ความคิดเห็นที่ 1 มาเป็นกำลังใจ ให้ไปเต็มร้อยเลย (เคยตามอ่านเรื่องมาบ้างแล้ว ) จากคุณ : MAOK เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 16:47:36

ความคิดเห็นที่ 2 เข้มแข็งและสู้ สู้นะคะ เพื่อหนูนิโคและตัวคุณเอง ติดตามเรื่องจขกทอย่างเงียบๆมาตลอด เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : จำปีสีม่วง (pajulito) เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 16:55:19

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : อะไรก็ไม่ได้ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 18:35:08

ความคิดเห็นที่ 4 โห อะไรมันจะอิธิพลขนาดนั้นคะ ยังกะพวกบรรดากำนัน....เมืองชลเลยเนาะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 19:49:40

ความคิดเห็นที่ 5 สาวไทยสู้ๆค่ะ กำลังใจมาเพียบค่ะ จากคุณ : @ ตะวันสีกุหลาบ @ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 22:47:12

ความคิดเห็นที่ 6 มีช่องทางติดต่อสถานทูตไทยหรือสื่อแถวนั้นไหมคะ โอยครอบครัวนี้ช่างน่ากลัวจริง อยากไปคอยกอดให้กำลังใจคุณใกล้ๆ จังเลย สู้มาถึงขั้นนี้แล้วถอยไม่ได้เด็ดขาดค่ะ จากคุณ : สุดจะบรรยาย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 23:32:09 A:90.224.229.189 X: TicketID:159141

ความคิดเห็นที่ 7 สู้ๆ ค้ะ ขอให้ลูกสาวหายป่วยไวๆ นะค จากคุณ : ทุเรียนสีชมพู เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 12:26:21

ความคิดเห็นที่ 8 cheers  you up naka :) จากคุณ : Weka เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 15:05:08

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แพท (sweetpat) เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 15:20:38

ความคิดเห็นที่ 10 มาล่ะค่ะ  จะสู้ต่อไปและคิดบวกเข้าไว้เพราะมีเพื่อนๆ คอยให้กำลังใจและให้ความหวังว่าเราจะไปรอดดังนั้นเราต้องฝ่าอุปสรรคช่วงนี้ไปให้ได้ค่ะ  เราจะพยายามต่อไปค่ะ   อิทธิพลน่ะมีค่ะแต่ไม่ขนาดกำนันเมืองชล  ที่ไหนๆก็มีแต่คนที่นี่ส่วนใหญ่จะบอกว่าออสเตรียมีกฎหมายที่เด็ดขาดและใช้อย่างจริงจังค่ะค่ะคุณน้องจุ่น   แต่จากข้อมูลที่ไปพูดคุยกับนักจิตหลังขึ้นศาล  เธอก็ยืนยันเหมือนกันว่าในภาค Niderösterreich นั้นมีชื่อเรื่องการใช้คอนเนคชั่นช่วยเหลือกัน   และวาเพื่อนเราก็ได้ไปถามเพื่อนชาวออสเตรียที่ทำงานอยู่ในหน่วยงานรัฐแห่งหนึ่งเป็นการส่วนตัวเพื่อปรึกษาเรื่องการใช้อิทธิพลในศาล Krems ที่เราโดนพ่อสามีทำ  เพื่อให้หลายๆคนหาวิธีช่วยเรา  เค้าบอกว่าเค้าไม่แปลกใจที่ได้ยินเรื่องนี้เลยโดยเฉพาะที่ Krems  เรื่องการใช้เส้นสายช่วยเหลือกันนั้นได้ยินกันมานานแล้ว    ฟังแล้วไม่รู้จะพูดไงดีได้แต่เอามือลูบหน้าบีบขมับตัวเอง  "เยอะไปไหมที่เจอ" อีก 15 นาทีมีนัดกับจนท.ของบ้านพักซึ่งเป็นผู้ดูแลเรา  มีเรื่องสำคัญต้องคุยกันก็จะได้อัพเดทเรื่องนี้กันด้วยว่าจะแก้กันยังไงดี   เมื่อชม.ที่แล้วมีจนท.ของบ้านพักมาพานิโคไปดูแลให้เพื่อเราจะได้พัก  แต่พอดีเพื่อนข้างห้องมีนัดกับล่ามและจนท.ผู้ดูแลเค้าก็เลยต้องผึ่งหูฟังเสียงเด็กไว้ด้วยระหว่างพิมพ์จีน่าตื่นพอดีเลยลองป้อนพุดดิ้งก็ไม่กิน  ป้อนขนมปังก็ไม่กิน  จะกินขนมหวานนิโคเลยจำให้ไปแม้จะไม่ยอมกินข้าวเพราะต้องเอาเด็กฝากให้เจ้าหน้าทีที่ห้องเลี้ยงเด็กเราจะได้ไปทำธุระกับจนท.ผู้ดูแลเรา แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 55 02:08:18 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 19:54:51

ความคิดเห็นที่ 11 ที่ศาลเมื่อวันพุธนั้น  ทนายฝ่ายสามีมาเพียงลำพัง เรานั่งรถไฟไปกับจนท.สมมุติชื่อไปก่อนนะว่าชื่อ ฟราวแอร์  และไปเจอทนายหญิงที่ไม่เคยเห็นหน้าที่มาทำหน้าที่แทนทนายหญิงของเราซึ่งติดฮอลิเดย์พอดี  ด้วยนัดแรกที่ไม่มีอะไรหนักและไม่ต้องใช้ล่ามว่าไงเราก็ต้องว่าตามนั้นเพราะไม่เคยขึ้นศาลที่นี่มาก่อน  แต่ยอมรับว่านอนไม่หลับ 1 อาทิตย์ล่วงหน้าทั้งที่ยังไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไร  คงเป็นจิตใต้สำนึกออกทำงาน  พอ 2 วันก่อนขึ้นศาลคราวนี้หนักเลยตื่นตี 1 มันทุกคืนแล้วหลับต่อไม่ได้ก็ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนี้ทั้งที่ในหัวว่างโบ๋ไม่ได้คิดอะไรเพราะไม่มีอะไรจะให้คิดได้แต่รอเหตุการณ์ให้มันเกิดขึ้น   เราก็ตื่นเต้นมากในเช้าวันนั้น  แต่งชุดดำกระโปรงยาวติดเข่าเหมือนครู  และเพื่อความสุภาพพกเสื้อสูทไปด้วย  แต่อาจทนร้อนไม่ได้จึงใส่เสื้อแขนกุดแบบสุภาพไปด้วย  และสวมรองเท้าคัทชูสีดำที่เคยใส่ประจำ  แต่วันนั้นทำเหตุนะปวดนิ้วมากเพราะเคยใส่ขึ้นรถยนต์แล้วลงไปทำธุระแล้วขึ้นรถยนต์  แต่ไม่คิดว่าจะต้องเดินมหาศาลขนาดนี้  ขากลับเราต้องถามฟราวแอร์เลยว่าอายไหมถ้าเราจะถอดรองเท้าเดินเข้าเมืองไปหาร้านรองเท้าซื้อมันสักคู่  เราทนไม่ไหวแล้ว  3 วันผ่านมายังเจ็บเล็บอยู่เลย เดี๋ยวมาต่อไปหาฟราวแอร์ก่อนค่ะ จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 20:04:25

ความคิดเห็นที่ 12 มารอให้กำลังใจอีกแรงค่ะ.....สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ ขอให้น้องนิโคหายป่วยไว ๆนะคะ....ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองทั้งคุณแม่และคุณลูกนะคะ...สาธุ ๆ จากคุณ : thaibo_pa เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 22:45:36

ความคิดเห็นที่ 13 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : มะนาวโซดา (GirL_PlaneT) เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 04:19:28

ความคิดเห็นที่ 14 สู้ๆนะคะ คนดียังไงก็ต้องชนะคนชั่วคะ จากคุณ : Lampo เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 09:45:21

ความคิดเห็นที่ 15 สู้ๆนะคะ อ่านแล้วเครียดตามไปด้วย แต่ก็จะอ่านคะ เป็นกำลังใจ ยังไงคุณก็ต้องสู้เพื่อลูกนะคะ คุณคือ Super mom คะ :P จากคุณ : DekArtKvc เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 11:17:55

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นกำลังใจให้ ขอให้ชนะนะคะ ขอให้หนูนิโค หายไวๆๆ ด้วย อ่านเรื่องของคุณมาตั้งแต่แรก ขอชมหน่อย เรื่องขี่จักรยาน ถ้าเราเป็นคุณเราต้องตาย แน่ๆๆ เพราะเราขี่จักรยานไม่เป็น จากคุณ : ณวลิน เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 15:49:26

ความคิดเห็นที่ 17 หมอเทสระดับการได้ยิน จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 16:52:35

ความคิดเห็นที่ 18 ตรวจภายในช่องคอ แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 55 17:08:57 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 16:55:06

ความคิดเห็นที่ 20 หนังสือภาพการ์ตูนบล๊อค มหาสมุทร  วิทยาศาสตร์  ร่างกาย  อุจจาระ ฯลฯ  ที่ไปเมืองไทยทีไรต้องซื้อพกกลับมาด้วย  เป็นของโปรดเค้าเลยเมื่อตอนอายุ 3 ขวบพาเค้าไปร้านหนังสือนายอินทร์แล้วจะซื้อหนังสือเด็กอ่านง่ายๆ   อักษรโตๆ  แต่เค้าเบื่อเค้ากลับสนใจการ์ตูนขนาดพ๊อคเก็ดบุ๊คเล่มหนึ่งที่ชื่อว่า "วิทยาศาสตร์ฉลาดรู้ เรื่องอุจจาระ"  เราก็ว่ามันยากไปเพราะระดับภาษาไทยเค้ายังไปไม่ถึงขั้นหนังสือพวกนี้  แถมเป็นการ์ตูนช่องเล็กๆ ยิ่งไม่ใช่สำหรับเด็กเล็กเลย  ให้ไปเลือกใหม่ก็กลับมาเป็นเล่มเดิม  แม่ก็จะไม่ซื้อให้พยายามให้ทดลองอ่านให้สักตอนเผื่อจะได้เปลี่ยนใจ  เค้าบอกเค้าชอบ...เอ้าอ่านอีกสักตอนละกัน...ยืนยันว่าชอบจริงๆ  เราว่ามันเกินวัยน่ะค่ะ    แต่อ่านไป 5 ตอนยืนยันแน่นอนเอ้าซื้อก็ซื้อ   อ่านกันทั้งวันทั้งที่ปกติอ่านก่อนนอนเป็นหลัก  บางครั้งอ่านมันรวดเดียวจนจบเล่ม   ถ้าแม่ไม่ยกมือยอมแพ้เพราะเสียงแหบนิโคไม่มีถอยนั่งฟังนอนฟังสนุกอยู่อย่างนั้น  หนังสือทำให้ลูกนิ่งได้ก็อ่านไป  แล้วค้นพบว่าภาษาไทยนั้นมีหลายระดับเหลือเกิน  มากเสียจนตัวเองแปลกใจเองเพราะเราพูดไทยได้โดยธรรมชาติ  ทุกอย่างเราเรียนรู้แบบอัตโนมัติ  แต่พอเราต้องมาถ่ายทอดภาษาไทยให้ลูกจากการอ่านเราจึงต้องแปลความหมายเดิมๆ ในคำต่างๆ ให้เค้าฟังซึ่งไม่ง่ายเลย  เช่น  ขี้  อุจจาระ ถ่าย มูล   เล่มนี้เค้าเลือกมาเองค่ะอ่านแล้วสนุกมาก  ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้กลับเมืองไทยอาจจะอีก 2 ปี  ได้กลับไปเมื่อไหร่จะขนซื้ออ่านให้จุใจเลย คุมมองนี่เลิกไปแล้วตั้งแต่เข้ามาบ้านพักฉุกเฉิน  จำต้องเลิกตึงเครียดทั้งแม่ทั้งลูกมีแต่เรื่องหนักๆ  ป่านนี้คุมองสาขาเยอรมันที่มีคนญี่ปุ่นดูแล  เค้ายังไม่รู้เลยว่าเราอยู่บ้านพักฉุกเฉิน  เค้าได้รับเงินโอนอัติโนมัติผ่านบัญชีสามีเดือนละ 80 ยูโรหรือน้อยกว่านี้ทุกเดือน   (ที่ออสเตรียคุมองไม่มีและไม่ดังไม่มีคนรู้จัก)  และที่เรียนนี้เป็นการส่งโจทย์มาทำแล้วส่งการบ้านกลับไปทางไปรษณีย์  ดูฐานะตัวเองแล้วเวลานี้หยุดคุมองไปเลยที่เหลือให้ลูกไปต่อเองเมื่อเข้ารร.  แล้วถ้าสามีไม่แจ้งยกเลิกก็จงเสียประโยชน์ไปเพราะเป็นบัญชีเค้า                         เราตัดสินใจถูกที่คิดว่าแต่ละวันจะทำยังไงก็ได้ให้พวกเราเหนื่อยจะได้หลับลึก  ทำให้สนใจเรื่องสปอร์ตเป็นหลักของวัน  เดิน  จักรยาน  โรลเล่อร์  จักยานลงสนามบีเอ็มเอ็กซ์  ไอซ์ฮอคกี้  ปีนเขา  ดำน้ำ  ว่ายน้ำ โรลเล่อร์เสก็ต  นี่คือทั้งหมดที่เรา 2 แม่ลูกทำร่วมกันตลอด 6 เดือนตั้งแต่เดือนกพ. - สค. แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 55 17:36:25 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 17:03:31

ความคิดเห็นที่ 22 ผลการผ่าตัดดีค่ะ  ในห้องผ่าตัดหมอผ่าให้เฉพาะ Andenoide  ไปหาข้อมูลใน wiki english http://en.wikipedia.org/wiki/Adenoid  หาข้อมูลเพิ่มเพื่อความเข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับอาการป่วยเป็นภาษาไทยที่  http://www.thai-healthcare.com/%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%99%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%94%E0%B9%8C%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%9A%E0%B9%80%E0%B8%A3/ ไม่รู้ว่าพันทิปจะยอมให้ลิงค์เวบอื่นหรือเปล่านะคะ  แต่ลงลิงค์ไว้ให้เผื่อแม่ๆ อ่านเป็นความรู้   ต้องพานิโคไปหาหมอวิสัญญีด้วยเพื่อให้รายละเอียดหมอว่านิโคเคยมีปัญหาเกี่ยวกับยาสลบหรือไม่  และรับทราบผลข้างเคียง เราต้องกรอกข้อมูลมากมายเป็นปึกๆ 2 ปึกและเป็นแผ่นๆ อีกหลายยยยยยแผ่น  และแน่นอนความสามารถระดับเราไปไม่ถึงแน่นอน (-_-")   เรารับแบบฟอร์มทั้งหมดนั้นมาเปิดดูและกลับบอกพยาบาลว่าระดับภาษาเราไปไม่ถึงเรากรอกได้ไม่ทั้งหมด  รบกวนช่วยเราด้วยได้ไหมคะ  คุณพยาบาลหรือหมอที่ยุโรปไม่ได้มีว่างโอบอ้อมอารีย์แม้จะพอทำได้นี่คือสิ่งที่พบมาหลายๆครั้ง  แต่เราก็เข้าใจและพยายามนอบน้อมและยิ้มไม่โกรธและเข้าใจพวกเข้าทำให้เราได้รับความเมตตากลับมาภายหลังเสมอๆ  มุขนี้ใช้ปราบคนใจแห้งแล้งได้ทุกรายหากทำ เริศ เชิด โกรธ จงอย่าหวังจะได้รับความช่วยเหลือ  เราคิดเสมอว่าตัวเราเป็นชาวต่างชาติเค้าไม่เข้าใจการสื่อสารที่ไม่ครบรูปประโยคและเชื่องช้าของเรา  เค้าต้องเสียเวลากับเรามากกว่าคนทั่วไป     ดังนั้นเราจะขอโทษก่อนจะเริ่มประโยคอื่นเสมอว่าภาษาของเรายังไม่ค่อยถูกต้องอาจทำให้ไม่เข้าใจ  แต่เราจะพยายามสื่อสารเป็นภาษาเยอรมันสุดความสามารถ  เค้าก็จะยิ้มมาเสมอ  บางคนก็ขอโทษกลับมาที่เค้าพูดอังกฤษกับเราไม่ได้   เราก็จะบอกเค้าว่าไม่สำคัญเพราะเราต่างหากที่ต้องเรียนภาษาของคุณให้ได้ถึงจะอยู่รอดได้ในปท.นี้           อย่างพยาบาลที่ส่งเอกสารเป็นหลายปึกให้เรา  เราขอให้เค้าช่วยกรอกแบบฟอร์มด้วยกัน   แกบอกเดี๋ยวให้เพื่อนร่วมงานเค้าช่วยแล้วกัน  แล้วชี้ไปทางคนไทยที่กำลังทำความสะอาดรพ.อยู่  ซึ่งเมื่อครู่แกเห็นเราคุยกันแต่เราก็ไม่ได้เรียกให้พี่คนไทยที่รู้จักกันนั้นช่วย  เราอยากช่วยตัวเองก่อนก็เรียกนิโคให้ไปเล่นที่อื่นเพราะแม่จะทำข้อสอบมหาลัย 555  ยากมากกกศัพท์แพทย์ตั้งแต่มาอยู่นี่ไม่เคยเล้ยกรอกอะไรแยะขนาดนี้  ร่วม 30 แผ่นหน้าหลัง A4    บอกตัวเองเสียงดังฟังชัดว่า  "เอ้าลองดูบีสู้ๆ ดูสิจะทำได้แค่ไหน...ลุย"   โธ่สอบมหาลัยมี ก. ข. ค. ง. จ. ฉ.  ไม่ได้ก็เดาอันนี้มันเดาไม่ได้สักข้อต้องเข้าใจจริงถึงกาเพราะเป็นการตอบที่เกี่ยวข้องกับการผ่าตัด  เฮือกเลยนะ.....จริงๆขอบอก            พอดีหมอตรวจร่างกายทั่วไปเรียกตรวจ  เลยขอให้แกช่วยโจทย์ที่เหลือแกช่วยที่เหลือไป 1 ปึกแล้วก็เดินไปเลย 555 ไมไม่ถามเราต่อสักคำว่ามีอีกไหมจ๊ะ  พอดีพี่คนไทยมาถูพื้นแถวนี้เลยเล่าให้แกฟังว่าพยาบาลบอกให้พี่น่ะช่วยหนู   พี่แกรีบบอกเลยเฮ้ยยยยพี่อ่านไม่ออก  555   เออดีนั้นกลับไปที่โต๊ะไปมองหาผู้เมตตารายต่อไป  เหลือบไปเห็นผู้ปกครองเด็กนั่งอยู่ 2 โต๊ะ  โต๊ะหนึ่งนั่งกันเป็นครอบครัวแต่เค้าหน้าตาตึงเครียดเหมือนก้อนหินเลยแต่ดูฉลาดมาก  โต๊ะที่เหลือดูเฉยๆ งั้นเลือกโต๊ะสองนี่แหละน่าจะง่ายกว่าขอให้เค้าอธิบายเยอรมันเป็นเยอรมันให้  แต่ช่วยไม่ค่อยได้มากเลยเธอหาศัพท์มาอธิบายไม่ได้  สุดท้ายก็เลยกลับไปจบโจทย์ข้อที่เหลือยากๆ ที่คุณพยาบาล  และหลังทำข้อสอบเองก็พบว่าหลายข้อในปึกที่ 2 มันถามคล้ายปึกที่ 1    แล้วส่งข้อสอบได้ซะที ^.^!!                 คุณพยาบาลยิ้มชอบใจเห็นเรากระ:-)กระสน  แกเลยสนองให้อีกชุดให้เอากลับบ้านไปเปิดดิกฯ ตามคำขอ  ขอบคุณมากค่ะกรุณาแกะแม๊กซ์ถ่ายให้ทีละหน้าๆ    หมอหญิงคนที่ตรวจปากนิโคเห็นความพยายามจากตอนแรกถามชื่อโรคแกบอกเดี๋ยวแกออกเอกสารให้แล้วค่อยอ่านแล้วกัน   มาตอนนี้ยอมเสียเวลาจดชื่อโรคแบบอ่านออกง่ายๆ  และสะกดให้ฟังถึง 2 ครั้ง  ขอบคุณค่ะที่เมตตาอีกคน   แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 55 22:29:00 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 17:06:31

ความคิดเห็นที่ 23 นิโคล น่ารักจัง จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 20:58:29

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นกำลังใจให้ทั้งแม่และน้องนิโคน่ะค่ะ ขอให้ทุกอย่างผานไปด้วยดีน่ะค่ะ จากคุณ : jsd_t เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 02:39:23

ความคิดเห็นที่ 25 สู้ๆนะคะ จากคุณ : Valily เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 03:30:26

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : bear hunt เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 04:07:47

