ความคิดเห็นที่ 1 ไม่มีลูกเล็กแต่เห็นใจค่ะ ผู้ใหญ่ยังกลัว .... เมื่อวานอยู่บนตึกชั้น ๔ สั่นซะ ..... รีบปิดคอมพ์ มือไม้สั่น ... กลับบ้าน ขับรถไปก็ไหว ก็ไม่แพ้กัน ... ตอนค่ำยังคิดว่า หรือจะออกไปนอนในรถรอไว้เลย .... เฮ่อ... เมื่อเช้านี้ก็ไหวจนนึกว่า .... วันนี้จะไปพิธี นิวงักกุชิกิ จะโดนขังยาวในหอประชุมอ๊ะป่าว หยิบโทรศัพท์ เครื่องมือเข้าหอประชุมไปพร้อมสรรพ เผื่อแจ๊คพ่อต ... เมื่อกี้ก็อีก ..... ทำเอาเพื่อนต่างชาติดูท่าจะขวัญไม่ค่อยอยู่กะตัว .... --------------- ทำบ้านให้ไม่น่ากลัวของตก ไม่ให้เกิดเสียงมาก เช่นประตู หรือตู้ที่สั่นมีเสียง จะได้ช่วยให้ลดความน่ากลัวเวลาไหว วางแผนให้รัดกุม บอกให้ลูกรู้ว่า ต้องทำไอะไรบ้างเมื่อเกิดอย่างนี้ ๆ .... ถ้าเค้ารู้ล่วงหน้าว่าอะไรจะเกิดได้บ้าง และเราจะทำอย่างไร น่าจะลดความกลัวของเค้าได้ คุณแม่อย่ากลัวเสียเองนะคะ ..... สมัยก่อนเพื่อนๆลูกที่ยังระดับประถม ชอบมาเล่นที่บ้าน พอเกิดแผ่นดินไหว ทุกคนจะรีบเข้าใต้โต๊ะอาหาร เราวิ่งไปปิดแก้ส ปิดไฟ แล้วอยู่นิ่งๆ ..... ทำจนเป็นแพทเทิ่น .... ที่สำคัญ (ขอคุยตรงนี้หน่อยนะคะ) อย่าเอารูปอะไรที่น่ากลัวให้เด็กดู เมื่อเดือนก่อน ได้รับฟอเวิดเมล นัยว่าจากหน่วยราชการของไทย ข้อความดีเชียว มีรูปอธิบาย ไทรแองเกิ้ล ออฟไลฟ์ หลายรูปว่า เข้าแอบแบบไหน ของล้มทับแบบไหนจะปลอดภัยหรือไม่ปลอดภัย เพราะอะไร แต่ .... มีรูปนึงติดมาด้วย  ดูแล้วสะเทือนใจมากคือ ตอนแผ่นดินไหวที่จีน รูปเด็กๆนอนเสียชีวิตหมู่ห้าหกคน  เพราะโต๊ะที่เข้าไปแอบอยู่ล้มทับ เป็นรูปถ่ายจากด้านบน มี จนท. กู้ภัยอยู่ในรูปด้วย ..... แม้ไม่มีบาดแผลอะไรให้เห็น ก็น่าหวาดหวั่นสำหรับผู้ใหญ่ ..... ถ้าเผลอให้เด็กเห็นเค้าจะกลัวมาก ..... ดังนั้นแนะนำ ไม่พูดคุยอะไรให้เด็กจินตนาการ  .... ไปในทางที่จะไม่รอด แต่ อาจช่วยเค้าลองฝึก ... หามุมปลอดภัยในบ้าน ........ เอ่อ ....  ถือว่าคุยๆกันนะคะ ... รอฟังไอเดียดีๆจากท่านอื่นด้วยค่ะ พักนี้ไม่ได้อยู่ในญี่ปุ่น ไม่ทราบ มีการแนะนำอะไรออกมาบ้าง จากคุณ : nijja เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 13:21:47

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อตอนลูกยังเล็ก(ย้ายมาอยู่เป็นครอบครัวลูกชาย3ขวบและ5ขวบ)  เป็นเด็กผู้ชาย เค้าเลยไม่กลัวเท่าเด็กผู้หญิง   ที่โอซาก้าจะเกิดแผ่นดินไหวน้อยกว่าคันโต เวลาแผ่นดินไหว    หรือตอนนอนเราจะนอนรวมกันทั้งครอบครัว  เราจะไม่ให้ลูกห่างตาค่ะ   ไม่ว่าอย่างไรก็ตามจะอยู่ข้างๆลูกตลอด   แผ่นดินไหวก็น่ากลัว  ไฟไหม้ก็น่ากลัว  เราจะปลอบเค้าให้อดทนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแม่จะอยู่กับหนูตลอดไป  อดทนเพราะเธอเป็นลูกของแม่    พูดอย่างนี้กับเค้าตลอดจนเป็นหนุ่มค่ะ จากคุณ : ผ่องอำไพ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 13:29:41

