 |
ตอน 8 "ตะลุยนิวยอร์ค"
ต้องเล่าถึงที่มาที่ไปนิดหนึ่งว่าทำไมถึงไปนิวยอร์ค.....เรื่องมีอยู่ว่า....
ตอนอยู่ที่กรุงเทพ มีแม่ของเพื่อนของแม่ของลูกพี่ลูกน้องของผมเค้าฝากลูกสาวเค้ามาเรียนที่นิวยอร์ค.....(เอาเป็นว่าเพื่อนละกันง่ายดี) แต่ว่าเค้าไม่รู้จักใครเลย...ที่พักยังไม่มี.....มีที่พักชั่วคราวประมาณ 4-5 คืน ผมก็เลยอาสาไปรับที่สนามบินเพื่อจะไปส่งที่พักแล้วอีกวันก็วางแผนเที่ยวกันในนิวยอร์คหนึ่งวัน...ตอนแรกพี่เอเค้าก็จะไปด้วยเค้าจะพาเที่ยวแต่ว่าติดงานสะก่อนผมเลยเดินทางคนเดียว...
การเดินทางไปนิวยอร์คมีหลายวิธีเช่น ขับรถไปเอง (ไม่มีรถ) ,รถไฟ (แพงหน่อยแต่หรู),เครื่องบิน (แพงกว่ารถไฟนิดหน่อย), รถบัสเอกชน (ถูกที่สุด)
แต่นอนไม่ต้องถามว่าผมไปยังไง......วิธีการก็ไม่ยากหรอกครับ ที่เมืองบอสตันเค้ามีสถานีขนส่งเรียกว่า North Station และ South Station ก็หมือนๆหมอชิตและสายใต้ใหม่-ใหม่ บ้านเราละ จะไปเหนือหรือใต้ก็เลือกเอา.....แต่ของเค้าค่อนข้างจะทันสมัยกว่าเยอะเลย คล้ายๆสนามบินประมาณนั้นหรือถ้าใครเคยเดินทางด้วย นครชัยแอร์ สถานีก็ประมาณนั้นละครับ วิธีซื้อก็เหมือนๆบ้านเรา มีของเอกชนหลายบริษัท....ราคาก็มีตั้งแต่ 15 บาทไปเท่าไรไม่รู้ แน่นอนผมเลือกเซฟสุด บ.บริษัท Fung Wah ของคนจีนราคา 15 บาท ต่อเที่ยว (ไปกลับก็สามสิบ) ระยะทาง 4 ชั่วโมงครึ่ง สภาพรถก็ไม่เก่านักหรอกครับปานกลาง นั่งได้เรื่อยๆไม่ติดขัดอะไร ไม่มีอาหารหรือน้ำแจก จะแวะหนึ่งครั้งหลังขับไปประมาณ 3 ชม. แวะเหมือนจุดพักรถก็มีร้านอาหารฟาสฟู๊ตให้เลือกทานแบบจ่ายตังเอง แวะสัก 20 นาทีได้รถจะจอดไม่เหมือนกัน บริษัท Fung Wah ก็จอดไชน่าทาวน์ครับ......ผมนั่งรอบ 8 โมงเช้า (ถึงกระไดรถ 8 โมงเป๊ะแบบวิ่งขึ้นรถเป็นคนสุดท้ายด้วย เหนื่อยมาก 555+) ถึงก็ประมาณเที่ยงเศษ....
พอลงจากรถด้วยที่เป็นคนชอบเดินดูสภาพเมืองก็เดินยาวตั้งแต่ไชน่าทาวน์ถึง WTC อ่ะครับ (ใครนึกไม่ออกว่าไกลขนาดไหนลองเปิดกูเกิ้ลแมพดูครับ) ลืมบอกไปน้องเค้าลงเครื่อง 4 โมงเศษ....ผมก็กะไปถึงสัก 5 โมงเพราะคงติด ตม.ต่ำๆก็ชั่วโมงได้.....ถ้าให้พูดถึงนิวยอร์คในสายตาผม......ไม่ชอบเลยครับ ทั้งความวุ่นวายและการไร้มารยาทไม่ว่าจะเป็นคนบริการ คนขายของ นักท่องเที่ยว ถ้าเทียบๆก็ เหมือนเรามาจากกาจนบุรีแล้วเข้ากรุงเทพอ่ะครับ ........วุ่นวายสุดๆๆ ก็เลยไม่มีอะไรจะเล่ามากนัก เพราะไม่มีความทรงจำดีๆมาให้เล่า.....
