ความคิดเห็นที่ 1 ผมคนนอก ไม่มีความรู้ คุณบอกว่า "ไม่รู้ว่าก.พ.จะเข้าใจมั้ย" ผมว่าท่านเหล่านั้นยิ่งกว่าเข้าใจเสียอีก เขาจึงวางกฏขึ้นมาและหลายๆท่านก็คงผ่านมาเหมือนคุณนั่นแหละ ผมเดานะ ผมเดา คนที่รับราชการที่เมืองไทยคงจ่อคิวกันเป็นแถวที่จะมา ปล่อยให้นักเรียนทุนซึ่งไม่เคยรับราชการแซงคิวก็คงขัดใจหลายคน มีทางเลือกสามอย่าง กลับไปใช้ทุน จ่ายเงินซึ่งคงมากโข และหนีทุนให้คนประกันรับผิดชอบ ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 04:03:20 A:98.231.188.19 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะคะ ทางเลือกหนีทุนนี่คงตัดไปได้เลย เพราะพ่อแม่เป็นผู้ค้ำประกันค่ะ อีกอย่างอยู่ในทุนมาถึงตอนนี้ ก็คงคิดหนีไปเปล่า ๆ ไม่ลงหรอกค่ะ ที่บอกว่าคงมีคนรับราชการที่ไทยต่อคิวอยากมาทำงานที่เมืองนอก ก็เคยได้ยินเหมือนกันค่ะ แล้วก็พอเข้าใจถ้าเค้าเห็นว่าการทำงานที่เมืองนอกคงจะมีอะไรที่ดีกว่าเยอะ (อย่างเช่นเงินเดือนเยอะกว่า รีเปล่าก็ไม่รู้?) แต่จริง ๆ ถ้าครอบครัวอยู่เมืองไทย (โดยเฉพาะแฟน หรือสามีหรือภรรยา) ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอยากมากันด้วย นี่ถ้าเรามีแฟนเป็นคนไทย คงไม่ต้องคิดมากขนาดนี้ กลับไปอยู่ไทยสบาย ๆ ความคิดเห็นส่วนตัวคือทำงานราชการอยู่ไทยหรืออยู่ต่างประเทศก็น่าจะเหมือน ๆ กันค่ะ คือ ไม่รวย... ถ้าหาทางเจรจาเรื่องที่ทำงานไม่ได้จริง ๆ ก็อาจจะต้องคิดเรื่องจ่ายเงินคืนล่ะค่ะ แล้วก็จริงอย่างที่บอก คงไม่ต่ำกว่าสามสิบล้าน T_T จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 05:03:00 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 3 เจ้าหน้าที่ของรัฐ (ไม่ใช่ Local staff) ที่อยู่ประจำการสถานทูตหรือสถานกงสุลไทยในตปท.เป็นข้าราชการสังกัดกระทรวงการต่างประเทศ ซึ่งได้ออกประจำการตามคิวและตามตำแหน่งว่าง ถ้าคุณคิดทำงานในตำแหน่งดังกล่าว คุณต้องเอาตัวเองมาเข้าสังกัดกระทรวงการต่างประเทศก่อน นั่นคือเริ่มงานตำแหน่งเจ้าหน้าที่การทูต(วุฒิป.เอก) แล้วอยู่ทำงาน"ที่เมืองไทย" ช่วงระยะเวลา 3-4 ปีก็จะได้ออกประจำการต่างประเทศซึ่งคุณเลือกไม่ได้ว่าอยากไปที่ไหน ผู้ใหญ่จะประเมินความรู้ความสามารถและตำแหน่งที่ว่างในตปท.แล้วพิจารณาให้คุณออกประจำการ ซึ่งครั้งแรกมักจะได้ประเทศในภูมิภาคเอเชียก่อน (ยกเว้นบางคนที่ผู้ใหญ่ดันและมีความสามารถสูงเป็นที่ประจักษ์ ทำนองเก่งฉุดไม่อยู่ อาจได้ออกไปยุโรปหรืออเมริกาเลย) ฟังแบบนี้แล้วคุณคงนึกออกว่าคุณสมัครทำงานเป็นเจ้าหน้าที่การทูตของไทยในต่างประเทศโดยตรงไม่ได้ เพราะคุณไ่ม่ใช่คนในกระทรวงการต่างประเทศซึ่งมีหน้าที่ออกประจำการตามวาระ เหตุผลที่ว่ามีแฟนจะแต่งงานไม่สะดวกในการกลับไปใช้ทุนที่เมืองไทยใช้อ้างกับก.พ.ไม่ได้ครับ กฎระเบียบตราไว้แน่นหนาเพราะคุณไม่ใช่เคสแรกที่คิดจะทำแบบนี้ เคยมีคนขอไม่กลับเมืองไทยแต่ยอมจะซื้อสัญญาณดาวเทียมเพื่อสอนหนังสือไปยังมหาวิทยาลัยต้นสังกัดในเมืองไทย (ทำนองใช้ทุน แต่ไม่ขออยู่ประจำที่เมืองไทย) ก.พ.ไม่ยอม (เป็นธรรมดา) เื่พื่อนผมไปพบรักกับหมอที่อเมริกา เธอรีบกลับมาให้หน่วยงานประเมินค่าปรับก่อนจะแต่งงาน...จ่ายไป 13 ล้านซึ่งชิลๆๆเพราะแฟนเป็นหมอ จ่ายให้ไหว ถ้าคิดจะแต่งงานและไม่กลับเมืองไทยจริง ขอให้รีบดำเนินการประเมินค่าปรับเพราะแต่ละนาที ค่่าตัวคุณสูงขึ้นเรื่อยๆครับ ปรึกษาคนค้ำประกันด้วยว่าคุณจะตัดสินใจทำแบบนี้เขาขัดข้องไหม สำหรับนักเรียนทุนรัฐบาล...หนทางอื่นที่จะรับใช้มาตุภูมิบ้านเกิดในตปท.นั้นไม่มีครับ (เว้นแต่กลับมาแล้ว ใชุ้ทุนหมดแล้ว) จากคุณ : Shakesple เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 05:49:20

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าใจว่าข้าราชการที่จะไปทำงานต่างประเทศน่ะ คือพวกที่อยู่กระทรวงต่างประเทศไม่ใช่หรือคะ? ถึงรับราชการในกระทรวงต่างประเทศ แต่ถ้าเส้นไม่ปึ้ก ก็ยังยากเลยที่จะเลือกไปอยู่เมกา อาจได้ประเทศที่เจริญน้อยกว่าประเทศไทยด้วยซ้ำ (เคยอ่านเมื่อหลายปีที่แล้ว สัมภาษณ์ภรรยาข้าราชการคนหนึ่งที่ต้องไปต่างประเทศ ครั้งแรกได้ประเทศที่ล้าหลังกว่าบ้านเรา เธอก็อยู่ที่เมืองไทย พอครั้งที่สอง สามีได้ไปประจำที่ยุโรป เธอถึงตามไป และหอบลูกๆ ไปเรียนหนังสือทางโน้นด้วย ทั้งที่เงินเดือนสามีไม่พอจุนเจือลูกๆ แต่เธอมีฐานะดีอยู่แล้ว เลยควักกระเป๋าเองได้) อีกอย่างที่เข้าใจคือ ที่รัฐบาลให้ทุน เพื่อต้องการให้ผู้รับทุนกลับมาพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอน หรือว่าดิฉันเข้าใจผิด จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 05:57:57 A:122.111.3.182 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 5 ข้าราชการที่จะไปทำงานต่างประเทศ มีมากมายหลายส่วนค่ะ ไม่จำเป็นต้องอยู่กระทรวงต่างประเทศเท่านั้น ของ การท่องเที่ยว, กรมการค้า (ไม่รู้หน่วยไหน แต่ที่นี่เรียก Thai Trade), BOI, BOT ก็มี แต่เป็นเจ้าหน้าที่ๆมาจากเมืองไทย ที่ผลัดกันออกไปตามตำแหน่ง และลำดับขั้น local staff นั้นก็มี แต่โดยส่วนมากจะเป็นตำแหน่งช่วยงานธรรมดา ที่ไม่ต้องใช้ความรู้ระดับ ป. เอก วิธีที่คุณคิดทำไม่ได้แน่ค่ะ แนะนำให้คุณคิดตัวเลขคร่าวๆ ว่าต้องจ่ายคืนทุนเท่าไหร่ คุยกับแฟน แล้วเริ่มเก็บเงินเลย แล้วคุยกับเจ้าของทุน ว่าผ่อนได้มั้ย ถ้ายังเก็บไม่พอ ก็กลับไปใช้ทุนก่อน รักกันจริง ห่างกัน 5-6 ปี ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ จากคุณ : 2 Cents เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 06:47:34 A:74.70.98.41 X: TicketID:312350

ความคิดเห็นที่ 6 เพื่อนดิฉันคนหนึ่งก็เข้าข่ายเรื่องอย่างนี้ คือจบเอกด้วยทุนหลวง แต่เจอแฟนฝรั่งตอนเรียนจบพอดี เขาเองได้งานดีด้วยเลยแต่งงานกัน ไม่กลับไทย ตอนแรกคนที่ค้ำประกันให้ที่เมืองไทยก็หนาว แต่เพื่อนคนนี้ทำงานใช้ทุนไปให้หลวงทุกบาททุกสตางค์ กี่ตังค์ก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้มีครอบครัวสบายไปแล้วค่ะ จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 07:00:46

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณสำหรับทุก ๆ ความเห็นมากเลยนะคะ ที่ลองคิดวิธีนี้ดู เพราะก็เห็นมาอย่างที่คุณ 2 Cents บอกค่ะ ว่าจริง ๆ ก็มีหน่วยงานอื่นนอกจากกระทรวงต่างประเทศในอเมริกาด้วย ดิฉันเองเคยทำ project เล็ก ๆ ให้กับ BOI ที่ NY เลยแอบเพ้อฝันไปว่าถ้าจบแล้วอาจจะขอทำงานที่นั่นได้ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าคงจะเป็นไปได้ยากน่ะค่ะ ดิฉันก็คุยกับแฟนเรื่องนี้มานานแล้ว เค้าเรียนเอกเหมือนกัน แต่เป็นนักวิทยาศาสตร์ แล้วก็อยากอยู่ในแวดวงการศึกษา (ไม่อยากไปทำพวกบริษัท investment bank, consulting) ยังไงก็คงไม่รวยน่ะค่ะ ต่อให้ได้งานดี ๆ ของด้านเค้าที่นี่ก็เถอะ เค้าก็ยืนยันอยากให้ใช้เงินคืนไป ทั้งที่ต่อให้เราสองคนทำงานช่วยกันใช้ ก็คงจะต้องอยู่แบบประหยัด ๆ ไปสิบกว่าปี หลังจากนั้นถึงจะเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัวได้บ้าง ดิฉันก็เลยอยากจะลองดูว่าจะมีทางอื่นที่ดีกว่านี้มั้ย ใจนึงก็รู้สึกผิดด้วยถ้าจะไม่ใช้ทุนด้วยการทำงานน่ะค่ะ แต่ก็ขอยอมรับผิด ที่ไปมีแฟนไม่ใช่คนไทยเอง ทั้ง ๆ ที่เคยตั้งกำแพงไม่คบคนต่างชาติมาเกือบตลอดชีวิต เรื่องรัก ๆ อย่างงี้ ไม่เจอเองก็ไม่รู้เลยค่ะ คุณข้าวปั้นก็เข้าใจถูกแล้วล่ะค่ะ จริง ๆ ดิฉันก็ควรจะกลับไปใช้ทุนที่ไทยจริง ๆ แต่ดันติดปัญหาที่แก้ยาก ส่วนเรื่องไปทำงานส่วนหนึ่ง แล้วใช้เงินส่วนที่เหลือ ก็คิด ๆ อยู่เหมือนกันค่ะ แต่สำหรับทุนที่เงื่อนไขใช้ทุนเป็นสองเท่าอย่างงี้ ดิฉันคงต้องใช้ทั้งหมด 20-22 ปี ทำงานหนึ่งปี ก็ลดไปแค่ 1/20 ของจำนวนหนี้ทั้งหมด ถ้าจะให้เหลือจำนวนเงินที่พอใช้ได้จริง ๆ ก็คงจะต้องทำซัก 10 ปีเต็มค่ะ แล้วถ้าทำไปนานขนาดนั้นแล้ว จะให้ออกงานไปหางานอื่นทำ ก็คงจะยากแล้วค่ะ เราก็คงจะผูกพันกับงานด้วย แล้วบริษัทหรือมหาวิทยาลัยอื่นในอเมริกา ก็คงไม่จ้างค่ะ ก็เลยคิดว่า ถ้าเริ่มทำงานอื่นในอเมริกา (ไม่ทำงานราชการ) อย่างที่แฟนบอก น่าจะใช้ทุนหมดได้เร็วกว่า แต่ดิฉันรู้ว่า หลายคนก็จะตำหนิถ้าดิฉันเลือกทำอย่างนี้ ขอโทษที่มาบ่นเรื่องตัวเองให้คนอื่นอ่านในนี้นะคะ แค่เครียด ๆ คิดไม่ตก เลยอยากขอความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ให้ข้อมูลโดยไม่พยายาม judge ความถูกความผิดของการหาทางชดใช้เงื่อนไขทุนในสถานการณ์แบบนี้นะคะ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 07:27:50 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 8 ขอเขียนเพิ่มนิดนึงนะคะ พอดีเขียนข้อความข้างบนไปก่อนเห็นที่คุณ PatPDX โพสต์ค่ะ ได้ฟังอย่างงี้ก็พอสบายใจได้บ้างนะคะ ยินดีกับเพื่อนของคุณด้วย ส่วนกรณีของดิฉัน เราสองคนคงจะไม่ได้มีรายได้ดีขนาดนั้นค่ะ เพราะอยากอยู่ในวงการศึกษาด้วยกันทั้งคู่ แต่ก็จะพยายามทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ โดยมีคนเสียหายน้อยที่สุดค่ะ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 07:32:50 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 9 " ...........แต่ไม่รู้ว่าก.พ.จะเข้าใจมั้ย ดูเหมือนกฎเหล็กเค้าคือจะให้กลับไทยเท่านั้น เลยอยากได้คำปรึกษาค่ะ..............." คุณเจ้าของกระทู้เป็นนักเรียนทุน ก.พ......จึงขอถามว่า  ตอนยื่นใบสมัครขอทุนเขา......ทำไมไม่ยื่นเงื่อนไขกับ ก.พ. ไปว่า...... เมื่อเรียนจบแล้ว...ขอให้บรรจุตนให้ใช้ทุนในต่างประเทศตามประเทศที่ดิฉันปรารถนา ! ! ! แต่หากเพราะมีเหตุจำเป็นเกิดขึ้นในภายหลัง  โดยมิอาจทราบล่วงหน้าได้........ ก็ควรต้องให้ความเคารพต่อกฎเกณฑ์ของเจ้าของทุนเขา ซึ่งไม่ว่าทุนประเทศไหนๆ  แหล่งใด  ก็เป็นอย่างนี้ทั้งสิ้น ลองคิดดูว่า  เมื่อตอนสมัคร  ท่านก็สมัครในเมืองไทย  ใช่ไหม ? ? ?  และก.พ.ก็อยู่ในเมืองไทย...........จึงต้องกลับมาใช้ทุนในเมืองไทยตามแต่ที่เจ้าของทุนเขาเห็นเหมาะสม เชื่อว่า ก.พ. จะยกเว้นระเบียบเพื่อสนองตอบเหตุผลส่วนตัวของท่านเพียงคนเดียว  คงไม่ได้ ก็น่าจะเป็นไปตามที่หลายท่านแนะนำ  ...คือหาเงินชดใช้เขาไป จากคุณ : Detente เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 07:37:09

