ความคิดเห็นที่ 1 คนมีการศึกษามีความคิดมองเห็นปัญหา แต่ไม่คิดจะแก้ไขคิดแต่จะไปหาที่สบายที่อื่น แล้วเมื่อไรเมืองไทยจะทัดเทียมกับประเทศพัฒนา แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 00:50:14 จากคุณ : ต้อย (half-and-half) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 00:37:21

ความคิดเห็นที่ 2 ไปที่ไหนก็มีปัญหาหมดค่ะ แฟนเพิ่งไปเที่ยวญี่ปุ่นมารวมแล้ว 14 วัน เล่าให้ฟังว่า แปลกเนอะคนต่างชาติที่ไปอาศัยอยู่มราญี่ปุ่นนานๆ ผมถามเค้าว่ารู้สึกยังไงกับคนญี่ปุ่น ประเทศญี่ปุ่น คนที่เค้าถามทุกคนตอบว่า งั้นๆแหละ หรือไม่ก็โอเคนะ  คือแฟนนี่ชอบญี่ปุ่นมาก แบบว่าไปแล้วไปอีกชอบผู้คน อากาศ สิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม อาหารการกิน เค้าเลยแปลกใจว่า ประเทศญี่ปุ่นดีขนาดนี้ (ในความคิดของเค้านะคะ) ทำไมถามคนต่่างชาติที่นั่นถึงไม่มีใครบอกว่า มันสุดยอดสักคน  ขณะที่ประเทศไทยเอง เวลาเค้าเจอฝรั่งที่อาศัยในเมืองไทยหลายปีทุกคนจะบอกว่าเมืองไทยนี่แหละสุดยอดแล้ว มาแล้วไม่อยากกลับไปประเทศตัวเอง อันนี้ไม่ได้เข้าข้างประเทศตัวเองเนาะแต่เล่าให้ฟังจากมุมมองของคนต่างชาติคนนึงที่เค้าประสบมา ในมุมมองของเรา ว่าขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน ญี่ปุ่น อเมริกา หรือประเทศที่พัฒนาแล้ว เจริญแล้ว มีสวัสดิการที่ี่ยอดเยี่ยม แต่เหรียญมีสองด้านเสมอค่ะ ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ ไปไหนก็มีข้อดีข้อสียทั้งนั้นขึ้นอยู่กับการเลือกมอง และความจำเป็นของชีวิต ไม่รู้นะหากเราเป็นคุณก็จะเลือกอยู่เมืองไทยนี่แหละค่ะ ประเทศนี้ชิว ชิว อาจมีปัญหาที่คุณว่าบ้าง ประเทศอื่นก็มี ไม่แปลกอะไรค่ะ เพราะดีไม่ดีไปอยู่ประเทศอื่นอาจแย่กว่าเราก็ได้  หรือหากอยากลองไปดูก็ได้ค่ะ ว่ามันเป็นยังไง แต่หากเราเป็นคุณจะอยู่ที่นี่ เงินเดือนก็เยอะ ทุกอย่างพร้อมก็ไม่รู้ว่าจะไปเสียงลำบากที่เมืองนอกทำไมเนาะ ว่ามั้ยคะ แฟนเราเป็นทนายชาวเมริกัน อาชีพที่ใครๆบอกว่าทำเงินได้ดีอันดับต้นๆของอาชีพในอเมริกา  ยังบอกว่าที่นั่นทุกอย่างกดดัน บีบรัดโดยเฉพาะเรื่องของภาวะเศรษฐกิจทุกคนต้องดิ้นรน ขยันทำงาน พึ่งตัวเองให้มากท่ี่สุดเพราะคนที่นั่นไม่ใช่ว่าจะพึ่งพาอาศัยกันได้มากมายเหมือนสังคมไทย ครอบครัวไทย เงินทองนี่ได้มามากก็ต้องเก็บออมเพราะค่ารักษาพยาบาลอะไรก็แพงไปหมด ไม่ได้สุขสบายอะไรมากมาย (แต่มาเมืองไทยนี่เค้า Happy สุดลัลล้ามากมาย)  เราเคยถามว่าให้ยูมาทำานเมืองไทยเอามั้ยแฟนบอกมานะหากมีงานที่ได้เงินเดือนหรือรายได่เท่ากันหรือใกล้เคียงที่อเมริกา เพราะเค้าชอบทุกอย่างที่นี่ ที่ต้องอยู่ที่อเมริกาเพราะ "งานและเงิน" ค่ะ ประเทศมันกว้างใหญ่จะไปมาหากันไม่ใช่เรื่องง่ายยิ่งหาากญาติพี่น้องอยู่ไกล ไม่มีเงินค่าเครื่องบินก็ยากที่จะไปเจอกัน หรือจะขับรถไปเองก็ไกลเกินไม่ไหว นี่คือสิงที่คนที่นู่นเล่าให้ฟัง แต่เมืองไทยนี่คือสวรรค์ของนักเดินทาง ฝรั่งมังค่าแห่มาเที่ยว บางคนย้ายมาอยู่เลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ล่ะ ใครจะอยากไปไหนเพราะเบื่อเมืองไทยด้วยเหตุผลของ จขกท. นี่เราไม่เห็นด้วยทุกราย .... แต่สุดท้ายก็แล้วแต่ค่ะชีวิตใครชีวิตมันจริงๆ จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 01:05:56

ความคิดเห็นที่ 3 ประโยคแรก คุณ จขกท. ก็บอกว่ามีความเป็นอยู่ในขั้นสบายแล้วนี่ครับ หรือว่าเป็นเรื่องของ "คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า" จากคุณ : นายคลิค เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 01:23:30

ความคิดเห็นที่ 4 เคยมีชีวิตที่มีการงานดี อยากกินอะไร ไปเที่ยวไหนในไทย หรือเทศ ทำได้หมด พอต้องมาอยู่ต่างประเทศ รู้สึกได้ว่าเป็นพลเมืองชั้นสอง ความรู้สึกรักชาติ และอยากกลับไปพัฒนาชาติของตัวเอง มีมากขึ้นเรื่อยๆ ตั้งใจว่าสักวันจะนำสิ่งดีๆ ที่เห็นไปใช้และช่วยเผยแพร่ให้คนไทยรับรู้ ทันโลกมากขึ้น สิ่งดีๆของไทยมีเยอะ แต่ไม่อนุรักษ์กลับไปตามก้นชาติอื่น แต่ก่อนไม่ค่อยได้ซาบซึ้งกับคำว่าทดแทนคุณแผ่นดินเกิดเท่าไร แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า ไม่มีที่ใดอบอุ่นเท่าบ้านเรา เราควรช่วยกันพัฒนาประเทศของเรา เกิดมาชาตินึง ก่อนตายควรทำประโยชน์ให้ชาติตัวเอง จากคุณ : คนไม่อยู่นิ่ง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 01:36:47

ความคิดเห็นที่ 5 ทำงานเมืองไทย รายได้เหยียบแสน มีทุกอย่างครบ อยู่อย่างสบาย ไปเที่ยวต่างประเทศบางครั้ง ชีวิตเลิศเลออย่างนี้ แล้วจะดิ้นรนไปเป็นลูกจ้างฝรั่งทำไมล่ะคู๊น นำความรู้ โอกาสที่คุณมี มาพัฒนา ตอบแทนพระคุณแผ่นดินแม่เถิด อยู่อย่างภูมิใจในศักดิ์ศรี รักชาติบ้านเมือง ถ้าคุณใช้ชีวิตอยู่ประเทศอื่น ก็เป็นได้แค่คนต่างด้าวมาอาศัยซุกหัวนอนเท่านั้นเอง ว่าแล้วก็โฮมซิคอีกตามเคย ฮือๆ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 01:42:37 จากคุณ : jeejeeberry เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 01:42:00

ความคิดเห็นที่ 6 ^ ^ อย่าคิดนะครับว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว สวยหรูอย่างที่คุณ จขกท. คิด ... จากคุณ : Coconut Dance : เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 01:48:13

ความคิดเห็นที่ 7 จั๊กสิ่ว่าจังได๋ จากคุณ : rabellu เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 02:08:14

ความคิดเห็นที่ 8 คห.# 2 ขอบคุณอย่างมากครับ สำหรับความคิดเห็นและแนวคิดที่คัดกรองออกมาจากประสบการณ์ เป็นข้อมูลที่มีประโยชน์จริง ๆ ผมอยู่เมืองไทยก็เจอรุ่นพี่และคนที่ตำแหน่งสูงกว่าผมเป็นชาวต่างชาติหลายคน บางคนบอกว่าเขาชอบอยู่เมืองไทยมากกว่าอยู่ที่อเมริกาซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา โดยให้เหตุผลว่า ที่อเมริกาค่าครองชีพสูง คนไม่ใจดีเท่าคนไทย อยู่เมืองไทยคนส่วนใหญ่ที่นี่ ก็ปฎิบัติกับเขาอย่าง Special [ไม่เหมือนที่อเมริกา] อาหารก็อร่อย ฯลฯ บางคนก็บอกว่าสักพักคงต้องกลับไปออสเตรเลียแล้ว เพราะเมืองไทยวุ่นวายเหลือเกิน โดยเฉพาะเรื่องการเมือง สองมาตรฐาน การจราจรที่วุ่นวาย นิสัยการขับรถของคนไทยก็ไร้มารยาท จะข้ามถนนทีก็ลำบากเแสนเข็น ไม่เหมือนที่บ้านเค้ารถจะจอดทันที หากมีคนกำลังข้ามถนน บางครั้งเค้าก็ไม่เค้าใจว่าทำไมคนไทยต้องดูถูกคนที่ต่ำต้อยกว่าตัวเอง อาทิ เวลาไปร้านอาหารเค้ารู้สึกเศร้าใจที่ คนไทยปฏิบัติกับเด็กเสิร์ฟคล้ายทาส เพื่อนบางคนที่เป็นคนไทย แต่โตและเรียนจบที่อเมริกา มีโอกาสได้มาทำงานที่เมืองไทย ล่าสุดต้องกลับอเมริกาเพราะเค้าไม่สามารถปรับชีวิตตัวเองให้เข้ากับวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของคนไทย เค้าบ่นเรื่องมารยาทของสังคม อาทิ หัวเราะเมื่อคนอื่นหกล้ม ทั้ง ๆ ที่คนหกล้มไม่ได้ตลกเลย วิจารณ์เกี่ยวกับรูปร่าง สีผิว หน้าตาทั้ง ๆ ไม่ได้มีความสนิทสนมกันมาก่อน การไม่เคารพในสิทธิของคนอื่น ๆ ฯลฯ ลูกสาวรุ่นพี่คนหนึ่งเรียนจบที่อเมริกา ปัจจุบันพ่ออยากให้กลับมาทำงานที่บ้านจะได้กับพ่อและแม่ แต่ลูกสาวเค้าชอบใช้ชีวิตที่อเมริกามากกว่า พ่อต้องบินไปเยี่ยมเป็นประจำ เจอลุงคนหนึ่งเป็นทหารอเมริกาเก่า แกบอกว่าคงไม่กลับไปใช้ชีวิตที่อเมริกาแล้ว เพราะที่นั่นแทบไม่มีใครอยากพูดกับแกเลย แกบอกอยู่เมืองไทยมีแต่คนอยากพูดกับแก แถมบางครั้งมีพวกผู้หญิงไทยบางคนบอกว่าแก Handsome อีกต่างหาก เพื่อนคนหนึ่งไม่ชอบอังกฤษ ทำงานครึ่งปีแล้วมาอยู่เมืองไทยครึ่งปี พยายามหางานที่เมืองไทย แต่รายได้ไม่สูงเท่าที่บ้านเค้า ล่าสุดพาลูกพาเมียไปอยู่อังกฤษแล้ว เพราะอยากให้ลูกได้รับการศึกษาและสวัสดิการที่ดี ซึ่งเขาบอกว่าถ้าอยู่เมืองไทยคงไม่มีโอกาสได้รับสิ่งเหล่านี้ จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 02:34:54

ความคิดเห็นที่ 9 เหอะ อะไรก็ช่าง ..ยังโสดนิ มาแต่งงานกันดีกว่ามา แซวเล่นนะ ..พอดีเครียดๆ - -' จากคุณ : ปาปัวนิวกินี เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 03:43:05

ความคิดเห็นที่ 10 ของแบบนี้มันแล้วแต่คนค่ะ ถ้าอยากจะรู้ว่าแบบไหนเหมาะกับเรา มันก็ต้องมาอาศัยดู มาลองใช้ ชีวิตดูว่า เราเหมาะที่จะอยู่ต่างประเทศไหม ถ้าสามารถหางานที่ตำแหน่งหน้าที่การงาน equivalent กับงานที่ทำอยู่ ณ ปัจจุบันได้ แล้วได้มา ลองใช้ชีวิตแบบคนตะวันตกดู คุณอาจจะรู้ได้ว่า คุณชอบคุณภาพชีวิตแบบไหน จากคุณ : Scooterella เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 03:45:44

ความคิดเห็นที่ 11 เราเข้าใจเจ้าของกระทู้เป็นอย่างดีเพราะเคยเป็นมาก่อน ตอนนั้นเรียนจบจากอเมริกาปุ๊บ รีบกลับเมืองไทยทันที เพราะคิดถึงบ้าน รีบกลับไปหางานทำ ถึงแม้รายได้ตอนอยู่เมืองไทยตอนนั้นจะไม่ได้มากแบบ จขกท แต่ก็ไม่น้อย อยู่สุขสบาย มีบ้าน มีรถ ไม่มีหนี้ งานบ้านไม่ต้องทำ พอทำงานได้ปีกว่าๆ ก็ยังรู้สึกไม่มีความสุข รู้สึกชีวิตขาดๆเกินๆ  คิดอยากกลับมาอเมริกา สุดท้ายก็ตัดสินใจกลับมา แต่งงาน มีลูก อยู่ถาวรเลย (สามีเป็นคนอเมริกันที่เจอกันระหว่างเรียน เคยขอแต่งงาน แต่เราอยากกลับเมืองไทยเปรียบเทียบดูก่อนว่าชอบอยู่ที่ไหนที่สุด) ของแบบนี้มันแล้วแต่คนนะคะ สำหรับเรา เงินสำคัญแต่ไม่ที่สุด เราชอบอากาศที่อเมริกา บ้านเรื่อนสะอาดเป็นระเบียบ คนใช้รถใช้ถนนมีวินัย กฎหมายใช้บังคับกับทุกคนเท่าเทียมกัน ไม่ใช่ไม่รักเมืองไทย ไม่รักบ้านเกิดเมืองนอน แต่ว่าเราอยากให้ลูกเราได้มีโอกาสทางการศีกษาที่ดี (เมืองไทยก็ดี แต่เราไม่ชอบระบบการศีกษาที่เมืองไทย)  หลายๆอย่างที่อเมริกา ตรงกับทัศนคติการใช้ชีวิตของเรามากกว่าที่เมืองไทย ก็เลยเลือกมาอยู่ แต่สำหรับเจ้าของกระทู้ ก็ต้องคิดให้รอบคอบก่อน ว่าพอไปอยู่ต่างประเทศแล้วจะสามารถเป็นพลเมืองได้หรือไม่ อย่างไร จะหางานที่มีรายได้พอสมควรได้หรือไม่ อยู่ที่ไหน อย่างไร ถ้าตอบโจทย์ได้หมด และไม่กลัวลำบาก ก็เห็นด้วยค่ะ จากคุณ : chilla (chilla) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 04:16:54

ความคิดเห็นที่ 12 คห. # 11 ขอบคุณครับ สำหรับประสบการณ์จริงที่นำมาแชร์ในนี้ เป็นประโยชน์มากครับ จริง ๆ การงานที่ผมทำก็ดีอะครับ แน่นอนด้วยตำแหน่งและรายได้ ก็ต้องมีบ้างที่งานหนัก และเครียดเป็นบางครั้ง แต่เจ้านายรวมทั้งเพื่อนร่วมงานส่วนใหญ่ก็ดีครับ แต่อย่างว่าแหล่ะครับ บางครั้งเงินก็ไม่ได้สำคัญที่สุดในชีวิต ผมอยู่ประเทศไทยเกือบทั้งชีวิต ได้พบได้เห็นสิ่งต่าง ๆ ที่มัน Make No Sense แต่คนไทยส่วนใหญ่กลับคิดว่ามัน Make Sense มันก็เลยค่อนข้างขัดแย้งภายในตัวผม ที่ทุกวันเมื่อออกนอกบ้าน เจอบางคน บางสังคมที่ Make No Sense ปล. ส่วนตัวผมคิดว่า การไปใช้ชีวิตในประเทศอื่นที่ไม่ใช่ประเทศที่ตนเองเกิดหรือโตมา เป็นเรื่องของส่วนบุคคล ตราบใดที่คุณไม่ได้ทำผิดกฎหมาย หรือทำความเลว อีกอย่างผมว่าการที่บอกว่าคนนั้น ไม่ใช้ความรู้ ความสามารถที่ตัวเองมีในการพัฒนาประเทศบ้านเกิดเมืองนอน แต่ไปอาศัยอยู่ที่ประเทศอื่น ส่วนตัวผมมองเป็นความคิดที่ค่อนข้างแคบ และ Shallow มาก ๆ ออกจะไปทางพวกคลั่งชาติ ชาตินิยมสุดโต่งเสียด้วยซ้ำ จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 04:44:41

ความคิดเห็นที่ 13 ที่ จขกท มีถือว่ามีความสมบูรณ์ของชีวิตขั้นพื้นฐานแล้วนะคะ โอย อ่านไปก็อิจฉา เงินเดือนขนาดนั้นอยู่ไทย มีบ้านรถและอื่นๆ เป็นดิฉัน ไม่คิดว่าขาดอะไรแล้ว เพียงพอแล้ว แถมเบื่อไทยก็ไปเที่ยว ต่างประเทศสบายๆ อย่างอื่นๆที่สังคมบ้านเราเป็น ก็ทำใจ และอยู่ในส่วนของเราไปดีกว่าค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะ จขกท อาจจะแค่เบื่อสังคมเท่านั้นเอง เราเปลี่ยนไม่ได้เราก็ต้องอยู่กับมันให้มีความสุขให้ได้สิคะ ที่ไหนไม่สุขใจเท่าบ้านเกิดเมืองนอนเรา หรอกค่ะ ที่คุณขาดน่าจะเป็นคู่ใจ มากกว่านะคะ แนะนำให้หาแฟนสักคนสิคะ เดี๋ยวหายเหงาแน่ค่ะ  อิอิ ถ้าดิฉันยังโสด อยากจะขอกรอกใบสมัครเป็นแฟน จขกท จังเลย หุๆ(ยิ้มแบบมีเลศนัย) ปล หรือลองมาเที่ยวเมืองนอก สักเดือนสองเดือนดูค่ะ อาจจะดีขึ้นบ้าง แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 04:46:38 จากคุณ : MajestyLove เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 04:45:26

