ความคิดเห็นที่ 1 น่ากลัววววววววววววว เคยเจออยู่รอบนึงครับ แต่ยืนยันไม่ได้นะครับ ตอนนั้นย้ายเข้าหอใหม่ๆ นอนคนเดียว ไฟสลัวๆ ตอนกลางคืน คืนนั้นผมทอดตัวลงนอนได้สักแป๊บเดียว ยังไม่หลับดีเลยครับ ก็"ฝัน"ครับ (ในภาษาพุทธ คงเรียกว่าจิตมันเห็น) สิ่งที่เห็นคือ ผู้ชายร่างใหญ่ ตัวดำ ลอยจากประตูมาที่หยุดที่ปลายเตียง เขายินได้ไม่นานก็ลอยออกไปพร้อมกับอยากจะพูดอะไรบางอย่างกับเรา ผมก็เงีี่ยหูฟังว่าเขาต้องการพูดว่าอะไร จับใจความว่า "help, help" พอเขาหายไปเท่านั้นแหล่ะครับ ผมก็ลืมตาขึ้นมาทันที ภาพของห้องที่เราเห็นเมื่อวินาทีก่อนตอนหลับตาเหมือนกับภาพตอนนี้ที่เราลืมตา ทำให้เราแน่ใจว่าเมื่อกี้ไม่ได้ความฝัน ผมเลยแผ่เมตตาให้เขา แล้วก็หันนอนต่อ อีกรอบไม่นานมานี่เองครับ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เนื่องจากตัวผมเองไม่ชอบกลิ่นบุหรี่เอาสะเลย จมูกเลยจะ sensitive มากเป็นพิเศษ ทีนี้พอตอนที่เพิ่งย้ายเข้าห้องนี้ใหม่ๆ ผมก็มักจะได้กลิ่นเหมือนบุหรี่ในห้องนอน ที่ living room ไม่มีกลิ่นนะครับ จะได้กลิ่นแต่ในห้องนอนตัวเอง ตอนแรกสงสัยว่าเพราะว่าเราเปิดหน้าต่างแล้วมีคนสูบบุหรี่หรือเปล่า กลิ่นมันก็เลยลอยเข้ามา ก็ไม่ใช่ครับ เพราะว่าอากาศหนาวผมเลยปิดหน้าต่างหมด แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร จนมีอยู่คืนนึง นอนหลับไปแล้ว ผมต้องตื่นขึ้นมาเนื่องจากว่ากลิ่นบุหรี่มันหนักมากๆๆๆ คิดดูอะครับว่าตื่นเพราะกลิ่นจริงๆ มันเหมือนมีคนมานั่งสูบใกล้ๆ ประชิดตัวเราเลย ผมก็กลัวนะ แต่ไม่กล้าลืมตา กลัวเห็นอะไร แต่สุดท้ายด้วยเป็นคนที่ฝึกสติมาบ้าง ผมเลยกำหนดจิตให้ไม่สนใจ ให้จิตไปอยู่ที่ลมหายใจแทน จนหลับไป... :) จากคุณ : เมื่อลมแรง...ใบไม้ก็ร่วง เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 10:34:45

ความคิดเห็นที่ 2 ญี่ปุ่นนี่เยอะนะคะ น้องชายคนกลางได้ทุนไปเรียนญี่ปุ่น แว่วว่า ที่พักอยู่ข้างป่าช้าพอดีค่ะ แล้วน้องก็จะเจอสารพัดการส่งเสียง ที่แบบน้องได้ยินจนชินไปเลย จนปีนึง เราไปเยี่ยม ก็เจอค่ะ อารมณ์ประมาณ นั่งกันอยู่ในห้องกลาง แต่มีเสียงคนอาบน้ำในห้องน้ำ ทั้งที่ ห้องน้องชายอยู่ริมสุด ไม่ได้ใช้ผนังเร่วมกับห้องอื่น บางทีก็หารีโมทกันไม่เจอ ทั้งที่พอน้องเอ่ยขอคืนดังๆ ก็วางอยู่ตรงหน้านั่นล่ะค่ะ กับอีกสารพัด จนไปถึงการเห็นว่า "เขา" นั่งซ้อนท้ายจักรยานน้อง ตอนน้องปั่นจักรยานไปซื้อของที่ร้านแถวนั้น เล่ากัน 10 วันคงไม่จบ แต่เป็นเหตุผลชัดแจ้งที่ทำให้เราเชื่อว่า ในโลกนี้ ไม่ได้มีแต่คนอย่างเดียว.. จากคุณ : ลำเนา เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 10:38:04

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อปีที่แล้วได้ไปแุถวๆ เมืองนางฟ้า Los Angeles และก็ได้พักโีรงแรมนึง ตอนกลางคืนเรากับสามีก็นอนดูหนังกันโดยเปิดไฟในห้องน้ำและแง้มประตูไว้ ปลายเตียงจะเป็นกระจกเงาและถัดมาก็เป็นโทรทัศน์  ประตูห้องน้ำก็จะเอียงคือแทนที่จะเป็นมุมห้องน้ำ ก็ตัดมุมทิ้งติดเป็นประตู   ตอนเรานอนดูหนังอยู่หางตาก็จะเห็นอะไรแวบไปแวบมาในกระจก เห็นเหมือนคนทำธุระอยู่ในห้องน้ำ   แต่ตอนนั้นไม่รู้สึกกลัวนะก็ดูหนังต่อไปอีกสักพักหันไปมอง สามีก็หลับไปแล้ว  แต่ก็ยังเห็นอยู่นะเป็นเงาดำๆ  จะว่าอะำไรในห้องน้ำัมันไหวไปมาก็ไม่น่าจะใช่ เพราะไม่มีลมและผ้าขนหนูก็สีขาว เราก็เลยปิดไฟนอนดีกว่า   ตอนนั้นไม่กลัวนะความรู้สึกคือเขาอยู่ในโลกของเขา  ไม่รู้สึกเขามาร้าย พอกลับมาบ้านถามสามีว่ารู้สึกแปลกๆ หรือเปล่าตอนอยู่ในโรงแรม   เขาบอกตอนดูทีวีเห็นอะไรแวบๆ ในห้องน้ำแต่ไม่พูดเพราะกลัวเรากลัว  แน่นอนปกติกลัวขี้ขึ้นสมองเลย (ยังแปลกใจว่าทำไมครั้งนั้นไม่กลัว) เราเลยเล่าให้ฟัง  เขาบอกทำไมไม่บอกเขาเพราะเขาอยากพิสูจน์มานานแล้ว  และที่เขาเห็นเขาคิดว่าตาฝาด ก็เลยไม่พูดอะไร เป็นประสบการณ์แปลกที่ไม่น่ากลัว จากคุณ : ตกตะกอน เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 11:14:01

ความคิดเห็นที่ 4 แง๊..... หลงเข้ามาอ่านอ๊าาาา.... แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Kryta (Kryta Ja) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 11:51:54

ความคิดเห็นที่ 5 ของเราไม่เชิงว่าผีค่ะ  เป็นเจ้าที่มากกว่า เราทำงานร้านอาหารไทยค่ะ (เป็นร้านของน้า)   ร้านเป็นไม้ทั้งร้าน  ไม้ที่หามาจากในไทย แบบขลังมาก (น้าเล่ามาค่ะ) แล้วก็มีกุมารทองต่างๆ แทบทุกคนในร้านเคยเห็นค่ะ  แต่มาดีๆนะ แบบเดินให้เห็นแล้วก็หายไป บ้างก็เป็นเด็กวิ่งเล่นกันข้างบน เสียงไม้เอี๊ยดๆ ดังมาถึงข้างล่าง ลูกค้าบางคนก็มาถามว่า ผุ้หญิงที่ใส่สไบนั่นเด็กเสริฟหรอ ไม่เคยเห็นหน้า (แต่ที่จริง ไม่มีเด็กเสริฟไหนใส่สไบค่ะ) มีคืนวันนึง มีลูกค้าอยู่โต๊ะเดียว เป็นหนุ่มฝรั่งมาคนเดียว แล้วเราเสริฟอยู่คนเดียว หนุ่มคนนี้ก็เมามาก มาพูดจีบๆเรา (เค้าเคยมีเมียคนไทย แต่เลิกกัน) เค้าพยายามมาจับมือเรา กอดเรา มาให้เรานั่งตักเค้า   แต่ด้วยความเป็นเด็กเสริฟ ก็ต้องปฏิเสธอย่างนอบน้อม   เราบอกว่า ทำไม่ได้ เดี๋ยวเจ้าของร้านมาเห็น แล้วจะโดนไล่ออก ทันใดนั้น เค้ามองไปที่ ด้านหลังเราค่ะ   (เหมือนกับชะเง้อมองคนอยู่) แล้วก็พยักหน้า   แล้วบอกว่า "อ่อ ผู้หญิงคนนั้นใช่ไม๊เจ้าของ" เราขนลุกซู่เลย   เพราะทั้งร้าน เราเสริฟคนเดียว  เชฟมีแต่ผู้ชาย   เจ้าของอยู่บ้าน ความคิดเรา เราว่า เจ้าที่มาช่วยเราไว้ค่ะ   ปรากฏตัวให้หนุ่มคนนั้นเห็น ก็นึกว่าเจ้าของร้านตัวจริง เราเล่าให้น้าฟัง เค้าไม่แปลกใจเลยค่ะ น้าบอกว่าเจ้าที่มาช่วยไว้ล่ะสิ จากคุณ : aimeramm เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 12:39:22

ความคิดเห็นที่ 6 แวะมาเล่าอีกเรื่อง ต่อจากหัวข้อกระทู้เลย แล้วเราก็เอาเรื่องที่มีเสียงดังในห้องของเล่นบ่อยๆ ไปเล่าให้เพื่อนเราที่ทำงาน(ซึ่งพักอยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละชั้น) ฟัง เพื่อนบอกว่า บ้านเธอก็เป็นเหมือนกัน (แต่บ้านเพื่อนไม่มีเด็กเลย มีแต่ผู้ใหญ่ 4 คน) แต่มักมีเสียงเด็กมาวิ่งเล่นในบ้านเธอ เธอบอกว่า เวลางีบตอนกลางวันที่บ้านเธอ ชอบมีเด็กมาตะโกนใส่หูปลุกให้ตื่น มีอยู่ครั้งนึงเธอกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ แล้วพ่อของเธอหลับอยู่ที่โซฟา สักพักพ่อของเธอก็มาเคาะประตูเสียงดังแล้วถามเธอว่า เมื่อกี้เรียกพ่อทำไมเสียงดังโวยวายจนพ่อสะดุ้งตื่น เป็นอะไรหรือเปล่า เพื่อนก็ทำหน้า งงๆ แล้วบอกว่า "เอาอีกแล้วนะคะพ่อ หนูอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ นี่พ่อยังไม่ชินอีกเหรอที่มีเด็กมาตะโกนใส่หูพ่อเวลานอนกลางวัน?" เอ๋....แล้วตกลงเด็กที่วิ่งเล่นที่บ้านเธอกันที่เข้ามาเล่นของเล่นในห้องของเล่นบ้านเรานี่คนเดียวกันมั้ยน้อ???   O_o" จากคุณ : จขกท. (อมยิ้มนี้..สีแดง) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 12:56:33

ความคิดเห็นที่ 7 สรุปว่าที่จริงคือ "แผ่นดินไหวอ่อนๆ" ซึ่งเกิดวันละหลายสิบครั้งเป็นปกติในญี่ปุ่น ทำให้มีเสียงสิ่งของขยับไปมา จบข่าว จากคุณ : เว็บโลกสวย เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 12:56:36 A:140.119.202.18 X: TicketID:316591

ความคิดเห็นที่ 8 แวะมาเล่าอีกเรื่อง ต่อจากหัวข้อกระทู้เลย แล้วเราก็เอาเรื่องที่มีเสียงดังในห้องของเล่นบ่อยๆ ไปเล่าให้เพื่อนเราที่ทำงาน(ซึ่งพักอยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละชั้น) ฟัง เพื่อนบอกว่า บ้านเธอก็เป็นเหมือนกัน (แต่บ้านเพื่อนไม่มีเด็กเลย มีแต่ผู้ใหญ่ 4 คน) แต่มักมีเสียงเด็กมาวิ่งเล่นในบ้านเธอ เธอบอกว่า เวลางีบตอนกลางวันที่บ้านเธอ ชอบมีเด็กมาตะโกนใส่หูปลุกให้ตื่น มีอยู่ครั้งนึงเธอกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ แล้วพ่อของเธอหลับอยู่ที่โซฟา สักพักพ่อของเธอก็มาเคาะประตูเสียงดังแล้วถามเธอว่า เมื่อกี้เรียกพ่อทำไมเสียงดังโวยวายจนพ่อสะดุ้งตื่น เป็นอะไรหรือเปล่า เพื่อนก็ทำหน้า งงๆ แล้วบอกว่า "เอาอีกแล้วนะคะพ่อ หนูอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ นี่พ่อยังไม่ชินอีกเหรอที่มีเด็กมาตะโกนใส่หูพ่อเวลานอนกลางวัน?" เอ๋....แล้วตกลงเด็กที่วิ่งเล่นที่บ้านเธอกันที่เข้ามาเล่นของเล่นในห้องของเล่นบ้านเรานี่คนเดียวกันมั้ยน้อ???   O_o" จากคุณ : จขกท. (อมยิ้มนี้..สีแดง) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 12:56:41

ความคิดเห็นที่ 9 ต่อจาก ความเห็นที่6 เลยนะคะ แล้วพอเม้าเรื่องนี้ในทีทำงาน เรื่องมันก็เริ่มมีมาต่อเรื่อยๆ เนื่องด้วยว่าที่ทำงานก็ยังอยู่ในฐานทัพ สรุปคือ บ้าน ทีทำงาน เพื่อนร่วมงาน และเพื่อนบ้าน เป็นครอบครัวทหารเรือและอยู่ในค่ายด้วยกัน แต่ที่สำคัญ 3 ทิศยกเว้นทางเข้า จะเป็นป่าช้าทั้งหมด พูดง่ายๆ ว่า ใครจะตายก็จะพามาฝังด้าน ซ้าย ขวา และด้านหลังค่ายที่เราอยู่ เม้ากันสักพักหัวหน้างาน(ผู้หญิง) เธอก็ถามเราว่า นี่เธอพักอยู่คอนโดนั้นน่ะ ไม่กลัวเหรอ? เรา  - ทำไมต้องกลัวล่ะ ไม่เคยมีคนตายที่นี่สักหน่อย หัวหน้า  - ก็เพื่อนของลูกสาวฉัน พักอยู่คอนโดเดียวกับเธอห้องฝั่งเดียวกันกับเธอ เค้าเคยเห็นมีคนเดินอยู่นอกรั้วตรงคอนโดเธอบ่อยๆน่ะสิ เราได้ยินอย่างงั้นถึงกับกรี๊ดเลย ก็จะไม่ให้กรี๊ดได้ยังไง ในเมื่อ รอบๆค่าย เค้าจะขุดเหวเอาไว้แล้วกั้นกรงเหล็ก มีทางเข้าทางออกทางเดียว ถ้าจะมีคนมาเดินนอกรั้วได้ นั่นต้องแสดงว่าเค้าจะต้องเดินลงเหวและต้องปีนขึ้นมา แต่จะทำแบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อเหวนั้น ลึกและชันมาก ที่สำคัญนอกรั้วแทบไม่มีพื้นที่ให้ยืน ถ้าตกลงไปมีหวัง ตายแหง๋เลย หลังจากวันนั้นที่หัวหน้าเล่า  เราก็ไม่กล้าหันหน้าออกไปมองทางรั้วของค่ายในเวลากลางคืนอีกเลย  T__T จากคุณ : จขกท. (อมยิ้มนี้..สีแดง) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 13:09:58

ความคิดเห็นที่ 10 บางประสบการณ์ ที่เพื่อนเขียนเล่า  อ่านแล้ว  ขนแขน สแตนอัพ เลย ค่ะ บรื๋ออออ.... เรื่องของเรามั่ง นะ เมื่อ8ปีที่แล้ว เรา จับพลัดจับผลู ได้มาเป็นคุณนายฝรั่ง คุณท่านของเรา น่ะ ก่อนเจอจะเรา คุณท่านเป็นโสดเมียตาย คุณท่านเคยมีภรรยา แต่เธอป่วยเป็นมะเร็งตาย คุณท่านเลยอยู่คนเดียวมาตั้ง7ปี ทีนี้ พอเรา ย้ายมาอยู่บ้านคุณท่าน เราก็รู้ประวัติ สิ ว่า เออ เขาเคยมีเมีย แต่ตายไปแล้ว นะ ประมาณนั้น สิ่งที่เธอรักมากในบ้านนี้ คือ จักรเย็บผ้า และ เครื่องมือ เกี่ยวกับตัดเย็บเสื้อผ้าต่างๆ เอาล่ะ เกริ่นมาเยอะแล้ว  เข้าเรื่องเลย ชั้น3 ของบ้าน เป็นห้องกว้างๆ เป็นห้องตัดเย็บเสื้อผ้าโดยเฉพาะ เราฃึ่งเป็นคนรักสวยรักงาม ชอบเย็บปักถักร้อย ชอบในทางนี้อยู่แล้ว พอขี้นไปเห็น โห เข้าทางเลย นี่แหละ ห้องของฉัน ประมาณนั้น พอ ต่อๆมา ไม่รู้จะทำอะไร ก็ ไปเรียน ออกแบบ เขียนแบบ และการตัดเย็บเสื้อผ้า จนได้ใบประกาศนียบัตร มาติดข้างฝา อวดจิ้งจกตุ๊กแก ว่างั้นเถอะ จบใหม่ๆ ไฟแรง ไงคะ  เห็นแบบไหน สวย เขียนแบบ ออกแบบ ตัดเย็บใหญ่เลย บางคืน อยู่ชั้น3 จนตี2 ตี3 ก็มี สามีก็ไม่ว่า เพราะเห็นว่าเราชอบไง คืน หนึ่ง มีเหตุการณ์ น่าขนคอตั้ง คือ เรานั่งสอยผ้า อยู่เงียบๆ  จักร มันเดินเครื่องเอง เฉยเลย เราก้เอะ อะไร ทำไม เลยเดินไปดู เอะ...อีกที ปุ่มเดินจักร ก้ตั้งค่าว่าปิดเครื่อง อยู่นี่นา เออ ไม่รู้ ดิ กลับมานั่งสอยผ้าต่อ อีกคืนต่อมา ได้ยินเสียงคนเดิน และเสียงคล้ายๆคนคลี่กระดาษ (คือกระดาษเขียนแบบ มันจะเป็นม้วนยาวๆ พอจะเขียนแบบก็ต้องคลี่มันออกมาวางบนโต๊ะ แล้วหาอะไรทับมุม ทั้ง4มุม ) ตอนนั้น เรานั่งหันหลังให้โต๊ะเขียนแบบ น่ะค่ะ พอได้ยินเสียง เราก็ หันควับไป ดู เอะ ก็ ไม่มีอะไร เสียงอะไรวะ สงสัยหูฝาด อีกเหตุการณ์ ที่จำมากมาย คือ เราทำงานอยู่ชั้น3 ก็ง่วงๆ อ่ะนะ เลยฟุบหลับ ตรงโต๊ะ เขียนแบบ นั่นแหละ  แต่ขอบอกว่า เรามีความรู้สึกเหมือน ไม่ได้ฝัน ค่ะ เหมือนเห็น จริงๆ เหมือน เห็นผู้หญิง ผมบลอน ผมสั้นฃอย น่าตาใจดีๆ ก้มมองเรา แล้วยิ้มๆ แล้วถามเรา ว่า เธอชอบตัดเสื้อผ้าเหรอ แล้วเธอก็พูดต่อว่า อืม ฉันก็ชอบ เรารักและชอบเหมือนกันเลยนะ เธอก็พูดต่อว่า อืม... โชคดีนะ แล้วเราก็สะดุ้งตื่น ตอนนั้น หันฃ้ายหันขวา ตรู อยู่บ้านคนเดียว นี่หว่า คิด แค่นั้นแหละ  วิ่งจู๊ด...ลงมาข้างล่างเลย รอจนเย็น ถึงให้สามีขี้นไปปิดไฟ ปิดจักร เลยถามสามีว่า เมียเธอที่ตายไป ผมบลอน ใช่ป่ะ หน้าตาประมาณนี้  ผมสั้นประมาณนี้ ฃอยแบบนี้ ใช่ป่ะ สามีเรา ก็ เข้าใจว่า เราไปค้นเจอรูปเก่าๆ ที่เขาเก็บไว้ เขารีบพูดว่า ขอโทษนะ ที่ไม่ได้ เอารูปพวกนี้ไปเก็บให้ดีๆ เราว่า ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้ค้นอลบั้มรูปของเธอ แต่ฉันฝัน ฝันเห็นผู้หญิงลักษณะแบบนี้ เธอ มาคุยกับฉัน เราก็เล่าให้สามีฟัง สามีเราเลย เอาอลบั้มรูปเล่มใหญ่มาก กางออกมา เราจิ้มเลย นิ้วเรา จิ้มไปที่รูปผู้หญิงที่ เราเห็นในฝัน ว่า นี่ นี่ คนนี้แหละ ที่ฉันฝันเห็น (อ้อ.. บอกนิดนึง ในบ้าน ไม่มีรูปของเมีย ที่ตายไปเลยสักใบค่ะ เพราะสามีเกรงใจเรา เขาไม่อยากให้เราคิดมาก และสามีบอกที หลังว่า เขาอยากมีครอบครัวใหม่ ไม่อยากฝังติดกับอดีต เลยเก็บรูปภาพของเมียหลัง   จากที่ี่มียเขาตายไป  หมดเลย ค่ะ) เท่านั้นแหละ สามีร้องไห้เลย บอกว่า นี่แหละเมียเขาที่เป็นมะเร็งตายไป พอรุ่งขี้น เรากับสามี รีบไปไหว้หลุมศพของเธอ พร้อมกับเรา ได้บอกกับเธอว่า ไม่ต้อง ห่วงอะไร เราจะดแลบ้าน ดูแลสามีของเรา อย่างดี พอ วันหยุด เรากับสามี วิ่งแจ้น ทำกับข้าวไปวัดไทย สวดมนต์ กรวดน้ำ ไปให้เธอ ตอนนี้ สามีของเรา เชื่อเรื่องวิญญาณมากกว่าเราอีก ตั้งแต่นั้นมา จนถึง บัดนี้ เข้า 8 ปี ได้ละ เราไม่เคบฝัน แบบนั้น อีกเลย เรา เชื่อ นะว่า ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนของมุมโลก ผี หรือ วิญญาณ มีอยู่ทั่วไป อยู่ที่ว่า ใครจะสัมผัสได้ ชัด สื่อสาร  ได้มาก กว่ากัน แค่นั้น จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 13:46:34

ความคิดเห็นที่ 11 อ๊ากกกกก ขนลุกเลยย จากคุณ : sirinphan เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 13:53:43

ความคิดเห็นที่ 12 เสียงอื่นยังพอทนได้ แต่เสียงลับมีดนี่ไม่ไหวอ่ะ แนะนำให้แผ่เมตตาให้เค้าบ่อยๆค่ะ ตามที่เราเข้าใจคือ เค้ามาขอส่วนบุญค่ะ แต่โดยส่วนตัวไม่เคยเจอค่ะ เคยอธิษฐานไว้ว่าไม่ต้องการเจอ สงสัยจะได้ผล อิอิ แต่เวลาทำบุญหรือหลังสวดมนต์เราจะแผ่เมตตาครอบจักรวาลเลยนะ หรือเวลาไปค้างที่ไหนก็จะบอกกล่าวขอเจ้าที่เจ้าทางให้คุ้มครอง จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 13:55:06

ความคิดเห็นที่ 13 ของเราบ้านที่อังกฤษค่ะ แต่ไม่ได้เห็นจะๆนะ อารมณ์เป็นความรู้สึกมากกว่า วันนั้นเรากับเพื่อนร่วมบ้านอีกคนไปซื้อของสดเข้าบ้าน กลับมาก็มืดแล้ว ตอนเปิดประตูบ้านก็ได้ยินเสียงคนเดินบนบ้าน ก็บ่นๆกันว่า ทำไมไอ...ไม่เปิดไฟฟระ ปล่อยให้บ้านมืด เรา 2 คนก็เก็บของเข้าครัว แล้วเริ่มทำกับข้าว กะว่าเสร็จแล้วค่อยขึ้นไปเรียกเพื่อนที่อยู่ข้างบนลงมากินด้วยกัน ทำๆอยู่ เมาท์ไปเรื่อย สักพักก็มีเพื่อนเปิดประตูบ้านเข้ามาค่ะ มันมาจากนอกบ้าน (ก็ไอคนที่เราคิดกันว่ามันอยู่บนบ้านเนียแหละ) พวกเราก็มองหน้ากัน แล้วถามมันว่า แกเพิ่งกลับเข้ามาเหรอ ไม่ได้อยู่ข้างบนอะ มันก็บอกว่ามันเพิ่งกลับมาเนี่ยแหละ มีไรเหรอ เรากับเพื่อนอีกคนก็เหวอ แล้วไอคนที่มันอยู่ข้างบนนี่ใครหว่า จากคุณ : poondiks เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 14:28:41

ความคิดเห็นที่ 14 มีแต่ไม่น่ากลัวค่ะ เพื่อนเราเพิ่งเสียไปเมื่อเดือนก่อนด้วยอุบัติเหตุ ถ้าออนเฟซบุคพร้อมกันเขาจะเข้ามาทักเราเสมอ ก่อนจะเสียเพื่อนตั้งหัวเฟซบุคว่าวันสงกรานต์ที่13จะมีใครมาบ้านผมไหม พวกเพื่อนๆก็เข้าไปตอบกันสนุกสนานว่าไปไม่ไป พอวันที่5เมษาที่ผ่านมาเขาก็เสียชีวิต เรารู้ข่าวก็ช็อคมากๆเพราะเพิ่งคุยกันไปไม่นาน กำหนดเผาไม่แน่ใจว่าวันที่10หรือ11 แต่วันทำบุญกระดูกคือวันที่13 ซึ่งเพื่อนๆหลายคนก็ได้ไปจริงๆ ตัวเราอยู่ไกลเลยได้แต่ฝากค่าทำบุญไปให้พร้อมทั้งบอกว่าไปไม่ได้นะเว้ย แต่แกเข้าใจนะ ขอให้ไปดี บลาๆๆไป ผ่านมาได้ไม่กี่วัน วันหนึ่งเราอยู่บ้านคนเดียวกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว แต่รู้สึกแปลกๆเหมือนมีคนมอง พยายามไม่คิดอะไรแต่ก็มีเสียงถอนหายใจดัง เฮ้ออ เสียงดังจนเราสะดุ้งเลยเพราะเสียงคล้ายเพื่อนที่ตายไปมากๆและเสียงห่างจากตัวเราไม่กี่ก้าว อีกเรื่องเมื่อไม่กี่วันก่อนราว4ทุ่มกว่าเรากำลังยุ่งอยู่ในครัวทำกับข้าวให้สามี สักพักเขาโทรมาถามว่ามีอะไรหรือเปล่าเห็นโทรเข้ามาแต่ไม่ได้รับ เราก็บอกไปว่าไม่ได้โทรกำลังทำกับข้าวอยู่ สามี อ้าวเธอเพิ่งโทรมาเมื่อตะกี้เองนะ ใช้เบอร์บ้านโทรเข้ามาด้วย เราก็ขนลุกสิคะ อยู่บ้านคนเดียว โทรศัพท์ก็อยู่บนโต๊ะอีกห้องไม่มีใครแตะแน่ๆ ทีแรกนึกว่าสามีอำ ใจเย็นรอจนเขากลับมาเลยขอดูสายโทรเข้า ก็ขึ้นเบอร์บ้านเราโทรไปจริงๆเป็นเวลาไล่ๆกับที่สามีโทรมาถาม แต่ตอนอยู่ไทยเคยเจอน่ากลัวมากๆเป็นพี่ชายเราเอง เคยเล่าในพันทิปนานแล้ว ปล.เรื่องของคุณคนตัดผ้าตัดกระดาษน่ากลัวมาก เป็นเราเจอแบบนั้นนี่คงวิ่งสติแตก1คูณ500เมตร จากคุณ : จะเอาอะไรกับลมปาก เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 16:56:14

