Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ขอความช่วยเหลือหน่อยค่ะ ด่วนนน ฮืออออๆๆ ติดต่อทีมงาน

ตอนนี้มีเรื่องราวมากมายเหลือเกินค่ะ ตั้งแต่ตัดสินใจเข้าร่วมโครงการ Work&Travel ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ณ ปัจจุบันได้ใช้ชีวิตที่นี่ได้ประมาณสองอาทิตย์แล้วค่ะ ตอนนี้มีปัญหาและเรื่องราวที่อยากจะเล่าสู่กันฟังกับเพื่อนๆพี่ๆและน้องๆค่ะ ถือเป็นการแชร์ประสบการณ์ในอีกแง่มุมหนึ่ง และคลายความกังวลของตัวเองด้วยค่ะ เพราะตอนนี้อยู่ต่างบ้านต่างเมืองคนเดียว เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ น่าสงสารตัวเองจริงๆค่ะ T_T ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่มา แต่ก็ถือว่าได้ประสบการณ์ชีวิตที่ไม่เคยมีมาก่อนค่ะ

ก่อนอื่นก็ขอเกริ่นก่อนนะคะว่า ตอนที่อยู่ที่ไทยก็ได้เลือกเอเจนซี่เจ้าหนึ่งค่ะ แล้วก็เลือกงานที่ทำในคาสิโน ในรัฐNevada เมือง West Wendover ค่ะ ซึ่งบริเวณนี้ รายล้อมไปด้วยคาสิโนมากมาย

เหตุผลที่เลือกงานนี้นะคะ ก็ดูจากหลายปัจจัยค่ะ ทั้งรายได้ ค่าบ้าน และตัวงาน
ซึ่งรายได้ของที่นี่ยอมรับเลยค่ะว่า น่าสนใจมากๆ และเป็นตัวเลือกที่หลายคนจับจอง
เพราะว่าเงินดีค่ะ นอกจากเรทต่อชั่วโมงแล้ว ยังจะได้ทิป อีกด้วยค่ะ
ทำให้พอคิดๆๆๆแล้ว ตาลุกวาว หวังจาได้รายได้จากงานนี้เป็นกอบเป็นกำเลยค่ะ 55555 (ขี่งกจริงๆ)

แต่อีกเหตุผลที่เลือก ก็ด้วยค่าบ้านที่ถูกมากกกกก ค่ะ ไม่ขอบอกว่าเท่าไร แต่เมื่อเทียบกับตัวงานแล้ว สามารถจะเก็บเงินได้พอสมควรค่ะ เมื่อหักกับค่าอยู่ค่ากินแล้ว อีกทั้งตัวงานค่ะ ที่ทำให้เราเลือก เพราะที่นี่ ตอนเราสัมภาษณ์กับองค์กรที่โคกับนายจ้างที่คาสิโนนี้ บอกว่า ที่นี่ ไม่มีงาน Housekeeper ค่ะ โอ้ววววววววว มายก้อดดดดดดดด นี่แหละที่ต้องการ
และยังเอางานที่ดีให้เราค่ะ ในตำแหน่ง Blackjack dealer ประมาณเป็นคนแจกไพ่อ่ะค่ะ 555 จะไปแจกไพ่ ป๊อกเด้งยังเล่นไม่เป็นเรยยยย...

เล่าต่อนะคะ หลังจากสัมภาษณ์ พอรู้ว่าได้งานนี้ก็ดีใจมากกกก รีบหาซื้อของจำเป็น แล้วเค้าก็รีเควสUniform เป็นกางเกงแสลคสีดำ กับรองเท้าหุ้มส้นสีดำค่ะ ซึ่งคิดว่าเป็นชุดฟอร์มที่เรียบร้อยดีค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร
เราคิดว่าการไปWATครั้งนี้ จะได้ทำงานที่ดี จะสามารถเก็บเงินมาได้ มาคืนพ่อคืนแม่ที่ส่งให้เราไปหาประสปการณ์ชีวิต และได้ฝึกใช้ภาษาแน่นอน...

