ความคิดเห็นที่ 1 แล้วลูกเป็นอะไรกับคนไทยที่อยู่ในเมกา? การที่คนต่างด้าวมีถิ่นที่อยู่ในเมกาแล้วใครก็ได้สามารถส่งลูกหลานให้ไปอิงกับเขา เพื่อเรียนหนังสือได้ฟรี ป่านนี้เมกาล้มละลายไปแล้ว สิ่งที่อาจจะทำได้ ก็คือต้องให้คนไทยที่เมการับเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม ซึ่งก็ยังต้องขึ้นกับหลักเกณฑ์ที่เป็นข้อกฏหมายเข้าเมืองเมกาว่า เด็กที่ว่านี้จะต้องเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีผู้อุปการะเลี้ยงดู ฯลฯ จากคุณ : Rapier เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 13:33:14

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าญาติทีอเมริกาได้สอบสัญชาติเป็น us citizen แล้วก็สามารถทำเรื่องลูกคุณเป็นบุตรบุญธรรมได้ โดยเด็กอายุไม่เกิน 16 ปี เมื่อเรื่องผ่านได้ไปแล้วก็จะได้กรีนการ์ด เข้าเรียนรัฐบาลได้ครับ  แต่ลายละเอียดลึก ๆ ต้องหาข้อมูลหรือปรึกษาทนายครับ จากคุณ : tle เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 14:08:30

ความคิดเห็นที่ 3 จะเล่าประสบการณ์ของเพื่อนให้ฟังนะคะ คือเพื่อนมีลูกชายที่เค้าอยากให้มาเรียนที่อเมริกา  เพื่อนมีพี่สาวของสามีตั้งรกรากทำร้านอาหารไทยอยู่ที่อเมริกา เพื่อนก็ให้ทนายที่อเมริกาดำเนินการเรื่องให้น้องสามีพี่สาวรับลูกชายของเพื่อนเป็นบุตรบุญธรรม ทนายที่อเมริกาก็ทำเรื่องให้จนเรียบร้อย ลูกชายของเพื่อนก็ไปเป็นบุตรบุญธรรมของครอบครัวนั้นก่อนอายุ 16 ปี ( แต่ก่อนหน้าลูกชายของเพื่อนก็ได้ไปอยู่ที่อเมริกาแล้วก็เข้าเรียนหนังสือประมาณเกรด 7 เกรด 8 ในสมัยนั้นเด็กยังเรียนที่อเมริกาฟรีอยู่โดยไม่มีการเช็คว่าอยู่ด้วยวีซ่าอะไรหรืออยู่ถูกกฏหมายหรือไม่ )ทนายทำเรื่องให้อยู่ 3 ปีเรื่องจึงผ่านและเสร็จเรียบร้อย ลูกชายเพื่อนก็เรียนจบไฮสคูลที่อเมริกา จนถึงจบปริญญาตรี แต่จะบอกว่าเพื่อนก็บ่นอยู่ทุกวันนี้ว่าเหมือนสูญเสียลูกชายไป เพราะว่าเพื่อนก็ใช้ชีวิตมีวิถีชีวิตอยู่ที่เมืองไทย ลูกชายเพื่อนก็ไปมีชีวิตใช้ชีวิตอยู่อเมริกา ลูกชายเพื่อนก็โตขึ้นแบบเป็นอเมริกันเต็มๆทั้งทัศนคติ วัฒนธรรม ซึ่งก็ดูเหมือนว่าจะแตกต่างและเข้ากันไม่ได้กับเพื่อนเราที่เป็นแม่รวมทั้งพ่อและน้องที่ความคิดและวัฒนธรรมก็ยังเป็นไทย ในปัจจุบันลูกชายเพื่อนก็มีครอบครัวเป็นคนญี่ปุ่นที่เป็นอเมริกัน  แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่อเมริกา แล้วก็เหมือนจะต่างคนต่างอยู่กับครอบครัวพ่อแม่และน้องที่เมืองไทย มีคุยกันบ้างแต่บางวาระบางโอกาสซึ่งไม่ได้สนิทสนมลึกซึ้งมากนัก ลูกชายเพื่อนเค้าก็ใช้ชีวิตเหมือนคนอเมริกันคือมีชีวิตส่วนตัวที่พ่อแม่ก็จะไม่สามารถไปยุ่งเกี่ยวลึกซึ้งเหมือนครอบครัวไทยๆ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 54 16:28:24 จากคุณ : Imperio เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 16:25:36

