PANTIP.COM : H12852656 มีความรู้สึกว่าอยากไปประเทศโมร็อกโกตั้งแต่เด็ก สักวันจะไป [ชีวิตในต่างแดน]

ความคิดเห็นที่ 3

อืม...ขอเล่ามั่ง

ครั้งแรกที่ไปเที่ยว Amish Country ที่ Landcaster, PA. รู้สึกชอบเมืองนี้มาก ไม่รู้เหตุผลเพราะอะไร รู้แต่ว่าชอบและผูกพันกับเมืองนี้ และจากนั้นก็ต้องกลับไปเที่ยวที่นั่นในหน้าซัมเมอร์เกือบทุกปี บางปีก็ไปค้าง บางปีก็แค่ไปขับรถเล่นแถวฟาร์มแล้วก็พากันกลับ แต่ไม่เคยเข้าไปในสวนสนุกแห่งนั้น

และในช่วงที่เกิดเรื่องลึกลับ ๆ ความรู้สึกย้อนไปอยู่ในภวังค์นั้น ช่วงต้นเดือน ก.ย. 53(เริ่มไปอยู่ในภวังค์คือ กลางเดือน ก.ค. 53) ก็พากันไปที่เมืองนี้อีก(เพราะความเคยชินของตัวเองว่าทุก ๆ ซัมเมอร์ยังไงก็ขอให้ได้ไปเมืองนี้บ้าง มันรู้สึกผูกพันแบบกลาย ๆ ที่อธิบายไม่ได้เช่นกัน) และปีนั้นได้พากันเข้าไปในสวนสนุกแห่งนั้น เห็นสถานที่นึงมันเกิดอาการเดจาวูถึงกับร้องบอกคนใกล้ตัวเลยว่า "I saw this place before, I dreamed about this place before." แต่เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปสถานที่แห่งนั้นไว้

และพอต่อมาเป็นช่วงที่อยู่ในภวังค์หนัก ถึงกับได้ยินเสียงคนบางคนในหัว(คือได้ยินเสียงกันและกันในหัวเลย) และเริ่มเห็นภาพเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ในหัว(ไม่ได้หลับ ยังตื่นปกติเพียงแค่หลับตาก็จะเห็นภาพเล่าเรื่องราว เป็นเรื่องเป็นราวเลย) ก็ได้รับรู้ว่าเค้าตายที่นั่น ที่จุดที่เราเกิดอาการเดจาวู ที่เพนซิลวาเนีย ส่วนเธอนั้นมาตายที่แมรี่แลนด์ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ (คือบ้านพวกเค้าอยู่เมือง Landcaster, PA. และเค้าเสียชีวิตก่อน ปล่อยให้เธอเป็นหม้าย) ที่ประหลาดและบังเอิญที่สุดคือ ก่อนที่จะเกิดเรื่องราวลึกลับ ๆ กลับไปอยู่ในภวังค์นั้น ประมาณเกือบปีก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องนั้น ตัวเองฝันว่าเห็นศพตัวเองที่ริมถนน ในฝันนั้นฝันว่ากำลังขับรถไปไหนซักแห่ง เป็นเส้นทางเก่า ๆ (แต่มันคล้ายเส้นทางที่ตัวเองขับรถไปโรงเรียนในชีวิตปัจจุบันมาก) กำลังขับรถไปแล้วเห็นคนกำลังมุงเก็บศพจากอุบัติเหตุอยู่ ไม่รู้ยังไงตัวเองก็เลยขับรถย้อนกลับมาที่เดิมอีกที พอมองดูศพที่เค้ากำลังจะห่ออยู่นั้นเป็นศพตัวเอง เป็นหน้าตัวเองชัด ๆ เลย ตอนนั้นนี่สะดุ้งตืนขึ้นมาเลย รู้สึกกลัวแบบจับใจ กลัวการขับรถไปเดือนกว่า ๆ ไม่กล้าขับรถไปโรงเรียนเอง ต้องให้คนใกล้ตัวขับรถไปส่งเป็นเดือน เพราะมันเป็นเส้นทางเดียวกันกับที่เราต้องขับรถไปเรียนก็เลยกลัว

และที่ประหลาดและบังเอิญหนักเข้าไปอีก(เมื่อนึกย้อนกลับ) ช่วงที่ความรู้สึกเริ่มย้อนกลับไปอยู่ในภวังค์แรก ๆ ต้องให้คนใกล้ตัวพาขับรถไปนั่นไปนี่เพื่อผ่อนคลายความรู้สึก และมีวันนึงไปเห็นโรงนาที่ฟาร์มแห่งนึง แต่เค้าเปิดเป็นที่ขายของเก่า ช่วงนั้นก็เรียกว่าเป็นบ้าสะสมของเก่า ก็เข้าไปซื้อของเก่ากลับบ้านซะเกือบเต็มรถ ไม่รู้ว่าจะซื้อมาทำไม รู้แต่ว่ามันอินอยากสะสมของเก่ามาก อารมณ์ก็ยังไม่ปกติ จำได้ว่าเห็นทะเบียนรถเก่า ๆ แผ่นนึง ไม่รู้นึกยังไงอยากได้ก็เลยซื้อมาด้วยร่วมกับของเก่าอื่น ๆ แต่ยังไม่ได้ดูรายละเอียดนะ พอช่วงเริ่มฟื้นจากภวังค์แล้วมานั่งดูรูปที่ถ่ายเก็บไว้(คือซื้อของเก่ามาแล้วก็ถ่ายรูปเขียนในบล็อกด้วย ตอนนั้นเขียนบล็อกด้วยอารมณ์ไม่ค่อยปกติ ยังอยู่ในภวังค์) คือดูรูปย้อนหลังเพราะตัวของเก่าจริง ๆ ทั้งหลายที่ซื้อไว้หลาย ๆ อย่างนั้นพอตัวเองเริ่มฟื้นจากภวังค์ เริ่มมีสติมากขึ้นก็มีการนำของเก่าหลาย ๆ ชิ้นไปบริจาคแล้ว มีบางชิ้นที่ยังเก็บไว้อยู่ และพอมานั่งดูรูปทะเบียนรถกลายเป็นว่าเป็นทะเบียนรถของรัฐเพนซิลวาเนีย (PA) ตังแต่ปี 1958 ก็ไม่รู้ว่ามันบังเอิญอะไร ไม่อยากคิดผูกเรื่องราวให้เกี่ยวกันนะ แต่บังเอิญหลาย ๆ อย่างประหลาด ๆ ทำให้มีเผลอคิดโยงใส่กันอยู่เรื่อย