จากนั้นก็เก็บกระเป๋าเรียบร้อย มุ่งหน้าเข้าประเทศสหรัฐอเมริกา เราก็มาลงที่ LA ค่ะ แล้วต่อเครื่องภายในเอา(นั่งต่อไปประมาณสี่ชั่วโมง)เพื่อไปที่ทำงานในWest wendover รัฐ Utah
ซึ่งก่อนจะไปที่ทำงาน เราต้องนั่งเครื่องต่อมาลงที่สนามบิน Salt lake city ค่ะ แล้วก็ต้องนั่งแท๊กซี่ ไปจุดที่รถบัสของโรงแรมจะมารับ หลายต่อมากๆค่ะ T__T เราก็กระเตงกันไป แบบลำบากลำบน กระเป๋าเดินทางสองใบ เป้ที่เหมือนหลังเต่า ที่พร้อมจะทำให้หลังหักได้ทุกเมื่อถ้าแบกนานเกินไป
แต่ก็ต้องอดทนค่ะ

หลังจากนั้นรถบัสมารับ ก็ต้องนั่งต่อไปอีกสองชั่วโมงค่ะ เราก็หลับๆตื่นๆกันไป เหนื่อยมากค่ะ เพราะว่าไม่สบายด้วย ไข้ขึ้น เจ็บคอ อากาศก็หนาวมาก ทรมานสุดๆ คิดถึงบ้านมากเลยค่ะเวลานั้น

จากนั้นเราก็ถึงที่ที่ทำงานแล้วค่ะ ประมาณสองทุ่มได้ โทรหานายจ้าง เค้าก็ไม่รับ สงสัยเพราะว่าดึกแล้ว เราจึงไปติดต่อรีเซฟชั่นค่ะ เค้าก็ทราบทันทีว่าเป็นเด็กเวิร์ค เพราะว่ามีเด็กไทยที่มาถึงก่อนหน้าเราประมาณอาทิตย์นึงได้ค่ะ
ตอนนั้นเนี่ย ที่พักไม่ว่างค่ะ เพราะว่ามีเด็กอาร์เจนตินาที่มาเวิร์คก่อนเราเค้ายังไม่ออก ทำให้ที่พักไม่พอ เค้าจึงจองโรงแรมให้เรานอนไปก่อนจนกว่าเราจะมีที่พักและย้ายไปได้ค่ะ

คืนนั้นก็เก็บข้าวของ แล้วก็ล้มตัวลงนอนเลยค่ะ เพราะว่าเหนื่อยยยยยมากกกกก การเดินทางที่แสนยาวนาน และหนักอึ้ง(เพราะกระเป๋าเสบียงและของยังชีพทั้งหลาย)

พอเช้าวันรุ่งขึ้น เราก็ลงไปสำรวจในคาสิโน ก็เจอเด็กไทยด้วยกันค่ะที่มาก่อนหน้า แต่ละคนบอกว่า ให้ทำใจนะ...
ห๊ะ ทำใจอะไร ตอนนั้น ตกใจมากค่ะ เค้าก็บอกว่า งานไม่เหมือนที่คิดนะ ไม่รู้จะมีด้วยหรือเปล่า เพราะตอนนี้เด็กไทยเยอะมาก ประมาณ เจ็ดสิบ!!! คนได้ เราแบบว่า มายยยยยยยยยยยก๊อดดดดดดดดดดดด T^T

คนที่มาก่อน นายจ้างให้งานไปแล้ว ส่วนคนที่เพิ่งมา งานยังไม่ลง ยังไม่มีให้ ให้รอไปก่อน ตอนนั้นเราเคืองมากค่ะ
เพราะว่านายจ้างบอกว่า จะให้ทุกคนเริ่มงานพร้อมกัน คือ วันนี้ที่เราลงไปเจอเพื่อนๆค่ะ แต่เค้ากลับให้งานคนอื่นๆก่อน และตอนนี้ตำแหน่งที่เหลืออยู่คือ Housekeeper!!!!!!! แล้วไหนตอนอยู่ที่ไทย คุณบอกว่างานนี้ไม่มีแน่ๆๆๆๆ

โอยยยยยยย ตายๆๆๆ เอาไงดีล่ะ เอาไง เอากัน คุยกับนายจ้างก่อน

เราก็ไปติดต่อนายจ้างค่ะ บอกว่าเรามาถึงแล้ว จะให้งานอะไรเรา

เค้าก็บอกว่า ตอนนี้เค้ายุ่งมากเลย เพราะเด็กเยอะมาก ที่มาก่อนหน้าเรา
เค้าเลยนัดเราคุยวันรุ่งขึ้น ตอน 11 โมง... แล้วเค้าก็ดุ่มๆๆๆ จากเราไปค่ะ
เราแบบ อึ้งมาก เอาไงดีวะ เพิ่งมาถึง เจอแบบนี้แล้ว...

