ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าคนที่บังเอิญเปิดเข้ามาอ่าน ไม่ได้เรียนที่แคนาดา แต่มีความฝันคล้ายๆเรา ในการทำงานสายEntertainment จำพวก ภาพยนตร์ ดนตรี(Live show) เราก็ยินดีที่จะอ่านความคิดเห็น หรือการแชร์ความฝันร่วมกันมากๆนะ พิมพ์มาได้เลย เพราะตอนนี้ รอบตัวเราไม่ค่อยเจอใครฝันทำงานสายบันเทิงในต่างประเทศอย่างเรา.. รู้สึกเหงาทางความคิด อยากจะมีคนให้พูดคุยด้วยในเรื่องนี้= =" จากคุณ : MOPPED เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 02:46:15

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบไม่ได้ด้านบันเทิง ขอให้ตามความฝันให้สำเร็จนะคะ ขอตอบว่าเสียดายป.ตรีที่จุฬา เรียนให้จบที่จุฬาให้เร็วที่สุดโดยไม่ต้องมาแลกเปลี่ยนที่ UBC แต่เปลี่ยนเป็นสมัครเข้าเรียนป.ตรีที่ UBC แทน โดยไปคุยกับ undergrad advisor ว่าเขาจะ waive ให้กี่วิชา เอา course description ไปคุยกับ advisor จากประสบการณ์ของดิฉัน (ไม่ใช่ UBC)waive ได้ถึงสองปี จากคุณ : sartre เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 08:09:26

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเปิดตัวก่อนเลยว่า อย่าว่ากันนะถ้าพูดตรงๆ ส่วนตัวคิดว่าต้องเรียบเรียงลำดับความคิดใหม่ คิดเป็นขั้นเป็นตอนมากกว่านี้ ฟังแล้วดูสับสน ทุกอย่างไม่ได้เลิศหรูอย่างที่คิดแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้และไม่ผิดที่จะคิด ใครๆ ก็อยากจะเข้าทำงานบริษัทใหญ่ดังๆ ตำแหน่งดีๆ ถ้าจะไปแนวทำภาพยนต์จะไปด้านไหนในสายนั้น และจากจุดที่คุณยืนอยู่ต้องทำยังไง การที่เราจะไปเรียนปริญญาตรีด้านนั้นที่แคนาดาแล้วปรากฎว่าคุณไปในทางนั้นแล้วไม่ชอบละ จะทำยังไง ทางที่ดีเรียนปริญญาตรีที่เมืองไทยให้จบก่อน และทำความรู้จักด้านภาพยนต์ให้มากกว่านี้ดีกว่า การจะทำภาพยนต์มันต้องมีอะไรหลายๆ อย่างมาประกอบและผู้ชำนาญงานหลายๆ ส่วนมาทำงานร่วมกัน ช่างกล้อง ช่างแต่งหน้า ช่างเสื้อผ้า นักออกแบบฉาก นักเขียน นักแสดง นักทำกราฟฟิคภาพยนต์ ผู้กำำกับ ฯลฯ ว่ากันไม่จบไม่สิ้น รองไปจากหนัง DVD ซักเรื่องมาดูแล้วพอหนังจบรองนั่งไล่ดูซิว่ามีใครหน้าที่อะไรบ้างที่ต้องทำภาพยนต์ จากนั้นรองหาข้อมูลเพิ่มและว่างแผนจากจุดที่เราอยู่ว่าจะไปยังไง ดีกว่าทิ้งปริญญาตรีที่เรียนกลางคันแล้วไปเรียนปริญญาตรีด้านที่น้องเองก็ยังไม่มีรายละเอียดพอเพราะมองแค่ภาพรวมที่สวยงาน จากนั้นพอจบปริญญาตรีที่ไทย ก็หาทางเรียนต่อโทต่างประเทศสักใบในด้านนั้นที่เราหาข้อมูลและแน่ใจแล้วว่าอยากไปก็ค่อยไปต่อก็ได้นี่ คุณเรียนด้านภาษาไม่ว่าจะเยอรมันหรืออังกฤษ ก็สามารถพัฒนาให้ถึงขีดสุดเองได้ถ้าสนใจเรียน เรียนเองแล้วถามอาจารย์เพื่อเน้นภาษาให้แข็งทั้งสองอย่าง เวลาไปสอบ TOEFL จะได้ผลภาษาสูงๆ แล้วมันจะง่ายต่อการขอไปเรียนในมหาลัยต่างประเทศที่ดังๆ ด้านภาพยนต์สาขาที่เราต้องการเรียนก็ได้ครับ พอคุณจบมาคุณจะมีทั้งภาษาเยอรมันและภาษาอังกฤษที่แข็งแรงเป็นแบ็คอัพและดีกรีโทด้านภาพยนต์สาขา Film Production, or Film Graphic Design, etc. แล้วแต่สาขานั้นๆ ในด้านภาพยนต์ที่คุณอยากเรียน ส่วนตัวคิดว่าทำอะไรอย่าทำครึ่งๆ กลางๆ และถ้าทำแล้วต้องทำให้ดี คิดให้บวกเข้าไว้และที่สำคัญต้องคิดให้เป็นขั้นเป็นตอน อ่านตัวเองให้ขาดวางแผนให้ดี อย่าคิดกลับไปกลับมา อ่านแล้วก็งง เพราะดูเหมือนว่ามองอะไรสวยหรูไปหมด และมองแค่ภาพรวมภายนอก ไม่ได้มองลึกถึงรายละเอียดปลีกย่อยเล็กๆ ซึ่งนั่นก็หมายความว่ายังหาข้อมูลไม่ลึกและไม่เข้าใจว่าคนที่เค้าประสบความสำเร็จด้านนั้นๆ เค้าทำยังไงและไปได้ยังไง เรียนที่เรียนให้ดีก่อนให้จบแล้วค่อยว่ากันเนอะ ใช้เวลาที่มีอยู่ตอนปริญญาตรีให้คุ้นค่าโดยการหาข้อมูลให้มากที่สุดเกี่ยวกับสาขาที่เราอยากเรียนและทำในสิ่งที่เราทำมาแล้วครึ่งทางให้ดีด้วยเพื่อเป็นรากฐานของสิ่งที่เราอยากทำในอนาคตซิครับ ปล. ผมเคยเป็นอย่างเ้จ้าของกระทู้ ผมรู้ว่าต้องการอะไรในตอนเรียนปริญญาตรีมาครึ่งทาง แต่ก็เรียนจนจบและทำได้ดี จากนั้นก็พยายามหาทางจนในที่สุดผมได้ทำงานในสิ่งที่ไม่ได้เรียนมา จนปัจจุบันอยู่ในตำแหน่งที่พอใจในสายงานที่ฝันไว้ตอนปริญญาตรี และยังสามารถเอาความรู้ด้านที่เรียนมาปริญญาตรีหาเงินเพิ่มด้วย หุๆๆ !!!เป้าหมายมีไ้ว้ให้พุ่งชน!!! แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 55 08:31:26 จากคุณ : eLuckyCute เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 08:30:02

ความคิดเห็นที่ 4 ตันสินใจไปเลยคับ จะเรียนอยากทีตัวเองชอบ ก็รีบตัดสินใจ แต่ไม่มีอะไรแก่ เกินเรียนนะคับ ใจสายตาคนไทยอาจะรีบเรียนให้จบ 4 ปี แล้วก็ทำงาน รึไม่ก็เรียนต่อ แต่ในสายตา ประเทศที่ผมอยู่มันไม่ใช่อย่างนั้น จบแล้วไม่มีประสบการณ์ถึงจะอายุน้อย ก็ไม่ได้มีค่าอะไร การที่นักศึกษาไปเป็นนักเรียนแลกเปลียน ยังมีค่ากว่าจบเร็วอีก เพราะเขามีประสบการณ์ ชีวิตที่อีกคนไม่มีในหลายๆด้าน จากคุณ : Dearz เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 21:48:33

