ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องเริ่มต้นจากมีผู้ใหญ่ที่รู้จักกันท่านหนึ่งทราบว่าผมกำลังหางานอยู่  ท่านก็ใจดีช่วยแนะนำกับบริษัทที่ท่านมีคอนแทค เพื่อที่จะให้ผมเข้าไปสัมภาษณ์งาน  แต่พอสัมภาษณ์เสร็จแล้วผมรู้สึกไม่อยากทำ  เพราะถึงจะเป็นงานในแวดวงเดียวกันแต่ก็ต่างสาขา ก็เลยขออนุญาตผู้ใหญ่ท่านนี้ว่าขอไม่ทำและจะออกหางานเอง  ท่านเลยแนะนำว่าสมัยนี้ใครๆ ก็จบปริญญาตรีกันทั้งนั้น การจะทำให้เรามีโปรไฟล์เหนือกว่าคนอื่นคือเราต้องได้ภาษาอังกฤษ  ก่อนหน้านี้ผมเองก็เป็นคนชอบภาษาอังกฤษและมีพื้นฐานอยู่ในระดับหนึ่ง ท่านเองก็เลยแนะนำว่าไปเรียนต่อต่างประเทศมั้ย  ท่านจะช่วยหาทุนในการเรียนซึ่งไม่น่าจะยาก  เพราะผลการเรียนผมก็ดี (ได้เกียรตินิยมอันดับ 1 ครับ) และการไปเรียนต่างประเทศทั้งทีก็ควรจะได้ดีกรีกลับมา  เพราะฉะนั้นเราจึงโฟกัสไปที่ปริญญาโทสาขาภาพยนตร์ครับ จริงๆ ผมกับผู้ใหญ่ท่านนี้ไม่ได้สนิทกัน  แต่ท่านก็เป็นผู้ใหญ่ที่ผมนับถือคนหนึ่ง เหตุผลที่ท่านช่วยเหลือเรื่องงานจนมาถึงเรื่องเรียนต่อก็เพราะว่าผมเคยทำเรื่องเล็กๆ น้อยๆ บางเรื่องให้ท่านรู้สึกประทับใจ ท่านก็เลยอยากจะช่วยเหลือซึ่งกันและกันถ้ามีโอกาส  ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้มาเรียนเมืองนอก ถึงแม้จะฝันอยู่ตลอดเวลาว่าอยากจะมาเรียนเมืองนอกสักครั้งนึงในชีวิต  แต่สถานะทางการเงินของครอบครัวไม่เอื้ออำนวยให้ทำอย่างนั้นได้ การที่มีผู้ใหญ่ท่านนี้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจึงเหมือนกับเป็นการสานฝันให้กับผม  ก็เลยค่อนข้างจะไม่คิดอะไรมาก อาจจะเป็นเพราะว่าในชีวิตนี้เจอแต่คนดีๆ ที่คอยให้ความช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ อยู่เสมอๆ (พี่สาวผมบอกว่าผมไม่มีภูมิคุ้มกันในการใช้ชีวิต ท่าจะจริงนะครับ 555) หลังจากที่ตอบตกลงว่าจะไปเรียนต่อ  ก็ลองหาทุนจากทุกแหล่ง  เนื่องจากทุนทางด้านภาพยนตร์ในประเทศไทยไม่มีเลย ผมไม่แน่ใจว่าต่างประเทศมีมั้ยแต่คาดว่าน่าจะน้อยมาก  เพราะเป็นสาขาที่ไม่สำคัญอะไร ผู้ใหญ่ท่านนี้จึงบอกว่าจะใช้ทุนส่วนตัวของเค้าในการส่งผมไปเรียนโดยไม่มีเงื่อนไขและไม่ต้องใช้ทุนคืน ที่สำคัญไม่มีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร  สัญญาใจล้วนๆ ครับ  ผมปฏิเสธไปเนื่องจากมันไม่ใช่เงินน้อยๆ ท่านก็บอกว่าเอาอย่างงี้ ถือว่าให้ยืม  ในอนาคตข้างหน้าถ้าทำงานมีเงินเมื่อไหร่ค่อยใช้คืน  ผมก็เอาไปนอนคิดอยู่หลายวัน  ทั้งปรึกษาพ่อแม่และพี่สาว พ่อแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดก็บอกให้ตัดสินใจเองได้เลย  พ่อแม่ยังไงก็ได้  ส่วนพี่สาวเป็นคนเดียวที่คัดค้านและไม่อยากให้รับความช่วยเหลือ อย่างที่ผมบอกตอนแรกครับ  พี่สาวบอกว่าชีวิตผมเจอแต่คนดีๆ ถ้ามีอะไรที่มันผิดพลาดขึ้นมากลัวว่าจะผิดหวังอย่างรุนแรง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพี่สาวก็บอกว่าสุดท้ายก็ต้องตัดสินใจเอง  แต่ถ้าเป็นตัวเค้าเองเค้าคงไม่รับ  การปรึกษาคนในครอบครัวจริงๆ แล้วไม่ได้สำคัญต่อการตัดสินใจเลยครับ  เพราะในใจผมได้ตัดสินใจไปแล้ว จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:13:34

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากที่ตกลงรับความช่วยเหลือ  ท่านก็ให้เงินมาจำนวนหนึ่งในการเตรียมตัว  ทั้งติวสอบIELTS และซื้ออุปกรณ์ที่ใช้ในการเรียนจำนวนหนึ่ง จากการคุยกันในช่วงแรกท่านบอกว่าจะโอนเงินเข้าบัญชีผมทั้งหมดที่ครอบคลุมค่าใช้จ่ายทุกอย่าง  ทั้งค่าใช้จ่ายรายเดือนและค่าเทอม ซึ่งมีค่าเทอมของการเรียน Bridging Program ก่อนเข้ามหาลัยด้วย  แต่พอได้ offer มา  ผมก็รอเงินจำนวนนี้เพื่อจะนำไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ไม่ว่าจะเป็นการจ่ายค่าเทอม  และซื้ออุปกรณ์ทั้งหมด (Laptop, กล้องวิดีโอ, Talking Dict) ส่วนของใช้ส่วนตัวก็ใช้เงินส่วนตัวครับ แต่ว่าท่านก็ไม่ได้ให้เงินจำนวนนี้มาโดยทราบภายหลังว่ายุ่งเรื่องธุรกิจส่วนตัว หลังจากนั้นอีกสองเดือน  จึงได้จ่าย Deposit ของมหาลัย  รวมถึงค่าเรียน Bridging Program ท่านจ่ายโดยใช้บัตรเดบิต ซึ่งหมายความว่าผมยังไม่ได้ค่าใช้จ่ายรายเดือนและค่าซื้ออุปกรณ์ที่เหลือ  รวมถึงวีซ่าและตั๋วเครื่องบินอยู่ดี ช่วงที่ก่อนที่จะเดินทาง  ผู้ใหญ่ท่านนี้ไม่ว่างเลยครับ  จึงไม่ได้คุยกันรวมถึง SMS ก็ไม่มี  แต่ผมแจ้งข่าวเป็นระยะว่าถึงช่วงไหนแล้ว ซึ่งไม่กล้าพูดเรื่องเงินเพราะมันค่อนข้างละเอียดอ่อนเหมือนกันครับ  ผมก็ใช้เงินส่วนแรกที่ท่านให้มาในการทำวีซ่าเพราะยังเหลือพอจ่ายอยู่ แต่ค่าตั๋วเครื่องบินและอุปกรณ์อื่นๆ ไม่พอแล้ว  ต้องออกตัวก่อนว่าสมมติว่าผมได้รับทุน 50%ผมก็คงไม่มีโอกาสได้เรียนครับ   เพราะครอบครัวไม่มีตังมากขนาดนั้น  เพราะฉะนั้นทุนที่ผู้ใหญ่ท่านนี้สนับสนุนคือ 100% ครับ   ผมจึงรับและแจกแจงค่าใช้จ่ายทุกอย่างรวมถึงขออนุญาตในการซื้อของใช้ในการเรียน  ท่านก็แจ้งว่าเดี๋ยวจะโอนค่าใช้จ่ายส่วนของอุปกรณ์การเรียนเข้ามาให้   แต่ก็ไม่ได้ครับ  ผมเลยต้องให้พี่สาวจ่ายค่ากล้องวิดีโอและตั๋วเครื่องบินผ่านบัตรเครดิต  และคิดว่าเมื่อสปอนเซอร์ให้เงินมาก็จะใช้คืนพี่สาว พอถึงวันที่จะต้องบิน  ผมเตรียมของเรียบร้อยพร้อมบินแล้วครับ  ของส่วนนึงที่ซื้อใช้บัตรเครดิตพี่สาวซื้อไปก่อน ส่วนเงินค่าใช้จ่ายรายเดือนก็ยังไม่ได้  แต่สามารถบินได้แล้วเพราะ CoE ก็ได้แล้วจากการจ่าย Deposit เรื่องวีซ่าต่างๆ ก็ไม่มีปัญหา แต่ก็ต้องยืมเงินพี่สาวแลกติดตัวมาห้าหมื่นบาท  ยังคงมองโลกในแง่ดีอยู่ว่าเมื่อสปอนเซอร์ว่างท่านก็คงจะจัดการให้ จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:14:10

ความคิดเห็นที่ 3 พอมาถึงเมลเบิร์นก็ต้องมาอยู่โฮมสเตย์โดยมีค่าใช้จ่ายเดือนละ 1000AUD  ปกติต้องจ่ายตั้งแต่มาถึง  เพราะทำสัญญาไว้กับทางโรงเรียนสอนภาษา (โรงเรียนหาโฮมสเตย์ให้) แต่โฮสต์ก็ใจดีมากๆ ให้ค้างไว้ได้  เพราะผมเล่าให้เค้าฟังว่ายังไม่ได้เงินจากสปอนเซอร์เลย  แล้วเค้าจะส่งมาให้ทีหลัง หลังจากที่อยู่โฮมสเตย์มาประมาณสองสัปดาห์ก็ยังไม่สามารถติดต่อได้  ผมจึงส่งอีเมลถึงสปอนเซอร์เพื่อแจกแจงรายละเอียดว่าผมมีค่าใช้ที่เมืองไทยเท่าไหร่ และค่าใช้จ่ายต่อเดือนที่คาดว่าจะใช้ที่นี่เป็นเงินเท่าไหร่  โดยบอกรายละเอียดไปว่าส่วนที่ใช้จ่ายที่เมืองไทย ใช้บัตรเครดิตพี่สาวซื้อไป  ซึ่งต้องใช้คืนเค้า  ขออนุญาตให้โอนเข้าบัญชีไทยซึ่งเป็นบัญชีของผมเอง ในช่วงนี่เงินที่ยืมพี่สาวมาก็เอาไปใช้ซื้อตั๋วรถไฟและอื่นๆ  เพราะต้องไปเรียนภาษาทุกวันแล้ว แต่ค่าเช่าบ้านยังไม่ได้จ่ายเพราะเค้าให้ค้างได้ ถ้าจ่ายก็จะไม่มีตังติดตัวเลยสักบาทเดียว  ในช่วงนี้เองก็เลยตัดสินใจยืมเงินน้ามาอีก 60000บาท  ก็คาดว่าน่าจะอยู่ได้อีกสักสองเดือนโดยไม่ลำบาก จากนั้นอีกสัปดาห์จึงตัดสินใจโทรหาสปอนเซอร์  ท่านก็รับสายและแจ้งว่าได้รับอีเมลแล้ว ท่านบอกว่ารู้สึกไม่ดีมากๆ ที่ผมส่งอีเมลไปและบอกให้โอนเงินเข้าบัญชีพี่สาว  (ซึ่งจริงๆ เป็นบัญชีผมเอง) ผมก็อธิบายทุกอย่างไปแต่ก็คิดว่าตัวเองก็มีส่วนผิดที่อาจจะแจกแจงรายละเอียดละเอียดเกินไป  ทำให้คนอ่านเข้าใจไปอีกแบบนึง ท่านแจ้งว่าผมสั่งให้จ่ายตังค่าบัตรเครดิตเหมือนกับว่าท่านไปเป็นหนี้แล้วต้องตามใช้หนี้  ซึ่งผมก็อธิบายทุกอย่างไปจนหมดว่าจุดประสงค์ไม่ใช่แบบนั้น เพราะของที่เราซื้อทั้งหมดเราได้ขออนุญาตแล้ว  และท่านก็อนุมัติเรียบร้อย  ขาดแต่ยังไม่ได้ให้เงินมาซื้อ ผมก็คิดแค่ว่าเราจะบินแล้วเราต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย  ก็เลยจัดการซื้อของจนครบทุกอย่าง  ผมคิดว่าสปอนเซอร์ท่านก็คงจะรู้สึกไม่ดีอยู่ในใจ แต่ก็บอกว่างั้นจะส่งมาเป็นเช็คมาให้แล้วเอาไปขึ้นเงินเอง  เป็นเหตุผลส่วนตัวของท่านที่ไม่ต้องการโอนเงินสดเข้าบัญชีครับ หลังจากนั้นผมก็ติดต่อไปอีกเรื่อยๆ แต่ท่านไม่เคยรับสายเลย  ผมเลยมาปรึกษากับพ่อแม่อีกครั้งนึง  พ่อเลยตัดสินใจกู้เงินสหกรณ์ตำรวจ (พ่อเป็นตำรวจชั้นประทวนครับ) เพื่อมาให้เป็นค่าใช้จ่ายรายเดือน  ช่วงนี้ค่อนข้างเครียดอยู่พอสมควร  เพราะว่าตอนที่เรียน ม.กรุงเทพ ค่าเทอมก็ค่อนข้างแพง  พ่อก็ต้องกู้มาให้เรียนโดยที่ยังใช้หนี้เก่าไม่หมดแต่ก็ต้องกู้ก้อนใหม่ ทั้งๆ ที่ครอบครัวไม่ควรจะมาเดือดร้อนกับเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ถ้าผมตัดสินใจทำงานในตอนนั้นพ่อก็จะไม่เป็นหนี้  และก็คงทำงานหาเงินใช้หนี้ที่พ่อกู้มาให้เรียนตอน ป.ตรี  แต่พ่อเองก็ไม่เคยบ่นอะไรก็บอกแค่ว่า “ไม่เป็นไรหรอกลูก  พ่อก็ใช้หนี้เค้าอย่างนี้ทุกเดือน พ่อไหว”  ได้ยินอย่างนั้นก็เครียดหนักเลยครับ  ทั้งเครียดเรื่องเรียนก่อนเข้ามหาลัย เพราะโปรแกรมเข้มข้นมาก  รวมถึงเรื่องเงินด้วย  แต่ก็คิดในใจว่าเราจะถอยไม่ได้  เพราะถ้าถอยตอนนี้ก็มีแต่เสียกับเสีย จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:14:41