ความคิดเห็นที่ 14 ใช่แล้วค่ะ มาเที่ยวกับมาอยู่มันต่างกัน คิดว่าประเทศไหน ๆ ก็มีข้อดี ข้อด้อยต่างกันออกไป ม้นไม่ใช่ว่าประเทศพัฒนาแล้วมีแต่สิ่งดีๆ ถ้าอยากย้ายประเทศจริงๆ ก็งต้องดูว่าคุณจะสามารถหางานในต่างประเทศที่ทำให้คุณดำรงคุณภาพชีวิตเท่าเมืองไทยได้ไหม ภาษาคุณได้แค่ไหน มีทุนสำรองพอที่จะไปเริ่มนับหนึ่งที่ต่างแดนไหม ลู่ทางความเป็นไปได้ในทางอิมไมเกรชั่น การจะย้ายไปเป็นนพลเมืองประเทศอื่นนั้นไม่ง่ายเลย ประสบการณ์ส่วนตัวกับอเมริกา ชอบตรงที่มีป่าเขาเยอะดี คนไม่เยอะมาก (อยู่บ้านนอก) อยากแต่งตัวยังไงก็แต่งได้ คนอเมริกาไม่มากพิธี อยู่กับเจ้านาย ผู้ใหญ่ไม่ต้องเกร็งมาก ไม่ต้องระมัดปากระวังคำเหมือนอยู่ระบบไทยๆ รถไม่ติด อากาศไม่เสีย ถนน น้ำ ไฟ ดี อยู่แล้วเป็นคนผอมบางของที่นี่ (อยู่เมืองไทย เป็นยัยอ้วน) ลูกเรียนฟรีถึง ม ปลาย ข้อเสียก็เยอะ อันดับแรก ไกลพี่น้อง พ่อแม่ เพื่อน ญาติ ไม่มีใครช่วยเหลิอ คอนเนคชั่นทางสังคมเป็นศูนย์ ทำให้ลำบาก เหงา โดดเดี่ยว หางานก็ยาก หาเพื่อนจริงๆ ก็ยาก ไม่มีคนแชร์ข่าวเมืองไทยและตลกเมืองไทย เวลาติดต่อสื่อสาร คนอเมริกันที่ไม่คุ้นกับต่างชาติฟังเราไม่ออก ประกันสุขภาพแพง หาหมอยากและแพง อาหารแพงและไม่ค่อยอร่อย อากาศหนาวนาน ค่าเรียนมหาลัยแพง ยาเสพติดก็เยอะ เป็นอิมไมเกรชั่นก็ต้องปรับตัวและทัศนคติเยอะ ไม่มาอยู่ไม่รู้ แต่ถ้ามาอยู่บอกไม่ได้ว่าจะชอบหรือเปล่า ประเทศอื่นไม่รู้ แต่อเมริกันมองกันเอง เค้าว่าประเทศเค้าไม่รุ่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว หากินลำบากกว่าเก่าเยอะ คนก็จนลง ถ้าไม่มีความสามารถ จะอยู่ยาก จากคุณ : ต (โตช้าแก่เร็ว) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 04:56:40

ความคิดเห็นที่ 15 . . ประเทศที่เราอยู่ มันก็มีมุมที่ดีกว่าไทย แต่ก็มีไม่น้อยนะคะที่ไทยเราดีกว่า ขอเม้าท์ด้านไม่ดีแล้วกัน ... เบื่อเวลาติดต่อธุระทางราชการที่นี่มาก ๆ    เพราะต้องเสียเวลาคอยไปทั้งวัน นานที่สุดที่เคยเจอคือตอนไปทำบัตรประจำตัว     เริ่มรับบัตรคิวตอนแปดโมงครึ่ง ได้อันดับที่ 40 ตอนแรกก็หลงดีใจว่าได้คิวต้น ๆ ( อุตส่าห์มารอเข้าคิวตั้งแต่ฟ้าสาง ) ไป ๆ มา ๆ กลับต้องใช้เวลาตั้งแต่แปดโมงครึ่งจนถึงห้าโมงเย็นนู่นกว่าจะถึงคิวตัวเอง เทียบกับที่ไทย การติดต่อราชการทำบัตรประชาชน ต่อใบขับขี่ ทำพาสปอร์ต แม้แต่ไปรษณีย์  ธนาคาร  หรือเวลาไปพวกศูนย์โทรศัพท์เครือข่ายต่าง ๆ จากประสบการณ์คิดว่าพวกระบบคิว ขั้นตอนการดำเนินการเวลาติดต่อธุรกรรม หรือการทำงานของพนักงานต้อนรับ จะทั้งเอกชนหรือสถานที่ราชการ ล้วนแต่ดูแลลูกค้าดี ยิ้มแย้มแจ่มใส เสร็จธุระได้อย่างรวดเร็ว   เรื่องเหลื่อมล้ำทั้งทางด้านเศรษฐกิจและสถานนะทางสังคมที่นี่ก็มี ไม่ใช่ไม่มีนะคะ ....   เมืองที่เราอยู่เป็นสถานที่ตากอากาศอันดับต้น ๆ ของโลก  ปี ๆ นึงนักท่องเที่ยวแห่กันมาไม่รู้ต่อเท่าไหร่ มีคนรวยล้ำฟ้าขับรถสปอร์ตเลียบทะเลผ่านไปผ่านมา  เรือยอร์ชลำโต ๆ จอดกันเต็มท่า ติดทะเลก็เป็นสนามบิน  มีเจ๊ทส่วนตัวขึ้นลงกันให้พรึ่บ  ... แต่ลองมองไปที่บริเวณติด ๆ กันสิ ... จะเจออาคารเหมือนแฟลตเคหะแออัดยัดเยียด ทัศนียภาพไม่โสภา คนที่อยู่โซนนั้นสภาพชีวิตก็ไม่ได้ดีอะไร แม้แต่คนที่นี่เองก็ยังเตือนให้เลี่ยงไปโซนนั้นเพราะเผลอ ๆ จะโดนดักปล้นไม่รู้ตัว ในเมือง   ย่านช๊อปปิ้งที่ขายแต่ของแบรนด์เนม  .... ผู้คนก็แต่งตัวเก๋ ๆ ประหนึ่งหลุดมาจากแมกกาซีน คนนั้นก็หล่อคนนี้ก็สวย เหลียวมองกันจนคอเคล็ด แต่เดินเลี้ยวเข้าซอยออกไปอีกหน่อยก็เจอของก๊อปปี้วางแบกะดินขายเย้ยตำรวจ คนจรจัดขอทานร้องเรียกขอเศษเงิน และหนุ่มแว๊นสาวสก๊อยต์หัวทองก็เยอะแยะไป กลางคืน ณ ริมทะเล ที่บรรดาคู่ฮันนีมูนทั่วโลกลัดฟ้ามาเดินทอดน่องดื่มด่ำความโรแมนติก เดินข้ามถนนมาอีกหนึ่งบล๊อค  ก็จะเจอน้อง ๆ ผีเสื้อราตรี แต่งตัววับ ๆ แวม ๆ คอยโบกรถเรียกแขก เคยเจอคนบางคนในสังคมไทยบอกว่า "สมัยนี้ต้องแข่งกันเรียน  แค่ ป.ตรี ไม่พอแล้ว ใครเรียนสูง ใครเรียนโรงเรียนดัง มหาลัยดังจะได้เปรียบ ไม่เหมือนเมืองนอก เขาวัดกันที่ความสามารถ ไม่สนใจดีกรี ไม่บ้าปริญญา  บลา ๆ ๆ .... " แต่ที่นี่ก็ไม่เห็นต่างกัน แม้แต่คนที่เป็นพลเมืองที่นี่ก็ยังหางาน(ดีๆ)ยาก เพียงเพราะเรียนมหาลัยไม่ดัง เรียนไม่สูง เกรดไม่สวย   . . สมัยที่เราและสามีอยู่กทม ... ก็อยู่ในหมวดชนชั้นกลางที่มีชีวิตความเป็นอยู่ที่โอเค   ซึ่งคงไม่ต่างจากชีวิตที่คุณเล่ามา แต่สามีมาเรียนต่อและมีโอกาสได้งานที่นี่ เราก็หอบหิ้วย้ายชีวิตมาด้วยกัน ถามว่ามีความสุขกับการใช้ชีวิตต่างแดนไหม  มันก็มีค่ะ  ... คุณภาพชีวิตโดยรวม การศึกษา ประกันสุขภาพ อากาศ  อาหารการกิน-วัตถุดิบที่นี่ดีจริง  ต้องยกให้เขา แต่ยังไม่ถึงขนาดคิดว่าตั้งใจปักหลักตั้งรกราก มีลูก หรือขอซิตีเซ่น และก็ไม่ได้สรรเสิญเยินยอจนลืมว่าเมืองไทยเราก็มีดี ไม่ว่าจะเป็นที่เมืองไทย หรือประเทศที่เจริญแล้วทั่วโลก .. เหรียญมันมีสองด้านเสมอค่ะ ^_^   แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 05:19:42 จากคุณ : MollyJinx เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 05:18:23

ความคิดเห็นที่ 16 สิ่งที่คุณกล่าวถึง มันเป็นเรื่องของสังคม ที่นอกเหนือจากการควบคุมของคุณ ถ้าคุณแบกรับเรื่องภายนอก มาไว้กับตัว คุณคงไม่มีความสุข คนไทยแค่ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดก็พอแล้ว ปัจจัยที่ควรนำมาพิจารณา น่าจะเป็นเรื่อง ชีวิตส่วนตัว ครอบครัว รายได้ ความมั่นคงในอาชีพ เรื่องสภาพสังคม ผาว่ามันไม่ make sense ที่จะนำมาพิจารณา เมืองไทย ก็มีหลายจังหวัดให้อยู่ ถ้าไม่ชอบเรื่องความสับสนวุ่นวาย ความปลอดภัยในชีวิต ก็ย้ายไปอยู่จังหวัดอื่นก็ได้ จากคุณ : no login เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 05:19:54 A:79.90.7.84 X: TicketID:221104

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ลองไม่รู้ ลองมาอยู่ดู ลำบากนักก้กลับ จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 05:22:33

ความคิดเห็นที่ 18 (ที่มาตอบเพราะพื้นฐาน การงาน รายได้ ความคิด คล้ายๆกับ จขกท นะครับ) ผมชอบอยู่ต่างประเทศนะครับ . . และคงจะอยู่ไปตลอด ถ้ามีครอบครัว (พ่อแม่ พี่น้อง หลานๆ) มาอยู่ด้วย . . เพราะส่วนตัวเป็นคนชอบอยู่กับครอบครัว ติดบ้าน ผมก็ไปอยู่มาหลายเมืองนะครับ (อเมริกา และยุโรปเป็นหลัก) เมืองที่เค้าบอกว่าดีๆ น่าอยู่ๆ นั่นแหละ . . แต่ก็รู้สึกว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผม ไม่ใช่บ้านเมือง แต่คือ "คน" มากกว่าครับ ก็เหมือนที่คุณ MollyJinx บอกไว้แหละครับว่า แต่ละเมืองก็มีทั้่งสองด้านเสมอ . . ผมแนะนำ จขกท ได้แค่ว่า . . ให้ลองเปลี่ยนบรรยากาศด้วยการย้ายงานไปอยู่ในเมือง หรือประเทศที่อยากไปอยู่ดูนะครับ . . ลองหาเมือง หรือลักษณะของเมืองที่ตัวเองชอบ . . พอไปอยู่แล้ว ก็จะคิดถึงไทย คิดถึงอาหาร คิดถึงห้างในกทม. คิดถึงความสบาย (แต่สะดวกบ้าง ไม่สะดวกบ้าง) คิดถึงเพื่อนๆ พ่อแม่ พี่น้อง คิดถึงชีวิตกลางคืนในเมืองหลวง . . เสร็จแล้วลองเทียบน้ำหนักดูนะครับว่า ความชอบที่อยู่ในต่างประเทศ คุ้มกับ ความคิดถึงเมืองไทยไหวมั้ย? ปล. สถานที่ ที่ผมอยู่ตอนนี้สะดวกสบาย ดีไปเกือบทุกอย่าง . . ผมคิดถึงเมืองไทยอย่างเดียวก็คือ พ่อแม่ พี่น้อง หลานๆ เพื่อนๆ แค่นั้นเอง . . และถ้าถามผมว่า อีกหน่อยจะไปอยู่เมืองไทยมั้ย . . ผมคิดว่า ผมก็คงกลับ "บ้าน" แหละครับ (แต่อาจจะสักพักใหญ่ๆนะ) จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 05:49:56

ความคิดเห็นที่ 19 ได้เงินเดือนเหยียบเเสน น่าจะพอใจ เเละอยู่เมืองไทยได้อย่างสบายๆเลยนะคุณ ถ้ามาต่างประเทศจะลำบากตอนหางานทำ ถ้าหาได้ รายได้น้อย ก็ต้องประหยัด เพราะค่าครองชีพสูง ค่าหมอค่ายานี่เเพง อยู่เมืองนอกห้ามป่วยหนัก(มีประกันก็ยังเเพง) เรื่องความสะดวกสบาย ความปลอดภัยในเมืองที่อยู่ถือว่าใช้ได้ กลับไปเมื่อต้นปี เห็นมีจุดตรวจเยอะเเยะไปหมด ขนาดมีจุดตรวจเยอะขนาดนั้นยังไม่ปลอดภัยอีกหรือค่ะ จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 05:53:07

ความคิดเห็นที่ 20 เหรียญมีสองด้านในทุกแห่งในโลกนี้ ความเหลื่อมล้ำทั้งทางด้านเศรษฐกิจและสถานะทางสังคมมีอยู่ทุกที่ 2 ภาพที่ให้ดูคือสถานที่ที่อยู่ติดกัน จากคุณ : Imperio เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 06:23:37

ความคิดเห็นที่ 21 อยากลองก็มาเถอะค่ะ ชีวิตเราเลือกได้(คุณเลือกได้ แต่บางคนไม่มีสิทธิ) ไม่ลองอยากทำอะไรเพื่อสังคมไทยบ้างเหรอคะ เห็นมีทุกอย่าง มีอย่างเดียวที่ไม่มีคือความลำบาก เจียดเวลาส่วนตัว หรือเงินทอง ไปช่วยคนด้อยโอกาสสิคะ ใช้คความรู้ความสามารถของคุณเผื่อแผ่ไปยังคนด้อยโอกาสเหล่านั้น บางทีคุณอาจจะมีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่มากโขทีเดียว หรือไม่ลองหาคนรู้ใจมาร่วมชีวิตดู จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 06:36:53

ความคิดเห็นที่ 22 ประโยคของคุณนายคลิคน่าจะจริง คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า ไปอยู่กับไปเที่ยว ต่างกันจริงๆแหละคุณ ไปเที่ยวใครๆก็เลือกไปเที่ยวที่สวยงาม มองไปทางไหนก็ตื่นตาตื่นใจ แต่พอไปอยู่จริงๆ ก็ค่อยๆได้รู้ได้เห็นอีกด้านหนึ่ง ซึ่งบางทีก็อดที่จะเอามาเปรียบเทียบไม่ได้ ว่าเมืองศิวิไลย์แบบนี้ สู้บ้านนอกคอกนาบ้านตรูก็ไม่ได้เลย ผู้คนก็แล้งน้ำใจ ดีอย่างคือไม่มีใครนินทา เพราะต่างคนต่างก็ไม่รู้จักกัน เลยไม่มีใครสนใจใคร ลองดูค่ะ ไม่ลองก็ไม่รู้ อยู่ไม่ได้ แผ่นดินแม่ยังรอเราอยู่ทุกเวลา จากคุณ : แม่น้องเบนส์ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 06:59:07

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าคุณอยากลองมาใช้ชีวิตที่เมกา ก็ลองมาเถอะค่ะ จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ เมื่อเราแก่ตัวลงว่า รู้อย่างนี้........... แต่อยากให้หางานหรือ มีงานรองรับก่อนที่จะมานะคะ อย่าหวังมาหาเอาข้างหน้า เพราะอย่างที่รู้ว่าสภาพเศรษฐกิจ ก็ไม่ค่อยดี ไม่อยากให้มาแล้วเคว้ง ถ้าเป็นไปได้ ก็อย่าไปอยู่ในเมืองใหญ่ ส่วนตัวแล้วเราไม่ค่อยชอบ นิวยอร์ก หรือแอลเอ ให้ไปเที่ยวน่ะได้ แต่ให้ไปอยู่เลย นี่คงคิดหนัก เพราะผู้คนเค้าวัตถุนิยมเกินไป เราอยู่ในเมืองระดับกลาง ที่คนยังยิ้มแย้ม ใจดี (ไม่เท่าเมืองไทยหรอกค่ะ แต่ก็ดีกว่า แอลเอ แน่ๆ) อยู่แล้วสบายใจ ตอนแรกเราคิดว่าจะทำงาน เก็บเงินแล้วก็กลับไปอยู่ไทย แต่ตอนนี้เราชอบที่นี่มากกว่า ในเรื่องของระบบการทำงาน ความปลอดภัย ความมั่นคงในหลายๆ ด้าน ติดอยู่อย่างเดียวคือ ครอบครัวเราอยู่ที่ไทยกันทุกคน เหงามาก ถึงจะโทรคุยกัน แต่มันก็ไม่เหมือนได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะชอบในการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาก แต่เราก็ยังคิดว่าเมืองไทย คือบ้านอยู่ดี เราชอบพูดกับสามีว่า "I wanna go home." แต่เค้าก็เสียใจ แล้วถามเราว่า แล้วที่นี่ไม่ใช้บ้านเธอเหรอ เราจำวันที่กลับไปไทยหลังจากมาอยู่ที่นี่ได้สองปี ตอนที่เครื่องบินถึงเมืองไทย แล้วเราเดินอยู่ในสุวรรณภูมิ น้ำตามันเกือบไหล เพราะคิดถึงบ้านเหลือเกิน พอเห็นหน้าแม่ เราร้องไห้แบบไม่อายใครเลย ถ้า จขกท จะลองมาอยู่ก็ ทำใจที่ต้องอยู่ห่างบ้านด้วยนะคะ จะหาสังคมคนไทยที่นี่ ก็คงลำบากหน่อย ที่ดีๆ ก็คงมี แต่ยังไม่เคยเจอค่ะ (แบบที่ไม่นินทาน่ะค่ะ บางทีก็รู้สึกว่ามากไป) สู้ๆ ค่ะ " คนเรามีหนึ่งชีวิต ใช้ให้คุ้ม ถึงวันที่เราไม่มีแรงแล้ว เราจะได้ไม่ต้องเสียใจ เพราะเราได้ใช้ชีวิตนี้ คุ้มแล้ว " จากคุณ : สวนปุง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 07:25:38 A:67.160.118.140 X: TicketID:170793

ความคิดเห็นที่ 24 อยู่เมืองไทยมีเงินเดือนขาดอีก 1 หมื่อนเหยียบแสน มีบ้านมีรถอยู่ใช้ชีวิตอย่างสบายอยากมาอยู่เมกา ซึ่งจะต้องพบกับชีวิตดังต่อไปนี้- 1. สถานะความเป็นพลเมือง ซึ่งไม่รู้ว่าจะจัดอยู่ชั้นไหน ต้องดูที่สถานะการเข้าเมืองที่ตนมี 2. ภาษาที่ตนเคยพูดได้เจื้อยแจ้วตอนอยู่เมืองไทย มาที่นี่อาจจะต้องพูดให้น้อยคำ เพราะมีปัญหาในการพูด (คือจะพูดเมื่อจำเป็น) 3. ต้องยอมรับกับกฏเกณฑ์และกฏหมายของสังคมเมกัน ที่ทุกอย่างต้องปฏิบัติ By written language. (หนึ่งในนั้นก็คือต้องเข้าใจคำว่า Nothing is free in America) 4.ต้องรู้จักช่วยตนเองในทุกๆกรณี ทั้งยามอยู่สุขสบาย ยามเจ็บไข้ได้ป่วย ยามที่ต้องมีเรื่องมีราวถึงกับต้องขึ้นโรงขึ้นศาล (ข้อสุดท้ายนี้ คนไม่เคยเจอไม่รู้รสช่ติหรอก หากได้เจอเข้าจะรู้ได้เลยว่า ชีวิตนี้เซ็งสุดๆ) 5.เมื่อมีปัญหาใดๆเกิดขึ้นก็ไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใครได้ เพราะไม่มีญาติโยมอยู่ใกล้ตัว จะเข้าไปปรึกษาผู้เชี่ยงชาญเฉพาะรึ ก็ต้องเสียเงินเขาคิดเป็นชั่วโมง (เช่นการเข้าปรึกษาแพทย์ ทนาย เป็นต้น) ด้วยตาม ข้อ 3 6.งานการที่จะหาได้ก็มีจำพวกใช้แรงงาน ประเภท Managerial นี่เขาจะจ้างก็จ้างแต่เมกันชน และถ้าเจ้าตัวไม่มีสถานะที่อยู่อย่างถูกกฏหมายก็ยิงหมดสิทธิ์ใหญ่ สามารถหางานทำเพื่อมีเงินจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าอาหารก็ถือว่าเก่งมากแล้ว 7.และถึงแม้ว่าจะอยู่อย่างถูกกฏหมาย เช่นถือวีซ่าที่ยังไม่ขาด ก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะใช้ชีวิตอยู่ได้เหมือนเมกันชนทั่วๆไป กล่าวคือโอกาสในทางสังคมก็ยังถูกจำกัดอยู่ อย่างน้อยสุดเราต้องพะวงกับการได้ต่อวีซ่า ว่าจะต่อได้อีกหรือไม่เมื่อจะหมดอายุ ส่วนผู้ที่ถือใบเขียวซึ่งเป็นวีซ่าอยู่ถาวร ก็ยังต้องคำนึงถึงการรักษาสถานภาพปฏิบัติตามกฏของใบเขียว จนกว่าจะสามารถสอบเป็นซิติเซ่นได้ (ค่อยหายใจได้ทั่วท้อง) ไม่เหมือนกับการอยู่เมืองไทย ที่ๆเราเกิดเราทำอะไรก็ไม่ต้องกังวลถึงเรื่องที่กล่าวข้างต้น (แต่เรา (จขกท) กลับไปคิดไกลถึงว่าสังคมนี้ไม่น่าอยู่) หาก จขกท คิดว่าการละทิ้งรายได้ที่มีเกือบหกหลักในเมืองไทย แล้วดิ้นรนจะมาแจ้งเกิดที่เมกา ที่ซึ่ง จขกท คิดว่าจะมีชีวิตที่ดีกว่าในสังคมที่ไม่เป็นแบบเมืองไทย (ซึ่ง จขกท ทนไม่ได้) ก็จงมาเถิด แล้ว จขกท จะได้รู้ว่า "คำว่าคนในอยากออก คนนอกอยากเข้านั้นความหมายที่แท้จริงเป็นเช่นไร?" (ต้องขออนุญาตคุณคลิก คห 3 นำคำนี้มาใช้) เพิ่มเติมข้อความ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 08:56:58 จากคุณ : Rapier (Rapier) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 08:52:56