ความคิดเห็นที่ 27 มาเป็นกำลังใจ ให้ไปเต็มร้อยเลย (เคยตามอ่านเรื่องมาบ้างแล้ว ) จากคุณ : MAOK -----งั้นก็ขอรับเต็มร้อยเลยนะคะ *************************************** สู้ๆนะคะ คนดียังไงก็ต้องชนะคนชั่วคะ จากคุณ : Lampo -----แต่ตอนนี้คนดีกลัวคนชั่วจะชนะเหลือเกินค่ะ *************************************** เข้มแข็งและสู้ สู้นะคะ เพื่อหนูนิโคและตัวคุณเอง ติดตามเรื่องจขกทอย่างเงียบๆมาตลอด เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : จำปีสีม่วง (pajulito) ------ ยอมเปิดเผยตัวเหมือนกันแล้วนะคะ จะสู้ต่อไปค่ะ ***************************************** เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : อะไรก็ไม่ได้ ------  ขอบคุณมากคะกำลังใจสำคัญจริงๆค่ะ ถึงอยู่ได้ถึงวันนี้ค่ะ ******************************************* สาวไทยสู้ๆค่ะ กำลังใจมาเพียบค่ะflower จากคุณ : @ ตะวันสีกุหลาบ @ -------  เราก็สู้ไม่ถอยเพราะติดกำแพงแล้ว  นิโคก็คนหนึ่งที่ชอบให้ดอกไม้แม่  เวลาไปไหนก็จะชอบเก็บมาไม้ดอกไม้ดอกหญ้าอะไรแล้ว   ขอบคุณสำหรับไอค่อนดอกไม้นะคะ ******************************************** มีช่องทางติดต่อสถานทูตไทยหรือสื่อแถวนั้นไหมคะ โอยครอบครัวนี้ช่างน่ากลัวจริง อยากไปคอยกอดให้กำลังใจคุณใกล้ๆ จังเลย สู้มาถึงขั้นนี้แล้วถอยไม่ได้เด็ดขาดค่ะ จากคุณ : สุดจะบรรยาย -------  ช่องทางมีค่ะ  แต่สถานฑูตไทยในออสเตรียจะช่วยอะไรได้แค่ไหนอันนี้ไม่แน่ใจเลยค่ะ    สถานฑูตไทยที่ออสเตรียบทบาทที่เกี่ยวกับคนไทยจะน้อยกว่าทางเยอรมันและสวิสเซอร์แลนด์ค่ะ   มีคนรู้จักทำงานที่สถานฑูตค่ะก็ได้โทรส่วนตัวคุยกันพี่เค้าจะช่วยแปลเอกสารจากทนายฝ่ายโน้นด้วย  แต่พอดีเพื่อนที่สนิทกันได้ช่วยให้สามีเค้าแปลเป็นอังกฤษแล้วพี่เค้าก็มาแปลกลับเป็นไทยมาอีกที  มันยากตรงอ่านกันเองพอเข้าใจกันเองได้แต่แปลออกมาเป็นไทยที่ฟังแล้วรื่นหูไม่ได้    พี่เค้าก็พยายามมากที่จะแปลไทยแต่หลายคนคงเป็นเหมือนกัน  เช่นดูหนังฝรั่งแล้วเข้าใจแต่ให้แปลเป็นไทยเป็นประโยคๆ กลับแปลไม่สละสลวย   ตัวเราอ่านลวกๆ ตีความจับประเด็นพอได้บ้างแต่เอาเนื้อหาอย่างละเอียดเลยนั้นทำไม่ได้  และศัพท์แสงของทนายหรือคำราชการนั้นยากเปิดในดิกฯ ส่วนใหญ่จะไม่เจอความหมาย  และหลายๆ เอกสารที่แปลไม่ออกเลย  ต้องให้จนท.บ้านพักแปลเยอรมันเป็นเยอรมันให้ฟัง     ที่ดีสุดง่ายสุดในเวลานี้  คือให้คนเยอรมันแปลเป็นเยอรมันอันนี้จะให้ความเข้าใจที่ดีที่สุด  ดีมากกว่าแปลเป็นไทย  มีพี่คนหนึ่งชื่อพี่น้อยอันนี้ให้ชื่อจริงไปเลย  เพราะเธอทำงานในชั้นศาลเป็นล่ามแต่เขตอื่นนะคะ  ได้ช่วยแปลให้ในช่วงแรกๆ แปลแบบมืออาชีพเลยเก่งมากค่ะ  พี่ไม่ยอมคิดตังค์สักแดงน้องเลยเกรงใจมากมายไม่กล้าเอาไปให้พี่อดหลับอดนอนแปลอีก  ก็ขอบคุณพี่น้อยที่มีน้ำใจกับน้องยามน้องลำบากเข้าตาจนกันทางโทรศัพท์ส่วนตัวไปแล้ว    พี่น้อยบอกว่าหากพบว่าไม่เป็นธรรมก็ให้กลับมาเล่าให้ฟังด้วย  ใช่แล้วพรุ่งนี้น่าจะโทรหาพี่เค้าสักหน่อย  จดลงปฏิทินก่อนกันลืมดีกว่า ******************************************** สู้ๆ ค้ะ ขอให้ลูกสาวหายป่วยไวๆ นะค จากคุณ : ทุเรียนสีชมพู ---------- นิโคเป็นผู้ชายค่ะ  ตอนท้องก็อยากให้เค้าเป็นผู้หญิงเหมือนกันค่ะ  แต่เวลานี้รู้สึกว่าเค้าเกิดมาเป็นชายดีแล้ว  เราอ่อนแอและเป็นคนไม่กล้าแต่พอมีลูกชายก็เข้มแข็งและกลายเป็นคนกล้าเพราะความแก่นซนของเค้าค่ะเลยมีกิจกรรมด้วยกันสารพัดจะผจญภัย ***************************************** cheers  you up naka :) จากคุณ : Weka --------  Thank you ka ;) **************************************** เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แพท -----ขอบคุณค่ะคุณแพท ***************************************** มารอให้กำลังใจอีกแรงค่ะ.....สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ ขอให้น้องนิโคหายป่วยไว ๆนะคะ....ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองทั้งคุณแม่และคุณลูกนะคะ...สาธุ ๆ จากคุณ : thaibo_pa --------- ขอบคุณแทนนิโคค่ะ  สาธุให้พระคุ้มครองเรา 2 คนจริงๆด้วยเถ๊อะเพี๊ยงงงงง ***************************************** สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : มะนาวโซดา --------  ค่ะจะพยายามสู้ต่อไปค่ะ ******************************************** สู้ๆนะคะ อ่านแล้วเครียดตามไปด้วย แต่ก็จะอ่านคะ เป็นกำลังใจ ยังไงคุณก็ต้องสู้เพื่อลูกนะคะ คุณคือ Super mom คะ :P จากคุณ : DekArtKvc ------  มาตรงคำว่าซุปเปอร์มัม นี่ทำเรายิ้มไปด้วยส่ายหัวไปด้วย  เพราะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นไหม  แต่มั่นใจว่าตั้งใจทำให้ดีที่สุดแล้ว  ในหลายสถานการณ์ที่ต้องรับมือลูกกับความไม่รู้ต้องหนักใจหลายครั้งทีเดียวค่ะ  หลายครั้งที่ตอบลูกไม่ได้จุกที่คอเจ็บปวดที่ใจ  และหลายหนต้องนอนคิดเพื่อหาวิธีตอบเค้า  อารมณ์เค้าเปลี่ยนไป  ตัวเราก็เปลี่ยน  รับมือตัวเองแล้วยังต้องรับมือลูกอีกไม่นานมานี้เพิ่งเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเองเพื่อหาวิธีลดความโกรธเค้าซึ่งขึ้นง่ายเหลือเกิน  ในที่สุดก็ทำได้แล้วซึ่งขั้นนี้ยากจริงๆ  ขึงตึงก็ไม่ดี หย่อนก็ไม่ดี มึนไปหมดไม่รู้ว่าแค่ไหนคือ จุดที่พอดีสำหรับเด็กบ้านแตก   ในที่สุดเราก็พบว่า  ไม่ใช่อธิบายยาวยืดถึงเหตุผลมันเบื่อทั้งสองฝ่ายเค้ายังเด็กเกิน  ไม่ใช่การแสดงอารมณ์โกรธกับเค้าแม้จะโกรธก็ต้องไม่ทำ  และต้องไม่ประชดประชันเพราะเค้าก็กำลังทำกับเราเหมือนกัน  พอทำตามเค้าก็เป็นไปด้วยกันเลย  เช่น ของเล่นเค้าจะทิ้ง  เราบอกเค้าว่าอยากทิ้งก็ทิ้งไปเลยจะได้ไม่มีเล่น  หรือไม่งั้นแม่จะเอาไปให้เด็กคนอื่น  ก็รู้อยู่แก่ใจเราไม่ได้อยากให้เค้าทิ้งและไม่ได้อยากจะเอาไปให้คนอื่น  อธิบายว่าเห็นแม่ทำงานเหนื่อยไหมกว่าจะได้เงินมาซื้อของให้ลูก บลาๆๆ  ก็น่ารำคาญไม่เข้าใจ  พอบอกเค้าไปตามตรงว่าแม่เสียใจแล้วเงียบไม่พูดอะไร  กลับได้ผลเข้ามาขอโทษ  พอเราไม่โกรธเปลี่ยนยามที่เค้าแสดงอารมณ์โกรธทำลายบางอย่างเรียกร้องความสนใจ  เราก็ปิดประตูไปเงียบๆแล้วเดินออกไปที่อื่น  ไม่ต่อว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแต่เลือกให้เค้าเย็นลงแล้วมาหาเราเอง  แล้วบอกเค้าว่าแม่ฉลาดขึ้นแล้วแม่เปลี่ยนไปอีกระดับหนึ่งแล้ว  แม่ไม่โกรธและนิโคก็ทำให้แม่โกรธไม่ได้แม่เลือกจะเดินออกไปไม่ต้องมองไม่ต้องได้ยินจะได้ไม่รู้สึกเสียใจ  รอให้นิโคใจเย็นลงเดี๋ยวนิโคก็มาหาแม่เองแต่นิโคจะทำให้แม่โกรธต่อไปไม่ได้แล้วมันไม่ดีกับตัวแม่หรือตัวนิโค  แต่แม่เปลี่ยนนิโคไม่ได้แม่ต้องเปลี่ยนตัวเองก่อนแม่เปลี่ยนได้แล้วล่ะ   เค้าก็เข้ามากอดบอกว่าขอโทษนะแม่เดี๋ยวนิโคจะพยายามเปลี่ยนเหมือนกัน   แล้วก็พยายามทำตัวให้ดีเอง  เค้าจะชื่นชมตัวเองเวลาเค้าเปลี่ยนตัวเองบางเรื่องได้ก็จะบอกเราว่าเห็นไหมล่ะแม่นิโคบอกแล้วว่านิโคน่ะเปลี่ยนไปแล้ววววว  เราก็จะบอกใช่เราเปลี่ยน 2 คนเปลี่ยนไปแล้ว  เค้าก็จะยกตัวอย่างคนใกล้ตัวในบ้านพักนี้ขึ้นมาแล้วบอกว่าแต่ก่อนผู้หญิงคนนี้ทำอะไรไม่ดีตอนนี้เค้าก็เปลี่ยนไปแล้วเป็นคนดีไม่พูดจาหรือรังแกคนอื่นแล้ว   เราพยายามมุ่งไปที่คำว่า "Change"  หรือ "เปลี่ยน"  สร้างภาพให้มันยิ่งใหญ่ตลอดเวลาทุกอย่างในโลกนี้เปลี่ยนแปลงตลอด  คนก็เปลี่ยนได้ดีเป็นเลว  เลวเป็นดี  คนไม่เป็นระเบียบก็เปลี่ยนเป็นคนมีระเบียบวินัยได้    จุดสำคัญเลยเราไม่เคี่ยวเข็ญต่อว่าให้ลูกเปลี่ยนแล้ว  แต่เราเปลี่ยนตัวเองแทนเปลี่ยนให้ดูเลย  ดีใจที่ผ่านจุดนี้มาได้เพิ่งสำเร็จอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เองนะคะเนี่ย ********************************************* แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 06:22:29 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 05:14:19

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นกำลังใจให้ ขอให้ชนะนะคะ ขอให้หนูนิโค หายไวๆๆ ด้วย อ่านเรื่องของคุณมาตั้งแต่แรก ขอชมหน่อย เรื่องขี่จักรยาน ถ้าเราเป็นคุณเราต้องตาย แน่ๆๆ เพราะเราขี่จักรยานไม่เป็น จากคุณ : ณวลิน ------  ไม่ตายหรอกค่ะ  อะไรก็ทำได้ถ้ามีแรงกดดัน หรือแรงจูงใจที่มากพอค่ะ  เราเคยทำอาหารไม่เป็นแม้แต่อาหารไทยหุงข้าวก็ไม่ได้เรื่องแต่แล้วกลายเป็นแม่ครัวทำอาหารเลี้ยงคนที่นี่หัดจากเนตทั้งนั้น มโนภาพรสชาติในความจำที่เคยชิม,  ที่บ้านพักฉุกเฉินเราอ่านแผนที่กระดาษไม่เป็นแต่ตอนนี้เราเซียนและสามารถช่วยเหลือคนออสเตรียเวลาหลงทาง  หรือเพื่อนๆที่นี่เวลาไปไหนไม่ได้จะมาถามเรา  เราเจาะถนนเหมือนหนอนเลย,  ปกติแล้วไม่เคยติดต่อหน่วยงานราชการเองแบบนี้  เวลานี้ทำเองทุกอย่างเป็นไปได้ไง...ก็เป็นไปแล้ว  คือคนเราเปลี่ยนได้  พัฒนาได้ทั้งขึ้นทั้งลงค่ะ  คุณก็ทำได้นะคะถ้าอยากจะทำ   เราไปขี่บีเอ็มเอ็กซ์ที่สนามกับลูก  และพยายามหัดเล่นโรลเลอร์สเก็ตจากลูก 6 ขวบกว่านิโคสอนให้  ก็ทำได้แล้วแต่ยังไม่เก่งนัก,   เราอยากเอาชนะความกลัวของตัวเองด้วยการว่ายน้ำข้ามทะเลสาปให้ได้  ก่อนนิโคผ่าตัดตั้งเป้าไว้ที่ครึ่งทะเลสาปก็ทำด้วยกัน 2 คนแม่ลูกได้แล้ว 2 ครั้ง  และหลังจากนิโคหายดีอีก 2 สป.เราจะกลับไปพิชิตข้ามฝั่งทะเลสาปให้ได้  เอาชนะตัวเองพร้อมลูกเค้าก็ว่ายโดยไม่มีเครื่องช่วยใดๆ ว่ายตัวเปล่าด้วยกัน ********************************************* นิโคล น่ารักจัง จากคุณ : น้องจุ่น --------  ต้องอ่านให้เค้าฟังซะกะหน่อยมีคนชม ********************************************* เป็นกำลังใจให้ทั้งแม่และน้องนิโคน่ะค่ะ ขอให้ทุกอย่างผานไปด้วยดีน่ะค่ะ จากคุณ : jsd_t -----  ขอบคุณค่ะ  สำหรับเราอยากให้เรื่องหย่าเรื่องสิทธิในการเลี้ยงดูลูก  ที่อยู่อาศัยและงานที่เหมาะกับพวกเราอยากให้มันผ่านไปถึงจุดนี้ให้ได้ค่ะ   ส่วนนิโคก่อนนอนนิโคบอกว่าถ้าดาวตกมานิโคอยากขอพร  ถามว่าขออะไร  เค้าบอกว่าอยากมีโวนุ่ง(ที่อยู่) และอยากมีสวยๆด้วย  อยากให้แม่มีเงินแยะๆ  เลยบอกเค้าว่าโอเคถ้ากลางดึกแม่เห็นดาวแม่อาจปลุกขึ้นมาดูดาวกันเอาไหม  แล้วเราก็ตื่นมาดูดาวกันนิดนึงค่ะพกหมอน 2 ใบ ผ้านวม 2 ผืน ใส่เสื้อกันหนาว ถุงเท้า และสะพายกล้องไปนอนบนทรัมโปลีนกัน 10 นาทีเพื่อดูดาวกลางดึกสนองนิโคเผื่อเจอดาวตกที่หายากด้วยกัน ************************************* สู้ๆนะคะ จากคุณ : Valily --------  ค่าสู้ๆค่า ************************************** เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : bear hunt --------  ค่ะขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ************************************** จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 06:41:22

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้คะ ตามมาตั้งแต่กระทู้แรกแล้ว จากคุณ : Freedom and Justice เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 07:51:54

