ความคิดเห็นที่ 1 บอกตรงๆนะคะว่าไม่เคยคิดไปไกลถึงขนาดนั้นเลยว่าแก่ตัวมาจะไปไหนทำอะไร แม่สามีอยู่สวิท อายุก็ 92 ไปอยู่เนอสซิ่งโฮมเมื่อ 3-4ปีก่อน ขายบ้านแล้วก็ย้ายตัวเองไปอยู่เพราะมีเพื่อนๆอยู่กันเยอะ แต่อยู่ไม่ทันไรเพื่อนเสียชีวิตกันหมด ตัวเองก็เหงา วันๆเห็นแต่คนหายไปทีละคนสองคน แม่สามีอึดมากๆค่ะ เค้ามีโรคประจำตัวเยอะนะ แต่ดูแลตัวเองดีมาก พยาบาลกับหมอในนั้นซะอีก ให้ยาผิดมั่งอะไรมั่ง ทำให้เค้าไม่สบายบ่อยๆ(บ่นให้ลูกชายฟังค่ะ) เค้าเคยบอกกับดิฉันว่าถึงจะอายุขนาดนี้ สังขารก็ไม่เที่ยง แต่สมองยังเต็มร้อยเปอร์เซนต์ อยู่ในนั้นไม่สนุกเลย เค้าคงคิดผิดมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะขายบ้านเอาเงินไปจ่ายที่นั่น วันละหลายตังค์นะคะ สามีเราบอก ถ้าอยู่ออสเตรเลีย แม่คงจะสบายกว่านี้ เพราะที่นี่เค้ามีเนื้อที่เยอะ บ้านหลังใหญ่(ถ้าเลือกจะอยู่บ้าน) อะไรๆก็สะดวกสบาย มีคนพาขับรถออกไปเปิดหูเปิดตา ไปช๊อป มีเพื่อนฝูงเยอะ ที่สวิท อพาทเมนต์เล็กๆ แคบๆ ไปไหนก็ไม่ได้ มันหดหู่จัง เข้าเรื่องดีกว่า คือว่า ต้องให้มันเป็นไปตามกรรมค่ะ คือตอนนี้ยังเลือกหรือทำอะไรไม่ได้ เพราะเราไม่มีสตางค์มากพอที่จะตัดสินใจว่าจะไปอยู่ไหนเมื่อไหร่ แต่ถ้าเลือกได้ ก็คงจะไปๆมา เมืองไทยบ้าง ยุโรปบ้าง ออสบ้าง จนสังขารมันไม่ไหว ก็คงจะเลือกออสเหมือนเดิม หรือ เมืองไทยอันนี้ก็ไม่แน่ค่ะ จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 10:27:33

ความคิดเห็นที่ 2 ลืมบอกไปว่า พี่ชายสามี มาพาแม่เค้าไปทานข้าวเที่ยงข้างนอกบ่อยๆค่ะ บางทีพี่สาวก็มาเยี่ยมด้วย เวลาเราไปสวิท เราจะไปทานข้าวเที่ยงกับท่านบ่อยๆ เห็นแล้วมันอึดอัดแทนเพราะเล็กๆ อิอิ กว่าจะได้เข้าไปอยู่ก็จองล่วงหน้าหลายปีนะคะ จนเพื่อนๆอยู่ก่อนตายกันหมด หุหุ ว่าแล้วท่านก็โชคดีมีพี่ชายสามีคอยดูแลค่ะ เพราะเค้าเกษียณก่อน คือตกงานพอดีตอนแก่ก็เลยเกษียณแล้วก็เที่ยวอย่างเดียว เพราะลูกๆโตกันหมด เมียก็ไม่มี คอยดูแลแม่แทน จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 11:10:17

ความคิดเห็นที่ 3 เจอกระทู้น่าตอบ. อีกแล้ว.  ^^   คิดไว้แล้วคะ.     เคยถามสามีว่า กลับเมืองไทยมั้ย.   เธอหัวเราะ.   แล้วบอกว่าจะไปอยู่สมุย. ^^.  แต่ไม่เคยจริงจัง.    เพราะทั้งคู่อยากอยู่. สวิส เวลาเจอ Altersheim.  ที่ไหน สวยๆ.   ก็บอกว่า จองไว้ เดี๋ยวมาอยู่.       บอกตรงๆคือ. ไม่คิดอะไรมากคะ.        เพราะไม่มีลูก. และเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว (โดนหักทุกเดือน)^^"  ถ้าแก่ตัวไปเราไม่ลำบากแน่ๆ.      ส่วนเมืืองไทย. คงกลับบ้าง.    สองคนตายายไม่ติดเมืองไทยคะ กลับก็ได้ ไม่กลับก็ไม่เป็นไร.   ^^ จากคุณ : pippo's sweet heart เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 14:28:17

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่มีลูกเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ใกล้จะสี่สิบแล้วก็ยังไม่คิดเหมือนกันว่าจะไปอยู่ที่ไหนในบั้นปลายชีวิต ปล่อยให้เป็นไปตามกรรมตามธรรมชาติค่ะ เป็นคนที่ไม่ยึดติดเท่าไรว่าต้องอยู่ที่ไหน อาจกลับเมืองไทย อยู่ที่นี่ หรืออาจอยู่ประเทศอื่นก็เป็นได้ ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แล้วแต่ความพอใจในขณะนั้น ถ้าอยู่ที่นี่ก็กินเงิน pension ไป ถ้าแก่มากจนช่วยตัวเองไม่ได้ก็ต้องไปอยู่ nursing home เพราะถ้าเราไม่มีลูกหลานที่สมัครใจจะมาดูแลหาอาหาร ช่วยงานบ้าน เราก็จำเป็นที่จะต้องไปอยู่บ้านคนชรา เพราะทุกคนเมื่อแก่ตัวลงไปจะมีจุดหนึ่งที่ไม่สามารถทำอะไรได้เองอย่างที่เคย ยิ่งคนมีโรคประจำตัว และอ้วนจะไม่สามารถลุกนั่งเอง เดินไปห้องน้ำได้ ถ้าอยู่บ้านคนเดียวนี่ล้มไป ตายไปสามวันยังไม่มีคนพบเลยนะ มีลูกหลานมันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะต้องมาทำให้เรา พวกลูกๆมีงานประจำ มีลูกหลานที่ต้องดูแล เขาจะเอาเวลาที่ไหนมาดูคนแก่ตลอด 24 การคาดหวังให้ลูกมาดูแลเราบางทีมันออกจะเรียกร้องมากเกินไป สิ่งที่ดีที่สุดคือการจ้างคนมาทำความสะอาดบ้าน มาดูแลเป็นครั้งคราว มาจัดหาอาหารให้ ดิฉันมีเพื่อนค่อนข้างแยะ เพื่อนชนิดที่ไม่มีลูกก็หลายคน เราเกาะกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่นและสัญญากันว่าจะไม่ทิ้งกันเพราะพวกเราไม่มีลูก แก่ๆไปต้องอยู่เป็นเพื่อนกันไม่ทิ้งกัน  การอยู่บ้านพักคนชราไม่ไช่เรื่องไม่ดี แต่ไม่ได้เหมาะกับทุกคน ข้อดีคือจะมีคนดูแลเราตลอดเวลา ไม่ต้องลำบากกระ:-)กระสนทำอะไรเองในขณะที่สุขภาพและสภาพร่างกายไม่อำนวย เช่นกว่าจะเดินไปห้องน้ำได้ทีละก้าวก็ฉี่ราดเสียก่อน หรือใช้เวลากว่าสิบห้านาทีเดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน แต่สำหรับคนที่ไม่สามารถยอมรับสภาพตัวเองได้ แต่ดื้อดึงที่จะอยู่คนเดียวแม้ชีวิตจะลำบาก และไม่ชอบอยู่ร่วมกับคนอื่น nursing home จะเป็นนรกสำหรับพวกเขาทีเดียว ดิฉันสรุปว่าไม่เครียดค่ะ ไปตามดวง มีเงินบำเหน็จก้อนนึงและบำนาญทุกเดือนเลี้ยงตัวหลังเกษียณหอบไปใช้ที่ไหนก็ได้ แต่คงต้องประหยัดๆหน่อยจะฟุ่มเฟือยไม่ได้ คงอยู่ได้ไม่ลำบาก ถ้าของเราไม่พอสามีก็คงจะช่วยบ้างแหละเพราะเขามีมากกว่าดิฉัน จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 17:38:40

