เพราะน้ำจิตน้ำใจจากทุกท่านแห่งห้องไกลบ้านแท้ๆ
|
 |
นี่ก็ 4 ปีแล้วที่ชีวิตต้องลุมๆดอนๆ ระหว่างเมืองไทยกับHawaii ท้อเหลือประมาณ แต่พอได้เห็นเสื้อผ้าที่ท่านหนึ่งส่งมา และหลายท่านที่เข้ามาให้กำลังใจ เพราะ ความเห็นใจ ทำให้ความฮึดมันก็กลับมาอีกครั้งและอีกครั้ง
แม้แต่ละครั้งต้องล้มเหลวผิดหวัง แต่เพราะคำว่ารักและคิดว่านี่โชคชะตาสัตว์โลกต้องเป็นไปตามกรรม ชาติที่แล้วเราคงทำเขาไว้เยอะ
อีกครั้งที่อยากจะตัดสินใจว่าจะเริ่มต้นให้โอกาสตัวเราและเขาอีกครั้งไหม ใจมันก็หวาดระแวง
ลึกๆก็รักและห่วงหา แต่ทำไมพอใกล้กันถึงทรมาน ทุกข์ ท่วมท้น ทุกวันคืน เมื่อเขาไม่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี
ทำไมจะตัดความรู้สึกว่าเราต้องให้โอกาสตัวเองเลือกแต่สิ่งดีๆ ล่ะ จะมานั้งทนทุกข์ดักดานไปทำไมอายุก็ร่วงเลยไปทุกวันๆ แต่ก็หาเหตุและผลมาตอบโจทย์ตัวเองว่า"ถึงจะอย่างไรก็เพราะเขาเราจึงมีโอกาสมาอยู่ในดินแดนที่เราชอบ" อากาสที่เหมาะกับการออกกำลังกาย เวลาที่อั้นอัดและรันทดก็จะอาศัยการเดิน เดิน และ เดิน เพื่อแก้ปัญหาและทำใจให้สู้ต่อไป เป็นเช่นนี้เสมอๆ ดีกว่าที่จะอยู่แต่ในห้องแคบๆ กิน นอน นั้ง เดินด้วยความเงียบเหงา ทีวีก็ไม่มีดู และต้องทนอยู่กับเสียงถอนหายใจ จากเขาและคำสบถ มากมายหากเขาต้องแพ้ เกมส์ ออนไลน์ หรือบางครั้งก็หัวเราะอย่างพอใจหากชนะ และเขาคิดว่าคู่เล่นช่างโง่ซะ
ส่วนเราทางออกที่ดีที่สุดคือออกไปเดินเพื่อรอให้ถึงเวลานอน มันจะได้จบๆไปอีกวัน เช้าก็ออกไปทำงานที่Goodwillงานหนักมากยืนทั้งวันอยู่กับเสื้อผ้าที่เขาเอามาบริจากแยกและตั้งราคา บางที่ทั้งกลิ่น ทั้งเก่าก็ไม่ใช่ของง่ายๆเหมือนกัน แต่ก็ดีกว่าไม่มีค่าเครื่องกลับเมืองไทย
กิจกรรมที่ทำทุกวันๆหลังเลิกงานคือไปเรียนเลิกสามทุ่ม การ เดินถือว่าผ่อนคลายได้มากๆ ทำงาน8ชั่วโมงเรียน ต่ออีกสามชั่วโมงดูมันช่างสั้นเหลืือเกินกับการที่ต้องไปเผชิญกับชีวิตเดิมๆที่น่าเบื่อแต่ต้องฝืนให้ทุกอย่างผ่านพ้นไป วันๆ เพราะคิดเสมอว่าเพื่อคนที่รอเราอยู่ที่เมืองไทย และหวังเสมอว่าบุญกุศลจะเปลี่ยนเขาให้มาเป็นสามีที่ดี
อยากให้กระทู้นี้มีประโยนช์บ้างไม่มากก็น้อยถึงชีวิตหนึ่งที่ บางคนคิดว่าน่าอิจฉา แต่จริงๆแล้วเต็มไปด้วยปัญหาและการดิ้นรนเพื่อให้อยู่รอดไปวันๆ อยากกินอะไรก็ไม่ได้ดังใจ เพราะเขาอ้างว่าเขารักสุขภาพ มีแต่ถัวดำถั่วแดง ซึ่งเรากินไม่เป็น นานๆสักที่จะได้เจอ ไก่ กุ้ง และปลาบ้างเราก็เพิ่งทำงานได้ไม่ถึงเดือนอยากจะซื้อะไรๆกินเองก็ยังไม่ได้มีโอกาสเลย
