ชอบอันนี้ค่ะ ตั้งแต่อยู่ห้องไกลบ้านมา โดนที่สุด
อยากจะยกตัวเองให้สูง ก็ไม่จำเป็นต้องเหยียบคนอื่นให้ต่ำค่ะ เพราะมันแสดงว่าคุณไม่สูงจริง |
|
|
เหมือนพวกที่เคยต่ำมาก่อนแล้วพอมีอะไรเข้านิดๆ หน่อยๆ ก็นึกว่าตัวเองเลิศแล้ว (ใช้คำว่าเศรษฐีใหม่ได้หรือเปล่านะ)
คนที่เค้าเก่งจริงๆ มีผลงานมากมายที่จะอวดได้ ปริญญาสามสี่ใบ นามสกุลต่อท้ายเป็นหางว่าว มีผลงานตีพิมพ์เป็นสิบๆ อย่าง เขียนตำราหลายๆ เล่ม
ก็ไม่เห็นเคยมาเร่อวดผลงานตัวเองกับคนอื่นกัน
พอเวลาโดนรุมเถียงคนอื่นเค้าไม่ขึ้นเข้าหน่อยก็ทำเหมือนเด็กๆ
ขี้โอ่แบบนี้มันดูไร้ค่าอ่ะค่ะ เหมือนกับว่าผลงานตัวเองไม่ดีไม่เด่นพอที่จะให้คนอื่นเค้าเข้ามาเห็นเอง
ไอ้ที่คนเค้าไล่ๆ กลับไปเรียนใหม่ ไม่ใช่เรื่องวิชาการ แต่เป็นเรื่องหลักการอยู่ร่วมในสังคม
ไอคิวสูง แต่อีคิวต่ำ จบออกมาก็เป็นได้แต่ดอกเตอร์ขยะๆ ที่สังคมเกลียดขี้หน้า
อ้อ เรา white collar อยู่นะคะ ฉะนั้นสังคมเราสูงพอ
แต่แหม เสียอย่างที่ไม่เคยมี paper อะไร published นอกจากพิมพ์ report ของตัวเองส่ง professor
ความเห็นเราไม่ valuable และ productive พอที่คนที่อยู่บนวอจะอ่าน
ใครไม่สนใจก็ข้ามๆ ไปนะคะ