ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าดิฉันเป็นคุณนะคะ...ลูกโตแล้วและก็ประสบความสำเร็จขนาดนี้ ดิฉันจะสนับสนุนค่ะ...เข้าใจว่าคนเป็นแม่ยังไงก็เห็นว่าลูกเป็นเด็กวันยังค่ำ...ดิฉันอ่านกระทู้นี้แล้วยังนั่งยิ้มเลยค่ะ! ส่วนเรื่องความรักของลูกชาย...ไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ! ความสุขของลูกสำคัญค่ะ... เรื่องการมาเรียนต่อนั้น...ถ้าคุณสมบัติครบตามที่ยูนั้นๆ กำหนดก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ... สนับสนุนให้มาเรียนค่ะ! จากคุณ : BlackmagicW เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 06:19:21

ความคิดเห็นที่ 2 ความฝันของเขานะ พิสูจน์ตัวเองให้คุณเห็นว่าเขาทำประสพความสำเร็จขนาดนี้ เขาอยากไปเราก็ควรสนับสนุนค่ะ เพราะหากไปห้ามเขาอยู่เมืองไทยเขาก็เครียดอีกพาลโกรธแม่ไปด้วยก็จะเสียลูกไปแบบกู่ไม่กลับ ธุรกิจบางครั้งก็ไม่สำคัญเท่ากับการทำตามความฝันความชอบของเรา ตัวดิฉันเองยอมเสียสละโอกาสที่จะทำเงินทำทองกับธุรกิจบางอย่างก็เพราะวิ่งไล่ตามความฝันความชอบส่วนตัว ทุกวันนี้บอกตรงๆว่าไม่เคยเสียใจเลยที่เลือกทางเดินทางนี้เพราะได้ทำอะไรที่เราชอบเรารักมากกว่าได้เงินได้ชื่อเสียง เรื่องส่วนตัวเขาจะเป็นพวกไม้ป่าเดียวกันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นคนไม่ดีนี่คะ เกย์ที่ประสพความสำเร็จในชีวิตก็มีอยู่เป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่หลายคน จากคุณ : Rinta เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 06:33:18

ความคิดเห็นที่ 3 เห้นด้วยกับพี่ BlackmagicW ครับ เรียนไม่นานหรอกครับ 2 ปี ถ้า 2 ปีแล้วเขายังไม่อยากกลับ ก็ต้องถือว่าเป็นทางเลือกของเขาครับ จากคุณ : เมื่อลมแรง...ใบไม้ก็ร่วง เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 06:33:18

ความคิดเห็นที่ 4 ลูกคุณสุดยอดมากค่ะ เก่งจริงๆ นับถือค่ะ จากคุณ : ตุ๊กตาดุ๊กดิ๊ก เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 07:14:30

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาดูคิดว่าเป็นเด็กประถม เขาสามารถทำได้ขนาดนี้นับว่าดี เรื่องธุรกิจไม่ต้องห่วง ถ้าเพื่อนโกงไปเขาก็สร้างได้อีก ตอนนี้เขาทำเองเลือกเองแล้ว จขกท สนับสนุนเขาดีกว่า พร้อมกับเตรียมไว้สำหรับตัวเองก็พอแล้ว อยู่ให้เป็นสุข อย่ากลุ้มเลย จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 07:17:52 A:71.114.49.147 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นคล้ายๆกับแม่ผมเลยครับ(แต่ผมยังขอเงินพ่อกับแม่เรียนอยู่นะครับ><") แต่ตอนนี้มามาเรียนอยู่ Auckland แล้วครับ ในหัวอกของลูก อยากมาก็แสดงว่าเค้ามีจุดหมายครับ ให้เค้ามาเหอะครับ จากคุณ : Promo_O-gaster เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 07:32:17

ความคิดเห็นที่ 7 จขกท. ต้องปล่อยวางแล้ว ดิฉันเคยเป็นทุกข์ ร้องไห้ แต่ปัจจุบันไม่แล้ว... ปรับสมดุลตัวเอง ไม่เก็บลูกๆไว้กับตัวเองแล้ว เขาไปทางเขา... เขาไปตั้งแต่อายุ ๑๘ จบไฮสคูลก็แยกย้ายออกไป ถึงลูกชายจขกท. เป็นเกย์ ก็ไม่แปลกอะไร เขาจะมีแฟนเพศเดียวกัน ที่จขกท.ห้ามไม่ได้ ก็ต้องปล่อยไป ...มันเป็นทางเลือกของเขา จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 07:38:50