ทำงานชั่วโมงละ 7.25 เงินเดือนยังไม่ทันจะออกเขาก็บอกว่าเราต้องช่วยเขาออกบ้างขอเดือนละ 400 นะ น้ำตาแห่งความเสียใจและผิดหวังพร่างพรูออกมา และขอตัวเขาไปเดิน และในที่สุดเราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เราอดทนอยู๋หลายวัน และรวบรวมความกล้าก้มลงกราบเท้าเขาและบอกเขาไปว่า เรารักเขาแบบพี่ชาย และเราไม่อยากมีเซ็กกับเขาอีกแล้ว เพราะเขาเป็นสามีที่ไม่ดี ไม่ห่วงใยเรา เล่นแต่เกมส์ กินข้าวหน้าเกมส์ และก็ไม่เคยสนเลยว่าเรามีอะเไรกินไหม หรือซึมเศร้าแค่ไหน อยากไปชายหาดเขาก็ถามว่าไปทำไม เราเลยบอกว่าจะไปเตะบอลมั้ง....
เขาไล่เราออกจากบ้านทันทีและบอกว่าหากจะอยู่ต่อต้องจ่ายวันละ 20
เราเจ็บจี๊ดที่ใจชาไปทั้งตัว บอกเขาว่าขอเวลาให้เงินเดือนออกก่อนจะย้ายออก เขาบอกว่าไม่ได้ ไม่ย้ายต่อนนี้ก็จ่ายมา เราโทรหาลูกจองตั๋วให้ คงจบถาวรแล้วคราวนี้ อีก 2 วันหลังจากนั้น เขาถอดแหวนแต่งงานวางใว้ในห้องน้ำ และไม่พูดกับเรา เขาส่งรูปเขาไปให้แฟนเก่าเขาโดยไม่แคร์เราเลย และอีก 2 วันต่อมาเราก็ออกจากบ้านในขณะที่เขาไปทำงานโดยไม่ทิ้งnote ใดๆไว้ เขาส่งเมล์มาหาลูกเราบอกว่าแม่เธอกับเขาไม่มีอะไรต่อกันอีกต่อไป
เราเลยตัดสินใจกลับเพื่อมาเรียนนวดไทยและมารักษาตาต้อกระจกที่เขาสัญญาว่าจะดูแลมาเป็นเวลว4ปีแล้ว แต่มันก็แค่ลมปาก การกลับมาคราวนี้เราไม่ต้องโกหกคำโตว่ากลับเพราะคิดถึงเมืองไทยคิดถึงพ่อ และกอดท่าน ท่านก็หัวเราะอย่างมีความสุข และไล่ให้เรากลับ Hawaii บอกว่าเมียที่ดีต้องดูแลสามีให้ดี ท่านไม่เคยรู้หลอกว่า ลูกท่านเจ็บช้ำใจแค่ไหน แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดท่านก็จากเราไปด้วยโรคชรา โดยไม่มีสัญญานใดๆ บอกล่วงหน้า เราร้องไห้และเศร้าโศรก หมดแล้วที่ยึดเหนี่ยวจิตใจสิ่งเดียวในโลกที่มีแม้ว่าท่านจะทิ้งเราไปตอนเราเด็ก แต่เรากํกท่านเหลือเกินอยากร่ำรวยอยากพาท่านไปเที่ยว Hawaii เพราะท่านก็ศึกาาจากหนังสือว่า Hawaii น่าอยู่และสวยงามท่านภูมิใจที่จะบอกเพื่อนๆว่า ท่านภูมิใจในตัวเราแค่ไหน หลังจากท่านจากไปเราหดหู่และรันทดใจมากเหลือจะบรรยาย คิดตำหนิตัวเองว่า เรา 52 แล้วทำให้ท่านมีความสุขไม่ได้สักครั้งท่านน่าจะได้ไป Hawaii