ความคิดเห็นที่ 15 ยังไม่เคยเจอค่ะ อยากเจอเหมือนกัน ชอบแต่ว่าก็กลัว อิอิ อ่านของคุณคนตัดผ้าตัดกระดาษแล้วขนลุกเลยอ่ะ จากคุณ : ต้นฟ้า-ใบฝน เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 17:06:05

ความคิดเห็นที่ 16 มีรุ่นน้องคนไทยที่อยู่จีนด้วยกันคนนึงค่ะ เคยย้ายบ้านเพราะผีหลอก เจ้าตัวเช่าห้องอยู่กับเพื่อนเกาหลี ตามประสาหนุ่มโสดสามคน ถ้าอยู่หอใน ม. พาสาวมาลำบาก หึหึ มันก็เลยออกมาหาบ้านเช่าแบบมีห้องส่วนตัว แชร์ห้องครัว ห้องรับแขก ห้องน้ำ แต่แยกห้องนอนของใครของมัน ค่าเช่าถูกจนน่าตกใจ เจ้าตัวก็คิดว่าเป็นเพราะทำเลมันไกล แถมตึกไม่มีลิฟท์ เพื่อนเกาหลีสองคนนี้ชอบนั่งกินเบียร์ ดูทีวีตรงห้องรับแขกทุกวัน จู่ๆ วันนึงก็เลิกดูทีวี แทบไม่ค่อยค้างบ้าน กลับมาก็แค่อาศัยอาบน้ำแล้วออกไป วนเวียนเป็นวงจรอย่างนี้ หนุ่มไทยก็ยังไม่เอะใจ คิดว่าเพื่อนติดหญิง - -" คืนวันหนึ่ง ไอ้หนุ่มของเราออกมานั่งดูทีวีบ้าง (มันสาบานว่ายังไม่ทันเปิดเบียร์ ไม่ได้เมา) กำลังนั่งๆ อยู่ ควานหารีโมทไม่เจอ ได้ยินเสียงดังตุบ มันก็นึกว่ารีโมทตก ก้มลงควานใต้โต๊ะ เจอวัตถุสีดำ กลิ้งกุกๆๆ ผ่านสายตาไป เจ้าตัวยังคิด ...เออ สงสัยเพราะก้ม หน้ามืด ตาฝาดเนอะ ลุกขึ้นมานั่งตามปกติ ตาก็ไม่ได้พร่า ไม่ได้เวียนหัวใดๆ ทั้งสิ้น เสียงวัตถุปริศนายังกลิ้งต่อไปกระทบประตู จากนั้นก็กลิ้งกลับ มันเลยหันมองดูตรงทางเดินว่าเป็นอะไร ......เป็นหัวคน กลิ้งมาโดยที่ตายังลืมและมองอยู่ o_O' แอร๊~ ไอ้หนุ่มร้องจ๊าก กระโดดข้ามพรวดไปที่ประตู โกยแน่บ สุดท้ายก็ตามเด็กไทยอีกโขยง กลับไปเก็บของที่ห้องเป็นเพื่อน คืนวันนั้นเป็นอันว่าต้องย้ายไปค้างที่อื่นชั่วคราว (ที่น่าเจ็บใจคือ พอเจอเกาหลีรูมเมท เมทบอก "อ้าว เจอบ้างแล้วเหรอ" ...ดูมัน แทนที่จะบอกกันก่อน ) แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 54 18:37:26 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 18:35:25

ความคิดเห็นที่ 17 เคยเจอผีเด็กที่ญี่ปุ่น แต่ว่าเป็นเด็กที่เป็นคนนี่แหละค่ะ ไม่ใช่หน้าตาแบบผีเน่าๆเละๆ เค้ามาให้เจอตอนตีหนึ่งบนเกาะกลางทะเล แบบว่าเดินอยู่ข้างหน้าเราดีๆ แล้วอยู่ๆก็หายแว้บไปเลย จากคุณ : โตะใจโหมดเลย เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 18:54:24 A:114.181.194.161 X: TicketID:299625

ความคิดเห็นที่ 18 โหวตตต จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 19:31:26

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาอ่าน จนเพลิน  น่ากลัวทุก คห.เลยค่ะ โดยเฉพาะ เรื่องของคุณ คนตัดผ้าตัดกระดาษ แต่อ่านไปอ่านมา เจอเรื่องของ คุณแพนด้ามหาภัย แบบนี้ไม่ไหวนะ กรี๊ดดดดดดดด.. หัวคน ตาเหลือก อร๊ายยยยยยยยย  สัพเพสัตตา จากคุณ : อมยิ้มนี้..สีแดง เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 19:45:04

ความคิดเห็นที่ 20 น้ากลัวมากมากเลยอ่า จากคุณ : เล็กแห้งตับสด เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 20:15:58

ความคิดเห็นที่ 21 เห็นชาวไกลบ้านมักจะมาให้กำลังใจคนที่พบเจอเรื่องร้ายๆกัน อิฉันก็ขอให้กำลังใจทุกท่านที่พบเจอเรื่องแปลกๆและร้ายๆในกระทู้นี้ค่ะว่า..... "สู้ๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ" บรื้ออออออ..... จากคุณ : แม่หอยหลอด เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 21:23:52

ความคิดเห็นที่ 22 โชคดีที่มาอ่านตอนกลางวัน........... จากคุณ : bownfamily เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 00:46:55

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่น่าอ่านเลยตรู - -" เรากลัวนะ แต่ชอบเรื่องแบบนี้ แก้ไข...เดี่ยวเราค่อยอ่านตอนเช้า ตอนนี้กลัวมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 01:03:10 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 01:00:55 จากคุณ : manuka honey เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 00:58:50

ความคิดเห็นที่ 24 ที่จีนนะคะ พักในหอมหาลัยเลยหอนี้ร่ำลือกันว่าคนเจอกันบ่อย ๆ (ตัวเราไม่ค่อยกลัวนะคะ เพราะเด็กต่างชาติมันเยอะ ยิ่งดึก ๆ นี่เสียงดังสุด ๆ แถมห้องก็ติด ๆ กัน เลยค่อนข้างอุ่นใจ) เพื่อนคนนึงจะเป็นคนขี้หนาวมาก ๆ เวลาใส่เสื้อนอนนี่ใส่สองสามตัว วันนึงมันทำหน้าเครียด ๆ แล้วเดินมาคุยกับเพื่อน ๆ พร้อมกับเปิดเสื้อให้ดู ตามตัวมันนี่มีรอยข่วนเต็มไปหมด - -'' เราก็ถามมันไปว่า เการึเปล่ารอยขนาดนี้ มันเลยบอกว่าเกาบ้าอะไรเล็บไม่มี ตอนนอนก็ใส่เสื้อตั้งหลายชั้น เกาก็น่าจะรู้สึกบ้าง คืนนั้นมันเลยไม่กล้านอนห้องมัน มารวมนอนกันที่ห้องเรา (ให้ตายเถอะจอร์จ เตียงเดี่ยวสองเตียง แต่แมร่ม นอนกัน 5 คน) เราเลยออกแนวรำคาญค่ะ บอกเออ กุไปนอนเอง เอาคีย์ห้องมุงมาเลย เพื่อนก็ตื่นเต้นกันใหญ่ เราก็ไปนอนค่ะ นอนหลับสบายดี ไม่มีเหตุการณ์อะไรทั้งสิ้น เลยกลับมาบอกว่า มันคงเพ้อเจ้อ เกาเองลืมเอง มันก็สบายใจขึ้นและไม่มีเหตุการณ์อะไรขี้นอีกเลย จนสุดท้ายเราก็ย้ายออกมาอยู่บ้านข้างนอกกัน ผ่านไป 1 ปีมีพวกรุ่นน้องอยู่ที่หอมหาลัยคุยกัน มีน้องคนนึง มาปรึกษาพวกรุ่นพี่อย่างเราว่า ...." ทำไมตัวมันมีรอยข่วนเต็มไปหมดหลังจากตื่นขึ้นมา " เล่นเอาพวกเราขนลุกกันเป็นแถว อีกเรื่องก็ที่จีนเหมือนกันค่ะ ตอนไปอยู่บ้านเช่าแห่งนึง เป็นวันที่ย้ายเข้าวันแรกเลยเราอยู่จัดของจนค่ำ ในห้องนอนเรา ก็ได้ยินเสียงเพื่อนเราเรียกชื่อเรามาค่อนข้างดัง (ปิดประตูห้องอยู่ก็ยังได้ยินนะคะ) เราเอ๊ะ อะไรวะ แต่ไม่ได้เรียกซ้ำ เราเลยกะจัดของให้เสร็จซัก 5นาที ออกไปดูเห็นประตูห้องเพื่อนแง้มอยู่นิด ๆ แต่ปิดไฟ เรียกมันกลับก็ไม่ตอบเราเลยนึกว่ามันหลับ ก็งง ๆ กับมันอยู่เหมือนกัน นึกว่ามันหิวจนหลับเลยไปทำกับข้าวง่าย ๆ ทำเผื่อมัน ไปเรียกอีกรอบก็ได้ยินเสียง อือ เบา ๆ กลับมา เราเลยขี้เกียจรอแล้วก็ไม่อยากกวนด้วยมันคงเหนื่อยมาก ก็กินข้าวไปก่อนจนผ่านไปเกือบ ๆ เที่ยงคืน- - ก็ต้องตกใจอย่างแรง เพื่อนเรามันเพิ่งกลับเข้าห้องมา - -'' อุกรี๊ด ถามอะไรมัน มันก็บอกไม่รู้เรื่องอย่างเดียว มันบอกว่า มันออกไปตั้งแต่เย็นแล้ว (อิบร้า ออกไปไม่บอกกุเลย) หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อคนโน้น คนนี้บ้างค่ะ เราก็ทำหูทวนลมซะ จนเพื่อนอีกคนที่เคยอยู่ห้องนี้เค้าเฉลยมาว่า อ๋อ...เราเคยเจอมาก่อน เธอน่ะมาเป็นเสียง แต่ชั้นน่ะมาเป็นตัวเป็นตนเลยนะ (อ้าว...ไม่บอกกุก่อนเช่าล่ะ กุจะได้ไม่เช่าต่อมุง จะย้ายออกก็ไม่ได้อีก จ่ายไป 6 เดือนแล้ว) แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรหนัก ๆ เกิดขึ้นค่ะ มีแค่เสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ จากคุณ : Maewavy เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:40:50

ความคิดเห็นที่ 25 มันมาอีกแล้ว กระทู้หลอนก่อนนอน T_T จากคุณ : ZOMG เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:58:21

ความคิดเห็นที่ 26 สาธุ.........อย่าให้เจอเลยค่ะ ขอให้อยู่กันคนละโลกละกัน แต่ละคนเล่า ไม่น่าเข้ามาเลย T_T แต่ชอบอ่านอะ จากคุณ : bear hunt เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 02:19:28

ความคิดเห็นที่ 27 เราอยู่อเมริกา วันแรกๆที่ย้ายเข้าบ้านใหม่ ความที่คิดว่าอยู่อเมริกาก็ไม่ได้สนใจเรื่องเจ้าที่เจ้าทาง ซื้อบ้านปุ๊ปย้ายเข้าปั๊ป กลางวันจัดของเหนื่อยๆก็นอนพักเอาแรง ประตูเปิดทิ้งไว้ สามีก็ทำอะไรง่วนข้างนอก ก็เคลิ้มๆไปยังไม่นอน มองเห็นหน้าประตูคนเดินไปเดินมา เสียงเด็กๆวิ่งเจี๊ยวจ๊าว ยังนึกว่าใครอะไรเนี่ย สักพักก็เข้ามายืนหน้าเตียงเต็มไปหมด ฝรั่งทั้งเด็กและผู้ใหญ่ คราวนี้รู้เลย ก็เริ่มขยับตัวจะเรียกสามีให้ช่วย เด็กคนนึงเดินมาที่เตียงเลย เพราะเตียงอยู่หน้าประตูพอดี ชะโงกหน้ามาใกล้เรา ร้องกริ๊ดเลย แต่ไม่ยักกะมีเสียง ได้ยินเสียงสามีเดินไปเดินมา สักพักคนที่เดินอยู่ข้างนอกก็ทะยอยมาดูเราเต็มขอบเตียงเลย เราก็นึกถึงแต่หลวงปู่แหวน ช่วยลูกด้วย บอกคนพวกนั้นว่าเรามาอยู่ที่นี่ดีนะ ไม่รบกวนพวกเขาหรอก สักพักเสียงเราถึงได้หลุดตะโกนเรียกสามีได้ เค้าก็เดินมาดู บอกว่าเห็นเรานอนกระสับกระส่ายก็นึกว่าละเมออยู่ เราว่าละเมอกะผีไร ชั้นพยายามเรียกเธออยู่ และไม่ได้นอนหลับด้วย เค้าว่าเห็นเรานอนตาหลับไม่สนิท ก็นึกว่าเหนื่อย พอทำบ้านเสร็จ เราไปนิมนต์พระวัดไทย มาทำบุญบ้าน ก็ไม่ได้เห็นอะไรอีกเลย วันนี้ สดๆร้อนๆ นอนอยู่ดีๆ ก็เห็นเด็กเล็กๆ ผิวขาว หัวโล้นๆน่ารักมาก เดินมาหาให้กอด เราก็กอดเด็กอ้วนๆน่ารักจัง สะดุ้งตื่น ลูกสาวโทรมาหาบอกว่าท้องได้เดือนนึง ตกใจเลย จากคุณ : จีน่า (whatta hell?) เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 02:46:58

ความคิดเห็นที่ 28 กลัวก็กลัว อยากอ่านก็อยากอ่าน เอาละ ขอเล่าเรื่องของเรามั่ง เจอประสปการ์ณคล้ายคุณ เมื่อลมแรงเลย แต่ของเรา เจอในห้องนอน เป็นความฝัน แต่ ทุกสิ่งทุกอย่าง มันเหมือนกับตอนที่เราลืมตาอยู่ทุกอย่าง ไม่ว่า จะตำแหน่งเฟอร์ฯ ,กรอบรูปติดผนัง ,โต๊ะเครื่องแป้ง มันเหมือนเดิมทุกอย่าง.. แต่สิ่งที่เห็นในฝันและรู้สึก คือ มีผู้หญิง ผมดำ ก้มหน้า ชุดสีขาวเก่าๆมอๆดึงขาเราลงจะเตียง ความรู้สึกก็เหมือนเขาดึงเราจริง เราก็ชักเท้ากลับ เธอก็ดึงเราต่อ ไม่ได้ละ เรารู้ว่า มาไม่ดีแน่ เลยแผ่เมตตาไป สวดชินบัญชร แบบดังๆ เธอยังไม่ไป สุดท้าย เรายัวะจัด.. เลยพูดไปว่า " ถ้าเป็นคนนะเมิงง กรูจะเตะให้กลิ้งเลย " ได้ผล สะดุ้งตื่นทันทีเลย จนก่อนนอนอีกวัน สวดมนต์ไหว้พระ และบอกกลับเขาว่า เรามาอาศัยอยู่ดีๆ ถ้ามากวนเราอีกจะไม่ทำบุญให้นะ ห้ามมาให้เราเจออีก เราก็ไม่ฝันแบบนั้นอีกเลย ไม่นานเราก้ย้ายออก คนที่มาอยุ่แทนเรา เตียงเดิม ห้องเดิมของเรา ก็เจอ และเล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนแจ้นโทรมาเล่าแต่ยังไม่เล่าหมด เราเลยบอกเขาไปว่าที่เจอนะ ผมดำ ผมไม่ยาวใช่มะ เพื่อนเราว่า เฮ้ยรู้ได้ไงอ่ะ.. เหอ ๆ อีกอย่างนะ แม่เราสอนตลอด ถ้าย้ายไปอยู่ไหน ให้ไหว้เจ้าที่ด้วย ให้เขาปกปักรักษาเราไว้ เราเชื่อนะ ถ้าไปไหนแปลกที่ เราก็จะสวดมนต์สั้นๆและบอกกับเจ้าที่ เป็นสิ่งที่ทำแล้วอุ่นใจ สบายใจก็ทำไว้ ไม่เสียหายนะเราว่า... จากคุณ : ลูกชุปมะนาว เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 03:16:34 A:62.168.0.15 X: TicketID:255237

ความคิดเห็นที่ 29 เราชอบเรื่องของคุณตัดผ้าตัดกระดาษ อ่านแล้วซึ้งน้ำตาซึมเลยอ่ะ เราไม่กลัวนะถ้ามาหาแบบนั้น เขาไม่ได้ดุร้ายอะไร เรื่องของคุณ แพนด้ามหาภัย น่ากลัวนะ แต่คุณเล่าเอาซะดิฉันขำแทบตกเก้าอี้เลยอ่ะ (ประมาณว่าไม่เจอด้วยตัวเอง เห็นคนอื่นมีกรรมเลยขำ) จากคุณ : yinnerella เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 05:32:32

ความคิดเห็นที่ 30 ภัตตาคารจีนระหว่างทางไปซานฟรานค่ะ ...กลางวันแสกๆ บ่ายสามโมง เรากับสามีทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ตรงทางออกด้านหลัง เป็นทางเดินยาวมีคนพลุกพล่าน ห้องน้ำชายถึงก่อน สามีเราชี้ไปที่ห้องน้ำหญิงที่ห่างออกไปแค่ 3 ก้าวเอง ห่างกันแค่รูปภาพคั่น เราหันไปทางนั้นอยู่แล้ว...เห็นหญิงสาวเดินเข้าห้องน้ำหญิง เราก้าวไปทันประตูยังไม่ปิด...ยังเห็นด้านหลังหญิงสาว เธอมัดผมหางม้าใส่ เสื้อลายทางขาวสลับดำ ผอมบาง ก้านคอขาว คาดว่าเป็นอาหมวย เราผลักประตูต่อจากเธอ ก้าวเข้าห้องน้ำไป ทางซ้ายมือ มีห้องน้ำ 3 ห้องประตูเปิดอ้าซ่า ช่องใต้ประตูและผนังห้องน้ำที่มองทะลุถึงกันตลอด ไม่มีขาใครซักคน ตรงข้ามกับห้องน้ำ เป็นกระจกเงาบานใหญ่และอ่างล้างมือที่ว่างเปล่า อ่ะแน๊ ...อาหมวยปีนโถอ่ะดิ เราคิดในใจ เราเดินผ่านห้องน้ำว่างเปล่า 2 ห้องแรกไปชะโงกหน้าดูห้องสุดท้าย ภาพตรงหน้า มีแต่โถเปล่าๆ....ไม่มีใครเลย เราหมุนรอบตัวหาอาหมวยคนนั้น หาประตูอื่น ไม่มีแล้ว ไม่มีทางไปไหนได้อีก เราก้าวถอยหลังไปที่ประตู ตาก็ดูให้แน่ใจอีกทีนึง ก็พอดีมีสาวชุดดำผมยาวผลักประตูเข้ามา เราสะดุ้งเลย ..... ดีหน่อยที่เธอรีบเข้าห้องน้ำปิดประตูดังปัง!!! เราเลยได้สติรีบเข้าห้องน้ำด้วย ((ตอนที่ทำธุระ หลับตาปี๋เลยค่ะ กลัวเธอโผล่หน้ามาใต้ช่องห้องน้ำ กลัวเธอแกล้งทำหัวหล่น กลัวสารพัด ...ต้องบอกตัวเองว่าอย่าหลอกตัวเองก่อนสิเว้ย เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย!!)) พอออกมา เราถามสามีด้วยท่าทางเม้าท์ๆหน่อยว่า เห็นสาวคนที่เข้าห้องน้ำก่อนหน้าเรามั๊ย?? สามีพยักหน้า พูดขึ้นมาว่า.. เห็น เห็น อาหมวยหางม้า ..... นั่นแหละ ... เธอไม่มีในห้องน้ำนะ ในห้องน้ำมีเราคนเดียว สามีนิ่งไปซักพัก เราสองคนยืนอยู่ตรงนั้น รออีกครู่ใหญ่ๆหวังให้เธอเดินออกมาให้ได้ แต่สุดท้าย...สามีก็พูดขึ้นมาว่า จริงแล้วมันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดนะ ตั้งแต่นั้นสามีก็กลัวผีน้อยลงค่ะ ส่วนเราคิดว่าเป็นเรื่องของคลื่นและมิติเวลาค่ะ เพราะ3ครั้งล่าสุดเจอตอน 10โมงเช้า,บ่ายโมง,และบ่ายสามเนี่ยค่ะ จากคุณ : เสาไฟมุมถนน เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 05:43:04

ความคิดเห็นที่ 31 ดีนะมาอ่านยามเช้า หลงอ่านก่อนนอนคงหลอนคงแย่แหะๆ ไม่เคยมีประสบการณ์หลอนต่างแดนค่ะเพราะเวลาไปดูงานแม้เค้าจะชอบจัดให้นอนคนเดียว ไอ้เราขอปลอดภัยไว้ก่อน ขอมีเพื่อนนอนด้วยตลอด เป็นคนที่นอนคนเดียวแล้วนอนไม่หลับ ยิ่งมาอ่านเรื่องราวหลอนๆของแต่ละคนแล้ว บรื๋อออออออออ จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 06:48:13

ความคิดเห็นที่ 32 ไม่เคยเจอเองจังๆแต่มีเพื่อนที่มีเพื่อนฝรั่งเล่าให้ฟังว่า เค้าซื้อบ้านแถวชานเมืองดีซี เป็นบ้านเก่าพอสมควร แล้วเจอ หีบใส่ของในห้องใต้ดิน กำลังจะเปิดดูว่ามีอะไร แต่มีความรู้สึก ว่ามีคนมายืนจ้องเค้าอยู่ข้างหลังติดๆเลย เค้าเลยไม่กล้าเปิด ปิดมันไว้อย่างเดิม เหอๆ เป็นเราก็ไม่กล้าเปิด จากคุณ : คนไทยต่างแดน เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 08:03:37 A:74.110.138.138 X: TicketID:316702

ความคิดเห็นที่ 33 กลัวอ่ะ แต่ความอยากรู้ก็อ่านจนจบจนได้ จากคุณ : manuka honey เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 08:28:35

ความคิดเห็นที่ 34 เคยไปอบรมที่เกาะโอกินาวา ญี่ปุ่น อาคารที่พักตั้งอยู่บนเนินสวย วันดีคืนดีน้องคนไทยที่ไปเรียนด้วยก็หน้าตื่นวิ่งมาหาเพื่อนๆ คนไทยน บอกว่าเมื่อคืนตอนนอนเคลิ้มๆ เห็นทหารญี่ปุ่นเป็นกองพัน เดินทะลุผนังปลายเตียง จากซ้ายไปขวาไม่หยุดยันเช้าถึงหายไป เจ้าตัวรีบวิ่งมาหาเพื่อนปากคอสั่น... คุยกับคนญี่ปุ่นที่นั่้น เขาเล่าว่าที่ดินที่ตั้งอาคารที่พักนี้ เคยเป็นสมรภูมิระหว่างญี่ปุ่นกับสหรัฐฯ ในสงครามโลกครั้งที่สอง (โอกินาวา เป็นจังหวัดเดียวของญี่ปุ่น ที่เกิดการรบภาคพื้นดิน...) ทั้งหทหารและพลเรือนตายนับหมื่น...ฝังและเผากันในพื้นที่นั่นแหละ.... เล่าให้ฟังเฉยๆ เพราะผมไม่เคยเชื่อเรื่องนี้ ตลอดครึ่งปีที่เรียนที่นั่น...นอนหลับอุตุทุกคืน จากคุณ : หมู4X เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 08:34:42

ความคิดเห็นที่ 35 ตปท. ต้องไม่มีผีสิ ผีมีแต่เมืองไทย ผีตปท.ต้องลั้ลลา โนเนะ อร๊ายยย >_<!! จากคุณ : ToKeI เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 09:21:15 A:58.8.86.201 X: TicketID:198523

ความคิดเห็นที่ 36 ของหมั่นโถวฯไม่เชิงผีหลอก แต่ก็ทำให้หลอนใช้ได้เลย .. ตอนนั้นมีโอกาสได้ไปพักอยู่กับญาติที่อยู่อเมริกา เราก็ปฏิบัติตามคำสอนแต่โบราณ"อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น" เราก็เลยอาสาพาสุนัขของญาติไปเดินเล่นทุกเช้าช่วงที่เราไปพักด้วย แล้วมีอยู่วันนึงที่เราพาเค้า(สุนัขของญาติ)ไปเดินเล่นตามปกติ ระหว่างตอนเดินกลับ เค้าก็วิ่งลากเราออกนอกเส้นทาง แล้วก็ไปหยุดเห่าเสียงดังใส่พุ่มไม้ เห่าไปก็ถอยหลังไป เราก็พยายามห้าม(กลัวคนอื่นๆว่าเพราะยังเช้าอยู่) แต่เค้าก็ไม่หยุด เราก็เลยแบบ เฮ้ย! ไม่ไหวแล้ว เห่าไรฟระ หลอนนะเฟร้ย เลยพยายามลากๆๆเค้ากลับมา ปรากฎลากกลับเข้าทางกลับบ้านได้ไม่ทันไร เค้าก็ลากเราไปอีก คราวนี้ลากแบบต้องวิ่งตามเลยอ่ะ เพราะเค้าวิ่งเร็วมาก ออกแนววิ่งเตลิด แล้วก็ไปหยุดที่บ้านหลังนึง หยุดนิ่งเลย แล้วก็เห่าๆๆตรงหน้าประตูบ้าน จากนั้นก็ไปนอนกลิ้งอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้านเค้า เราก็ .. เอาแล้ว งานเข้าแน่ตรู - -" สักพักเจ้าของบ้านเปิดประตูออกมาจริงๆ ตอนแรกนึกว่าโดนแน่ๆ เราเลยรีบขอโทษก่อนเลย ถึงตอนนี้เจ้าตัวต้นเหตุไม่ดื้อแล้ว เดินไปหาเข้าอย่างว่าง่ายให้เค้าลูบหัวลูบตัวซะงั้น เจ๊เจ้าของบ้านก็เลยชวนเราคุย น้องหมาชื่ออะไร อายุเท่าไหร่แล้ว .. และนี่คือจุดที่ทำให้เราขนหัวตั้ง เจ๊แกเล่าให้ฟังว่า "เจ๊ก็เคยเลี้ยงหมาพันธุ์นี้นะเคอะ เพิ่งตายไปเมื่อเร็วๆนี้เอง เจ๊คิดถึงมันมากๆเลยเคอะ" เท่านั้นล่ะค๊า ไม่หย่งไม่อยู่มันละเลยขอตัวกลับบ้าน ลากเจ้าตัวดีกลับบ้านด้วย แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้พาเค้าไปเดินเล่นอีกเลย โชคดีนะว่าเหตุว่าเหตุเกิดตอนก่อนเรากลับวันนึง ไม่งั้นญาติคงงงอ่ะ ว่า อ่าว ไมอยู่ดีดีก็เลิกพาหมาเค้าไปเดินเล่น ซะงั้น เหอๆๆๆ จากคุณ : หมั่นโถวความร้อนสูง เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 10:07:12