ความคิดเห็นที่ 25 อยากบอกเจ้าของกระทู้อีกอย่างว่า ถ้าเป็นคนขึ้เหงา อย่าไปค่ะ เพราะอยู่ต่างประเทศห่างเพื่อนฝูง และ ญาติพี่น้อง แต่ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นพวก emotional independent ก็จะอยู่ได้ค่ะ เรื่องอาหารการกิน ถ้าเป็นคนทานยาก คงลำบากหน่อย ต้องหัดทำอาหารไทยให้เป็น อะไรที่ชอบทาน ก็หัดทำเอาไว้ให้เก่งๆ เรื่องสุขภาพก็เหมือนกัน ถ้าเป็นคนไม่แข็งแรงไม่แนะนำให้ไป เพราะหาหมอทีแพงมาก แต่ถ้าจขกท สามารถหางานสวัสดิการดีได้ ก็หายห่วง ส่วนตัวเราไม่ยึดติดว่าเกิดที่ไหน โตที่ไหน แล้วต้องตายที่นั่นค่ะ เพราะอาม่า อากง เราหอบเสื่อผืน หมอนใบ นั่งเรือมาจากเมืองจีน ไม่เคยได้ยินแกบ่่นว่าอยากกลับไปอยู่เมืองจีนเลย แกก็กลับไปเยี่ยมญาติไปอะไร แต่ก็ไม่ได้อยากกลับไปอยู่ เราก็คิดว่าตัวเองก็คงเหมือนกัน อยู่ที่ไหนมีความสุขก็จะอยู่ที่นั่น หากวันไหนทุกอย่างเปลี่ยน อยู่แล้วไม่มีความสุขเราก็กลับเมืองไทยค่ะ เพียงแต่ตอนนี้มีความสุขดีอยู่และไม่คิดอยากกลับ เราเคยรู้จักเจ้าของร้านอาหารไทยคู่หนึ่ง เค้าเปิดร้านอาหารที่อเมริกามาเกือบ 20 ปี เก็บเงินได้ก้อนนึง ก็ขายร้าน ขายบ้าน แล้วย้ายกลับเมืองไทย ไปซื้อตึกให้เช่า แต่เป็นไงมาไงไม่ทราบ 2-3 ปีให้หลัง ขายทุกอย่าง แล้วกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่อเมริกา (เค้าได้ซิติเซ่นแล้ว) กลับมาซื้อร้านอาหาร เปิดร้านใหม่เหมือนเดิม ก็แล้วแต่คนน่ะค่ะ อย่างไรก็ตาม ทุกประเทศและทุกเมืองแตกต่างกัน จขกท ต้องศึกษาให้ดีนะคะ อย่าลืมว่า "the grass is greener on the other side" นะคะ บางทีไปอยู่จริงๆแล้วอาจจะอยากกลับเมืองไทยก็ได้ คนส่วนใหญ่อยากไปอยู่เมืองนอกเพราะมองแต่ด้านดี ต้องเอาด้านเสีย และต้นทุนค่าเสียโอกาส เก็บไปคิดให้ดี ให้รอบคอบค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 09:05:35 จากคุณ : chilla (chilla) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 08:55:24

ความคิดเห็นที่ 26 ความเห็นส่วนเราคือ หางานที่เขาจะออกใบทำงานให้ได้ก่อน แล้วถึงเวลาตัดสินใจ ค่อยมาตั้งกระทู้ถาม เพราะอันนั้นเป็นประตูด่านแรก ถ้าประตูเปิดแล้ว จะก้าวหรือไม่ ก็แล้วแต่คุณ จากคุณ : Hula Girl เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 09:06:18

ความคิดเห็นที่ 27 ไปเลยครับ ผมตอนนี้อายุย่าง 30ปี อีก 20 ปีผมจะไปอยู่ถาวรที่ญี่ปุ่น (ประมาณชานเมือง โกเบ) ชอบที่ไหนอยู่ที่นั่น แต่ก่อนอื่นต้องมีเงินครับ ถ้าคุณเก็บได้ซัก 50 ล้านบาทอยู่ที่ไหนในโลกก็ได้ จากคุณ : 1 (huthut) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 09:26:37

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนแฟนมาเมืองไทยครั้งล่าสุดระหว่างรอซื้อขี้เหนียวมะม่วง แฟนก็ได้คุยกับฝรั่งอเมริกันคนนึงที่ยืนข้างๆกันเธอมากับลูกสาวสองนของเธอและคุณแม่ของเธอ เธอพูดไทยได้นิดหน่อยค่ะ เราเลยถามว่าทำไมพูดไทยได้มาอยู่นานแล้วเหรอ เธอบอกอยู่ได้สี่ปีแล้วค่ะ สามีมาทำงานที่นี่ ลูกๆเรียนที่นี่ทั้งสองคน บ้านกับโรงเรียนแค่เดินห้านาทีก็ถึง แฟนก็เลยถามต่อเรื่องชีวิตที่นี่ เธอบอกว่าเธอชอบมาก ยกเว้นอากาศที่ร้อนนี่แหละแต่ก็อยู่มาได้ดีซะอีกเธอจะได้มีผิวสีแทนทั้งปีเพราะแดดแรงดีว่างั้น เค้าคุยกันหลายอย่างค่ะ แทบทุกอย่างเธอจะบอกว่าเธอชอบชีวิตที่นี่ เวลกลับไปเยี่ยมญาติๆที่อเมริกาทีไรเธอจะคิดถึงที่นี่ อยากกลับมาเร็วๆและบอกว่าไม่แน่เธออาจซื้อคอนโดไว้ที่นี่เวลาหากสามีเธอย้ายที่ำงานไปที่อื่นจะยังกลับมาได้อีก เพราะที่นี่ก็คือบ้านของเธอเหมือนกัน ส่วนเรื่องการเมือง ศก. สังคมหนักไม่ได้คุยกัน แต่เราว่า จขกท.อย่าคิดมากหรือแบกปัญหาไว้บนบ่าเลยนะคะ ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดค่ะ ช่วยเหลือสังคมตามกำลัง ในเมื่อเราเห็นอะไมดีเราก็ไม่ซ้ำเติมสังคมใหมันเลวร้ายไปกว่านี้ ลองรับอุปถัมป์เด็กน้อยสักคนตามสถานสงเคราะห์น่ะค่ะ ส่งเสียให้เค้าเรียน อะไรแบบนี้เราจะได้รู้สึกว่าเราก็มีส่วนให้สังคม... เรานี่โปรไฟล์ไม่ได้ครึงของ จขกท. แต่โคตรจะสบายใจกับชีวิตที่เมืองไทย ไม่รู้นะเรามองว่าทุกอย่่างมีสองด้านเสมอ ไปไหนไม่คิดว่าเพราะเบื่อเมืองไทยขนาดนั้น แค่บางอารมณ์ที่เซ็งๆกับที่ทำงานก็อยากหนีไปให้พ้นๆ แต่พอมีสติได้ก็ อืมมม อยู่ที่นี่ก็ดีทุกอย่างนี่หว่า คุยกับแฟนว่าถ้าเราไปอยู่นั่น ยูจะให้ยูทำอะไร แฟนบอกรับโทรศัพท์ให้ไอที่สำนักงานมั้ง แล้วเค้าก็บอกว่ามาที่จะให้เราไปเรียนก่อนเพื่อจะได้มีเพื่อน มีสังคม เก่งภาษามากขึ้น(ตอนนี้ไม่เก่งเลยค่ะ) เผื่อจะได้งานทำได้ง่ายขึ้น ดูสิคะว่าการไปอยู่เมืองนอกนี่ไม่ได้ไปเพื่อมีชีวิตที่หรูเลิศอย่างที่คุณคิดไว้เลยนะคะนั่น  เราเองยังหวั่นๆตอนแฟนบอกว่ากลับไปจะส่งวีซ่าคู่หมั้นให้ เพราะนั่นหมายความว่ามันใกล้เวลาที่เราจะต้องไปที่นั่นแล้ว ชีวิตที่นี่แม้ไม่ได้เลิศหรูอย่าง จกกท. แต่เราว่ายังไง๊ ยังไง เราเชื่อว่าสถานะทางสังคมของเราดีกว่าที่นั่นแน่ๆค่ะ ไปนั่นก็พลเมืองชั้นสองเนาะ เอาเป็นว่าเรายืนยันว่า หากไม่จำเป็นจริงๆโปรไฟล์อย่าง จขกท. อยู่เมืองไทยดีที่สุดค่ะ ปล. มีแฟนรึยังคะ หากไม่มีก็ควรมีเผื่อว่าเธอจะบอกว่า หนูไม่อยากให้พี่ไปไหน 555 แล้วคุณจะตัดสินใจได้ง่ายขึ้น หุหุ จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 09:28:14

ความคิดเห็นที่ 29 คำถามนี้ตอบยาก โดยส่วนตัว ผมเรียนอยู่ที่อเมริกาตั้งแต่อายุ 16 ปี จนตอนนี้อายุ 25 ปี (ยังไม่จบ)   ผมอยากกลับไปอยู่ที่ไทยครับ  ไม่อยากอยู่ต่อ (ได้ U.S. Citizen แล้วด้วยครับ) ..... ยังไม่ได้ลงทะเบียนเกณฑ์ทหาร  แงๆๆๆๆ ผมคิดว่า คุณ จขกท ต้องถามตัวเองดูก่อนว่าคุณเป็นคนแบบไหน? (ผมเน้นข้อมูลไปทางประเทศอเมริกานะครับ เพราะผมไม่เคยไปประเทศอื่น) - คุณชอบอากาศแบบไหน? - คุณชอบสังคมแบบไหน?  ชอบแบบมีเพื่อนฝูงเยอะๆ(ไทย)หรือชอบแบบตัวใครตัวมัน(อเมริกา)? - สวัสดิการสังคมไม่ค่อยดี(ไทย)  ดี(อเมริกา) - ค่ายา ค่ารักษาพยาบาล  ถูก (ไทย)  แพง (อเมริกา) - ค้าขายรายย่อยเยอะ มีความหลากหลาย (ไทย)    ส่วนใหญ่จะเป็น franchise (อเมริกา) - การสื่อสาร   จากการศึกษา ... ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในการเรียนรู้ภาษาคือช่วงอายุก่อน 12 ขวบ   ถ้าคุณมาเริ่มต้นการเรียนรู้เมื่ออายุเกิน 12 ขวบ  ผมเชื่อว่ามันค่อนข้างจะยาก  คุณอาจจะฟังรู้เรื่อง แต่เวลาพูดสำเนียงคุณจะไม่เหมือนฝรั่ง ถึงแม้ว่าคุณจะอยู่ไปนาน 20+ ปี  คุณจะทำใจในจุดนี้ได้ไหม? อันนี้ก็คงเป็นคำถามที่คุณอาจจะต้องเอามาใช้คิดพิจารณาครับ ************************* ที่นี้ผมขอถามอะไรหน่อยครับ - งานที่คุณทำอยู่ตอนนี้  คุณคิดว่าจะสามารถเอาความรู้มาใช้ในต่างแดนได้หรือไม่?  ถ้าเป็นไปได้ .. พอจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมได้ไหมครับ?  เงินเดือน 9 หมื่น ... สงสัยจะเป็นนักบิน อิอิ - มี work permit ไหมครับ?   คุณอาจจะอยากมาทำงาน แต่บางทีถ้าจะทำให้ถูกต้องตามกฎหมายมันไม่ใช่เรื่องง่าย    ถ้าจะทำแบบไม่มีใบอนุญาตทำงาน ... จะลำบากตรงเข้าออกประเทศ  จะทำอะไรก็ไม่สะดวก - ขอถามเรื่องภาษา  (พอดีเห็นเพื่อนต้องสอบภาษาอังกฤษกับฝรั่งเศสตอนเขาขอวีซ่าไปอยู่ที่แคนาดา  ... รู้สึกว่าแคนาดาจะเปิดให้คนต่างชาติเข้ามาง่ายกว่าอเมริกาเยอะเลยครับ  เพื่อนคนนั้นอยู่ประเทศ Bulgaria) ********************************** ตอนนี้งานที่อเมริกาหายากครับ  เศรษฐกิจไม่ค่อยดี  อย่างผมจบวิศวะการบิน  ... เพื่อนๆผมใช้เวลาหางาน 6 - 18 เดือน (บางคนยังไม่ได้งานเลยตอนนี้)  ผมรู้สึกว่าระบบงานจะเป็นแบบที่ต้องสมัครออนไลน์แล้วส่ง resume ไปให้เขาพิจารณาครับ  เป็นแบบนี้เกือบทุกบริษัทครับ  (งานดีๆนะครับ)    ถ้างานไม่ค่อยดี คุณก็ต้องทำใจว่าคุณอาจจะเดินเข้าไปสมัครได้ แต่เงินเดือนอาจจะไม่สูง (ต่ำกว่ารายได้คุณตอนนี้)     ... ที่จริงถ้ามีเงินซักก้อนก็เอามาลงทุนเปิดกิจการส่วนตัวได้  แต่ถ้าเพิ่งมา ตปท ใหม่ๆจะยังต้องใช้เวลาปรับตัวซักระยะ   การทำกิจการส่วนตัวอาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีในช่วงแรก ถ้าคุณอยากที่จะไม่เปลี่ยนแปลงสไตย์ชีวิตของคุณ ซึ่งก็คือ " มีชีวิตความเป็นอยู่ค่อนข้างสบาย มีรถ มีบ้าน อยากได้อะไร กินอะไร ไปเที่ยวที่ไหน ก็ค่อนข้างสะดวก มีโอกาสได้ไปเที่ยวที่ต่างประเทศ รวมทั้งทำงานในต่างประเทศในระยะเวลาสั้น ๆ"    ผมคิดว่าอย่างน้อยๆต้องหางานที่เงินเดือน $5,000  ต่อเดือน   งานพวกนี้จะใช้เวลาในการหาซักพักนึงครับ  คนไทยส่วนใหญ่จะติดเรื่องไม่มี work permit หรือบางคนก็ไม่มี security clearance (ขึ้นอยู่กับงาน) แค่นี้ก่อนล่ะกันครับ เมื่อกี้พิมพ์เพลินเกือบไปเรียนสาย 555+ จากคุณ : SKYWOLF เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 09:40:29

ความคิดเห็นที่ 30 เรื่องไม่ดีหลายๆเรื่องที่ จขกท พูดมานี่ ที่ไหนก็มีค่ะ ถึงจะประเทศพัฒนาแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าจิตใจทุกคนในประเทศนั้น พัฒนาตามไปด้วยทุกคนนี่คะ เพียงแต่ประชากรบ้านเราเยอะหน่อย ควบคุมยากกว่า เรื่องเส้นสายนี่ ที่ออสเตรเลียแรงกว่าที่บ้านเราอีกค่ะ ไม่รู้จักใครเลยอย่าหวังจะได้งาน ลองนึกดูว่าที่เมืองไทย มีคนไทยกับคนพม่ามาสมัครงาน คุณจะเลือกใครคะ แม้แต่งานร้านอาหาร ต้องแข่งกับคนอินเดีย จีน เวียดนาม แม้แต่คนไอร์แลนด์ อังกฤษ ยุโรป ก็เยอะค่ะ เพราะที่นี่อากาศอุ่นกว่า แต่คนเอเชียก็เป็นที่เข้าใจว่าที่นี่เจริญกว่า เลยอยากมา เรื่องการคมนาคมนี่ก็ไม่ได้ตรงเวลาตลอดเวลาค่ะ แล้วแต่ดวง ต้องเผื่อเวลา เยอะหน่อย ส่วนเรื่องภาษานี่อยู่เมืองไทยฝรั่งจะพูดช้าให้เราเข้าใจค่ะ แต่อยู่บ้านเมืองเค้า แล้วนี่คนละเรื่องเลยค่ะ ถ้าไม่ได้เรียนนานาชาติมาตั้งแต่เด็ก มีปัญหาแน่ค่ะ และอีกปัญหานึงที่ดูจะไร้สาระแต่สำคัญสุดๆเลยนะคะ คือเรื่องหาแฟน คนเอเชียในเมือง ฝรั่งนี่หาแฟนยากค่ะ โดยเฉพาะผู้ชาย ผู้หญิงยังพอหาได้บ้างนะคะ เพราะหนุ่มฝรั่งที่ชอบ สาวเอเชียนี่ก็พอมี แต่สาวฝรั่งที่ชอบหนุ่มเอเชียนี่น้อยมากกกกค่ะ จะจีบสาวเอเชียด้วยกัน ยังยากเลยค่ะ เพื่อนเราประสบปัญหานี้มากจนจะกลับเมืองไทยแล้วล่ะค่ะ แต่ทั้งหลายที่พูดมาก็จากประสบการณ์ตัวเองและคนใกล้ตัวที่ประสบนะคะ ถ้า จขกท อยากจะประสบด้วยตัวเองก็มาลองดูค่ะ อาจจะไม่ได้แย่อย่างที่หลายคนเคยเจอ ก็ได้ค่ะ ไม่ว่าตัดสินใจยังไง ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : หนมตาลนึ่ง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 10:07:58

ความคิดเห็นที่ 31 มันก็มีหลายเหตุผลที่ต้องการไปอยู่ต่างประเทศนะ อย่างบางคนอยากไปอยู่ต่างประเทศ เพราะอยากไปทำงานที่เค้าใฝ่ฝันมาตลอด ซึ่งต้องยอมรับว่า ในประเทศบ้านเรา สายอาชีพบางสายไม่เปิดกว้าง ไม่มี เรียนมาแล้ว ไม่รุ่ง ไม่มีงานในไทย แต่รุ่ง มีงานในต่างประเทศ  อันนี้ผมเห็นด้วยนะ ประเด็นคือ ถ้า จขกท. เห็นลู่ทางไหน แล้วใจตัวเองต้องการจริงๆ ก็เตรียมตังค์ เตรียมใจ แล้วไปเลยครับ ผมมองว่า มันทำให้ชีวิตมีสีสันดีออก ลองออกไปนอกกะลาใช้ชีวิตโลกภายนอกดู ถ้าไม่ไหวค่อยกลับมา แต่ให้ hint ว่า ไปอยู่ที่นั่น เราจะเหมือนกับ คนต่างด้าวที่มาอยู่ประเทศเรา ต่างคนต่างมีมุมมองชีวิตที่ไม่เหมือนกันครับ ผมเชื่อว่า จขกท.รักประเทศไทยนะ มีบางมุมที่ประเทศเราดี-ไม่ดี ปะปนกันไป แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 12:43:11 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 12:40:24 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 12:26:35 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 12:26:10 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 12:21:43 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 12:20:53 จากคุณ : ZaTanBoy เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:19:27

ความคิดเห็นที่ 32 จขกท น่าจะลองหางานทำต่างประเทศดูนะคะ จะได้ไปลองอยู่เป็นปี ๆ เลย จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:35:59

