 |
ก่อนเล่าเรื่องต่อไปต้องขอออกตัวว่า เป็นเด็กเกือบดีน่ะค่ะ หมายถึงตั้งใจเรียน ไม่มีหนีเรียน ไม่ดื่มเหล้า เคล้าผู้ชาย ( มีเผลอตอน 4-5 ขวบเพราะผู้ใหญ่ชอบแซวเลยเผลอไปหอมแก้มเจ้าเอ๋ 2 ที ) ช่วยแม่ขายอาหารที่ตลาด แต่เพื่อนในกลุ่มจะซ่าส์จริงๆ แต่เราก็เลือกทำเพราะเป็นตัวตลกของเพื่อน ไม่ชอบให้ใครเศร้า
เดี๋ยวจะโดนตืบออกจากบ้านไข่เพราะคุณสมบัติไม่ครบถ้วน นั้นตอนอดีต แต่ปัจจุบันรักษาค่อนข้างหาย (ไม่มั่นใจเท่าไหร่ 555) จะค่อยๆนึกแล้วกัน อาจไม่เรียงอายุเท่าไหร่
ช่วง ม.6 ไม่รู้อาจารย์ฝ่ายปกครองใครเหมือนอาจาย์เราเปล่า ท่านสอนคหกรรมนะคะเพราะท่านตัดผมนักเรีนนเก่ง ไม่ใช่ตัดแบบงามๆนะ แต่ตัดแบบให้มันแหว่ง ไม่เป็นทรง ทำให้นักเรียนอาย ไม่ว่าท่านเดินไปไหนท่านจะมีอุปกรณ์ในกระเป๋าครบคือ หวีแบบชาย กรรไกร ไม่บรรทัดอันเล็กหรือสายวัด
สายวัดเอาใว้วัดกระโปรง ส่วนไม้บรรทัดเอาใว้วัดความยาวของทรงผมนักเรียนหญิง หน้าหลังข้างๆต้องเท่ากันหมด หลังจากเหน็บกิ๊บ นึกหน้าดูแล้วกัน คนสวยๆก็ยังสวย ส่วนคนไม่สวยนี้อยากบอกว่าดูไม่จืดเลยจริงๆ
วันหนึ่งเราและเพื่อน 4-5 คนกำลังเดินหัวเราะอย่างมีความสุขและกำลังจะไปตึกภาษาอังกฤษที่ยัยอ้วนตกน้ำนั้นแหละ ถ้าเราหันหน้าเข้าตึก จะมีสามชั้น มีบรรไดสองข้างซ้ายขวาใช่เปล่าและจะมีบรรไดเล็กๆสองข้างเพื่อเดินขึ้นไปบนตึก
ทันใดนั้นก็มีเสียงพญายมยืนกวักมือและตะโกนเรียกให้พวกเราไปหา
อาจารย์ฝ่ายปกครอง : นี้เธอ กลุ่มนั้นน่ะ ที่กำลังหัวเราะนั้นแหละ เดินมาหาฉันซิ
พวกเรา มองหน้ากันงึกงัก : เรารีบบอกเพื่อนๆ วิ่งหนีเร็ว ใครจะยอมให้ถูกตีง่ายๆ ตัวใครตัวมันโว้ย ว่าแล้วเราก็กระโดดขึ้นตึกภาษาอังกฤษวิ่งขึ้นไปชั้นสาม คือเราอยู่บันไดซ้ายสุด เพื่อนๆก็วิ่งตามแต่เราบอกกระจายกำลังและไปเจอกันที่ห้องเรียนภาษาอังกฤษ
ส่วนอาจารย์อยู่ขวาสุด ท่านก็หอบเนื้อหนังมังสา วิ่งไล่จับพวกลิงทะโมน ที่พาท่านวิ่งรอบๆ ตั้งแต่ชั้นสามลงชั้นสองและชั้นหนึ่ง ท่านยังไม่ยอมหยุด เราเลยวิ่งขึ้นไปชั้นบนสุดอีกครั้งและเค้าไปนั่งกับนักเรียนห้องอื่น ก็นั่งติดฝาผนังด้านใน พอนั่งไปซัก 5 นาที ฟังเสียงข้างนอกเงียบๆ เราก็ค่อยๆคลานออกมาและไปเรียนภาษาอังกฤษต่อ และหัวเราะกันตามประสาวัยสับสนที่อาจารย์ตามไม่ทัน