ความคิดเห็นที่ 30                  ผลหลังผ่าตัดนิโคไม่มีตกเลือด  ไม่มีแผลปริใดๆ   แต่ได้รับผลข้างเคียงจากยาสลบให้ก้าวร้าว  ขึ้นมวยไทยกับหมอกับพยาบาลเลยตอนแรกตกใจมากค่ะที่ลูกกลับมาสภาพนี้  หมอบอกไม่ต้องตกใจบางคนก็เจอผลข้างเคียง  เอ่อ...ถึงขนาดยื้อกันจนเสื้อรพ.ขาดครึ่งตัวเลยเหรอค่ะ ???!!!!                    ขี่จักรยานไปรพ.ให้นิโคนั่งไปด้วย  ใกล้มากแค่ 3 นาทีเองก็ถึงรพ. ตามหมอสั่งไว้ 7 โมงเช้า  ผ่าตัดตอนเกือบ 10 โมง  บ่ายแก่ร้องหิวได้อาหารมากินเป็น 2 เท่าจากที่เคยกิน:-)งเลยค่ะ  ผ่านไป 2 ชม.อาหารเย็นมาตอน 5 โมงเย็นกินได้ 2 เท่าอีกละเกิดอะไรขึ้นเนี่ย  พอหนึ่งทุ่มหิวอีกละหมดพลังงานไปตอนคลั่งเหมือนไปโดนยาบ้าตอนนั้นแน่ๆเลย   (*^.^*) อนุบาลเปิดวันที่ 15 สค. แต่ห้ามไป 1 อาทิตย์ โอเคทำได้ ห้ามใช้ร่างกายตึงเครียดมากไป ห้ามอาบน้ำอุ่น  หรือแช่น้ำในอ่างอาบน้ำ ห้ามว่ายน้ำ หรือดำน้ำ โอเคงั้นเล่นทรายที่สนามหญ้าได้ไหม?   ไม่ได้...โธ่น่าสงสารห้ามโดนแดด ห้ามขี่จักรยาน ห้ามสปอร์ตใดๆ  อ่อๆ ค่ะๆ ห้ามเหงื่อออก ห้ามกินอาหารรสจัด กินติมได้เลย  กินของเย็นๆ ยิ่งดี ได้ยินปุ๊บรีบถามเชียวกินติมทั้งวันได้เลยสินะหม่าม๊า                   นิโคเบื่อมากปกติเป็นเด็กแอ๊คทีฟสูง  ต้องทำโน่นนี่โดยเฉพาะกีฬาเราจัดหนักกันมาครึ่งปี  อยู่ๆให้อยู่นิ่งๆ นิโคบ่นเบื่อทั้งวันเลยอยากขี่จักรยาน  เล่นทรัมโปลีน  และเสียใจมากที่วันอังคารไม่ได้ไปร่วมเทศกาลปิดถนนเล่นสเก็ตรอบเมือง St.Pölten   อืมม์อันนี้แม่ก็เสียใจด้วยจริงๆรู้ว่ารอคอยมานานแต่เค้าก็บอกเองว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวหายเราค่อยไปกันเนอะไปเมื่อไหร่ก็ได้  เออค่อยยังชั่วพูดเองคิดเองเป็นละนะเรา                    มีคนในบ้านอวยพรและให้กำลังใจเรื่องผ่าตัดทุกคน  แต่มีคนหนึ่งที่ทำให้นิโคผิดหวังคือ พ่อเด็กนี่เอง  เค้าไปตกลงกันตอนที่เจอกันที่ Besuchcafe ครั้งที่ 10 ( ไม่มีอะไรเกี่ยวกับการดื่มกาแฟนะคะ  แต่เป็นชื่อของการเยี่ยมลูก ซึ่งสามีได้สิทธิเยี่ยมลูก 2 อาทิตย์ครั้งๆละ 3 ชม. โดยมีเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานคุ้มครองเด็กนั่งดูพฤติกรรมและฟังการพูดคุยหรือเล่นกันอยู่ห่างๆ)    เค้าไปตกลงกับนิโคว่าวันผ่าตัดเค้าจะมา  แต่ก็ไม่มาและไม่ได้โทรหา  จนถึงนาทีนี้ก็ยังไม่มีการถามไถ่ว่าอาการลูกเป็นไงบ้าง  ทำให้นิโคเสียใจตอนอยู่ที่รพ.  เค้าถามว่าทำไมป๊าไม่มาเราเลยบอกว่าไม่มาก็ไม่เห็นเป็นไรนี่เราอยู่กันได้ไม่ใช่เหรอ  กำลังใจจากแม่เยอะแยะเอาไปไม่หวาดไม่ไหว  ป๊าไม่มาก็ช่างเค้าเวลาแม่ป่วยแม่ก็มีนิโค  นิโคป่วยก็มีแม่แล้วจะกังวลอะไรอีก  แม่ป่วยป๊าก็ไม่ได้มาดูแลอะไรแม่ต้องดูแลตัวเองคนเดียวตลอด  แต่นี่นิโคมีแม่อยู่ตลอดไม่มีอะไรต้องกลัวเลย    เค้าก็ฟังนะแต่ก็คงรู้สึกลึกๆล่ะค่ะ                         เราเอาเรื่องนี้ไปเราให้ฟราวแอร์ฟัง  เค้ารีบจดลงกระดาษเป็นข้อมูลสำคัญให้ทนายถึงความไม่ใส่ใจในตัวลูก  เค้ารู้วันผ่าตัดล่วงหน้าตั้งเดือนครึ่งจากเรา  เราคิดว่าพ่อที่ดีไม่ทำแบบนี้เด็ดขาด  ต่อให้เรื่องศาลจะมีปัญหาแค่ไหน  เรื่องเจ็บป่วยลูกก็เป็นเรื่องสำคัญเป็นคนละเรื่องกันทำแบบนี้มาขอสิทธิเลี้ยงดูลูกร่วม  หรือสิทธิเลี้ยงดูลูกแต่เพียงผู้เดียวช่างไม่เหมาะสมเลย                           ทำให้นึกถึงเรื่องหนึ่งเมื่อปี 2010 เรา 3 คนกลับไปเที่ยวที่เมืองไทยกันไปพักผ่อนที่สมุย  สามีจู่ๆก็ไม่สบายหนาวสั่นเป็นไข้อย่างหนัก  หายาให้เค้ากินก็ยังสั่นอยู่อย่างนั้นเราก็เลยให้เค้าพักผ่อนเต็มที่เหมือนทุกที  แค่พ้นคืนนั้นไปเค้าก็หายเอง  ผ่านไป 2 วันนิโคเป็นไข้  ดูแลลูกทั้งวันในบังกะโล  ส่วนสามีอยู่แต่ที่ชายหาดทั้งวัน  ตกเย็นมาเราเริ่มรู้สึกเป็นไข้บ้างแต่ยังกินอาหารกันได้อยู่   กลางคืนตลอดคืนคนป่วยดูแลคนป่วย  สามีดื่มไปเมาไปหลับสบายไม่มีสักนิดจะสนใจใคร   เช้าต่อมาเรา 2 คนแม่ลูกไม่อยากลุกจากเตียง  บอกสามีว่าไปกินข้าวก่อนแล้วกันกินเองเสร็จไม่มีการกลับมาถามไถ่เลยว่าลูกจะเอาข้าวต้มไหมเอาไรไหม  หายไปเลยจนเย็น  ส่วนเราแม่ลูกซมเพราะพิษไข้นอนสลบไหลไม่รู้ตัวจนถึงเย็นโดยไม่กินอาหารหรือน้ำกันเลย                   เรารู้สึกตัวอีกทีฝืนลืมตาดูนาฬิกาและท้องฟ้า  ห๊า...มืดแล้วเหรอเนี่ยเรานอนกันแบบนี้แม่ลูกโดยไม่รู้ตัวได้ยังไงเนี่ย  ไม่ได้การแล้วตัวเราไม่อยู่ในสภาพที่จะดูแลตัวเองได้  แล้วจะไปดูแลลูกได้ยังไง  สามีไปไหนนะเดินโซเซไปเรียกเค้าที่หน้าหาดนอนที่เตียงเมาหนังสือแปะหน้าตัวแดงก่ำ  เรียกแทบไม่ตื่น  บอกเค้าว่าเรากับลูกต้องไปรพ. เดี๋ยวนี้  ไปถึงรพ.กรุงเทพสมุยหมอกักตัวตรวจเลือด  และไม่ให้ออกจากรพ. จนกว่าผลเลือดจะออก  สงสัยว่าจะเป็นไข้หวัดนก  เรามาด้วยไข้ 39.8  ถึงว่าไม่เหลือสภาพเลย  ลูกไข้ 39  หมอพยาบาลใส่มาร์กส์ปิดจมูกทุกคน  เช็คอินเลยห้ามออกจากประตูห้องเด็ดขาดเผื่อเป็นจะได้ไม่แพร่เชื้อ  หมอบอกก่อนเราเช็คอินมาก็มีผู้ป่วยนักท่องเที่ยวเพิ่งเช็คเอ้าท์ออกไปด้วยโรคนี้  ดังนั้นต้องกักตัวขอให้เข้าใจด้วย  ก็น่าตกใจมากที่เดียว                  มาได้สักชม. สามีก็ขอกลับบังกะโลไปนอนที่นั่น  ไม่หรอกไปเที่ยวไปดื่มไปบาร์เพราะเป็นโอกาส    ไม่แม้แต่จะรอให้หมอเจาะเลือดลูกเสร็จก่อนเสื้อผ้าพวกเรายังไม่ได้เปลี่ยนเลยด้วยซ้ำ  ช้ำใจจริงๆ  แต่เราจะไม่รั้งเค้าไว้ปวดใจมากถึงมากที่สุด  เราจะไม่บอกไม่ร้องขออะไรใดๆ  ครั้งนี้เราจะขอดูความเป็นคนของเค้าจะให้เค้าแสดงอย่างที่เค้าต้องการ  เพื่อจะได้รู้ว่ายามเจ็บป่วยใกล้ตายในวันหน้า  คนๆนี้เรา 2 แม่ลูกจะฝากชีวิตไว้ได้ไหม  เราจะปล่อยให้เค้ากลับไป   จนท.เจาะเส้นใส่สายน้ำเกลือไม่ได้เพราะไข้สูงเกินไปเจาะอยู่ 7 ครั้งจนลูกทนไม่ไหวแล้วเราก็ตัดสินใจพอเถอะคุณไว้ค่อยมาเจาะอีกสักชม.แล้วกัน  สามีนั่งอยู่โน่นนนนนนนโซฟาที่ไกลที่สุดไม่มาให้กำลังใจลูกเลยบอกว่า  "ฉันกลัวเข็ม"     ผู้ชายใจปลาซิวต่อหน้าลูก 4 ขวบเนี่ยนะ              ลูกบอกหิวกินอาหารเพราะไม่ได้กินกันเลยแม้แต่อาหารเช้า   บอกพยาบาลไปเค้าบอกว่าครัวปิดแล้ว  ก็มีแต่โยเกิร์ตของพยาบาลและคัสตาร์สเค้กที่เอามากินตอนอยู่กะดึกใจดีจะแบ่งให้นิโค  เราเกรงใจเลยบอกสามีให้ไปซื้ออาหารให้ลูกหน่อย  เค้าบอกไม่รู้จะไปซื้อให้ที่ไหนดึกแล้ว  ตอบมาได้แบบนี้  เราอดทนอดกลั้นใจไว้...สะกดใจตัวเองไว้บี..บอกตัวว่าปล่อยให้เค้าทำอย่างที่เข้าเป็นเราจะได้ตัดสินเค้าได้จากคราวนี้   จะได้คำตอบกันไปเลยว่าในอนาคตลูกจะอยู่กับเค้าได้ไหมหรือเราต้องเอาลูกหอบหิ้วไปด้วยกันด้วย  จากที่เคยคิดว่ารักลูกแค่ไหนก็ต้องอย่าเห็นแก่ตัวเอง  ให้เห็นแก่อนาคตการศึกษาของลูก  ให้เค้าอยู่กับพ่อจะได้ไม่ต้องลำบากมีอนาคตที่ดีกว่า  เราเปลี่ยนใจจากเหตุการณ์นี้เลย  เค้าเลี้ยงลูกไม่ได้แม้ลูกกำลังจะตายต่อหน้าก็ตามเค้ามีแต่ตัวเองกับแอลกอฮอล์เท่านั้น                       เหตุผลที่เค้าบอกว่าเค้าต้องกลับเพราะเค้ากลัวติดเชื้อจากพวกเรา  เค้าใส่หน้ากากด้วยและบอกว่าพวกเราอยู่ในมือหมอแล้วก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหมอจัดการทุกอย่าง  ส่วนเค้าจ่ายค่าบังกะโลแพงๆดีๆ แล้วก็อยากกลับไปนอนให้สบายไม่อยากนอนโซฟาในห้องผู้ป่วยนี่ด้วย  เราจำได้ไม่ลืมสักคำทั้งที่อยากลืมมันทุกคำเลย                       เราป้อนอาหารลูกด้วยขนมปังที่ในที่สุดเค้าก็ไปหามาจนได้และโยเกิร์ต และนมกล่อง  น้ำผลไม้  แล้วกลับมาอีกทีบ่ายโมงวันรุ่งขึ้นหน้าตาแบบหมดพลังเหมือนคนแทบไม่ได้นอนหรือนอนไม่กี่ชม. ก่อนเค้าจะลากสังขารมารพ.  อาหารเที่ยงที่มาเสิรฟตอนพวกเราหลับอยู่ทำให้ยังไม่ได้กิน  นิโคตื่นพอดีเราบอกให้ลูกกินอาหารสักหน่อยจะได้มีพลัง  เราพยายามเขยิบตัวข้ามไปเตียงนิโคทางด้านขวาที่หมอประกบให้ติดกันไว้  เพราะลูกต้องการให้เรานอนกอดเค้าทั้งคืน   แต่การข้ามไปเอาโต๊ะอาหารมันไกลไปสายน้ำเกลือที่ติดอยู่ที่มือซ้ายมันดึงเราอยู่   เอื้อมกี่ทีก็ไปไม่ถึงโต๊ะอาหารที่ห่างออกไปอีกแค่คืบเดียวเท่านั้นขยับตัวอย่างไงก็ช่วยตัวเองไม่ได้   ใจอยากจะกดออดเรียกพยาบาลเหลือเกินเพราะสามีหรือพ่อเด็กนั่งอยู่ที่โซฟาเห็นทุกอย่างแต่นั่งดูเฉยๆ  เรากัดฟันสูดลมหายใจถามเค้าว่าเห็นว่าไม่ถึงพยายามเท่าไหร่ก็ไม่ถึง   ไม่คิดจะลุกขึ้นมาเทคแคร์ขยับโต๊ะให้สักนิดหรือ  จึงได้ลุกเลื่อนโต๊ะมาให้ลูก  เราป้อนลูกไม่ถนัดเลยเลือดเริ่มไหลย้อนขึ้นมาที่สายน้ำเกลือแล้วแต่ช่างมันก่อน                         แต่อาการเวียนหัวจนเหมือนโลกโคลงเคลงได้นี่มันอยู่ในท่านั่งไม่ไหวแล้วเลยล้มตัวลงไปนอน  ลูกเล็กเกิ๊นนนน  เล็กเกินไปที่จะป้อนอาหารตัวเองเพราะมือมีสายน้ำเกลือติดอยู่ที่มือขวาซึ่งเป็นมือถนัดของเค้า    สามีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์เฉยไม่เงยมามองฟ้ามองเทวดาเลยว่าใครจะอยู่ใครจะตาย  ไม่มีปริปากถามว่าเมื่อคืนเจาะสายน้ำเกลือยากแค่ไหนหลังจากเค้าไปแล้ว  หรือลูกนอนหลับไหม  ไข้สูงเท่าไหร่  ถามอะไรก็ได้แบบคนปกติที่เค้าจะถามไถ่กัน  ไม่มีสักคำถาม  นรกอะไรส่งคนใจหินใจดำนี่มาเป็นพ่อนิโคนะ  นิโคจะรู้ไหมว่าคนที่นิโครักนั้นทำนรกยังไงกับลูกแม่    แม่แค้นใจที่เวลานี้ปกป้องดูแลลูกไม่ได้เพราะดูแลตัวเองก็ยังไม่ได้เลย    เราบอกตัวเองเลยในวันนั้นว่าในอนาคตเราจะมีสภาพป่วยแบบนี้พร้อมๆ นิโคไม่ได้เด็ดขาดเพราะเมื่อไม่มีแขนขวา  แขนซ้ายก็ไม่มี  เราจะเป็นอะไรไปไม่ได้  ห้ามตายเด็ดขาดไม่งั้นลูกจะไม่มีที่พึ่งพา  คนๆนี้ไม่มีความรับผิดชอบและไม่มีหัวใจเมตตา                         3 วันผ่านไปผลเลือดจากรพ.กรุงเทพที่ กทม. ก็มาถึงนิโคเป็นไข้หวัดนกก็รับวัคซีนไป  ส่วนเรามีภูมิต้านทานจึงเป็นระดับไข้หวัดใหญ่   และคนนำเชื้อมาคือสามีซึ่งมีภูมิแข็งแรงที่สุดจึงสามารถป่วยเองหายเองได้แค่วันเดียว                          เราขอรพ.กลับบังกะโลหลัง 5 วันเพราะเราอยากไปสูดอากาศทะเลอีก 2 วันก่อนจะต้องขึ้นเครื่องสมุยกลับกรุงเทพและต่อเครื่องไปออสเตรียในวันเดียวกัน  หมอไม่อนุญาตให้ขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพเพื่อไปเจอพ่อแม่ครอบครัว  เพราะความจริงต้องอยู่รพ.ต่ออีก  2  วันแต่เราต่อรองหมอว่าขออยู่แค่บังกะโลชายหาด  ซึ่งไม่มีแขกใดๆ นอกจากพวกเราในช่วงนี้  อากาศเปิดไม่ได้อยู่ในที่ชุมชนหรืออบอ้าว  หมอจึงอนุญาตและให้เบอร์ส่วนตัวเธอมาและยังกอดเราแน่นยิ่งกว่าแน่นตั้งนานเพราะหมอมองตาเรานานเกินไปเราเลยกลั้นน้ำตาไม่อยู่ทั้งที่หมอไม่ได้รู้อะไรจากปากเราสักคำ  แต่คงเพราะพยาบาลเล่าให้แกฟังถึงสภาพสามี   หมอเอ่ยปากเองกับสามีเราว่า  คุณควรจะดูแลลูกเล็กและภรรยาให้ดี   ดูแลเค้าในยามที่เค้าป่วยถึงแม้จะมีหมอมีพยาบาลก็ตามเด็กเล็กต้องการคนดูแลเอาใจใส่ให้ความรักความอบอุ่น      พูดอย่างนี้เราก็โฮแตกในใจเลย  สะกดกลั้นไม่มีเสียงลอดแต่ความเสียใจมันหยุดสะอื้นหยุดไหล่ไม่ให้เขยื้อนไม่ได้  นิโคมาโอ๋เช็ดน้ำตาแม่  "บอกว่านิโคอยู่นี่ๆ ไม่ต้องร้องงงงงน๊าาาาาา หม่าม๊าเจ็บแผลเหรอ"                   ตอบลูกในใจว่า  "ไม่เลยลูก...แม่เจ็บแค้นใจ" ได้สาปเค้าไปในตอนนั้นว่า  "แม่ขอให้ชายผู้นี้ได้พบกับความเจ็บปวดและทรมานและเดียวดายไม่มีใครเหมือนที่เค้าทำกับเรา  ไม่ต้องมากกว่าเพียงเท่าที่เค้าทำกับเราก็พอ"                    คือตอนนั้นมันแค้นใจน่ะนะคะ   แค้นแบบหัวอกแม่ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้จะช่วยลูกก็ช่วยไม่ได้  ทั้งที่มีคนที่มีหน้าที่รับผิดชอบลูกร่วมกันแต่ก็พึ่งพาไม่ได้   กลับไปบังกะโลโทรหาพี่สาวร้องไห้ปานใจหัวใจจะสลาย  เพราะมาถึงบ้านแต่ไปไม่ถึงบ้านไม่คิดว่าตัวเองกับลูกจะป่วย  ทำให้ 1 อาทิตย์ที่เหลือที่วางแผนว่าจะไปพักที่กรุงเทพแล้วเจอครอบครัวทั้งอาทิตย์ก่อนออกเดินทางกลับไปออสเตรียนั้นอยู่แต่ในรพ.   โทรบอกแม่ก็ไม่ได้เดี๋ยวตกใจไปกันใหญ่  ถ้ารู้คงรีบจองตั๋วมาทันที    เยี่ยมก็เยี่ยมไม่ได้โดนกักบริเวณอยู่  รังแต่จะพาให้คนที่เหลือที่คิดถึงกันเป็นห่วงกัน   ก็ปิดเป็นความลับกับพี่สาวจนกลับออสเตรียจึงโทรเล่าความเจ็บแค้นใจนี้ให้แม่ฟัง  อยากกอดแม่ก็ไม่ได้กอด  แม่ก็ยืนยันว่าเราน่าจะบอกแม่  อย่างน้อยไม่ได้เข้าห้องก็ขอยืนเยี่ยมมองผ่านช่องกระจกสี่เหลี่ยมที่ประตูห้องผู้ป่วยก็ยังดี                      เราก็ยืนยันว่าถ้าแม่มายืนมองเราผ่านกรอบกระจกนั่นจริง  เราคงทำใจเข้มแข็งต่อไปไม่ได้จริงๆ  มันทรมานใจเราเกินซะยิ่งกว่าที่สามีทำกับเราเสียอีก  สู้อดทนทรมานคนเดียวแบบนี้ดีกว่าเห็นกันแล้วเอื้อมไม่ถึง.... แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 14:12:37 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 14:00:09 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 12:04:07 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 08:34:58 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 08:32:57

ความคิดเห็นที่ 31 น้ำตาไหลไม่รู้ตัวเลยพิมพ์เรื่องไข้หวัดนกไปนี่  ภาพกลับมาชัดเหมือนดูหนังดีวีดี  ชัดทั้งภาพทั้งความรู้สึกในวันนั้น    เพราะงั้นเราจะสู้สุดตัวในชั้้นศาลเรื่องสิทธิในการเลี้ยงดูลูกแต่เพียงผู้เดียว   ไม่ว่าชีวิตจะเลวร้ายยังไงก็คงไม่เท่ากับช่วงที่ต้องอยู่กับสามีแล้ว  หากเราอยู่นรกตรงนั้นไม่ได้เราก็ยืนยันที่จะไม่ให้ลูกไปตรงนั้นเช่นกัน  ไม่ว่าจะมีอำนาจเงินอำนาจอะไร  เมื่อนึกถึงเรื่องนี้นี้ก็กลับกลายเป็นพลังปกป้องลูกขึ้นมาอย่างรุนแรง   เราจะยอมเหนื่อยเลี้ยงลูกเองไม่ว่าจะมีเรื่องปวดหัวหนักๆกับลูกแค่ไหน  ยังไงลูกก็คือลมหายใจและหัวใจของเรา   เราผู้เป็นแม่ทั้งจิตและวิญญาณ จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 08:42:45

ความคิดเห็นที่ 32 สู้ๆค่ะ จากคุณ : atiporn เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 09:24:04

ความคิดเห็นที่ 33 ร้องไห้ไปกับคุณจ๊ะจ๋า เลยค่ะ  คิดถูกแล้วค่ะที่เดินออกมาจากชีวิตผู้ชายคนนั้น   เป็นกำลังใจให้ค่ะและขอให้น้องนิโคหายป่วยเร็วๆ นะคะ จากคุณ : แพท (sweetpat) เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 09:53:37

ความคิดเห็นที่ 34 ติดตามเรื่องราวคุณจ๊ะจ๋ามานานแล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ ชีวิตยังมีหวังเสมอ ^^ ขอให้ความดีคุ้มครองคุณกับลูกตลอดไปค่ะ จากคุณ : เกิดมามีกรรม...ตัวดำแต่สวย (pd_nan) เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 09:55:58

ความคิดเห็นที่ 35 มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอโทษที่ละลาบละล้วง เรื่องสถานทูตนี่ดิันไม่ทราบที่ออสเตรีย เป็นอย่างไร แต่จากประสบการณ์ที่เคยอาศัยอยู่ต่างประเทศบ้างสถานทูตเป็นที่พึ่งที่ดีมาก คุณอาจจะรู้สึกต่างจากเราเพราะไม่คุ้นเคย ถ้าเป็นเราเจออิทธิพลมืดบ้านสามีขนาดนั้น ดิฉั้นคงขอเข้าพบท่านทูตซึ่งจากประสบการณ์ก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไรยิ่งคุณบอกว่าคุณรู้จัก จนท ที่สถานทูตบางคนลองอาศัยช่องทางนั้น "ขอคำปรึกษา" กับผู้ใหญ่ดูไม่น่าจะเสียหายอะไร ช่วยได้ไม่ได้อีกเรื่องหนึ่ง คุณมาเล่ามาแบ่งปันเรื่องราวในนี้ได้คุณก็น่าจะเล่าให้ท่านทูตฟังได้เช่นกัน ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณเล่าเรื่องได้ดี ดิฉั้นว่าท่านคงจะช่วยเหลือชี้แนะ อย่ามองข้ามสายสัมพันคนสถานทูตกับ จนท ท้องถิ่นนะคะ พอดีไม่ได้ทราบรายละเอียดครอบครัวคุณมากนัก แต่เห็นแว้บๆว่าน่าจะมีพื้นฐานที่ดีพอสมควรในเมืองไทย ครอบครัวช่วยเหลืออะไรได้บ้างไหมคะ หรือคุณไม่อยากให้ครอบครัวรับทราบแล้วรับเรื่องหนักๆนี้ไว้คนเดียวหมด ดิฉันชื่นชมที่คุณเป็นคนเข้มแข็ง อดทนอยู่กับสามีที่แย่ ขอโทษที่ด่วนตัดสินสามีคุณค่ะ แต่ในทางกลับกันอยากให้คุณลองหาตัวช่วยบ้าง ขอโทษทีนะคะถ้าคำแนะนำดิฉันซึ่งมาจากคนแค่อ่านเรื่องจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวคุณบ้างไม่มากก็น้อย จากคุณ : In Lost Angel'sList เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 10:18:50