ความคิดเห็นที่ 5 ตัวเราคงต้องกลับเมืองไทยแน่ๆค่ะ ไม่ใช่เพราะติดเมืองไทยแต่อย่างใด แต่สภาพสถานะ ทางการเงินมันบีบบังคับมากกว่า เรากับสามีมีกิจการส่วนตัว ก็เลยไม่ได้จ่ายภาษีบำนาญ เพราะดูๆแล้วว่า หากทำเพิ่มเงินที่ ได้เมื่อยามแก่ มันก็ไม่ได้มากมายอะไร ที่เยอรมันตอนนี้ มันก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว จากเงิน บำนาญอย่างเดียวคงไม่พอ ประกันชีวิตอะไรก็ไม่ได้ทำเพิ่ม เหลืออยู่รายเดียวของสามี เค้า ว่าเผื่อเค้าเกิดอุบัติเหตุตาย นอกนั้นส่งไม่ไหว ทำธุรกิจมันก็ขึ้นๆลงๆ มาไม่จ่าย ตัดประกัน เราทิ้งซะนี่ อุตส่าห์ส่งมาตั้งนาน เลยไม่เอาแล้ว ปลงทุนในเรื่องบ้าน เรื่องอพาร์ตเม้นท์แทน น่ะค่ะ แก่มาคงประกาศขายเอาเงินก้อนไปอยู่เมืองไทย สู้รายจ่ายที่นี่ไม่ไหว ก็คงต้องรอดูต่อไปน่ะค่ะ ว่ามันจะเป็นไปตามที่แพลนไว้ไหม อะไรๆมันก็เปลี่ยนได้ ถึงต้อง กลับไปเริ่มใหม่ที่ไทยยามแก่ คิดแง่ดีตรงที่ไปวัดสะดวกก็พออุ่นใจมาบ้างค่ะ จากคุณ : Annachen (Annachen) เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:46:56

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่แวะมาคุยกันค่ะ ปกติก็ไม่ค่อยได้คิด หรืออาจคิดว่าแล้วแต่บุญแต่กรรม เพราะอนาคตเราไม่รู้ อะไร ๆ อาจเปลี่ยนไปจากตอนนี้ วางแผนไว้ยังไงก็อาจจะต้องเปลี่ยน แต่พอไปเยี่ยมคนแก่เข้าก็คิดขึ้นมาบ้าง และมองเห็นว่าถ้าจะอยู่เมกา ต้องใช้เงินมากกว่าอยู่เมืองไทยเยอะเลย จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 22:00:16 A:76.172.41.175 X: TicketID:107813

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนนี้40+ คิดนะคิดบ่อยด้วย คิดมาตั้งแต่ช่วง 30s แล้วแหละ ตัวเองไม่มีลูก ไม่มีสามี พ่อแม่เสียไปแล้ว มีแต่พี่ๆซึ่งหมายถึงว่าเขาจะแก่ล่วงหน้าเราไปก่อน มีหลานๆซึ่งก็ไม่สนิท เพราะส่วนใหญ่เขาโตหรือเกิดตอนเราย้ายมาอยู่เมกาแล้ว จากที่เห็นของพ่อและแม่ที่เมืองไทย และเพื่อนที่มีอายุ(ขนาด 60-70นะ) สรุปได้ว่าอยู่ที่ไหนก็ต้องใช้เงิน เพียงแต่เมืองไทยอาจใช้หน่วยเงินน้อยกว่าหน่อย อย่างตอนช่วง2-3ปีท้ายๆของชีวิตที่พ่อเขาไม่สบาย เข้าๆออกๆโรงพยาบาล แน่นอนลูกๆพาเข้าพาออก แต่ตอนอยู่บ้านต้องหาพยาบาลมาช่วยดู เพระากลางวันทุกคนทำงานหมด ต้องหาคนมาช่วยให้ยา กินยา ฉีดยา จิปาถะ อยู่บ้านคนเดียว..ก็เหงาด้วย โดยเฉพาะสำหรับคนที่ชอบออกไปข้างนอก พวกที่ชอบอยู่บ้านเงียบๆ อาจไม่เท่าไหร่ อย่างเพื่อนคนเมกันที่พูดถึง(เขาเกษียณจากการเป็นอ.มหาลัย เพราะฉะนั้นมีpension) ในตอนท้ายก็แต่งงานกับคนจีน แต่งได้ไม่กี่ปี เกิดstroke ต้องมีคนคอยช่วยเหลือในชีวิตประจำวัน ภรรยาก็ช่วยไป ในระยะ2-3เดือนสุดท้ายก่อนเขาเสีย เขาอยู่ในnursing home สมัยที่สนิทกัน (ก่อนเขาแต่งงาน) เขาคอมเม้มท์เสมอว่าพวกที่อยู่nursing homeเนี่ย อยู่ไม่นานหรอก อย่างมาก 5-6 เดือนก็ไปแล้ว เพราะอยู่ในนั้นแล้วมันเฉา สำหรับตัวเอง ก็คิดคิด แล้วก็ไม่แน่ใจว่าจะยังไง nursing homeดีๆที่เมกา ไม่รู้จะจ่ายไหวปล่าว เพราะเห็นราคาแล้ว โห..แพงมากกก อยู่เมืองไทย ก็ต้องการอยู่กะพี่น้อง ญาติๆซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะอยู่กันยังไง (อย่าว่าแต่ตัวเองเลย) ที่ทำได้ในตอนนี้คือ เก็บอดออมไว้ตอนแก่นี่แหละ พวกpension, social security ต่างๆจากรัฐบาล พูดตามตรงว่าวางใจครื่งต่อครื่ง ว่าถึงตอนนั้นมันจะยังเหลือถึงเราหรือเปล่า ถ้าขนาดpensionยังงดกันได้ (ตามข่าว) นับประสาอะไรกะอีก 20-30 ปีที่อาจจะไม่เหลือถึงเรา ...มันจะเหลือแต่ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ....พูดแล้วให้หดหู่ แต่หดหู่ตอนนี้ แล้วพยายามplan ดีกว่าปล่อยไปแล้วยากไร้ในยามแก่ ถึงตอนนั้นถ้าช่วยตัวเองไม่ได้ แล้วยังไม่มีใครดูแล ... :( จากคุณ : Overseas เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 23:14:27