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณนะคะที่ให้ข้อมูลดีๆกัน @คุณRapier ญาติที่อยู่ที่โน่นมีศักดิ์เป็นปู่ค่ะ คือน้องชายของพ่อสามี แต่อายุประมาณ 45 ปี แต่เค้าก็เดินทางกลับมาประเทศไทยประมาณปีละ 2-3 ครั้ง ครั้งละ 3-4 สัปดาห์ ซึ่งถ้ากลับมาก็จะมาเจอหลานๆตลอดค่ะ แต่เรื่องรับเป็นบุตรบุญธรรมโดยเด็กต้องมีเอกสารรับรองว่าเป็นเด็กกำพร้า เราก็เคยได้ยินอยู่ค่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็คงเป็นไปไม่ได้ @คุณtle เรื่อง US citizen นี่เราก็ไม่แน่ใจเค้าเหมือนกัน แต่ตัวเค้าเคยเกริ่นเอง เราก็เลยอยากลองหาข้อมูลดูค่ะ @คุณImperio ได้ฟังประสบการณ์แบบนี้แล้วก็เห็นภาพเลยค่ะ พ่อแม่คงเศร้า เพราะไม่ได้ตั้งใจให้ผลออกมาเป็นแบบนี้ แย่จังค่ะ แล้วถ้าเป็นโรงเรียนเอกชนล่ะคะ จะต้องใช้ visa หรือ ต้องเป็น US citizen ด้วยรึเปล่า แล้วการไปเองกับการไปโดยการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอย่าง AFS ล่ะค่ะ มันต่าง ยาก ง่าย กันยังไง... ต้องถามใครถึงจะได้คำตอบค่ะ จากคุณ : Scrapberry เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 18:49:23

ความคิดเห็นที่ 5 เคยรู้จักน้องคนนึงค่ะ ที่อาเค้ารับมาเป็นลูกบุญธรรมแล้วจ้างทนายทำเรื่องให้ แต่พ่อแม่เค้าที่เมืองไทยก็ยังอยู่กันครบนะคะ แถมบ้านน้องเค้าที่เมืองไทยก็ยังรวยอีกต่างหาก เลยคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องเป็นเด็กกำพร้าอะค่ะ แต่เป็นเรานะ ไม่อยากจะส่งไปเลยอ่ะ ตอนนี้เรามีลูกชายอยู่เมกาค่ะ แค่แม่จะเอาไปเลี้ยงที่เมืองไทยแค่สองสามเดือน ยังอดคิดถึงไม่ได้เลยค่ะ จากคุณ : มินนาโน เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 19:10:10

ความคิดเห็นที่ 6 นักเรียนแลกเปลี่ยน AFS ส่วนใหญ่จะเป็น ม.5 ม.6 ไม่เหรอค่ะ (ถ้าจำไม่ผิด แต่ถ้าจำผิดก็ขออภัยเพราะหลายปีมาแล้ว) สมัยที่ตัวเรายังเรียน ม.ปลาย เพื่อนเราก็ไปแลกเปลี่ยน AFS เหมือนกัน พอกลับมายังต้องได้มาเรียนซ้ำ ม.6 อีก 1 ปี อีกอย่างนักเรียนแลกเปลี่ยนเขามีระยะเวลาแค่ 1 ปีก็ต้องกลับไม่ใช่หรือค่ะ ถ้าขอไปเองก็ได้อยู่แล้วค่ะ เพียงแต่ค่าใช้จ่ายคงต้องจ่ายเต็มราคา(คนต่างชาติ) ยกเว้นเสียแต่ว่าทางญาติจะพอหาที่เรียนที่ถูกให้ แต่แน่นอนว่าคงไม่มีสิทธิพิเศษสวัสดิการอะไร เรียนฟรี หรือลดค่าใช้จ่ายเหมือนคนที่เป็นซิติเซ่น คนในท้องถิ่น จากคุณ : sapuknik79 เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 19:53:17

