ความคิดเห็นที่ 1 ตอนก่อนที่จะสมัครเขาก็มีให้เลือกว่าจะให้เลือกตำแหน่งอะไร  ซึ่งก็มีหลายอย่าง มีเซลล์ (อันนี้เราไม่เอา  ไม่อยากติดต่อพูดคุยคิดว่าตัวเองเป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่อยากยืนขายด้วย)  มี City carrier และก็  Rural carrier จริงๆ มีตำแหน่งอย่างอื่น แต่พอมาเลือกๆ สองอันนี้แหล่ะ แล้วก็มาชั่งใจอีกที   ส่วนการเลือกนี้ก็ใช้สัญชาตญาณ ความเป็นตัวของตัวเอง คือ เราเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงในบางครั้ง ชอบอะไรเงียบๆ  Country ๆ ไม่ต้องพบปะคน สันโดษหน่อย    รู้ใช่ไหมคะว่าเราเลือกอันไหน   Rural  นั่นเอง จนสอบเข้าไป ปรากฏว่าสอบผ่าน แนวข้อสอบมันไม่ยาก เขาเน้นเรื่อง ความจำ เร็ว แม่น และตัวเลข  ตอนทำอย่าตื่นเต้นมีสติหน่อย เราเน้นแม่น ช้า(นิดนึง) แต่ชัวร์ค่ะ เพราะเวลานั้นความลวกอ่ะมันไม่จำกัดเชื้อชาติและภาษา  ส่วนเลขนี่  อย่าหาว่าคุยเลย  คนไทย (จบ)เลขไทยมา ไม่แพ้ชาติไทยในโลกจริงๆ   สอบข้อเขียนผ่าน  แล้วก็มีนัดไปตรวจสายตา ตรวจสุขภาพ แบล็กกราว์น  จากนั้นไม่นานไปรษณีย์ที่เขาต้องการคนก็จะเรียกเราไป  วิธีการคัดเลือกนี่ก็ต่างกันไปค่ะ    ที่แรกที่เราเคยโดนเรียกนี่เขาเรียกไป 17 คน  จากนั้นเขาก็เรียก 2 คนที่ได้คะแนนสูงสุดเข้าไปแล้วก็ถามว่าสนใจไหม สองคนที่เข้าไปตกลงโอเค   15 คนที่เหลือ(รวมทั้งตัวเรา)ที่เป็นตัวเลือกพึ่งเหยียบย่างเข้าไปรษณีย์ได้ไม่ทันลมปราณด้านล่างที่ปล่อยออกมาจะหายเหม็นก็อกหักกันไปเป็นแถว  Y_Y แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 13:38:53 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 13:37:29

ความคิดเห็นที่ 2 จากนั้นไม่นานสองอาทิตย์ให้หลัง ไปรษณีย์อีกที่ก็เรียกเข้าไปสัมภาษณ์  วันนั้นที่ไปมีคนที่ถูกเรียกไปสัมภาษณ์ร่วมๆ 30 เราเห็นแล้ว อ๊าย อีกแล้วเหรอ   แต่คราวนี้แปลกตรงที่เรียกทุกคนมานั่ง จากนั้นทางหัวหน้าอธิบายงาน แล้วบอกเรื่องอื่นๆ ว่างานนี้ ไม่การันตีเรื่องตารางงานแต่ที่แน่ๆ ได้แน่นอนอาทิตย์ละวัน คือวันเสาร์ ต้อง On call    แลบาง Routeที่เราได้ต้องมีรถส่งจดหมายของตัวเอง รับได้กันหรือป่าว   ก็มีคนออกไป แต่เราไม่ออก (ชั้นมาไกลแล้ว) ไปๆ มากๆ ก็เหลือประมาณ 24 คน   ทีนี้ก็โดนเรียกสัมภาษณ์รายคน    มาถึงขนาดนี้แล้วตบหน้า เปรี๊ยะๆ สองสามที ยิ้มสยามแม่หญิงไทยจงคืนชีพ  สติจงมา ปัญญาจงเกิด ณ บัดนี้ เข้าไปในห้องเจอหัวหน้าสองคน หัวหน้าผู้ชายและผู้หญิง  ตอนโดนสัมภาษณ์รู้สึกตัวเองเหมือนผู้ต้องหาแล้วเหมือนเจอ Bad cop (หัวหน้าผู้หญิง) / Good cop (หัวหน้าผู้ชาย)  หัวหน้าผู้ชายถามคำถามแบบเกื้อกูลเราดี คุยกันถูกคอ  แต่หัวหน้าผู้หญิงจะเข้ม หน้าดุมาก     เจอคำถามนึงแปลศัพท์ไม่ออก นั่งเอ๋อได้ 5 วิ หัวหน้าผู้ชายเลยถามว่าเข้าใจไหม แล้วอธิบายช่วยอีกที ท้ายสุดสัมภาษณ์เสร็จ ได้ไม่ได้ไม่รู้ แต่รู้สึกขอบคุณที่เขาให้โอกาสเรียกเราไปสัมภาษณ์เลยพูดไปว่า ขอบคุณจากใจจริงๆ ค่ะ ที่ให้โอกาสสัมภาษณ์  (ดีใจได้ทำอะไรบ้าง ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยแล้วจากไปแบบงง 555) จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 13:48:51

ความคิดเห็นที่ 3 จากนั้นไม่นานก็มีจดหมายรับเขาประจำการ ดีใจมาก กรี๊ดกระโดดเหยงๆ ในบ้าน   แล้วจากนั้นเขาก็เรียกไปอบรมประมาณอาทิตย์นึง อบรมเสร็จก็มีให้สอบขับรถ  รถไปรษณีย์ที่นี่พวงมาลัยจะอยู่ด้านขวา  รถทั่วไปพวงมาลัยจะอยู่ด้านซ้าย  รถไปรษณีย์เราจะเรียก Long live vehicle (LLV) ค่ะ ส่วนเรื่องการสอบขับรถไปรษณีย์ถ้าตกก็อาจจะไม่ได้ แต่จริงๆ เรายังไม่เคยเห็นใครตกเลยน่ะ หลังจากอบรมเสร็จ สอบการขับรถเรียบร้อย ก็ไปรายงานตัวที่ไปรษณีย์  วันแรกก็ไม่มีอะไร หัวหน้าก็เข้ามาดูวิธีการเคสจดหมาย ดึงจดหมาย วิธีการทำงาน และอื่นๆ ซึ่งตอนนั้นยังไม่เชี่ยว(ชาญ) ดูไปแต่ไร้คำถาม จากนั้นก็ติดตามนั่งออกรอบ ออกเร้าท์  ( Route) ที่จะให้เราเรียนรู้  จะบอกว่าตื่นเต้น นั่งดูวิธีส่งไปเรื่อยๆ แรกๆ ก็จดว่าส่งถนนนี้แล้วไปไหนต่อ บ้านนี้ต้องไปส่งหน้าบ้าน  ตรงนี้ต้องซิกแซกเข้าไปซอยลึกๆ  แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ อากาศร้อน  เริ่มหมดแรง ไม่ได้สนใจแล้ว นั่งรถตั้งแต่ 10  โมงเช้าจน 4 โมงเย็น เหนื่อยแล้วหิว รถจอดๆ หยุดๆ  มึน หลังจากนั่งออกเที่ยวชมเมืองดูเร้าท์เสร็จ วันต่อมาหัวหน้าเรียกให้แค่มาส่งจดหมายแต่มาส่งแค่ใน 1 ส่วน 3  ประมาณบ้าน 200 หลัง  ออกไปส่งทำได้สองชั่วโมงกว่าๆ กลับ เพื่อนร่วมงานชม เก่ง เรียนรู้ไว อ้าว ยิ้มแก้มปริ  คิดในใจ งานอะไร สบายจัง เหมือนขับรถชมเมือง แป็บๆ  ไม่ได้รู้ว่าชะตาชีวิตข้างหน้าจะต้องมาเสียน้ำตาช้ำใจ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 13:56:19