ความคิดเห็นที่ 8 เล่าสู่กันฟังค่ะว่าที่อังกฤษนั้นถ้าหากว่าเรามีเงินเก็บจำนวนหนึ่ง มีบ้านหรือแฟลตของตัวเอง ตอนแก่มากๆช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้วและทางรัฐเห็นว่าควรที่จะต้องมีคนดูแล ขืนอยู่งมทางไปคนเดียวจะเป็นอันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สิน มีประวัติทำอะไรผาดโผนให้ต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยๆเช่นตกบันได ตกเตียง ล้มขาหักแขนเดี้ยง หรือเปิดแก๊สทิ้งไว้ และเป็นบุคคลไม่มีคุณภาพชีวิตเหลืออยู่เลยเช่น ไม่สามารถออกไปไหนเองนอกบ้านได้ ขึ้นบันไดไม่ไหว เดินไม่ได้ ทาง social service จะเริ่มจากจัดคนมาช่วยเหลือก่อน จะวันละกี่ครั้งก็ว่ากันไป เช้า เย็น หรือวันละสามครั้ง แล้วแต่ว่าเราทำอะไรด้วยตัวเองได้มากแค่ไหน ถ้ามีเงินเก็บเกินจำนวนที่เขากำหนดไว้ จะต้องจ่ายค่าจ้าง carer ค่าบริการตรงนี้เอง แต่ถ้าเราไม่มีเงินเก็บเลย ทางรัฐก็อาจต้องเข้ามาช่วยเหลือ หรือออกตรงนี้ให้ แต่ถ้าไม่เหมาะที่จะอยู่ที่บ้านต่อไปต้องไปอยู่ care home จะต้องขายบ้านและนำเงินเก็บมาเป็นค่าใช้จ่ายระหว่างที่อยู่ care home หากอยู่ไปนานๆเงินทุนที่ขายบ้านและเงินเก็บหมด ทางรัฐจะออกค่าใช้จ่ายที่เหลือให้จนกว่าจะเสียชีวิต  สำหรับคนที่ต้องการจะยกสมบัติให้ลูกหลานจึงมีความจำเป็นอย่างมากที่จะต้องสามารถดูแลตัวเองได้จนเสียชีวิต หรือมีลูกหลานจัดการทุกอย่างให้ เพราะถ้าลูกหลานไม่ดูแลอาบน้ำป้อนข้าว ปล่อยให้ทางรัฐจะรับภาระไป เขาจะต้องนำทรัพย์สินมาขายทอดตลาดเพื่อช่วยลดภาระของรัฐ คนที่ไม่มีทั้งเงินเก็บและบ้านของตนเอง ดูจะเสียอะไรน้อยที่สุดเพราะไม่ต้องออกอะไรเลย กลายเป็นภาระของรัฐไปอย่างเต็มๆ และไอ้ care home ที่นี่มันก็ค่าใช้จ่ายสูงนะ ยิ่งช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ก็ยิ่งแพงหนัก อาทิตย์นึงนี่แถวๆบ้านดิฉันตกอยู่ระหว่าง £800-£1200 นี่แบบพื้นๆนะ ยิ่งที่ไหนหรูหราหน่อยจะยิ่งแพงมากกว่านี้ ส่วนสาเหตุที่คนชราจะอยู่ใน care home ไม่นานก็เสียชีวิต นั่นเพราะผู้สูงอายุไม่สามารถปรับตัวได้กับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆได้ง่าย อาจจะลดความอยากอาหาร กินไม่ได้ ถ่ายไม่ออก หมดกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ต่อหรือไม่ก็ไม่ได้รับยาที่ถูกต้องตรงตามเวลา สำหรับคนที่มีโรคประจำตัวเช่น Parkinson, Alzheimer โรคเบาหวาน การกินยาที่ถูกต้องและตรงเวลาเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ  ถ้าไม่ได้รับยาหรือควบคุมอย่างดีจะทำให้ทรุดเร็ว มีโรคแทรกซ้อน น้ำตาลในเลือดต่ำเกินไป หรือสูงเกินไป อาหารเหวอเบลอหลงลืมมีมากกว่าเดิม สมองไม่สั่งให้กิน นอน ขับถ่าย ทุกอย่างรวนไปหมด อย่างนี้ไม่เกินหกเดือน เสร็จทุกราย จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 02:51:52

ความคิดเห็นที่ 9 ดิฉันกับคุณแอนนี่คล้ายๆกันเลยค่ะ มีกิจการของตัวเอง แต่ใครจะรู้ว่าวันไหนมันจะดี วันไหนมันจะร่วง ถ้าให้อยู่อยากจะกลับไปอยู่เมืองไทยค่ะ แต่ถ้าไม่มีทางเลือกก็อยู่สวิสก็ได้ไม่เดือดร้อน พูดง่ายๆว่าอยู่ที่ไหนก็ได้ ขอให้ได้อยู่กับสามีที่รักก็พอ อิอิอิ แอบหวานซะงั้น จากคุณ : bear hunt เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 03:39:42

ความคิดเห็นที่ 10 คิดว่าทางบ้านคุณแป้งก็คงจะเหมือนทางออสค่ะ เรื่องเกี่ยวกับการช่วยเหลือดูแลคนแก่ที่อยากอยู่บ้านตัวเอง ที่ออสมีอีกหนึ่งองค์กรที่เค้าจะมีอาสาสมัครมาช่วย เรียกว่า มีล ออน วีล คือ ส่งอาหารตามบ้านคนแก่ที่อยู่ตัวคนเดียวค่ะ พูดไป แถวบ้านปุ๋มนี่ เป็นแหล่งที่มีคนแก่อาศัยมากที่สุดในออสเตรเลียนะคะ คือสำรวจประชากรเมื่อหลายปีก่อนของ เซ็นซิส ค่ะ อิอิ เนอสซิ่งโฮมเยอะมาก แบบหรูหราอลังการ หรือแบบธรรมดา ดังนั้น งานดูแลคนแก่ที่นี่จะเยอะตามไปด้วย เพราะประเทศนี้คนกำลังจะแก่กันเยอะมากค่ะ คุณชลกับคุณแอน พูดถึงเรื่องธุรกิจส่วนตัว จะบอกว่า เราก็ทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ มีขึ้นมีลง ยิ่งช่วง 3 -4 ปีมานี่แย่เป็นที่สุดเลยค่ะ เพราะเราทำเกี่ยวกับการเงิน สามีเคยพูดว่า ถ้าล้มละลายเราคงต้องไปอยู่เมืองไทย หุหุ คือ รายได้หายกำไรหด งานก็ยากขึ้นค่ะ กว่าจะมีลูกค้าแต่ละรายก็หายากเหลือเกิน พอหาได้ใช่ว่างานจะสำเร็จ และกว่าจะเสร็จก็กินเวลาเป็นสองสามเดือน กว่าจะได้เงิน เราเลยแบบว่าต้องขยันสุดเลย เรื่องบ้านก็เหมือนกัน เราทำพลาดกันอย่างมาก ตั้งแต่แต่งงานกันมา ก็คอยซื้อบ้านไว้เรื่อย ให้คนเช่า แต่งมา 8 ปี มีบ้าน เล็กมาก อยู่ 5 หลัง รวมกับหลังที่อยู่ด้วย ให้คนเช่า เมื่อก่อนที่เศรษฐกิจมันจะแย่ บ้านเราก็มีราคาดี คือราคาขึ้นมาบ้าง มีอิคัวตี้เยอะนิดหน่อย แต่เราดันไม่ขาย ถ้าขายมันไปซะตั้งแต่ตอนนั้น เราคงจะได้รีไทร์กันไปแล้ว แต่นี่มาขายเมื่อไม่นาน ทั้งขาดทุน ทั้งภาษี ทั้งค่าอะไรสาระพัด คำนวณออกมา ปรกฎว่า เรามีหนี้สินเยอะมาก แทนที่จะได้กำไร กลับกลายเป็น บ้านทำให้เราจนลงอีก ตอนนี้ขายไปสองหลังแล้ว อีกหลังกำลังประกาศขายอยู่ ถ้าไม่ขายเราคงจะแย่มากไปกว่านี้ หุหุ คิดว่ามันเป็นโชคร้ายของเรา แทนที่จะได้สบาย แต่ตอนนี้ต้องมาทำงานมากขึ้น เคยได้เดินทางบ่อย ตอนนี้สองปีแล้ว ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย เพราะต้องทำงานเยอะขึ้น เคยคิดว่าตอนรีไทร์เราคงจะสบายกัน แต่ตอนนี้มันกลับตาลปัด สามีบอกเราต้องมาเริ่มกันใหม่ แต่ก็คิดว่าเราจะทำได้ค่ะ อิอิ เมื่อไหร่จะรวยเสียที เฮ้อออออออออ ดีอยู่อย่าง ที่เราพอมีซุปเปอร์อยู่บ้าง เป็นเงินเก็บตอนทำงานไว้กินตอนเกษียณค่ะ แต่เป็นเพราะมีกิจการของตัวเอง เลยต้องคอนทริบิวด์ ซุปเปอร์เอาเอง เพราะเป็นนายตัวเอง ก็พยายามหาอะไรไปลงทุนในซุปเปอร์ พอเกษียณตอน 65 จะได้ไม่เสียภาษี แต่ถ้าเกษียณก่อนจาก 55ปีเป็นต้นไป ต้องเสียภาษี 15 เปอร์เซ็นต์หรือเท่าไหร่จำไม่ได้ ประกันชีวิตเราก็ทำค่ะ เพราะไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิต เป็นห่วงสิงโตค่ะ เลยต้องทำแต่วงเงินก็ไม่ได้เยอะอะไร พอจ่ายค่าบ้านที่เหลือ และเหลือไว้กินนิดหน่อย ตอนนี้สามีก็ยังส่งเงินไปสวิทตลอดค่ะ เป็นเงินเกษียณตอนแก่อะไรเนี่ยถึงแม้เค้าจะย้ายมาอยู่ออสได้ 25 ปีแล้ว แต่ก็คิดว่าเกษียณมาเค้าจะมีเงินจากสวิทไว้ใช้จ่ายด้วย เพราะส่งมาตลอดไม่เคยขาดเลย อนาคตนี่เราไม่รู้จริง นะคะ แต่เรื่องวางแพลนนี่ เราทำค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 55 04:22:04 จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 04:04:04