ความคิดเห็นที่ 7 จะเล่าอีกประสบการณ์นึงนะคะ คือว่าเราเคยคุยกับญาติเราเรื่องคนจีนไม่ว่าจะเป็น ไต้หวัน ฮ่องกง หรือ จีนแผ่นดินใหญ่ ที่อยากให้ลูกของพวกเค้ามาเรียนที่อเมริกา  ญาติตั้งครอบครัวอยู่ที่ LA เค้ามีบ้านอยู่ในแถบด้านตะวันออกที่เป็นชุมชนคนจีน แถบนั้นก็จะเป็นบ้านครอบครัวคนจีนทั้งนั้น คนจีนก็นิยมอยากส่งลูกมาเรียนที่อเมริกาเหมือนกัน ก็จะมีครอบครัวที่รวยและมีเงินพอสมควร ซึ่งก็อาจจะมีคนรู้จักหรือญาติที่มาตั้งรกรากอยู่ที่อเมริกา ก็แนะนำกันให้ส่งลูกมาเป็นบุตรบุญธรรม หรือ บางรายก็ส่งลูกมาแบบท่องเที่ยวแล้วก็เป็นโรบินฮูดอยู่ในอเมริกาเลย แล้วก็ให้มาอยู่กับคนรู้จักหรือญาติในอเมริกานี่แหละ ก็ส่งลูกกันมาตั้งแต่อายุยังน้อย ครอบครัวที่จีนก็จะส่งเงินค่าเป็นอยู่ ค่าเลี้ยงดู มาให้ คนรู้จักหรือญาติที่เด็กมาอยู่ด้วย เงินที่ส่งมาตอนแรกก็ดูเหมือนจะถูกและคุ้มค่า ต่อๆมาก็อาจจะถูกเรียกร้องมากขึ้น ทางครอบครัวพ่อแม่เด็กที่แท้จริงก็ไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะกลัวลูกได้รับอันตรายเพราะอาจถูกกดดัน ถูกทอดทิ้ง ครึ่งๆกลางอะไรต่างๆ ( ถ้าเด็กที่มาอยู่แบบโรบินฮูดก็ไม่อาจจะกลับไปเยี่ยมหรือกลับบ้านเกิดที่แท้จริงได้เลย ) ที่จริงปัญหาที่เกิดหลังจากนี้ก็มีอีกมากพูดกันไม่จบ แต่ปัญหาใหญ่ที่เห็นชัดๆคือ เด็กที่มาอยู่กับคนรู้จักหรือญาติและอยู่ห่างไกลพ่อแม่ที่แท้จริง เด็กจะได้รับการเลี้ยงดูที่ไม่ได้มาจากใจคนที่เป็นพ่อแม่ที่แท้จริง การเลี้ยงดูให้มีทัศนคติที่ดี มีระเบียบ วินัย มีศีลธรรม ต่างๆ อาจจะไม่ใช่อย่างที่พ่อแม่ที่แท้จริงเลี้ยงดูหรือต้องการหล่อหลอมลูก   หรือคนที่เลี้ยงดูได้เงินแล้ว เค้าก็อาจจะไม่เคร่งครัดเรื่องชีวิตส่วนตัวของเด็กๆ เพราะเค้าก็อาจไม่กล้าไปยุ่งมากในเรื่องหยุมหยิม เล็กๆน้อยๆ ในชีวิตประจำวัน พ่อแม่ที่แท้จริงก็มีหน้าที่ส่งเงินมาอย่างเดียว เด็กเหล่านี้ส่วนใหญ่ก็จะโตมาแบบเหมือนเด็กที่ไม่มีพ่อแม่สั่งสอน บางคนก็โตมาแบบเอาแต่ใจตัวเอง คบเพื่อนที่เป็นแก๊งค์ เพราะต้องการการยอมรับของหมู่พวกเดียวกัน บางทีพวกเค้าก็มีความรู้สึกด้อยหรือไม่ได้รับการสนใจ ก็ไปหาเอาจากแก๊งค์เพื่อนนอกบ้าน ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นแก๊งค์ที่ไม่ดี ทำอะไรก็ทำไปตามสัญชาติญาณที่ขาดการที่มีผู้ปกครองสั่งสอน ก็ทำตามตัวเองต้องการ ในที่สุดเด็กเหล่านี้ก็ไม่ใช่ว่าจะได้ดี กลับกลายเป็นเด็กมีปัญหา แล้วก็จะเป็นเด็กที่จีนก็ไม่ใช่อเมริกันก็ไม่ใช่ เป็นครึ่งๆกลางๆที่ทำตัวมีปัญหากับสังคม มีหลายรายที่ไม่จบไฮสคูล และมีหลายรายจบไฮสคูลแต่ไม่เรียมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำแล้วไปอยู่ร่วมกับพวกแก๊งค์ หรือไม่ก็ใช้ชีวิตแบบไม่มีสาระไปเรื่อยๆ มีให้เห็นมากจริงๆในถิ่นที่ญาติตั้งครอบครัวอยู่ จากคุณ : Imperio เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 20:50:39

ความคิดเห็นที่ 8 มีคนรู้จัก รวยหลายร้อยล้าน ส่งลูกคนหนึ่งไปเยอรมันอีกคนหนึ่งไปออสเตรเลีย ตั้งแต่มัทธยม ลูกทั้งสองแต่งงานกับฝรั่งมีลูกมีหลานไปแล้ว ถือสัญชาติฝรั่งไปแล้วทั้งคู่ ตอนนี้เฒ่าชราคิดถึงลูก ได้แต่อยู่กันสองคนกับคนใช้อีกหนึ่ง ถ้าจขกท โชคดี คงไม่เป็นแบบนั้น หรืออาจจะเป็นแบบนั้นและชอบก็ถือว่าโชคดีเหมือนกัน จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 21:11:26 A:98.231.188.19 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 9 ฟังทุกคนแล้วก็ปลง สงสัยสุดท้ายคงต้องให้เค้าอยู่กับเราที่นี่ แล้วถ้าเค้าอยากไปเที่ยวsummer ช่วงปิดเทอม ซักเดือน-สองเดือน น่าจะดีกว่ามั้งเน๊อะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ ^_^ จากคุณ : Scrapberry เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 22:22:32

ความคิดเห็นที่ 10 พ่อแม่หลายคนรักลูก อยากให้ลูกมีอนาคตสดใสดีกว่าตน เป็นสิ่งที่ดีค่ะ แต่หลายท่านก็อาจจะลืมไปว่า วัยศึกษา  ไม่ใช่การให้วิชาการศึกษา ที่ป้อนแต่แค่ในโรงเรียน ระบบที่มีผลต่อการพัฒนาการของเด็กมากสุด คือพ่อแม่  ผู้ปกครอง ที่เขาอาศัยอยู่ด้วยนี่แหละค่ะ ที่จะสร้างให้เด็กเป็นบุคคลเช่นไร มีภูมิคุ้มกันขนาดไหน  รู้จักตัวเองได้อย่างไร และรวมไปถึง จริยธรรม วัฒนธรรม ภาษาที่ใช้ ฯลฯ ระบบการศึกษาสมัยใหม่ พัฒนามาจากการปฏิวัติอุตสาหกรรม ที่ให้เราเอาลูกของเราไปฝาก ให้ระบบเป็นผู้สั่งสอนอบรมลูกของเรา ก็เหมือนเอาไปเข้าโรงผลิต ให้เขาบ่มออกมา ... ต้องถามตัวเราเองว่า   เราต้องการอย่างไร จะมั่นใจได้อย่างไรว่า ลูกของเรา คือ คนที่เราต้องการปั้นในตามแบบที่เราตั้งใจเลี้ยงเขา หรือจะยื่นให้ระบบใดระบบหนึ่ง เป็นคนรับภาระนี้ปั้นให้เรา จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 23:19:34