ความคิดเห็นที่ 4 วันต่อมาหัวหน้าลองให้ส่งอีกส่วนบน (เคสแยกจดหมายของแต่ละเร้าท์จะมีประมาณ 6 แถวนะคะแถวนึงก็ประมาณ 100 ที่อยู่ มากน้อยแล้วแต่เร้าท์ บางเร้าท์ก็มีทั้งบ้าน บริษัทก็มี โรงเรียนก็มีปนกันไป)  ก็ไม่มีปัญหา จนสุดท้าย หัวหน้าบอก เอ๊า ทีนี้ลองทำทั้งเร้าท์ แต่เรายังไม่ต้องลองแยกจดหมาย   ให้มาส่งอย่างเดียว   อ๊ะ ไม่มีปัญหา ช่วงแรกลื่นไหล เจ้าของเร้าท์คนที่เราไปฝึกเพื่อที่เราจะไปเป็นแบ็คอัพให้เขาก็โทรถามเป็นระยะว่าอยู่ไหน โอเคไหม  เราก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง   ส่งไปเรื่อยๆ  จนมาหมู่บ้านสุดท้ายเป็นหมู่บ้านเก่า ป้ายถนนก็ชำรุด  ขับไปถ้ายังไม่รู้แอบเหม่อ เดี๋ยวกลับไม่ถูก   ที่นี้มีซิกแซกหน่อย พอดีเกิดอาการเหม่อ ตัวเลขบ้านกระโดด  งง  เฮ้ย ไปยังไงต่อ ถนนเปลี่ยนด้วย ตอนนั้นมีพกเนวิเกเตอร์ติดตัวไปด้วย  กดหาบ้านเลขที่ แล้วเครื่องนี้ก็บอกขับวนไปรอบนึงแล้วกลับมาอีกที่เดิม  ….. หืม … บ่นกับตัวเอง เอ๊ย เครื่องเสียหรือป่าว …. พึ่งซื้อมาไม่นาน กลับบ้านไปจะส่งรีเทริน์บริษัทเลย   แล้วก็ขับเวียนอย่างนั้นประมาณ 15 นาที เสียเวลามาก  แต่ก็ยังหาไม่เจอ  แต่เบอร์มือถือเจ้าของเร้าท์ก็มี (เราจะเรียกเจ้าของเร้าท์ซึ่งเป็นพนักงานบรรจุว่า Regular ค่ะ)    ไม่!  เราจะไม่โทร เราจะหาบ้านด้วยตัวเอง (โง่ อุ่ยไม่ใช่  ไม่รู้ต่างหาก  ไม่รู้แถมทะนงอีก)  จาก 3 โมงครึ่งปาไป 4 โมงกว่า ชักไม่ได้การ   ถ้ามัวแต่หาบ้าน กลับไปไม่ทันจะตกงานเอา   เลยยอมโทรหา Regular มาช่วยหน่อย เขามาถึงเอ๊า หาบ้านไหน อ้อ บ้านนี้เหรอนี่เลี้ยวขวาไปหน่อยนึงแล้วยูเทริน์มา มันอยู่ตรงข้ามนี่เอง !     วันนั้นกลับไปรษณีย์ทันก่อนห้าโมง รอดไปอีกวันนึง จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 14:05:09

ความคิดเห็นที่ 5 จากไปด้วยรูปนี้  บรรยากาศดี (คิดในใจว่าดีที่เลือก Rural)  ไม่เหมือนขับรถเที่ยวรอบเมืองให้มันรู้ไป แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 14:29:01 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 14:28:19

ความคิดเห็นที่ 6 เจอตัวพอดี^^       พึ่งกลับจาก'เมกา      แล้วให้สงสัย   และใคร่รู้ว่า  ตู้ไปรษณีย์  แบบนี้  ถ้ามีจดหมาย ลงทะเบียน   หรือ  ของมีค่าส่งมา   จะทำยังงัยคะ          รูปนี้ถ่าย  แถวๆ  ทางเข้า อุทยาน    Sequoia    CA  . พยายามมองหาตัวบ้าน   แต่ไม่เห็น     หรือบางหลังก็อยู่ไกลจากถนนใหญ่มาก รูปใหญ่เกิน เดี๋ยวย่อรูป ก่อนนะคะ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 18:36:52 จากคุณ : pippo's sweet heart เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 18:35:57

ความคิดเห็นที่ 7 จากคุณ : pippo's sweet heart เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 18:40:20

ความคิดเห็นที่ 8 มาโหวต มากิ๊ฟ และเดี๋ยวกลับมาฟังต่อ จากคุณ : CEECEE เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 18:57:23

ความคิดเห็นที่ 9 ล๊อคอินมาให้กิ๊ฟค่ะ  อยากขออนุญาตหลังไมค์ไปถามคำถาม  จขกท.จะอนุญาตรึเปล่า? จากคุณ : เย็นวันจันทร์ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 22:35:38

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ Kitty_PoPo ครับ ผมเคยสมัครงานไปรษณีย์ใน web siteน่ะครับเค้าไม่เห็นเรียกไปสอบเลยครับ ผมอยากทำงานไปรษณีย์มากๆครับ อีกย่างผมไม่รู้ว่าหลังไมทำยังไง อันนี้ e mailของผมนะครับ jack11goff@gmail.com อยากขออีเมลของคุณเพื่อจะปรึกษาเรื่องว่าทำยังไงถึงได้งานไปรษณีย์และขั้นตอนการสมัครจริงๆมันเป็นยังไงเพราะผมถามใครก้อไม่มีใครรู้น่ะครับ ขอบพระคุณมากครับ จากคุณ : มาโนช เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 02:58:54 A:207.237.16.126 X: TicketID:163496