ความคิดเห็นที่ 11 วางแผนไว้ว่า ถ้าดูแลตัวเองไม่ได้ก็จะย้ายไปอยู่ nursing homeค่ะ ไม่อยากให้ลูกๆต้องมาดูแล อยากให้พวกเค้าใช้ชิวิตของตัวเองไป แค่มาเยี่ยมเยียมก็ชื่นใจแล้วค่ะ คิดว่าตัวเองอยู่ได้ค่ะ เพราะเตรียมตัวเตรียมใจไว้นานแล้ว คิดไว้ตั้งแต่ยังไม่มีลูกว่าถ้ามีลูกจะไม่ให้ลูกๆต้องมาดูแลอะไร เพื่อนสนิทที่เมืองไทย พ่อเป็นอัมพาต ครอบครัวพยายามหาnursing home(ไม่รู้ที่เมืองไทยเรียกแบบนี้หรือเปล่า)ให้คุณพ่ออยู่ แต่ทุกที่ที่เพิ่อนไปดูเพื่อนบอกว่าไม่น่าอยู่ แม้จะราคาแพง (ข้อมูลหลายปีมาแล้ว ตอนนี้อาจจะดีแล้วนะคะ)เลยจ้างคนมาดูแลพ่อที่บ้านจากศูนย์ ก็มีปัญหาเรื่องคุณภาพ เด็กบางคนก็ลากลับบ้านบอกแม่ไม่สบาย มาจับได้ทีหลังว่าไปเที่ยวกับแฟน ปวดหัวกันไป ญาติเราคนอื่นๆก็มีปัญหาเรื่องนี้เหมือนกัน และเราจะมีภาระต้องดูแลเรื่องอาหารให้คนที่มาดูแลคนป่วยด้วย ถ้าที่อเมริกา เราไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลย เลยคิดว่าคงอยู่ที่อเมริกานี่แหละค่ะ ตอนนี้เจอเพื่อนๆก็คุยกันแต่ว่าตอนนี้ส่วนไหนของใครแตกหักกันไปแล้วบ้าง ตามประสาคนแก่ จากคุณ : wheel of forture เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 07:15:18 A:68.127.155.56 X: TicketID:048459

ความคิดเห็นที่ 12 สามีค่ะอยากไปอยู่ไทย             แต่เราว่าค่าใช้จ่ายที่ไทยเยอะค่ะ        พ่อเข้าโรงพยาบาลศิริราช1อาทิตย์หมดไป2แสนบาทค่ะ        ดีที่พี่ชายเบิกได้แต่ก็มีจ่ายส่วนที่เบิกไม่ได้อีกนิดหน่อย            คนสูงอายุที่ญี่ปุ่นค่ารักษาพยาบาลไม่แพงค่ะจ่ายแค่10%เอง       และมีhome  helper  กรณีที่ลูกหลานไปทำงานไม่มีเวลาดูแล้ว       เขาจะมาดูแลให้ทุกอย่างตั้งแต่เตรียมอาหารทำความสะอาดบ้านและอาบน้ำคนแก่           เมื่อก่อนย่าทวดเคยใช้บริการค่ะ      แม่สามีบอกว่าหักจากเงินประกันที่ได้รับตอนแก่จ่ายไปไม่มากเท่าไหร่ค่ะ          เลยคิดว่าอยู่ญี่ปุ่นน่าจะดีกว่ามีความปลอดภัยมากกว่า      อยู่เมืองไทยกลัวโจรเข้ามาตีหัวในบ้านค่ะ จากคุณ : อะไรก็ไม่ได้ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 08:55:13

ความคิดเห็นที่ 13 แถวบ้านที่อยู่นี่เดือนที่แล้วนี่เอง คนแก่เกษียณอยู่บ้านตัวคนเดียว มีhome aidesมาช่วยทำความสะอาด run errandsอะไรพวกนี้เป็นครั้งคราว ปรากฏว่าคนนึงที่ไปจ้างมาจากศูนย์พาญาติมาด้วยคนนึง บุกเข้าไปในบ้านทุบทำร้ายเพื่อขโมยของ แกคนนั้น(เราเคยเห็น)นั่งรถเข็นด้วยนะ คือเดินไม่ได้ โดนจับมัดแล้วทุบอ่ะ พอพวกนั้นหนีไป แกก็พยายามแก้มัดเองจนได้ แล้วลากตัวเองขึ้นรถเข็น ไปกดเรียกเพื่อนบ้านให้ช่วย จากนั้นก็ถูกส่งโรงพยาบาล อยู่ได้แค่สองวันก็เสียชีวิต (70กว่าแล้ว) เพราะโดนทำร้ายจนร่างกายบอบช้ำมากจนฟื้นไม่ไหว :( แถวนี้มีคนเกษียณอยู่เยอะเหมือนกัน วันรุ่งขึ้นได้ข่าว คืนนั้นนอนไม่ค่อยหลับเลย จากคุณ : Overseas เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 11:47:33

ความคิดเห็นที่ 14 น่ากลัวจังค่ะคุณซีส์ ที่ซิดนี่ย์ มีบ่อยๆ แต่เป็นข่าวเกี่ยวกับคนแก่โดนปล้น คือพวกวัยรุ่นนี่แหละ บางทีฉกกระเป๋าบ้าง เพราะคนแก่เดินช้า บางทีก็บุกเข้าบ้านไปปล้นเลย น่าสงสารมากค่ะ เห็นข่าวบ่อยมาก แก่ๆเดินกันไม่ไหว มันยังทำกันได้ น่ากลัวจัง จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 12:14:16

ความคิดเห็นที่ 15 คิดไว้เหมือนกันค่ะ ว่าจะอยู่กันสองคนตายายในบ้านตัวเอง ไปจนกว่าจะไม่สามารถดูแลกันเองได้แล้ว แล้วก็จะไปอยู่บ้านพักคนชรากัน ขายบ้าน ขายทรัพย์สินทุกอย่าง เอาเงินสดให้ลูกๆ ส่วนหนึ่ง อีกส่วนก็เอาไปจ่ายค่าเช่า ค่าดูแล ไม่อยากแก่หง่อมในบ้านจนต้องเป็นภาระลูกๆ ถึงตอนนั้นเขาเองก็ต้องมีครอบครัวของเขาที่ต้องดูแล มาเยี่ยมเราบ้าง พาหลานๆมาหา หรือรับเราไปเที่ยวข้างนอกบ้านก็ชื่นใจแล้ว หมู่บ้านที่ดิฉันอยู่ มีห้างเล็กๆ ดิฉันจะเห็นทางบ้านพัก เอารถมินิบัสพาคนชราพวกนี้มาบ่อยๆ เดินจับมือกันเป็นคู่ๆ อีกมือก็ถือไม้เท้า น่ารักจริงๆ หรือไ่ม่ก็มีอาสาสมัครมาเข็นรถเข็นให้ เห็นทีไรก็บอกตาอ้วนว่าเนี่ยล่ะ อนาคตของเรา จากคุณ : ZOMG เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 14:27:41

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านแล้วดีใจจัง ที่หลายๆคนคล้ายกัน ก่อนหน้านี้ ขอสารภาพค่ะว่าแอบจิตตก เนื่องจากแพลนว่าจะมีลูกคนเดียว ดันมีเจ้าตัวเล็กโผล่ออกมาแบบคาดไม่ถึง แต่ ก็ดีใจ เพราะได้ลูกชายสมใจ =) แต่เรื่องแผนการทางการเงินนี่สิคะ มันต้องปรับ ใหม่หมดเลย จากที่คิดว่าพอแล้ว เราเตรียมไว้ดีแล้ว พอลูกสาวอายุ 18 เราก็จะ ผ่อนบ้านทุกหลังหมดพอดี ขายหลัง เก็บไว้หลังให้ลูก มีห้องไว้ให้คนเช่าอีกห้อง แล้วเราคงจะไปเริ่มต้นใหม่ที่เมืองไทย ก่อนที่แรงจะไม่มี แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็น ไม่พอซะแล้วค่ะ พับโครงการไป กะว่าคงต้องลงทุนซื้อที่ดินเพิ่ม ไว้ปลูกบ้านอีกหลัง ให้ลูก เอาแบบแยกกันอยู่ได้ คนละชั้น หรือ คนละซีก อะไรทำนองนั้น มาคำนวณดู คงต้องขาย 2 หลัง แบบ ได้ราคานะคะ อย่าขาดทุน มันถึงจะพออยู่ได้น่ะค่ะ คิดแล้วก็นะ สู้ต่อไป ต้องมาเริ่มใหม่อีกครั้ง จากคุณ : Annachen (Annachen) เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 15:22:32

