PANTIP.COM : H11749466 ไปสอบมาเเล้ว ม.4 โรงเรียนเทศบาลเเถวหน้า [@Japan]

ความคิดเห็นที่ 24

คุณฮานะ
เราเข้าใจความรู้สึกคุณนะคะ คนเป็นแม่ มันคิดมันกังวลมันห่วงลูกไปหมดทุกอย่าง ตั้่งแต่ปัจจุบันยันอนาคต ต่อให้ลูกไปถึงจุดที่เข้าพอใจในชีวิตแล้ว เชื่อไหมว่า เรายังสามารถหาจุดบกพร่องเล็กน้อยมาเป็นกังวลได้อีก

ใจเย็นๆแล้วลองมาคิดช้าๆ ว่าที่เรากวดขันเขามาตั้งแต่ตัวเล็กๆ นั่นเพื่ออนาคตที่ดีของเขา หรือทำเพื่อตัวเรากันแน่ บางทีนะคุณฮานะ ทางที่เรากำหนดให้ลูกเดิน มันมาจากความเชื่อลึกๆข้างในของแม่เอง
และแน่นอนว่าสังคมก็มีส่วนผลักดันให้เชื่อว่าจุดที่สูงกว่ามันจะดีและปลอดภัยกว่าจุดราบเรียบระดับสายตาน่ะค่ะ แต่ชีวิตมันไม่มีสูตรสำเร็จนะคุณฮานะ คนไม่น้อย จบที่ดังๆได้งานดีๆ จู่ๆมาตกงานกันตอนสี่สิบก็มี

เราจะเล่าเรื่องคนตกงานตอนอายุใกล้สี่สิบให้ฟังสองคู่ เพื่อนสามีเราเองน่ะค่ะ ทำงานตั้งแต่เรียนจบ บริษัทดีสวัสดิการดี เงินเดือนสูง เนื้องานไม่ต้องไปแข่งขายอะไรกับใครที่ไหน เปอร์เซ็นต์การเลย์ออฟแทบเป็นศูนย์ เขามีลูกสาวหนึ่งคน เรียนเอกชนตั้งแต่อนุบาลยันตอนนี้ เจอภรรยาที่ทำงาน พอแต่งกันก็ลาออกมาเป็นแม่บ้านอย่างเดียว
ฝ่ายสามีพออายุเข้าสามสิบต้นๆมีปัญหาเรื่องสุขภาพ ขาดๆหยุดติดต่อกันมาห้าปี จนไม่ไหว ละอายต่อบริษัทและเพื่อนร่วมงานต้องลาออกเอง(บริษัทไม่มีไล่ออก หยุดงานติดต่อกันสามปีก็ได้รับเงินเดือนตลอด ขาดแค่โบนัส) ตลอดเวลาที่เขาป่วยชีวิตก็ลุ่มๆดอนๆ แต่ทั้งภรรยาและครอบครัวและเพื่อนๆก็คอยเป็นกำลังใจ ระหว่างสามียังหางานใหม่ไม่ได้ ภรรยาก็ออกไปทำงานพาร์ทไทม์บ้างอะไรบ้าง ลุ่มๆดอนๆปีสองปีแรก จนตอนนี้เขาเปิดบ้านเป็นโฮมสกูล สอนภาษาอังกฤษ(สามีเขาเคยอยู่อเมริกามาหลายปีช่วงมัธยมต้นถึงปลายค่ะ สำเนียงดีมาก)
จากแรกๆที่ทางบ้านเราก็เป็นห่วงนะ อายุขนาดนี้จู่ๆออกจากงาน แล้วจะหางานใหม่ที่ไหนได้มั่นคง ปลอดภัยเท่าที่เคยทำอยู่แต่ก่อน แต่พอเห็นชีวิตเขาทุกวันนี้แล้วไม่เชื่อก็ต้องเชื่อจริงๆ
เรามองว่าที่ครอบครัวเขากลับมามั่นคง เลี้ยงตัวเองได้อีกครั้ง มันมาจากภรรยาเขาน่ะค่ะ มีส่วนช่วยให้มาถึงทุกวันนี้ ทางสามีเขาโชคดีมากๆที่พลิกวิกฤตเป็นโอกาสได้ใหม่
คนที่ริเริ่มให้เขาลองสอนภาษาอังกฤษกับเด็กๆแถวบ้านเนี่ยคือภรรยาเขาเลยนะ เพราะเห็นหยุดอยู่บ้านเฉยๆไม่อยากให้สามีตรอมใจ สอนไปสอนมาลูกศิษย์ลูกหาเต็มบ้่าน จนต้องจดทะเบียนเสียภาษีเป็นเรื่องเป็นราวเลย