ความคิดเห็นที่ 5 I cannot give you any suggestion about your plan.  You have your own dream and you seem to be passionate about it.  So it is really up to you (and your parents perhaps). What I would suggest is that you should consult the student advisor at UBC when you are there.  He/she should be able to give you some good advice on the application process and how to transfer some credits from CU to UBC so that you can possibly graduate earlier than you expected. จากคุณ : en ligne เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 55 04:56:21

ความคิดเห็นที่ 6 แนะนำว่าให้คุณกลับมาเรียนป.ตรีให้จบก่อนค่ะ เพราะเหลือการเรียนอีกแค่ปีเดียวเท่านั้น หากการไปเรียนต่อด้านภาพยนตร์ไม่ประสบผลตามที่คุณคาดหวังไว้ อย่างน้อยคุณก็ยังมีใบปริญญาเอาไว้สมัครงานอื่นได้ เคยคุยกับน้อง ๆ ที่จบจากคณะและวิชาเอกเดียวกันกับคุณ ส่วนใหญ่ได้งานดี ๆ ทำในบริษัทข้ามชาติกัน เป็นแอร์โฮสเตสบ้าง มีส่วนน้อยที่ทำงานแปลหรือทำงานสายวิชาการ บางคนได้งานทำก่อนรับปริญญาด้วยซ้ำ ดูจะหางานไม่ยากเท่าสายภาพยนตร์หรือดนตรี ตอนคุณกลับมาเรียนปีสี่ก็ลองลงเรียนวิชาที่เกี่ยวกับภาพยนตร์หรือดนตรีดู พอจบแล้วค่อยไปขอฝึกงานกับบริษัทด้านนี้ในไทย โดยเริ่มจากบริษัทเล็ก ๆ ก่อนก็ได้ เพื่อดูว่าคุณชอบงานทางด้านนี้จริงหรือเปล่า พร้อมกันนั้นควรหาข้อมูลเกี่ยวกับการเรียนต่อสายนี้และการทำงานในสายนี้ที่ต่างประเทศ ถ้าคุณได้ฝึกงานด้านนี้และชอบอย่างแท้จริงค่อยวางแผนไปเรียนต่อ การจะเข้าฝึกงานหรือทำงานกับบริษัทด้านภาพยนตร์ในเยอรมันเป็นเรื่องยากสำหรับคนต่างชาติค่ะ แม้ว่าจะเป็นบริษัทต่างชาติที่มีสาขาย่อยในเยอรมัน คิดว่าประเทศแคนาดาน่าจะเปิดกว้างกับคนต่างชาติจากประเทศนอก EU มากกว่าเยอรมัน คนเยอรมันรุ่นใหม่ที่จบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่จะพูดภาษาอังกฤษได้ดี บางคนผ่านการเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ คนเหล่านี้มีทักษะด้านภาษาเยอรมันและอังกฤษดีกว่าคุณแน่ ๆ นอกจากนี้แล้ว กฎหมายเรื่องการจ้างงานบุคคลที่มาจากประเทศนอกกลุ่ม EU ทำให้นายจ้างต้องพิจารณาคนเยอรมันและคน EU ก่อนคุณ ยังไงก็สู้ ๆ นะคะ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 55 21:14:54 จากคุณ : Sonnenschein เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 55 21:14:06