ความคิดเห็นที่ 4 ทุกคนรอบข้างในช่วงเวลานั้นจนถึงตอนนี้ดีมากๆ ครับ  ทั้งโฮสต์  ทั้งพ่อแม่และพี่สาว  รวมถึงเพื่อนและครูที่โรงเรียนด้วย ช่วงที่ได้เงินจากพ่อก็เอาไปจ่ายค่าเช่าบ้านและย้ายออกจากโฮมสเตย์มาอยู่แชร์เฮ้าส์เพื่อลดค่าใช้จ่าย ช่วงนั้นกำลังเรียนภาษาอย่างเข้มข้นและก็ยังรอเช็คจากสปอนเซอร์อยู่ครับ  แต่ก็ไม่มีมา  ซึ่งมันผ่านมาประมาณสองเดือนแล้ว ก็เลยคิดในใจว่าไม่เป็นไรและไม่ได้ร้องขอหรือพูดถึงเงินส่วนนี้แล้ว  เพราะว่าพ่อช่วยตรงนี้อยู่และผมเองก็ทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วยน่าจะพอไหว เพราะทำงานก็เกือบได้ค่าเช่าบ้านแล้ว  ขาดอีกนิดหน่อย  ที่เหลือก็แค่ค่าเดินทางและค่าอาหารซึ่งซื้อมาทำกินเองที่บ้านทุกมื้อ พอเรียนจบคอร์สภาษาก็ถึงเวลาเข้ามหาลัย  ช่วงนี้เป็นช่วงที่เครียดสุดๆ อีกช่วงหนึ่ง  เพราะผมเป็นเด็กอินเตอร์คนเดียวในคลาส ทุกคนเป็น Native หมด  แล้วภาษาที่เราเรียนมาสองเดือนกว่าแล้วเรารู้สึกว่าเราได้แล้ว  ชินหูแล้ว  พอมาเจอสถานการณ์จริงแล้วแตกต่างกันมาก อาจจะเป็นเพราะว่าตอนเรียนภาษาเพื่อนทั้งหมดเป็นเด็กอินเตอร์หมดเลย  พอมาฟัง nativeแล้วแทบไม่รู้เรื่องเลยครับ   สัปดาห์แรกของการเรียนนี่กลับบ้านมาน้ำตาไหล  ต้องสวดชินบัญชรก่อนนอนทุกคืน  คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะเรียนไหวมั้ย เพราะฟังจับใจความได้แค่ 30% แต่โชคดีมากๆ อีกเหมือนกันที่ Adviser ดีมาก  ช่วยเหลือทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการไปคุยกับ Lecturer ทุกๆ คนว่าผมเป็นนักศึกษาอินเตอร์  ช่วยเรื่องโน้ตและสรุปย่อของแต่ละคลาส  รวมถึงเพื่อนๆ ในคลาสก็ช่วยด้วย  ผมไม่เคยเป็นคนร้องขอก่อนเลย ไม่กล้ารบกวนเพราะกลัวว่าจะเสียเวลาเพื่อน  แต่กลับเป็นเพื่อนซะอีกที่เป็นฝ่ายมาถามก่อนและอาสาจะช่วย  ทำให้คลายความเครียดลงมาได้เยอะพอสมควร หนึ่งเดือนแรกของการเรียนมหาลัย  ผมก็จับใจความได้ประมาณ 80% ทุกอย่างดีขึ้น  ความรู้สึกที่แย่ๆ ในเรื่องภาษาก็หายไปหมดมีแต่สนุกเวลาคุยกับเพื่อน  ที่สำคัญคือได้เรียนเกี่ยวกับภาพยนตร์ซึ่งเป็นสิ่งที่เรารัก  มันมีความสุขอย่าบอกใคร แต่ในช่วงเวลานี้ก็เป็นเวลาที่ต้องจ่ายค่าเทอมส่วนที่เหลือ  ในขณะที่ยังติดต่อสปอนเซอร์ไม่ได้เลย  ต้องบอกก่อนว่าช่วงแรกๆ ที่รับความช่วยเหลือ สปอนเซอร์ท่าน active มากๆ ครับ ติดต่อผมมาตลอด  ถ้าท่านไม่ว่างรับสายก็ส่งเป็น SMS มา แต่พอช่วงที่ผมมาอยู่เมลเบิร์นแล้ว  ไม่เคยมี SMS เลยครับ  ส่วนโทรศัพท์ก็ได้คุยแค่สองครั้งในระยะเวลา 4 เดือน ช่วงเดือนมีนาคมต้องจ่ายค่าเทอมที่เหลือ  ตีเป็นเงินไทยประมาณหนึ่งล้านบาท  แต่ติดต่อสปอนเซอร์ไม่ได้เลยทั้งโทรศัพท์และ SMS ผมเลยปรึกษาพ่อกับแม่ว่าถ้าอย่างงั้นก็ลาออกดีกว่า  เพราะค่าใช้จ่ายรายเดือนเรายังพอช่วยกันไหว  แต่ค่าเทอมนี่ไม่ไหวจริงๆ ครับ พ่อกับแม่น่ะเค้าแล้วแต่การตัดสินใจของผมอยู่แล้วครับ  แต่เค้าก็ค่อนข้างเครียด  พ่อผมจะเป็นคนไม่ค่อยพูด  แตพ่อก็พูดกับแม่ว่า   “ลูกตั้งความหวังกับการเรียนครั้งนี้ไว้เยอะ  ถ้าลูกเรียนไม่จบแล้วกลับมาก็กลัวลูกจะเสียใจและอายคนอื่น”  มันเป็นประโยคสั้นๆ แต่สะเทือนใจผมมากๆ ก็ได้แต่บอกแม่ไปว่าไม่เสียใจหรอกแม่  เพราะสู้มาได้ถึงตอนนี้ก็ถือว่าได้กำไรชีวิตสุดๆ แล้ว ส่วนเรื่องความอายนั้นไม่มีอยู่ในหัวเลยครับ  คิดอยู่อย่างเดียวว่าเราไม่ได้เกเรหรือโดนมหาลัยไล่ออกเพราะเรียนไม่ได้ มันเป็นปัญหาเรื่องการเงินเพราะฉะนั้นผมไม่อายใครในเรื่องนี้ ผมมีเวลาในการทำเรื่องลาออกก่อนวันที่ 25 มีนาคม  เพื่อจะได้เงิน Deposit คืน  ถ้าลาออกในช่วงเวลาที่กำหนด พอถึงวันที่ 21 มีนาคม  ณ เวลานั้นผมตัดใจแล้วครับ  คิดถึงพ่อแม่  คิดถึงพี่สาว  คิดถึงเพื่อนๆ  อยากจะกลับบ้านมากๆ แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงที่เครียดมากๆ เวลาเรียนก็ต้องมานั่งคิดเรื่องนี้  พอคิดว่าจะลาออก  ใจนึงก็โล่ง  อีกใจก็แอบเสียใจเล็กๆ ว่าเราใกล้จะจบแล้ว  แต่ก็ไปไม่ถึงฝั่ง  ผมจึงส่ง SMS ไปแจ้งสปอนเซอร์ว่าผมจะลาออกจากมหาลัยแล้ว  และเงิน deposit จะถูกจ่ายคืนไปในบัญชีของท่าน  ทันใดนั้นเองครับ  ท่านก็ส่ง SMS ตอบกลับมา  หลังจากที่ไม่เคยรับสายและไม่เคยตอบ SMS เลย ใจความว่าท่านไม่ต้องการเงินคืน  เพราะเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญ  แต่สิ่งที่ต้องการคือการให้เกียรติกัน ท่านบอกว่าครั้งก่อนที่ผมสั่งให้ท่านโอนเงินเข้าบัญชีเพื่อใช้หนี้พี่สาว  ท่านไม่ได้เป็นหนี้พี่สาวผม  และผมไม่ให้เกียรติท่านในเรื่องนี้ ผมจึงโทรกลับไปและได้คุยกัน  ผมก็อธิบายในเรื่องเดิมเหมือนครั้งที่แล้ว  พี่ๆ ครับ  ครั้งที่แล้วผมเรียนท่านหมดทุกอย่างในสิ่งที่ท่านเข้าใจผิด และเหมือนว่าท่านจะเข้าใจ  แต่ก็อาจจะมีความรู้สึกไม่ดีค้างอยู่ในใจ  แต่จากครั้งนั้นถึงครั้งนี้ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเพิ่มเติมแล้ว แต่ครั้งนี้ท่านก็ว่าผมในเรื่องเดิม  ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงทำได้แค่เพียงขอโทษถ้าสิ่งที่ผมทำมันทำให้สปอนเซอร์รู้สึกไม่ดี จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:15:17

ความคิดเห็นที่ 5 จากนั้นท่านก็บอกผมว่ายังยินดีที่จะให้ทุนต่อ  ผมเองก็ใจชื้นเพราะคิดว่าทุกอย่างคงเรียบร้อย จึงไม่ได้ทำเรื่องลาออก และก็เลยกำหนดเวลาที่จะได้ Deposit คืน  ผมก็ส่งเอกสารทั้งหมดเกี่ยวกับค่าเทอมไปให้สปอนเซอร์เพื่อทำการชำระผ่านบัตรเดบิต เพราะเป็นช่องทางที่เร็วที่สุด  เนื่องจากกำหนดเวลาในการชำระเงินก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วครับ เวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ จนผมได้รับ Final Notice เรื่องค่าเทอมจากมหาลัย  ผมจะต้องโดนระงับสถานะนักศึกษาในวันที่ 14 พฤษภาคม ถ้าหากยังไม่จ่ายค่าเทอม  ขออธิบายเกี่ยวกับช่วงเวลาเรียนของคณะผมนิดนึงครับ  ป.โท สาขาภาพยนตร์ เรียน 1 ปี โดยช่วง มีนา-เมษา จะเรียนในคลาส ส่วนพฤษภาจะเป็น Pre Production คือการเตรียมงานในการถ่ายทำ   พอสิ้นเดือนพฤษภาคม  ก็จะเริ่มการถ่ายทำ  ใครถ่ายก่อนก็เสร็จก่อนและจบก่อน (ใครทำหนังเสร็จก่อนก็จะว่างยาวจนถึงวันฉาย) เพราะฉะนั้นนักศึกษาทุกคนจึงต้องชำระค่าเทอมให้เรียบร้อยภายในเดือนนี้  เพื่อจะได้เบิกอุปกรณ์ของมหาลัยมาใช้ในกองถ่ายได้ ผมติดต่อสปอนเซอร์อยู่เรื่อยๆ ครับ  เพราะครั้งที่แล้วผมเคยตัดใจแล้วว่าท่านคงไม่ส่งเรียนต่อแล้ว  ก็เลยตัดสินใจจะลาออก แต่พอได้คุยกัน  ท่านก็ว่าผมในเรื่องดังกล่าว  แต่ก็บอกว่ายินดีที่จะส่งต่อ  ในความรู้สึกผมคือผมมาไกลเกินครึ่งทางแล้ว ไม่ว่าจะเหนื่อยหรือจะลำบากใจแค่ไหนก็ต้องสู้ต่อ  ที่สำคัญคือพ่อกับแม่ก็เครียด  ท่านเครียดเพราะกลัวเราเสียใจ พอเราเห็นท่านเครียดเราก็เครียดตาม  วนลูปอยู่อย่างนี้  เลยพยายามจะทำให้ทุกอย่างเคลียร์เร็วที่สุด  ไม่ว่าจะได้เรียนต่อหรือไม่ ส่วนพี่สาวที่คัดค้านไม่อยากให้ผมรับการช่วยเหลือ  ผมเองไม่ค่อยกล้าจะคุยกับเค้าเท่าไหร่ เพราะกลัวว่าเค้าจะซ้ำเติม แต่พอเล่าให้ฟัง  ไม่มีว่าสักคำ  แถมยังช่วยเหลือทุกวิถีทาง  ไม่ว่าจะเป็นการซื้ออุปกรณ์ให้  ให้ Pocket Money ซึ่งตอนนี้พี่สาวก็รับภาระผ่อนอุปกรณ์ต่างๆ ของผมอยู่  แต่ที่ใหญ่ที่สุดคือพี่สาวพยายามหากู้เงินจำนวนหนึ่งล้านบาทเพื่อมาจ่ายค่าเทอมให้ผม นอกจากนั้นเพื่อนๆ พี่ๆ ที่เมืองไทยก็พยายามหาทางช่วยเหลือ  Adviser และคณะก็หาทางช่วยเหลือและคุยกับมหาลัย  ผมเลยสู้เต็มที่เหมือนกันครับ ในช่วงนี้สปอนเซอร์ก็ยังไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบ SMS ไม่มีการติดต่อเลยครับ  ผมเองก็โทรไปแทบทุกวัน  วันละประมาณ 3 ครั้ง บางวันก็เช้าเที่ยงเย็น  แต่ก็ไม่รับสาย  พี่สาวและน้าผมพอจะมีลู่ทางในการกู้เงินและคาดว่าน่าจะพอจ่ายค่าเทอม แต่ตอนนี้ผมตัดสินใจไม่เดินหน้าต่อแล้วครับ  เหตุผลเพราะว่า  น้าผมกู้เงินมาสร้างบ้าน  พี่สาวอยู่ กทม. มาเกือบ 10 ปีแต่ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเองและแพลนว่าจะซื้อบ้านหรือคอนโด รอให้ผมเรียนจบเพื่อมาช่วยกันเลือก   แต่ทุกคนยอมที่จะเปลี่ยนแผนชีวิตของตัวเองเพื่อหาเงินมาให้ผมเรียนจนจบ  ผมคิดว่าเดิมพันมันสูงเกินไป   และสำหรับสาขาของผมนั้นปริญญาโทไม่มีความสำคัญเลยครับ  (จากที่ผมเคยตั้งกระทู้ปรึกษาพี่ๆ หลายๆ ท่านในนี้  คาดว่าคงจำผมได้นะครับ) แต่ที่ผมตัดสินใจมาก็เพราะโอกาสที่สปอนเซอร์ท่านนี้ยื่นให้นั่นเองครับ ตอนที่ผมเรียนจบ ป.ตรี  นั่นเป็นเวลาที่ทุกคนจะทำตามแพลน  คือซื้อบ้านซื้อรถ  เพราะไม่มีภาระอะไรเพิ่มแล้ว หลังจากนี้คงมีแต่รายรับเข้ามา  พ่อผมขับรถเก่าๆ คันเดิมมา 20 ปีตั้งใจว่าจะเปลี่ยนเมื่อหมดภาระเรื่องเรียนของผม ตอนนี้พ่อก็ยังไม่ได้เปลี่ยนรถ  พ่อบอกกับแม่ว่ารอส่งลูกให้จบก่อน  มันมีหลายเรื่องมากๆ ครับที่ทำให้ผมยอมหยุดและตัดสินใจว่าจะลาออก จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:16:15

ความคิดเห็นที่ 6 สุดท้ายเมื่อผมคิดว่าสปอนเซอร์คงไม่จ่ายแน่นอนก็เลยส่ง SMS ข้อความสุดท้ายไปเรียนให้ทราบว่าถึงกำหนดที่จะต้องทำเรื่องลาออกแล้ว เนื่องจากขอเลื่อนการจ่ายค่าเทอมมาสองครั้ง  เพราะสปอนเซอร์ท่านแจ้งว่ายินดีส่งต่อ  ทันทีทันใด  ท่านก็ตอบ  SMS กลับมาและว่าผมในเรื่องเดิมเป็นครั้งที่สาม  ว่าผมไม่ให้เกียรติท่านจนเกินกว่าที่ท่านจะรับได้ และผมโทรหาท่านหลายครั้ง โทรตามล่าเหมือนท่านไปเป็นหนี้ผม  เท่านั้นผมก็ทราบแล้วครับว่าท่านคงไม่ส่งผมเรียนต่อแล้วจริงๆ ซึ่งผมเองก็อยากอธิบายเหตุผลว่าที่ผมโทรไปแต่ละครั้งนั้นคือ เป็นเรื่องด่วนจริงๆ และผมใช้Skype โทร บางครั้งก็ไม่มีเสียงรอสาย  ผมก็กดโทรใหม่  ซึ่งผมเพิ่งทราบว่าตอนที่ไม่มีเสียงรอสายมันก็ติดที่ปลายสายเหมือนกัน และการส่ง SMS ปกติท่านจะตอบกลับ  แต่ 6 เดือนนี้ไม่เคยมีการตอบกลับทั้งๆ ที่ได้รับข้อความ  ผมจึงจำเป็นที่จะต้องโทรไป เพราะเป็นเรื่องด่วนจริงๆ ครับ  ส่วนเรื่องให้เกียรติหรือไม่ให้เกียรตินั้น  ผมชี้แจงเหตุผลท่านตลอดทุกครั้งที่คุยกัน แต่ดูเหมือนว่าท่านคงจะเสียความรู้สึกไปแล้ว  คงเอาคืนไม่ได้  ครั้งนี้ผมเลยตัดสินใจที่จะไม่อธิบายอะไรอีก เพราะกลัวว่าจะมีเรื่องให้ท่านรู้สึกไม่ดีเพิ่มไปอีก ทาง Adviser และคณะก็ดีมากๆ ครับ  รวมถึง International Office ก็ช่วยเหลือเต็มที่  เมื่อหมดหนทางที่จะเรียนต่อในปีนี้ คณะก็แนะนำว่าให้เทค Leave of Absence เพื่อที่จะไม่ต้อง Re Apply ใหม่ถ้าหาทุนได้และอยากกลับมาเรียนใหม่  ผมก็เลยเลือกช้อยส์นี้ ถึงแม้จะรู้ว่าคงไม่มีทางหาทุนด้านภาพยนตร์ได้แน่นอน  สำหรับปีหน้า ป.โท จะต้องเรียนสองปี แต่ทางคณะก็ใจดีรับผมเป็นกรณีพิเศษถ้าจะเข้ามาเรียนใหม่  ก็จะได้เรียนแค่ปีเดียวและได้ Master Degree แต่ปัญหาคือเรื่องค่าเทอมเท่านั้น ตอนนี้ผมอยู่เมลเบิร์นมา 6 เดือนแล้วครับ  ผมทำเรื่องพักการเรียนไว้เรียบร้อยแล้ว  เพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันก็เตรียมตัวที่จะถ่ายหนังกันแล้ว ส่วนผมก็เตรียมตัวที่จะไปเที่ยวก่อนจะกลับไทยต้นเดือนหน้าครับ  พี่สาวเป็นสปอนเซอร์ให้ เค้าบอกว่ามาทั้งทีแล้วก็ไปเที่ยวก่อนกลับจะดีกว่า จากเรื่องที่ผมเจอมาทั้งหมดนี้ก็ยังมีอะไรดีๆ อยู่เยอะแยะเลยครับ  ผมเจอ Adviser, Lecturerเพื่อนๆ ในคลาส  เพื่อนๆ ต่างชาติในคลาสภาษา เจ้าหน้าที่มหาลัยที่ผมเดินเข้าออกเพื่อคุยเรื่องค่าเทอมมากกว่าไปเรียน  เพื่อนๆ พี่ๆ ในเมืองไทย  น้า  พี่สาว  และพ่อแม่ ทุกคนช่วยเหลือเต็มกำลังเต็มความสามารถ  มีบางคนบอกผมว่าถ้าเป็นเค้าเค้าคงเลือกที่จะให้พี่สาวกับน้ากู้เงินมาให้เรียนต่อ  แต่ผมไม่เอาครับ ผมทำให้ทุกๆ คนเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้มามากพอแล้ว  และผมจะไม่ยอมให้ทุกอย่างมันจมลึกไปมากกว่านี้อีก  ที่สำคัญคือ  ไม่มีใครแก่เกินเรียนครับ ถ้าผมทำงานอีกสิบปียี่สิบปีแล้วพอที่จะมีเงินกลับมาเรียนต่อ  ผมมาแน่นอนครับ  ขนาดทุกคนยังเหนื่อยสู้เพื่อผมขนาดนี้  ทำไมผมจะไม่สู้เพื่อตัวเอง มีอีกหลายคนถามว่าผมโกรธสปอนเซอร์มั้ย  ผมตอบได้เลยครับว่าผมไม่โกรธเลย  ยังไงท่านก็มีพระคุณกับผม   และท่านก็จะยังคงเป็นผู้ใหญ่ที่ผมนับถือเสมอ  ถ้าไม่มีท่านผมก็คงไม่ได้มาเรียนที่นี่  ถึงแม้ว่าจะเป็นช่วงสั้นๆ แต่สิ่งที่ผมเจอมามันคุ้มค่ามากๆ ครับ  เจอคนดีๆ เพื่มขึ้นอีกมากมาย  เจอสิ่งแวดล้อมดีๆ และถ้าไม่ได้เจอปัญหา ผมก็คงไม่ได้รู้ว่ามีคนรักผมมากแค่ไหน แพลนชีวิตหลังจากกลับเมืองไทย  ผมตั้งใจจะไปบวชให้พ่อกับแม่ครับ  เพราะติดค้างมาตั้งแต่จบ ป.ตรี พอได้โอกาสมาเรียนต่อก็เลยต้องเตรียมตัวเลยไม่มีเวลาได้กลับไปบวชให้ท่าน  จากนั้นก็กลับมาหางานทำใน กทม. ส่วนการเรียนก็ยังฝันว่าสักวันหนึ่งถ้ามีโอกาสกลับมาเรียนต่อโดยไม่เดือดร้อนใคร  ผมจะกลับมาแน่นอนครับ ขอบคุณพี่ๆ ทุกคนที่อ่านเรื่องยาวๆ ของผมจนจบ  ขอบคุณทุกๆ คนที่ช่วยเหลือตอบคำถามผมเรื่องการมาเรียนต่อ ขอบคุณทุกๆ คนที่เตือนสติ  ให้กำลังใจ  และแนะนำตอนที่ผมมีปัญหาและมาตั้งกระทู้ในห้องไกลบ้าน "ขอบคุณประสบการณ์ชีวิตที่ทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้น  ผมจะได้บอกพี่สาวได้แล้วว่าตอนนี้ผมมีภูมิคุ้มกันในการชีวิตแล้วครับ" จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:16:59

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นกำลังใจค่ะ ขอให้ประสบความสำเร็จ ในอนาคต คิดดี ทำดี ก็ได้ดีค่ะ อย่าท้อถอย.. จากคุณ : พิพพ์ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:35:41

ความคิดเห็นที่ 8 สู้ๆนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : Pinkspu เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:43:05

ความคิดเห็นที่ 9 จำได้ว่าอ่านไปตั้งแต่มีปัญหาเเรกๆ แล้ว ทุกคนในนี้บอกให้กลับบ้านมา จะได้ไม่เป็นหนี้เพิ่มขึ้น เอาใจช่วยนะ จากคุณ : ก เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:48:57 A:98.197.83.77 X: TicketID:000072

