ความคิดเห็นที่ 1 ถามนิดนึงครับว่า ทำไมเจ้าของกระทู้ไม่หัดที่จะปฎิเสธบ้างล่ะครับ? จากคุณ : ผัดไทยกุ้งสด เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 03:52:13

ความคิดเห็นที่ 2 เจ้าของกระทู้ ไม่อยากเก็บเงินไว้ให้ลูกตัวเอง หรือเก็บไว้ใช้ยามแก่บ้างหรือคะ จากคุณ : chilla เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 03:59:15

ความคิดเห็นที่ 3 ปัญหาอยู่ที่ตัวคุณน่ะ แก้ที่ตัวคุณก่อน จากคุณ : cc เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:01:57 A:60.241.161.11 X: TicketID:271602

ความคิดเห็นที่ 4 บอกปฏิเสธเลยค่ะ     ไม่ยังงั้นไม่มีทางหยุดหรอกค่ะ  เอาใจช่วยค่ะ ถ้ายังโทรมาตามตื๊อก็เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ก็ได้   ติดต่อแต่พ่อแม่ก็พอ อ่านแล้วเครียดแทนจัง จากคุณ : ป้าค่ะ (ป้านี่เอง) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:02:26

ความคิดเห็นที่ 5 ก็คุณไปให้เขา ไม่เคยปฏิเสธ คนขอได้เงินมาง่ายๆ ไม่มีคำว่าพอหรอกครับ มันเคยตัวไปแล้ว เป็นผมตัดหมดเลย ยกเว้นพ่อแม่ ให้เงินประจำเท่าๆกันทุกเดือน จากคุณ : Gaignun เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:10:04

ความคิดเห็นที่ 6 ตรงๆเลยนะครับ ทั้งหมดทั้งปวงนี้....สาเหตุมาจากตัวคุณเองนั้นแหละครับ มันไม่ใช่เรื่องเวรกรรมอะไรหรอกครับ อย่าโกรธผมนะที่พูดแบบนี้ การช่วยคนไม่ได้หมายความว่าคุณจะต้องยื่นเงินให้ตลอดเวลา....ถ้าคุณยังปฎิเสธไม่เป็น คุณก็ต้องเลี้ยงพี่ๆน้องๆของคุณด้วยเงินไปจนตายจากกันไปข้างหนึ่งแหละครับ ปฎิเสธพร้อมทั้งแนะการดำเนินวิถีชีวิตควบคู่กันไป ทุกครั้งที่เขาขอ...แล้วคุณจะสังเกตุได้ถึงการเปลี่ยนแปลง.....ขอทุกครั้งคุณให้ทุกครั้งพวกเขาก็นึกว่าคุณมีเงินให้เขาตลอดซิครับ มันก็เลยเป็นความเคยตัว สังคมไทยผมเข้าใจเป็นอย่างดี...ขออภัยถ้าผมแรงไป จากคุณ : ไทยไทย เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:11:14 A:188.28.63.126 X: TicketID:217796

ความคิดเห็นที่ 7 ให้มาตลอดเค้าก้อคงเคยตัว ปฏิเสธบ้างก้อดีนะคะ เครียดแทนเลย จากคุณ : กุลกวิน เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:17:41

ความคิดเห็นที่ 8 คุณไม่มีขอบเขตค่ะ จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:25:16

ความคิดเห็นที่ 9 ขออ่านอย่างเดียว  เพราะคิดว่าคุณมีคำตอบไว้ในใจแล้วก่อนที่จะตั้งกระทู้ เสียอีก จากคุณ : Techie เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:35:36

ความคิดเห็นที่ 10 คิดเหมือนทุกคน ผิดที่ตัวคุณเอง จากคุณ : ดีใจที่เกิดเป็นคนไทย เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:37:03

ความคิดเห็นที่ 11 นิ่ง แล้ว หยุดค่ะ บอกไปเลยว่า ตกงาน ไม่มีงานทำ เค้าจะไปก่อหนี้ สร้างภาพอะไรก็สุดแล้วแต่ ชีวิตคุณ ก็ต้องแยกให้ออก แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ก็คือครอบครัวคุณแล้ว ภาระใครภาระมัน พ่อแม่ ก็ให้ตามสมควร ถ้าพ่อแม่ เข้าใจคุณจริงๆ ก็ต้องช่วยปกป้องคุณด้วย ไม่ใช่ให้เงินผิดคน แล้วมาเอากับอีกคน ลองแกล้ง ทำเป็นไม่มีงาน มีหนี้สิน ขอให้ทางบ้านโอนเงินมาให้ ชิงโทรหาขอความช่วยเหลือก่อนเลย เดี๋ยวคุณก็จะรู้ว่า เงินซื้อคนและน้ำใจได้ หัดใจแข็งบ้าง คิดถึงอนาคตลูกตัวเองดีกว่า อายุคุณเท่าไหร่แล้ว อีกไม่นานกำลังวังชาก็ต้องหายไป จะทำงานหนักๆไปได้อีกกี่ปี ลองคิดถึงจุดนี้ให้มากๆนะคะ หาเงินให้คนอื่นใช้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ เป็นคนดี ไม่ผิด แต่ก็ต้องเป็นคนดี ที่มีสติด้วยค่ะ จากคุณ : dcapar เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:40:48

ความคิดเห็นที่ 12 ดิฉันว่าคนไทยไกลบ้านส่วนมากนี่รู้จักคำว่าพอมากกว่าคนไทยในบ้าน(ประเทศไทย)นะ และคุณเองก็คงจะรู้จักคำว่าพอเหมือนกัน เพียงแต่คุณไม่เคยสอนพี่น้องคุณเลยเท่านั้นเอง จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:43:51

ความคิดเห็นที่ 13 กลับมาตอบจ้า ขอบคุณมากนะทุกคำตอบ แต่มันยากเนาะที่จะทำ ก็พยายามนะ แต่เราอยู่ที่นี่มีความสุขกายนะ สามีให้ทุกอย่าง แต่พอเราไม่ให้เงินพี่น้อง เรามีความรู้สึกว่าสุขแต่กาย แต่เราไม่สบายใจเลย  เหมือนเราเห็นแก่ตัว ที่ผ่านมาเรานะให้มาตลอดจริงๆ ตอนนี้ถ้าถามว่าเราอยากให้ เราอยากให้อีกแต่เราอยากให้เขาคิดได้มากกว่า เพราะตอนนี้เราช่วยพี่ช่วยน้อง แต่อนาคตเราเริ่มเห็นแล้วว่า มีแววต้องช่วยไปถึงรุ่นลูก รุ่นหลาน เริ่มมีการพูดว่าเอาหลานไปอยู่ด้วยได้ไหม หลานจะได้มีอนาคต พอเราเงียบไม่ตอบก็อ้างว่า บ้านโน้นเขายังเอาหลานเขาไปอยู่ด้วยเหรอ เราก็อ้าวเหรอ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับเราอย่างที่ทุกคนบอกนะแหละ แต่เราเครียดตรงที่ทำไมคิดไม่ได้กันสักที อายุ 28-44 กันแล้ว น่าจะคิดได้ พอเราพูดสอนก็บอกว่า พวกเขาไม่ได้เรียนสูงเหมือนเรานี่หน่า เชื่อไหมแต่ละคนสามพี่น้อง หนี้สินรุงรังเลย พ่อนี่ไม่ต้องพูด ความชั่วไม่มี ความดีไม่ปรากฏ จะว่าบาปก็บาปที่พูดถึงพ่อแบบนี้ ปีที่แล้วกลับไปงานเผาศพตา แม่วิ่งหัวปั่นเลยเป็น:-)าน แต่ลูกชายสาม สามีหนึ่งนั่งเล่นไพ่วงเดียวกันเลย เรายืนน้ำตาซึมเลย แถมโอนเงินไปให้แม่จัดงานหนึ่งแสน พี่สะใภ้ขอยืมสามหมื่น พอแม่ทวงย้อนแม่ว่า ไม่มี ไม่ให้ ไม่คืน โอ้พระเจ้า เรานะเหมือนมีอะไรจุกคอเลย สงสารแม่จับใจ แม่ชอบพูดว่า เราเป็นผู้หญิงสองคนในบ้าน เหนื่อย มีกรรมกันสองคน บางทีสามีชอบถามว่า มีอะไรที่ทำให้ชั้นทำให้เธอยิ้มมากกว่านี้ไหม เธออยู่กับชั้น แต่ชั้นรู้สึกว่าใจเธอมันห่างชั้นเป็นล้านไมล์ ก็แน่หละใจเราคิดแต่เรื่องทางบ้านจริงๆ กรรมเนาะบางทีคิดนะถ้ารู้แบบนี้คงไม่เข้ามาเรียนกรุงเทพหรือเมืองนอกหรอก จบมอหกแล้วหนีตามลูกกำนัน ป่านนี้ทำสวนทำนาคงไม่ทำให้พี่น้องเสียนิสัยขนาดนี้หรอก จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:44:18

ความคิดเห็นที่ 14 ดิฉันเจอน้องๆหลายคนแล้วค่ะมาเล่าให้ฟังแบบนี้ พอดิฉันแนะนำเขาว่าไม่ต้องส่งน้องๆก็อ้างกันสารพัดอย่างโน้นอย่างนี้ แต่คำอ้างที่ดิฉันไม่เข้าใจคือว่า กลัวชาวบ้านจะบอกว่ามีผัวฝรั่งจน และปล่อยให้พี่น้องอด แล้วก็มิบเม้นเงินสามีส่งบ้านส่งพี่น้อง พอสามีรู้เข้าก็ทะเลาะกันบ้านแตก ดิฉันก็บอกว่าให้เลือกเอาแล้วกัน จะรอจนเลิกกับผัวก่อนหรือจะเลิกส่ง เพราะเลิกกับผัวก็คงไม่มีเงินส่ง และกลับไปบ้านพี่น้องมันจะเลี้ยงเราหรือ อยากบ่นก็บ่นค่ะ เพราะบ่นเสร็จพอเขาขอคุณก็ให้เขาอีก คุณให้เขาจนชินแล้วว่าไม่ต้องทำมาหากินไม่มีก็ขอคุณนี่แหล่ะ ห่วงตัวเองก่อนดีกว่าค่ะหากไม่เจ็บไข้ได้ป่วยเจียนตายก็ไม่ต้องให้ ขอเงินซื้อรถซื้อบ้านอันนั้นมันจำเป็นแค่ไหนคะ จากคุณ : Rinta เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:49:23

ความคิดเห็นที่ 15 ที่บ้านอาจจะคิดว่าการมาอยู่อเมริกาแล้วหาเงินง่าย รวย บอกทางบ้านไปเลยค่ะว่าตอนนี้อเมริกาเศรษฐกิจไม่ดี  ร้านขายไม่ดี เอาคนงานออก ตอนนี้ตกงาน แล้วก็ถ่ายรูปตอนแบกถาด เสิร์ฟอาหารไปให้พวกเค้าดูว่า แต่ก่อนที่หาเงินได้ส่งไปให้ ก็ทำงานแบบนี้ ไม่ได้งานสบายๆ ตอนนี้เงินเก็บก็หมดแล้ว เพราะว่าส่งให้ทางบ้านหมดแล้ว ไม่มีเงินเก็บเหลือ สามีทำงานคนเดียว ต้องให้ครอบครัว ลูกยังเล็ก ใช้เงินที่สามีทำงานหามาได้คนเดียว บอกพ่อกับแม่ไปว่า เงินที่จะให้พ่อกับแม่ ต่อไปนี้ให้ได้เป็นบางครั้ง ต้องรอเก็บก่อน บอกพ่อกับแม่ให้เก็บไว้ใช้เอง ถ้าพ่อกับแม่ให้พี่ๆน้องๆไปเกิดอะไรฉุกเฉิน พ่อกับแม่ต้องใช้เงิน คุณไม่มีส่งให้ทันทีนะ เพราะตกงาน ก็รอดูว่าพ่อกับแม่จะว่ายังไง จากคุณ : Imperio เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:58:14

ความคิดเห็นที่ 16 เจอปัญหาแบบนี้ ก็น่าหนักใจเหมือนกันเน๊อะ   ที่เป็นแบบนี้ก็น่าจะเป็นเพราะคุณจขกทไม่รู้จักปฏิเสธไปตั้งแต่แรกๆน๊ะค๊ะ บางทีเราก็ต้องรู้จักใจดำบ้างน๊ะ ก็ดูแลแค่พ่อกะแม่ก็พอ  ถึงแม้พี่น้องจะมาเบียดเบียนพ่อแม่ ทำให้พ่อแม่ได้ลำบาก ก็ควรนึกเสียว่า เราทำหน้าที่ของเราเต็มที่แล้ว แต่พวกเขามาเบียดเบียนพ่อแม่กันเอง ก็ถือว่าพวกเขาก่อกรรมกับพ่อแม่ให้พ่อแม่ลำบากเอง เราไม่เกี่ยว พ่อแม่ต้องลำบาก ก็คงเป็นกรรมของท่านเองที่มีลูกหลานแบบนั้น ท่านก็คงต้องชดใช้ในส่วนของท่านไป เป็นกำลังใจน๊ะจ๊ะ =) แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 10:58:11 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 05:07:23 จากคุณ : Fulton เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:02:22

ความคิดเห็นที่ 17 พึ่งเห็น คห. ข้างบนของคุณ จขกท " บางทีสามีชอบถามว่า มีอะไรที่ทำให้ชั้นทำให้เธอยิ้มมากกว่านี้ไหม เธออยู่กับชั้น แต่ชั้นรู้สึกว่าใจเธอมันห่างชั้นเป็นล้านไมล์ " >>> บางทีผู้ชายเค้าไม่ค่อยพูดมาก แต่ถ้าเค้าพูดแบบนี้ อนาคตของคุณไม่รู้วันไหน มีสิทธิ์เสียสามี บ้านแตก ได้นะคะ ตอนนี้คุณมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรให้มันถูกต้อง เลือกเอาค่ะว่าจะเลือกส่งเสียให้พี่น้องที่เมืองไทยต่อไปแล้วอาจเสียสามีไปในอนาคต กับเลือกลูกสามีของตัวเองเอาไว้ จะเอาแบบไหน ถ้ารอให้ปัญหาถูกหมักไว้ในใจรอวันระเบิดอาจสายเกินแก้นะคะ จากคุณ : Imperio เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:12:46

ความคิดเห็นที่ 18 ยังปลงไม่ตก นั่งรอเวลาเจ็ดโมงเช้าที่เมืองไทย จะโทรไปบอกสะใภ้คนเล็กว่าไม่ให้แล้วเงินห้าหมื่นที่รับปาก แม่บอกว่าบอกไปเลยว่าไม่ให้ แต่น้องสะใภ้น่าสงสาร ลงทุนเหมารถไปรับเสื้อผ้าเขมรมาขายหารายได้เพิ่ม คิดดูเงินเดือนเดือนละห้าพัน ลูกเข้าเรียนในตัวเมือง เงินเดือนออกมาห้าพันกว่า ผัวขอห้าพันแล้วจะเหลืออะไรไว้กิน เลยอยากออกทุนให้เขาขายของหารายได้เพิ่ม แล้วเพิ่งขอร้องชีว่า แกหาสามีใหม่ได้ไหม ตัวอย่างมีให้เห็นว่าผู้หญิงบ้านนี้มันเหนื่อย มันบอกว่าหนูรักเขา เลยพูดไม่ออก เด็กคนนี้ขยันมาก แต่โทรมาตลอด พี่ช่วยหนูหน่อยมันเอาพระไปจำนำอีกแล้ว ต้องไปถอน หนูไม่มีเงิน เป็นแบบนี้ตลอด เราไม่ช่วยก็สงสารลูกสาวเขา มาอยู่บ้านเราแล้วลำบาก บอกตรงๆบางทีอยากนั่งเครื่องกลับไปกระทืบน้องชายให้คาตรีนจริงๆ ล่าสุดน้องสะใภ้บอกว่าพี่รู้ไหมพี่ส่งเงินให้มันเรียนตลอดมานะ มันจบด้วยติดศูนย์ 13 ตัวหนูนี่แหละเป็นคนตามแก้ศูนย์ให้มัน ไอ้เราเลยถามว่า แล้วรู้ว่ามันเรียนแย่ขนาดนี้ แล้วเราไปเอามันทำไม ชีบอกว่าก็มันเท่ห์ เราปลงเลยค่านิยมคนไทย เมื่อกี้นั่งปรึกษาสามี สามีถามว่า มันเป็นค่านิยมของคนไทยหรือเปล่าที่ว่าคนไทยมาทำงานต่างประเทศแล้วต้องส่งเงินกลับเมืองไทยหมดเหมือนพวกแมกซิกัน เราเลยเหวอๆ ตอบไม่ถูก ได้แต่คิดในใจว่า มีบ้านข้อยบ้านเดียวมั้ง จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:16:54

ความคิดเห็นที่ 19 พอเข้ามาอ่านแล้ว โอ้โห!! อะไรจะใกล้เคียงกันขนาดนี้ ตอนนี้มาอยู่ไกลบ้านได้ปีกว่า เรายังหนีไม่พ้นกับครอบครัวทางเมืองไทยเหมือนกันค่ะ ของเราส่งเสียให้แม่ไว้ใช้จ่ายอยู่ทุกเดือน โทรไปทีไรแกไม่เคยถามว่าอยู่เป็นยังไง สบายดีมั้ย มีแต่รำพึงรำพันเรื่องไม่มีเงิน ทั้ง ๆ ที่ให้อยู่ทุกเดือน เดือนละ 5,000  สำหรับเราที่ไม่ได้ทำงานมาสามปีกว่าเกือบสี่ปี  ส่งเสียเงินให้แม่ 5,000 เราก็ว่าไม่ใช่น้อย ๆ นะ (ตอนที่ทำงานเคยส่งให้เดือนละหมื่น) ยิ่งมาอยู่ต่างประเทศกินใช้กับลูก 4 คนรวมสามีอีก 6 ชีวิต เรายังเขียมแทบตาย เกรงใจสามีเค้าทำงานคนเดียวด้วย ค่าครองชีพก็สูง ที่เราไม่ได้ไปทำงานเพราะต้องเลี้ยงลูกคนเล็กอายุ 3 ขวบ กลั้นใจอีกนิดเดียวลูกไปโรงเรียนเราก็จะออกไปหางานทำเหมือนกัน แต่เงินที่ส่งให้แม่ทุกเดือน เป็นเงินที่เราเคยหุ้นกับพี่สาวเปิดร้านขายส่ง แล้วแต่ละเดือนเค้าก็จะโอนเข้าบัญชีเราทุกเดือน ก็เลยบอกว่าให้ส่งให้แม่ไปแทนละกัน เลยไม่ต้องเดือดร้อนสามี แต่ตอนนี้กลายเป็นภาระของพี่สาวไปแล้ว เพราะบางเดือนขายไม่ดีไม่มีกำไรแบ่ง แต่พี่สาวก็ต้องตัดให้แม่ เราเลยกลายเป็นไม่สบายใจเพราะทำให้พี่สาวเดือดร้อน เพราะแม่ทวงทุกเดือน แรก ๆ เราก็ไม่สบายใจมาก ๆ เหมือนกันเวลาเค้าบ่นเรื่องเงินไม่พอ แต่พอหลัง ๆ เริ่มคิดได้ว่าถ้าให้แสนก็หมดแสนเพราะเค้าไม่เคยรู้จักพอ ตอนนี้เราคิดอย่างเดียวว่า "อยากเป็นลูกที่แย่ หรือเป็นแม่ (เมีย) ที่ดี" ลองคิดดูค่ะว่าถ้าวันนึงเราเดือดร้อนหรือไม่มีจะกิน จะมีใครมาช่วยเหลือเรากับลูกหรือเปล่า คุณคงรู้คำตอบดีอยู่แล้วนะคะ ต้องตัดใจตัวเองนี่แหละค่ะดีที่สุด ว่าเราให้พ่อแม่แค่นี้ต่อเดือน ถ้ามากกว่านี้ไม่มีแล้ว แล้วก็ตัดใจไม่โทร หรือโทรแล้วคุยแต่เรื่องเงินก็จะบอกว่าถ้าคุยแต่เรื่องเงินก็จะไม่คุยแล้ว ทุกวันนี้เราไม่เคยโทรหาแม่อีกเลย (รู้ว่าไม่ดีแต่ก็ไม่มีทางเลือกอ่ะ) แต่ได้ข่าวจากพี่สาวบ้าง เพื่อนบ้าง ว่าเวลาเจอแม่เราแกก็จะรำพึงรำพันเรื่องเงินตลอดเวลา แล้วก็ด่าว่าเราสุขสบายแล้วไม่เคยสนใจแก แต่เราไม่สนแล้วถึงจะรู้สึกไม่สบายใจก็เหอะ เสียเงินแต่ก็ไม่ได้สบายใจขึ้นมา แล้วแถมยังจะมีปัญหาตามมาเรื่อย ๆ ไม่รู้จักหยุดหย่อน  ก็ขอไม่สบายใจแบบไม่เสียเงินดีกว่า ถ้าอยากระบายยังไงก็หลังไมค์มาได้นะคะ อย่างน้อยก็ได้ระบายกับคนหัวอกเดียวกันค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เวลาเค้าด่าว่ามาก็คิดซะว่าเราทำดีที่สุดของเราแล้ว ถ้าเค้าคิดว่าเราเห็นแก่ตัวแล้วพวกเค้าล่ะ จะเรียกว่าอะไร ท่องไว้ค่ะ ตัดใจ ตัดใจ จากคุณ : Mrs.Gould (Mrs.Gould) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:40:47

ความคิดเห็นที่ 20 เราว่า คุณเองทำให้พวกเค้าเสียผู้ใหญ๋ คือให้ตลอดไป ไม่เคยปฏิเสธอะไรเลย ระวังนะ จะหมดตัวและเสียสามี เพราะทุกคน เค้าก็มีขอบเขตที่จะทน แค่ที่ให้ ๆ ไป เราว่า เยอะไปแล้วนะ เลี้ยงพ่อแม่ เราเข้าใจว่าดี แต่พี่น้อง หลาน พี่สะไภ้ พี่เขย น้องเขย ไรแบบนี้ เราว่า เกินไปละ อยุ่เมืองนอก ก็ไม่ได้หมายความจะรวยกันไปหมด แนะนำว่า ให้บอกไปไม่ให้ ไม่มี แล้วก็ส่งเงินให้แม่ เดือนละแค่พอประมาณ ทุกเดือน ไม่ต้องให้ก้อนใหญ่ไป บอกตรง ๆ นะ ค่านิยมทีว่า ที่ว่า มีแฟนฝรั่งแล้วต้องส่งเสียี ปลูกบ้านให้ทั้งครอบครัวไปถึงลูกหลานไรงี้นะ ไม่ได้เป็นทุกบ้าน และเราก็ไม่อยากให้เรียกว่า ค่านิยมเลย มันแค่ความเชื่อของคนบางกลุ่มเท่านั้น ที่เชื่อว่า ฝรั่งจะรวยทุกคน และมีผัวฝรั่ง ก็จะรวยไปด้วย ถ้าคุณเปลื่ยนตัวเองไม่ได้ ก็ต้องยอมรับ ก้มหน้าให้คนอื่น เค้ากดขี่ต่อไปแหละคะ เมื่นถมทะเล ถมเท่าไรก็เต็มซะที่ จากคุณ : แม่หมูปิ้ง เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:51:01 A:203.184.31.69 X: TicketID:142447

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่รู้ว่าเราใจร้ายมั้ย  เราไม่รู้สึกเห็นใจคุณเลยง่ะเราสงสารลูกและสามีคุณมากกว่า ถ้าสามีคุณเป็นอะำไรไปหรือโดนออกจากงาน  ครอบครัวคุณจะเป็นไงทางเมืองไทยจะยื่นมือมาช่วยมั้ย คุณให้พ่อแม่เป็นเรื่องดี  แต่ตามใช้หนี้ให้พี่น้องที่เห็นแก่ตัวนี่มันเกินไปค่ะ เราไม่รู้ว่าคุณมีความรู้สึกว่าได้มาอยู่เมืองนอกมีชีวิตดีกว่าพี่น้องเลยรู้สึกผิด  เลยต้องให้เขาเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น ??? คุณต้องเปลี่ยนตัวคุณเองค่ะ  เพราะเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพราะคุณทำให้มันเกิดขึ้นเอง จากคุณ : ตกตะกอน เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:54:50

ความคิดเห็นที่ 22 หนี้ใครก่อก็แก้เองเซ่ะ เป็นง่อยรึไงนะ เอาแต่สั่ง ๆ ให้ส่งเงิน มีอำนาจอะไรมาสั่งให้ส่งเงินฟละ ไม่เห็นจะ "ต้อง" ให้อะไร ให้เงินวันเกิด วันแต่งงาน หรือวันบวชอะไรก็พอ ให้แบบเป็นธรรมเนียม ไม่ต้องหรูหรา หากบ่นมาว่าไม่พอ งั้นก็ไม่ต้องเอาซักกะแดงหนึ่ง ไม่ก็ให้ของขวัญไปแทนซะ หากเห็นเงินแล้วหน้าเลือด ติดนิสัย ปากอุจจาระขึ้นเยอะ ก็ไม่ต้องเอาอะไรซะเลย เก็บใช้เองสบายใจกว่า ไม่ได้ให้เงิน เพราะอยากได้คำตำหนิจากสายเลือด หรืออะไร จะเอาก็เงียบไปซะ เชอะ... ปัญหาบ้านใครก็บ้านมัน โตเป็นควายมีลูกมีเต้าแล้ว หาทางเลี้ยงเองเซ่ะ หากทำไม่ได้แล้วจะเอาลูกเอาเมียทำซากอะไร ไม่รับผิดชอบ เป็นพี่น้องกัน ตบเดี๊ยง บังอาจทำหลานข้่าลำบาก เกิดมาใช่ว่าจะเลือกได้ว่าใครเป็นเลือดเดียวกัน แต่เกิดมาแล้วเลือกได้ว่าจะนับใครเป็นเลือดเดียวกันดีรึไม่ จากคุณ : Kryta (Kryta Ja) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:01:58

ความคิดเห็นที่ 23 ลืมเล่าเรื่องนึง  แถวบ้านที่ดิฉันอยู่จะมีคนที่มีสามีฝรั่งอยู่ 3-4 คน   ก็จะมีคนคอยมาเล่าให้พ่อแม่ฟังว่าเนี่ยเขามาปลูกบ้านกันตั้งหลายล้าน ไปซื้อของก็ให้ทิป เลยบอกแม่ว่าอยู่อเมริกามาจะสิบปีแล้วไปซื้อกับข้าว  หรือของตามห้างไม่เคยให้ทิปเลยค่ะ อะไรมันจะขนาดนั้นนนน   ขำๆ กันไป จากคุณ : ตกตะกอน เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:05:21

ความคิดเห็นที่ 24 จขกท. ไม่ต้องสอนพี่เลยค่ะ แต่ทำเลย ไม่งั้นคุณเองเป็นคนทำลายอนาคตของญาติๆคุณ เพราะเขาจะไม่เห็นค่าของเงินและการทำงาน คุณต้องช่วยพวกเขาน่ะค่ะ จากคุณ : โค้งหักศอก เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:17:12

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นใจนะคะ  เพราะคนส่วนใหญ่ยังมีความคิดว่าคนอยู่เมืองนอกรวยหนักหนา เค้าคิดว่า เงินแสนสองแสนเนี่ย เล็กน้อยมากๆ   ถ้าไม่มีเงินก็ขอสามี เพราะยังไงค่าเงินก็ต่างกัน บ้านไหนก็ทำกันแบบนี้ จะไม่ส่งเงินให้ เดี๋ยวก็ไปเอากับแม่ จะไม่ส่งเงินให้แม่ ก็ไม่ได้ เรื่องนี้ว่ากันยาวค่ะ ฟังแล้วเหนื่อยแทนเลย แต่คนเราโตๆกันแล้วนะคะ  จะให้คุณเลี้ยงไปตลอดชีวิตไม่ได้หรอก นี่จะไม่ทำมาหากินกันเลยเหรอ ถึงขั้นเชื่อร้านของชำไว้แล้วรอคุณเคลียร์ ที่เคยเห็นคนอื่นแก้ปัญหาคือ ให้เงินก้อนนึงไปตั้งตัวกัน หลังจากนี้จะไม่มีให้อีกแล้ว ไม่รู้จะได้หรือเปล่านะคะเนี่ย จากคุณ : fm@co เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:18:26