แต่เอาเป็นว่าจะเล่าถึงสถานที่ ที่ได้ไปมาละกันครับ เริ่มจาก Century 21 อันนี้ใครเคยไปนิวยอร์คมาคงต้องได้เข้าไปสักครั้ง Century 21 เป็น Shopping Mall ขนาด 4 ชั้นที่ขายของแบรนด์เนมถูกเหลือหลาย คนซื้อหยั่งกับแจกฟรี.....ไม่พูดอะไรมาก มีโอกาสไปเดินเองดีกว่าครับ....สำหรับผม..ไว้คราวหลังค่อยมาใหม่ วันนี้ไม่ค่อยมีเวลาเดินเล่นเท่าไร....อ่อ..Century 21 อยู่ตรงข้าม World Trade Center ครับ จริงๆจุดหมายผมอยากมา WTC มากกว่าแต่เซนจูรี่อยู่ใกล้ๆก็เลยแวะไปก่อน...WTC ตอนที่ผมไปนี่ตึกใหม่สองตึกสร้างคืบหน้าไปเยอะมากแล้วนะครับ (ตามรูป) แต่จุดที่ผมตั้งใจไปดูคือ..ส่วนที่เป็น 9/11 Memorial ครับ พอมาถึงก็เพิ่งรู้ว่าต้องไปลงทะเบียนเพื่อขอคิวเข้าก่อนซึ่งจุดลงทะเบียนห่างออกไปสัก 4 บล็อคได้...(มั่งนะ) แต่เราสามารถลงทะเบียนออนไลน์ไว้ก่อนจะสะดวกกว่ามากๆครับ ไม่มีค่าใช้จ่าย แต่ต้องพิมพ์เอกสารที่เค้าเมลมาให้ และต้องตรงเวลาครับ ตามนี้ http://www.911memorial.org/ ซึ่งแน่นอน ผมไม่ได้ทำมา....เอาไว้คราวหน้าละกัน ไม่พลาดแน่ๆ
หลังจากล้มเหลวกับ WTC ผมก็เดินทางต่อไปยังที่พัก ที่พักผมจองไว้เป็น Hostel ครับห้องนอนรวม 8 เตียง ราคาประมาณ 40 บาทได้...ซึ่งก็ถือว่าไม่แพง แต่ไม่อยู่ที่แมนฮัตตันนะครับ ออกมาทางควีน...แต่ก็นั่งเข้าเมืองไม่ไกลสัก 15 นาที ตัว รร. ก็ไม่ไกลจากซับเวย์เท่าไรเดินสัก 5 นาที สะอาด สะดวกและปลอดภัยดีครับ แนะนำสำหรับนักท่องเที่ยวงบน้อย http://q4hotel.com/ ตามนี้ครับ
ถึงที่พักก็จัดการอาบน้ำแบ่งสัมภาระออก (ที่นี่มีล็อคเกอร์บริการฟรีนะครับ อยู่ใต้เตียงพร้อมกุญแจเลย) กว่าจะถึงสนามบินก็ 5 โมงพอดี.......นัดกับน้องฟ้า (นามสมมติเช่นเคย) ไว้ว่าเจอกันที่ทางออกผู้โดยสารเลย...เอาเข้าจริง ผมไม่คิดว่าจะหากันได้เจอเลย คนรอผู้โดยสารเยอะมาก เป็นร้อยครับ....ยืนรออยู่นานมาก สัก ชม. ครึ่งได้นานจนคิดว่าน้องเค้าออกไปถึงที่พักแล้วมั้งเนี่ย......เพราะเอาเข้าจริง เรายังไม่เคยเจอกันเลย หน้าตาก็เห็นมาจาก FB แบบผ่านๆตาสะอีก.....กรรม ตรูจะเจอไม๊เนี่ย....สุดท้ายก็เจอกันเวลาเกือบหนึ่งทุ่มได้.....