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น และบางคนก็ให้คำแนะนำที่น่าสนใจอีกด้วย ขอบคุณมากๆค่ะ แต่เราขอชี้แจงเรื่องราวบางอย่างกับแต่ละความเห็นที่ให้เรามาด้วยนะ - เริ่มที่คุณ satre ที่คุณบอกว่าน่าจะเรียนให้เร็วที่สุด โดยไม่ต้องมาแลกเปลี่ยนและเปลี่ยนมาเป็นสมัครป.ตรีที่แคนาดาแทน อันนี้ ถ้าเป็นยังงั้นจริงๆ เราคงไม่มีความคิดที่จะมาสมัครป.ตรี Film ต่างประเทศแน่ๆ เพราะเคยคิดตอนม.6 หลังกลับมาจากเยอรมันว่าจะต่อป.ตรีที่เยอรมัน แต่ตอนนั้นไม่ได้จริงจังอะไร เพราะตัวเองไม่มีเป้าหมายชัดเจน ไม่รู้ชอบอะไร อยากทำอะไร ใจก็อยากเรียนต่างประเทศ โดยเฉพาะเยอรมันเพราะไม่อยากกลับบ้านเฉยๆ รู้สีกที่นี่เหมาะกับเรา เราได้เป็นตัวเรา เพราะงั้นเราเลยมองว่า โอกาสที่เราได้มาแลกเปลี่ยนที่UBCแม้จะดูน่าเสียดายเวลาที่เรียนป.ตรีที่ไทยมาครึ่งทางแล้ว แต่เราถือว่าโอกาสนี้มันเข้ามาในช่วงชีวิตเราได้ประจวบเหมาะกับตอนที่เรารู้แล้วว่าเราต้องการจะทำอะไร มันได้ให้โอกาสเราได้ไปสัมผัสทวีปอเมริกาเหนือที่เป็นยักษ์ใหญ่อุตสาหกรรมบันเทิง (แม้จะไม่ใช่ตรงHollywood แต่อยู่แค่เพียงเอื้อมแล้วนะคะ ถ้าจองตั๋วเครื่องบินแวะไป ฮ่าๆๆ)   เราสนใจเรื่องการwaiveวิชาเรียนที่ได้มากถึง2ปีของคุณsatreมากๆ เด๋วจะขออนุญาตถามเพิ่มเติมหลังไมค์นะคะ แล้วก็ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้กันด้วยค่ะ^^ - มาต่อที่คุณ eLuckyCute ขอบคุณมากค่ะที่คุณเป็นคนมาแสดงความเห็นในกระทู้เรายาวที่สุดในบรรดาคนที่เข้ามา เราก็จะขอพิมพ์กลับหาคุณไม่ให้ยาวน้อยไปกว่ากัน และเราจะไม่ว่าคุณในเรื่องการพูดกันตรงๆ เพราะคุณเล่นเปิดความเห็นมาด้วยการบอกว่า "อย่าว่ากันนะ..." แต่เราก็ขอบอกตามตรงบ้าง อย่าว่ากันนะ ; ) ว่าเราอ่านความเห็นคุณอย่างไม่สบอารมณ์เลย ที่มามองว่าเราเป็นคนโลกสวย และมาแนะนำเรื่องของวงการภาพยนตร์ยังกะเราไม่รู้อะไรเลย แนะนำได้เราไม่ได้ว่า มาตั้งกระทู้ก็เพื่อมาขอคำแนะนำนี่แหละ เราไม่ได้รู้ทุกอย่างใช่ๆยอมรับ "แต่ไม่ใช่ไม่รู้อะไรเลย" อย่ามาเหมาๆซี่คุณ~ .. เพราะมันมีข้อมูลบางอย่างที่เราไม่ได้บอกคุณ คืองี้นะ เราเคยเป็นประธานชมรมภาพยนตร์ตอนนี้ไม่เป็นแล้วเพราะจะไม่อยู่ มีประสบการณ์การทำหนังสั้น ชอบวิ่งเข้าวิ่งออกตามเทศกาลหนัง โรงภาพยนตร์เครือApex และ House นี่คงบอกใบ้ถึงPassionของเราที่มีต่อFilmได้บ้างนะ ว่าเราก็เป็นคนนึงในจำนวนคนบางส่วนบนโลกนี้ที่นั่งดูEnding Creditจนจบ ฉะนั้นไม่เห็นต้องมาทักเล้ย ว่าเราอาจจะไม่ชอบสายEntertainmentที่เราจะมุ่งไปอย่างสุดตัวนี้ ในกระทู้เราว่าเราก็ออกจะแสดงความมุ่งมั่นจนคุณen ligne เค้ายังรู้สึกได้เลย ส่วนเรื่องปริญญาโทไม่ต้องพูดถึง เราไม่คิดจะเรียน ถ้าในอนาคตไม่ได้มีภาวะจำเป็นให้เราต้องเรียนเพื่อชีวิตที่ดีกว่ารึอะไรเทือกๆนั้น และอีกอย่าง ถ้าคนที่หลงใหลในสายEntertainment โดยเฉพาะสายFilm เค้าจะรู้กันว่า วุฒิปริญญาโทไม่ใช่ของจำเป็นสำหรับชีวิตในเส้นทางสายนี้ เว้นแต่คุณจะพัฒนาไปเป็นอาจารย์ภาคFilm ; ) "...