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ pippo's sweet heart คะ ถ้าแบบนั้นนี่ ถ้าเป็นพวกจดหมายหรือพัสดุที่ลงทะเบียนแบบนั้นเราจะออกใบสีส้มๆ (พอเคยผ่านตาไหมคะ) เราเรียกว่า 3849 ให้ไปรับที่ไปรษณีย์ค่ะ  แต่ถ้าเป็นพวกพัสดุใหญ่ๆ ใส่ในกล่องรับจดหมายไม่ได้เราก็ออกใบสีส้มให้ไปรับเหมือนกัน ส่วนของมีค่าแต่ไม่ได้ลงทะเบียนแต่ถ้าใส่ในกล่องได้เราก็ใส่ไปค่ะ ทางเราไม่รับผิดชอบเพราะคนที่ส่งมาถ้ารู้ว่าเป็นองมีค่าควรส่งแบบมีประกันจะดีที่สุดค่ะ คุณ CEECEE  คะ ขอบคุณค่ะ แล้วแวะมาบ่อยๆ นะคะ กระทู้เงียบวังเวงมาก มาอยู่เป็นเพื่อนกันหน่อยนะคะ คุณ  เย็นวันจันทร์  คะ ส่งมาได้เลยค่ะ ช่วยได้ช่วยเต็มที่ค่ะ คุณมาโนชคะ เดี๋ยวหลังไมค์ไปหานะคะ วันนี้เมลล์เยอะ เมื่อวานไปรษณีย์หยุด พึ่งกลับมาถึงบ้าน ไว้เดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอจัดการเด็กๆ ก่อน จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 07:38:01

ความคิดเห็นที่ 12 หลังจากแค่ส่งจดหมายได้อย่างเดียว กลับมาไปรษณีย์ได้ตามเวลา หัวหน้าเลยบอกว่า งั้นวันเสาร์นี้ลองมาเคส คัดเลือกแยกพวกจดหมาย แม๊กกาซีน  (ศัพท์ไปรษณีย์เราเรียกเมลล์พวกนี้ว่า Raw mail)  ต้องมาแยกตามบ้านอีกที   นึกภาพออกไหมคะว่าข้างในเป็นอย่างไง นึกไม่ออกไม่เป็นไร เอารูปมาให้ดู โต๊ะทำงานของพวกเรากัน (เห็นเมลล์ แคตตาล็อก นิตยสารไหมคะ แจ๊กพ็อตแตกค่ะวันนั้น) แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 55 09:27:37 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 09:24:27

ความคิดเห็นที่ 13 หัวหน้าเลือกวันเสาร์เพราะว่าเป็นวันที่จดหมายเมลล์น่าจะน้อยที่สุด ตอนนั้นน้อยไม่น้อยไม่รู้ แค่เห็นก็ตกใจกับกองจดหมายที่ต้องเคส จากนั้น  Regular เร้าท์มาหาแล้วก็บอกว่า Good luck  แล้วเขาก็ไปนั่งรอในห้องพัก เราก็โอ๋ยยย เหมือนเรือน้อยลอยเคว้ง จะเริ่มยังไง บ้านเลขที่นี่ ถนนนี่    นั่งไล่หากว่าจะได้แต่ละหลัง เห็นกองจดหมายแล้วแทบอยากจะถอดใจ แล้วก็เคสไปเรื่อยๆ  เร้าท์ข้างๆ เขาก็เคสๆ แล้วเวลาเสียงที่เขาเคสจดหมายเวลาเลือกจดหมาย หรือนิตยาสารใส่ช่องแล้วไปกระทบกับชั้น ด้วยความเร็วและทักษะความเชี่ยวชาญคุ้นเคย มันก็จะดังปึ้งๆๆ  ไอ้เรารึก็มัวแต่ไล่ๆ หา ได้ฟังเสียงเร้าท์ข้างๆ   มันรู้สึกเหมือนตัดไม้ข่มนาม ปลุกขวัญปลุกระดม   กดดันกันจิงจิ๊งง เอาล่ะ ไม่สน ตั้งใจมีสมาธิแล้วก็ไล่ๆ หาที่อยู่ เจอเลขแล้ว ดีใจมากเลย หมดพันธะไปนึง  ดูอีกที เอ้าเลขเหมือนแต่ชื่อคนละถนน  -_- เสียเวลาหาใหม่ ทำอยู่อย่างนั้นกว่าจะเคสจดหมายเสร็จ  พอเสร็จเราก็ต้องไปเอาพวกพัสดุมาเคสต่อ  หลังจากเคสเสร็จแล้วก็ต้องดึงมาให้เป็นระเบียบ เพื่อเตรียมส่ง     แต่... แต่ยังไม่หมด ยังมีจดหมายที่คัดเลือกจากเครื่องจักรจัดเรียงตามบ้านเลขที่อีกพันกว่าซองค่ะ จะเรียงมันอยู่ใน Tray ถาดอันยาวๆ อันนั้นเราไม่เคส  เราเอาไปเลือกส่งเวลาออกไปส่งจดหมายข้างน้อยเลย   วันนั้นกว่าจะได้ออกก็  10 ครึ่งแน่ะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 09:51:44

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนนั้นพัสดุเยอะมาก จับวางๆ ในรถไม่เป็นระเบียบ ไม่คิดมาก เราเน้นเร็ว เร่งตัวเอง วันนี้จะต้องเป็นวันของเรา ปลุกขวัญตัวเองเพราะตอนนั้นเหลียวดูข้างๆ คนอื่นเขาออกไปกันเกือบหมดแล้ว  (รู้สึกวังเวง ความรู้สึกคล้ายๆ กับเล่าเรื่องในกระทู้นี้นี่แหล่ะค่ะ 555 เหมือนเล่าอยู่คนเดียว ไม่มีคนมานั่งเม้าท์ด้วย) บอกตัวเองให้จำไว้ อะไรมีบาร์โค๊ดจับสแกนให้หมดส่งจดหมายไปเรื่อยๆ   อันไหนสแกนผ่านก็แสดงว่าไม่มีอะไร  อันไหนสแกนแล้วเครื่องร้องดังตี๊ด แสดงว่าต้องสแกนลายเซ็นต์ด้วย  อ๊ะ ง่ายๆ    ส่งไปทำไปเรื่อยๆ ทำเต็มเราท์วันแรก พัสดุก็เยอะอีก จดหมายลงทะเบียนก็อีก  ใครว่าวันเสาร์สบายๆ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 10:14:24