ความคิดเห็นที่ 37 กลัวก็กลัว อยากรู้ก็อยากรู้ โอ๊ยทนอ่านจนจบ ขนลุก ดิฉันก็มีแต่เป็นแบบซอฟท์ๆ นะ ตอนที่แต่งงานใหม่ๆ ดิฉันก็ขนของจากไทยมาขาย อาศัยพื้นที่ในร้านอาหารไทยของเพื่อนเป็นที่หากิน พอดิฉันไปขายของ ก็ปฏิบัติตามความเคยชิน คือ ห้นไปทางหิ้งพระเล็กๆ เหนือประตู และไหว้ขออนุญาต ขายไปได้สองสามวัน เริ่มรู้ว่า น้องเจ้าของร้านเค้าเลี้ยงกุมารทอง ชื่อมานพ  ดิฉันก็เลยเอ่ยชื่อ ขอน้องมานพไปว่า "ขอให้ช่วยขายดีๆ นะ แล้วจะเอาขนมมาฝาก" ปรากฏว่า ของขายดีจริงๆ เฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ๆ ออกง่ายเชียะ วันรุ่งขึ้น ดิฉันจัดแจงซื้อช้อคโกแลต และของเล่น ไปวางไว้บนหิ้ง เอ่ยปากให้น้องมานพเสร็จสรรพ ตกเย็นดิฉันกลับบ้าน นั่งดูทีวีกะสามี จู่ๆ ก็มีกลิ่นเหมือนใครชง Hot Chocolate กลิ่นมันชัดมาก จนดิฉันมองหน้าสามีถามว่า ได้กลิ่นหรือเปล่า สามีพยักหน้า ทีนี้ ดิฉันซักไม่หยุดเลย เพราะที่บ้านไม่มีช็อคโกแลตเลย ไม่ว่าจะเป็นผงชง ไอติม หรือ ของขบเคี้ยว ดิฉันรีบพูดบอกน้องมานพเลยว่า "คะ รู้แล้ว ไม่ต้องมาขอบคุณก็ได้" ต่อมา เริ่มเข้าฤดูใบไม้ผลิ ดอกไม้บาน สวยไปหมด ดิฉันนั่งรถไปกะสามี เปิดหน้าต่างนิดนึง พอให้ลมเข้าระบายในรถ สักพัก ก็ได้กลิ่นหอมของดอกไม้อวลเข้ามาในรถ บอกตรงๆ วินาทีนั้น อยากจะบ้า เพราะถนนที่ขับอยู่เป็นถนนใหญ่ บ้านที่อยู่ข้างทางก็ห่างไปสองเลนอย่างน้อย ใครก็ได้ ช่วยบอกทีเหอะ มันเป็นไปได้หรือที่กลิ่นดอกไม้จะเข้ามาจรุงได้ขนาดนี้้ ดิฉันก็พูดในใจประโยคเดิมอีก ทีนี้ย้ำ  "ไม่ต้องมาอีกแล้วนะ" หลังจากนั้น ดิฉันก็ไม่ได้ไปขายของที่ร้านอีกเลย ทุกอย่างเงียบหายไปเลย 2-3 เดือนได้  จนกระทั่ง ดิฉันพบว่า ตัวเองตั้งท้อง นั่นแน่ คิดถึง น้องมานพคนแรกเลยก่ะ  "เข้ามาอยู่ในท้องป่าวฟระ" 55 ทนไม่ไหว ต้องโทรไปหารน้องเจ้าของร้าน "ง่า น้องมานพยังอยู่กะเธอหรือเปล่า" กลั้นหายใจฟังคำตอบ "ยังอยู่ๆๆ มีอะไรเหรอ" ถอนหายใจยาวววว "อือม์ ไม่มีอะไร ลองถามดูเฉยๆ" ตกลงนู๋มรรคของแม่ ไม่ใช่น้องมานพ (แต่ก็คงเป็นลูกเทวดาแหละ เพราะตั้งแต่เป็นเบบี๋ นู๋มรรคหน้ายิ้มแต้ตลอดเวลา จนใครๆ ที่เห็นก็แปลกใจกันทั้งนั้น) ทุกวันนี้ กลับไปทำงานที่ร้าน เวลาปิดร้านตอนดึกๆ  ดิฉันมักจะมองขึ้นไปด้านบน ใจคิดตลอดเวลาว่า  "ถ้ามีจริง ขอให้ปรากฏให้เห็นสักครั้งเถอะน่า" ก็ไม่รุว่า ทำไมถึงคิดไปด้ายยยย ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็น อดีตประธานชมรมขนหัวลุก นะคะ สามีดิฉันบอกเสมอว่า อยากเจอจริงๆ ถ้าที่ไหนมี ช่วยบอกด้วย จะขอไปดูคนแรก สรุป ดิฉันคิดว่า จิตวิญญาณนั้นคงมีจริง เป็นรูปของพลังงาน ความเชื่อนี้ มาย้ำชัดอีกหน เมื่อคราวที่ดิฉันนอนแล้วฝัน ๆ เห็นเพดานบ้าน ตะแรกที่เห็นก็งงๆ นิดหน่อย เพราะมันเหมือนระดับสายตาของแมลงที่บินไปตรงโน้นที ตรงนี้ที ต่อมาความรู้สึกก็บอกตัวเองว่า "อ้าว นี่มันเพดานบ้านเราเองนี่นา" ก็ตามดูไป  ไล่จนเข้ามาถึงห้องนอน ทีนี้ จากเพดานก็พุ่งไปที่เตียง เห็นมีคนนอนอยู่ ก็จ่อเข้าไปดูหน้าใกล้ๆ "เฮ้ย นี่มัน ตรู นี่หว่า" พึ่บ สะดุ้งตื่นทันที อ่านแล้ว งง ไหมก่ะ จบแบบนี้แหละ จากคุณ : มรรคณิชา เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 10:28:27

ความคิดเห็นที่ 38 กลัวผีที่สุดในโลก แต่ก็ชอบอ่านเรื่องอย่างนี้ สามทุ่มแล้ว..ไม่น่าหลวมตัวเข้ามาอ่านทู้นี่เลย ฮือๆๆๆ จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 11:03:59

ความคิดเห็นที่ 39 ขอแจมบ้างนะครับ เมื่อ มีนา ที่เพิ่งผ่านมานี้ T_T เรื่องเกิดจากตอนที่ไปเที่ยวไต้หวันกับเพื่อน เรื่องของเรื่อง คือ วันแรกที่เดินทางถึงไต้หวัน เช็คอิน รร ย่านซีเหมินติง (เหมือน สยามบ้านเราอ่ะ) ซึ่งตอนนั้นราวๆ ตี 1 แล้ว ออกมาจากห้องน้ำ เพื่อนหลับไปแล้วเรียบร้อย . . . ผมก็สวดมนต์ก่อนนอนตามที่ปฏิบัติอยู่เป็นประจำเวลาไปนอนแปลกที่ จากนั้นเราก็ปิดไฟทั้งห้อง เปิดไว้แค่ไฟหน้าประตู  . . . ก็นอนไป พยายามนอนแต่ไม่ค่อยหลับ หลับๆ ตื่นๆ สะดุ้งหลายรอบ เหมือนมีคนสะกิดเราตลอดเวลา ด้วยความเหนื่อยเลยไม่สนใจมากอะไรนอกจากพยายามหลับต่อ เราก็ไม่สนใจ ทีนี้เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ 3 ถึง 4 รอบ มีอยู่รอบนึงรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นเหมือนฝัน ผมนอนเตียงคู่รวมเพื่อน แต่หันหลังให้ หันหน้าออกนอกหน้าต่าง ทีนี้เราก็พลิกตัวหันหน้าเข้าหาเพื่อน พอหันไปมี เงาดำใหญ่ รูปร่างน่าจะเป็นชายขัดสมาธิ นั่งอยู่กลางเตียงที่ว่างระหว่างผมกับเพื่อน แต่หันหน้ามาทางผม เราก็ตกใจมาก สะดุ้งตื่นขึ้นมาเหมือนเดิม แต่ไม่ได้มีเงาดำอะไร แต่ก็พบว่าเราหันหน้าเข้าหาเพื่อนเหมือนช่วงที่ฝันเมื่อกี๊เลยอ่ะ แบบต่อเนื่องกันเลย ส่วนเพื่อนหลับสนิทมาก เลยรู้ระว่าโดนแน่ๆ เวลาผีจะหลอกเนี่ย คนนึงจะหลับนิ่งสนิทมาก ส่วนอีกคนไม่ว่าจะพยายามหลับยังไงก็หลับไม่ลง แต่เราก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่อ่ะนะ เลยแบบ เออ นอนต่อแล้วกัน เลยพลิกตัวกลับมาหลับต่อ (ไม่หันหน้าเข้าหาเพื่อน) ทีนี้มาเปรี้ยวเลย พื้นที่กลางเตียงแอบยวบคับ พี่น้องงงง เหมือนมีคนมานอนด้วย หรือขึ้นมาบนเตียง เราก็แบบทำไงดีๆ กลัวมากๆ แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ(ก็ยังทนต่อเนอะ ) ไม่แคร์สื่อนอนต่อแล้วกัน พอเคลิ้มหลับซักแป๊ปทีนี้มีมือมาเขย่าแขนเราจากด้านหลังเลยอ่ะ >//<   เราเลยแบบไม่ไหวระ เลยคิดในใจ เหวี่ยงใส่ไปเลยอ่ะ ว่า "จะ อะไรกันนักกันหนา วันนี้เกือบตกเครื่อง แถมทำของหายที่สนามบิน นี่จะมากวนอะไรกันอีก ซวยมาทั้งวัน เหนื่อยก็เหนื่อย ขอนอนดีๆ ไม่ได้หรือไง มาเที่ยวโอเครป่ะ ไม่ได้มาแย่งที่ใคร ขอนอนแค่ 5 คืน แล้วก็กลับแล้ว ขอให้มีเวลาดีๆ เรื่องดีๆ ในประเทศนี้ให้เอากลับไปเล่าให้คนอื่นฟังบ้างได้มะ ขอนอนแล้วนะ อย่ามากวนกันอีก รู้แล้วว่าเป็นเจ้าของห้องนี้ อย่ามาเยอะ เหนื่อย จะนอน !!!!" หลังจากเหวี่ยงไปก็หลับยาวถึงเช้า โดยที่ไม่มีการที่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นอีกเลย รวมไปถึงอีก 4 คืนที่เหลือก็นอนหลับโดยปกติสุข เพียงแต่พยายามเลี่ยงช่วงที่ต้องอยู่ในห้องคนเดียว ยาวไปหน่อยนะครับ แต่ก็ยังแอบหวาดๆ อยู่เลย แง๊  T_T จากคุณ : friday:fineday เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 13:58:22

ความคิดเห็นที่ 40 ผ่านมาเจอกระทู้นี้มีเรื่องคาใจมาหลายปี มาขอร่วมแจมเผื่อจะมีใครที่มีข้อมูลมาไขข้อข้องใจให้ได้บ้างค่ะ เมื่อปี 2008 ได้ไปเที่ยวนิวซีแลนด์จากที่ขับรถไปเรื่อยๆค่ำที่ไหนก็นอนที่นั่น เราไปถึง Franz Jozef ตอนเย็นประมาณหกโมง ฝนตกพร่ำๆมาทั้งวันไม่มีแดด ค่อนข้างใกล้มืดค่ะก็เข้าไปที่นอนหลายที่จนมาถึง สถานที่หนึ่งจำชื่อได้แม่นว่า Rainforest เราไปติดต่อพนักงานบอกห้องเต็มหมดแล้ว แต่มีเป็นห้องรวมเป็นบ้านแบบล๊อกเคบินอยู่หนึ่งหลังมีหกเตียงแต่จะให้เรานอนสองคนคิดคนละ 50 NZD เราขอกุญแจเพื่อจะไปดูบ้านก่อน พอไปตามที่เจ้าหน้าที่บอกบ้านก็คือบ้านที่เราผ่านตรงทางเข้าโรงแรมนั่นเอง ข้างในมีเตียงสองชั้นสามเตียงมีเครื่องนอนในสภาพพับเก็บวางบนเตียงทุกเตียง พอเราขึ้นไปถึงหน้าประตูบ้านก็เริ่มได้กลิ่นธูป กลิ่นแรงมากๆ ตอนแรกก็นึกว่าเป็นกลิ่นสปาของโรงแรมแต่ก็ฉุกคิดว่า กลิ่นสปาที่ไหนเขาใช้กลิ่นธูปกัน จะว่าใครมาจุดธูปแถวนี้ก็คงต้องจุดเป็นกระถางถึงจะได้กลิ่นขนาดนี้ ตอนนั้นก็ยังมึนๆก็เดินไปไขกุญแจ ปรากฏว่าไขไม่ออก และมันมีความรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกมันบอกว่าไม่อยู่ดีกว่าก็เลยกลับเอากุญแจไปคืนมันน่าแปลกมากๆที่พอเดินลงบันไดพ้นบ้านนั้นมาก็ไม่ได้กลิ่นธูปแรงๆนั้นเอีกเลย สุดท้ายก็ต้องขับรถออกไปนอกเมืองได้ที่พักที่แคมป์แวนคืนนั้นอยู่สึกกลัวมาก โทรคุยกับแม่ แม่บอกว่าเขามาเตือนไม่ให้เรานอนที่นั่น อยากรู้มากๆค่ะว่าโรงแรมนั้นมีประวัติอย่างไร จนบัดนี้ก็ยังหาข้อมูลใดๆไม่ได้ จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 14:06:08

ความคิดเห็นที่ 41 นอนบนเตียงพับแบบมีล้อ ในหอที่ญี่ปุ่น ตีสาม หลายๆครั้ง ตื่นเพราะเหมือนมีคนจับเตียง เย่อไปๆมาๆ ก็ตื่น แล้วนอนต่อเพราะง่วง ตอนเช้าไปถามเพื่อนๆ มีจิชิน(แผ่นดินไหว)เปล่าว่ะ ไม่เคยมีใครบอกว่ามีเลย เฮ้อ ไม่มาให้เห็นก็โอเคละ เอาง่วงเป็นหลัก จากคุณ : konkruad เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 14:51:33

ความคิดเห็นที่ 42 อีกอันหนึ่ง ดึกๆ มีเสียงผู้หญิงร้องหวีดโหยหวนมาเป็นระยะระยะ รวมๆกับเสียงคล้ายการทุบตี ก็คิดไปว่าหญิงคนนี้คงถูกทุบตีตายอย่างทรมาน ฟังแล้วรำคาญมาก มันมาจากห้องที่สามจากห้องเรา ห้องเราอยู่ห้องแรกสุด ที่สงสารอะ น้องห้องที่สองถัดไปจากเราที่เป็นคนไทยด้วยกัน(มาเช่าห้องอยู่ติดกัน) เพราะว่าเราเว้นมาห้องนึงยังได้ยินดังขนาดนี้ ไอ้ห้องติดกันมิเป็นอันต้องทำอะไรแน่ อันนี้คงเป็นผีที่ตายด้วยความเจ็บปวดทรมาน เพราะมันร้องว่า อิตาอิ อิตาอิ (เจ็บปวด โอย ...) แต่อย่างเดียว แต่ก็ดีอย่าง ที่ตอนจะไป เขาก็บอกว่า ไปละนะ (อิคุ อิคุ) ร่ำลาซะอย่างมีวัฒนธรรม แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 16:26:36 จากคุณ : konkruad เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 15:18:30

ความคิดเห็นที่ 43 เรื่องนี้ เคยเล่าแล้วครั้งหนึ่ง ในกระทู้ผี 10 กว่าภาคชื่อดังในห้องสยาม วันนี้ ขอเล่าอีกสักครั้งละกันครับ ยาวนิดนึงนะครับ ตอนอยู่อเมริกา ผมพัก อพม ของผม ส่วนแฟน(เก่า)พักอยู่ อพม ของเค้าคนเดียว อพม ของเค้าเข้าไปจะเป็นห้องโถงกว้าง ฝั่งซ้ายเป็นครัว ตรงไปแบ่งเป็น 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ แยกห้องชัดเจน ห้องนี้เคยได้ยินชื่อเรื่องผีมานาน สมัยน้องสาวแฟนยังพักที่นั่น ก็เคยเจออยู่บ่อยครั้งโดยเฉพาะห้องนอนของน้องสาว เค้าบอกว่า คนที่ยู่เก่าเป็นคนไทย และตายในห้องนี้ก่อนที่เค้าและพี่สาว( แฟนผม)จะย้ายมาอยู่กัน แล้ววันหนึ่งน้องสาวแฟนก็กลับเมืองไทย แฟนผมเลยต้องอยู่คนเดียว แฟนผม ก็เลยชอบบอกให้ผมไปนอนเป็นเพื่อนบ่อยๆ ก็ดีเหมือนกัน เพราะ อพม แฟนกับที่ทำงานอยู่ใกล้กัน มีเพื่อนของแฟนหลายคนเคยมานอนที่บ้าน แล้วทุกคนก็พูดเหมือนกันว่า เจอผี จนแต่ละคน ไม่กล้ามานอนที่บ้านของแฟนอีก แต่ด้วยความที่ผมชินกับเสียงแปลกๆมานานแล้วเลยเฉยๆ แฟนเลี้ยงหมาตัวหนึ่ง ทุกๆคืน เวลาจะเข้านอน เจ้าหมาตัวนี้ ต้องตามกระโดดขึ้นเตียงนอนเป็นเพื่อน จนกว่าผมกับแฟนจะหลับ และหลังจากที่หลับแล้ว มันจะวิ่งออกจากห้องนอน ไปห้องนั่งเล่นวิ่งเล่นอยู่ตัวเดียว และคำรามและเห่าตัวเดียว เหมือนกำลังเล่นกับใครทุกคืนจนผมและแฟนชิน ครั้งหนึ่ง ระหว่างที่เริ่มเข้างานรอบเย็นไปซักพัก แฟนเอะใจบอกว่า “รู้สึกแปลกๆ อยู่ๆก็คิดขึ้นมาว่าลืมปิดแก๊สหรือเปล่า ช่วยกลับไปดูหน่อยสิ” ปรากฏกลับมาที่ห้อง แก๊สเปิดอยู่จริง ผมเลยรีบปิด แล้วกลับไปทำงานต่อ ก็ไม่ได้สนใจอะไร คิดว่า ถ้ามีอะไรดลใจให้นึกถึงอันตราย ก็ขอบคุณมากๆ เกือบทุกคืนที่นอนจะได้ยินเสียงกุกกักๆแปลกๆจากห้องโถง มีอยู่คืนหนึ่ง อยู่บนเตียงแล้วกำลังจะนอน อยู่ๆก๊อกน้ำตรงส่วนแต่งตัวก็ดังไหลจ๊อกๆๆๆโดยไม่มีสาเหตุ ผมกับแฟนก็นอนเฉยๆไม่สนใจ มันก็ไหลๆหยุดๆตลอด จนไม่ได้หลับได้นอน ผมเริ่มหงุดหงิด แฟนก็บอกให้อย่าไปสนใจเลย นอนเถอะ แต่เสียงก็ยังไม่ยอมหยุด ด้วยความเหนื่อย+รำคาญ+ง่วง จากที่ค่อนข้างกลัวผี ก็กลายเป็นบ้าดีเดือด ลุกขึ้นแล้วเดินดุ่ยๆๆๆเข้าไปที่ก๊อกน้ำ แล้วเตะตู้ล่างก๊อกน้ำดังเปรี้ยง แล้วตะโกนว่า “ไรฟะ แมร่ง มรึงอยู่ของมรึง กรูอยู่ของกรู ต่างคนต่างอยู่ จะมากวนกันทำไม!!!!!” ก๊อกน้ำก็หยุดไหลสักแป๊ปนึง แล้วก็ไหลๆหยุดๆต่อ จนผมซ็ง ก็เลยโดดขึ้นเตียงนอนดีกว่า ก็ไม่รู้ว่ามันหยุดไหลเมื่อไหร่ จนมาวันหนึ่ง ผมกับแฟนออกไปทานข้าวเย็นกัน ก่อนออกจากบ้านทุกครั้ง แฟนผมจะปิดประตูห้องนอนทั้ง 2 ห้อง ไม่ให้หมาไปเล่นบนเตียง ยิ่งหมาเป็นตัวเมีย กลัวว่าประจำเดือนหมาจะไปทำเลอะห้องนอน  โดยเฉพาะห้องนอนน้องสาวที่ไม่มีคนอยู่ จะไม่ให้หมาเข้าไปวุ่นวาย แล้วห้องนั้นผมจะชอบเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเป็นประจำ  เลยเป็นมุมส่วนตัวของผมที่จะปิดประตูตลอด วันนั้นผมดื่มเยอะพอควร กำลังกึ่มกึ๊ม แฟนก็ชวนกลับบ้านพักผ่อน กลับมาห้อง กำลังครึ้มอกครึ้มใจก็เลยคว้าไวน์มารินดื่มต่อ โดยที่เข้าไปห้องนอนน้องสาวแฟนแล้วเข้าไปสูบบุหรี่ในห้องน้ำ ระหว่างที่กำลังสูบบุหรี่เพลินๆอยู่นั้น ตาผมก็มองนู่นมองนี่เพลินๆ แล้วก็เหลือบไปที่พื้น... ผมเห็น “เลือด” ข้นๆหยดใหญ่ๆ 1 หยดบนพื้นครับ ผมเริ่มมองสำรวจตัวเองว่า มีแผลตรงไหน เอ๊ะ ก็ไม่มี มองสำรวจรอบห้อง เอ๊ะ ก็ไม่มีตรงไหนที่ผิดปกติ นอกจากเลือดสดๆที่อยู่บนพื้น ... เอาละสิ อยู่ในห้องคนเดียว เรียกแฟนคงไม่ได้ยิน เพราะมีประตูกั้นถึง 2 ชั้น เลยใจดีสู้เสือ ดึงทิชชู่ออกมา แล้วจิ้มไปที่เลือด ...... สดๆเลยครับ ซึมผ่านทิชชู่ เหมือนเลือดที่เพิ่งไหลออกมาสดๆ ผมนิ่งไปซักพัก ... แล้วค่อยๆทิ้งทิชชู่ในชักโครก พร้อมทำความสะอาดพื้นตรงนั้น ค่อยๆเดินออกจากห้องไปหาแฟน สิ่งแรกที่ทำคือหาพระของเค้ามาคล้องคอให้ แล้วค่อยเล่าให้เค้าฟัง และพาเดินไปดูในห้องด้วยกัน เค้ายืนยันว่า ก่อนออกจากบ้านตอนบ่าย 4 โมง ปิดประตูห้องและห้องน้ำ 2 ชั้นแน่นอน และผมก็มั่นใจว่า เปิดประตูทั้ง 2 ชั้นเข้าไปเองตอนกลับมา เป็นไปไม่ได้ที่หมาจะเข้าไปทำเมนเลอะเทอะได้ ...แล้วเลือดใคร...??? จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 16:10:48

ความคิดเห็นที่ 44 อยู่ญี่ปุ่นมา 4 ปี ยังไม่เคยเจอค่ะ ย้ายบ้านบ่อยมากๆค่ะ และที่สุดท้ายก็เพิ่งจะซื้อคอนโดสร้างนานแล้วค่ะ ก็ไม่เคยเจอหรือเห็นอะไรผิดปกติ คอนโดอยู่ไม่ไกลจากวัดเท่าไรค่ะ ชอบไปเดินดูสุสานคนตาย เพราะบรรยากาศเงียบๆ เดินดูความแตกต่างระหว่างคนรวยกับคนฐานะปานกลาง ป้ายชื่อจะแตกต่างกันมากค่ะ ดูแล้วมันก็ได้้ความรู้เรื่องวัฒนธรรมไปอีกแบบ เคยถามแฟนเหมือนกันค่ะ ว่าเชื่อเรื่องพวกนี้มั้ย เค้าก็ขำๆ เค้าบอกไม่เชื่อ โดยส่วนตัวแล้ว ก็ไม่ค่อยเชื่อและกลัวเรื่องพวกนี้เท่าไรค่ะ แต่ย่าเคยบอกว่าคนที่เจอเรื่องพวกนี้ จะเป็นคนจิตอ่อน จะเห็นและเจอง่าย ไม่ว่าในฝัน หรือ ทั่วไปอ่าค่ะ ถ้าคนจิตแข็งจะไม่ค่อยเจอเรื่องพวกนี้ง่ายๆ จากคุณ : vanessa-eva เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 17:54:08

ความคิดเห็นที่ 45 นั่งอ่านไป หลายๆเรื่องชักเริ่มกลัว(ว่าจะไม่กลัวแล้วน๊า..มาจนได้ความกลัวเนี่ย) เปิดไอโฟน ฟังเพลงจากเวอร์จิ้นฺฮิตช่องโปรด และมาเล่าให้เพื่อนๆฟังบ้าง ญี่ปุ่นนิ่ใครๆก็ว่าเฮี๊ยน..ตอนมาใหม่ๆก็เข้าห้องแอดเจแปน ฟังพี่ๆเล่าเรื่องกันน่ากลัวๆทั้งนั้น ก็ไม่คิดว่าจะเจอกับตัว เพราะเตรียมพระมาเยอะมาก555...เพื่อนก็แซว ก็ยังบอกเพื่อนว่า "ไม่กลัวหรอก เพราะหน้าตาคนธรรมดากับผีก็คงเหมือนๆกัน ขาวๆซีดๆ" อยู่ญี่ปุ่นมาสองปีแล้วค่ะ เจอสามครั้ง..3 หอ 3 ครั้งเลยค่ะ            หอแรก..จ.ชิบะ(ติดโตเกียวหรือจังหวัดที่มีสนามบินนารีตะนั่นแหละค่ะ)     กลางวันประมาณ 10โมงกำลังหลับแบบชิวๆ เพราะต้องตื่นเช้าทำเบนโตะ(ปิ่นโต) ให้สามีไปกินที่ทำงานทุกวัน หลังจากส่งแฟนก็จะนอนต่อ แดดก็สาดส่องเข้าห้องแบบว่าสว่างมาก เราก็รู้สึกเหมือนมีคนมายืนอยู่ปลายเท้า ก็ลืมตาแต่ลุกไม่ขึ้น เจอผีหัวขาดค่ะ ผู้ญ ไม่มีหัว แต่เหมือนเค้าอยากจะบอกเรา และเรารู้สึกได้เองว่า เค้าต้องการความช่วยเหลือ (เป็นภาษาไทยค่ะ แต่จับเป็นคำพูดไม่ได้ เป็นแค่ความรู้สึก เราเจอผีอำบ่อยๆ ฝันเห็นก็เยอะ เลยชินกับพวกนี้ค่ะ ก็ไม่ได้กลัวอะไร ก็บอกเค้าว่าจะทำบุญไปให้ แล้วก็แผ่เมตตาให้ เค้าก็หายไปค่ะ .. ไปเล่าให้พี่ทีสนิทกันซึ่งอยู่ที่วัดของญี่ปุ่น เค้าก็ทำพิธีแบบพุทธชินโตให้ ก็เขียนป้ายแล้วก็สวดให้น่ะค่ะ บอกว่าน่าจะเป็นผีไม่มีญาติ (เราไปบ้านพี่เค้าบ่อย เพราะสนิทกัน ซึ่งมีสุสานอยู่เยอะมากๆด้วยค่ะ)            หอ2..จ.ชิบะ ย้ายมาใกล้สถานีกว่าเดิมนิดนึงค่ะ จำได้ว่าวันรุ่งขึ้นเป็นวันสงกรานต์ที่ทางวัดป่าพุทธรังษีโตเกียวจะจัดงาน เลยจัดเตรียมผ้าไตร ชุดสังฆทานและชุดชีพราหมณ์ แล้วก็อาบน้ำแช่โอฟุโระ(อ่างอาบน้ำ)แล้วก็ถอดพระวางไว้ข้างอ่าง (ปีที่แล้วคนปีวอกตอ้งใส่พระที่มาจากวัดเล่งเน่งยี่อ่ะค่ะ พี่คนที่สนิทกันเค้าเช่ามาให้เราใส่ เพราะเชื่อเรื่องปีชงมากๆ แต่เราก็ไม่เชื่อค่ะ แต่คิดแค่ว่าใส่ไว้ก็ไม่เป็นไรไม่เสียหายหรอก) แล้วก็นอนหลับไปอย่างสบายใจ เปิดไฟดวงเล็กสีเหลืองที่ปลายเท้าไว้หนึ่งดวง แล้วก็รู้สึกว่ามีอะไรมานั่งข้างๆ(หลังจากหลับไปแล้วสักพักใหญ่แล้วนะคะ หลับสนิทค่ะ) แล้วเราก็รู้สึกกลัวมากๆเลย หันไปมองเห็นแค่ขาค่ะ เป็นขาเด็กนั่งยองๆอยู่ข้างหัวเราเลย เราก็อยากจะสะกิดสะมีซะเหลือเกินแต่ขยับตัวไม่ได้ ...แทบร้องไห้เลยเพราะกลัวมาก แล้วเด็กคนนี้ก็กระโดดค่ะ..กระโดดจากข้างเราไปที่ปลายเท้า ซึ่งจะมีบันไดปีนขึ้นไปที่นอนชั้นสอง เต็มๆค่ะ...ผีเด็กในหนังจูออนยังไงอย่างงั้นเลยค่ะ หน้า+ตัวขาวแบบทาแป้งมาเลย น่ากลัวมากกกก (ถึงเด็กจะหน้าตาน่ารักก็เหอะ) แต่ไม่ทำอะไรนะคะ(ดีแล้วหละ อย่าทำอะไรเลยแค่นี้ก็จะแย่แล้ว) ยืนมองเหมียวอย่างเดียวเลย เหมียวก็เลยนึกในใจบอกเค้าว่า พรุ่งนี้จะกรวดน้ำให้นะ เค้าก็เลยหายไป เหมียวก็สะดุ้งร้องเรียกสามี เช้าก็เลยกรวดน้ำไปให้ ไม่รู้ว่าเค้าชื่ออะไร ก็บอกไปแค่ว่ากรวดให้กับเด็กที่มาหาเมือ่คืนนี้..และอีกสองวันต่อมา พี่ที่เช่าพระให้เรา ซึ่งเป็นคนที่เชื่อเรื่องพวกนี้มากๆ และแกเลี้ยงกุมารไว้เยอะมากๆ ทั้งที่ร้านของแก(นวดไทย) และที่บ้าน(ช่วงก่อนหน้านี้เราสนิทกับพี่เค้าเพราะเค้าป่วยหนักเป็นมะเร็ง เค้าไม่มีใครเลย มีแต่สามีคนญี่ปุ่น เราเลยช่วยดูแลแกก่อนจะเสีย เลยไม่รู้ว่าที่มาเนี่ย กุมารของแก มาบอกหรือเตือนเรา(เพราะหลังจากนั้นไม่กี่วัน พี่เค้าก็เสียชีวิตที่โรงพยาบาล) หรือว่าเด็กที่หอนั้นจริงๆ              หอ3..โอซาก้า เรื่องนี้เกิดเมื่อเร็วๆนี้ค่ะ  นอนตื่นสาย(เหมือนเดิม) สามีไปทำงาน 9โมง เราก็หลับต่อ แล้วก็รู้สึกว่ามีคนเปิดประตูหลังบ้าน เราก็จะลุกแต่ลุกไม่ได้ แล้วก็มีลุงหน้าตาไม่แก่มาก ราวๆห้าสิบปี ตัวอ้วน ใส่แว่น หน้าชัดเจนมากๆ เปิดประตูมา แล้วก็โผล่เข้ามาในห้องเรา (เหมือนตัวจะใหญ่กว่าขนาดช่องว่างที่เปิด เลยต้องโผล่ออกมาแทน) เราก็พยายามจะดิ้น เพราะรู้แล้วว่าไม่ใช่คน..แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ มาหน้าตาแบบหัวเราะหึๆๆๆ มาเลย เราเลยสวดมนต์อย่างเดียว จนเค้ามาทับตัวเราเลย เราเลยดันตัวสุดแรงเกิด แล้วลุกขึ้นมาได้..ไม่อยากจะเจออีกแล้ว พอเห๊อะ...เหนื่อยอ่ะค่ะ จากคุณ : เหมียวเหมียว (wichayen) เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 18:01:19

