มาแชร์ประสบการณ์เด็ก work ค่ะ

เหมือนกับในหัวข้อนะค่ะ เพราะเข้าใจคนที่จะไปเป็นปีแรก เหมือนเราเมื่อปีที่แล้ว มันตื่นเต้นและก็กลัวๆ เราก็พยายามหาข้อมูลให้มากที่สุด เพื่อที่จะให้การเดินทางของเรานั้นราบรื่นและประสบ แต่ความสุขตลอดทั้งทริป เราเลยอยากมาแชร์ข้อควรทำต่างๆ เมื่อไปอเมริกานะค่ะ

**ก่อนอื่นเลย ก็ต้องสมัครกับเอเจนซื่ใช่มะ** ก็แนะนำให้เลือกเอเจนซื่ที่เชื่อถือได้ ราคาอาจจะสูงหน่อย แต่เพื่อนตัวเราเองนะ เพราะเมื่อปีที่แล้วมีเด็กที่เราไปเจอตอนไป work พอไปถึงก็โดนลอยแพ ต้องลากกระเป๋าเดินตามถนน ดีที่คนไทยที่นู่นมาเจอเลยพาไปหาบ้านพัก หรือว่าสมัครกับเอเจนซี่ไปแล้วก็ควรจะขอเมลนายจ้าง หรือเจ้าบ้าน แล้วเขียนไปคุยกับเค้าว่าเราจะถึงเมื่อไหร่ (คำนวนวันด้วยนะ เพราะที่อเมริกาช้ากว่าเรา 1 วัน) เค้าจะมารับมั้ย หรือการเดินทางไปถึงที่พักต้องเดินทางยังไง ประมาณกี่นาที อะไรประมาณนี้่ ผู้สัมพันธ์ไว้ก่อน
--ตอนเราไปถึงก็ไม่มีบ้านพัก (ในสัญญาจ้างไม่มีบ้านให้) แต่เราจองโรงแรมไว้แล้วก็คิดว่าค่อยไปจองบ้านเอาเมื่อไปถึง แต่มันก็ไม่ง่าย เพราะเค้าต้องการคนรับรอง เราเลยให้นายจ้างโทรไปรับรองกับเค้า เลยได้เจ้าบ้านเป็นคนญี่ปุ่น เค้าก็ใจดีนะ ตอนเราพักกับเค้า แต่เดือนสุดท้ายหักค่ามัดจำเราไป $100 ข้อหาทำมุ้งลวดขาดกับค่าทิ้งขยะ อ้ออย่าลืมเก็บสัญญาค่าบ้าน ค่ามัดจำ ถ่ายรูปส่วนที่เสียหายก่อนเราเข้าอยู่ด้วยนะ

**การขอวีซ่า** อยากแนะนำให้เตรียมภาษาให้ดีๆ เพราะเราเองตอนไปก็อยู่ปี4 แถมสัมภาษณ์กะแหม่มที่เค้าว่าโหดๆ ด้วย เพราะ เพื่อนเราก็ไม่ผ่าน แต่เค้าเองก็มีเหตุผลนะ ว่าถ้าฟังเค้าแค่ไม่กี่ประโยคเรายังไม่รู้เรื่องเลย ไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น จะเอาตัวรอดได้ยังไง ความจริงเค้าไม่ได้สนใจว่าประโยคเราจะหรูเลิศแค่ไหน แค่ตอบให้ตรงคำถามเค้าก็พอ แล้วก็บอกด้วยว่า ใครเป็นคน สนุบสนุนเราด้านการเงิน เพราะตรงนี้สำคัญ

เราไปทำงาน ที่ McDonald, Hawaii ที่นั่นจะมีคนฟิลิปปินเยอะ แต่พวกนั้นเค้าก็อยู่อเมริกามาแต่เด็ก นิสัยก็จะเหมือนคนอเมริกันนะ เค้าจะจริงจังเวลาทำงาน แต่ถ้าเราไม่เข้าใจก็ถามเค้าได้ทุกคนอะ จะไม่ค่อยมีเหวี่ยงแบบขี้เกียจตอบไรงี้ เค้าจะเต็มใจช่วยเหลือเรา อยู่นู่นสนุกมากๆ เวลาผ่านไปเร็วมากเลย เรื่องเงินขาดทุนสุดๆ เพราะชั่วโมงการทำงานน้อยและไม่มีงานที่สองด้วย ได้เงินกลับมา 2 หมื่นเอง แต่ก็ไม่เสียใจนะ เพราะมันคุ้มกับประสบการณ์ อยู่นี่พวกเราโชคดีมากๆ เพราะเจอพี่คนไทยกับพี่คนลาว เค้าช่วยเหลือเรามากจริงๆ ทั้งทำกับข้าวมาให้ (ขับรถมาให้ไกลมากอะ) พาไปเที่ยว ถ้าไม่ได้พวกพี่เค้าเราก็คงไม่สนุกอย่างนี้ อ้อ เวลาอยู่ที่นู่นอยากซื้ออะไร กินอะไรก็กินเลย ไม่ต้องเสียดายเงิน เพราะเราไม่ได้มากันบ่อยๆนะ อีกอย่างอยู่นี่ทำงานได้ชั่วโทงละ $8 ซื้อสเต็กกินอย่างมากก็ $4-6 (แบบถูกๆนะ) ถ้าอยู่ไทยทำ Mc ชั่วโมงละ 25 บาท ก็พอๆกับกินข้้าวแกงแหละ --คิดงี้เงินเลยหมดมั้ง T.T--

พอถึงเวลากลับพวกพี่คนไทยก็แนะนำให้เราไปเที่ยว เกาะ Honolulu เรากะเพื่อนก็ไปอาศัยนอนกันที่วัด พระท่านใจดีมากๆ เราก็อยู่เที่ยวประมาณ 2 วัน เกาะนี้จะเป็นเกาะที่ busy เหมือนกรุงเทพฯ ห้างใหญ่ เที่ยวไม่หมด มี outlet เยอะมากจริงๆ หมดเงินไปเยอะเลย

ขากลับไป stop over ที่ **ญี่ปุ่น**
โดยขอวีซ่า Double Transit ตั้งแต่ที่ไทย แต่วีซ่าจะมี อายุ แค่ 4 เดือน ถ้าใครเที่ยวเพลินออกจากอเมริกาเกินก็อดเข้าญี่ปุ่นนะ (แต่เราว่าขอวีซ่า on arrival ได้นะ แต่ไม่มั่นใจว่าจะผ่านมั้ย)
--ลงที่สนามบินนาริตะ คุณลุงคุณป้าของเพื่อนก็มารับ แต่บ้านท่านอยู่ไกล เราเลยไปขออาศัยนอนที่วัดไทย วัดใหญ่โต (แต่อบอุ่นน้อยกว่าที่ Honolulu นะ) ที่นี่เราก็ไป Disney Land อย่างเดียว ก็เงินหมดแล้ว แพงมากจริงๆ

อยากบอกว่าคนที่คิดจะไป ไม่ต้องกลัว ไปลองใช้ชีวิตดูนะ เพราะมันเหมือนเป็นก้าวที่สำคัญที่จะไปสู่การทำงานจริงๆ ที่ทำงาน เพื่อนร่วมงาน มันทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะมาก **ขอให้ทุกคนได้ประสบการณ์ดีๆ เหมือนกับเรา**

จากคุณ	: DEEQR
เขียนเมื่อ	: 16 ก.พ. 54 16:40:42 A:124.120.133.30 X: TicketID:253338