คุณเรียนด้านภาษาไม่ว่าจะเยอรมันหรืออังกฤษ ก็สามารถพัฒนาให้ถึงขีดสุดเองได้ถ้าสนใจเรียน เรียนเองแล้วถามอาจารย์เพื่อเน้นภาษาให้แข็งทั้งสองอย่าง เวลาไปสอบ TOEFL จะได้ผลภาษาสูงๆ แล้วมันจะง่ายต่อการขอไปเรียนในมหาลัยต่างประเทศที่ดังๆ ด้านภาพยนต์สาขาที่เราต้องการเรียนก็ได้ครับ" < อืมม ไม่อ่ะคุณ เราไม่ได้สนใจจะเรียนภาษาแบบรู้ลึกลงรากอย่างที่เราเรียนอยู่ เราก็บอกไปแล้วว่าความผิดเราเองที่ตอนนั้นไม่รู้ตัวเอง เลยพลาดมาเรียนเอาใจพ่อแม่ ส่วนTOEFL ฮืมม เราคงขอผ่านเคยซื้อหนังสือWriting TOEFLมาลอง 600กว่าบาทแน่ะ แต่ไม่ไหว .. อีกอย่างเด๋วนี้IELTSก็เป็นที่ยอมรับมากขึ้น ซึ่งเราพบว่ามันง่ายกว่าสำหรับเรากับการที่ใช้ความพยายาม 4 วัน ในสัปดาห์สอบมิดเทอมแล้วไปสอบให้มันได้6.5เพื่อเอามาสมัครไปแลกเปลี่ยนที่UBC .. อีกอย่าง การสมัครเข้าUดัง ก็จริงอย่างที่คุณว่า ว่าผลคะแนนทางภาษาสูงๆจะมีสิทธิ์ในการเข้าได้มาก(เราไม่ขอใช้คำว่าง่ายละกัน) แต่สายFilmเนี่ย เ้น้นPortfolioด้วย ส่วนผลคะแนนภาษา ระหว่างที่ไปแลกเปลี่ยน เราจะพยายามให้สมกับโอกาสที่ได้มา ฝึกฝนทักษะทางภาษาให้กลับไปสอบIELTSได้สัก 7 หรือ 7.5 ก็แล้วกัน และต้องขอโทษด้วยจริงๆที่เราคิดกลับไปกลับมาอาจทำให้คุณตามความคิดเราไม่ทัน พอดีฟินกับTDKRเมื่อวันพุธมากไปหน่อย รอมา4ปี นี่วันเสาร์ยังคิดถึงหนังและจะกลับไปฟาดIMAXอีกรอบอยู่เลย อยู่ในโหมดคลั่งผกก.Nolanสุดๆ>O< ชอบกระบวนการคิดบทภาพยนตร์กลับไปกลับมาซับซ้อน10ตลบแบบผกก.น่ะ ฮ่าๆๆ แต่เราจะไม่ให้ชีวิตเราเจ๊งด้วยกระบวนการคิดกลับไปกลับมาของเราแน่ๆ สบายใจได้   "...ทำในสิ่งที่เราทำมาแล้วครึ่งทางให้ดีด้วยเพื่อเป็นรากฐานของสิ่งที่เราอยากทำในอนาคตซิครับ" << คิดเหมือนแม่เรา ยินดีด้วยที่ตอนนี้คุณ eLuckyCute ได้ใช้ชีวิตที่เคยฝันไว้อย่างตอนที่เรียนป.ตรีมาครึ่งทาง หวังว่าเราจะได้ใช้ชีวิตอย่างที่เราฝันแบบคุณมั่งนะคะ ...