ความคิดเห็นที่ 17 คุณปุ๋ม เมืองที่แป้งอยู่ก็มีแต่คนแก่เหมือนกันค่ะ สงสัยว่าจะทั้งแถบเลยมังคะทั้ง SE london มีแต่คนแก่ ไปไหนเจอแต่ผมขาวเดินกันเต็มไปหมด ในสถานะอย่่างคุณปุ๋มนี่พอจะเข้าใจเลยค่ะเพราะสามีเขาก็เป็นลูกจ้างตัวเองเหมือนกัน คนทำธุรกิจของตัวเองหรือพวก self employ ลำบากค่ะ ต้องจัดการทุกอย่างเองหมด ไหนจะเรื่องทำมาหากิน เรื่องภาษี ต้องเก็บเงินเพื่อไว้สำหรับเกษียณเอง ไหนจะประกันอีก เงินหมุนเวียนต้องมี จะไปพักร้อนทีนึงนี่ต้องคิดยาว ต้องวางแผนล่วงหน้า ต้องมีเงินสำรองแยะๆเพราะช่วงที่เราไปเที่ยวมันไม่มีรายได้ต้องหยุดทุกอย่าง ถ้าช่วงไหนลูกค้ามาก งานแยะ ต้องตักตวงไว้ก่อน จะมัวไปเที่ยวไม่ได้ เราทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องวันลาไม่ตรงกัน เพราะสามีบางครั้งต้องทำงานในช่วงที่เราลาพักร้อน ไอ้ช่วงที่เขาว่างเราลาไม่ได้ สรุปว่่าไม่ได้ไปไหนกันสักทีต้องรอเขา ไม่เหมือนคนทึ่มีเงินเดือนประจำ สิ้นเดือนก็รอรับเงิน สิ้นปีมีโบนัส ชีวิตของเจ้าของกิจการนี่มันลำบากจริงๆค่ะ เพราะไม่รู้ดอกว่าเงินที่จะเข้ามามันจะมาจากไหน เมื่อไร เพราะอย่างนี้ทำให้เราต้องมีงานประจำไว้รองรับ เผื่อช่วงไหนที่ไม่มีงาน เราจะได้ช่วยเหลือสามีได้ แต่มันก็ยังไม่เกิดขึ้นนะ เขาหาเงินได้ตลอด พออยู่ได้ พอได้เที่ยวนิดหน่อย มีกินไม่อด แต่ไม่มีวันรวยแน่นอน คุณปุ๋มทนต่อไปค่ะ เข้าใจอารมณ์เลย คนที่ไม่ทราบมักจะคิดว่าเออเราคงรวยนะืคงมีเงินมากเพราะงานสามีดิฉันจัดว่ารายได้ดี แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้ทุกวันน่ะสิ ได้ทุกวันคงรวยตาย บางช่วงงานน้อยนี่ต้องควักเงินเก็บมาใช้จ่ายนะ ตอนนั้นน่ะคุณ เจ็บสุดๆ สำหรับสามีดิฉันไม่มีอะไรที่ปวดใจเท่าการไปกด ATM เพราะปกติเราจะมีเงินสดจากลูกค้าไว้ใช้เสมอ จะมีติดบ้านตลอด เพราะเรารับทั้งเช็คและเงินสด แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 55 17:01:11 จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 16:59:23

ความคิดเห็นที่ 18 ดีหน่อยที่เราทำงานพาสไทม์เลยให้ทางบริษัทหักไว้ตอนแก่8เปอร์เซ็นต์ทุกครั้งที่เงินออก พอจะหวังไว้บ้าง ทำธุรกิจหลายๆคนที่ก็คงรู้ดี เวลาได้เยอะจนล้นมือแต่เวลาไม่มีงานก็ควักเงินเก่ามาใช้ มันเอาแน่นอนไม่ได้ เลยทำมันทุกประกันเลยตอนนที่มีกำลัง ชีวิต สุขภาพ แล้วประกันที่นอนรอ ไม่รู้เรียกว่าอะไร แต่ละเดือนหืดขึ้นคอมเหมือนกัน ตอนที่เราฝึกงาน 2 เดือนเพราะเราเลือกเรียน aged care เห็นคนแก่ที่บ้านพักคนชราแล้ว มันเศร้าใจและหดหู่ใจมากมาย บางคนไม่เคยมีใครมาเยี่ยมเลย บางคนมาเยี่ยมเดือนละครั้ง บางคนมาเป็นปี ส่วนมากคนแก่ที่นี่จะอายุยืน ไม่ตายง่ายๆด้วย ต้องป้อนข้าว ป้อนน้ำ คือช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลยเห็นแล้ว บอกลูกฉันไม่อยู่หรอกบ้านพักคนชรา ฉันจะอยู่กับเธอ ลูกหัวเราะ ส่วนของคนที่ดูแลตัวเองไม่ได้ ต้องมีคนคอยช่วยเหลือ24ชม. ส่วนที่ดูแลตัวเองได้ dementia ,alzheimer ต้องคอยบอก เตือน สำหรับเราก็พุดๆกันไว้ ไม่รู้จะเปลี่ยนแปลงหรือไม่มันบอกไม่ได้นะ ว่าจะไปอยู่ที่ไทย6เดือนอยู่ที่นี่6 เดือน สลับกันไป แต่ถ้าแก่มากๆแล้วไปไหนไม่ได้บ้านพักคนชราเป็นที่ที่ปลอดภัยแพราะมีคนดูแลทุกอย่าง คิดแล้วกลุ้มจัง  จะไปอยู่ที่ไหนดีนี่ จากคุณ : sascha เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 17:26:00

ความคิดเห็นที่ 19 อย่างที่คุณแป้งบอกเลย self employed สามีพี่อยู่ที่นี่มา10ปีกว่าแล้วไม่เคยออกนอกประเทศเลย ให้แต่เมียกับลูกไปเที่ยว เพราะเธอบอกว่าถ้าไปกันหมดเดี่ยวกลับมามันต้องมีค่าใช้จ่ายมากมายค่าผ่อนบ้าน ค่ากินอยู่ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าประกัน เลยได้แต่เที่ยวในประเทศ บางครั้งก็สงสารมาก เมื่อไหร่จะรวยหว่า จะได้ไปพร้อมกันพ่อ แม่ ลูกสักที จากคุณ : sascha เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 17:38:55

ความคิดเห็นที่ 20 จริงๆเป็นคำถามที่คำตอบอาจเปลี่ยนไปตามกาลเวลา บอกตรงๆคิดไม่ตกค่ะ ตอบก่อนเดี๋ยวกลับไปอ่านคำตอบของคุณๆ ข้างบนเผื่อจะได้อะไรบ้าง จากคุณ : snyggen เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 20:37:39

ความคิดเห็นที่ 21 เหมือนกันเลย อ่านๆไปนึกว่าเรื่องตัวเอง ถ้าสามีแอนส่งไปกด ATM เมื่อไหร่ แปลว่ารู้กัน เรากำลังเอาเงินเก็บมากิน ช่วงนี้ต้องประหยัดหน่อย สามีไม่ได้ไปพักร้อนมา 6 ปีแล้ว มีงาน มีเงิน ไม่มีเวลา มีเวลา ไม่มีงาน เงินไม่ไหล แอนเลยไปเที่ยวแทนตลอด ฮา คนข้างนอกชอบมองว่า รวย มีเงิน มันไม่จริงเลย รายจ่าย มันมาก แค่ค่าประกันสุขภาพ เราต้องจ่ายแพงกว่าคนทั่วไป ไหนจะสารพัดประกันของบริษัทที่ต้องจ่าย ซึ่งคนทำงาน บริษัททั่วไปไม่มีภาระนี้ มีแค่ชีวิตที่สุขสบาย แต่จะให้รวยนี่ยากมากๆ เงินมีก็ไม่กล้า ใช้กลัววันไหนไม่มีงานเข้า จะไม่มีกินเอา (ขออย่าให้เกิดเลย สาธุ) จากคุณ : Annachen (Annachen) เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 21:37:39