ความคิดเห็นที่ 36 มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : Cutie_May เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 11:04:02

ความคิดเห็นที่ 37 คุณจ๊ะจ๋าคะ เราอ่านที่คุณเล่าตอนที่คุณและลูกไม่สบายเข้า โรงพยายาบาลที่สมุยแล้ว เราอึ้งแล้วมันก็จุกที่คอหอย แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเฉยๆ เราเห็นใจคุณมากคุณเก่งค่ะ เก่งมากมีความอดทนสูง เราขอให้กำลังใจคุณนะคะ ใจจริงอยากกอดคุณแล้วบอกว่าให้อดทนและเข้มแข็งไว้นะคะ เราขออวยพรให้สิ่งศักดิ์ทั่วสากลโลก คุ้มครองคุณและน้องนิโคนะคะ จะคอยติดตามและให้กำลังใจเสมอนะคะ  เราก็เป็น Single Mom ค่ะ เลี้ยงลูกคนเดียว เลี้ยงอย่างดีที่สุด สู้ทุกอย่างตอนนี้ลูกสาวอยู่ มัธยมศึกษาปีที่ 6 แล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 11:18:32 จากคุณ : otis's wife เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 11:17:19

ความคิดเห็นที่ 38 ****เรื่องศาล หย่ามี 2 แบบ  แบบประนีประนอมตกลงกันได้  และแบบตกลงกันไม่ได้ เรื่องราวของเอกสารของเราแบบย่อ 1. Protokoll  คำบันทึกเรื่องราวสาเหตุที่เราออกจากบ้านพร้อมลูก   และขอสิทธิในการเลี้ยงลูกแต่เพียงผู้เดียว    ออกเอกสารโดย จนท.ที่ศาลเขตที่เราพักอยู่ 2. สามีตอบแก้ต่าง  Protokoll  โกหกทั้งฉบับหาว่าเรากรอกข้อมูลใส่หัวลูกให้เนกาทีฟเกี่ยวกับพ่อ  ลูกรักเค้าลูกไม่ได้กลัวเค้า  เค้าไม่เคยทำร้ายเราและลูกให้บาดเจ็บตรงกันข้ามเค้าบาดเจ็บจากเรา  และเค้าไม่ได้มีปัญหาแอลกอฮอลล์  อีกทั้งไม่รู้ว่าเราหายออกจากบ้านไปด้วยเรื่องอะไร  และขอสิทธิในการเลี้ยงดูลูกแต่เพียงผู้เดียว 3.  มาติดๆกันอีกไม่เกินสป. คือ เอกสารขอหย่าจากสามี  ด้วยสามีถึงจุดสิ้นสุดนับจากวันที่เราหนีออกจากบ้านตามเหตุจากข้อ 2.   ซึ่งทั้งหมดทั้งสิ้นเป็นความผิดของเราที่ทิ้งครอบครัวไป    และมีปัญหาเข้ากับคนในครอบครัวไม่ได้  ไม่ทำหน้าที่ภรรยาและแม่ที่ดี    อาจเป็นไปได้ที่เราจะพาลูกกลับเมืองไทยพร้อมกับที่จะได้เงินจำนวนมากจากการหย่าเพื่อไปใช้อยู่สุขสบายในเมืองไทย     ดั้งนั้นแม่เด็กจะต้องรับผิดชอบความผิดทั้งหมดและรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้น   ทนายเขียนแบบนั่งเทียนแต่งนวนิยายเลย  เป็นการหาช่องทางตามกม.เพื่อใช้ปรักปรำเราจะได้ไม่ต้องผลประโยชน์ใดๆ  ทั้งในปัจจุบันหรือในอนาคต  หรือมีส่วนได้ใดๆ จากลูก 4. ทนายฝ่ายเราแก้ต่างเอกสารในข้อ 2. และแก้ต่างเอกสารขอหย่าคืนกลับไปด้วยเรื่องราวข้อมูลที่มากมายเป็นปึกๆ  และเป็นเรื่องราวจริงทั้งหมด  มีเอกสารประกอบสำคัญๆ  ภาพถ่าย  พยานยืนยัน  ไม่กล่าวหาเลื่อนลอยไร้หลักฐาน 5. ด้วยการเหตุการณ์บางอย่างทำให้เกิดแรงกดดันขึ้น  ทนายสามีจึงส่งอีเมล์ขอประนีประนอมด้วยข้อเสนอ   1. จ่ายเงินค่าเลี้ยงดูเราเป็นรายเดือนจำนวน 3 ปี       2. ขอสิทธิในการเลี้ยงดูลูกร่วม 3. ขอซื้อกรรมสิทธิ์ที่ดินคืนเป็นเงินจำนวนหนึ่ง 6.   ทนายฝ่ายเราไม่รับข้อเสนอทุกข้อ  และเรายืนยันชัดเจนในข้อ 2 ที่สำคัญว่าเรื่องใดๆ ว่าจะไม่เปลี่ยนแปลงเรื่องสิทธิในการเลี้ยงดูแต่เพียงผู้เดียวเป็นของเราเท่านั้น  และยืนข้อเสนอที่สูงกว่าในทุกข้อ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็อยู่ในชั้นศาล Krems ในวันที่ 8.08.2012  หย่าครั้งที่ 1 ทนายฝ่ายสามีซึ่งมาศาลแต่เพียงผู้เดียว  ปฏิเสธข้อเสนอทุกข้อจากข้อ 6. พวกเราทั้งหมดยืนรออย่างไม่มีจุดหมาย  ไม่รู้ว่าทำไมต้องยืนรอหน้าห้องศาลโดยไม่เปิดศาลตามกำหนดเวลาเสียที  ถามจนท.ใดๆ ก็ไม่ได้คำตอบ   จนกระทั่งเห็นทนายฝ่ายนั้นวิ่งกระหืดกระหอบมาถึง  จนท.จึงเปิดประตูศาลพิจารณาคดี  โดยไม่มีการชี้แจงใดๆ เอกสารของเราหนักแน่นมากแต่ผู้พิพากษากลับขอพยานเพิ่มเติม   ผู้พิพากษาเพิกเฉยต่อรายละเอียดและหลักฐานฝ่ายเราอย่างเห็นได้ชัด  แม้ว่าจะมีหลักฐานจากหมอที่ไทย  หมอที่ออสเตรีย  ใบแจ้งความตำรวจไทย 2 ฉบับถูกแปลและรับรองโดยถูกต้องโดยผู้แปลคือ คุณอเล็กซานเดอร์ ที่พวกเราทุกคนมักใช้บริการในการแปลเพื่อยื่นหน่วยงานราชการที่นี่   อีกทั้งได้แจ้งผู้พิพากษาสืบประวัติสามีเรื่องแอลกอฮอลล์กับกรมตำรวจซึ่งถูกจับหลายครั้ง    ทนายฝ่ายนั้นแย้งว่าเป็นการถูกตรวจจับธรรมดา   เราก็ยังได้อ้างถึงความมีอิทธิพลของพ่อสามีที่ได้ช่วยเหลือลูกชายจากตำรวจเวลาถูกจับ  และเคยเมาจนควบคุมตัวเองไม่ได้จินตนาการว่าทำร้ายเรา  แล้วโทรแจ้งตำรวจให้มาจับตัวเองๆ  แต่แล้วตำรวจกลับโทรเข้ามาเบอร์ส่วนตัวของพ่อสามีและถามถึงเหตุในบ้าน  พ่อสามีเอ่ยทักตำรวจด้วยคำที่สนิทสนม  "ขอโทษทีเพื่อนรัก  ลูกชายฉันเมาไปนิดนึงแต่ไม่มีอะไรไม่ต้องมา"    จึงไม่มีการจดบันทึกใดๆ   แล้วสามีก็ไปคว้าเอามีดทำครัวมาจ่อคอหอยตัวเอง    เราถามผู้พิพากษาว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้มีคืนไหนจะหลับลงอีกไหม  ผู้พิพากษาถามว่าแล้วไปลงบันทึกประจำวันกับตำรวจหรือเปล่า   เราถามผู้พิพากษากลับว่าคิดว่าถ้าโทรเรียกตำรวจๆ จะมาไหม  ถ้าแจ้งความตำรวจจะเขียนให้ไหม   เหตุการณ์นี้เป็นเพียงหนึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปี 2007 หลังวันคริสมาส 1 วันเวลานั้นลูกเพิ่งขวบกว่าเอง     ถึงเราไม่ได้แจ้งความแต่ก็ไม่ได้เพิกเฉยในปีถัดมา 2008 เราได้ติดต่อไปทางบ้านพักฉุกเฉินเป็นครั้งแรกโดยความช่วยเหลือของเชฟตำรวจที่สาขา  Mautern  ได้ให้เบอร์โทรศัพท์มาซึ่งเราก็ไปปรึกษาปัญหาแต่ก็ไม่กล้าให้ชื่อหรือนามสกุลไปเพราะกลัวอิธิพลพ่อสามี  ผู้พิพากษาก็เฉยๆไม่มีการบันทึกใดๆ                   จริงๆ เราไม่แน่ใจว่าเรื่องราวนั้นเปิดเผยลึกได้แค่ไหน  เราพิมพ์มันไว้แล้วแต่เกิดเปลี่ยนใจไม่คลิกส่งข้อความ    แต่เปลี่ยนเป็นตัดทอนให้เหลือแค่สั้นๆแค่นี้   เพราะความเข้มข้นของเรื่องราวในช่วงชีวิตสมรส(นรก)  และระหว่างอยู่ในบ้านพักนั้นได้บันทึกอยู่ในเอกสารที่ใช้ในชั้นศาล   อาจเป็นชนวนในเกิดเรื่องยาวขึ้นก็ได้  ดังนั้นจะเก็บซีรี่ย์นี้ไว้ก่อนจนกว่าขั้นตอนต่อสู้กันนั้นจะจบจึงจะเปิดเผยทั้งหมดดีกว่าค่ะ   นิโคได้เงินค่าเลี้ยงดูจากพ่อเด็กหลังจากที่เราเข้ามาอยู่ในบ้านพักได้เดือนกว่า  ฟราวแอร์ก็พาไปหน่วยงานเด็กเพื่อเรียกร้องขอค่าเลี้ยงดูลูกนับแต่วันที่ 4 กพ. 12 ที่เราหนีออกจากบ้านมา  ฝ่ายเราเรียกไปจำนวนหนึ่งและพ่อเด็กต่อรองค่าเลี้ยงดูลดลง   เราจึงตอบตกลงไป แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 12:39:04 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 12:32:18 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 12:30:28 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 11:38:41 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 11:27:12

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านเรื่องราวของคุณจ๊ะจ๋า แล้ว น้ำตาไหลเลย คุณทนมาได้อย่างไร คุณเนี่ยสุดยอดแล้ว ขนาดเราไม่ใช่คุณอ่านแล้วเรายังเจ็บแปล๊บที่ใจเลย ขอกอดให้กำลังใจแน่นๆ นะคะ... น้องนิโค ชอบอ่านหนังสือเหมือนลูกสาวเราเลย อ่านได้ทุกวัน ลูกชายน่ารักมากเลยคะ..ขอให้น้องหายไว ๆ  นะ จากคุณ : ต้นข้าวในสายลม เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 12:35:19

ความคิดเห็นที่ 40 มาเป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : leo mom (leo mom) เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 13:05:40

ความคิดเห็นที่ 41 คุณจ๊ะจ๋า สู้ๆ นะ เราอ่านเรื่องของคุณตั้งแต่ต้น เราไม่อยากเชื่อเลยว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆ จะอดทนได้มากถึงขนาดนี้ จากคุณ : cheva8126 เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 18:34:24

ความคิดเห็นที่ 42 คุณจ๊ะจ๋า...คุณคือสุดยอดคุณแม่.. .เป็นบุญของน้องนิโคลที่ได้เกิดมาเป็นลูกคุณ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : ลูกแม่บัว เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 21:17:24 A:80.42.198.121 X: TicketID:371469

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้คุณจ้ะจ๋าผ่านพ้นช่วงชีวิตนี้ไปได้ด้วยดีและให้วันข้างหน้ามีแต่ชีวิตที่สดใสสวยงาม จากคุณ : เพื่อน-แพง เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 00:25:00

ความคิดเห็นที่ 44 ขอแสดงความคิดเห็นแบบผู้ไม่รู้นะคะ ถ้าหลักฐานฝ่ายคุณ จขกท แน่นขนาดนี้ แล้วยังไม่ได้รับความยุติธรรม หรือร้ายที่สุดในกรณีที่ สถานฑูตไทยที่โน่นไม่สามารถช่วยอะไรได้ พวกเราในเมืองไทยจะสามารถเรียกร้องอะไรจากสถานฑูตออสเตรียในประเทศไทยได้ไหมคะ ประเด็นว่า "การศาลประเทศของเขาไม่สามารถให้ความยุติธรรมกับชาวต่างชาติได้" เราไม่รู้จริงๆค่ะว่าการทำแบบนี้จะทำได้จริงหรือไม่ แต่ฟังจาก จขกท แล้ว เราเกิดความสงสัยว่า ถ้ากดดันจากในประเทศเขาไม่ได้ เรากดดันจากประเทศเรา หรืออาศัยนานาชาติได้ไหมคะ? ฝากไว้ เผื่อจะมีผู้รู้เข้ามาเห็นค่ะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : wassery_harp เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 14:30:03

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้สู้นะคะ อ่านเรื่องคุณจ๊ะจ๋าแล้วทำให้รู้สึกว่าปัญหาของเราเล็กจิ้ดเดียวคะ คุณจ๊ะจ๋าอดทนมากจริงๆ เมื่อก่อนเราคิดว่าการได้แต่งงานไปอยู่เมืองนอกคือการมีชีวิตที่ดี สุขสบายค่ะ จากคุณ : Maepause เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 15:24:16

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านเรื่องสมุยแล้วน้ำตาจไหลค่ะ เข้มแข็งจริงๆค่ะคุณจ๊จ๋า จากคุณ : พริกน้ำส้ม เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 18:19:45

ความคิดเห็นที่ 47 แนะนำให้ส่งเรื่องร้องเรียนผู้พิพากษาค่ะ เอาเรื่องให้สื่อช่วยตามก็ได้ค่ะ พวกฝรั่งยุโรปส่วนมากจะเซ็นท์ซิทีฟเรื่องนี้อยู่แล้ว สู้ๆนะคะอย่ายอมแพ้ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:10:40

ความคิดเห็นที่ 48 น้ำตาไหล เรื่องจริงไม่อิง นิยาย จากคุณ : GOGJang เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 23:10:56

ความคิดเห็นที่ 49 sorry for what happened to you, i also have similar situation but not all... i passed them and almost done... i hope you will pass it too! i knew how you feel espeically love for your child coz i do the same. BE STRONG EVEN THE SITUATION GETS HARDER BUT WITH ALL YOUR HEART YOU WILL GO THROUGH EVERYTHING KA!!!!! Good luck from my heart :) จากคุณ : MiamiHeat เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 02:09:10 A:63.225.63.106 X: TicketID:363963

ความคิดเห็นที่ 50 ถึงคุณ จขกท ครั้งที่สอง เราตามอ่านเรื่องราวของคุณมาตั้งแต่เริ่มต้น จนกระทั่งถึงกระทู้นี้ และเรื่องราวของการเข้าโรงพยาบาลที่สมุย คุณคะ เราไม่เคยเห็นคนที่ใจไม้ใส้ระกำขนาดนั้นเลยคะ เราเป็นคนร้องให้ยาก แต่เรื่องที่โรงพยาบาลที่ไทยทั้งคุณและลูก ทำเอาเราร้องให้ไปเลยคะ มันเป็นเรื่องที่สุดแสนจะปวดใจนะคะ เมื่อคนที่รักแท้ๆ กลับนั่งมองดูคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้และไม่คิดที่จะลุกขึ้นทำคะ สถานการณ์นั้นมันทำให้เรารู้สึกบีบหัวใจ บีบคั้นที่ขมับเราให้แตกเป็นเสี่ยงๆเลยคะ เราก็เจอเร่ืองร้ายๆมาตั้งแต่เด็กเหมือนกัน แต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปด้วยดี อ่านถึงตอนนี้เรื่องราวของคุณกำลังอยู่ในศาล และคุณก็ออกมาแล้ว ก็ขอภาวนาให้ระบบศาลยุติธรรม ยุติธรรมกับSupermom คนนี้ด้วยคะเอาใจช่วย ถึงยังไงคุณก็เป็น Supermom ของนิโคล และเพื่อนๆในห้องไกลบ้านคะ เพราะคุณผ่านเรื่องราวเลวร้าย เลวร้ายซะจนเราคิดไปว่าถ้าเป็นเราเราจะทำยังไงในวันที่โดดเดี่ยวแบบนี้ ส่วนที่คุณบอกว่าคุณไม่ใช่Supermom เพราะคุณยังคิดว่าทำได้ไม่ดีพอ จริงๆแล้วคุณทำได้ดีมากๆๆถึงมากที่สุดเลยคะ เพราะคุณก็คือคนๆหนึ่งที่ยังมีอารมณ์ สุขเศร้าเหงาเครียด พาลได้ แต่คุณสามารถผ่านความเลวร้ายที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งจะได้พบมา เราเชื่อว่าคุณต้องผ่านมันไปได้ และชีวิตของคุณต้องดีขึ้น ดีขึ้นมากที่สุดคะ เพราะคุณคือ Supermom ู^_^ จากคุณ : DekArtKvc เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 08:51:25