เราเจอภรรยาเขามาตลอด บอกไม่ถูกเลยคุณฮานะ ขนาดอยู่ในช่วงที่แย่ที่สุดในชีวิต(ที่เราคิดนะคะ) เขายิ้มสู้ตลอด ดูแลลูกดูแลสามี ทั้งที่ทุกคนรู้ว่ามันเครียดมากกกกกกกกเลยนะ สถานะการณ์ช่วงนั้น

เล่ายาวมาก ยังขาดอีกคู่นึง นั่นก็ตกงานตอนแก่เหมือนกัน โปรไฟล์ดีมากเช่นกัน โครงเรื่องต่างกันนิดหน่อย แต่บทสรุปที่เราได้จากสองครอบครัวนี้คือ การให้กำลังใจ ให้ความเชื่อมั่นต่อกันและกันในครอบครัวน่ะค่ะ

ลูกสาวคุณฮานะ อย่างที่บอกนะคะ ชีวิตต่อไปจะมีอุปสรรคความผิดหวังเสียใจอะไรให้เจออีกเยอะมาก ต่อให้ได้ไปอยู่จุดที่ดีที่สุดตอนนี้ มันก็ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าอนาคตลูกเราจะมั่นคงน่ะค่ะ

สำคัญที่สุดคือคุณฮานะจริงๆนะ คุณพ่อด้วย พ่อกับแม่ต้องมั่นใจในตัวลูกให้มากๆและเราก็ต้องมั่นใจในตัวเองด้วย ลูกเรา เราเลี้ยงมาเองกับมือ ที่นั่นลูกเราสอบไม่ผ่านถือว่าเขามีที่อื่นรออยู่ ชะตากรรมน่ะค่ะ บางทีเราหาคำตอบไม่ได้ หาไปก็ปวดหัว พาลหงุดหงิดจิตตกหม่นหมอง ก็ให้คิดว่ามันคือชะตากรรมนั่นแหละ เบื้องบนเขากำหนดมาแบบนี้ เอาก็เอา แก้ไขอดีตไม่ได้ เรากำหนดอนาคตเราเองแล้วกัน ลูบหัวน้องบ่อยๆ กอดเขาเยอะๆ บอกแม่มั่นใจหนูนะ ทำเต็มที่แล้ว วันนี้หนูทุกข์ แม่ก็ทุกข์ ฉะนั้นเราอย่าทุกข์กันนาน ตั้งเป้าหมายใหม่ แล้วก็พยายามใหม่ ทุกอย่างมีแพลนเอ แพลนบี ไม่ได้ตรงนี้ เรามาพยายามกันอีกที่ ให้น้องเขารู้ว่าต่อให้เขาแย่มาแค่ไหน ก็มีแม่กับพ่อที่ยังเชื่อมั่นใจตัวเขาน่ะคุณฮานะ

วันนี้ยาวจริงอะไรจริง ติดฝนอ่ะ ยังกับเรื่องลูกตัวเองก็ไม่ปาน 555 อยากให้กำลังใจคุณฮานะมากๆน่ะค่ะ
คิดอะไรไม่ออกก็มาปรับทุกข์กันอีกเรื่อยๆนะคะ จิตตกยังไงอย่าให้ลูกเขารู้ มาบ่นๆในนี้กันแทนเนอะ :-)

จากคุณ : Hatsu

เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 09:03:27