ความคิดเห็นที่ 11 ที่จะเล่าประสบการณ์ของเราล้วนๆนะคะ  อะไรๆอาจเปลี่ยนไป ตอนนั้นเราเข้าไปเรียนอเมริกา เข้ามาโดยวีซ่าท่องเที่ยวกับแม่ (ปี 1996) เราเข้า โรงเรียนประถมของรัฐบาลที่หนึ่งในแคลิฟฟอร์เนีย จนจบ high school ค่ะเพราะ (รัฐบาลเรียนฟรี อนุบาล-มัธยม) เรามีผู้ปกครองที่เป็น American citizen (จริงๆ คนที่เป็นผู้ปกครองเป็นแค่เพื่อนแม่ค่ะ) โรงเรียนเขาไม่ถามหรือดูพาสปอร์ตหรืออะไรหรอก เพราะทางเราไม่ได้บอกว่าเรา เป็นคนต่างประเทศ รายละเอียดที่โรงเรียนขอไม่ยุ่งยาก เขาแค่ต้องการเจ้าบ้านที่ เขตที่เราอยู่ ไปเซ็นในฐานะผู้ปกครองเช่นเจ้าของบ้านเป็นคุณน้าหรือคุณป้า ก็รบกวนให้เขาไปเซ็นเข้าโรงเรียน แม่ไม่ต้องเป็นเซ็นต์ก็ได้ (แม่เราบอกมา) บอกว่าเป็นหลาน พร้อมกับบิลค่าน้ำไฟ หรือบิลโทรศัพท์ เพื่อโชว์ให้โรงเรียนเห็น ว่าเราอยู่บ้านเลขที่ในเขตของโรงเรียนจริงๆ (เขาบังคับต้องให้เด็กมีบ้านอยู่ในเขต เดียวกับโรงเรียน)  เขาก็ให้เข้าแล้วค่ะ พูดถึงตัวเรา  จะถูกกฏหมายหรือผิดกฏหมาย ประเทศอเมริกาไม่ให้เอาเด็กต่ำกว่า 18 เก็บไว้ในบ้านค่ะ ทุกคนต้องไปโรงเรียนค่ะ แต่เราต้องคำนึงถึงคนที่จะมาเสียสละเวลาดูแลลูกเราค่ะ  เด็กประถมไม่สามารถ อยู่คนเดียวได้ค่ะ ผิดกฏหมาย ไม่ว่าจะทิ้งเด็กไว้แค่ไม่กี่สิบนาทีก็ตาม จะอยู่คน เดียวได้ต่อเมื่อเด็กอายุ 12 ญาติจะสามารถทำได้หรือเปล่า ไหนต้องไปรับ-ส่ง หาก เขาทำงานช่วงเวลานั้นจะทำอย่างไร  หากลูกมีกิจกรรมนอกเวลา หรือซื้อของทำ กิจกรรม ญาติจะสามารถสละเวลาของตัวเองมาทำให้ได้หรือเปล่า  ฯลฯ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 54 00:56:16 จากคุณ : AnaBerry เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 00:47:15