ความคิดเห็นที่ 8 เท่าที่อ่านดู คนมีกึ๋นอย่างเขา และเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ในการตั้งกิจการขึ้นมา ถ้าโดนเพื่อนฮุบกิจการไป เขาก็สร้างใหม่ได้ค่ะ ไม่น่าเป็นห่วง คุณน่าจะสนับสนุนมากกว่าไปขัดขวางนะคะ ลูกโตแล้ว มีชีวิตเป็นของเขาเอง ปล่อยให้เขาได้ทำตามความฝันของเขาเถอะ จากคุณ : กระปุกตังฉ่าย เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 07:47:40 A:58.111.230.64 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 9 คุณคะ ดิฉันผู้หญิงแท้ๆ แม่ปล่อยออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 18 คะ ไปอยู่หอ ไปเรียนเอง หามหาลัยเอง จัดการทุกอย่างเอง เรียนจบหางานทำเอง และไปเรียนต่อเอง ขนกระเป๋าไปเองคนเดียวครึ่งโลกคะ ในประเทศที่ภาษาหลักไม่ใช่ภาษาอังกฤษด้วยซ้ำ และไม่รู้จักใครซักกะเคนที่นั่น คนไทยยังไ่ม่ค่อยจะมีเลยคะ ลูกคุณผู้ชายนะคะ แถมเก่งมาก อย่าดูถูกลูกตัวเองซะคะ เชื่อมั่นและมั่นใจในตัวเขาเถอะคะ จริงอยู่ มันไม่ได้มีความสำคัญอะไรมากมายสำหรับชีวิต แต่มันมีความสำคัญสำหรับเขา เขาเอง เนื่องจากเป็นชายรักชาย อาจรู้สึกลึกๆว่าตัวเองมีปมด้อย จึงกลายเป็น perfectionist คือต้องการเป็นคน perfect ในทุกๆเรื่อง ทุกๆอย่างที่เขาทำ เป็นดิฉัน ดิฉันจะภูมิใจมากคะ คนไปเรียนต่างประเทศเยอะนะคะปีๆนึง แต่มีไม่กี่คนที่จะได้เข้าท๊อปยู และคอนเนคชั่นมากมายที่เขาจะได้ตามมาหลังจากนั้น แถมไปเรียน MBA 2 ปีเอ๊งงงงคะ คุณแม่ นี่ดิฉันอยู่นอกประเทศมา 5-6 ปีแล้ว ยังไม่ตายเลยคะ ยังมีชีวิตอยู่ได้ และอยู่ได้ดีด้วย ปล่อยเขาไปเถอะคะ เขาเองก็บรรลุนิติภาวะนานแล้ว เงินก็เงินเขา ความฝันก็ความฝันของเขา ก่อนเราไปเราก็มีธุรกิจคะ ทำลองตลาดกับเพื่อน ต้องปิดไปก็หุ้นส่วนสองคนไปเรียนต่อ (เราเป็นหนึ่งในนั้น) ธุรกิจก็ไปได้ดีทีเดียว สนุกสนาน แต่อีกคนทำคนเดียวไม่ไหว ต้องปิดไป ตอนนี้ต่างคนต่างเปิดธุรกิจใหม่ของตัวเอง แบบที่ตัวเองถนัดและทำคนเดียวได้ไม่ใช่ปัญหาคะ ชิล ชิล ถ้าเขาไม่คิดจะยึดมันเป็นอนาคต แนะนำให้ขายหุ้นให้เพื่อนไปคะ เอาแบบให้คุ้มเลยนะคะ แวดวงดิฉันก็ทำกันแบบนี้แหละคะ สร้างธุรกิจขึ้นมา แล้วก็ขายทิ้งไป กินกำไรจากมูลค่าหุ้นที่สูงขึ้น แล้วก็ทำใหม่อีก บริษัทเน่าๆ ไม่มีผลประกอบการ ก็เอามาปรับปรุงพัฒนา ให้มีผลประกอบการและมีกำไร แล้วก็ขายทิ้ง แล้วก็ทำใหม่อีก ง่ายยยคะ don't worry จากคุณ : su su ! เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:15:20 A:59.189.146.9 X:218.186.8.10 TicketID:159640

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่มีอะไรที่เป็นของเรามาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว สุดท้ายก็ต้องแยกจากกัน ดังนั้นสนับสนุนอนาคตและภูมิใจในลูกของตัวเองเถิดครับ คนที่มีจุดหมายในชีวิตแบบนี้ ชีวิตได้ดีแน่นอน ส่วนเรื่อง ช รัก ช ถ้ามันเป็นทางเลือกของเค้า จขกท ก็ต้องเข้าใจนะครับ จากคุณ : เก็บความรักเอาไว้กอดกัน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:18:34