เราทำได้แค่รอคุยในวันถัดมาค่ะ

พอวันถัดมา เค้าก็นัดเราคุยงาน และบอกว่าตำแหน่งที่เราเลือกไว้เต็มหมดแล้วนะ ตอนนี้งานที่เหลือคือ cocktail waitress กับ House keeper
เราก็คิดว่าคอกเทลน่าสนใจนะ ยังไงก็คงดีกว่าHouse ความคิดในตอนนั้น
แต่ไม่แค่นั้นค่ะ เค้าบอกว่าตำแหน่งคอกเทลในโรงแรมนี้เต็ม!!!!!!!!!!

ถ้ายูอยากจะทำ ต้องไปทำอีกที่ ซึ่งเป็น Night Club ห่างจากโรงแรมพอสมควร เราก็คิดว่าจะเอายังไงดี ก็เลยบอกว่า อยากขอดูก่อนได้ไหมว่าที่นี่มันเป็นยังไงบ้าง เค้าก็บอกว่าโอเค จะพาเราไปดูที่ทำงานก่อนตอนหกโมงเย็นของอีกวันว่าโอเคไหม แล้วค่อยตัดสินใจ เราก็เลยตกลง

จากนั้นพอถึงที่ทำงาน ซึ่งเวลาทำงานที่นี่จะเป็นช่วงเย็นค่ะ เริ่มหนึ่งทุ่มเป็นต้นไป ถึงเช้าอีกวันนึงเลย

แต่ไม่พอแค่นั้นค่ะ เมื่อได้เห็นที่ทำงานแล้ว โอ้ว แม่ เจ้า !!!!

นี่่มันพัทยาหรือเปล่านี่ มีสาวเต้นๆๆรูดๆๆเสาค่าาาาาาาา ประมาณโคโยตี้บ้านเราที่แบบว่า เปลือยทุกอย่าง มีแค่สติ๊กเกอร์ปิดบังไว้ แถมบรรยากาศก็อบอวลไปด้วยกลิ่นบุหรี คือถือเป็นสถานบันเทิงเริงรมย์ครบวงจรสำหรับผู้ชายหนีเมียมา หรือว่ามาหาความสำราญแบบนั้นอ่ะค่ะ


เราแบบว่าช็อคซีนีม่ามากๆๆๆ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก นี่ตรูดั้นด้นมาที่นี่ เพื่ออะไรเนี่ย
ที่นี่หรอ ไม่ใช่นะ มันต้องไม่ใช่แบบนี้ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ TT___TT

จากนั้นค่ะ ก็มีนายจ้างของไนท์คลับที่นี่ ซึ่งเป็นเพื่อนกับนายจ้างของเรา เขาก็มาอธิบายงานว่าเป็นแบบนี้ๆๆๆๆนะ วันนี้ให้เทรนก่อน และจากนั้นเอาชุดยูนิฟอร์มมาให้เราดูค่ะ อึ้งกิมกี่!!! อีกแล้วครับท่าน พระเจ้าช่วยกล้วยทอดเหอะ

จะให้ใส่ชุดนี้เนี่ยนะ นึกภาพนะคะ เป็นสายเดี่ยวรัดรูป และกางเกง...... ใน!!!
แต่มันยิ่งกว่ากางเกงในค่ะ คือ ต้องใส่จีสติง เพราะไม่งั้นถ้าใส่กางเกงยูนิฟอร์มตัวนี้ กางเกงในของเราจะแลบออกมาค่ะ ให้ตายเถอะ.....

เราก็เลยขอเค้าว่าไม่ใส่แบบนี้ได้ไหม เค้าก็บอกว่า แบบนี้มันโอเคนะ ใส่สบายออก อื้อหือออออออ สบายมากกกกกกก หนาวเลยสิไม่ว่า
อากาศก็กี่องศา ให้ตรูใส่ไปว่ายน้ำเลยไม๊แบบนี้ ชุดว่ายน้ำเรายังเรียบร้อยกว่าอีกอ่ะ เฮ้ออออออออ

จากนั้นค่ะ เราก็คุยๆๆๆ เค้าบอกว่าให้ลองเทรนงานก่อน มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะ แล้วเค้าบอกว่าวันนี้ยังไม่ต้องใส่ยูนิฟอร์มก็ได้

แต่พอตอนเทรนงานจริง มันไล่ให้เราไปใส่ฟอร์มนั้นค่ะ (คือตอนนั้นมีเด็กไทยประมาณสิบคนได้ค่ะที่ไปด้วยกัน) เราเซ็งมาก แต่ก็ทำ เพราะเพื่อนๆเราทุกคนทำและบอกว่า มาถึงทีนี่แล้ว มันเป็นแบบนี้ เราก็ต้องทำไป

ตอนนั้นแบบว่า อึ้ง โล่ง บอกไม่ถูก เสียใจ เครียด เพราะว่ามาถึงก็ไม่มีงานที่ตกลงไว้ นายจ้างผิดสัญญาทุกอย่าง แถมตำแหน่งเดิมของเรา Blackjack dealer ถ้าอยากจะทำจะต้องเสียเงินเทรนงานสองร้อยเหรียญ!!!!!