ความคิดเห็นที่ 26 ผู้หญิงไทยในสวิส ที่รู้จักส่วนมากจะมาอยู่พร้อมกับคำว่า กตัญญู เพื่อพ่อแม่และครอบครัว พวกนี้ขยัน มานะ อดทน อดออมเก่ง แต่มีเท่าไหร่ก็ส่งให้ที่บ้านหมด สร้างบ้านให้พ่อแม่ ส่งเงินให้พี่น้องลงทุนประกอบอาชีพ ส่งหลานเรียนหนังสือ รวมทั้งช่วยเหลือญาติพี่น้อง เพื่อนบ้าน จิปาถะ ทำงานตัวเป็นเกลียว หมุนเงินไม่ทัน ทางบ้านมีปัญหาเดือดร้อนประจำ ทุกข์หนักๆมากก็หาทางออกด้วยการเล่นไพ่ หมุนเงิน บ้างก็หาค่านายหน้าโดยไปเอาเด็กสาวๆจากหมู่บ้านมาทำงานบาร์ พอครบสามเดือนก็ส่งกลับ เอารายใหม่มา บ้างก็หันหาเหล้าย้อมใจ บ้างก็หาทางตีสนิทกับเพื่อนคนไทยด้วยกันที่มีสามีเป็นเจ้าของธุรกิจ เพื่อแย่งสามีเพื่อนมาเป็นของตัว โดยหวังว่าจะมีเงินส่งให้ทางบ้านมากขึ้น ปัญหาเหล่านี้ แก้ยากมาก นับว่าเป็นปัญหาสังคมทีเดียว หาทางแก้ไขได้ยาก หากว่าเราแนะนำเขาไป เขาก็ทำไม่ได้ เพราะว่า ไม่ส่งเงินไปให้ทางบ้านเมื่อไหร่ ก็วุ่นวายเมื่อนั้น จขกทต้องมองให้ออกถึงการช่วยเหลือ การช่วยเหลือที่ถูกต้องคือการช่วยให้ครึ่งหนึ่ง ไม่ใช่ช่วยทั้งหมด ช่วยให้เขายืนหยัดอยู่ได้ ช่วยทางความคิดไปด้วยว่า การอยู่รอด อยู่ได้ด้วยการต่อสู้ด้วยตนเอง ไม่ใช่อยู่ด้วยการขอ งอมืองอเท้า รอคนอื่นช่วย ขอเอาใจช่วยให้ จขกท มีความเข้มแข็งต่อการถูกกล่าวโทษเมื่อตัดใจไม่ส่งเงิน ไปช่วยพี่น้องทางบ้านเมื่อได้รับการขอมา แต่การส่งเงินไปให้บุพการี นี้สนับสนุนนะคะ แต่ว่าต้องอธิบายท่านให้เข้าใจด้วยว่า คุณเองก็มีครอบครัวของตนเอง ต้องเก็บหอมรอมริบไว้ใช้ยามแก่เฒ่า โชคดีค่ะ จากคุณ : Top Of The Hill เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:18:27 A:62.204.105.101 X: TicketID:268053

ความคิดเห็นที่ 27 คุณตกตะกอน คุณไม่ใจร้ายหรอก เราโดนว่าอย่างนี้ตลอด แต่เราตัดไม่ขาดจริงๆ สงสารหลานๆ เพราะทุกวันนี้แม่ต้องเลี้ยงหลานแทนลูกบางคนแล้ว แม่บอกว่าสงสารเด็กตาดำๆ น้องคนที่สองบ้านที่สร้างให้ไม่ใช่หลังแรกนะ หลังทีสอง หลังแรกสร้างในที่ดินของเมีย พอเลิกกะเมียก็ต้องให้เขา พอเมียคนนี้ก็ต้องปลูกให้ใหม่ ไม่งั้นก็ต้องอาศัยบ้านแม่เมียอยู่ แล้วบ้านแม่เมียหลังนิดเดียว อยู่กันหลายคน เราก็เลยกัดฟันเก็บเงินปลูกให้ใหม่ แล้วเชื่อไหมบางครั้งเรากลับไปนะ อยากไปนอนให้หายคิดถึงบ้าน อยากนอนหนุนตักแม่ แต่อยู่ได้ไม่ถึงสามวันหรอก เผ่นมานอนกะเพื่อนที่กรุงเทพ พวกมันฟ้องกันแหลกเลย ว่าคนโน้นขี้เกียจ คนโน้นเล่นยา เรานะรู้สึกเลยว่า บ้านไม่ใช่ที่พักพิงอีกต่อไปแล้ว กลับมาคราวที่แล้วนะ สามีบอกว่ายูเหมือนคนอกหักเลย หน้ายูเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ เราก็ไม่รู้จะเริ่มปฏิเสธยังไง พอเขาขอสามหมื่นบอกป่วยไม่มีเงินหาหมอก็เข่าอ่อนแล้ว ต้องให้จนได้ ปีนี้ย่างปีใหม่ยังไม่พ้นสองอาทิตย์เลย เริ่มขอกันแล้วอะ คุยกะพี่ที่เป็นกำนันบอกว่า เอ็งรู้ไหม เวลาเทศกาลบอลโลกนะ มันนอนเรียงกันหน้าโทรทัศน์เรียงเป็นตับเลย น่าเอาไม้เสียบ ไม่มีใครในหมู่บ้านหรอกที่ปลูกบ้านให้พี่น้องคนละหลังสองหลังแบบนี้ เรามีกรรมเองแหละเพื่อนๆห้องไกลบ้าน พอจะปฏิเสธก็กลัวมันไปไถเอากะแม่ ยิ่งพอแม่บอกว่า แม่ให้มันทำนา มันได้ข้าวกัน 5 เกวียนกว่ามันขายเอาเงินใช้หนี้กันหมดเลย แม่เลยต้องซื้อข้าวกิน เราน้ำตารั้นเลย แม่เกิดเป็นลูกชาวนา ทำนาจนอายุ 64 ปีไม่เคยต้องซื้อข้าวกิน ปีนี้ให้พวกมันทำ มันขายซะเกลี้ยง ไม่เหลือให้แม่กินเลย พูดแล้วอยากกลับไปกระทืบมันจริงๆ พอเราโมโหมากๆ แม่บอกว่าช่างมันเถอะ มันยังดีกว่าเด็กบ้านอื่น ที่ไปปล้นไปจี้เขา เราคิดในใจนะ ก็ใช่นะซิ มันไม่ปล้นนอกบ้าน เพราะมันปล้นในบ้านนี่หว่า เดี๋ยวกลับมาเล่าให้ฟังนะ ใกล้เวลาโทรไปบอกปฏิเสธแล้วว่าไม่ให้เงิน แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่จะปฏิเสธ ครั้งที่แล้วปฏิเสธพี่สะใภ้คนโตเขาขอสองแสนหก พอบอกเสร็จกินไม่ได้นอนไม่หลับไปเป็นอาทิตย์ แต่วันนี้จะปฏิเสธน้องสะใภ้คนสุดท้อง งานนี้ต้องเด็ดขาดใช่ไหมเพื่อนๆ ไกลบ้าน  เป็นกำลังใจให้หน่อย พยายามไม่นึกถึงหน้าหลาน หน้าแม่ ฮู้ เดี๋ยวกลับมานะ จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:19:54

ความคิดเห็นที่ 28 จขกท ทำตัวเป็นเหมือนตู้เอทีเอ็มให้เขากดได้แบบไม่มีวันหมด เขาก็เสียนิสัยกันสิ นายเก่าเรารวยมาก มีเงินหลายร้อยล้าน มีกิจการหลายอย่าง เขายังไม่ทำแบบคุณเลยนะคะ เวลาญาติพี่น้องมาขอเงิน เขาไม่เคยให้ค่ะ แต่ให้เป็นอาชีพ เอาญาติพี่น้องมาทำงาน ไม่มีใครได้เงินจากฟรีๆ ต้องทำงานเข้าแลกหมดค่ะ ใครจะด่าว่าแกเขี้ยว ขี้เหนียวยังไง แกก็เฉย อยากให้คุณดูละครเรื่อง นะหน้าทอง ที่คุณดวงดาวเล่น (ลองดูในยูทูปนะคะ) ในเรื่องเธอร่ำรวยมากมาย แต่เพราะหาเงินมาด้วยความเหนื่อยยาก พอญาติพี่น้องมารุมขอ เธอไม่ให้ใครสักคน เธอบอกว่า ถ้าช่วยคนนึง คนที่เหลือก็จะแห่มาขอความช่วยเหลือกันหมด ขนาดหลาน เธอยังให้ทำงานแลกเงินเลย มีแต่น้องคนสุดท้องที่เธอเอ็นดูมาก เธอเปิดร้านเสริมสวยให้เพื่อให้มีอาชีพเลี้ยงตัวเอง ดูแล้วนึกถึงนายเก่ามาก หลักการในชีวิตคล้ายกันเลย น้องคนไทยคนนึงที่เรารู้จักแต่งกับฝรั่ง พอพาสามีฝรั่งกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่เมืองไทย ญาติพี่น้องยกโขยงมาทั้งตำบลเลย มาขอเงินสามีเธอ ตอนนี้มาบ่นว่าเบื่อ ไม่อยากกลับเมืองไทยอีกแล้ว จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:23:13 A:110.32.71.142 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านความคิดเห็นของ จขก ทีไรเห็นแต่พูดเรื่องมีกรรม กรรมมันคือการกระทำค่ะ คุณทำมันเอง อย่าไปโทษเวรโทษกรรมเลย คุณสร้้างได้ คุณก็ลบได้ คุณให้ได้ คุณก็หยุดได้ บางทีถ้าลองหัดปฎิเสธบ้าง ครั้งต่อไปคุณจะได้มือหนักมากขึ้น ควักกระเป๋าช้าลง คนเรามีมือมีเท้า มีสมองเหมือนกัน มาขอกันกินกันใช้ง่ายๆอย่างนี้ได้อย่างไร เป็นดิฉันคงปล่อยให้พวกเค้าอยู่กันตามมีตามเกิด(เกิดอยากจะมีหนี้) เราช่วยเท่าที่เห็นสมควร แต่ที่คุณทำ มันมากมายเกินไป ดิฉันอ่านแล้วยังอึ้งเลยอ่ะ คุณนั่นแหละสร้างปัญหาให้ตัวเอง สปอร์ยพวกเค้าจนกู่ไม่กลับ จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:30:52

ความคิดเห็นที่ 30 ยืนยันอีกคนครับ อยู่เมืองนอกไม่ได้รวยแน่นอน แต่ละ ดอล กว่าจะได้มา  เลือดตาแทบกระเด็น แนะนำอีกคนว่า เลิกให้ไปเลย   ผมเองก็ลูกคนสุดท้อง  ยังไม่เคยมีความคิดว่าจะต้องขอโน้นขอนี้ จากญาติพี่น้องแม่แต่นิดเดียว... คุฯ จขกท. ไม่ต้องรู้สึกผิดครับ  ญาติคุณตั้งหากที่ต้องเป็นฝ่ายรู้สึกผิด  คุณเองตัวคนเดียว ข้ามน้ำข้ามทะเล มาอยู่ต่างแดน เป็นผู้หญิงอีกตั้งหาก ชีวิตคุณเสี่ยงกว่าพวกเขามาก...   เก็บไว้เผื่อตอนแก่ด้วครับ จากคุณ : Nokia3310 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:34:42

ความคิดเห็นที่ 31 ของเรา  ไม่มีใครกล้ารบกวนค่ะ  เพราะดิฉันบอกกับญาติทุกคนไว้แล้วว่า แฟนฝรั่งของดิฉันไม่รวยไม่จนแถมใจแคบ เขาจะดูแลเฉพาะชีวิตดิฉันกับลูกให้อยู่ดีกินดีสองคนเท่านั้น  ไม่รับผิดชอบไปหมดทั้งตระกูล  และตราบใดที่ดิฉันยังไม่มีรายได้เป็นของตัวเอง  จะต้องไม่ขอเงินสามีมาจุนเจือพี่น้องคนไหนทั้งนั้นเป็นอันขาด(นอกจากเขาอยากให้เอง) แต่งงานมาจะ 2 ปีแล้ว  ดิฉันก็ยังรักษาสัญญาค่ะ ไม่เคยขอเงินสามีไปให้พี่น้องคนใดเลย   ถึงแม้จะเห็นพี่น้องลำบาก ถึงแม้จะสงสาร  แต่ดิฉันก็ต้องสงสารตัวเองก่อน ไม่งั้นสามีทิ้งค่ะ เคยบอกสามีว่า  ใครๆ ก็ว่าดิฉันเห็นแก่ตัวนะ ประมาณได้ดีสุขสบายแล้วไม่ช่วยพี่น้อง  สามีก็ว่า  เห็นแก่ตัวยังไง กว่ายูจะได้แต่งงานกับไอ ยูต้องเสี่ยงกับอะไรบ้าง ไหนจะผู้คนนินทาว่าร้าย ไหนจะออกงานออกการเพื่อมาคบหาดูใจกัน ยังไม่รู้เลยว่าไอจะแต่งงานด้วยหรือเปล่า กว่าไอจะเห็นความดีของยูนี่ไม่ใช่ง่ายๆ นะ  เพราะไอไม่เคยคิดอยากแต่งงานและไม่ได้นี๊ดหญิงไทยขนาดนั้น  ยูเสียงมากไม่ได้มีใครมาเสี่ยงชีวิตกับยูเลย  สิ่งที่ได้รับตอนนี้มันคือรางวัลตอบแทนความเสี่ยงของยูจากไอเท่านั้น  แล้วจะมาคิดว่า ยูเห็นแก่ตัวได้ยังไง  ถ้าเกิดว่าไม่ได้แต่งงานกันชีวิตยูจะเป็นอย่างไรมีใครช่วยยูบ้าง อยากช่วยพี่น้องบ้างไม่ว่า ถ้าหากว่ามีงานทำมีรายได้  แต่ต้องไม่เกินตัวด้วย  ไม่ใช่ดันทุรังทำงานลำบากลำบนเพื่อขนเงินส่งไปให้พี่น้อง  แบบนั้นก็อยู่กันไม่ได้เหมือนกันค่ะ นี่ล่ะสามีฝรั่งใจแคบของดิฉัน ปล.ลืมบอก จขกท.ว่า คุณต้องใจแข็ง คิดซะว่า ถ้าไม่มีเราเขาก็ต้องอยู่กันได้ ถ้ากลัวเขาไปรบกวนพ่อแม่  ก็ให้พ่อแม่แต่น้อยๆ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 06:57:28 จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:45:25

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านไม่หมด  แต่เดาได้ เหมือนเลี้ยงลูก แล้วอุ้มใส่เอวตลอด เด็กก็เดินไม่เป็น  ร้องไห้ให้อุ้มตลอด แม่ก็สงสาร ไม่อยากให้ลูกร้องไห้ ไม่อยากให้ลูกเหน็ดเหนื่อย เพราะรักลูก ก็อุ้มกันไปจนกว่า แม่เอวเคล็ด ปวดหลัง ลูกก็ตัวใหญ่โตไปเรื่อย ๆ ตามอายุ แต่ก็ยังเดินไม่เป็น แม่ก็ต้องอุ้มกันไป   จนวันหนึ่งแม่เดินไม่ได้ อุ้มไม่ไหว หมดแรง พอถึงวันนั้นลูกก็โทษแม่อีกแหละว่า ทำไมไม่สอนเขาให้หัดเดิน ตอนนี้เป็นความผิดของแม่เต็ม ๆ เพราะเขาถูกอุ้มมาตลอดชีวิต แล้วแม่จะมาบอกเอาตอนนี้ว่าแก่แล้ว เดินไม่ได้ อุ้มไม่ไหว มันก็ฟังไม่ขึ้นเหมือนกันนะ ลองคิดดู  ใครผิด จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 06:51:29

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่มีใครสามารถเอาเปรียบคุณได้โดยที่คุณไม่ยินยอม จากคุณ : flymom เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 07:58:03

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านแล้วก็เครียดแทนจริงๆ คนที่เมืองไทยเขาไม่เข้าใจถึงความลำบากใจของคุณหรอก คิดอย่างเดียว คุณอยู่เมืองนอก คงรวยน่าดู คุณเองก็รู้สึกเหมือนว่า ตัวเองได้มาใช้ชีวิตที่เมืองนอก มีโอกาสหาเงินดีกว่าพี่น้อง ไม่ให้เงินก็รู้สึกใจดำ รู้สึกผิด ก็อดใจอ่อนไม่ได้ ดิฉันคิดว่า ให้แม่ทุกเดือน เดือนละนิดหน่อยก็พอ แต่เท่าๆ กันทุกเดือน เหมือนให้กินบำนาญ บอกแกเลยตรงๆ จะได้เลิกหวังเงินก้อนใหญ่ ญาติโยมคนอื่นโทรมา บอกเลยว่าก็ให้ไปหมดแล้วในปีที่ผ่านๆ มา ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี ต้องกู้ยืมเขาเหมือนกัน ใครโทรมาขอเงินก็อย่ารับโทรศัพท์ ให้มันเข้า answer machine ไป ถ้าบังเอิญรับก็คุยนิดหน่อยแล้วบอกว่าพอดีมีคนมาเคาะประตูต้องวางหูละ ใครจะด่ามาก็อย่าไปฟัง คิดซะว่าคนพวกนี้ ถึงเวลาแล้วที่จะต้องดิ้นรนเพื่อตัวเองบ้าง หลานเรา ก็อย่าไปคิดมาก เขามีพ่อแม่ ให้หัดสู้ชีวิตกันเองบ้าง คูณให้มาเยอะล้ว ปีใหม่นี้ ทำตัวใหม่ คิดถึงตัวเอง สามี ลูก แม่ดิฉันทิ้งครอบครัวไปตั้งแต่ดิฉัน 7 ขวบ พอตอนนี้เห็นมีสามีฝรั่งก็เที่ยวพูดอ้อมๆ ว่า ลูกคนอื่นเวลามีสามีฝรั่งก็ให้เงินแม่กันทุกคน หวังว่าดิฉันจะให้เดือนละหมื่นทุกเดือน ดิฉันนานๆ ให้ทีเวลากลับเมืองไทย และก็ไม่ได้ให้มาก ตอนนี้ให้เดือนละ 1000 บาท เพราะถ้าให้มากก็เอาไปให้น้องชายจอมผลาญซะเปล่าๆ เมือ่ก่อนแกขายบ้านได้ก็ให้น้องเวรคนนี้ สองแสน ลูกคนอื่นๆ ไม่ได้ซักแดง (พี่น้อง 5 คนค่ะ) ดิฉันทำงานงกๆ เก็บเงินได้ก็เก็บไว้ให้ลูกสาว 3 คนค่ะ เรามีครอบครัวที่นี่แล้วนะคะ คนเราให้มากเท่าไร ก็ถมไม่เต็มค่ะ ดิฉันเดี๋ยวนี้ไม่อยากกลับเมืองไทย เจอใครก็นึกว่าเรามีตังค์ รอให้เลี้ยงยันเต ไปไหนก็ต้องจ่ายเองตั้งกะสากะเบือยันเรือรบ ทั้งเพื่อนบางคนก็อีก กะว่าเวลากลับไทยคราวหน้า ไม่บอกใครอะค่ะ เสียค่าเครื่อง ค่าโรงแรมก็แทบกะอักแล้ว จะว่าไปเงินปอนด์ตกยังงี้ คงอีกนานกว่าจะคิดกลับเมืองไทย   อย่าลืมนะคะ เลิกทำตัวเป็นตู้ atm คุณสอนให้พวกเขาขี้เกียจ ไม่ดิ้นรน กัดฟันเลิกติดต่อปีนี้เป็นต้นไปค่ะ ใครจะป่วย จะตายก็คิดซะว่าให้มาตั้งเยอะแล้ว พอเสียที  หัดคิดถึงตัวเองมากๆ นะคะ เอาเวลาไปเที่ยว ไปออกกำลังกายมั่งดีกว่าคะ  กังวลเรื่องญาติโยมมากๆ นี่แก่เร็วนะเออ สามีก็เซ็งนะ จากคุณ : omega46 (Omega46) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 08:00:26

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นภาพเลย ที่คุณข้างบนบอกว่าคุณ จขกท ทำตัวเหมือนเป็นตู้ ATM ญาติพี่น้องคุณนี่ก็เหลือเกิน เห็นคุณใจดีหน่อยขอได้ก็ขอเอา เห็นคุณเป็นพระเวศสันดรกลับชาติมาเกิดหรือไง อย่างว่า เขาอาจคิดว่าขอเขากินมันง่ายกว่าทำมาหาเอง มีคนหยิบยื่นให้ง่ายๆเรื่องอะไรจะต้องไปลำบากให้โง่ ไถได้ เราก็จะไถไปเรื่อยๆอย่างนี้แหละ คนไปอยู่เมืองนอกมีปั๋วฝรั่งนี่หลังบ้านเขามี money grow on tree กันทุกคนแล้ว โฮะๆๆ คุณจ๋า..ถ้าคุณไม่รู้จักหยุดเสียบ้างก็เห็นจะเหลือแต่กระดูกนั่นแหละ จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 08:05:31

ความคิดเห็นที่ 36 ขำคุณ Kryta อ่านของคุณแล้ว หน้าแอนทองประสมใน 365 วันลอยมาเลยค่ะ คุณ จขกท เลือกช่วยเรื่องที่จำเป็นจริงๆเถอะ ไม่ใช่ช่วยทุกเรื่องไป คุณเล่นแบกเอาความทุกข์ของคนอื่นมาไว้บนบ่าคุณเองซะทั้งหมด แล้วเมื่อไหร่คุณจะอยู่อย่างมีความสุขได้ คุณน่าจะเคยได้ยินคำนี้แน่ๆ "เตี้ยอุ้มค่อม" น่ะ คุณช่วยคนอื่น แล้วตัวคุณลำบาก โดยที่คุณก็ไม่เคยบอกว่าชีวิตจริงๆของคุณเป็นยังไง เค้าก็ต้องคอยแต่จะขอเรื่อยๆ เพราะไม่ว่าจะเอ่ยปากเวลาใดก็ได้ เพราะคิดว่าคุณรวย ก็ขอเวลาใดก็ได้นี่นะ รู้จักปฏิเสธซะบ้าง ก็ดีเองแหละค่ะ จากคุณ : แม่น้องเบนส์ เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 08:46:59

ความคิดเห็นที่ 37 คิดถึงลูกตัวเองเยอะๆ สิคะ เก็บเงินซือบ้าน ซื้อรถให้ลูกตัวเองบ้างถ้าเค้าโตขึ้น จะดาวน์ให้ก็ยังดี ถ้าสามีเก็บแล้ว ตัวเองก็เก็บได้อีก ส่งเรียนมหาลัยดีๆ ไม่ใช่ถูกๆ นะคะคุณสมัยนี้ ไหนลูกอยากจะไปซัมเมอร์ประเทศนั้น ประเทศนี้ นักเรียนแลกเปลี่ยนที่นั่นที่นี่ เก็บๆ เงินไว้ให้ลูกเรื่องการซศึกษาอย่างเต็มที่จะดีกว่า พวกพี่น้องพวกนั้นเค้าจะได้รู้จักคำว่าทำมาหาแดร๊กน่ะ สะกดยังไง จากคุณ : น่ารัก เซ๊กซี่ ขี้เล่น แสนซน เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 08:49:15

ความคิดเห็นที่ 38 กลับมาแล้วคะ กลับมาอย่างเข่าอ่อน สงสารน้องสะใภ้มาก ได้คุยเป็นชั่วโมง เลยได้รู้ว่าทำไมพี่สะใภ้โทรมาหาหลังจากเอ่ยปากให้เงินน้องสะใภ้ น้องสะใภ้บอกว่าพี่สะใภ้จะให้เราขอยืมเงินเพื่อนเราให้สักสองแสน แล้วเอาใบที่ดินมาจำนองเพื่อนเรา เราก็โอ้โห ถึงขนาดต้องจำนองที่ดินกันแล้วเหรอ ช่างกล้านะ พิมพ์ไม่ถูกเลย โทรบอกเพื่อนว่าถ้ามีทางไกลรหัสเพชรบุรีเข้ามา มรึงอย่ารับนะ บอกไม่ถูกเราอื้งมาก เราเลยบอกน้องสะใภ้ว่าตกลงพี่ไม่ให้นะเงินห้าหมื่นนะ น้ำตาไหลเลย เรานะที่ไหลไม่ใช่น้องสะใภ้ สงสารจับใจ ไปขอยืมคนอื่นแล้วกัน เขาบอกว่าขอยืมคนอื่นดอกร้อยละยี่สิบ เสียดายดอกเบี้ย เราก็อึ้ง มาถึงตรงนี้เรารู้ว่าทุกคนในห้องต้องประนามเราว่าแล้วจะมาบ่นทำไม เพราะในที่สุดเราก็ต้องให้ แต่น้องสะใภ้บอกว่าครั้งสุดท้าย เขาขอมาลงทุนเพื่อตั้งตัว ในเมื่อผัวตัวเองพึ่งพาไม่ได้ เขาก็ต้องลงทำเอง คิดดูขอผัวว่าไม่ต้องช่วยทำไร แต่ขอค่ารถโรงเรียนลูกเดือนละเจ็ดร้อย น้องชายเรายังไม่มีให้ แถมมีคนมาทวงหนี้ต้องตามใช้อีก เราฟังไปอึ้งไป ปลงจริงๆ ต้องปลงแล้วครับ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาปลอบ มาให้คำแนะนำ เราเองก็เป็นป้าคนแล้ว จริงๆก็ต้องใจแข็งและมองให้เห็นปัญหาว่าจริงๆมันอยู่ที่อะไร แต่ความที่เราเป็นอย่างนี้ ตัวเองอดไม่ว่าขอให้ได้ให้ ไม่งั้นไม่สบายใจ เรามีความรู้สึกว่าคนเราถ้าไม่ถึงที่สุด เขาไม่บากหน้าขอ แต่ก็อีกนั้นแหละ เราคิดแบบนี้ แต่พี่น้องเราไม่ได้คิด น้องสะใภ้บอกว่าน้องชายอายที่จะไปขายไก่ แต่ทำไมมันไม่อายพอไปเอ่ยปากยืมเงินคนวะ แล้วเชื่อไหมขอสายทีไร ด่าไม่ทันได้กี่คำ มันตัดสายทิ้งกันเลย นั่งเครื่องกลับไป ด่า ด่า ด่า พอน้ำตามันไหลกันเราก็รู้สึกผิด กวักกระเป๋าปลอบใจมันอีก สรุปแล้วปัญหาอยู่ที่เราอย่างที่ทุกคนว่านะแหละ ขอบคุณทุกคนจริงๆที่เข้าใจปัญหา คุยกะใครก็ไม่เข้าใจเท่าคนอยู่ไกลบ้านเหมือนกันนะ เราหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ ขอพระคุ้มครองทุกคนนะคะ จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 08:49:43

ความคิดเห็นที่ 39 ดิฉันก็ขอให้คุณพระคุณเจ้าช่วยคุ้มครองให้คุณมีจิตใจที่เข้มแข็ง สามารถ say no ให้กับคนรอบตัวของคุณได้ คุณช่วยมามากแล้ว ได้ดีใจมีสุขกับสิ่งที่คุณเคยทำมาก็ดีแล้วค่ะ อย่าให้เขาอีก ยังไงๆเขาก็จะดิ้นรนช่วยตัวเองจนได้นั่นแหละ enough is enough. จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 09:11:33