พอเรียนจบภาษาอังกฤษ พวกเราในกลุ่มต้องไปเรียนคหกรรม ตายแล้วตู จะไปเจอพญายมอีกรอบ ขณะที่ยืนคุยกับอาจารย์ที่กำลังจะสอนเรา ท่านน่ารักมากๆ เป็นคนแก่ที่ใจดี ก็มีเสียงพญายมอยู่ข้างหลังพวกเรา
พญายม : นี้น้องจูน เธอรู้ไหมเมื่อชั่งโมงก่อนพี่เกือบตายแหละ
อาจารย์จูน : ทำไหมพี่แอ๊ด เกิดอะไรขึ้น
พญายม : ก็พี่เดินอยู่แถวตึกภาษาอังกฤษ มีนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งเดินมาแต่ไกลๆ พี่ก็เรียกให้มาหาพี่ แต่พวกเธอกับวิ่งนี้ขึ้นตึก พี่ก็วิ่งไล่ตามนะสิ แหม ...พวกเธอวิ่งเร็วยังกับปรอท พี่แทบตาย สุดท้ายตามจับไม่ได้ เจ็บใจนักเชียว
อาจารย์จูน : พี่ก็อย่าไปวิ่งกับพวกเค้าซิ เดี๋ยวขาดใจตายจริงๆ
ว่าแล้วพญายมก็หันมามองหน้าเรา.....โอ้ย....ใจหล่นไปที่ปลายเท้า จะเป็นลม...
พญายม : นี้พวกเธอมายื่นอะไรหน้าห้อง เข้าห้องเรียนซิ เดี๋ยวอาจารย์เธอรอหรอก
อาจารย์จูน : นักเรียนู๋เองพี่
พวกเรารีบเดินเข้าห้องเรียนอย่างช้าๆ และพอพ้นหน้าอาจารย์ รีบถอนหายใจอย่างแรง เกือบซวยแล้วมั้ยเรา
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ขณะที่อาจารย์จูนกำลังสอนทำดอกไม้ เราก็ได้กลิ่นปลาหมึกอย่างแรง วิ่งมาชนจมูกเรา เราก็คิดว่ายัยตาที่ชอบกลิ่นปลาหมึกประจำ เอาปลามึกมากินในห้องเรียนแล้วไม่ชวนเรากินด้วย โกธรมาก อย่างนี้ต้องแกล้ง
เรา : ใครว่ะกินปลาหมึก ( พูดดังๆเพื่อให้เพื่อนๆได้ยินกันทั้งห้อง )
ขณะนั้นเราได้ยินเสียงตอบอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล
......ครูเองกินปลาหมึก....ขอโทษค่ะ..
เรา : จ๊ากด่า ผิดคน ....เพื่อนๆเลยหัวเราะกันทั้งห้อง...ดีนะที่เป็นนางฟ้าสอนวิชานี้ ไม่งั้น โดนแปลงลบกระดานโยนใส่หน้าแล้วๆเรา
| จากคุณ |
:
โค้งหักศอก 
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 ต.ค. 54 21:21:59
|
|
|
|
|
\ (^O^) / . . . . . Sharing is Caring @ บ้ า น ไ ข่ . . . . . \ (^O^) /{แตกประเด็นจาก H11064840}
เมื่อวานนี้ สงสัยรัมเรซินพี่วดีทำเหตุโดนพี่รวจเรียกตรวจ นี้ขนาดยังไม่ได้ ทานเลยนะแค่อ่านสูตรก่อนก็เมาซะแล้ว 
. 
ก่อนจะไปขึ้นเวรช่วง 7 : 25pm เมื่อวานนี้ ฝนก็ตกทั้งวันและมีหมอกจางๆด้วย ที่สำคัญรถที่จะขับไปก็รถใหม่ยี่ห้อนี้ไม่เคยขับมาก่อน สามีพึ่งซื้อให้ได้ 2 วันมั้ง เอาใว้รับบ้านแขกเมือง ขาซี้คือ พี่รินตาและน้องเปิ้ล 
เข้ามาแอบดู