ความคิดเห็นที่ 33 เห็นด้วยคะ คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า ของแบบนี้ไม่มาลองไม่รู้คะ สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น เอิก จากคุณ : AA (Pinky_th) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:43:09

ความคิดเห็นที่ 34 เรื่องเส้นสายนี่ ที่ออสเตรเลียแรงกว่าที่บ้านเราอีกค่ะ อันนี้ขอเถียงนะคะ จาก ปสก ของเรา ที่นี่จะมีการดึงคนรู้จักกันเข้ามาทำงานก็จริง เรียกว่าเวลาจะรับคน เขาจะประกาศเป็นการภายในก่อน เผื่อใครมีญาติพี่น้องอยากเข้ามาทำ แต่คนนั้นต้องมีความสามารถที่จะทำในตำแหน่งนั้นด้วยค่ะ เมืองไทยเราว่าน่าเกลียดกว่าเยอะ ที่ทำงานเก่าเรา นายใหญ่เอากิ๊กเข้ามาทำงานในออฟฟิศ แต่ทำอะไรไม่เป็นเลย นอกจากเป็นตุ๊กตาประดับออฟฟิศ ผู้จัดการแผนกเรายังบ่นเลย ต้องบ่นกันเองด้วย นายใหญ่ได้ยินมีหวังหัวขาด เมื่อหลายปีก่อนก็มีข่าวนักการเมืองคนนึงฝากคนรู้จักเข้าทำงาน ยังโดนเอามาแฉ และโจมตีอย่างหนัก จนต้องลาออกจากตำแหน่งเพราะใช้อำนาจหน้าที่ในทางมิชอบ แต่เมืองไทย เรายังไม่เคยได้ยินว่ารัฐมนตรีหรือ สส คนไหนต้องลาออกเพราะฝากคนเข้าทำงานสักที เรื่องอยู่เมืองไทยหรือเมืองนอก เราว่าต่างคนต่างใจค่ะ เห็นหลายคนแล้วที่มาออสฯ ตอนมาอยู่ใหม่ๆ บางคนร้องห่มร้องไห้อยากกลับเมืองไทย แต่พอผ่านไปสามสี่ปี ไปถามอีกที บอกไม่เอาแล้ว ที่นี่น่าอยู่กว่า อีกคนลูกแอพพลายให้แม่มา แรกๆ แม่ก็บ่น อยากกลับเมืองไทย แต่หลังจากอยู่มาได้สิบปี กลับบอกว่า เมืองไทยให้ไปเที่ยวแป๊บๆ เอา แต่ถ้าให้ไปอยู่ถาวร ไม่เอา ขนาดเคยใช้ชีวิตในเมืองไทยมาห้าสิบปีนะ เพื่อนคนไทยที่ติดจานดาวเทียม ดูข่าวจากเมืองไทยทั้งวัน ยังบ่นเลยว่าเมืองไทยไม่น่าอยู่แล้ว ขับรถอยู่ดีๆ มีสิทธิ์โดนยิงตายเพียงเพราะคนยิงหมั่นไส้ในยี่ห้อรถ หรืออาจโดนพวกขว้างหินเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ นอนอยู่ในบ้านดีๆ ก็มีสิทธิ์ตายเพราะกระสุนตกใส่ ขึ้นรถเมล์ก็มีสิทธิ์โดนลูกหลงจากพวกเด็กช่างกลตีกัน อันนี้ที่บ้านเล่าให้ฟังเลยว่า ชำนาญแล้ว เห็นเด็กช่างกลขึ้นมาจะฉะคู่อริเมื่อไหร่ พวกผู้โดยสารก็จะนกรู้ หลบไปอยู่ใต้เก้าอี้กันหมด ตอนนั้นเด็กคู่อริโดนฟันอาการร่อแร่ คนขับรถเมล์เลยบอกผุ้โดยสารว่า ขอไปส่งเด็กที่โรงพยาบาลก่อน ถ้า จขกท สามารถทำงานต่างประเทศในสาขาหรือตำแหน่งประมาณเดียวกับที่ทำอยู่ปัจจุบัน ก็น่าไปลองใช้ชีวิตในต่างประเทศดูค่ะ ลองหางานหานายจ้างสปอนเซอร์ให้ได้ แต่ถ้าต้องไปทำงานประเภทใช้แรงงาน อยู่เมืองไทยดีกว่าค่ะ จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 13:57:53 A:114.78.131.82 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 35 ผมว่า ฐานะอย่างพี่ อยู่ในเมืองไทย น่าจะสุขสบายกว่านะครับ จากคุณ : Ryuichi เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 15:04:26

ความคิดเห็นที่ 36 ขอมาแจมเรื่องจริงแต่.........เอาขำๆนะคะ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลที่บริษัทหนึ่ง ประกาศรับสมัครพนักงานบริษัทตำแหน่งเลขาของไดเรคเตอร์และผู้จัดการฝ่าย ส่วนใหญ่คนสมัครก็จะเป็นผู้หญิงในตำแหน่งเลขา สิ่งที่จะทดสอบว่าเลขาควรจะต้องมีความรู้ทำอะไรเป็นมั่ง คือ พิมพ์งานได้เร็ว โดยมีคำผิดน้อยที่สุดหรือไม่ผิดเลย รู้จัการใช้โปรแกรมออฟฟิสต่างๆ และโปรแกรมเวิด เพื่อสามารถทำ พรีเซนเตชั่น ให้กับเจ้านายได้ รู้จักวิธีการจัดการแยกแยะหมวดหมู่ไฟล์งาน อย่างอื่นๆก็คือมาเช้ากว่าเจ้านาย เวลากลับหลังเจ้านาย ได้ ก็มีการทดสอบผู้หญิงที่มาสมัครทุกคนในเรื่องต่างๆข้างต้น จนการทดสอบเสร็จสิ้น เราก็เป็นคนวงในที่ทำงานก็อยากรู้ว่าคนไหนที่มาสมัครจะเข้าเค้าได้งานบ้าง ก็เลยไปถามผู้จัดการฝ่ายบุคคลว่าเห็นแววว่าน้องคนไหน เก่ง คล่อง จะได้งานมั่งเนี่ย  ผู้จัดการฝ่ายบุคคลบอกว่าเห็นแล้ว มีคนสวยอยู่ 2-3 คน เราก็ถามว่าอ้าวเลือกคนสวยเหรอ แล้วจากที่ทดสอบเค้าทำได้ดีไม๊ล่ะ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลบอกว่า ทำได้ดีเหนือกว่าคนอื่นหรือไม่ไม่สำคัญ ของยังงี้เข้ามาทำงานแล้วฝึกกันได้  แต่หน้าตาสวยนี่สิเอามาฝึกหรือปรับปรุงกันไม่ได้นะ เป็นเลขาหน้าตาสวยเดินไปเดินมาในสำนักงาน ก็ทำให้เจ้านายและคนในสำนักงานแช่มชื่นหัวใจ เรียกกำลังความสดชื่นในการทำงานได้เยอะ เราถามว่าแล้วจะทดสอบพวกเค้าไปทำไมเสียเวลา ผู้จัดการฝ่ายบุคคลบอกว่า ก็ต้องทำให้มันดูมีมาตรฐานหน่อย แล้วก็แค่ทดสอบว่าน้องหน้าตาสวยๆที่มาสมัคร อย่างน้อยก็พอจะทำเป็นก็ใช้ได้แล้ว ความเก่ง คล่อง เดี๋ยวมาฝึกเอาทีหลังได้ หน้าตาสวยฝึกกันไม่ได้ --------------------------------------------------------------------------------------- ขอโทษด้วยนะคะที่ตอบกระทู้ไม่ตรงคำถาม พอดีคุณ กระปุกตังฉ่าย เขียน คห ข้างบน เรื่องเส้นสายและการรับคนเข้ามาทำงาน นึกถึงเรื่องนี้ได้ซึ่งเป็นเรื่องจริง ก็เลยเอามาเขียนเล่าแทรกไว้หน่อย สนุกๆนะคะ จากคุณ : Imperio เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 15:08:56

ความคิดเห็นที่ 37 เราว่า อยู่ที่ความต้องการของแต่ละคนมากกว่านะคะ ยกตัวอย่าง จากตัวเราเอง 1.เราไม่ชอบอากาศร้อน เคยคิดตั้งแต่เด็กๆว่าอยากไปอยู่ต่างประเทศที่อากาศไม่ร้อนตลอดทั้งปี 2.เราไม่ชอบ ข่าวอุบัตืเหตุทางรถยน ที่เมืองไทย ที่ออกแทบทุกวัน แล้วน่ากลัวทั่งนั้นเลย     ไม่ใช่ว่า ต่างประเทศไม่มีนะคะ มีแต่น้อยกว่าเมืองไทย      เราคิดว่าต่างประเทศ กฏหมายเรื่องการขับขี่ จะค่อนข้างเคร่งครัด กว่าเมืองไทยเยอะมากๆ คะ   ทำให้เวลาไปไหนมาไหน เรารู้สึกปลอดภัยกว่า ตอนอยู่เมืองไทยเยอะเลยคะ   แล้วเวลา ออกนอกบ้านไปไหนมาไหน ไม่ต้องมีความกังวลเรื่อง อุบัติเหตุ กับคนในครอบครัวมากนะ  ครั้งล่าสุด ที่กลับเมืองไทย กับแฟน เราแทบ อยู่ไม่สุขเลยคะ เวลาต้องขับรถออกนอกบ้าน กลัวคะ ถึงเราจะ ทำตามกฏจราจร อย่างดีแล้ว แต่คนอื่นๆ เราไม่รู้ กลัว   3. เราชอบระบบ ขนส่งของประเทศที่เราอยู่มากกว่าเมืองไทย    ไม่ว่าไปที่ไหน ก็สามารถไปได้ด้วยรถไฟฟ้า เรามีความรู้สึกว่ามันสะดวกกว่า    เพราะตอนอยู่เมืองไทย ถ้าไม่ใช้รถส่วนตัว และ ไม่พึ่งพาแท็กซี่  ต้องไปขึ้นรถเมล ซึ่งความปลอดภัยไม่เท่าไหร่    แถมบางทีรอแล้วรออีก พอรถมาที ก็ดันไม่จอดให้เราขึ้นอีก ทั้งที่เราก็ยืนโบกจนแขนจะเป็นตะคริวกินละ 4.เรื่อง เทคโนโลยี เครื่องมือเครื่องใช้ บางอย่าง ก็ชอบที่ต่างประเทศมากกว่าที่ไทย     การติดต่อ พวกเอกสาน ข้อมูลต่างๆ ทางราชการ ก็รู้สึกว่า สะดวกและรวดเร็วกว่าที่เมืองไทย   และเรื่องความสะอาดนี่ต้องยกให้เลยคะ 5.ตอนอยู่เมืองไทย  ไปไหนมาไหน จะกังวลเรื่องกระเป๋า และโทรศัพท์ มือถือมากคะ   อย่าได้เผลอ โทรศัพท์นี่หายกันเป็นว่าเล่นเลยให้ตายสิ   กระเป๋า สพายอยู่ดีๆ ก็โดนกรีดซะงั้น  บางคนอาจจะบอกว่า ต่างประเทศก็มีนะเรื่องแบบนี้   แต่เรายอมรับว่าน้อยคะ อย่างประเทศที่เราอยู่ไม่ใช่ประเทศที่ จขกท อยากไป (เราอยู่เกาหลีนะ)  แต่เราก็ยังรู้สึกว่า อะไรหลายอย่างมันปลอดภัยกว่าเมืองไทย   สำหรับเรา ยกเหตุผล ง่ายๆ แค่ ห้าข้อนี่ มันเพียงพอสำหรับการมาใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศแล้วคะ พอเราเป็นคนขี้กังวลและเป็นห่วงครอบครัวและคนที่เรารักมากเรื่องอุบัติเหตุ เลยอยากอยู่ที่ๆ คิดว่า มันสบายใจและน่าปลอดภัยกว่าเท่านั้น  ส่วนข้อเสีย ของการอยู่ต่างประเทศนั้น ยอมรับว่ามีคะ อย่างที่หลายๆคนบอก ว่า เหรียญมีสองด้าน แต่สำหรับเรา สามารถทนและยอมรับข้อเสียของประเทศที่เราอยู่ได้ เราก็ถือว่าโอเคแล้วคะ มีความสุขดี ทั้งนี้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับเหตุผล และ ความชอบของแต่ละคนคะ จากคุณ : ยูมิจัง (Sassy Imp) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 16:01:03

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านจากคอลัมภ์แรก เรียกได้ว่าคุณสบายแล้ว ถ้าเทียบเงินเดือน/อายุ/หนี้สิน เรียกได้ว่ามีคุณภาพชีวิตดีกว่าคนอีกหลายล้านคนในประเทศ คุณคิดว่าประเทศเราปัญหาเยอะไม่น่าอยู่ เลยจะไปอยู่ที่อื่น ทำไมไม่ลองทำอะไรสักอย่างให้ประเทศที่คุณคิดว่าแย่ให้มันดีขึ้นล่ะครับ  โดยใช้ความรู้ความสามารถที่มีอยู่ ถ้าคุณไปอยู่ต่างประเทศ คุณก็เป็นคนหนึ่งน่ะแหละที่ละเลยปัญหาต่างๆและปล่อยให้ประเทศเราเป็นแบบนี้ และคุณก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ประเทศเราเป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ การหนีไม่ช่วยอะไร สู้มาสร้างให้ไทยน่าอยู่ดีกว่า ผมว่าอยู่ที่แรงบันดาลใจมากกว่าครับ จากคุณ : -zzz- เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 17:02:08

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่ทุกท่านเข้ามาแชร์ในกระทู้แห่งนี้ครับ ผมได้ประโยชน์มาก ๆ ครับ บางท่านก็ยังชอบเมืองไทยและยังอยากกลับมาอยู่เมืองไทยเหมือนเดิม ขณะบางท่านก็ชอบประเทศที่ตัวเองอยู่มากกว่า หากจะบอกว่าความคิดไหนถูกหรือไม่ถูก คงไม่ใช่ แล้วแต่ประสบการณ์และแนวทางการใช้ชีวิตของแต่ละคน อธิบายวิถีชีวิตของผมให้เพื่อน ๆ ฟังอีกหน่อยนะครับ หลังจากเรียนจบระดับอุดมศึกษา แล้วทำงาน โดยลักษณะงานของผมก็ต้องติดต่อและทำงานร่วมกับทั้งคนไทยและชาวต่างชาติหลายคน ซึ่งลักษณะตรงนี้ทำให้ผมได้มองเห็นความแตกต่างของคนไทยและชาวต่างชาติ ความเป็นมืออาชีพ ความ civilization ยกตัวอย่างง่าย ๆ - วันนั้นมีงานเร่งด่วน ที่ทุกคนต้องทำให้เสร็จภายในวันนั้น เพื่อนชาวต่างชาติทั้งหมดนั่งทำงานในห้องเกือบทั้งวัน ขณะเพื่อนคนไทยออกไปจับกลุ่มกันข้างนอก แล้วยืนสูบบุหรี่ คุยกันอย่างสบายอกสบายใจ เหมือนไม่ได้สนใจอะไร [ใช้เวลาสูบบุหรี่ พอ ๆ กับเวลาที่อยู่ในห้องทำงานด้วยซ้ำ] - ถึงเวลาต้องลงปฏิบัติจริง กลุ่มคนไทยทำผิดพลาดหลายขั้นตอน โดนกลุ่มชาติต่างชาติต่อว่า กลุ่มคนไทยไม่พอใจ เกือบจะไปหาเรื่องพวกเขา ในเวลาต่อมาก็ไม่ได้คิดที่จะทำให้ดีขึ้น ยังคงเช้าชามเย็นชามเหมือนเดิม - ในเมืองแห่งหนึ่ง มี 2 ชุมชน คือ เป็นชุมชนที่อยู่กันหลายชาติ ชุมชนแรกมีชาติต่างชาติมากกว่าคนไทย กฏคือห้ามดื่มของมึนเมาโดยเด็กขาด อีกชุมชนมีคนไทยมากกว่าชาติอื่น จะมีการดื่มของมึนเมาเป็นประจำวัน ทุกอาทิตย์ก็จะมีการจัดงานรื่นเริง มีเครื่องเสียงดังทั่วชุมชน แม้จะเลยผ่านช่วงเวลาเที่ยงคืนก็แล้วกัน ได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนที่เป็นคนญี่ปุ่น เค้าบอกว่านอนไม่หลับเลยคืนนั้น และก็จะเพลียและเหนือยในเช้ารุ่งขึ้นที่ต้องไปทำงาน เพราะนอนไม่พอ อย่างไรก็ตาม เค้าไม่กล้าพูดเรื่องนี้ เพราะคนส่วนใหญ่ในชุมชนแห่งนั้นเป็นคนไทย - ในลักษณะการทำงาน ชาวต่างชาติส่วนใหญ่ แม้ไม่ทั้งหมดจะชอบทำอะไรตามขั้นตอน และตามกฎระเบียบ แต่คนไทยอีกชุมชน ไม่สนว่าวิธีนั้นจะถูกหรือผิด ขอแค่ให้ได้ผลงานมาก็พอ - เมื่อต้องมีการพรีเซ็นท์งาน ฝั่งชาวต่างชาติมักจะมีรายละเอียด และเนื้อหาที่ถูกต้องครบถ้วน ขณะที่ฝั่งไทยคงไม่ต้องบอกว่าเป็นอย่างไร [ตรงกันข้ามครับ] ----------------------------------------------------------------------------------------- ประสบการณ์ส่วนตัว - ขณะที่ผมกำลังขับรถ แล้วมีคนกำลังจะข้ามทางม้าลาย ผมก็จะหยุดรถ ปรากฎว่าคนข้ามถนน มองหน้าผมแบบงง ๆ ผมเดาว่าน่าจะแปลกใจ ว่ามีด้วยหรอที่รถหยุดให้คนข้ามถนน เพราะปกติ คนข้ามมักจะให้รถไปก่อน รอจนไม่มีรถวิ่งถึงจะข้ามได้ - ตอนผมไปร้านอาหาร ผมมักจะพูดกับพนักงานเสิร์ฟแบบให้เกียรติ ยกตัวอย่าง หากผมจะสั่งข้าวผัดปู ผมจะมองหาพนักงานเสิร์ฟก่อนว่าว่างหรือเปล่า หากยังติดลูกค้าคนอื่น ผมจะรอจนกว่าพวกเขาว่า จะนั้นก็จะมองมาที่พวกเขาและสบตา ส่งสัญญาณว่าผมจะสั่งอาหาร เวลาสั่งอาหารผมก็จะพูดประมาณว่า น้องครับ ผมขอข้าวผัดปู 1 ที่นะครับ หลังจากข้าวผัดปูมา ผมก็จะพูดว่าขอบคุณครับ ผมจะให้ทิปทุกครั้งประมาณ 10 -15 % ของราคาอาหารทั้งหมด เคยมีพนักงานเสิร์ฟมาคุยกับผม บอกว่าเขาไม่เคยเจอลูกค้าที่สุภาพและให้เกียรติพวกเขาแบบผมเลย ส่วนใหญ่ ตะโกนเรียก ทั้ง ๆ ทีพวกเขายังติดลูกค้าท่านอื่น เวลาสั่งก็สั่ง ๆ ก็จะเหมือนกำลังสั่งพวกทาส ขอบคุณสักคำก็ไม่ม่สำหรับบริการที่พวกเขามอบให้ [ผมเคยคุยกับเพื่อนคนไทยด้วยกัน เขาบอกว่าพนักงานเสิร์ฟควรจะรู้สถานะตัวเอง และคนที่ขอบคุณไม่ใช่เขา แต่ควรเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ขอบคุณที่เขามากิน] - เวลาผมไปกินข้าวกับเพื่อนชาวต่างชาติ ส่วนใหญ่มักจะแชร์ค่าอาหารกัน ยกเว้นว่าเป็นโอกาสพิเศษที่คนชวนจะเป็นคนออกทั้งหมด แต่กับคนไทย เวลาเช็คบิลล์มาที่โต๊ะ ส่วนใหญ่จะเงียบ ก็จะมีผมและเพื่อนบางคนเท่านั้นที่เป็นคนออกค่าอาหาร จริง ๆ ผมไม่ได้มายด์อะไรหรอก แต่อยากให้แสดงน้ำใจหน่อยว่าพร้อมที่จะจ่ายค่าอาหารอย่างน้อยก็ที่ตัวเองกินและดื่มเท่านั้น ปล. เดี๋ยวมาคุยกันใหม่นะครับ จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:09:57