ความคิดเห็นที่ 46 ท่านมาเราดีใจ ท่านจากไปเราอนุโมทนา จะได้เห็นเหมือนที่พระพุทธเจ้าบอกไว้ว่าสิ่งเหล่านี้มีจริง จะพยายามทำความเข้าใจเขา จะพยายามไม่กลัว จะพยายามเข้าใจในสิ่งที่เขากระทำและต้องการจะสื่อสารกับเรา เรื่องของเรื่องคือพรุ่งนี้ต้องไปนอนค้างที่โรงแรมหนึ่งคืน โรงแรมเก่าๆ ด้วยล่ะฮ่าๆ ตอนเลือกห้องเอาเตียงเดี่ยวหรือเตียงคู่ เลยบอกเพื่อนว่านอนเตียงเดี่ยใหญ่ๆ นี่แหล่ะ นอนด้วยกัน เพื่อนบอกว่า นอนกรนนะ ทนได้เหรอ  รีบบอกไปทันทีเลยว่า ได้ๆๆๆ ไม่ต้องซีเรียส ฮ่าๆ ลุ้นเหมือนกัน ว่าจะเจอแจ็คพอตไหม จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 18:26:34

ความคิดเห็นที่ 47 กลัวผีอ่ะค่ะ แต่ก็มีสัมผัสเรื่องแบบนี้นิดๆ เจอหลายทีแล้วก็ไม่เห็นจะชินซะทีเลย อ่านกระทู้นี้ไปขนลุกไป แงๆๆๆๆๆ กลัวแต่ก็อยากอ่านอ่ะ จากคุณ : asita เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 18:54:28

ความคิดเห็นที่ 48 ครึ่งหลับครึ้งตื่น เด็กชายหัวโล้นน่าจะเป็นเด็กฝรั่งแก้มยุ้ยมาหอมแก้มเราทั้งซ้ายและขวา พอเราตื่นขึ้นมาถามสามีเธอมาหอมแก้มเราไหม สามีบอกว่าไม่นิ แล้วที่แก้มเปียก ๆ มาจากไหนล่ะ บ้านเราไม่มีเด็กอยู่กันแค่สองคน เห้อสงสัยโดนแล้วล่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 21:09:04 จากคุณ : บาร์บี้vsนักกล้าม เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:08:20

ความคิดเห็นที่ 49 อยู่ ฮอลแลนด์ค่ะ พ่อสามีเสียเมื่อปลายปี 2009 แต่วันอีสเตอร์ที่ผ่านมา ฉันกับสามีไปหาแม่สามีที่บ้าน อากาศดีมาก 25 องศา แดดออกทั้งวัน แต่ก่อนจะกินอาหารเย็นแม่และสามีพาไปเคารพหลุมศพของพ่อ เราเลยตัดตัดดอกไม้สีขาวในสวนที่พ่อสามีเคยปลูกไว้ ตั้งใจจะเอาไปวางบนหลุมฝั่งศพ เพื่อเป็นการทักทายและแสดงความคิดถึง ตอนที่วางก็ได้นึกและพูดในใจว่า ป๋าป๊ะพวกเรามาเยี่ยม คิดถึงมาก ช่วยให้เราเรียนจบไวไว และอย่าให้เราได้เจอความยากลำบากเลย พูดเสร็จเราก็เดินออกจากที่นั้น เพื่อกลับบ้าน หลังจากกลับมาจากสุสานกันแล้วเลยจัดเตาย่างบาร์บิวคิวกินกันในสวนหลังบ้าน ก็กินกันตามปรกติ แต่พอเราย่างเนื้อหมูสามชั้นสุกได้ที่ ตักมาวางไว้ในจาน อยู่ๆ ขนก็ลุกขึ้นมาตั้งแต่ ขาจนถึงหัว ลุกมากจนเอ๊ะใจ เพราะอากาศเกือบจะร้อนในวันนั้นเราไม่หน้าจะรู้สึกหนาวได้ ผ่านไปอีกสัก 30 วินาที เราได้ยินเสียงร้องเท้าของพ่อสามีกระทบกับพื้นกระเบื้องที่สวนหลังบ้านที่เรากำลังนั่งอยู่ เหมือนพ่อกำลังเดิน อยู่รอบๆโต๊ะ และวนมาหยุดอยู่ข้างหลังเรา เป็นเสียงเดินที่เราจำได้แม่น และจำได้ดี พอรู้สึกตัวว่า ใช่แน่แล้ว ก็เลยตัดสินใจเล่าให้แม่สามี และสามีฟัง แต่พอเราเริ่มเล่า ความรู้สึกก็ค่อยๆคลาย ขนหายลุก และกลับมาเป็นปรกติตามเดิม แม่สามีได้ยินและเห็นหมูสามชั้นที่เราปิ้งมาวางไว้ในจาน แม่สามีก็ร้องไห้ออกมาเบาๆ บอกว่า ป๋าป๊ะคงอยากมานั่งร่วมโต๊ะกับเราด้วย เพราะพ่อแกชอบกินเนื้อหมูสามชั้นมากๆ โดยเฉพาะย่างแบบกรอบๆ พอได้ฟังแค่นั้นหละ ใจเรานี้หายวูบไปเลย ทั้งสงสารและคิดถึงพ่อแกมาก เพราะก่อนหมดลมหายใจ เราร้องไห้กอดแกตลอด แกบอกว่า ไม่ต้องกังวลสักวันเราจะเจอกันอีกครั้งบนสายรุ้ง ปรกติแกจะพูดภาษาดัชต์กับเรา แต่ประโยคนั้นแกพูดภาษาอังกฤษชัดเจนแต่ช้าๆกับเรา ถ้าพ่อแกยังอยู่วันนั้นเราก็คงมีช่วงเวลาดีๆด้วยกันในวันอีสเอตร์แน่นอน หลังจากกินอิ่ม เก็บจานเสร็จ เราก็นั่งดื่มกาแฟและชา แม่สามีมองขึ้นไปบนฟ้า แกบอกเราทั้งสองคนดู เรื่องมหัศจรรย์บนท้องฟ้า คือ รุ้งเส้นบางๆ ทอดข้ามหลังคาบ้านของแม่สามีสีไม่เข้มมากแต่มองเห็นได้ว่าเป็นรุ้ง จากนั้นน้ำตาของความคิดถึง เศร้าใจ ระลึกถึง ไหลออกมาโดยไม่ตั้งตัว เราเชื่อนะว่าโลกนี้มีอะไรแบบนี้อยู่ เพียงแต่ว่าคนบางคนสัมผัสได้ แต่กับอีกหลายๆคนอาจจะไม่สามารถสัผัสได้ แต่จะมีจริงหรือไม่ เราที่เป็นมนุษย์ก็ควรทำความดีและคิดดี เผื่อเวลาที่เราจากโลกนี้ไปแล้ว ความดีที่เราได้ทำก็จะยังคงอยู่ให้คนรุ่นต่อๆไปได้ระลึกถึง จากคุณ : Fearn Holland เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:26:05 A:81.205.24.71 X: TicketID:316800

ความคิดเห็นที่ 50 น่ากลัวมาก 555 จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 22:15:14

ความคิดเห็นที่ 51 มีแต่ผีญี่ปุ่น กลัวมากๆคะ จากคุณ : CherryBlossom669 เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 22:29:41

ความคิดเห็นที่ 52 คุณคห.49คะ เป็นเรื่องผีที่ดิฉันอ่านแล้วอยากร้องไห้ค่ะ เรียบเรียงดีมากๆ อยากให้กิฟ TT จากคุณ : Whatever love means เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 02:02:22

ความคิดเห็นที่ 53 ตอนย้ายมาอยู่เดนมาร์กใหม่ๆ ช่วงแรกๆยังไม่ได้ไปโรงเรียนภาษาค่ะ เช้าวันนึงพอส่งสามีไปทำงานหน้าประตูบ้านแล้วก็เข้าไปนอนต่อ สามีไปงานตอน 8 โมงเช้าค่ะ นอนไปได้สักพัก แต่ไม่ได้หลับแน่ๆค่ะ เตียงนอนของดิฉันกับสามีจะเป็นเตียงเดี่ยวที่ปรัยระดับได้แต่ว่านำมาตั้งติดกัน ดิฉันนอนตะแคงในเตียงนอนของดิฉันและก็หันหน้าเข้าหากำแพง ด้านเตียงสามีจะโล่ง เหมือนว่าจะหลับมันก็ไม่ใช่ค่ะ เหมือนว่าจะตื่นมันก็ทำไม่ได้ แต่รู้สึกว่ามีใครคนนึงมานอนด้วยอยู่ในเตียงสามี หน้าตาละม้ายคล้ายสามีมากๆ แต่ในใจก็ว่าจะเป็นสามีได้ยังไงในเมื่อดิฉันเพิ่งจะส่งเขาไปทำงานเมื่อครู่นี้เอง ตอนนั้นก็นึกถึงหลวงพ่อที่นับถือค่ะ และก็พลิกตัวกลับมาด้านเตียงสามีได้ ลืมตาดู ทุกอย่างโล่งว่าง รู้ว่าต้องเจออะไรบางอย่างแน่นอน ดิฉันค่อนข้างจะเจอเรื่องแบบนี้บ่อยค่ะ ทั้งที่ไทยและที่ต่างประเทศ ตอนนั้นไม่ทราบว่าเขาเป็นใคร รู้แค่ว่าหน้าคล้ายสามีมากๆ อาทิตย์ต่อมาแม่สามีมาเยี่ยมที่บ้าน ดิฉันเลยถามท่านไปว่า ก่อนที่ท่านและพ่อสามีจะขายอพาทเมนต์นี้ให้สามี มีใครเคยมาอยู่ที่นี่ก่อนหรือปล่าว ท่านตอบมาว่าอพาทเมนต์หลังนี้เป็นของพ่อและแม่มาก่อนค่ะ คือเป็นของตายายสามีนี่เอง ดิฉันเลยคิดว่าคงจะเป็นตาสามีที่มาทักทายหลานสะใภ้แน่ๆ อาทิตย์ก่อนกลับมาบ้านจากโรงเรียน เปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็ได้กลิ่นบุหรีมากๆเลยค่ะ ทีแรกคิดว่าสงสัยจะคิดไปเอง แต่ดิฉันเป็นคนไม่สูบบุหรี่และก็ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่มากๆ จมูกจะค่อนข้างไวกับกลิ่นบุหรี่ค่ะ สามีก็ไม่ได้สูบบุหรี่ ทีแรกก็คิดว่าหรือว่าสามีแอบสูบบุรีหว่า พอเจอแม่สามีเลยถามไปว่า ตาสามีตอนท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านสูบบุหรี่ใช่ไหม แม่สามีตอบว่าใช่ ดิฉันเลยว่าก็คิดไว้ว่าอย่างนั้น ท่านถามตอบว่าถามทำไม ดิฉันว่าไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่คิดว่าคนสมัยก่อนสูบบุหรี่กันจัดก็เท่านั้น และก็เคยเจอเด็กวิ่งเล่นเสียงดังโครมครามจนสะดุ้งตื่นตอนตีหนึ่งครึ่งด้วยค่ะ คืนนั้นนอนหลับอยู่เพลินๆแต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นด้วยความรำคาญเสียงวิ่งของเด็กในห้องนอน คืนนั้นลูกเลี้ยงมาค้างด้วยค่ะ ดิฉันตื่นมาก็แหงนมองนาฬิกาดูเวลา พอเห็นว่าดึกดื่นขนาดนี้แล้ว ทำไมสามีไม่พาลูกเข้านอนเสียที วิ่งเล่นกันในห้องนอนอยู่ได้ พลันหันไปมองที่เตียงนอนลูกเลี้ยง เห็นเธอยังนอนหลับอยู่ที่นั่น ตอนนั้นพอรู้แล้วล่ะค่ะว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ยังเห็นเงาดำๆตะคลุ่มๆนั้นวิ่งไปมาวนรอบๆเตียงอยู่ค่ะ ดิฉันหลับตาลงและภาวนาในใจว่า คนจะนอนอย่ามารบกวนแล้วจะทำบุญกรวดน้ำไปให้ แล้วก็หลับต่อไปจนถึงรุ่งเช้าค่ะ ส่วนเรื่องที่เมืองไทย เคยไปร่วมงานฌาปนกิจศพย่าของแฟนเก่าค่ะ วันนั้นไปถึงบ้านย่าตั้งแต่บ่ายหน่อยๆ และงานจะจัดขึ้นช่วงเย็นค่ะ ดิฉันกับย่ารู้จักกันดี ไปมาหาสู่กันบ่อยค่ะ ช่วงบ่ายแก่ๆรู้สึกเพลียจึงหล่อยหลับไป แต่มันรู้สึกได้ค่ะว่าไม่ได้หลับ แต่ก็ลืมตาไม่ได้อีกแล้ว เห็นย่าท่านมาหา มาเดินวนรอบๆตัว พอดิฉันลืมตาตื่นมาได้ก็สะดุ้งลุกขึ้นมานั่งเลยค่ะ และคิดว่าไม่ได้ฝันแน่นอน เพราะถ้าฝันคงจะไม่ได้สะดุ้งลุกมานั่งแบบนี้ ไม่มีอาการงังเงียใดใดทั้งสิ้น ดิฉันชอบเดินทางเที่ยวคนเดียวค่ะ เวลาไปพักในโรงแรมที่ต่างประเทศก่อนนอนก็จะสวดมนต์ซึ่งทำประจำทุกคือนอยู่แล้ว ยังไม่เคยเจอเหตุการณ์แปลกๆในโรงแรมที่ต่างประเทศเลยค่ะ ถ้าเจออะไรแปลกๆ มาแบบเป็นเสียง เป็นเงา เป็นกลิ่น ยังดีกว่ามาแบบตัวเป็นๆเห็นๆค่ะ อันนี้ไม่อยากเจอค่ะ จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 02:17:28

ความคิดเห็นที่ 54 โห .... เข้ามาเปิดดู เป้นกระทู้แนะนำระดับต้นๆแล้วหรือนี่ นี่ถ้ามีใคร ให้เล่าเรื่องเจอ  ผ. สะ. ระ. อี...ผี  ที่เมืองไทย เราเล่า 3 วัน 3คืน ไม่จบ เชื่อเราสิ เพราะ ตัวเรา ไม่รู้เป้นไง ดวงเรา ถูกโฉลกกับเรื่องผีๆ เรื่องวิญญาณ ฃะจริงๆ เคยมีคนทักเราว่าเราเป็นคนที่มีสัมผัสที่6 หรือ ฃิกเฃ้นส์ ประมาณนั้น และ สมัยก่อน ก่อนเราจะย้ายชีวิต มาอยู่ต่างแดน นี่ เราเคยทำงานโรงพยาบาล ไอ้เราก็ไม่รู้เป้นไง ตอนนั้น เลือกอยู่แต่กะดึก ฃะด้วย บรื๋ออออ.... คิดแล้วขนคอตั้ง อ้อ ขอบคุณ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่ให้กิ๊ฟ จ้า ยังๆนะ ยังมีอีกเรื่อง เป็นเรื่องเมื่อ2ปีที่แล้ว บนชั้น3 อีกนั่นแหละ อยากฟังกันมั้ย ขนหัวลุก พอๆกับเรื่องเมื่อ8ปีที่แล้วเลย ล่ะ เรื่องกระดูกของพ่อ .... แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 02:51:24 จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 02:33:40

ความคิดเห็นที่ 55 ^ ^ ^ เล่าเลยค่ะคุณคนตัดผ้ากระดาษ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเช้าดิฉันจะกลับมาอ่าน อ่านตอนนี้ไม่ไหวค่ะกลัววววววว จากคุณ : bear hunt เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 02:54:30

ความคิดเห็นที่ 56 โอ้ยยย แต่ละเรื่องน่ากลัวมากๆ เลยค่ะ   ของเราเคยได้ยินแต่เสียงค่ะ แต่มันชัดเจนมากๆ เจอตอนเช้าตรู่เลยค่ะ   ห้องเรากับห้องเพื่อนจะอยู่ติดกัน ในบริเวณชานบ้าน ไม่ได้อยู่ในตัวบ้าน   ห้องเราถึงก่อน ห้องเพื่อนจะอยู่ถัดไป ฝาห้องเป็นไม้บางๆ ค่ะ ส่วนนี้ของบ้านถูกต่อเติมเพิ่ม เป็นห้องสองห้อง คือห้องเราและห้องเพื่อน พื้นบ้านตรงชานบ้านนี้จะเป็นไม้ค่ะ เช้าวันนั้นเรากับเพื่อนตื่นพร้อมกัน เพราะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกของกันและกันค่ะ   เพื่อนเราออกไปอาบน้ำก่อนคนแรก เราก็ตื่นมานั่งทำอะไรไปสักพัก   เราได้ยินเสียงคนเดินผ่านหน้าห้องเราไป เข้าไปในห้องเพื่อนเราและได้ยินเสียงปิดประตู   เราก็คิดว่าเพื่อนเราอาบน้ำเสร็จแล้วเข้าห้องไป เราก็เดินออกไปจะอาบน้ำบ้าง แต่ประตูห้องน้ำยังปิด   และยังมีเสียงคนอาบน้ำอยู่ในนั้น เราเลยเดินกลับมาที่ห้องนั่งคิดว่าใครกันที่เดินผ่านห้องเรา และเข้าห้องเพื่อนเราไป   พอเพื่อนเราเดินกลับมาจากห้องน้ำ เราก็ได้ยินเสียงค่ะ ก็เปิดประตูออกไปถามว่าเพิ่งอาบเสร็จเหรอ   ได้มีเดินกลับมาทีห้องบ้างมั้ย มันบอกว่าไม่มีนะ เพิ่งออกมานี่แหละ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 03:23:13 จากคุณ : CutieAngel เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 03:18:31

ความคิดเห็นที่ 57 Halloween came early this year!! จากคุณ : Rennis เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 04:24:30

ความคิดเห็นที่ 58 สวัสดีค่ะ เพื่อนๆพี่ๆ และ น้องๆ ในห้องพันทิปนี้ คนตัดผ้าตัดกระดาษ นะคะ ขอออกตัว ก่อนว่า พิมพ์ไทยอยู่นี่ พิมพ์แบบไม่มีแป้นไทยนะคะ เป็น Laptop ตัวอักษรอังกฤษ อย่างเดียวเลย  แต่ใช้ความจำ พิมพ์แบบ นึกถึงแป้นอักษรไทย ฟ ห ก ด  เอาน่ะค่ะ ก็พอจะพิมพ์ได้ ค่ะ อีกอย่าง เข้าพันทิปบ่อยๆ ได้พิมพ์ออกความคิดเห็น ได้บอกเล่าประสบการณ์ต่างๆที่เราได้เคยเจอะเจอมา บ่อยๆ หลายๆปีเข้า มันก็พิมพ์ได้เอง โดยไม่ต้องใช้แป้นอักษรไทย น่ะค่ะ แต่จะมีบ้าง ที่พิมพ์ผิด ต้องขออภัยมา ณ. ที่นี้ด้วย นะคะ จะพยายาม ตรวจทาน ก่อนส่ง ข้อความ  ค่ะ เรื่องกระดูกของพ่อ .... เศร้า แต่ เร้าใจ .... แบบ ขนคิงลุก อารมถ์นั้น เลย เล่าล่ะนะ ปี 2007 พ่อของเรา ล้มในห้องน้ำ ล้มตอนกลางวัน แต่แกขยับตัวไม่ได้ ตอนกลางคืน ต่อไปถึงเช้า เลย คือ พ่อกับแม่ อยู่บ้านเดียวกัน แต่พ่อกับแม่ของเรา พอทั้ง2ท่านแก่ตัวลง พ่อแกขาไม่ค่อยดี ขาบวม จะปวดขาบ่อยๆ เพราะแกกินเหล้าเยอะ กระดูกผุ และเป็นโรคเก๊า ด้วย พ่อไม่อยากเดินขี้นเดินลง เข้าห้องน้ำตอนดึกๆ(ห้องน้ำอยู่ชั้นล่าง ) ประมาณนั้น แกเลยขอเลือกนอนข้างล่าง แม่นอนข้างบน แบบนั้น ค่ะ ทีนี้ วันที่แก ล้มในห้องน้ำ ล้มตอนกลางวัน น้องชายอยู่บ้านก็ประถมพยาบาล ดูแลพ่อไป ไม่มีบาทแผลภายนอกอะไรให้เห็นเลย และ พ่อก็พูดเองว่า ไม่เป็นไร ขัดยอกนิดหน่อย ไม่เป้นไรหรอก นอนแป๊ปนึงก็หายแล้ว น้องเราก้ออกไปฃื้อยาแก้คลายเส้น แก้ปวดเมื่อย มาให้พ่อกิน น้องชายก็ เดินเข้าเดินออก ก็เห็นพ่อนอนหลับอยู่บนเตียง หน้าทีวี ตอนนั้นน้องบอกว่า มือพ่อยังถือรีโมททีวีคามืออยู่เลย น้องชายก็คิดว่า พ่อสงสัย ดูทีวีไปจนหลับไป แบบนั้น ค่ะ จนเช้า น้องชาย ตื่นลงมาเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัว จน 8.30 น. ก้แล้ว พ่อก็ไม่ลุกสักที  มีแต่ลูกกะตาที่เหลือกมองน้องชายเดินไปเดินมา  ตอนนั้น น้องเราเล่าว่า แปลกใจอยู่เหมือนกัน เพระาทุกๆวันพ่อจะตื่นตี4ตี5 เปิดวิทยุฟังข่าว ฟังธรรมะ เปิดเสียงดัง ทุกวัน แต่วันนั้นเงียบเชียว พอสายกว่านั้น น้องชายกลับเข้าบ้านมา ก้ยังเห็นพ่อ นอนท่าเดิม แต่ตาเหลือกไปมาเหมือนเดิม น้องผิดสงเกตุตรงที่ พ่อน้ำตาไหลพรากๆเลยค่ะ น้องเลย เข้าไปหาพ่อ เขย่าตัวพ่อ ถามพ่อว่า พ่อเป็นอะไร พ่อยิ่งน้ำตาใหลใหญ่เลย แต่ไม่พูด มีแต่ปากพ่อ อ้ากว้าง เหมือนจะพูด จะบอก มือแขนขา ร่างกายพ่อ ไม่ขยับเลย น้องชายตกใจมาก รีบโทรหาน้องสาวอีกคนให้รีบมาบ้าน พาพ่อไปหาหมอ พอไปถึงโรงพยาบาล หมอเอาพ่อเข้าห้องผ่าตัดด่วนเลยค่ะ แล้วเอาเอกสารให้น้องเฃ็นส์ แล้วบอกว่า พ่อเส้นเลือดในสมองแตก ทำให้กล้ามเนื้อสมองฃีกฃ้ายไม่ขยับ ผ่าตัดแล้ว ไม่รับรองว่าจะดีขี้นหรือจะเลวร้ายกว่าเก่า น้องสาวเรา ก็บอกว่า ถ้าผ่าตัดแล้วมีโอกาส ถึงแม้จะแค่1%ก้ขอเสี่ยง น้องสาวเราก็เฃ็นส์ รับการผ่าตัด นั้นไป ขอรวบรัด เรื่องการผ่าตัดและเวลาการผ่าตัดออกไปนะคะ หลังการผ่าตัด พ่อเราต้องเข้าๆออกๆโรงพยาบาล นานเกือบ2ปีได้ค่ะ เรียกว่า ต้องนั่งรถเข็น และ กลายเป้นคนพิการฃีกฃ้ายไปในที่สุด ปีแรกที่ป่วย แกยังมีเสียงพูดบ้าง ต่อมาหมอบอกว่าเสลดในคอพ่อเยอะมาก แล้วแกก็ไม่มีแรงขากเสลด และน้ำท่วมปอด และแกกินอาหารทางปาก แบบต้องเค้ยวเอง ไม่ได้แล้ว คือ แกไม่กลืนอาหารแล้งน่ะค่ะ ต้องเจาะคอ เพื่อให้อาหารทางสายยาง เพื่อดูดเสลดออกมา ถ้าไม่ทำ พ่อมีสิทธิ์หายใจไม่ได้ เปอร์เฃ็นตาย เยอะมาก อ่ะ พ่อต้องผ่าตัด อีกครั้ง ทั้งๆที่ป่วยอยู่นั้นแหละ ออกมาครวนี้ พ่อผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก ต้องให้อาหารทางสายยาง อย่างเดียว คนในบ้าน ต้องไปเรียนการสอดสายยางเข้าคอพ่อ เรียนเรื่องการฟีสอาหารให้พ่อ ไปอบรมการดูแลคนป่วยในบ้าน และอื่นๆค่ะ แต่ทุกๆคนในบ้าน ก็ช่วยกันคนละไม้ละมือ เรียกว่าผลัดเวรกันดูแลพ่อเลยค่ะ ใครว่างก็จะพาพ่อไปเที่ยว ในที่ๆพ่ออยากไป โดยเฉพาะน้องสาว เขาเป้นคนที่เสียสละมากกว่าคนอื่นๆ พ่อทรมาน อยู่แบบนั้น นาน2ปีได้ค่ะ แล้วพ่อก็เสียไป พ่อตายในอ้อมแขนของน้องสาวเลยค่ะ ทีนี้ ตอนพ่อป่วย เราไม่ได้กลับไทย บอกตรงๆ ร้องไห้เป็นสายเลือด ก็ว่าได้ สามี/ลูก/ ครูที่โรงเรียน/เพื่อนๆ /คนรอบตัวเรา จะรู้ว่าเราเครียดมาก เรื่องพ่อ ตอนพ่อตายไป เราก็ไปงานศพพ่อไม่ได้ อยู่ในช่วงสอบเลื่อนชั้น พอดี ถ้าเราตัดสินใจเลือกกลับไปเมืองไทย การเรียนของเรา ก็ต้องหยุดไปด้วย โทรคุยกับแม่กับน้องๆ กับญาติผู้ใหญ่ที่เมืองไทย พวกเขาก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ไม่ต้องกลับมาหรอก ทางนี้ก็จัดงานศพไป แล้วจะรอเรากลับไปทำบุญ100วันพ่อ ก็แล้วกัน ก็ตกลงกันตามนั้น พอเราสอบเสร็จ เรา สามี และลูก ก็กลับไปเมืองไทย และได้ทำบุญครบ100วันพ่อตาย จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 05:00:53