ความคิดเห็นที่ 40 เอ่อ คุณจขกท อยากมีน้องสาวอีกคนไหมคะ จะได้สมัครแล้วขอเงินสักหน่อย ขนาดพี่สะใภ้น้องสะใภ้ขอกันทีเป็นแสน ๆ ถ้าดิฉันเป็นน้องสาวจะได้ขอสักครึ่งล้าน เพราะดูแล้วคุณใจดีเหลือเกิน ญาติพี่น้องถึงได้รุมทื้งกันไม่หยุดหย่อน เขาใจว่าคุณอยากจะช่วยเพราะเขาเดือดร้อน แต่ลองนึกดูดี ๆ ในโลกนี้มีใครไม่เดือดร้อนกันบ้าง คุณต้องทำใจปล่อยให้เขาสู้กันเองเขาจะได้เข้มแข็งขึ้น ไม่งั้นคุณก็ต้องอุ้มเขาไปจนตายกันไปข้างหนึ่งละคะ อย่าไปสนใจใครจะว่ามีผัวฝรั่งแล้วไม่ช่วยที่บ้าน เป็นดิฉันจะเทศน์กลับให้หูชาไปเลยค่ะ เรื่องช่วยเหลือเป็นน้ำใจตามเห็นสมควร ไม่เกี่ยวกับผัวชาติใหน ๆ ขอแถมท้ายนิดหนึ่งเถอะค่ะ เป็นเพราะค่านิยมผิด ๆ ที่ทำให้เชื่อกัน ว่ามาอยู่เมืองนอกมีสามีฝรั่งแล้วก็ต้องรวยมีเงินเยอะ กลับเมืองไทยทีก็ไปทำอู้ฟู้มือเติบให้เขาเห็น แล้วกลับมาจนเขียมทำงานเป็นวัวเป็นควายใช้หนี้ที่นี่ไม่มีบอกใคร เพราะฉะนั้นจะต้องโทษตัวเองค่ะ จากคุณ : ##ขออภัยป้ายหน้าไม่จอด## เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 09:16:39

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านเรื่องของ จขกท จบแล้ว บอกได้คำเดียวค่ะ จขกท เป็นคนดีมาก เป็นแม่พระจริงๆ เราขอปรบมือให้ แต่อย่าลืมดูแลตัวเองกับครอบครัวด้วยนะคะ สามีคุณก็เป็นคนดีมากๆ ขอให้ผลบุญที่คุณทำมา ส่งผลให้คุณมีแต่ความสุข ความเจริญนะคะ จากคุณ : เรไรไอด้า เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 09:24:50

ความคิดเห็นที่ 42 ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท นะค่ะ พี่น้องของคุณนี่ไม่ธรรมดาจริงๆค่ะ เล่นยกขบวนมาแบมือขอกันเลยนะค่ะ อ่านแล้วดิฉันก็เห็นใจคุณเหมือนกันค่ะ ลองใจแข็งดูหน่อยนะค่ะ ถ้าจำเป็นจริงๆค่อยว่ากันอีกที แต่เท่าที่อ่านดู แต่ละคนต้องเอ่ยมาที่คุณก่อนเลยค่ะ ดูแลพ่อแม่ตามสมควรที่ลูกคนหนึ่งจะทำได้ก็ถือว่าดีแล้วค่ะ เอาใจช่วยนะค่ะ ใหว้พระสวดมนต์ ทำบุญให้เจ้ากรรมนายเวร ทำจิตใจให้สบายอย่าเก็บทุกข์ของคนอื่นมาแบกใว้มาก ตอนนี้ดูแลครอบครัวตัวเองและพ่อแม่ให้ดีที่สุดพอแล้วค่ะ พี่น้องเค้าโตๆมีครอบครัวกันหมดแล้วให้เค้าทำมาหากินกันเอง ถือว่าดิฉันโชคดีนะที่ไม่เจอเหมือนคุณจขกท ดิฉันดูแลพ่อแม่ตามที่ลูกคนหนึ่งจะเป็นได้ ให้ใช้ตลอดตามสมควรหรือในเรื่องจำเป็นที่ลูกๆต้องช่วยกันรับผิดชอบ จากคุณ : J เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 09:36:36 A:99.157.50.229 X: TicketID:181710

ความคิดเห็นที่ 43 เข้าใจเจ้าของกระทู้ค่ะ เพราะตัวเองก็โดนเหมือนกันเเต่ไม่มาก ก็ยังเหนื่อยยังเครียดไดเ บางทีก็คิดว่าจะเอาอะไรกันนักกันหนา จะตั้งงบไว้ว่าให้ได้เท่านี้ มากกว่านี้ไม่มี จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 09:44:47

ความคิดเห็นที่ 44 กลับเข้ามาอีกครั้งนึง เรื่องงานบวช คนเราถ้าจะบวชเพื่อศึกษาธรรมะ ขัดเกลาจิตใจตัวเอง ไม่จำเป็นต้องจัดงาน ใช้เงินเป็นแสนค่ะ ให้ญาติไปบวชแบบภาคฤดูร้อนสิคะ เคยเห็นโครงการตั้งหลายแห่งที่มีเจ้าภาพอุปสมบทหมู่น่ะค่ะ บวชแบบใช้เงินเป็นแสน แล้วถ้าไม่ปฏิบัติจริงจัง ยังบิณฑบาตรขอข้าวชาวบ้านกิน ชาติหน้าจะได้เกิดมาเป็นวัวให้ชาวบ้านใช้งานและเชือดกินนะ (พระพรหมคุณาภรณ์เทศน์ไว้) ว่างๆ ก็เข้าไปศึกษาธรรมะได้ที่ www.fungdham.net บอกญาติๆ ให้ลองเข้าไปฟังหลวงปู่หลวงพ่อเทศนาบ้างก็ดีนะคะ เขาจะได้เข้าใจเกี่ยวกับการบวชดีขึ้น จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 09:56:34 A:58.110.108.170 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 45 ใจคนเป็นใหญ่เสมอครับ จากคุณ : เหมียวเอาแต่ใจ (เหมียวเอาแต่ใจ) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 10:22:25

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วอึ้ง คุณเหมือนพระเวชสันดรไปแล้ว ใครขออะไรก็ให้ ลูกเมียยกให้ได้ไม่เสียดาย นับถือจริงๆค่ะ แต่.... อ่านแล้วก็เหมือนพ่อแม่รังเกฉัน การให้ทำให้คุณมีความสุขก็จริง ในขณะที่มันก็ทำร้ายคนที่คุณรักด้วยเช่นกัน คุณบีพีเขียนแล้วเห็นภาพทันที แต่แบบนี้จะว่าคุณฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะพี่น้องคุณหนะเป็นแบบนี้ก่อนที่คุณจะให้ครั้งแรกด้วยซ้ำมาจากกมลสันดาน ยิ่งคุณให้ง่ายๆก็ยิ่งได้ใจ ดิฉันก็หวังว่าคุณจะสามารถให้สติและปัญญาแก่พวกเค้า ให้มีสัมมาอาชีพสามารถเลี้ยงครอบครัวได้โดยไม่เบียดเบียนใคร จากคุณ : pixp เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 10:49:11

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านแล้วนึกถึงเรื่องโก๊ะตี๋ ที่ทั้งครอบครัวพึ่งพาเค้าอยู่คนเดียว โก๊ะตี๋ให้เงินแม่ แต่พี่น้องก็ไปสูบจากแม่ เดือนๆนึงต้องเลี้ยงพี่น้องเลี้ยงหลาน รายได้เค้าบอกว่าต้องหาให้ได้อย่างต่ำเดือนละสองแสนบาท แต่เค้าก็บอกว่าสิ้นบุญแม่เมื่อไหร่เค้าก็จะตัดหางปล่อยวัดหมดเลย แล้วตอนนี้เค้ากพยายามทำร้านอาหารทำกิจการให้พี่ๆน้องๆเข้ามาทำ จะได้มีรายได้ รู้จักปฏิเสธเสียบ้าง ไม่รับโทรศัพท์จากเมืองไทย คุณโทรหาคุณแม่คนเดียวพอ โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 10:51:11

ความคิดเห็นที่ 48 เราช่วยเขาไม่ได้ตลอด ไม่ได้ทุกเรื่อง เขาเรียนผูก ก็ต้องเรียนแก้เอง ตอนนี้เราก็เก็บไว้แต่ความสงสารน้องๆ เท่านั้นเองค่ะ ไม่ช่วยเหมือนกัน เราก็ไม่ไหวเหมือนกัน ช่วยทุกอย่างไม่ได้ค่ะ จากคุณ : อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิดค่ะ เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 12:30:46 A:95.119.233.159 X: TicketID:258097

ความคิดเห็นที่ 49 จขกท ให้พี่ให้น้องขนาดนี้ ขอถามคำนึงว่า คุณเก็บเงินไว้ค่าลูกเรียนมหาวิทยาลัยบ้างหรือยัง สี่ปีเป็นเงินหลายแสนดอลล่าร์อยู่นะ จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 12:40:57

ความคิดเห็นที่ 50 You have done a great thing for family but everybody needs to be responsible for their action. It's not wise to let such mentality continues in your family. You need to teach a man to catch a fish not giving your fish to him all the time. You need to save for yourself and your parent for retirement or some emergency in life. Just tell your relatives that global crisis hit u hard. You need time to recover. Education process has to start somewhere. I've been on the same route. Believe me, your money can't fill an irresponsible pockets. You set aside the amount for your parent and give her on a monthly basis. Other expenses in your parent's house, u will take care only with careful consideration. Start a "smart financing" not " spoiling free money", pls consider this as a gift of education for your family. Your savings can help family in emergency. Pls don't give it away easily. Your family will never learn and how can they survive without your help? จากคุณ : Zynetic เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 13:12:31

ความคิดเห็นที่ 51 จขกท กำมือเอง ลองแบ มือซิ ใครกำมือคุณ ก็คุณแหละกำเอง ลองคิดให้ดี มือคุณแท้ ให้ญาติมากำให้ ก็สุดแล้วแต่ จขกท จากคุณ : ต้นฝน เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 13:28:08 A:174.45.169.120 X: TicketID:210352

ความคิดเห็นที่ 52 พี่น้อง จขกท.นี่น่ากลัวจริงๆปลิงชัดๆยกขบวนกันมาสูบเลย คุณต้องตัดใจ ใจเเข็งให้เฉพาะพ่อแม่ ตามสมควรเเก่ค่าครองชีพเท่านั้น คุณให้เยอะมากจริง ๆ ให้จนเเทบหมด เเล้วพี่น้อง ลูกเมียของพวกนี้จะไม่หยุดมาสูบคุณอีกเเน่นอน กลายเป็นคนเห็นเเก่กันตัวไปเเล้ว ส่วนคุณก็เหมือนทาสต้องทำงานให้พวกเขา   เเล้วเมื่อไรที่คุณไม่มีงานทำ ไม่มีเงิน สามีตกงาน คุณจะเสียดายเงินที่ให้คนเหล่านี้ไป เพราะยามเดือดร้อนเรื่องเงินคุณจะพึ่งพาพี่น้องญาติๆพวกนี้ไม่ได้ วันข้างหน้าไม่มีใครรู้หรอก เพราะมันเกิดกับ เราเอง ตอนนี้สามีโดนเลย์ออฟมาสามปี กลับมาอยู่ไทย เราไม่มีรายได้ สามีให้พอเพียงที่จะอยู่ที่นี่ ยังเสียดายอดีตที่ผ่านมาใช้เงินไม่คิด ขนาดไม่ได้ให้ที่บ้านเเบบคุณ ให้เเค่นิดหน่อย เงินมันจำเป็นสำหรับชีวิตจริงๆ    เมื่อคุณไม่ให้เเล้วคอยดูญาติพี่น้องพวกนี้จะนินทาว่าต่างๆนาๆ ต้องตัดใจเลิกให้เเล้วทำงานเก็บเงินต่อไปเก็บไว้เพื่อลูกเเละตัวคุณเองค่ะ จากคุณ : เวนิซ (เวนิซ) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 14:08:22

ความคิดเห็นที่ 53 ทำไมคุณเจ้าของกระทู้ไม่ซื้อคอนโดที่เมืองไทยด้วยเงินสดไปเลยแล้วปล่อยเช่า เสร็จแล้วก็เอาค่าเช่าที่ได้นั้นมาแบ่งให้ครอบครัวที่เมืองไทยใช้โดยที่ไม่ต้องเสียเวลาและเสียค่าธรรมเนียมการโอนเงินจากประเทศที่คุณอยู่ แล้วก็ให้ครอบครัวทางเมืองไทยซึ่งได้รับประโยชน์จากค่าเช่านี้มีส่วนช่วยดูแลคอนโดไปด้วย เช่น เก็บค่าเช่าหรือช่วยลงประกาศหาคนเช่าใหม่เมื่อผู้เช่าเก่าไม่ต้องการต่อสัญญาเช่าหล่ะค่ะ หากไม่มีคนเช่าก็ไม่ได้เงินกันทุกฝ่าย รับรองว่าทุกคนที่รับประโยชน์จากเงินค่าเช่าจะช่วยดูแลคอนโดที่คุณลงทุนประดุจเป็นของตัวเองเลยหล่ะค่ะ คอนโดหรืออสังหานั้นยังเป็นชื่อคุณนะค่ะ เลือกคอนโดโครงการเก่าๆในเมือง ราคาจะไม่สูงมากนัก ลงทุนสัก 1.5 ล้าน แล้วปล่อยเช่าสัก 8,000-10,000 บาทต่อเดือน เราคิดว่าเป็นการช่วยเหลือครอบครัวทางเมืองไทยที่มากพอสมควรแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 19:07:42 จากคุณ : Th( SG ) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 14:52:38

ความคิดเห็นที่ 54 I don't think it's your fault. Karma? Maybe. Personally it's my belief that karma /destiny has us born to different parents. But mainly, I think it's love. You love your family. And you've expressed your love with money. Is it wrong? I simply don't know. Money is a very important thing, although not the most important thing in our lives, wouldn't you agree? To my knowledge, a few of Klaibann's members do send money back to their folks like you do too. You've raised a good question: how much is enough? I don't know. I think it's different for each of us. My advice? It's time for you to practice "tough love". I know it's not easy, but I think you'd just have to. Just do it. Start today. So what if you said no to every single request they asked and ended up paying, say, 5 out of ten? At least you tried helping yourself and helping them too (by teaching them to help themselves). Better than doing nothing, right? Good luck! แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 15:25:18 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 15:23:24 จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 15:21:07

ความคิดเห็นที่ 55 ชาติที่แล้ว จขกท  คงจะขุดหลุมไว้หลายหลุม  ชาตินี้เลยจ้ึงต้องมาตามกลบหลุม(ที่ถมไม่มีวันเต็ม )เหล่านี้ จากคุณ : La_Plus_Bell เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 15:26:33

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านแล้วเห็นใจนะคะ แต่เห็นด้วยกับสมาชิกท่านอื่นๆว่าคงต้องใจแข็ง บอกไม่ให้บ้าง ไม่งั้นพี่น้องก็ได้ใจ ขนญาติขนเชื้อมาขอตังค์ต่อคิวกันเป็นขบวนยิ่งกว่าแถวซื้อคริสปี้ครีมกันเรื่อยไป คนเรา บางทีให้ความช่วยเหลือเขาไป แทนที่จะสำนึกนะ เอาเงินไปตั้งตัวแล้วเอาเงินมาคืนนะ กลับไปคิดว่า เออ มีคนสนับสนุนนี่หว่า หมดก็ขอใหม่ได้ ยิ่งมีแฟนเป็นฝรั่ง ต้องรวยแน่ๆ ขอแค่หมื่นสองหมื่นต้องให้ได้ซิ คิดเป็นเงินไทยแล้วแค่นี้ๆเอง เราว่าถ้าฝรั่งจะรวย เขาก็รวยเพราะัหัดทำงานเก็บเงินตั้งแต่อายุน้อยๆเป็นส่วนใหญ่ ืเพื่อนเราคนหนึ่งอายุ 22 ทำงานที่ร้านเนื้อ ส่งตัวเองเรียนป.ตรีจะจบแล้ว พ่อแม่ไม่มีเอี่ยวสักแดง อีกคนก็ทำงานรับจ๊อบหลายอย่าง เก็บเงินไปเรียนป.โท แถมเหลือเงินไว้เที่ยวช่วงซัมเมอร์อีก เพราะงี้มั้งเราถึงคิดว่าฝรั่งรวย แต่ไม่ได้คิดว่าเขาต้องทำงานอะไรบ้างถึงจะได้เงิน ไม่ใช่ไม่มีเงินก็ มัม แด๊ด มันนี่ พลีส บลาดีบลาดีบลา... พูดถึงคำว่าพอ เรานึกถึงเรื่องของคนรู้จักเราึคนนึงค่ะ คำว่าพอ ไม่รู้ัจัก หล่อนโผจากต้นโพธิ์ไปเกาะต้นไทร แบบอินเตอร์มากๆ อังกฤษ ออส ฝรั่งเศส นิวซีแลนด์ ก็ไปหลอกเขาว่าจะแต่งงานด้วย ได้แหวนได้ของมาก็เอาไปขาย ตอนนี้เขารู้ไต๋กันหมด หลอกใครไม่ได้ ก็เป็นยายแก่เที่ยวเร่ขอยืมเงินคนนั้นคนนี้ หนีคดีฉ้อโกงไปวันๆ คำว่าพอ คำสั้นๆแต่มีผลต่อความเจริญของชีวิตได้จริงเนอะ จากคุณ : ยิ้มหวานของพิทลอร์ด เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 16:06:32

ความคิดเห็นที่ 57 กลับมาอ่านที่ จขกท. เล่าอีกรอบก็ อืมม เห็นใจจริงๆ ค่ะ ตัวดิฉันเองก็เป็นคนแข็งแต่ปาก มีโอกาสช่วยก็คงอดไม่ได้ ในอดีตที่เคยมีก็ให้พี่น้องหยิบยืมแบบไม่คิดถึงครอบครัวตัวเองเหมือนกัน เป็นข้อบกพร่องอย่างหนึ่งให้อดีตสามีเอามาอ้าง ด่าว่ายามทะเลาะกัน ว่าดิฉันรักพี่รักน้องมากกว่าครอบครัว จริงๆ ค่ะ ตอนนั้นคิดแต่ว่า ผัวมันคนอื่นมันไม่รักไม่จริงใจกับเราเท่าพี่น้องเราหรอก แล้วดิฉันก็ถือ เงินทองที่ให้พี่น้องหยิบยืมไม่มีกำหนด ก็เป็นเงินที่ดิฉันหาได้คนเดียวทั้งนั้น ตรงนี้ก็ต้องยอมรับว่า เป็นเหตุให้อดีตสามีไม่พอใจ มีอันให้ต้องเลิกรากันในที่สุด ก็ต้องเก็บมาจำไว้เป็นบทเรียน มีครอบครัวครั้งใหม่จะไม่ให้เรื่องแบบเดิมเกิดซ้ำอีก อย่าทรนงว่าหาเงินได้เอง เมื่อแต่งงานก็ต้องนึกถึงจิตใจคนที่จะร่วมหัวจมท้ายชีวิตด้วยกันด้วย ไม่งั้นก็อย่าแต่งงาน ทำมาหากินเลี้ยงแต่พ่อแม่พี่น้องไปซะเลยไม่ต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ตอนนี้ดิฉันคิดแบบนี้ล่ะค่ะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (เศษไม้ใบหญ้า) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 16:32:56

ความคิดเห็นที่ 58 เข้ามาอ่าน..แล้วก็กดโหวตให้เป็นกระทู้แนะนำก่อนเลย เพราะเห็นว่า เรื่องนี้ น่าจะเป็นอุทาหรณ์ได้เป็นอย่างดี การเป็นผู้ให้ เป็นลูกกตัญญู เป็นพี่หรือน้องที่ดูแลเอาใจใส่ครอบครัว นับว่าเป็นเรื่องดีที่ควรทำ แต่ ... ต้องเป็นการให้ที่พอเพียง และเป็นการให้ที่ฉลาดด้วย เพราะคนรับอาจจะไม่รู้จักพอ ... จากคุณ : Sao'Padlung เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 16:33:47

ความคิดเห็นที่ 59 คุณ pixp พระเวสสันดรค่ะ ไม่ใช่เวชสันดร ขอให้เจ้าของกระทู้เข้มแข็งนะคะ การช่วยเหลือญาติพี่น้องเป็นสิ่งที่ดีค่ะ แต่ก็ต้องมีขอบเขต ไม่งั้นจะเป็นการส่งเสริมให้พวกเขางอมืองอเท้า รอพึ่งพาคุณแต่เพียงอย่างเดียว แล้วอย่าลืมเก็บเงินก้อนสำหรับตัวเองด้วย สำคัญมาก อนาคตไม่แน่ไม่นอน มีเงินเก็บสำรองไว้สักก้อน เพื่อความอุ่นใจ ยิ่งคุณมีลูกที่ต้องดูแลด้วย เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 17:49:14 A:58.110.107.244 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 60 จะเลิกให้ได้ก็ตอนที่สามีคุณทิ้งไปแล้ว เค้าออกปากขนาดนี้ ดูเหมือนปกติไม่มีอะไร แต่จริงๆ เค้าเริ่มคิดแล้ว แล้วมันจะสะสมเรื่อยๆจนเป็นเรื่องใหญ่ เห็นด้วยกับ คห.57 จากคุณ : jedakyu เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 17:58:38

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านแล้วไม่เห็นยากเลย คุณ จขกท ไม่น่ากลุ้มใจนะครับ แนะนำให้เอาบ้านที่เมืองนอกไปจำนองครับ  ส่งเงินไปให้น้องสะใภ้ซะ เงินในบัญชีเก็บไว้ทำไมครับ เอาไปให้ญาติๆ ดีกว่า  คุณเองจะได้ไม่ต้องอายใครด้วย สามีนี่คนนอกครับ  ถ้าเค้าไม่พอใจ ไว้หาใหม่เอาก็ได้ครับ เลือกใหม่ได้ ไม่เหมือนญาติ เลือกไม่ได้ สำคัญมากขนาดนี้  รีบเลยครับ ขายบ้าน ขายรถ  ขายให้หมด ส่งเงินไปจุนเจือก่อน ถ้าไม่พอหากู้ที่เมืองนอกต่ออีกด้วยครับ ส่งไปให้   ญาติเราเราต้องช่วยครับ ไม่งั้นเดี๋ยวไม่สบายใจซะเปล่าๆ  แล้วน้องสะใภ้คุณ ดูแล้วก็น่าสงสารมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ซื้อความสบายใจครับ แพงหน่อยช่างมัน พี่น้องก็น่าเห็นใจ  มีปัญหาทั้งนั้น  ต้องกินต้องใช้กันทั้งนั้น พึ่งตัวเองก็ไม่ได้ คุณไม่ช่วยใครจะช่วย อย่าให้ญาติพี่น้อง  คนแถวบ้านตำหนิคุณได้ครับ ว่าเสียแรงอยู่เมืองนอกซะเปล่าๆ   หน้าตาสำคัญครับ หวังว่าคงพอเข้าใจที่ผมจะสื่อนะครับ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 18:21:17 จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 18:19:47

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านแล้วเครียดแทน จากคุณ : CutieBam เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 18:44:00

ความคิดเห็นที่ 63 เห็นใจเจ้าของกระทู้จริงๆ ค่ะ  เป็นคนจิตใจดีนะคะ แต่ดิฉันก็เห็นคนไทยส่วนใหญ่ที่เจอและได้พูดคุยกันเนี่ยๆ  ส่วนใหญ่เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้จริงๆ  และก็เป็นคนที่อยู่ต่างจังหวัดเสียส่วนใหญ่ แต่ปัญหาที่ดิฉันค้นพบคือ คนที่แต่งงานกับชาวต่างชาติได้อธิบายให้ทางบ้านได้ฟังหรือไม่ว่าชีวิตคุณอยู่ที่ต่างประเทศลำบากอย่างไร  ยกเว้นคนที่ได้สามีมีฐานะรวยๆ นะคะ ครอบครัวดิฉันส่วนใหญ่แต่งงานมาอยู่ต่างประเทศกันหมด อยู่อเมริกา 2 คน อยู่ฟินแลนด์ 2 คน และดิฉันอยู่สวีเดน ดิฉันเลยไม่เจอปัญหาการส่งเสียเงินให้พ่อแม่ที่เมืองไทย เพราะพ่อเสียแล้ว ส่วนแม่มาอยู่ฟินแลนด์ เช่าอพาร์ตเม้นท์อยู่คนเดียว แต่น้องสาวก็แวะไปเยี่ยมบ่อยๆ  แต่มีพี่สาวคนโตแต่งงานกับตำรวจอยู่เมืองไทย และพี่ชายที่แต่งงานแล้วมี ลูกสาว 2 สองคน พี่ชายคนนี้แหละที่ไม่เอาถ่าน ให้เงินไปลงทุนกี่ครั้งเงินก็สูญเปล่า เคยค้ากัญชา ถูกตำรวจจับ ก็มีแม่และพี่สาวที่ฟินแลนด์และส่งเงินมาช่วย ปัญหาที่เจอคือ เวลาใครที่กลับไปเมืองไทย แล้วเจอญาติพี่น้องทางแม่เนี่ย ใครจ่ายเงินพาเที่ยวหรือให้ญาติหยิบยืม จะเป็นคนที่ถูกเอาอกเอาใจเป็นพิเศษ แต่ดิฉันไม่เป็นอย่างนั้นคะ  ดิฉันจะอธิบายการกินอยู่ของคนที่อยู่เมืองนอกเป็นอย่างไร ค่าครองชีพ อาหารการกิน แพงขนาดไหน  งานหายากมั้ย อยู่ลำบากอย่างไร พี่สาวเคยโทรมาขอยืมเงิน ดิฉันก็บอกไปเลยว่าไม่มีให้ เพราะดิฉันต้องช่วยสามีส่งเสียค่าบ้านที่ซื้อมา ยังเป็นหนี้ธนาคาร 5 - 6 ล้านบาทไทย จะมีเงินที่ไหนให้ยืม  แต่ความเป็นจริงแล้ว สามีรับผิดชอบค่าใช้จ่ายภายในบ้านเกือบทุกอย่าง อีกทั้งเรายังไม่มีลูกด้วย สามี 50 ปี ส่วน ดิฉัน 43 ปี ดิฉันทำงานความสะอาดตามบ้าน เงินเดือนที่ได้ ดิฉันเก็บได้เต็มๆ  ดิฉันมีเงินเก็บมากกว่าคุณสามีอีก แต่เขาก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเงินดิฉัน บางทีดิฉันเล่าเรื่องความเดือดร้อนของพี่สาวให้ฟัง สามีดิฉันเห็นใจทันที อยากให้เงินช่วยทันที แต่ดิฉันบอกปฏิเสธไป เพราะพี่สาวเคยยืมเงินพี่น้องที่อยู่ฟินแลนด์ 8 หมื่นกว่าบาทยังไม่ใช้คืนเลย แล้วดิฉันจะให้ยืมทำไม  แถมบอกว่าต้องไปยืมคนอื่นค่าดอกเบี้ยก็แพง แต่ดิฉันก็ไม่สนใจค่ะ  ดิฉันอธิบายให้พี่สาวฟังว่า ดิฉันทำงานความสะอาดเหนื่อยมาก เวลาหน้าหนาว เดินไปบ้านลูกค้าไกลๆ เดินก็ไกล เดินตากหิมะไป อาหารการกินก็แพง ดิฉันต้องทำกับข้าววันละ 1 มื้อ ตอนเย็น และจะเหลือกิน อีก 1 มื้อเย็นของวันถัดไป ต้องประหยัดอดออมขนาดไหน ถึงจะมีเงินเก็บกลับเมืองไทย กลับเมืองไทยทีก็หมดเงินเยอะ ทั้งค่าตั๋ว ค่ากิน ค่าที่พัก ค่าเที่ยว พูดให้เขาฟังเห็นความลำบากในการใช้ชีวิตที่อยู่ต่างแดน แม้แต่คนที่นี่ก็ตกงาน อธิบายให้ฟังฝรั่งที่อยู่เมืองนอกเนี่ยมันก็คนเหมือนกัน หาเช้ากินค่ำ ภาษีก็แพง เงินเดือนหลังหักภาษีแล้ว มันก็พออยู่ได้ อย่างเงินเดือนสามีดิฉัน เฉพาะภาษีที่โดนหักไป 45 % เท่ากับเงินเดือน เดือนหนึ่งที่ดิฉันทำงานเสียอีก  ยกเว้นเสียว่าคนไทยส่วนใหญ่ที่มาอาจจะคุยโวให้ทางบ้านฟังว่าเงินที่นี่หาง่าย คิดเป็นเงินไทยได้เยอะ หรือทำงานพิเศษอย่างว่า ถึงได้มีเงินมากมายส่งให้ขนาดนั้น มีเพื่อนสามีได้แต่งงานกับผู้หญิงไทย ต้องส่งเงินให้ทางบ้านฝ่ายหญิงเดือนละ 2 หมื่นบาท  ดิฉันได้ทีก็บอกสามีไปว่าคุณนะโชดดีนะที่แต่งงานกับฉัน เพราะไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องครอบครัวเหมือนเพื่อนคุณ เจ้าของกระทู้ต้องนึกถึงครอบครัวตัวเองให้มากๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค๊า จากคุณ : vackrare เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 19:30:32