ความคิดเห็นที่ 51 อันนี้พิมพ์ไว้ตั้งแต่เมื่อวานแต่พอจะส่งเนตค้าง  พอเนตใช้ได้ก็ติดนัดกับฟราวแอร์อัพเดทกัน  งั้นก๊อปมาลงก่อนนะคะ **************************************************** สู้ๆค่ะ จากคุณ : atiporn f_thailand  ค่ะสู้แล้วค่ะ ************************************************ ความคิดเห็นที่ 33 ร้องไห้ไปกับคุณจ๊ะจ๋า เลยค่ะ  คิดถูกแล้วค่ะที่เดินออกมาจากชีวิตผู้ชายคนนั้น   เป็นกำลังใจให้ค่ะและขอให้น้องนิโคหายป่วยเร็วๆ นะคะ จากคุณ : แพท (sweetpat) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 09:53:37 [แก้ไข] ------  เรื่องมันเศร้า และเรื่องที่เขียนมาเทียบแล้วเท่ากับทรายเม็ดเดียว  สมัยก่อนเคยคิดว่าทุกข์ขนาดทรายบนชายหาดเลยนะเรานี่  ความทุกข์มันเหลือน้อยขนาดของมันก็เล็กลงแล้ว  แต่เมื่อไหร่ที่ย้อนความระลึกถึงมันเราก็ยังรู้สึกมันได้อยู่   กว่ากล้าก้าวเดินออกมาได้ต้องสร้างพื้นฐานความมั่นใจในทุกเรื่องเลยค่ะ  ก้าวแรกนี่ยากและยังจำความรู้สึกที่หายใจอย่างอิสระไม่ต้องหาเหตุบีบบังคับตัวเองให้อยู่ให้ทำอะไรๆ เพื่อคนอื่นมากมาย  ทำอย่างที่พวกเค้าต้องการมาตลอด    หายใจก็รู้สึกว่าลมหายใจเป็นของเรา  เท้าที่ยืนเป็นที่ของเรา  จะนอนก็เป็นที่นอนของเรา  ไม่ต้องได้ยินคำว่า  "ที่บ้านๆของฉัน  อยู่ที่นี่ต้องทำตามที่ฉันสั่ง" เสียงพ่อ เสียงแม่ของสามีทวงที่ที่เรายืนอยู่  เสียงพวกนั้นไม่มีอีกแล้ว   ความลำบากน้ำก็เปลี่ยนใจเป็นลำบากกายแทนแต่ก็มีความสุข  เหมือนคำว่าคับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก  อย่างนั้นล่ะค่ะ ************************************************ ความคิดเห็นที่ 34 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ติดตามเรื่องราวคุณจ๊ะจ๋ามานานแล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ ชีวิตยังมีหวังเสมอ ^^ ขอให้ความดีคุ้มครองคุณกับลูกตลอดไปค่ะ จากคุณ : เกิดมามีกรรม...ตัวดำแต่สวย (pd_nan) [FriendFlock] [Bloggang] เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 09:55:58 [แก้ไข] --------  ที่เจออยู่คงเป็นกรรมในอดีต  ไม่รู้ไปทำอะไรฝรั่งพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ชาติไหน  หวังว่ากรรมคงใกล้หมดแล้ว จะ 10 ปีแล้วนะ ***************************************************** ความคิดเห็นที่ 35 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอโทษที่ละลาบละล้วง เรื่องสถานทูตนี่ดิันไม่ทราบที่ออสเตรีย เป็นอย่างไร แต่จากประสบการณ์ที่เคยอาศัยอยู่ต่างประเทศบ้างสถานทูตเป็นที่พึ่งที่ดีมาก คุณอาจจะรู้สึกต่างจากเราเพราะไม่คุ้นเคย ถ้าเป็นเราเจออิทธิพลมืดบ้านสามีขนาดนั้น ดิฉั้นคงขอเข้าพบท่านทูตซึ่งจากประสบการณ์ก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไรยิ่งคุณบอกว่าคุณรู้จัก จนท ที่สถานทูตบางคนลองอาศัยช่องทางนั้น "ขอคำปรึกษา" กับผู้ใหญ่ดูไม่น่าจะเสียหายอะไร ช่วยได้ไม่ได้อีกเรื่องหนึ่ง คุณมาเล่ามาแบ่งปันเรื่องราวในนี้ได้คุณก็น่าจะเล่าให้ท่านทูตฟังได้เช่นกัน ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณเล่าเรื่องได้ดี ดิฉั้นว่าท่านคงจะช่วยเหลือชี้แนะ อย่ามองข้ามสายสัมพันคนสถานทูตกับ จนท ท้องถิ่นนะคะ พอดีไม่ได้ทราบรายละเอียดครอบครัวคุณมากนัก แต่เห็นแว้บๆว่าน่าจะมีพื้นฐานที่ดีพอสมควรในเมืองไทย ครอบครัวช่วยเหลืออะไรได้บ้างไหมคะ หรือคุณไม่อยากให้ครอบครัวรับทราบแล้วรับเรื่องหนักๆนี้ไว้คนเดียวหมด ดิฉันชื่นชมที่คุณเป็นคนเข้มแข็ง อดทนอยู่กับสามีที่แย่ ขอโทษที่ด่วนตัดสินสามีคุณค่ะ แต่ในทางกลับกันอยากให้คุณลองหาตัวช่วยบ้าง ขอโทษทีนะคะถ้าคำแนะนำดิฉันซึ่งมาจากคนแค่อ่านเรื่องจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวคุณบ้างไม่มากก็น้อย จากคุณ : In Lost Angel'sList เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 10:18:50 [แก้ไข] ---------  ไม่ละลาบละล้วงหรอกค่ะยินดีค่ะ   ความไม่แน่ในใจสถานฑูตก็เกิดจากการฟังประสบการณ์ของผู้อื่นค่ะ  โดยส่วนตัวแล้วก็ยังไม่เคยได้รบกวนสถานฑูตเอง   แต่ก็ชั่งใจเรื่องนี้อยู่หลายทีค่ะ   ที่คุณเตือนสติมาก็จริงนะคะถามดูไม่เห็นเป็นไร  เมื่อคืนอ่านข้อความคุณแล้วก็ได้โน๊ตไว้ที่กำแพงว่าต้องโทรหาสถานฑูต                เรื่องครอบครัวที่เมืองไทย  ที่ให้มาก็ให้แล้วกำลังใจจากครอบครัวในยามที่เราต้องการเป็นสิ่งจำเป็นมากค่ะ   กับพ่อแม่นี่เราจะไม่เลยเด็ดขาดตอนที่หนักหนาจะปิดปากเงียบเลยเพราะพ่อแม่ก็ป่วยผลัดกันป่วย  โรคประจำตัวรุมเร้า  สมัยก่อนเคยโทรหาเล่าให้ฟังสมัยที่ยังอยู่กับสามีนะคะ  แล้วพี่สาวโทรทางไกลมาต่อว่าๆ  ถ้าไม่อยากให้แม่นั่งร้องไห้คนเดียวเป็นวันๆ ก็อย่าเล่าเรื่องที่ทำให้แม่กังวลใจเพราะแม่จะไม่สบายใจแล้วยิ่งป่วย  ก็หยุดเล่าเลยตั้งแต่วันนั้นเสียใจก็กลืนมันลงคอไป  แล้วรอคอยจนกว่าจะจัดการมันได้แล้ว  ให้เหตุการณ์เรื่องนั้นๆผ่านไปแล้ว  จึงเล่าๆ ได้ทั้งนั้นแต่ต้องเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว  ทำใจโทรไปไม่ได้ไม่งั้นไม่ได้พูดกันหรอก  แค่แม่ถามว่าสบายดีไหม?  คำเดียวก็จอดไม่ต้องไปเรื่องอื่นน้ำตาไหลพรากๆ  ในเมื่อโกหกไม่ได้ก็ตัดใจไม่บอกตอนวิกฤต  เราคงทำมาจนชินแล้วมั๊งคะ   เป็นคนอย่างนี้เองด้วยตัดสินใจอะไรเอง    เรื่องอื่นๆ ก็ไม่มีอะไรขาดแคลน  พี่สาวและแม่จะบินมาหา  เราเองเบรคเค้าไว้หากทนายต้องการค่อยบินมา  มาเวลานี้ไม่สะดวกเรื่องที่อยู่กำลังทำเอกสารมากมายออกไปพักด้วยกันไม่สะดวกเลย   และหากมากก็ต้องเล่าเรื่องซ้ำซาก  มีความรู้สึกว่าหากเราพูดถึงปัญหาบ่อยๆ  มันเท่ากับไปตอกย้ำความเจ็บปวด  เรามักจะเลือกที่จะพูดเรื่องอื่นแทน  เลือกเรื่องที่พูดแล้วให้ความสุข                   ****************************************************** ความคิดเห็นที่ 36 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : Cutie_May [Bloggang] เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 11:04:02 [แก้ไข] ------  ขอบคุณค่ะ ************************************************ ความคิดเห็นที่ 37 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน คุณจ๊ะจ๋าคะ เราอ่านที่คุณเล่าตอนที่คุณและลูกไม่สบายเข้า โรงพยายาบาลที่สมุยแล้ว เราอึ้งแล้วมันก็จุกที่คอหอย แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเฉยๆ เราเห็นใจคุณมากคุณเก่งค่ะ เก่งมากมีความอดทนสูง เราขอให้กำลังใจคุณนะคะ ใจจริงอยากกอดคุณแล้วบอกว่าให้อดทนและเข้มแข็งไว้นะคะ เราขออวยพรให้สิ่งศักดิ์ทั่วสากลโลก คุ้มครองคุณและน้องนิโคนะคะ จะคอยติดตามและให้กำลังใจเสมอนะคะ  เราก็เป็น Single Mom ค่ะ เลี้ยงลูกคนเดียว เลี้ยงอย่างดีที่สุด สู้ทุกอย่างตอนนี้ลูกสาวอยู่ มัธยมศึกษาปีที่ 6 แล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 11:18:32 จากคุณ : otis's wife [Bloggang] ------- ถ้าคุณเป็น Single Mom เหมือนกันเราว่าคุณก็ผ่านอะไรมาแยะแน่ๆค่ะส่วนความอดทนคง   ไม่เคยคิดว่าหัวใจแม่ที่ว่าแกร่งแล้ว  Single Mom นี่อยู่ระดับแกร่งของแกร่งของแกร่งหลายเท่าขึ้นไปอีก  อ้อเพิ่งนึกได้จริงๆแล้วในภาษาไทยเราเป็นแม่หม้ายนี่หน่าแปลกดีกับคำว่าแม่หม้ายเพราะไม่เคยนึกถึงคำนี้เราใช้แต่คำว่า Single Mom  จนลืมสนิทอืมม์  "แม่หม้าย"  ไม่ชินแฮะคำนี้ฟังดูสถานะตกลงมาทันใด  กว่าจะมาอยู่ตรงนี้ก็ต้องกินขนมปังกินข้าวเคล้าน้ำตามาหลายมื้อค่ะ  เรื่องจุกเราเจอมาเยอะอดทนเพื่อลูกมานาน            จริงแล้วส่วนหนึ่งที่นานมาได้ถึง 9 ปีนี้เพราะเราติดความเชื่อในวัฒนธรรมไทย - จีน มาด้วย  คนไทยเชื่อเรื่องบุญบาปสมัยที่แต่งมาแล้วทุกข์มากหาคำตอบไม่ได้ก็โยนไปให้  "กรรมเก่า"  คือ  โยนไปแล้วมันจบเลยจะเลิกคิดวนในอ่างหนีทำว่า "ทำไมอย่างโน้น  ทำไมอย่างนี้"  คนเชื่อแบบนี้ปุ๊บก็จะทำไง  "อยู่ชดใช้กรรม"   เคยจริงๆ คิดแบบนี้อยู่หลายปี ครอบครัวคนจีนของเราก็ไม่ได้มีใช้แต่งหย่า  แต่งหย่า  กันจนเห็นแล้วเอาเป็นเยี่ยงอย่างได้ง่ายๆ  มีปัญหากับสามีผ่านมา 5-7 ปี  จึงได้บอกเล่าให้ญาติผู้ใหญ่ฟัง  ที่ผ่านมาหลายปีนั่นเป็นช่วงปฏิบัติแนวทางวิทยาศาสตร์้ในรูปแบบที่เป็นจริงจับต้องได้  เพราะถ้าอยู่ไม่ได้ต้องตอบตัวเองให้ได้ว่า  "เราทำดีที่สุดแล้ว  และได้ทดลองทำทุกอย่างแล้วจริง"  ไม่งั้นเคารพตัวเองไม่ได้    ไม่ใช่คนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ  คนจีนนี่คิดคล้ายคนไทยนะเค้าให้อดทนและอดทน                ซึ่งเมื่อมองย้อนกลับไปแล้วมีคนๆ เดียวที่พูดได้ตรงหัวใจเราที่สุด  คือ  ป๊าของเราเอง  ป๊าบอกว่าอดทนเท่าที่ทนได้เพราะคนเรามีความอดทนที่จำกัด  ไม่ต้องทนถึงขนาดหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้  ป๊าเชื่อมั่นในตัวเรามาตลอดด้วยคำพูดสั้นที่สุดของป๊าที่ไม่มีคำอธิบายยืดยาว  ทำให้บียืนค้ำยันตัวเองมาแบบมีสติ   ถ้าไม่มีคำป๊าเราอาจไม่รอดป๊าบอกเจ้เอบอกม๊าบอกบีว่า  "บีเป็นคนฉลาด  ป๊าเชื่อว่าบีจะหาทางออกที่ดีที่สุดให้ตัวเองจนได้" จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 14:24:40

ความคิดเห็นที่ 52 แล้วจะมาอัพเดทเรื่องสถานฑูตและเรื่องที่คุยกับจนท.บ้านพักผู้ดูแลเราเรื่องทิศทางที่จะเดินหน้าต่อไป   อ่านคคห.ทุกคนแล้วนะคะแล้วจะกลับมาอีกทีค่ะหลังพาลูกไปพบพ่อเด็กในขั้นตอนของ Besuchcafe  จะมีจนท.จากหน่วยงานเด็ก  Jugenamt มาเฝ้าส่วนเราส่งและรับอย่างเดียวไม่ต้องการคอนแทคพ่อเด็ก    ตอนนี้ 11.00 น. จะขี่จักรยานลูกห้ามออกกำลังห้ามสปอร์ต  ก็นั่งไปกับแม่เดี๋ยวแม่ขี่ให้   ไปก่อนนะคะต้องไปถึงเวลา 11.30 น. จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 16:05:22

ความคิดเห็นที่ 53 ติดตามอ่านมาตลอด คุณแม่และคุณลูกเข้มแข็งมากค่ะ สู้ๆ นะคะ ทุกๆ คนรอฟังข่าวดีอยู่ v(^_^v) สู้ๆ (v^_^)v แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 17:08:06 จากคุณ : คนเลี้ยงแกะปริศนา เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 17:06:53

ความคิดเห็นที่ 54 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : samhow BFC เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 18:11:18

ความคิดเห็นที่ 55 มาเป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ จากคุณ : พยาบาลจอมโก๊ะ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 22:08:59

ความคิดเห็นที่ 56 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^ ไม่รู้อะไรดลใจให้เข้ามาห้องนี้ในวันนี้ เรื่องทูตทางนู้นได้มั้ยคะ?? สู้ๆค่ะ ความทุกข์มันมีเพื่อให้เราสู้ ผ่านไปได้ก็จะสบายแล้วค่ะ จากคุณ : PloyYala เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 00:19:01

ความคิดเห็นที่ 57 เราเชื่อว่าความดีจะต้องชนะความชั่ว เราเชื่อว่าคุณและลูกจะต้องมีชีวิตที่ดีขึ้น เราเชื่อว่าคนที่ทำไม่ดีต้องได้รับผลกรรม คุณเข้มแข็งและเป็นแม่ที่ดี ลูกก็น่ารัก ตอนนี้คุณมีกันแค่สองคนแม่ลูก เวลาเครียดอย่าไปลงที่ลูกนะคะ เข้าใจว่าอาจจะยากแต่ให้คิดไว้ตลอดเวลานะคะว่ามีกันแค่สองคน เพราะฉนั้นต้องรักเค้าให้มาก ๆ ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ จากคุณ : หัวใจใส่ชุดนักเรียน เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 04:37:43

ความคิดเห็นที่ 58 เห็นชื่อหัวข้อกระทู้ ไม่เเน่ใจว่าเคยรู้จักคุณจากเว็ปอื่นหรือเปล่า ที่เว็ปพันทาวน์ บ้านคุณมลค่ะ ถ้าใช่ ดิฉันเคยอ่านกระทู้คุณตอนนั้นนะ อย่างไรก็ดี เสียใจที่ได้ยินเรื่องเเบบนี้ เเละเป็นกำลังใจให้นะคะ ดิฉันยังไม่ได้อ่านภาคเเรกๆ เเต่เเค่คุณบรรยายมากระทู้นี้ เห็นใจคุณมาก ไม่อยากใช้คำว่าสงสารนะ เพราะที่คุณเผชิญอยู่ มันไม่ใช่เกิดจากการกระทำของคุณเอง เเต่เกิดจากความใจร้ายของสามีเเละครอบครัวของเขา คุณเข้มเเข็งมากเลยนะ ตกลงครอบครัวคุณรู้เรื่องเเล้วใช่ไหมคะ ดิฉันว่าในความโชคร้าย คุณยังโชคดีนะ มีลูกเป็นกำลังใจ เเละรักคุณมากขนาดนี้ ไม่ว่าอะไร คุณคงฝ่าฟันมันไปในที่สุดเเน่ๆค่ะ จากคุณ : Pixiepasta เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 04:38:42

ความคิดเห็นที่ 59 มีเวลาค่อยมาอัพเดตก็ได้ค่ะ ทำเรื่องที่สำคัญก่อน เราคิดว่าเพื่อน ๆ ทุกคนในนี้เข้าใจและคอยส่งกำลังให้อยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว ตอบบ้างไม่ตอบบ้างไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณมีเรื่องสำคัญต้องทำ ไม่อยากให้คุณกดดันตัวเองเกินไป เป็นห่วงนะคะ สู้ ๆ ^_^ จากคุณ : หัวใจใส่ชุดนักเรียน เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 04:55:51

ความคิดเห็นที่ 60 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...สู้ๆค่ะ จากคุณ : somebody's Lone-ly เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 05:57:44

ความคิดเห็นที่ 61 ดีใจที่ได้เห็นกระทู้ความคืบหน้าของคุณแม่และน้องนิโค เป็นกำลังใจและเอาใจช่วยอยู่ห่างๆ  การที่พ่อของน้องลืมนัดวันผ่าตัดนี่สำำคัญ ถ้าพิสูจน์ได้ว่าพ่อเขารับรู้แล้วแต่ไม่มาจะเป็นผลเสียต่อตัวพ่อเขาเอง ขอให้น้องหายเร็วๆนะคะ น้องนิโคหน้าค่อนข้างเศร้า ช่วงนี้น้องคงพลอยรับแรงกดดันไปด้วยไม่น้อยแล้วยังผ่าตัดอีก ไม่แน่ใจว่าตอนน้องไปอนุบาลแล้ว ถ้าคุณแม่มีเวลาและอยากเรียนภาษาเยอรมันเพิ่มเติ่ม ดิฉันมีหนังสือเรียนภาษาเยอรมันอยู่มากที่ไม่ได้ใช้แล้วและยังไม่ได้ใช้พร้อมจะส่งไปให้ค่ะ ไม่แนะนำให้ลงรายละเอียดในบอร์ดมากนัก เพราะอาจจะมีบางท่านนำไปเล่าให้สามีฟังแล้วพวกสามีที่มีภรรยาชาวไทยส่วนใหญ่ก็มีบอร์ดไว้คุยแลกเปลี่ยนความรู้ของพวกเขา เป็นผลเสียต่อรูปคดี (จากประสบการณ์ที่เยอรมนี) ที่บอกว่าสามีขอสิทธิ์ร่วมเลี้ยงดูลูกนั้นเป็นการขอ Sorgerecht ไม่น่าห่วงเท่าไหร่ในความคิดดิฉัน  ซึ่งถ้าคุณจ๋าโชคไม่ดีก็จะได้สิทธิ์คนละครึ่งกับสามี แต่คุณสามารถขอสิทธิ์ Aufenthaltsbestimmungsrecht นี้ได้ซึ่งจะเหนือกว่าสามี ผู้ถือมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะให้บุตรทำอะไรอยู่ที่ไหนเพียงผู้เดียว ขอให้เข้มแข็งและมีสติและคุณจะผ่านเหตุการณ์ร้ายๆนี้ไปได้ค่ะ จากคุณ : izkii เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 06:11:22

ความคิดเห็นที่ 62 สู้ๆๆครับ เป้นกำลังใจให้เยอะๆๆเลยคับ จากคุณ : กิ่วลม เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 21:03:30 A:125.25.200.17 X: TicketID:350891