ความคิดเห็นที่ 59 รอๆๆ คุณ คนตัดผ้าตัดกระดาษ  อย่างใจจดใจจ่อ จากคุณ : Texan girl เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 05:26:33

ความคิดเห็นที่ 60 ต่อนะคะ พอกลับมาประเทศของสามี เราก็เอากระดูกพ่อใส่กระเป๋าสะพายมาด้วย ผ่านการตรวจฉลุย ค่ะ เครื่องสแกน ไม่ร้องอะไรเลย แต่ตัวสามีเรานี่ หน้าตาตื่น เหงือแตก ทั้งที่อากาศก็หนาว นะคะ คงเพราะกลัว เจ้าหน้าที่จะตรวจกระเป๋าเราแล้วตรวจเจอกระดูกของพ่อ สามีกลัวว่า เจ้าหน้าที่จะเข้าใจว่า เราไปฆ่าใครมา แล้วเอากระดูกใสกระเป๋ามา แบบนั้น แต่เรามั่นใจว่า ทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี เพราะเราได้จุดธูปบอกพ่อที่บ้านแม่ว่า เราพูดกับรูปของพ่อ ว่า พ่อหนูจะเอาพ่อไปอยู่กับหนูที่เมืองนอกนะ ทีนี้ พ่อจะได้ไปเห็นหิมะ จะได้ไปอยู่กับหลาน(ลูกของเรา ที่พ่อเรารักมาก คนหนึ่ง) ทีนี้ พ่อจะได้กินไวส์แดง ไวส์ขาว ทุกวันเลย พ่อไปอยู่กับนูนะ หนูรักพ่อ หนูไม่มีโอกาสได้ดูแลพ่อตอนพ่อป่วย หนูขอเอาพ่อไปดูแลแบบนี้แหละ พ่อไปอยู่กับหนู อยากได้อะไร อยากกินอะไร ก็มาบอกนะ แต่ถ้าพ่ออยากกลับมาเมืองไทย ก้ขอให้พ่อกลับมาได้เลย แล้วแต่พ่ออยากจะไปไหน พอเราเอากระดูกพ่อมาถึงบ้านแล้ว เราก็จุดธูป3ดอก บอกกล่าวพระพุทธรูปในบ้าน จุดธูป16ดอกบอกเจ้าที่เจ้าทาง ผีบ้านผีเรือน เจ้าของที่ดินเดิม บรรพบุรุษ เมียเก่าของสามีที่ได้ตายไปนานแล้ว เราบอกหมด ก็ บนชั้น3   สามีของเรา ก็ ทำหิ้ง ห้อยรูปพ่อ เอากระดูกพ่อวางบนหิ้ง น้ำเปล่า 1แก้ววาง แบบนั้น ต่อมา ลูกเรา เขาฝันเห็นคุณตา(พ่อของเรา) เขาว่า มามี้ หนูฝันเห็นคุณตา มาอวยพรให้สอบเลื่อนชั้นได้ หน้าตาคุณตายิ้มแย้มแจ่มใสดี ไม่เห้นจะป่วยอะไรเลย เราก็เออ กินมาก ฝันมาก  รึเปล่าลูก หรือ หนู หรือ คุณตา ต่างคนต่างคิดถึงกัน เลยฝันเห็นกัน  คุณตาเลยมาเข้าฝัน มาอวยพร หนู ไง แบบนี้ดีแล้ว นะ แม่ว่า อ้อ เราว่า นึกได้แล้ว ก็หนูเคยสัญญากับคุณตาไว้ น่ะ ว่า หนูจะเรียนให้สูงๆ หนูจะใส่เสื้อครุย ไปให้คุณตาดู ไปถ่ายรูปกับคุณตาที่เมืองไทยไง จำได้รึเปล่า นี่แหละคุณตาท่านถึงมาอวยพร ให้หนูสอบให้ผ่านทุกวิชาไงคะ เราก้ยังพูดกับลูกว่า หนูก็อย่าทำให้คุณตาเขาเสียใจนะ สอบให้ผ่านทุกวิชา ล่ะ ลูกเราก็ ไม่พูดอะไร ก้ เห้นพยักหน้าหงึกๆ จนลืมเรื่องนี้ไป จนวันหนึ่ง ลูกเราโทรหาเรา บอกว่า มามี หนูสอบผ่านหมดทุกวิชา เลยล่ะ มามี้เอาไวส์แดงไปให้คุณตาหน่อยสิ หนูลืมให้ เราก็ เออดีๆ เดี๋ยวแม่ทำให้ เราก็ขี้นไปชั้น3 ทำงานของเราไปเรื่อย ผ่านไป3วัน เราลืมสนิท เรื่องไวส์แดง ที่จะเอาให้พ่อ พอเข้าวันที่5 เราเองที่ฝัน ในฝันเราเดินเข้าไปในบ้านใครไม่รู้ เห็นคนนั่งอยู่กันประมาณ10คนได้ เราเห็นพ่อเรายืนอยู่ หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสดี เรา ในฝัน ก็ อ้าวพ่อ เดินได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วนี่ มาอยู่บ้านใครเนี่ย ในฝัน พ่อเราก็พูดว่า เออ... ก็บ้านที่เคยทำบุญ ไว้นั่นแหละ ดีแล้ว จะได้มีบ้านอยู่ เราก็พูดว่า พ่อหิวยัง กินอะไรยัง พ่อ .. ไม่หิวหรอก ขอบใจนะ ที่ทำกับข้าวให้พ่อกิน พ่อชอบ อร่อยๆ ทั้งนั้นเลย พ่อเราก็พูดต่อว่า เออ.... แล้วไวส์แดง น่ะ เมื่อไหร่ จะให้พ่อสักทีล่ะ รอนานหลายวันแล้วนะ แล้วเราก็สดุ้งตื่น ตอนเช้า6โมงเช้า พอดีเลย พอสายๆ เราก็รินไวส์แดงใส่แก้ว ไปวางบนหิ้งข้างกระดูกของพ่อ พร้อมน้ำเปล่า1แก้ว เราก็พูดกับพ่อว่า แหม ลืมนิดเดียว มาเข้าฝัน ถาม เลยนะ ขาดไม่ได้เลยนะ ได้แอลกอฮอล์เนี่ย เราพูดกับพ่อเราเหมือนตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่ เลยค่ะ ไม่มีความรู้สึกกลัว อะไรเลย คิดแค่ว่า ก็พ่อเรา จะกลัวไปทำไม ต่อมา เรา ก็ทำงาน เย็บผ้าจนดึกดื่นเหมือนเดิม บางครั้ง เรามีความรู้สึกว่า ชั้น3นั้น เหมือนไม่ได้มีเราอยู่ตรงนั้นคนเดียว เหมือนมีใครนั่งมองเราอยู่ แต่ความรู้สึกเรา ไม่กลัวเลยค่ะ ความรู้สึกเราบอกว่า ว่า นั่นพ่อ เราเอง บางครั้ง เรามีเรื่องเครียดๆ หรือ งานมันต้องแก้ยาก หัวไม่แล่น ออกแบบไม่ได้ เราก้บ่นๆกับพ่อ เรียกว่า ทำงานอยู่ชั้น3นั่น เราก้คุยกับพ่อ เหมือนท่านนั่งฟังเราอยู่ตรงนั้นแหละ มีครั้งนึง ลูกเรา ขี้นมาดูเรา เรา ตัดชุดคาร่า ให้เขา ลูกบอกว่า มามี้ หนูมีความรู้สีกแปลกๆ บนชั้น3นี่ ตั้งแต่มามี้ เอากระดูกคุณตามาอยู่ด้วย เหมือนมีคนมองหนูตลอดเวลาเลย เราก้เลยบอกลูกว่า ก็คุณตาแหละ ท่านมาดูแลเรา ไง ก้ดีแล้วลูก คุณตามาอยู่ด้วย ได้ดูแลเรา แบบนี้ก้ดีแล้ว ท่านเป้นคุณตาของหนู ไม่ต้องกลัวท่านหรอก ท่านไม่ทำให้หนูตกใจกลัวท่านหรอก ลูกเราพูดกับรูปคุณตาของเขาว่า คุณตา ถ้ามาให้เห็นแบบหน้ากลัวๆนะ หนูจะไม่รัก นะ ต้องมาแบบหล่อๆ หนูจะรักคุณตาม๊ากมาก   บอกตรงๆว่า จนถึงวันนี้ เรากับลูก ก้ยังมีความรู้สึกว่า พ่อของเรา (คุณตาของหลาน) ก็อยู่ชั้น3 อยู่กับเรา ในบ้านหลังนี้ ค่ะ เราไม่กลัว นะ ลูกเราก็ไม่กลัว เพราะเรารู้ว่า พ่อจะไม่ทำให้เรากับลูกกลัว อย่างเด็ดขาด เพราะ เรารู้ว่า พ่อ น่ะ กลัวอยู่อย่างนึง คือ กลัวลูกๆหลานไม่รัก ถ้าพ่อจะมาหาเรา หรือมาหาหลาน ท่านต้องมาในฝัน แบบ หล่อๆ อย่างที่หลานอันเป็นที่รัก สั่ง แน่นอน อ้อ .... เรากับลูก ไปบวชชีพรหม์ ที่วัดไทย ตลอดค่ะ ไปบวชชีพรหม์ประจำคือวันแม่เดือนสิงหา(บวช3วัน)กับวันพ่อ(เดือนธันวา)บวช3วันเหมือนกัน และเราก็สดมนต์ตลอดด้วย บางครั้งก้นั่งิปัสนากรรฐาน สวดมนต์อผ่เมตตาตลอด แต่ช่วงนี้ จะห่างๆ การสวดมนต์ไป เพราะยุ่งทำสวนผัก แต่ถ้าเรานั่งพัก หรือ นั่งเฉยๆ เราจะแผ่เมตตาตลอด วันแม่ที่จะถึงนี้ มีใครจะไปบวชชีพรหม์บ้างคะ ใครจะไปบวช ติดต่อหลังไมล์ได้นะ เราเอาผักที่เราปลูกเอง ไปทำบุญ ที่วัด ด้วยค่ะ ว่างๆ จะกวนลูก ให้เอารูปสวนผักลงให้เพื่อนๆดู บอกตรงๆ ทำไม่เป้น ค่ะ จบ แล้ว เรื่อง กระดูกของพ่อ อ้อ.. ฝันอีกครั้ง ถามหวยพ่อด้วย พ่อบอกเลขมา เราตื่น จดเลขไว้ โทรหาน้องสาวที่เมืองไทย น้องฃื้อหวย เรียกว่า ข่าวหวยพ่อ ญาติคนไหนฃื้อหวยงวดนั้น  เป็นถูกทุกคน ก็เลย 96 69 อะไรนั่นแหละ น้องสาวเราถูกเยอะมาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า มีเราคนเดียว ไม่ถูก ก้เล่นไม่เป็น ฝันเลขไหน ฃิ้อเลขนั้นเลย ไม่กลับ อีกต่างหาก น้องสาวถามแล้วนะ ว่าจะกลับตัวมั้ย เราก็ว่า ไม่ พ่อบอก เชื่อพ่อ ถูกแน่นอน สุดท้าย โดนพ่อหลอก ค่ะ เราคนเดียว โดนกินเรียบ แม่ น้องสาว น้องชาย น้องสะใภ้ ลุงป้า น้าอา หลานๆ คนข้างบ้าน ถูก(ได้เงิน)กันหมด มีเราคนเดียว ฮือ ฮือ โดนหลอก จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 05:59:26

ความคิดเห็นที่ 61 คราวหน้า จะเล่าเรื่อง เห็นครึ่งตัว... ที่ชั้นใต้ดิน โรงพยาบาล ตอน ตี2 กว่าๆ เห็นจริง จะจะ คาตา เลยค่ะ ตอนนี้ ขอตัวไปนอนก่อน นะคะ ตี 1.19 นาทีแล้ว ตาจะปิดแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 06:20:21 แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 06:19:50 จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 06:18:33

ความคิดเห็นที่ 62 ใจร้าย นะเนี่ย ตึกผมยิ่งมรคนโดดลงไปตั้งสองคน คืนนี้จะนอนหลับมั๊ยเนี่ย จากคุณ : กัดเค้าทำไม (กัดเค้าทำไม) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:40:20

ความคิดเห็นที่ 63 คุณ คนตัดผ้าตัดกระดาษ รออ่านเรื่อง "ครึ่งตัว" ครับ จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 16:56:29

ความคิดเห็นที่ 64 ... แต่ละเรื่องหลอนๆทั้งนั้นเลย บรื๋อออออ ขอเล่ามั่งๆ เราก็มีเรื่องให้เล่าเหมือนกันนะ (ควรดีใจไหม? - -") เกือบจะไม่เข้าข่าย ปสก.ผีใน"เมืองนอก"แล้วค่ะ เพราะว่าจุดเกิดเหตุอยู่นอกเมืองไทยนี๊ดดดด เดียว นิดเดียวจริงๆ เพราะแค่ข้ามแม่โขงไปฝั่งลาวแล้วก็ถึงเลย เพราะงั้นถือว่าเล่าได้ เข้าข่ายคำถามเนอะ ฮ่าๆ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อต้นปีนี้เอง เรา กับรุ่นพี่อีกสองคน เดินทางลงมากจากเมืองจีน ตะลอนๆกันลงมาเรื่อยๆ ข้ามชายแดนจีน-ลาว แล้วก็นั่งรถบัสตัดผ่านลาวมาจนถึงจุดชายแดนลาว-ไทย (อ.ห้วยทราย)ที่ริมแม่น้ำโขง ตามแพลนเดิมเรากะว่าจะข้ามแม่น้ำโขงเข้าฝั่งไทยกันในวันนั้นเลย แต่ว่าเพราะความล่าช้าในการเดินทาง กว่าเราจะมาถึงห้วยทรายก็ค่ำมืดแล้ว เวลาน่าจะสามทุ่มครึ่งกว่า ซึ่งด่านต.ม.ก็แน่นอนว่าปิดไปแล้ว ข้ามไปบ่ได้ - -" ก็เลยต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า หาเกสตเฮ้าส์ซุกหัวก่อนซักคืน พวกเราก็ เออ ดีเหมือนกัน เพราะเดินทางมาเหนื่อยๆ จะได้พักด้วย หลังจากเดินๆหา เชคราคา เชคสภาพห้องกันอยู่ซักพัก สามสาวก็ตกลงปลงใจกับบ้านหลังนึงที่ป้าเจ้าของบ้านปรับปรุงชั้นสองให้เป็นห้องพัก สภาพก็เหมือนบ้านของไทยทั่วๆไปนี่แหละค่ะไม่เก่ามาก ไม่ใหม่มาก ชั้นล้างปูกระเบื้อง ชั้นสองเป็นพื้นไม้ ตามหน้าต่างก็เป็นกรอบไม้ ติดเหล็กดัดกับมุ้งลวด บนเพดานก็มีพัดลมแปะอยู่ พัดลมแบบที่ก้านยาวๆ หมุนแล้วแกว่งๆเหวี่ยงๆ ส่งเสียงแก่กๆๆ ชวนให้เสียวว่ามันจะหลุดลงมาปั่นคนข้างล่าง - - ส่วนในห้องมีเตียงแค่เดี่ยวสามเตียงวางอยู่ ไม่มีเฟอร์นิเจ้ออย่างอื่น เตียงแต่ละเตียงก็วางแทบจะติดกันเลย คือเดินแทรกเข้าไประหว่างเตียงไม่ได้แน่ๆ อย่างมากก็ได้แค่สอดขาลงไปข้างนึง เราก็ ขอนอนตรงกลางเลยค่ะ ตามประสาเด็กกลัวผี เหอะๆๆ พอจับจองพื้นที่กันเรียบร้อย ก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ จำได้ว่าอากาศยังเย็นอยู่ อากาศตอนหน้าหนาวเดือนมกราน่ะ บ้านไม้ริมน้ำอีก แถมน้ำที่อาบก็เย็นเฉียบ อู๊ยยยย ขนลุก (แต่ก็ดีไปอย่าง จะได้ไม่ต้องเปิดไอ้พัดลมสยองนั่นตอนนอน - -") ประมาณห้าทุ่มละ จะปิดไฟเข้านอน เราก็เอาเสื้อหนาวที่มีติดตัวมาใส่เพิ่ม ล้มตัวลงห่มผ้า นอนตะแคงหันหน้าไปทางรุ่นพี่คนนึง ...อันนี้จำไม่ได้ แต่คิดว่า น่าจะสวดมนต์นะ คือถึงปกติจะไม่ใช่คนสวดประจำ แต่ถ้าไปต่างที่ต่างถิ่นก็จะสวด หรือว่าคืนนั้นเหนื่อยมากจนลืมไปก็ไม่รู้ค่ะ เอาเป็นว่า ทุกคนเข้านอนละ ทุกอย่างมืด มีแสงจากถนนลอดผ่านม่านหน้าต่างมาพอให้เห็นอะไรๆ ในห้องได้รางๆ เราก็นอนหลับไป จนจู่ๆกลางดึกรู้สึกเหมือนมีใครขยับทำอะไรอยู่ตรงแถวๆปลายเตียง ก็ลืมตาขึ้นมามอง ก็เห็นเมหือนว่ามีคนกำลังนั่งยองๆอยู่ตรงกลางระหว่างเตียงเรากับเตียงรุ่นพี่ แล้วก็ยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม คือตอนนั้นก็ง่วงๆ งัวเงีย สายตาก็สั้นมากเป็นทุนเดิม เราก็นึกว่าพี่คนที่นอนอยู่อีกเตียงลุกขึ้นมาเทน้ำกิน ไม่ได้เอะใจใดๆทั้งสิ้น อ่ะ..ก็นอนต่อ นอนท่าเดิมเลย ตะแคงขวาหันหน้าไปทางเตียงของพี่คนนึง ผ่านไปอีกนานเท่าไหร่ไม่รู้ ก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกเพราะมันหนาว หนาวมากจนข่มตาหลับต่อไปไม่ได้ ก็เลยลืมตาขึ้นมา ทีนี้จากท่านั้นพอเราลืมตาขึ้นมา แทนที่จะมองเห็นรุ่นพี่ที่อีกเตียง ดันมองไม่เห็น มันมีเงาดำๆมาบังไว้ เราก็ตาปรือๆ งัวเงียๆ ต้องเพ่งๆมองถึงได้รู้ว่านี่มันเมหือนเงาคนมานอนตะแคงอยู่ข้างๆเรานี่หว่า มานอนบนเตียงเรา ในระยะประชิดมากกกก คือเข้ามานอนใกล้มากซะจนเรามองอะไรไม่เห็นนอกจาก เงาของช่วงหัว คอ กับไหล่ของอีกฝ่าย ซักพักสายตาเริ่มชินมากขึ้นก็ปรับโฟกัสภาพ ถึงได้เห็นเป็นโครงหน้า เป็นตา เป็นจมูก.. ณ ตอนนั้นที่เห็นในความมืดรางๆ คือประกายตาของอีกฝ่าย ถึงได้รู้ว่าเค้ากำลังลืมตามองเราอยู่เหมือนกัน เมหือนจะมองอยู่นานแล้วด้วยจนพอเค้าเห็นว่าเราตื่นละ ก็เลยพูดกับเราว่า "อ้าว เห็นแล้วเหรอ?" เราก็เงียบ ยังงงๆ ไม่รู้จะพูดอะไร สะลึมสะลือ เค้าก็บอกอีกว่า "ขอนอนด้วยนะ" อิชั้น..จนถึงบัดนั้นในใจก็ยังไม่ระแวงนึกกลัวอะไรทั้งสิ้น แค่คิดว่า เออ ง่วงจะตาย หนาวจะตาย มานอนๆด้วยกันก็ดี อุ่นดี ได้ๆ แล้วก็หลับต่อไปอย่างว่าง่าย โดยไม่รู้สึกหนาวอีกเลย หลับปุ๋ยยยย สบายเต็มตื่น zzZ จนถึงเช้าวันต่อมา สติกลับมาจนครบ ตื่นขึ้นมาตอนฟ้าสาง ถามพี่ๆสองสาวก่อนเลยว่า เจ้ๆ เมื่อคืนพวกเจ้ลุกมากินน้ำกันบ้างรึเปล่า? คำตอบคือ...เปล่า แล้ว เอ่อ เมื่อคืน เจ้ข้ามานอนเบียดกะเค้ารึเปล่า?...เปล่า เช่นกัน ..........อิ๊บอ๋ายละ แล้วเมื่อคืนใครล่ะที่นั่งกินน้ำ แล้วมาขอนอนกับตรูฟระ ฮือออออ T^T คือแบบ นอนตะแคงหันหน้าเข้าหากันแบบตาจ้องตา ระยะประชิดเลยด้วยนะ ก็เล่าเรื่องนี้ให้พี่ๆสองคนฟัง เล่ามันในห้องนั้นแล้วก็ชี้ ณ จุดเกิดเหตุให้ดูด้วยเลยค่ะ ทีนี้เลยหลอนกันไปตามๆ - - เหอะๆๆๆ ...ตอนหลังพี่คนนึง ก็ทักมาว่า ..คืนนั้นอ่ะ ได้สังเกตไหมว่าบ้านฝั่งตรงข้ามเค้าจัดพิธีทางศาสนาอะไรกันซักอย่าง ไม่รู้ว่างานศพหรืองานบุญ แต่เห็นมีติดป้าย มีวางรูปคนไว้ มีแสงไฟ แล้วถ้ามองผ่านหน้าต่างห้องนั้นออกไปจะเห็นพอดีเลยนะ.. อึ๋ยยยยยยยยย~~~ >< จากคุณ : Sine เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 17:27:46 A:65.49.68.152 X: TicketID:316882

ความคิดเห็นที่ 65 เมื่อไม่นานมานี่ เรากับเพื่อนๆ5-6คนไปทำอาหารกินกันที่บ้านรุ่นพี่ (ทุกคนเป็นคนไทย) ทำอาหารเสร็จก็นั่งกิน มีกีต้าร์ก็แหกปากร้องเพลงกันไป มีเหล้า ไวน์  เบียร์ครบ แล้วเราก็นั่งเล่นเกมโดเรม่อนกัน แล้วมีคนนึง ได้ยินเสียงกุกๆกักๆจากข้างบน เลยถามรุ่นพี่เจ้าของบ้านว่า เพื่อนพี่อยู่เหรอ พี่เขาก็บอกว่าใช่  เราก็แบบ อ้าว ทำไมไม่บอกก่อน เราเสียงดังซะเต็มที่ น่าจะชวนเขาลงมากินด้วยกัน รุ่นพี่ก็บอกว่า เขาเรียนเครียด เขาไม่ลงมาหรอก เราก็เสียงดังกันต่อ เหอๆ พอดึกๆเราขอตัวกลับก่อน เพราะนัดคนอื่นไว้ที่ผับ (คนไทยทั้งหมดเหมือนกัน) ไปถึงเพื่อนถามว่าไปไหนมา เราก็บอกไปกินข้าวบ้านพี่คนนี้ ไม่รู้ว่าพี่เอ(เพื่อนเขา)อยู่ชั้นบน เสียงดังกันใหญ่ ทุกคนก็หันมามองเราบอก เอกลับไทยไปแล้วนะ เราก็ O.O..... อ้าว แล้วคนที่อยู่ข้างบนนั่น ใคร... แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 02:12:04 จากคุณ : blackbillaz เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 18:23:07

ความคิดเห็นที่ 66 รุ่นพี่เล่าเรื่องผีประจำหอโคมาบะที่โตเกียวให้ฟัง  จำไม่ค่อยจะได้มันนานมากแล้ว  แกบอกว่าเป็นผู้หญิงเปลือยครึ่งท่อนโผล่มาให้เห็น  ไอ้เราปากไม่ค่อยดีหลุดปากถามแกไปว่า  ท่อนล่างหรือท่อนบน  พรรคพวกฮากันครืน รุ่นพี่เลยเลิกเล่าหาว่าเราป่วนทำเรื่องแกเสียหมด เซนไป ขา  ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ  สงสัยผีเจาะปากมาให้พูด จากคุณ : อาคิคุุน เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:47:49

ความคิดเห็นที่ 67 ผมเคยอยุ่ออสเตรเลียครับ เมืองซิดนีย์ บ้านที่อยู่ก็ไม่ได้เก่าเลยนะ เป็น mansion 4 ชั้น ใจกลางเมืองเลย ผมอยู่ที่ชั้น 3 กับอดีตแฟน แรกๆอยู่ไปก็ไม่มีอะไร อยู่ไปอยู่มา ผมกับแฟนทะเลาะกันบ่อยขึ้น เนื่องจากของมักหายบ่อยๆ บางทีไม่ได้หาย แต่ย้ายที่ ซึ่งก็แปลก เหมือนของมันจะย้ายที่ของมันเองเฉยๆ มีอยู่ครั้งนึง จำได้ ผมสูบบุหรี่อยู่ที่ใกล้ๆหน้าต่าง วางที่เขี่ยบุหรี่อยู่ตรงนั้นแหละ จากนั้นก็ออกไปข้างนอกกับแฟน กลับมาอีกครั้งตอนมืด พอกลับมา ตกใจมาก ที่เขี่ยบุหรี่มาวางอยู่บนตู้เย็นเฉยเลย อันนี้เริ่มสงสัยละ ของในห้องก็ไม่ได้หายไปไหนเลยนะ จากวันนั้นมา ประตูเริ่มปิดเอง เปิดเอง ทั้งๆที่ไม่มีลมพัด วันนึงตอนบ่าย ผมนั่งทำงานที่โต๊ะคอม แล้วเปิดเก๊ะเอกสารทิ้งไว้ แล้วก็ไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง จู่ๆเก๊ะที่เปิดทิ้งไว้ ก็ปิดเองดัง ปั้งง ทั้งๆที่ไม่มีลมเลย เหวอไปพักนึง ถัดมาไม่นาน เรื่องเริ่มหนักขึ้น วันนั้นหน้าหนาว ผมมีเรียนจนถึงเย็น ส่วนอดีตแฟนผมเรียนจนถึงค่ำ ผมกลับมาก่อน พอมาถึง ก็พบว่าห้องมืดมาก ถ้าจำไม่ผิด ราวๆหกโมงเย็น ไฟในห้องไม่ได้เปิด แต่ที่เอะใจคือรู้สึกอุ่นมาก อุ่นเหมือนเปิดฮี๊ทเตอร์ทิ้งไว้ พอมองเข้าไปในห้องลึกๆ เห็นไฟห้องน้ำเปิดอยู่ แล้วก็มีไอน้ำลอยออกมา ประตูห้องน้ำไม่ได้ปิด และเป็นที่เดียวที่มีไฟเปิดอยู่ ผมเองก็นึกว่าเป็นแฟนผมอยู่ในห้องน้ำ พอเดินเข้าไป ตั้งใจจะแฮ่ดังๆใส่ให้แฟนผมตกใจ แต่ที่เห็นคือเป็นแม่ชีคนนึง ยืนอยู่หน้ากระจกอ่างล้างหน้า มองตัวเองในกระจก ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าผมยืนมองอยู่ข้างหลัง จำได้ว่าเวลาตรงนั้นไม่นานนักที่ผมจ้องเค้า แต่เหมือนผ่านไปนานมาก ก้าวขาไม่ออก แล้วจู่ๆ เค้าก็หันหลังกลับ แล้วเดินสวนมาทางผม หายเข้าไปในห้องนอน แล้วหายไปเลย ไม่เจออีกเลย ช็อค ครั้งสุดท้ายที่เจอ และเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องย้ายออกกลางดึกเลยก็คือ วันนั้นตอนกลางดึก ราวๆซักตี 2 ผมกำลังหลับอยู่ในห้องนอน แฟนผมเกิดหิว เลยลุกออกไปเข้าครัว กะจะทำแซนด์วิชกิน เธอก็เปิดตู้เย็น หยิบพวกแฮม ขนมปัง อะไรพวกนี้ออกมา แต่พอหยิบเสร็จก็ลืมปิดตู้เย็น แล้วหันหลังเดินไปทำแซนด์วิชอยู่บนซิงค์ล้างจาน โดยขณะที่ทำก็หันหลังให้ตู้เย็น ข้างๆที่แฟนผมทำแซนด์วิช เป็นกาน้ำสแตนเลสแบบเงาๆ จังหวะนึงที่เธอกำลังทำอาหาร เธอมองไปที่กาสแตนเลส ภาพสะท้อนที่เธอเห็นข้างหลังเธอคือ เป็นผู้ชาย ใครก็ไม่รู้ กำลังก้มมองตู้เย็นที่เปิดทิ้งไว้ เหมือนกำลังหาอะไรกิน เท่านั้นแหละครับ กรี๊ดลั่นบ้าน ผมตื่นทันที นึกว่าเกิดเรื่องอะไร สภาพที่ผมเห็นแฟนตอนนั้น ไม่บอกก็รู้ เจอผีแน่ๆ ไม่ใช่ขโมยเข้าบ้านแน่นอน ผมไม่รอให้เธอตั้งสติได้ เก็บข้างของเท่าที่จำเป็น หนีออกจากบ้านทันที ไปนอนบ้านเพื่อนเลยคืนนั้น จากนั้นมาก็ไม่กลับไปนอนที่ mansion หลังนั้นอีกเลย มีแค่กลับไปเก็บของตอนกลางวันแค่นั้น แล้วก็ไม่ไปอีกเลย... จากคุณ : รอยสักไหล่ขวา เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:52:48