ความคิดเห็นที่ 15 หลังจากส่งเสร็จกลับเข้าไปรษณีย์ เคลียร์พวกจดหมาย พัสดุลงทะเบียนเสร็จกับเสมียนเสร็จ กลับเข้าคอกของเราปลีกวิเวกต่อได้อีก ซักแป็บได้ยินเสียงเดิน ฉับๆๆ " Kitty... Did u delivery the registered package?" อ้าวเฮร้ย ถ้ามันไม่มีก็ต้องส่งแล้วสิ (คิดในใจนะ) บอกหัวหน้าไป " Yes, I did" หัวหน้าถามว่าแล้วอยู่ไหนไปที่ให้เขาเซ็นต์ อ้าว ............. เราก็ให้เสมียนไป แต่เสมียนเขาเซ็นต์รับเฉพาะแต่พวก Certified mails แล้ว รีจี๊ดเราล่ะ หัวหน้าบอกว่า  คิตตี้เธอใจเย็นๆ  ลองหาอีกที  (ปากหัวหน้าบอกใจเย็นๆ แต่เราไม่กล้าเย็นแค่เห็นหน้าจากขาวเป็นแดงแล้วมันทำใจไม่ได้จริงๆ) แล้วหัวหน้าก็เดินออกไป ซักแป็บเดินเข้ามาอีกถามว่าเจอไหม เราบอกว่ายังไม่เจอ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 10:36:43

ความคิดเห็นที่ 16 หัวหน้าบอกว่าจำที่อยู่ได้ไหม (จำไม่ได้ค่ะ) พอได้ยินแค่นั้นหัวหน้าเราขยำกระดาษปาใส่ถังขยะ แล้วเดินฉับๆ หน้าแดงออกไป (Registered ไปรษณีย์เราถือว่าเป็น Red   สีแดงๆ นี่คือ เลือด ถ้าเลือดหาย เราตายแน่ๆ ค่ะ) ............. ไม่ต้องอะไรหล่ะ  รู้ชะตาชีวิตตัวเองดี   โทรศัพท์หาคนข้างๆ   " นี่มีเรื่องจะบอก  กำลังจะถูกเด้งแล้วนะ   ทำไงดี ทำได้ไม่ถึงอาทิตย์เอง " แล้วก็ร้อง  เสียใจมาก ไอ้ที่เสียใจร้องไห้เพราะ สำนึก ทำไมสะเพร่าไม่รอบคอบ  แล้วที่เสียใจสุดๆ คือ กว่าจะได้งานนี่มาไม่อยากนึกเลยว่า 5-6 เดือน  แบบภาพแฟลชแบล็ก ซีเปียมันย้อนมา ตอนสมัคร ตอนกระโดดเหย็งๆ พอรู้ว่าผ่าน จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 10:51:19

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่มีคน งั้นลาไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้ต้องไปบินต่อ :P รูปนี้นี่ ตอนที่เราเห็นแสตมป์ ชื่อจ่าหน้าที่อยู่ ซองนี้ เรารู้สึกอุ่นใจ รู้สึกคุ้นเคยและคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอนจริงๆ ค่ะ ปล คุณมาโนชคะ  ช่วยบอกด้วยว่าอยู่ที่ไหน เดี๋ยวพรุ่งจะลองไปถามเรื่องรับสมัครไปรษณีย์เดี๋ยวนี้เป็นอย่างไงกับหัวหน้าอีกทีค่ะ -------- ลบอีเมลล์ออกนะคะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 07:31:14 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 55 11:09:10 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 11:04:19

ความคิดเห็นที่ 18 มาตามอ่านจ้า  อ่านแล้วทำให้เห็นใจพนักงานส่งจม. ผิดพลาดอะไรก็ต้องทำใจให้อภัยเค้าบ้างละนะเนี่ย จากคุณ : offita เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 11:16:51

ความคิดเห็นที่ 19 งานมันหนักกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังค่ะ จากคุณ : pixp เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 11:50:24

ความคิดเห็นที่ 20 ตามอ่านอยู่ครับ  เขียนได้สนุกมากเหมือนนักเขียนมืออาชีพ จากคุณ : Techie เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 11:51:24

ความคิดเห็นที่ 21 ตามอ่านอยู่ค่ะ ฟังดูแล้วงานเยอะจิงๆ จากคุณ : Mantra of Positivity เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 13:42:47

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาอ่านเหมือนกัน ปรกติผมจะไม่ชอบเอามากๆเลย ถ้าต้องไปที่ทำการไปรษณีย์ เพราะว่าแถวยาวมาก คนเยอะ แต่คนทำงานน้อย แถมคนที่ทำงานเหมือนกับว่า เค้าติดแหง็กอยู่ในระบบ slow motion ทั้งการเดิน การพูด การทำงาน ดูเหมือนว่าเชื่องช้าเอามากๆ คนที่ไปใช้บริการบางคนก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ยิ่งทำให้ต้องรอนานมาก แต่เบื้องหลังคงจะยุ่งน่าดู อ่านแล้วได้รับรู้มากขึ้นว่าอะไรเป็นอะไร ขอบคุณครับที่เข้ามาแชร์ ปสพก. ตามอ่านอยู่ครับ จากคุณ : LeePablo773 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 18:39:47

ความคิดเห็นที่ 23 สามี(เก่า)ดิฉันก็ทำงานไปรษณีย์ค่ะ 6-7 ปีกว่าแล้ว ๆ ยังไม่ได้บรรจุเป็นพนักงานประจำแต่ว่าวีคนึงพี่แกทำประมาณ 45-60 ชั่วโมง งานแบบนี้ต้องเน้นใจรักจริง ๆ บางวันเจอหมาไล่กัด (โดนไปหนนึง  dalmatians กัดตรงก้นดีนะมีกระเป๋าตังค์ ไม่งั้นเขี้ยวคงฝังลึกกว่านี้) เดินเยอะวัน ๆ นึงเพราะพวกขับรถส่งได้เค้าเน้นให้พวกผู้หญิงหรือมีปัญหาสุขภาพ(หมายถึงที่นี่) มีหนนึงทำ สแกนเนอร์หายไป เจอหักเงินเดือนไปพันสองมั้ง เหอ ๆ เห็นเข็ดไปเลยน่ะ ลำบากหน่อยก็ช่วงหน้าหนาวนี่แหละค่ะ ohio หิมะเยอะ บางที รร ปิด ไม่มีใครมาทำความสะอาดทางเดินเท้าหรือถนน mail man เดินส่งจดหมายหิมะท่วมน่อง งานแบบนี้ใจไม่รัก ไม่ชอบ ทำไม่ได้จริง ๆ นะคะ เพราะไม่ว่าจะฝนตก แดดออก หิมะตกกระหน่ำ พายุเข้ายังไง จดหมายถึงส่งถึงมือผู้รับค่ะ จากคุณ : Ohio (natasa) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:44:37

ความคิดเห็นที่ 24 ติดตามอ่านต่อครับ จากคุณ : JIRATH เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 01:41:57

ความคิดเห็นที่ 25 รอเจ้าของกระทู้มาเขียนเล่าต่อนะคะ:) จากคุณ : นี่ๆ ขอกอดหน่อยดิ่ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 01:51:56