ความคิดเห็นที่ 22 เราเตรียมตัวไว้ คือคิดเรื่องนี้มาตลอด กลัวลำบากตอนแก่ เราไม่ห่วงเรื่องเงินใช้หลังเกษียร มีพอใข้สบายตัวพอสมควร พอ55ก็จะทำประกัน long term care จะได้อยู่บ้านตัวเองไปได้ มีคนมาทำความสะอาดต่างๆ ขออยู่ถึง85 ก็บุญนักหนาแล้ว ถ้าเกินนั้นคิดว่าจะหาวิธีเลิกหายใจ ไม่อยากแก่กว่านั้น เงินโซเซี่ยลไม่คิดว่าจะได้ เงินเพนชั่น ถ้าเลวร้ายไม่ได้ขึ้นมา เรายังมีเงิน401k ไว้ให้ใช้กินไปได้ มีค่าเช่าบ้านอีกหน่อยไว้ให้ชีวิตไม่ลำบาก assistance living. แพงนะเดือนๆนึงเดี๋ยวนี้ ห้าพันเห็นจะได้ จากคุณ : ก เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 01:05:40 A:98.196.117.81 X: TicketID:000072

ความคิดเห็นที่ 23 กลับมาคุยกับเพื่อน ๆ อีกครั้งนะคะ จากตัวอย่างคุณแม่สามี มีเงินพอสมควร ตัดสินใจขายบ้านที่อยู่มา 20 กว่าปี ส่งเงินส่วนนึงไปให้ลูกสาว (อยู่อีกรัฐนึง) ให้ต่อเติมบ้าน มีห้องนอน ห้องน้ำของตัวเอง เสร็จเรียบร้อยย้ายไปอยู่กับลูกสาว แรก ๆ เวิร์คดี ต่อมาไม่ค่อยดี สังเกตุจากคุณแม่หาเรื่องกลับมาที่รัฐเดิมอยู่เรื่อย คราวที่แล้วมาพักอยู่กับเรา 3 อาทิตย์ ให้เราขับรถพาไปเยี่ยมเพื่อนที่อยู่ Senior Home สงสัยคุณแม่คิดจะไปอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ ทำให้เราได้ข้อคิดว่าเมื่อถึงเวลานั้น ต้องตัดสินใจให้ดี เพราะโอกาสจะแก้ไขค่อนข้างยาก ต้องพยายามคิดแบบตนเป็นที่พึ่งแห่งตนเอาไว้ก่อน assisted living แพงอย่างที่คุณ ก ว่าเลยค่ะ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 02:01:18 A:64.134.236.23 X: TicketID:107813

ความคิดเห็นที่ 24 คุณแป้ง เรื่องงานสำรองนี่เห็นด้วยอย่างมากค่ะ อย่างน้อยถ้างานใครคนใดเกิดไม่เวอร์คขึ้นมาอีกคนยังซัพพอร์ทได้ คือตอนมาอยู่ใหม่ๆ เคยสมัครงานที่เคยทำในเมืองไทยนะคะ แต่ไม่ได้สมัครไม่เยอะแค่สองสามที่ งานมันต้องเดินทาง เพราะเป็นพวกงานก่อสร้างอะไรแบบนี้ สามีเลยไม่ค่อยอยากให้ทำเท่าไหร่ เค้าเลยแนะนำให้ไปเรียนและเทรนงานที่เค้าทำดีกว่า จะได้มาช่วยกัน และปุ๋มจะได้รู้ด้วยว่าสามีทำอะไร เลยต้องไปเรียนและเทรนมาเป็น โมเกจโบรคเกอร์นี่แหละค่ะ ส่วนสามีทำสองอย่างคือ โมเกจด้วย และไฟแนนเชี่ยลแพลนเนอร์ด้วย (งานสองนี่เพิ่งทำได้สองสามปี เพราะเศรษฐกิจไม่ดีเรากลัวงานเดียวเราจะแย่ก่อนเลยต้องทำเพิ่ม) งานเราเดินทางได้ค่ะ ขอให้มีอินเตอร์เน็ต มีคอมพิวเตอร์ เราไปได้หมด เพราะสมัยนี้คุยกับลูกค้าทางเมลจะสะดวกมาก เวลาส่งแอพพลิเคชั่นให้แบงค์เดี๋ยวนี้ก็เป็นเปเปอร์เลสแล้ว ประหยัดกระดาษค่ะ เลยทำให้เราทำงานได้ง่ายมาก สามีชอบเดินทางเป็นชีวิตจิตใจ ปุ๋มซะอีกเป็นคนติดบ้านมาก แบบไม่ค่อยอยากไปไหน แต่สามีเค้าเป็นพวกยิปซีน่ะค่ะ คือต้องไปเที่ยวต้องไปนั่นมานี่เรื่อยๆ เค้าไม่เคยที่จะปล่อยให้ปุ๋มไปไหนลำพังเลย เพราะอยากไปด้วย อยากเที่ยวเหมือนกัน เรืองทีว่าจะให้เมียกับลูกไปเสวยสุขที่เมืองไทยลำพังนี่ไม่ได้แน่นอน ก๊ากกกกกกกกก ไม่เป็นไรค่ะ สู้ต่อไป หวังว่าสักวัน จะเป็นวันของเรา สามีบอกปีนี้จะขยันมากขึ้น สร้างเบสลูกค้า เอาไว้ แล้วจะหาคนมาช่วยเพิ่ม(เคยมีพนักงานอยู่ 4-5 คน แต่พอเศรษฐกิจแย่เลยเหลือแต่เราสองคน) เราจะได้ไปเที่ยวไหนได้สบายใจไม่ห่วงงานมากเท่าไหร่ อ้าว ไปๆมๆ เป็นมาเล่าเรื่องตัวเองซะง้าน ขอภัยเจ้าของกระทู้นะคะ อิอิ จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 05:22:57

ความคิดเห็นที่ 25 http://online.wsj.com/article/SB10001424052702303717304577277341462803340.html จากคุณ : ก เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 12:52:59 A:98.196.117.81 X: TicketID:000072

ความคิดเห็นที่ 26 อยากให้เพื่อน ๆ ไกลบ้าน วางแผนอนาคตล่วงหน้า ตั้งแต่อายุ ๓๐ นะคะ มีเงินเหลือดีกว่าขาดเงิน ไม่พอใช้ ตอนแก่ ลำบากแล้วจะย้อนเวลากลับไปไม่ได้แล้วว่ารู้งี้น่าจะ... เราก็เพิ่งคุยกับแฟน (อเมริกัน) ว่าจะรีไทร์ชีวิตที่ไหน ถ้าอยู่อเมริกา ต้องอยู่อย่างประหยัดทีเดียว  แต่ตัวเราเรารู้ตัวแน่นอนว่าย้ายกลับไทย เรามีความสุขมากกว่า แฟนก็รู้ดีข้อนี้ 555 เพราะทั้ง ญาติ เพื่อน ๆ สนิทเรา ก็อยู่เมืองไทยหมด ค่าครองชีพไทยถูกกว่า จะกิน เที่ยว ก็ไม่ต้องคิดมากเหมือนอยู่อเมริกา ก็เลยวางแผนแล้วว่าจะรีไทร์อีก ๓ ปี ย้ายกลับไทย สามีอายุมากถึงเกณฑ์ได้โซเชียลแล้ว แต่เรายังอีก 9 ปี อีกอย่าง ถ้าไม่ย้ายกลับไทย ก็จะพลาดค่าเช่าบ้าน ที่ตัวเองอยู่อาศัยตอนนี้ เพื่อจะได้รายได้เข้ามาไปใช้จ่ายที่เมืองไทยตอนเกษียณ ( คิดอยากขายบ้าน อีก ๓ ปี ก็คงจะไม่ฟื้นอยู่ดี ก็คงต้องปล่อยเช่าไปเรื่อย ๆ) ตอนนี้ก็คิดอยู่ทุกวัน วางแผนการเงิน ทั้งซื้อที่อยู่ที่เมืองไทย รถยนตร์, ค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนตอนเกษียณที่ไทย แล้วมาดูเงินเก็บตอนนี้มีอยู่ไหนบ้าง  (เงินออม กับ 401k) ต้องเก็บอีกเดือนละเท่าไหร่ ถึงจะพอเมือต้องเกษียณอีก ๓ ปี จากคุณ : หน้ากากแตน เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 20:15:51