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณมากคะ พยายามจะให้ลูกช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุดด้วย จริงๆลูกก็ได้เรียนเรื่องการหลบภัยกรณีแผ่นดินไหวจากทางโรงเรียนมาแล้วบ้าง แต่สงสัยจะค่อยๆลืมรึเปล่าไม่ทราบ วันนี้รู้สึกขวัญเค้าจะเสียไปหน่อย ทุกคืนเราจะนอนกันสามคนพ่อแม่ลูกบนเตียงเดียวกันอยู่แล้ว เมื่อเช้ากินข้าวเช้า พอแผ่นดินไหวหยุด เค้าบอกให้พาไปหาพ่อหน่อย  ร้องไห้ จะไปหาพ่อที่บริษัท เฮ้อ คงจะต้องเหนื่อยหน่อย เพราะเพิ่งกลับจากไทยมา คงค่อยๆให้เค้าปรับตัวหน่อย ยังไงก็ขอขอบคุณทุกกระทู้ไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ จากคุณ : aoiyuki เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 14:13:30

ความคิดเห็นที่ 4 ลูกสาวที่บ้านตอนเจอใหวรอบแรกกลับบ้านมาร้องไห้ตลอดเลยบอกว่ากลัว แต่ตอนนี้เริ่มชินแล้วพอเสียงทีบอกให้ระวังแผ่นดินใหวลูกสาวจะถามว่าแม่ใหวที่ใหนบ้างถ้าแถวๆจังหวัดที่เราอยู่ลูกจะบอกว่าถ้าไม่เกิน4เขาจะปกติค่ะถ้าเกินนัน้เขาจะรีบไปอยู่ที่ไม่อันตรายตอนนี้เขาเริ่มชินแล้วนะค่ะลองค่อยค่อยบอกนะค่ะอีกไม่นาน่าจะชิน จากคุณ : ฮารุกะ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 17:33:43

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่มีลูกเล็กลูกใหญ่ แต่ขอแวะมาร่วมสนทนาด้วย แผ่นดินไหวแถวบ้าน(ไซตามะ)ก็คงเหมือนที่อื่นๆ วันหนึ่งไหวหลายครั้ง ไม่เป็นเวลา บางทียังไม่ตื่นลืมตา ก็มาเยือนแต่เช้า พอสายๆ นั่งเล่นเน็ต ก็แวะมาหยอกเสียหน่อย พอตกบ่าย สั่นทักทายกลัวจะเหงาเสียหน่อย ตอนเย็นสั่นพอให้หายคิดถึง ก่อนนอนกลัวน้อยใจว่าไม่มากล่อมนอน ก็มาราตรีสวัสดิ์ ถ้าเราเลิกกลัว คิดว่าเป็นกิจวัตรประจำวัน คิดบวก อาการเครียดก็จะคลายไป อีกหน่อยก็จะชินไปเอง อยากมาก็มา ฉันไม่กลัว จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 18:10:12

ความคิดเห็นที่ 6 มาแนะนำเช่นกันค่ะ..ว่าแม่ต้องไม่กลัวก่อน   ไม่มีอะไรน่ากลัว...เป็นเหตุการณ์ปกติ(เหวอ) บ้านเรา เวลาแผ่นดินไหว ก็...เออ แผ่นดินไหวเนอะ แรงเหมือนกัน เอ๊ะ มันจะไหวกีริกเตอร์นะ เปิดทีวีดูกันดีกว่า ว่าจุดศูนย์กลางไหวกี่ริคเตอร์ แล้วแถวบ้านเราไหวกี่ริคเตอร์ กลายเป็นกิจกรรมทำทุกครั้งที่แผ่นดินไหวไป ทำให้เด็กๆเบี่ยงความสนใจจากแผ่นดินไหว ไปอยู่ที่รายงานข่าวแทนค่ะ จากคุณ : gengen เขียนเมื่อ : วันเนา 54 14:38:01

ความคิดเห็นที่ 7 มาแนะนำเช่นกันค่ะ..ว่าแม่ต้องไม่กลัวก่อน   ไม่มีอะไรน่ากลัว...เป็นเหตุการณ์ปกติ(เหวอ) บ้านเรา เวลาแผ่นดินไหว ก็...เออ แผ่นดินไหวเนอะ แรงเหมือนกัน เอ๊ะ มันจะไหวกีริกเตอร์นะ เปิดทีวีดูกันดีกว่า ว่าจุดศูนย์กลางไหวกี่ริคเตอร์ แล้วแถวบ้านเราไหวกี่ริคเตอร์ กลายเป็นกิจกรรมทำทุกครั้งที่แผ่นดินไหวไป ทำให้เด็กๆเบี่ยงความสนใจจากแผ่นดินไหว ไปอยู่ที่รายงานข่าวแทนค่ะ จากคุณ : gengen เขียนเมื่อ : วันเนา 54 14:38:24