ความคิดเห็นที่ 26 --- พี่อ๊อฟ  ถ้ามีอะไรผิดพลาดเขียนโน๊ตไว้ในกล่องก็ได้ค่ะ  คราวหน้าจะได้ระวังกันมากขึ้น (คราวก่อนที่เจอตอนนี้คงดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ) --- พี่ทราย  มีหนักมีเบาเป็นบางช่วงค่ะ วันเบาๆ ดีใจมาก วันไหนมาเจอเมลล์เยอะๆ  อยู่เงียบๆ หน้างุดเคสเมลล์อย่างเดียวเลย ยิ่งพวกเทศกาล แคตตาล็อกจะเยอะ คริสมาสพัสดุนี่น่ากลัวที่สุด --- คุณ Techie ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วตัวลอย ความจริงนี่ไม่ใช่  ฝอยเก่งอย่างเดียว พึ่งเขียนเป็นเรื่องเป็นราวคราวนี้เองค่ะ แล้วแวะเข้ามาบ่อยๆ นะคะ --- คุณ Mantra of Positivity  เมลล์เยอะบ้างน้อยบ้างเป็นบางวัน บางช่วง เอาแน่ไม่ได้เลยค่ะ --- คุณ LeePablo773 เป็นเหมือนกันค่ะ ฮะๆ   ส่วนใหญ่เวลาตัวเองต้องส่งอะไรก็เอาไปส่งที่ไปรษณีย์ที่ทำงาน  พอแปดโมงก็ไปตรงเค้าท์เตอร์เลย ช่วงเช้าๆ คนไม่เยอะ --- คุณ Ohio (natasa) เรื่องหมานี่คู่กันจริงๆ ค่ะ เคยเจอเหมือนกัน วิ่งเข้ามาจะกระโดดกัด ทำอะไรไม่ถูก โชคดีเจ้าของบ้านที่ไปส่งพัสดุเปิดออกมาเอาพอดี เลยไล่ไป  สมัยอยู่จอร์เจียหิมะตกแค่วันสองวันคิดว่าแย่แล้วนะคะ ยิ่งเวลาหิมะละลายแล้วอากาศเย็นละลายไม่หมดกลายเป็นน้ำแข็ง ไปส่งจดหมายต้องหาทางกันไปลำบากมาก   เรื่องสแกนเนอร์เห็นราคาแล้วตกใจเลยค่ะ แพงมาก --- คุณ JIRATH,  คุณ นี่ๆ ขอกอดหน่อยดิ่  ดีใจจังค่ะ เขียนแล้วมีคนอ่านด้วย  :) จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 06:16:57

ความคิดเห็นที่ 27 พอคุยเสร็จ หยุดร้อง ปาดน้ำตา เอานะ ช่างมัน ตกงานแค่นี้ไม่ถึงตาย  (แต่ใจมันก็ยังห่อเหี่ยว) ตอนนั้นนี่เสียใจและหมดใจไป  แต่ก็นะ พวกจดหมายที่เอากลับมาอย่างบ้านร้าง คนย้ายบ้านใหม่แล้วจดหมายเขาต้องฟอร์เวริด์เราก็เก็บใส่ใน Tray หมักหมมทับถมกันมา เคลียร์ให้เรียบร้อยก่อนกลับ   ตอนมาก็มาดี ตอนจากก็ก็ขอจากแบบดีๆ อย่าให้ใครมาว่าได้ (แม่สอนมา 555) เอารูปมาให้ดูค่ะ จะได้นึกภาพตามออก   พวกเราเรียกว่า Baby Tray ไว้ใส่พวกจดหมายที่คัดออกระหว่างส่ง บางทีก็ใส่สัมภาระอย่างในภาพ ตอนนั้นนี่คัดออกวางทับถมกันใน Baby tray ไม่เป็นระเบียบ มัวแต่เร่ง วันนี้จะเป็นวันของเรา (วันน้ำตาตกนอก ตกใน) จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 06:45:27

ความคิดเห็นที่ 28 จัดไปแยกไป เห็นอะไรแว็บๆ ใบสีส้ม เอ๊ยย พลิกด้านหน้า เอ๊ยยย นี่มันใบที่ลูกค้าเซ็นต์รับพัสดุลงทะเบียน   กรี๊ดดด เจอแล้ว  ดีใจมาก ไม่ตกงานแล้ว และเราก็ไม่ได้สะเพร่า แต่เรารกและลก ว่าแล้วก็เดินฉับๆ ไปหาหัวหน้าบ้าง " Janie, I found it!" หัวหน้านี่หน้าเปื้อนยิ้ม " Oh , Kitty!!! I love you!" (โหย เชื่อตายเลย ตะกี้ที่ผ่านมานี่เค้ายังจำได้นะ) จากครั้งนี้ มันทำให้เราซึ้งกับตัวเอง และพูดกับตัวเองว่า " เลิกโหลยโท่ยได้แล้ว "  ระวัง ระเบียบ รอบคอบ  สามคำกรุณาจำให้ขึ้นใจ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 06:55:51

ความคิดเห็นที่ 29 ยังไม่จบค่ะ วีรกรรมยังมีอีก เรื่องเยอะกว่าคนอื่น ตอนเจอไม่อายหรอกค่ะ ตอนโดนคนอื่นแซวก็ไม่อาย แต่ตอนจะมาเล่านี่อายๆ (ตอนนี้เลิกอายแล้วแล้วค่ะ) นอกจากจดหมาย นิตยาสาร แคตตาล็อกที่ต้องคัดแยก ก็ยังมีจดหมายที่คัดแยกจากเครื่องมาต่างหากซึ่งจดหมายนั้นตามบ้านตาม Direction  แผนที่การส่งอยู่แล้ว แปะรูปให้ดูก่อนนะคะ หน้าตาจะเป็นลักษณะแบบนี้   วันนึงอย่างน้อยก็ 4  มากสุด 12 ก็เคยมี แต่แบบ 2 ถาดก็เคยมีนะคะ ตั้งแต่ทำงานนี้มาหลายปี เจอแล้วนับครั้งได้ไม่เกินนิ้วฝ่ามือนึง ฮ่าๆ   ตอนเดินมาเห็นว่ามี 2 ถาด นี่ พูดตรงๆ เราฮัมเพลงนี้เลยค่ะ I believe i can fly  อารมณ์ดีมาก  (จริงๆ เป็นคนหนักเอาเบาสู้นะคะ พูดจริงนะ) แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 08:42:24 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 07:16:39

ความคิดเห็นที่ 30 เสียน้ำตาให้ไปรษณีย์ไปวันเสาร์ จันทร์ต่อมาก็มาทำงานอีก  หัวหน้าต้องการให้เรียนรู้เร้าท์แบบจัดเต็ม(วันจันทร์ที่ถือว่าหนัก) ปกติที่ทำงานเก่าทุกวันจันท์จะมี  Marriage Mail   เราเรียกว่า  Box holder  จริงๆ มันก็คือแผ่นปลิวโฆษณา คูปองที่ต้องจอดส่งทุกบ้าน หน้าตาอย่างนี้ค่ะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 07:29:30