ความคิดเห็นที่ 40 คห. 38 -ZZZ- คุณแทบไม่รู้จักผม คุณไม่รู้ว่าผมทำอะไรบ้างในวันหนึ่ง ๆ คุณไม่รู้ว่าผมทำอะไรบ้างให้กับประเทศไทยแห่งนี้ คุณไม่รู้ว่าผมผ่านอะไรมาบ้าง ดังนั้น คุณไม่มีสิทธิมาว่าผมว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ประเทศไทยเป็นอยู่อย่างนี้ จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:17:22

ความคิดเห็นที่ 41 สำหรับคนที่บอกว่า ต้องเก่งภาษาและต้องทำใจเรื่องสังคมที่แคบ เพราะจะไม่ค่อยมีเพื่อน บางครั้งต้องเหงาและโดดเดี๋ยว ผมได้มีโอกาสไปทำงานที่ประต่างประเทศประมาณเกือบ 6 เดือน ผมต้องพรีเซ็นท์ให้หัวหน้าที่เป็นคนออสเตรเลียฟังทุกวัน ต้องเขียน พูด อ่าน ฟัง เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด แม้จะไม่เก่งเท่าเจ้าของภาษาแต่ผมก็สามารถติดต่อสื่อสารกับชาวต่างชาติ ไม่ว่าจะเป็นสำเนียงออสซี่ อังกฤษ สก๊อตดิช อเมริกัน หรือสิงลิช ก็ตาม ในห้วงเวลาที่ผมทำงานอยู่นั้น ปรากฎว่าคนที่ผมคบ ปรึกษาหารือ ไปเที่ยว ไปทานอาหาร หรือไปมาหาสู่กัน กลับเป็นชาวต่างชาติ ส่วนคนเป็นชาวออสเตรเลีย มีญี่ปุ่นบ้าง สิงคโปรค์บ้าง เราค่อนข้างคุยกันถูกคอ มีหลายเรื่อง หลาย topic ที่พวกเราสามารถคุยในเชิงลึก และได้ความรู้ ผมชอบความมีมารยาทในสังคมของพวกเขา ความเป็นคนตรงไปตรงมา ฯลฯ หลังจากผมกลับมาเมืองไทย มีหลายคนอยากให้ผมกลับไปเยี่ยมพวกเขาที่ ออสเตรเลียบ้าง ญี่ปุ่นบ้าง สิงคโปรค์บ้าง และเมื่อพวกเขามาเที่ยวเมืองไทย พวกเขาก็มาเยี่ยมผมที่กรุงเทพฯ ทุกครั้ง ก่อนที่จะไปเที่ยวที่อื่น จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:27:00

ความคิดเห็นที่ 42 คห. # 29 คุณ SKYWOLF ผมไม่ได้ทำงานเป็นนักบินครับ แต่ทำงานในบริษัทคอร์ปอเรตแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ มีเพื่อนผมท่านหนึ่งเป็นนักบินการบินไทย เงินเดือนก็แสนต้น ๆ ปัจจุบันดรอปงานนักบิน แล้วไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษ ยอมสูญเสียรายได้จากการเป็นนักบิน เพื่อมาผจญภัย เรียนรู้การใช้ชีวิตในต่างประเทศ ตอนนี้ก็ยังเรียนอยู่ที่อังกฤษ บอกว่าชีวิตตื่นเต้นดี ได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ ทั้งดีและไม่ดี มีรุ่นน้องคนหนึ่ง มาจากครอบครัวที่ค่อนข้างมีฐานะ เรียนที่เมืองไทยตลอด ชีวิตสุขสบาย มีคนทำให้ทุกอย่าง ตั้งแต่ตื่นนอน จนเข้านอน ปัจจุบัน อยากกลับมาเมืองไทยใจจะขาด เพราะอยู่ที่นั่นต้องช่วยเหลือตัวเองทั้งหมด จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:33:35

ความคิดเห็นที่ 43 คห. 26 คุณ Hula Girl ผมกำลังเก็บเงินครับ ตอนนี้ก็ได้ก้อนหนึ่ง และจะยังเก็บต่อไป ผมวางแผนที่จะสมัครเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยสักแห่งในต่างประเทศครับ และก็ไม่เคยคิดที่จะใช้วีซ่าท่องเที่ยวเข้าไปทำงานหรืออยู่อาศัยในประเทศนั้น ๆ ครับ จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:36:23

ความคิดเห็นที่ 44 ตอนหลายท่านนะครับ ที่บอกว่าพอได้ไปใช้ชีวิตจริง ๆ ในต่างประเทศ แล้วคิดเลยว่า ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเรา มีเพื่อนคนไทยหลายคนที่ผมทำงานด้วยใน ตปท. ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เกือบ 100 % นั่งนับวันกลับบ้านครับ ส่วนตัวผมพบว่า: 1. เข้ากับวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของประเทศนั้นไม่ค่อยได้ ติดเรื่องภาษาที่สื่อสารกับคนในประเทศนั้นไม่ค่อยได้ พอสื่อสารไม่ได้ ก็จะจับกลุ่มเข้าสังคมเฉพาะกับคนไทยด้วยกัน 2. อาหารในที่ทำงานขณะนั้น ส่วนใหญ่เป็นอาหารตะวันตก เพื่อนคนไทยเกือบทุกคนไม่ชอบทานมาก ๆ ทำให้ทุกวันต้องให้กุ๊กหุงข้าวให้ และก็จะต้องมีพริกติดตัวด้วยตลอดเวลา บ่นให้ผมฟังทุกวันว่าไม่เจริญอาหาร อยากกินอาหารไทยมาก ๆ บางวันทำอาหารไทยกินเองเลย เพราะอาหารที่เค้าทำให้เป็นอาหารตะวันตก กินไม่ได้ 3. กิจกรรมหลังเลิกงาน ชาวต่างชาติก็จะชอบดูหนัง ฟังเพลง เล่นกีฬาพวก Ruby Running Weightlifing trekking ฯลฯ คนไทยส่วนใหญ่จะชอบจับกลุ่มคุยกัน นินทาคนโน้น คนนี้ ได้เป็นชั่วโมง ๆ ทำให้อยู่เฉพาะในสังคมที่แคบ และไม่กล้าที่จะร่วมกิจกรรมข้างบน ติดเรื่องขี้เกียจไปคุยกับชาวต่างชาติ เหนือยเรื่องภาษา และคิดว่าชาวต่างชาติปฏิบัติกับพวกเขาแบบไม่ให้เกียรติ ผมก็งง ๆ เพราะผมได้รับเกียรติจากชาวต่างชาติเกือบทุกคน ไปวิ่ง trekking บางกีฬาผมไม่เป็น เค้าก็สอน เรื่องหนัง เพลงก็คุยกัน มีกิจกรรมหนึ่งเค้ายังให้ผมกับชาวออสซี่อีกคนเป็นหัวหน้าทีมพาทำกิจกรรม จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:46:32

ความคิดเห็นที่ 45 คห. 30 คุณหนมตาลนึ่ง ผมเคยมีแฟนเป็นคนต่างชาติหนึ่งคนครับ [ขออนุญาตไม่บอกว่าชาติไหน] เราคบกัน 3 ปี ขณะที่ผมทำงานใน ตปท. ในช่วงเวลาสั้น ๆ ผมก็ได้ Date กับผู้หญิงต่างชาติเช่นกันครับ ตอนที่ผมอยู่เมืองไทย ผมก็เคย Date กับชาวต่างชาติครับ จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:50:38

ความคิดเห็นที่ 46 ทาง จขกท อาจจะเบื่อกับหลายๆ อย่างที่เมืองไทย ใช่ไหมคะ ลอง ไปใช้ชีวิตอยู่ สักสองสามปี หาประสบการณ์ใหม่ๆ ดูก้ได้นะคะ อ่านจาก คห 39 ที่ จขกท เขียนมาพอจะเข้าใจความรู้สึกบางอย่าง   การไปอยู่ต่างประเทศนานๆ หลายๆปี อาจจะได้คำตอบที่ดีที่สุดให้ตัว จขกท ก้ได้นะคะ ตอนนี้ คุณอาจกำลังรู้สึกว่า  ประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วส่วนนึง แต่ กลับไม่มี ความสุข กับ สิ่งต่างๆรอบตัว หรือเบื่อ เอือม กับอะไรหลายๆอย่างหรือปล่าว อันนี้เราเดาเองคะ  ก็อยากเป็นกำลังใจให้นะคะ ให้ตัดสินใจ เลือกสิ่งที่ดีและมีความสุขให้กับตัวเอง ให้ดีที่สุดแล้วกันคะ จากคุณ : ยูมิจัง (Sassy Imp) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:52:31

ความคิดเห็นที่ 47 คห. 37 คุณยูมิจัง (Sassy Imp) นั่นคือเหตุผลหนึ่งที่ผมเบื่ออยู่ใน ณ ขณะนี้ เรื่องรถติดนี่ผมพอรับได้ แต่เรื่องมารยาทวินัยการขับรถ ผมรับไม่ได้จริงสำหรับที่นี่ มีวันหนึ่งผมขับรถของผมอยู่ดี ๆ มีรถฟอร์จูนเนอร์ แต่ไฟหน้าเป็นแสงสีฟ้า [ที่โดนตาแล้วแสบตามาก ๆ] แล้วเปิดไฟสูง แค่เปิดไฟสูงนี่ก็ถือว่าเสียมารยาทแล้ว ปรากฏว่าปัจจุบัน เกลือนถนนในเมืองไทยครับ ล่าสุด ก็เพิ่งสาดกระสุนใส่กันบนท้องถนน ผมว่าอุบัติเหตุบนท้องถนนในไทย น่าจะสูงเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก ล่าสุดรถสิบล้อก็เพิ่งวิ่งตัดหน้ารถน้องสาวผม ดูสภาพรถแล้ว คิดว่าคงไม่รอด โชคดีน้องผมไม่เป็นอะไรมาก ผมเคยขับรถอยู่ดี ๆ แล้วให้คนข้ามถนน รู้ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้น รถข้างหลังบีบแตรสั่นเมือง โกรธเกรียวผมทำไมหยุดรถ ทำให้รถติด ผมงงเลย ก็ผมหยุดเพื่อให้คนข้ามถนนทางม้าลาย ตกลงว่าผมผิดหรือนี่ จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 18:59:38

ความคิดเห็นที่ 48 จากประสบการณ์ตรงของตัวเองเลย @America เคยใช้ชีวิตอยู่ NC ต้องบอกว่าชอบมากถึงมากที่สุด ยังอยากย้ายกลับไปที่นั้นอีก เป็นเมืองเล็กๆ แต่ก็ไม่ไกลจาก Charlotte ขับรถแค่ 2-3 ชม.ก็ถึง เหมาะมากสำหรับ family และคนแบบ emotional independent. แต่หากต้องอยู่เมืองใหญ่ ก็คิดแล้วว่า ไม่ชอบแน่นอน ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็คงเป็นแบบหลายคนแนะนำ เรื่อง อาหารการกิน ผู้คน ประกันสุขภาพ และงานที่คุณจะไปทำ @UK ก็อยู่ไม่ไกลจาก London และอยู่อย่างค่อนข้างจะสบายด้วยซ้ำ อยู่มา 3 ปี ขับรถเที่ยวรอบเกาะ GB เรียบร้อยแล้ว ถึงวันนี้ คงต้องบอกและแนะนำทุกคนว่า คุณมาแค่ชั่วคราวเช่น เรียนหนังสือ ทำงานแบบ expat หรือมาทำงานด้วย WP หาประสบการ์ณเก็บเงินสักระยะ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ที่นี้มีความสะดวก(แต่จะสบายก็ขึ้นอยู่กับกระเป๋าเงิน)ในหลายด้าน แต่ความปลอดภัยเริ่มมีน้อยลงเช่นกัน คนเอเชีย เช่น แขก จีน มาตั้งรกราก มารับใช้คนอังกฤษหลังจากสงคราม คนเหล่านี้เมื่อได้อิสระ ก็เริ่มทำธุรกิจเป็นร้านอาหาร ร้านค้า บริษัท เข้าใจว่า ตอนนี้รุ่นลูกหลานซึ่งเกิด และเติบโตที่นี้ก็กลายเป็นคนอังกฤษเช่นกัน เพียงแต่หน้าตาเป็นเอเชีย  ต้องยอมรับในความอดทน และขยันขันแข็ง และหากดูโรงเรียนประถมที่นี้ ลูกหลานคนเหล่านี้มีความตั้งใจเรียน และคาดว่า จะมีโอกาสได้งานดีในอนาคตแน่นอน ซึ่งคงจะต่างจากเด็กผิวขาวชาวอ.ก.ไม่น้อย ส่วนตัวแล้ว คาดว่าในอีก 10 ปีข้างหน้า ความแตกต่างตรงนี้อาจจะนำมาซึ่ง ความขัดแย้ง และมีการขับไล่ มีการทำงานร้านค้า หรือธุรกิจ ตอนนี้ก็เริ่มมีบ้างให้เห็น ส่วนตัวแล้ว วางแผนไว้ว่า คงจะกลับไทย ไปใช้ชีวิตในต่างจังหวัดที่มีคาด ว่าจะมีความเจริญในระดับพื้นฐาน ก็คือ โรงพยาบาล เส้นทางเดินทางสะดวก ทำธุรกิจเล็กๆ ที่สามารถสร้างรายได้มาใช้หักค่าใช้จ่ายเพื่อดำรงชีวิต คุณก็ลองหางานแบบ expat หรือไม่ก็หางานแบบ contract ง่ายๆ คือมาเรียน ลองใช้ชีวิตแบบคนที่อยู่พักอาศัยสักระยะ แล้วคุณจะมีคำตอบให้ตัวเองแน่นอน จากคุณ : ยายพิน (snoiyh) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:11:27

ความคิดเห็นที่ 49 เออ อยากถามคนที่ไปอยู่ต่างประเทศแล้ว บอกว่า "ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเรา" หรือที่พูดประมาณว่า "คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า" หรือประมาณว่า "อย่าคิดนะครับว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว สวยหรูอย่างที่คุณคิด" ว่า: 1. คุณทำอาชีพอะไรที่นั้น รายได้ประมาณเท่าไร 2. คุณใช้ชีวิตที่นั่นนานเท่าไร ไปที่นั่นได้อย่างไร อาทิ ไปเรียนก่อน หรือว่าเดินทางไปทำงานเลย หรือว่าย้ายตามแฟนหรือคู่สมรส 3.  สังคมที่คุณใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่นั่น เป็นสังคมแบบไหน 4. ทำไมคุณถึงคิดว่าอย่างนั้น ตามที่คุณพูด ขอเหตุผลสักนิดนะครับ 5. คุณสามารถใช้ภาษาประเทศของเขาได้ดีหรือไม่ ทั้ง พูด ฟัง อ่าน เขียน จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:11:38

ความคิดเห็นที่ 50 เราเห็นด้วยกับ นายคลิคค่ะ ว่าคุณเป็นประเภท "คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า" เพราะว่ามนุษย์เรานั้น มีความต้องการไม่สิ้นสุด ได้แบบนี้แล้วอยากจะได้แบบโน้น ก็ไม่ได้ผิดอะไรหากทำแล้วมีความสุขและสามารถสนองความต้องการของตัวเองได้ คุณมีระบบการจัดความคิด วิเคราะห์ตัวคุณเอง วิเคราะห์สภาพแวดล้อมที่คุณอยู่ หรือแม้กระทั่งมุมมองที่คุณมีต่อเพื่อนมนุษย์ผู้ด้อยโอกาส แต่คุณยังให้เกียรติพวกเขาเสมอ เรามองว่า ปัญหานี้ คุณมีทางออกของคุณแล้ว คุณแค่อยากหาวงคุยสำทับอีกสักหน่อย แต่จริงๆ คุณมีคำตอบของตัวเองแล้วล่ะ ทำอย่างที่ใจฝัน หากไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนก็ทำไปโล่ดค่ะ ชีวิตมันสั้น จะมีวันพรุ่งนี้อีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าได้ทำสิ่งที่เราอยากทำ เกิดมาครั้งเดียว ถ้าได้ทำสิ่งที่รักที่ชอบ ชีวิตนี้คงไม่ห่วงอะไรอีกแล้วมั้ง จากคุณ : Tabebuia-pantip เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:37:45

ความคิดเห็นที่ 51 ผมไม่ได้ว่าคุณสักหน่อย ผมเพียงแต่จะบอกว่าดูแล้วคุณมีศักยภาพ และน่าจะเป็นความหวังในการที่จะทำอะไรเพื่อส่วนรวมหรือเพื่อประเทศได้ ไม่พอใจจะอยู่ในบ้าน เพราะบ้านมันรกฯลฯ แล้วจะออกไปอยู่นอกบ้าน ทิ้งให้บ้านมันรกอย่างนั้นน่าเสียดายออก ...แค่นั้น สุดท้ายอาจจะอยู่ที่คำว่าพอ ของแต่ละคนไม่ว่าจะ พอเพียง  หรือ พอใจ ว่าอยู่ตรงไหน แต่เท่าที่อ่านใจ จขกท.ไปแล้วนี่ครับ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 20:26:30 จากคุณ : -zzz- เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:51:46

ความคิดเห็นที่ 52 มาช่วยแชร์เป็นข้อมูลประกอบการตัดสินใจบ้างแล้วกันค่ะ - เรื่องมารยาทการขับรถ อันนี้เห็นด้วย เราซาบซึ้งมากข้ามถนนได้ดีมีความสุข - เรื่องอาชญากรรมเมืองไทย เราเห็นด้วยว่าตำรวจของบางประเทศช่างไว้ใจได้จริงๆ เคยอยู่ออสเตรเลียแล้วเราเคยเจอโจรเข้าบ้าน ตำรวจมาภายใน 5 หรือ 10 นาทีหลังจากโทรแจ้ง มากันตั้งเยอะแถมขับรถวนไปวนมาจะหาว่าเผื่อมันหลบอยู่แถวนั้นด้วย มีโทรมาตามจิกยิกๆให้ไปดูรูปถ่ายผู้ต้องสงสัย (ถึงจะจับไม่ได้ก็เถอะ) ดูรายชื่อประเทศที่จขกท.อยากไปก็คงพอไว้ใจได้ - สำหรับด้านการทำงาน เราว่าคนต่างชาตินั้นโดยปกติไม่ได้มีความรับผิดชอบดีกว่าคนไทยเลยค่ะ มันไม่ใช่วัฒนธรรมการทำงานของคนในชาติหรืออะไรหรอกค่ะ มันเป็นที่บุคคลและบริษัทค่ะ เราทำงานกับทั้งฝรั่งและเอเชีย ย้ายไปย้ายมาหลายประเทศแล้วค่ะ พบว่าไม่เกี่ยวกับเชื้อชาติจริงๆ มีทั้งฝรั่ง/เอเชียไร้ความรับผิดชอบ กับฝรั่ง/เอเชียสุดยอด แต่ที่เราคิดว่าบริษัทต่างชาติใหญ่ๆเหนือกว่าบริษัทไทยคือ การประเมินที่เข้มข้นค่ะ บริษัทที่เราเคยอยู่มีให้พนักงานออกบ่อยมาก กรณีที่คิดว่าไม่ดีพอเค้าก็ให้ออกเลย แต่สำหรับบรษัทไทยถ้าไ่ม่โกงบริษัทก็อยู่ได้เรื่อยๆอาจจะไม่โตแต่จะโดนให้ออกนี่ไม่บ่อย ถ้าจขกท.คาดหวังว่าจะได้ร่วมงานกับคนที่มีความรับผิดชอบสูงๆ ต้องเลือกบริษัทค่ะไม่งั้นก็เหมือนเดิม - ค่าครองชีพสูง สำหรับเรา เราว่าค่ากินอยู่ยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจ็บป่วยหนักๆในต่างประเทศนี่น่าจะเป็นปัญหามากค่ะ คือหมายถึงในเมืองไทยถ้าเรามีเงินในระดับนึงก็สามารถเลือกไปรพ.ดีๆหมอเก่งๆได้ แต่ตปท.เราคิดว่าเราคงไม่สามารถทำแบบนั้นได้คงต้องเลือกดูเงินในกระเป๋าก่อนดูรพ.หรือเลือกหมอค่ะ แต่ปัญหานี้มันก็ขึ้นอยู่กับว่าจขกท.ได้งานเงินเดือนที่นั่นดีพอที่จะใช้ชีวิตแบบที่ใช้ได้ในเมืองไทยรึเปล่าล่ะค่ะ -อากาศ เราไม่ชอบอากาศหนาวจัดๆเลยจริงๆ เฮ้อ ตอนอยู่ที่โน่นต้องพยายามลาพักร้อนกลับเมืองไทยช่วงหน้าหนาวแต่ถ้าจขกท.ไม่มีปัญหากับตรงนี้ก็คงไม่เป็นไร จากที่อ่าน reply ของจขกท.เราว่าเบื่อเมืองไทยเอามากๆเลยนะเนี่ย เราเคยเป็นเหมือนกันค่ะแต่ตอนนั้นสถานภาพทางการงานเรามั่นคงแต่รายได้ไม่ดีเท่าคุณเลยไม่ต้องคิดหนักมาก แต่สำหรับคุณขอให้คิดดีๆค่ะรายได้เกือบแสนตอนอายุ 30 ถือว่าดีนะคะ แต่ขึ้นอยู่กับว่าบริษัทมั่นคงหรือไม่ด้วย แล้วถ้าจขกท.ลาออกไปล่าฝันซัก 2-3ปี แล้วไม่ชอบมีโอกาสในประเทศไทยเป็นอย่างไร ถ้าจขกท.จะไปจริงๆแนะนำให้หางานที่โน่นที่มีประโยชน์กับ resume คุณในอนาคตนะคะเพราะเราไม่มีทางทราบจริงๆว่าคุณไปอยู่แล้วจะชอบหรือไม่ กรณีไม่ชอบอย่างน้อยเราก็มีประวัติการทำงานกลับมาหางานในเมืองไทยต่อได้ จากคุณ : 1234 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 21:09:53 A:125.24.122.95 X: TicketID:120804