ความคิดเห็นที่ 64 ตี่นมาแล้วคะ เมื่อคืนกว่าจะหลับก็นอนก่ายหน้าผาก เมื่อเช้าก็ผลิกไปผลิกมาตั้งแต่ตีสี่ สามีถามว่า ครั้งนี้ทำไมเธอดูเครียดจังเลย ทุกครั้งเห็นยูให้ ให้เสร็จ แล้วก็ยิ้ม แต่ทำไมคราวนี้เธอดูแย่มาก ไอ้เราก็อยากจะบอกว่าตอนนี้ชั้นได้เบรคดีมาหลายอัน อยากจะแปลให้ฟังว่าคนในห้องไกลบ้านเตือนสติให้คิด แต่ก่อนไม่คิดไง คิดแต่ว่าเขาจำเป็นต้องใช้เงิน เราอยู่นี่สบายตัวแล้ว ให้เขาดีกว่า คิดแค่นั้น ยิ่งพอเราเข้านับถือคริสต์ตามสามีนะ เขาสอนว่าการให้คือการฝึกให้เราไม่เห็นแก่ตัว ก็เลยเป็นอย่างนี้ เมื่อคืนพอสามีเห็นเราถอนใจหลายรอบ เขาถามว่า คนนี้เคยได้อะไรไปบ้างหรือยัง เราบอกว่าเขาคือน้องสะใภ้คนเล็ก ซึ่งในอนาคตเขาก็คือคนที่ได้บ้านหลังที่เราสร้างให้แม่ แล้วก็ได้รถยนตร์ที่เราซื้อให้ แถมด้วยมอเตอร์ไซและที่ดิน สามีเราไม่พูดนะ แต่อาบน้ำเสร็จเขาบอกว่าครั้งนี้ คนนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายใช่เปล่า เราบอกว่าเห็นน้องสะใภ้ว่าอย่างนั้น เขาเลยบอกว่าส่งไปเลย แล้วไม่ต้องคิดว่าเขาขอยืม เพราะไม่งั้นจะหวังว่าได้คืน ทำใจว่าให้เขาฟรีๆ ว่าแล้วเขาก็บอกว่าเดี๋ยวไอให้ยู 1000 เหรียญ ถ้ายูมีเมื่อไรยูคืนไอนะ เราแปลกใจมาก เพราะเหมือนเขากำลังสอนอะไรเรา ปกติเขาจะให้เงินเราเลย ไม่ต้องขอยืมเขา แต่นี้เขาให้เราให้พี่น้อง แต่เรากลายเป็นคนเป็นหนี้แทน เราก็เลยอื้งๆ ว่าอาจจะมีอะไร เดี๋ยวกลับมานะ เราไปโบสถ์ก่อน ไปรอบเช้า สายๆก็กลับ ขอพระเจ้ารักและคุ้มครองทุกคนคะ จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 19:40:20

ความคิดเห็นที่ 65 ให้กำลังใจ และหวังว่าคุณจะปฏิเสธคนอื่นบ้างนะครับ จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 19:47:02

ความคิดเห็นที่ 66 เข้ามาบอกว่าส่งที่คุณทำไม่ผิดหรอก ออกจะกตัญญูอย่างมากด้วยซำ แต่.....คุณกำลังทำให้คนเหล่านั้นเสียคนเพราะเงินของคุณ มีคนบอกว่า ถม..(เงิน)เท่าไหร่ไม่เคยเต็มหรอกสำหรับครอบครัว ให้แต่พอกิน แต่อย่าให้จนเกินกำลัง ถ้าเรามัวแต่คิดถึงเรื่องคนอื่น เราจะมีสูขอยู่ได้ยังไง อย่าลืมคิดถึงตัวเองนะคะ (ไม่ใช่เห็นแก่ตัว) ครอบครัวดิฉันไม่คยเอ่ยปากขอเงิน มีเท่าไหร่เขาก็ใช้เท่านั้น และอีกอย่างสามีอีฉันไม่ใช่พ่อพระ ที่จะเที่ยวแบ่งเงินให้ใครต่อใคร แม้แต่ลูกหลานหรือพ่อแม่ (ขี้เหนียว) ถ้ารู้เป็นเรื่องแน่ๆ แต่..ดิฉันก็ยังแอบให้อยู่ถ้ามีโอกาส เพราะมันคือสิ่งที่เราต้องทำ รู้จักปฎิเสธเสียบ้างนะคะ เพราะวันหนึ่งถ้าเราไม่มี เราจะรู้เลยว่า เราไม่ได้สำคัญสำหรับใครจริงๆ จากคุณ : เซ็งคนข้างตัว (Ramaekers) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 20:44:52

ความคิดเห็นที่ 67 วันนึงคุณคงเสียสามีไปเพราะพ่อแม่พี่น้องคุณแน่เลย เห็นแก่ตัวบ้างค่ะ ส่งพ่อแม่ก็พอ พี่น้องคนอื่นเขาโตแล้วมีครอบครัวแล้ว ถือว่าหมดภาระพ่อแม่แล้ว ถ้ายังให้อยู่แบบนี้ เท่าไหร่มันก็ไม่พอ ครอบครัวเราไม่เห็นเป็นแบบนี้ ไม่มีการขอพี่น้องกัน เพราะขอยังไงเขาก็จะบอกว่าไม่มีไว้ก่อน ฉะนั้น พี่น้องเราจะไม่หาเรื่องใส่ตัวด้วยการเป็นหนี้ ทุกคนต้องรับภาระของครอบครัวตนเอง พี่น้องเราทั้งหมดยังมีชีวิต 9 คน เสียแล้ว2คนเราเป็นคนที่ 9 เวลามีปัญหาเรื่องเงินทั้งๆ ที่ตอนนั้นยังเรียนอยู่พี่ก็ไม่เคยช่วยนะ จนบัดนี้เราทำงานรายได้หลายหมื่น เราก็ไม่เคยช่วยพี่ๆ เช่นกัน ตัวใครตัวมัน ความสัมพันธ์ยังเหมือนเดิม จากคุณ : NooPooK เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 20:53:21

ความคิดเห็นที่ 68 เล่าจากที่เห็นนะคะ มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้จัก แต่งงานกับผู้ชายต่างชาติ ก็เจอ ปัญหาแบบคุณนี่ล่ะค่ะ เดี๋ยวพี่คนโตมีปัญหา เดี๋ยวน้องคนเล็กจะเอานั่น นี่ และก็เพราะพี่ผู้หญิงเองก็คิดว่าไม่อยากให้ใครมาดูถูกว่าตนเองสบายแล้วปล่อยให้พี่น้องอดอยาก จึงเป็นจุดเริ่มต้นปัญหาไม่มีที่สิ้นสุด  สุดท้ายสามีทนไม่ใหว จึงยื่นคำขาดว่าจะเอาพี่น้องหรือครอบครัว พี่ผู้หญิงเลือกครอบครัวที่อยู่เมืองไทย จึงได้หย่ากับสามี และได้สินสมรสมาบ้าง แต่พอมาอยู่เมืองไทย พี่น้องก็มาขอยืมเงินแล้วไม่ส่งคืน จนเดี๋ยวนี้แกไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่เข้าวัด ฟังธรรม และบอกว่า เวรกรรมเก่า เฮ้อ!!!     ส่วนคุณ  ปัญหาคงไม่ได้มาจากพี่น้องของคุณอย่างเดียวนะคะ แต่มาจากคุณด้วย คุณก็รู้ว่าถ้าให้แล้วจะเป็นอย่างไร คุณก็ยังให้เพราะความสงสารพี่ น้อง พ่อ แม่  แต่คุณก็ดูจะเป็นทุกข์มากจากการให้ของคุณ มีคนเคยพูดว่า ให้เบ็ด ดีกว่าให้ปลา เพราะถ้าให้เบ็ด เขาจะเรียนรู้วิธีตกเบ็ด แต่ถ้าให้ปลา เขาจะไม่เรียนรู้อะไร เขาจะรอคอยอ้าปากรอปลาจากคุณอย่างเดียว คุณจะเลือกเอาอย่างไร ก็แล้วแต่คุณค่ะ  ขอให้คุณโชคดีนะคะ จากคุณ : หัวใจสีชา เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 21:09:43

ความคิดเห็นที่ 69 กลับมาอ่านอีกที     มีหลายคนที่ติงเรื่องสามีและลูกของคุณเอง แต่อ่านคคห. ของคุณจขกท. ทุกหัวข้อแล้วหนักใจแทน ป้าว่าคุณไม่ไ้ด้ฟังความคิดเห็นของใครในพันทิปเท่าไหร่หรอกนะ ไม่เห็นว่าคุณเป็นห่วงเรื่องครอบครัวของคุณเองเลยนะคะ เดี๋ยวจะมีปัญหากับสามีนะนี่  แล้วเวลาลูกเต้าโตไปจะมีเงินเรียนมหาวิทยาลัยไหมนี่ เดี๋ยวบ้านแตก  ลูกเต้าและตัวเองจะลำบากนะเออ จากคุณ : ป้าค่ะ (ป้านี่เอง) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 21:57:53

ความคิดเห็นที่ 70 ถ้าเป็นเรา เราจะช่วยครอบครัวเมื่อหักค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่นี่แล้ว ชดเชยสำรองฉุกเฉินแล้ว ส่วนที่เหลือค่อยส่งไป เหลือมากส่งมาก เหลือน้อยส่งน้อยค่ะ จากคุณ : เข้าใจนะ....แต่ต้องวางแผน (คนห่างบ้าน) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 21:59:32

ความคิดเห็นที่ 71 ต้องเริ่มที่ตัวคุณก่อนเลยค่ะ อันดับแรก ไ่ม่ต้องไปโกหกถึงขนาดว่า คุณตายไปจากโลกนี้แล้วหรอกค่ะ แต่คุณก็ควรจะบอกให้พี่น้องของคุณทราบว่า คุณเองก็มีภาระเหมือนกัน คุณมีลูกที่จะต้องส่งเสีย มีสามีที่จะต้องดูแล ความแน่นอนมันก็คือความไม่แน่นอน   ไอ้งานที่คุณกับสามีทำอยู่ทุกวันเนี้ย ถ้าบริษัทเกิด เลิกจ้าง ขึ้นมาล่ะ จะทำไง   เป็นเรานะ เราจะบอกว่า ตอนนี้เราไม่มีงานทำแระ สภาพเศรษฐกิจไม่ดี ตกงาน ไม่มีเงินส่งให้นะ เนี้ยขอยืมคนทางเมืองไทยบ้างไ้ด้ไม๊ แล้วจะใช้คืนให้ ลองใจกันดูซิ เพราะขนาดคุณ คุณแม่คุณ ไม่มีเงินยังออกไปหาหยิบยืมที่อื่นมาให้ ลองดูซิ ว่าเวลาถึงตาคุณลำบากแล้ว ใครจะช่วยได้บ้าง กรณีคุณไม่ต้องกลัวบาปด้วยเพราะคุณได้ตอบแทน บุพากรี ตามสมควร ไม่ได้ทอดทิ้งให้ คุณพ่อคุณแม่ ตกยาก ลำบากที่ไหน อะไรที่ได้กันมาง่ายๆ ไม่ค่อยมีใครเห็นค่าหรอกค่ะ กรณีพี่น้องคุณก็เหมือนกัน เงินที่ได้มาง่ายๆ จากคุณ เค้าก็ไม่ได้มองว่าคุณมีบุญคุณอะไร เค้ามองว่า คุณมีหน้าที่ ต้อง ช่วย ต่างหาก ถ้าไม่ช่วยคุณก็ผิด ที่ไม่ให้เงินเค้า ถ้าช่วยคุณก็ผิด ที่ส่งเสริมการใช้เงินแบบผิดๆ ให้กับพวกเขา คุณลองคิดดูแล้วกัน ว่าคุณจะเลือกเป็นคนผิดแบบไหน คุณควรจะีมีเงินเก็บเป็นของตัวเองบ้าง ไม่ใช่มีเท่าไรก็ประเคนให้คนอื่นหมด ต้องใจแข็งค่ะ ซึ่งสำคัญมาก เพราะที่ผ่านมา คุณใจอ่อนมาตลอด   อย่าให้สุดท้่าย กลายเป็น เตี้ยอุ้มค่อม เลยนะคะ   แล้วก็อย่าไปโทษกรรมเวรเลยค่ะ ชีวิตนี้คุณลิขิตเองได้ค่ะ จากคุณ : Makeup_Atom เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 22:13:40

ความคิดเห็นที่ 72 ขอโทษนะ จขกท อย่าคิดว่าดิฉันกำลังออกความเห็นแบบไม่รักษาน้ำใจกันเลยเพราะจากนี้ต่อไปดิฉันจะเล่าอะไรให้คุณอ่านบ้าง หากดิฉันจะต้องบอกว่าในครอบครัวคุณนี่หากจะผิดก็คงผิดมาตั้งแต่รุ่นพ่อ รุ่นลูกชายคนโต และลามลงมาถึงน้องชายของคุณ และอาจจะเลยไปถึงหลานได้ถ้ามีหลานชายนะ เพราะพวกเขาสืบสายพันธุ์กันมาในลักษณะนี้คือไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่มีต้นแบบที่ดีให้ปฏิบัติตาม คุณแม่คุณก็อ่อนโยนเกินไป คุณจึงได้ลักษณะที่ดีจากแม่มา แม่ผู้มีแต่ให้ตลอดกาล...และจะให้จนตัวตายนั่นแหละ คือ...ทำไมดิฉันได้ออกความเห็นไปข้างต้น คห12 ว่าคุณไม่สอนน้อง ดิฉันจะขอเล่าให้ จขกท อ่าน...ก็เพราะดิฉันเองนี่มีน้องเหมือนคุณนะ และดิฉันก็ให้น้องมาตลอดตั้งแต่พวกเรายังเด็กกันอยู่เพราะคุณพ่อคุณแม่เราก็สอนกันมาว่าคนเป็นพี่ต้องเสียสละให้น้องก่อนนะ แต่คุณพ่อดิฉันนี่เป็นคนมีปรัชญาการใช้ชีวิตดีมากๆ ไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่เล่น ไม่สร้างหนี้ ไม่ฟุ่มเฟือย มีแต่ให้ และไม่เคยขอใคร แต่การให้ของคุณพ่อดิฉันคือให้ด้วยและสอนด้วย ซึ่งมันทำให้ดิฉันได้คุณลักษณะที่ดีจากคุณพ่อมาในเรื่องนี้ (อาจจะมาจากคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายที่สอนต่อๆกันมาด้วยหลายสาย) แต่ลักษณะนิสัยดุและแข็งของดิฉันนี่จะดุเหมือนคุณแม่ ดังนั้นการเป็นพี่สาวคนโตจึงทำให้ดิฉันเป็นคนแข็งและดุ มีความเป็นผู้นำมากเพราะดูแลน้องแทนคุณพ่อคุณแม่มาตั้งแต่เด็กๆ แม้ดิฉันให้น้องแต่ดิฉันก็จะบอกน้องๆด้วยว่าทำไมถึงให้? หากดิฉันเสียสละมากดิฉันก็จะบอกน้องทุกคนด้วยว่ารู้ไหมว่าที่ฉันให้นี่ฉันต้องเสียอะไรไปบ้าง? คือเวลาให้น้องดิฉันก็สอนน้องไปด้วยเสมอเหมือนที่คุณพ่อคุณแม่และคุณยายสอนดิฉันตั้งแต่เด็กว่าที่เขาได้มานี่พี่ต้องเสียอะไรไป และพวกเขาก็เข้าใจมาแต่เด็กๆว่าแม้พี่จะใจดีแต่พี่ก็ดุและมีเหตุผลของการให้และไม่ให้ได้เหมือนกัน ... จนพวกเราโตขึ้นมาจนจะแก่ไปพร้อมกัน ดิฉันแต่งงานมาอยู่ต่างประเทศ น้องๆไม่เคยขอเงินใช้เลยสักบาทเดียวไม่รู้ทำไม เขาเคยบอกว่าดิฉันให้เขามามากแล้ว พวกเขาเสียอีกไม่เคยให้อะไรดิฉันเลยดังนั้นจึงไม่เคยอยากขออะไรเลย และเขาคิดว่าเขามีงานทำมีปัญญาหากินใช้เองได้ ทำไมต้องขอพี่? พวกเขาภูมิใจที่เขาหาเองใช้เองมีปัญหาอะไรเขาแก้กันเอง และเพราะเขารู้จักใช้เงิน ไม่สร้างหนี้ หมั่นทำบุญเข้าวัด ทำทาน เจอหน้าพวกเขาทีไร (ปีละครั้ง) ดิฉันมีแต่อยากให้พวกเขามากกว่าที่เขาอยากได้เสียอีก (ถ้ามีพอให้) เพราะดิฉันรักน้องๆของดิฉันมากอยากให้โดยเขาไม่ได้ขอนั่นแหละ แม้แต่คุณพ่อคุณแม่เองก็ไม่เคยขออะไรจากดิฉันเลย มีแต่ท่านนั่นแหละให้ดิฉันมาตลอด (ดิฉันยกความดีและบุญกุศลในข้อนี้ให้แก่บุพการีของดิฉันที่อบรมสั่งสอนพวกเรามาแบบนี้) ดั้งนั้นดิฉันเชื่อว่าความพอเพียงนี่มันต้องอยู่ในสายเลือดมาก่อน หากปู่ย่าตายายไม่อยู่แบบพอเพียง ชอบสร้างหนี้ ไม่รู้จักพอในสถาณะของตน ชอบขอ เล่นการพนัน (ไม่ทราบว่าพี่น้องคุณติดการพนันกันด้วยหรือเปล่า มีเงินเท่าไหร่ถึงหายหมด) ลูกหลานก็เจริญรอยตามนั้นแหละค่ะ หากพ่อแม่ไม่สอนลูก พี่ไม่สอนน้อง (ไม่เกี่ยวกับว่าใครจะเรียนสูงกว่ากัน เรียนมากกว่ากัน เพราะการเรียนสูงกว่าแต่ไม่มีคอมมอนเซนท์ก็กลายเป็นเบี้ยล่าง เป็นผู้ไม่รู้ได้เหมือนกัน) และคนที่อยู่ในวังวนของการกู้หนี้ยืมสินตลอด พอไม่มีก็ต้องไปหาคนโน้นทีคนนี้ที หาพี่หาแม่ก่อน พวกคุณก็จะใจอ่อนเพราะสงสารเห็นใจเพราะเหตุผลว่าเป็นพี่เป็นน้องกัน คุณก็จะต้องอยู่ในหลุมดำแบบที่คุณและแม่คุณเป็นไปตลอดกาล ตอนนี้คุณน่าจะรู้ว่าที่ผ่านมามันเป็นการให้แบบผิดวิธี คุณก็ควรจะต้องปรับเปลี่ยนวิธีกันใหม่ โดยการเปลี่ยนที่ตัวคุณเองก่อน ถ้าเปลี่ยนตัวเองให้เป็นนายคนอื่นไม่ได้ คุณก็ต้องเป็นทาสพวกเขาไปชั่วชีวิตนั่นแหละ ขอให้คุณใช้หนี้ชีวิตให้หมดโดยเร็ววันนะคะ จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 22:16:30

ความคิดเห็นที่ 73 เห็นใจเจ้าของกระทู้ค่ะ เพราะเจอปัญญาหาคล้ายๆๆกันแต่ของดิฉัน ตัดไฟแต่ต้นลม คือหาอาชีพให้เค้า หรือช่วยในภาวะจำเป็นจริงๆๆ ส่วนแม่ก้อส่งให้มช้ทุุกเดือน บางทีเคยเป็นทุกข์ที่ว่าเดือนไหนส่งช้าหรือส่งควบสองสามเดือน ไม่สบายใจ แต่คิดไปคิดมาก สุดท้ายคนเราก้อต้องมีวิธีชีวิตเป็นของตัวเอง ถ้าเราช่วยเค้าไปหมดทุกเรื่องทุกครั้ง เค้าก็จะทำอะไรไม่เป้นค่ะ เผ้าแต่รอเงินจากเรา แล้วสักวันถ้าเราเป็นอะไรไป พวกเค้าเหล่านั้นจะอยุ๋กันอย่างๆๆงค่ะ  ยังไงค่อยๆๆคิดน่ะค่ะ เอาล็อกออกทีล่ะล็อก แล้วสุดท้าย เราก็จะหมดปัญหาแล้วความสุขจะกลับมาค่ะ จากคุณ : คิดฮอตหลายเด้อ (คิดฮอดหลายเด้อ) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 22:45:33

ความคิดเห็นที่ 74 แอมเอ๊ยยยย.... ฟังแล้วเซ็งแทน จะพูด worst case scenario ให้ฟัง อันดับแรก - แฟนเซ็ง หมดความอดทน แล้วก็ต้องเลิกกันไป ต่อมา - เธอก็ต้องกลับไปทำงานงกๆ ตามงาน fair เพื่อหาเงินเลี้ยงลูกเหมือนเดิม แล้วต่อมา - เงินที่ได้ก็ไม่พอเลี้ยงคนทั้งครอบครัวที่เมืองไทย ต่อมาอีก - ญาติๆ ที่ไทยชินเสียแล้วกับการใช้จ่ายเกินตัว จับจ่ายสร้างหนี้กันอุตลุด สุดท้าย - อดตายกันเป็นระนาว หมดอนาคตกันเป็นแถวเพราะเธอไม่ยอมพูดคำว่า "ไม่" ถ้าจะสอนบทเรียนให้พวกเขา ก็ต้องทำตอนนี้ หัดให้พวกเขายืนด้วยตัวเองให้ได้ เพราะถ้าพวกเขาพลาดไป เรายังเป็นแบ็คอัพให้ได้ แต่ถ้าไม่ยอมทำ แล้วสายเกินไป พอเราล้มเมื่อไหร่ เขาก็ล้มด้วย ลุกกันไม่ได้สักที เพราะไม่เคยโดนฝึกให้ยืน จะเอาแบบไหนกัน หืมม ใจแข็งหน่อยสิ จากคุณ : หงุดหงิดแทน (MrET_TK) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 23:43:52

ความคิดเห็นที่ 75 จริงๆ การให้เป็นสิ่งที่ดีค่ะแต่เราควรให้คนที่เค้าจะเอาไปทำประโยชน์ คุณให้แบบนี้เป็นการทำลายคนที่คุณรักทางอ้อม จะช่วยเหลือใครทำมาค้าขายถ้าเค้าไปไม่ไหวควรแนะนำให้เค้าหาหุ้นส่วนไม่ใช่มายืมเงินกันง่ายๆ แบบนี้ การสงสารคนที่คุณรักเป็นสิ่งที่ดี เงินทองจะให้ใครควรมีเหตุผลในการให้ ไม่ใช่อยากให้ก็ให้หรือพอคนท้วงมาว่าอย่าไปให้ก็จะไม่ให้ซะงั้น ควรพิจารณาว่าใครสมควรได้ ใครเหมาะสม ใครจะทำคุณประโยชน์และใครที่เห็นคุณค่าของเงินที่สุด และที่สำคัญอย่าให้ใครมาเอาเปรียบคุณ เพราะมีหลายๆ ครั้งเค้าไม่ได้มองเราเป็นคนดีแต่เค้ามองเราเป็นคนโง่ เป็นเหยื่อ เพราะเค้าจับจุดคุณได้ว่าเป็นคนใจดีใจอ่อนแล้วเค้าก็จะสรรหาเล่ห์ มาหาผลประโยชน์กับคุณ วันนี้อ้างอย่างนึง วันหลังก็มีข้ออ้างใหม่ๆ ตั้งสติและทำใจแข็งๆ ไว้ ใครดีก็ควรได้รางวัล ได้สิ่งตอบแทน ส่วนคนที่คิดไม่ได้ก็คงต้องได้บทเรียนค่ะ ตามใจคนเราจะจนใจเอง พยายามอย่าทำตัวเหมือนฝิ่นให้เค้าเสพติดเพราะที่สุดแล้วไม่มีใครได้ มีแต่เสีย เป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่อนหวานแต่อย่าอ่อนแอ :-) จากคุณ : หมวยเล็ก (@studentby) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 23:43:58

ความคิดเห็นที่ 76 ไม่รู้จัก จขกท ไมได้เกียจหรืออะไรในด้านลบทั้งสิ้น แต่ ถ้ายังมีพฤติกรรมแบบนี้นับถอยหลังเป็นแม่ม่ายสามีทิ้งได้เลย ไม่เกินสามปี คุณอึดอัดกับสภาวะการณ์ที่เป็นอยู่ซึ่งเกิดจากตัวคุณเป็นคนทำ แต่ๆๆ สามีคุณก็อึดอัดมากเช่นกันกับสภาวะการณ์ที่เขาไม่ได้ทำ คิดว่านะ (รอแค่เวลาที่จะระเบิด) บรรยากาศในครอบครัวไม่ดีแน่ ชีวิตคู่คุณนับจากนี้และต่อไปในอนาคตน่าห่วงมากๆ สามีดีๆพ่อของลูกที่ดีๆไม่ได้หากันง่ายนะ ต้องรักษาเอาไว้ให้ดีที่สุด เริ่มต้นใหม่ดีกว่า คุณสามารถเป็นภรรยาเป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลกได้และเลือกที่จะเป็นพี่เป็นน้องที่ดีจริงๆๆๆๆ ย้ำว่าที่ดีจริงๆและที่ถูกที่ควรกับพี่น้องเหล่านั้นของคุณได้(ไม่รู้เขาเหล่านั้นเห็นคุณเป็นพี่เป็นน้องหรือตู้กดเงิน) แต่คุณเป็นลูกสาวที่ดีของพ่อแม่นะอันนี้แน่นอน ใจแข็งเข้าไว้ แรกๆอาจยาก ยาดีมันอาจมีรสขมมันก็ช่วยให้เราหรือคนป่วยหายป่วยได้นะ เป็นกำลังใจให้ เข้มแข็ง แข็งใจ สู้ๆ เพื่อลูกสามีและชีวิตครอบครัวคุณเอง แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 23:48:43 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 23:47:05 จากคุณ : Md.Ok เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 23:44:00