และจะบังเอิญก็เหมือนบังเอิญ จะว่าไม่บังเอิญเพราะมีเรื่องภพชาติอยู่ก็ทำให้เผลอคิดได้เช่นกัน ว่าทำไมคนสองคนถึงต้องเกี่ยวข้องกับอเมริกา เค้ามาจบโทที่อเมริกาและก็กลับไทย(แล้วถึงเจอกันและก็พลัดพรากจากกัน) ส่วนตัวเราเมื่อก่อนไม่เคยชอบอเมริกา แต่ต่อมาชีวิตก็ผกผันให้ได้มาใช้ชีวิตอยู่อเมริกาและรู้สึกรักอเมริกาไปแล้วและคาดว่าคงได้ตายที่อมเริกา(ความรู้สึกตอนอยู่ในภวังค์นั้นเสียงในหัวนี่คุยกันเลยนะแบบว่าเธอกลับบ้านเกิดในชาติที่แล้ว)

ปล. ปัจจุบันนี้ก็ยังกลับไปที่ Lancaster, PA. ในช่วงซัมเมอร์อยู่ ขอแค่ให้ได้ไปขับรถเล่นกัน ถ่ายรูปเล่น ๆ ส่วนสายตาเราก็ยังพยายามมองหาบ้านหลังที่คล้าย ๆ ที่เห็นเป็นภาพเรื่องราวในหัวในช่วงที่อยู่ในภวังค์(คือเป็นภาพขาวดำเล่าเรื่องราวแบบชัดเจนมาก จำได้ทุกอย่าง ทุกรายละเอียด คือมองหาแค่ว่าจะมีบ้านหลังและเนื้อที่คล้าย ๆ ที่เราเห็นในหัวมั๊ยน๊า แต่ทุกสิ่งทุกอย่างคงเปลี่ยนไปแล้ว เพราะในภาพที่เห็นในหัวนั้นโบราณมาก สไตล์เก่า ๆ ถนนก็ยังเก่า ๆ ยังเป็นแบบทางรถม้า ทางเกวียนอยู่เลย และในภาพเค้าก็ยังใช้รถม้าอยู่ ถนนออกจากบ้านก็เป็นถนนสำหรับรถม้า และเห็นภาพที่เค้ากำลังนั่งขับรถม้าออกจากบ้านจะไปประชุมอะไรซักอย่างแล้วมาเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตก่อนอะไรประมาณนั้น) ส่วนโรงนาแห่งนั้นที่เราเคยซื้อของเก่าตอนอยู่ในภวังค์ซึ่งอยู่ในฟาร์มแถวเมือง Frederick, MD. นั้น หลังจากเราฟื้นจากภวังค์ก็ยังพากันย้อนกลับไปอยู่ แต่โรงนาแห่งนั้นกลับปิด ไม่ได้เปิดขายของเก่าอีกแล้ว ทั้ง ๆ ที่ไปหน้าซัมเมอร์เช่นกัน

ปล.(อีกที) อันนี้เล่าจากเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองโดยตรงนะคะ เรื่องบางเรื่องนี่ต้องเจอเอง(จริง ๆ เรื่องมันลึกลับยิ่งกกว่านี้ จิตวิญญาณของคนสองคนที่ผูกพันกัน ทั้ง ๆ ที่ตัวตนอยู่กันคนละซีกโลกนี่เค้าทำได้มากกว่านี้อีก รับรู้ความรู้สึกนึกคิดและสื่อสารกันได้จริง ๆ) และจะไม่บอกว่า "ไม่เชื่ออย่าลบหลู่" แต่จะพูดแค่ว่า "ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ" คนที่เจอเองนี่ก็ยังได้แต่งงตัวเองเลยว่า "นี่ฉันกลับมาได้ยังไง ถ้าเป็นคนที่ใจไม่แข็งนี่เป็นบ้าไปจริง ๆ แล้ว"

**** ที่เล่ามาคือจะบอกว่าบางสถานที่เราก็รู้สึกผูกพันโดยไม่รู้ตัว มันอาจจะมีส่วนที่เคยเกี่ยวข้องกับตัวเราโดยที่เราไม่รู้ก็ได้(พยายามให้เข้ากับกระทู้)****
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 05:00:17
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 02:57:29
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 01:45:34
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 00:39:14
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 00:24:32
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 00:23:22

จากคุณ : เรื่องเล่าจากช่วงอยู่ในภวังค์ (JC2002)

เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 00:18:02