิ์ตัวเองที่ควรมี ควรได้ แต่ ถ้าสาวไทย ต้องก้มหน้ายอมรับสภาพที่เขาหยิบยื่นกระนั้นหรือ เงิน 500 ยูโร ต่อเดือน แลกเงินไทย ได้ ไม่ถึงสองหมื่น น่าอุ่นใจจัง... กระเป๋า แบรนด์ เครื่องประดับ ใครมีปัญญาใส่ก็ใส่ไปเถิด ใครอยากมองอิจฉา หรือสมเพช ดูถูก ช่างหัวมันปะไร ผัวซื้อให้นี่ คนดูถูกมาซื้อให้ซะเมื่อไร แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 04:19:58 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 04:18:54 จากคุณ : พิพพ์ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 04:01:19

ความคิดเห็นที่ 107 โชคดีที่ได้สามีจน เรื่องสัญญาเลยไม่เคยพูดถึงกันค่ะ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมฝ่ายหญิงต้องเรียกร้องอะไรมากขนาดนั้นด้วย (ขอโทษด้วยนะคะที่คิดแบบนี้) แล้วฝ่ายชายซื้อบ้านให้พ่อแม่เขาราคา 3 ล้านยูโรและส่งเสียปีละ 500,000 ยูโรหรือปล่าวคะ เรื่องแบบนี้คงยังมีให้ฟังอยู่เรื่อยๆ เหมือนนิราศที่ไม่มีวันจบเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 04:19:37 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 04:12:29 จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 04:09:15