ความคิดเห็นที่ 11 คนเป็นพ่อเป็นแม่ ย่อมต้องการสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก แต่บางครั้งหวังดีมากเกินไปจนกลายเป็นการบังคับลูกโดยไม่ได้ตั้งใจ ถึงไม่ตั้งใจจะทำร้ายลูกแต่การที่ไม่สนับสนุนลูก ไม่เชื่อมั่นในตัวลูก ก็ทำให้ลูก โดยเฉพาะคนไทยที่ยึดมั่นในเรื่องความกตัญญูต่อบุพการี ไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ ขออนุญาตพูดตรงๆนะคะ คนเป็นพ่อแม่สักวันก็ต้องจากโลกนี้ไป คุณจะอยู่ดูแลปกป้องชี้ทางให้เค้าไปได้อีกกี่ปีกัน ถึงเวลาที่เค้าต้องดูแลตัวเองและเดินไปในทางที่เค้าเลือกเองแล้ว คุณควรต้องปล่อยเค้าไปค่ะ ให้เค้ารับรู้แค่ว่าถ้าต้องการพ่อแม่เมื่อไหร่ก็กลับมาได้เสมอ เพราะถ้าคุณไม่ปล่อยเค้าไป แบล็กเมล์เค้าโดยทำให้เค้ารู้สึกผิด และถ้าเค้าเชื่อคุณ ทำตามที่คุณต้องการ เมื่อไหร่ที่ชีวิตเค้าไม่มีความสุขหรือล้มเหลว เค้าจะโทษคุณค่ะ คงไม่มีอะไรเจ็บปวดเท่ากับการที่ลูกเกลียดพ่อแม่ ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:31:49

ความคิดเห็นที่ 12 เอามาฝาก ขอให้คุณ จขกท มีความเชื่อมั่นในลูกค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 54 08:35:59 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 54 08:35:30 จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:34:07

ความคิดเห็นที่ 13 เงินทองอาจมีมากขึ้น อาจมีน้อยลง ธุรกิจอาจมีขาขึ้น อาจมีขาลง แต่ความรู้และ ประสบการณ์ จะอยู่กับเราตลอดไปค่ะ ความรักเป็นเรื่องเฉพาะตัวของแต่ละบุคคลค่ะ ไม่สท้อนความดี ความไม่ดี ความถูก ความผิด ของใคร จากคุณ : ป่าไผ่ ใบเขียว เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:37:18 A:182.53.28.108 X: TicketID:219319

ความคิดเห็นที่ 14 :-) จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:37:47

ความคิดเห็นที่ 15 สมัยที่ยังเป็นเด็ก โดยเฉพาะช่วงที่เป็นวัยรุ่น พ่อแม่ผมเหมือนพ่อแม่ทั่วไปที่กังวลและทุกข์ร้อนกับการกระทำและความคิดของลูก เรียกมาคุยเรียกมาอบรมบ่อย น่าเบื่อว่างั้นเถอะ ซ้ำไปมา ไม่มีอะไรใหม่ พ่อแม่ก็คงเบื่อเหมือนกันที่ต้องทำอย่างนั้น ในที่สุดจำได้ว่า พ่อมักพูดเชิงปรารภและปลอบใจตัวเองว่า "กูว่าถ้าเลือดมันดี มันคงไม่หนีไปไหน" ซึ่งความจริงแล้วเป็นอะไรที่คนในท้องถิ่นผมพูดกันติดปาก ปัจจุบัน ผมก็ใช้หลักคิดนี้กับลูกของผม เช่นกัน ทำให้คลายความกังวลไปได้ระดับหนึ่งครับ จากคุณ : newcomer (gpvtu2009) เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:44:39

ความคิดเห็นที่ 16 น่าจะปล่อย ลูกคุณโตมากเเล้ว จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:57:52

ความคิดเห็นที่ 17 ขออนุญาต นะคะ ลูกคุณไม่มีอะไรน่าห่วงเลยค่ะ ยกเว้นอย่างเดียวคือ เค้าจะผิดหวังไปตลอดชีวิต ถ้าไม่ได้ไปเรียนต่อ โอกาสมันไม่ได้มีตลอดนะคะ จากความสำเร็จที่ผ่านมา คุณน่าจะรู้แล้วว่าเค้าเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากแค่ไหน ในมุมมองของคนเป็นลูก เค้าก็อยากให้พ่อแม่ ไว้ใจ เคารพการตัดสินใจของเค้าบ้าง โตแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว การงานก็ประสบความสำเร็จ เค้าน่าจะเป็นคน ที่รู้ว่าอะไรดีสำหรับเค้าที่สุดนะคะ คุณเองกำลังทำร้ายเค้าอยู่หรือเปล่าคะ จากคุณ : หัวหอมกะซาวครีม เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 09:53:01