ความคิดเห็นที่ 10 ก็ถูกของคุณ Detente ค่ะ ถ้าดิฉันมองเห็นอนาคตของตัวเองในอีกสิบปีข้างหน้าตอนรับทุน คงไม่รับทุนมาตั้งแต่แรกแล้วค่ะ รู้ว่าไปกันที่คนอื่นเค้า ทุกวันนี้ยังอยากนั่ง time machine กลับไปตอนม.6 เลย ดิฉันไม่ได้ตั้งกระทู้นี้เพื่อต่อว่าก.พ.ว่าไม่ให้อิสระนะคะ ก็อย่างที่ทุกคนรู้ ทุกอย่างเป็นไปตามหลักเกณฑ์ ดิฉันก็เคารพสัญญาที่ตัวเองเคยเซ็นต์ไว้ค่ะ เพียงแต่อยากขอความเห็นว่าจะมีทางเลือกไหนให้ทำได้บ้าง พอดีดิฉันไม่มีต้นสังกัดค่ะ เลยไม่มีคนคอยบอกว่าจบแล้วต้องไปทำที่ไหนแน่นอน รู้แต่ว่าต้องทำราชการ ไม่มีคนคอยเตือนด้วยว่าต้องทำที่ไทย "เท่านั้น" เพราะดิฉันรู้จักรุ่นพี่คนนึง เคยรับทุนเรียนจนจบโท กลับไปทำที่ไทยแค่ปีสองปี ก็เห็นว่าตอนนี้เค้าก็ได้อยู่ประจำใน NY แล้ว ถือเป็นการทำงานใช้ทุนอย่างถูกต้องทุกอย่าง แต่คงเป็นเพราะว่าเค้าเรียนด้าน international relation ทำงานให้กระทรวงต่างประเทศได้ อย่างที่ความเห็นด้านบนบอกค่ะ เราก็ยอมรับว่าเห็นแก่ตัวในฐานะนักเรียนทุนที่อยากอยู่สร้างครอบครัวกับคนที่เรารักนอกประเทศไทย แต่ก็ยังอยากหาทางชดใช้ความผิดโดยการทำงานให้รัฐ "ถ้าทำได้" แต่ถ้ารัฐไม่อยากให้ทำ เพราะไม่มีงานนอกประเทศให้ทำ อย่างงั้นดิฉันก็คงจะทำอะไรให้ไม่ได้ใช่มั้ยคะ นอกจากใช้เงินคืน แล้วให้เงินนั้นไปส่งนักเรียนทุนคนใหม่อีกสามคนมาเรียนต่อแทน จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 08:09:59 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 11 คิดว่าคงต้องใช้ทุนไปเท่านั้นแหละค่ะ นอกจากว่าคุณจะโชคดีได้ทำงานในกระทรวงต่างประเทศอย่างรุ่นพี่ที่คุณเล่า แล้วได้ไปประจำอยู่นิวยอร์คเหมือนเขา ไม่ก็ต้องให้แฟนมาทำงานที่เมืองไทย กรณีที่คุณเลือกจะทำงานชดใช้ทุนแทนใช้เงินไป เรารู้จักอาจารย์อยู่คนนึงที่ได้ทุนไปต่อตั้งแต่ตรีโทเอก พอกลับมาทำงานใช้ทุน อาจารย์เขาก็ไม่มีความสุขเลยนะ บ่นว่าอยากกลับไปอยู่ญี่ปุ่น คือแกเรียนอยู่ต่างจังหวัดในญี่ปุ่น และชอบที่นั่นมาก เคยชินกับชีวิตที่นั่น พอกลับมาทำงานใช้ทุนยี่สิบปี (ตอนนั้นไปเรียนสิบปี ต้องใช้ยี่สิบปี ไม่ทราบว่าปัจจุบันต้องใช้กี่เท่านะ) หน้าแกงี้หงิกมาก บ่นด่าระบบราชการเมืองไทย ด่าโน่นด่านี่ เห็นแล้วสงสารเหมือนกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้ทำใจได้หรือยัง จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 08:36:20 A:122.111.3.182 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณคุณข้าวปั้นที่เล่าเรื่องให้ฟังนะคะ ทุนเราเหมือนกันเลยค่ะ ต้องใช้สองเท่าค่ะ เราก็ไม่เคยทำงานราชการที่ไทย แต่ที่เคยคิดไว้ ไม่ได้คิดว่ามันจะแย่มากนะคะ เลยรับทุนมาแต่แรก ตอนนี้กลับมีปัญหาอื่นที่ทำให้ไม่อยากกลับ มีเพื่อนคนนึงได้ทุนไปเรียนที่ญี่ปุ่นเหมือนกัน เรียนตรีกะโท ได้แฟนเป็นคนญี่ปุ่น แต่เค้าโชคดีที่แฟนเค้าเป็นคนสอนภาษาอยู่แล้ว คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ไม่ใช่คนญี่ปุ่น เค้าเลยพากันกลับไปแต่งงานที่ไทยได้ ตอนนี้กำลังจะมีลูกคนแรก ก็ดีใจกับเค้าด้วย คุณแฟนเรานี่ทำงานวิจัยด้านไฮเทคเกิน ประเทศอื่นในโลกไม่มีอุปกรณ์ให้ทำ มีแต่ที่อเมริกา จะชวนไปอยู่ไทยก็ไม่ได้ เศร้า... จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 08:58:49 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 13 รุ่นพี่คนนึงก็เอาทุนกพ มาสิบสองปี พบรักตอนเรียนเอก สามีก็อยู่แวดวงเดียวกัน พี่เขาก็กลับไปสอนอยู่สามสี่ปี แล้วก็หาทางมาวิจัย มาทำอะไรอยู่ต่างประเทศ ดี่ที่เรียนสาขาที่หายาก ทางมหาลัยก็อะลุ่มอะล่วยให้พอควร คัวอยู่ต่างประเทศ ทำวิจัยร่วมกันกับภาควิชาทางเมืองไทยบ้าง แล้วก็ใช้เงินที่เหลือไป ตอนนี้สอนต่างประเทศแต่ก็ยังไปบรรยายที่เมืองไทยบ้าง ทำวิจัยร่วมกันต่อเนื่อง ก็ไม่ใช่ว่าจะลาขาดไปจากทางเมืองไทยไปเสียทีเดียวหลังใช้ทุน จากคุณ : Uwa เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 09:11:18

ความคิดเห็นที่ 14 เงินคูณสาม เวลาคูณสองค่ะ ตอนใช้ทุน ไม่ใช่สองเท่าค่ะ ลองปรึกษาคุณแฟนให้มาทำงานใกล้ๆแบบสิงคโปร์ดีมั้ยคะ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 55 02:24:58 จากคุณ : Mojo-Joey เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 10:14:30

ความคิดเห็นที่ 15 แจ้ง กพ และจ่ายเงินทุุนพร้อมค่าปรับเป็นจำนวนสามเท่า ซึ่งสามารถผ่อนจ่ายได้ โดยคิดดอกเบี้ย 15 % จากคุณ : Beminds เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 10:17:12

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบ หนูเรียนเก่งจัง กลับไปพัฒนาเมืองไทยสักหน่อยนะ จากคุณ : pooandpang เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 10:21:12

ความคิดเห็นที่ 17 ประเด็นอยู่ที่ว่า จ่ายเงินค่าปรับ 3 เท่า คืนไหวไหม เท่านั้นแหละ คุณมาเรียนตั้งแต่ ปริญญาตรี จนถึง ป.เอก ผมไม่รู้ว่ากี่ล้าน คูณสามเข้าไปยิ่งอ้วกแตก แต่ถ้าคิดว่า ใช้เป็นเงิน แล้วสบายใจกว่า สามารถไปหางานที่เงินเดือนเยอะๆ มาผ่อนจ่ายหนี้รัฐบาลไทยได้ ก็ทำไปเถอะครับ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 55 16:30:02 จากคุณ : Ryuichi เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 10:33:41

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ Uwa ขอบคุณที่เล่าให้ฟัง(อ่าน)นะคะ ดิฉันก็อาจจะต้องทำอย่างงั้นล่ะค่ะ ถ้าหางานได้ลงตัว คุณ Mojo-Joey ดีใจด้วยนะคะ ที่คุณหาทางออกกับแฟนได้ ถูกแล้วค่ะ ถ้าใช้เงินต้องใช้สามเท่า ที่เราเขียนข้างบนว่าต้องใช้สองเท่า พอดีหมายถึงเวลาทำงานน่ะค่ะ ขอโทษถ้าไม่เคลียร์ อยากคุยกับคนหัวอกเดียวกันมั่งค่ะ แล้วคุณกะจะทำงานที่ไทยไปนานแค่ไหนคะ จนหมดทุนเลยรึเปล่า ก็เคยคิดถึงสิงคโปร์เหมือนกันค่ะ เดี๋ยวไปถามดูก่อนว่ามี lab ให้เค้าพอทำได้บ้างมั้ย คุณ Beminds คะ ครั้งล่าสุดที่เราโทรไปถามก.พ. เค้าบอกว่าดอกเบี้ย 7.5% น่ะค่ะ แต่ก็เคยเห็นคนโพสต์ในกระทู้เก่า ๆ ว่าดอกเบี้ย 15% ไม่แน่ใจว่าเค้าปรับลดดอกเบี้ยลงรึเปล่านะคะ คุณ pooandpang ขอบคุณนะคะ แต่เห็นคุณพูดอย่างงี้แล้วรู้สึกละอายใจจังเลยค่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ก็คงจะตั้งใจกลับไปทำงานให้รัฐเป็นหลายสิบปีล่ะค่ะ แต่เป็นตอนนี้ กำลังสับสนค่ะ ไม่รู้จะได้กลับไทยรึเปล่า แต่ยังไงก็คงจะยังหาทางพยายามทำงานติดต่อกับคนที่ไทยอยู่ ถึงแม้ว่าสุดท้ายตัวอาจจะไม่ได้อยู่เมืองไทยตลอดน่ะค่ะ ส่วนตัวคิดว่า ถึงตัวจะไม่ได้อยู่ไทย ก็ทำชื่อเสียงให้ประเทศ พัฒนาประเทศทางอ้อมได้นะคะ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 10:44:07 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ Ryuichi ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ นาน ๆ จะเจอคนที่เข้าใจว่าในสถานการณ์จำเป็น การจ่ายเงินใช้ทุนก็อาจจะเป็นทางออกที่เหมาะสมได้ค่ะ ส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้คิดว่าการจ่ายเงินใช้ทุนเป็นสิ่งที่ดีงามหรอกค่ะ ถ้าจะถูกคนอื่นว่า ก็คงจะห้ามเค้าไม่ได้ แต่ก็ดีใจที่ทุก ๆ คนในกระทู้นี้ มีเหตุผล มีความเห็นอกเห็นใจคนที่อยู่ในสถานการณ์แบบพวกเรานะคะ ซาบซึ้งค่ะ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 10:52:48 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 20 กรณีตัวอย่าง ไม่เกี่ยวกับคุณ แต่อาจให้ข้อคิดบางอย่าง ผู้ชายรับทุนเรียน Veterinary Science ตั้งแต่โทจนจบเอก พบรักสาว Biochemistry สัญชาติออสเตรเลียน แต่งงานมีลูกหนึ่งคน พ่ออยู่เรียนต่อจนจบเอก ต้องรีบกลับไทย เพราะทั้งต้นสังกัดและ ก.พ. ส่งหนังสือเตือน ให้กลับมารายงานตัวทำงาน ขณะที่เจ้าตัวหน้าดำ วิ่งหางานทำ ไม่สำเร็จ ที่สุดกลับไทย ให้เมียเลี้ยงลูก รออยู่ที่ออสเตรเลีย ทำไม ก.พ. หูตาไวจัง เพราะผู้ดูแลนักเรียนไทยที่สถานทูต ทำงานจริงจัง รู้พฤติกรรมนักเรียน ในการดูแลดี ยังไม่ละความพยายาม ไปๆมาๆออสเตรเลียหางานทำ แต่ไม่สำเร็จ ขนลูกเมียกลับมาไทย เมียได้งานเป็นพนักงานต้อนรับ โรงแรมห้าดาวที่ไทย ทำได้ห้าปี ขอกลับเอาลูกไปเลี้ยง ที่ออสเตรเลียอย่างเดิม เวลาผ่านไป ปัจจุบัน ต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่ จากคุณ : newcomer (gpvtu2009) เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 11:16:16

ความคิดเห็นที่ 21 เราคงใช้ทุนไปเรื่อยๆค่ะ แต่ถ้าได้งานนอกที่รายได้ดีมากๆ เราอาจจะเก็บเงินแล้วทำงานใช้ทุนซัก เจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ แล้วซื้ออิสระให้ตัวเองค่ะ แต่เราเข้าใจแฟนคุณนะคะ เแฟนคุณนี่ ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลไปครึ่งโลก มันอาจจะมากไปสำหรับเค้าในการที่จะให้เค้าย้ายกลับเมืองไทยกับคุณน่ะค่ะ แล้วแฟนคุณ(เดาเอา)ว่าเรียนทางวิทย์ การที่จะให้เ้ค้าทิ้งชีวิตแลปดีๆในอเมริกา มาเจอเครื่องมือเครื่องใช้ที่มหาลัยในเมืองไทย อาจจะน่าลำบากใจพอควร แต่ลองดูที่สิงคโปร์นะคะ แนะนำจริงๆ เพราะมีมหาลัยจากต่างชาติ เช่น Duke หรือ มหาลัยอื่นๆจาก อังกฤษ และ ออสเตรเลีย ไปเปิดแคมปัสที่นั่นเยอะ เครื่องไม้เครื่องพอ น่าจะดีเทียบเท่าแลปที่อเมริกา อังกฤษ หรือ ออสเตรเลีย เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 55 02:26:29 จากคุณ : Mojo-Joey เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 11:16:59

ความคิดเห็นที่ 22 ความคิดเห็นที่ 20 แปลว่า (คุณไม่ได้คำแนะนำแต่บอกให้รู้) ทางที่ดีที่สุด(น่าจะเป็น)เมื่อจบแล้วต่างคนต่างแยกทาง ทนความเจ็บปวดพอสมควร เพื่อที่จะไปเริ่มต้นชีวิตที่สงบสุขและมั่นคงในอนาคต ผมเข้าใจถูกไหมครับ ผมจะบอกว่าเหตุหารณ์แบบนี้ไม่ใช่คุณจขกทเป็นคนแรกหรอกครับ มีคนรู้สึกเจ็บปวดมาเยอะแล้ว แต่เขาก็อยู่รอด ที่รู้จักมักคุ้นก็มีหลายคู่ แต่ที่สุดก็ต้องแยกทางกัน มีทั้งหนุ่มและสาวไทยที่อเมริกาหลายคู่ที่ต้องแยกกับหนุ่มสาวเกาหลี เรื่องแบบนี้... (ไม่รู้เหมือนกัน) จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 14:07:12 A:98.231.188.19 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 23 ความคิดเห็นที่ 22 ใช่ครับ ผมอาจมองโลกในแง่ร้ายไปหน่อย ขออนุญาตนอกเรื่อง ไหนๆได้เจอ คุณ อิสวาสุ จะถามหลายหนแล้ว ไม่มีโอกาส รู้จักหมอไทย ผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมขาวโพลน สามีเป็น ข้าราชการกระทรวงต่างประเทศสหรัฐ บ้างไหม เข้าใจว่าอยู่แถว Falls Church, Va วานบอก น้องๆทางใต้ไทยถามหา นะครับ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 55 14:31:36 จากคุณ : newcomer (gpvtu2009) เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 14:13:58

ความคิดเห็นที่ 24 เสียดายทุน... แต่อย่างว่า คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จำทำได้ อย่างไงก็ตัดสินใจดีๆละกันคับ ว่าจะเอาอย่างไง... จากคุณ : Dearz เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 14:37:29