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านแล้วหนักใจแทนเจ้าของกระทู้มาก ๆ ดีที่พ่อแม่เรา ไม่ได้เป็นแบบนี้จริง ๆ เค้าก็คงอยากได้จากเราแต่ไม่เซ้าซี้ เราก็อยากให้เค้าเยอะ ๆ เหมือนกัน แต่เราก็ให้ได้เท่าที่เราจะให้ได้ เพราะว่าเราก็ต้องกินต้องใช้ ดีที่ญาติพี่น้องไม่ได้มารบกวน เพราะว่าชื่อเสียงเราเรื่องความงกกระจรกระจ่ายไปทั่ว แล้วก็ไม่สนว่าใครจะว่าเรางก เพราะว่าเรารู้จักใช้ตังค์ ถึงได้พอมีเงินบ้าง ระมัดระวังในการใช้จ่าย เคยมีคนพยามยืมเงินสองครั้ง แต่เราไม่ให้ซะอย่างใครจะทำไม จะว่าเรางกก็ไม่สนใจหรอก จะว่าใจดำก็ว่าไป อย่ามาว่าต่อหน้าแล้วเจอสวนแน่ ๆ เคยมีคนในห้องไำกลบ้านพูดไว้ ถ้าอยากเป็นต้นไม่ใหญ่ให้ร่มเงาคนอื่นได้มาพักพิง เราก็ต้องแข็งแรงก่อน อันนี้ใช้ได้เสมอ ๆ นะคะ เราต้องดูแลเราก่อนนะคะ ขอให้โชคดีค่ะ พูดคำว่าไม่บ้างบ่อย ๆ เดี๋ยวก็ชินค่ะ เชื่อสิ จากคุณ : เฟย์ (RubisMonaco) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 23:56:15

ความคิดเห็นที่ 78 ความจริงเราคุยกันเรื่องนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้วจริงไหม เอานะ ตั้งสติดีๆ อันดับแรกต้อง "ตัดการติดต่อ" ทั้งหมดโดยสิ้นเชิง ไม่ต้องโทรหาไม่ต้องรับสาย ถ้ามีโทรศัพท์มา เป็นเสียงทางบ้าน วางทันที ถ้ากลัวที่บ้านจะว่างู้นงี้  เปลี่ยนเบอร์ซะ  จบ ทุกคนมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบชีวิตตนเอง ท่องเอาไว้ รู้มั๊ยบางที เรารู้สึกว่า ลึกๆ จขกท.เหมือนมีปมอะไรบางอย่างในใจตัวเอง ที่ทำไปทั้งหมดเพราะอยากรู้สึก "เหนือกว่า" คนอื่นๆหรือเปล่า หมายถึงไม่ต้องการให้คนในหมู่บ้านดูถูกครอบครัวเรา ถามจริงๆ กำลังแคร์อะไรกันแน่ ถ้ากลัวคนอื่นดูถูก แล้วต้องคอยตามแก้ปัญหาให้พี่น้องล่ะก็ คงต้องทำไปตลอดชีวิตแล้วหละ ถ้ากลัวถูกมองว่าใจดำ ไม่ยอมช่วยเหลือ การช่วยไม่ได้หมายถึงให้เงินอย่างเดียวนี่นะเพื่อน ไม่มีเงินก็สามารถช่วยเหลือกันได้ตั้งหลายทาง เงินไม่ใช่ทางออก ตอนนี้ถ้าไม่ช่วยพี่น้องและครอบครัว ทุกคนก็จะไปโวยให้แม่ฟัง แม่ก็จะจัดการอะไรไม่ได้ตามเคย (ถ้าจัดการได้คงอรบรมสั่งสอนให้ลูกชายรู้จักทำมาหากินและรับผิดชอบได้ไปนานแล้ว ) ทางออกของแม่ก็คือ มาบีบ จขกท.อยู่ดี จขกท.ก็ ดันมีปม กลัวเป็นคนอกตัญญู กลัวถูกมองว่าใจดำ กลัวครอบครัวโดนชาวบ้านดูถูก สุดท้ายก็ให้อีก วนเวียนเป็นวัฎจักรนรกตามเดิม ทั้งหมดนี้จขกท.รู้ดีแก่ใจ  เราเชื่อ แต่ก็เหมือนแม่จขกท.แหละ คือจัดการอะไรไม่ได้ เพราะไม่ยอมออกไปจากวิถีเดิมๆ เชื่อเถอะนะ ทำตามที่เราบอก ง่ายๆ ได้ผล แน่นอน "ตัดการติดต่อทั้งหมด" ปัญหาจบแน่นอน เคยดูหนัง butterfly effectไหม  ไปหามาดูให้ได้นะ ไม่ว่าพระเอกจะกลับไปเปลี่ยนอดีตสักกี่ครั้ง  สุดท้ายก็ลงเอยด้วยหายนะไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ตอนจบพระเอกต้องเข้าไปตัดความสัมพันธ์กับนางเอกตั้งแต่วันแรกที่เจอ ถึงจะสามารถมีชีวิตปกติได้ เพราะยอมรับความจริงแล้วว่า หายนะทั้งหมดในชีวิตเกิดขึ้นเพราะมีนางเอกอยู่ในชีวิต เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ยังไม่ถึงตอนจบ แต่ก็เดาได้ว่าจะลงเอยแบบเลวร้ายที่สุดยังไง ( สามีรับไม่ได้ ต้องเลิกกัน กลับไปมีชีวิตลำบาก และสาหัสยิ่งขึ้นเพราะต้องแบบครอบครัวอยู่บนหลัง ตอนจบ --- ตายหมู่ ) ตัดทุกคนที่ทำให้ชีวิตเราพบกับความหายนะ ถ้าปฎิเสธไม่ได้ ก็จงเดินออกจากชีวิตพวกเขาไปซะ ด้วยรักและห่วงใยตลอดมา (ปล. ขอโทษนะหากพูดแรงไป แต่อยากให้จบปัญหานี้สักที มันยาวนานเกินไปแล้ว ) จากคุณ : hppy2gthr เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 00:14:47

ความคิดเห็นที่ 79 มาอ่านตอนหลังๆ สามีคุณเริ่มหงุดหงิดแล้วน่ะ จากที่เคยให้เฉยๆ  กับให้คุณยืมแทน นี้คือจุดเริ่มต้นหรือจุดสุดท้ายของการมีชีวิตคู่   คุณก็รู้ดีการอยู่ต่างประเทศเพื่อจะเก็บเงินได้ก็ต้องประหยัด ขนาดเราพึ่งมาอยู่ 4-5 ปี ยังตืดเลย  แล้วคนต่างชาติละเขาอยู่มาตั้งแต่เกิดจะไม่รู้ค่าของเงินเชี่ยวหรือ    พอจะนอนคุณก็เอามือก่ายหน้าผากเหมือนคนอมทุกข์ แม้ใครอยากจะนอนด้วยค่ะ ขนาดสามีเราพลิกซ้ายพลิกขวาเรายังถามเลย  หรือพอเรากลับจากไปพักที่เมืองไทย 5 อาทิตย์ กลับมาหงุดหงิดกับสามี เพราะ หงุดหงิดมาจากเมืองไทย เพราะดันป่วย  ตลอดทริป ต้องพึ่งตัวเองเพราะทุกคนต่างทำงาน ก็มีพี่ชายคนเล็กแต่เขาขยันน่ะ เมียก็ขยัน แต่ชอบบำรุงลูกสาวแบบเด็ก สปอย  เพราะเราส่งเงินให้แม่ แม่เราก็อยู่กับเขา พวกเขาดีตรงที่ดูแลแม่ดี พอเรามองดูแล้วเรากำลังทำให้เรือของพวกเขาจะล่ม เราเลยถอยออกมา      พี่เขยเราบอกเราว่าจะไปคิดแทนคนอื่นทำไหม ถ้าเขาจะตายๆนานแล้ว ทุกคนก็ต้องดิ้นหนีตายกันทุกคน คนจะตกน้ำจะไม่พยายามหนีตายหรือ ควรจะกลับไปดูสามีคุณที่เขาดูแลคุณมาอย่างดี อยากกลับไทยก็ซื้อตั๋วให้ ให้เงินมาเที่ยว ซื้อรถให้ขับไปทำงาน พี่เขยบอกว่าเรายังมองไม่เห็นความดีเขาหรือ  ทำกับเราและยอมเรามาตลอด ใครจะให้เงินเรา พี่ชาย พี่สาวเราหรือ ...            ดูสามีคุณสิ ไม่กินไม่เที่ยวทำงานตลอด 7 วันเพื่อดูแลคุณ ประหยัดเพื่อ พาคุณมาเที่ยวเมืองไทยทุกปี กลับไปดูแลเขาซะ เขาคือเพื่อนตาย  พอพี่เขยพูดเสร็จเราแทบอยากกลับ uk ตอนนั้นเลย   ส่วนพี่สาวอีกคนที่อยู่ ตปท. ดุเราว่า ซื้อของหอบของมาทำไมเยอะแยะ สามีทำงานแทบตาย อยากมาพักผ่อน ยังต้องมาหอบของฝากให้ญาติโกโหติกา โคตะระหนักเลย  อย่าทำอีกสงสารเขาบ้าง พาเขากลับมาแบบสบายๆ  จริงๆญาติเราไม่เคยขอ แต่เราบ้าหอบ choccolate มาเป็น 20 กล่อง ต่อไปห้ามทำอีก      พอมานึกคำพูดพี่สาวแล้วเศร้าเลยค่ะ เพราะสามี ก็ไม่กล้าพูด พอจะซื้อตั๋วเขาก็ดูว่า ได้กี่ กก. เลยต้องบ้าตามเรา มาใหม่ๆเราซื้อของฝากเยอะมาก นี้ปีที่ 4 แล้วของยังเหลืออีก ขนาดหอบให้พี่ๆที่นี้ไห 20-30 ถุงดำยังเหลือเลย ตอนนี้เลยไม่ทำค่ะ ส่วนเสื้อผ้าสามีชอบอะไรก็จะขนไปเยอะ เช่นรองเท้า กางเกง เสื้อ เครื่องประทินโฉม ก็เอาไปไม่ได้เพราะเมียจอง 3 กระเป๋า เขาต้องงอนเราทุกรอบก่อนเดินทาง ว่าไม่กลับแล้ว         พอ check in  กลับมา uk เขาจะพาเราเดินไปซื้อของใน duty free และ บอกว่า เธอไม่เคยซื้ออะไรให้ตัวเองเลย ไปเลือกเลยฉันจะซื้อให้ แต่ไม่ให้เงินน่ะเพราะเธอจะไม่ซื้ออะไรเลย  พอ x-mas ปีนี้เขาก็เอาเงินให้เรา และบอกว่า เอาไปซื้อของให้ตัวเองน่ะ ห้ามให้ใครแม้แต่เขา      ฟังดูแล้วสะอึกเลย เขากำลังบอกอะไรเรา...ก็บอกว่าดูแลตัวเองน่ะ หาความสุขให้ตัวเอง อย่าห่วงคนอื่นมากเกินไป เราจึงค่อยๆเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเองใหม่    เพราะกลัวว่าซักวัน อาจสูญเสียเขาไป      ตอนนี้เราคิดได้แล้วค่ะ เราควรทำเพื่ออนาคตของเราบ้าง ถึงเขาไม่บอกเราก็ต้องสังเกตุเอง เพราะเราชอบคิด ห่วงแทนคนอื่น  อีกเรื่องเป็นอุทาหรณ์ของชีวิตคู่  มีพี่ที่ทำงานเก่าคนหนึ่ง เป็นลูกสาวคนรวยค่ะ และพ่อพี่เขาก็ เอาเด็กชายมาเลี้ยงดูแต่ไม่ใช่ลูกบุญธรรมน่ะ คล้ายๆเด็กรับใช้ในบ้าน พี่คนนี้จะเจ้าระเบียบชอบสั่ง ทุกคนจะตามใจเธอ ส่วนเด็กผู้ชายจะเรียบร้อย ไม่พูด   พอโตมาพวกเขาก็แต่งงานกัน พี่ผู้หญิงก็ห้ามพี่ผู้ชาย พาแม่เขาที่จนๆเข้าบ้านเธอ และชอบดูถูกสามีว่าจน จะไปทำงานพี่ผู้ชายก็ต้องหอมแก้มเมียทุกเช้าเย็น เดินไปไหนๆด้วยกันก็ต้องเกี่ยวก้อยกัน ดู in love มากๆ  ต้องโทรหาเมียเช้า-กลางวัน-เย็น ก็ sweet กันมาจนลูกเรียนจบปริญญาตรี ทั้ง 2 คน น่าจะ เกือบ30 ปีค่ะ   จู่ๆ  พี่ผู้ชาย ผู้ชายเดินออกจากบ้านและไปเลยค่ะ ( ไม่ใช่ไปจังวัดเลยน่ะ ) ไปแบบไม่บอกลูก บอกเมีย  จนเราลาออกจากงาน ก็ไม่รู้ว่ากลับมาหรือยัง   ส่วนพี่ผู้หญิงก็ดำเนินชีวิตไปตามปกติ ไม่สนใจใครจะนินทา ไม่ไปตามหากัน แต่ที่เราอยู่มา 15 ปี พี่เขาระเบียบจริงๆ     นี้ก็อนาคตไม่แน่นอน เห็นไหมค่ะ    คนไม่พูดเวลาจะทำอะไร ไปก็ไม่บอกไม่ลา ไม่ได้ลาตายน่ะค่ะ แต่กู่ไม่กลับ            ก็เคยทำเหมือนคุณ แต่เลิกทำไปเมื่อ 2 ปีก่อน  รู้สึกหายใจสะดวกขึ้น จากคุณ : โค้งหักศอก เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 00:36:13

ความคิดเห็นที่ 80 เข้าใจความรู้สึกของ จขกท ค่ะ  ขนาดมาอยู่ 10 ปี แล้ว  ยังจะเจอปัญหานี้อีก   มีเพื่อนเราหลายคนที่เป็นคนไทย และ ฟิลิปปินส์ก็เจอปัญหานี้เหมือนกัน  สงสารเค้ามาก   เราโชคดีที่ทุกคนที่บ้านที่เมืองไทยเข้าใจเรา และแม่เราเอาเป็นคนบอกว่า  "ไม่ต้องส่งเงินมาให้หรอก เก็บเอาไว้ใช้จ่ายในครอบครัว แม่ไม่เดือดร้อนอะไร พี่น้องเอ็งที่นี่เยอะแยะ มันดูแลแม่ได้  แล้วพี่น้องหรือญาติโทรไปขอเงิน ก็ไม่ต้องใจอ่อนให้ล่ะ  เอ็งยังมีลูกมีผัว ต้องดูแล  ถ้าแม่ไม่มีจริง ๆ แม่จะขอ" แม่พูดแค่นี้ ก่อนเรามาอยู่นี่ เล่นเอาน้ำตาไหลเลยค่ะ  ดีใจที่แม่ไม่เหมือนคนอื่น แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 00:39:18 จากคุณ : pinpare เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 00:38:37

ความคิดเห็นที่ 81 เข้ามาอีกรอบ  เป็นกำลังใจให้ จขกท. เห็นความเปลี่ยนแปลงของคุณ และสามี ในคห.ที่ 64 แล้ว ก็ขอให้ทุกๆอย่าง เป็นไปด้วยดีค่ะ ที่เค้าให้คราวนี้ อาจสอนให้คุณ กลายเป็นคนยืมเงินแทนไงค่ะ แล้วคุณก็จะรู้สึกเองว่า เวลามีหนี้สิน ต้องทำตัวอย่างไร รอข่าวอัพเดท ที่จริง คุณ จขกท.น่าจะเป็นคนอารมณ์ดี ร่าเริงนะคะ ดูจากการพิมพ์แล้ว แค่เครียดเรื่องทางบ้านแค่นั้นเอง เอาใจช่วยค่ะ นิ่ง สงบ สยบทุกสิ่ง ปล. คุณ จขกท. ขอข่าวอัพเดทด้วยเน้อ เหมือนตามติดรายการชีวิตเลยอ่ะ ^ ^ อีกอย่าง ตอนพิมพ์ ช่วยเว้นวรรค กับบรรทัดหน่อยก็ดีนะคะ ใส่(จขกท) หน่อยด้วยก็ดี มีหลายๆท่าน ยังไม่รู้ว่า คุณได้คำแนะนำจากหลายๆท่านในนี้ไปคิด และได้เปลี่ยนความคิด หลายๆอย่างไปแล้ว ยังมีคนคิดว่าคุณยังไม่เปลี่ยนแปลงอยู่ค่ะ จากคุณ : dcapar เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 00:46:23

ความคิดเห็นที่ 82 จขกท เป็นคนที่ใช้ไม่ได้ เพราะไม่รู้จักเกรงใจสามี ส่วนญาติพี่น้องก็ไม่รู้จักเกรงใจใคร เอาแต่ง่ายๆ คุณทำงานเหนื่อยขนาดไหนไม่เคยคิด เคยคิดไหมว่าสามีจะรู้สึกอย่างไร ดีที่ว่าเขาสามารถหาเงินได้พอ ไม่งั้นปัญหาก็พอกพูน เพื่อนแถวนี้ก็มีทำงานแบบคุณ งกๆ อายุก็มาก ปรนเปรอ น้องและหลานที่เมืองไทยที่ไม่รู้จักโต แต่คนเมืองไทยอยู่อย่างสบายนะ มีรถมีรากินอาหารแพงๆ แล้วมาบ่นให้ฟัง ขอให้ร่างกายแข็งแรงในปีใหม่นี้ก็แล้วกัน จะได้สู้นานๆ จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 00:50:12 A:71.114.49.147 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 83 ดิฉันเคยหลวมตัวถูกเชิญไปกินกาแฟ จริง ๆแล้วต้องไปฟัง กรณีี ผัวเมียทะเลาะกัน กรณีนี้ฝรั่งทำงานประจำรายได้ไม่มาก มีทำงานพิเศษเพิ่มรายได้นิดหน่อย ทางฝั่งฝรั่งก็ว่า ญาติคนไทยงก ให้เท่าไหร่ไม่รู้จักพอ ทางฝั่งผู้หญิงก็ว่า ฝรั่งขี้เหนียว ขอแค่นี้ก็ไม่ได้ ครอบครัวหนูที่เมืองไทยเขาเดือดร้อน หนูต้องช่วย ดิฉันก็ได้พยายามอธิบายให้ทั้งสองฝ่ายฟังแบบเป็นกลาง ธรรมเนียมไทย เป็นแบบนี้ ธรรมเนียมฝรั่งเป็นแบบนี้ แต่ไม่ตัดสินใจให้ว่าใครผิดใครถูก ผลสุดท้ายเสียเวลาไปหลายชั่วโมง สตุ้งสตังค์ก็ไม่ได้ แถมเขาเลิกติดต่อกับดิฉัน เพราะพูดไม่เข้าข้างใครเลยซักคน ส่วนน้องคนนั้นจะได้สมบัติจากฝรั่งส่งไปให้ญาติที่เมืองไทยอีกหรือเปล่า ไม่ทราบ น้องเอยจะบอกให้ เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ซะ และถ้าไปเมืองไทยอย่าไปเยี่ยมญาติ ส่งเงินเข้าบัญชีให้แม่ใช้เป็นเดือน แต่ละเดือนแค่ตัวแม่พอใช้ ส่วนถ้าแม่จะให้ใครหมด แล้วตัวเองอดอยาก ก็ต้องถือว่าเป็นกรรมของแม่ เราทำหน้าที่ของเราแล้ว จากคุณ : น้านุช เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 00:52:47

ความคิดเห็นที่ 84 กลับมาแล้ว วันนี้เรียนไบเบิ้ลไม่รู้เรื่องเลย เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา จนสามีถามว่า ยังคิดเรื่องนั้นอยู่เหรอ เราเลยบอกว่าพี่น้องห้องไกลบ้านทำให้เราคิดทบทวน เขาเลยบอกว่าเอางี้ ที่ไอให้ยูขอยืมหนึ่งพันเหรียญนะ ไม่ต้องยืมแล้ว ไอให้เลย เราเลยบอกว่ามันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือเราต้องหยุดให้ สามีบอกว่าถ้ายูหยุดให้ แล้วยูไม่มีความสุข ยูยังทุกข์ใจอยู่ ไอก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน คนสองคนหลังแต่งงานแล้วคือคนคนเดียวกัน ยูไม่มีความสุข แล้วไอจะสุขได้อย่างไร เชื่อไหมน้ำตาเราไหลเลย แล้วเขาพูดอีกประโยคว่า ไม่ว่ายูกำลังทำอะไรอยู่ก็ตาม พระเจ้าเขามองยูอยู่นะ เรากลับมาเจอกระทู้เราเป็นกระทู้แนะนำก็ตกใจ แต่ก็อยากให้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนไกลบ้านว่าควรจะรับมืออย่างไรเวลามาอยู่เมืองนอก เรานั่งอ่านทบทวนทุกคำแนะนำไปสามรอบ อยากบอกทุกคนว่าปีนี้อาจจะเป็นจุดเปลี่ยนที่ดีในชีวิตก็ได้ เพราะที่ผ่านมาเราคิดตลอดว่า ทำอย่างไรให้แม่มีความสุข ถ้าเราช่วยพี่น้อง เขาก็ไม่มารบกวนแม่ แต่เราคิดผิด เขาไม่ได้รักแม่ รักพี่น้องเหมือนที่เรารัก ที่ผ่านมาแม้แต่ใครฟันหักเราก็ลากไปใส่ฟันปลอมให้ คงต้องหยุดจริงๆแล้ว ยิ่งแฟนเราเขาพาลไม่มีความสุขไปด้วย เราก็ยิ่งรู้สึกผิด แต่ที่ผ่านมาเราไม่ได้อยากช่วยเพราะต้องการให้คนชมหรอกนะ เราอยากให้แม่มีความสุข ไม่มีใครในบ้านที่เราแคร์มากไปกว่านี้ เชื่อไหมเงินก้อนต่อไปที่เราวางแผนไว้คืออยากเก็บเงินให้แม่ก้อนหนึ่งไปทอดผ้าป่า เรากลัวแม่ไม่ได้ขึ้นสวรรค์ เพราะลูกชายสามคนมีเมียก่อนบวชทุกคน แม่เคยพูดว่า แม่ไม่ได้บุญหรอก ได้เกาะชายผ้าเหลืองก็จริง แต่คนที่ได้บุญคือเมีย เราฝังใจตั้งแต่นั้น เราไม่รู้จริงหรือเปล่า แต่หลังจากจบกระทู้นี้คงทบทวนใหม่ จัดระเบียบความคิดใหม่ ว่าเราให้ทุกอย่างไม่ได้ คนเรามีกรรมมาแต่เกิด เพียงแต่หลังจากเกิดเป็นคน เริ่มต้นสะสมบุญกันได้แค่ไหน ต่อไปนี้เราก็จะช่วยแค่พ่อกะแม่เท่านั้น คนอื่นเราจะหยุด ไม่งั้นเราต้องช่วยไปถึงรุ่นหลานแน่นอน ขอบคุณทุกๆ ท่าน ขอบคุณจริงๆ จากใจ ที่เตือนสติให้เราได้คิด โดยเฉพาะ คคห ที่78 คบกับเรามาเกือบสิบห้าปี ได้รู้ ได้เห็นปัญหานี้มาตลอด แล้วก็เตือน สอน เรามาตลอด แต่เราเห็นแก่ตัว เห็นครอบครัวเก่ามากกว่าครัวครัวปัจจุบัน มองว่าถ้าเรามาสบาย แล้วไม่เหลียวแลครอบครัว เราจะกลายเป็นคนอกตัญญู แต่ในขณะเดียวกันเราก็กลายเป็นแม่ เป็นเมียที่ไม่เอาไหนไปโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เราจะตั้งหลักใหม่ ใครจะมองยังไงไม่สน เราจะดูแลแต่พ่อแม่พอแล้ว ขอพระเจ้าคุ้มครองทุกคน และขอให้ทุกคนห้องไกลบ้านตามความฝันให้เจอ อย่าเจ็บ อย่าจน และเป็นคนดีของโลกใบนี้นะคะ ขอบคุณมากๆคะ จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 00:53:12

ความคิดเห็นที่ 85 Your fault ...because you treat them like children ,that's why they never grow up. If you stop helping then they will learn to take care themself . If you continue helping , then they will continue being children. จากคุณ : good luck เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 00:56:16 A:76.88.64.116 X: TicketID:256855

ความคิดเห็นที่ 86 เปลี่ยนแปลงตอนจบของเรื่องนี้ให้ได้นะ อยากให้ตอนจบของเรื่องนี้เป็นภาพของครอบครัวที่มีความสุข สามีภรรยาช่วยกันวางแผนอนาคตให้ลูกสาวตัวน้อยๆที่กำลังเติบโต ไม่ใชภาพสามีภรรยาไปคนละทาง สามีเหงาเเพราะภรรยามัวแต่หมกมุ่นกับปัญหาญาติพี่น้องทางบ้าน ลูกก็เหงาเพราะแม่คุยโทรศัพท์กับทางบ้านมากว่าจะคุยกับลูก ส่งกำลังใจไปให้สุดแรงเลยจ้ะ พูดแล้วต้องทำให้ได้จริงๆซะทีนะเพื่อน จากคุณ : hppy2gthr เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 01:05:21

ความคิดเห็นที่ 87 ขุอพระคุ้มครองให้คุณพ้นทุกข์จากความใจดีไม่จำกัดของคุณโดยเร็ว จากคุณ : pa imm เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 01:12:42

ความคิดเห็นที่ 88 เราก็เหมือนกันแต่ไม่หนักเหมือนคุณ ตอนนี้เราคิดว่าเรารอดแล้วเพราะมีลูก แต่ก็มีถามขอยืมทีละแสนสองแสนบ้าง คำตอบคือ ไม่มี ไม่ให้ ไม่ได้ทำงาน เศรษฐกิจแย่ ต้องมีภาระเลี้ยงลูก จบ จากคุณ : เสียงซึง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 01:35:57

