|
ตะก่อนอิฉันก็เป็นค่ะ
ตอนอยู่กับป้ากับเฮีย เวลามีเรื่องอะไรร้าย ๆ ก็วิ่งไปหาป้าหาเฮีย เล่า ๆ ๆ ๆ ๆ จนหมดสบายใจ ท่านทั้ง 2 ก็หาทางช่วยแก้ปัญหาให้ ไม่ต้องทำเอง
จนย้ายกลับมาอยู่อเมริกา ต้องเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ทุกอย่าง ช่วงแรกโทรหาป้าทุกวันมีเรื่องฟ้องทุกวัน ช่วยกันใหญ่แต่ก็ต้องลงมือทำเอง
ต่อมา มัวแต่รอคุยไม่ทันแล้ว เกิดอะไรขึ้นก็ต้องอาศัยตัวเองนี่แหละคะพยายามแก้ไปก่อน อันไหนเหลือบ่ากว่าแรงก็ค่อยปรึกษาท่าน อันไหนพอแก้ได้ไม่ดีนักแต่ไม่เป็นภาระอีกก็ทำไป
ถึงตอนนี้หลายปีผ่านไป เรื่องเล็กเรื่องใหญ่แก้ไขเองหมด คิดเองก่อนค่อยไปคุยกับพี่ที่บ้านขอความเห็นเพิ่มเติม บางเรื่องใหญ่มากก็ยังต้องขอความช่วยเหลืออยู่ดี อันไหนแก้ไม่ได้สักทีก็ปล่อยไปก่อน หายบ้าแล้วก็คิดออกเองค่ะ
ถามว่าเหนื่อยมั๊ย เหนื่อยค่ะ แต่รู้สึกว่าชีวิตไม่ยากอย่างที่คิด เก่งขึ้น รู้จักใช้สติและคอมมอนเซนต์ได้มากและเร็ว รับสถานการณ์ดีและร้ายได้นิ่งขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น
แต่...
ที่ดิฉันสูญเสียไปเลยก็คือ ความไร้เดียงสาค่ะ ผู้หญิงแป๊ว ๆ ที่ทำอะไรไม่ได้ความแต่น่ารักหายไปแล้ว ^^
| จากคุณ |
:
gift is a present  
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ส.ค. 54 13:05:32
|
|
|
|
อยู่ใกลบ้านเหนื่อยใจกันบ้างไหม