ความคิดเห็นที่ 27 คิดไว้แค่คร่าวๆ ว่าจะทำงานไปเรื่อยๆ จนสักหกสิบห้า แล้วค่อยรีไทร์ แต่ถึงรีไทร์แล้ว ก็จะหางานพาร์ทไทมหรือพวกอาสาสมัครทำ จะไม่ยอมอยู่เฉยๆ นะ เพราะการอยู่เฉยๆ คงจะเบื่อ แล้วคงจะหาเรื่องใช้เงิน ไปเที่ยว กิน ฯลฯ เค้าว่าบางทีคนที่รีไทร์ ใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย กว่าคนทำงานเยอะ เพราะเวลามันมีเยอะ แล้วสุขภาพจิตก็ใช่ว่าจะดีกว่าคนทำงาน การทำงานช่วงรีไทร์ ไม่ใช่เหตุผลทางเศรษฐกิจเสมอไป แต่เป็นเหตุผลทางสังคมด้วย จะได้มีเพื่อน มีอะไรใหม่ให้คิด ไม่หยุดนิ่ง อาจจะมีวันพักร้อนสักสองเดือน ไปเที่ยวในที่ต่างๆ ที่ไม่เคยไป คงจะอยู่บ้านของตัวเองจนนาทีสุดท้าย ที่ยังสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ จากนั้นก็คงไปอยู่พวกเนิรสซิ่ง โฮมมั่งค่ะ แต่คงไม่กลับเมืองไทยไปอยู่ตอนแก่หรอก ชินกับการอยู่ที่นี่มากกว่า (แต่ก็คิดๆ ว่าอยากไปทำงานอาสาสมัครที่เมืองไทยหลังจากรีไทร์แล้วนะ) เรื่องเงินเก็บรีไทร์ ก็เก็บมาตลอดตั้งแต่เริ่มทำงาน คิดว่าคงจะพอ แต่บางครั้งก็ไม่แน่ใจนัก เพราะใครๆ ก็พูดว่าในอนาคตเงินดอลลล่าร์ คงจะเป็นเศษเงิน เพราะเป็นหนี้เยอะมาก 15% ของเงินเดือนเข้า 401k Max เงินของ Roth IRA มีบ้านให้เช่าอยู่สามหลัง คงจะผ่อนธนาคารหมดก่อนรีไทร์. ค่าเช่าบ้านไม่ครอบคลุมค่าใช้จ่ายหรอกนะ ต้องจ่ายเพิ่มทุกปี แต่ก็คิดว่าเป็นการลงทุน ไว้เก็บเกี่ยวตอนรีไทร์  ถ้าราคาบ้านยังตกอยู่เรื่อยๆ ยังงี้ ถ้ามีเงินเก็บพอ ก็จะซื้อเพิ่มอีกสักหลัง สองหลัง จากคุณ : MidNite เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 23:06:20

ความคิดเห็นที่ 28 อ้อ เห็นด้วยกับคุณ ก เรื่อง long term care. ค่ะ แล้วก็จะทำ living revocable trust ด้วย กะจำทำตอนรีไทร์ ไม่รู้จะสายไปไหม จากคุณ : MidNite เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 23:42:24

ความคิดเห็นที่ 29 กระทู้นี้อ่านเพลิน ได้ความคิดเห็นดี ๆ ส่วนตัว สามีเคยบอกอยากไปอยู่เมืองไทย เพราะครอบครัวอุ่นหนาฝาคั่ง เพื่อนฝรั่งเคยถามเหมือนกันค่ะ เราก็แปลกใจเออ เรายังไม่เคยถามตัวเองเลย ถึงตอนนี้ก็ตอบไม่ได้ อยู่ตรงไหนก็ได้ จะไทย จะออส ขอแค่ให้มีความสุขเป็นพอ ทำทุกวันนี้ให้มีความสุขเป็นพอ ชีวิตปัจจุบัน อยู่แบบตามคำสอนของในหลวงจริง ๆ ค่ะ อยู่แบบพอเพียง ไม่มีหนี้ นอกจากค่าบ้าน แต่เราโชคดีเป็นหนี้แบงค์น้อยมาก ไม่ได้กระทบกระเทือนการใช้ชีวิตประจำวัน ยังมีเงินเก็บไปฮอลิเดย์ มีเงินเก็บสำรอง ถ้าลึก ๆ อยากอยู่ออสมากกว่าค่ะ หลัง ๆ มานี่เมืองไทยวุ่นวายจัง จากคุณ : madam_ozzy เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 05:05:55

ความคิดเห็นที่ 30 แอนนี่คิดเรื่องเกษียณมาตลอดค่ะ บ่อยทีเดียว เพราะอยากกลับมาอยู่ที่เมืองไทยเร็วๆ พอดีที่ทำงานตอนนี้ของทั้งแอนนี่และคุณสามีมีเงินเกษียณ Pension ให้ แต่ในอนาคตถ้าเราเปลี่ยนงาน อะไรๆมันก็ไม่แน่นอนอยู่ดี หรือถ้าทำที่เดียวไปตลอดจนเกษียณก็จริง ถ้าเขาเกิดยกเลิกเงินบำนาญขึ้นมาอย่างที่คุณซีส์ว่าก็แย่เหมือนกัน นอกจากเงินบำนาญส่วนหนึ่ง เงิน 401(k) ก็ต้องแบ่งเก็บไว้บ้างเหมือนกัน ลำพังจะหวังแต่เงิน Social Security ไม่พอแน่ๆ แถมไม่รู้ด้วยว่าจะยังเหลือถึงพวกเราไหม เหอๆ ถ้าได้จริงๆ เงินมันก็อาจจะลดลงมากเพราะอย่างตอนนี่เขาก็เลื่อนอายุเกษียณไปอีก ถ้าอยากเกษียณเร็วๆก็ต้องยอมรับเงินน้อยลง Roth IRA ของเรา ช่วงหลังๆ ตลาดหุ้นไม่ดีเลย เงินแทบไม่ขึ้นเลย สุดท้ายคิดๆกันว่า เราอาจต้องเลื่อนอายุเกษียณออกไปอีก นอกจากนี้ ก็มีพวกประกันชีวิตไว้ เพราะคิดกันว่า เผื่อถ้าเกิดคนใดคนหนึ่งเสียชีวิตไป อีกคนจะได้ไม่ลำบาก เห็นพ่อแม่เพื่อนทีทำงาน พอพ่อเขาเสีย บ้านก็โดนยึด แม่ต้องกลายเป็น Homeless ไป พักอยู่กับเพื่อนเป็นเดือนๆก่อนที่แกจะออกหางาน ออกหาอพาร์ตเม้นตัวเองได้ เห็นว่าตอนนี้ได้รับเงิน subsidy จากรัฐช่วยออกค่า apartment ให้ เพื่อนแอนนี่บางคนก็มีจ่ายค่า Long Term Care เหมือนกัน จะได้ไปอยู่ Assisted Living ได้เมื่อแก่โดยที่ไม่ต้องขายบ้าน ขายทรัพย์สินไปซะ เพราะเขามีลูก ก็อยากเก็บๆเงินไว้ให้ลูกด้วย แอนนี่กับคุณสามีไม่ได้เก็บส่วนนี้เพราะเราอยากกลับไปอยู่ไทย แล้วก็ไม่มีลูกด้วยแหละ อิอิ เลยไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะเก็บดีไหม คนที่จะย้ายกลับไทยตอนแก่ ถ้าอยู่ที่เมกาต้องคิดนะคะว่าเราจะต้องเผื่อค่ารักษาพยาบาลด้วย เพราะเราจะไม่ได้ใช้ Medicare แอนนี่มีเก็บพวก Medical Saving กับที่บริษัทด้วย แต่หักไปไม่มากหรอกค่ะ คงต้องซื้อประกันเอาตอนกลับไทย อนาคตไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็ได้แต่เตรียมตัวไว้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใครมีคำแนะนำอะไรดีๆมาแลกเปลี่ยนกันค่ะ จากคุณ : AnnaBanana เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 01:12:10