ความคิดเห็นที่ 12 A must have ที่จะเข้า รร ที่ เมกานี่ เด็กจะต้องมีใบเกิดให้เขาดู (เพราะเขาจะได้รู้อายุจริง) จะใช้ passport แทนก็ได้ นอกจากนั้นก็ดูใบฉีดยาว่าครบถ้วนตามที่เขากำหนด อีกอย่างคือคนที่เอาเด็กไปเข้า รร ต้องมีความสัมพันธุ์กัน ต้องมีหลักฐานบอกได้ถึงความเกี่ยวข้องว่าเป็นพ่อแม่หรือ gardian แต่ไหนแต่ไรมา รร จะไม่ดู visa status แต่ระยะหลังๆมานี่หลายรัฐเริ่มดูรายละเอียดมากขึ้น การเอาเด็กต่างชาติที่ไม่มีความเกี่ยวข้องโดยตรงกับผู้อยู่อาศัยใน US ไปเข้า รร จะมีความยากลำบากมากขึ้น การที่ลูกจะได้รับการศึกษาเล่าเรียนที่ดีเป็นความฝันอันสูงสุดของพ่อแม่ รร ที่เมกานี่ดีมากๆ ดีกว่าอินเตอร์หลายแห่งในเมืองไทย เพราะเขามีเงินสนับสนุนมากมายทุกปี อินเตอร์เมืองไทยค่าเรียนก็แพงเทอมละหลายแสน คนมีเงินเอาลูกเข้าไม่ได้ก็มี ที่เมกาไม่มีคำว่าเข้า รร ไม่ได้ ทุกคนเข้าได้ตามสิทธิ์ของพ่อแม่ของตัว รร ในย่านดีๆบางแห่งที่ดิฉันเคยเห็นมาจะมีทั้งลูกหลานทั้ง high end และ low end พูดกันตรงๆไม่ได้ดูถูกอะไรใคร เพราะดิฉันเองก็ถือว่าตัวเองก็เป็นพวก low end เหมือนกัน เป็นแค่ฟันเฟืองเล็กๆเท่านั้น ดิฉันเคยเป็นครูสอนหนังสือมาก่อน ได้เห็นเด็กๆที่เมืองไทยลำบาก ไม่มีไปสารพัด พูดตรงๆ ดิฉันอยากเห็นเด็กไทยทั้งประเทศได้มีโอกาสได้เรียนหนังสืออย่างเด็กที่เมกานี่ถ้ามากันทั้งประเทศได้ก็อยากให้มาด้วยซ้ำไป แต่มันก็ทำไม่ได้ เพราะแต่ละบ้านเมืองก็มีกฏระเบียบการเข้าเมืองของเขาที่เราก็ต้องเคารพ แต่การไม่ได้มาเรียน มาอยู่เมืองนอกนี่ไม่ได้แปลว่าคุณจะเสียโอกาสดีๆในชีวิต ดิฉันยังเชื่อว่าการเลี้ยงดูเด็กอย่างใกล้ชิด ดีกว่าปล่อยให้เขาไปตายเอาดาบหน้าตั้งแต่เขายังเล็ก ใครมีโอกาสที่จะรักลูกดูแลเขาได้อย่างใกล้ชิดได้ก็ทำเถอะค่ะ จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 02:18:10

ความคิดเห็นที่ 13 บอกตรงๆว่าอย่าเสียเวลาคิดเรื่องเอาลูกไปฝากคนอื่นเลี้ยงเพื่อให้ลูกได้เรียนหนังสือต่างประเทศเลย ต่อให้เป็นญาติกันรับปากว่าจะดูแลให้อย่างดี แต่พอเอาเข้าจริงๆไม่มีใครเลี้ยงลูกคุณได้ดีเท่าพ่อแม่ที่แท้จริงหรอกค่ะ สมัยเด็กๆเราและน้องชายมีเพื่อนสนิทของพ่อแม่เป็นนักบินอยู่อเมริกา มาขอให้แม่ส่งเราและน้องไปอยู่กับเค้า เพราะเค้าไม่มีลูก แต่พ่อกับแม่เราไม่ยอมให้เราและน้องไป ครอบครัวเราไม่ใช่ยากจนไม่ได้ลำบากอะไรเลย แต่คนที่เค้าไปอยู่อเมริกาสมัย 30 กว่าปีที่แล้วเค้าย่อมมองว่าการศึกษาของอเมริกาดีกว่าไทย อยากให้เราและน้องไปเรียนที่โน่น แต่โชคดีที่พ่อกับแม่ไม่อยากให้ลูกต้องไปเป็นภาระคนอื่น แม้เค้าจะรับปากว่าจะดูแลอย่างดี ไม่ต้องเสียเงินอะไรเลยก็ตาม แต่พ่อแม่ก็ไม่ยอมให้เราและน้องไปอยู่กับเค้าอยู่ดี.... มาวันนี้มาอ่านเจอกระทู้แบบนี้ เราบอกได้เลยว่าเราดีใจที่สุดที่พ่อแม่ไม่ได้เห็นการส่งลูกไปอยู่กับคนอื่นๆเพื่อได้ภาษาเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของเราและน้อง เพราะทุกวันนี้เราและน้องก็พูดภาษาอังกฤษได้อยู่ดี ได้เรียนดีไม่แพ้ใครเหมือนกัน แต่สิ่งที่เราได้เต็มที่คือความรักและความเอาใจใส่จากพ่อแม่ของเรา เราได้รับการอบรมสั่งสอนและปลุกฝังสิ่งดีๆอย่างดีจากพ่อแม่สอน ไม่ใช่ใครอื่นเลย และเราก็ภูมิใจที่เราเป็นเด็กดีโดยมือของพ่อแม่เราเอง ไม่ต้องให้ใครก็ไม่รู้มาสั่งสอนเรา อยากให้คุณตรึกตรองดูให้ดีๆว่าการจะส่งลูกไปอยู่กับคึนอื่นเพื่อหวังแค่การศึกษาดี ภาษาดี จริงๆแล้วมันดีจริงแท้แค่ไหน ทุกวันนี้เราอยู่ต่างประเทศคนที่เราคิดถึงมากที่สุดคือพ่อแม่เราเอง หากคุณปล่อยให้ลูกไปโตในมือคนอื่นๆ ลูกคุณจะคิดถึงคุณเหมือนที่คุณคิดถึงเค้ารึเปล่า? ลูกคุณได้ภาษาดี แต่อาจจะเสียสิ่งดีๆอย่างอื่นไปอย่างที่ คห.3เล่ามาคุณยอมมั๊ยล่ะ?....เราไม่สนับสนุนให้คุณส่งลูกไปอยู่กับญาติแต่หากอยากส่งไปเรียนต่างประเทศจริงๆ ก็ส่งไปด้วยกำลังของคุณเองเถอะ ให้ลูกไปอยู่โรงเรียนประจำที่ต่างประเทศ ยังดีกว่าปล่อยลูกไปอยู่ฟรีกินฟรีเรียนฟรีกับญาติเลย อย่างน้อยลูกก็รู้ว่าตัวเค้ามาอยู่มาเรียนในอเมริกาในฐานะอะไร ไม่ใช่อะไรๆปล่อยไปอยู่กับญาติเพราะแค่ได้เรียนฟรี แต่ถ้าถามถึงสิ่งที่คุณไม่ได้ลงทุนลงแรงไปกับเด็กเพราะหวังของฟรี ลูกคุณอาจจะไม่ใช่ลูกคุณอีกต่อไปก็ได้นะเมื่อเขาโตขึ้นและห่างอกคุณมากขึ้น เค้าก็คงจะมีวิถีชีวิตของเค้าเองนั่นแหละ คงจะรู้ว่ามีคุณเป็นแม่ แต่คนที่เลี้ยงเค้ามาคือคนอื่นหรือคือญาติของคุณ คุณลองคิดดูแล้วกันว่าคุณจะทนได้รึเปล่าที่ลูกจะเติบโตมาด้วยน้ำมือคนอื่นสั่งสอนลูกคุณน่ะ ส่งไปเรียนในโรงเรียนประจำยังไงๆลูกก็ยังต้องหันมาปรึกษาพ่อแม่ได้ เพราะเค้าไม่มีใครที่โน่นมีแต่ครูกับพ่อแม่ แต่หากส่งไปอยู่กับญาติ ได้เรียนฟรี แต่ลูกคุณจะอยู่ระหว่างพ่อแม่และญาติผู้ให้โอกาสในชีวิต....ฟังแล้วมันไม่ดีเลยใช่มั๊ยล่ะ ลองคิดดูดีๆก็แล้วกันนะคะ จากคุณ : เมตตา เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 03:02:33 A:217.44.10.232 X: TicketID:170424