ความคิดเห็นที่ 89 สวัสดีค่ะ จขก เราเห็นใจคุณมากที่ตกอยู่ในสภาพแบบนั้น เราได้อ่าน คห ของหลายๆท่านเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์คิดเห็นแล้วก็ให้คำแนะนำในลักษณะคล้ายๆกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นหรือทั้งหมดทั้งมวลมันก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณทั้งนั้นค่ะว่าจะตัดสินใจทำอย่างไร เราจึงอยากจะมาแชร์ปัญหาของเราที่เคยเกิดชึ้นลักษณะเดียวกันกับคุณนี่แหล่ะค่ะ เผื่อบางที่คุณจะนำไปใช้เป็นแนวทางได้บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ เราอยากให้คุณสอนวิการการตกปลาให้แก่ครอบครัวคุณมากกว่าว่าการตกปลาอย่างไรถึงจะได้ปลามากิน เราไม่อยากให้คุณซื้อปลาให้พวกเค้าเพียงแค่พวกเค้าบ่นว่าอยากกินปลา หากคุณมองว่าเค้าจะตกปลาได้อย่างไรในเมื่อตอนแรกเค้า ไม่มีอุปกรณ์ที่จะตกปลาใดๆเลย ระยะแรกคุณก็ต้องต้องคิดหาอุปกรณ์การตกปลาให้พี่น้องของคุณแล้วสอนวิธีการตกปลาให้เค้าว่าทำอย่างไร ใช่อยู่การตกปลามันก็ต้องใช้เวลานานบางครั้งอาจจะใช้เวลา เป็นชั่วโมงกว่าปลาจะมากินเหยื่อแต่หากพวกเค้ามีความพยายามที่อยากจะได้ปลาจริงๆใช้ความอดทนเชื่อว่าพวกเค้าต้องได้ปลาแน่นอน เผลอๆหากพวกเขามีความอดทนบวกกับ ความขยันล่ะก็ ไม่เพี่ยงแต่จะได้ปลามากินแต่อาจได้ปลาเหล่านั้นไปขายก็ได้ เราคิดว่าคุณคงจะเข้าใจได้ไม่ยากกับสิ่งที่เราเปรียบเทียบให้ฟังนะคะ เราก็เป็นอีกคนนีงที่ตกอยู่ในสภาพเดียวกับคุณ เราเป็นคนใจอ่่อนขี้สงสาร แต่งงานกับสามีชาวต่างชาติ ฐานะของสามีเราถีอว่าดีพอสมควร เรากับสามีทำงานด้วยกันทั้งคู่ ชีวิตเราตอนที่ยังไม่ได้มาอยู่ ตปท ก็ถือว่าทำงานตัวเป็นเกลียวหัว เป็นน๊อต ต้องดิ้นรนด้วยตัวเองเสมอจนสามารถสร้างตัวได้ตอนที่อายุยังน้อย อาจเป็นเพราะความโชคดีบวกกับความทะเยอทะยานของเราด้วยค่ะ ครอบครัวเราก็มาขอหยิบยืมเราเสมอหากเขาเหล่านั้นเกิดปัญหา ยืมลืมนั่นแหล่ะค่ะ ส่วนใหญ่เราก็จะให้ไปเพราะเกิดความสงสาร เราก็ให้ปลาพี่น้องของเราไปง่ายๆเหมือนกันหลายต่อหลายครั้งจนทำให้เกิดอาการเคยตัวของพี่น้องเรา เรารู้ทุกอย่างว่าสิ่งที่เราทำไปนั้นมันเป็นสิ่งที่ดีช่วยเหลือพี่น้องร่วมสายโลหิต แต่ในทางกลับกันเราก็คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำ เพราะจะทำให้พี่น้องของเราเกิดอาการเคยตัว และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ ระยะแรกของการแต่งงานพี่น้องของเราก็มีอาการอยากกินปลาแต่ไม่อยากตกปลา แล้วความคิดของพี่น้องเราช่วงนั้นไม่ได้มีอาการแค่อยากกินปลานิลหรือปลาช่อนเหมือนแต่ก่อน แต่พวกเค้าเหล่านั้นมีความคิดที่จะกินไข่ปลา คาเวียร์ เพราะ เห็นว่าเราแต่งงานกับคนต่างชาติ เราคงจะมีเงินซื้อให้พวกเค้ากินได้อย่างแน่นอน ตอนแรกเราก็กะจะบอกพี่น้องของเราว่าทำอย่างไรถึงจะได้ปลามากิน แต่คิดไปคิดมาก็กะว่าไม่เป็นไรให้ๆไปก่อนเพราะว่าถึงอย่างไรเราก็พอมีเงินเก็บอยู่บ้าง ช่วยไปก่อนครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย และอีกอย่างปัญหาของพี่น้องเราแต่ละคนฟังดูแล้วก็น่าสงสารทั้งนั้นเราก็ให้ไอีกเช่นเคย ซึงการกระทำครั้งนั้นของเรา เราก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องนัก ต่อมาก็มีมาเรื่อยคนนั้นอยากได้นี่ คนนี้อยากได้นั่น ซึ่งเราก็เคยได้ยินมาบ้างว่าเมืองพอไม่เคยมี มีแต่เมืองพลและคำนั้นก็เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะบ่อยๆเข้าก็เกิดเหตุการณ์เหมือนเดิมเกิดขิ้นซ้ำแล้วซ้าเล่า เราก็มานั่งทบทวนดูว่าเหตุการณ์การขอปลากินโดยไม่ได้ตกปลานั้นจะไม่เกิดขิ้นหากเรา ไม่ได้ให้ปลาเขาไปกินในตอนแรกๆ เราบินกลับเมืองไทยทันทีและเราก็เลยนัดพี่น้องของเราทุกคนรวมทั้งแม่ของเรามานั่งทานข้าวกันที่บ้านของเราซึ่งเราได้ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเราก่อนมาอยู่เมืองนอก หลังจากทานอาหารเสร็จเราก็บอกกับพี่นอ้งของเราว่าเรามีเรื่องอยากจะคุยด้วยเป็นเรื่องการดำรงชีวิตของแต่ละคน เราบอกว่าเราไม่สามารถจะ suport ทุกๆคนได้เหมือนทุกครั้งที่เคยทำมาก่อนอีกแล้ว เราก็ให้เหตุผลแก่พี่น้องของเราไปว่า ทุกวันนี้เรายินด้วยลำแข้งของตัวเราเองใช่หรือไม่ หรือหากว่าใครจำได้แล้วบอกเราทีว่าเมื่อก่อนเราเคยได้ไปยีมพี่น้องคนใหนมาหรือเปล่า เพราะเราบอกว่าเท่าที่จำได้ไม่มีแน่นอน เราก็บอกพี่น้องเราว่าก่อนที่เราจะมายืนอยู่จุดนี้เราเคยผ่าน อะไรมาบ้าง เคยไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าวมาแล้วก็มี สารพัดแต่เราก็ไม่เคยไปเบียดเบียนแม่หรือพี่น้องคนใหนๆเลย และเราก็ได้เปิดอกคุยกับพี่น้องของเราว่าเราทำงานสุจริตทุกอย่างที่ขวางหน้าเพี่อที่จะได้เงืนมา แล้วก็เก็บเล็กผสมน้อยใช้ ประหยัด อดออมไม่ฟุ่มเฟีอย เส้นทางเดินของเราที่ผ่านมาไม่ได้โรยด้วยดอกกุหลาบเหมือนอย่างที่พี่อน้องของเราคิดเราให้ดูหลักฐานการกู้เงินทั้งในและนอกระบบเมื่อสมัยที่เรายังลำบากอยู่พี่น้องของเราทุกคนพอได้ฟังเราเล่าแล้วก็สงสารเรา กันหมด แต่บางคนก็อ้างเหตุผลโ่น่นนี่นั่นเพื่อมาลบล้าง บ้างก็บอกว่าเราเป็นคนฉลาด บ้างล่ะ ได้เรียนสูงบ้างล่ะ เราก็โต้แย้งไปว่า เราไม่ได้ฉลาดเลยการเรียนก็กลางๆสอบมหาลัยดีๆดังไม่ได้แน่นอน เรียนสูงเหรอเราหาเงืนส่งตัวเองเรียนทั้ง นั้นไม่ได้มีพี่น้องคนใหนมานั่งส่งเสียให้เรียนเลย หรือว่าพี่น้องคนใหนใครเคยส่งเราเรียนได้โปรดยกมือแล้วบอกด้วยว่าเมื่อไหร่ แต่ก็ไม่มีเพราะมันไม่เป็นความจริง เราบอกกับพี่น้องของเราว่าทุกวันนี้เรามีขึ้นมาได้เพราะตัวของเราเอง เราไม่ได้ไปเบียดใครเลย หากว่าเราจะจับจ่ายใช้สอยเกินตัวบ้างก็อย่ามาหาว่าเราเห็นแก่ตัวก็แล้วกันเพราะที่ผ่านมาเราลำบากตลอด อยากได้อะไรเหมือนเพื่อนๆเราก็ ไม่เคยได้เลย เพราะสถานะภาพการเงินของเราไม่อำนวยและเราก็บอกกับพี่น้องของเราส่งท้ายว่า หากแต่ละคนมาขอเงินเราไปทำทุนเพื่อก่อร่างสร้างตัวในอนาคตเราไม่เคยคิดที่จะไม่ให้เลย แต่ที่ผ่านมาเราบอกพวกเค้าว่าลองทบทวน พฤติกรรมของตัวเองหน่อยซิว่าเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า ที่ผ่านมามาขอไปทำโ่น่นนี่นั่นซึ่งมันไม่ได้เกิดประโยชน์ใดๆเลยแม้แต่น้อยเราก็บอกตรงๆว่าแต่ละคนหวังสบายกันทั้งนั้น เห็นแก่ตัวไม่สงสารเราเลย หากคิดว่าจะขอไปจนตายโดยที่ไม่คิดที่จะทำมาหากินกันเลยอย่างนี้เป็นความคิดที่เลวเห็นแก่ตัวสุดๆ หากว่าวันใดวันนึงเราตายไปทั้งหมดที่เคยมาขอเงินเราใช้จะไม่ตายหมดเหรอ เพราะเท่าที่ผ่านมาเอาจมูกเรา หายใจหมดเลย หากเราไม่หายใจแล้วเราก็บอกว่าทุกคนคงต้องตายหมดเพราะแต่ละคนหายใจกันเองไม่เป็นพี่น้องทุกคนเงียบหมด เราได้โอกาสก็เลยบอกไปว่าต่อจากนี้ไปคนที่คิดว่าตัวเองลำบากไม่มีอาชีพทำให้ไปนอนคิดกันว่าต่อไปจะทำ อย่างไรดีกับชีวิตตัวเอง คิดจะทำมาหากินอะไรกันก่อนเราบินกลับเมืองนอกจะนัดคุยกันอีกทีแล้วให้มาบอกเรา และก่อนเราบินกลับพี่น้องเราต่างก็แห่กันมาบอกเราว่าอยากทำอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วก็หวังว่าเราคงจะให้เงินไปง่ายๆ แต่เราก็ไม่ได้ให้ไปง่ายๆอยากที่พวกเค้าคิดหรอกนะคะ เพราะเราก็มีข้อเสนอให้พวกเค้าไปว่าแต่ละคนที่บอกว่าอยากทำโน่นทำนี่ เรายังจะไม่ให้เงินไปตอนนี้ เราบอกไปว่าต้องแสดงให้เราเห็นก่อนว่าอยากทำอาชีพนี้จริงๅเป็นเวลาหนึ่งปี โดย การที่จะต้องไปเป็นลูกจ้างก่อน หากไม่มีความรู้เราจะส่งให้ไปเรียนเองเลยหากใครมีความตั้งใจที่จะทำมาหากินกันจริงๆ  (หากใครทำไม่ได้เราจะปล่อยให้ตายอย่างหมาข้างถนนเราพูดแรงมากแล้วก็เองจริงด้วยเราขู่ไปค่ะ) โดยไม่คิดหวังพึ่งแต่เราเรายินดีช่วยตลอดไม่ว่าเรื่องกำลังสมองของเราที่มีหรือแม้แต่กำลังทรัพย์ก็ตาม พี่น้องของเราตอนนี้ทุกคนมีอาชีพเลี้ยงตัวเองกันหมดไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็ถือว่าไม่ลำบากไม่เบียดเบียนเราเหมือนเมื่อก่อน เพราะเราได้ สอนวิธีการตกปลาให้พี่น้องของเราทุกคน ทุกวันนี้เราพี่น้องรักและเห็นใจกันมากขี้น มีความเกรงใจกันมากขึ้นมันก็ไม่ได้ง่ายเหมือนที่เราเล่าให้ฟังทั้งหมดนะคะแต่ะราก็เล่าหายไปบ้างรายละเอียดอาจเล่าไม่หมดเพราะว่ามันเยอะมากๆๆๆๆ เล่า เป็นเดือนถึงจะหมด ท้ายนี้เราก็ขอเอาใจช่วยคุณให้หาวิการสอนตกปลาให้แก่พี่น้องของคุณได้เร็ววันนะคะนอกจากนั้นเรายังมีเงินกองกลางสำหรับกู้ฉุกเฉิน แต่จะกู้ได้เฉพาะไปหมุนเวียนในการทำมาหากินเท่านั้นโดยไม่มีดอกเบี้ย แต่หากว่า ใครจะกู้ไปต้องไปให้พี่น้องที่เหลือเป็นคนค้ำประกันให้หากเหตุผลไม่พอเพียงพี่น้องที่เหลือก็จะไม่ค้ำประกันให้แน่นอน แล้วหากใครเบี้ยวหรือไม่จ่ายตามกำหนดก็จะดำเนินกฏหมายโดยไม่เห็นแก่หน้าอินทร์ หน้าพรหม โดยทั้งหมดนี้แม่เราเป็นคนดูแลควบคุมดูแลเงินกองกลางทังหมด ตั้งแต่เราทำวันนั้นจนบัดนี้เราไม่เคยเจอปัญหาเติมไม่เต็มของพี่น้องของเราอีกเลย ทุกคนตกปลากินกันเองได้แล้ว โดยเริ่มจากการที่เราได้ซี้อเบ็ดให้เขาไปในตอนแรกนั่นแหล่ะค่ะ สู้ๆนะคะและก็ขอให้เจอทางออกโดยเร็ว ที่สำคัญอย่าตามใจไปซะทุกเรื่องการให้ หรีอการให้โอกาสคนที่ด้อยกว่าเราเป็นสิ่งที่พึงกระทำแต่ขอให้ทำแบบสมเหตุสมผลนะคะและขอให้คุณโชคดีค่ะ เราคนไกลบ้านเหมือนกันขอเอาใจช่วยและขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ จากคุณ : soneblumen เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 01:54:12

ความคิดเห็นที่ 90 โอ้ย ขอหลายหมื่นไปสร้างตัว ถ้าคนเค้าอยากจะสร้างจริงๆ 2 พันก็ได้แล้ว จขกท ค่ะ สงสารสามีและลูกคุณบ้างเถอะ จากคุณ : wasmb เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 02:18:51

ความคิดเห็นที่ 91 ถ้าให้เงินพวกเขาง่ายๆ พวกเขาก็จะกลับมาของ่ายๆอีกค่ะ ชาวเดนมาร์กมีสุภาษิตนึงว่า การจะช่วยเหลือคนอื่นดีที่สุดคือสอนให้เขาช่วยเหลือตนเองค่ะ อย่างเช่น ไม่ให้ปลาเขา แต่ให้เบ็ดไปตกปลาเอาเอง ดิฉันเองก็มีพี่น้องอยู่ที่เมืองไทยหลายคนค่ะ แต่พวกเขาทำงานกันทุกคน ไม่เคยมีใครมาเอ่ยปากขอเลยค่ะ นอกจากดิฉันจะถามเองว่ามีเงินพอใช้ไหม เห็นน้องคนสุดท้องทำงานโรงงานประกอบของเล่นแล้วน่าเหนื่อยแทนค่ะ ยิ่งช่วงนี้ทำทุกวันไม่มีวันหยุดเลย วันธรรมดาก็ทำเลิกสามทุ่มทุกวัน ส่วนแม่ดิฉันโอนให้รายเดือนเป็นค่าใช้จ่ายภายในบ้านและก็ค่ายาของแม่ค่ะ กลับไทยแต่ละทีก็ไม่เคยให้เงินใครเป็นก้อนนอกจากแม่คนเดียว แต่แม่ดิฉันก็ไม่เคยเอ่ยปากเรื่องเงินเลยนะคะ ดิฉันกลับไทยแต่ละมทีจะใช้เงินหมดไปกับเรื่องเที่ยวค่ะ เงินเลยไม่เหลือไปถึงใครเลย คุณเจ้าของกระทู้ต้องทำใจแข็งเข้าไว้นะคะ เวลาใครมาเอ่ยปากเรื่องเงิน คิดถึงเวลาหาเงินกว่าจะได้มาแต่ละเหรียญสิคะ ตัอ้งแบกถาดหนักขนาดไหน เดินขาขวิดจะพันกันอยู่แล้ว เมื่อยก็เมื่อย ปวดหลังก็ปวด เอ็นดูเขา เอ็นเราขาดนะคะ ท่องไว้ๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 03:02:25 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 02:23:17 จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 02:22:53

ความคิดเห็นที่ 92 คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนที่โง่น้อยกว่า คุณอ้างคำว่า "พอ"?   ต้องการจะสื่อถึงญาติพี่น้องของคุณหรือว่าตัวคุณ?    พวกเขาได้เงินมาง่ายๆ แบบนี้มีหรือจะพอ   ใช้หมดเหมื่อไหร่ก็แบมือขอได้อีก       ตัวคุณนั่นแหละต้องทำตัวให้พอเสียก่อนพวกเขาถึงจะพอ     คุณให้  คุณจ่าย...แล้วเที่ยวตามไปใช้หนี้เป็นรายๆ ไป  คุณเองก็ยังไม่พอตรงนี้  คุณจะไปหวังอะไรให้พวกเขาพอ(ที่จะขูดรีดคุณ) สำหรับผม   บอกตรงๆ คุณทำตัวน่าตำหนิ....ทำตัวเหมือนไม่แยแสครอบครัวและสามีคุณเอง   กลับมาจากเมืองไทยก็เอาใบหน้าอมทุกข์ไปให้สามีดู   ดูเหมือนว่าเงินส่วนใหญ่ที่หามาได้คุณโอนถ่ายไประบายทุกข์ให้คนอื่น    ตอนที่คุณยังไม่แต่งงานคุณเคยให้มากมายก่ายกองเหมือนตอนนี้หรือเปล่าครับ??     อยากจะตำหนิคุณแรงๆ.....แต่ไม่รู้เรื่องราวมากมาย   เอาเป็นว่าเรื่องที่คุณพิมพ์ให้อ่านตรงนี้    ผมว่าคุณควรเลิกรังแกญาติๆ คุณ  เลิกรังแกครอบครัวคุณเองได้แล้ว   ที่สำคัญอย่าโบ้ยไปเรื่องกรรมเลยนะคุณ   คุณก่อมันมาเองทั้งนั้นและคุณสามารถยุติมันได้หากตั้งใจจะทำจริง     แทนที่คุณจะมานั่งตากแดดตากฝนนั่งตกปลาเอาปลาไปเที่ยวแจกคนนั้นคนนี้  สู้คุณสอนวิธีตกปลาให้พวกเขาไม่ดีกว่าหรือ?    เพราะสุดท้าย  ชีวิตทั้งชีวิตของคุณอาจจะนั่งตกปลาให้คนนั้นคนนี้ไม่รู้จบไม่รู้สิ้น   เมื่อเขากินปลาหมดก็จะแหกปากร้องว่าหิวๆๆๆ   แล้วคุณก็จะกระโดดรับเป็นภาระไปนั่งตกปลาตัวใหม่ให้เขาอีก   กว่าจะได้ปลามามันก็ลำบากไม่น้อยนะคุณ    แต่หากคุณพอใจที่จะปล่อยชีวิตคุณให้อยู่ในวังวนอย่างนี้   ก็แล้วแต่คุณนะครับ เรื่องกตัญญูนั้น     ใครต่อใครก็พากันคิดว่าการส่งเงินกลับบ้านเป็นการแสดงความกตัญญู   ส่วนใหญ่ก็เลยยึดถือปฏิบัติกันแทบเป็นประเพณีในหมู่หญิงไทยที่มีสามีฝรั่ง    บางรายสามีมีฐานะปานกลาง และมีกินมีใช้เดือนต่อเดือน   ก็ยังอุตส่าห์ไปทำงานพิเศษหรือไม่ก็แอบกั๊กเงินสามีส่งไปให้ครอบครัว    ควรหรือไม่ควรก็พิจารณาดู การแสดงความกตัญญูไม่ได้อยู่ทีการส่งเงินอย่างเดียว   แค่การยกหูโทรศัพท์ถามสารทุกข์สุกดิบกัน   ไม่ทำตัวห่างเหินกันก็ถือว่ายังยึดมั่นในกตัญญู    หรือแม้แต่การทำตัวเป็นภรรยาที่ดีของสามีเป็นแม่ที่ดีของลูก   ใครเห็นใครก็ชมเป็นที่เชิดหน้าชูตาของวงศ์ตระกูล   ไม่ทำให้วงศ์ตระกูลเสื่อมเสียเท่านี้ก็ถือว่ากตัญญูกตเวทีต่อมารดาบิดาแล้ว     หากไปทำตัวเหลวแหลกให้คนอื่นด่าถึงบิดามารดาได้ก็ถือว่าอกตัญญูอยู่เหมือนกัน     เจ้าของกระทู้หรือท่านอื่นๆ อย่าคิดเพียงตื้นๆ ว่าการไม่ส่งเงินกลับบ้านนั้นถือว่าอกตัญญู      ถ้าได้สามีรวยจ่ายไม่อั้นก็ว่าไปอย่าง....แต่ถ้ากัดก้อนกินเกลือ   หรือมีพอกินพอใช้...สิ่งแรกที่ทำก็คือเก็บหอมรอมริบไว้เป็นหลักประกันชีวิตครอบครัวของตัวเองในอนาคตก็ถือว่าดี    นานๆ ทีส่งให้ทางบ้านใช้แต่ไม่ต้องไปผูกมัดว่าจะส่งประจำเท่านั้นเท่านี้   ทำตามอัตภาพ!!     พ่อแม่    เลี้ยงเรามาเติบใหญ่ขนาดนี้   เราไม่ส่งเงินให้คงไม่ถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อหรอกครับ    ความภูมิใจของพ่อแม่ก็น่าจะอยู่ตรงนี้เห็นลูกใช้ชีวิตปลอดภัยไม่อยู่ในแหล่งอบายมุขนั่นแหละ   บางทีการส่งเงินกลับบ้านโดยที่เราไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วพวกเขาเอาไปใช้จ่ายในทางไหนนั้นก็เป็นดาบสองคม     อย่าลืมว่าประตูสู่อบายมุขในสังคมไหนๆ มันอยู่แค่ไม่ถึงก้าว    ยิ่งสังคมเมืองไทยที่รายล้อมไปด้วยอบายมุข  ไหนจะเหล้า  ไหนจะยาเสพติด  การพนัน ฯลฯ คุณมั่นใจได้อย่างไรล่ะว่าเงินส่วนหนึ่งหรือส่วนใหญ่ที่ส่งไปจะไม่กระเซ็นกระสายไปแหล่งอบายมุข??    แทนที่จะเป็นแม่พระ....กลับกลายว่าเป็นนางยักษิณีโหดร้ายส่งคนไปอบายมุข (อบายมุขแปลว่า ประตูสู่นรก) ถ้าญาติพี่น้องของคุณที่เล่ามาทั้งหมดนั้น  ป่วย   พิการแขนขา  ตาบอด  หรือสติไม่สมประกอบ  ผมจะพลอยยินดีน้ำตาไหลไปกับการให้ของคุณครับ    แต่ตอนนี้กลับรู้สึกตรงข้าม...คงไม่ว่ากัน แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 04:42:07 จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 03:25:41

ความคิดเห็นที่ 93 จากความคิดเห็นที่ 84 นอกจากความเห็นที่หลายท่านข้างบนแนะนำมา ดิฉันคิดว่าคุณน่าจะหาเวลาเหมาะๆ พูดกับคุณแม่ของคุณบ้างนะคะ การตอบสนองความต้องการของทุกคน ไม่ได้หมายถึง การทำดี ไม่ได้หมายความว่า ทุกอย่างจบแบบทุกคนมีความสุข ไม่ได้หมายความว่า ลูกผู้หญิง ต้องก้มหน้าก้มตาแบกรับภาระ รับกรรม อย่างที่คุณและคุณแม่ มองหน้าและปรับทุกข์กันในงานบวชนั้น พี่น้องของคุณรู้จุดอ่อนคุณนะคะ เค้ารู้ว่า เข้าทางคุณไม่ได้ก็เข้าทางคุณแม่ คุณแม่คุณก็ใจอ่อน ท่านคงเป็นคน อ่อน มากๆ ด้วย บอกให้ท่านเข้มแข็งนะคะ คุณแม่ของคุณเป็นแม่คน อยากให้ลูกมีความสุขอันนี้เข้าใจ แต่มันจะดีหรือร้าย เป็นบุญหรือเป็นบาป ที่พวกพี่ๆน้องๆคุณ มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น อยากได้ อยากมี เกินฐานะ คุณก็เป็นลูกคนหนึ่งของแม่เหมือนกัน คุณแม่ไม่อยากเห็นคุณมีความสุขบ้างหรือ ไม่ช้าก็เร็ว พี่ๆน้องๆ คุณ ก็ต้องยืนด้วยตัวเอง จะเป็นวันที่คุณตัดใจไม่ช่วยแล้ว หรือ จะเป็นวันที่คุณไม่มีจะช่วยแล้ว ยังไงวันนั้นก็ต้องมาถึงค่ะ อย่าคิดว่าดิฉันจาบจ้วงเกินเลยไปถึงบุพการีของคุณนะคะ แต่อยากให้คุณแก้ไขปัญหาให้ตรงจุด จากคุณ : 9.11 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 04:07:05 A:86.23.29.240 X: TicketID:136749