ความคิดเห็นที่ 10 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : โสดดูดี เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 00:53:22

ความคิดเห็นที่ 11 สู้ๆึ่ค่ะ ไม่มีใครแก่เกินเรียนหรอกค่ะ จากคุณ : Madamnoi เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 01:07:02

ความคิดเห็นที่ 12 เงินทองเป็นของบาดใจจริงๆ จากคุณ : blackbillaz เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 01:14:06

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นคนดี ลูกที่ดีของพ่อแม่แค่นี้ก็น่าชื่นชมแล้วครับ สู้ต่อไปครับ จากคุณ : pittnrk เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 01:29:27

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้นะ..คนเรามันต้องเจออุปสรรคบ้างเผื่อฝึกให้ใจเราแข็มแข็งนั่นเอง แล้วให้ถือเสียว่า คุ้มค่าแล้วกับการที่ได้ลองดู... ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาแชร์ประสบการ์ณให้กันอ่าน จากคุณ : ลูกชุปมะนาว เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 01:34:53 A:62.168.0.15 X: TicketID:255237

ความคิดเห็นที่ 15 Life sucks...but you are not alone จากคุณ : you're so into her เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 01:35:45

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีคุณเจ้าของกระทู้ ครับ การให้คนอื่นที่ไม่ได้มีความเกี่ยวพันทางสายโลหิตนั้นอุปการะส่งเสียให้เรียนในต่างประเทศ เป็นเรื่องที่ยากมากและจะไปกล่าวอ้างสิทธิอะไรก็ไม่ได้ ขออนุญาตกราบเรียนคุณแบบ ตรงๆว่า "เขาไม่ได้ลอยแพคุณ คุณก็ไม่ได้ถูกลอยแพ แต่เมื่อคุณตัดสินใจจะกระโจนลงทะเลที่มีพายุ คุณก็ต้องรับผิดชอบต่อการตัดสินใจของคุณ" การไปเรียนต่อต่างประเทศ นั้น ในโลกแห่งความเป็นจริง นั้น การจะไปได้คือ ๑ บ้านรวย ๒ มีความสามารถพอที่จะหาทุน เช่น กพ หรือ ของรัฐบาลต่างประเทศ ๓ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ซึ่งต้องมีมานะพยายามสูงมาก จริงๆ มนุษย์ทุกคนล้วนแล้วแต่มีทะเลซึ่งมีมรสุมชีวิต เป็นของส่วนบุคคล คุณก็มี ผมเองก็ยังมี ป้าคนเก็บขยะก็มี เด็กสก๊อยก็มี ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนนั้น "จะบริหารการจัดการมรสุมแห่งชีวิตส่วนบุคคลอย่างไร" ชีวิตที่ดีคือ "การรู้จักและสำรวจตัวเอง" ครับ ความพยายามของมนุษย์โง่ๆและบ้านจน เรียนก็ไม่เก่ง อย่างตัวผมเอง กว่าจะพยายามเพื่อให้ได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศจนจบการศึกษา เพื่อเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ธรรมดาๆ ผมใช้เวลาเกือบ ๑๐ ปี ครับ ผมไม่รู้เรื่องภาพยนต์หรอกครับ แต่ผมคิดว่า ทุนด้านนี้ โดยเฉพาะ อย่างยิ่งในประเทศ อังกฤษ อเมริกา ออสเตรเลีย นั้นทุนหายาก การทำภาพยนต์ที่ดี มันไม่ได้อยู่ที่การเรียนจบเมืองนอก "แต่มันอยู่ที่ศักยภาพของตัวเอง ว่ามีเพียงพอที่จะหลอมตัวเองให้กลายเป็นเพชร หรือไม่ เท่านั้น" ภาพยนต์ เรื่อง ฝัน บ้า คาราโอเกะ เป็นคำตอบที่ดี นะ ผมคิดเช่นนั้น สาขานี้ หาทุนยากมาก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณกล้าพอที่จะ เดินไปถามสถานทูต เช่น อิตาลี ฝรั่งเศส เยอรมัน รัสเซีย เกาหลี ว่ามีทุนการศึกษาให้หรือไม่ ?  ไม่ลองไปถามดูล่ะ ? ก็ลองเอา ลายแทงที่ผมให้ไปศึกษาดูแล้วกัน ทุนของสโลวาเกีย http://www.scholarships.sk/en/main/programme-terms-and-conditions/foreign-applicants ทุนของฮังการี http://www.scholarship.hu/Englishsite/Generalinformation/tabid/185/language/en-US/Default.aspx ทุนของฝรั่งเศส http://www.egide.asso.fr/jahia/Jahia/lang/en/accueil/appels/eiffel/infospratiques ไม่ก็ไปที่สมาคมฝรั่งเศส ตรงสาธร ไปสอบถามดู ครับ ที่นั่นมีหนังฝรั่งเศสดี ๆ เยอะ ทุนของออสเตรีย http://www.grants.at/ สืบเนื่องจากสาขาภาพยนต์ หาทุนยาก ที่ผมให้คุณมานั้นเพื่อเป็นแนวทาง ได้หรือไม่อย่างไรขอให้ดูรายละเอียดศึกษาความเป็นไปได้เอาเอง  ครับ เป็นผม ผมจะเขียนโปรเจค ประมาณว่า "ผมอยากทำภาพยนต์เกี่ยวข้องกับบทบาทอิทธิพลของฝรั่งเศสในไทย ช่วง สมัยรัชกาลที่ ๕ ๖ ๗ " เป็นต้น (มันมีบางอย่างที่คลุมเคลือ เช่น โรลังค์ ยัคแมงค์ เป็นใคร ทำไมหายไปไหน เป็นต้น ) ศักยภาพของคุณจะเป็น ตัววัด ความสามารถของคุณ เอง ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย เมตตาคุ้มครองให้คุณประสบแต่ความสุขความเจริญ ครับ ว่างๆคุยกัน มาอีดิท เพิ่ม ทุน Erasmus Mundus http://eacea.ec.europa.eu/erasmus_mundus/results_compendia/selected_projects_action_1_master_courses_en.php ผมว่า คอร์ส MAIPR - Master of Arts in International Performance Research กับ คอร์ส MUNDUSFOR - Formation de professionnels de la formation น่าสนใจ อีกแนวคิด คือ คุณก็มีความรู้เรื่องภาพยนต์มาดีพอสมควรแล้ว หากลองเปลี่ยนไปเรียนอย่างอื่น ก็อาจมีมุมมองใหม่ๆขึ้น ว่างๆคุยกัน แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 02:01:48 จากคุณ : กมลลั้นลาเป็นมักเน่ (Kamollanla) เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 01:48:44

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นกำลังใจให้ครับ แล้วก็ขอให้คุณ จขกท ประสบความสำเร็จในอนาคตด้วยครับ :) จากคุณ : Mente Hermosa เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 01:51:47

ความคิดเห็นที่ 18 กลับบ้านเรามา ไม่ต้องไปอายอะไรหรอกค่ะ ชีวิตมันก็มีขึ้นมีลงบ้าง เราไม่ได้ทำผิดคิดร้ายกับใคร ไม่ต้องอาย จากคุณ : ChocoJosie เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 01:53:16

ความคิดเห็นที่ 19 คุณสปอนเซอร์ คิดได้ยังงัย นะ เอาเรื่องเล็กน้อย มาตัดสินอนาคตของเด็กทั้งชีวิต บาปกรรม กลับบ้านดีแล้วล่ะน้องเบิร์ด อ้อมกอดของพ่อและแม่ รออยู่จ๊ะ ปล.สำนวนการเขียนของน้องดูเป็นเด็กนอบน้อมมาก ยิ่งถ้าเป็นการเขียนขอความช่วยเหลือจากคุณสปอนเซอร์ ไม่อยากเชื่อว่า น้องจะพลาดได้ น้องทำดีที่สุดแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 20:56:44 จากคุณ : อ้วนวลี เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 02:03:23

ความคิดเห็นที่ 20 จำเรื่องของคุณได้ค่ะ   เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีนะคะ   จะทำให้คุณได้เรียนรู้ การประเมิน  การเลือกทางเดิน  ความเสี่ยง และท้ายสุด ก็คือ การเป็นที่พึ่งแห่งตน จากประสบการณ์ชีวิตตัวเอง  บีพีใช้เวลาสะสมเงินทองสิบปีค่ะ หลังจากซื้อบ้านของตนเองและผ่อนจนหมด   จึงค่อยไปลงทุนเรื่องวิชาการ เป็นความภาคภูมิใจ และสร้างฐานพลังของตนเอง ด้านประสบการณ์การทำงาน การประสบผลสำเร็จในชีวิต   ไม่ได้วัดด้วยใบปริญญาเท่านั้น แต่วัดด้วยความสามารถในการตัดสินใจ และความกล้าหาญ ที่เมื่อใดเกิดพลาดพลั้ง หรือล้ม .. เราสามารถลุกขึ้นยืนได้อีก เพราะทุกเส้นทางเดินของชีวิต ย่อมมีการผิดพลาดได้  ถ้าเรารู้ตัว  ...   ควรเลือกเกียร์ถอยหลัง  เพื่อปรับทิศทางให้ถูกต้อง ก่อนที่จะใช้เกียร์เดินหน้า หรือเร่งความเร็วนะคะ ไม่มีใครแก่เกินเรียน และเรียนในที่นี้  คือ เรียนรู้จักชีวิต ขอให้ประสบผลสำเร็จในการดำเนินชีวิตนะคะ ใบปริญญาไปเอาเมื่อใดก็ได้ค่ะ   โชคดีนะคะ จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 02:29:30

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้ครับ เคยอ่านกระทู้ที่ จขกท มาโพสไว้คราวก่อนเหมือนกัน ผมนับถือในการมุมมองการมองโลกของ จขกท มากครับ ถือซะว่าเป็นกำไรชีวิตได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศ ก็คงได้ภาษากลับมาอยู่ในระดับหนึ่ง แต่อย่าทิ้งนะครับ พยายามฝึกฝนต่อไปเพราะภาษาไม่ใช้ก็ลืม ส่วนเรื่องสปอนเซอร์นั้น ผมมองว่าเขาก็โหดร้ายกับ จขกท ไปหน่อย คนเราไม่ควรเสียสัตย์ครับ ถ้าบอกว่าจะส่งเรียนให้จบไม่ว่ายังไงก็ต้องส่งเรียนให้จบ แต่อย่างว่าครับเงินเป็นล้าน ๆ อยู่ดี ๆ จะให้เราเอาเงินจำนวนนี้ไปส่งให้คนรู้จักเรียนมันก็อาจจะลำบากใจ บางทีคุณสปอนเซอร์ตอนนั้นอาจจะไม่ได้คิดถึงจุดนี้อย่างถี่ถ้วน อย่างไรก็ตาม ก็อยากให้ จขกท สู้ต่อไปครับอย่างน้อย อุปสรรค์ในครั้งนี้ก็เหมือนบทพิสูจน์ว่ามีคนรักเรามากแค่ไหน กลับมาเมืองไทย บวช แล้วก็ทำงานเลี้ยงพ่อแม่พี่น้าให้ดีครับ สิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช้ว่าเรามีการศึกษาสูงแค่ไหน แต่คือการใช้ชีวิตที่ทำให้คนที่เรารักและก็ตัวเรามีความสุขต่างหากครับ ถ้ามีวาสนายังไง จขกท ก็คงได้กลับไปเรียนอีกอย่างแน่นอนครับ ^^ สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่มาแบ่งบันประสบการณ์และเรื่องราวให้พวกเราสมาชิกฟังกันครับ จากคุณ : PoweronOhm เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 02:37:34

ความคิดเห็นที่ 22 There's no free money in this world.. จากคุณ : amiwhoiam เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 02:44:37

ความคิดเห็นที่ 23 สู้ ๆ วันข้างหน้าจะต้องเป็นของเรา ยังมีสมองและสองมือ ยังไงก็อย่าได้ท้อนะ ชอบเพลงนี้และจะฟังเสมอเวลาเกิดเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่ตั้งใจ(ฝัน) ไว้ จากคุณ : คู่กัด เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 02:52:12

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : คุณนายเหรียญบาท เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 03:00:50

ความคิดเห็นที่ 25 ผ่านมาเป็นกำลังใจให้นะ ... จากคุณ : ผัดไทยกุ้งสด เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 03:36:34

ความคิดเห็นที่ 26 มาเป็นกำลังใจให้ครับ : ) จากคุณ : Ball_In_Flames เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 04:08:05

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณที่เล่าให้ฟังครับ เป็นกำลังใจให้ อย่างน้อยคนมาอ่านก็คงได้ข้อคิดว่า "อย่าฝากความหวังไว้กับคนอื่น" จากคุณ : เว็บโลกสวย เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 04:08:06 A:140.119.202.18 X: TicketID:317036

ความคิดเห็นที่ 28 จำได้ ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ทุกอย่างที่ได้มาคือประสบการณ์ที่มีค่าของคุณครับ ขอให้โชคดี จากคุณ : เคยตายมาแล้วเธอรู้ไว้เลย เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 04:12:48

ความคิดเห็นที่ 29 กลับเมืองไทยมาทำงานตามที่ฝันก่อน  แล้วค่อยกลับไปล่าฝันที่เมืองนอกต่อ  เป็นกำลังใจให้จ๊ะ จากคุณ : ตกตะกอน เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 06:45:18

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วเข้าใจเจ้าของกระทู้นะคะ เห็นเลยว่าตอนนั้น ความเครียดมันขนาดไหน เราอยู่ไกลบ้านเหมือนกัน แต่เราทำงานแล้ว บางครั้งก็ท้อเหนื่อยเหงามากๆ เห็นเลยว่า ครอบครัวเป็นทุกอย่างจริงๆ คนที่บ้านเรา รักเราหวังดีกับเราที่สุด ยังไงคุณก็ยังโชคดีที่พ่อแม่พี่น้าอา เป็นกำลังใจให้ทุกอย่าง เวลาเราท้อมากๆก็โทรหาพี่สาว เขาก็บอกเสมอว่า ยังไงก็ยังมีบ้านที่นี่อยู่นะ ยังต้อนรับกลับเสมอ มีทุกอย่างรอเราอยู่ คุณกลับบ้านแล้ว ช่วยกันสร้างอนาคตกับครอบครัวและมีความสุขมากๆนะคะ จากคุณ : AnnaBanana เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 07:08:44

ความคิดเห็นที่ 31 ขอให้เรื่องนี้เป็นอุทธาหรณ์ครั้งต่อไปในการใช้ชีวิตนะคะ.. ขอชื่นชมน้องจขท. อย่างหนึ่ง คือสำนวนการเขียนของน้องเรียงลำดับเหตุการณ์ได้ดีมากๆๆๆ แม้เรื่องจะยาวและสลับซับซ้อน แต่อ่านรู้เรื่อง ติดตามได้ง่าย ไม่วนไปวนมา แสดงว่ารู้จักจัดวางเนื้อเรื่อง ว่าจะเล่าอะไร อย่างไร ไม่แปลกใจที่น้องจะเรียนสาขาภาพยนตร์ เพราะคงเล่าเรื่องเก่งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว สะท้อนว่าน้องมีพื้นฐานการศึกษาที่ดีมาก และเป็นคนมีพรสวรรค์นะเนี่ย รู้ตัวหรือเปล่า   อีกอย่างเป็นคนมีหัวคิด มีสัมมาคารวะ ไม่แปลกใจ (อีกที) ที่น้องจะเจอแต่คนดีๆ ขอชื่นชมอีกทีค่ะ อ้อ..พี่ว่าน้องภาษาดีไปทำงานเบื้องหลังเป็นคนเขียนบทก็ดีนะคะ จากคุณ : ##TUKTA## เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 07:13:26

ความคิดเห็นที่ 32 เชื่อว่างานด้านนี้ ประสบการณ์ ความตั้งใจ และ พรสวรรค์ สำคัญมากๆ  ไม่ต้องกลัวนะคะ ถ้าเป็นคนอดทน เป็นคนทุ่มเท มีมานะ ต้องประสบความสำเร็จแน่นอนค่ะ จากคุณ : fm@co เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 08:38:20

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านหัวข้อกระทู้แล้วก็เดาตอนจบผิดไปเลย ถ้าเรื่องนี้จบลงแบบอาฆาต พยาบาท ดิฉันคงเข้ามาเกาะไหล่ จขกท และปลอบใจ คิดเสียว่า การที่สปอนเซอร์เอ่ยปากให้ทุน ทำให้เข็มทิศชีวิตคุณเปลี่ยนไกลขนาดนี้  ไม่งั้นก็ยังคงอยู่เมืองไทย ไม่มีโอกาสสัมผัสการลุ้นระทึก สัมผัสประสบการณ์ต่างบ้านต่างเมืองเน๊าะ แต่ เรื่องนี้จบแบบธรรมะชนะอธรรม (เกี่ยวไหมเนียะ55) ดีใจที่เจ้าของกระทู้ไม่โกรธสปอนเซอร์ แสดงว่า คุณเป็นคนมีความคิดดีคนหนึ่งทีเดียว ก็คงต้องขอเข้ามาตบหลังดังป๊าบ  และบอกว่า "เที่ยวให้สนุกนะน้อง" จากคุณ : มรรคณิชา เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 08:39:08

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกแรง สู้ ๆ ค่ะ ชีวิตไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ มีอะไรรออยู่ข้างหน้าอีกเยอะ จากคุณ : Mrs.Gould (Mrs.Gould) เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 09:54:09

ความคิดเห็นที่ 35 Visa หมดเมื่อไหร่คะ ระหว่างเรียนได้หางานพิเศษทำไปด้วยหรือเปล่า ถามอาจารย์เรื่องทุนพอเป็นไปได้ไหม เราอยู่ออสเหมือนกันแต่คนละเมือง มีเพื่อนๆอยู่เมล์เบิร์นเหมือนกัน ถ้ามีอะไรพอช่วยได้ pm มาก็ได้ค่ะ จะพยายามหาทางช่วย จากคุณ : BananaLeaf เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 10:13:34