ความคิดเห็นที่ 68 เอ่อ ของ คุณ คคห 67 น่ากลัวจังอ่ะครับ น่าเสียดายครับ ที่เป็นกระทู้รวมประสบการณ์ในต่างแดน ถ้าไม่จำกัดล่ะก้อ ...... ผมก็พอจะมีบ้างเหมือนกันครับ จากคุณ : อยากแชร์บ้างเหมือนกัน เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 21:24:10 A:118.173.182.87 X: TicketID:316904

ความคิดเห็นที่ 69 อยากอ่านค่ะ จะเป็นเมืองไทยหรือเมืองนอก น่าจะได้นะ 555 จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 21:51:47

ความคิดเห็นที่ 70 ตอนอยู่ที่ออสเตรเลีย อยู่แถว Newtown Sydney ก็เช่า apartment เป็น studio อยู่กับเพื่อน วันนั้นกลับจากทำงานพิเศษแล้วมานอนกลางวัน นอนอยู่ดีๆ ได้ยินเสียงพูดแต่คำว่า thank you thank you ซ้ำๆ รู้สึกตัวแบบครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่ไม่สามารถขยับตัวได้ เราไม่ได้ลืมตานะ แต่รู้ว่าเป็นเด็กผมบรอนซ์ ไม่มีหน้า นั่งอยู่ข้างๆ อายุน่าจะประมาณ 3 ขวบ สักพักเราพยายามฝืนจนสามารถขยับตัวได้ ตื่นมาก็ไม่เจออะไร ก็เผ่นออกนอกห้องรอจนเพื่อนกลับ ส่วนก่อนไปออสเตรเลีย ก็เคยเจอคล้ายๆ กัน นอนอยู่ที่บ้านในห้องคนเดียว ประมาณ 1-2 ทุ่ม ตอนนั้นครึ่งหลับครึ่งตื่น ไม่ได้ลืมตา แต่เห็นเป็นผู้หญิงมายืนที่ปลายเท้า ใส่ชุดสีขาวคลุมยาวทั้งชุด ไม่มีแขน ไม่มีหน้า เหมือนผีญี่ปุ่น ผมสีดำยาว เราไม่สามารถขยับตัวได้ พอเกร็งสู้พยายามขยับตัว ตื่นขึ้นมาไม่มีอะไร จากนั้นพอหลับอีก มาอีกละ มายืนที่ปลายเท้าเหมือนเดิม เป็นอย่างนี้ 3 ครั้ง สรุปคืนนั้นย้ายไปนอนห้องอื่น เราเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง เค้าว่าน่าจะเป็นเจ้าที่เจ้าทางที่บ้าน วันรุ่งขึ้นก็เลยทำบุญไปให้ จากนั้นก็ไม่เคยเจออะไรอีก จนกระทั่งมาออสเตรเลีย จากคุณ : FUSSY BITCH เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 22:27:27

ความคิดเห็นที่ 71 ผมเป็นสจ๊วตครับ บินไปเพริ์ธ ออสเตรเลีย ลงนอนที่โรงแรมไอบิส วันถัดไปจะมี wake up call  04.50, pick up time 05.50 ผมก็นอนหลับอยู่ปกติ นอนสบาย ๆ ชิว ๆ เปิดไฟห้องน้ำทิ้งไว้ เพราะไม่ใช่บ้านเราครับ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นเราจะได้หนีออกไปโดยมีแสงไฟ ราว ๆ ตีสองกว่า ๆ มีเสียงเด็กมาปลุกผมครับ ผมไม่ตกใจ เพราะน้องเค้าน่ารักดี หัวโล้นด้วย ดูท่าราว ๆ สิบขวบ ยืนอยู่ข้างเตียง ยิ้มให้อีกต่างหาก ผมก็ไม่ได้อะไร เลยยิ้มตอบ น้องเค้าก็มากระซิบข้างหูเลยว่า You better go now bcuz my mom is coming เรายังตะลึงเล็กน้อย น้องสุดหล่อก็เดินไปที่ห้องน้ำของผม ผมก็ตามไปสิ ไอ้หยา ไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำ ตอนนั้นขนลุกและสะดุ้งพอสมควร รีบอาบน้ำเก็บของลงไปเช็คเอ๊าเวลา ตีสามสิบนาที ตอนที่ลงไป พนักงานต้อนรับ ถึงกลับแปลกใจ แล้วบอกว่า ยังไม่ถึงเวลาเช็คเอ๊าเลย เราก็บอกไปแบบผู้ชายหล่อ ๆ ว่า พอดีหิวข้าว ฝากกระเป๋าหน่อยนะ จะไปแม็คโดนัล เพราะเปิดตลอด 24 ชม ดีนะที่ไม่อยู่รอแม่ของหนู จากคุณ : หมีส์บินครับ เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 00:09:44

ความคิดเห็นที่ 72 ขอเล่าบ้างนะครับ อาจจะไม่น่ากลัวเท่าไร ตอนผมไป Atlantic city จะมีอนุสาวรีย์เกี่ยวกับสงครามเกาหลีมากมายหลายแห่ง ผมกับเพื่อนก็เดินถ่ายรูปตรง boardwalk ไปเรื่อยๆ จนมาถึงอนุสาวรีย์ที่หนึ่งที่เป็นทหารในสงครามตัวใหญ่มากครับ ไอเพื่อนผมมันก็จะถ่ายรูปให้ผมถ่ายให้ มันก็โพสท่าไปจับเป้ารูปปั้นทหาร ก็จะโพสขำๆกันครับ ไม่ได้คิดอะไร แต่พอกดถ่ายรูปปุ๊บ กล้องก็ดับทันที ผมก็นึกว่ากล้องมันจะเอ๋อๆ เลยเปิดใหม่ แล้วก็ถ่ายใหม่ พอกดถ่ายกล้องก็ดับอีก คราวนี้นึกว่าแบตคงหมด เลยมานั่งข้างๆตรงที่นั่ง แล้วลองเปิดกล้องใหม่ แต่แบตก็ยังมีอยู่ เลยลองกดถ่ายไปตรงอื่นก็ถ่ายได้ แต่พอลองหันไปถ่ายตรงรูปปั้นกล้องก็ดับอีก คราวนี้พวกเราก็รู้แล้วครับว่าโดนดีแล้ว ก็เลยรีบยกมือขอโทษกันใหญ่เลยครับ แล้วรีบไปตรงอื่นกัน นี่ก็เป็นบทเรียนเลยครับ ว่าเราต้องให้ความเคารพกับสถานที่ต่างๆ อย่าไปล้อเล่นกันครับ จากคุณ : nickyagape เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 10:41:51

ความคิดเห็นที่ 73 เราเคยเจอเองที่แอฟริกาคะ เราไปทำงานกับสามีที่ประเทศแทนซาเนีย สามีเราไปงานในป่าเป็นแค้มป์ล่าสัตว์ คือ จากในเมืองไปต้องขึ้นเครื่องบินเล็กบินไป 1 ชม. นั่งรถต่อไปอีก 2 ชม. เราเคยไปอยู่แค้มป์แบบนี้หลายหนแล้ว แต่เป็นที่อื่นและไม่เคยเจออะไร จนมาแค้มป์นี้ วันแรกที่ไปถึงเราชอบแค้มป์มาก เพราะเต๊นท์จัดเป็นสัดส่วนมีผนังทำด้วยหญ้ากั้น เราได้อยู่เต๊นท์ที่ 3 มีต้นบาบับอยู่ข้างหน้าเต๊นท์  เพราะชอบมากมายเราจึงตั้งชื่อเต๊นท์ว่า "บาบับสวีท"   เต๊นท์ที่ว่าเป็นเต๊นท์ขนาดใหญ่ มีสองส่วนคือส่วนห้องนอนมีสองเตียง กับห้องน้ำ แบ่งเป็นห้องส้วมกับห้องอาบน้ำ  ทุกวันตอนเช้าสามีเราจะออกไปตั้งแต่ตี 4 กลับมาทุ่มสองทุ่ม ตอนเช้าพอสามีตื่นเราก็จะตื่นแล้วนอนต่อจนถึง 8 โมงเช้า ออกไปนั่งกินอาหารเช้าแล้วก็คุยกับซาฟา เพื่อนคนปากีสถานกินอาหารกลางวัน หลังอาหารกลางวันก็จะแยกย้ายกันเข้าเต๊นท์ไปนอนกลางวัน วันแรกๆ ตอนนอนกลางวัน เราได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินบ่อยๆ แต่เราไม่ได้ติดใจอะไร คิดว่าเป็นรามา เต๊นท์บอย..เขาจะมีหน้าที่ทำความสะอาด เสริฟท์กาแฟ ต้มน้ำให้อาบ ซักผ้า  เราจะได้ยินเสียงคนเดินแบบนี้ทุกๆวันช่วงบ่าย ที่เราเข้าเต๊นท์เพื่ออ่านหนังสือ นอนกลางวัน บางวันที่สามีเรากลับมากินอาหารกลางวันที่แค้มป์ กลับมาที่เต๊นท์กับเรา ก็ได้ยินเสียงคนเดิน และถามเราว่า "ใครมาเดินอยู่แถวนี้น่ะ เธอได้ยินไหม?" เราก็บอกแฟนไปว่า "รามามั้ง ได้ยินแบบนี้ทุกวันแหละ" มีคืนวันหนึ่งเราเดินกลับจากห้องกินข้าวคนเดียว เราเจองูสีดำ เลื้อยผ่านหน้าเต๊นท์เราไปทางด้านหลัง เราไม่แม้แต่จะร้องสักแอะ เพราะสามีเราเคยบอกว่างูสีดำบางทีก็เป็นงูธรรมดา บางทีเป็นงูแบล๊คแมมบ้ามันจะดุมาก ถ้าไปทำเสียงดังให้มันตกใจมันจะไล่ต้อนเรา (มันไม่ได้หนีเหมือนงูทั่วไป)  เราเลยค่อยๆ ถอยหลังแล้ววิ่งกลับไปห้องอาหารเรียกสามีกับแพททริคมาดู พอมาดูก็ไม่เจออะไร วันต่อมาสามีเราออกไปแต่ตี 4 เหมือนเดิม เราพยายามข่มตานอน ได้ยินเสียงหายใจของใครบางคน หรืออะไรบางอย่างตรงหัวนอน หายใจแรงมาก "ฟืด ฟาด"ๆๆๆ  เนื่องจากเราอยู่ในป่า เราก็เลยคิดว่าอาจจะเป็นสัตว์?  เพราะพนักงานแค้มป์กับซาฟาก็เคยเล่าให้ฟังว่าบางทีมีเสือดาว หรือไฮยีน่าเข้ามาในแค้มป์  เราไม่รู้จะทำไง เลยได้แต่นอนเงียบๆ สวดมนต์ไป จนหลับไป ตื่นมาอีกที 8 โมงเช้า  เล่าให้ซาฟาฟังชีก็บอกว่าอาจเป็นสัตว์ป่า ตอนบ่ายสามีกลับมาก็เล่าให้ฮีฟัง ฮีบอกทำไมเราไม่เปิดผ้าใบด้านในแล้วเอาไฟฉายส่องดู? จะได้รู้ว่าเป็นอะไร เราบอกไปว่าเรากลัวอะดิ ก็คนอื่นบอกว่าบางทีมีเสือดาว มีไฮยีน่าเงี้ย ถ้าเราไปส่องมันมันกระโดดเข้ามาแล้วจะทำไงละ? เต๊นท์มันเป็นผ้าใบนะมันไม่ใช่อิฐใช่ปูน  สามีบอกว่าถ้าเอาไฟฉายส่องตามันตามันจะบอดชั่วคราว แล้วมันจะหนีไปเอง มันไม่กระโจนเข้ามางับหัวเราหรอก วันต่อมาเราตื่นนอนออกไปกินข้าวเช้า เราปิดเต๊นท์ด้านหลังที่จะออกไปห้องน้ำอย่างดี ด้านหน้าก็เช่นกัน เพราะเรากลัวงูจะเข้ามาฉกหัวเอา ตอนบ่ายสามีกลับมากินข้าวแล้วเดินกลับเต๊นท์เพื่อไปเข้าห้องน้ำ กลับมาห้องอาหารมาแว้กใส่เราว่าทำไมเราเปิดเต๊นท์ข้างหลังอ้าซ่า เราวิ่งกลับไปดู งงตัวเอง มั่นใจว่าปิดแล้วจริงๆ เพราะตั้งแต่คืนที่เราเห็นงู สาบานได้ว่าเราไม่มีวันลืมเปิดทิ้งไว้  ความผิดเลยตกไปอยู่ที่รามา เพราะเราคิดว่าอาจจะเป็นรามาที่มาทำความสะอาดแล้วลืมปิดให้เรียบร้อย  เราเล่าให้ซาฟาเพื่อนเราฟังทีหลัง ชีบอกว่า เป็นไปไม่ได้หรอก เพราะรามาเป็นเต๊นท์บอยนะ จะมาเปิดเต๊นท์อ้าซ่าทิ้งแบบนี้มันเป็นความผิดร้ายแรง เค้าไม่เคยทำไรพลาดแบบนี้หรอก เราพยายามปฎิเสธและมองโลกในแง่ดีว่าไม่มีอะไร จนประมาณวันที่ 5 - 6 ของการอยู่แค้มป์อยู่เต๊นท์นั้น ก็ยากที่เราจะปฎิเสธอีกต่อไป สามีเราออกไปตามเดิมตี 4 ช่วงหลังๆ มามีปัญหาที่เต๊นท์ช่วงต่อกับห้องน้ำด้านหลังรูดซิปด้านล่างปิดไม่ได้ ต้องปิดด้วยตีนตุ๊กแกด้านนอกเวลาจะปิดเราต้องรูดซิปจากด้านบนลงมาเกือบถึงจุดที่ปิดไม่ได้แล้วค่อยๆ สอดมือออกไปข้างนอก ประกบตีนตุ๊กแกเข้าด้วยกัน  หลังจากสามีออกไป เราก็นอนต่อจนถึง 8 โมง เรางัวเงียลุกขึ้นไปจะเข้าห้องน้ำ ก้มลงจะรูดซิปเปิดเต๊นท์จากด้านล่าง ปรากฎว่าซิปไม่ได้รูด แต่ตีนตุ๊กแกถูกปิดตั้งแต่ส่วนบนสุดของเต๊นท์ซึ่งสูงกว่าความสูงของเราลงมาถึงด้านล่าง แบบที่ว่า เรียบ สนิท การที่จะปิดแบบนั้นได้มีหนทางเดียวคือต้องมีคนไปยืนด้านหลังห้องน้ำ แล้วเอามือทาบปิดตีนตุ๊กแกตั้งแต่ด้านบนจนด้านล่างสุด เราตกใจมาก เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกขนหัวลุก คือ รู้สึกเลยว่าผมตั้ง แขนนี่ขนลุกเกรียว เราไม่รู้จะทำไงเลยไปหยิบเอาพระมากุมใส่มือแล้วสวดมนต์ไปสักพัก ไม่อยากจะเปิดเต๊นท์ด้านหลังออกไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเลย อยากจะวิ่งออกไปหาซาฟาซะเดี๋ยวนั้น แต่ก็ต้องไปเข้าห้องน้ำ ตอนไปถึงห้องอาหารเราเล่าให้ซาฟาฟังไปก็ขนลุกไป เราชูแขนให้ซาฟาดู บอกชีว่า "เธอเชื่อไหม? ถ้ามันไม่ใช่ชั้นเล่าไปก็ไม่ขนลุกแบบนี้"   ซาฟาเปิดเผยให้เราฟังทีหลังว่า "เต๊นท์ที่ 3 น่ะ มีไรแปลกๆมานานแล้ว ตั้งแต่สร้างแคมป์นี้ มีหนนึงที่รามาตีงูตายไปหนึ่งตัวที่เต๊นท์นั้น" และหลังจากนั้นรามาก็มาบอกซาฟาว่าเสื้อแจ๊คเก็ตหายไป เขาไปตามหาจนทั่วก็ไม่เจอปกติรามาต้องไปทุกเต๊นท์เพื่อทำความสะอาดทุกวันอยู่แล้ว แต่หลังจากที่เสื้อหายไป 1 อาทิตย์ รามาก็ไปเจอเสื้ออยู่ในเต๊นท์นั้น"  เราถามซาฟาว่าเคยได้ยินคนเดินข้างหลังเต๊นท์ไหม? ตอนแรกเราคิดว่ารามา เพราะอีกแค้มป์หนึ่งเต๊นท์บอยต้องเอาน้ำมาเติมตอนเราจะอาบน้ำ  ซาฟาบอกว่าที่เติมน้ำแค้มป์นี้อยู่ตรงห้องครัว ดังนั้นไม่ว่ารามา หรือใครๆ ก็จะไม่มาเดินข้างหลังเต๊นท์ตอนกลางวันหรอก    ซาฟาบอกเราอีกว่าตอนลูกค้าชาวอิตาเลียนมาคราวที่แล้วพักเต๊นท์นี้ก็เจองูอีกสองตัว  ชีบอกเราว่าต้นบาบับหน้าเต๊นท์หน้ากลัวเป็นรังของงูหรือสิ่งชั่วร้าย   เราจะบร้าตายวุ้ย คือ เราต้องอยู่แค้มป์นั้นทั้งหมด 21 วัน อยู่ไปไม่ถึง 7 วันก็เจอของดีแล้ว ไม่อยากจะกลับเข้าเต๊นท์เลย ไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่รู้จะทำไงด้วย จนสามีกลัวมาเราก็เล่าให้ฮีฟัง ฮีไม่เชื่อ (จริงๆ ก็เชื่อบ้าง) ตกกลางคืนเราเอา satellite phone โทรกลับไปหาแม่ที่เมืองไทย ผีหลอกต้องฟ้องแม่ แม่บอกให้แผ่เมตตาให้ ปกติตั้งแต่วันแรกที่เรามาอยู่เราก็สวดมนต์แผ่เมตตาตลอด เพราะที่นี่แอฟริกา แล้วเราอยู่ในป่าด้วย เราก็แผ่แล้วนะ ทำไมผียังมาหลอกเราอีกฟระ สุดท้ายเรานึกออกว่าเราพยายามคิดบวกตลอดว่าไม่มีอะไร ยิ่งเราปฎิเสธว่าไม่มี เค้าก็ยิ่งอยากมาแสดงตัวให้เราเห็นว่าเค้ามีจริงนะ เค้าอยู่ที่นี่นะ แต่เขาไม่ได้จะทำร้ายอะไรเรา ก็ดูซิเค้ามาปิดเต๊นท์ให้กลัวงูจะเข้ามาฉกกบาลเราไง เราก็เลยสวดมนต์แล้วก็อธิษฐานจิตบอกไปว่า "ขอโทษที่ตอนแรกเราไม่เชื่อ ตอนนี้เราเชื่อแล้ว และรู้แล้วว่ามีอยู่จริง ถ้าเรากลับไทยแล้วเราจะไปบริจาคเลือดอุทิศส่วนกุศลให้ทำบุญอื่นๆ ให้ด้วย ต่อไปนี้ขออย่าให้มาทั้งเสียง และภาพและเหตุการณ์อะไรอีกเลย ขอให้เราอยู่อย่างสงบไปจนครบ 21 วัน"  หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยได้ยินเสียงคนเดินอะไรอีกเลยตอนบ่ายๆ สงบจริงๆ แต่ยังเสียวสยองอยู่ ปีนี้เราบอกสามีว่าเราจะไม่ไปเหยียบแค้มป์นั้นอีกแล้ว ฆ่ากันเลยดีกว่า จากคุณ : littlebitlittlemore เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:36:14

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านเรื่องของคุณ คนตัดผ้าตัดกระดาษ แล้วขนลุกอะ เรามีเซ้นส์เรื่องพวกนี้ แล้วก็เคยเจอเหมือนกัน แต่เป็นในประเทศไทยจ้าา ไปนอนประเทศอื่นยังไม่เคยเจอ จากคุณ : Jook^Ka^Jick เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 15:23:01

ความคิดเห็นที่ 75 เจอที่แอฟริกาใต้เหมือนคุณ littlebitlittlemore ค่ะ แต่อยู่ที่โจฮันเนสเบิร์ก เหมือนเค้าจะมาเตือนเพราะพอเช้ามาเพื่อนบ้านหลังข้างๆมีเหตุการณ์ระทึก ขวัญ และเราก็โดนตำรวจมาสอบปากคำด้วย จากคุณ : bellagallo เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 17:45:23

ความคิดเห็นที่ 76 อ่านเรื่องของคุณ คนตัดผ้าตัดกระดาษ แล้วเราน้ำตาไหลเลยค่ะ ไม่ได้กลัวเลย คือ เราปกติไม่เชื่อเรื่องผีๆสางๆเท่าไหร่  แต่ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าตายไปแล้ว ยังต้องอยู่เห็นคนที่เรารัก แต่คุยด้วยไม่ได้ จับต้องไม่ได้ ได้แต่เฝ้ามอง....โอย...เศร้ามากค่ะ จากคุณ : Doraemon no fushigi na POKKE เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 18:55:18

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณนะค่ะคุณ Whatever love means ที่ชอบเรื่องที่เราเขียน เป็นครั้งแรกที่เขียนเล่าประสบการณ์ค่ะ เพราะ ปรกติจะเขียนบันทึกเล่นๆใน FB เท่านั้น แต่มีเรื่องเล่าต่อค่ะ จากเรื่องที่เขียนไว้ข้างบน ต่อจาก ความคิดเห็นที่ 49 เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา แม่สามีแกโทรมาบอกว่า แกไปหาลูกพี่ลูกน้องของแกที่ทางตอนใต้ของฮอลแนด์ เป็นคุณยายแก่ๆ อายุ 85 ปี ตาแกบอดมองไม่เห็น มาหลายปีแล้ว แม่สามีเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันอีสเตอร์ให้คุณยายตาบอดคนนี้ฟัง คุณยายแกก็เลยทักออกมาว่า ลูกสะใภ้เธอมีเทพคุ้มครองและมีเซนต์พิเศษ สามารถรับรู้เรื่องราวลี้ลับได้ และที่ขนลุกตอนนั่งย่างบาร์บิวคิวนั้น พ่อสามีเค้าตามกลับบ้านมาด้วย พ่อสามีแกอยากมาบอกว่าแก เอาใจช่วยในเรื่องการสอบภาษาดัชต์ แกเป็นห่วงเราเรื่องเรียนมาก แต่แกก็สื่อผ่านใครไม่ได้ นอกจากตัวของเราเอง เลยตามกลับบ้านมาในวันนั้น เป็นเรื่องน่าแปลกที่คุณยายคนนี้ แกไม่เคยเห็นเราและไม่เคยรู้ว่าเราต้องเข้าโรงเรียนเพื่อเรียนและสอบภาษาดัชต์ แต่แกพูดมาทั้งหมดนั้น ถูกทั้งหมด เพราะว่าเราอธิฐานของเราคนเดียวไม่ได้เล่าให้แม่สามี กับสามีฟัง ว่าเราพูดอะไรกับหลุมฝั่งศพของพ่อสามี มันมหัศจรรย์อีกแล้วค่ะ เรื่องราวเหลือเชื่อเหล่านี้ แต่เราก็ไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ แค่ภาวนาในใจว่าเราจะตั้งใจทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดต่อไป จากคุณ : Fearn Holland เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 19:01:52 A:81.205.24.71 X: TicketID:316800

ความคิดเห็นที่ 78 กระทู้จะโดนอุ้มรึเปล่า เมื่อก่อนตั้งได้ พอตอนนี้มีกฏเรื่องการตั้งกระทู้ให้ถูกห้อง กระทู้แบบนี้หายทูกกกกที ส่วนตัวชอบนะ มันไม่เครียดดี อิอิ จากคุณ : Memory of life เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 20:41:57

ความคิดเห็นที่ 79 หวังว่า ท่านผู้ใหญ่ ท่านผู้ดูแลเวปนี้ คงจะเมตตาคนไกลบ้าน ได้มีโอกาสพูดคุยกัน ได้เล่าได้บอกเรื่องราว ให้มีความรู้สีกว่า เรา คนไกลบ้าน ไม่ได้อยู่คนเดียว ยังมีเพื่อนๆพี่น้องๆ ในเวปพันทิปนี้ ให้ได้พูดคุย ค่ะ หวังว่า ท่านผู้ใหญ่ในเวปพันทิป จะเข้าใจความรู้สึกนี้ ของคนไทยไกลบ้านค่ะ และ หวังว่าท่านผู้ใหญ่ในเวปพันทิปนี้จะเมตตา กระทู้นี้ ไม่โดนอุ้ม หรือ กระทู้ไม่โดนลบไปนะคะ กราบขอบพระคุณ ล่วงหน้า ค่ะ จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 02:16:53

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆน้องๆ อีกครั้งค่ะ เรื่อง เห็นครึ่งตัว ...ชั้นใต้ดิน ตอนตี2   เห็นแบบ ไม่อยากเห็นเล้ย...จริงๆ ยิ่งไม่อยากเห็น ยิ่งได้เห็น ไม่รุ้เป็นไง สิน่า เดี๋ยวกลับมาเล่า ค่ะ   แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 54 02:24:31 จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 02:23:38

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบุ๊คมาร์คไว้อ่านตอนกลางวันนะคะ จากคุณ : แรบบิทแบน เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 03:19:05

ความคิดเห็นที่ 82 อ่านจบหมดทุกความคิดเห็นแล้วค่ะ น่ากลัวดีแท้ แม้ว่าจะอ่านตอนกลางวัน บรรยากาศบ้านเงียบๆๆ สยองจังเล้ย เดี๋ยวขอแชร์ประสบการณ์ขนหัวลุก ณ ต่างแดนบ้างนะคะ จากคุณ : SANA (ck2sugar) เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 04:35:47