ความคิดเห็นที่ 94 โอ้.....ไม่ได้เข้าห้องไกลบ้านมาแป๊บเดียว เจอกระทู้แนะนำคนออกความเห็นยาวมาก กว่าจะอ่านจบปาไปเกือบครึ่งชั่วโมง ป้าดดดด!!! เวลาอ่านเนื้อหาของคุณไป ปกติกลไกของสมองเวลาอ่านก็ต้องคิดตามไปด้วยโดยอัตโนมัติ เราก็เข้าถึงอารมณ์เรื่องเล่าของคุณแบบว่า "ม่ายล่ายหลั่งจายเลย" (ขอยืมคำคุณนายสามของเจ้าสัวในเรื่องมงกุฏดอกส้มมาหน่อยนะคะ ) พอเลื่อนเม้าส์ลงอ่านความเห็นเรื่อยๆ นี่ ใช่เลย แบบที่ชั้นคิดอยากจะพูดแบบนี้เลย ความเห็นส่วนใหญ่แทบจะทั้งหมดเลยมั้งเนี่ย เห็นในทิศทางเดียวกันเลย เราว่าจริงๆ แล้วคุณก็รู้เหมือนที่ความเห็นทั้งหลายกล่าวไปแล้วนั่นแหล่ะ  แต่คุณหาแต่ข้ออ้างให้ตัวเองอยู่ร่ำไปหรือเปล่าว่า เป็นกรรมที่ต้องให้?  ไม่ให้แล้วไม่สบายใจ?  สงสารเห็นใจ อยากช่วย พอช่วยก็ทุกข์ไม่จบไม่สิ้น พอไม่ช่วยก็ทุกข์อีก เราอ่านข้อความที่คุณบอกว่า  " บางทีสามีชอบถามว่า มีอะไรที่ทำให้ชั้นทำให้เธอยิ้มมากกว่านี้ไหม เธออยู่กับชั้น แต่ชั้นรู้สึกว่าใจเธอมันห่างชั้นเป็นล้านไมล์ ก็แน่หละใจเราคิดแต่เรื่องทางบ้านจริงๆ " บอกตรงๆ อย่าหาโกรธเรานะ อ่านข้อความคุณแล้วเราเห็นใจสามีคุณมากเลย เรารู้สึกว่าคุณแก่ครอบครัวที่เมืองไทยมากเกินไป มากขนาดที่ทำให้ครอบครัว คนที่อยู่ข้างๆ คุณทุกข์ขนาดนั้น คุณมัวแต่ไปจดจ่อกับปัญหาของพวกเขา คนนั้นก็ไม่มี คนนี้ก็ไม่พอ คนนั้นลำบาก ทั้งๆ ที่อ่านแล้ว แต่ละคนทำตัวเองทั้งนั้น ไม่ขวนขวายและแก้ปัญหาของตัวเอง ในเมื่อเขารู้ว่ามีคนคอยช่วยพวกเขา ก็ทำให้พวกเขาไม่กระตือรือร้นที่สร้างเนื้อสร้างตัว แก้ปัญหาด้วยตัวเอง   แล้วคุณเป็นใคร ทำไมต้องไปตามแก้ปัญหาให้พวกเขาโดยการให้ยืมเงิน ช่วยเงิน ฯลฯ    ...เงินไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของคนไม่รู้จักช่วยตัวเองค่ะ คุณช่วยญาติๆ คุณ  แต่คุณทำให้สามีข้างกายคุณทุกข์ใจไปด้วย ทั้งๆ ที่เขาก็ช่วยคุณ และอยู่ข้างกายคุณตลอด คุณเอาใจคุณไปผูกไว้กับปัญหาญาติๆ ตัวเอง ทั้งๆ ที่หลายเรื่องคุณตัดไปก็ยังได้เลย  เราว่าคุณเอาใจมาจดจ่อกับคนในครอบครัว สามีและลูกๆ ดีกว่าไม๊คะ เรื่องอื่นๆ ก็พยายามตัดไป ตัดการรับสารไป แรกๆ อาจจะลำบากหน่อย แต่พอทำได้ครั้งหนึ่งแล้ว ฝึกทำต่อไปเรื่อย มันน่าจะชิน และปัญหาก็ถูกแก้ระยะยาว ไม่ใช่แก้แต่ปลายเหตุ แต่ปมเขื่องยังอยู่ แก้ให้ตายก็ไม่หมดหรอกค่ะ เราเชื่อว่า หลายคนก็ไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย มีฐานะที่จะมานั่งช่วยเหลือใครรต่อใครได้ตลอดเวลา  ยิ่งเรามาอยู่เมืองนอก เราก็ต้องทำงาน ซึ่งงานที่ได้ จากเคยทำงานดีๆ สบายๆ ในเมืองไทย อยากได้เงิน งานอะไรก็ต้องทำ ก็ต้องเป็นงานที่ใช้แรงงาน คนไม่เคยทำ ก็ยังต้องทำ เพื่ออยากจะได้เงินไปช่วยเหลือครอบครัว แต่ในขณะที่คนที่ได้เงินมาง่ายๆ ที่เมืองไทย ก็ไม่รู้จักคุณค่าของเงิน ไม่รู้จักเกรงใจ คิดว่าคนอยู่เมืองนอก หาเงินได้ง่าย เผลอๆ พอได้จนเคยตัว พอขอไม่ให้ก็ต่อว่าต่อขานไปโน่น   อิฉันเอง ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวย มีพี่น้องคลานตามกันมาน่าจะเยอะกว่าคุณด้วยซ้ำมั้ง  ถ้าเราต้องให้แบบคุณอย่างนั้น  เราต้องให้เท่าไหร่ถึงจะยุติธรรมและถึงจะพอล่ะ   เราเลยคิดง่ายๆ ว่าไม่ให้เลยไง ให้คนนี้ ถึงหูคนนั้นก็ต้องอยากได้ หาว่าลำเอียงอีก แต่คิดว่ามันไม่แฟร์ ถ้าให้ก็ต้องให้ทุกคน แต่จะให้ทุกคนแล้วเราจะกินอะไรล่ะ แกลบเมืองนอกก็ไม่มีด้วยซิ ก็เลยคิดง่ายๆ ทุกคนมีมือมีเท้าเหมือนกัน เราไม่ช่วยเขาก็ไม่อดตาย เชื่อเหอะ เวลาคนจะจมน้ำ ไม่มีขอนไม้ลอยมา ยังไงเขาก็ต้องตะเกียกตะกายของเขาไปได้ พี่น้องเรา ที่บ้านก็มีอยู่ ที่ดินทำกินก็มีให้ทำไม่ต้องไปเช่า ถ้าไม่ขี้เกียจก็ไม่อดตายแน่นอน  เชื่อว่าทุกครอบครัว มีปัญหาเหมือนๆ กันหมดทุกครอบครัว แม้กระทั่งครอบครัวที่มีฐานะ อยู่ที่ว่ารายละเอียดปลีกย่อยจะแตกต่างกันไปยังไงเท่านั้นเอง สมัยแม่เรายังอยู่ ปัญหาคลาสสิคก็คล้ายกันนะ  พวกที่มักง่าย รู้ว่าแม่มีเงินก็จะคอยมาขอเอาจากแม่ คืนบ้างไม่คืนบ้าง  เราเคยคิดหัวแทบแตกจะแก้ปัญหานี้ยังไง  มันควบคุมไม่ได้ก็ต้องทำใจปล่อยวาง   เพราะคนให้คือแม่  เราเป็นลูก มีแม่คนเดียว แต่แม่มีลูกหลายคน ดังนั้น หัวอกแม่ก็ไม่อยากเห็นลูกลำบาก  บางทีก็เหมือนลำเอียงเอาเงินที่เราให้ไปให้ลูกคนอื่น แล้วทีกับเรา ขอเอาๆ  แต่เราก็ต้องใจแข็ง ไม่ให้ ให้แค่นี้ก็คือแค่นี้ ก็ตามแก้เกมส์กันไป ไหนๆ ก็เกิดมาร่วมบุญกรรมกันแล้ว  ให้เราไปนั่งให้แล้วบอกว่าเป็นกรรมของเราต้องให้ๆ นี่ไม่ใช่แล้วล่ะ เรื่องจะให้เราเอาเงินไล่แจก คงไม่ไหว ถมทะเล เมื่อไหร่จะเต็มคะ?   ครอบครัวเราก็เคยเจอแต่ไม่รุนแรงมาก และเราไม่ยอมให้มันมาบั่นทอนวิถีชีวิตส่วนตัวของเราแน่ๆ แต่กลับไปตกอยู่กับน้องสาวคนรองของเราเองค่ะ เธอเหมือนคุณเล้ย  เดือดร้อนเราต้องโทรไปกรอกหูทุกค่ำเช้าว่าให้ใจแข็งๆๆๆๆ เพราะเธอนั่นแหล่ะ  ทำให้ชั้นต้องมานั่งแก้ปัญหาปลายเหตุทุกที  เพราะเธอให้พี่น้องคนโน้นคนนี้ จนตอนเธอสร้างบ้านเอง มันบานปลายเกินงบที่ตั้งไว้ หาที่ไหนได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่อิฉัน  พี่น้องที่เธอให้คนนั้น 4 หมื่น คนนี้  7 หมื่น  ไหนจะกลับบ้านทีไรแจกซะเกือบครบ สุดท้ายตัวเองเดือดร้อนมา ใครก็ช่วยไม่ได้ ก็ต้องมาเดือดร้อนเราแก้ปัญหาให้ ดีหน่อยครั้งนี้ได้บทเรียนไป  พวกที่เราเคยให้ เคยช่วยก็ไม่เห็นชีวิตจะดีขึ้น เราไม่ได้ช่วยเรา เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ได้ ไม่เห็นเป็นไร แต่ตอนที่น้องสาวคิดไม่ได้ ทำใจไม่ได้ เราก็หงุดหงิดกับเธอไปหลายทีนะ มาปรึกษา พอแนะนำไปก็ไม่ทำตาม แล้วก็มาบ่นอยู่นั่นแหล่ะ เข้าใจว่าคนบุคลิกต่างกัน การแก้ปัญหาและความเด็ดขาดก็ต่างกัน  น้องเราเป็นคนใจอ่อน ใจดี ขี้สงสาร  ให้ก็ทุกข์ใจ ไม่ให้ก็ทุกข์อีก เราเลยบอกว่า คิดง่ายนะๆ ให้ก็ทุกข์ ไม่ให้ก็ทุกข์ ก็ไม่ให้ดีกว่าไม๊ ไม่ให้แล้วทุกข์น้อยกว่า เพราะว่ายังไงเงินยังอยู่ที่เรา ให้ไปทุกข์ใจ แถมไม่ได้เงินคืน บางรายให้ยืมแล้วกว่าจะคืนปาไปกี่ปี ตอนไม่คืน  ก็หลบหน้าไปเสียเฉยๆ  โทรไม่รับสายอีกต่างหาก ตอนจะยืมเงิน ต่างประเทศโทรไม่เป็นก็โทรกันเป็นจนได้ ...... มันเป็นเช่นนี้แหล่ะ .....ปัญหาคลาสสิค อมตะนิรันดร์กาล เราเห็นว่า ในกระทู้นี้ที่หลายคนบอกว่า ปัญหาทั้งหมดเกิดจากตัวคุณนั้นไม่ผิดเลย เพราะคุณไม่เด็ดขาด ไม่กล้าปฏิเสธ จึงทำให้ปัญหาตามติดยืดยาวมาจนไม่รู้จบรู้สิ้น  ถ้าถามว่า อะไรคือพอ ก็ต้องกลับมาที่คุณนั่นแหล่ะ พอกับการให้แล้วหรือยัง ต่อให้เชื่อในเรื่องกรรม ทำบุญ ทำทาน เขาว่า ทำบุญแล้วตัวเองทุกข์ก็ไม่ได้บุญนะคะ ทำบุญต้องใจอิ่มเอม ไม่สร้างปัญหาให้เราคนทำ สุขทั้งผู้ให้และผู้รับค่ะ ตอนนี้คิดง่ายๆ คิดถึงตัวเอง กับครอบครัวคุณกับสามี  ทางเมืองไทยก็คิดถึงแต่ พ่อแม่คุณก็พอ คุณให้มามากแล้ว มากเสียจนที่ใครๆ ก็ตำหนิ ต่อว่าคุณไม่ได้แล้ว แล้วคุณจะไปแคร์อะไรอีกคะ  คุณจะไปให้ทุกคนได้ยังไง ทำงานร้านอาหารหนัก จะตาย  คนรับเคยรู้บ้างไม๊ ยิ่งพวกบอกว่าจะบวชต้องใช้เงินเท่านั้นเท่านี้ ระบุมาแบบนี้ แสดงท่ารังเกียจเงินที่คุณจะช่วยว่าน้อย เราว่ามันออกจะเกินไป ไม่สมควรได้แม้แต่บาทเดียว   แต่นั่นแหล่ะ คุณก็มีส่วนทำให้ให้พวกเขามีกระบวนการคิดเช่นนั้นด้วย เอาใจช่วยขอให้หาทางออก เห็นทางสว่างของชีวิตให้ตัวเองไวๆ นะคะ  หวังว่ากระทู้ยาวเหยียด กับอารมณ์และเวลาอันเหนื่อยล้าของคุณในตอนนี้ มันจะทำให้คุณคิดได้และทำสำเร็จเสียที เพื่อนคุณที่รับรู้ปัญหามากับคุณเกือบ 15 ปีคงจะดีใจกับคุณไปด้วยที่คุณจะได้หลุดพ้นเสียที   15 ปีมันนานมากเลยนะ กับวงจรแย่ๆ แบบนี้  อย่าให้ยืดเยื้อไปถึงลูกถึงหลาน เลยค่ะ เริ่มเสียแต่วันนี้......นะคะ ...เพื่อตัวคุณ และเพื่อทุกๆ คนในวงจรนั้นๆ ด้วย ***แก้ไขจัดย่อหน้า**** แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 04:59:31 จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 04:33:57

ความคิดเห็นที่ 95 อ่านแล้วคิดตรงกับหลายความเห็นเสียจริงๆ คำว่าพอกับญาติของคุณ ไม่ต้องให้พวกเขาบอก แต่คุณเองต่างหากที่ต้องรู้ขอบเขต เราเป็นคนหาเงิน ให้ตามที่เห็นสมควร ไม่ให้ใครมาสั่ง ไม่ต้องไปฟังนิยายต่างๆ พวกนั้นไม่ได้คิดว่าคุณเป็นคนเสียด้วยซ้ำ ให้น้อยให้มากถ้าไม่พอใจมันก็ด่าอยู่ดี ถ้าให้ฝูงปลิงมาบอกว่าดูดเลือดเมื่อไหร่จะพอ ชาติหน้าคงได้คำตอบหรอกค่ะ เหมือนหาของมาถมหลุมดำไร้ขอบเขต มืดเพราะความโลภและเกียจคร้านอบายมุข ลึกไปด้วยความโลภ ถ้าคุณนึกไม่ออกเรื่องหาขอบเขตจะบังอาจช่วยคิดนะคะ ใครเลี้ยงดูคุณมาก็นับว่ามีบุณคุณ ในเรื่องที่คุณเล่ามาก็คงเป็นแม่คุณ เรื่องพี่น้องร่วมพ่อแม่ แค่เกิดร่วมกันมันมันต้องหาเงินมาปรนเปรอเหรอ งงค่ะ แม้กระทั่งน้องที่เลี้ยงแม่ ดิฉันก็คนอิสานนะ รู้ธรรมเนียมนี้ ลูกต้องหาเลี้ยงแม่นะคะ ต้องทำงาน ทำมาหากิน ดูแลแม่ ไม่ใช่เกาะแม่กิน ถึงจะได้มรดกจากแม่ คุณส่งให้แม่ใช้เท่าที่จำเป็นในแต่ละเดือนก็พอ ให้พ่อเท่าเดิมก็ถือว่าคุณทำดีมากแล้ว เรื่องลูกคนอื่น หรือพ่อ หรือใครก็ตามมาขูดจากแม่ คุณต้องพูดกับแม่คุณแล้ว เล่าให้ฟังว่าคุณทำงานหนัก เหนื่อย ให้เงินแม่ได้เท่านี้แล้วอย่าให้ใคร ถ้าแม่ไม่ฟังก็แล้วไป ไม่ต้องไปส่งเพิ่มให้ แม่คนจะไม่รักไม่ฟังลูกตัวเองก็แล้วไป แค่นี้คุณก็ทำหน้าที่ได้ดีแล้ว สบายใจได้เลยว่าคุณกตัญญูแล้ว ส่วนคนอื่นๆ ปิดข่าวสารไปเลย ไม่ต้องไปฟังเรื่องราวชีวิตของใครๆ ปลีกย่อย ใครจะออกลูก ลูกใครบวช ใครเบียด จะใส่ฟันปลอม หรือควายป่วย คุณไม่ต้องสน หากคุณไม่ช่วยรับรองว่าไม่มีใครลงแดงตาย พวกเขาจะปรับเปลี่ยนชีวิตไปได้เอง คนเรากตัญญูก็ดีแต่แบบนี้มันมืดบอด คุณมองเห็นผลเสียมันหรือยัง อย่าเรียกว่าเวรกรรมอีกเลย คุณมีบุญโชคดี มีสามีดี มีโอกาสมีลูก แต่คุณเลือกให้แบบไม่ตั้งสติ ไม่คิดหาขอบเขต แบบนี้มันเอาคำว่าเวรกรรมมาใช้งมงาย เรื่องญาติที่ร้องไห้เงินไม่ผ่านมือ ช่างงมงายน่าสมเพชยิ่งนัก บาปบุญ เวรกรรม มีไว้ให้เราทำดีด้วยตัวเอง ใช้ชีวิตไม่ประมาทไม่ใช่หรือ มันน่าสมเพชที่ต้องแก้ปัญหาด้วยเงิน คุณมองไม่เห็นบ้างหรือไง ถ้าไม่ ลองถอยออกมาไกลๆ แล้วมองเขาเหล่านั้นดำเนินชีวิต เงินได้มาง่ายๆ มันเหลิง ว่างมากก็หันหาอบายมุขเสียเลย แล้วคุณจะไปส่งเสริมพวกเขาทำไมกัน นี่เรียกว่าทำดีแล้วหรือ ต่อให้พวกเขาไปยืมเงินมา ก็ต้องหาใช้เอง ให้โดนเจ้าหนี้กระทืบมั่งก็ดี หากคุณคิดว่าคนเราต้องพึ่งตนเอง เอามาใช้กับพี่น้องคุณด้วยนะ ถ้าเกิดปัญหาพวกเขาก็ต้องแก้ไขเอง ไม่ใช่ขอตลอด (น่าจะใช้คำว่าสั่งเอาจากคุณ) คุณละเลยไปก็เท่ากับสร้างปัญหา สร้างค่านิยมที่ผิดในสังคมอีกว่าคนไปอยู่นอก แต่งงานกับฝรั่ง ต้องเอาเงินมาโปรยให้พี่น้องแล้วแต่จะสั่งเอา แม้คุณจะหาเงินเองก็ตาม พวกหลานๆ รุ่นต่อไปอีกล่ะ ไม่ต้องเรียนก็ได้ ไม่ต้องทำงาน เดี๋ยวป้าหรืออาก็ส่งเงินให้ใช้ หรือยิ่งกว่านั้นก็คือไปอยู่เมืองนอกให้ป้า หรือ อา เขาหาเลี้ยง พวกเขารวยจะตายว่างั้น อยากเขย่าตัวคุณแรงๆ จังเลย ตอนฟังคุณเล่าถึงสามีเป็นห่วงคุณเวลาคุณไม่สบายใจ คุณทำแบบนี้ได้อย่างไร เอาเรื่องของพี่น้องปัญหาร้อยแปดมาใส่หัวจนตัวเองกลุ้ม แล้วทำให้สามีเป็นห่วง คุณรู้ตัวไหมว่าโชคดีมากที่มีสามีดีและรักคุณ พอคุณไม่สบายใจเขาก็ช่วยส่งเงินอีก โอ้เวรกรรม ดีกับคนอื่นได้แต่ละเลยผัวตัวเอง แล้วนี่อยู่กันมาเป็นสิบปี เขาต้องมาทนเห็นเมียอมทุกข์เพราะปัญหาของคนอื่น ไม่รู้จะว่ายังไง คุณก็ต้องรักสามีมากแน่ๆ แต่ทำเพื่อเขาสักหน่อยได้ไหม หยุดเอาตัวเองไปไว้ในศูนย์กลางของปัญหาทางบ้านเสียที ตั้งสติแล้วคิดถึงครอบครัวตัวเองมากๆ กว่านี้นะคะ ถ้าวันนึงสามีคุณเกิดเป็นอะไรไปคุณจะทำอย่างไร จะเสียใจบ้างไหมว่าวันเวลาที่ผ่านมาคุณมีแต่หน้าอมทุกข์มาให้เขาเห็น กลับมาทุ่มเทให้คนที่รักคุณ มีแต่ให้ และไม่เคยขอจากคุณดีไหม เงินที่หามาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรง แม้เขาจะบอกว่าเอาไปทำอะไรก็ได้ ให้คุณเก็บไว้ในธนาคาร เผื่อตัวเองและครอบครัวตอนแก่ ไม่รอแค่เงินบำเหน็จบำนาญสามี บ้านที่อยู่ผ่อนหมดหรือยัง หากยังไม่หมด ก็เก็บเงินไว้บ้าง หรือจ่ายค่าบิลในบ้าน อาจแค่บิลค่าน้ำก็ได้ ซื้อโค้ทดีๆ หรือ เสื้อผ้า ของขวัญดีๆ ให้เขา แล้วลูกคุณล่ะ เคยซื้อของขวัญดีๆ ด้วยเงินแม่ให้เขากี่คร้ัง เก็บเงินเผื่อไว้ให้เขาเรียนสูงๆ หรือยัง ตัวคุณเองให้รางวัลกับตัวเองบ้างไหม หากทางครอบครัวทางนี้คุณต้องการเงินฉุกเฉินนอกจากกู้ธนาคารแล้วมีเงินสำรองเท่าไร เอาตัวออกห่างจากปัญหาล้านเก้าทางบ้าน แล้วมาคิดวางแผนห่วงครอบครัวตัวเองดีไหม ดิฉันรับรองว่าถ้าแค่ส่งให้พ่อกับแม่ตามกำลัง ไม่มีใครตายแน่ๆ แต่พวกเขาจะดีขึ้น ดูจากวิธีคิดของคุณแล้วท่าจะเปลี่ยนยาก เพราะปล่อยให้คนอื่นบงการขอ หลงลืมห่วงตัวเอง สามีและลูกไปเลยก็ว่าได้ แถมหาข้ออ้างดีๆ ให้ตัวเองได้ตลอด สำหรับคุณมันไม่น่าจะเรียกว่าปัญหาด้วยซ้ำ บางทีเวลาที่เรามีเรื่องคิดไม่ตกก็ปล่อยมันไป อย่าได้อมทุกข์ เพราะพรุ่งนี้พระเจ้าจะมีคำตอบให้กับเราเอง เคยได้ยินไหมคะ แต่ขอให้แก้ปัญหาตามหลักเหตุและผลด้วยนะคะ พระเจ้าคุ้มครองคุณเช่นกันค่ะ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 05:55:09 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 96 ยินดีด้วย รู้สึกว่าคุณจะตื่นแล้ว ให้แม่คนเดียวเห็นใจสามีมากๆ โชคดี จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 06:08:26 A:71.114.49.147 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 97 เข้ามาอีกที คิดว่าคุณคิดได้ และจะปรับปรุงตัว แต่จากความเห็นล่าสุดของคุณ ทำให้ดิฉันคิดว่า คุณจะยังให้พวกเค้าต่อไป คุณยังคิดจะทำนั่นทำี่นี่ให้แม่ เค้าจะได้ขึ้นสวรรค์ มันก็ขึ้นอยู่กับ บุญกรรมที่เค้าได้ทำมาค่ะ มันคือการกระทำเค้า ความคิดเค้า ถ้าเค้าทำดี คิดดี เค้าคงจะได้ขึ้นสวรรค์ คุณไม่ต้องไปหาเงินให้แม่ไปทำบุญหรอกค่ะ มันจะเป็นบาปเปล่าๆ เพราะคุณหวังจะได้ขึ้นสวรรค์ การทำบุญเค้าไม่หวังผลตอบแทนค่ะ ดิฉันคิดว่าปัญหาใหญ่ คือตัวคุณเอง คุณรู้มั๊ย เงินน่ะ ซื้อไม่ได้ทุกอย่างค่ะ อย่างที่อยากจะบอกมากที่สุดค่ะ ซื้อความสุขทางใจของคุณไม่ได้ คุณคิดว่าถ้าคุณได้ให้ ไ้ด้ทำให้พวกเค้ามีความสุข คุณก็จะสุขไปด้วย แต่ที่คุณทำมา คุณก็ไม่ได้สุขเลย ทั้งๆที่คุณสูญเสียเงินทองมากมายไปกับพวกเค้า แล้ถามหน่อยว่า คุณมีความสุขหรือยัง เห็นไหม เงินซื้อความสุขทางใจของคุณไม่ได้ คุณหนะ กิเลศ่หนากว่าใครทั้งหมดในครอบครัวคุณเอง คุณเคยถามพวกเค้าไหวว่า อะไรที่จะทำให้พวกเค้ามีความสุข ถ้าพวกเค้าคิดเหมือนคุณ พวกเค้าก็จะบอกว่า เงินสิ ทำให้ฉันมีความสุข นั่นก็หมายถึง พวกเค้าเหล่านั้นก็ไม่ต่างจากตัวคุณเลย พูดไปมันก็เหมือนกับวนอยู่ในอ่าง เอาเป็นว่า สาเหตุทั้งหมด มันเกิดจากตัวคุณ เกิดจากความไม่สุขใจของคุณ และถ้าคุณยังเป็นแบบนี้อยู่ ต่อให้คุณให้เงินพวกเค้าปีละเป็นล้าน คุณก็จะไม่มีความสุข รังแ่ต่จะสร้างความทุกข์ให้ตัวคุณ และที่สำคัญ คือสามีและลูกของคุณ ยามใดที่คุณไม่มีเงิน คุณอาจจะมีความสุขมากกว่าตอนนี้หลายเท่า ู คุณเคยคิดถึงคนที่เค้าไม่ีมีอันจะกินไหมคะ แบบไม่มีเลยจะอดตายวันนี้พรุ่งนี้ นึกถึงเด็กๆ ตัวดำๆ ในประเทศยากจน อดมื้อกินมื้อไหม ต่อไปถ้าคุณจะใช้เงินทำอะไร ให้นึกถึงคนพวกนี้ก่อน แล้วคุณจะเห็นคุณค่าของเงินคุณมากกว่านี้ ถ้ามีเหลือเฟือ ก็ไปทำบุญกับคนพวกนี้บ้าง่นะคะ ทางบ้านคุณน่ะ ต่อให้มีเป็นกอง พวกเค้าก็คงไม่เห็นค่าของมันหรอกค่ะ เพราะคุณทำให้พวกเค้าคิดแบบนั้นไง ว่างๆ ก็เข้าไปดูเวปไซต์นี้นะคะ องค์กรนี้เค้าช่วยคนให้รู้จักทำมาหากินค่ะ รู้จักใช้สมองและสองมือ ช่วยเหลือตัวเอง ไม่ใช่รอ ให้สหประชาชาติเอาข้าวเอาน้ำมาแจก ถ้าคุณสนใจ ก็ลองเป็น Investor ให้เค้าปีละเท่าไหร่ก็แล้วแต่คุณ บางทีมันอาจจะทำให้คุณมีความสุขใจขึ้นมาก็ได้ http://www.thp.org/ จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 06:20:40

ความคิดเห็นที่ 98 จะบอกว่าคุณติดใจการเล่นเป็น superhero โดยไม่รู้ตัว ชอบที่จะเข้าไปแก้ปัญหาจัดการชีวิตให้กับคนอื่น แต่คุณใช้วิธีที่ผิดเท่านั้นเอง ขนาดเพื่อนคุณเค้าเตือนคุณมาสิบๆปี คุณรับรู้ถึงปัญหา แต่ไม่ต้องการแข้ไขให้ถูกวิธี เราว่าใครก็ช่วยหรือเรียกสติคุณมาไม่ได้หรอก ดูเหมือนว่าคุณเข้ามาเพื่อระบายแค่นั้น ไม่ได้ต้องการแก้ไขปัญหาอย่างจริงจัง คุณไม่สามารถทำให้พี่น้องเค้าเหมือนคุณ คิดได้อย่างคุณหรอก ถ้าอยากช่วยจริงๆ ก็ช่วยเด็กๆหลานๆ เก็บเงินให้เค้าได้เล่าเรียนหนังสือในระดับอุดมศึกษาอ่ะนะ(ถ้ามีเงินเหลือเฟือ) ที่เหลือก็ให้ไปต่อยอดกันเอง จบมาให้เค้าหาเลี้ยงดูพ่อแม่เกันเอาเอง ท่าทางพี่น้องคุณจะกู่ไม่กลับแล้ว บ้านก็มีให้ไม่ต้องผ่อนแบงค์ แค่หาเงินเสียค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันแค่นั้นเอง คุณควรหัดปล่อยวางซะบ้างนะ ปรับเปลี่ยนวิธีคิดใหม่ คุณไม่สามารถเล่นเป็น superhero ได้ตลอดชีวิตอ่ะนะ ไม่ทราบคุณจะมีแรงทำงานได้อีกกี่ปี ถ้าอาชีพที่ต้องใช้แรงงานมันก็คงร่วงโรยไปตามสภาพร่างกาย บอกพ่อกับแม่ของคุณไปว่าเศรษฐกิจไม่ดี เค้าลดกะ รายได้ลดลง คงส่งให้พ่อแม่ได้เท่านี้ ให้ใช้จ่ายระมัดระวัง ส่วนเรื่องที่พ่อแม่จะเอาเงินไปทำอะไรก็สุดแล้วแต่ หลับตาข้างนึงนะ คุณคงไม่สามารถเปลี่ยนความคิดพ่อแม่คุณในวัยนี้ได้ เพราะข้อมูลที่ให้มาแม่คุณเค้าก็คิดแค่ว่าเป็นกรรม แต่คงไม่รู้ว่ามันเป็นผลของการกระทำ จากคุณ : lama89 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 06:56:14