ความคิดเห็นที่ 36 กลับมาอ่านกระทู้อีกที  เป็นกระทู้แนะนำไปแล้ว  ต้องขอขอบคุณพี่ๆ ทุกคนนะครับที่เป็นกำลังใจและให้คำแนะนำ Visa ผมจะหมดเดือนมีนาคมปีหน้าครับ  แต่พอทำ Leave of Absence แล้ว  คาดว่าน่าวีซ่าน่าจะถูกระงับปลายๆ เดือนหน้า ช่วงที่เรียนก็ทำพาร์ทไทม์ที่ร้านอาหารไปด้วยครับ  รายได้ไม่มากมาย  แต่จ่ายค่าเช่าบ้านได้ประมาณ 70% ส่วนเรื่องทุนเคยคุยกับทางมหาลัยรวมถึงคณะแล้วครับ  ไม่มีทุนสำหรับค่าเทอมอ่ะครับ  จะมีเป็นทุนก้อนเล็กๆ สำหรับโปรเจคหนังครับ สำหรับปีนี้ถือว่าผมพักการเรียนไปแล้วครับ  ไม่ได้เรียนต่อแล้ว  ถ้าจะกลับไปเรียนอีกที  เร็วที่สุดก็คือเดือนกุมภาปีหน้า กลับไทยไปก็คงไม่หยุดครับ  คงจะพยายามหาทุนไปเรื่อยๆ รวมทั้งทำงานไปด้วยครับ ขอบคุณพี่ๆ ทุกท่านอีกครั้งนึงนะครับ จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 10:42:25

ความคิดเห็นที่ 37 ขอ...อย่ายอมแพ้ จากคุณ : pOpuLar_wow เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 10:51:27

ความคิดเห็นที่ 38 เรียนที่ MelB Uni เช่นกันครับ แต่เป็นทางไฟแนนซ์นะครับ อ่านแล้วอินตามไปกับคุณเลยทีเดียว และคิดว่าถ้าตนเองเกิดเหตุแบบนี้บ้างจะเป็นเช่นไร คงเครียดมากเช่นกัน (นี่อ่านก็เครียดตามไปเลย) แต่ขอนับถือคุณครับว่ามีทัศนคติที่ดีต่อมรสุมชีวิตที่เกิดขึ้นและจัดการปัญหาได้ดีครับ เป็นกำลังใจให้ประสบความสำเร็จในชีวิตนะครับ จากคุณ : EncodeO เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 10:57:04

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณมากครับ ที่มาเล่าประสบการณ์ให้ฟัง ผมเองเป็นคนนึงที่อยากไปเรียนต่างประเทศ แต่ติดตรงไม่มีเงินเหมือนกัน ถ้าไปก็เรียกว่า ทุบหม้อข้าวเหมือนกัน ไอแ้ตวามสามารถที่จะไปหาทุนก็ไม่มี ได้แต่หวังไปวันๆแหล่ะครับ กลับมาก็ขอให้สู้ต่อไปน่ะครับ ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันต่อไป จากคุณ : SimonSay เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 10:59:47

ความคิดเห็นที่ 40 จากเรื่องนี้ เห็นว่าการที่เรามองอะไรในด้านบวกมันทำให้เรามีความสุขในปัจจุบันนะคะ สู้ๆค่ะ ด้วยทัศนคติแบบนี้น้องมีอนาคตที่สดใสแน่นอนค่ะ ขอมอบกำลังใจกับน้อง จขกท นะคะ จากคุณ : pixp เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 11:11:25

ความคิดเห็นที่ 41 ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ค่ะ คุณมองถูกแล้วที่ไม่โกรธผู้ใหญ่ท่านนั้น สู้ต่อไปค่ะ ถ้ามีใจสู้ อนาคตสดใสแน่นอนค่ะ จริงๆ น่าจะถ่ายหนังสักเรื่อง ถ่ายทอดประสบการณ์ของคุณกลับมา แต่พี่ (อายุมากกว่าแน่ๆ) ก็พูดประสาคนไม่รู้ เรื่องวงการภาพยนตร์นะคะ ก็ไม่รู้มันจะถ่ายได้ไหม ถ่ายยังไง สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : Ms. Kim เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 11:42:55

ความคิดเห็นที่ 42 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : merq99 เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 11:47:20

ความคิดเห็นที่ 43 ไม่รู้ว่า ผู้เป็นสปอนเซอร์นั้น ทำบุญหรือทำบาปกันแน่ ขอเอาใจช่วยท่าน จขกท ให้เรียนสำเร็จสมใจปรารถนา เว็บทุนของรัฐบาลเยอรมัน www.daad.de Deutsche Akademischer Austaausch Dienst German Academic Exchange Service www.study-in.de Information on studying and living in Germany www.daad.de/dany The DAAD virtual advisor answers your questions about studying in Germany at once and 24 hours a day. And he shows you where to find more helpful information. Thailand E-mail: info@daad.or.th www.daad.or.th จากคุณ : บอนเนอร์ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 11:57:38

ความคิดเห็นที่ 44 จำเรื่องของน้องได้ จำไม่ได้ว่าเคยเล่าให้ฟังในกระทู้ก่อนหรือเปล่า เพื่อนพี่มาเรียนสายProduction ที่ซิดนีย์ แต่ก็ไม่ได้อยู่ทำภาพยนตร์ก็เลยไม่ได้จบโท แต่ก็กลับไปหางานทำได้ตามปกตินะ ทำงาน Producer งาน Event ไรพวกนี้ อย่างที่เคยบอก งานสายนี้ ถ้าไม่ใช่อาจารย์ วุฒิ ป โท ไม่สำคัญเท่าไหร่ค่ะ เท่านี้ น้องก็ได้ ปสก เยอะแยะแล้ว ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 12:03:51

ความคิดเห็นที่ 45 เฮ้ย สู้ๆนะ ถ้างั้น ถ้ามีลู่ทาง ขอ visa มาทำงานแบบ working holiday เอาไว้จ่ายค่าเทอมก็ได้นะ เห็นคนที่นี่ทำอยู่ ทำทั้งร้านอาหารทั้งร้านอื่นๆอ่ะ ไม่รู้จะคุ้มรึเปล่า จากคุณ : BananaLeaf เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 12:13:23

ความคิดเห็นที่ 46 เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ  สู้ๆค่ะ  ^^" จากคุณ : ป้าพิช เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 13:01:12

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านจบเเล้วได้ความรู้ว่า ของฟรีไม่มีในโลก และเราต้องยืนอยู่ได้บนขาของตนเอง คราวหน้าวางแผนการใช้ชีวิตดีๆ และอย่าเชื่อคนง่ายๆค่ะ จากคุณ : น้ำแดงโซดา เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 13:09:32

ความคิดเห็นที่ 48 กรรมเกิดมาแต่เหตุ น้องและครอบครัวอาจจะเคยทำอะไรไม่ดีกับใครไว้แบบนี้ในชาติก่อนก็ได้ ชาตินี้เราอาจจำไม่ได้ แต่กฎของกรรมเที่ยงเสมอและให้ผลไม่ผิดตัว ขอให้ถือว่าชดใช้กรรมไปและพยายามทำดีต่อไปเรื่อยๆนะคะ หากไม่มองที่กฎของกรรม หากเป็นพี่ พี่จะไม่ไปเรียนหรือเดินทางไปเลย ถ้าไม่ได้รับเงินที่ครอบคลุมค่าใช้จ่ายทุกๆอย่างจนเรียนจบในบัญชีแล้ว เพราะว่าเป็นการเสี่ยงมากจนเกินไป สัญญาปากเปล่า จากคนที่ไม่ใช่ญาติ น้องประมาทมากจริงๆ บ้านพี่ก็เคยเกือบล้มละลาย จนคุณพ่อไม่สามารถส่งลูกๆไปเรียนต่างประเทศได้ พี่เองยังเรียนปริญญาตรีและโทที่เมืองไทย แต่ตอนหลังพ่อของพี่ก็มีความสามารถที่จะแก้ไขและกอบกูู้สถานการณ์ต่างๆ จนเรียกได้ว่าลูกๆคุณพ่อทั้งเจ็ดคน ได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเกือบทุกคน ที่ไม่ได้ไปก็เรียนมหาวิทยาลัยในไทยที่มีชื่อรับรองในระดับนานาชาติ และค่าเล่าเรียนก็ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน พี่เองยังถูกส่งไปเรียนต่อโทใบที่สองที่อเมริกา เพราะพ่อของพี่อยากจะชดใช้โอกาสที่ขาดหายไปให้ ดังนั้น น้องอย่าหมดหวังว่าจะไม่มีโอกาส อาจจะมาอีกในวันข้างหน้า ใครจะไปรู้ สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : เลิฟ2ซี เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 13:10:24

ความคิดเห็นที่ 49 "มีบางคนบอกผมว่าถ้าเป็นเค้าเค้าคงเลือกที่จะให้พี่สาวกับน้ากู้เงินมาให้เรียนต่อ  แต่ผมไม่เอาครับ ผมทำให้ทุกๆ คนเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้มามากพอแล้ว  และผมจะไม่ยอมให้ทุกอย่างมันจมลึกไปมากกว่านี้อีก  ที่สำคัญคือ  ไม่มีใครแก่เกินเรียนครับ ถ้าผมทำงานอีกสิบปียี่สิบปีแล้วพอที่จะมีเงินกลับมาเรียนต่อ  ผมมาแน่นอนครับ  ขนาดทุกคนยังเหนื่อยสู้เพื่อผมขนาดนี้  ทำไมผมจะไม่สู้เพื่อตัวเอง" The best conclusion! ขอชื่นชมในการตัดสินใจ เคยได้อ่านในกระทู้ที่ผ่านมาของคุณเหมือนกัน ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ปล. ความรักของพ่อแม่นี่สุดยอดเสมอ จากคุณ : Rennis เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 13:30:12

ความคิดเห็นที่ 50 ถ้าเป็นผมคงโกรธมากๆ ที่รับปากแต่ไม่ส่งให้ถึงฝั่ง และเป็นสปอนฯ ที่ทำอะไรไม่เรียบร้อยเลย แต่เข้าใจในความรู้สึกนะครับ ได้มาไกลกว่าที่คิดไว้ก็รู้สึกดีมาตั้งมากมายแล้ว เป็นกำลังใจให้นะครับ หากมีผลงานอะไรหลังจากนี้ อย่าลืม share ไว้ในนี้ด้วยนะครับ จากคุณ : my [entire life] ^^ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 13:50:17

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านแล้วเครียดไปด้วยเลย อินสุดๆ จากคุณ : พีพี.พูพู เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 14:08:06

ความคิดเห็นที่ 52 เสียดายจังเลยนะคะ เรารู้แต่ว่า ถ้ามาเมกาเนี่ย เราช่วยได้แน่นอนค่ะ มีคนเคยทำมาแล้วค่ะ โหมทำงานหนัก ๆ 2-3 ปี แล้วกลับมาเรียนโท ได้ค่ะ แต่เหนื่อยโหดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แต่ที่ออสเตรเลีย ท่าจะยากค่ะ สู้ต่อไม่ไหวหรอกค่ะ กลับมาตั้งหลักที่เมืองไทย น่ะดีแล้วนะคะ คุณคิดถูกนะคะ ถ้าไม่มีเหตุการณ์เกิดขึ้น คุณคงไม่ได้มาเมืองนอก ไม่ได้เห็นอะไรหลาย ๆ อย่าง ที่สำคัญ​มีปัญหาให้คุณแก้ไข และคุณก็ผ่านพ้นมัน มาได้ ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นเช่นไร เราก้อต้องยอมรับมันนะคะ... ไม่มีใครแก่เกินเรียนนะคะ... สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : สู้ ๆ นะคะ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 14:20:04 A:75.80.63.119 X: TicketID:074895

ความคิดเห็นที่ 53 ชื่นชมการตัดสินใจของคุณนะคะ ขอให้คุณโชคดีและสามารถเดินตามฝันได้ในไม่ช้่านะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Miss_Behaving เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 15:33:04

ความคิดเห็นที่ 54 สู้ๆนะคะ อย่างน้อยที่ได้เนี่ย ภาษาแน่ๆ ถ้ากลับมาทำงานเมืองไทย ภาษาดี ก็อาจจะเป็นต่อคนอื่นอยู่ เก็บตังค์ไปเรียนต่อ ได้แน่นอนเนอะ จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 16:03:03

ความคิดเห็นที่ 55 ฟ้าหลังฝนย่อมสว่างสดใสเสมอ ขอเป็นกำลังใจให้น้องก้าวต่อไปจนถึงฝั่งฝัน ท่ามกลางสถานะการณ์แย่ๆ มันก็อาจมีแง่มุมดีๆ แฝงอยู่ อย่างน้อยคุณก็เข้มแข็งและมีภูมิต้านทานมากขึ้น จากคุณ : ญาติร่วมโลก เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 16:29:32 A:115.87.87.93 X: TicketID:159141

ความคิดเห็นที่ 56 "ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา บินเอาเท่าที่เราจะบินไหว ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร ขอแค่ไปให้ถึงฝันเท่านั้นพอ" ปล.คิดซะว่าวันนี้ยังไม่ใช่วันของเรา แต่วันนั้นต้องมาถึงอย่างแน่นอนครับ ถ้าเราสู้ต่อไปครับ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 16:35:36 จากคุณ : Colombet51 เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 16:34:49

ความคิดเห็นที่ 57 ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ จากคุณ : homeland เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 17:43:33

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านแล้วคิดว่าจขกท.เป็นคนที่มองโลกง่ายและดีมาก อาจเพราะชีวิตเจอแต่คนดีๆ ไม่แปลกที่บางครั้งจะนึกไม่ถึงว่าคนที่ยื่นมือให้เรา อาจบิดข้อมือเราหักได้สักวัน คุณเป็นคนที่โชคดีมากๆเลยค่ะ มีครอบครัวที่พร้อมจะช่วยเหลือคุณแม้ว่าปัจจัยจะไม่เอื้อก็เถอะ คำด่าว่าตำหนิไม่มีออกจากปากคนในครอบครัวคุณเลย ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดกับเรา ดีไม่ดีญาติบางคนได้กระทืบซ้ำ เราว่าคุณได้อะไรหลายอย่างจากเหตุการณ์นี้นะ ถ้าคุณได้เงินเรียนจนจบ คุณอาจไม่มีทางได้รู้ว่าจิตใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึงแค่ไหน ต่อไปอย่าหวังน้ำบ่อหน้านะคะ ยืนด้วยลำแข้งตัวเองดีที่สุด กลับมาตั้งหลักใหม่ สู้ใหม่ มหาลัยและปริญญามันยังอยู่ในที่เดิมของมันเสมอ คราวต่อไปคว้ากลับมาให้ได้นะคะ จากคุณ : จะเอาอะไรกับลมปาก เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 17:54:39

ความคิดเห็นที่ 59 ไม่ได้ติดตามอ่านเรื่องของ จขกท เมื่อกระทู้ก่อนนะคะ แต่จากที่ได้อ่านที่คุณเขียนมาในกระทู้นี้ ทำให้ดิฉันเห็นภาพหลายๆอย่างค่ะ แต่ภาพที่เห็นเด่นชัดที่สุดคือ ภาพความรักสายสัมพันธ์ในครอบครัวค่ะ คุณโชคดีมากๆเลยค่ะที่มีพ่อแม่ดุจร่มโพธิ์ร่มไทรอยู่ในบ้าน คุณมีพี่สาวที่ทำทุกอย่างเพื่อคุณได้ ดิฉันว่ามันมีค่ามากกว่าใบปริญญาอีกค่ะ ปริญญาความรู้เป็นสิ่งนอกกายที่เราจะหามาประดับกายเมื่อไหร่ก็ได้ตราปเท่าที่คุณต้องการ แต่ครอบครัวที่ดี รายล้อมไปด้วยความรัก ความปรารถนาดี เอื้ออาทรต่อกัน เป็นสิ่งที่ก่อมาจากภายในค่ะ เราไม่สามารถจ่ายเงินแลกมันมาได้ ความสำเร็จในชีวิตไม่ได้หมายถึงปริญญาขั้นสูงสุดหรอกค่ะ แต่หมายถึงการสู้ชีวิตต่างหาก คนเราให้ความหมายของคำว่า "ประสบความสำเร็จ" ต่างกันออกไปค่ะ สำหรับดิฉันการประสบความสำเร็จในชีวิตคือการที่เราเรียนรู้และรู้จักใช้ชีวิตเราไปในทางที่ถูกที่ควร ไม่ทุกข์ใจ ไม่เป็นหนี้เป็นสิน ค่ะ ขออนุโมทนาล่วงหน้าด้วยนะคะ ที่คุณคิดจะบวชเพื่อคุณพ่อคุณแม่ของคุณ ท่านคงจะปลื้มใจมากๆเลยค่ะ ส่วนเรื่องสปอนเซอร์ของคุณก็อย่าเก็บมาคิดมากเลยค่ะ การยืนด้วยลำแข้งตัวเองจะทำให้เราก้าวขาอย่างมั่นคงที่สุดค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 18:18:34 จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 18:17:26

ความคิดเห็นที่ 60 ผมคนนึงที่ไปออกความเห็นในกระทู้ครั้งก่อนว่า  กลับมาดีกว่าอย่าฝืน ยินดีที่คุณประเมินทุกอย่างตามความเป็นจริงโดยไม่กังวลเรื่องเสียหน้า โอกาสในชีวิตยังมี  คุณสามารถกลับมาใหม่ได้ แม้อาจจะใช้เวลายาวนาน  ก็อย่าลืมเป้าหมายอันนี้เสียล่ะครับ จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 18:30:11

ความคิดเห็นที่ 61 สู้ๆ ครับ เรียนรู้ ยอมรับ และให้อภัย เที่ยวให้สนุก แล้วกลับบ้านเราเถอะครับ และ รักพี่สาวให้มากๆ รักครอยครัว พ่อแม่น้า ฯลฯ ให้สุดๆ เป็นคนดี ;-) จากคุณ : บางคนที่เอาใจช่วย (lexusman) เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 18:36:37

ความคิดเห็นที่ 62 ดิฉันว่า คุณเจ้าของสปอนเซอร์อาจจะ ไม่รู้ว่าเงินที่ต้องใช้ทั้งหมดจริงๆ แล้วเท่าไหร่ พอรู้ทีหลังว่ามันเกินที่คาดหมายไปเยอะมากๆ เลยเปลี่ยนใจที่จะไม่ได้ แต่ไม่อยากเป็นผู้ใหญ่ที่เสียคำพูด เพราะดูไม่ดี  เลยเอาจุดเรื่องไม่พอใจหนี้บัตรเครดิตมาอ้าง  อย่างนี้หรือเปล่านะ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 19:34:30

ความคิดเห็นที่ 63 น้องมองโลกในแง่ดี อย่าไปโกรธผู้ใหญ่ท่านนั้นเลย อย่างน้อยน้องก็ได้ประสบการณ์ใหม่ๆ ได้มาใช้ชีวิตที่ออสเตรเลียระยะหนึ่ง ได้เรียนภาษา ได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ ที่พร้อมจะช่วยเหลือเรา จากคุณ : Tang_Siri เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 20:14:29