เขาโทรหาเราและขอร้องให้เรากลับเขาจะดูแลเราอย่างดีแทนพ่อเรา โห..คำพูดนี้โดนใจที่เศร้าๆ สุดๆ.....คิดหนักไปหลายวันๆ แต่ลูกๆไม่เห็นด้วย และไม่ยอมให้กลับไปอีกเด็ดขาด
ทุกครั้งที่แยกทางกันสองสามวันแรกเราก็เข้มแข็ง แต่พอได้ยินเสียงร้องไห้ และ คำสารภาพผิดของเขาพร้อมสัญญา ว่าเขาจะปรับตัว เราก็ใจอ่อนทุกทีเหมือนเช่นครั้งนี้ เฮ้อ........ใจหนอใจ แต่ครั้งนี้ เราอยากกลับเพราะรู้ว่าเราจะอยู่โดยไม่มีเขาได้ จากความช่วยเหลือของเจ้านายเก่าที่ Goodwill
คำถามนะคะขอถามท่านผู็รู้ว่าเรามาเมืองไทยได้ 3 เดือนแล้วจะกลับไปได้อีกไหมคะ เพราะวีซ่าชั่วคราวเราหมดอายุ ปี2013 บอกตรงๆว่าอยากกลับไปทำงานนวดเก็บเงินเลี้ยงแม่ซึ่งเราไม่ได้ดูแลท่านเลยเพราะท่านทิ้งเราไปแต่เราเด็กๆ พอพ่อเสียท่านมาในสภาพที่น่าสงสารมากเพราะสามีเด็กท่านเอาบ้านที่เราเคยมีส่วนสร้างให้สมัยอยู่กับสามีคนไทย ไปให้เมียใหม่ และแม่เราต้องไปอยู่กับลูกสาวที่เกิดกับสามีใหม่แบบไม่มีความสุข ท่านคิดว่าเราจะช่วยท่านได้เพราะเรามีสามี ฝรั่ง และนี่คือสาเหตุหลัก ที่เราอยากมาทำเงินที่ Hawaii
และรบกวนถามว่าเราจะทำวีซ่าถาวรเองได่ไหมหากเราไม่กลับไปอยู่กับเขาอีก
อีกข้อนะคะเราจะทำการนวดที่ห้องเราได้ไหมในขณะที่ยังนวดตามร้านไม่ได้เพราะไม่รู็ว่าจะได้งานตอนไหน คือเจ้านายเก่าที่Goodwill ท่านมีเมตตาจะให้เราไปอาศัยอยู่กับท่านก่อน เราจะทำความเดือดร้อนกันท่านไหม ท่านแต่งงานกับคนที่นั้นมา 20 กว่าปีแล้ว เป็นคนลาวที่น่ารักมากๆ ท่านบอกว่าให้มาอยู่กับท่านก่อนจนกว่าจะพร้อมหาที่อยู่ใหม่
และท้ายสุดท้ายหากเราแยกกับสามีเกินหกเดือนถือว่าเราตัดขาดโดยกฏหมายได้ไหม คือเราไม่อยากติดต่อกับเขาอีกแล้วน่ะค่ะ การกลับไปครั้งนี้เขาจะไม่มีทางรู้ว่าเราอยู่ที่ไหน เพราะกลัวเจ้านายจะเดือดร้อน
ต้องขอกราบขอความเมตตาจากท่านผู้รู้ ได้ให้ความกระจ่างกับเราด้วยนะคะ จะขอกราบขอบพระคุณอย่างสูงมาล่วงหน้านะคะ และขอให้อำนาจความดีในสากลโลกปกป้องคุ้มครองทุกท่านแห่งห้องไกลบ้าน ให้มีแต่ความสุข ความเจริญ ค่ะ
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 55 10:48:36
| จากคุณ |
:
ข้าเจ้าเซ็ง 
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 พ.ค. 55 10:30:45
|
|
|
| 