ความคิดเห็นที่ 53 จขกท ไม่จำเป็นต้องถามคนทีตอบมาในกระทู้นี้ ใน คห 49 เพราะพวกท่านเหล่านั้นได้ใช้ชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวในต่างประเทศแล้ว บางท่านก็อยู่มาจนเป็นปู่เป็นย่า พวกท่านเหล่านี้บอกกล่าวด้วยความหวังดีต่อ จขกท ว่าการที่จะคิดว่าเมืองนอกจะต้องดีเป็นดินแดนสวรรค์ ตามประสบการณ์ที่ จขกท ได้เคยไปสัมผัสมาชั่วครู่ชั่วยามนั้น ความเป็นจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ เพราะสิ่งที่ จขกทหรือสังคมที่ได้พบพานเจอะเจอ ตามที่เล่าใน คห 41 นั้นมันเพียงแค่ชั่วครู่ชั่วยาม (6 เดือน) แต่ท่านที่ตอบกระทู้หลายท่านอยู่กันมาเป็นเวลาหลายๆปีถึงหลายสิบปี ดังนั้น เมื่อ จขกท คิดว่าตนเองมีภาษาดี และเห็นว่าชีวิตในต่างประเทศเหมาะสมกับ จขกท ก็จงหาโอกาสไปใช้ชีวิตในต่างประเทศเถิด แต่จงอย่าเอาชาติกำเหนิดประเทศของตนเอง อ้างเป็นเหตุในการที่ต้องไปอยู่ต่างประเทศเลย เราขออวยชัยให้ จขกท จงสมดังความมุ่งหมายในชีวิตที่ต่างแดน และเมื่อวันใดที่ จขกท ได้มีสิทธิ์ขอสัญชาติประเทศที่ จขกท ได้ไปอยู่แล้ว ก็ขอจงสละสัญชาติไทยของตนเองด้วยเถิด โด้วยการแจ้งความจำนงค์ต่อสถานเอกอัครราชฑูตไทยในประเทศที่ จขกท อยู่ เขาจะได้จัดการแจ้งมายังมหาดไทยเพื่อประกาศในราชกิจจานุเบกษา เพื่อให้ จขกท พ้นจากการมีสัญชาติไทยไป เหตุผลคือ เมื่อต่อไป จขกท เวลาพูดถึงเมืองไทยในด้านที่ไม่ดีแล้วละก็ ผู้คนที่เป็นคนไทยจะได้ไม่เห็นว่า จขกท กล่าวว่าหรือมองประเทศตนเองไปในทางลบ จากคุณ : Rapier (Rapier) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 21:40:59

ความคิดเห็นที่ 54 ขอเพิ่มเติมอีกนิด คำถามของ จขกท ใน คห 49 นั้น จขกท ควรจะถามต่อเมื่อ จขกท ได้มีปัญญามาอยู่ในต่างประเทศในระยะยาวสัก 3 ปีขึ้นไปก่อนแล้วค่อยถามคำถามเหล่านี้ พูดง่ายเข้าคือ ตัวเองอยู่ให้ได้รอดก่อนเถอะ แล้วค่อยถามคนอื่น อ้อ ได้ไปอยู่ประเทศไหน เมืองใด อย่าลืมโพสเข้ามาแจ้งให้สมาชิกท่านอื่นๆทราบด้วยละ จะได้ช่วยกันเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : Rapier (Rapier) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 21:49:14

ความคิดเห็นที่ 55 คห. 51 # -ZZZ- ปรีดีย์ พนมยงค์, จักรภพ เพ็ญแข, ทักษิณฯ, อ.ใจ อึ้งภากรณ์ หรือคนไทยคนอื่น ๆ ที่เค้าอาศัยและทำมาหากินในต่างประเทศ พวกเค้าเป็นหนึ่งในปัญหาของประเทศไทยในปัจจุบันหรอครับ คนเหล่านั้นไม่เคยทำประโยชน์ให้ประเทศหรือครับ อีกอย่างผมทำอะไรให้เมืองไทยไม่น้อยแน่ ๆ ครับ ในขณะที่ผมยังมีชีวิตอยู่ แล้วถ้าผมได้มีโอกาสไปอยู่ต่างประเทศ คุณคิดว่าผมไม่สามารถทำประโยชน์ให้ประเทศไทย ขณะที่ผมอยู่ ตปท. ได้หรอครับ โวหารประมาณบ้านรก บ้านพ่อ บ้านพี่ ความพอเพียง แล้วก็ดราม่า ร้องห่มร้องไห้ ขึ้หูขี้ตาไหล ตรรกระความคลั่งชาติ ชาตินิยมสุดโต่งหลงยุคแบบคุณ ผมคงตอบคุณเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะครับ เพราะผมคงไม่ได้ประโยชน์อะไรจากแนวคิดบูดเบี้ยว อยู่ในโลกแห่งความเพ้อฝั้น ตื้นเขิน และหลงยุคแบบคุณ สุดท้ายขอให้คุณอยู่กับความเพียงพอจอมปลอม และเสพความคลั่งชาติต่อไปนะครับ โชคดีครับ จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 22:00:39

ความคิดเห็นที่ 56 คห. 46, 48, 50 & 52 ขอบคุณครับสำหรับแนวคิด และประสบการณ์ที่นำมาแชร์ ได้ประโยชน์ดีครับผม คห. 53 & 54 ผมคงไม่ต่อความยาว สาวความยืดนะครับ เพราะคุณเริ่มจะออกแนวดราม่าไปเสียแล้ว แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 22:06:42 จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 22:05:47

ความคิดเห็นที่ 57 ขอความเข้าใจให้กับ จขกท.แล้วกัน เข้าใจว่า จขกท.ไม่มีเจตนาตำหนิหรือดูถูก เพียงแต่เอาประสบการณ์ที่ได้รู้จักคนไทยกลุ่มหนึ่ง มาเล่าเป็นข้อมูลขอความคิดเห็น ซึ่งคงต้องยอมรับว่า มีคนเหล่านั้นในสังคมเราจริงๆ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด และเข้าใจว่า จขกท.ไม่ได้หมายความถึงคนกลุ่มใหญ่ หรือทั้งหมด ส่วนตัวเคยได้ร่วมงานกับองค์กรที่มีวัฒนธรรมที่ต้องไปดื่มสังสรรค์หลังเลิกงาน ไม่ว่า ญ หรือ ช โดยส่วนตัวแล้วไม่ดื่ม แต่ก็ไปร่วมกับพวกเขา ก็รู้สึกได้ว่า มันต่อไม่ติดเหมือนกับที่เขาเป็น แล้ววันหนึ่งก็ให้คำตอบกับตัวเองว่า ถ้าจะทำงานเอาเงิน ก็ต้องทำตัวให้เหมือนเขา อย่าทำตัวเป็นแกะดำ แต่คิดแล้วเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ ก็ลาออกซะ ไปหางานใหม่ มันต้องมีสักแห่ง ที่เราสามารถเป็นเรา ท้ายสุดคือ ลาออก ทั้งๆที่ไม่มีงาน คาดว่า จขกท.คงอยู่ในสภาพอะไรประมาณนั้น ก็แค่นำมาระบาย และขอ ทราบประสบการณ์ และความคิดเห็นในที่นี้ ไม่ได้มีเจตนาดูถูก หรือตำหนิใด อยู่ระหว่างการตัดสินใจจะเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของตัวเองเท่านั้น คาดหวังจะได้เรียนรู้จากประสบการณ์จากผู้เคยผ่านช่วงชีวิตเหล่านี้มาก่อน อย่าได้คิดอะไรมากมาย เหมือนเราช่วยเหลือและแนะนำกันเท่านั้น ส่วนตัวเชื่อว่า ไม่มีคนไทยคนไหนไม่รักประเทศไทย หรือแม้แต่คิดจะทิ้งประเทศไทย จากคุณ : ยายพิน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 22:13:54 A:82.0.212.17 X: TicketID:304144

ความคิดเห็นที่ 58 บางคนเดินทางหาที่สงบ หาความสุข หนีทุกข์ บางคนเดินทางไปทั่วโลก หายังไง ก็หาไม่เจอ ความสงบและความสุขมันอยู่ที่ใจเรานี่เองค่ะ ว่างๆ จขกท. ลองออกไปเที่ยวต่างจังหวัด ตามวัดป่าต่างๆ ดูนะคะ แถวภาคอีสานพระอาจารย์ดังๆ วัดดังๆ ก็เยอะ หรือไม่ก็ไปที่จ. อุบลฯ มีวัดป่านานาชาติ ไปคุยกับพระต่างชาติดูค่ะ ถามท่านดู ว่าทำไมท่านถึงมาบวชจำพรรษาอยู่แถวนี้ ทั้งๆ ที่บ้านเมืองที่ท่านเคยอยู่ก็แสนจะเจริญ // ดิฉันเป็นคนนึงที่"ไม่ชอบ"การใช้รถใช้ถนนของคนไทย"บางคน" // กะอีแค่ขับรถตามกฏจราจร มันจะ "ตาย" กันหรือไง? จากคุณ : คนเลี้ยงแกะปริศนา เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 22:35:15

ความคิดเห็นที่ 59 คุณ Tonlist วัยเราใกล้เคียงกัน ผมอยู่ต่างประเทศส่วนใหญ่ในช่วงสิบปีหลัง us4ปี eu5-6ปี อยากไปอยู่ต่างประเทศก็ไปเลยครับ ไม่ว่าใครจะแนะนำอย่างไงก็ไม่เหมือนคุณลองเอง ต่างคนต่างวาระต่างประสบการณ์ คุณสมบัติประมาณคุณอยู่ที่ไหนก็ไม่น่ายาก ไม่ชอบก็กลับมาเมืองไทยพร้อมประสบการณ์กลับมา ทุกประเทศมีปัญหาและข้อดีเป็นของตนเองผมว่าแล้วแต่ใครธาตุถูกกะที่ไหน จังหวะโอกาส ทำให้มุมมองต่อสังคมและชีวิตต่างกัน ไปเลยครับ สมัยนี้นังเตรื่องนานที่สุดก็ประมาณวันหนี่ง ไมพอใจไม่ถุกใจกลับได้ตลอดเวลา ชีวิตคุณคุณเลือกเอง โชคดีครับ ส่วนตัวผมบอกตรงๆว่าอยากอยู่เมืองไทยมากกว่า ถ้าโอกาสเหมาะในเรื่องต่างๆ จากคุณ : ิbkkgva เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 22:39:12 A:209.222.3.10 X: TicketID:247815

ความคิดเห็นที่ 60 ผมติดตามกระทู้นี้มาตลอดและได้เรียนรู้มากมาย ได้เห็นความเจตนารมย์จริงของ จขกท. จึงยินดีตอบคำถามที่คุณถามเพิ่ม  เพราะผมเป็นผู้ที่ยกสำนวน "คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า" ขึ้นมาเปรียบเปรย ขอภัยที่คคห. จะยาวมาก ทั้ง ๆที่ผมไม่ชอบอ่านคคห. ยาว ๆ รวมทั้งของตัวเอง จริง ๆ อยากตอบส่วนตัว แต่จนใจที่คุณไม่มีหลังไมค์ ฉะนั้น คำตอบบางข้ออาจไม่ใช่คำตอบตรง ๆ เพราะเป็นข้อมูลส่วนตัวที่ผมไม่พร้อมจะระบุในบอร์ดสาธารณะ 1. คุณทำอาชีพอะไรที่นั้น รายได้ประมาณเท่าไร เป็นงานด้านวิชาการ นั่งโต๊ะ และพูด ๆ ๆๆ ผมรักษาไจ ภรรยารักษากาย (เป็นพยาบาลนั่นแหละครับ) รายได้รวมกันของผมและภรรยา หลังหักภาษีแล้วประมาณเดือนละ เกือบหมื่นเหรียญสหรัฐ 2. คุณใช้ชีวิตที่นั่นนานเท่าไร ไปที่นั่นได้อย่างไร อาทิ ไปเรียนก่อน หรือว่าเดินทางไปทำงานเลย หรือว่าย้ายตามแฟนหรือคู่สมรส ผมเคยอยู่ ๓ ทวีป (ไม่รวมไทย) คือเอเซีย ยุโรป และท้ายสุด อเมริกา มีประเทศไทยคั่นระหว่างทวีปนั้น ๆ ผมไปเพราะได้งาน(ไม่ใช่งานที่ใช้แรงงาน)ในต่างประเทศ และถือโอกาสเรียนเพิ่มเติมด้วย ก่อนมาอยู่อเมริกายังโสด ตอนมาสหรัฐมากันทั้งครอบครัว 3.  สังคมที่คุณใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่นั่น เป็นสังคมแบบไหน ผมอยู่ในรัฐทีมีสมยานามว่า เป็นสังคมไทยใหญ่ที่สุดนอกประเทศไทย (แต่บ้านผมอยู่บ้านนอกหลังเขา)  ฉะนั้น โอกาสพบคนไทยมีมาก อาหารไทย อุดมสมบูรณ์ ถ้า/เมื่อผมต้องการ ผมจัดระเบียบชีวิตสังคมของตัวเอง 4. ทำไมคุณถึงคิดว่าอย่างนั้น ตามที่คุณพูด ขอเหตุผลสักนิดนะครับ คำเปรียบเปรยของผม อ้างถึงผู้ที่ไม่เคยอยู่ต่างประเทศนานเป็นปี เช่นคุณ จขกท. คือไม่มีประสบการณ์ที่จะเจอเมื่ออยู่นาน ๆ เช่นการแจ้งภาษีเงินได้ปลายปี  การนัดพบหมอเพื่อตรวจสุขภาพประจำปี การติดต่อหน่วยงานราชการ ฯลฯ การขึ้นศาลสู้กับข้อหาที่ตำรวจเขียนใบสั่งให้คุณ การเลี้ยงลูกวัยเรียนตั้งอนุบาลจนจบมหาวิทยาลัย หรือผลกระทบที่มีถึงโดยตรงเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง ตั้งแต่ระดับท้องถิ่น ระดับรัฐ และระดับประเทศ ประสบการณ์เหล่านี้ เป็นสิ่งบ่งชี้ว่า สังคมและขนบในประเทศที่อยู่นั้น เหมาะกับพฤติกรรมและการใช้ชีวิตหรือไม่เพียงใด ผมเคยอยู่และทำงานในไทยสลับกับทำต่างประเทศนานพอสมควร หลังสุดหลังจากทำงานที่ลอนดอน ๑๔ ปี ก็ย้ายไปทำงานที่กรุงเทพ ๘ ปี ก่อนอพยพมาอยู่แคลิฟอร์เนียย่างเข้าปีที่ ๒๐ แล้ว และผมกลับไปเมืองไทยบ่อยครั้งเท่าที่มีโอกาส เฉลี่ย ๒ ปี ครั้ง จึงมีโอกาสเปรียบเทียบและประเมินความคิดท่าทีที่ผมมีอยู่ต่อการใช้ชีวิตในแต่ละสังคม  ซึ่งในความเป็นจริง บางอย่างเราก็ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ แต่ส่วนใหญ่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา แต่เราควบคุมท่าทีการตอบสนองของเราเองต่อพติกรรมและสิ่งแวดล้อมได้ 5. คุณสามารถใช้ภาษาประเทศของเขาได้ดีหรือไม่ ทั้ง พูด ฟัง อ่าน เขียน ขออนุญาตไม่แจกแจงนะครับ  ผมอยู่และทำงานในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษ มากว่า ๓ ทศวรรษ ใคร่ขอเรียนว่า ในกรณีของผม ผมโชคดีเรื่องงาน (ที่ไม่ง่ายหรือสบายแต่เป็นงานที่ชอบ) มีครอบครัวที่เข้าใจและภรรยาที่สนับสนุนให้กำลังใจ (ที่บางครั้งออกมาเป็นคำตำหนิวิจารณ์ตรง ๆ  ฮาาา )  และผมพร้อม/พยายาม ที่จะปรับตัวเองเสมอหากนั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับการใช้ชีวิตในโลกนี้ เพราะผมเชื่อว่า ทุกคนเกิดมาพร้อมจุดประสงค์ชีวิต คุณ จขกท. ค้นหาให้พบแล้ว follow your heart  เถอะครับ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 23:45:16 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 23:28:10 จากคุณ : Been There, Done That!! (นายคลิค) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 22:56:28

ความคิดเห็นที่ 61 คุณคลิดรายได้เยอะจังเลยครับ ^^ ************ ตามอ่านของคุณ Tonlist ตอนแรกผมคิดว่าคุณทะเยอทะยานไปหน่อย แต่พอลองอ่านดูแล้วผมคิดว่าคุณน่าจะมีความสุขถ้าได้อยู่ต่างประเทศครับ   ขอยกมือสนับสนุนให้ย้ายครับป๋ม ************ ปล. ใครพอจะมีข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องงานที่เมืองไทยที่ทำแล้วได้เป็นดอลล่ารบกวนบอกผมหน่อยครับ  ตอนนี้สองสัญชาติคร้าบ ทำได้ทั้งสองประเทศ (ติดต่อไอใบ ส.ด. 43)   555+   ผมโลภไปไหม? อยากได้เงินดอลแต่อยู่ไทย  ^o^ ขอบคุณล่วงหน้าครับ จากคุณ : SKYWOLF เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 01:14:22