ความคิดเห็นที่ 25 ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำงานข้าราชการในต่างประเทศล่ะครับ เจ้าของกระทู้มีข้อได้เปรียบหลายอย่างต่างจากผู้รับทุนคนอ์่นในมุมมองของผม เจ้าของกระทู้บอกว่าทุนที่ได้รับยังไม่มีต้นสังกัด ดังนั้นทำไมไม่ลองหาข้อมูลเกี่ยวกับหน่วยงานไทยในอเมริกาที่อาจเกี่ยวข้องกับสาขาที่เจ้าของกระทู้เรียนล่ะครับ. ผมไม่รู้ว่าเจ้าของกระทู้เรียนอะไรดังนั้นตอบไม่ได้ว่าเจ้าของกระทู้ควรหาหน่วยงานไหน เจ้าของกระทู้ยังเรียนไม่จบ กพ คงยังไม่ได้หาหน่วยงานให้ลง ดังนั้นช่วงนี้เป็นโอกาสที่เจ้าของกระทู้น่าจะสามารถติดต่อหน่วยงานเหล่านั้น และแสดงตนให้หน่วยงานนั้นสนใจรับเรา ลองหานะครับ ทำไมจะไม่มีโอกาส หากเจ้าของกระทู้ไม่ลองดู โอกาสมันไม่ได้วิ่งเข้ามาหาเรา เราก็ลองวิ่งเข้าไปหามัน ได้ไม่ได้อีกเรื่องหนึ่ง มัวมาฟังบางคนบั่นทอนกำลังใจเราทำไมล่ะครับ จากคุณ : From hell เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 17:41:56 A:146.179.197.120 X: TicketID:212494

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านกระทู้แล้ว ความรู้สึกหลายๆ อย่างผุดขึ้นมา เสียดาย(เงินทุน) อิจฉา(ที่ได้รับทุน) เข้าใจและเห็นใจ(เจ้าของกระทู้) เข้าใจและเห็นใจ(เจ้าของทุน) เงินสามสิบกว่าล้านไม่ใช่น้อยๆ .......คงใช้เวลานานกว่าจะใช้หมด ก่อนอื่นเลย...เจ้าของกระทู้ต้องถามตัวเองแล้วล่ะว่าอยากจะกลับไทยหรือว่าอยู่เมืองนอก(ตรงนี้อย่าพึ่งเอาอารมณ์รักมาแทรก) ได้รับคำตอบอย่างไร.....สิ่งที่ต้องทำต่อไปก็คือ 1. ถ้าจะกลับไทย แฟนคุณต้องเสียสละ(เพื่อความรักของคุณทั้งสองคน)มาหางานทำที่เมืองไทย ส่วนที่ว้าต้องค้นคว้าอะไรที่ไฮเทคนั้นและเมืองไทยหรือที่อื่นไม่มีนั้น ผมมองว่าเป็นข้อแก้ตัวมากกว่า หากยึดเอาความรักเป็นที่ตั้งแล้ว คุณวุฒิระดับนั้นก็พองานในสายเดียวกันที่โลว์เทคลงมานิดหนึ่งก็ได้ ทั้งคุณและเขาทำงาน ก็คงไม่ถึงกับจูงแขนกันเดินตรอกหรือคดหม้อข้าวกันกินทุกวันกระมัง? ใช้เงินทุนเสร็จก็โบยบินกลับเมืองนอกก็ได้ ประสบการณ์ก็มีแล้ว น่าจะหางานในเมืองนอกได้ไม่ยากอีกต่อไป 2. ถ้าจะอยู่เมืองนอก คุณต้องเป็นฝ่ายที่ต้องเสียสละ(และเขาต้องsupportคุณด้วย)ช่วยกันหาเงินทองมาใช้จ่ายค่าทุน ก็คงหลายปีและโดยสภาวะเศรษฐกิจอย่างนี้ก็คงต้องถนอมน้ำใจเกื้อกูลประคับประคองกัน ยังไงๆ ก็ต้องเตรียมใจเผื่อ "อุบัติเหตุ" ของชีวิตคู่ไว้บ้าง ปัจจุบันนี้สถานะทางเศรษฐกิจก็มีส่วนแซกแทรงได้เหมือนกัน ประคับประคองตัวมาตั้งแต่ไปเรียนนอกระดับ ป.ตรีจนจะจบเอก แล้วเพิ่งมาตกหลุมรักเอาตอนจะจบนี่ ไม่ใช่อุบัติเหตุหรอกครับ คุณและเขาถูกจับมาให้คู่กันเจอกันโดยแท้ ส่วนหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรนั้น อุปสรรคที่ว่านี้คือตัวพิสูจน์ว่าคุณและเขาคู่แท้หรือเปล่า? ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 19:21:43 A:90.203.231.27 X: TicketID:109703

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณทุกคำแนะนำ และทุกกำลังใจนะคะ ถึงเราจะยังไม่ได้ตัดสินใจว่าตกลงจะเลือกทางไหน แต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีขึ้น ได้คิดกว้าง ๆ มากขึ้น หลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวต่าง ๆ ที่ทุกคนมาแชร์ค่ะ ดิฉันเรียน business ค่ะ ก็เลยอยากลองลุ้นดูเหมือนกันว่าจะทำงานพวกหน่วยงานรัฐอย่าง BOI, Thai trade ที่นี่ได้บ้างมั้ย ก็พยายามจะติดต่อเค้าอยู่ แต่เค้ายังไม่ตอบ ก็คงจะพยายามต่อไป เรื่องที่อาจจะต้องแยกกัน ก็ทำใจไว้บ้างเหมือนกันค่ะ จริง ๆ ดิฉันเคยคิดว่าควรจะเลิก (ไม่ใช่เพราะอยากเลิก) ตั้งแต่เริ่มคบกันใหม่ ๆ แล้วค่ะ ตลอดหลายปีมานี้ บางทีดิฉันก็อ่อนแอ อยากแก้ปัญหาแบบรวดเร็วโดยการตัดสินใจเลิกกัน แต่คุณแฟนเค้าเข้มแข็งค่ะ เค้าก็คอยพูดคอยปลอบว่ายังไงถ้ายังไม่ตายจากกัน ก็ต้องหาทางอยู่ด้วยกันได้แน่ ๆ ถ้าปัญหาคือเรื่องเงิน เค้าไม่ยอมเลิกหรอก อาจจะฟังดูน้ำเน่า แต่เค้าก็พูดอย่างงี้จริง ๆ ค่ะ ก็คงจะพยายามประคับประคองกันต่อไป ถามว่าอยากกลับไทยมั้ย ถ้าดิฉันตัวคนเดียว ยังไงก็คงจะกลับไปทำงานที่ไทยค่ะ แต่ตอนนี้ ถ้าถามว่าอยากให้แฟนกลับไปอยู่ด้วยที่ไทยมั้ย ใจจริงก็อยาก ถ้าเค้าเห็นด้วย เพราะมันเป็นการแก้ปัญหาที่ง่ายที่สุด แต่รู้ว่าแฟนคงจะวิ่งหาช่องทางอื่นก่อน ถ้าไม่ได้จริง ๆ ถึงจะยอมไปอยู่ไทยด้วย เพราะเค้าคงจะไม่มีความสุขที่ต้องทิ้งความฝันตัวเองเรื่องงานที่เคยอยากทำมาตั้งแต่เด็ก แล้วก็ต้องอยู่ในประเทศที่เค้าไม่รู้ภาษา สู้ยอมผ่อนเงินหลายสิบล้านไปสักสิบปีดีกว่า (นี่คือที่เค้าคิด แต่ดิฉันก็ไม่อยากให้เราต้องอยู่ในหนี้เป็นสิบปี ก็เลยยังลังเลอยู่) ถ้าให้อยู่สิงคโปร์เค้าก็น่าจะพออยู่ได้มั้งคะ ก็คงเก็บไว้เป็นทางเลือกนึง ชีวิตตอนนี้เหมือนหนังดราม่าเกาหลีเลยค่ะ :P แต่ก็พยายามมองโลกในแง่ดีไว้ แล้วก็คงทำเรื่องเรียนให้ดีที่สุดก่อนค่ะ ตอนนี้ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 21:46:46 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 28 อยากให้ทาง กพ.มีการคัดกรองอะไรพิเศษบางอย่างเพื่อทดสอบว่า บรรดาพวกนักเรียนทุนทั้งหลาย ที่ใช้เงินทุนไปเรียนต่างประเทศ และก็ไปติดใจกับชีวิตใหม่ๆ จนต้องเครียดหาทางหนีภาระการใช้ทุนคืน ไม่อยากกลับมาไทย ลืมแล้วหรือตอนที่รู้ผลสอบว่าได้รับทุนจากรัฐบาลนั้น ความรู้สึกเป็นเช่นไร ยังไงก็หาเงินมาใช้คืนรัฐเถอะ แต่บอกตรงๆว่าเสียดายเวลาที่ผ่านไป อยากจะทำงานราชการแบบนั้น ก็ต้องมาเริ่มที่เมืองไทยก่อน แต่อาจจะไม่ได้เป็นไปตามฝันหรอกนะ คิดว่าหาเงินไปใช้คืนรัฐ ดีที่สุด จากคุณ : ป่ารีชา เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 22:01:15 A:190.226.58.2 X: TicketID:047074

ความคิดเห็นที่ 29 เสียดายทุน ก.พ.  ตอนรับทุน จขกท. น่าจะคิดให้ดีกว่านี้ก่อนมากๆ (แอบอิจฉา ปน หมั่นไส้ 555) มันสมองของคน เงิน 100 ล้าน ก็ยังถือว่าน้อยไป ...เขาคาดหวังในการกลับมาพัฒนาประเทศ.... ขอให้ จขกท. เจอทางออกที่ดีในเร็ววันค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 22:11:55

ความคิดเห็นที่ 30 สำหรับความเห็น 28, 29 เราก็ยอมรับผิดนะคะ ถ้าก.พ.ทำได้อย่างคุณป่ารีชาบอกก็คงจะดีล่ะค่ะ ดิฉันจะได้ไม่ต้องรับทุนมาตั้งแต่แรก แต่จะให้มองเห็นอนาคตของเด็กคนนึงในอีกสิบปีข้างหน้า ก็คงจะเป็นไปได้ยากใช่มั้ยคะ แม้แต่เด็กเอง ยังไม่รู้เลยว่าจะไปเจออะไรข้างหน้า ดิฉันก็เลยคิดเอาเอง (จะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้) ว่าก.พ.อาจจะต้องลองคิดวิธีการแก้ไขที่ปลายเหตุดูบ้าง เพราะว่ากรณีแบบดิฉันนี่ก็มีอยู่พอสมควร ไม่มาก แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีเลย ดิฉันเชื่อว่า (คิดเอาเอง) คนส่วนใหญ่ในกรณีแบบนี้เลือกที่จะใช้เงินคืน เพราะบังเอิญแฟนรวยหรือหางานรายได้ดีได้ ใช้หนี้คืนก็ไม่ลำบากมาก หรือก็แค่เลือกทางที่ดีที่สุดสำหรับเค้า คือ อิสระ แต่ดิฉันคิดว่า ถ้าก.พ.จะให้โอกาสคนที่ทำผิดอย่างพวกเราบ้าง โดยพยายามช่วยจัดสรรงานรัฐในต่างประเทศให้ทำใช้ทุน พวกเราที่จบต่างประเทศก็มีความรู้จากประเทศนั้น ๆ อยู่แล้ว เชื่อว่าหลังจากมีประสบการณ์ทำงานในหน่วยงานซักพักแล้ว ก็น่าจะทำงานที่เป็นประโยชน์ได้ไม่น้อยกว่าข้าราชการที่ถูกส่งมาจากไทย ถ้ามีตัวเลือกอย่างงี้บ้าง เผื่อบางคนจะได้เปลี่ยนใจมาทำงานให้รัฐแทนการใช้เงินไงคะ มันน่าจะดีกว่าก.พ.เสียแรงงานแล้วได้เงินแทนมั้ยคะ ถ้าจริงอย่างที่ทุกคนเชื่อกัน ก.พ.คงไม่อยากได้เงินสามเท่าแลกกับเสียแรงงานใช่มั้ยคะ เอาเข้าจริง ถ้าดิฉันใช้ทุนเป็นเงินก็เจ็บกันทั้งสองฝ่าย ก.พ.เจ็บ แต่ได้เงินไปหานักเรียนทุนใหม่มาได้สามคน (มันสมองเพิ่มอีก 200% แทนที่จะได้มันสมองดิฉันคนเดียวกลับไปทำงาน) ดิฉันก็เจ็บ แล้วก็คงไม่ได้มีชีวิตสุขสบายไปอีกอย่างน้อยสิบกว่าปี คิดว่าการใช้ชีวิตอยู่กับหนี้สิบกว่าปีเป็นการลงโทษที่เพียงพอรึยังคะ ดิฉันก็จะคิดซะว่าเราไถ่โทษตัวเองโดยการจ่ายเงินให้มีนักเรียนทุน(ที่ดีกว่าเรา)มาได้ใหม่อีกถึงสามคน พวกเค้าคงทำงานเพื่อชาติได้มากกว่าดิฉันคนเดียวอยู่แล้ว ถ้าพูดกันเรื่องเงินอย่างเดียว ต่อให้เราทำงานรัฐในต่างประเทศได้ ยังไงรายได้ในระยะยาวก็คงจะสู้หางานอื่นแล้วออกทุนจ่ายหนี้คืนไปตั้งแต่แรกไม่ได้ แต่ถ้าดิฉันเลือกได้ ก็คงจะยังเลือกทำงานรัฐอยู่นะคะ แต่ก็นั่นแหละ ดิฉันจะมาเห็นแก่ตัวขอข้อยกเว้นจากก.พ.ให้ดิฉันคนเดียวคงไม่ได้ ถ้าไม่มีทางอื่นจริง ๆ ก็คงต้องคิดเรื่องจ่ายเงินคืนอย่างที่ทุกคนแนะนำมาล่ะค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับกำลังใจ แล้วก็ขอโทษด้วย ในฐานะที่ทุกคนก็เป็นคนไทย ที่เรามีปัญหาแบบนี้ ทำให้อาจจะไม่สามารถทำประโยชน์ให้ประเทศชาติเต็มที่อย่างที่ได้ตั้งใจไว้ตอนแรกน่ะค่ะ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 22:40:28 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 31 เข้าใจเจ้าของกระทู้นะคะ ความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่เห็นด้วยกับคุณ pooandpang มากเพราะเราเคยสมัครทุนกพ.เหมือนกัน รู้ว่ามันยากขนาดไหน การได้ทุนไปเป็นเรื่องน่าดีใจ แต่เสียดายความรู้ ความสามารถที่ไปเล่าเรียนมาด้วยทุนหลวง ครั้นเมื่อตั้งกองทุนนี้มา หลวงคงอยากให้นักเรียนเหล่านั้นกลับมาพัฒนาประเทศ จึงได้ตั้งกฎเกณฑ์ที่มันโหดร้ายมาจำกัดไว้ ทั้งเรื่องเงินและเรื่องเวลา ไม่ได้จะต่อว่าเจ้าของกระทู้นะคะ เพราะแค่นึกถึงตอนเราไปเรียนแค่ประเทศใกล้ๆ ไม่มีแฟน แถมไปด้วยทุนตัวเองยังไม่อยากกลับมาเลยค่ะ ดังนั้นเอาใจช่วยนะคะ :D จากคุณ : ปากหนัก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 22:48:43