มันไม่มีในสัญญาหนิ ทำไมเป็นแบบนี้

หลังจากนั้นเราทำในบาร์ได้สักพักอายก็อาย เครียดก็เครียด หน้าพ่อหน้าแม่ลอยมาเลยค่ะ เราก็คิดว่ามันต้องไม่เป็นแบบนี้ดิ นี่มันประเทศเสรีนะ เรามีสิทธิเลือก ไม่ใช่มายอมให้มันมากดเราแบบนี้ คือ ทุกคนจะกลัวนายจ้างคนนี้มากคะ แบบว่าถ้าเรื่องมาก ชีจะไล่ออกทันที แล้วก็อาจจะรีเจควีซ่าส่งกลับไทยเลยก็ได้ เลยไม่ค่อยมีใครจะกล้าหือกับชีมากนัก

จากนั้นเราก็ไปนั่งคิดอยู่หลังร้านค่ะ โทรศัพท์กลับไทยหาแม่ เล่าทุกอย่างให้ฟัง แม่เราเลยไปติดต่อเอเจนซี่ที่ไทยค่ะ ว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น โดยเอเจนซี่บอกว่าตกใจมากที่เด็กมาเจอแบบนี้ เพราะการพาเด็กเวิร์คมาทำงานนอกสถานที่แบบนี้ ถือว่าผิดนะคะ และในเรื่องของสัญญาต่างๆที่นายจ้างผิดต่อเราไม่ว่าจะเป็น วันเริ่มทำงาน ตำแหน่งที่ตกลงไว้ ค่าใช้จ่ายอื่นๆนอกเหนือ
คือทุกอย่างที่เค้าทำเนี่ย มันไม่เป็นไปตามที่คุยกันไว้ตอนอยู่ที่ไทยเลยค่ะ

แต่ว่ากรณีของเพื่อนเราที่เค้าต้องทำเนี่ย เพราะว่าไปเซ็นสัญญาจ้างกับเค้าแล้ว จ่ายค่าบ้านแล้ว ทุกคนคิดว่าถ้าจะย้ายก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่ม งานก็ไม่รู้จะหาได้หรือเปล่า เสียดายเงิน กลัวทุกอย่าง และทำได้แค่ ยอมทำไปตามนั้น

แต่สำหรับเราแล้ว... การมาเวิร์คมันไม่ใช่แบบนี้ค่ะ ถ้าเราต้องมาเพื่อทำแบบนี้ เราอยู่ไทยทำก็ได้ ทิปคงจะดีกว่านี้ด้วยซ้ำ แถมชุดอาจจะซอฟท์กว่านี้ ยิ่งคิดถึงเรื่องชุดแล้วเรายิ่งแค้นค่ะ คือ นายจ้างนั้นจำกัดทางเลือกของเรามาก ถ้าเราไม่ทำอันนี้ ก็ต้องไปทำเฮ้า ซึ่งงานเฮ้า ก็โดนลดชั่วโมงการทำงาน ไม่มีทิป และเรทต่อชั่วโมงอาจจะโดนลดในอนาคต เพราะอัตราเด็กที่มาทำงานที่นี่มีเพิ่มขึ้นทุกวันค่ะ....

ซึ่งมันต้องไม่เป็นแบบนี้ ตอนนั้นเราขอไปที่ไหนก็ได้ค่ะ ที่ไม่ใช่ที่นี่ มันเลวร้ายมากสำหรับเรา เราก็ไม่ใช่ลูกคนรวยมีตังค์ แต่เราก็ไม่ได้จนหนทางหรือจะต้องเห็นแก่ตัวเงินมาก จนต้องมาทำงานแบบนี้ค่ะ เราคิดว่าเรามีค่ามากกว่านั้น