ความคิดเห็นที่ 64 น่ารักจัง   ชื่นชม และหลงรักน้องเจ้าของกระทู้แล้วซิ   ฉลาดพูด ฉลาดคิด ใช้สำนวนได้ดีมากๆ อายุแค่นี้มีความคิดได้ขนาดนี้ ก็น่าภูมิใจแทนครอบครัวของน้องนะคะ ขอให้ประสบผลสำเร็จกับชีวิต และความฝันที่หวังไว้นะคะ จากคุณ : UCF2007 เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 20:50:14

ความคิดเห็นที่ 65 สู้สู้ครับ ผมนึกว่าจะได้ไปเจอคุณเบิร์ดซะแล้ว กลับมาเมืองไทยขอให้ประสบความสำเร็จตามที่มุ่งหวังนะครับ ระดับเกียรตินิยมคงหางานทำได้ไม่ยาก มีไรค้างคาที่ unimelb แล้วต้องการให้ผมช่วยเหลือบอกได้เต็มที่ึีัครับ ผมจะช่วยสุดกำลัง โชคดีครับ จากคุณ : รุ่นน้อง unimelb (Eukaryote) เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 21:00:21

ความคิดเห็นที่ 66 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : extremeflying เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 21:29:02

ความคิดเห็นที่ 67 เอ่อยังไง ทุกๆคนก็ให้กำลังใจกันไปเเล้ว เราขอให้เเง่คิดเเล้วกันค่ะ เท่าที่อ่านมา ผู้มีพระคุณเค้าเปลี่ยนใจนานเเล้วค่ะ อาจมีปัญหาส่วนตัวเรื่องเงินหรืออะไรก็เเล้วเเต่ เเต่เอาเรื่อง ไม่ให้เกียรติมาอ้าง เเต่คุณ จขกท เป็นคนมองโลกในเเง่ดี  เลยคิดว่าจะได้ จริงๆเเล้วทั้งโทรทั้ง  sms ตั้งเเต่เมืองไทยเเบบนั้น คนปกติจะทราบเเล้วค่ะ ว่ามีปัญหาเรื่องเงินเเน่นอน ตรงนี้ไม่ได้ซ้ำเติมนะคะ เเต่อยากให้ข้อคิดว่าในชีวิตจริง ในโลกการทำงานจริงๆ บางทีจะเจออะไรที่โหดร้ายกว่านี้เยอะ การมองโลกในเเง่ดีก็เป็นเรื่องดี เเต่การคิดเผื่อทางหนีทีไล่ เเละ มองสถานการณ์ความเป็นจริงก็เป็นเรื่องสำคัญค่ะ จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 22:30:43

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้คะ ในเมื่อ จขกท ไม่โกรธสปอนเซอร์ เราโกรธแทนให้คะ ... เฮ่ออ ไม่น่าคิดเล็กคิดน้อยเลย จากคุณ : white brownie เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 22:35:18

ความคิดเห็นที่ 69 กลับมาอ่านอีกครั้งรู้สึกดีมากๆ เลยครับ  ได้กำลังใจมาเพียบเลย  ตอนนี้สภาพจิตใจผมก็ดีขึ้นอีกเป็นกองสองกองเลยจากกระทู้นี้ ขอตอบพี่ๆ ทีละคนเลยละกันนะครับ คุณ พิพพ์ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจนะครับ คุณ Pinkspu ขอบคุณมากๆ เลยครับ คุณ ก ขอบคุณมากๆ ครับ กระทู้นั้นทำให้ผมเห็นมุมมองอะไรมากขึ้นหลายอย่างเลยครับ  จากตอนนี้ที่คิดแต่จะสู้   แต่มาลองนั่งคิดดูการถอยก็ไม่ได้เสียหายอะไร  ขอบคุณจริงๆ ครับ คุณ โสดดูดี ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ Madamnoi ขอบคุณมากๆ ครับ คุณ blackbillaz เห็นด้วยครับ  ผมก็มีส่วนผิดที่ไม่ยอมตกลงกันให้เรียบร้อย  มัวแต่เกรงใจเพราะคิดว่ามันไม่ใช่เงินของเรา คุณ pittnrk ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ คุณ ลูกชุปมะนาว ขอบคุณเช่นกันนะครับ คุณ you're so into her ถ้าผมไม่มีครอบครัวคอยช่วย  ไม่มีคนคอยให้กำลังใจ  ผมคงแย่กว่านี้มากเลยครับ คุณ Kamollanla ขอบคุณสำหรับข้อมูลเรื่องทุนและกำลังใจที่มีให้นะครับ  Erasmus Mundus น่าสนใจมากๆ ครับ  ก่อนหน้านี้ผมเคยลองเปิดดูเหมือนกัน   แต่ไม่มี Film เลยคิดว่าคงจะไม่ได้ยื่นขอแน่ๆ  เดี๋ยวจะลองไปศึกษาดูอีกทีครับ คุณ Mente Hermosa ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำอวยพรนะครับ คุณ อ้วนวลี ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ  ข้อความที่ผมส่งหาสปอนเซอร์เป็นอะไรที่กดดันมากๆ ครับ  กว่าจะส่งแต่ละรอบตรวจทานเป็นสิบๆ รอบ   แต่คำที่สุภาพๆ ท่านก็เก็บเอามาคิดว่าผมเหน็บแนมอีกน่ะครับ  ก็เลยไม่รู้จะทำยังไงดี คุณ บีพี ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจนะครับ  คุณบีพีเก่งมากๆ ครับ  เดี๋ยวผมจะลองยึดเป็นแนวทาง   เพราะตอนนี้คาดว่าต้องเริ่มทำงานได้แล้วเหมือนกันอ่ะครับ คุณ PoweronOhm ขอบคุณมากๆ ครับ  ตอนนี้สิ่งที่ได้มาก็คือภาษาและความรู้จากมหาลัย ผมจะพยายามฝึกฝนต่อไปครับ คุณ amiwhoiam เห็นด้วยมากๆ อีกเช่นกันครับ คุณ คู่กัด ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ  เพลงนี้เป็นเพลงที่เอาโพสในเฟซบุคตอนที่เกิดปัญหาใหม่ๆ  ชอบมากๆ เช่นกันครับ คุณ คุณนายเหรียญบาท ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ ผัดไทยกุ้งสด ขอบคุณสำหรับกำลังใจเช่นกันครับผม คุณ Ball_In_Flames ขอบคุณครับ  สำหรับกำลังใจ คุณ เว็บโลกสวย ขอบคุณมากๆ เลยครับ คุณ เคยตายมาแล้วเธอรู้ไว้เลย ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับ คุณ ตกตะกอน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจนะครับ คุณ AnnaBanana ขอบคุณสำหรับกำลังใจและขอให้โชคดีเช่นกันนะครับ คุณ ##TUKTA## ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจครับ  หลังจากเกิดปัญหาผมก็มองเรื่องกลับมาทำงานเลยครับ   ตอนนี้คุยกับพี่ๆ ในวงการที่รู้จักกันไว้แล้ว  กลับไปหวังว่าคงจะมีได้โอกาสไปฝึกงานครับ คุณ fm@co ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำอวยพรนะครับ คุณ มรรคณิชา ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ  ผมเคยเสียความรู้สึกกับสปอนเซอร์ในช่วงแรกๆ แต่ช่วงนี้ไม่สบายใจเลยครับ   พอปล่อยวางแล้วทุกอย่างก็ดีขึ้น  ก็เลยเลือกที่จะไม่โกรธดีกว่าครับ  เพราะยังไงก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว คุณ Mrs.Gould ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ BananaLeaf ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความช่วยเหลือนะครับ  แวะมาตอบอีกที  วีซ่าผมน่าจะหมดสิ้นเดือนหน้าครับ   แต่ผมจะกลับไทยวันที่ 2 มิถุนายนนี้แล้วครับผม  ส่วนเรื่อง Working Holiday ไม่รู้ว่าจะคุ้มรึป่าวเหมือนกันครับ   ขอบคุณอีกครั้งสำหรับความช่วยเหลือนะครับ  ถ้ามีอะไรอยากปรึกษาผมขอรบกวนหลังไมค์ไปนะครับ คุณ pOpuLar_wow ขอบคุณมากๆ ครับ คุณ EncodeO ขอบคุณมากๆ ครับ  เรียนไฟแนนซ์ท่าทางจะยากนะครับเนี่ย  ยังไงก็ขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ  เรียนจบแล้วส่งข่าวกันบ้างนะครับ คุณ SimonSay ขอบคุณมากๆ ครับ  สู้ๆ เช่นกันนะครับ คุณ pixp ขอบคุณมากๆ ครับ  จากวันที่มีปัญหานี่หดหู่มากเลยครับ  พอตัดสินใจได้และมองดลกในแง่ดี   ตอนนี้รู้สึกสบายใจสุดๆ ครับ  ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เรียนต่อก็ตาม คุณ Ms. Kim ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ  ตอนเขียนบทส่งที่ปรึกษา  เค้าก็แซวขำๆ ว่าทำไมไม่เอาชีวิตจริงมาเขียนล่ะ 555 ไม่แน่นะครับ  กลับไทยแล้วผมอาจจะลองเอามาเขียนบทดู คุณ merq99 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ บอนเนอร์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ  คำอวยพร  รวมถึงข้อมูลเรื่องทุนด้วยนะครับ  เดี๋ยวผมจะลองศึกษาดูครับ คุณ ยุ้ยหัดเขียน ขอบคุณมากๆ เลยครับ  ผมยังจำได้ว่าพี่ช่วยตอบคำถามผมตั้งแต่กระทู้ถามเรื่องเรียน   ตอนที่มีปัญหา  แล้วก็กระทู้นี้  ขอบคุณมากๆ จริงๆ ครับ คุณ ป้าพิช ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ น้ำแดงโซดา ขอบคุณมากๆ ครับ  ปัญหาครั้งนี้ทำให้มุมมองชีวิตผมเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันครับ   ยังคงมองโลกในแง่ดีอยู่  แต่ก็คงจะระมัดระวังมากขึ้นครับ คุณ เลิฟ2ซี ผมก็เชื่ออย่างนั้นครับ  ก่อนที่จะมา  แม่เคยบอกว่าสงสัยเราจะทำบุญกับสปอนเซอร์มาเมื่อชาติก่อน   พอเกิดปัญหา  แม่ก็แซวว่าสงสัยจะไม่ใช่บุญ  แต่คงจะเป็นกรรมแล้วล่ะ 555 คุณ Rennis ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ my [entire life] ^^ ตอนแรกผมเองก็เสียความรู้สึกครับ  เพราะเหมือนเค้าประวิงเวลา  ตอนที่ผมขอลาออกตอนแรกถ้าเค้าบอกไม่ส่งต่อแล้วผมก็รับได้ครับ   ไม่เข้าใจเหมือนกัน  แต่ตอนนี้ไม่คิดอะไรถึงตรงนั้นแล้วครับ  โฟกัสไปที่ปัจจุบันและอนาคตดีกว่า คุณ พีพี.พูพู ยิ่งกว่าละครเลยใช่มั้ยครับ อิอิ คุณ สู้ ๆ นะคะ อเมริกาผมเองก็เคยคิดว่าอยากจะไปเหมือนกันนะครับ  แต่กลัวว่าจะเอาตัวไม่รอดเหมือนกัน  ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ Miss_Behaving ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำอวยพรนะครับ คุณ หมูหวานน้ำกะทิ จริงครับ  ตอนนี้ภาษาก็ดีขึ้นมาเยอะกว่าเดิมมากถ้าเทียบกับเมื่อก่อน  ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ ญาติร่วมโลก ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ Colombet51 ขอบคุณมากๆ เลยครับ คุณ homeland ขอบคุณมากๆ นะครับ คุณ  จะเอาอะไรกับลมปาก ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจนะครับ  สู้ๆ เช่นกันครับ คุณ sunisaogkim ขอบคุณสำหรับแง่คิดและกำลังใจนะครับ  เดี๋ยวตอนผมบวช   ผมจะขออุทิศส่วนกุศลให้พี่ๆ ทุกคนในกระทู้นี้เลยครับ  ที่ให้กำลังใจผมอย่างท่วมท้น คุณ Ter @ AFC ขอบคุณมากๆ ครับ  ผมยังจำคำแนะนำของพี่ได้  มันทำให้มองมุมอื่นๆ อีกเยอะแยะเลยครับ  ขอบคุณจริงๆ ครับ คุณ lexusman ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ คุณ pha-sea-pha ผมก็คิดเรื่องที่ท่านกลัวว่าจะเสียผู้ใหญ่และก็เสียคำพูดเช่นกันครับ  แต่เรื่งค่าใช้จ่ายได้คำนวณกันมาตั้งแต่ต้นแล้วน่ะครับ   ผมก็เลยยังไม่เข้าใจว่าเหตุผลจริงๆ แล้วคืออะไร  ท่านอาจจะมีเหตุผลส่วนตัวที่ไม่สามารถบอกได้ก็ได้ครับ  ผมคิดอย่างนั้น คุณ Tang_Siri ขอบคุณมากๆ เลยครับ คุณ UCF2007 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจนะครับ  ขอให้พี่ประสบความสำเร็จเช่นกันนะครับ คุณ Eukaryote คุณโอ๊ตใช่มั้ยครับเนี่ย  สู้ๆ นะครับ  ส่งข่าวคราวมาบ้างเน้อ   เช่นกันนะครับถ้ามีอะไรให้ช่วยเรื่องมหาลัยบอกได้เลยครับ  ผมเดินเข้าออกมากกว่าบ้านซะอีก 555 คุณ extremeflying ขอบคุณมากๆ ครับ คุณ RoseTiara ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ  ผมเองก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน  เพราะผมก็ทำตามแพลนที่วางไว้มาโดยตลอดไม่ได้มีปัญหาอะไรเลยครับ   ผมเคยเรียนท่านเรื่องเอกสารไปว่า  ถ้าติดขัดตรงส่วนไหน  หรือจะให้ส่งเอกสารเพิ่มบอกได้เลยนะครับ  ท่านว่าผมกลับมาว่า ชีวิตท่านสบายๆ เลยไม่รู้ว่าติดขัดที่ผมพูดมันหมายความว่ายังไง  คือท่านคงคิดว่าผมจะว่าท่านติดขัดเรื่องเงินน่ะครับ   ทั้งๆ ที่ผมก็คิดว่าเป็นคำพูดที่สุภาพมากๆ แล้ว  ตอนนี้ก็ได้แง่คิดใหม่ๆ กลับมาเพียบเลยครับ คุณ white brownie ขอบคุณมากๆ เลยครับ  แต่โกรธสปอนเซอร์แทน  เดี๋ยวไม่สบายใจแทนผมน้า อิอิ จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 23:10:03

ความคิดเห็นที่ 70 Keep fighting!!!!!!! นะน้อง จากคุณ : MBIG เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 23:40:15

ความคิดเห็นที่ 71 ส่วนตัวดิฉันอาจจะมองอีกมุมค่ะ ดิฉันอ่านเริ่มต้นครั้งแรกก็งงแล้วว่าสปอนเซอร์เป็นใคร คุณช่วยเหลืออะไรถึงขนาดช่วยชีวิตเค้าเลยเหรอ แต่คุณบอกว่าทำอะไรประทับใจเค้าซึ่ง เท่าที่อ่านดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่จนที่เค้าคิดอยากเป็นสปอนเซอร์ให้นี่แสดงว่าคุณ ต้องสำคัญมากแน่ๆเลย เพราะคิดง่ายๆเนี่ยใครหน้าไหนจะมาให้เงินฟรีๆเป็นล้านๆแล้วบอก ไม่ต้องใช้คืนตอนแรกนอกจากจะประมาณว่าถ้าไม่ได้คุณแล้วเค้าต้องตายแน่ๆมาก่อนอะไร ทำนองนี้น่ะ เออ อ่านครั้งแรกยังแอบสงสัยนิดหน่อยจริงๆนะ ดิฉันว่าพี่สาวคุณคือคนที่ถูกมาก ตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่าคุณไม่ค่อยมีภูมิคุ้มกันในชีวิตเนื่องจากมีคนคอยช่วยเหลือตลอดและไม่ อยากให้คุณรับความช่วยเหลือนี้เพราะมันแปลกๆตั้งแต่ต้นแล้ว แต่ก็ดีแล้วล่ะตอนนี้ก็ได้เรียนรู้ ถึงการใช้ชีวิตแบบชีวิตจริงๆไม่ต้องคอยหวังไปพึ่งใครอย่างน้อยคุณก็ไม่โทษอะไรเลยเพราะ มันก็เกิดจากตัวคุณทั้งนั้นดีแล้ว ค่อยหาโอกาสใหม่ด้วยตัวเองดีกว่าสบายใจกว่ากันเยอะเลยนะ จากคุณ : sci'sthea เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 23:54:52

ความคิดเห็นที่ 72 apre`s la pluie, le beau tempt. เคยเรียนภาษาฝรั่งเศส ยังจำสุภาษิตและคำแปลนี้ได้ แต่คำเขียนอาจจะผิดไปบ้าง เพราะทิ้งภาษาฝรั่งเศสมานานนับสิบปี จากคุณ : บอนเนอร์ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 23:55:42