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณคุณปากหนักนะคะ :) มาเขียนต่ออีกนิด รู้ว่าเขียนไปก็ไม่ได้อะไรถ้าไม่สามารถ convince ก.พ.ได้ แต่แค่อยากแชร์ความคิดหน่อยค่ะ สมมุติว่าดิฉันจบเอก กลับไปไทย ก็คงไปสอนมหาลัยรัฐสักที่ เพราะไม่มีต้นสังกัด และมีป.เอก จะสอนแทนทำกระทรวง กรม ก็น่าจะทำได้ไม่ยาก จริง ๆ ก็มีอาจารย์มาทาบทามแล้ว ดิฉันก็คงทำงานสอนให้ดีที่สุด แต่ดิฉันก็ไม่แน่ใจว่าประโยชน์ที่ทำให้ได้หลังจากเรียนจบนอกแล้ว มันมากกว่าประโยชน์ที่ทำให้ได้ถ้าดิฉันเรียนจบเอกที่ไทยไปสักแค่ไหน อาจารย์เก่ง ๆ ที่ไทยที่เรียนจบในไทยก็มีเยอะแยะไป ถ้าดิฉันทำงานกระทรวง กรม เพราะทำในไทย ยังไงความรู้ที่เรียนจากไทยก็น่าจะดีกว่า (รึเปล่า?) เพราะพื้นฐานธุรกิจในไทย ดิฉันพูดตรง ๆ ว่าไม่มีความรู้ดี เพราะไม่ได้อยู่จริง ๆ มาสิบปีแล้ว อยู่ครั้งล่าสุดก็ม.6 ยังไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไหร่เลย แต่ถ้าดิฉันทำงานรัฐที่นี่ สมมุติทำ BOI ดิฉันก็มี connection บริษัทอยู่บ้าง แล้วก็รู้เรื่องธุรกิจในอเมริกาอยู่บ้าง จะไปช่วยคุย โฆษณาให้เค้ามาลงทุนที่ไทย ก็น่าจะทำได้ดีกว่าถ้าดิฉันไม่เคยอยู่อเมริกามาสิบปี หรือจะทำ Thai trade ทำอย่างอื่นก็ได้ แต่งานรัฐที่นี่ ลักษณะเดียวกันคือเราอยู่ในฐานะ ambassador ของประเทศไทย การที่เรามีความรู้ มีประสบการณ์จากที่นี่เป็นเวลานาน มันก็น่าจะเป็นประโยชน์ สร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับประเทศไทยใช่มั้ยคะ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 23:15:10 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 33 แวะมาอ่านอีกรอบนะครับ จขกท.กล้าหาญที่เล่าความรู้สึกของตัวเองจริงๆ คุณยังไม่ต้องรู้สึกผิดหรือคิดว่าจะตัดสินใจรับโทษ คุณไม่ได้ไปฆ่าใครแต่โชคชะตาเล่นตลกกับคุณตอนจะจบป.เอก ขอให้ตั้งสติมองเหตุการณ์ แล้วมองคนรอบข้างที่จะได้รับผลกระทบนอกจากคุณและแฟนคุณด้วย คนๆนั้นคือ... "คนค้ำประกัน" ให้คุณ (น่าจะเป็นพ่อแม่ของคุณหรือเปล่า) ถึงคุณจะยอมรับแน่นหนาว่าจะทำเงินปลดหนี้ แต่เวลาสิบกว่าปีเนี่ยคนค้ำประกันก็คงหนาวๆร้อนๆนอนไม่เป็นสุข ลองถามคนค้ำหรือยังครับว่ายินดีจะร่วมชะตากรรมล้างหนี้นี้ด้วยกันไหม ที่บอกว่าจ่ายเิงินคืน 3 เท่าก็จะเป็นการช่วยให้รัฐส่งคนมาเรียนได้อีก 3 คน อันนี้ก.พ.เคยพูดตอนผมอบรมว่าเงินค่าปรับไม่ใช่สิ่งที่ก.พ.และหลวงต้องการเลยเพราะ "เวลาที่เสียไปกับการรอคอยนักเรียนทุนเรียนจบมันซื้อกลับมาไม่ได้" นักเรียนคนหนึ่งเรียนป.เอกจบใช้เวลา 5 ปีมาตรฐาน ถ้าคนนี้ไม่กลับแล้วจ่ายเงินแทน ถึงเขาจะเอาเงินมาส่งคนใหม่ไปได้จริง เขาก็ต้องรออีก 5 ปี หมายความว่า 5 ปีแรกนั้นเป็นศูนย์ ค่าปรับที่ได้มาอาจเป็นกำไรทางการเงิน แต่สำหรับเวลาแล้วซื้อคืนมาไม่ได้ไม่ว่าจะจ่ายอีกกี่เท่า  ตรงนี้แหละครับที่เขาบอกว่ามันคือการสูญเสีย ไม่ได้จงใจตำหนิคุณ เพราะปัญหาแบบนี้คนไม่เจอไม่รู้แน่ๆ เพื่อนผมและุุ่รุ่นน้องจบจากอเมริกาก็เอาหนุ่มผมทองตามกลับมาด้วย ทั้งสองประกาศว่าจะทำงานใช้จนทุนหมด ตอนนี้ลูกสิบกว่าขวบแล้ว ไม่กล้าถามเขาเหมือนกันว่าเหลืออีกกี่ปี ผู้ใหญ่หลายท่านที่เข้ามาให้ความเห็นแบบ realistic ก็น่าคิดอยู่ แต่งงานกันแล้วแทนที่จะเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัว กลับต้องใ้ช้หนี้ตั้งแต่เริ่มใช้ชีวิตคู่ เครียดนะครับนั่น ขอให้คุณพบทางออกที่ดีที่สุด จากคุณ : Shakesple เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 01:38:17

ความคิดเห็นที่ 34 เห็นคุณพูดถึง BOI ขอตอบอีกทีนะคะ ข้าราชการไทยที่มาทำงานที่นี่ ทุกตำแหน่งไม่ถาวรค่ะ นั่นคือหมุนเวียนกันมา อย่างเจ้าหน้าที่ BOI ที่มานี่ ต้องมีอาวุโสตามขั้น(ซี) ผอ ก็ซีนึง ผู้ช่วยก็ซีนึง และอยู่คนละ 3 ปี เท่านั้น แต่เจ้าหน้าที่ที่เป็น local staff นั้นจะอยู่ยาว แต่ก็อย่างที่บอก เจ้าหน้าที่เหล่านั้น ไม่จำเป็นต้องมี advance degree เพราะจริงๆ ถ้าจะเอาคนที่มี connection บริษัท หรือมีประสบการณ์จากที่นี่นานๆ ก็ไม่จำเป็นต้องส่งเค้าเรียนตรี-เอกหรอกค่ะ หาคนไทยที่อยู่แถว NY, LA ทำได้ ไม่น่ายาก (บอกตรงๆเราก็พอทำให้ได้ แบบไม่เอาอะไรด้วย) เอาคนจบเอกมาใช้ทุนแบบที่คุณคิดนี้ มองตามหลัก เราว่าไม่คุ้มกับที่ประเทศส่งคุณเรียนค่ะ ทั้งนี้ไม่ได้จะมาตำหนิคุณ จขกท นะคะ แต่อยากให้คุณ จขกท มองอะไรตามหลักความเป็นจริงให้มากขึ้น อย่าคาดหวังกับ BOI หรือ Thai Trade เลยค่ะ ถ้าจะใช้คืนทุนจริง ก็จ่ายเงินคืนไปเถอะค่ะ เพราะถ้าคุณจะใช้คืนด้วยการทำ BOI ที่นี่ แค่เพราะมี connection กับมีประสบการณ์จากนี่เยอะ เราว่ามันก็ไม่แฟร์กับคนที่เสียภาษีมาให้คุณเรียน (เท่าไหร่) นะคะ แต่ถ้าเหตุผลคุณ มาจากว่าความรู้ความสามารถระดับ ป. เอก ของคุณ มันจะเป็นประโยชน์ให้กับองค์กรนั้น และประเทศเรา ก็ค่อยแฟร์หน่อย ถ้าจำเป็น คุณทั้งสองก็ทำงานบริษัท หาเงินมาใช้คืนทุนไปก่อน เรื่องสอนเก็บไว้ก่อน คุณเพิ่งจบเอก อายุยังไม่น่ามาก ยังมีเวลาตามฝันคุณอีกเยอะ ถ้าไม่ชอบความเห็นเราก็ขออภัยค่ะ จากคุณ : 2 Cents เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 02:36:49 A:204.97.104.30 X: TicketID:312350

ความคิดเห็นที่ 35 ตัดสินใจ ว่าจะทำยังไงแล้วรีบติดต่อ กพ เพื่อ ชำระหนี้ ดอกเบี้ยนี่ได้ยินมาว่าคิดย้อนหลังตั้งแต่เมื่อคุณได้รับทุน  มีเคสที่ไปฟ้องศาลปกครองเพื่อลดหย่อน การปรับ แต่ก็ยังอยู่ระหว่างดำเนินคดี หางานทำให้ได้ ทั้งคุณและว่าที่สามี จะได้ทราบว่าจะมีรายได้เท่าไร โอกาสที่จะมีเงินชำระหนี้และค่าปรับจะกินเวลาเท่าไร เพราะตอนนี้ยังไม่จบใช่ไหมคะ ซึ่งก็ไม่แน่ใจด้วยว่าจะได้งานที่ไหน แบบใด ถึงจะจบเอกก็จริง งานก็ไม่ได้หาง่ายๆ ลองตัดสินใจ ชั่ง นน ดูนะคะ ระหว่าง ความรัก ความเป็นไปได้ ความลำบาก อุปสรรค ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต คิดเยอะๆ บางครั้ง ความรักอาจทำให้คนเราตัดสินใจทำอะไรๆได้ หรือยอมได้ทุกอย่าง มีคนรู้จักเล่าให้ฟังว่า ญาติได้ทุนมาเรียน แต่ไม่ยอมกลับเพราะมาพบรักหนุ่มอเมริกัน ซึ่งหนุ่มนั้นมีฐานะที่ไม่สามารถ support ได้ นร ผู้นั้น เลยหนี ขาดการติดต่อกับทุกคน รวมทั้ง กพ ทางผู้คำประกันเลยต้องรับผิดชอบหนี้ทั้งหมด ฟ้องร้องมาหลายปีแล้ว เรื่องยังไม่จบ จากคุณ : Beminds เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 02:37:03

ความคิดเห็นที่ 36 เข้ามาให้กำลังใจคุณ จขกท นะคะ เรื่องทุน ไม่ขอแสดงความคิดเห็นค่ะ คุณคงจะมีทางเลือกในใจอยู่บ้างแล้ว เมื่อเหตุเกิดก็ต้องแก้ไขด้วยสติค่ะ แต่อยากจะแบ่งปันเรื่องชีวิตคู่นิดนึงค่ะ การที่มีสามีหรือภรรยาเป็นชาวต่างชาติไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ ต้องมีใครคนใดคนนึงเป็นผู้เสียสละ ยอมทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนของตนเพื่อคนที่เรารักค่ะ ต้องอดทนเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังมีเรื่องราวระหว่างคู่ชีวิตตามมาอีกเป็นระลอกค่ะ เรื่องเศรษฐกิจในครัวเรือนอย่างที่คุณวัชรานนท์กล่าวมาด้านบนก็มีส่วนมากๆค่ะ คิดทบทวนดูหลายๆรอบนะคะ คุณหรือแฟนจะเป็นคนย้ายถิ่นฐาน ต้องหาข้อดี-ข้อเสีย มาประเมินและตัดสินใจนะคะ แต่สรุปสุดท้ายแล้วก็ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งยอมเสียสละอยู่ดีค่ะ  อย่างคู่ดิฉัน สามีรับราชการค่ะ ทำงานด้านภาษีและสวัสดิการของรัฐ เขาไม่สามารถไปทำงานที่ไทยได้ ดิฉันจึงต้องเป็นฝ่ายย้ายมาอยู่กับสามี ถ้าสามีสามารถไปทำงานที่ไทยได้ ดิฉันคงจะเลือกที่จะอยู่เมืองไทยมากกว่าค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 55 04:08:06 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 55 04:06:47 จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 04:01:34

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณคุณ Shakesple ที่ช่วยบอกให้คิดมากขึ้นนะคะ เรื่องเวลานี่ก็จริงค่ะ เสียไปแล้วเสียไปเลย เรียกคืนกลับมาไม่ได้ ก็ไม่รู้จะชดใช้ให้ยังไงเหมือนกันค่ะ ถ้าทำงานให้ไม่ได้จริง ๆ ขอบคุณข้อมูลจากคุณ 2 Cents ด้วยนะคะ เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการทำงานรัฐที่นี่มาก่อน ก็เลยแอบฝัน ๆ ไปแค่นั้นล่ะค่ะ ถ้าเป็นอย่างที่คุณบอก ก็คงจะไม่เกิดผลดีกับทั้งสองฝ่าย (ฝ่ายเราและฝ่ายรัฐ) คุณ Beminds พอดีก็กะจะจบอีกปีสองปีนี่ล่ะค่ะ เลยต้องเริ่มคิดวางแผนเรื่องงานอย่างจริงจัง คุณ sunisaogkim ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ :) จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 04:07:07 A:141.213.164.119 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 38 เรื่องงานราชการไทยที่นี่ คุณก็ลองต่อไปก็ได้ค่ะ เราแค่รู้สึกว่ามันไม่แฟร์ (กับคนที่เค้าทำงานไต่เต้าที่เมืองไทยมาจนซีถึงที่จะได้ย้ายมาด้วย) คุณรู้จักใครที่เคยทำรึเปล่าคะ ลองปรึกษาเค้าดูน่าจะเป็นประโยชน์กว่าในนี้นะคะ เพิ่งเห็นว่าคุณเรียน business จริงๆเป็นอาจารย์สาขานี้เงินเดือนไม่ขี้เหร่นะ เมื่อ 8 ปีก่อน คนที่เรารู้จักที่ได้งานสอน เงินเดือนเหยียบแสนกันเกือบทุกคน เดี๋ยวนี้ก็ยังสูงอยู่ www.aacsb.edu/publications/datareports/salarysurvey/2011-12.pdf (แปลกดีที่ใช้ mean ไม่ใช้ median) ถ้าแฟนคุณยอมทำงาน make money ซักพัก เราว่า 2 คนน่าจะไหวนะคะ ทุกปัญหามีทางออก ค่อยๆคิดนะคะ จากคุณ : 2 Cents เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 04:54:42 A:204.97.104.30 X: TicketID:312350

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามาบอกเรื่องทำงาน ไทยเทรด ที่เมกาค่ะ ลูกคุณป้าเราจบโทที่เมกา แล้วกลับไปทำงานในกระทรวงพาณิชย์ 7 ปีกว่า ๆ มีคณลุงเป็นอดีตรัฐมนตรี ยังต้องทำงานเป็นหน้าห้อง เลขา ต้องติดตามผู้ใหญ่ไปดูงานหลายประเทศ ถึงจะได้มาประจำที่อเมกาค่ะ มาก็อยู่ได้แค่ 4 ปี ยืดได้นิดหน่อย เพราะช่วงเปลี่ยนรัฐบาล แล้วก็ต้องกลับไปอยู่เมืองไทย แล้วถึงจะ ขอมาประจำที่ต่างประเทศได้ ต้องเป็นที่อื่น ไม่ใช่ที่เดิม ดังนั้นกรณีถ้าคุณจะหางานราชการที่นี่ทำแล้วไม่ต้องกลับไปใช้ทุน ที่เมืองไทย เราว่า ยากค่ะ อย่างน้อยต้องกลับไปก่อนแล้วค่อยหา หนทางมาที่นี่ กพ. เค้าคงเจอกรณีอย่างคุณมาเยอะแล้วนะคะ กฏ ทุกอย่างเค้ามีไว้ เพื่อปองกันไม่ให้เกิดกรณีนี้อีก อย่างที่ คคห.ข้างบนบอก ถ้าเลือกได้ กพ. เค้าไม่อยากได้เงินคุณหรอกค่ะว่า กี่เท่า หลักการณ์คือ ส่งคนมาเรียน เมืองนอก และกลับไปพัฒนาเมืองไทย เราเข้าใจและเห็นใจคุณในฐานะผู้หญิงเหมือนกันนะคะ  แต่เตือนเอาไว้อย่างนึงนะคะ ว่า ก่อนที่จะตัดสินใจ ชดใช้ทุนเนี่ย เมคชัวร์นะคะว่า ผู้ชายรักเราจริง และรักมาก ยอมที่จะร่วมหัวจมท้าย กับเราไปไม่ต่ำกว่า สิบปี ที่นี่เมกานะคะ  แต่งงาน ในขณะที่มีหนี้สินติดตัวมาด้วย เยอะขนาดนี้ ถ้าเค้ารักเราจริง และยอมรับจุดนี้ได้ ว่า เงินเดือนของคุณที่ได้มาส่วนนึง หลังจากนี้อีก สิบปี ต้องมาผ่อนชำระหนี้สินตรงนี้ แทนที่จะมีเงินเก็บเหลือมาสร้างฐานะด้วยกัน ถ้าเค้ารักเรามาก และเรารู้สึกว่า คนนี้ใช่แน่ ๆ ก็ตัดสินใจตามหัวใจของคุณได้เลยค่ะ โชคดีนะคะ... จากคุณ : snow... เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 06:29:09