ความคิดเห็นที่ 62 ดิฉันคิดว่าหลายคนที่อยู่เมืองนอก ที่ชอบอยู่ก็ดี ไม่ชอบอยู่ก็ดี เป็นเพราะมีประสบการณ์ แตกต่างกันไป มันก็เหมือนกับตาบอดคลำช้างค่ะ บางคนคลำได้หาง ก็บอกว่าช้างมีรูปร่างยาวๆเรียวๆ บางคนคลำได้ตัว ก็บอกมีรูปร่างใหญ่ๆ  ตันๆ ก็ว่ากันไป แต่ถ้าเรามอง ภาพรวมของช้างมันมีองค์ประกอบหลายอย่าง บางทีมันอาจจะง่ายกว่าถ้าเราแยกออกเป็นข้อดี และข้อเสีย ของการอยู่เมืองนอกโดยทั่วไป แล้วพอ จขกท เลือกประเทศได้ ค่อยมาถามแบบเจาะลีกอีกทีถึงข้อดี ข้อเสีย ของประเทศนั้นๆ ค่ะ ดิฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่มี ขาว กับ ดำค่ะ ดีหรือไม่ดี ค่ะ มันแล้วแต่ lifestyle ของคนๆนั้น ว่าที่ไหนเหมาะกับบุคคลิกและแนวคิดการดำรงชีวิตของเขา ยกตัวอย่างข้อเสียเพิ่มสำหรับประเทศอเมริกา -เวลาป่วยนึกอยากจะซื้อยาก็ซื้อได้แต่ยาบางประเภท ยาบางอย่างต้องไปหาหมอถึงจะได้ใบสั่งยามา แล้วเวลาป่วยที่เมืองไทย บางทีหมอฉีดยาให้เลย แล้วให้กลับมานอนบ้าน แต่ที่อเมริกาไม่ได้ ต้องนอนรพ และค้าใช้จ่ายแพง เสียเวลาทำงานทำการด้วย (นี่ดิฉันเป็นหวัดมาได้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว ถ้าเป็นเมืองไทยไปหาหมอ ฉีดยา 1 เข็มป่านนี้หายแล้ว) -เรื่องอาหารก็รู้ๆกันอยู่ว่าหาซื้อไม่สะดวกเหมือนบ้านเราที่มีขาย 24 ชั่วโมง -หมอฟันแพงมาก ครอบฟันซี่เดียวราคา 1 พันเหรียญ แต่ถ้ามีประกันดีๆก็โอเค -การโทรติดต่อกับราชการช้ามากๆถ้าโทรศัพท์ไปจะต้องโอนสายไปฟัง answering machine หลายๆครั้ง กว่าจะได้คุยกับคนเป็นๆ เสียเวลามาก -ถ้าทำธุรกิจ่ส่วนตัวใดๆก็ตาม ต้องระมัดระวังเรื่องการถูกฟ้องร้อง -ภาษีเยอะแยะมากมายหลายประเภท ต้องกรอกแบบฟอร์มตามขั้นตอน และต้องส่งแบบฟอร์มตามกำหนดไม่งั้นโดนปรับ ส่วนใหญ่ข้อเสียมักเกี่ยวกับ ความสะดวก รวดเร็ว ในการทำสิ่งต่างๆค่ะ ที่อเมริกาต้องเป็นไปตามขั้นตอนที่วางไว้ ทำให้เสียเวลามาก แต่ก็นั่นแหละ มันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้บ้านเมืองเป็นระเบียบเรียบร้อยและปลอดภัย แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 01:55:06 จากคุณ : chilla (chilla) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 01:34:20

ความคิดเห็นที่ 63 ^ ^ เห็นด้วยกับคุณ Chilla คคห. ๖๒ โดยเฉพาะประโยคทิ้งท้าย "..ต้องเป็นไปตามขั้นตอนที่วางไว้ ทำให้เสียเวลามาก แต่ก็นั่นแหละ มันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้บ้านเมืองเป็นระเบียบเรียบร้อยและปลอดภัย" Exactly !!!! Translation: Thai to English It is the part that makes our country clean and safe. " Hear original text Powered by Microsoft Translator Search for มันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้บ้านเมืองเป็นระเบียบเรียบร้อยและปลอด ... Search for a map Translate Source: Attribution goes here About Bing Highlights Bing Highlights Version 1.0.0 (12) Copyright © 2010 Microsoft Corporation. All rights reserved. Support Source: Attribution goes here About Bing Highlights จากคุณ : นายคลิค เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 02:37:36

ความคิดเห็นที่ 64 ตอนแรกมาตอบเพราะคิดว่าเจ้าของกระทู้ยังชั่งน้ำหนัก หาข้อดีข้อเสีย แต่อ่านไปอ่านมาเจ้าของกระทู้ก็มีคำตอบในใจอยู่แล้ว ถ้าเบื่อเมืองไทยมาก อยากไปอยู่ต่างประเทศ คิดว่าเอาชนะอุปสรรคได้ มีชีวิตอย่างมีความสุข ก็เตรียมหาทางออกนอกประเทศเลยค่ะ ดิฉันไม่ตอบคำถามของเจ้าของกระทู้ในความคิดเห็นที่สี่สิบเก้านะคะ เพราะเสียเวลามากเกินไป เป็นเรื่องส่วนตัวเกินไป พูดตามตรงคือรู้สึกไม่ชอบโทนในการเขียนของคุณ เลยขี้เกียจตอบแล้ว คิดว่าคุณคงไปได้ดี มีความสุขในต่างประเทศค่ะ เพราะคุณไม่ต้องเป็นโรคคิดถึงบ้าน คิดถึงเมืองไทย จากคุณ : ต (โตช้าแก่เร็ว) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 03:37:24

ความคิดเห็นที่ 65 มาอ่านตั้งแต่ยังไม่มีคนตอบกระทู้ ต้องออกตัวก่อนว่าไม่ได้อ่านทุกคำตอบอย่างละเอียด แต่ก็เห็นหลายคนเข้ามาสนับสนุนว่าถ้าพร้อมก็เดินหน้าเลย ตอนแรกผมว่าจะไม่ตอบกระทู้นะ แต่เห็นลักษณะที่จขกท.เขียนตอบกระทู้แล้วเลยขอแชร์นิดนืง 1. คุณทำอาชีพอะไรที่นั้น รายได้ประมาณเท่าไร ผมอายุรุ่นๆเดียวกับจขกท. ย้ายจากกรุงเทพมาทำงานด้านตัวเลข ที่เมกาได้สามปีกว่า รายได้ที่นี่คงเทียบกับฐานเงินเดือนไทยได้ไม่ชัดเจน แต่รุ่นน้องที่อยู่เมืองไทยเคยทำงานที่เดียวกันอายุน้อยกว่าผมห้าปี ตอนนี้เงินเดือนมากกว่าจขกท.เกือบสองเท่า 2. คุณใช้ชีวิตที่นั่นนานเท่าไร ไปที่นั่นได้อย่างไร อาทิ ไปเรียนก่อน หรือว่าเดินทางไปทำงานเลย หรือว่าย้ายตามแฟนหรือคู่สมรส ผมจบโทที่นี่แล้วกลับไปอยู่เมืองไทยพักใหญ่ อยู่เมืองไทยเบื่อๆก็สมัครงานใหม่ ได้ออฟเฟอร์งานที่นี่แล้วก็ย้ายกลับมาอีก 3.  สังคมที่คุณใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่นั่น เป็นสังคมแบบไหน เพื่อนของผมส่วนใหญ่เป็นฝรั่ง มีต่างชาติอื่นๆบ้าง ผมไม่ยุ่งกับคนไทยเค้าก็ไม่มายุ่งกับผม ผมมีเพื่อนคนไทยหนื่งคนในเมืองที่อยู่ เจอกันไม่บ่อย ผมทานข้าวร้านไทยอยู่ร้านเดียว เดือนหรือสองเดือนครั้ง แต่ไม่รู้จักคนในร้านเป็นพิเศษ ผมตัดผมกับช่างคนไทย ฝรั่งตัดให้ยังไงก็ไม่ถูกใจ 4. ทำไมคุณถึงคิดว่าอย่างนั้น ตามที่คุณพูด ขอเหตุผลสักนิดนะครับ "ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเรา" คิดว่าสักวันหนื่งอาจจะมีความคิดแบบนี้ ตอนนี้ผมเฉยๆ อนาคตอายุมากขื้นแล้วอาจจะเห็นด้วยกับคำพูดนี้ แต่เห็นด้วยเต็มที่กับ "คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า" และ "อย่าคิดนะครับว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว สวยหรูอย่างที่คุณคิด" ถ้าคุณไม่ได้มาสัมผัสด้วยตัวคุณเองก็คงไม่เข้าใจหรอก คุณเคยไปเที่ยวตปท. หรือทำงานช่วงสามเดือนหกเดือนก็ยังเป็นระยะเวลาสั้นๆ ยังไงก็ไม่เหมือนกับมาอยู่อาศัยและทำงานครับ คนทำงานที่ออฟฟิศก็มีดี ไม่ดีปนปนกันไป แต่ปสก.ส่วนตัวเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ปากหวานก้นเปรี๊ยวทั้งนั้น หาจริงใจยาก ตัวใครตัวมันสุดๆ หาแบบมีน้ำใจช่วยเหลือกันเหมือนเมืองไทยมีน้อยมาก ฝรั่งที่ผมทำงานด้วยส่วนใหญ่ดีแต่ปาก คุณภาพโดยรวมของงานเทียบกับทีมที่ผมทำด้วยที่กรุงเทพต่างกันฟ้ากับเหว และที่คุณคลิคและคุณ chilla เขียนไว้ใน #60 กับ #62 เห็นด้วยหมดเลย นอกเรื่อง - คุณ chilla ครอบฟันที่ไหนครับ ผมครอบสองซี่จ่ายไปร้อยห้าสิบเอง ฝีมือเนี๊ยบกว่าหมอประจำของผมที่เมืองไทยอีก ประกันของบริษัทผมค่อนข้างดี รวมทั้งผมเองก็ชอบขู่หมอคนจีนที่นี่ด้วยว่าถ้าคิดแพงก็จะเก็บไปทำที่เมืองไทยเพราะไม่ได้มีปัญหาด่วน ฮา... 5. คุณสามารถใช้ภาษาประเทศของเขาได้ดีหรือไม่ ทั้ง พูด ฟัง อ่าน เขียน ผมไม่ได้เกิดหรือโตที่นี่ แค่มาเรียนโทอย่างเดียว แต่ฝรั่งฟังผมพูด ถ้าผมไม่บอกก็เดาไม่ถูกว่าผมเป็นคนไทย โปรเจคที่ใหญ่ๆผมมีลูกน้องเป็นฝรั่งหก เจ็ดคนได้ จขกท.มาเขียนกระทู้ถาม ก็มีคนตอบ ซื่งคำตอบที่ได้ก็มีที่ถูกใจและไม่ถูกใจ อ่านที่ไม่ถูกใจก็อ่านข้ามๆไป อย่าเอาไปใส่ใจ คนเรามีมุมมองที่ต่างๆกันไป จะให้คิดเหมือนกัน คล้อยตามกันไปหมดคงเป็นไปได้ยาก  ผมว่าจขกท.เป็นคนมีความสามารถและมีคำตอบให้กับตัวเองแล้ว ก็เดินไปให้ถืงจุดหมายที่ตัวเองต้องการ ลองสมัครงานที่ตปท.ดู หรือไปใช้ชีวิตเรียนหนังสือที่ตปท.ต่อยอดความรู้และเก็บสะสมปสก.ก่อนก็ได้ จบแล้วลองหางาน ถ้าได้งานทำคราวนี้จะได้อยู่ตปท.นานๆแล้วลองย้อนกลับมาคิดดูว่าความคิดเกี่ยวกับการอยู่ตปท.ยังเหมือนเดิมมั๊ย โชคดีครับ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 11:51:29 จากคุณ : Omega3 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 04:59:23

ความคิดเห็นที่ 66 ส่วนใหญ่ถ้าได้ทำงานพวก white colllar ส่วนใหญ่ไม่มีใครอยากกลับหรอกถ้าปรับตัวกันได้ เพราะคุณภาพชีวิตมันต่างกัน เมื่อเปรียบเทียบกับงานใช้แรงงาน หรือต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆ ดิฉันอาจจะแปลกแยกจากคนทั่วไป เวลาไปเมืองไทย อยู่ได้สักพักจะอยากกลับบ้านที่เมกา เพราะเีิ่ีริ่มรำคาญสภาพสิ่งแวดล้อมที่กรุงเทพ ที่คิดถึงอย่างเดียวคือ ช๊อปปิ้งและ อาหาร และก็แม่ แค่นั้นแหละค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 07:15:39 จากคุณ : Scooterella เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 07:12:45

ความคิดเห็นที่ 67 ผมว่าคุณจะมีความสุขกับชีวิตไกลบ้าน แต่ต้องวางแผนให้ดีนะครับ สำคัญที่สุดก็ตอนเดินก้าวแรกนี้แหละ โชคดีครับ :) จากคุณ : MrX Studio เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 09:17:19

ความคิดเห็นที่ 68 คุณ Omega3 ดิฉันเคยมี dental insurance แต่ตอนนี้สามีลาออกจากที่ทำงานเก่า แล้วออกมาเปิดบริษัทเอง เลยไม่มีประกันชั่วคราวจนกว่าจะหาประกันใหม่ได้ หมอฟันบอกว่าถ้าไม่มีประกันค่าครอบฟันกรามจะต้องจ่ายเองเต็มราคาซึ่งซี่ละ 900 กว่าเหรียญค่ะ (อยู่แคลิฟอเนีย) แต่ถ้ามีประกันก็จะเคลมได้เกือบหมดหรือทั้งหมด ต้องครอบฟันกรามแบบทองเพราะหมอบอกว่าต้องใช้แบบนั้นถึงจะดี ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ยังไม่ทำเพราะจะรอไปทำเมืองไทยปลายปีนี้ เพราะฟันมันไม่ได้แตกหรืออะไร มันแค่สึกไปหน่อยเท่านั้นเอง เสียดายเงินค่ะ จากคุณ : chilla (chilla) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 09:40:10

ความคิดเห็นที่ 69 เรื่องเส้นสายนี่ก็ตามที่เราเจอมาน่ะค่ะ ตอนอยู่เมืองไทยเราไม่ต้อง รู้จักใคร เราก็หางานได้ค่ะ ถ้าไม่ถูกต้องยังไงก็ขออภัยนะคะ ^^ เรามั่นใจแล้วว่า จขกท มีคำตอบแล้วล่ะค่ะ แค่อยากหาข้อมูลเพิ่มเติม เราแนะนำว่าลองขอ visa แบบ skilled migrant ดูนะคะ profile ขนาดนี้น่าจะขอได้ ถ้าได้แล้วเนี่ยบางประเทศอย่างออสเตรเลีย ก็จะเสียค่าเรียนถูกลง ไม่ต้องจ่ายอัตรา คนต่างชาติ ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : หนมตาลนึ่ง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 10:51:21

ความคิดเห็นที่ 70 เข้ามาอ่านหลายรอบตั้งแต่ตอนยังไม่มีคนคอมเมนต์เท่าไหร่ จนคอมเมนต์เริ่มเยอะแล้ว เราว่าคุณจขกท.คงอยากมาอยู่ต่างประเทศมากแล้วล่ะค่ะ และคงเบื่ออะไรหลายๆอย่างที่เมืองไทยด้วย ถ้าเป็นขนาดนี้ก็มาเถอะค่ะ เราเห็นด้วยกับคุณ Scooterella นะคะว่าถ้าได้งานแบบ white collar ส่วนใหญ่ก็จะอยากอยู่ที่นี่มากกว่า จากประสบการณ์ที่อยู่ประเทศอเมริกามา 10 ปี มีงานทำ(แบบไม่ต้องใช้แรงงาน) อยู่มาหลายเมือง (SF, Chicago, New York, LA)  เราว่าหลายๆอย่างก็ไม่ต่างจากเมืองไทยหรอกค่ะ เรื่องเส้นสายที่นี่ก็มีอยู่ คนมัวแต่จับกลุ่มนินทา กินเหล้าไม่ค่อยทำงานนี่ก็เยอะ ขับรถห่วยๆก็มีให้เห็นอยู่ทั่วไป ส่วนเรื่องทิปนี่มันเป็นเรื่องของระบบนะคะ พนักงานเสิร์ฟที่นี่เค้าไม่ค่อยได้เงินเป็นชั่วโมงหรอกค่ะ คือได้แต่ได้น้อยมาก จะได้เงินมากหรือน้อยขึ้นกับเงินทิป ในขณะที่เมืองไทยให้เป็นรายเดือนหรือเป็นชั่วโมง เพราะฉะนั้นแรงจูงใจในการทำงานมันก็ต่างกันนะคะ อยู่เมืองใหญ่ รถเค้าก็ไม่จอดให้ข้ามถนนหรอกค่ะ เดินๆก็ต้องระวัง ถ้าอยู่เมืองเล็กหน่อยหรืออยู่ตามชานเมือง ผู้คนก็จะมีน้ำใจมากกว่า เรามีเพื่อนคนไทยไม่เยอะ เพราะอยู่ค่อนข้างไกลจากคนอื่น และการงานที่ค่อนข้างรัดตัว แต่เพื่อนคนไทยที่เรามีก็นิสัยดีๆ ช่วยเหลือ พึ่งพากันได้นะคะ เพื่อนฝรั่งทุเรศๆ ขี้นินทา ขี้ฟ้อง บ้าของแบรนด์เนม(ยิ่งกว่าคนไทยอีก) ก็มีหลายค่ะ ความลำบากของการอยู่ที่นี่ก็ตามคุณ Chilla เขียนไว้เลยค่ะ ตรงกับใจมาก เรื่องอาหาร บอกตามตรงว่าตอนเราย้ายมาอยู่นี่ใหม่ๆไม่คิดว่าจะเป็นปัญหาเลยเพราะเราเป็นคนทานง่ายมาก ไปๆมาๆ คิดถึงอาหารไทยมากค่ะ ^_^ เวลากลับไปเมืองไทยทีต้องมีลิสต์ว่าจะไปทานอะไรบ้าง ยังงงตัวเองอยู่เลย สรุปแล้วนะคะ.. เราว่าคุณลองมาใช้ชีวิตต่างประเทศเถอะค่ะ แบบไม่ได้มาเรียนนะคะ มาทำงานใช้ชีวิตไปเลย ถึงเวลานั้นแล้วค่อยคิดอีกทีว่าชอบที่ไหนมากกว่า คนมีความสามารถอย่างคุณมีโอกาสเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวคุณเองอยู่แล้วค่ะ จากคุณ : ลูกแม่ดอกบัว เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 13:35:30

ความคิดเห็นที่ 71 คุณโกรธผมที่คคห.ที่38 ที่บอกว่า ถ้าเรารู้ปัญหา แล้วมีศักยภาพที่จะแก้ได้ แต่ไม่แก้ เราก็เป็นส่วนหนึ่งของปัญหา ผมแค่อยากสะท้อนว่า คนเราทุกวันนี้ชอบโทษคนอื่น ไม่โทษอย่างเดียวคือตัวเอง ทั้งๆที่เรามีศักยภาพในการแก้ปัญหาได้ จึงสรุปไว้ที่แรงบันดาลใจ หรือศรัทธา เพราะบางทีเราก็คิดว่าปัญหามันใหญ่เกินกว่าเราจะแก้ได้ ที่อยากจะให้มองในอีกมุม ในเรื่องที่ว่าประเทศไทยไม่ดี เต็มไปด้วยปัญหาฯลนนั้นไม่ดีจริงหรือ หรือเป็นที่ทัศนคติ แน่นอนว่าประเทศเราเต้มไปด้วยสิ่งไม่ดี แต่ก็ยังมีสิ่งที่ดีอีกมากไม่ใช่เหรอ ไม่งั้นต่างชาติหลายคนคงไม่มาหลงไหล มาอยู่ในบ้านเรา อย่างมีความสุขจนเป็นบ้านอีกหลัง ในคคห.ที่51 ผมเลยสรุปตรงที่ความ"พอ"ของแต่ละคนไง บางคนรายได้น้อยกว่าคุณ10เท่า ก็ยังอยู่บ้านเราได้อย่างมีความสุข  ความสุขที่คุณว่าจอมปลอมน่ะแหละ พออ่านคคห.ที่55 เลยเข้าใจ อย่างน้อยก็ทัศนคติทางด้านการเมืองล่ะนะ (อย่าเอาท่านปรีดีฯ ไปเกี่ยวเลยนะ) สุดท้ายก็ขอมาโพสนี่ครั้งสุดท้ายละกัน (เพราะปล่าวประโยชน์ที่จะมาทะเลาะกันOnLine เดี๋ยวจะเสียบรรยากาศกระทู้)ขอให้โชคดีได้ไปอยู่ในที่ชอบๆละกันครับ :) ปล.ยอมรับว่าคลั่งชาติ โดยเฉพาะชาติ กอบจิตติเนี่ยผมซื้อผลงานแกทุกเล่ม แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 16:41:37 จากคุณ : -zzz- เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 16:21:45