ความคิดเห็นที่ 99 ยิ่งอ่าน ยิ่งสงสาร และเห็นใจสามีกับลูกสาวคุณมากๆ ไม่รู้ว่าสามีคุณจะอดทนได้อีกถึงเมื่อไหร่ เรื่องการทำบุญ บุญสูงสุดคือการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานค่ะ ซึ่งไม่ต้องใช้เงินแม้แต่บาทเดียว ถ้าคุณแม่อยากได้บุญ บอกคุณแม่ให้ถือศีล สวดมนต์ไหว้พระทุกวัน ยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นสรณะ และปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน มีผู้หญิงยากจนอยู่คนนึง มีเงินแค่หนึ่งอีแปะ (คงเท่ากับหนึ่งสลึงสมัยนี้) แต่ใจอยากทำบุญมากกกกกก ไปที่วัด แล้วไปทำบุญ เจ้าอาวาสมาให้ศีลให้พรด้วยตัวเอง ต่อมา ผู้หญิงคนนี้ได้เข้าวังเป็นนางสนมที่ฮ่องเต้โปรดปรานมาก เลยกลับมาทำบุญที่วัดนี้อีกครั้ง คราวนี้ทำบุญห้าพันตำลึง เจ้าอาวาสให้พระลูกวัดมาให้ศีลให้พร พระสนมเลยสงสัย ถามว่า คราวที่แล้ว มาทำบุญแค่อีแปะเดียว ท่านมาให้ศีลให้พรด้วยตัวเอง แต่คราวนี้ทำบุญตั้งมากมาย ทำไมกลับให้พระลูกวัดมา เจ้าอาวาสตอบว่า เพราะใจท่านไม่เหมือนคราวนั้น เงินไม่ใช่ปัจจัยหลักในการทำบุญค่ะ การตอบแทนบุญคุณพ่อแม่อย่างสูงสุดนั้น คือการทำให้พ่อแม่เข้าถึงธรรมะ มีสัมมาทิฎฐิ เพื่อที่ท่านจะได้ไม่ต้องเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฎฎ์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ ถ้าคุณยังคิดจะเป็นตู้เอทีเอ็มให้เขากดแบบไม่มีลิมิตต่อไปอีก ควรทำงานอาทิตย์ละเจ็ดวัน วันละยี่สิบสี่ชั่วโมง ห้ามตายก่อนญาติพี่น้องโดยเด็ดขาด มิฉะนั้น พวกเขาจะลำบากเดือดร้อนอย่างหนัก ถ้าขาดตู้เอทีเอ็มอย่างคุณไป อย่าลืมเก็บเงินส่วนนึงไว้ให้ลูกสาวเรียนและตอนแต่งงานด้วยนะ ธรรมเนียมฝรั่ง เวลาลูกสาวแต่งงาน ฝ่ายเจ้าสาวต้องเป็นคนออกค่าจัดเลี้ยงนะ (ดูจากซีรีส์หลายเรื่อง) ขออภัยที่ต้องพูดแรงๆ จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:18:38 A:110.32.86.117 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 100 ขอเป็นกำลังใจให้จขกท.เป็นคนที่รู้จักคำว่า พอ จากคุณ : larata เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:19:47

ความคิดเห็นที่ 101 อ่านแล้วเครียดแทนค่ะ แต่ปัญหานี้แก้ได้ไม่ยากค่ะ น่าจะอยู่ที่ตัว จขกท ค่ะ ต้องใจแข็งค่ะ เราเป็นญาติพี่น้องก็คงขอบ้างอ่ะค่ะ ดูเหมือน จขกท จะเป็นตู้ เอทีเอ็ม เลยค่ะ กดปุ๊ปได้ปั๊บ เลยค่ะ จากคุณ : pruchaba เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:37:13

ความคิดเห็นที่ 102 เจ้าของกระทู้เหมือนคนใกล้ ๆ ตัวเราเลย ดีกว่าที่เจ้าของกระทู้ยังรู้คุณค่าของเงินเพราะหาเงินเอง  ตัวเองประหยัดเพื่อเก็บเงินส่งให้ญาติ คนข้างบ้านมาเมืองไทยทีมีญาติมาจากทั่วประเทศไทยมาเยี่ยม ขอทีเป็นแสน ๆ เหมือนกัน จะบอกว่ามันไม่มีวันหมดถึงไม่รู้จักตัดใจ จะขอมาเรี่อย ๆ แม่คุณอาจจะเลี้ยงหลานแล้วสอนว่าป้ารวย อย่างไรก็ป้าเลี้ยงอีกเหมือนพี่ ๆ น้อง ๆ แล้วบรรดาสะใภ้บ้านคุณเข้าใจก็ได้ รุ่นพี่น้องคุณแก้ไม่ได้ ก็สอนรุ่นหลานให้ดี ๆ นะค่ะ จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:46:56

ความคิดเห็นที่ 103 #84 ดีใจด้วยที่คุณเริ่มคิดได้ค่ะ ขออธิบายเรื่องบุญนิดนึงนะคะ ความเชื่อเรื่องเกาะชายผ้าเหลืองนั้น ใครที่อนุโมทนากับการที่พระบวชก็ได้บุญทั้งนั้นค่ะ ไม่เกี่ยวว่าคนบวชแต่งงานแล้วเมียได้บุญเท่านั้นแม่ไม่ได้ ไม่เชื่อไปถามห้องศาสนาได้นะคะ เรื่องการได้บุญคือ ก่อนทำ ระหว่างทำ และหลังทำนั้นทำด้วยใจที่เปี่ยมกุศล ไม่ลังเล ก็จะได้ผลบุญมากค่ะ และบุญกุศลเหมือนแสงสว่างของเทียน อนุโมทนาต่อกันได้โดยที่เทียนเล่มเดิมก็ไม่ดับ กำลังบุญก็ขึ้นอยู่กับจิตใจเราว่ายินดีในบุญนั้นๆแค่ไหนค่ะ ถ้าคุณอยากให้คุณแม่ได้บุญมากๆ ให้เงินคุณแม่ทำบุญทอดกฐิน สร้างพระ หรือทำบุญใหญ่ๆก็เป็นเรื่องดีมากๆค่ะ แต่คุณแม่ต้องทำด้วยใจที่ยินดีทั้งก่อนทำ ระหว่างทำ และหลังทำ ถ้าทำไปเสียดายเงินไปก็ไม่ได้บุญมากค่ะ ขอลอกเรื่องบุญกิริยา 10 มาให้คุณ จขกท ดูนะคะ เผื่อคุณจะอธิบายให้คุณแม่คุณเข้าใจได้ และท่านจะได้ทำบุญได้บุญ ๑ บุญสำเร็จได้ด้วยการบริจาคทาน (ทานมัย) คือการเสียสละนับแต่ทรัพย์ สิ่งของ เงินทอง ตลอดจนกำลังกาย สติปัญญา ความรู้ความสามารถ เพื่อให้เกิดประโยชน์แก่ผู้อื่นโดยส่วนรวม รวมถึงการละกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ออกจากจิตใจ จนถึงการสละชีวิตอันเป็นสิ่งมีค่าที่สุดเพื่อการปฏิบัติธรรม ๒. บุญสำเร็จได้ด้วยการรักษาศีล (สีลมัย) คือการตั้งใจรักษาศีล และการปฏิบัติตนไม่ให้ละเมิดศีล ไม่ว่าจะเป็นศีล ๕ หรือศีล ๘ ของอุบาสกอุบาสิกา ศีล ๑๐ ของสามเณร หรือ ๒๒๗ ข้อของพระภิกษุ เพื่อรักษากาย วาจา และใจ ให้บริสุทธิ์สะอาด พ้นจากกายทุจริต ๔ ประการ คือ ละเว้นจากการฆ่าสัตว์ ละเว้นจากการลักทรัพย์ ละเว้นจากการประพฤติผิดในกาม และเสพสิ่งเสพติดมึนเมา อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท วจีทุจริต ๔ ประการ คือไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดปด ไม่พูดเพ้อเจ้อ และไม่พูดคำหยาบ มโนทุจริต ๓ ประการ คือ ไม่หลงงมงาย ไม่พยาบาท ไม่หลงผิดจากทำนองคลองธรรม ๓. บุญสำเร็จได้ด้วยการภาวนา (ภาวนามัย ) คือการอบรมจิตใจในการละกิเลส ตั้งแต่ขั้นหยาบไป จนถึงกิเลสอย่างละเอียด ยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นโดยใช้สมาธิปัญญา รู้ทางเจริญและทางเสื่อม จนเข้าใจอริยสัจ ๔ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค เป็นทางไปสู่ความพ้นทุกข์ บรรลุมรรค ผล นิพพานได้ในที่สุด ๔. บุญสำเร็จได้ด้วยการประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ (อปจายนมัย) คือการให้ความเคารพ ผู้ใหญ่และผู้มีพระคุณ ๓ ประเภท คือ ผู้มี วัยวุฒิ ได้แก่พ่อแม่ ญาติพี่น้องและผู้สูงอายุ ผู้มี คุณวุฒิ หรือคุณสมบัติ ได้แก่ ครูบาอาจารย์ พระภิกษุสงฆ์ และผู้มี ชาติวุฒิ ได้แก่พระมหากษัตริย์ และเชื้อพระวงศ์ ๕. บุญสำเร็จได้ด้วยการขวนขวายในกิจการที่ชอบ (เวยยาวัจจมัย) คือ การกระทำสิ่งที่เป็นคุณงามความดี ที่เกิดประโยชน์ต่อคนส่วนรวม โดยเฉพาะทางพระพุทธศาสนา เช่น การชักนำบุคคลให้มาประพฤติปฏิบัติธรรม มีทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น ในฝ่ายสัมมาทิฎฐิ ๖. บุญสำเร็จได้ด้วยการให้ส่วนบุญ (ปัตติทานมัย) คือ การอุทิศส่วนบุญกุศลที่ได้กระทำไว้ ให้แก่สรรพสัตว์ทั้งปวง การบอกให้ผู้อื่นได้ร่วมอนุโมทนาด้วย ทั้งมนุษย์และอมนุษย์ ได้ทราบข่าวการบุญการกุศลที่เราได้กระทำไป ๗. บุญสำเร็จได้ด้วยการอนุโมทนา (ปัตตานุโมทนามัย) คือ การได้ร่วมอนุโมทนา เช่น กล่าวว่า “สาธุ” เพื่อเป็นการยินดี ยอมรับความดี และขอมีส่วนร่วมในความดีของบุคคลอื่น ถึงแม้ว่าเราไม่มีโอกาสได้กระทำ ก็ขอให้ได้มีโอกาสได้แสดงการรับรู้ด้วยใจปีติยินดีในบุญกุศลนั้น ผลบุญก็จะเกิดแก่บุคคลที่ได้อนุโมทนาบุญนั้นเองด้วย ๘. บุญสำเร็จได้ด้วยการฟังธรรม (ธัมมัสสวนมัย) คือ การตั้งใจฟังธรรมที่ไม่เคยได้ฟังมาก่อน หรือที่เคยฟังแล้วก็รับฟังเพื่อได้รับความกระจ่างมากขึ้น บรรเทาความสงสัยและทำความเห็นให้ถูกต้องยิ่งขึ้น จนเกิดปัญญาหรือความรู้ก็พยายามนำเอาความรู้และธรรมะนั้นนำไปใช้ให้เกิด ประโยชน์ สู่หนทางเจริญต่อไป ๙. บุญสำเร็จด้วยการแสดงธรรม (ธัมมเทสนามัย) คือ การแสดงธรรมไม่ว่าจะเป็นรูปของการกระทำ หรือการประพฤติปฏิบัติด้วยกาย วาจา ใจ ในทางที่ชอบ ตามรอยบาทองค์พระศาสดา ให้เป็นตัวอย่างที่ดีแก่บุคคลอื่น หรือการนำธรรมไปขัดเกลากิเลสอุปนิสัยเพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีแก่ผู้อื่น ให้เกิดความเลื่อมใสศรัทธา มาประพฤติปฏิบัติธรรมต่อไป ๑๐. บุญสำเร็จได้ด้วยการทำความเห็นให้ตรง (ทิฏฐชุกัมม์) คือ ความเข้าใจในเรื่อง บาป บุญ คุณ โทษ สิ่งที่เป็นแก่นสารสาระหรือที่ไม่ใช่แก่นสารสาระ ทางเจริญทางเสื่อม สิ่งอันควรประพฤติสิ่งอันควรละเว้น ตลอดจนการกระทำความคิดความเห็นให้เป็นสัมมาทิฏฐิอยู่เสมอ บุญ กิริยาวัตถุทั้ง ๑๐ ประการนี้ ผู้ใดได้ปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งหรือยิ่งมากจนครบ ๑๐ ประการแล้ว ผลบุญย่อมเกิดแก่ผู้ได้กระทำมากตามบุญที่ได้กระทำ ยิ่งได้มีการเตรียมกาย วาจา ใจ ให้สะอาดบริสุทธิ์ ตั้งใจจรดเข้าสู่ศูนย์กลางกาย หยุดในหยุด เข้าไปแล้วก็ยิ่งได้รับบุญมหาศาลตามความละเอียดประณีตที่เข้าถึงยิ่งๆ ขึ้นไป โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:53:15

ความคิดเห็นที่ 104 เพิ่งกลับเข้าบ้านมา มาอ่านตาลายเลย อยากจะโทรหา โทรไปขอบคุณทุกคนเลยที่เข้ามาแนะนำและแสดงความคิดเห็น จริงๆนะ ถ้าทำได้เราก็จะทำ เมื่อกี้เราไปทานข้าวเพื่อนฝรั่งกะสามีและลูกสาว เรานัดน้องสะใภ้เมื่อวานว่า ถ้าอยากได้ห้าหมื่นนี้ ต้องลากน้องชายคนสุดท้องมาคุยกะเราตอนหกโมงเย็นของเรา เพราะเงินก้อนนี้เราจะให้ก้อนสุดท้าย แต่เราอยากสอน อยากคุยกะน้อง เพราะเราเลี้ยงน้องมากะมือ จนน้องหกขวบ เราถึงเข้ามาเรียนที่ธรรมศาสตร์ แค่อยากบอกเขาว่าเงินพี่มายาก อยากลงทุนอะไรก็ทำดีๆ ให้ตั้งใจ ให้นึกถึงแม่ ลูกเมียแล้วก็พ่อ เพราะพ่อแม่ก็แก่แล้ว บ้านรถพี่จัดไว้ให้หมด ขอแค่ตั้งใจใหม่ อย่าเล่นยา ปรากฏว่าน้องสะใภ้บอกว่า น้องไม่คุยด้วย กลัวโดนด่าเรื่องขายข้าวแล้วไม่เหลือเอาไว้ให้แม่กิน เราก็บอกว่าพี่ไม่ด่า แต่พี่จะสอน น้องบอกไม่คุย เราบอกน้องสะใภ้ว่า งั้นพี่ไม่ให้ขอยืมเงินห้าหมื่นนี้นะ แต่พี่ให้ฟรีๆหนึ่งหมื่น แล้วไม่ต้องขออีก สะอื้นเลยน้องสะใภ้ เราก็น้ำตาปริ่มแล้ว รีบตัดสายบอกว่าแล้วจะโอนเข้าบัญชีแม่ ให้แม่พาไปเบิก ก่อนวาง เรายังอดไม่ได้ ถามไปว่า น้อยใจพี่หรือเปล่าที่พี่ให้เท่านี้ น้องสะใภ้บอกไม่น้อยใจ เราเลยบอกเขาว่า แต่พี่น้อยใจน้องชายพี่มาก ทำไมทีเงินอยากได้ แต่ขอคุย ขอสอนแค่นี้ทำไม่ได้ พี่ก็เหมือนแม่มันคนหนึ่ง พอขึ้นรถกลับบ้าน สามีบอกว่าคุยกะทางบ้านว่าไง เราบอกว่า เราไม่ให้ห้าหมื่นแล้ว ให้แม่หนึ่งหมื่นเป็นของขวัญวันปีใหม่ แล้วก็น้องสะใภ้หนึ่งหมื่นแต่ไม่ต้องคืน สามีตกใจบอกว่าไอบอกยูแล้วไงว่าไอช่วยหนึ่งพันเหรียญ นี่ยูไม่ให้เขา ป่านนี้เขาเสียใจ น้อยใจแย่แล้ว เราเลยย้อนว่า แล้วไอไม่น้อยใจน้องชายเหรอ พอกันที เราดีใจที่มาตั้งกระทู้ เราจะได้คิดทบทวนปัญหาทั้งหมดเสียที จริงๆนะ ตอนนี้อยากคุยกะแม่มาก แต่แม่ไปไหว้พระอยู่ที่เชียงใหม่ กว่าจะกลับก็อีกสองวัน อยากบอกเขาว่า แม่ หนูทำดีที่สุดแล้วนะ  อย่าน้อยใจกันนะ จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:24:07

ความคิดเห็นที่ 105 เชื่อว่าคุณเป็นคดี ดีมากเกินไปด้วย แต่ขอให้เข้มแข็ง และใจแข็งไว้นะ มีหลักการของตัวเอง นึกถึงอนาคตลูก นึกถึงสามี ขอให้คุณชนะและไม่ทุกข์ใจกับเรื่องนี้อีก จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:33:33 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 106 คุณผัดไทยกุ้งสด****** เราเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ เราปฏิเสธคนไม่เป็นจริงๆ ทุกวันนี้เราไปทำงานสี่วัน ไม่มีวันไหนที่เรากลับบ้านคนเดียวเลย เราต้องรับส่งคนที่ผิดกฏหมาย ขับรถไม่ได้ เราทำมาหลายปีมากแล้ว ไม่ใช่คนเดียวนะ บางคืนสี่คน เต็มรถเลย คุณ Chilla******* ไม่ใช่เราไม่อยากเก็บนะ เคยบัญชีออมทรัพย์ให้ลุกสาว แต่ผลสุดท้ายก็ถอนมารวมปลูกบ้านให้แม่นะแหละ แต่ตอนนี้เพราะคุณ พรุ่งนี้เราจะเปิดบัญชีใหม่ให้ลูกสาว เราสัญญา คุณ cc****** คะ ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าปัญหาอยู่ที่เรา สมัยเรียนธรรมศาสตร์ ได้เงินทุนก็เริ่มแบ่งให้แม่ พอปิดเทอมก็หางานพิเศษทำเพื่อหาเงินให้ที่บ้าน แต่ตอนนั้นไม่ได้เยอะมาก แต่เรามาคิดว่า การที่เราเป็นคนแรกๆในหมู่บ้านที่เรียนธรรมศาสตรื ทำให้เขาคาดหวังกันไว้เยอะว่าเราจะทำให้พ่อแม่สบาย แล้วเราก็ฝังใจตั้งแต่ตอนนั้นว่า เราจะทำให้พ่อแม่สบาย แต่ทำไมทุกวันนี้เราทำให้พ่อแม่ขนาดนี้ พ่อแม่ก็ยังไม่สบาย ยังทำไร่ ทำนา ทำสวน ทำงานหนัก มีหนี้ มีสิน เราต้องช่วยตรงไหนอีก เราถึงสับสนว่าเราต้องหยุดช่วยหรือยัง คุณป้าคะ****** เราคงไม่เปลียนเบอร์โทรศัพท์หรอกคะ แต่จะไม่รับสาย แต่จะโทรไปคุยกะแม่โดยตรง เพราะแม่จะลูกหุงข้าวประมาณหกโมงเช้า เราก้จะได้คุยกะแม่ช่วงตอนแม่รอพระมาโปรด แต่เชื่อไหม คุณป้าคะ ตั้งแต่มาอยู่นี่เกือบสิบสองปี จำได้เลยว่าพี่น้องโทรมาทุกครั้งเรื่องเงินตลอด ไม่เคยโทรมาคุยสารทุกข์สุขดิบ แล้วก็อีกครั้งโทรมาบอกว่าคุณตาเสียแล้ว ต่อไปนี้เราก็ไม่ต้องกังวลแล้ว คุณGaignun******เราจะทำตามที่คุณแนะนำนะ ปกติเราให้พ่อเดือนละห้าพัน เราเคยถามแม่ว่าจะรับเป็นรายเดือนเหมือนพ่อไหม แม่บอกว่าไม่เอา แม่ยังมีของในสวนขาย แต่พอเงินเขาขาดมือนะ บางทีแม่ไม่ขอ แต่ญาติๆแอบบอกว่า แม่เอาทอง เอาพระไปจำนำ เราได้ยินก็ทนไม่ได้แล้วหละ แต่ตอนนี้คงต้องให้เป็นรายเดือนไปเลย จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:45:56

ความคิดเห็นที่ 107 ที่แล้วมาก็แล้วกันไปนะคะคุณ angelomm  ไม่ต้องเก็บเอามาคิดให้เสียใจอีกแล้ว แต่นี้ต่อไป ก็เริ่มต้นใหม่ คุณให้คนอื่นมามากพอแล้ว ถึงแม้ว่าคนอื่นที่หมายถึงนั้น จะเป็นพี่น้องร่วมท้องกันมาก็เถอะ แต่นี้ไปก็ขอให้คุณให้ตัวเองบ้าง ปล่อยให้เค้าได้ยืนด้วยลำแข้งตัวเอง ได้ใช้จมูกตัวเองหายใจ หลังจากที่เบียดเบียนจมูกและลำแข้งของคุณใช้มานาน ขอให้ฟ้าหลังฝน เป้นฟ้าที่สว่างไสวตลอดไปนะคะ จากคุณ : แม่น้องเบนส์ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:53:48

ความคิดเห็นที่ 108 คุณไทยไทย*******ไม่โกรธหรอกคะ สอนมาเหอะ ถึงเราจะอายุคราวป้าแล้ว แต่บางครั้งก็เส้นผมบังภูเขา แก้ปัญหา มองปัญหาไม่ได้ ต้องให้คนนอกมองเข้ามา คุณไม่ได้ว่าแรงเลย คราวที่แล้วกลับไป เราก็นั่งคุยกะน้องคนรองสุดท้อง เขาฟังนะ แต่เป็นคนที่มีปัญหาเงียบที่สุด คือเขาเป็นคนเงียบ รอประทุ ไม่ถูกกะพี่ชาย น้องชาย ที่สำคัญไม่ถูกกะพ่อ เราสงสารคนนี้ที่สุด เพราะเป็นเด็กมีปม มีเมียมาแล้วสามคน ลูกสอง เป็นเด็กปากร้ายมาก เราสอนเขา เขาฟัง ล่าสุดแม่บอกว่าเริ่มดีขึ้น แม่กู้เงินช่วยปลูกบ้านเก้าหมื่น แม่ต้องส่งเดือนละสองพัน ไม่เคยช่วยแม่เลย แต่ตอนนี้เริ่มเอาเงินมาช่วยแม่เดือนละห้าร้อย เราน้ำตาซึมเลย แค่นี้จริงๆ ไม่ต้องช่วยมาก แค่คิดได้เราก็ดีใจแล้ว คุณกุลกวิน*****ไม่ต้องเครียดแทนแล้วคะ ขอบคุณมาก เรารู้สึกโล่งเยอะนะ หลังจากมาตั้งกระทู้ เราจะไม่รู้สึกผิดอีกต่อไป ถ้าเราไม่ช่วยพวกเขา คุณ mrs.night owl******จริงๆ เราก็พยายามตั้งขอบเขตมานานแล้ว แต่ถึงเวลาเราปฏิเสธไม่ลง มันเหมือนว่าเราสบายตัวแล้วต้องช่วยเขา ที่เขายังทำงานในสวนกันนะ จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:58:43

ความคิดเห็นที่ 109 คุณTechie******อือ คุณทายใจเราถูกนะแหละ เพราะคำตอบของเราทุกคนก็คงเดาได้ เหมือนเราเข้ามาระบาย แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วนะ เพราะเรามองทบทวนปัญหาที่ต้นเหตุแล้ว เราจะมองดูอยู่ห่างๆ จะไม่เข้าไปช่วยเหมือนเมื่อก่อน คุณดีใจที่เกิดเป็นคนไทย******อือ เราคงผิดมาแต่ต้นจริงๆนะแหละ แต่ไม่สายที่จะเริ่มต้นใหม่ใช่ไหม คุณdcapar******เราจะพยายามทำคะ ตอนนี้เรานั่งคิดไป ยิ้มไป รู้สึกสุขใจ เหมือนเป็นไทยังไงไม่รู้ จะพยายามนะคะ ยังไงเป็นกำลังใจให้ด้วยคะ คุณกุศโลบายจากความจริง******เราได้คุยกะพี่น้องน้อยมาก พูดตามตรงนะ ขนาดเรามาอยู่ช่วงแรกเก้าปี ไม่ได้กลับบ้านเลย ไปถึงสนามบิน เห็นพี่ชายๆมารับ เดินน้ำตาซึมไปหาเลย ขอกอด แกอายไม่ให้กอด เรานะใจจะขาด บ้านเราเป็นบ้านทีไม่กอด ไม่หอม ไม่มานั่งคุยกัน พ่อกะแม่เราก็ไม่คุยกัน เดินสวนกันในบ้านเฉยๆกันไป จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:12:03

ความคิดเห็นที่ 110 พวกบ้านๆคุณนะไม่พอ แต่ผมว่าคุณนะควรพอที่จะให้ได้แล้ว เชื่อผมเหอะว่าถ้าไม่ให้ เขาก็ไม่ตาย แล้วมีชีวิตรอดต่อไปได้ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:34:49

ความคิดเห็นที่ 111 เรื่องคุณเหมือนแม่ของผมเลยครับ แม่ผมไม่ได้เป็นคนไทย แต่แต่งงานกับคุณพ่อที่เป็นคนไทย เลยย้ายมาอยู่ที่ไทย ทำงานหนักแสนหนัก จนคุณพ่อเครียดมาก ป่วยหนักแล้วสุดท้ายพ่อก็ตาย แม่ก็ต้องใช้เงินใช้หนี้ให้กับพี่น้องตลอดสิบยี่สิบปี เงินมีขนาดไหนก็เก็บไม่หมด.. เรื่องแบบนี้ผมโตแล้วแม่ค่อยเล่าให้ฟัง เรื่องเงินนี่กับพี่น้องมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆครับ พูดแล้วเดี๋ยวก็ยาว เฮ้อ... คนที่ไม่รู้จักพอไม่ใช่คุณ angelomm หรอกครับ พวกที่ขอเงินง่ายๆ ไม่คิดอะไรมาก คิดว่าแม่มีให้ขอ พี่มีให้ขอ พวกนี้ผมได้ฟังมาเยอะเหมือนกันจากพี่ชายเพราะพี่ชายก็เปิดร้านอาหารที่ต่างประเทศเหมือนกัน ก็เรื่องจากแม่ครัว จากพนักงานนี่แหละครับ เงินเก็บขนาดไหนกลับไทยทีก็หมด เพราะญาติพี่น้อง นู่นนี่ ทีละหมื่นสองหมื่นแป๊บเดียวหมด.. ตอนมีเขาก็มาขอๆ พอไม่ให้ก็บ่น รวยแล้วไม่ช่วย พอไม่มีเงิน พอลำบาก เขาก็ไม่กลับมาช่วยหรอกครับ (ส่วนหนึ่งคิดว่า ไม่มีปัญญาช่วยอยู่ดี) อย่างไรก็ดีผมก็ดีใจที่คุณเข้าใจว่าการช่วยมันก็ต้องมีขอบเขต ไม่ใช่ให้ตัวเองลำบาก อย่างนี้ผมว่ามันไม่ถูก มันก็เหมือนให้ปลากับสอนวิธีตกปลาแหละครับ คุณอาจจะไม่ต้องสอนวิธีตกปลาให้ แต่ให้ปลาถึงจุดหนึ่งก็ต้องหยุด เพื่อที่เขาจะได้คิดว่า พอไม่มีปลาแล้วก็ต้องไปขวนขวายหาวิธีจับปลาเอาเอง สู้ๆครับ ชีวิตคนเรามันลำบาก ด้วยสติ ปัญญา แล้วก็ความพยายาม ผมว่าคุณจะฝ่าไปได้ครับ จากคุณ : thetorque เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:36:12

ความคิดเห็นที่ 112 คุณRinta******คือพอดีว่าตัวเองไม่ต้องช่วยค่าใช้จ่ายในบ้านสามีมั้ง เลยไปทุ่มกะพี่น้องได้เยอะ ถ้าเขาให้ช่วยก็ไม่มีปัญญาช่วยพี่น้องได้ขนาดนี้หรอกคะ แต่สามีดีมากจริงๆคะ ถามตลอดว่าให้ช่วยค่าอะไรทางบ้านไหม เราก็ปฏิเสธนะ แต่ตอนนี้เราจะไม่บ่นแล้ว เราจะเอาเป็นอุทาหรณ์สอนคนอื่น เพราะที่ทำงานเราก็มีบางคนที่เจอแบบเรา ประมาณว่าชอบรวมหัวกันบ่นว่าแกโดนเท่าไหร่งวดนี้ คุณImperio*****ค่ะเราจะทำให้ได้คะ คุณFulton*****ตอนนี้เราพยายามล้างสมอง ล้างความคิดตัวเองใหม่ ยังไงขอกำลังใจนะคะ คุณMrs.Gould (Mrs.Gould)*****หลังไมค์ไปคุยเรียบร้อยแล้วคะ ขอบคุณมากจริงๆ จากคุณ : angelomm เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 09:46:34