จากนั้นเราก็ติดต่อเอเจนที่ไทย คุณแม่เราช่วยเราตามเรื่องให้ตลอดเวลา
แม่เราอยากให้เราออกมาจากที่นั้นมาก เพราะกลัวเราเป็นอันตราย ทำให้เราเก็บข้าวของทุกอย่าง ออกมาจากโรงแรม ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ที่โรงแรมได้เกือบอาทิตย์ค่ะ หมกตัวในห้อง คิดอยู่ว่าจะเอาไงดี ยังไงเราก็ไม่ไปทำงานที่นั่นแน่ๆ และถ้าเราทำเฮ้า เราต้องเซ็นสัญญาจ้างที่ไม่เป็นธรรมอย่างนั้นหรอ??? ตอนนี้เราทำได้คือรองานใหม่ที่ทางเอเจนที่ไทยหาให้ค่ะ แต่ยังไงเราก็ต้องย้ายออกมา เพราะถ้านายจ้างรู้ว่าเราไม่ไปทำงาน และยังอยู่ที่นี่ เค้าจะต้องรู้เรื่องที่เราแจ้งไปทางองค์กรแน่ๆค่ะ

เราเลยย้ายออกจากโรงแรมในคืนนั้น นั่งรถบัสของโรงแรมออกไป ที่จุดๆเดิมที่รถบัสมารับเรา คือในตัวเมือง Salt lake city ค่ะ

พอถึงที่นั่นเราก็ไม่รู้จะไปไหน เลยคิดว่าไปที่สนามบินก่อนละกัน เพราะจากที่นั่นไม่ห่างจากสนามบินมากนักค่ะ แต่แท๊กซี่ไม่มีสักคัน ตอนนั้นก็ประมาณตีหนึ่งกว่าแล้ว

เราจึงถามคนในรถบัสค่ะ ที่เป็นคนเก็บเงิน ว่าเราจะไปสนามบินยังไงได้บ้าง
เค้าก็เลยบอกว่าเค้าจะไปส่งให้ในราคาสามสิบเหรียญ ไม่งั้นยูโดนชาร์จแน่ๆๆอาจถึงห้าสิบเหรียญขึ้นๆไปเลยนะ เพราะตอนนั้นดึกมากแล้ว

เราก็ เอาก็เอาวะ เค้าก็พาเราไปขึ้นรถส่วนตัวของเขา แล้วพาเรามาส่งที่สนามบิน แล้วก็คุยๆกะเรา ถามว่าเราจะไปไหน เราก็บอกว่าไม่รุเหมือนกัน คิดอยู่ เค้าก็ตกใจมาก... แต่เราก็ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรเค้านะว่ามีปัญหาที่ทำงาน เพราะเค้าเป็นคนในคาสิโนเหมือนกัน เรากลัวเค้าจะติดต่อกับนายจ้างเราได้

จากนั้นก็ถึงสนามบิน เฮ้อออออออ ออกมาจากขุมนรกนั่นได้และ
เราก็ใช้ชีวิตอยู่ในสนามบินจนถึงเช้า หลับก็ไม่กล้าหลับกลัวของหาย
หิวก็หิว เดินไปกินน้ำฟรีที่สนามบิน ให้มันอิ่มๆๆๆ ไว้ก่อน เพราะข้าวของก็แพงเหลือเกิน

จากนั้นแม่เราก็จองโรงแรมในอินเตอร์เน็ตให้ ใกล้ๆกับสนามบิน พอเช้าวันรุ่งขึ้น เราก็ขึ้นรถบัสไปโรงแรม ซึ่งก็เป็นโรงแรมที่เราอยู่ ณ ตอนนี้ ปัจจุบันนี้

แต่สิ่งที่เราทำได้ในตอนนี้ก็คือรอ และ รอ งานที่จะมีให้เราทำ
ซึ่งเราตามเรื่องตลอด โทรกลับไทย หาแม่ หาเอเจนซ์
บอกว่าต้องรีบนะ เพราะเราเคว้งมากกก จากนั้นประมาณสองวันก็มีงานเข้ามาแต่ว่าเป็นเมืองที่อยู่ไกลออกไป ห้าชั่วโมงค่ะ ชื่อเมืองว่า Moab งานก็คือเฮ้า แต่เค้าบอกว่าถ้าเราสนใจงานเสิร์ฟก็มีนะ เราเลยโทรไปหาเค้าวันรุ่งขึ้นค่ะ วางแผนการเดินทางเรียบร้อย แบบว่าเดินทางลำบากมาก ต้องนั่งรถไฟ ไปต่อที่เมืองไกล้ๆ และต้องติดต่อรถรับจ้างนั่งต่อไปอีกสองชั่วโมง ถึงจะถึงที่ทำงาน