แต่ได้เริ่มใช้ชีวิตเร็วกว่า - คุณ Dearz ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ เรามีความคิดเหมือนคุณ และเหมือนผู้คนในประเทศที่คุณกำลังอาศัยอยู่.. แต่เราอยู่ในประเทศที่ทำให้เราไม่อาจตัดสินใจไปเลยอย่างที่คุณว่าได้ ขนาดเรามุ่งมั่นกับการตัดสินใจ พยายามที่สุดแล้วที่จะให้มันเด็ดขาดไปเลย แต่เราไม่สามารถเนื่องจากเรายังเป็นลูกที่ต้องใช้เงินพ่อกับแม่ และพ่อแม่เราไม่ได้เห็นด้วยในทางชีวิตที่เราเลือกเดินเท่าไหร่ เค้าไม่ได้ห้ามเพราะห้ามเราไม่ได้ แต่ไม่ได้ให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่เช่นกัน : (   อีกอย่างนึง เราอยากทำงานมากกว่าเรียนด้วยค่ะคุณ Dearz ชีวิตมันจะง่ายกว่านี้มาก ถ้าเราสามารถหาInternshipสายที่เราอยากทำได้ โดยไม่ติดข้อจำกัดว่าต้องทำเพื่อเอาไปประกอบหน่วยกิตวิชาเรียนเท่านั้น หรือ ต้องเป็นเด็กสายFilm สายManagement, Marketing บลาๆ มาเท่านั้น เราก็คงจะไม่คิดเรียนป.ตรีต่างประเทศ แต่เป็นฝึกงานเสร็จ กลับมาเรียนต่อให้จบ แล้วรีบกลับไปสมัครงานบ.เดิม ไม่ก็บ.อื่นในต่างประเทศโดยแนบประสบการณ์ฝึกงานไปด้วย จริงเราก็เคยฝึกงานที่ไทยนะ สายดนตรี เป็นProducerรายการ ของโทรทัศน์ดนตรีที่โตมาด้วยกันช่องนึง ไม่รู้จะเอาไปทำให้บ.ที่ไหนเห็นคุณค่าของงานนี้แล้วรับเราไปเป็นInternได้บ้าง อ่อ แล้วก็ข้อดีอีกอย่างของการฝึกงานนี่คือ ทำให้เรารู้ว่าเราไม่อยากอยู่สายโทรทัศน์ อยากอยู่กับภาพยนตร์ ชอบดนตรีด้วย อยากอยู่กับดนตรีเหมือนกันแต่ขอเป็นLive show เป็นคอนเสิร์ตไปเลย เพราะเราชอบดูบ่อย ชอบบริหารจัดการงานสเกลใหญ่ ชอบวางแผน เราได้ค้นพบสิ่งนี้ในตัวเองตอนทำFlashmobให้กับวงRockญี่ปุ่นวงนึงที่มาเมื่อต้นปีนี้ และระหว่างนี้ก็ดำเนินการงานเสวนาวรรณกรรมThe Hunger Games ที่จะมีขึ้นปลายเดือนหน้าก่อนเดินทาง เพราะเราชอบเรื่องนี้เอามากๆ ฮ่าๆๆ (แอบโฆษณาเลย จะมีใครจากห้องไกลบ้านมาได้บ้างเนี่ย ฮ่าๆๆ) - คุณ en ligne นี่คือคห.ที่อ่านแล้วทำให้เราใจเต้นมากๆค่ะ จริงของคุณ satreก็ทำให้เรารู้สึกงั้นเหมือนกัน^^ เราเคยคิดเรื่องwaiveวิชาเรียน มาต่อเมืองนอก จะได้ไม่ต้องเริ่มใหม่หมด อยากรีบๆจบ แต่ไม่คิดว่าจะทำได้ เพราะเราจะเปลี่ยนสายการเรียนจากเยอรมันเป็นภาพยนตร์เลย แต่ไปนอนคิดมาได้ว่าที่UBC จัดFIPRกับGerman ไว้ใน Bachelor of Arts เหมือนกัน ซึ่งต่างกับที่ไทย ที่FIPRจะเป็น Comm Arts .. เลยคิดว่า อาจจะทำแบบนี้ได้รึป่าว เอาFIPRเป็นMajor แล้วMinor in German เพราะจะได้Waiveมาได้ เพราะตอนนี้เราทรมานใจมากกับการเห็นภาพตัวเองต้องกลับไปเรียนเยอรมันต่อที่ไทย เพราะใจเรามันเจอที่ทางของมันแล้ว ยิ่งเห็นเพื่อนๆปี3ในเอกตอนนี้พูดกันว่าเรียนเรื่องอะไรยังไง สอบอะไรบ้าง เราสยองไปเลย ไม่ได้อยากเรียนเลยสักนิดT^T