ความคิดเห็นที่ 18 คุณคะ  ดิฉันเป็นลูกสาวคนเดียว แม่ส่งออกจากบ้านตั้งแต่ยังไม่สิบขวบ .. จนตอนนี้ สามสิบกว่าๆ ดิฉันเรียนจบสูง มีหน้ามีตา อยู่เมืองนอก มันอยู่ที่ตัวลูกเอง .. ทางชีวิตเขา แม่ควรจะส่งเสริม ยิ่งเรื่องที่เขาจะเรียนต่อ ดีซะอีก ... ว่าแล้วก็คิดถึงแม่จัง... โทรไปหาดีกว่า จากคุณ : แช มัน ฮวา เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 10:41:50

ความคิดเห็นที่ 19 ปล่อยเขาไปเถอะคุณ จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 10:52:17

ความคิดเห็นที่ 20 ชีวิตลูกของคุณไม่ใช่ของคุณนะคะ  ชีวิตเค้าเป็นของเค้าเอง  คุณไม่สามารถอยู่กับเค้าได้จนวันตายหรอกค่ะ  แต่ความรู้  ความสามารถ การทำในสิ่งที่เค้าชอบ จะอยู่กับเค้าไปจนตาย  คุณไม่มีสิทธิ์ไปห้ามความเจริญเติบโต  และก้าวหน้าของเค้านะคะ ปล.ขอโทษที่พูดแรงๆค่ะ  เราไม่มีลูก  แต่เราเคยอยากไปเรียนต่างประเทศ  แต่แม่เราที่เป็นแม่บุญธรรมท่าน  อยากเก็บเงินของท่านไว้  เราก้อเข้าใจ  เลยเลือกเรียนปริญญาโทที่เมืองไทยแทน  พอจบมาก็ทำงานบริษัทใหญ่โต  เท่าๆกับคนที่จบเมืองนอกมา  แต่ลึกๆแล้ว  เราก้อโหยหา  ไขว่คว้าอยากไปเรียนต่างประเทศตลอด  จนในที่สุด  โอกาสมาถึง  แต่ผลสุดท้าย  ไม่อยากทิ้งเมืองไทยไปซะงั้น  ยังนั่งลังเลอยู่เลย จากคุณ : cool_girlgang เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 11:14:07

ความคิดเห็นที่ 21 ที่ New York University  Leonard n Stern School of Business มี MBA ระดับ Top Ten ครับ  แต่ไม่ทราบว่าเงิน  ห้าล้านบาท  จะพอใช้หรีอไม่ เท่านั้นเอง สมัครไปเรียนปีนี้  ก็อาจจะช้าไปแล้วก็ได้  ใจเย็นๆครับคุณแม่ของลูก  ยังมีเวลาโอ๋ลูกชายได้อีกตั้งหนึ่งปี ไม่อยากให้เขาไปจริงๆ  ลองล่อให้ไปเรียนเป็นช่างทำผม  ที่โรงเรียนทำผมเกศสยาม     เขาอาจจะติดใจไม่อยากไปอเมริกา  ก็ได้นะครับ เพราะ เกย์ส่วนมากชอบของสวยๆงามๆ อยากไปอเมริกากันจริงๆ เพี่อนหมอของเขา  ก็ไปเรียนต่อที่ NYU Medical Center  ได้อีกเช่นกัน  (หากว่ามีเงินพอ)...... ไม่อยากให้เขาไปด้วยกัน  ก็ล่อให้ไปเรียน หมอนวดที่วัดโพธ์ครับ อย่างไรก็ตาม ไปหา apartment อยู่แถวๆ Elmhurst, Queen อาจจะพอถูไถไปได้จนเรียนจบ กรณีที่ลูกชายมีธุระกิจอยู่แล้ว  ไม่เห็นจะต้องปล่อยวาง  เอาไปเผยแพร่ต่อ ที่อเมริกา หากว่าทำได้  คงจะมีเงินไปซี้อเสี้อผ้า ยี่ห้อดัง แถวๆถนน Madison ก็เป็นได้ครับ เรี่องธุระกิจของตนเอง คงปรึกษากับทาง Stern Business Shool ได้อยู่แล้ว เผลอๆได้เป็นระดับ International ต่อไปอีก  นับเงินกันไม่ทันนะเนี่ย จากคุณ : New Yorker (hollywop) เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 12:05:02