ความคิดเห็นที่ 31 ลืมรูป จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 07:41:33

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนนั้นรู้แค่ว่า มันคือ Box holder แต่ไม่รู้ว่ามีอีกชื่อคือ Marriage mail วันเสาร์ว่าเบาๆ ยังเอาไม่ค่อยรอด พอมาเจอวันจันทร์นี่ไม่ต้องนึกถึงเลยค่ะ  Box holder ก็ต้องส่งด้วย วันนั้นกว่าจะได้ออก จากไปรษณีย์ก็ 11 โมง ทำมาได้ไม่กี่วันยังทุลักทุเล พอมาเจอใบโฆษณา ต้องระวังมากขึ้น วันนั้นก็เลยยิ่งช้าไปใหญ่ ส่งไปเรื่อยๆ คราวนี้ Manager  (จำที่เคยเล่าตอนถูกสัมภาษณ์ไหมคะ คนที่สัมภาษณ์ที่เป็นผู้หญิงคือ Manager ของไปรษณีย์ที่เราทำอยู่  ส่วนผู้ชายคือ Post Master ใหญ่สุดดูแลสองที่) โทรมาถามอยู่ไหนแล้ว ตอนนั้นน่าจะประมาณ 4 โมงครึ่ง ทำอยู่หมู่บ้านเกือบๆ สุดท้ายเหลืออยู่ประมาณ 100-150 หลัง เมเนเจอร์บอกว่า " Ok, Cut the marriage mail and try to get back on time" ด้วยความเข้าใจที่คิดว่าตัวเองเข้าใจถูกต้องแล้ว   หัวหน้าบอกให้ตัด Marriage mail  อ๋อ  (เลื่อนไปดูรูป 29 นะคะ เอ้า 31 นี่ก็ด้วย) แล้วก็กลับให้ทัน    งั้นส่งแค่พัสดุ สบายมาก กลับทันอยู่แล้ว หัวหน้าใจดีจัง กลับมาถึงเมเนเจอร์กลับไปแล้ว หัวหน้าเรา(ซุปเปอร์ไวเซอร์) ก็กลับไปแล้วเหมือนกัน เหลือแต่เจ้าหน้าที่ๆ คอยอยู่เคลียร์รอแคริเออร์ เขาก็เคลียร์เพื่อที่จะปิดไปรษณีย์เห็นเมลล์ตัวเองที่เอากลับมา เอ้อ ไว้พรุ่งนี้เช้าๆ จะกลับมาเคนมาแยกให้เรกูลาร์ดีกว่า จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 08:27:23

ความคิดเห็นที่ 33 เช้าวันต่อมาเดินเข้าไป  หัวหน้าเรียกไปถาม ชี้ถาดจดหมายถาดยาวถามว่ามันคืออะไร อ้าว ก็จดหมายนี่นา ยังไม่ได้รู้สึกสำนึกอะไรตอนนั้น  หัวหน้าถามว่าทำไมถึงเอากลับมา เราก็เลยบอกไปว่า “ Jinny said  Cut the marriage mail and get back on time”  ตอบไปด้วยหน้าตาจริงจัง ไม่ได้รู้สึกรู้สาว่าไอ้ที่เข้าใจนี่คือเข้าใจผิดๆ มาตลอด หัวหน้าเห็นแววตายัยนี่ แล้วกุมขมับ  แล้วหัวหน้าก็เลยบอกว่าไปเคสเมลล์ให้เสร็จซะ กว่าจะมารู้ว่าอะไรคืออะไร ตอนกลับเข้าไปคุยกับ Regular    วันก่อนปาดน้ำตา มาวันนี้ปาดเหงื่อ   จะรอดผ่านโปรไหม(ฟระ)นี่  แม่คุ้ณณณณ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 08:40:31

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณค่ะ คุณKitty_PoPo  ส่งข้อความไปหลังไมค์แล้วค่ะ จากคุณ : เย็นวันจันทร์ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 09:11:08

ความคิดเห็นที่ 35 คุณเย็นวันจันทร์เช็คหลังไมค์นะคะ หวังว่าคงจะพอช่วยได้บ้าง ------------------------------------------------------------ ช่วงไม่กี่วันที่เริ่มเป็นช่วงที่ทุลักทุเล   (ส่วนใหญ่ทำตัวเองทั้งนั้น)  ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ส่วนใหญ่ก็จากความผิดพลาดของตัวเอง เคยได้ยินคำนี้ไหมคะ  Wise men learn form others’ mistake. Fools by their own.   สำหรับตัวเองคิดว่าหากคนไม่รู้ไม่ได้ลองทำ ไม่มีตัวอย่างให้ดู แล้วจะเรียนรู้ได้อย่างไร     ระหว่างทำงาน  เจอเพื่อนร่วมโลก จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 12:43:39

ความคิดเห็นที่ 36 หลังจากอาทิตย์นั้นผ่านไป อาทิตย์ต่อมาหัวหน้าก็ให้ลองทำเร๊าท์ใหม่ทันที ยังรู้สึกดีมีกำลังใจอยู่ ที่หัวหน้ายังให้โอกาส  (แอบคิดกันอยู่ใช่ไหมว่ารอดมาได้อย่างไง … เราก็อยากรู้เหมือนกันค่ะ อ่ะ แต่ไม่คิดจะถามเลยนะ ฮ่าๆ  ถามไปไม่ได้ไพรเบี้ย นิ่งเสียได้ตำลึงทองดีกว่าเน๊าะ ว่ามั๊ยคะ) ผ่านอะไรมาก็หลายอย่างก็ปรับปรุงตัวกันไปค่ะ ทุกอย่างดูราบรื่น จนมาวันนึง ได้ทำเร้าท์ใหม่อีก กลับมาเย็นพอดีเวลาอีก แล้วก็อยู่เคลียร์เมลล์ แยกเคสพวกแคตตาล็อกโฆษณา    ที่ไปรษณีย์บางทีพักเที่ยง ไม่ค่อยมีคนอยู่ เขาก็ปิดไฟประหยัดไฟกัน ตอนเราเข้ามาตอนเย็นก็ปิดก็ไม่เอะใจ เราก็ไม่ได้เปิดแค่เดินกลับเข้าที่โต๊ะของตัวเอง  แล้วก็เปิดไฟของโต๊ะตัวเองแค่นั้น ประมาณ 6 โมง เพื่อนที่ทำงานเป็น Clerk ตะโกนจากข้างหน้าว่ามีใครอยู่ไหม  เราก็อยู่ที่โต๊ะตัวเองก็พูดเสียงดัง  มีคนอยู่ แล้วเขาก็เดินไป   เจ้ากรรม เข้าใจไปเอง(อีกแล้ว)เห็นเขาไม่ขานก็นึกว่ารับรู้ เอ๊า ไม่ได้เอะใจ เคสเมลล์เสร็จเดินไปออฟฟิสส่วนกลาง ซึ่งเขาเปิดไฟตลอด ไม่ได้คิดอะไร   ขอเข้าห้องน้ำก่อนกลับบ้านหน่อย ตอนที่เพื่อนถามตำแหน่งตามภาพ ตัวเองก็นะหลบมุมหลืบ (โต๊ะมันอยู่ตรงนั้นนี่นา) แล้วเพื่อนเขาก็ยืนอยู่แค่ตรงทางเข้ามองไม่เห็น เสียงก็คงไม่ได้ยิน Y_Y จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 13:17:14