อีกอย่าง วิชาโทที่ไทยเราเป็นรัฐศาสตร์ด้วยค่ะ มันแย่มาก เพราะ เราไม่ได้อยากเรียน ก่อนหน้านั้นโทสเปน ไม่ไหว เอกโทภาษาคู่ชีวิตรวนไปเลย ถามว่าทำไมไม่เรียนโทอื่น เพราะมันมีให้เรียนไม่กี่อัน ไม่โทในคณะ ก็ นอกคณะมีรัฐศาสตร์ บัญชี จิตวิทยา และ นิเทศศาสตร์ แต่3อันหลังเนี่ย บังคับเรียนกันสุดๆด้วยการจัดแพกเกจมาเลย ถ้าคุณเป็นนิสิตนอกคณะมาเรียน นิเทศฯก็ไม่มีตัวFilmให้เรียน ยกเว้นรัฐศาสตร์ที่มีบังคับ 1 ตัว นอกนั้นเลือกได้ เลยยังพอได้เรียน สังคมวิทยา มานุษยวิทยา ที่ชื่อวิชาพอมีอันน่าสนใจบ้าง เทอมหน้าที่UBCเป็นสวรรค์สุดๆสำหรับเราแล้ว(อาจแวะไปนรกบ้างถ้าเกิดทำงานส่ง หรือทำข้อสอบไม่ได้= =") ลงเรียน Film Production 1 ตัว Film Study 1 ตัว German 2 ตัว<<เพราะจะโอนหน่วยมาไทย เราเพิ่งได้รับเมล์จากอาจารย์FISTมา เรื่องหนังสือที่จะใช้ assignments และการวัดผล ตื่นเต้นที่จะได้เรียนมากๆเลย>O< และแปลกใจกับMax.หน่วยกิตการเรียนที่ต่างประเทศต่อเทอมด้วย ว่าแค่15เองเหรอ ส่วนใหญ่หน่วยละ 3 เต็มที่1เทอม ก็เรียน5วิชา ..ที่ไทยเราผ่านการเรียน 7วิชา มา3เทอม 6 อีก1เทอม เพื่อนๆสายวิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะคุณหมอ อาจจะถึง14วิชาต่อ1เทอม เพราะบางวิชาไม่ถึง3หน่วยกิต .. ชีวิตมันโครตจะน่าเศร้าเลย สำหรับเด็กไม่ชอบเรียนอย่างเดียว ชอบทำกิจกรรมด้วยToT และเราคงจะไม่พลาดที่จะไปปรึกษาAdvisorที่นู่นอย่างที่คุณบอกมาแน่ๆค่ะ ถ้าเราจะได้มีโอกาสไปอยู่ที่ที่ไม่ทำให้ชีวิตการเรียนเราน่าเศร้าได้้ขนาดนี้ ขอบคุณความเห็นที่ทำให้ใจเต้นแรงของคุณ en ligne จริงๆ^^ - คุณตะวันส่องแสง ชื่อน่ารักจัง^^ การเรียนป.ตรีที่ไทยของเราเหลือ 2ปีค่ะ ตอนนี้ดรอปไปแล้ว "...เคยคุยกับน้อง ๆ ที่จบจากคณะและวิชาเอกเดียวกันกับคุณ ส่วนใหญ่ได้งานดี ๆ ทำในบริษัทข้ามชาติกัน เป็นแอร์โฮสเตสบ้าง มีส่วนน้อยที่ทำงานแปลหรือทำงานสายวิชาการ..." << โดยเฉพาะเอกเยอรมันที่คนน้อยเป็นเรื่องจริงค่ะ ไม่ค่อยมีคนอยู่ในวงวิชาการ งานโรงแรมก็เยอะ แอร์โฮสเตสก็เยอะ แต่เหล่านั้นไม่ใช่เราเลย แม่เราก็อยากให้เป็นแอร์โฮสเตส เพราะคุณพ่ออาจจะฝากเราเข้างานได้ แต่เราไม่เอาเด็ดขาด ไม่เคยหลงใหลในอาชีพนี้เลย ไม่ว่าแม่จะเอาความหลงใหลของแม่ที่มีต่ออาชีพนี้ตั้งแต่เด็กมากรอกหูเราเท่าไหร่ก็ตาม .. เราหลงใหลความบันเทิงของภาพยนตร์ และคอนเสิร์ต ชอบเจอผู้คน แต่ไม่ได้มีใจรักการบริการ มากอย่างที่มีต่อการรักการบริหาร วางแผน และ ลงมือปฏิบัติ อีกอย่าง