ความคิดเห็นที่ 40 จะว่าผมเพี้ยนก็ไม่ว่ากัน ผมเองเห็นมาเยอะ ทั้งเพื่อนสนิทที่กอดคอมาอเมริกาด้วยกัน รวมทั้งหลานและคนนอก ความรักในขณะเรียนระหว่างนักเรียนไทย(รวมทั้งชาติอื่นด้วย)กับต่างชาติรวมทั้งอเมริกัน รักกันแทบจะกลืนกิน ต้องแยกกันในตอนจบการเรียน ทางออกที่ดีที่สุดมันเจ็บปวดเอาการ ร้องไห้ฟูมฟายน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดเมื่อต้องแยกกัน แต่ในที่สุดต่างคนต่างไปมีใหม่และอยู่กันเป็นสุข ที่อดทนทรมานก็ลงเอยแบบที่คุณ : newcomer (gpvtu2009)คือแยกกันทีหลัง ที่สุดยอดก็มีอยู่คู่หนึ่งหญิงไทยสามีตายกลับมาได้อยู่กินกับแฟนฝรั่งคนเก่าสมัยที่เป็นนักเรียน ตอนหกสิบกว่าๆแล้วทั้งคู่ คงไม่มีใครเห็นด้วย ผมแนะนำให้เจ็บปวดเสียตอนนี้ครับ ความรักผมมันเป็นเช่นนั้น (ไม่รู้จักครับ คุณ : newcomer (gpvtu2009)) จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 09:45:03 A:98.231.188.19 X: TicketID:105627

ความคิดเห็นที่ 41 รับราชการที่ต่างประเทศ ไม่ใช่แค่กระทรวงต่างประเทศนะคะ เพราะมีเพื่อนอยู่กระทรวงแรงงาน ตอนนี้ประจำอยู่ต่างประเทศค่ะ อยู่ที่สถานกงศุลค่ะ ดูแลด้านแรงงานไทยในต่างประเทศ เห็นใจนะคะ แต่ไม่เคยรับทุน กพ. ไปต่างประเทศแต่อย่างใด เคยรับแค่ทุนที่ต้องกลับมาทำงานที่จังหวัดบ้านเกิดเท่านั้น ก็เรียนมีแฟนเหมือนกันอยู่ห่างกันเพราะต่างคนต่างต้องใช้ทุน ไปๆมาๆ เลิกรากันไป ต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่ ส่วนพี่สาวเคยได้ทุน กพ. ไปจบเอกที่ต่างประเทศ พี่สาวแต่งงานก่อนไปเรียนเลยไม่มีปัญหาเรื่องหัวใจมาให้เครียด เรียนจบก็ตั้งหน้าตั้งตาจะกลับเมืองไทยท่าเดียว อยากมาสอนที่เมืองไทย(ระหว่างเรียนก็บินกลับไทยมันทุกปี เก็บเงินสุดขีด) อยู่มหาลัยใหญ่ของรัฐ ไม่แฮปปี้ บอกว่าดีเกินไป อยากสอนมหาลัยหรือราชภัฏที่มันขาดแคลนบุคลากร ตอนนี้ขอย้ายมาสอนที่ราชภัฏต่างจังหวัดเรียบร้อย มีความสุขในการทำงานใช้ทุนดี แห่ะๆ ไม่ได้ช่วยไร จขกท. เล้ย  แค่อยากเล่าอ่ะ 555+ จากคุณ : ยิ้มหน่อยน่า เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 14:03:58

ความคิดเห็นที่ 42 แวะมาดูอีกหนก่อนออกไปห้องสมุด ขอชมจขกท.อย่างหนึ่ง..คุณเป็นคนมี EQ นิ่งใช้ได้เลย เพราะกระทู้แนวนี้ที่มีความเห็นแบบเห็นต่าง หากจขกท.มีอีโก้สูง (คนเรียนสูงหลายคนเป็นเช่นนั้น) มักจะออกอาการฟาดงวงฟาดงา แต่คุณไ่่ม่เป็น เข้ามาอ่านและรับฟังความเห็นอย่างมีสติ ค่อยๆคิดนะครับ เรื่องหัวใจผมไ่ม่ถนัด แต่เห็นเพื่อนๆน้องๆที่มีประสบการณ์แบบคุณอยู่ในที่ทำงานก็เลยเข้าใจ ผู้ให้ความเห็นหลายท่าน หลายวัย หลายมุมมองทำให้กระทู้นี้มีสาระและไม่ "ดราม่า" อย่างที่เสี่ยงจะเป็น คุณ 2cents และอิสวาสุตอบถูกใจผมครับ ตอนแรกว่าจะเชียร์ให้กระทู้นี้เป็นกระทู้แนะนำ แต่อย่าดีกว่าเดี๋ยวจขกท.ไม่สบายใจเพราะมันจะออกไปวงกว้างมากและอาจจบลงแบบดราม่า น่าเสียดาย จากคุณ : Shakesple เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 14:26:39

ความคิดเห็นที่ 43 เราก็เจอปัญหาแบบเดียวกับจขกท.ไม่เคยมีแฟนเป็นชาวต่างชาติเลยและไม่ได้ชอบด้วย แต่โชคชะตาก็มาเล่นตลก ตอนแรกก็เครียดนะ แต่ว่าตอนนี้เฉยๆแล้ว ถือว่าการกลับไปทำงานที่ไทยเป็นการสะสมประสบการณ์การทำงานไปในตัว (แต่ได้ข่าวจากเพื่อนๆที่กลับไปทำงานให้ต้นสังกัดว่าป.เอกโดนแบ่งแยกโดยsenior ป.โท กดไว้ แทบไม่มีโอกาสก้าวหน้า ตอนก่อนมาก็โฆษณานโยบายซะดิบดี แต่ก็ต้องทำใจกับระบบเมืองไทย) เล่าถึงแผนของเราละกันนะ สำหรับแผนของเรา ตัดสินใจว่าจะทำงานใช้ทุนครึ่งหนึง เพราะถ้าเราใช้เต็มจำนวนอายุเราก็จะเกินที่จะไปหางานใหม่ได้ แล้วก็จะใช้ทุนเป็นเงินผ่อนอีกครึ่งนึงซึ่งก็จะราวๆ 7.5-8 ล้าน (ยังไม่รวมดอกเบี้ย) เนื่องจากเราคิดว่าไม่อยากอยู่แบบเป็นหนี้ไปตลอดสิบปี วิธีนี้จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเรา ส่วนแฟนซึ่งเราได้จดทะเบียนสมรสกันไปแล้วจะยังคงเรียนป.เอกอยู่ที่ต่างประเทศอีกสามถึงสี่ปี (เค้าอายุน้อยกว่าเรา -"-) แต่เรากับเค้าตกลงกันว่าจะเจอกันปีละสามครั้ง เราโชคดีที่แฟนเราเข้าใจและสนับสนุนให้เรากลับมาทำงานใช้ทุน แฟนเราเค้าก็อยากหางานวิจัยทำอยู่เมืองไทยกับเราเหมือนกันแต่เมืองไทยไม่ค่อยเปิดรับนักวิจัยต่างชาติ อีกอย่างเราก็ไม่สนับสนุนเพราะว่าที่ไทยไม่มีสาขาเค้าจริงๆ ด้านเคมีนิวเคลียร์น่ะค่ะ จริงๆแล้วยังแอบคิดอยากให้กพ.มีโครงการช่วยเหลือนักเรียนทุนกรณีมีสามีเป็นชาวต่างชาติในการหางานที่ตรงสาขาในไทยให้ เหมือนกับส่งนักเรียนทุนไปหนึ่งคน แต่ได้กลับมาสอง สุดท้ายก็ขอเป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะว่ายังมีเพื่อนร่วมชะตากรรมคล้ายๆคุณอีกคนตรงนี้ ทุกปัญหามีทางแก้ค่ะ จากคุณ : นายหน้าหอ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 15:34:55 A:86.188.180.203 X: TicketID:016050

ความคิดเห็นที่ 44 รักต่างชาติ ต่างภาษา ปัญหาเยอะค่ะ ไม่ได้มีแต่คุณคนเดียว เพื่อนดิฉันไม่ได้รับทุนในประเทศ แต่หลังจบเอก หางานทำในอเมริกาไม่ได้ภายในสามเดือน ต้องไปทำที่มาเลเซียแทน ทิ้งแฟนคนบราซิลให้เรียนเอกต่อที่นี่ ตอนนี้ก็บินๆมาๆ เท่าที่งบและเวลาทำได้ อนาคตยังไม่รู้เพราะจะทิ้งงานมาแต่งงานก็กลัวจะกัดก้อนเกลือกินกันไม่ไหว แฟนจบแล้วจะหางานในอเมริกาได้ไหมไม่รู้ ถ้าหาไม่ได้จะไปอยู่บราซิลจะไหวไหม รอไปรอมาก็เกรงจะหมดวัยเจริญพันธุ์ อ่านกระทู้คุณ เพิ่งสำนึกตัวว่าโชคดีที่ไม่ฉลาดพอจะเป็นมันสมองของชาติ สอบไม่ติดตอน ม หก ตอนพบรักเลยปัญหาน้อยกว่าคุณ ก็มีแต่หนี้ทุนของสามี ซึ่งน้อยกว่าของคุณมาก แต่ปัญหาคือเจริญพันธุ์มากไปเลยลูกสอง ออกไปทำงานไม่ได้ มีรายได้จากสามีคนเดียว นั่งเป็นแม่บ้านเซ็งจิต คอยห้ามลูก ๆไม่ให้ฉีกใบปริญญาเล่น กว่าลูกจะโต เข้าโรงเรียน คงเกือบหมดวัยทำงาน ถ้าอยู่เมืองไทย คงไม่มีคนรับเข้าทำงานแล้วหล่ะ ก็คิดหาหนทางไปนะคะ แต่คิดว่าถ้าแฟนคุณบอกว่าใช้หนี้ไหว ก็น่าจะไหวอยู่ เงินก้อนใหญ่ก็จริง แต่รายได้คุณกับแฟนถ้าเรียนจบกันแล้วก็คงไม่น้อยเหมือนกัน อย่าไปคิดมากว่าเป็นหนี้ นึกถึงนักธุรกิจที่เค้าเป็นหนี้ก็เยอะๆ เค้าก็ยังอยู่ได้ อย่าไปแบกความทุกข์ มีหนี้ก็ค่อยๆผ่อนกันไป เห็นกระทู้ข้างบน ไม่ได้พบรัก กลับไปใช้ทุน แต่มีปัญหาในที่ทำงาน ตอนนี้ขอลาออก ใช้เงินแทนทุน เห็นไหมคะ ต่างคนก็มีความทุกข์ต่างกัน ทำใจร่มๆค่ะ จากคุณ : โตช้าแก่เร็ว เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 18:48:58

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าแลกได้ เปลี่ยนตัวกันได้ พี่ยอมแลกเลยนะเนี่ย ให้คุณอยู่ ตปท แล้วเรากลับไทยเอง เราไม่พันธะ ภาระ แฟน หรืออะไรใดๆ เกี่ยวข้องเมื่อเรียนจบ แถมสาขาที่เรียนเป็นที่ต้องการทั่วโลก ทำงานที่ไหนก็ได้ จากคุณ : ม่องเท่ง เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 20:03:02

ความคิดเห็นที่ 46 จขกท.แอบแว้บไปทำงานวิจัยเตรียม meeting กะ advisor วันนี้ค่ะ :P ตอนนี้ทำเสร็จละ มานั่งอ่านต่อ ดีใจที่เห็นข้อความดี ๆ อีกเยอะเลยค่ะ คุณ 2 Cents ขอบคุณที่โพสต์ลิงก์ให้ดูนะคะ เป็นข้อมูลที่ดีทีเดียว ดิฉันอยู่ในแวดวงนี้ก็พอรู้อยู่ค่ะว่าถ้าได้งานสอนใน b-school ที่นี่จริง ๆ ก็คงจะรายได้ค่อนข้างดี แต่จะได้งานพวกนั้น ก็คงจะไม่ง่ายค่ะ อีกอย่างถ้าจะให้เงินเดือนพออยู่หลังจากจ่ายหนี้ไปแต่ละปี ก็คงต้องได้มหาลัยระดับโอเคหน่อย ซึ่งก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก... แต่ก็ไม่หมดหวังค่ะ คงจะตั้งใจเรียนให้จบ ๆ จะได้มีโอกาสหางานดี ๆ ได้ ถ้าจะไม่กลับไทยจริง ๆ ส่วนเรื่องงานรัฐที่นี่ ดิฉันก็รู้จักคนในหน่วยงานอยู่บ้าง อีเมลล์ไปถามอ้อม ๆ แล้ว แต่เค้ายังไม่ตอบอะค่ะ สงสัยจะเดินทางพอดี (หรือไม่อยากตอบก็ไม่แน่ใจ...) คุณ snow... ขอบคุณที่เล่าให้ฟังนะคะ ดิฉันคิดว่าระบบส่วนใหญ่ก็คงจะเป็นอย่างงั้นแหละค่ะ อยู่ ๆ จะขอประจำที่นี่คงจะยาก ยกเว้นเค้ามีตำแหน่งว่างพอดีแล้วเราพิสูจน์ให้เค้าเห็นได้ว่าเรามีประโยชน์จริง แต่เรื่องเส้นสายนี่ ดิฉันก็ไม่มีเลยเหมือนกัน โอกาสได้ก็คงจะลดลงไปอีก คุณอิสวาสุ ดิฉันเข้าใจที่คุณแนะนำค่ะ ไม่คิดว่าเพี้ยนด้วย เพราะคุณเล่าจากประสบการณ์ที่คุณได้เจอมาจริง ๆ เท่าที่ได้อ่านมาจากหลาย ๆ คน ก็มีทั้งคู่ที่ต้องเลิก แล้วก็คู่ที่ประสบความสำเร็จค่ะ มันก็คงจะจริงที่คู่ที่ต้องเลิกกันอาจจะมีจำนวนมากกว่า คู่ดิฉันก็ต้องรอลุ้นต่อไปค่ะว่าจะเป็นยังไง แต่ก็ขอบคุณที่เตือนนะคะ ดิฉันเองก็คอยเผื่อใจไว้ตลอดเหมือนกันค่ะ แค่ตอนนี้ยังไม่หมดหวังค่ะ คุณยิ้มหน่อยน่า (ชื่อน่ารักจัง ^^) อ่านเรื่องที่คุณเล่าก็น่าสนใจดีนะคะ พี่สาวคุณดูจะเป็นคนมีอุดมการณ์ดีมาก ๆ น่านับถือค่ะ คุณ Shakesple ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ คือจริง ๆ แล้ว อย่างที่ดิฉันได้เขียนไปตั้งแต่เมื่อวาน ว่าดิฉันเองก็รู้สึกดีใจและแปลกใจอยู่เหมือนกันที่กระทู้นี้ออกมาเป็นอารมณ์มีเหตุมีผล มีกำลังใจ ได้ขนาดนี้ค่ะ แทนที่จะมีคนเถียงกันด่ากันเวลามีความคิดเห็นไม่ตรงกัน ดิฉันว่าไม่ได้เป็นเพราะดิฉันคนเดียวแน่ ๆ ค่ะ แต่เป็นเพราะทุกคนในนี้เป็นคนที่มีความคิด มีจิตใจดีจริง ๆ ซึ้งค่ะซึ้ง (น้ำเน่าอีกแล้ว แต่เขียนด้วยความจริงใจนะคะ) คุณนายหน้าหอ ดีใจที่เจอคนหัวอกเดียวกันอีกแล้วนะคะ แผนของคุณก็ฟังดูดีค่ะ ถ้าทุนของดิฉันแค่สิบปี ดิฉันก็คงจะอยากกลับไปใช้ส่วนนึงเหมือนกันค่ะ แต่พอดีไม่โชคดีอย่างงั้นค่ะ ทุนคูณสองไม่มี cap ทำไปหนึ่งปีก็ไม่ค่อยตัดจำนวนเงินน่ะค่ะ เลยไม่แน่ใจว่าควรจะเริ่มทำดีมั้ย หรือออกแต่แรกเลย ส่วนเรื่องหางานที่ไทยให้แฟนคุณ ดิฉันคิดว่าถ้าก.พ.รู้เค้าคงดีใจนะคะ แต่เรื่องภาษานี่ ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นอุปสรรคมากแค่ไหนถ้าทำงานด้านเค้า ยังไงก็ขอเอาใจช่วยให้คุณกับแฟนได้กลับไปอยู่ด้วยกันเร็ว ๆ นะคะ คุณโตช้าแก่เร็ว (ชื่อน่ารักอีกแล้ว ^^) ดิฉันก็คงไม่เข้าใจภาระของแม่ลูกสองที่นี่มากนะคะ แต่พูดถึงเรื่องลูกนี่ ดิฉันก็ต้องคิดหนักอีกเหมือนกันค่ะ เพราะคู่ของดิฉัน ถ้าจะใช้ทุนเป็นเงิน ยังไงก็คงให้แค่คนเดียวทำงานไม่ได้อะค่ะ สงสัยต้องให้คุณตาคุณยายมาช่วยเลี้ยง (เพราะเงินจ้างคนมาเลี้ยงก็คงไม่มี T_T) แต่ดิฉันคิดว่าคุณอยู่กับลูกก็คงมีความสุขดีใช่มั้ยคะ ถึงจะเสียโอกาสเรื่องงานไปหน่อย แต่ถ้าแลกกับการที่ลูกของคุณได้มีแม่คอยดูแลอย่างใกล้ชิด ก็น่าชื่นใจนะคะ คุณม่องเท่ง อยากแลกมากกกกกค่ะ เราไปคุยกะก.พ.กันนะ :P แอบสงสัยว่าคุณเรียนสาขาอะไรคะ finance รึเปล่า ถึงเป็น ideal ได้ขนาดนั้น จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 22:50:22 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 47 กรณีของคุณ  ... ลองมองในแง่เอาปัญหาที่มีอยู่มาเป็นมุมกลับด้านบวกดูไหมคะ นั่นคือ  การทดสอบความรัก ของคุณทั้งสองค่ะ ที่จะแนะนำคือ  ถ้าคุณลองหางานในอเมริกาแล้วไม่ได้   ดิฉันแนะนำให้คุณกลับไปเมืองไทยค่ะ ทำงานไปนี่ ถึงจะเป็นการใช้ทุนที่ไม่คุ้มกับการหักลดหย่อน (ตามที่คุณบอกไว้ว่าตัดจำนวนเงินไม่เยอะ) แต่ถือเป็นว่า คุณโชคดีมีงานทำมีนายจ้างแน่นอน เพราะคุณไม่ต้องไปเดินเตะฝุ่น ไม่ต้องเสียใจเวลาสมัครไปแล้วเจอตอบการปฏิเสธ อย่ามองเป็นว่าเป็นการกลับไปชดใช้  แต่มองว่า เป็นการกลับไปเรียนรู้ระบบงาน สร้างเสริมประสบการณ์ และในขณะเดียวกันนี้ ก็เป็นการทดสอบแฟนคุณ ทดสอบจิตใจของคุณเอง และ เป็นการให้เวลา หรือพูดง่าย ๆ มีช่องว่างที่จะมองอะไร ๆ ให้ชัดเจนขึ้น พูดอย่างงี้คุณอาจจะคิดว่าเหมือนกับแนะนำให้คุณสองคนทรมานจิตใจกัน ถ้าคุณมีลูกสาว และเป็นแม่คน ... คุณจะเข้าใจคำพูดที่ว่า ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน และดิฉันชอบการยืดเวลา ยืดระยะทาง มิใช่เพราะเป็นคนโหดร้ายต่อคู่รัก แต่เป็นการให้คนเรา มองเข้าไปในฐานะคนดู เพราะมุมมองแบบนั้นบางครั้งเราจะเห็นภาพลักษณะต่างจากมุมที่มองออกไป ในฐานะคนเล่น ลองคิดดูในแง่นี้บ้างนะคะ  ในกรณีที่คุณยังหางานทำในอเมริกาไม่ได้ และไม่อยากให้ดอกเบี้ยของเงินต้นงอกงามเกินไป จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 55 00:20:38