ความคิดเห็นที่ 37 แล้วเดินออกมาเตรียมจะกลับบ้าน เปิดประตูได้ยินเสียงดังปิ๊บๆ   ผ่านหู  นึกในใจเสียงอะไร ช่างเถอะ จะกลับบ้านแล้ว เปิดประตูออกไป  รั้วประตูทางออกถูกล็อคเรียบร้อยยย   ....  อึ้งไปแป็บ มันจะอะไรนักหนา(ฟระ) ชีวิตชั้นเนี่ย ดูเวลา 6 โมงกว่าแล้ว    แล้วใครจะไปรับลูกให้ ญาติก็ไม่มี ชีวิตหนอชีวิต ฝากเขาเลี้ยงไว้ ใจเย็นๆ เบอร์โทรใครก็ไม่มี เบอร์หัวหน้ามีก็เป็นเบอร์ที่ไปรษณีย์  มีเบอร์อยู่คนเดียวคือ Regular เร้าท์ที่เป็นแบ็คอัพให้เขา เลยโทรหา   แล้วก็ติดต่อกันไปมา ผช ซุปฯ บอกว่าให้รอเดี๋ยวจะมา เลยนั่งรอในรถ จอดรถตรงหน้ารั้วไม่เท่าไหร่   ไฟกระพริบๆ  มาแล้ว โอ้   คุณตำรวจ ยืนคุยกันผ่านหน้าตะรางรั้วนี่แหล่ะ ตอนแรกนึกว่าเขาจะมาช่วย คุยไปคุยมาโธ่ บอกว่าสัญญาณกันขโมยมันขึ้นเขาเลยมาตรวจ ก่อนจะจากกันเลยถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย(ซักหน่อย) ติดต่อหัวหน้าแล้วใช่ไหม (แล้วค่ะ) คุณตำรวจพูดส่งท้าย  " หวังว่าได้ออกมาเร็วๆ นะ ... Have a great evening" ขอบคุณค่ะ My evening was ruined .... แล้วก็นั่งรอต่อไปจน 2 ทุ่ม  เราก็ได้รับอิสรภาพ ดีใจมาก อิสระภาพที่รอคอย เช้าวันถัดมา  ตั้งแต่ย่างเท้าเข้าไปก็จะมีคนมาทักทาย ทั้งป๊อบทั้งดังได้ช่วงระยะนึง พอนานไปเรื่องนี้กลายเป็นตำนาน ถามไปใครรู้หมด   มีการเอามายกตัวอย่าง มีโดนแซวเป็นระยะ    หนุกหนานไปนานจนหลายปี (สามปียังแซวได้ไม่รู้จบ) จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 13:58:29

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณมากกกก   สำหรับคำตอบค่ะ    ^^     ชอบอ่าน  ประสบการณ์  การทำงานแบบนี้    โดยเฉพาะคนไทย ในต่างแดน   ตอนที่เห็นตู้ไปรษณีย์ เมกา   ครั้งแรก  แปลกใจมากกกก    บอกสามีว่า  จอดรถหน่อย จะถ่ายรูป นางถามว่าจะถ่ายอะไร   พอบอกว่าตู้ไปรษณีย์     เธอก็ทำหน้ามึน....คือตอนนั้น กำลังหลงทาง แต่นังเมีย ก็ยังมีอารมณ์อยากถ่ายรูป  --"     หลายวันผ่านไป    เจอทีไรก็กรี๊ดกร๊าด  ตลอด     จนสุดท้าย   ก็สำเร็จ     ได้มาสองรูป   จอดรถถ่ายกันข้างทาง  เลยทีเดียว แล้วก็ให้นับถือจริงๆ    เพราะบ้านบางหลังอยู่ในป่า  บนเขา   หรือกลางทะเลทรายก็มี แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 18:48:54 จากคุณ : pippo's sweet heart เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 18:41:41

ความคิดเห็นที่ 39 คุณ pippo's sweet heart ฮะๆ เราก็ชอบกล่องรับจดหมายที่อเมริกาเหมือนกันค่ะ สวยๆ แปลกๆ  เยอะ เรามีถ่ายเก็บไว้เยอะเสียดายอยู่เครื่องเก่าแต่พังไปแล้ว เครื่องใหม่ก็มีแต่มีไม่มาก กล่องนี้อยู่เร๊าท์นึงซึ่งเราทำไม่บ่อย ตอนนั้นเพื่อนถ่ายรูปมาแคปมาแต่ตัวกล่องด้านล่าง แต่ละคนดูไม่รู้เลยนึกว่าเป็นบ้านจริง เขาทำได้เหมือนบ้านของเขา(ข้างบน)มาก จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 23:34:28

ความคิดเห็นที่ 40 กล่องรับจดหมายอีกใบที่ชอบมาก  เดาได้ไหมคะว่าทำไมเจ้าของบ้านใช้ใบนี้ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 23:43:34

ความคิดเห็นที่ 41 บ้านนี้ก็เหมือนกัน  กล่องเป็นรถพ่วงสำหรับขนย้ายม้า จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 23:45:13

ความคิดเห็นที่ 42 ไม่แน่ใจว่าแทรกเตอร์หรือรถไถ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 23:46:36