ความคิดเห็นที่ 22 เราว่าที่ควรทำคือ ปล่อยให้ลูกไปแล้วก็บอกเค้าว่า "รักษาตัวนะลูก แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก" :) เพราะเราว่าลูกชายคุณเก่งมากเลยนะคะ เค้าพิสูจน์ตัวเองมาขนาดนี้แล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเลยค่ะ จากคุณ : azur เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 13:11:46

ความคิดเห็นที่ 23 "กูว่าถ้าเลือดมันดี มันคงไม่หนีไปไหน" ซึ่งความจริงแล้วเป็นอะไรที่คนในท้องถิ่นผมพูดกันติดปาก ปัจจุบัน จากคุณ : newcomer (gpvtu2009) อยู่ถิ่นเดียวกับผมซิท่า เห็นแม่ผมใช้เหมือนกัน จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 18:30:06 A:71.114.49.147 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 24 หนูว่าลูกชาย จขกท. เพิ่งมาโพสต์เรื่องนี้เมื่อไม่กี่วันนี่เองค่ะ ^_^ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 18:38:36

ความคิดเห็นที่ 25 ตอนแรกแอบคิดว่าคุณลูกชายของกระทู้นี้ ใช่เจ้าของกระทู้สอง-สามวันก่อนหรือเปล่า  ๕๕๕ จากคุณ : fm@co เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 19:17:15

ความคิดเห็นที่ 26 ขอตอบจากมุมลูก ที่อยากเรียน MBA นะครับ เมื่อ 3 ปีก่อน ตอนเพิ่งเริ่มทำงาน ผมบอกที่บ้านว่า ผมอยากไปเรียน Business School ใน U Top 10 ให้ได้ ที่บ้านผมก็คิดเหมือนคุณมั๊มมี๊ นี่แหละครับ ว่าอยากให้เรียนต่อในเมืองไทยและมองว่าความฝันของผมมันเป็นความฝันที่ห่างไกลจากความเป็นจริงมาก โดยเฉพาะเรื่องภาษาของผมที่แย่เอามากๆ เพราะที่บ้านเป็นห่วงไม่อยากให้ผมผิดหวังและฝันลมๆแล้งๆ แต่สุดท้าย ผมเชื่อตัวเอง ผมพยายามวิ่งตามความฝันของผมเอง อ่านหนังสือเอง สอบเอง หาแหล่งเงินทุนไปเรียนต่อเอง ตอนนี้ผมได้ตอบรับและกำลังจะไปเรียน MBA ใน U Top 5 ที่ USA ใน Fall นี้แล้วครับ นึกย้อนกลับไป ผมจะภูมิใจเสมอที่ไม่ท้อแท้และเชื่อตามคำแนะนำของที่บ้านครับ ซึ่งมันอาจจะทำให้ผมต้องเสียใจไปตลอดชีวิต ที่ไม่พยายามทำตามความฝันของตัวเอง ผมเชื่อว่าสิ่งที่ผมกำลังจะได้รับในอีก 2 ปีนี้ จะคุ้มค่ากับความพยายามที่ผมทำมาตลอด 3 ปีครับ และประสบการณ์ที่กำลังจะได้รับจะมีึประโยชน์ต่อผมไปตลอดชีวิตครับ จากที่เล่ามาลูกคุณมั๊มมี๊เก่งกว่าผมมากครับ ผมเชื่อว่าเค้าเข้า U Top 10 ได้แน่นอนครับ สำหรับเรื่องส่วนตัว ผมเข้าใจเป็นอย่างดีครับ แบบสุดๆ :) ให้เค้ามีชีวิตด้วยกันเป็นสิ่งดีครับ ผมก็พยายามทำอยู่ สำหรับสถานะแบบนี้ จะหาึคนรักจริง หายากนะครับ บางอย่างมันก็เลือกเองไม่ได้ครับ แต่เลือกที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขได้ หากเค้ามีความสุข ก็ควรสนับสนุนนะครับ ถ้าคุณพ่อและคุณแม่เปิดใจรับเรื่องแบบนี้ได้ ลูกคุณจะมีความสุขมากครับ หากผมเป็นลูกคุณ แล้วได้รับคำสนับสนุนจากพ่อแม่ แืทนความกังวลใจที่คุณกำลังเป็นอยู่ ผมจะมีกำลังใจมากครับ ไม่ว่าเรื่องเรียนหรือเรียนส่วนตัว แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 54 22:21:32 จากคุณ : หมาไอติม เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 21:45:14