ความคิดเห็นที่ 63 ความคิดเห็นที่ 53 ติดตามอ่านมาตลอด คุณแม่และคุณลูกเข้มแข็งมากค่ะ สู้ๆ นะคะ ทุกๆ คนรอฟังข่าวดีอยู่ v(^_^v) สู้ๆ (v^_^)v จากคุณ : คนเลี้ยงแกะปริศนา [Bloggang] -------ค่ะ  ต้องรอกันอีกนานและหวังว่ามันจะเป็นข่าวดีจริงๆ ***************************************** ความคิดเห็นที่ 54 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : samhow BFC [FriendFlock] [Bloggang] เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 18:11:18 [แก้ไข] -------------  ขอบคุณค่ะ ************************************************ ความคิดเห็นที่ 55 มาเป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ จากคุณ : พยาบาลจอมโก๊ะ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 22:08:59 [แก้ไข] ----------ขอบคุณค่ะคุณพยาบาล ************************************************* ความคิดเห็นที่ 56 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^ ไม่รู้อะไรดลใจให้เข้ามาห้องนี้ในวันนี้ เรื่องทูตทางนู้นได้มั้ยคะ?? สู้ๆค่ะ ความทุกข์มันมีเพื่อให้เราสู้ ผ่านไปได้ก็จะสบายแล้วค่ะ จากคุณ : PloyYala เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 00:19:01 [แก้ไข] ---------- ตอนนี้ก็รู้สึกดีแล้วนะคะที่สามีมาเพิ่มความทุกข์รายวันให้ไม่ได้ ************************************************** ความคิดเห็นที่ 57 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เราเชื่อว่าความดีจะต้องชนะความชั่ว เราเชื่อว่าคุณและลูกจะต้องมีชีวิตที่ดีขึ้น เราเชื่อว่าคนที่ทำไม่ดีต้องได้รับผลกรรม คุณเข้มแข็งและเป็นแม่ที่ดี ลูกก็น่ารัก ตอนนี้คุณมีกันแค่สองคนแม่ลูก เวลาเครียดอย่าไปลงที่ลูกนะคะ เข้าใจว่าอาจจะยากแต่ให้คิดไว้ตลอดเวลานะคะว่ามีกันแค่สองคน เพราะฉนั้นต้องรักเค้าให้มาก ๆ ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ จากคุณ : หัวใจใส่ชุดนักเรียน [FriendFlock] [Bloggang] เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 04:37:43 [แก้ไข] -------------- ค่ะเราเชื่อมาตลอดว่าวันพรุ่งนี้จะดีขึ้น    ต่างคนต่างเครียดเวลานี้ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ  สมัยแรกๆ นี่หนักเพราะลูกมีพฤติกรรมที่ต้องแก้ไข  จนต้องใช้นักจิตวิทยาเข้าช่วย  ตัวเราก็มีนักจิตวิทยาดูแลเหมือนกันนะคะ  คอร์สจะจบวันสุดท้ายทั้งแม่ลูกในวันพฤหัสนี้ค่ะ  ซึ่งป่านนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเวลาเอาลูกไปส่งเค้าทำไรกันได้แต่รอหน้าห้องส่วนใหญ่เป็นนัดของลูก  ของเรานับครั้งได้เลยมา 3 ครั้งสุดท้ายเป็นการทำการทดสอบและเพื่อเอาผลวิเคราห์ไปใช้ในชั้นศาลด้วยค่ะ  ซึ่งเหลือแบบฟอร์มที่จนท.ให้เรามาให้เอาไปให้คินเดอร์การ์เท่นวันจันทร์กรอก  เพื่อนๆเปิดเรียนไปอาทิตย์หนึ่งแล้วแต่เพราะนิโคไปผ่าตัดหมอให้พัก 1 อาทิตย์ *********************************************** ความคิดเห็นที่ 58 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เห็นชื่อหัวข้อกระทู้ ไม่เเน่ใจว่าเคยรู้จักคุณจากเว็ปอื่นหรือเปล่า ที่เว็ปพันทาวน์ บ้านคุณมลค่ะ ถ้าใช่ ดิฉันเคยอ่านกระทู้คุณตอนนั้นนะ อย่างไรก็ดี เสียใจที่ได้ยินเรื่องเเบบนี้ เเละเป็นกำลังใจให้นะคะ ดิฉันยังไม่ได้อ่านภาคเเรกๆ เเต่เเค่คุณบรรยายมากระทู้นี้ เห็นใจคุณมาก ไม่อยากใช้คำว่าสงสารนะ เพราะที่คุณเผชิญอยู่ มันไม่ใช่เกิดจากการกระทำของคุณเอง เเต่เกิดจากความใจร้ายของสามีเเละครอบครัวของเขา คุณเข้มเเข็งมากเลยนะ ตกลงครอบครัวคุณรู้เรื่องเเล้วใช่ไหมคะ ดิฉันว่าในความโชคร้าย คุณยังโชคดีนะ มีลูกเป็นกำลังใจ เเละรักคุณมากขนาดนี้ ไม่ว่าอะไร คุณคงฝ่าฟันมันไปในที่สุดเเน่ๆค่ะ จากคุณ : Pixiepasta เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 04:38:42 [แก้ไข] ---------  ขอบคุณมากค่ะ  ใช่ค่ะถ้างั้นเราคงเจอกันที่เวบแม่เจเจ ของคุณมล  สมัยก่อนมาแลกเปลี่ยนเรียนทำกับข้าวกันค่ะ  ขอบคุณที่ยังจำกันได้ค่ะก็หายไปนานค่ะสมัยนั้นเป็นแม่ครัวจำเป็นหัดทำกับข้าวเพื่อหาพื้นที่ยืนให้ตัวเองออสเตรียค่ะ  ที่หายไปนานนนนนน  ไปเป็นแม่ครัวตัวจริงทำงานและทุ่มเททำกิจกรรมร่วมกับลูกค่ะ  ก็ยังได้แอดเป็นเพื่อนกันไปถึงเฟตบุ๊คนะคะ  ก็เรื่องอาหาร เรื่องขนมปัง ขนมเค้ก  อ่านๆๆ   ขอรับกำลังใจไว้ก่อนฐานคนเก่าแก่รู้จักกันมานานจำล๊อคอินคุณไม่ได้  คุณน่าจะใช้ล๊อคอินอื่นในเวบแม่เจเจแน่ๆ            รู้สึกดีมากเลยค่ะที่คุณไม่ได้สงสารเรา  เนี่ยค่ะเราจะยิ่งอ่อนแอมากเลยค่ะหากใครสงสารเรา  ถ้าอาอี๊หรือญาติคนไหนรู้ก็จะพูดว่าสงสารอยู่เมืองนอกตัวคนเดียว  คำนี้มันทำให้เราจิตตก อ่อนพลัง  เพราะจะกลับมาสงสารตัวเองซึ่งมันไม่ควรเพราะมันบั่นทอนตัวเอง  ต้องฟังอะไรๆ ที่โพสซิทีฟและให้พลังใจจะได้ฮึกเหิม  เพราะด้วยตัวเราเองไม่ใช่คนแกร่งนอกแข็งในอะไรแบบนั้น   ตอนนี้อยู่แบบมีเป้าหมายและอยากจะไปให้ถึง  และวันหนึ่งคงได้กลับเมืองไทยไปกราบแผ่นดิน  กราบเท้ากอดพ่อแม่และคนในครอบครัวอีกครั้ง *********************************************** ความคิดเห็นที่ 59 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน มีเวลาค่อยมาอัพเดตก็ได้ค่ะ ทำเรื่องที่สำคัญก่อน เราคิดว่าเพื่อน ๆ ทุกคนในนี้เข้าใจและคอยส่งกำลังให้อยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว ตอบบ้างไม่ตอบบ้างไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณมีเรื่องสำคัญต้องทำ ไม่อยากให้คุณกดดันตัวเองเกินไป เป็นห่วงนะคะ สู้ ๆ ^_^ จากคุณ : หัวใจใส่ชุดนักเรียน [FriendFlock] [Bloggang] เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 04:55:51 [แก้ไข] -------------  ตอนนี้พอมีเวลาบ้างเพราะตกงานได้ 1 เดือนพอดี  ตรงนี้คือหนึ่งในกำลังใจ  ถ้าใครได้อยู่กับเราในนาทีกระทู้หนีออกจากบ้านแค่อ่านผ่านตัวหนังสือก็จะรู้ได้ว่าสภาพจิตใจเราแย่ขาดที่พึ่งและหว้าเหว่ไม่รู้อนาคต  และไม่สามารถที่จะบอกคนในครอบครัวที่ไทยในนาทีวิกฤตแบบนั้นได้จะทำให้ห่วงหน้าพะวงหลัง ก็ได้เพื่อนๆ และกำลังใจจากที่นี่หอบออกจากบ้านไปด้วยกันก่อนปิดคอม  แล้วเราก็หายเข้ากลีมเมฆไปเกือบครึ่งปี  ก็คิดว่าเรื่องของเราต้องค้างอยู่ในใจคนหลายคน  ก็กลับมาบอกกล่าวความเป็นไปและเชื่อนักว่าต้องมีคนตามอ่านอยู่อีกหลายคนที่กำลังหาทางออกให้กับตัวเองไม่ได้ในขณะนี้  เหมือนที่ตัวเราเคยสงสัยมาตลอดว่าคนที่ตัดสินใจหย่ากับสามีจะเป็นยังไงนะ  ต้องเจอกับปัญหาอะไรบ้าง  อีกหน่อยคงไม่ได้เข้ามาบ่อยๆค่ะ  แต่จะกลับมาเล่าอีกทีเมื่อขึ้นศาลอีกครั้งเดือนหน้า ************************************************** ความคิดเห็นที่ 60 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...สู้ๆค่ะ จากคุณ : somebody's Lone-ly เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 05:57:44 [แก้ไข] ----------  สู้ค่ะขอบคุณค่ะ ************************************************** จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 02:58:27

ความคิดเห็นที่ 64 ขอให้คุณบีและน้องนิโคผ่านมรสุมอันแสนทรมานและเลวร้ายนี้ไปด้วยดีและในเร็ววันนี้ด้วยนะคะ....ขอให้คุณบีเข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ....สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆต่อไปค่ะ....ขอให้วันข้างหน้าเป็นวันที่ฟ้าสดใสค่ะ เป็นกำลังใจให้ในทุก ๆวันค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 55 03:16:56 จากคุณ : thaibo_pa เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 03:15:32

ความคิดเห็นที่ 65 ความคิดเห็นที่ 61 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ดีใจที่ได้เห็นกระทู้ความคืบหน้าของคุณแม่และน้องนิโค เป็นกำลังใจและเอาใจช่วยอยู่ห่างๆ  การที่พ่อของน้องลืมนัดวันผ่าตัดนี่สำำคัญ ถ้าพิสูจน์ได้ว่าพ่อเขารับรู้แล้วแต่ไม่มาจะเป็นผลเสียต่อตัวพ่อเขาเอง ขอให้น้องหายเร็วๆนะคะ น้องนิโคหน้าค่อนข้างเศร้า ช่วงนี้น้องคงพลอยรับแรงกดดันไปด้วยไม่น้อยแล้วยังผ่าตัดอีก ไม่แน่ใจว่าตอนน้องไปอนุบาลแล้ว ถ้าคุณแม่มีเวลาและอยากเรียนภาษาเยอรมันเพิ่มเติ่ม ดิฉันมีหนังสือเรียนภาษาเยอรมันอยู่มากที่ไม่ได้ใช้แล้วและยังไม่ได้ใช้พร้อมจะส่งไปให้ค่ะ ไม่แนะนำให้ลงรายละเอียดในบอร์ดมากนัก เพราะอาจจะมีบางท่านนำไปเล่าให้สามีฟังแล้วพวกสามีที่มีภรรยาชาวไทยส่วนใหญ่ก็มีบอร์ดไว้คุยแลกเปลี่ยนความรู้ของพวกเขา เป็นผลเสียต่อรูปคดี (จากประสบการณ์ที่เยอรมนี) ที่บอกว่าสามีขอสิทธิ์ร่วมเลี้ยงดูลูกนั้นเป็นการขอ Sorgerecht ไม่น่าห่วงเท่าไหร่ในความคิดดิฉัน  ซึ่งถ้าคุณจ๋าโชคไม่ดีก็จะได้สิทธิ์คนละครึ่งกับสามี แต่คุณสามารถขอสิทธิ์ Aufenthaltsbestimmungsrecht นี้ได้ซึ่งจะเหนือกว่าสามี ผู้ถือมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะให้บุตรทำอะไรอยู่ที่ไหนเพียงผู้เดียว ขอให้เข้มแข็งและมีสติและคุณจะผ่านเหตุการณ์ร้ายๆนี้ไปได้ค่ะ จากคุณ : izkii [Bloggang] เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 06:11:22 [แก้ไข] ถูกใจ : หัวใจใส่ชุดนักเรียน ----------- ผลเสียก็ตกอยู่ที่ตัวสามีแน่นอนสำหรับเรื่องนี้  ซึ่งจนท.ฟราวแอร์ก็ได้จดไว้แล้ว  เพื่อเตรียมยื่นให้ทนายในวันที่เรานัดกันซึ่งรอให้เค้ากลับมาจากฮอลิเดย์ก่อนค่ะ              ค่ะหน้าเศร้าๆ เพราะพ่อเด็กไม่ได้มาให้กำลังใจ  ในห้องมีเด็ก 5 คน ทุกคนแม่พ่อแม่มาครบ  มีแต่เราที่มาคู่กับลูกชายค่ะ  ลูกถามถึงพ่อเราก็บอกเค้าว่าไม่เป็นไรไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้  นิโคมีแม่แล้วกำลังมีเยอะแยะแม่อยู่ที่นี่กับนิโค  แต่เวลาแม่ป่วยแม่ไม่มีป่าป๊าไม่มีใคร  นี่นิโคมีแม่ไม่ได้อยู่คนเดียว  พูดไปแค่นี้เค้าก็เข้าใจแต่ก็อย่างที่เห็นในภาพเค้าก็มองพ่อของคนอื่นอยู่ค่ะ ขอบคุณสำหรับหนังสือหนังหาค่ะเดี๋ยวหลังไมค์ให้ที่อยู่ไปนะคะ  ของเก่าสมัยท้องเคยไปเรียนมีแค่ชั้น A1 ค่ะ  เมื่อวานเข้าเนตไปลงทะเบียนเรียน German free online on www.dw.de   ที่จำเป็นจะต้องใช้น่าจะเป็นเครื่องปริ๊นเตอร์มากกว่าค่ะ  ทำการบ้านและเรียนผ่านจอคอมเอากันแต่แรกเลย  และดาวน์โหลดมาฝึกการฟังผ่าน Mp3   ตั้งมั่นสู้เรื่องเรียนใหม่อีกยกค่ะ  เพิ่งมาตัดสินใจเรื่องเรียนเมื่อวานนี้เองค่ะ  เพราะความตั้งใจแรกคือจะทำงาน  จะเก็บเงินท่าเดียว 555  กลัวลูกไม่มีไม่มีความมั่นคง   สามีไม่ได้คบคนไทยที่นี่และไม่ได้เข้าสังคมสามีฝรั่ง    ดื่มแต่แอลกอฮอล์และอยู่กับตัวเองกับขวดเหล้าเป็นหลัก   สังคมออสเตรียก็ไม่ได้สนใจผิดอายุผิดวัย  แต่ถ้าเวลาเมายามไปฮอลิเดย์จะอีกอย่างจะเป็นผีเสื้อราตรี  ก็เป็นมาตั้งแต่คบกันอายุ 28, 29 จนตอนนี้อายุ 37 ปีแล้ว  ก็อายุเท่ากันแต่ความคิดความอ่านความรับผิดชอบเราต่างกันเหลือเกิน  อาจเป็นไปได้ที่จะมีคนเล่าถึงหูเค้าแต่ความเป็นไปได้ต่ำมากๆ  แต่ระวังไว้ดีที่สุดซึ่งเราก็ได้ลดทอนสะระสำคัญของคดีออกหมดเหลือแต่โครงเรื่อง  เมื่อใหร่หย่าเสร็จถึงใส่รายละเอียดในแง่กฎหมายให้เป็นความรู้ภายหลัง  เพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้หญิงคนอื่นๆ เขียนเล่าเรื่องข้อกม.สักหน่อยดีกว่า  ซึ่งเราสู้เรื่องนี้สุดตัวเพื่อขอสิทธิในการเลี้ยงดูลูกแต่เพียงผู้เดียว Sorgerecht   คือ อำนาจปกครองบุตร  ที่เป็นสิทธและหน้าที่ที่บิดามารดาต้องรับผิดชอบในการอบรมเลี้ยงดูลูก  อำนาจนี้รวมไปถึงการเป็นตัวแทนของกฎหมายของบุตรด้วย  แบ่งเป็น 2 กรณี 1. กรณีจดทะเบียนสมรสกัน  อำนาจปกครองบุตรร่วมกัน (Gemeinsames Sorgerecht) 2. กรณีไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน  มารดาได้อำนาจปกครองบุตรแต่เพียงผู้เดียว  เว้นแต่มารดายินยอมให้บิดาใช้อำนาจปกครองบุตรร่วมได้ แต่ในกรณีที่บิดามารดาแยกกันอยู่ด้วยเหตุใดก็แล้วแต่  หรือหย่าขาดจากกัน(อันนี้กรณีเรา)  กม.ถือว่าบิดามารดายังใช้อำนาจปกครองบุตรร่วมกัน  หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ยอมก็ต้องขอใช้อำนาจศาลให้พิจารณา ในกรณีของเราเป็นกรณีจดทะเบียนสมรส  และเวลานี้ต้องการหย่าขาด  สามีและเรายังคงมีสิทธิปกครองบุตรร่วมกันอยู่  แต่เพราะสามีประพฤติไม่ดีเราจึงร้องขอหน่วยงานเด็ก Jugenamt เข้ามาช่วยเหลือเป็นคนกลางในการพาลูกไปพบปะกับพ่อ  เรียกว่า Besuchcafe  โดยเราขอใช้แสดงความต้องการไม่ต้องการติดต่อกับพ่อเด็ก  ซึ่งทุกอย่างจะอยู่ในสายตาของจนท. Besuchcafe เป็นเวลา 3 ชม. 2 อาทิตย์ครั้งในวันเสาร์  โดยเราพาไปส่งและเมื่อครบเวลาก็ไปรับกลับ  แต่พ่อเด็กจะแหกกฏตลอด  ซึ่งเป็นปัญหามาก  มีอยู่คราวพ่อสามีพยายามแสดงอำนาจและในที่สุดก็เข้าไปพบนิโคข้างในบ้านจนได้  ซึ่งทำให้จนท.ไม่พอใจแต่ทุกอย่างจนท.คงจดบันทึกไว้หมดเพราะเป็นหน้าที่   พอมาเวลานี้ต่างคนต่างใช้สิทธิอำนาจปกครองลูก    เราเป็นคนเริ่มต้นขอสิทธิปกครองลูกแต่เพียงผู้เดียวต่อศาลก่อน  แล้วสามีกับทนายเลวก็เลยพยายามปกป้องผลประโยชน์ทุกอย่าง  เพื่อไม่ให้เสียผลประโยชน์ใดๆ มีวิธีเดียวคือต้องทำให้แม่เด็กผิดให้ได้  เมื่อผิดก็ไม่ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายใดๆ รวมถึงเราจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายศาลของทั้งสองฝ่ายทั้งหมด  เดิมทีในอดีตที่ผ่านมาก่อนจะออกจากบ้านในหลายๆ ครั้งหลายปีที่เราพยายามตกลงกับสามี  ก็จะเห็นว่าสามียกลูกให้เสมอ  เพราะเค้ารู้ว่าเค้าเลี้ยงไม่ได้และยินดีซัพพอร์ตเรื่องการเงินของใช้ของลูก  แต่มาเวลานี้ตอนได้อ่านสิ่งที่ทนายฝ่ายเค้าเขียนมาเรารู้เลยนี่ไม่ใช้สามีเรา  แต่เป็นสามีจำแลง "พ่อสามี"  ที่หย่ากับเราต่างหากโดยมีทนายเป็นผู้ให้ความคิดในการใช้ช่องทางของกม.   ดังนั้นจึงได้เห็นเอกสารจากทนายสามีเขียนระบุว่า  สามีต้องการ "อำนาจในการปกครองบุตรแต่เพียงผู้เดียว"  แล้วต่อมาทนายฝ่ายนั้นก็ขอประนีประนอมมา 3 ข้อ  หนึ่งในนั้นคือ "อำนาจปกครองบุตรร่วมกัน" แต่เรายืนกรานหนักแน่นไม่เคยยืดหยุ่นในเรื่องนี้กับทุกคนและทนายของเราว่า   "ไม่เปลี่ยนแปลงความต้องการและสู้ให้ถึงที่สุดในเรื่องนี้  เราต้องการอำนาจในการปกครองลูกแต่เพียงผู้เดียวและขอให้ร้องต่อศาลและแสดงเจตจำนงนี้พร้อมแนบเรื่องราวและเหตุผลถึงสาเหตุที่พ่อเด็กไม่ควรจะได้อำนาจนั้นอย่างยาวเหยียด"  เราไม่ต้องการโชคดีหรือโชคช่วยเราต้องการพื้นที่ในการพูดความจริงต่อศาลที่ยุติธรรมและเป็นกลางแค่นั้นพอ มันผิดปกติที่พ่อเด็กจะมาขอสิทธิในการเลี้ยงดูลูกอยู่กันมานานคุยอะไรกันไว้ย่อมรู้กันดีอยู่  ดังนั้นมองได้ทิศทางเดียวเลยคือ  จำต้องเอาลูกไปเลี้ยงและแสดงเหตุว่าแม่เด็กผิดให้ได้เพื่อจะได้ปัดภาระความรับผิดชอบที่จะต้องชดเชยให้กับเราได้  ซึ่งถ้าแพ้จะต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูเราหลายปีและอะไรต่อมิอะไรอีก  ก็มองได้แค่นี้จริงๆ  ไม่มีมุมอื่นให้มองเลยเพราะคนในบ้านนี้ไม่มีใครสามารถเลี้ยงดูนิโคได้  และตอนนี้หมาหมาของสามีที่เลี้ยงไว้ก็เลี้ยงไม่ได้ยกไปให้ญาติเลี้ยงเรียบร้อยแล้ว  แล้วจะมาเลี้ยงนิโคได้ยังไง ศัพท์คำนี้ Aufenthaltsbestimmungsrech  เราไม่ทราบคำแปลของมันค่ะ แต่เรารู้แต่ว่าขั้นที่แย่สุดหากศาลไม่เป็นธรรมละก็   ศาลอาจตัดสินให้เรากับสามีจะมีอำนาจในการปกครองบุตรร่วมกันและลูกอยู่กับแม่พ่อซัพพอร์ท  แต่เราจะไม่ยอมให้เท่าเทียมกันขนาดนั้น  เราจะขอต่อศาลเพิ่มว่าในฐานะที่เป็นผู้เลี้ยงลูก  เพื่อให้การดำเนินชีวิตประจำวันนั้นง่ายขึ้น เราขอเป็นผู้กำหนดว่าจะให้ลูกไปไหนกับใคร  อยู่ที่ไหน  จะย้ายบ้านไปไหนก็เป็นการขออำนาจเพิ่มเติมให้แต่ตัวเราผู้เลี้ยงลูก     ************************************************** จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 04:11:12

ความคิดเห็นที่ 66 ความคิดเห็นที่ 62 [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน สู้ๆๆครับ เป้นกำลังใจให้เยอะๆๆเลยคับ จากคุณ : กิ่วลม เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 21:03:30 A:125.25.200.17 X: TicketID:350891 ----------  ค่ะคุณกิ่วลม  อ่านเรื่องของผู้หญิงด้วยหรือค่ะ  ขอบคุณนะคะแหมกำลังใจจากผู้ชาย  ในกระทู้แรกมี 2 คคห.ที่เป็นผู้ชาย หนึ่งในนั้นเป็นคุณซำเหมา ที่อยู่ที่มองโกเลีย เข้ามาให้กำลังใจก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน  อ้อที่บ้านพักมีผู้หญิงลำบากโดนทำร้ายจากแฟนมาเธอเป็นชาวมองโกเลีย  ส่วนอีกคคห.เป็นผู้ชายทำงานไร่ไวน์เหมือนกันเพราะโพสรูปต้นองุ่นไวน์ ************************************************* ขอให้คุณบีและน้องนิโคผ่านมรสุมอันแสนทรมานและเลวร้ายนี้ไปด้วยดีและในเร็ววันนี้ด้วยนะคะ....ขอให้คุณบีเข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ....สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆต่อไปค่ะ....ขอให้วันข้างหน้าเป็นวันที่ฟ้าสดใสค่ะ เป็นกำลังใจให้ในทุก ๆวันค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 55 03:16:56 จากคุณ : thaibo_pa ---------  เห็นคนอื่นเค้ามีวันฟ้าใส  เราก็เชื่อว่าวันฟ้าใสกำลังรอเรา 2 คนอยู่ค่ะ จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 04:19:14