ความคิดเห็นที่ 48 หยุดรับทุนตอนนี้เลยได้ไหมคะ transfer กลับไปทำป.เอกให้จบที่เมืองไทย(จ่ายเงินเรียนเอง) ประหยัดไป 4 ปี (คุณบอกว่าเหลือที่นี่อีก 2 ปี เวลาคูณ 2) อยู่ห่างกับแฟนซักระยะ อาจรู้ใจตัวเองมากขึ้นค่ะ จากคุณ : sartre เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 55 00:27:39

ความคิดเห็นที่ 49 เรามีปัญหาแบบเจ้าของกระทู้เป๊ะๆๆ เลยอะค่ะ (เหมือนจนนึกว่าตัวเองเขียนกระทู้เอง ขนลุกเลย) เริ่มตั้งแต่ว่าไม่อยากจะมีแฟนเป็นคนต่างชาติ (กลัวผูกพันแล้วไม่อยากกลับไปใช้ทุน สร้างปัญหาให้ตัวเองเปล่าๆ) แต่โชคชะตาเล่นตลกที่พามาเจอแฟนคนปัจจุบัน เหมือนกันตรงที่เค้าเป็นนักวิทยาศาสตร์ด้วย ไม่อยากจะทำลายความฝันของเค้าโดยการขอให้เค้าไปอยู่กับเราที่เมืองไทย จริงๆแล้วเราคิดเหมือนเจ้าของกระทู้นะคะว่าอยู่เมืองนอกไม่ใช่ว่าจะทำประโยชน์ไม่ได้ อย่างคุณคห 3 ว่า ถ้าสมมติเราจะซื้อสัญญาณดาวเทียม สอนหนังสือ หรือทำคอร์สสอนหนังสือผ่าน youtube เป็นเรื่องเป็นราว ทำให้ฟรีเลยก็ได้ รัฐไม่ต้องจ่ายเงินเดือนข้าราชการ ดิฉันจะไปหาทางเลี้ยงชีพเอาเอง แบบนี้ก็ทำประโยชน์เพื่อประเทศชาติได้เหมือนกัน สำหรับเราเรื่องเงินไม่ได้สนใจอยู่แล้ว อยากให้คนที่เรารัก ทั้งพ่อแม่ผู้ค้ำประกัน และคนที่กำลังจะเป็นสามี ได้อยู่อย่างสบายใจ ไม่ต้องติดหนี้สินล้นตัว ไม่ต้องพลัดพราก และไม่ต้องละทิ้งความฝันไปอยู่ต่างถิ่น ถ้าได้อย่างนี้ ต่อให้ดิฉันทำงานฟรีๆให้รัฐไปอีกยี่สิบปีก็ถือว่าคุ้มมาก เพราะแฟนก็เป็นคนที่ไม่เห็นแก่เงินเหมือนกัน เค้าแค่อยากจะทำงานวิทยาศาสตร์ของเค้า ทำประโยชน์ในส่วนที่เค้าทำได้ และดูแลพ่อแม่พี่น้องของเค้าที่อยู่ที่นี่ คิดว่ามันอาจจะเป็นทางออกที่ลงตัวนะคะ ในแง่ว่าประเทศชาติได้ประโยชน์จากแรงงานของดิฉัน และดิฉันก็ได้ดูแลคนที่รัก ถ้าหากกอพออยากได้คนทำงานมากกว่าได้เงิน ทางออกนี้ก็น่าจะโอเคสำหรับกอพอเช่นกัน มันเป็นไปได้หรือเปล่าที่ระบบที่มีตอนนี้อาจจะมองการใช้ทุนอย่างขาวดำเกินไป (คิดเอาเองเหมือนคุณเจ้าของกระทู้ อาจจะเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวก็ได้นะคะ) คือถ้าไม่กลับเมืองไทยแปลว่าเห็นแก่เงิน ไม่ทำประโยชน์ให้กับประเทศชาติ เพราะฉะนั้นไม่อนุญาต ทั้งๆที่จริงๆแล้วกรณีอย่างดิฉันและเจ้าของกระทู้ และนักเรียนทุนหลายๆคน มีเจตนาที่อยากจะทำงานให้กับประเทศชาติจริง แต่สถานการณ์ของชีวิตบังคับให้ต้องเลือกตัดสินใจ ถ้าทั้งรัฐและนักเรียนทุนหันหน้าเข้าหากันและหาทางออกที่สร้างสรรค์ อาจจะได้ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับประเทศก็ได้นะคะ อีกอย่างเราคิดว่าบางทีอาจจะเพราะพวกเรานักเรียนทุนไม่มีใครพยายามที่จะรวมตัวกันสร้างทางออกเหล่านี้ รวมทั้งคนที่กลับไปประเทศไทยแล้วทุกข์ทรมานกับการใช้ทุน น่าจะมีการรวมตัวกันเพื่อมาปรึกษาหารือและให้ทางออก บางทีปัญญาชนอย่างพวกเราอาจจะสามารถคิดหาทางที่ทำให้ทั้งผู้ให้ทุนและผู้ใช้ทุนแฮปปี้ก็ได้นะคะ ถ้าเรามีเจตนาที่ดี อาจจะสามารถเสนอเรื่องให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในทางสร้างสรรค์ได้ คุณเจ้าของกระทู้คิดว่าเราจะรวมตัวกับคนอื่นๆที่มีปัญหาคล้ายๆกันมาร่วมหาทางออกกันดีมั้ยคะ หรือถึงหาทางออกไม่ได้ ให้ได้ปรับทุกข์กับคนหัวอกเดียวกันก็ยังดีนะ อ้อ กลับมาเรื่องส่วนตัว สรุปแล้วเราคงจะขอร้องให้แฟนกลับไปใช้ทุนส่วนนึงด้วยกันที่เมืองไทย เราสองคนตกลงกันว่าจะไม่มีลูกแล้ว เพราะปัญหาเรื่องนี้ทำให้ดิฉันคิดว่า มีไปคงไม่มีปัญญาเลี้ยงให้ดี แค่ใช้หนี้ก็จะแย่แล้ว ส่วนที่เหลือคงคิดเหมือนคุณ คห 44 ว่า คือไม่ต้องไปแบกทุกข์ ทำใจแบบนักธุรกิจที่มีหนี้พ้นตัว มีหนี้ก็ค่อยๆใช้ไป จากคุณ : นักเรียนคิดมากเหมือนกัน เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 55 07:25:37 A:130.132.237.87 X: TicketID:360788

ความคิดเห็นที่ 50 คุณบีพี เขียนได้ positive มากเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดี ก็จะพยายามคิดอย่างที่แนะนำนะคะ คุณ satre เราคง transfer ตอนนี้ไม่ได้อะค่ะ ที่มหาลัยคงไม่ให้ทำ (จริง ๆ ตอนนี้ก็รับทุนมหาลัยอยู่ค่ะ ก.พ.ไม่ได้จ่ายค่าเรียนให้ แต่ยังขอให้รายเดือนต่อไป ตามกฎเค้า ก็ต้องรับไปเรื่อย ๆ) แต่ที่ทำได้คือจบเร็วขึ้น เราก็เล่าเรื่องปัญหาเงื่อนไขทุนให้อาจารย์ที่ปรึกษาฟังเหมือนกัน เค้าก็แล้วแต่เราว่าจะเอาไง ถ้ากะกลับไทย เค้าก็ให้จบเร็วได้ จะได้เสียเวลาน้อยลง แต่ถ้าอยากได้งานที่ดี ๆ ที่นี่ เค้าก็แนะนำให้อยู่ต่ออีกปีนึงน่ะค่ะ เพราะรอ publication ใช้เวลานานมาก ๆ คุณนักเรียนคิดมากเหมือนกัน ชอบความเห็นของคุณค่ะ (เพราะบังเอิญคล้ายกับของเรามาก ๆ) เราก็เคยคิดจะยื่นข้อเสนอขอทำงานฟรีเหมือนกันค่ะ ถ้าเค้าแค่ยอมให้เราอยู่ที่นี่ได้ แต่ก็ได้แค่คิดนะคะ ยังไม่เคยเสนอใครจริงจัง เราก็อยากคุยกับคุณเพิ่มนะคะ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากรวมกลุ่มคนที่มีปัญหาคล้าย ๆ กันเหมือนกันค่ะ เผื่อจะช่วยกันคิด ช่วยเป็นกำลังใจกันได้บ้าง :) ไว้ไปคุยกันในอีเมลล์ก่อนดีมั้ยคะ เราขอให้อีเมลล์ที่สมัครมาชั่วคราวในนี้ก่อนละกันนะคะ coolomsmi@gmail.com ค่ะ จะรออ่านอีเมลล์นะคะ ^^ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 55 07:50:27 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านแล้วปลง ในความคิดของเด็กนักเรียนทุน (บางคน) ก่อนอื่นต้องยอมรับกันก่อนว่า ก่อนมา รู้ทั้งรู้ว่าต้องชดใช้เงินเท่าไหร่ ถ้าหนีทุน แต่ความอยากมาเมืองนอก มาเรียนต่อฟรี โดยที่บ้านไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายอะไร พอมาถึงเห็นความศิวิไล ความรัก ทุกอย่าง เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง หาเหตุผลจิปาถะมากมาย เพื่อที่จะได้อยู่เมืองนอก ทำตามที่ตัวเองคิดเป็นหลัก แล้วไปโทษทุนว่าคิดหลายเท่า โทษว่า ตอนเซ็นต์สัญญาเป็นเด็กยังไม่รู้จุดหมายในชีวิต กพ. ไม่มีทางให้ในสิ่งที่พวกคุณกำลังจะทำหรอก เพราะมันผิดหลักวัตถุประสงค์ คนอยู่เมืองไทยไม่เคยมาเมืองนอก ทำงานแทบเป็นแทบตาย เพื่อที่จะได้มาประจำที่เมืองนอก คนที่เค้าส่งมาอยู่เมืองนอก เพื่อเอาประสบการณ์ต่าง ๆ มาพัฒนาประเทศ กลับเอามันสมองที่ดี ฉลาด มาคิดวิธีที่ไม่กลับเมืองไทย ไม่กลับไปชดใช้ทุน เหมือนกับ อดีตนายกคนที่ผมเคยชอบ คิดว่าเขาฉลาด ไม่โกงกิน เอาความฉลาดในด้านธุรกิจมาพัฒนาประเทศ กลับกลายเป็น เอาความฉลาดมาโกงประเทศ เพื่อให้ตัวเองมีเงินเยอะขึ้น ได้ผลประโยชน์กับตัวเองเป็นหลัก คุณเหมือนกับเขาคนนั้นเลยครับ จากคุณ : นักเรียนทุนเหมือนกัน เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 55 23:10:22 A:71.93.220.176 X: TicketID:074895