ความคิดเห็นที่ 27 ชีวิตลูกจะพังก็เพราะความห่วงหวงมากเกินไปของคุณนี่แหละครับ ถ้าอยากให้ชีวิตเค้ามีความสุข คุณควรจะปล่อยลูกไปทำในสิ่งที่เค้าต้องการ แต่ถ้าคุณอยากมีความสุขซะเอง ก็ทำอย่างที่คุณต้องการ เลือกเอานะครับ ว่าเพื่อลูก หรือเพื่อตัวคุณเอง ? จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 01:26:59

ความคิดเห็นที่ 28 ผมก็ว่า ลูก จขกท เป็นคนที่มา post กระทู้ เมื่อเร็วๆนี้แน่ๆ เลย จากคุณ : pittboy2603 เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 01:59:10

ความคิดเห็นที่ 29 กระทู้ไหนนี่ครับ ของคุณลูก จากคุณ : หน้าตัวผู้ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 05:46:30

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงตัวเองเมื่อ 9 ปี ที่แล้ว ตอนนั้นชีวิตผมไปเรื่อยๆ เหมือนรถขายโอ่ง พ่อแม่ก็ไม่ค่อยมีเงินแต่ก็พยายามจะดิ้นรนส่งให้มาเรียนที่ออสเตรเลีย ส่วนผมก็พยายามที่จะหาทางปฏิเสธเพราะไม่อยากให้พ่อแม่ต้องมาเสียเงินกับตัวเองทั้งๆ ที่อายุเยอะแล้ว แต่สุดท้ายก็คาคำพูดพ่อแม่จนต้องยอมมา ผมไม่ใช่คนเรียนเก่ง ผมไม่ใช่คนทำงานเก่ง ผมไม่ใช่คนหัวธุรกิจที่จะประสบความสำเร็จรุ่งเรืองร่ำรวยในการทำธุรกิจ ผมทำอะไรๆ มันก็กลายเป็นมูลนิธิไปหมด ดังนั้นผมถึงไม่ร่ำไม่รวย แต่ผมก็มีความสุขตามอัตภาพ มีความสามารถที่จะเกื้อกูลพ่อแม่พี่น้องครอบครัวตามสมควรและมีชีวิตที่เรียกได้ว่าสบายตัวกว่าเด็กนักเรียนไทยในออสเตรเลียโดยเฉลี่ยทั่วไปพอสมควรแม้จะไม่มีเงินถุงเงินถังก็ตาม ถึงวันนี้ผมขอบคุณพ่อแม่ที่พยายามจะเกลี้ยกล่อมให้ผมยอมมา เพราะผมไม่รู้ว่าถ้าผมยังอยู่ไทย ตอนนี้ชีวิตผมจะเป็นไปในทิศทางไหน กลับเข้าเรื่อง จขกท นี่ขนาดผมไม่ได้อยากมาเอง ผมยังมีความสุขที่ตัดสินใจได้ทำ ส่วนลูกจฃ จขกท มีใจอยากจะมาเต็มที่ สร้างเนื้อสร้างตัว มีเงินจะมาเรียนด้วยตนเอง มีความฝันของตัวเอง และมาเรียนพร้อมกันกับคนรัก แบบนี้คุณน่าจะยินดีที่ลูกจะได้มาพัฒนาตัวเองและมีคนมาดูแลไม่ได้มาคนเดียวซะหน่อย ปล. ผมเป็นเกย์ จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 06:43:09

ความคิดเห็นที่ 31 ความคิดเห็นที่ 23 ใช่ครับ คราใดที่ท่านหายไปนานๆ ผมเป็นห่วงท่านนะ จากคุณ : newcomer (gpvtu2009) เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 08:13:26

ความคิดเห็นที่ 32 ใครๆ ก็รักลูกมากทั้งนั้นแหละ แต่รักแล้วถามลูกด้วยสิว่าต้องการอะไร เอาความรักมากักขังเขาไม่ได้นะ ไม่ว่าอยู่ไหนถ้าลูกมีความฝันมีความสุขเราก็ต้องยินดีด้วย บอกให้คนเป็นแม่เลิกห่วงไม่ได้แต่ก็ต้องทำให้ลูกสบายใจด้วย ไม่ทำให้เขากังวลเป็นทุกข์เพราะแม่ที่กลัวไปหมดเสียทุกอย่าง ลูกคุณก็พิสูจน์ให้เห็นระดับนึงแล้วควรสนับสนุนเขาสิ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 09:05:58 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 33 "ตอนนั้นชีวิตผมไปเรื่อยๆ เหมือนรถขายโอ่ง " คุณดอส พูดเหมือนกันเลย มาจากแถวไหนเนี่ย บางทีก็พูดว่าไปเรื่อยๆเหมือนรถสูบส้วม จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 09:08:11 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 34 ผมเป็นคนอุดรครับ จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 16:13:15