ข้อเสียอย่างนึงของเราคือเป็นคนไม่อาจยอมทำอะไรแก้ขัดไปก่อนได้ ระหว่างรอให้โอกาสของสิ่งที่อยากจะทำเข้ามาหา อย่างที่พ่อและแม่เราเคยเปรยๆไว้ว่า ก็ไม่ได้มีใครรักการบริการมากซะจนเข้ามาเป็นแอร์โฮสเตสหรอก คนเขามาเพื่อค่าตอบแทน เราเข้าไปเอาค่าตอบแทนที่สูงมากนั้น แล้ววันนึงเราจะเอาเงินนั้นมาทำอะไรก็ไปทำ.. พอดีเราแย่ตรงที่ดันเป็นIdealist จนยอมทำสิ่งที่ชอบแม้จะได้เงินต่ำกว่า (แต่เคยหาข้อมูลงานที่อยากทำสายบันเทิงในต่างประเทศเช่น Concert Promoter/Producerแล้วก็100kไทยนะ แต่แ่น่นอน หักภาษีและค่าใช้จ่ายในชีวิตที่มากขึ้นกว่าอยู่ไทย เพราะจะอยู่ด้วยตัวเอง เงินก็จะหายไปอีกเยอะ แต่เราจะพยายามวางแผนให้เราเก็บออมให้ได้) เรายืนยันว่าเราชอบงานด้านนี้จริงๆไม่เปลี่ยนใจ เคยฝึกงานเป็นPDรายการโทรทัศน์ดนตรีมาแล้วแม้จะไม่ชอบด้านโทรทัศน์ แต่ยังคงชอบดนตรีโดยเฉพาะงานสเกลใหญ่อย่างConcert ชอบดู/ฟัง อ่อเราเล่นเปียโน กับ กีตาร์ไฟฟ้าด้วย เคยฝันสุดโต่งว่าอยากเป็นRockstarออกทัวร์ไปทั่วโลก แต่ตอนนี้มองโลกตามความจริงมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว ฮ่าๆๆ จริงๆนะ เชื่อสิ ><  งานด้านภาพยนตร์ก็ชอบค่ะ ดูหนังและอ่านนิตยสารหนัง ทำหนังสั้น เป็นประธานชมรม แต่ตอนนี้มอบหัวโขนให้น้องแล้ว พารากราฟสุดท้ายของคุณ .. ก็ถูกของคุณ เราก็ว่ามันเป็นอย่างงั้น เราเชื่อคุณเพราะคุณใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น เราคงต้องเอาเรื่องพวกนี้มาคิดให้หนักๆขึ้น แต่ก่อนหน้านั้น ที่เราคิดจะไปสมัครที่เยอรมันทั้งที่ใจจริงอยากอยู่ทวีปอเมริกาเหนือมากกว่า เป็นเพราะเราคุยกับเพื่อนๆดอยทช์ของเราที่ตอนนี้บ้างก็เรียนมหาลัยฯ บ้างก็ยังไม่เข้าเรียนเพราะtake gap year ส่วนใหญ่ไปสายวิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์กันหมดทั้งชาย หญิง ประกอบกับสมัยเราอยู่เยอรมัน เราไม่ชอบทีวีเยอรมันอย่างแรง รู้สึกว่าด้านEntertainment เค้าแย่มากถึงมากที่สุด Crimiก็พอโอเค ส่วนความบันเทิงด้านข่าวสารอะไรยังงี้ก็ดีมั้งคะ ตอนนั้นฟังไม่ค่อยออก ประกอบกับไม่สนใจเท่าไหร่ เปิดแต่MTV ฮ่าๆๆ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ทำให้เราได้ฉุกคิด และกำลังใจค่ะ คุณ Sonnenschein แก้พิมพ์ตกหล่น และวรรคให้่อ่านง่ายขึ้น แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 55 01:46:44 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 55 01:45:43 จากคุณ : MOPPED เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 01:32:34