ความคิดเห็นที่ 52 คุณนักเรียนทุนเหมือนกัน ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าคุณเป็นคนโชคดีนะคะ ที่ทุก ๆ อย่างดูเหมือนจะเป็นไปตามที่คุณคิดไว้หมดทุกอย่าง คุณเรียนเก่ง สอบได้ทุน มีเป้าหมายชีวิตดีที่อยากกลับไปทำงานราชการที่ไทย ก็ได้ทำ และคุณเป็นคนเข้มแข็ง ไม่หวั่นไหวกับสิ่งต่าง ๆ รอบตัวที่อาจจะทำให้คุณเปลี่ยนความคิด ตรงนี้ดิฉันขอชื่นชมจากใจจริงค่ะ และขอให้คุณยึดความตั้งมั่นของคุณอย่างนี้ไปตลอดชีวิตตอนที่คุณกลับไปทำราชการแล้ว ถ้าคุณจะคิดว่านักเรียนทุนที่อยู่ในกรณีแบบดิฉัน (คิดอยากทำงานให้รัฐโดยอยู่ในต่างประเทศ ไม่ใช่คิดจะออกจากทุนโดยการจ่ายเงินอย่างเดียวนะคะ) เป็นพวกเห็นแก่ตัว ดิฉันก็จะยอมรับค่ะ และเท่าที่อ่านมา ทุกคนที่มีความคิดคล้ายกันเค้าก็ยอมรับ เพราะชีวิตเราไม่ได้มีเรื่องการเรียนและการงานอย่างเดียวนะคะ เราจะไปเป็นภรรยา ไปเป็นแม่คนในอนาคต เรื่องแบบนี้มันก็เป็น personal choice น่ะค่ะ ก็ถ้าดิฉันเลือกได้ ก็อยากให้แฟนเป็นคนไทยนี่ล่ะค่ะ จะได้ไม่ต้องมีปัญหา แต่ชีวิตที่ผ่านมา ก็ไม่เคยมีผู้ชายไทยคนไหนที่ดิฉันมีโอกาสได้เจอที่จะดีได้เท่ากับแฟนที่ไม่ใช่คนไทยของดิฉัน ดิฉันก็เลยต้องเลือกคนนี้ ถ้าดิฉันโชคดีเหมือนคุณหรือเหมือนนักเรียนทุนส่วนใหญ่ ถ้าดิฉันได้เจอคนที่รักเราจริง ๆ ที่เป็นคนไทย ถ้าดิฉันเข้มแข็ง เอารัฐเป็นที่ตั้ง ไม่ใช่ตัวเอง ดิฉันก็คงไม่เป็นอย่างงี้หรอกค่ะ ก็อย่างที่บอกไปแล้ว ว่าดิฉันก็รู้ตัวว่าไม่ได้ทำถูก และจะเรียกร้องให้เปลี่ยนกฎเกณฑ์กันไม่ได้ ดิฉันจึงเขียนไปแล้วว่าไม่ได้ต่อว่าก.พ.ค่ะ ตอนเซ็นต์สัญญาก็เข้าใจดี ไม่คิดจะเรียกร้องให้เปลี่ยนสัญญาใด ๆ ทั้งสิ้น ขอย้ำอีกครั้งให้คุณเข้าใจจุดยืนของดิฉันนะคะ ดิฉันไม่ได้คิดจะเอาเปรียบข้าราชการไทยที่เค้าอยากมาทำงานต่างประเทศด้วยค่ะ ขั้นตอนทุกอย่างควรเป็นไปอย่างชอบธรรม ถ้ากฎของหน่วยงานคือ ต้องทำงานที่ไทยก่อนกี่ปี ต้องสอบผ่านข้อเขียน ข้อสัมภาษณ์ ต้องได้รับการเลือกการประเมินจากหัวหน้า ฯลฯ ทุกคนก็ต้องปฏิบัติตามนั้นใช่มั้ยคะ ดิฉันเองก็ต้องทำตามเช่นกัน จะมาได้สิทธิพิเศษคงไม่มีใครยอมหรอกค่ะ แต่ในฐานะที่ดิฉันเป็นคนนอก ไม่เคยทำราชการที่นี่ เลยไม่รู้จริง ๆ ว่าแต่ละหน่วยงานเค้ามีกฏเกณฑ์กันยังไงบ้าง ก็เลยตั้งกระทู้ถามนี่ไงคะ แต่ตอนนี้ หลังจากเห็นที่คนอื่นเค้าแนะนำมาก็พอจะเข้าใจดีขึ้นบ้างค่ะ ถ้าคุณคิดว่าดิฉันเหมือนกับอดีตนายก ดิฉันไม่โกรธค่ะ เพราะเป็นความคิดของคุณ แต่ถ้าถามว่าเห็นด้วยมั้ย ก็คงต้องขอบอกว่าไม่เห็นด้วยค่ะ เพราะดิฉันก็ไม่ได้คิดจะไปโกงกินประเทศชาตินะคะ ดิฉันงงนิดนึงว่าทำไมคุณถึงคิดว่าการทำตามกฎของก.พ.ต้องถือเป็นการโกงกินด้วยคะ ถ้าดิฉันจะหนีทุนไปเปล่า ๆ แบบไม่จ่ายเงิน อันนี้จะยอมรับค่ะว่าเป็นการโกงกินประเทศชาติ แต่ถ้าดิฉันจะทำงานให้รัฐหรือจะจ่ายเงินคืน อันนี้ก็เป็นไปตามกฎเกณฑ์ทุกอย่าง ถ้าถือเป็นการโกงกิน ดิฉันคงจะต้องเตรียมตัวถูกจับเข้าคุกแล้วล่ะค่ะ ก็ขอทิ้งท้ายไว้หน่อยว่า ให้คุณทำใจเย็น ๆ พยายามเปิดใจ ก่อนจะตัดสินใครบางคนนะคะ อันนี้ไม่ใช่ในกรณีของดิฉันคนเดียวนะคะ แต่เวลาที่คุณทำงานกับคนอื่นด้วยน่ะค่ะ ก่อนจะตัดสินว่าเค้าถูกหรือผิด ต้องลองฟังเหตุผลเค้า ไตร่ตรองสถานการณ์เค้าดูหน่อยนะคะ ในความคิดของดิฉัน Nobody is always right ค่ะ นี่ดิฉันไม่ได้พยายามจะสอนคุณนะคะ เพราะจริง ๆ แล้วคุณคงเป็นคนเก่งกว่าดิฉันด้วยซ้ำไป แค่อยากให้คิดด้วยความหวังดีจริง ๆ ค่ะ :) จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 00:49:44 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 53 อยากให้น้อง  "นักเรียนคิดมาก " มองอีกมุมหนึ่งค่ะ หากคิดว่าไม่สามารถชดใช้เงินทุนได้จริงๆ อยากให้มองว่าบางครั้งสิ่งที่เป็นความรักนี้นไม่จำเป้นต้องเป็นสิ่งที่อยู่ด้วยกันตลอดเวลาก็ได้ หากมีปัจจัยหลายๆอย่างมาทำให้อยู่ด้วยกันไม่ได้ อย่างที่หลายๆคนพุดกันข้างต้นไม่ใช่กรณีน้องกรณีเดียวที่เป็นแบบนี้ ดังนั้น หาก  กพ ให้ความยืดหยุ่น ก้อาจจะก่อให้เกิดปัญหาตามมากับตัว กพ เอง ตนเองนั้นครั้งหนึ่งเคยสมัครทุนของ กพ  ทุกอย่่างผ่านไปด้วยดี  แต่เมื่ออ่าน ระเบียบทั้งหมด ทุกตัวอักษร พร้อมสอบถามระเบียบข้อบังคับต่างๆ   และถามเหตุผลทำไมสัญญาทุนจึงเป้นแบบนั้น ตนเองเช็คทุกอย่างในรายละเอียดและถามทุกจุดทุกกรณ๊ที่อาจเกิดขึ้นได้กับตนเอง มีการ list รายการคำถามต่างๆ    เจ้าหน้าอธิบายให้ฟังดีมากๆค่ะ   ทำให้ตนเองตัดสินใจ เลี่ยงที่จะเดินออกมาจากทุนนั้น เพราะตนเองคิดเผื่อถึงเหตุการณ์ในอนาคต  โอกาสที่จะเกิดขึ้นกับตนเองได้ คิดถึงหลายๆอย่าง จนได้คำตอบกับตนเองว่าว่าเปิดทางให้คนอื่นที่พร้อมกับทุนและกฎเกณฑ์แบบนั้นดีกว่า เพราะคิดว่าเราไม่พร้อมที่จะรับกฎเกณฑ์แบบนั้น  หลังปฏิเสธ ก็บอกเจ้าหน้าที่ถึงความเป็นไปได้ในการปรับเปลี่ยนเรื่องรายละเอียดของทุนบางจุดไปด้วย   ทางเจ้าหน้าที่ก็รับฟังส่วนจะนำไปปฏิบัติหรือไม่ตนเองก้เคารพทาง กพ ในการตัดสินใจค่ะ มาดูในเรื่องของความรักและอนาคตครอบครัวค่ะ ตนเองนั้นถือว่าเป็นคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตของ long distance marriage เพราะมีเหตุในเรื่องความรับผิดชอบของแต่ละคน ที่ทำให้ไม่สามารถใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้ ตนเองมองว่าความรักเป็นเรื่องที่ 2 ฝ่าย เข้าใจซึ่งกันและกันและยอมรับในกฎระเบียบข้อบังคับและสิ่งที่แต่ละคนต้องการ  ความรักสำหรับตนเองไม่ใช่สิ่งที่จะต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ถามว่าอยู่ด้วยกันดีไหม คำตอบคือดีค่ะ ทั้งคู่ก็อยากอยู่ แต่อย่างที่บอกความรับผิดชอบและหน้าที่การงานของแต่ละฝ่ายทำให้ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ เพราะเราคิดว่าความรับผิดชอบต่อสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบเป็นสิ่งที่ทิ้งไม่ได้ ตนเองนั้นฝ่ายชายมีความจำเป็นที่จะต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่การงานของเขาโดยปัจจุบันที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายไปไหนได้ ในขณะที่ตนเองก็มีความรับผิดชอบต่อสิ่งที่เลือกไปแล้วอยู่  ปัจจุบันเทคโนโลยีพัฒนาไปเยอะแล้ว ตนเองคุยกันทุกวันผ่านจอคอม บางครั้งตนเองกับแฟนทานข้าวร่วมกันได้ ผ่านจอคอมทั้งๆที่เราอยู่คนละประเทศ เทคโนโลยีทำให้ได้คุยกันทุกวัน ในแต่ละปีต่างคนต่างวางแผนหยุดยาว เพื่อที่จะได้เดินทางท่องเที่ยวด้วยกัน ตอนนี้เราต่างก็รับผิดชอบหน้าที่กันไปคิดว่าอีกไม่นานคงได้อยู่ด้วยกัน ไม่อยากให้น้อง "นักเรียนคิดมาก " จนเกินไป  ทางออกทางแก้มีหลายๆอย่าง  หากคิดว่าไม่สามารถชดใช้ทุนได้ ทั้งหมด กลับไปทำงานสักพัก  และหากฝ่ายชายเต็มใจช่วยเหลือ คิดว่าน่าค่อยๆช่วยกันได้นะคะ  ตอนนี้เริ่มเรียนเอกแล้ว อย่าคิดมากจนเกินไปค่ะ เดี๋ยวจะกระทบเรื่องเรียน จากคุณ : jinjung เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 07:58:35

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณคุณ jinjung มาก ๆ นะคะ ที่ช่วยแชร์ประสบการณ์ตัวเอง และแนะนำให้คิดในแง่บวก คุณต้องเป็นคนรอบคอบมากแน่ ๆ เลยค่ะ ถึงตัดสินใจเรื่องการรับทุนไม่รับทุนได้ถูกต้องเด็ดขาดอย่างงี้ แถมยังเป็นคนเข้มแข็ง มีความรับผิดชอบ น่ายึดถือเป็นแบบอย่างมาก ๆ ค่ะ ^^ ตอนนี้ หนูเองก็ได้รับบทเรียนครั้งใหญ่ของชีวิตหลังจากการตัดสินใจรับทุนมาแล้วค่ะ ต่อไปเวลาหนูจะตัดสินใจอะไรเรื่องใหญ่ ๆ ก็จะย้ำบอกตัวเองให้คิดให้มากขึ้น กว้างขึ้น ไกลขึ้นกว่าเดิมแล้วค่ะ จะได้ทำอะไรที่จะดีกับเราและทุกคนรอบข้างจริง ๆ บางทีหนูคิดมากเรื่องนี้ก็จริง ตามชื่อน่ะค่ะ แหะ ๆ แต่ยังไงก็จะยึดเรื่องเรียนเป็นสำคัญก่อนแน่นอนค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ :) จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 11:43:32 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 55 ขอแสดงความคิดอันน้อยนิดๆหน่อย 5+ หลังจากอ่านมากว่าชม. ได้ความรู้ และประสบการณ์ตรงเยอะแยะมากครับ ถือว่าเป็นครู เตือนใจได้เลยทีเดียว ขอบคุณสำหรับทุกความคิดที่ดีๆทั้งนั้นเลย ------ คิดว่า จขกท.คงจะมีวิธีที่ดีหลายๆอย่าางบ้างแล้วละคับ ระดับป.เอก คงก็ต้องคิดรอบคอบอยู่แล้วนะถึงตอนนี้ ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต และสุดท้ายก็อยู่ที่เราตัดสินใจด้วยตนเอง และไม่ตำหนิสิ่งที่เราได้ตัดสินใจไปแล้ว เพราะนี่คือที่เราเลือกและคิดว่าดีที่สุดสำหรับเรา ... จากคุณ : 9Somchai เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 19:45:07 A:171.7.149.85 X: TicketID:360974

ความคิดเห็นที่ 56 ผมขอตำหนิเจ้าของกระทู้นะครับ เงินกว่าสิบล้านบาทที่ส่งคุณเรียนนั้น ล้วนมาจากเงินภาษีของประชาชน คุณเป็นคนที่มีโอกาสมากกว่าคนอื่น มีโอกาสได้มาเรียนต่างประเทศ ทางราชการก็ไม่ได้คุณทำงานฟรี ตอนคุณกลับมามา ยังคนให้เงินเดือนคุณตามปกติ คนทั้งประเทศต่างเสียสละเงินให้คุณเรียน เพื่อหวังว่าคุณจะกลับมาพัฒนาประเทศ เรื่องแค่นี้ คุณจะเสียสละความสุขส่วนตัว กลับมาตอบแทนประเทศไม่ได้เหรอครับ เพื่อให้สมกับเงินภาษีที่จ่ายไป อีกอย่าง คุณลองคิดถึงคนที่มาสอบแข่งกับคุณ ที่เค้ามีความตั้งใจเต็มเปี่ยม แต่เค้าสอบไม่ได้ เท่ากับว่าคุณได้ไปทำลายโอกาสของเค้าด้วยครับ ถ้าเค้าสอบได้ เงินที่รัฐจ่ายก็อาจจะไม่สูญเปล่าแบบนี้ครับ อยากให้จขกทคิดไตร่ตรองดูให้ดีครับ ก่อนที่จะตัดสินใจครับ จากคุณ : Cyber-Stein เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 55 13:50:06

ความคิดเห็นที่ 57 เห็นใจและเข้าใจจขกท.นะคะ ผ่านตรงจุดนั้นมาแล้ว เป็นกำลังใจให้ ขอให้พบทางออกที่ดีค่ะ จากคุณ : Clear Ice เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 55 20:18:35

ความคิดเห็นที่ 58 ไม่รู้ว่าเข้าใจคำว่าทุน กพ. หรือไม่ ทุน กพ. มาจากไหน ถ้าไม่ใช่หยาดเหงื่อแรงงานของพี่น้องร่วมประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งฝากความหวังไว้ว่าจะได้ความรู้ความสามารถ กลับมาพัฒนา ประเทศจริงอยู่ทำให้ประเทศจะอยู่ที่ไหนก็ได้ แต่ภาระ ผูกพันธ์ที่มากกว่าความรักของคุณคือสัญญาที่ผูกไว้กับทุน แต่แรก ข้าวที่กินทุกเม็ด ขนมปังทุกก้อน ที่ซุกหัวนอน ทุกๆอย่างที่สร้างโอกาสทำให้คุณเจอคนที่คุณรัก มันมาจาก ไหน ? หากเลือกที่จะชดใช้ด้วยเงินมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ กพ. เพราะ กพ. ไม่ใช่ธนาคารปล่อยกู้เพื่อการศึกษา คงไม่ได้ ต้องการเงินอย่างที่หลายความเห็นบอก หากเลือกทางจะปลดพันธสัญญาด้วยเงิน โอกาสเสี่ยงที่จะ เกิดภาระกับบุพการีผู้ค้ำก็มีสูง เช่น อุบัติเหตุ หรืออื่น ๆ หวังว่าจะเจอทางเลือกที่เหมาะสม และ ไม่ก่อให้เกิดปัญหา ในภายหลังนะครับ จากคุณ : เนต เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 55 22:54:23