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วภูมิใจแทนคนเป็นแม่ เราเป็นลูกเราก็อยากประสบความสำเร็จทำให้พ่อแม่ภูมิใจแบบนี้บ้าง เรื่องเรียนต่อเป็นความฝัน ทุกๆคนมีความฝันอยากเลือกทางเดินของตัวเอง ขอให้คุณแม่สนับสนุนลูกนะคะ คุณมีลูกที่ดีมากๆเลยค่ะ มีความฝัน มีความมุ่งมั่นตั่งใจ เป็นห่วงและรักคุณพ่อคุณแม่ เป็นกำลังให้เค้าเถอะค่ะ แปปเดียวเดี๋ยวก็กลับมาเจอกันแล้ว :) จากคุณ : iczcream เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 17:03:55

ความคิดเห็นที่ 36 ถ้าดิฉันเป็นคุณ มีลูกที่เก่งและมีความรับผิดชอบตัวเองสูงขนาดนี้ ดิฉันจะไม่ห่วงเเลยค่ะ จะให้เขาได้ทำในสิ่งที่เขารักและปรารถนา ขอแค่สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ผิดกฏหมาย ดิฉันสนับสนุนเต็มที่ ส่วนเรื่องที่ลูกเป็นเกย์นั้น ดิฉันรับได้ตลอด ถ้าจะคุยกับลูกก็จะคุยเปิดอกทุกอย่าง จะบอกลูกเสมอว่า "ถ้าลูกจะเป็นเกย์แม่ไม่ว่า หากสิ่งนั้นเป็นความสุขของลูก แม่สนับสนุนทุกอย่างและให้กำลังใจตลอด ขอแค่ลูกรักจงเป็นเกย์ที่ดี มีคุณภาพ อยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข ไม่สร้างปัญหา ไม่เป็นภาระให้คนอื่น แค่นี้แหละที่แม่ปรารถนา" (พูดจากใจคนที่ยังไม่มีลูก แต่คิดแบบนี้จริง ๆ ค่ะ) เอาใจช่วยเจ้าของกระทู้ค่ะ จากคุณ : roslita เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 17:40:17

ความคิดเห็นที่ 37 เพราะเราจะรู้สึกแบบนี้ไง เมื่อลูกโต ความหวง ความห่วง ตามมาเป็นบ่วง ดิฉันจึงจะใช้เวลากับลูก ในอายุ สิบแปดปีแรกของลูกให้คุ่มค่ามากกกที่สุดเท่าที่จะทำได้  หลังจากนั้น จะเข้ามหาวิทยาลัย หรืออะไรก็ตามมันก็เป็นเรื่องที่เราต้องเคารพการตัดสินใจของเค้าแล้ว จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 20:10:19

ความคิดเห็นที่ 38 คุณดอส ไม่ไกลกันมากค่ะ อุดร ขอนแก่น และร้อยเอ็ด คิดเหมือนคุณ pha-sea-pha ตอนที่ลูกยังเล็กเขาต้องการเราใช้เวลากับเขาให้คุ้มที่สุด เมื่อเขาโตก็ต้องมีวันใช้ชีวิตเอง มีครอบครัวแยกออกไป แต่ไม่ว่าอย่างไรลูกก็ต้องการแม่เสมอนะ เราก็ได้แต่ห่วงและคอยถามข่าวไปเยี่ยมเยียนและที่สำคัญเป็นหลักให้ลูกเมื่อยามที่เขาต้องการเรา จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 05:01:26 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 39 คุณแม่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ถ้าคุณลูกชายประสบความสำเร็จขนาดนี้แล้ว ไปเรียนเมืองนอกเค้าอยู่ได้สบายๆ อยู่แล้ว เรื่องกิจการ ก็ให้เค้าถือหุ้นไว้ก็ได้นี่คะ ไม่ต้องรับค่าบริหาร กินแต่ปันผลรายปีอย่างเดียว ถ้าเค้าเรียนจบกลับมาแล้ว อยากมาทำต่อก็ยังจะได้มีสิทธิอยู่ ถ้าไม่อยากจะทำแล้ว ขายหุ้นทิ้งตอนนั้นก็ยังไม่สาย ^^ จากคุณ : Living Extreme เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 05:17:11