ความคิดเห็นที่ 73 ขอแสดงความคิดเห็นด้วยคนนะครับ ^_^ แต่ก่อนอื่นขอเป็นกำลังใจให้กับ จขกท. คุณ mahtuanunG นะครับ ชีวิตคนเรามันก็เป็นอย่างนี้แหล่ะครับ มีขึ้น มีลง มีท้อแท้ ผิดหวัง เสียใจ ทุกข์ สุข ปะปนกันไป ช่วงที่เรา "จิตตก" มันอาจทำให้เราคิดอะไรไม่ค่อยออก รู้สึกเหมือนเคว้างคว้าง ลอยแพ หรือ รู้สึกมืดมดไปหมด แต่กำลังใจจากคนใกล้ตัว และคนรอบข้างนั้นนับเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และจะเป็นใครเสียไม่ได้ นอกจากพ่อและแม่หรือผู้ปกครอง ญาติพี่น้องที่เขาเข้าใจเรา ผมเองอ่านกระทู้ของคุณแล้ว ก็รู้สึกซึ้งใจแทนนะครับ และอย่างน้อยคุณก็ได้รู้ว่า ในช่วงเวลาที่ลำบากนี้ คนในครอบครัวของคุณไม่เคยทิ้งคุณเลย คุณเชื่อไหมว่า นี่แหล่ะคือบททดสอบจากสิ่งที่อาจมองไม่เห็น จะว่าเป็นฟ้าดิน สวรรค์ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่คือ "บททดสอบชีวิตชิ้นเยี่ยม" ที่ทำให้คุณได้ซึมซับกับภูมิคุ้มกันชีวิต เป็นบททดสอบให้คุณเห็นอีกด้านหนึ่งของชีวิต ทำให้คุณได้ก้าวไปข้างหน้าในวันใหม่พร้อมกับ "สติ ปัญญา และความระมัดระวังในการดำเนินชีวิตที่มากขึ้น" ณ จุดนี้คุณได้ภูมิคุ้นกันพิเศษ แบบ "ยาแรง" คุณจะเข้มแข็งแบบเฉียบพลัน หลังจากที่คุณผ่านช่วงเวลาสุดเครียดนี้ไปได้ (อาจเรียกว่าช่วงเวลาที่เลวร้ายก็ได้มัง) เชื่อไหมว่า ทันทีที่คุณกลับถึงไทย "บ้านเกิด" คุณจะแข็งแกร่งกว่า ณ เวลานี้หลายสิบเท่า แม้ว่าคุณจะไม่ประสบความสำเร็จในด้าน "วุฒิการศึกษา" แต่คุณประสบความสำเร็จในด้าน "วัยวุฒิ" และ รับภูมิต้านทานและยาแรง ที่ทำให้คุณเห็นโลกอีกด้าน ผมเชื่อว่า ตอนนี้คุณก็แกร่งขึ้น เข้มแข็งและคงรู้สึกโล่งด้วยซ้ำไปที่ไม่ต้องไป "รับทุนฟรี แต่มีหนี้บุญคุณ (ที่ชดใช้ไม่มีวันหมด)" คุณน่ะ กำลัง "เริ่มมีภูมิต้านทานและค่อยๆ เข้มแข็งอยู่ภายใน" คุณเองอาจไม่รู้ตัวนะรู้ไหมครับ ^_^ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ คุณเชื่อไหมว่า ไม่ใช่มีเพียงคุณคนเดียวที่เคยเจอกับปัญหาหนักๆ เช่นนี้ ผมรู้ว่าคุณเหนื่อยและคงท้อใจไม่น้อย ในช่วงที่เจอกับความลำบากเรื่องเงินตรงนั้น เป็นผม ผมก็คงจะบ้าตายเชียวละมั้ง คงนั่งร้องไห้เป็นเต่าเผ่า แต่ก็อยากให้คุณได้ลองเห็นประสบการณ์ของคนอื่นบ้าง เผื่อว่าคุณจะได้รู้ว่า จริงๆ คุณไม่ได้กำลังลำบากอยู่เพียงตามลำพังนะครับ ^_^ ยังมีคนอีกมากมาย ที่กำลังลำบาก หรือ ทุกข์ใจกับชีวิต บางคนก็หาทางออกได้ บางคนก็หาทางออกไม่ได้ บางคนก็เครียดจนคิดสั้น ฆ่าตัวตายไปเลยก็มี บางคนก็กลายเป็นคนซึมเศร้า หมดอาลัยตายยากจากชีวิตไปเลย บางคนก็โชคดีหน่อย มีสติและปัญญาเกิดขึ้นจากการเผชิญโลกที่โหดร้าย กลับกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้นมีภูมิคุ้นกันชีวิตที่แข็งแกร่งและอดทน เข้าใจโลกมากขึ้น ทั้งหมดทั้งหมดทั้งปวงนี้ ขึ้นอยู่กับว่า ใครจะสามารถรับความกดดันจากภายนอกและภายในใจตัวเองได้สักแค่ไหน สำหรับตัวผมเองนะ (มุมมองส่วนตัว) ผมไม่เคยซ้ำเติมหรือมองว่าคนที่ผิดหวัง ไม่ประสบความสำเร็จ ไม่ว่าด้านการเรียน หรือการทำงาน คือคนที่ไม่ดี ผมว่า "คุณค่าของคนอยู่ที่จิตใจ (เป็นคนดี มีน้ำใจ ฯลฯ) และทัศนคติในการมองโลกมากกว่า" มีคนมากมายที่อาจผิดพลาดในชีวิต ไม่ประสบความสำเร็จในการทำงาน หรืออาจร่ำเรียนไม่จบ (ผมเองก็เป็นคนหนึ่งในนั้นที่เคยเรียน ตปท. ได้เทอมเดียว แล้วเจอปัญหากระหน่ำจนเรียนไม่จบ ถ้ามีโอกาสเดี๋ยวจะเล่าให้อ่านนะครับ ^_^'') คนเรามีสิทธิ เครียด มีสิทธิทุกข์ได้ครับ แหม จะให้ ยิ้มทั้งวัน ทั้งๆ ที่ใจอยากจะร้องไห้ ใจจะขาดอยู่แล้วก็ไม่ไหวนะครับ จริงไหมล่ะ? อยากร้องก็ร้องไห้ไปเลยครับ ผิดหวัง เราก็เริ่มต้นใหม่ได้ จะเป็นไรไป ผมไม่เคยดูถูกความฝันของคนอื่น แม้ว่าเขาจะฝันไกลเกินเอื้อม เพราะทุกคนมีสิทธิฝัน คุณเองก็มีสิทธิฝัน และคุณก็อาจจะทำได้ แม้ว่าฝันมันจะไม่เป็นจริงในวันนี้ แต่ก็ใช่ว่าในวันหน้าจะไม่เป็นจริงซะเมื่อไหร่เล่า และท้ายที่สุดนะ คนเราบางทีก็ใช่จะต้องได้อยู่กับสิ่งที่เราใฝ่ฝันเสมอไป แต่เราอาจมีความสุขกับสิ่งที่มันลงตัวที่สุดในชีวิตเรา ซึ่งน่าจะเป็นอะไรที่ดีมากกว่านะ ตอนนี้คุณก็ยังอายุไม่มากหรอกน่า ยังมีหนทางให้ทำอะไรอีกเยอะ ผมรู้ว่า คุณน่ะคิดอะไรในใจเยอะแยะแน่ๆ ล่ะ และก็คงรู้ "ทางออกและหนทาง" ให้กับตัวเองแล้วล่ะ คงไม่ต้องให้ผมหรือใครชี้นำหรอก ผมรู้ว่าคุณน่ะ คงอยากระบายความรู้สึก ความอัดอั้นตันใจให้กับใครสักคนได้รับรู้ คุณไม่ได้หวังผลให้ใครมาเข้าใจมากไปกว่า คุณได้ระบายความรู้สึกอัดอั้น และกดดันตรงนั้นออกมา ที่สำคัญ เรื่องราวของคุณน่ะได้เป็นอุทาหรณ์ให้กับคนอื่นๆ ได้ด้วย ผมต้องชื่นชมในน้ำใจและความกล้าหาญของคุณด้วยซ้ำ ที่กล้านำเอาเรื่องราวชีวิต มาแต่แผ่ให้คนอื่นได้รับรู้ด้วย เพื่อว่า อย่างน้อยที่สุดก็จะเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต และมองโลกในแง่บวกให้กับคนอื่นๆ จริงไหมครับ ^_^ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องราวของคุณน่ะ ถ้าใครไม่เจอเองก็อาจนึกภาพไม่ออก ของแบบนี้ พูดไปมันก็ยากจะเข้าใจใช่ไหมครับ หากไม่เคยเจอกับตัว ผมน่ะชื่นชมในตัวคุณนะครับ ที่คุณอดทนและเข็มแข็งได้ แม้ในสภาวะวิกฤตซะขนาดนั้น และคุณยังเห็นอก เห็นใจคนในครอบครัวของคุณ ทั้งพ่อ แม่ พี่สาว หรือน้า เป็นต้น แต่ที่ผมอยากชื่นชมมากที่สุด คือ คุณคิดถูกมากๆ ครับที่คุณเลือกที่จะไม่รับการสนับสนุนจาก "ท่านคนนั้น" ต่อไป เอาตรงๆ ป่ะ ผมจะวิจารณ์อะไรสักหน่อย (คงไม่หน่อยหรอก อิอิ) อาจแรงนะ แต่ไม่ได้วิจารณ์ตัวคุณนะครับ กำลังจะวิเคราะห์ถึงท่านคนนั้นน่ะครับ คนอื่นอาจไม่กล้าพูด หรือ ตัวคุณเองอาจรู้สึกบ้างในใจ (ในตอนนี้) หรือพี่สาวคุณ คนในครอบครัวก็อาจรู้สึก แต่ไม่มีกล้าพูด เพราะอยากถนอมน้ำใจคุณ แต่ผมน่ะ อยากพูดในมุมมองที่ผมก็ผ่านโลกมาพอสมควร อิอิ แต่ยังไม่แก่นะครับ เอิ๊กๆๆ เพราะผมก็เจอเรื่องราวแย่ๆ ในชีวิตและผ่านความลำบากมาเยอะนะ เริ่ม เข้าโหมดดราม่า เศร้า T_T อิอิ แต่นี่คือเรื่องจริงนะ แต่เอาเป็นว่าชีวิตผมน่ะ ผจญภัยมาเยอะและฐานะทางบ้านก็ยากจน ต้องใช้ชีวิตลำบากตั้งแต่ยังเด็กจนถึงตอนนี้ ชีวิตลำบากลำเข็ญพอสมควร บางทีอดมื้อกินมื้อ หรือ แม้แต่สมัยเรียนประถม มัธยม และมหาวิทยาลัยต้องเก็บขยะขายก็เคยทำ บางวันไม่มีเงินกินข้าวเลย กินน้ำเปล่าไปเรื่อยๆ หรือมีไข่ 2 ฟอง กินได้ 2 วัน 6 มื้อ ก็มี  แม้กระทั่งทุกวันนี้ ผมก็ยังคงลำบาก แต่ก็พยายามมองโลกในแง่ดีไว้ก่อน บางทีมันก็ท้อนั่นแหล่ะ แต่จะให้ทำยังไงได้นะครับ มันก็เป็นเสียแบบนี้แหล่ะโลกเราน่ะ เราจะไปถามหาความยุติธรรมไปก็เท่านั้น เปล่าประโยชน์ เราก็เลยต้องเลือกมองด้านที่จะทำให้เราพอมีกำลังใจและมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ซึ่งสำหรับผมก็คือ ผมก็อยากให้แม่ผมมีความสุขในบั้นปลายของชีวิตนั่นเอง แม้ตอนนี้ผมยังทำไม่ได้ แต่ผมก็จะสู้ต่อไป ทั้งหมดนี้ไม่ได้ต้องการมาสร้างกระแส แหะๆ ครับ แต่ผมอยากกล่าวถึง เพื่อที่จะได้บอกว่า ยังมีคนที่เข้าใจคุณนะ และผมพบเจอกับความทุกข์ยากมาเยอะ ผมจึงพอเข้าใจในความรู้สึกของคุณน่ะครับ เอาไว้ผมมีโอกาสผมคงจะเล่า story บ้าๆ ของผมให้คนอื่นได้อ่านมั่ง 555 เอาไว้คราวหลังดีกว่าเนอะ   ผมจึงพอจะเข้าใจในความยากลำบากจากการขาดเงิน เอาไว้ค่อยเล่าให้อ่านทีหลังแล้วกันครับ อิ อิ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ สำหรับ ประเด็นที่ผมมองถึง "ท่าน" นะครับ ผมมองว่า คนเรานะครับ ถ้าจะช่วยอย่างบริสุทธิ์ใจ ไม่จำเป็นหรอกครับที่จะมาโกรธเพราะเรื่องแบบนี้ ผมน่ะ อยากฝากให้ นาย (จขกท) คิดไว้นะครับ "ของฟรี ไม่มีในโลก" ครับ ผมผ่านชีวิตมาเยอะ ผมรู้ดีเลย คนที่จะยินดีช่วยเหลือคนอื่นอย่างบริสุทธิ์ใจน่ะ ไม่ใช่ว่าไม่มีนะครับ มี แต่น้อยมากๆ แต่การยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ในกรณีของคุณน่ะ ซึ่งเป็นจำนวนเงินก้อนโต และไม่ใช่น้อยๆ เอาง่ายๆ แค่ค่า deposit สำหรับการเรียน Bridging Program (English Program) ของ U of Melbourne น่ะ ก็แพงเอาการนะ หลักแสน แพงพอตัว นี่ยังไม่นับรวมค่าเทอม ที่จะมาเป็นล้าน คนที่จะอุปถัมภ์คุณน่ะ ถ้าไม่ใช่ญาติเรา หรือ สนิทชิดเชื้อกันแบบสัมพันธ์พี่น้อง พ่อแม่ ก็คงยากที่จะไม่คิดอะไรหวังผลตอบแทน จริงไหมล่ะ นอกเสียจาก เป็น ครู-อาจารย์ที่รักเราเหมือนลูกและก็ท่านมีเงินมากมาย และก็โดยนิสัยครูอาจารย์คนนั้นเป็นคนชอบทำบุญและบริจาคเงินช่วยเหลือสังคมเป็นประจำ หรือให้ทุนการศึกษาเด็กๆ อยู่เป็นประจำ แบบนี้น่ะ ก็ยังพอจะทำให้เรากล้ารับทุน แล้วตอบแทนท่านอย่างสบายใจ ผมเคยเจอคนมาหลายแบบครับ ประเภท ยื่นมือช่วยเรา แต่เราเป็นหนี้ไม่จบไม่สิ้น ผมก็เคยเจอนะครับ ประมาณว่า ให้ 1 พัน โอ๊ย เหมือนให้เราเป็นล้าน ผ่านไปสิบปี ก็ยังต้องล้ำเลิกบุญคุณอยู่ตลอด พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าผมนิสัยเสีย ไม่กตัญญูรู้คุณนะครับ แต่ต้องการยกตัวอย่างให้ทราบว่า ของฟรีน่ะ ไม่มีในโลก (มันจะมีอยู่หรอก แต่มันน้อยมากกกกกกกกกกกกกกๆๆ) ผมเคยเจอแบบนี้มาบ้าง และผมก็ไม่ใช่ผมไม่กตัญญูต่อผู้เคยช่วยเหลือในยามเราลำบาก เงิน 1 พันบาท ก็สำคัญสำหรับชีวิตผม เพราะฐานะทางบ้านผมลำบากมาก ผมก็อดมื้อกินมื้อ บางทีพอแม่ผมป่วย ผมก็ไม่มีเงินเลยล่ะ อย่าหวังพึ่งระบบการรักษาพยาบาล บัตรทองใดๆ ถ้าคุณไม่มีเงิน ดังนั้น การที่เราจะหาเงิน แค่ 500 บาท ในเชื่อเวลาวันสองวัน ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้สำหรับผม แต่การไปขอยืมเงินคนอื่น ก็ใช่ว่าเขาจะให้เรายืมง่ายๆ สำหรับเด็กบ้านนอกอย่างเรา แม้ผมจะหน้าตาดีก็เหอะ อิอิ (ไม่เกี่ยวกัน) แต่การที่เราไปพึ่งพึงเขา แล้วเขาเอาเราไปพูด ไม่รู้จักจบจักสิ้น นี่คือหนี้บุญคุณที่เราเลือกที่จะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น เราก็ต้องยอมรับกับสภาพที่เกิดขึ้น ผมยังจำได้ดี เงิน 1 พันบาทนี้ หากไม่มีในวันนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าผมและแม่ผมจะเป็นอย่างไรแล้ว มันอาจน้อยนิดสำหรับคนอื่น แต่สำหรับผม มันคือ "เพชร" ในช่วงเวลาที่ผมไม่มีเงินเลย ดังนั้น คนที่เขาเคยยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือผมในช่วงเวลานั้น ผมก็ไม่เคยคิดลืมพระคุณ แต่หากนิสัย เนื้อแท้ของคนที่เคยช่วยเหลือเรา เขาเป็นคนที่บริสุทธิ์ใจให้จริงๆ เขาก็คงไม่ลำลิกบุญคุณอยู่เรื่อยๆ หรือทุกเมื่อเชื่อวัน เพราะตัวเราเองก็ต้องตระหนัก และระลึกถึงพระคุณของเขาอยู่แล้ว เราไม่เคยคิดหรอกว่าจะไม่ตอบแทนผู้มีพระคุณ แต่บางครั้งผู้มีพระคุณเขาอาจไม่ได้คิดแบบนั้น เขาอาจหวังผลมากกว่านั้น และก็อาจล้ำเลิกบุญคุณอยู่ตลอดเวลา เห็นไหมว่า บางทีหากเราได้พึ่งพิงใครสักคนที่เราคิดว่าเขาบริสุทธิ์ใจให้ แต่เขาก็อาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะครับ ที่ผมยกตัวอย่างเรื่องของผม ก็เพราะว่า จะได้เป็นอีกมุมหนึ่งให้ จขกท. หรือ ท่านอื่นๆ ได้ลองไตร่ตรองด้วย แต่เราก็อย่ามองโลกในแง่ร้ายเสียทีเดียว เพราะยังมีคนที่พร้อมจะ "ให้" โดยบริสุทธิ์ใจ อยู่อีกไม่น้อยครับ ยกตัวอย่างสำหรับผม ก็มีอาจารย์ผม 2 ท่าน (ในระดับมหาวิทยาลัย) คอยเชื่อเหลือผม โดยไม่เคยหวังผลตอบแทนเลย ท่านให้ทุนการศึกษาผม อยู่เรื่อยๆ ผมก็รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก เราเองก็ดูออกว่าท่านให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ เพราะท่านจิตใจงาม และก็ไม่เคยมาลำเลิกบุญคุณ ไม่เคยมาพูดให้เราเสียกำลังใจ แต่หากเป็นเราต่างหากที่รู้สึกซาบซึ้งใจและรู้สึกเป็นหนี้ทางทรัพย์และทางใจ ที่อยากตอบแทนท่านให้มากๆ ผมก็พยายามช่วยเหลืออะไรท่านเท่าที่ผมจะทำได้ แต่บางครั้งเราก็ยังมีขีดจำกัดและศักยภาพก็ยังน้อยนิด ท่านก็ไม่เคยว่าอะไร เอาเป็นว่า เรื่องแบบนี้ เราจะรู้ว่าใครเขาจริงใจหรือช่วยเหลือเราโดยบริสุทธิ์ใจจริงๆน่ะครับ เราต้องเรียนรู้ด้วยตนเอง ผมก็ไม่อยากมองโลกในแง่ร้ายกับ "ท่านผู้มีพระคุณของ จขกท." นะครับ แต่เอาเข้าจริงๆ ผมกลับคิดว่า ท่านคนนี้ กลับเป็นคนทำบุญหวังผล เผลอๆ อาจมีความรู้สึกบางอย่างแอบแฝง คนเรานะครับ ถ้าคิดจะให้จริงๆ ไม่คิดมาก จุกจิกกับเรื่องขนาดนี้หรอกครับ เพราะคนที่พร้อมจะให้ หรือ มีใจบุญสุนทานนั้น จะโอบอ้อมอารี ใจเย็น มีน้ำใจเป็นที่หนึ่ง ไม่มาติดอกติดใจ กับเรื่องที่ จขกท. (เข้าใจว่าทำให้ท่านไม่พอใจ) นานแสนนานแบบนั้นหรอกครับ คุณเคยไปวัดแล้วเห็นเศรษฐีใจบุญ น้ำใจงาม หรือ คนที่ไม่ใช่เศรษฐีก็ได้ครับ แม้มีฐานะไม่ได้ดีมาก แต่จิตใจงาม ดูอบอุ่น ดู cool cool แบบเห็นแล้วเรารู้สึกเย็นใจ ร่มใจ รู้สึกดี นั่นแหล่ะครับ คนลักษณะแบบนี้ ที่น่าจะทำบุญแบบไม่หวังผล สำหรับคนที่ตั้งใจจะให้ แต่มาคิดเล็กคิดน้อย (มันอาจดูไม่ใช่เรื่องน้อยสำหรับท่านก็จริง) แต่สำหรับคนนอกอย่างผมมอง ผมมองว่า นิสัยแบบนี้ไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่ใจร่ม ใจงาม ใจ cool หรอกครับ คนเรานะ ถ้าเป็นผู้ใหญ่แล้วและน้ำใจงามที่พร้อมจะให้จริงๆ เขาไม่มีนั่งคิดขนาดนั้น น้อยใจ งอน หรือ รู้สึกไม่ดีต่อเรานั่นนี่ โอ๊ย นี่ยังไม่ทันครึ่งทาง ก็เริ่ม "ออกลาย" ซะแล้ว ขอโทษนะครับ ที่ผมพูดตรงๆ เป็นผม ที่เห็นท่าไม่ดีตั้งแต่ช่วงก่อนมา ผมก็ไม่เอาแล้ว แต่จริงๆ ผมจะไม่ขอรับความช่วยเหลือแบบนี้จากใครเลยครับ เพราะของฟรีไม่มีในโลกนั่นเอง แต่ จขกท. อย่าเสียใจนะครับ เพราะคุณได้เรียนรู้แล้วว่า โลกเรามันมีอะไรอีกเยอะ มีอีกหลายมุมที่คุณยังไม่เคยเห็นด้วยล่ะ แค่นี้จิ๊บๆ อีกหน่อย คุณจะเจอคนอีกหลายรูปแบบกว่านี้อีก คนเรานะครับ ไม่ต้องให้พูดมากหรอกครับ ถ้าเป็นคนยินดีจะช่วยเราจริงๆ ถ้าเขาคิดแบบนั้นกับเรา แสดงว่าเขามีอะไรแอบแฝงแล้วล่ะครับ จริงๆ นะ แล้ว เราขอโทษไปแล้ว ก็ยังไม่หายโกรธ (แน่ใจเหรอว่าเขาคิดแค่นั้นน่ะ) ผมจะบอกให้นะ คนแบบนี้น่ะ ต่อให้พูดอีกรอบที่ร้อย ก็ไม่มีทางฟังและเข้าใจเราหรอก ไม่สิ ผมเรียกว่า นั่นเป็นข้ออ้าง ของการที่เขาจะไม่ช่วยเหลือคุณแล้วต่างหาก ลองไปถามคนใกล้ตัว พ่อแม่คุณ พี่สาวคุณ ที่เขาผ่านโลกมาเยอะกว่าสิครับ เขาน่ะก็เข้าใจแบบผมนี่แหล่ะครับ แต่เขาไม่อยากทำให้ จขกท. เสียใจไงครับ ข้ออ้างของคนที่เขาไม่อยากช่วยเหลือเราแล้ว ซึ่งอาจมีสาเหตุจากเรื่องอื่นด้วย เช่น เขาอาจอยากให้คุณทำอะไรสักอย่างให้เขา แต่คุณยังทำให้ไม่ได้    หรือ เขาอาจเห็นแล้วว่าคุณไม่ได้ง่ายๆ อย่างที่เขาคิด    หรือ จริงๆ เขาอาจน้อยใจหรือโกรธคุณเรื่องที่นั้น (เรื่องโอนเงินเข้า บัญชีพี่สาว หรือว่าโทรตามเหมือนเป็นหนี้คุณ) ก็จริง แต่แล้วไงเหรอครับ นี่คงไม่ใช่เหตุผลของคนน้ำใจงามที่คิดจะช่วยเราจริงๆ แบบไม่หวังผลหรอกมั้งครับ แหม คนเรานะ ถ้าพูดครั้งสองครั้งแล้วไม่รู้เรื่อง ไม่รับฟังเหตุผล คุณคิดว่าเขาเป็นคนยังไงล่ะ    แค่เริ่มต้นก็ไม่สวย แล้วคุณอย่าหวังเลยครับว่ามันจะหนทางจะสวยต่อไปอีก     เขาเป็นเจ้าของเงิน เขามีสิทธิที่จะพูดอ้างอะไรก็ได้ครับ ณ ตอนนี้ วินาทีนี้คุณไม่ต้องไปหาเหตุผลครับ ไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะไปหาเหตุผลว่า "ทำไม" หรือ "เพราะอะไร" เพราะจริงๆ ก็คือ เขาไม่มีเหตุผล และเขาใช้อารมณ์ของเขาเป็นที่ตั้ง และเราก็คงยากที่จะไปคาดเดาอารมณ์และเหตุผลของคนอื่น     โยน คำถามว่า "ทำไม" หรือ "เพราะอะไร" ที่เราสงสัยในตัวเขา "ทิ้ง" ลงไปที่ตรงไหนสักแห่งแถว Melbourne ไปเลยครับ หรือกำลังไปเที่ยว Sydney ก็ทิ้งไปทะเลแถวนั้นแหล่ะ อย่าเอากลับมาด้วย      ที่พูดอย่างนี้ ไม่ได้กำลัง เสี้ยม ให้คุณกลายเป็นคนอกตัญญูหรือไม่รู้คุณคนนะครับ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนดี และยังรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณท่านคนนั้น      แต่ผมคิด (ในมุมมองส่วนตัวผมนะ ถ้าเป็นผม ผมจะทำแบบนี้)            แล้วในส่วนบุญคุณที่เราติดหนี้เขาเรื่องที่เขาจ่ายค่า depesit และค่าใช้จ่ายบางส่วนให้มาบ้างแล้ว ก็ไม่ต้องไปคิดมากครับ มีเงินเมื่อไหร่ คืนไปให้หมด แถมดอกให้ด้วยครับ จะได้ไม่ต้องมาลำเลิกบุญคุณมากความกันอีก มีโอกาสที่เราจะตอบแทนอะไรบางอย่างได้ เช่น ซื้อของไปฝาก ซื้อกระเช้าของขวัญไปให้ตามช่วงเทศกาลต่างๆ หรือตามแต่กาละเทศะหรือความเหมาะสมก็ซื้อไปฝากท่านบ้างแล้วกัน     แต่ขอร้องว่า "ถอยยยยยยยยยยยยยยยย ออกมาห่างๆ" จากท่านดีกว่าครับ คือปีหนึ่งก็อาจส่ง Card หรือกระเช้าของขวัญไปเยี่ยว เพื่อให้เห็นว่าเราก็ไม่เคยลืมบุญคุณเขานะ แล้วก็ไม่ควรไปรับความช่วยเหลือใดๆ จากเขาอีก ไม่ว่าจะหวานเจี้ยบ บิ๊กจิ๋ว ปานใด ก็ถอยยยยยยยยยยดีกว่า ไม่เอา ดีกว่า นะครับ ^_^ work สุด O_o     ผมรู้ว่า จขกท. ก็คงเข็ด (คิดอยู่ในใจ) อยู่แล้วล่ะ ไม่เพียงแต่ครั้งนี้ หรอกใช่ไหมล้า ในครั้งหน้าคงคิดหนักเลยล่ะ หากจะรับความช่วยเหลือจากใคร ที่ไม่ใช่พ่อแม่ พี่น้องเรา      แต่อย่างไรเสียก็อย่ามองโลกในแง่ร้ายนะครับ ยังมีคนดีๆ ที่พร้อมช่วยเหลือเราอย่างจริงใจอยู่อีก แต่อาจอยู่ในรูปแบบอื่นๆ ดังเช่น ที่จขกท. พบเจอมาไงครับ เช่น เพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกัน ช่วยให้ lecture note ติวให้ มีน้ำใจดีๆให้ หรือแม้แต่ท่านอาจารย์  lecturer, International officer และ host ของ homestay ก็ยังคอยช่วยเหลือเรา ทั้งๆ ที่เรามาต่างถิ่น ต่างบ้านต่างเมือง เขาไม่เคยรู้จักกับเรามาก่อนด้วยซ้ำเนอะ เห็นไหมว่า นี่แหล่ะน้ำใจงาม ของแท้ เนอะ     กลับมาที่ไทยแล้วก็ไปตั้งต้นใหม่กับชีวิตครับ ชีวิตเรามีอะไรให้ทำอีกเยอะครับ ผมรู้ว่ามันเป็นช่วงลำบาก แต่คุณได้ประสบการณ์ชีวิตมาเยอะ ได้ยาแรงขนาดแท้ ทำให้เห็นโลกกว้างงงงงงงงงงงงงง ขึ้นอย่างฉับพลัน จริงไหมล่ะ อิ อิ      สุดท้ายแล้วครับ ในวันข้างหน้าไม่ต้องไปคิดอะไรมากครับ แค่เรารักพ่อ รักแม่ พี่สาว และญาติพี่น้องอย่างทุกวันนี้ดีแล้วครับ และก็ช่วยเหลือผูกพันกันไปนะครับ ต่อไปมีอะไรก็ค่อยๆ เก็บเล็กผสมน้อย อย่าไปเร่งรีบหรือหากำไรเร็ววันมากครับ ทุนเรามีอยู่แล้วคือทุนใจ กำไรก็คือกำไรชีวิต อย่าไปคาดหวังกับเงินทองของนอกกายมากครับ ชื่อเสียงเกียรติยศมันก็แค่ของนอกกาย แต่ความอบอุ่น ความสุขทางใจ และได้อยู่กับคนที่เรารัก (ครอบครัว) น่ะเป็นเรื่องที่ไม่ได้ทำกันง่ายๆนะ วันข้างหน้า ค่อยๆ ทำงานเก็บเงิน ไม่ต้องไปกดดันตัวเองมาก เอาแบบพอเพียง แบบสบายใจกันทั้งตัวคุณและที่บ้าน พ่อแม่น่ะไม่ต้องการอะไรจากลูกหรอก นอกจากอยากให้ลูกมีความสุขในชีวิต แค่คุณเป็นเด็กดี (พ่อแม่คิดว่าเราเป็นเด็กเสมอ) ของพ่อแม่ แค่นี้ท่านก็สบายใจแล้วครับ ส่วนหนี้สิ้นก็ค่อยๆ แก้ค่อยๆ หักลบกลบหนี้ไป อย่าไปกดดันตัวเองมากครับ ทุกอย่างย่อมมีทางออกสเมอ และผมเชื่อว่าในอนาคตคุณจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่งแน่นอนครับ นายทำได้นะครับ      สวัสดีและขอให้โชคดีนะครับ ^_^ ปล. เงินซื้อความ "ศรัทธา" ในตัวคนไม่ได้หรอกครับ จริงไหม? (แก้ไขคำผิดครับ) แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 54 00:20:00 จากคุณ : ภาพสะท้อนของกระจกเงา เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 00:04:32