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบความเห็นที่ 13 ค่ะ... จากคุณ : BlackmagicW เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 05:31:16

ความคิดเห็นที่ 15 เห็นด้วยกับ คห.13 เหมือนกันครับ ผมเห็นเด็กลูกครึ่งที่มีแม่คนไทย ก็เลี้ยงลูกยากมากๆ ดื้อแสนดื้อ นี่ขนาดแม่เค้าเอง ยังขนาดนี้ ถ้าฝากลูกให้คนอื่นเลี้ยงจะเป็นยังไง สงสารเด็กแทนที่จะได้อยุ่กับครอบครัวอบอุ่น พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก กลับต้องส่งไปไกลๆ การศึกษาดี ๆที่เมืองไทยก็มี รอให้โตกว่านี้แล้วเค้าอยากไป สอบชิงทุนหรือพ่อแม่เก็บเงินส่งลูกไปเรียนยังไม่สาย จากคุณ : tle เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 08:28:50

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณค่ะ ทั้งความคิดเห็น 10 11 12 13 ให้ความรู้และข้อคิดดีๆเป็นประโยชน์มากๆเลยค่ะ ทุกวันนี้เราเองก็เป็นแม่บ้าน มีหน้าที่เลี้ยงดูลูกอย่างดี และก็อย่างที่บอกคืออยากให้ลูกเป็นเด็กที่มีความคิด มีความรับผิดชอบต่อตัวเองและสังคมอย่างที่เด็กอเมริกาเค้าเป็นกัน เราเองเคยได้ทุนเรียน เกรด 5 แล้ว host รับรองให้เรียนเกรด 6 จบที่โน่น เลยเข้าใจ ว่ายังไงโรงเรียนอินเตอร์ หรือโรงเรียนทางเลือกที่นี่คงไม่มีวันสอนให้เด็กรู้จักคิดได้เท่าเด็กที่โน่นเป็น เพราะสังคมไทยๆที่รู้ๆกันอยู่ เราอยู่ที่โน่น รู้จักเพื่อนบ้าน สนิทกับคนในเขตพื้นที่เดียวกัน ช่วยเหลือพึ่งพา มีกิจกรรมร่วมกัน เจอญาติพี่น้องมากกว่าที่เราเองอยู่ที่กรุงเทพตอนนี้ซะอีก ที่แม้แต่คนข้างบ้านยังไม่รู้จักชื่อกัน หรือยิ้มทักทายกันเวลารถเข้าออกบ้านด้วยซ้ำ วัฒนธรรมหลายๆอย่างที่เราคิดว่าคนต่างประเทศไม่มี แต่คนไทยดีกว่าอย่างนั้น อย่างนี้ เรามองว่ามันครงกันข้ามแล้วอีกต่างหาก (ส่วนตัวนะ) พูดอีกทีก็คือเราไม่ได้มองที่เรื่องภาษาเป็นหลักหรอกค่ะ เพราะภาษามันง่าย เรียนเมื่อไหร่ก็ได้ เดี๋ยวนี้ ทั้งหนัง ทั้งเพลง รร. อินเตอร์เน็ต มันหนีไม่พ้นอยู่แล้ว แต่พื้นฐานความคิดต่างหากที่สอนยาก เราว่านะ แต่นั่นแหละ ถ้าเป็นไปได้ เราเองอยากย้ายรกราก ครอบครัวไปเลยมากกว่า ถ้าไม่ติดเรื่องอาชีพการงานของสามี กับพ่อแม่ที่เรายังต้องเลี้ยงดูนะ ..... จากคุณ : เขียนบน iPhone (Scrapberry) เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 08:42:45