ความคิดเห็นที่ 72 ได้อ่านหลายความคิดเห็น แม้จะแตกต่างกันในเรื่องแนวคิด ความเชื่อและประสบการณ์ ผมเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ดีในสังคมปัจจุบันครับ ได้เห็นส่วนต่างทั้งแง่ดีและแง่ไม่ดีสำหรับการใช้ชีวิตในต่างแดน ผมเชื่อในความคิดเห็นที่แตกต่าง [หากเป็นไปในเชิงสร้างสรรค์] เพราะข้อมูลเหล่านี้ ล้วนแต่เป็นข้อมูลที่มีประโยชน์ต่อการตัดสินใจของผมหรือคนอื่น ๆ ที่เข้ามาอ่าน  [ส่วนแนวดราม่า หรือบางคอมเมนท์ที่อ่านแล้วกลับไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้น หรือพวกคอมเมนท์ Quote ต่าง ๆ ที่ไร้คำอธิบาย ฟังแล้วอาจจะซาบซึ้ง ร้องห่มร้องไห้ จนขี้หู้ขี้ตาไหล ผมคงปล่อยไปเหมือนสิ่งที่ไร้สาระ หรือขยะที่เราต้องเจอในชีวิตประจำวัน อาทิ คห.# 71 ข้างบน] ส่วนตัวผมไม่นิยมอยู่ในกรอบที่คนอื่นกำหนดไว้ แม้ว่าการอยู่ในกรอบ อาจจะทำให้เราสบาย ไม่ต้องคิดอะไรมาก อาจไม่ลำบาก เพราะมีคนหรือกรอบสังคมเป็นตัวชี้ทางนำทาง คอยกำหนดแนวทางหรือการดำรงชีวิตให้กับเราเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ส่วนตัวผมเชื่อในความแตกต่างไม่ว่าจะเป็นทางความคิดหรือกระกระทำที่อยู่ในคุณงามความดี เชื่อในการคิดนอกกรอบ เพราะหากเราอยู่ในกรอบมาก ๆ มันอาจจะทำให้เราไม่มีวันโตขึ้นก็ได้ สำหรับคอมเมนท์ที่แนะนำว่า ผมควรพร้อมเรื่องการมาอยู่ต่างประเทศให้ได้ก่อน แล้วค่อยมาตั้งกระทู้ในลักษณะแบบนี้ ผมคงต้องขอทำความเข้าใจสักนิดนะครับว่า เว็บบอร์ด"ไกลบ้าน" แห่งนี้ เป็นเว็บบอร์ดสาธารณะ ซึ่งทุกคนมีสิทธิที่จะตั้งกระทู้อะไรก็ได้ตามที่สมาชิกต้องการ ตราบใดที่มิได้เป็นไปในทางที่ผิดกฎระเบียบของเว็บบอร์ดหรือผิดกฎหมาย หรือไปในทางที่เสียมารยาท [ยกเว้นว่าคนที่คอมเมนท์แนะนำผมนั้นเป็นเจ้าของเว็บบอร์ดแห่งนี้ หรือเป็นผู้มีอำนาจในการที่จะลบกระทู้อันนี้ หรือกระทู้อันนี้อยู่ในเป็นเว็บบอร์ดส่วนตัวของท่านดังกล่าว หรืออยู่ใน Facebook, Twitter หรืออื่น ๆ ก็ค่อยว่ากันอีกที] ส่วนบางท่านได้ถามว่า ผมพร้อมที่จะเดินทางไปยังต่างประเทศแล้วหรือยัง บอกตรง ๆ ว่าเป็นเพียงแนวคิด ซึ่งในปัจจุบัน ผมกำลังศึกษาข้อมูลจากหลาย ๆ ด้าน หลาย ๆ มิติ เพื่อมาประกอบการตัดสินใจ [หนึ่งในนั้น ก็คือความคิดเห็นต่าง ๆ ในเชิงสร้างสรรค์ของหลาย ๆ คนกระทู้อันนี้] ผมไม่อยากตัดสินใจทำอะไรโดยไม่มีการเตรียมการ หรือขาดซึ่งข้อมูลต่าง ๆ ปัจจุบัน แม้ผมจะไม่มีวีซ่าสำหรับทำงานหรือวีซ่าสำหรับนักศึกษาในอเมริกา แต่ผมก็มีวีซ่าสำหรับนักท่องเทียวมีอายุ 10 ปี ซึ่งผมอาจต้องใช้วีซ่าตัวนี้ ในการเดินทางไปยังอเมริกาก่อน เพื่อศึกษาข้อมูลประกอบการพิจารณาด้วยตัวเอง [แน่นอน ผมจะไม่มีวันใช้วีซ่าตัวนี้ เข้าไปที่นั่นเพื่ออาศัยทำงาน หรือทำสิ่งที่ผิดกฎหมายโดยเด็ดขาด] จริง ๆ ผมเกือบได้เดินทางไปนั้นในฐานะนักท่องเที่ยวแล้วเมือ ต.ค. ปีที่แล้ว แต่มีเหตุจำเป็นต้องยกเลิกการเดินทางแบบกระทันหัน ก็ได้แต่หวังว่าทริปเดินทางครั้งหน้า คงไม่มีเหตุให้ผมต้องเลื่อนการเดินทางหรือต้องยกเลิกอีกครั้ง ผมต้องขอขอบคุณหลาย ๆ ท่านที่สละเวลาส่วนตัว ในการเสนอข้อมูล และแชร์ประสบการณ์ในต่างแดนของตัวเองลงบนกระทู้อันนี้อย่างสร้างสรรค์ ผมคงไม่สามารถระบุชื่อของ login ได้เป็นราย ๆ ไป เพราะเยอะเหลือเกิน ก็ขอขอบคุณอีกครั้งนะครับ :] แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 23:24:42 จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 21:51:55

ความคิดเห็นที่ 73 ไหนๆก็อายุดูเป็นผู้ใหญ่แล้ว ลองมาสิคะจะได้รู้ สิบปากว่าไม่เท่ากับตาเห็นหรอกค่ะ ลองมาเลยจะได้รู้ เพราะคุณอาจจะได้ทำงานระดับมันสมองในประเทศเค้าก็ดีไป เพราะต่างคนก็ต่างความคิดต่างความอดทน บางคนทนได้ที่ถูกเจ้าของประเทศมองอย่างดูถูกดูแคลน ..สำหรับเราลองมาแล้วเบื่อเมืองไทย เลยเอาตัวเองมาอยู่ที่ประเทศศิวิไล ถึงแม้จะแค่เดือนเดียว ประโยคยอดฮิตก็พูดกับตัวเองเสมอ..ชั้นมาทำอะไรอยู่ที่นี่ บ้านเมืองเราก็มี ตอนแรกก็ตื่นตาตื่นใจกับบ้านเมืองของเค้า รายได้ที่สูงกว่าบ้านเราหลายสิบเท่า แต่ลองเอาค่าครองชีพมาคิดด้วยนะคะ ว่าถ้ารายได้แสนนึง แต่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านเดือนละหลายหมื่น กะค่าเดินทางเที่ยวละหลายร้อยบาท แล้วอย่าบอกนะคะว่าประเทศศิวิไลไม่มีโจร ชีวิตคุณปลอดภัยมากกว่าเมืองไทยจริงหรือ เวลาคุณไม่สบาย ค่ารักษาที่นี่คุณเคยตรวจสอบหรือไม่  แต่สำหรับเรามีเงินสักก้อนเมื่อไหร่กลับไทยทันทีค่ะ จากคุณ : NongN เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 15:19:32

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีค่ะคุณ Tonlist พี่อายุ  41 ค่ะ มาใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกาห้าหกปีแล้วค่ะ มาศึกษาต่อ ทำงาน(ไปด้วยเหมือนคนอื่นๆ นั่นแหละ)มาเจอแฟน แต่งงาน เป็นแม่บ้านและนักศึกษาไปพร้อม ๆ กัน ตอนนี้ทำงานพาร์ททามเป็นล่ามให้คนไทยที่มีปัญหาต้องขึ้นโรงขึ้นศาล รายได้ไม่เท่าไหร่ค่ะ แต่สามีเลี้ยงสบาย ไม่ต้องดิ้นรน แต่ไม่เคยอยู่เฉย ๆ ไปเรียนตลอด หาความรู้เพิ่มเติมด้านกฎหมายไปเรื่อย ๆ ค่ะ จบมีใบประกาศ แต่หางานยังไม่ได้ เพราะว่าเลือก (เลือกทั้งตัวเองและสามี) อยู่เมืองไทยก้อมีงานที่ดีค่ะ แต่อยากมาลองใช้ชีวิตที่นี่ ก้อมาเลยค่ะ ถามใครตอนนั้นเค้าก้อไม่ห้ามซักคนเดียว ที่อยากมาอยู่ตอนนั้นก้อเพราะว่าน้องสาวเคยมาอยู่ที่นี่แปดปี จบการศึกษาที่นี่ แล้วเค้าเล่าถึงชีวิตที่นี่ให้ฟังหลาย ๆ อย่างว่า เค้าก้อลำบากนะ แต่ที่นี่ทำให้คนเป็นคน ทำให้มีความรับผิดชอบสูง รู้จักการวางแผนชีวิตที่ดี ไม่มีความเหลื่อมล้ำต่ำสูง มีอิสระในการแสดงความคิดเห็น etc. พอมาอยู่แล้วก้อเห็นอย่างที่น้องสาวว่าจริงค่ะ น้องเค้าทำงานที่ไทยนะคะตอนนี้เงินเดือนแสนกว่า น้องอีกคนจบโทที่ไทยมีรายได้ปีนึง 2-3 ล้าน รวมโบนัสและคอมมิสชั่น (คือเค้าเก่งอ่ะ ทั้งคู่) น้องสาวคนที่จบเมืองนอก ใช้ชีวิตแบบธรรมดา ไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ก้อมีมั่งไปตีกอล์ฟ เข้าสปา ใช้รถหรู แต่เค้าก้อมีเงินเหลือเก็บ ลงทุนหลาย ๆ ด้าน ส่วนคนที่จบเมืองไทย ทำงานมีเงินเยอะ แต่ไลฟ์สไตล์ก้อเหมือนคนไทย ใช้จ่ายเงินไม่เสียดาย แต่เค้าก้อไม่เดือดร้อนค่ะ แฟนพี่ที่นี่ฐานะปานกลาง ค่อนข้างดี ที่สำคัญเป็นคนดี ทำงานมีเงินเก็บ ไม่ฟุ่มเฟือยมาก อยู่สบาย ๆ เงินเดือนใช้ยังงัยก้อไม่หมด มีเหลือเก็บ พี่ไปเยี่ยมบ้านปีละสองครั้ง ไปทีหมด 2-3 แสน ไม่เดือดร้อน ซื้อบ้าน ซื้อรถไว้ที่เมืองไทย เงินเกษียนเค้าก้อมี อยู่ได้อย่างสบายทั้งที่เมืองไทยและที่นี่ (ถ้าอยากจะอยู่) แต่พี่ก้อเหมือนคนไทยทุกคนที่นี่ อยากกลับบ้าน เพราะบ้านเรามันสบายไปซะทุกอย่าง สามีก้อวางแผนไปเกษียณที่ไทยเร็ว ๆ นี้ พี่อ้อนเค้ากลับแทบทุกวัน เงินทองก้อไม่อยากได้แล้วตอนนี้ กลับไปก้อจะไปทำงานค่ะ ใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาให้เป็นประโยชน์ แต่ก้อยังสองจิตสองใจว่าถ้าจะกลับจริง ๆ แล้ว อยากอยู่นี่หกเดือน กลับบ้านเราหกเดือน เพราะอยู่ที่นี่อากาศดีกว่า ชีวิตสงบ ไม่วุ่นวาย ไม่มีใครมาวุ่นวายกับชีวิตเหมือนที่เมืองไทย สรุปคือว่า อยากมาก้อมาเถอะนะคะ มีอะไรดี ๆ เยอะ อยากกลับก้อค่อยกลับ ไม่ลองไม่รู้หรอก พี่ก้อเสียว ๆ อยู่ว่า กลับเมืองไทยจะอยู่ได้รึเปล่า แต่อยู่ไม่ได้ก้อค่อยกลับค่ะ Good luck naka จากคุณ : Pan@CA เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:00:17

ความคิดเห็นที่ 75 ไปเมืองนอกมันก็ลำบาก แต่ถ้ามั่นใจและกล้าเสี่ยงก็ไปเลยคะ อย่ากลัว อยู่ที่ไหนก็ต้องปรับตัวทั้งนั้นนี่เนอะ จากคุณ : bikini bottom beach เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 18:58:28

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณคุณ คห. # 73, 74 & 75 [คุณ NongN, คุณ Pan@CA และคุณ bikini bottom beach] สำหรับคอมเมนท์ครับ ส่วนใหญ่ก็จะคิดถึงบ้านเนอะ และอยากกลับมาอยู่เมืองไทยเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพร้อม สุดท้าย ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่าน โดยเฉพาะคนอาศัยอยู่ใน ตปท. ในการดำเนินชีวิตที่นั่นครับผม ;] แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 54 19:15:14 จากคุณ : Tonlist เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 19:14:53

ความคิดเห็นที่ 77 อยู่เยอรมนีมาจะครบ 4 ปีแล้วค่ะ สรุปได้ว่า "ชอบที่จะอยู่" ค่ะ ยังไม่มีแผนกลับไทย แต่ก็มีข้อดี ข้อเสีย เมืองที่นี่ปลอดภัย ไปไหนก็ไม่ต้องระวังมาก ระบบโครงสร้างพื้นฐานเลิศ (รถเมล์ รถไฟ เรือ) ตรงต่อเวลา ผู้คนเคารพความเป็นส่วนตัว แต่ไม่ "สะดวก" ค่ะ จะทำอะไรต้องวางแผน เพราะร้านค้าวันอาทิตย์ปิด อยากกินอะไรต้องออกไปซื้อเตรียมก่อน ไม่มี 7-eleven หรือล้อเข็นขายตามถนน หน้าหนาวหิมะตกเยอะ ก็ออกไปไหนลำบาก อากาศก็อึมครึม ไม่ค่อยได้เจอแดดเท่าไหร่ ก็คงต้องสำรวจความต้องการของตัวเองดีๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 54 04:25:01 แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 54 04:19:40 จากคุณ : pHaiyLueNa เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 04:18:56

ความคิดเห็นที่ 78 ผมว่า คุณจขกท อยากไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมากกว่า จขกท ไม่ต้องถามพื้นเพของคนที่อยู่ต่างประเทศหรอก ว่าทำงานอะไร พูดภาษาได้ดีแค่ไหน เพราะผมว่ามันไม่เกี่ยวเท่าไหร่ ตามที่อ่านมา เหมือนคุณ จขกท คิดว่า คนที่มีหน้าที่การงานดี พูดภาษาอังกฤษได้ดี จะทำให้อยู่ต่างประเทศได้อย่างมีความสุขมากกว่า จริงๆ แล้ว ผมรู้จักคนไทยหลายคน ที่ทำงานอยู่ที่อเมริกา แต่ละคนทำงานมั่นคง แต่เกือบทุกคนอยากกลับไปทำงานเมืองไทยมากกว่า เพราะเขาเหล่านั้น เมื่อกลับไปเมืองไทย ก็สามารถหางานที่สบายๆ ได้ เขามีทางเลือกที่ดีที่เมืองไทย เค้าจึงรู้สึกว่าการอยู่เมืองไทย มีความสุขมากกว่า ผมกลับเห็นว่า คนที่อยากอยู่อเมริกาทำงาน ส่วนนึงคือคนที่โดดวีซ่าท่องเที่ยวมาทำงานนะ ผมว่าพวกเขาเหล่านี้อยากอยู่ เพราะไม่มีงานการที่ดีที่เมืองไทย พวกเขาเหล่านี้ ลึกๆแล้ว อาจจะอยากกลับเมืองไทยใจจะขาด แต่กลัวว่า กลับไปแล้วจะไม่มีอนาคต และคนทีโดดวีซ่า ก็ต้องเลยตามเลย เพราะกลับไปแล้ว คงไม่มีโอกาสได้กลับมาอีก อย่างน้อยอยู่ที่อเมริกา ทำงานร้านอาหารไป ก็ยังมีรายได้ที่ดีกว่า (แม้ว่าจะไม่มีความสุข) นี่คือเท่าที่ผมเคยคุยด้วยนะ คงใช้อ้างอิงไม่ได้หรอกว่าทุกคนคิดอย่างนี้   ส่วนตัวผม อยู่อเมริกามาเจ็ดปีแล้ว ทำงานด้านวิศวกรรม การงานมั่้นคงป่าวไม่รู้ รู้แต่ว่าบริษัทมั่นคงนะ ประมาณว่าใหญ่เกินกว่าที่จะล้มได้ รายได้ก็ประมาณ 2 เท่าของรายได้เฉลี่ยของคนอเมริกัน (ทำงานมาได้สองปีกว่าๆแล้ว)  และผมก็เป็นคนนึงที่คิดว่าอยู่เมืองไทย มีความสุขมากกว่า ที่ผมยังอยู่ที่นี่เพราะอยากทำงานเก็บประสบการณ์และเงินอีกซักพัก ผมวางแผนจะกลับไปทำงานเมืองไทยในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี่แหละ แม้ว่าเงินเดือนจะน้อยกว่า แต่จากการสอบถามเพื่อนๆพี่ๆ รายได้ในตำแหน่งที่ผมจะสมัคร ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่รับได้ (ถ้าแหล่งข่าวไม่ผิดพลาด 555) ส่วนภาษาอังกฤษ ยังห่วยอยู่ครับ ต้องพัฒนาอีกมาก จากคุณ : Tiger อู๊ด เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 13:23:38

ความคิดเห็นที่ 79 เราเข้าใจคุณ จขกท นะ และก็อยากแนะนำว่าให้ทำในสิ่งที่คุณอยากทำนั่นแหละ ตอนนี้ก็เหมือนว่าคุณ จขกท กำลังอ่านหนังสือหลาย ๆ เล่มที่เขียนจากคนหลาย ๆ คน แต่ถ้าวันไหนคุณ จขกท ได้ลงมือเขียนมันเองแล้ว คุณก็จะมีหนังสือเป็นของตัวเอง แล้วคุณจะภูมิใจแม้ว่าเนื้อหาในหนังสือของคุณมันจะดีหรือไม่ก็ตาม จากคุณ : PookaPom เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 13:59:32

ความคิดเห็นที่ 80 มีแนวคิดมานำเสนอค่ะ จขกท. ลองมาเรียนต่อทีอเมริกาก่อนดีไหมคะ เก็บเงินให้พอกับค่าใช้จ่าย และค่าเรียนแล้วก็ลองหา Community College ที่มีสาขาที่เกี่ยวข้องกับงานที่คุณสนใจ หลังจากจบ ( ถ้า Associate degree ใช้เวลาสักสองปี ) จะได้ ช่วงเวลา ฝึกงาน 1 ปีค่ะ ส่วนใหญ่นักเรียนก็จะเลือกไปฝึกงานที่บริษัทที่อยากเข้าทำงาน เพราะถือว่า ได้เข้าไปเรียนรู้งานและ แสดงความสามารถให้เพื่อนร่วมงานได้เห็นแล้ว ที่เห็นส่วนมากก็ได้งานกัน เราว่าน่าจะเป็นทางออกที่ดีนะคะ แต่ถ้าเลือกเรียนคอร์สสั้น ก็ไม่แน่ใจว่าจะได้วีซาทดลองงานนานเท่าไหร่ ลองหาข้อมูลเพิ่มเติมนะคะ เพิ่มเติมนิด ว่า พวก บริการสุขภาพของที่นี่แพงจริงค่ะ แต่คุณภาพเค้าก็สมกับที่ต้องจ่าย อย่างพวก ทำฟัน ดูง่ายๆ เลยคือ คลินิกหมอฟันที่ไทย มีกี่ที่กันคะ ที่ผู้ช่วยหมอฟัน เรียนมาจริงๆ แต่ที่นี่ ต้องเรียนสองปี สอบใบอนุญาต แล้วจึงจะทำงานได้ ถ้าจขกท ชอบและอยากเปลี่ยนแนว healthcare ก็น่าจะดีนะคะ เพราะบางวิชาชีพ สามารถขอใบเขียวได้ จากคุณ : สวนปุง เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 17:00:56 A:67.160.118.140 X: TicketID:170793