ความคิดเห็นที่ 74 คุณ MBIG ขอบคุณมากๆ เลยครับ  สู้ตายเลยครับตอนนี้ คุณ sci'sthea ผมเองก็เป็นเด็กธรรมดาคนนึง  ไม่มีอะไรสำคัญสำหรับสปอนเซอร์เลยอ่ะครับ ผมเองก็ยังงงๆ ตอนที่ท่านบอกจะสนับสนุนเรื่องการเรียน เพราะสิ่งที่ผมทำมันเล็กๆ น้อยๆ จริงๆ คือผมทำแบบนี้กับทุกคนเป็นเรื่องปกติในชีวิตอ่ะครับ แต่ท่านคงจะรู้สึกดี  ก็เลยคิดอยากจะตอบแทน  และคงเห็นว่าฐานะทางบ้านผมไม่สามารถไปต่อเมืองนอกได้ ท่านเคยพูดอยู่อย่างเดียวว่าเข้าใจความรู้สึกของคนที่อยากเรียนต่อแต่ติดปัญหาด้านการเงิน คือผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรน่ะครับ  เพราะตัวผมเองไม่มีอะไรให้เค้ามากอบโกยผลประโยชน์เลย ตอนนี้ก็ยังงงๆ อยู่เหมือนเดิมครับเพราะเหตุผลอะไรเค้าถึงได้มาให้ทุนเป็นล้านๆ พ่อแม่ก็ให้คำตอบว่าอาจจะเป็นการทำบุญร่วมกันมาเมื่อชาติก่อน ตอนนี้ผมว่าผมน่าจะทำกรรมกับเค้าไว้เมื่อชาติก่อนมากกว่ามั้งครับเนี่ย อิอิ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำแนะนำนะครับ คุณ บอนเนอร์ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ  ประมาณนั้นรึป่าวครับ คุณ ภาพสะท้อนของกระจกเงา ขอบคุณมากๆ เลยครับสำหรับความเข้าใจและกำลังใจ  ชีวิตคุณก็ต่อสู้มาหนักไม่น้อยเลยนะครับ  ยังไงก็สู้ๆ ต่อไปครับ จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 00:28:02

ความคิดเห็นที่ 75 ผมอ่านแล้วซึ่งจริงๆครับ เป็นกำลังใจให้ด้วยครับ :'( ผมขอให้ก้่าวต่อไปด้วยดี ผมว่ากำลังใจเป็นสิ่งสำคัญและหวังว่าวันนึง คุณจะทำได้ดังที่คุณฝันไว้ครับ จากคุณ : Advance boy เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 00:38:18

ความคิดเห็นที่ 76 สู้ๆค่ะ คุณ mahtuanunG ไม่มีใครโชคร้ายไปตลอดหรอกนะคะ ซักวันต้องเป็นวันของคุณ อย่างน้อยจากเหตุการณ์นี้ก็ทำให้คุยได้เจอกับคนดีๆอีกหลายๆคน ที่ออสเตรเลีย อีกอย่าง สุดท้ายคนที่อยู่กับเราไปจนตายไม่ว่าเราจะดีจะชั่วยังไง ก็คือครอบครัว ของเราเหนอะคะ ^_^ จากคุณ : Vesp@ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 00:46:42

ความคิดเห็นที่ 77 มาเป็นกำลังใจให้อีก 1 เสียงครับ :) จากคุณ : Nobody Knows เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 00:50:57

ความคิดเห็นที่ 78 เป็นกำลังใจให้นะคะ ความฝันของคุณมีค่าเสมอ สู้ ๆ จากคุณ : papiyong_ga เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 02:19:02

ความคิดเห็นที่ 79 ผ่านเรื่องลำบากมาแล้ว ขอให้ จขกท กลับบ้านแล้วสู้ๆ น่ะค่ะ จากคุณ : wasmb เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 02:54:57

ความคิดเห็นที่ 80 เห็นแล้ว เสียวแทนตัวเองน่ะครับ เพราะ sponsor ผมเป็นน้า แต่เป็นน้าที่รักผมมาก ช่วยมาตั้งแต่ผมเรียน ป.ตรี เค้าช่วยทุกอย่าง ตอนนี้จะไปเรียน โท เค้าก็ยังจะช่วย เค้าบอกว่า เรียนให้มันจบ ป.เอกไปเลย บ้านเราจะได้มี ดร.กะเค้ามั่ง และผมก็เป็นคนเดียวที่พอไปได้ นอกนั้น จบตรีก็ไม่มีใครคิดเรียนต่อเลย ทำงาน แต่งงานกันหมดแล้ว หวังว่า ผมคงไม่โชคร้ายเหมือน จขกท นะครับ และหวังว่า ผมคงจะเข้มแข็งเหมือนคุณ ถ้าต้องเจอกะอะไรแบบนั้น สู้ๆนะครับ จากคุณ : G.T.S. เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 04:48:13

ความคิดเห็นที่ 81 มาให้กำลังใจครับ ประสาคนไกลบ้านเหมือนกัน ยังไงก็อดทนสู้ๆนะครับ กลับบ้านแล้วค่อยเริ่มต้นใหม่ครับ  รักครอบครัวให้มากๆขึ้นตอนทีี่ลำบาก ก็มีแต่พวกเขานี่แหละที่อยู่เคืยงข้างเรา  แต่จากที่อ่านรู้สึกว่าผมจะรู้จักกับ พี่สาวของเจ้าของกระทู้นะครับ ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัย คนมุกดาหารครับ สู้ๆๆ จากคุณ : หมี MO เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 06:10:46

ความคิดเห็นที่ 82 มาอวยพรอีกทีส่งท้าย โชคดีนะน้อง เดินทางปลอดภัย ถ้ามีไรให้ช่วย pm มาเลย ช่วยได้จะช่วยจนถึงที่สุด จากคุณ : BananaLeaf เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 07:12:29

ความคิดเห็นที่ 83 ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตราคาแพงก็แล้วนะคะ แล้วมาสานฝันต่อที่เมืองไทยให้เป็นเจริงดีกว่าค่ะ จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 08:46:47

ความคิดเห็นที่ 84 ได้คติสอนใจค่ะ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน จริงๆค่ะ จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 08:47:53

ความคิดเห็นที่ 85 ผมมองอีกมุมนะครับ สิ่งที่คุณจขกท. ควรจะตระหนักคือ อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อน เรื่องนี้คุณทำคนอื่นเดือดร้อนไปหมดทั้งครอบครัว คุณควรจะทำตัวดีๆ ตอบแทนคนในครอบครัวคุณ พี่คุณ หรือใครๆ อย่าเนรคุณคนเหล่านั้น ไม่งั้นคุณไม่เจริญแน่ๆครับ ผมฝากไว้ บางทีการโพสต์บางอย่างผมแอบคิดว่าทำไมคุณทำอะไรแต่ละอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง ทำอะไรเดือดร้อนคนอื่นไปหมด ต่อไปนี้คุณต้องทำดีกับพ่อแม่ และพี่คุณมากๆนะครับ เพราะที่ีผ่านมาคุณสร้างความลำบากให้ท่านเรัหล่านี้มากมาย ถึงเวลาแล้วนะครับที่จะตอบแทนท่าน อีกอย่างจะทำอะไรประเมิน ศักยภาพตัวเองก่อนครับ และเท่าที่ผมเคยฟังเคยเห็นมา น้อยมากนะครับ ถ้าไม่ใช่พ่อแม่ หรือญาติที่สนิทจริงๆจะมาจ่ายเงินเยอะแยะให้คนคนหนึ่งเรียนต่อ ผมเลยไม่รู้ว่าคุณไปทำอะไรให้ท่านประทับใจหรือครับ ยังกะไปได้เสียกัน แล้วท่านประทับใจ เอาเถอะครับเรื่องส่วนตัว แต่ตอนนี้ผมว่าคุณ หัดเป็นคนคิดถึงพ่อแม่บ้าง พี่บ้าง และทำอะไรต้องยืนด้วยลำแข้งตัวเอง โตแล้วคับ จบป.ตรี แล้ว ขอบคุณ จากคุณ : อือ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 09:07:09 A:90.208.23.178 X: TicketID:279130