ความคิดเห็นที่ 67 คุณจ๊ะจ๋า ใช่ค่ะ เราเจอกันที่บ้านคุณมลนั่นเเหละ ดิฉันไม่ได้ใช้ล็อกอินนี้ เเต่คล้ายๆกัน เรามีโต้ตอบกันในกระทู้บ้าง ตอนนั้นดิฉันยังคิดเลยว่า คุณไปทำอะไรที่นั่น คือก็รู้ว่าครอบครัวสามีคุณมีเงิน เเต่การใช้ชีวิตต่างประเทศเเบบนี้ มันน่าจะเป็นชีวิตที่ไม่ใช่เเบบที่คุณเคยอยู่ที่เมืองไทย ตอนนั้นดิฉันยังคิดว่า หมอนี่โชคดีจริงๆที่ได้ภรรยาสวยเเบบนี้ (ไม่ได้เเกล้งชมคุณนะ เเต่รูปคุณตอนนั้น คุณหนูจริงๆ) คุณเก่งนะ ที่มีสติ รอบคอบ สามารถฝ่าฟันเหตุการณ์มาได้ไกลขนาดนี้ ดิฉันนับถือจริงๆ รู้เลยจากที่ไปตามอ่านกระทู้เเรกมาเเล้ว ตอนขี่จักรยานนั่น ว่ามันขนาดไหน คนไม่เคยรันทด ไม่รู้ความรู้สึกคุณเเน่ๆ เเล้วที่คุณบรรยายเรื่องการนั่งรถเมล์ รถไฟ เข้าใจมาก คนที่ไม่เคยทำ ไม่เคยสนใจ เวลาตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน อะไรมันก็มืดมนไปหมด นี่คุณเเถมมีลูกเล็กให้ห่วงอีกด้วย ถ้าหมดเหตุการณ์ทุกข์โศกนี่เเล้ว อยากไปพักผ่อนไม่ไกล้ ไม่ไกล หลังไมค์มานะ มาพักที่บ้านได้ค่ะ จากคุณ : Pixiepasta เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 04:47:45

ความคิดเห็นที่ 68 ข่าวดีมี 2 ข่าว 1. ชื่อเราอยู่ใน waitting list ของบ้านสงเคราะห์  Vereinwohnung แล้ว  จริงๆเมื่อราว May-Juni จำไม่แม่นต้องไปดูปฏิทิน  จนท.บ้านสงเคราะห์ได้ให้อพาร์ตเมนท์กับเรามาห้องหนึ่ง ขนาด 64 qm. ราคา 350 ยูโร/เดือน ที่ Heizogenburg  แต่เราปฏิเสธไปเพราะมันไกลเมืองเดินทางไม่สะดวก  ตอนนั้นก็ทำงานอยู่  ที่ทำงานก็ใกล้กับบ้านพักแค่ 7- 15 นาทีด้วยจักรยานว่าซิ่งหรือปั่นสบายๆ  เรานั่งรถบัสไม่เก่งนั่งไป 2 หนเอง  หากอยู่ที่นั่นต้องมีรถๆ คือคชจ.  ที่ต้องเสีย  และถ้าต้องนั่งรถบัสก็เสียเวลาในการเดินทาง  วันอาทิตย์ก็ไม่มีรถเมล์ให้ใช้อีกไกลปืนเที่ยงเลยทั้งราคาถูกและขนาดใหญ่มากเมื่อเทียบกับระแวงที่อยู่ในขณะนี้ที่ใกล้ทุกอย่างห่างสถานีรถไฟแค่ 2 นาทีด้วยจักรยาน ก็รอกันต่อไปให้ข้อมูลกันนิดนึงดีกว่านะคะ บ้านสงเคราะห์ Vereinwohnung  ผู้ใช้สิทธิขอที่อยู่อาศัยนี้มี 2 กรณีค่ะ 1. เป็นคนออสเตรีย หรืออยู่ในปท. EU หรืออยู่ในปทท.ที่มีสงคราม  จึงขออพยพเข้ามาอาศัยในออสเตรีย คนเหล่านี้เป็นพวกอยู่ออสเตรียยาวไม่ย้ายถิ่นฐานง่ายๆ   สามารถรัฐลดค่าใช้จ่ายให้ใน 1 ปีแรกส่วนปีถัดไปต้องจ่ายอัตราปกติอยู่ได้นานปีตามต้องการ  ค่ามัดจำห้องเพียง 200 ยูโร 2. เป็นคนต่างด้าวชาติไหนแล้วแต่  ยกตัวอย่างเรานี่ไงพาสปอร์ตไทยเป็นต้น  ซึ่งเกี่ยวข้องกับวีซ่า  มีลูกเป็นออสเตรียไม่สำคัญ เพราะคนที่ต้องทำสัญญาเช่าคือตัวเราผู้เป็นชาวต่างด้าว  ดังนั้นรัฐอุ้มมากกว่าในเบื้องต้น  คือรัฐให้พวกเราจ่ายค่าเช่าที่ถูกกว่าเป็นเวลาถึง 2 ปีเพื่อให้ตั้งตัวให้ได้ก่อน  และหลังจากนั้นคุณต้องย้ายออกเพื่อให้รัฐช่วยคนอื่นต่อไป ค่ามันจำเท่ากัน 200 ยูโร ซึ่งก็ดีนะ 2 ปีลดค่าใช้จ่ายและเก็บเงินได้ประมาณหนึ่งล่ะ แต่ข้อเสียคือ 2 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก  ต้องเริ่มขั้นตอนหาที่พักใหม่ ขนของย้ายทั้งหมด จัดห้องใหม่  จัดเส้นทางชีวิตการเดินทางใหม่  สร้างความคุ้นเคยใหม่อีกแล้วเฮ้อ  ดูอย่างตอนนี้สิอยู่บ้านพักนี่มาครึ่งปีแล้วเร็วน่าเหลือเชื่อ ************************************************** ข่าวดีที่ 2 คือ  วาเพื่อนเราใช้คอนเนคชั่นคนรู้จักเข้าช่วย  ทำให้ชื่อเราไปอยู่ในมือหัวหน้า gemeinde wohnung  เป็นบ้านของหลวงอีกหน่วยงานหนึ่ง  เป็นที่พักอาศัยแบบคนปกติทั่วไปก็จัดเป็นบ้านสงเคราะห์ชนิดหนึ่งแหละ ปกติทั่วไปรอกันไปเถอะโอกาสเรียกว่าไม่มี  ซึ่งฟราวแอร์ก็ได้บอกไว้เหมือนกัน  ว่าโอกาสที่จะได้ที่พักจากบ้านสงเคราห์ข้างบนนั่นว่ายากแล้วยังเป็นไปได้มากกว่า  เพราะ 2 ปีคนออก(แต่จำนวนห้องมันน้อยไงคะน้อยมาก)  แต่ขอgemeinde นั้นห้องมีเยอะแต่ใครได้สิทธิแล้วไม่ออกกันง่ายๆ เพราะราคาถูกมาก  คงเหมือนบ้านการเคหะ หรือ บ้านเอื้ออาทรของไทยเราประมาณนั้น  แต่ข่าวร้ายที่ตามมาคือ  คุณจะต้องมีรายได้รวมเฉลี่ยต่อเดือนอัพ 800 ยูโร  หากเราทำงานเมื่อไหร่ไปแจ้งได้เลยได้ห้องทันที แต่เราไม่รีบบบบบ  เพราะเราจะเก็บตังค์อยู่ข้างนอกค่าเช่าเท่าไหร่ก็ตามถือเป็นเงินเก็บทันทีเมื่อยังอยู่ในบ้านพักฉุกเฉิน  เนื่องจากเมื่อวันศุกร์ได้คุยกับฟราวแอร์ตามที่เข้ามาบอกไว้  ทำให้เราตัดสินใจอยู่ที่บ้านพักต่อไปยาวขึ้นอีกนิดแกกระซิบมาว่าอยู่ได้เต็มที่ 1 ปีจากสัญญาที่เซ็นต์ตอนเข้ามาคือ 6 เดือน  555  ทำตัวดีเค้าเลยอยากส่งเสริมช่วยเหลือต่อไปให้เราตั้งตัวได้  ซึ่งเราก็ยินดีมากไม่รีบไม่ร้อน  อีกหน่อยจะได้ห้องจากหน่วยงานไหนก็ช่างเอาทั้งนั้นแต่ไม่รีบ   อยู่ตรงนี้ข้อดีที่สำคัญมากคือ  ได้ใกล้ชิดกับจนท.เมื่อเอกสารเรื่องใดๆมาคุยกันปรึกษากันได้ในทันที  ซึ่งเรื่องแยะเหลือเกินเวลานี้   อีกสาเหตุหนึ่งซึ่งเป็นส่วนน้อยคือ  ออกไปไหมนิโคก็ต้องปรับตัวใหม่อีก  หากอยู่ต่อไปดูทิศทางลมก่อนจะได้ไม่ต้องย้ายไปย้ายมาบ่อยๆ  ไม่ดี ************************************************* เรื่องสถานฑูต เราได้เสริชกูเกิ้ลตามหาคนในเครือญาติ  ซึ่งพบว่าเธอไม่ได้ทำบัญชีแต่เป็นเลขาในสถานฑูตสวิสเซอร์แลนด์  ก็ก๊อปอีเมล์มาแล้วพิมพ์ส่งทันทีปรึกษากันเรื่องศาลที่แหม่งๆ ของเรา  ตอนแรกไม่อยากปรึกษาแต่เพราะหลายคนเสนอมาและตัวเราก็อยากรู้เหมือนกันงั้นก่อนจะถามคนนอกก็ขอถามคนในก่อนแล้วกัน  ก็ไม่อยากเอาเรื่องไม่สบายใจไปให้แต่ก็เมล์คุยกันเรียบร้อย  แกบอกว่าไปคุยก็ได้เผื่อเค้าจะช่วยอะไรได้  แต่ๆละสถานฑูตก็มีอำนาจที่ต่างกัน  เรายังไม่ได้ตอบแกกลับไปเลยว่าคงไม่ปรึกษาหรอกเพราะไม่เคยคิดว่าสถานฑูตจะช่วยอะไรในเรื่องทำนองนี้ได้มันไม่ใช่ส่วนเกี่ยวข้องกันเลย  แกว่าเพื่อความสบายใจจะเข้าไปคุยก็ได้  เราว่าคุยแล้วจะไม่สบายใจมากกว่า  เราว่าต้องหน่วยงานรัฐด้วยกันที่นี่จึงจะคานอำนาจกันได้  สถานฑูตเป็นเรื่องการฑูตและเอกสารงานระหว่างรัฐบาลไทยที่นี่กับรัฐบาลที่ปทท. ใช่ว่าเราถูกจับมาค้าประเวณีต้องการกลับปทท.ซะเมื่อไหร่  หรือเป็นชาวประมงลุกล้ำน่านน้ำเลยส่งตัวกลับ  เปล่านี่จะไม่กลับแต่ตัดสินใจให้ลูกชายเรียนที่นี่  เพราะต้องยอมรับว่าการศึกษาที่นี่ดีกว่าแน่นอน  และเรามาอยู่ในภาคอินเตอร์แล้ว  จะกลับบ้านไปตั้งหน้าตั้งตาหาเงินแล้วจ้างคนใช้มาเลี้ยงลูกทำงานบ้าน  แล้วเก็บเงินส่งลูกเรียนรร.อินเตอร์หรือส่งนอกเพื่ออะไร  ในเมื่อบ้านแตกแบบนี้แล้วได้รับบทเรียนอันมีค่าได้คำตอบของชีวิตที่เร็วกว่าคนอื่นเพราะผ่านความทกข์อย่างหนักหนาสาหัสมา  ย่อมรู้ดีแล้วว่าท้ายของลมหายใจนี้อะไรสำคัญกับชีวิตที่เหลือ  มันไม่ใช่เงินแล้วไม่ใช่เลย  อยู่กับเงินมาแล้วไงความสุขไม่เห็นมี  เงินเป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งเป็นปัจจัยที่ทำให้ชีวิตสบายขึ้น  แต่ไม่ใช่ที่สุดก็สมัยอยู่ด้วยกันไปพักผ่อนฮอลิเดย์แพงๆ บินไปนู่นมานี่จัง  อยู่บ้านโตแล้วมีความสุขไหม  ขับรถหรูแล้วนั่งกับใครไปตามลำพังแม่ลูกบนท้องถนนเหมือนอยู่บนโลกคนเดียว   เราอยากอยู่กับครอบครัวดังนั้นเราเลือกที่จะอยู่กับลูก   อยู่ตรงนี้แหละหย่าแล้วก็หัดเดินหัดลุกไปขึ้นบันได้ขั้นที่ 10 ให้ได้อยู่มาตั้ง 9 ปีเข้าปีที่ 10 แล้วทำได้อยู่แล้วน่าในใจคิดอย่างนี้นะ ส่วนเรื่องสื่อ   ก็กลับมาที่จุดเดิมในใจคือ  ไม่อยากเป็นข่าวหรือจุดสนใจ  หากไม่จำเป็นจะไม่ทำเด็ดขาด  แต่อาจปูทางไว้ก่อนไม่งั้นอาจไม่ทันท่วงทีหากจำเป็นต้องใช้งานกันขึ้นมา(อันนี้ต้องทบทวนอีกทีหลังจากปรึกษาใครบางคนในสป.หน้าก่อน)   แต่จนท.ฟราวแอร์บอกว่าให้อยู่นิ่งๆ ไว้ก่อน  และให้เราเชื่อมั่นในหลักฐานและทนายคนเก่งของเรา  เราตอบแกว่าเราไม่เชื่อในศาล Krems  แต่เราชื่อมั่นในตัวฟราวแอร์มากๆ ที่สุดดังนั้นไม่ว่าฟราวแอร์จะบอกอะไรมาเราชื่อแก  เราไม่ได้เชื่อในตัวใครแต่เราเชื่อมั่นในสิ่งที่ฟราวแอร์บอกกับเรา  เราเชื่อว่ามันต้องดีที่สุด  เพราะแกก็อยากเห็นเราก้าวหน้า  ยืนขึ้นได้ด้วยลำแข็งของเราอย่างที่เราหวัง  และแกเชื่อมั่นในตัวเราว่าเราจะทำได้แน่นอน  เราอยู่กันมา 6 เดือนเหมือนเป็นญาติพี่น้องคนสนิทชิดเชื้อกันแล้ว  รู้ใจกันและกันเป็นอย่างดีแม้จะแค่มองตากันก็ตาม  ต้องบอกว่าเราโชคดีที่มาเจอผู้ดูแลที่ดีที่เมตตากับเราและนิโคมากๆ  นิโคมีพัฒนาการที่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีส่วนสำคัญหนึ่งก็มาจากคนสำคัญท่านนี้  ที่คอยผลักดันและเคียงบ่าเคียงใหล่กับทุกปัญหาที่เข้ามาหาเราทุกเรื่อง  เปิดซองจม.อ่านด้วยกันทุกเรื่อง  ไม่มีขั้นตอนไหนของชีวิตที่ตั้งแต่เข้ามาบ้านหลังนี้ที่ฟราวแอร์จะพลาดไม่รู้  ไม่มีเลยนี่คือข้อดีที่เราเปิดทุกอย่างและแกจึงจะสามารถช่วยเหลือเราได้อย่างเต็มที่       ดังนั้นเราก็จะนิ่งไว้ก่อนตามที่คุยกันไว้ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 55 05:28:00 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 55 05:18:45 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 05:17:53

ความคิดเห็นที่ 69 มาให้กำลังใจค่ะ  นิโคน่ารักมาก จากคุณ : ตกตะกอน เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 07:55:10

ความคิดเห็นที่ 70 มาให้กำลังใจอีกรอบค่ะ.....เดี๋ยวมาติดตามอ่านและให้กำลังใจอีกในวันพรุ่งนี้นะคะ....นอนหลับฝันดีนะคะ(คุณบีและน้องนิโค) จากคุณ : thaibo_pa เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 08:34:47

ความคิดเห็นที่ 71 ยังอ่านไม่จบนะคะ แต่ดีใจที่คุณมาอัพเดท นึกถึงคุณอยู่เสมอๆ ว่าจะแอบหลังไมค์ไปถามคุณสัน แต่ก็เกรงใจเธอ เรื่องที่สามีปฏิเสธว่าไม่ติดเหล้าไม่ได้เป็นแอลกอฮอลิซึม ทางทนายคุณจะขอให้ศาลสั่งเค้าไปตรวจได้ไหมคะ ก็มันเป็นสาเหตุหลักนอกเหนือไปจากความไม่เอาใจใส่ครอบครัวของเค้านี่นา จะเข้ามาอ่านอีกทีนะคะ วันนี้เน็ตไม่ดีเลย แต่อยากทักให้กำลังใจค่ะ แนะนำว่าพยายามไม่คิดย้อนไปถึงวันเก่าๆแล้วนะคะ มองแต่วันนี้และวันข้างหน้า จะได้สบายใจนะคะ จากคุณ : cognac & tobacco เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 19:13:38