ความคิดเห็นที่ 40 ผมก็เป็นลูกคนเดียวเหมือนกัน เมื่อสิบปีที่แล้วตอนจบตรีผมอยากมาเรียนต่อที่เมืองนอก แต่แม่ผมบอกเรียนเมืองไทยก็ได้ ซึ่งภาษกอังกฤษผมในตอนนั้นอ่อนมากผมก็เลยเรียนต่อ MBA ในเมืองไทยซึ่งก็เป็น Top3 ในประเทศ เมื่อจบมาผมมาทำงานผมก็ยังคงคิดว่าอยากจะมาเรียนภาษาต่อที่นี่เพราะในการทำงาน หรือโอกาสในการหางานค่อนข้างดีกว่าถ้าภาษาดี ผมคุยเรื่องนี้กับคุณแม่ผมอยู่ 5 ปีซึ่ึ่งตอนนี้ผมมาอยู่อเมริกาได้เกือบปีแล้วครับ ตามความเห็นผมนะครับ ให้เค้ามาเถอะครับ เพราะถ้าไม่ได้มาเค้าจะติดปมในใจไปตลอดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอนาคตที่เค้าล้มเหลวหรือพลาดโอกาสดีๆอันเนื่องมาจากการที่เค้าไม่ได้มาเรียน เค้าจะโทษว่าเป็นความผิดของคุณว่าทำไมห้ามเขาและผลเสียที่ได้รับจากการที่คุณห้ามเขามันจะติดเป็นปมในใจไปตลอด ผมมองว่าคุณไม่ได้เดือดร้อนเรื่องใดเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน ความสามารถของลูกคุณ หรือแม้กระทั่ง ข้อจำกัดทางร่างกาย เช่น อาการป่วยต่างๆ ด้านเรื่องธุรกิจไม่ต้องห่วงหรอกครับ เค้าอาจจะเจอโอกาสที่ดีกว่าในการที่เค้ามาเรียนต่อที่นี่ เรื่องสุดท้ายคือเรื่องที่คุณสงสัยว่าลูกชายเป็น............ มันสำคัญมากหรือครับ ถ้าผมให้คุณเลือกระหว่างคุณมีลูกที่เป็นชายแท้ ขี้เมาติดการพนัน ลักขโมย ทำผู้หญิงท้อง กับ ลูกคุณเป็น..... แต่เค้าเป็นคนดีมีความรับผิดชอบ ทำมาหากิน คุณจะเลือกแบบไหนล่ะครับ ผมอาจจะยกตัวอย่างแรงเกินจริงไป แต่ผมคิดว่าบางครั้งคุณควรจะมองในแง่มุมที่ดีบ้าง ปล่อยไปเถอะครับ ผมฟันธง (หมายเหตุ ผมเป็นชายแท้เต็มร้อยนะครับ อย่าเข้าใจผิด) จากคุณ : Sorrapot เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 05:31:41 A:98.14.32.145 X: TicketID:080474

ความคิดเห็นที่ 41 เรื่องเกย์ ในฐานะแม่ของลูกชายคนหนึ่ง ดิฉันรักลูก ส่วนชีวิตบนเตียงของลูก ลูกจะชอบนอนกับผู้หญิง หรือผู้ชาย เป็นเรื่องรสนิยมของเขา ดิฉันไม่ยุ่ง เป็นเกย์ต้องต่อสู้กับโลกสังคมภายนอกอยู่พอสมควรเเล้ว มีคนอีกเยอะที่ไม่ยอมรับ ในบ้านขอให้เป็นที่ ที่เขาไม่ต้องต่อสู้กับคนใจแคบแบบนั้นอีก จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 09:58:14

ความคิดเห็นที่ 42 จินตนาการว่า ลูกชาย จขกท  ไม่ไปเรียนต่อ เพราะรู้ว่าแม่จะไม่สบายใจ และแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสมทางฐานะ/สังคม ซักคน เพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจ ลูกชายของ จขกท  คงเป็นอีกคน ที่มีชีวิตแต่ไร้วิญญาณไปวันๆ จากคุณ : letsgokrabi เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 13:12:59

ความคิดเห็นที่ 43 อิจฉาคนมีลูกเก่งจัง ถ้าเป็นลูกดิฉันจะรีบให้ไปเลยค่ะ จากคุณ : แม่อ๊บ (obst) เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 54 03:10:09