ความคิดเห็นที่ 83 เรื่องแรก และถือเป็นครั้งแรกที่เจอสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ ณ ต่างแดน (แต่ที่ไทย เจอจนเชื่อไม่รู้จะเชื่อยังไงแล้ว ค่ะ) ตอนนั้นจำได้แม่นว่าเพิ่งมาอเมริกาใหม่ๆ เป็นวันชาติของที่นี่ ก็ไปงานแฟร์ ดูพลุกับเพื่อนมากมายหลายคน พอเกือบเที่ยงคืนก็เดินกลับมารวมตัวนอนกันที่บ้านเพื่อนคนนึง ที่อยู่ใกล้สุด บ้านหลังนี้เป็นบ้านสองชั้นและมีห้องใต้ดิน basement ซึ่งเพื่อนเราก็อาศัยที่ห้องใต้ดินแต่มีประตูทางเข้าต่างหากส่วนตัว ลักษณะห้องก็เป็นเหมือนสตูดิโอ มีส่งนห้องนั่งเล่น ตรงกลาง และห้องครัวอยู่สุดห้องฝั่งซ้าย เตียงนอนอยู่ริมห้องฝั่งขวาสุด ด้วยความที่ไปนอนด้วยกันหลายคน ก็เลยนั่งคุย นั่งเล่นกว่าจะนอนกันก็ตีสองตีสาม โดยที่เราและเจ้าของห้องนอนบนเตียง เพื่อนอีกคนนอนบนโซฟาที่ส่วนห้องนั่งเล่น และยังมีเพื่อนคนไทยอีกสามคน และเกาหลีอีกสองคน นอนที่พื้น รอบๆเตียง เรานอนฝั่งซ้ายสุด ไม่อยากนอนเลยไม่รู้ทำไม แต่เจ้าของห้อง ไม่ให้แลกฝั่งเพราะชีบอกว่าชีชินกะการนอนฝั่งขวา ก็นอนไปไม่ได้อะไร พอเริ่มเคลิ้มๆจะหลับ ได้ยินเสียงมาจากฝั่งด้านที่เพื่อนนอน เหมือนมีคนหาของข้างๆเตียง กอปแกบ กอบแกบ กอบแกบ เราก็นอนตั้งใจฟังว่ามันคือเสียงอะไร พอในใจเรารู้สึกว่า เราตั้งใจฟัง เสียงนั้นก็ยิ่งดัง และดังต่อเนื่องจากข้างเตียง ไปส่วนห้องนั่งเล่น ต่อไปยังห้องครัว เหมือนเสียงเคลื่อนไหวไปทั่วห้อง กอบแกบ กอบแกบ กอบแกบ พอเสียงไปถึงประมาณห้องครัว เราซึ่งตอนนั้น คลุมโปงไม่กล้าเปิดผ้าห่มมามอง ก็นึกในใจว่า เสียงอะไรอ่ะ พอคิดในใจเสร็จ เสียงก็เงียบลงทันที แต่กลายเป็นว่า เตียงนอนตรงปลายเท้าเรา ยวบลงเหมือนมีคนมานั่งตรงปลายเตียงทันที ฮวบบบบ ขอบอกว่า ณ ตอนนั้นกลัวมาก กลัวแต่ก็ไม่กล้าเปิดผ้าห่อไปดู ไม่กล้าขยับตัว ไม่กล้าเรียกเพื่อน ทั้งที่คนในห้องเยอะมาก แต่เหมือนอยู่คนเดียวเลยอ่ะ ในใจเลยคิดว่า รอให้ถึงเช้าดีก่ว่าอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง สว่างสิ สว่างสักทีสิ พอจะข่มใจให้นอน คราวนี้ รู้สึกเย็นตรงขามาก รู้สึกได้เลยว่า มีคนมายืนคร่อมขาทั้งสองข้างไว้ เตียงนอน ยุบตัว ขวาที ซ้ายที เหมือนคนที่ยืนคร่อมขา เหยียบเตียงเล่นไปมา กลัวที่สุดแล่้วตอนนี้ ในใจ สวดมนต์อะไรก็ไม่เป็น กลัวมาก เหมือนเคยอ่านเจอคนสวดมนต์และผีมาบอกว่าไม่กลัวหรอก หรือไรสักอย่าง ไม่กล้าสวด แต่เขาก็ไม่หยุดย่ำเตียงเล่นสักที ด้วยความที่จะเช้าก็ไม่เช้าสักที นอนตัวเกร็งไม่กล้าขยับ รู้สึกเหนื่อยมาก เลยคิดในใจว่า ไป๊ ไป ไป จะนอน ไป๊ ไป๊ ยิ่งคิด ยิ่งเหยียบหนักขึ้นกว่าเดิมอีก นอนทนกลัวอยู่สักพัก ไม่รู้จะทำยังไง พอดีเป็นจังหวะที่รู้สึกเหมือนเพื่อนที่นอนข้างๆขยับตัว เลยรีบเอื้อมมือไปคว้าเพื่อน และตะโกนสุดเสียงว่า เปิดไฟเร็ว ใครอยู่บนเตียงไม่รู้ ยังไม่ทันเพื่อนจะกดเปิดไฟดี เพื่อนคนที่นอนอยู่ที่โซฟาวิ่งมากระโดดลงนอนที่เตียงอย่างเร็ว และบอกว่า เอาแล้ววววว จากนั้น เพื่่อนคนไทยทั้งหมด ก็ตื่น เหลือแต่เกาหลีที่ไม่รู้สึกรู้สา ไม่สนใจใครจะโดนหลอก หลับอย่างสบาย เพื่อนคนนึงบอกว่า ให้สวดชินนบัญชร (สะกดผิดขอโทษด้วยค่ะ) เราก็บอกว่าสวดไม่เป็น เพื่อนเลยสวดให้แทน แต่เพื่อนยิ่งสวด เรายิ่งรู้สึกหดหู่ และวังเวง เลยขอให้เพื่อนหยุด หลังจากนั้นห้าชีวิตสาวไทย เลยนอนอัดกันบนเตียงเพื่อให้ไม่มีพื้นที่เหลือให้ใครหรืออะไรมา เหยียบเล่นได้อีก ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าคืออะไร เพราะจริงๆ เราไปนอนที่ห้องนี้หลายครั้งมากไม่เคยเจออะไรเลย ทุกวันนี้เพื่อนเราก็ย้ายไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้แล้ว เจ้าของบ้านก็ขายบ้านไปซื้อบ้านใหม่ อยู่ จบเรื่องแรกแล้วคร้าาาา จากคุณ : ck2sugar เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 04:52:52

ความคิดเห็นที่ 84 ถือเป็นครั้งแรกที่เจอ เหตุการณ์ผิดปกติอย่างนี้ีที่เมืองนอก ซึ่งไม่เคยกลัวผีเลย คิดว่า เมกาต้องไม่มีมีผี อะไรแบบนี้ กลับมาบ้านตัวเอง ตัดสินใจเล่าให้โฮสต์ฟัง เพราะต้องการเหตุผลทางวิทยาศาสตร์จากฝรั่ง ต้องการให้ฝรั่งบอกว่า ไม่จริง ยูคิดไปเอง ที่ไหนได้ โฮสต์ดันเล่าเรื่องผีที่บ้านที่อยู่ให้ฟัง เกทับ กันไปเล้ย เรื่องก็มีอยู่ว่า สมัยตอนที่ลูกโฮสต์ยังเล็กๆ ประมาณสองสามขวบ ลูกสาวคนกลางของโฮสต์ ก็นั่งเล่่นของเล่นเป็นปกติธรรมดา แต่ว่าช่วงนั้น ลูกสาวคนกลางชอบเล่นโทรศัพท์ของเล่นมาก หยิบขึ้นมาพูดคุยคนเดียวตลอด เล่นทุกวัน จนโฮสต์ก็ปลาบปลื้มว่าลูกฉันคุยเก่ง พัฒนาการดี ก็เลยคุยเล่นกะลูกไปว่า ยูคุยกะใครจ๊ะในโทรศัพท์ ลูกก็ตอบมาเลย คุณกะคุณซาร่าค่ะ(ชื่อสมมตินะคะ) เท่านั้นแหละโฮสต์อึ้ง เพราะซาร่าคือคุณย่าที่เสียชีวิตไปแล้ว ตั้งแต่ก่อนน้องเกิด และโฮสต์ไม่เคยเล่าให้น้องฟังมาก่อนเรื่องคุณย่า ยังไม่จบเท่านี้ ย้อนไปตอนที่โฮสต์ตั้งท้องน้องคนกลาง ชีก็นอนเล่นอยู่บนห้องชั้นลอย ซึ่งประตูห้องจะติดกับบันไดต่อลงมาชั้นล่าง ตรงกับห้องนอนของฉัน ณ ตอนนั้น ระหว่างนอนเล่นกับลูกชายคนโต โฮสต์ก็สังเกตว่า ทำไมลูกชายชอบวิ่งไปชะโงกที่ประตู มองลงไปทางบันได และเล่น จะเอ๋ กับใครสักคน วิ่งไปเล่น อย่างนี้ ไปมา หลายรอบมาก จนโฮสต์ก็ถามอีกแล้ว ว่า ยู ยูเล่นกับใครจ๊ะ น้องก็ตอบเลย เล่นกะจอร์ช (ชื่อสมมติอีกแล้ว) โฮสต์ก็อึ้งอีกแล้ว เพราะจอร์ชคือ คือ คือ คือ คุณปู่ที่เสียไปแล้ว ตั้งแต่น้องจะเกิด อีกแล้วค่ะ สรุปคือ คุณปู่คุณย่า คงมาเยี่ยมหลานๆ หลังจากฟังโฮสต์เล่าเสร็จแล้ว ไม่ได้ช่วยให้หายกลัวลงเลย หนำซ้ำกลัวยิ่งกว่าเดิม เพราะห้องของเราตรงกับบันไดทางขึ้นชั้นลอยพอดีเด๊ะ ไม่กล้าออกมาเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนอีกสักพักใหญ่เลย ช่วงนั้น จากคุณ : SANA (ck2sugar) เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 06:48:35

ความคิดเห็นที่ 85 ขอเล่าบ้างดีกว่าาาาาา  ตัวเองไม่เคยเจออะไรจริงๆจังๆ และไม่อยากเจอค่ะ เรื่องที่จะเล่่านี้ตัวเราเองก็ไม่ได้เจอเองด้วย แต่อยู่ในเหตุการณ์ เอ๊ะ ยังงัย  เคยมาตั้งกระทู้ถามในพันทิพเหมือนกันว่ามีใครเคยเจออะไรที่สถานที่เดียวกันหรือเปล่า แต่ตอนนั้นไม่มีใครว่าอะไร มาเล่าอีกที เผื่อว่า....จะมีใครนึกถีงอะไรๆที่เคยเจอในสถานที่นั้นบ้างค่ะ  เมื่อประมาณสามสี่ปีที่แล้ว ได้มีโอกาสไปเที่ยว Washington DCค่ะ ในกลุ่มเพื่อนที่ไปด้วยกัน มีคนหนี่งเป็นนักเรียนทุนกพ. ซึ่งจะเป็นที่ทราบกันดีว่า นักเรียนทุนกพที่มาที่ดีซี สามารถมาพักที่บ้านหรือที่พักของทางสถานทูตไทยนั้นได้ในราคาย่อมเยา จำได้ว่าเพียงคนละ 15 เหรียญต่อคืน โดยนักเรียนทุนสามารถจองให้เพื่อนในกลุ่มได้ด้วย  ตอนนั้นไปกันทั้งหมด 7 คน นอนห้องเดียวกันไม่หมด พี่ๆเขาจีงแบ่งให้นอน สองห้องค่ะ เพี่อนๆ 4 คนนอนที่ห้องชั้นล่าง เข้าประตูมาอยู่ด้านขวา เป็นเตียงสองชั้น สี่เตียง และเรากับเพื่อนอีกสองคน (รวม 3 คน)นอนห้องข้างบน ในห้องด้านล่างนั้นจะดูอีมครึมมากๆค่ะ และผนังจะมีรูปเก่าๆแขวนไว้อยู่หลายรูปมากกกกกก จำได้ว่าเหมือนจะเป็นรูปนักเรียนทุนในอดีต ตัวเราเองไม่ได้รู้สีกอะไรแค่รู้สีกว่า ห้องแคบๆ และอากาศไม่ค่อยถ่ายเท แต่หนี่งในเพื่อนๆสี่คนที่นอนห้องข้างล่างมาบอกทีหลังว่า รู้สีกตั้งแต่ก้าวแรกที่ก้าวเข้าห้องนี้มาแล้วว่า คืนนี้นอนไม่หลับสนิทแน่นอน ส่วนเราและเพื่อนอีกสองคนขี้นไปห้องด้านบนค่ะ ห้องด้านบนกว้างงงงงงงมากกกกกกกกกกกก เลยทำให้เรารู้สีกว่าห้องโล่งจริงๆเลย น่าเกรงขาม ตอนนั้นเดินสำรวจรอบๆห้อง เพื่อนที่ไปด้วยก็สังเกตเห็น หิ้งพระบนหัวนอนค่ะ จำไม่ได้ว่ามีอะไรบ้าง จำไม่ได้ว่ามีพระหรือเปล่า จำได้เพียงแต่ว่ามีเหรียญเยอะมากกกกกกกกกกกกกกค่ะ เราก็มองหน้ากัน อี้งๆ แล้วเพื่อนๆเราก็บอกว่า พวกเราควรจะไหว้ทำความเคารพ และเอาเหรียญวางไว้เหมือนกันนะ ซี่งพวกเราก็ทำค่ะ ไหว้และบอกกล่าวว่า พวกหนูขอมานอนที่นี่หนี่งคีนนะคะ ถ้าพวกนี้ทำอะไรไม่ดี หนูขอโทษไว้ล่วงหน้านะคะ  เรากลัวมากค่ะ เพื่อนอีกสองคนก็คงกลัวๆเหมือนกัน เลยคุยๆกันว่า เราไปชวนเพื่อนๆขี้นมานอนกันมั๊ย เราจะนอนพี้นก็ได้  เราลงไปชวน แต่ไม่มีใครขี้นมาค่ะ ก็เลยทำใจ เปิดไฟสว่างๆๆๆทุกดวงและนอนค่ะ คืนนั้นผ่านไปด้วยดี พวกเราสามคนด้านบนไม่เจออะไรผิดปกติแต่อย่างใดเลย แต่ห้องข้างล่าง เอ่อ.....จำไม่ได้ละเอียดว่าเขาเจออะไรกันบ้างแต่ว่า เจอกันไม่น้อยเลยค่ะ เช่นเหมือนจำได้คร่าวๆว่า เพื่อนๆด้านล่าง ได้ยินเสียงเด็กวิ่งเล่นที่ห้องด้านบน (ซี่งไม่มีใครอยู่อีกนอกจากพวกเรา สามคน) เพื่อนด้านล่างถามว่าพวกเราทำอะไรกันบ้างหรือเปล่า เหมือนเสียงดังๆเดินไปเดินมา (แต่พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ อาบน้ำและนอนเงียบๆ) ได้ยินเสียงเคาะผนัง ซ้าย ขวาๆ  ระหว่างเหตุการณ์นั้น ได้ยินกันหลายคนค่ะ เพียงแต่เขาไม่กล้าถามกัน เขาก็นอนฟังกันไปอ่ะค่ะ  เพื่อนคนหนี่งเข้าห้องน้ำวางของไว้ที่อ่างล้างหน้า แล้วของโดนบัดตกไปในถังขยะโดยที่ตัวเขามั่นใจว่าไม่ได้ทำตกแน่นอน ถ้าใครไปพักที่นี่ ไหว้พระ บอกเจ้าที่เจ้าทาง ดีๆนะคะ ปล. เพื่อนคนอื่นที่เคยไปพักที่นี่บางคนก็ไม่ได้เจออะไร แต่ปลอดภัยไว้ก่อนดีมั๊ยคะ จากคุณ : pan-pup เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 07:50:18

ความคิดเห็นที่ 86 เคยได้มาอยู่บ้านด้วยเป็นเดือน จาก Waldheim Cemetery เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการ เรื่องนี้หลายปีมาแล้ว บอกได้คำเดียวว่าพระกับบทสวดมนต์เนี่ย เอาไม่อยู่ ต้องขู่ว่าจะสาปแช่ง ถึงยอมหายไป จากคุณ : The Aeries เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 12:26:22

ความคิดเห็นที่ 87 ก่อนจะเริ่มเรื่อง ซึ่งเกิดมานานแล้ว ขออนุญาตเกลิ่นก่อน ว่าเราเป็นคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกมากกว่าบ้านเกิดเมืองนอน เมื่อเรียนจบทำงานนบริษัทของฮอลแลนด์ ตั้งอยู่ที่ถนนสีลม ไม่ไกลป่าช้าฝรั่ง สมัยนั้นถนนสีลมยังไม่มีสำนักงานใหญ่ธนาคารกรุงเทพฯ ไม่รู้จักซอยละลายทรัพย์ ไม่พุกพ่านวุ่นวายเหมือนทุกวันนี้ ทำงานบริษัทฝรั่งอยู่ได้ปีกว่า เพื่อนรุ่นพี่ซึ่งบ้านติดกันรู้จักกันตั้งแต่จำความได้ ที่ทำงานส่งตัวเขาให้ไปประจำที่สำนักงานในต่างประเทศ เขาไปทำงานอยู่ได้ปีกว่า ได้เขียนจดหมายมาถามว่า สนใจจะไปทำงานต่างประเทศไหม ที่สำนักงานมีตำแหน่งลูกจ้างท้องถิ่นว่างอยู่ 1 ตำแหน่ง เราบอกสนใจ รอยู่ไม่นาน เขาบอกให้เดินทางมาได้ สำนักงานใหญ่อนุมัติแล้ว เมื่อเดินทางไปถึงประเทศที่เพื่อนทำงาน ตอนแรกพักอยู่กับเพื่อนได้ประมาณปีหนึ่ง ทางบ้านเขียนจดหมายมาบอกว่า ป้าที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก เสียชีวิตแล้ว ต่อมาไม่นานแม่ของเพื่อนที่เราพักอยู่ด้วยก็เสียชีวิตอีกคน วันหนึ่งกลับจากทำงาน อยู่คนเดียว เพื่อนไปทำธุระต่อ กินข้าวเย็นเสร็จ รู้สึกง่วงมาก จึงเข้านอน นอนหลับฝันเห็นป้ากับแม่ของเพื่อนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าชุดดำเดินเข้าประตูบ้านมา แม่ของเพื่อนเดินเข้าห้องนอนเพื่อน ป้าเดินมาเข้าห้องเรา นั่งข้างเตียงไม่ได้พูดอะไร นั่งร้องไห้ จบเรื่องแรก เรื่องที่สอง กลับไปเผาศพป้าพี่สาวของพ่ออีกคน (พ่อเสียชีวิตไปก่อน ก็กลับไปเผาศพพ่อเหมือนกัน) ค่ำคืนหนึ่งยืนแปรงฟันในห้องน้ำ รู้สึกมีคนมายืนข้างๆ หันไปดู เป็นพ่อเราที่เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อยังมีชีวิตอยุ่ ตื่นนอนขึ้นมา ยังรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ทำอะไร เมื่อตายไม่รู้ไปไหน กลัวตรงนี้ Ende จากคุณ : บอนเนอร์ เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 12:29:13

ความคิดเห็นที่ 88 อ่านตอนตีสองกว่าๆ สยองจังเลย จากคุณ : pixp เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 16:43:11

ความคิดเห็นที่ 89 รออ่าน...ครึ่งตัวครับ จากคุณ : V_Accy เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 17:51:33

ความคิดเห็นที่ 90 ลงชื่อ รออ่านเรื่อง "ครึ่งตัว" เหมือนกันค่ะ :D จากคุณ : Firodendon เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 18:22:20

ความคิดเห็นที่ 91 หลงเข้ามาอ่าน  ก็เลยต้องขอเล่าบ้างค่ะ  ก่อนเล่าต้องบอกก่อนเลยว่าเรา เป็นคนที่กินง่าย  หลับง่าย  แต่ไม่ขี้เซานะเออ ขนาดไปเที่ยวสถานที่เสียงดัง ๆ  เราก็ยังหลับได้ไม่แคร์สื่อกันเลยทีเดียว                เรื่องมีอยู่ว่า...เราและเพื่อน ๆ  เคยไปเที่ยวจังหวัดทางชายทะเลแห่งหนึ่ง และได้เข้าไปพักโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งก็ไม่ใช่โรงแรมหรูหราอะไรน่าจะไม่เกิน 2 ดาวได้ แล้วห้องพักมันก็จะไม่ใหญ่มีเตียงเดี่ยว 2 เตียง เว้นที่ระหว่างเตียงพอแค่คนเดียวยื่นขวางได้เราก็นอนกับเพื่อนอีก 1 คน นอนกันคนละเตียงคืนนั้นเหนื่อยมาก ๆ  กับการเดินทาง เพราะแวะเที่ยวตามรายทางกันตลอด จวบกับอากาศก็ร้อนอบอ้าว  หัวถึงหมอนก็หลับเลย  แต่มารู้สึกตัวตื่นเอาตอนที่....              เอ๊ะ...ใครดึงผ้าห่ม  ดึงในที่นี้ไม่ใช่ดึงให้หลุดจากตัวนะ  แต่เหมือนกับว่ามี ดึงทั้งฝั่งซ้าย และขวา  ให้ผ้าห่มตึงเหมือนกับการขึงผ้าอะไรมาณนั้นแหละ ก็เลยหันไปมองเพื่อนว่ามันดึงหรือเปล่า เปล่าเลยมันยังคงหลับไหล คิดได้เช่นนั้นเอาซิเจอดีเข้าแล้ว  แต่เราก็ไม่ได้ตื่นตกใจอะไรมากมายพร้อมกับพูดในใจไปว่า             "อย่ามาแกล้งเลย  คนกำลังง่วง ไปเถอะเดี๋ยวทำบุญไปให้นะ"             พอพูดในใจจบ คืนนั้นทั้งคืนไม่เจออีกเลย  มาเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนยังแซว เลยว่า ผีตนนั้นโชคร้ายมากที่มาหลอกคนขี้ง่วงอย่างแก จากคุณ : ban_sai เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 18:42:41

ความคิดเห็นที่ 92 อ้าว...เล่าไปแล้วลืมไปหัวทู้เป็นเรื่องผีเมืองนอก   ตอนนี้ก็อยู่เมืองนอกค่ะ แต่ยังไม่เคยเจอ            อย่าว่ากันนะค่ะ  แก่แล้วอ่านแล้วก็ลืมไปว่า ผีเมืองนอก จากคุณ : ban_sai เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 18:44:54