ความคิดเห็นที่ 72 วันนี้มีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้นเมื่อตอนตี 4  กว่าๆ นิโคเลือดออกจากจมูก ผลั๊วะ ออกมาเลย  เรานอนกันคนละเตียง  จู่ๆ เค้าเรียกม๊ามี่ๆ จมูกเลือดออกเราก็สะลึมสะลือเปิดไฟ  ช่วงนี้นอนน้อยเลยต้องใช้สติมากหน่อย  พอนิโคเอามือออกมัน ก็กระจายเหมือนอมน้ำไว้ในปาก  แต่เพราะเคยเป็นอย่างนี้มาทีเมื่อต้นปี  เลยไม่ตกใจรู้ว่าต้องทำไงแล้วจากครั้งแรกที่ทำอะไรไม่ถูก    ก็หยุดเลือดได้  หยุดแล้วก็ไม่มีอาการอะไรต่อ  ก็  เราก็เช็คลูกว่าเป็นไงมั่งเลือดก็หยุดไหลแล้ว  เราก็คิดว่าหมอสั่งไว้เลือดออกให้มารพ.  เอาไงดีเรียกรถหว๋อหรือ  เอาอีกแล้วหรือเดี๋ยวตื่นกันทั้งบ้านอีกเป็นเรื่องใหญ่โตมากเวลารถหว๋อมารับ   แต่ก็เดินไปโทรปลูกจนท.ที่ดูแลภาคกลางคืนบอกเค้าว่านิโคเลือดออกจมูก  เค้าก็จะเรียกรถหว๋อให้  ก็วางหูไปลูกก็นอนเตียงตามปกติแล้วงั้นโทรบอกจนท.อีกทีแล้วกันว่าเดี๋ยวเช้ามาจะไปอีกให้ลูกพักสัก 2-3 ชม. แล้วกัน   เมื่อวานวางแผนว่าเช้ามาก็ให้ลูกกินอาหารเช้า แล้วขี่จักรยานไปส่งอนุบาล  ไม่ให้ขี่เอง  แล้วค่อยโทรนัดหมอคลินิคหูคอจมูกตรวจอาการหลังผ่า 1 สป.  ผิดแผนหมดทั้งวันเลย  ไปรพ.แทนหมอให้แอดมิทเลยเฝ้าดูอาการ 24 ชม.   และหมอบอกว่าจริงๆไม่ควรรอ 2-3 ชม.ให้เช้าแล้วค่อยมา  ควรจะเรียกรถพยาบาลไปรับเลย  โอเคเก็บไว้เป็นบทเรียนโชคดีว่าลูกไม่เป็นไรอีกไม่เวียนหัว ปวดท้อง กินได้ เป็นเพราะเราไม่ถูกจริตกับรถหว๋อ  อยู่บ้านพักมาครึ่งปีนั่งไป 2 รอบแล้วครั้งหนึ่งของลูก  ครั้งหนึ่งของเราซึ่งของเราไม่มีไรเลยแต่มีคนโทรไปเรียกรถพยาบาลมา  แล้วมารับแล้วเจ็บไม่เจ็บป่วยไม่ป่วยไม่ฟังเจาะเลือดไปตรวจใส่  ท่อสายน้ำเกลือไว้ก่อน  ซึ่งบางทีระบบเค้าก็มากไป  ตอนอยู่บ้านสามีเคยทำครัวมีดบาดเป็นลมค่อยๆ ร่วงไปขอนอนกับพื้น  ตกใจเป็นลมเห็นเลือดตัวเองแค่นั้นแหละขอเค้านอนพื้นพักหน่อย  คนที่บ้านเรียกรถพยาบาลมาไปส่งรพ.  ไม่ไปไม่อยากไปแค่มีดบาดมือตอนหั่นเนื้อเท่านั้นเอง  ไปรพ.จนท.ถามใหญ่หั่นอะไรอยู่  โทรสอบถามสามีไป 3 หนถึงเหตุการณ์เพราะมีเรื่องมีดมาเกี่ยวข้อง  โถบ้านฉันใส่ยาเองพันแผลเองทำกับข้าวต่อได้แล้ว  อันนี้ยาวเลยก็เข็ดกับรถหว๋อมาก  แต่คราวหน้าก็ต้องระวังมากขึ้นจะพยายามไม่มองเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็กซะทุกเรื่อง  เผื่อลูกเป็นไรไปอันนี้ขอโทษลูกด้วย แล้วได้โทรแจ้งฟราวแอร์ว่าพวกเราอยู่รพ.และเกิดเหตุอะไรขึ้น  เธอจะได้รู้ว่าบ่ายโมงครึ่งวันนี้เราเข้าประชุมด้วยไม่ได้มีเหตุฉุกเฉิน  และขอให้ฟราวแอร์ช่วยแจ้งพ่อเด็กให้ด้วยเพื่อจะได้เป็นพยานว่า พ่อเด็กรับรู้เรื่องลูกเข้ารพ.แล้วจริงๆ  จะมาปรักปรำเหมือนวันผ่าตัดไม่ได้  ฟราวแอร์โทรกลับมาบอกว่าพ่อเด็กจะมาเยี่ยมตอนบ่าย  ลูกเฝ้าถามแล้วถามอีก  เราก็ตอบว่าไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ถ้ามาเมื่อไหร่ก็เห็นเอง  ก็ได้เรียนรู้แล้วมิใช่หรือว่าเวลาป๊าบอกสัญญาอะไรไว้เชื่อถือได้หรือไม่  เค้าบอกว่าจะมาเราก็รับฟังไว้แต่จะมาหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง  และถ้าไม่มาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกขอให้ทำใจไว้ด้วยนิดนึงนะนิโค  เราต้องยอมรับความเป็นจริงว่าเราทำได้แค่รอนะลูกจะไปเรียกเค้าแล้วบังคับเค้าให้มาต้องมาให้ได้เดี่ยวนี้แบบนี้เราบังคับใครไม่ได้แล้วแม่ก็จะไม่ทำด้วย                   เมื่อก่อนเที่ยงขอจนท.กลับมาบ้านพักมารีบหยิบของใส่กระเป๋าไปรพ. พวกยาสีฟันเครื่องนอนอะไรพวกนี้  แล้วก็เครื่องเล่นดีวีดีตามลูกสั่งมา  มือถือแบตหมดหลังโทรหาฟราวแอร์   แต่มีเรื่องที่ต้องติดต่อสำคัญมากๆ อีกหลายเรื่องในวันนี้ซึ่งพลาดไม่ได้ด้วยสิ  ไม่มีเวลาเหลือสัก 2 นาทีเข้าไปหาฟราวแอร์ไม่เป็นไร  ต้องรีบขี่จักรยานกลับไปซึ่งใช้เวลาแค่ 3 นาทีก็ถึงรพ.แล้ว  จะให้นิโคอยู่คนเดียวแล้วลงไปลงเบียนขอเตียงเพิ่มของเราก็ไม่ได้  เดี๋ยวเลือดออกอีกจะแย่  ไม่กล้ารบกวนแม่เด็กข้างเตียงแล้วด้วย  เค้ามีน้ำใจคอยเอาตามองนิดโคที่นอนดูการ์ตูนอยู่ที่เตียงให้เพื่อให้เรากลับบ้านไปเอาของนี่ก็มากมายแล้ว  แล้วยังมีพยาบาลที่เราฝากนิโคไว้อีกชั้นหนึ่งด้วยก่อนจะไปเอาของ  ดังนั้นเดี๋ยวพ่อเด็กมาเราจะให้เค้าเลือกว่าจะอยู่กับนิโคหรือจะทำงาน 2 อย่างนี้ให้เรา 1. ลงไปลงทะเบียนเพิ่มเตียงอีก 1 สำหรับผู้ใหญ่  และเราก็เปิดโอกาสให้เค้าแล้วได้อยู่กับลูก  แต่เค้าปฏิเสธว่านอนไม่ได้เพราะไม่ได้บอกกันล่วงหน้า  อ้าวเหรอแล้วฉันรู้ล่วงหน้าว่าลูกจะเลือดออกไหม  เฮ้อพูดอะไรไม่คิดถึงใจลูกบ้าง  นั่งคอตกไหล่ตกน้ำตาซึมไปเลย    เค้าเลือกจะลงไปลงทะเบียนที่ชั้นล่างของรพ.ให้  นิโคจะตามไปด้วย  อ้าว...ลูกจะไปด้วยแต่ลูกห้ามเดินเยอะหมอสั่งไว้   นิโคเลยจะขี่คอไป.....งั้นโอเคได้ 2. เรื่อง  Familien Pass เป็นการ์ดแข็งใช้ลดส่วนลดสารพัด  พยาบาลมาบอกเราว่าค่าเตียงผู้ใหญ่ต้องจ่ายเอง 1 คืนราคา 34.40 ยูโร  และของลูกมีส่วนต่างที่นอกเหนือจาก E-Card สวัสดิการรัฐให้ผู้ป่วย จำนวน 11.50 ยูโร ซึ่งมันจะมีแพ๊คเกจสารพัดให้เราสมัครซื้อเพื่อเป็นสมาชิกลดค่าเตียงรพ.  ค่าโรงแรม  ค่าเที่ยว   ค่าซื้อของ   ปกติใช้ลดค่าตั๋วรถบัส  ค่าตั๋วรถไฟได้ เราไม่รู้เรื่องนี้ว่าต้องทำยังไง  จนท.แสนใจดีที่คราวที่แล้วเห็นเราพยายามกรอกโน่นนี่เอง  พยายามอ่านโน่นนี่แบ่งคำอ่านในภาษาเยอรมัน  และพอรู้จากลูกคราวที่แล้วว่าเราอยู่บ้านพักฉุกเฉิน  ลูกก็ไปเล่าว่าพ่อเป็นขี้เมาอะไรอีก  พยาบาลงวดนี้ไม่เพียงใส่ใจรายละเอียดกับพวกเรา  แต่มีน้ำใจอธิบายพูดคุยเป็นเรื่องเป็นราวเลย  แถมมีจนท.ชายมาอธิบายเรื่องห้องเรื่องจุดหยิบเครื่องดื่ม  และกรอกเอกสารเกี่ยวกับประวัติผู้ป่วยให้ใส่ในโน๊ตบุ๊ค  โอ้ต่างกับคราวที่แล้วเป็นอย่างมาก 555  เหมือนโดนโอ๋เลย   ได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากมาเผื่อเพื่อนๆด้วย  คราวนี้เราจะซื้อแพ๊คเกจเพื่อลดค่าใช้จ่ายเวลาต้องนอนรพ.   ***EMPFÄNGER : ชำระเงินผ่านธนาคารผู้รับคือ NÖ Familienreferat  3109 St.Pölten  (เราอยู่เขตนี้คุณอยู่เขตไหนก็เช็คเอานะคะ) KTNR. 11 52 98 12 08  (เลขที่บัญชี) BLZ.    53 100 Hypo IBAN  AT  545 31 00011 52981208 BIC    HYINAT  22 ***VERWENPUNGSZWECK  (ตัวเรา) Familienpass nummer.  (เบอร์อะไรก็ใส่ไปถ้ามีการ์ดอยู่แล้ว) หาข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่เบอร์ 02742/9005-1-9005 แพ๊คเกจราคา 16.60 ยูโร/ปี  สมัครวันนี้ใช้ลดค่าห้องได้เลยค่ะ ปกติต้องจ่ายเอง 1 คืนสำหรับลูก 11.50 ก็จะเป็นฟรีค่ะ ผู้ใหญ่ค่าเตียงคืนละ  34.40 ยูโร  เหลือจ่ายเพียง 4.40 ยูโร ************************************************** กลับไปรพ.ก่อนนะคะ  พ่อเด็กจะกลับบ้านเราจะไปเปลี่ยนผลัด  ที่กลับมาบ้านพักเพราะจะคุยกับฟราวแอร์เรื่องการเดินทางไปเวียนนาในวันพุธด้วยรถไฟ  และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างที่สามีมาที่รพ.ให้ฟัง   เค้าอยากกลับให้เค้ากลับไป  เราเชื่อว่าเค้าไม่ได้ยุ่งอะไร  แต่เพราะเค้าไม่เคยดูแลลูกได้ดังนั้นเค้าไม่อยู่หรอกค่ะ  เค้าทำไม่ได้  และมั่นใจว่าไม่ได้ติดธุระอะไรแต่เป็นเวลาดื่มแล้วเดี๋ยวลงแดง  เมื่อกี้ลองโทรหาคนงานในบ้านดู 2 คนเบอร์ปิดแสดงว่าไม่ใช่ฤดูงานเค้าเลยกลับไปโปแลนด์  สาธุไม่อยากเจอกันอีกเลยไม่อยากจริงๆ อึดอัดใจมากค่ะรู้สึกหายใจไม่ออก ************************************************** จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 00:01:21

ความคิดเห็นที่ 73 เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่านเรื่องราวคุณจ๊ะจ๋า ขอบคุณที่นำมาแชร์นะคะคนไทยบางคนจะได้ทราบว่าฝรั่งไม่ใช่เทวดา ไม่ได้ดีทุกคนตามที่บางคนเข้าใจผิดๆ (แถวบ้านเยอะเลยค่ะ คิดว่าเราแต่งกับฝรั่งแล้วโชคดี รวย สบาย ไปเอามาจากไหน) และขอชมและเป็นกำลังใจนะคะ เข้มแข็งมาก  ถ้าเราเป็นคุณไม่คิดว่าจะทำได้ดีและเข้มแข็งได้ขนาดนี้ อัพเดทข่าวให้ทราบเรื่อยๆด้วยนะคะถ้าหากมีเวลา ขอให้น้องหายเร็วๆค่ะ ชื่นชมความเข้มแข็งขอลูกผู้หญิงคนหนึ่งและความรักยิ่งใหญ่ของแม่อย่างคุณค่ะ จากคุณ : Pohnnipa อ่านว่า พรนิภา (extraordinary love) เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 11:56:03

ความคิดเห็นที่ 74 คุณ Pixiepasta  เรารู้ล่ะว่าคุณเป็นใคร  สะดุดชื่อครึ่งหนึ่งของตั้งแต่แรกพอใบ้มารู้เลยค่ะจำได้ค่ะจำได้  ค่ะขอบคุณที่เชื้อเชิญค่ะ  อีกนานเลยนะคะกว่าจะตั้งตัวมีบ้านมีช่องมีเงินเก็บไปเที่ยวได้นะคะ  555 จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 21:43:41

ความคิดเห็นที่ 75 มาให้กำลังใจค่ะ  นิโคน่ารักมาก จากคุณ : ตกตะกอน [Bloggang] เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 07:55:10 [แก้ไข] ----- ขอบคุณค่ะ ************************************************ ความคิดเห็นที่ 70 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน มาให้กำลังใจอีกรอบค่ะ.....เดี๋ยวมาติดตามอ่านและให้กำลังใจอีกในวันพรุ่งนี้นะคะ....นอนหลับฝันดีนะคะ(คุณบีและน้องนิโค) จากคุณ : thaibo_pa [Bloggang] เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 08:34:47 [แก้ไข] -----------ฝันดีทุกวันเช่นกันนะคะ  ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยค่ะ ************************************************** ความคิดเห็นที่ 71 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ยังอ่านไม่จบนะคะ แต่ดีใจที่คุณมาอัพเดท นึกถึงคุณอยู่เสมอๆ ว่าจะแอบหลังไมค์ไปถามคุณสัน แต่ก็เกรงใจเธอ เรื่องที่สามีปฏิเสธว่าไม่ติดเหล้าไม่ได้เป็นแอลกอฮอลิซึม ทางทนายคุณจะขอให้ศาลสั่งเค้าไปตรวจได้ไหมคะ ก็มันเป็นสาเหตุหลักนอกเหนือไปจากความไม่เอาใจใส่ครอบครัวของเค้านี่นา จะเข้ามาอ่านอีกทีนะคะ วันนี้เน็ตไม่ดีเลย แต่อยากทักให้กำลังใจค่ะ แนะนำว่าพยายามไม่คิดย้อนไปถึงวันเก่าๆแล้วนะคะ มองแต่วันนี้และวันข้างหน้า จะได้สบายใจนะคะ จากคุณ : cognac & tobacco --------ปกติพี่สันไม่เข้าพันทิปค่ะ  คราวนั้นเป็นเรื่องบังเอิญที่แกเข้ามาอ่านค่ะ สามีมีสิทธิปฏิเสธเรื่องปัญหาแอลกอฮอล์  ขึ้นศาลกันคราวนั้นเราบอกผู้พิพากษาเชิญตรวจสอบประวัติสามีจากกรมตำรวจได้เลยซึ่งมีประวัติซ้ำหลายครั้งหลายหน  ทนายแก้ต่างให้ว่าก็แค่เมาธรรมดาปกติผิดพลาดเล็กน้อย  2 หนเท่านั้นเอง  จริงๆแล้วไม่ใช่ 2 หนหลายหน  และพ่อช่วยไปรับมาจากสถานีตำรวจทุกครั้ง  จะครั้งที่ร้ายแรงมากนั้นพ่อก็ออกโรงให้เพื่อนช่วยแก้ไขลดผ่อนปรนโทษให้ยังคงมีใบขับขี่เพื่อไว้ทำงานอย่าได้ยึดกันตลอดไป  เพื่อนรักในกรมก็ช่วย  ดังนั้นหากไปสืบประวัติอาจพบผิดมากกว่า 2 แต่จะไม่พบความผิดปรกติอื่นเพราะเพื่อนช่วยเพื่อนกลบเรียบร้อยแล้ว               เรื่องให้เค้าไปหาหมอหรือเทอราปี้  เป็นความพยายามของเราในปี 2008 อย่างสาหัสจนผ่านมาปี 2009 ก็ยอมไปรับยามา 2 หนแล้วเลิกกินยาต่อไป  หมอจะส่งตัวให้ไปเทอราปี้ที่รพ.กินนอนที่นั่นสักเดือน  แต่เค้าไม่ปฏิเสธและยืนกรานว่าเค้าไม่จำเป็นต้องไปสถานบำบัดเค้าลดปริมาณเองได้  ควบคุมตัวเองได้  มันก็ไม่ต่างกับคนติดสารเสพติดชนิดอื่น พวกเฮโรอีน  กัญชา  อะไรเทือกนั้น  จะเลิกต้องมาจากใคร  ใช่มาจากคนรอบข้าง  คนที่ลด ละ เลิก สำเร็จต้องใจแข็งและชนะตัวเองให้ได้  แล้วคนรอบข้างเป็นผู้ซับพอร์ทความสำเร็จ  ในเมื่อเค้าไม่ต้องเราเคียงบ่าเคียงไหล่  เราก็ต้องยอมรับแล้วปล่อยเค้าไป  เท่ากับเค้ายินยอมให้ตัวเองจมโคลนตมลึกขึ้นๆ  ในวันนี้ยังไม่ถึงจุดที่ยังแก้ไขไม่ได้  เค้าแค่เสียชีวิตครอบครัวไป  เสียตัวตนไปบ้างแต่วันหน้าหากเดินเส้นนี้ต่อไป   เราเชื่อว่าเราจะได้เห็นเค้าอยู่ในนรกขณะยังมีชีวิตอยู่แน่นอน  ซึ่งเวลานั้นเราก็หลุดออกมาจากขุมนั้นแล้ว จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 21:55:12

ความคิดเห็นที่ 76 ความคิดเห็นที่ 73 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่านเรื่องราวคุณจ๊ะจ๋า ขอบคุณที่นำมาแชร์นะคะคนไทยบางคนจะได้ทราบว่าฝรั่งไม่ใช่เทวดา ไม่ได้ดีทุกคนตามที่บางคนเข้าใจผิดๆ (แถวบ้านเยอะเลยค่ะ คิดว่าเราแต่งกับฝรั่งแล้วโชคดี รวย สบาย ไปเอามาจากไหน) และขอชมและเป็นกำลังใจนะคะ เข้มแข็งมาก  ถ้าเราเป็นคุณไม่คิดว่าจะทำได้ดีและเข้มแข็งได้ขนาดนี้ อัพเดทข่าวให้ทราบเรื่อยๆด้วยนะคะถ้าหากมีเวลา ขอให้น้องหายเร็วๆค่ะ ชื่นชมความเข้มแข็งขอลูกผู้หญิงคนหนึ่งและความรักยิ่งใหญ่ของแม่อย่างคุณค่ะ จากคุณ : Pohnnipa อ่านว่า พรนิภา (extraordinary love) -------เทวดาน่ะมีที่ไหนก็มี  แต่ที่ไหนมีเทวดาที่นั่นก็มีซาตานอยู่ด้านตรงข้ามด้วย   จำเป็นต้องแชร์เพราะเราได้อะไรหลายอย่างจากตรงนี้  และเราเชื่อว่ามีหลายคนที่มีปัญหาอยู่แต่กลัว  ไม่กล้า  ไม่รู้จะทำอย่างไรกับปัญหา  ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน  ไม่รู้ว่าคนที่ออกมาเป็นซิงเกิ้ลมัมต้องเผชิญอะไรบ้าง   หากใครนะคะที่ตามอ่านอยู่ขอให้อดใจรอหน่อย  เราจะเผยประเด็นสำคัญในชั้นศาลภายหลัง  เพราะเราเอามาเปิดเผยตรงนี้ยังไม่ได้  แต่รับรองว่าล้วนเป็นประโยชน์กับคนที่ยังมีชีวิตกินดีมีสุขอยู่  หรือกับคนที่คิดว่าวันหนึ่งตัวเองอาจต้องเลิกกับสามี     เรื่องทรัพย์สินอะไรที่หนีออกจากบ้านแล้วเอามาได้ไม่ผิด การสะสมทรัพย์สินส่วนตัวในขณะสมรส  อะไรเป็นของเราอย่างแท้จริง  อะไรต้องหารสอง   ความผิดใดที่จะทำให้ฝ่ายหญิงต้องเสียลูกไป สิ่งที่สามีผิดอะไรที่เอาเป็นข้อมูลใช้ในชั้นศาลได้  และผิดแบบไหนกลับเอามาใช้ไม่ได้ไม่ได้เพราะพิสูจน์ไม่ได้ การอุดรูรั่วที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเราในนาทีที่อยู่ด้วยกัน  หลายเรื่องเป็นเรื่องไม่คาดคิดว่าสามีจะหยิบยกขึ้นมาแต่ว่าเราอุดรูรั่วหมดแล้ว  ก็อย่างที่บอกเปลี่ยนเขาไม่ได้ก็เปลี่ยนตัวเรานั่นเลยเป็นจุดเริ่มต้นของการพัฒนาตัวเอง การเลี้ยงลูกก็มีผลนะคะ  ไว้ปล่อยของตอนปลอดภัยนะคะ ************************************************* พรุ่งนี้ต้องไปเวียนนามีธุระต้องไปทำ  ต้องฝากนิโคให้เพื่อนช่วยดูและ  วันนี้พยายามเซตจีพีเอสในมือถือเครื่องใหม่ที่มาทดแทนเครื่องที่พังไป  ไม่เคย เรียนขึ้นรถไฟครั้งแรกของชีวิต จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 03:49:49

ความคิดเห็นที่ 77 ไปสัมภาษณ์งานมาค่ะ  การเดินทางเหนื่อยมาก  คลื่นไส้เพราะรถไฟตอนขากลับ  แต่ข่าวดีคือได้งานทำเป็นงานที่ดีมากๆๆๆๆ  เหมือนฝันที่เป็นจริง  งานก็ที่ท้าทายมาก  แล้วจะเลี้ยงลูกยังไงเส้นทางเดินทางไกลขนาดนั้น  ได้งานก็กลุ้ม  ไม่ได้งานก็กลุ้ม  จบการอัพเดทกระทู้นี้แต่เพียงเท่านี้นะคะ  เจอกันเดือนหน้าหลังขึ้นศาลนัดที่ 2   อีกหนึ่งเดือนชีวิตจะเปลี่ยนไปเป็นยังไงบ้างน้อ  แม้แต่ตัวเราเองยังลุ้นตัวโก่ง  พรุ่งนี้มีนัดกับฟราวแอร์คุยกันเรื่องได้งานแล้วจะทำไงดีจะจัดสรรเวลายังไง  จะทำไงทำที่อยู่ที่เรียน  จะอยู่ตรงไหนดีล่ะเรายังไม่อยากออกจากบ้านหลังนี้  งานที่ได้ดีมาก   แต่มาเร็วเกินไป จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 00:10:39

ความคิดเห็นที่ 78 เราไม่ได้หมายความว่าให้เค้าไปรักษาตัวหรือว่าให้คุณไปเช็คประวัติการรักษาตัวนะคะ เนื่องจากเค้าไม่ยอมรับว่าเป็นแอลกอฮอลิซึม เราเลยสงสัยว่าทนายคุณจะสามารถขอให้ศาลสั่งให้เค้าไปตรวจได้ไหม   ไม่แน่ใจว่าเราเข้าใจผิดหรือเปล่า แต่คิดว่าหมอจะสามารถตรวจได้ว่าเค้าเป็นแอลกอฮอลิสซึม ซึ่งจะยืนยันข้อกล่าวหาของคุณไงคะ จากคุณ : cognac & tobacco เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:59:02

ความคิดเห็นที่ 79 ตอบหลังไมค์ไปแล้วนะคะคุณ cognac จากคุณ : คุณจ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 23:04:28

ความคิดเห็นที่ 80 มาเป็นกำลังใจอีกคนนะคะ ขอให้น้องหายป่วยเร็วๆนะคะ เมย์จะกลับสวิสเดือน พ.ย. และจะไปเที่ยวทาง Salzburg ถ้าคุณจ๊ะจ๋า ต้องการอะไรจากทางนี้แจ้งมาหลังไมค์ได้เลยนะคะ อยากซื้อหนังสือให้นิโคด้วย ถ้าไม่รังเกียจค่ะ จากคุณ : Red Blood เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 04:23:05

ความคิดเห็นที่ 81 สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : แพท (sweetpat) เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 14:50:45