ความคิดเห็นที่ 17 เราเข้าใจดีนะว่าคุณอยากให้ลูกเติบโตมาแบบไหน หากจะส่งลูกไปเรียนต่อต่างประเทศเราสนับสนุน เพราะว่าหลักการเรียนการสอนของต่างประเทศนั้นแตกต่างจากโรงเรียนไทยและสังคมไทยโดยสิ้นเชิง เด็กมีความรับผิดชอบต่อตัวเองสูง แต่คุณต้องมาควบคุมการผลิตด้วยตัวเอง ไม่ใช่ส่งไปให้ญาติ และอย่าได้หวังว่าเค้าจะไปมีความรับผิดชอบต่อสังคมหรอกค่ะ เพราะเด็กฝรั่งที่เติบโตมากับพ่อแม่ฝรั่งเองบางครอบครัวยังไม่มีความคิด ไม่มีความรับผิดชอบก็มีเยอะแยะไปในสังคมต่างประเทศ...เด็กฝรั่งมากมายจริงๆที่ไม่มีความรับผิดชอบต่อตัวเองและผู้อื่น เพราะเด็กเหล่านั้นไม่มีพ่อแม่หรือผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดคอยดุแลอบรมสั่งสอน เค้าถูกปล่อยปละละเลยจากที่บ้านนะคะ เด็กที่เติบโตในต่างประเทศหากจะให้ได้ดีจริง ก็ต้องมีต้นแบบที่ดีคอยสั่งคอยสอนเค้าตลอดเวลาด้วย เพราะสังคมในต่างประเทศจริงๆที่เด็กไทยจะเจอจริงๆคือโรงเรียนเพื่อนและครู หากลูกคุณไปเจอโรงเรียนไม่ดี ปะปนกับเด็กๆที่ไม่ได้มีรากฐานการอบรมสั่งสอนที่ดีมา คุณนั่นแหละจะมากลุ้มใจทีหลัง เพราะฝรั่งแต่ละคนแต่ละครอบครัวก็มีแบบการสอนลูกสอนเด็กแตกต่างกันไป มีอิสระเสรีทางความคิดและการกระทำมาก โรงเรียนก็มีครูที่มีความคิดที่จะสอนเด็กนักเรียนแตกต่างกันออกไปเหมือนกัน.... เพราะฉะนั้นหากคิดจะส่งลูกมาเรียนเมืองนอก คุณอย่าไปฝากความหวังกับญาติเพราะญาติอาจจะไม่มีเวลามาสั่งสอนหรืออบรมบ่มนิสัยลุกคุณให้เป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็นในต่างประเทศ ดีไม่ดีจะกลายเป็นปัญหาสังคมไปซะ คุณต้องไม่ฝากความหวังกับใครทั้งนั้นนอกจากตัวคุณเองและลูกของคุณ คุณต้องมั่นใจในตัวลูกคุณ รวมทั้งมั่นใจในตัวคุณเองในฐานะแม่ที่เป็นคนส่งลูกไปเรียนเมืองนอกว่าเค้าจะเป็นเด็กที่มั่นใจในตัวเอง กล้าคิด กล้าทำ กล้าพูดในสิ่งที่ถูกต้องด้วย เพราะไม่ใช่นักเรียนทุกคนทั้งฝรั่งและไทยจะมีรากฐานความคิดรับผิดชอบต่อตัวเองและสังคมได้ ถ้าไม่มีคนใกล้ชิดเค้าจริงๆคอยสั่งคอยสอน นี่คือสิ่งที่เราต้องการจะบอกคุณและอยากให้คุณคิดให้ดีๆถี่ถ้วนเรื่องจะส่งลูกไปเรียนเมืองนอก ไปอยู่กับญาติ เพราะเพียงหวังว่าระบบการศึกษาของฝรั่งจะทำให้ลูกคุณมีความคิดความรับผิดชอบและมีอะไรหลายๆอย่างแบบที่ฝรั่งมี เราว่าคุณอาจจะคิดว่ามันดีในสายตาคุณ แต่หากคุณไม่ได้มาอยู่เองแบบที่เราอยู่ แบบที่เราเห็น แบบที่เราสัมผัส เราว่าคุณจะเสียใจทีหลังต่างหากนะ เราถึงบอกว่าหากอยากให้ลูกไปเติบโตเรียนหนังสือที่เมืองนอกจริงๆ ส่งไปอยู่โรงเรียนประจำเลยดีกว่าแล้วคุณมาเยี่ยมมาดูแลลูกเป็นครั้งเป็นคราวไป เพราะสังคมโรงเรียนประจำนั้นมันแตกต่างจากสังคมฝรั่งนอกรั้วโรงเรียนอยู่มาก และเด็กจะยังมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจคือพ่อแม่ที่คอยอยู่ห่างๆ เพราะการส่งมาอยู่กับญาติ เรารับรองได้ว่าลูกคุณเสียคนมากกว่าอยู่กับคุณที่เมืองไทยอีก เพราะสังคมทั้งโรงเรียนและสังคมนอกโรงเรียนมันอิสระมาก หากไม่มีคนคอยควบคุมความประพฤติเด็กให้ดีๆ เด็กก็เสียคนได้เหมือนอยู่เมืองไทยนั่นแหละ ไม่ได้แตกต่างกันเลย... และแม้ว่าคุณและลูกจะอยู่เมืองไทย หากคุณอยากจะเลี้ยงลูกให้แตกต่างจากสังคมไทยเลี้ยงเด็กคุณย่อมทำได้โดยไม่ต้องส่งลูกไปอยู่ในมือคนอื่นหรอก เราบอกแล้วว่าคุณต้องมั่นใจในตัวเองในฐานะแม่ก่อนว่าคุณจะเลี้ยงลูกคุณแบบไหน และอยากให้ลูกเป็นยังไง มันอยู่ที่คุณก่อนไม่ใช่ระบบการศึกษา สังคมฝรั่งไม่ได้ช่วยให้เด็กดีมีความรับผิดชอบหรือคิดเป็นอะไรเท่าไหร่นะเราว่า.....เพราะหากอยู่ที่บ้านแล้วไม่มีใครสั่งสอนนี่เราว่ามันน่ากลัวกว่าอีก แม้แต่พ่อแม่ฝรั่งเค้าก็รู้กัน... จากคุณ : กรุณา เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 16:17:25 A:217.44.10.232 X: TicketID:170424