ความคิดเห็นที่ 86 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ คิดซะว่าวันนี้ยังไม่ใช่วันของเรา ไม่เป็นไรวันข้างหน้ายังมี สู้ๆนะ จากคุณ : แผนลวงสำเร็จแล้ว เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 09:10:46

ความคิดเห็นที่ 87 จริงๆแล้วคุณเป็นคนที่เข้มแข็งมากกว่าคนทั่วๆไปด้วยซ้ำ เราเองก็เคยลาออกจากการเรียนต่อปริญญาเอกที่ต่างประเทศ เพราะทุนให้แค่สามปีแต่การเรียนมันต้องห้าถึงเจ็ดปีถึงจะจบและเราส่งตัวเองไม่ไหว พอเรียนได้ถึงปีที่ห้าเลยลาออก เข้าใจเลยว่าก่อนคิดลาออกมันเครียดและกลัวอายชาวบ้านมากแค่ไหน แต่ก็เหมือนที่คุณรู้สึกว่าในนั้นมันผสมความรู้สึกโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอกไปด้วย เราว่าที่คุณคิดดี เข้มแข็ง รู้จักผ่อนรู้จักทางสายกลางเพราะคุณมาจากครอบครัวที่ดีมากๆ พระเอกนางเอกของเรื่องนี้ เต็มๆเลยก็คือคุณพ่อคุณแม่และพี่สาวของคุณ แต่อ้อ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คุณไม่ควรหลงคารมใครง่ายๆนะคะ เงินเป็นล้านๆบาทขนาดพี่น้องยังฆ่าแกงแย่งกันเอาเลย นี่ใครที่ไหนก็ไม่รู้ มาบอกว่าจะยกให้เราฟรีๆ มันเชื่อยากมากกก จากคุณ : ขอให้โชคดีค่ะ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 09:10:57 A:114.181.194.161 X: TicketID:299625

ความคิดเห็นที่ 88 มาโหวดให้อีกคนค่ะ จากคุณ : redrose (rose_of_north) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 09:54:27

ความคิดเห็นที่ 89 Gift เดือนนี้หมดแล้ว  ขอค้างทุกๆ คนไปเดือนหน้านะครับ อิอิ คุณ Advance boy ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ Vesp@ ขอบคุณมากๆ เลยนะครับสำหรับกำลังใจ คุณ Nobody Knows ขอบคุณมากๆ ครับ คุณ papiyong_ga ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ คุณ wasmb ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ  เพิ่งจองตั๋วกลับบ้านเสร็จเมื่อกี้นี้เอง อิอิ คุณ G.T.S. ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ  สู้ๆ เช่นกันนะครับ  ผมว่าคนในครอบครัวคงไม่มีใครใจร้ายหรอกนะครับ  โชคดีครับผม คุณ หมี MO ขอบคุณมากๆ ครับ พี่หมี  ใช่แล้วครับผมคนมุกดาหาร  พี่หมีเป็นเพื่อนพี่สาวผมเหรอครับ คุณ BananaLeaf ขอบคุณมากๆ นะครับ คุณ sa_bkk ขอบคุณจริงๆ ครับผม คุณ loveTRAVEL1977 เห็นด้วยครับ  ต่อไปนี้คงต้องสู้ด้วยตัวเองแล้ว คุณ อือ ขอบคุณมากๆ ครับ  ต่อไปนี้ก็คงจะทำเพื่อครอบครัวเต็มที่ครับ  คือเวลาใครได้ทราบเรื่องของผม เค้าก็คิดแบบคุณอือเหมือนกันอ่ะครับ  ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นรึป่าว  แต่ไม่มีเลยจริงๆ ครับ ยังรู้สึกว่าสปอนเซอร์เมตตาเรามากๆ คุณ แผนลวงสำเร็จแล้ว ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ คุณ ขอให้โชคดีค่ะ ขอบคุณมากๆ ครับ  ตอนนี้ภูมิต้านทานเยอะขึ้นมากๆ พี่เก่งมากๆ ครับ เรียน ป.เอก ก็เป็นความฝันของผมเหมือนกัน  ขอให้โชคดีเช่นกันนะครับ คุณ rose_of_north ขอบคุณมากๆ นะครับ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 54 11:34:01 จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 11:31:30

ความคิดเห็นที่ 90 สู้ๆๆ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 54 11:49:46 จากคุณ : กุ้ง (dakato) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 11:47:18

ความคิดเห็นที่ 91 สู้ๆๆ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 54 11:49:16 จากคุณ : กุ้ง (dakato) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 11:47:50

ความคิดเห็นที่ 92 สู้ๆๆ จากคุณ : กุ้ง (dakato) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 11:48:24

ความคิดเห็นที่ 93 หลายปีมาแล้วเคยรู้จักนักเรียนคนหนึ่งจากมุกดาหาร ได้รับทุนหนึ่งอำเภอหนึ่งทุนให้ไปศึกษาต่อที่ประเทศหนึ่งในยุโรปที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ ได้ทราบว่าเรียนภาษาอยู่หนึ่งปี เทสท์ภาษาไม่ผ่าน เข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยไม่ได้ ต้องเดินทางกลับมาเรียนที่มหาวิทยาลัยในเมืองไทย โดยยังได้รับทุนอยู่ ป่านนี้คงจะเรียนจบปริญญาตรีแล้ว เมื่อคืนดูทีวี ช่อง ทีจีเอ็น รายการ แสนรัก คนแกร่ง ได้สัมภาษณ์ผู้เคยรับทุนของรายการและตอนนี้จบปริญญาตรีมีงานทำแล้ว เขาพูดว่า "เมือพบปัญหา ให้ถอยออกมามอง แล้วจะพบทางออก" จากคุณ : บอนเนอร์ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 12:47:41

ความคิดเห็นที่ 94 คืออยากจะบอกว่าผมก็เคย ผ่านประสบการณ์คล้ายๆคุณมาก่อนนะครับ เมื่อปีที่แล้วนี่เอง ผมเองไปอยู่ที่อเมริกามาประมาณ 1 ปี ยังเรียนไม่จบ และเป็นคนที่เลือกที่จะกลับมาเมืองไทยด้วยตัวเองเพราะเกรงใจทางบ้าน ปัจจุบันผมยังไม่จบปริญญาตรีด้วยซ้ำ (กำลังลงเรียนที่มหาวิทยาลัยเปิด) ถามว่าเสียดายมั้ยที่กลับก่อนยังเรียนไม่จบ มันแน่อยู่แล้ว มันต้องมีความรู้สึกนั้น แต่ไม่เคยเสียใจ เพราะเป็นสิ่งที่ได้ตัดสินใจลงไปแล้ว และหนึ่งปีที่ของชีวิตในต่างประเทศได้ ให้อะไรผมหลายๆอย่าง อย่างน้อยเมื่อกลับมาก็ทำให้ผมมีจุดมุ่งหมายในชีวิตเพิ่มขึ้น ผมเชื่อว่าคุณยังมีโอกาสหลายๆอย่างในชีวิต ซึ่งผมว่าสิ่งดีๆต้องตามมาแน่ๆครับ ความสำเร็จมันไม่ได้จำเป็นที่จะต้องอยู่ในรูปแบบดีกรีเมื่องนอก เมืองนาเสมอไปครับ เอาใจช่วยนะครับ และเชื่อเถอะอะไรก็เกิดขึ้นได้ จากคุณ : monday 102 เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 13:27:41 A:61.90.125.23 X: TicketID:309062

ความคิดเห็นที่ 95 เคยรู้จักพี่ท่านหนึ่งที่เป็นอาจารย์อยู่ ม.เซนต์จอห์น แล้วได้ทุนไปเรียนต่อ ป.เอก ทางด้าน film ที่อังกฤษ (เข้าใจว่าไม่ผูกมัดแต่เหมือนมีสัญญาใจว่าให้กลับมา ทำงานที่นั่นหลังเรียนจบ) เลยอยากบอกคุณ จขกท ไว้เผื่อเป็นทางเลือก จากคุณ : Historicus เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 14:10:37

ความคิดเห็นที่ 96 สู้ๆครับ ยังมีอะไรให้ทำในชีวิตอีกเยอะมาก เข้า u of mel ได้ ไม่ธรรมดาครับ แต่ทุนกับงาน TA/Ra ที่ออสมันน้อยจริงๆ สู้แถบ เมกาไม่ได้ครับ เรื่องเงินๆทองๆ เป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆครับ จากคุณ : Juneboyz เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 14:20:00

ความคิดเห็นที่ 97 กลับมาเเล้ว บวชเเล้ว อย่าลืมทำงานใช้หนี่ ให้พี่สาวนะคะ เค้ารูดบัตรให้คุณสองครั้งเเล้ว ทั้งตอนที่ซื้อของ ทั้งตอนที่ให้เงินคุณไปเที่ยว --- ไม่รู้สิ ถ้าเค้าลำบากกันขนาดนี้เเล้ว เราคงไม่เที่ยวต่อเเล้วค่ะ กลับมาทำงานเก็บเงิน วันหน้ามีตังค์ค่อยไปเที่ยวยังไม่สาย จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 16:29:37

ความคิดเห็นที่ 98 สู้ๆละกันครับ.. ไหนๆก็อยู่นั่นแล้ว.. หาคอนเน็คชั่นไว้เยอะๆครับ มีอะไรติดต่อกันได้ จะได้แลกเปลี่ยนมุมมองใหม่ๆ แล้วก็อย่าขาดการติดต่อ ถ้าทำได้ครับ :) เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : เหอๆๆ (ptnpark) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 17:06:47

ความคิดเห็นที่ 99 คุณ กุ้ง (dakato) ขอบคุณมากๆ ครับ คุณ บอนเนอร์ เห็นด้วยเลยครับ  พอถอยออกมาแล้วที่ได้แน่ๆ คือ สบายใจขึ้นเยอะเลยครับ คุณ monday 102 ขอบคุณมากๆ นะครับ  สู้ๆ เช่นกันครับ คุณ Historicus ขอบคุณมากๆ เลยครับ  เดี๋ยวผมจะลองหาข้อมูลดูครับ  แต่สงสัยต้องเป็นอาจารย์ไปตลอดแน่ๆ เลยครับ อิอิ คุณ Juneboyz ขอบคุณมากๆ นะครับ  เจอปัญหานี้แล้วรู้เลยว่าชีวิตมันไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ จริงๆ คุณ RoseTiara จริงๆ ฟีลผมก็ไม่ค่อยอยากเที่ยวเลยอ่ะครับ  อารมณ์แบบอยากกลับบ้านมากๆ  แต่พี่สาวบอกว่าไปเถอะ  ไหนๆ ก็ได้มาแล้ว  เค้าเป็นขาเที่ยวตัวยงอ่ะครับ   เค้าบอกว่าให้อยู่เที่ยวสักเดือนนึง  แต่ผมไม่ไหวแล้วครับ  เลยจะไปแค่ซิดนีย์สามวัน  แล้วกลับมาเมลเบิร์นแล้วก็กลับไทยเลยครับ  กลับไปก็ทำงานช่วยพี่สาวเก็บตังซื้อบ้านซื้อรถอ่ะครับ คุณ เหอๆๆ (ptnpark) ขอบคุณมากๆ ครับ  ตอนนี้ก็ยังติดต่อกับเพื่อนๆ ที่เรียนมาด้วยกัน  หลายๆ คนก็เป็นผู้กำกับ  อยู่ในวงการนี้อ่ะครับ  ที่ปรึกษากับ lecturer ก็เป็นผู้กำกับหนังใหญ่ครับ   ก็ยังติดต่อกันเรื่อยๆ  หวังว่าคงจะมีโอกาสกลับมาในอนาคตอ่ะครับ จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 19:54:32

ความคิดเห็นที่ 100 ก่อนอื่นขอชม จขกท. ก่อน เขียนเรื่องอ่านง่าย(สมกับเรียน ภาคฟิล์ม) ระหว่างที่อ่านนี้ก็คิดตลอดว่าเมื่อไหร่ จขกท.รู้ตัวเนี่ย(อย่าว่ากันนะ...คิดอย่างงั้นจริง) โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ ฟรี ๆ นอกจากความรักของพ่อกับแม่ จขกท.ต้องคิดในแง่ดีค่ะ  ที่ได้เจอเรื่องแบบนี้  เพราะมันจะกลายเป็นภูมิคุ้มกันให้คุณ อีกอย่างทำให้ได้รู้ว่าบุคคลที่รักและเป็นห่วงเราจริง ๆ นั้นคือใคร ต่อไปนี้ขอให้เจอแต่เรื่องดี ๆ คนดี ๆ นะคะ  สู้สู้ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 54 22:27:23 จากคุณ : lover_b_love เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 22:25:12

ความคิดเห็นที่ 101 เคยเจอเรื่องคล้ายๆ กันค่ะ แต่ของเรายังดีที่ Sponsor เป็นญาติสนิทซึ่งท่านก็อาสาจะให้ทุนเราเพราะเห็นในความตั้งใจของเราที่ขวนขวายหาทางไปเรียนต่อ ซึ่งสุดท้ายท่านก็ไมพอใจที่เราแจ้งเรื่องค่าใช้จ่ายเหมือนกัน แต่ว่าเรามองมุมเรา เราก็คิดว่าเอาเงินท่านมาใช้ก็ต้องบอกให้ชัดเจนว่าเอาไปใช้ทำอะไรบ้าง ซึ่งสุดท้ายท่านก็เงียบไป ไม่พูด ไม่รับโทรศัพท์ แต่ท่านก็ยังเมตตาว่าพอเราส่ง bill ค่าเล่าเรียนไป ท่านก็จ่ายให้ทันที ซึ่งเราก็ซาบซึ้ง แล้วก็กราบขอโทษท่านแล้วค่ะ แต่ก็ยังมีค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่เราเอาเงินเก็บมาใช้และครอบครัวช่วยส่วนหนึ่ง (แต่ไม่ถึงข้นเป็นหนี้นะคะ) เราว่า นอกจากเครียดเรื่องการปรับตัว การเรียน แล้วต้องมาเครียดเรื่องนี้ด้วยมันแย่นะคะ บั่นทอนมากๆ แต่เราคิดว่ายังไงก๋อย่าเพิ่งผลีผลามเอาเงิน deposit ไปคืนท่านนะคะ เพราะท่านอาจจะยิ่งโกรธมากขึ้น น้องอาจจะหาทางส่งของขวัญให้ท่านตามโอกาส เทศกาลปีใหม่ กลับจากออสเตรเลียซืออะไรติดไม้ติดมือไปบ้าง ฝากเลขาหน้าห้องท่านก็ยังดีหากท่านไม่รับ เขียนการ์ดขอบคุณว่าอย่างน้อยก็ได้ประสบการณ์แล้วก็ขอโทษท่านที่ทำให้ท่านผิดหวงในตัวเรา แล้วไว้รอท่านเย็นลงค่อยหาทางคืนเงินค่ะ เรากลัวว่าเดี๋ยวเรื่องจะบานปลายนะคะ ยังไงท่านก็มีพระคุณให้เราได้มีประสบการณ์ชีวิตนะคะ แต่ยังไงก็ไม่ต้องเข้าไปใกล้ชิดมากเพราะดูๆ ก็น่ากลัวอยู่เหมือนกัน จากคุณ : เด็กนอกโลก เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 00:21:58 A:124.120.220.79 X: TicketID:317597

ความคิดเห็นที่ 102 ถ้าพ่อแม่ ไม่ได้เสนอให้บวช ก็รีบหางานทำ ช่วยเหลือตนเองและลดหนี้สินของพ่อแม่ ดีกว่านะ จากคุณ : ธนิตา เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 01:33:50

ความคิดเห็นที่ 103 มีแต่คนให้กำลังใจ จขกท ละ มาว่ากันถึงความเป็นจริงดีกว่า คนไทยเราชอบนึกถึงแต่คนอื่น เดี๋ยวเขาจะว่ายังงั้น ยังงี้ เดี๋ยวจะไม่มีเหมือนเขา มีแต่คิดถึงคนอื่นทั้งนั้น นึกถึงครอบครัวเราก็พอละมั๊ง เรื่องสปอนเซอร์อ่านแล้วก็เข้าใจนะ เพราะเงินมันเยอะการที่จะมาให้จริงๆเป็นล้านนี่่ มันเกินความจริงไป เขาอาจจะแค่พูดเฉยๆไม่คิดว่าจะเอาให้จริงๆ นึกออกไหม ประมาณพูดเอางาม ดูดี มีเยอะในสังคมแบบนี้ คนที่หวังอยู่แล้ว ก็คิดเป็นตุเป็นตะว่าจะได้จริงๆ แต่น่าจะฉุกคิดนึดนึงนะ ไม่เบลมทั้งคุณและเขา คนอยากได้ก็คิดว่าจะได้ง่ายๆ คนจะให้ก็ยากที่จะให้ตั้งล้านนี่ ลูกหลานก็ไม่ใช่ สรุปแล้วไม่ต้องเที่ยวหรอกค่ะ การเที่ยวก็ใช้เงินเหมือนกัน คิดว่าจะเปิดโลกกว้างเที่ยวให้คุ้ม ไหนๆก็ได้มาแล้ว แต่ที่อยู่มาหลายเดือนก็น่าจะพอ รีบกลับมาหางานทำ ใช้หนี้ช่วยผู้มีพระคุณอย่างพ่อแม่และพี่สาวดีที่สุด ขอให้โชคดีได้งานที่ดีๆทำในเมืองไทยนะคะ จากคุณ : . (whatta hell?) เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 02:51:27

ความคิดเห็นที่ 104 กลับบ้านเถอะลูก จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 10:42:56

ความคิดเห็นที่ 105 ^ เคยเจอคนแบบนี้เยอะมาก แบบพูดให้ตัวเองดูดี ยิ่งเบื้องหลังชื่อบริจาคที่ขึ้นโชว์ทางจอทีวี บริจาคเอาหน้าทั้งนั้น พอเก็บเงินจริงๆก็ไม่ให้ ขอให้จขกทเจอแต่สิ่งที่ดีๆ ได้งานดีๆนะคะ จากคุณ : PoUpeE เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 11:05:59