ความคิดเห็นที่ 93 ตามอ่านของแต่ละคน นี่น่ากลัวทั้งนั้นเลยค่ะ เลยอยากมาแชร์บ้าง อิอิ^^ ยาวหน่อยนะคะ  ==     เมื่อสองปีก่อนได้มีโอกาสได้ไปอยู่ที่ ไมอามี่ เมกาค่ะ อยู่กับเพื่อน 10 คน ในบ้านหลังเดียวกัน แต่เราคือเป็นคนที่มีเซนต์เรื่องนี้พอสมควรก็แอบคิดในใจอยู่เหมือนกันว่า อืมม.. บ้านนี้ยังไงอยู่นะ แต่ก็แบบไม่อะไรมากค่ะก็ช่วยกันทำความสะอาด จับจองห้องกัน คือในบ้านบ้านมีห้าห้องนอน ค่ะเเล้วอีกอย่างบ้านฝรั่งเนี่ย ชอบทำเป็นเป็นซอก เป็นซอย ยังไงไม่รู้ค่ะ คือบ้านเราเหมือนแบ่งเป็น สามส่วน ส่วนแรกเปิดเข้าไป เป็นห้องนั่งเล่นรวม ซ้ายมือของห้องนั่งเล่นนี่คือ เข้าประตูซุ้มไปก็จะเป็นห้องนอนใหญ่ (ห้องเรากะพี่สาว) เเล้วก็ห้องนอน อีกห้อง ด้านขวามือก็จะเป็น ครัว เเล้ว มันก็จะมีซู้มประตูอีก เข้าไปจะเป็นซอยเล็กๆก็จะมีห้องนอนเล็กอีก สามห้อง (ขอบอกว่าส่วนนี้ของบ้านนี่จะเป็นอะไรที่ไม่ชอบมาก ไม่รู้ทำไม ถึงจะอยู่นานแต่ว่า ไปแถวนั้นนี่นับครั้งได้เลย) หลังบ้านเปิดไปก็คือ สนามบาส แทมโบรีน เเละก็สระว่ายน้ำค่ะ....   พล่ามมาเยอะ...เข้าเรื่องเลยเเล้วกัน อิอิ ....อยู่กันอย่างสงบสุขดีค่ะกับบ้านหลังนี้ คือปกติเราจะสวดมนต์ก่อนนอนอยู่เเล้ว ตอนมาคืนเเรกก็ไหว้เจ้าที่เจ้าทาง (ไม่รู้ว่าฟังรู้เรื่องรึป่าวแต่ก็ไหว้ๆ ไปเพื่อความสบายใจ) มีอยู่คืนหนึ่ง คือเราฝันว่า มีเด็กคนนึงแบบน่ารักมากกก แบบเด็กฝรั่งอ่ะค่ะ ขาวๆ ตาโตๆ ขนตายาวๆ น่ารักมาก อ้วนๆ ในฝันเหมือนแบบ เค้าอยู่ในรถเข็นเด็กเเล้วคือเราก็เดินมาเจอกับพี่สาว ก็เลยอุ้มเค้าขึ้นมา เเล้วเหมือนเด็กคนนั้นเค้าก็ บอกประมาณว่า "ม่ามี๊"  คือแบบอยากให้เป็นม่ามี๊ ....พอตื่นมาก็เล่าให้พี่สาวฟัง พี่ก็เลยเเซว เค้าอยากให้แกเป็นแม่เปล่า เราก็เลยพูดออกไปดังๆ .."แหม อยากให้เป็นแม่ก็หาพ่อ หล่อ รวยๆ ดีๆ ให้สิ "(แบบขำๆ ไม่คิดไรมาก) เเล้วยังพิเรนพูดจะพี่สาวต่ออีก "เจ้ เดี๋ยวเค้าว่าเค้าต้อง ตั้งชื่อให้ลูกชายเค้าเเล้ว เรียกว่าน้อง ยูโน"       แต่...ตั้งแต่วันนั้น ก็แปลกมาก  คือ มีคนเค้ามาคุยมาจีบจนน่าแปลกใจ จนพี่สาวแซวว่า "เนี่ยแก บอก ยูโนหาให้ป้ามันมั่งสิ ==" เราก็เอาฮา ก็พูดลอยๆไป "หาให้ป้าเค้าด้วยนะลูก"(เอาเข้าไปพี่น้องคู่นี้) แล้วก็แปลกอีก ตั้งแต่วันนั้น พี่สาวเราก็ ป๊อปขึ้นมาเฉยๆ ก็เลยเป็นกล่าวขานกันในบ้านว่า น้องยูโนลูกชายเรา ขอไรได้หมด      มีอยู่วันนึง พวกเราออกไปทำงานกันหมด เพื่อนคนนึงอยู่บ้าน มันก็ทำความสะอาดบ้านไป พอเรากลับมามันก็บอกนี่ๆ มีไรให้ดู เรากับพวกเพื่อนๆก็ ไปดูปรากฎว่า เป็นรูปเด็กอ่ะค่ะ เก่าๆ มันบอกเจออยู่ซอกๆ นึงของบ้านเเล้วมันก็พาเราไปดู ตรงนั้นเหมือนเป็นที่เก็บของ พอเปิดผ้าคลุมออกคือ เตียงเด็ก !!! ทุกมองหน้ากัน เเล้วก็คลุมผ้าไว้แบบเดิม ...เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น (คนบ้านนี้ไม่ค่อยคิดมากกันจริงๆ)     ตั้งแต่ มาอยุ่บ้านเเล้วคือเราจะเป็นคนที่ อาบน้ำนานมากก โดยเฉพาะตอนเย็นก็เพื่อความสบายใจเลยมักจะเป็นคนที่อาบน้ำคนสุดท้ายของบ้าน ซึ่งก็มักจะเป็นเวลาดึกเเล้ว ทุกครั้งที่เราเข้าไปอาบน้ำ ก็จะได้ยินเสียงคน หัวเราะ ยอกล้อกัน บางทีก็ได้ยินเสียงเหมือนคนมาเล่นแทมโบรีนหลังบ้าน คนมานั่งคุยกัน แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเป็นเพื่อนๆ พี่ๆ แต่พอออกมา จากห้องน้ำ (กะว่าจะมาเล่นด้วย) ก็คือเพื่อนบางคนก็หลับ บ้างก็ เล่นคอม เดินออกไปข้างนอกก็ไม่มีใคร == เราชอบถามเพื่อนๆ ตลอด ว่า .."มะกี้ทำไรกันอ่ะ" หลังอาบน้ำเสร็จ แต่ก็ไม่ได้มีใครทำไร เพราะมันดึกเเล้ว ???  บางทีแอร์ที่บ้านก็ ปรับเป็น 10 องศาเอง แต่ก็ไม่มีใครคิดอะไร เพราะของในบ้านมันมักจะเพี้ยนๆ    จนในที่สุด สามวันสุดท้ายใกล้จะกลับ ด้วยความที่เราไปเที่ยวมากลับดึกเลยนอนอยู่ห้องนั่งเล่นกับเพื่อน แต่ที่สาวเรานอนอยู่ในห้องคนเดียว !!!   พอดึกๆ มาก็ได้ยินเสียงปิดประตูดัง ปรัง!!! เเล้วก็เหมือนมีคนมุดผ้าห่มมานอนข้างๆ แต่เราด้วยความที่ง่วงมากเลยไม่ใส่ใจ แต่ได้ยินเสียงพูดมาว่า "นอนด้วยนะ เขยิบไปหน่อยดิ๊" เราก็เขยิบให้...    สรุปคือพี่สาวเราเองค่ะ ฮ่าๆๆ  แต่ที่ต้องวิ่งเตลิดเปิดเปิงออกมาโครมครามเพราะ พี่เล่าว่า ..... เจ้ก็นอนอยู่ ซักพักได้ยินเสียงคนหัวเราะ คิกๆ คักๆ ตอนแรกไม่สนใจก็คิดว่าเป็นพวกเราที่เพิ่งกลับจากไปเที่ยว  ซักพักก็ได้ยินอีก ข้างๆหู เเล้วก็พูด อะไรไม่รู้เป็นภาษาสเปน (แถวนั้นพูดสเปนกันค่ะ) พี่จากที่ห่วงนอนก็เริ่มระลึกชาติ ตั้งแต่ น้องยูโน เเล้วก็เหตุการณ์หลายอย่าง ทีนี้ก็เลยลืมตาลุกขึ้นมา ก็เห็นเป็นดวงไฟ แว๊บๆ ผ่านกระจกตอนแรกพี่ก็คิดว่าตาพล่าแบบยังไม่ปรับโฟกัส พอ มองชัดๆ อีกก็ จะ จะ คือเป็นเหมือนมีอะไรลอยไป ลอยมา เเล้วก็ลอยเข้าไปในตู้เสื้อผ้า เเล้วก็พูดอะไรไม่รู้ ภาษาสเปน หัวเราะคิกคัก  เท่านั้นเเหละวิ่ง สี่คูณร้อยออกมา เห็นเราหลับปุ๋ย ไม่รู้เรื่อง.....!?  เเล้วพี่สาวก็พูดต่ออีกลอยๆ  "ยูโน ไม่ต้องมาหยอกบ้านะลูก บ้าไม่ชอบ" นั่นไงผีจบคนไม่จบ พอคืนนั้น พวกเราก็เที่ยวยันเช้า ไม่กลับบ้าน กลับมาอีกทีคือตอนเช้าก็เก็บของกลับเมืองไทย == ทิ้งเพื่อนสาวอยู่คนเดียวเผชิญชะตากรรมไป (แต่มานบอกว่าก็ไม่เห้นมีไร) ก่อนกลับ ด้วยความที่ผีเจาะปากมาพูด   พี่สาว : แกไม่ลาลูกแกหน่อยเหรอ   เรา :     ยูโน  ม่ามี๊ไปก่อนนะ ไปเมืองไทยด้วยกันมั๊ย (นั่นไง ปาก)       พอกลับมาเมืองไทยก็แยกย้ายกันกับพี่ เราอยู่หอคนเดียว พี่อยู่อีกที่เพราะคนละมหาลัย ช่วงนั้นแบบ โอนผีอำบ่อยมากกกก  แต่ไม่คิดไรเพราะคิดว่าคงจะเหนื่อยหรือไปนอน ทับเส้น อารายซักอย่าง  บางทีก็แบบ เราชอบเปิดเพลงในคอมฟังอยู่ๆ เพลงก็เปลี่ยนเอง เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เหมือนมีคนมานั่งเลือกเพลง จนมีวันนึงคือเรานั่งล้างจานอยู่หลังห้อง ก็พูดขึ้นว่า "เอาซักเพลงได้ป่ะ รำคาญเปลี่ยนอยู่ได้ " เเล้วมานก็หยุดเฉย....!!? คิดว่าเป็นความบังเอิญ คอมเราอาจจะ เออเรออะไรซักอย่าง (มองในแง่ดีมาก)   จนมีอยู่คืนนึง เราก็นอนปกติก็แบบนอนหงายแต่หน้าจะเอียงข้างไปทางซ้ายมือ มือขวาจะวางตรงท้อง เเล้วในขณะนั้นก้คือ จะเอามือซ้ายไปจับมือขวา แต่!!!!  มือใครวะ ?!! ลูบๆ ดูมันไม่ใช่มือ ช๊านนนน มือผอมๆ เล็ก กอดเราอยู่ เเล้วก็ขยับตัวไม่ได้ ผีอำเหรอเนี่ย !!! อยากจะหันหน้าไปดูให้ชัด ทางขวามือ แต่ว่าขยับไม่ได้ ตอนนั้น แผ่เมตตา ชินบัญชร อิติปิโส พาหุง จัดเต็ม หลุดออกมาได้เปิดไฟเปิดทีวี เปิดทุกอย่าง เล่นเกมยันเช้า กะว่า กุไม่นอนเมิงคงไม่หลอกใช่มั๊ย....พอเช้าก็โทรไปเล่าให้เพื่อน ให้พี่ฟัง พี่สาวก็ ปลอบใจว่า .."ลูกแกตามาป่ะวะ ยูโนน่ะ แกชวนมันมาด้วยนี่ แกก็บอกมันดิว่าให้มันกลับไป" นั่นไง พอฟังพี่พูดก็เริ่มระลึกชาติ แต่ก็ไม่ได้กลัวหรืออะไรมาก     จนมาวันนึงเรา นอนเอาหลังพิงกำแพงดูทีวีอยู่ มั่นใจ 100 เปอร์เซ็นว่าไม่หลับ อยู่ๆก็รู้สึกได้ว่าห้องมัน จากที่สว่างๆ มันดู พล่าๆ มัวๆ แล้วอยู่ๆเราก็ขยับไม่ได้ แต่ตาจ้องทีวีอยู่จำได้เลยตอนนั้น รายการญุี่ปุ่น ช่องเก้า สองทุ่มกว่าๆ วันพุธ มีเสียงเด็กคนนึงคุยกับเราแต่ฟังไม่รู้เรื่องพูดอะไรไม่รู้ เยอะมากก ทั้งกลัว ทั้งตกใจ พอพูดจบเราก็หลุด พอได้สติโทรหาแม่เก็บของกลับบ้านเลยย (บ้านอยู่ ตจว) แม่ก็พาไปทำบุญ อุทิศส่วนกุศล ค่ะ    สรุปคือ เด็กที่มาหลอกคือ เหมือนกับว่า ข้างห้องเลี้ยงกุมาร เเล้วเค้าไม่อยู่ กุมารเลยมาหยอกพอเค้าย้ายออก ก็ไม่มีอะไรแปลกๆ อีกเลย  ไม่ได้เกี่ยวกับ น้องยูโนแต่อย่างใด เฮ้อออออ ตอนแรกนึกว่าตามมาจากเมกา.... จากคุณ : Ping1987 เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 19:36:26

ความคิดเห็นที่ 94 เคยมีความรู้สึกแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือผีค่ะ พยายามคิดว่าตัวเองคิดไปเองมากว่า เมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้วมาทำงานช่วงปิดเทอมที่นิวยอร์คกับเพื่อนอีกสองคน บอสก็ไปรับที่สนามบิน บอสใจดีมาก ให้เราสามคนไปพักที่คอนโด มีห้องรับแขก ห้องครัว สองห้องน้ำ สองห้องนอน ซึ่งบอสเค้ามีบ้านของเค้าอยู่แล้ว แต่ซื้อคอนโดไว้อยู่กับแฟนบางครั้งเฉยๆ ตอนนั้นดีใจมาก คอนโดหรู มีครบทุกอย่าง จ่ายค่าเช่าให้บอสก็ถูกมาก แต่มีอยู่วันนึง ตอนนั้นไปถึงอาทิตย์แรก เรานอนดูทีวีอยู่กับเพื่อนที่โซฟาจนหลับไป จำได้ว่าหลับสบายมากก แล้วก็ฝัน ในฝันเห็นผู้หญิงฝรั่ง สวย ผมบลอนยาว เป็นลอน อายุวัยกลางคน แต่เสื้อผ้าหน้าผม เหมือนสาวๆยุค 80 เธอยืมยิ้มอยู่ไกลๆ เราก็ยิ้มให้ แล้วเธอก็ค่อยๆใกล้เข้ามา จนกระทั้งเกือบหน้าชนหน้า แต่...... สิ่งที่เราจำได้คือ พอเข้ามาใกล้ หน้าเธอ จากที่เนียนๆมีออร่า ก็เปลี่ยนเป็นหน้าเละเหมือนเจออุบัติเหตุ!! เราตกใจมากสะดุ้งตื่น ใจเต้นแรงมาก ไม่กล้าขยับตัว ดีที่มีเพื่อนนอนอยู่ใกล้เลยเบาใจ พอตั้งสติได้แล้ว เลยรีบส่วนมนต์แผ่ส่วนกุศลให้เธอ ใจนึงก็คิดว่าคิดไปเอง แต่อีกใจนึงรุ้สึกว่าในฝันนั้นน่ากลัวมาก แต่จากนั้นก็ไม่เคยเจออะไรที่คอนโดนั้นอีกเลย ปล ตอนอยู่ที่นั่น ตอนนั้นมีกระทู้ผีไกลบ้านของคุณ อิวาสุ 3 ภาคติด เวลาเพื่อนไม่อยู่ เราไม่กล้า ก้าวขาออกจากห้องนอนเลยค่ะ 555 จากคุณ : immeeLy เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 20:27:55

ความคิดเห็นที่ 95 สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆและน้องๆ ในห้องพันทิป ค่ะ ****      เห็นครึ่งตัว ตอนตี2กว่าๆ ที่ชั้นใต้ดินโรงพยาบาล  ***** อดีตงานของเรา  เราทำงานโรงพยาบาล นานกว่า10ปี ส่วนมากเราทำงานกะดึก เริ่มงาน2ทุ่ม เลิกงาน7โมงเช้าของวันใหม่ นานๆครั้งถึงจะได้ทำงานตอนเช้า และ เลิก5โมงเย็น เหมือนคนอื่นๆเขา ที่เราเลือกทำงานแบบนี้เพราะ เราอยู่กันแค่2คนแม่ลูก แค่นั้น ตัวเราต้องการมีเวลาไปส่งไปรับลูก มีเวลาดูแลลูก ให้เวลากับลูก กับเหตุผลอื่นๆ ด้วยค่ะ ถ้างานไม่มีเหตุฉุกเฉินเข้ามา ก็ไม่มีอะไร เงียบๆ นั่ง ทำโน้นทำนี่เรื่อยไป แผนกงานของเรา เวรดึกจะมีคนทำงานแค่2คน เท่านั้น   คืนหนึ่ง ตี2 ได้ค่ะ มีรถหวอ วิ่งเข้ามา ทั้งยาม / หมอ/พยาบาล/ ทุกแผนก เตรียมตัวรับคนไข้ยามดึก ค่ะ ทุกคนต้องพร้อม ชีวิตคนทุกนาทีมีค่ามีความหมาย ค่ะ หมอพยาบาลวิ่งวุ่นเลย เข็นคนไข้ เข้าห้องฉุกเฉิน ตอนนั้น ทางเรา(แผนกห้องยา) แค่ได้ยินรถหวอวิ่งเข้ามา เราก็เตรียมชุดเครื่องมือช่วยชีวิตและอื่นๆวางไว้พร้อม  แล้วแต่หมอพยาบาลห้องฉุกเฉินเขาจะต้องการอะไรเพิ่มเติม แป๊ปเดียวเท่านั้แหละ พยาบาลวิ่งหน้าตั้งมาหาเราเลย พี่ๆ หมอขอเบิกยา...นี่เพิ่ม กับเครื่องมืออันนี้ ... อีกอันนะ เราก็รีบหยิบของที่มีตอนนั้นให้ พยาบาลเฃ็นรับของ เธอก็วิ่งกลับไปห้องฉุกเฉิน ขาดเครื่องมืออีก1ตัว เราต้องวิ่งไปเอาของ วิ่งแบบทีมชาติ100เมตร วิ่งไปอีกตึกหนึ่ง ตึกที่เราทำงานอยู่ ตั้งอยู่ตึกกลาง  ด้านหลังตึกกลางเป็นห้องเก็บยาต่างๆ (อดีตส่วนห้องเก็บยาชั้นบนนี้นั้นเป็นห้องเก็บศพเก่า) ส่วนห้องเก็บศพตอนนี้ย้ายไปอยู่ชั้นบนของห้องใต้ดิน ตึกที่เราจะวิ่งไปเอาของนี่แหละ ขอเล่าก่อนว่า ตึกที่เก็บของนี้ ออกจะน่ากลัวๆ มืดๆ จะมีประตูปิดล๊อคตรงบันไดที่จะเดินลงไปข้างล่าง ทั้งตึกจะปิดไฟมืดตึดตี๋อ เลยล่ะ เป็นตึกที่มีห้องใต้ดิน ที่แผนกคลังยา เก็บยาและอุปกรณ์ต่างๆไว้  บางครั้งถ้ารีบมากๆฉุกเฉินมากๆ เราจะโทรหาพี่ยามก่อน บอกพี่ยาม พี่ๆเปิดไฟ ตรงประตูทางลงห้องใต้ดินให้หน่อยดิ เดี๋ยวจะไปเอาของ ถ้าเจอพี่ยามที่สนิทและใจดี  เขาก็จะยืนรอเราตรงบันได นั่นแหละ เราจะเลือกพี่ยามที่สนิทๆกันจริงๆเราถึงโทรบอก ก้ทำงานนานกว่า10ปี ส่วนมากคนทำงานกะกลางคืนจะคุ้นหน้าคุนตากัน จะสนิทกันอยู่แล้ว แต่คืนนั้น มันคงเป็นคืนของเรา ไม่มีเวลาโทร อย่างที่บอก วิ่งทีมชาติ100เมตร เลยเรา ไปถึง มืดตึดตื๊อ ประตูปิดล๊อค เราก็ เปิดไฟ เปิดประตู วิ่งลงบันได เปิดประตูห้องเก็บอุปกรณ์ เปิดไฟในห้อง ของที่ต้องการจะอยู่เกือบหลังห้อง พอได้ของ เราหันหลัง จะเดินไปประตูทางออก ช่วงที่จะเดินออก หางตาเราก็แว๊ป...เหลือบๆ... เหมือน  เห็น เหมือนเห็นคนยืนอยู่มุมตู้เก็บเอกสาร จากที่จะรีบออกจากห้องนั้นไม่รู้ยังไงสิ ขามันหยุดกึก...แบบอัตโนมัติ ใจนึง บอกเราว่า อย่าหันไปดู เดินออกไปเลย แต่อีกความรู้สึกนึง ตอนนั้น บอกเราว่า หันไปดู อยากรู้ มัน..อะไร..น่ะ...ที่ยืนอยู่ตรงนั้น เราหันหน้าไปดู เห็นเต็มๆตา ค่ะ เป็น ผู้ชายสูงประมาณ170 ได้ ตัวใหญ่ ผิวขาว เขาใส่ชุดคนไข้ในค่ะ  ยืนก้มหน้า เขายืนตรงเฉยๆ  ยืนก้มหน้า ตอนนั้นตกใจมาก ความรู้สึกบอกเราว่า ฃวยแล้วตรู เจออีกแล้ว สายตาเราก็มองต่ำลงไป ตอนนั้นแหละ สติของเรา รู้ชัดเลยว่า เจอดีเข้าแล้ว   ก็ เขาผู้ชายคนนั้น ที่เราเห็น เขามีแค่ครึ่งตัว เขายืนก้มหน้า แต่ ......... ตั้งแต่เอวลงมา ไม่มีขา มันจะเป็นอะไรอื่นไปไม่ได้ นอกจาก ตรูเจอผีหลอก เข้าแล้ว หัวสมองบอกเรา แค่นั้นแหละ วิ่งค่ะ วิ่งแบบไม่คิดชีวิต ไฟ เฟย ประตงประตู ไม่ปิดมันล่ะ คิดอย่างเดียวตอนนั้น วิ่ง หนี จากตรงนั้นให้เร็วที่สุด วิ่งไปหยุดหอบแห๊กๆ ตรงหน้าห้องฉุกเฉิน ยื่นของให้พยาบาล เสร็จแล้วก็เดินเข้าแผนกตัวเอง ตอนนั้น เราพูดไม่ออก ตกใจ แบบ สติแตก เดินลอยๆ งงๆ เพื่อนที่อยู่เวรด้วยกัน ถามอะไร ก็ตอบแบบ งืมๆงำ จับใจความไม่ได้ อะรไแบบนั้น นี่เพื่อนเล่าให้ฟังทีหลังนะค๊ะ (ตอนนั้นเราไม่รู้ตัวหรอกว่าพูดอะไรไปมั่ง) พี่ยามสิ เหมือนรู้ หรือ เขาเห้นผิดสังเกตุ ที่เราวิ่งแบบไม่คิดชีวิต ประตูไม่ปิด ไฟก็ไม่ปิด เขาเลยเดินมาดูเรา เขาไม่พูดอะไร เขาถอดสร้อยพระมาสวมที่คอเรา แล้วสวดมนต์บทอะไรไม่รู้ แล้วเป่าพรวดที่หัวเรา พอลมปากที่พี่ยามเป่าลงบนหัวเราครั้งที่3 เราเหมือนสติกลับมาค่ะ เราก้พูดออกมาว่า โดนผีหลอก ที่ห้องเก็บอุปกรณ์ใต้ดิน ยังไม่ได้ปิดประตูเลย ก็เล่าบอก ที่เราเห็น ให้พี่ยามกับเพื่อนที่อยู่เวรด้วยกันฟัง พอเช้า เราไข้ขึ้น  เขียนใบลาป่วยเลยเรา ไปทำบุญครั้งใหญ่ พอกลับมาทำงาน เจอพี่ยาม เราคืนสร้อยพระให้พี่เขาไป พี่ยามเล่าว่า ในวันที่เราเจอนั้น ตอนกลางวัน มีคนจีนผู้ชายที่เป็นคนไข้ใน ตาย ค่ะ ศพอยู่ที่ห้องเก็บศพ รอญาติมาทำพิธีรับศพกลับไปทำพิธี ก้ไม่นึกว่า จะเฮี้ยนขนาดนี้ เขาคงมาขอส่วนบุญ น่ะ พี่ยามพูดกับเราแบบนี้ เฮ้อ...นี่แค่ย้อนคิดถึงอดีต ขนแขน ตั้ง เลยค่ะ น่ากลัวมากๆ นี่ขนาดผ่านมาหลายปีแล้ว ยังติดตาอยู่เลย คิดแล้ว หลอนมากๆ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 54 05:50:23 จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 05:41:14

ความคิดเห็นที่ 96 อีกเรื่องมั้ย ที่โรงพยาบาล ที่เราทำงานนี่แหละ แต่เจอตอน อะไรล่ะ เจอตอนโผล้เผ้...(เขียนถูก รึเปล่าเรา) ตรงหลังตึกกลาง ที่เคยเป็นห้องเก็บศพเก่า      อะไร ...อยู่บนต้นไม้ จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 06:06:21

ความคิดเห็นที่ 97 ส่วนใหญ่ก็เห็นมีแต่คนเอเชียโดนผีหลอก ไม่ทราบว่ามีเรื่องฝรั่งโดนผีหลอกบ้างไหมครับ? (ไม่นับในหนังนะ) จากคุณ : au8ust เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 09:27:03

ความคิดเห็นที่ 98 ^ ลองอ่านด้านบนๆดูสิ มีเรื่องวิญญาณคนในครอบครัวกลับมาเยี่ยมลูกหลานด้วยนะ รี 29 กับ อีกรีที่เล่าว่าลูกของโฮสต์เคยคุยกับวิญญาณปู่ย่าน่ะ ที่อังกฤษก็ต้อง Tower of London เคยลงในนสพ.ไทยเมื่อประมาณ 2-3 ปีก่อนด้วยว่ากล้องวงจรปิดถ่ายติดวิญญาณเชื้อพระวงศ์ ยามที่นั่นก็ให้สัมภาษณ์ว่ามักจะเห็นวิญญาณเชื้อพระวงศ์หลายๆองค์ที่ถูกประหารในนั้นออกมาเดินวนรอบหอคอยเป็นประจำ ที่ดังๆก็วิญญาณพระนางแอนน์ โบลีน ซึ่งเป็นมเหสีในพระเจ้าเฮนรี่ที่ 8 นี่แหละ พอดีชอบอ่านพวกตำนาน เกร็ดประวัติศาสตร์ อ่านหนังสือพิมพ์ พอเห็นเรื่องหลายๆเรื่องน่าสนใจก็ไปหาอ่านต่อบ้าง หาภาพยนตร์มาดูบ้าง ก็เลยได้ยินเรื่องเล่าทำนองนี้มาบ้างน่ะ ทำให้ได้รู้ว่าชาวตะวันตกก็เชื่อเรื่องวิญญาณ เรื่องเหนือธรรมชาติเหมือนคนไทยนี่แหละ แต่ดูเหมือนว่าเค้าจะไม่เชื่อสนิทใจนะ จะหาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มาช่วยอธิบายเป็นอีกมุมมองหนึ่งด้วย เพิ่ม : ลองเสิร์ชหาชื่อแอนน์ โบลีนดูก็ได้ จะเจอเรื่องเล่ายาวเป็นหางว่าว ทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นจริงในประวัติศาสตร์ และเรื่องผีๆนี่แหละ อ่านเพลินๆ ได้ความรู้เล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับธรรมเนียมอังกฤษและที่มาของนิกายChurch of England ในศาสนาคริสต์ด้วยนะ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 54 11:10:57 จากคุณ : ทะเลหน้าหนาว...กับดาวพันดวง เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 10:55:42

ความคิดเห็นที่ 99 คุณ คนตัดผ้าตัดกระดาษ คะ จัดเต็มมาเลยค่ะ เกาะกระทู้รออยู่ เดี๋ยวเราจะมาเล่าบ้างนะคะ ไม่เชิงว่าผีหลอก แต่เป็นฟีลหลอนนนนนนนน มากกว่าค่ะ จากคุณ : มู๋จิ๋วกั๊บ เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 13:00:49

ความคิดเห็นที่ 100 อีกเรื่อง นะคะ เข้างานเวรดึกเหมือนเคย ตอนนั้น ยังไม่2ทุ่ม ที่จำได้แม่น เพราะ เราเดินเข้าโรงพยาบาล เพื่อจะไปตอกบัตรเข้างาน เราเดินเข้าโรงพยาบาลทางประตูข้าง เดินอ้อมเข้ามาทางเดินด้านหลังตึกกลาง (มันต้องผ่านห้องเก็บยา และ ห้องเก็บยานี้ แต่ก่อนมันคือ ห้องเก็บศพ ค่ะ) มันจะมีทางเดินแยกไปโรงอาหารและตรงไปตึกใต้ดิน ด้านข้างของตึกใต้ดิน จะเป็นที่ตอกบัตรเข้าออกของพนักงานค่ะ ทางเดินด้านหลังนี้ จะเป้นมุมประมาณเป็นสวนนั่งพักผ่อน มีร่มเงาของต้นไม้ มีเก้าอี้หิน ให้พนักงานนั่งกินข้าวบ้าง ในั่งพักผ่อนกัน ให้คนญาติคนไข้นั่งพักผ่อน บ้าง แบบ บรรยากาศร่มรื่น ลมพัดเย็นๆ ประมาณนั้นค่ะ เราก็ เดินจะไปตอกบัตรเข้าทำงาน พอเดินจะถึงต้นไม่ใหญ่สัก50เมตร ได้ค่ะ เราได้ยินเสียงเหมือนใบไม้โดนเขย่า แบบ ไม่ใช่เสียงลมพัดใบไม้ แน่นอนค่ะ เสียงเหมือนคนเขย่ากิ่งไม้ เขย่าใบไม้ แบบนั้น เราเลยเงยหน้าขี้นไปมองบนต้นไม้ เออ.. ก็ไม่เห็นมีอะไร เราก็จะเดินต่อ... แต่ มี กิ่งไม้เล้กๆหล่นลงมาตรงหน้าเราพอดี  เป็นกิ่งไม้แห้งๆ ไม่ใหญ่มาก เราก้ตกใจ  เอะ...อะไร   ก็เงยหน้าดู ตอนนี้ ตัวเรายืนอยู่ใต้ต้นไม้ เลยค่ะ ก็ เห็นเป็น เงาๆ ตะคุ่มๆ เหมือนคนนั่งห้อยขา อยู่บนต้นไม้ เห็นเป็นลางๆ ไม่แน่ใจ เราเลยเดินถอยหลัง กลับไป สัก 10ก้าว ได้ค่ะ เงยหน้ามองใหม่ กะจะให้เห็นชัดๆว่า ลูกหลานใครพิเรนท์ ปีนต้นไม้เล่นตอนมืดๆ ไม่กลัวตกลงมา รึไง คิดแค่นั้นจริงๆค่ะ เลยเดินถอยหลังกลับไปประมาณ10ก้าวได้ เงยหน้าดูอีกที เรามีความรู้สึกเหมือนเห็นว่า เป็นรูปร่างคน ลางๆ  นั่งห้อยขา แกว่งขาไปมาด้วย และก่อนที่เงาดำๆนั่นจะจางหายไป เราก็ได้ยินเสียง เหมือนคนหัวเราะในลำคอ   ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ  แบบนั้น เลยค่ะ   แล้วภาพมันก็ แว๊ป...หายไป คือ เรา  เจอบ่อยค่ะ จนบางครั้ง ถ้าไม่เจอแบบจะจะ จริงๆ เราพอจะมีสติอยู่บ้าง เราก็จะพูดในใจ ว่า จะทำบุญไปให้ อย่ามากกวนกันแบบนี้ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 54 18:54:04 จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 18:51:44

ความคิดเห็นที่ 101 เป็นเรื่องของคุณแม่ค่ะ แกเป็นคนมีเซ้น เจออยู่เรื่อย "ผีแขก กลางวันแสกๆ" ไปออกร้านที่ีงานGlobal Village ที่ดูไบค่ะ วันหนึ่งแม่บอกว่ารู้สึกไม่สบาย เลยขอกลับไปนอนที่บ้านพักที่เช่าเค้าอยู่ ก็นอนๆไปได้ซักพัก รู้สึกว่าตัวขยับไม่ได้ พอพยายามขยับตัวก็รู้สึกเหมือนมีอะไรขยับอยู่ข้างๆ พอหันหน้าไปข้างตัว ก็เจอชายอาหรับนอนหัวเราะคิกคักอยู่ แม่ก็พยายามเอื้อมมือไปคว้า(ชายคนนั้น เอ๊ย!)สร้อยพระที่อยู่บนหัวที่นอน พอคว้าได้ ชายคนนั้นก็หายไปเลยค่ะ แล้วแม่ก็เริ่มขยับตัวได้ ด้วยความที่งานGlobal Village เพิ่งผ่านไปครึ่งงานเอง แล้วบ้านพักนี้ก็อยู่กันเป็น10คนด้วย แม่เลยไม่ได้บอกใครเลย จนกระทั่งจะกลับไทยแล้ว ถึงบอก ทุกคนตกใจกันไปหมดเลย หลายคนบอกว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนนั้น แม่บอกว่า ถ้าบอกแล้วจะนอนหลับกันหรอ คงผวากันทั้งคืนน่ะสิ ฮาๆ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 54 22:11:43 จากคุณ : Lalawolf เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 22:10:36