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านกระทู้นี้มาหลายวัน  เข้ามาตอบตอนตลาดใกล้วาย ไม่มีลูก สามีเป็นคนไทย  กลับเมืองไทยแน่นอนค่ะ  ตอนแรกว่าจะกลับเมื่อแฟนอายุ  ๖๒ แต่หลังจากกลับมาจากเมืองไทยเมื่อปลาย กพ.  ทุกอย่างที่นู้นที่เราแพลนเอาไว้ลงตัวเร็วกว่าที่คิด เลยคิดว่าคงกลับภายใน  ๓ - ๕  ปีนี้ เรื่องบ้าน  ปลูกบ้านในที่ของแม่ ที่ติดคลอง  ปลูกเป็นเรือนไทย ถมที่มานาน ตอนนี้คอยทางการอยู่ เห็นบอกว่าจะขยายคลองอีกข้างละ ๓๐ วา  พี่ชายว่าคงไม่นานกลับไปเมืองไทยปีหน้าเราได้อยู่บ้านใหม่แน่นอน เรื่องรายได้  ซื้อที่ไว้แถวสุวรรณภูมิ  กำลังจะสร้างอพาร์ทเม้นท์ให้คนเช่า, ทำร้านกาแฟ บนสถานี BTS  จะเปิดเดือนหน้า ให้น้องสาวดูแลไปก่อน เพราะเค้ามีร้านบนนั้นเหมือนกัน , มีธุรกิจของญาติ เค้าจะรีไทร์  อยากให้เราเข้าไปเทคโอเวอร์ คิดว่า พค. นี้กลับไปเมืองไทยอีกทีคงเข้าไปดู ธุรกิจที่เราทำนั้นก็อาศัยทั้งพี่่ชายและน้องสาวที่เค้ามีประสบการณ์ ทำธุรกิจนั้น ๆ อยู่  สามารถให้คำแนะนำ และช่วยแก้ปัญหาได้ ยังมีร้านอาหารอีกที่อยากทำ แต่อันนี้คงต้องหลังจากกลับไปอยู่ถาวรแล้ว จากคุณ : รดา (rada) เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 01:16:11

ความคิดเห็นที่ 32 อยากมีบ้านเรือนไทยอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาบ้างค่ะ คงจะสวยน่าอยู่มากเลย ถ้ามีโอกาสขอไปนอนค้างสักคืนได้มั้ย เดี๋ยวนี้น้ำท่วมบ่อยๆ ปลูกริมน้ำยังงั้น น้ำจะไม่ท่วมบ้านเหรอพี่ จากคุณ : MidNite เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 15:07:34

ความคิดเห็นที่ 33 มาพักหลาย ๆ คืนก็ได้เล็ก  นี่พี่เองก็ยังไม่เคยเห็นแบบบ้านเลยนะว่าเป็นยังไง พี่ชายบอกว่า เป็นเรือนไทยสองหลัง มีทางเชื่อมระหว่างบ้าน  คงดูดีเน๊อะ กะว่าถ้าไปอยู่ถาวรจะทำเป็นโฮมสเตย์ด้วย  เพราเะอยู่ใกล้ตลาดน้ำ เรื่องน้ำท่วม มันท่วมอยู่แล้วเล็ก  แต่บ้านเป็นแบบใต้ถุนสูงโล่ง ๆ นี่ยิ่งจะขยายคลอง  เค้าอาจจะทำเป็นโครงการแก้มลิง จะท่วมหนักกว่าเก่าหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ไม่เป็นไรหรอกตั้งใจจะอยู่แล้วก็เดินหน้าต่อไป  ต้องเตรียมหัดพายเรือไว้เค่นั้น จากคุณ : รดา (rada) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 55 00:51:11

ความคิดเห็นที่ 34 ฟังดู บ้านพี่รดา ท่างทางจะน่าอยู่จริงๆค่ะ มันเหมือนเป็นบ้านโบราณสมัยก่อนเลยนะคะ ที่ชีวิตคนไทยสมัยก่อนจะชอบปลูกบ้านริมน้ำ อยากไปอยู่แบบนั้นบ้างจังค่ะ ชีวิตคงจะสงบและราบเรียบ มีแต่ธรรมชาติ อยากปลูกผักเต็มสวนเลยค่ะ จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 55 05:01:07

ความคิดเห็นที่ 35 ที่ปลูกบ้านหลังนี้เพราะตั้งใจว่าหลังรีไทร์ จะไปใช้ชีวิตง่าย ๆ สบาย ๆ ค่าใช้จ่ายไม่สูง  นะคะคุณปุ๋ม แล้วที่แถวนั้นทั้งหมด  เป็นของ ลุง ๆ ป้า ๆ  ซี่งเป็นพี่ ๆ ของแม่  ตัวพี่เองก็สนิทกับลูกพี่ ลูกน้องทุกคน พี่ชายลูกของป้า แต่งงานไม่มีลูกเหมือนกัน บอกพี่ว่า กลับมาอยู่เมื่อไหร่ให้ไปกินข้าวบ้านเค้าทุกวัน ไม่ต้องทำให้เหนื่อย  ชีวิตต่างจังหวัดก็ดีอย่างนี้แหล่ะ แต่แรกคิดไว้แต่ว่า ค่อย ๆ ถมที ก่อนกลับซัก ๓ ปีค่อยไปปลูกบ้าน เอาบ้านแบบง่าย ๆ ราคาไม่แพง พอพี่ชายรู้ เค้าจัดการให้หมด ไม่ได้คิดเงินซักบาท  เพราะทุกคนที่เมืองไทยอยากให้พี่กับแฟนกลับไปอยู่เมืองไทยเร็ว ๆ จากคุณ : รดา (rada) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 55 07:17:52

ความคิดเห็นที่ 36 พูด แล้วก็อยากไปอยู่แบบนั้นบ้างจังค่ะ เคยเห็นแต่ในหนังสมัยก่อน ที่อยู่แบบพอเพียง ปลูกบ้านริมน้ำ ชีวิตพึ่งพากัน มากกว่าการใช้เงิน มันเป็นฝันของคนฝันน้อยอย่างปุ๋มเลยค่ะ อยากมากกกกกก ขอให้พี่รดาได้กลับเมืองไทยเร็วๆนะคะ เอารูปมาให้เราดูบ้างค่ะ จากคุณ : PoomPim..TMB เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 55 07:57:29

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านหลายหลายคนแล้วก็ได้ความคิด ต้องเตรียมตัวมั่งแล้ว อันที่จริงก็เคยคิดบ้าง แต่ก็คิดว่ายังอีกยาวไกลนั่นแหละ เลยปล่อยปล่อย ส่วนตัวแทบไม่มีหนี้สิน แต่เงินเก็บก็น้อยเช่นกัน บ้านช่องก็พอมีเลยไม่คิดมากจริงจังกับบั้นปลายเท่าไหร่ ถึงเวลานั้นถ้าเงินน้อยก็คงลำบากอยู่เนอะ จากคุณ : AJGensburg เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 55 17:25:22

ความคิดเห็นที่ 38 ตัวเองไม่มีลูก ถ้าแก่ตัวมาและสามีไปสวรรค์ก่อน ก็คงจะกลับไปอยู่เมืองไทยค่ะ จากคุณ : หมูหวาน เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 55 07:07:24

ความคิดเห็นที่ 39 อยากอยู่บ้านริมน้ำมาก เคยดูหนังเรื่องผู้ใหญ่ลียังอยากจะเป็นอยู่อย่างนั้น คิดถึงเมืองไทยสมัยก่อนๆจัง เดี๋ยวนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว จากคุณ : sascha เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 55 10:57:38

ความคิดเห็นที่ 40 ตามคุณศศิ คนสามีหล่อเข้ามาค่ะ อิอิ ของลีตรงกันข้าม สามีฝรั่งอยู่ต่างแดนค่ะ ฮ่าๆ ตอนนี้อยู่ชายขอบของเมืองเจียงใหม่ เนื่องจากไม่มีลูก อยู่สองคนตายาย น้องเค้าเป็นสาวแก่ น้องชายเราก็บ่าวเฒ่า O,,< น้องสาวมีลูกแค่คนเดียว แอบคิดไว้ในใจเหมือนกัน ว่าเราจะทำnursing home เล็กๆดีมั้ย เป็นธุระกิจเล็กๆ ดูแลลูกค้าดีๆ ไม่แพงเว่อร์ ตอนนี้เมืองไทยก็มีแนวโน้มที่คนแก่จะเยอะขึ้นๆ แล้วก็ไม่มีคนดูแลด้วย ทำไว้เผื่อตัวเองแก่ จะได้มีที่ดีๆ มีมาตรฐาน คนดูแลไว้ใจได้ ยังเป็นโครงการระยะยาวอยู่ค่ะ ^^ จากคุณ : NooMali เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 16:20:04