หลังเจอไหว้ทักทายตามธรรมเนียม...ก่อนฟ้าจะมืดและสัมภาระมหาศาล (ๆๆๆ) ตามปกติของผู้หญิงก็ควรจะต้องพาไปที่พักเพื่อจะได้จบภารกิจและเดินเล่นตามเป้าหมายต่อไปของผมสักที......แต่ก็นั่นละครับเกิดปัญหาที่ไม่คาดคิดขึ้นจนได้ เมื่อที่พักที่คาดว่าจะเป็นที่พักได้สัก 4-5 คืนดันไม่สามารถเข้าพักได้....(แผนเดิมคือ หลังได้ที่พักชั่วคราวแล้วผมจะช่วยามหาที่พักถาวรให้) แต่ทีนี่แม้แต่ที่พักชั่วคราวก็ไม่มี จริงๆจากที่โทรตามคนห้องพักเดิมที่นัดแนะไว้ ก็มีคนไทยคนหนึ่งเสนอให้ไปนอนบ้านเค้าอยู่เหมือนกัน ถึงขนาดลากกระเป๋าขึ้นห้องแล้วแต่.....อย่างว่าเพื่อความปลอดภัย น้องเค้าถึงกับยอมทิ้งสัมภาระไว้...แล้วเลืิอกนอน Hostel ที่ผมพักอยู่ ที่โชคร้ายอีกก็คือห้องเต็มหมด...น้องเค้าต้องพักร่วมกับอีก 3 คนที่ไม่รู้จักสะอีก...สำหรับคนไม่ค่อยได้เดินทางก็อาจจะจิตตกหน่อยๆอ่ะครับ....แต่สำหรับผมแล้วการพักที่พัก Hostel แทบทุกทีที่ผมเคยพักมากลับรู้สึกปลอดภัยมากกว่าบ้านพักหรือบ้านเช่ามากกว่านะครับ.......ต้องเตือนไว้สำหรับคนไทยที่อาจจะไม่สันทัดเรื่องนิวยอร์คนัก (จริงๆผมก็ไม่ได้รู้อะไรมากมายหรอก) แต่เมืองนี้ขึ้นชื่อเรื่องความไม่ปลอดภัยมากๆครับ พยายามเลือกที่พักและฝากตัวเองไว้กับคนที่รู้จักกันจริงๆจะดีกว่าครับ แนะนำ
.....หลักจากพอได้ตั้งสติกันมั่งแล้ว (จริงๆเรื่องค่อนข้างจะซีเรียสกว่าที่พิมพ์พอสมควรอะครับ แต่พอพิมพ์ๆไปแล้ว งง เองเลยเอาแบบสั้นๆเข้าใจง่ายๆดีกว่า) ก็วางแผนก็ใหม่ด้วยการ...ไปไทม์สแควร์ (ซะงั้น 5555+) ก็เดินเรื่อยๆเปื่อยๆ ตามภาษาคนไม่เคยมา....แต่ผมก็เฉยๆนะ อย่างที่ว่าไว ว่าไม่มีอะไรน่าจดจำสักเท่าไรก็ไม่มีอะไรจะเล่ามากนัก เพียงแต่จากที่ได้เดินแวะๆตามร้านขายของบ้าง ถ้าจะเป็นผู้ซื้ออาจจะต้องเลือกซื้อของหน่อยนะครับ เพราะเท่าที่สังเกตุก็มีของปลอมผสมมาด้วย บางอย่างผมพอดูออก อย่างเช่นอุปกรณ์, รองเท้ากีฬาอะไรก็แล้วแต่ที่ราคาถูกว่าที่น่าจะเป็นอะครับ อย่าวางใจว่าเป็นเมืองอเมริกาจะไม่มีของก๊อป....
ตอนนี้ขอจบดื้อๆไปอย่างนี้ก่อนนะครับ ยังไม่ภาคต่อนิวยอร์คอีกตอน....เอาไว้เล่าต่อ.....
ใครเคยไปหรืออยู่นิวยอร์ค ส่วนไหนที่ผมขาดตกไปหรือพิดพลาดก็แก้ไข,เติมข้อมูลได้เลยนะครับ ยินดีๆ
^^
| จากคุณ |
:
ไอ้แก่น้อย  
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ส.ค. 55 08:27:05
|
|
|
|
|
ดอารี่.....เรื่องเล่าจากประเทศอเมริกา.....ของไอ้แก่น้อย ภาคที่ 3{แตกประเด็นจาก H12470660}