แต่พอเราโทรไปหาเค้าค่ะ เค้ากลับบอกว่าขอคุยกับเอเจนซี่ที่ไทยก่อน แล้วจะบอกเราได้ว่าโอเค รับเราทำงาน

แต่เวลามันต่างกันนะคะ กลางวันเรา กลางคืนเค้า เพราะฉะนั้นถ้าติดต่อเนี่ยทางเมล จะช้ามากกว่าจะรู้ผล จากนั้นตีหนึ่งของไทยเราโทรไปหาเอเจนเลยค่ะ ว่าเรารอไม่ได้แล้ว เราอยู่โรงแรมมาสองวันแล้วนะ เงินเราก็ร่อยหรอไปเรื่อยๆ เค้าต้องคุยให้รู้เรื่อง เค้าถึงจะโทรไปให้เรา

แต่คำตอบที่ได้มาคือ เค้าเข้าใจว่าเราอยู่ที่ไทย แต่ตอนเราคุยโทรศัพท์กับเค้าเราบอกว่าเราอยู่ที่ Salt lake แล้วนะ ตอนนี้ ชั้นพร้อมที่จะทำงานทุกเมื่อ
เค้าก็ไม่ติดต่ออะไรมาเลย พอพี่ที่เอเจนโทรไป กลับได้คำตอบมาแบบนี้
คือ เราก็ไม่ได้งานที่นี่ เพราะเราไม่ได้ทำเรื่องที่ไทยมาแต่ต้น แล้วทำไมตอนคุยถึงไม่บอกรายละเอียดมา เซ็งมากกกก ค่ะ

ตอนนี้ก็ติดต่ออีกที่นึงอยู่ ซึ่งเป็นเพื่อนของเจ้าของเอเจนซ์ เราโทรไปหาเค้าแล้ว เค้าก็รับปากเราว่าจะหางานให้นะ ในSalt lake เราบอกว่าของานอะไรก็ได้ขอให้เป็นที่นี่ เพราะงานแต่ละอย่างที่มีมาให้เรา มันเป็นอีกฟากกกกกันเลย ต้องนั่งเครื่องเท่านั้น และหลายชั่วโมงด้วย เราต้องระเหเร่ร่อนไปอีกเท่าไรก็ไม่รู้

เค้าก็รับปากว่าจะช่วยดูให้นะ แล้วเค้าจะติดต่อเรากลับมา เราติดต่อเค้าช่วงบ่าย แต่ตอนนี้ที่เราพิมอยู่ก็ประมาณตีสองกว่าแล้ว นอนไม่หลับ เครียดมาก คิดถึงบ้าน หิวข้าว ได้แต่กินมาม่า กินอะไรก็ไม่ลง ได้แต่รอความหวัง ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรเราจะได้งาน ตอนนี้เค้าก็ยังไม่ติดต่อเรามา เราคิดว่าพรุ่งนี้เราจะโทรไปขอคำตอบจากเค้า ถ้าได้ไม่ได้ยังไง เราก็ต้องหาหนทางต่อไป

ถ้าเป็นไปได้ หากมีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ในบอร์ดพันทิป มีคนรู้จัก หรือสามารถให้ความช่วยเหลือเราได้ ในเมือง Salt lake หรือไม่ไกลจากนี้มาก เราอยากขอความช่วยเหลือ ยังไงก็ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ ที่ติดตามอ่านเรื่องราวของเรามาจนจบ และขอให้เพื่อนๆที่กำลังเผชิญปัญหาอยู่ตอนนี้ อดทน นะคะ สู้ๆ เรามาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงปัญหาทุกอย่างต้องมีทางออกค่ะ และก็อยากให้คนที่คิดจะมาเวิร์คในปีหน้า ก็ขอให้เตรียมตัวดีๆ หาข้อมูล เตรียมใจพร้อมรับกับปัญหาที่ไม่อาจรู้ได้ เพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้ค่ะ... อย่างที่เราคิด เราก็ไม่คิดว่าจะมาเจออะไรแบบนี้เหมือนกัน เสียใจ โกรธ เครียด ทุกอย่างรุมเร้า แต่มาขนาดนี้แล้ว ยังไงก็จะขอสู้ๆๆ ละกันนะคะ ...

ขอบคุณมากค่ะที่มารับฟังเรื่องราว...T__T

จากคุณ : รอคอยความหวัง
เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 16:32:23 A:71.198.18.223 X: TicketID:310823

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com