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณทุกคนที่ให้ความเห็นนะคะ ดิฉันเข้าใจทั้งสองมุมมองเกี่ยวกับการใช้ทุนค่ะ ทั้งมุมมองที่ว่าต้องกลับไปใช้ทุนเท่านั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะรับทุนมาแล้ว เป็นเงินภาษีประชาชน ถ้าไม่กลับไปอยู่ไทย ก็ถือเป็นการผิดต่อประเทศ และมุมมองที่ว่า เลือกทำในสิ่งที่จำเป็น ใช้วิจารณญาณให้เหมาะสม แต่ก็ต้องเป็นไปตามกฎเกณฑ์ กระทู้เราก็ยาวมาถึงขนาดนี้ คิดว่าคงจะไม่จำเป็นอีกต่อไปที่จะมาเขียนอธิบายว่าใช้ทุนอย่างไหนถึงจะเหมาะสมที่สุดในสถานการณ์แบบนี้นะคะ เรื่องนั้นเป็นความคิดของแต่ละคนค่ะ ดิฉันได้อ่านและรับรู้ความคิดเห็นหลาย ๆ ด้าน และดิฉันเองก็ได้เขียนความคิดเห็นตัวเองในด้านนั้นไปเยอะแล้ว คงไม่เขียนซ้ำอีกนะคะ ณ เวลาปัจจุบันนี้ ดิฉันก็ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไง ตอนนี้ ดิฉันก็เป็นแค่นักเรียนทุนคนนึง ที่กำลังเรียนปริญญาเอกอยู่ ยังไม่ได้ขอลาออกจากทุน แล้วก็ไม่เคยทำผิดเงื่อนไขใด ๆ ในการรับทุนทั้งสิ้นค่ะ แต่ดิฉันขอสัญญาไว้อย่างนึงว่า ไม่ว่าสุดท้ายจะตัดสินใจยังไง จะยอมทิ้งเรื่องส่วนตัวเพื่อกลับไปใช้ทุนตามที่ได้ตั้งใจไว้แต่แรก หรือจะเลือกจ่ายเงินคืนแทนเวลาบางส่วนที่ต้องใช้ทุน ยังไงก็จะทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามกฎเกณฑ์แน่นอนค่ะ จะไม่หนีทุนไปเฉย ๆ โดยไม่จ่ายเงินคืน แล้วก็จะไม่ทำผิดกฎหมายประเทศด้วยค่ะ เพราะฉะนั้น สบายใจได้เลยว่าคุณไม่ได้กำลังคุยอยู่กับอนาคตนักโทษหรืออาชญากรแน่นอนค่ะ :) ดิฉันเองพอจะรู้มาว่ากระทู้นี้ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะจากคนอ่านที่เป็นนักเรียนทุนด้วยกัน ก็เลยอยากให้กระทู้นี้ให้แง่คิดที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับการเป็นนักเรียนทุนและการทำงานตอบแทนประเทศนะคะ ข้างล่างนี้เป็นความคิดของดิฉันเองค่ะ เห็นด้วยไม่เห็นด้วย ไม่ว่ากันนะคะ - นักเรียนทุนที่ต้องกลับไปใช้ทุน และไม่มีพันธะที่ต่างประเทศ: อยากให้คุณรู้ว่าคุณโชคดีมากนะคะ พูดได้เลยว่าดิฉันคนนึงล่ะ ที่อยากอยู่ในสถานการณ์แบบคุณ ขอให้คุณได้อยู่กับคนที่คุณรักที่ไทยอย่างมีความสุข แล้วก็ขอให้คุณได้ทำงานที่ได้ใช้ความรู้ประสบการณ์ที่คุณได้มาจริง ๆ ค่ะ - นักเรียนทุนที่ไม่มีเงื่อนไขใช้ทุน ทั้งที่มีและไม่มีพันธะที่ต่างประเทศ: คุณก็โชคดี(และเก่งมากที่สอบทุนแบบนี้ได้)มาตั้งแต่แรกแล้วค่ะ :) ดิฉันเชื่อว่าคุณจะรู้ตัวเองดีที่สุดว่าคุณจะใช้ความรู้ความสามารถของคุณให้เกิดประโยชน์ต่อคุณเอง คนรอบข้าง และประเทศ ยังไงได้มากที่สุด ไม่ว่าคุณจะเลือกกลับไทยหรือไม่ คงไม่มีใครพยายามตัดสินการกระทำของคุณมากเท่ากับที่เค้าจะตัดสินกับพวกเราที่เป็นนักเรียนทุนที่มีเงื่อนไขค่ะ สำหรับดิฉันเองเชื่อว่า (อาจจะมีคนไม่เห็นด้วย) การทำประโยชน์ให้ประเทศมันอยู่ที่การกระทำจริง ๆ ไม่ได้อยู่ที่สถานที่ที่คุณอยู่หรือคนที่คุณทำงานให้ค่ะ ถ้าคุณเลือกกลับไทย จะทำรัฐหรือไม่รัฐก็แล้วแต่ คุณก็สามารถเลือกงานที่เหมาะกับคุณและเป็นประโยชน์ให้กับประเทศได้ ถ้าคุณเลือกอยู่ต่างประเทศ คุณก็ยังทำประโยชน์ให้ไทยได้ ถ้าคุณเลือกที่จะทำ ก็ขอให้สร้างชื่อเสียงให้กับคนไทยด้วยนะคะ ให้เก่งระดับโลกไปเลย ถ้าไม่มีคนไทยเก่ง ๆ ทำงานในต่างประเทศ ฝรั่งก็คงจะไม่รู้ว่าคนไทยเก่ง ไม่รู้ว่าประเทศไทยก็พัฒนา วันนึง อาจจะมีคนไทยที่ทำงานวิจัยในต่างประเทศกับอาจารย์ระดับโลก ได้รับรางวัลโนเบลก็ได้ ฝรั่งก็จะมองประเทศไทยดีขึ้นอีกเยอะ - นักเรียนทุนที่ต้องกลับไปใช้ทุน และมีพันธะที่ต่างประเทศ: ดิฉันก็เป็นเหมือนคุณค่ะ :) เลยตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เผื่อว่าคุณจะได้ข้อคิดอะไรไปช่วยในการตัดสินใจได้บ้าง ดิฉันเชื่อว่า พวกเรานักเรียนทุนมาได้ถึงขนาดนี้ เพราะเรามีความตั้งใจดีกับประเทศ เรารู้บุญคุณ รู้ความตั้งหวังของคนไทยที่มีกับเรา เราไม่คิดจะทรยศประเทศชาติ บางครั้งเราก็อาจจะมีเศร้า มีเครียดบ้าง กับสถานการณ์ที่เราเป็นอยู่ แต่ก็อยากให้ทุกคนมีกำลังใจ มองโลกในแง่ดี พร้อมจะแก้ปัญหาอย่างเข้มแข็งนะคะ สุดท้ายจะตัดสินใจยังไง ก็ขอให้ยอมรับและพอใจในผลที่จะเกิดขึ้นค่ะ ถ้าอยากปรึกษากัน ก็อีเมลล์มาได้ ให้ไว้ในโพสต์ข้างบนแล้วนะคะ พวกเราสู้ ๆ! จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 55 08:12:07 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 60 หลังจากที่อ่านคนอื่นๆโพสไว้ (ยกเว้ย จขกท) เริ่มรุ้สึกว่าทำไมไม่ลองคิดในเเง่กลับกันบ้าง ถ้า จขกท ต้องทำงานเเบบไม่มีความสุข งานก็อาจจะเดินช้า ได้ผลงานไม่ดีเท่าที่ควร ยิ่งทำให้รัฐเสียทรัพยากรณ์ยิ่งไปอีก ในทางกลับกัน ถ้าเขาได้ไปทำงานที่ดีๆมีความสุข คิดทฤษฎีใหม่ๆ โมเดลใหม่ๆ ที่สามารถทำให้โลกพัฒนาขึ้น จด patent เป็นของเค้าเอง หรือในนามคนไทย หรือของรัฐ นั่นไม่ดีกว่าหรอ? การที่บอกว่าอยากให้พัฒนาคนไทย...ผมบอกว่าเห็นด้วย เเต่ถ้าเค้ามี potential ในการพัฒนา humanity นี่ไม่เท่ากับว่าปิดโอกาสคนทั้งโลกเลยหรอ? ความเห็นนี้อาจจะดูextremeเกินเเต่ว่ามันมีความเป็นไปได้อยุ่นะ ส่วนคนที่บอกว่าทำไมไม่คิดให้ดี ให้คนอื่นมาเรียนกลับไทยทำงานดีกว่า..คุณเเน่ใจหรอว่าคนอื่นเค้าจะกลับประเทศ? มันมีความเป็นไปได้เหมือนกันที่เค้าอาจจะเจอเหตุการณ์เเบบ จชกท เเล้วหนีไปเลย นั่นยิ่งเเย่เข้่าไปอีก ทุกอย่างมันมีความเป็นไปได้ทีจะเป็นทั้ง worst case and best case. ลองคิดดูให้ดีๆก่อนนะครับ ส่วนความเห็นสำหรับการตัดสินใจของ จขกท อยากทราบว่าตอนเรียนเอกนี่รับทุนของ กพ หรือมหาลัยหรอครับ? เพราะว่าถ้าคุณรับของ มหาลัย คิดว่าอาจจะทำให้ใช้เป็นเงินได้น้อยลง ลองถามกพดูอีกที ให้แฟนคุณมาทำงานที่ไทยด้วยได้ไหมครับ? สอนภาคอินเตอร์ไรพวกนี้ เค้าเรียน nuclear ก็น่าจะสอนพวก math+ physics ได้สบายๆ อาจจะไปประจำที่ engineering เสร็จเเล้วให้เค้าลองเสนอเปิดคอร์สพวกโปรเเกรมใหม่ๆในด้าน nuclear physics อาจจะพัฒนาประเทศในระยะยาวได้ด้วย :) จากคุณ : เอาใจช่วยครับ :) เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 55 12:16:38 A:171.4.6.131 X: TicketID:361160

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึง Muhammad Yunus ชอบกลแฮะ คงได้แต่ปลง จากคุณ : เนต เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 55 14:51:09

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณความเห็นที่ 60 มากนะคะ สำหรับกำลังใจ และสำหรับแง่คิดดี ๆ :) ขอตอบคำถามคุณตามนี้นะคะ ตอนนี้เรียนด้วยทุนมหาลัยค่ะ แต่ก.พ.ยังให้เงินเดือนเพราะเป็นไปตามกฎเค้าค่ะ แต่ก็ถือว่าโชคดี ประหยัดเงินประเทศไปได้เยอะที่ไม่ต้องจ่ายค่าเรียนเอกให้มหาลัยเลยค่ะ จำนวนเงินที่รับมาจากก.พ.ทั้งหมด (ก่อนคูณสาม) ก็คงจะยังอยู่ที่หลักสิบกว่าล้านต้น ๆ น่ะค่ะ (กะ ๆ เดา ๆ เอา) จริง ๆ แฟนไม่ได้เรียน nuclear ค่ะ แฟนที่เรียน nuclear นั้นเป็นของคุณความเห็นที่ 43 ที่อยู่ในสถานการณ์คล้าย ๆ กันค่ะ แฟนของจขกท.เรียนพวก laser, optics น่ะค่ะ ทำการทดลอง ไม่ใช่ทฤษฎี เห็นบอก laser ตัวนึงราคาประมาณ $500K-1M O__O เลยมี lab ที่ทำได้ไม่กี่ที่ในโลกใบนี้... จขกท.ก็แอบอยากเชียร์ให้แฟนเปลี่ยนไปเรียนอะไรที่มันมีที่ทำงานเลือกได้เยอะ ๆ หน่อยอะค่ะ แต่เรียนมาถึงขนาดนี้แล้วมันก็ไม่ได้เปลี่ยนกันง่าย ๆ ก็เลยต้องดูต่อไปค่ะ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 55 02:55:58 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490

ความคิดเห็นที่ 63 ขออนุญาตเรียกเจ้าของกระทู้ว่าน้องนะครับ พี่เองเมื่อสิบปีก่อนตอนจบเอกด้วยทุน กพ ก็มีแฟนเหมือนกันแล้วก็ตกอยู่ในภาวะเดียวกับน้อง แต่พี่รับทุนมาสั้นกว่าน้องมากมายนัก เพราะพี่เรียนไว ตอนนั้นคุยกันกับแฟน เราตัดสินใจกลับไทยเพราะคิดว่า อยากลองดูว่า ทำงานราชการที่เราฝันไว้ว่าโก้หรูจะเป็นอย่างไร แฟนพี่ก็ตามไปอยู่ด้วยนะ เป็นชีวิตช่วงนึงที่สนุกมาก เพราะงานก็ลุ่มๆดอนๆ ตามที่เราเองก็คงคุ้นนะว่าไปอยู่กระทรวงแนวโบๆน้องก็จะเบื่อๆ พี่ก็หาโน่นนี่ทำไปด้วยนะ สอนหนังสือ ทำวิจัย เขียนหนังสือ เล่นละครทีวี เอามันหมดแบบสนุกๆ เพราะงานช่วงจันทร์ถึงศุกร์ของพี่น่าเบื่อมาก เวลาจึงผ่านไปเร็วครับ ตอนนี้พี่กลับมาอยู่ ตปท แต่ คอนเนคชั่นงานที่เมืองไทยดีมาก เพราะจากงานเดิมๆในกระทรวง มหาวิทยาลัย หน่วยราชการ ตอนนี้พี่ก็ไปมาสองประเทศแทบจะเดือนเว้นเดือน สรุปคือ ทุกปัญหา มีทางออกนะครับ เอาแต่ว่าเราจะมองทางออกแบบไหน พี่ขอให้โชคดีนะครับ พวกงานราชการไทยที่ไปโพสต์ ตปท นั้น ยากมาก หรือพูดตรงๆว่าไม่มีทางเพราะป้าๆลุงๆในไทยเขารอคิวกันอยู่ครับ กระทรวงพี่มีโพสต์ยูเนสโก ก้วิ่งกันควันตลบอบอวล เด็กใหม่กลับกระทรวงครับ จากคุณ : Dr.Art เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 55 18:48:44

ความคิดเห็นที่ 64 There are many optic labs using a laser. Which type of applications that your bf is working on ? If your bf has knowledge about laser and photonics. He can join many places ka . จากคุณ : jinjung เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 55 19:18:45

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณพี่ Dr.Art สำหรับประสบการณ์ดี ๆ นะคะ อ่านดูแล้วน่าสนุกจริง ๆ ด้วย โดยเฉพาะส่วนที่ไปเล่นละครเวที :D อยากรู้ว่าแฟนพี่เค้าเป็นยังไงมั่งคะตอนอยู่ไทย เค้ามีปัญหาเรื่องการสื่อสาร รู้สึกอึดอัดบ้างมั้ยคะ หรือเค้าก็ happy ดี ในเร็ว ๆ นี้น้องคงจะพาแฟนไปเที่ยวไทยดูค่ะ ให้ลองไปเจอกับตัวเองว่าคิดว่าอยู่ได้มั้ย คุณ jinjung คะ จขกท.ก็ไม่รู้รายละเอียดงานของแฟนมากนะคะ ด้านที่เค้าทำเรียก AMO (Atomic, Molecular, and Optical Physics)น่ะค่ะ แต่รู้ว่าเหตุผลนึงที่เค้าอยากทำที่นี่คือ connection กับพวก nobel laureate (or future nobel laureate) น่ะค่ะ คืออาจารย์ที่เค้าทำด้วยตอนนี้ก็เคยอยู่ใน lab ที่ได้ nobel prize มาก่อน แล้วเค้าก็พอรู้จักคนดัง ๆ ในด้านเค้าจาก conference ทั้งหลาย ก็เลยคิดว่ามีโอกาสดีที่จะไปรุ่งด้านนี้ถ้าทำอยู่ที่นี่น่ะค่ะ คิดว่าเค้าคงอยากลองทำที่นี่ดูก่อน ถ้าไม่ได้จริง ๆ ค่อยว่ากัน แต่ถ้าคุณ jinjung จะช่วยแนะนำ lab ที่ไทยมาให้บ้างก็ดีนะคะ เดี๋ยวจขกท.จะลองเข้าไปศึกษาดูว่าตรงมั้ยค่ะ ขอบคุณนะคะ ^^ จากคุณ : นักเรียนคิดมาก เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 55 00:53:18 A:98.243.170.70 X: TicketID:360490