ความคิดเห็นที่ 18 ผมเสนอแนวทงอีกอย่างหนึ่งครับ ลูกได้เรียนอเมริกาตั้งแต่เล็กๆเลย โดยไม่ต้องฝากใครครับ ๑. พ่อหรือแม่ไปลงเรียนภาษาหรือปริญญา ลูกติดตามไป ๒. พ่อหรือแม่ไปวีซ่าลงทุนหรือทำงาน ลูกติดตามไปด้วย จากคุณ : M11 3FF เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 20:47:39

ความคิดเห็นที่ 19 สนับสนุนให้ส่งไปเรียนซัมเมอร์สองเดือนทุกปีๆค่ะ แล้วพอเข้ามัธยมปลายหรือมหาวิทยาลัยค่อยไปเรียนที่นู่น แบบนั้นน้องได้ภาษาด้วยได้ครอบครัวที่เป็นสุขด้วยแถมยังมีเพื่อนมีฝูงที่เมืองไทย คราวนี้โตขึ้นมาไม่ว่าจะเมืองไทยหรือเมกาก็จะกลายเป็นบ้านของเค้าทั้งนั้น จากคุณ : สนับสนุน เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 21:02:41 A:222.151.37.166 X: TicketID:299625

ความคิดเห็นที่ 20 ป้าได้ลูกสาวของแฟนมาอยู่ด้วยตอนที่เค้าอายุ ๑๖ เรียนอยู่มัธยมปลายแล้ว แม่เสีย พ่อรับไปอยู่เมกาด้วย อย่างถูกต้อง แต่เด็กปรับตัวเร็วมาก และเมื่อเรียนจบมัธยมปลายแล้ว แกก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปมาก ทุกครั้งที่ทะเลาะกะพ่อ แกจะพูดว่า "พ่อไม่ได้เลี้ยงหนูมา" และกร้าวร้าวมากขึ้น เบี่ยงเบนไปเกือบ ๓ ปี กว่าจะรู้ตัว ก็เสียประวัติไปแล้วค่ะ อยากกลับมาเมืองไทย ก็มาไม่ได้ เพราะยังมีคดีกับทางตำรวจอยู่ อาจถูกยึดใบเขียวถ้าออกนอกประเทศ จะสอบเป็นซิติเซ่น ก็ทำไม่ได้ แม้ว่าจะให้ทนายทำเรื่องก็ตาม ป้าไม่ได้ช่วยอะไรมาก นอกจากจะบอกว่า ลูกเราเลี้ยงเอง  ดีกว่าค่ะ ภาษานั้นเราฝึกเอาได้ค่ะ ส่งไปอยู่กะญาติทุกๆ ซัมเมอร์ จะดีกว่า เพื่อนๆ ป้าที่เมกา ให้ลูก"เรียนภาษา วัฒนธรรม ดนตรีไทย ที่วัดไทยดัลลัส" เพื่อจะได้กลับมาเมืองไทย ทุกปี และได้เรียนรู้สิ่งที่พ่อแม่ได้รู้ด้วยตัวเองค่ะ ทั้งๆที่ค่าตั๋วในหน้าร้อน แพงจริงไรจริงค่ะ จากคุณ : เบื่อคาวบอยแพ้อีกแระ เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 07:53:08

ความคิดเห็นที่ 21 e จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 11:53:05