ความคิดเห็นที่ 43 หัวหน้า(ซุป)ที่ทำงานที่เก่าวันนึงเดินเข้ามาบอกว่า '' Kitty, Now i think it's time for you to try to remember all of the customer names on your route"    คำว่า Your  route  เร๊าท์ที่ว่าคือ เร๊าท์ที่เราเป็นแบ็คอัพเร้าท์แรกที่เลือก เป็นสิทธิ์เด็ดขาด  ระบบการทำงานของ RCA (Rural carrier associate) ใครสอบเข้ามาก่อนจะมีสิทธ์เลือกเร้าท์ Bid route ได้ก่อน และพวกเราสามรถเลือกได้ 3  เร๊าท์(เร๊าท์ประจำของเรา แบ๊กอัพ 1 และแบ๊กอัพ 2 แบ๊คอัพนีบางที่ก็ไม่เหมือนกันอีก) ตามระบบอาวุโส (seniority) กันค่ะ พวกเรายังไม่ได้บรรจุเป็นพนักงาน Federal กัน ต้องรอให้ Regular คนใดคนนึงเกษียณก่อน ตอนแรกที่หัวหน้าบอกให้จำ เราก็โอ้โห 600-700 ชื่อนามสกุลเชียวนะ  ขี้เลื่อยขี้สนิมมันเกาะมานาน   เอาน่ะลองดู  หัดจำก่อน 5 ห้าที่อยู่แรก วันแรกที่ส่งเห็นบ้านนึกนามสกุลก่อนเลย วันถัดมาเพิ่มที่ละห้า เห็นบ้านทบจากของเดิมไปอีก ไล่เรียก  ได้บ้างไม่ได้บ้างไปเรื่อยๆ แล้วมันก็ได้ (แต่เราจำได้แค่เร๊าท์ที่เป็น Primary route เร๊าท์อื่นได้บ้างเป็นบางหลัง) ออกทะเลไป ลากกลับเข้ามาฝั่งด้วยกัน นอกจากเร๊าท์หลัก  จะบอกว่ากล่องเมลล์น่ารักๆ ประหลาดๆ พวกนี้มันช่วยทำให้พวกเราจำบ้านพวกคุณได้ง่ายด้วยค่ะ  ถ้ามีเหตุให้พูดถึงบ้านหลังผึ้งน้อย   เราก็อ้อ รู้กัน นอกจากพวกนี้ ถ้าเจ้าของบ้านใจดี (มีเร๊าท์นึง เจ้าของบ้านจะหย่อนน้ำ หย่อนขนมให้ทุกวันเลย ไปทำเร๊าท์นี้จะบอกกันปากต่อปาก)  หรือถ้าเจ้าของบ้านดุเราก็จะจำ 555 ไม่ใช่อะไรค่ะ แต่ต้องระวังมากเป็นพิเศษ -------------------------- แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 00:11:57 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:08:57

ความคิดเห็นที่ 44 ผึ้งน้อยของเรา     เห็นผึ้งแล้วนึกถึงตัวต่อ ครั้งนึงเราเคยไปส่งเร๊าท์นึง เปิดมาเจอตัวต่อบินออกมาจากกล่องแล้วมาต่อยที่แขน ใช้ปากเป่า   ไม่อยากเอาชีวิต กลัวบาป :(   น้านน เกาะยังแน่น กะต้องต่อยให้ได้  แล้วก็ต่อยจริงๆ  ฮือๆๆ เจ็บ(เฟร้ยยยยย)   ไม่ไหวแล้วเอามือปัด  ถึงยอมหนีไป ปวดระบมที่สุด กว่าจะหายทิ้งรอยไว้อีก จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:17:07

ความคิดเห็นที่ 45 รออ่านนะคะ เล่าเรื่องได้น่าติดตามมากค่ะ คนที่ทำงานไปรณีย์จำกันเก่งมากค่ะ เป็นเราคงตาลายอะ กว่าจะหาเจออันไหนของบ้านไหน ว่าแต่ที่รับจดหมายน่ารักๆทั้งนั้นเลยนะคะ :) จากคุณ : เลดี้มาเฟีย เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:17:34

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านเหนื่อยกันไหมคะ 555 ไว้ค่อยมาใหม่ ถ้ายังไม่เบื่อกันก่อน   Have a great Sunday ค่ะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:26:43

ความคิดเห็นที่ 47 ไม่เบื่อครับ  ยังอ่านอยู่ จากคุณ : Techie เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:53:01

ความคิดเห็นที่ 48 เล่าเรื่องได้น่ารัก น่าติดตามมากค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : JeanS UnD YeeniE เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 01:52:30

ความคิดเห็นที่ 49 สามีของพี่สาวแฟน ก็ทำไปรษณีย์เค้าบอกเหมือนกันว่างานเยอะ เห็นว่าตอนนี้มีการปิดไปรษณีย์ที่เล็กๆไปเยอะทำให้งานหนักขึ้นอีก รออ่านอยู่นะค่ะ... จากคุณ : punnana_29 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 02:03:37

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ค่ะ เป็นประโยชน์มากค่ะ ขอตามอ่านด้วยคนนะคะ ^^ จากคุณ : charming_Hina เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 02:38:13

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านอยู่นะคะ เขียนสนุกและมีประโยชน์มากค่ะ เก่งจังเลย ได้งานทำด้วย เรายังไร้อนาคตอยู่เลยค่ะ มาต่อไวๆนะคะ ^^ จากคุณ : Stinky Cat เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 04:03:30

ความคิดเห็นที่ 52 --- คุณ เลดี้มาเฟีย ตอนแรกที่ทำตาไม่ลายค่ะ แต่บอดเลย กว่าจะหาไม่รู้อะไรอยู่ไหน ทำไปทำมาแล้วจะเคยชิน เมื่อก่อนเห็นคนอื่นกลับมาเที่ยงเอย บ่ายเอย นั่งคิดเราจะมีวันแบบนั้นไหมเนี่ย --- คุณ Techie  แวะเข้ามาอีกรอบ ขอบคุณค่า :)) --- คุณ JeanS UnD YeeniE ขอบคุณค่ะ แล้วเข้ามาอีกนะคะ :)) --- คุณ punnana_29  ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ  ตอนนี้ที่ทำงานเก่าจากสองที่ก็ต้องยุบรวมกันเพื่อตัดค่าใช้จ่ายด้วยค่ะ --- คุณ charming_Hina ยินดีค่า ดีใจที่เข้ามาทักทายนะคะ เล่าคนเดียวแล้วไม่มีใครรู้สึกวังเวง เหมือนตัวเองนั่งบ่นเป็นป้าแก่เลย --- คุณ Stinky Cat ขอบคุณค่า  เขียนยาวๆ กลัวอ่านกันเบื่อค่ะ พยายามเขียนให้สั้นกะทัดรัด(นี่สั้นแล้วนะ )   เราเป็นคนไม่เก่งนะคะ  แต่พยายามคิดว่าในเมื่อคนอื่นทำได้ แล้วทำไมเราจะทำไม่ได้  บางทีถ้าไม่ลองทำเราก็ไม่มีทางรู้ แล้วถ้าได้ลองทำแล้วต้องทำให้ดีที่สุด ไม่งั้นสู้ไม่ทำเลยจะดีกว่่า    เป็นกำลังใจให้คุณด้วยนะคะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 07:29:33

ความคิดเห็นที่ 53 ขอเก๋ๆ อยากขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า ชิง แชง ดิง แดง ดอง  Ching Chang Ding Dang Dong (คล้องจองดี เก๋ได้อีก ไม่ได้แต่งเองนะคะ ไปจิ๊กจากเพื่อนมาอีกที) เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ทำงานไปจนเริ่มมีปีก (แต่ปีกเค้ายังไม่กล้า ขายังไม่แข็งนะคะ) ปกติที่ทำงาน  City carrier จะมีผู้หญิง ผู้ชายคละกัน แต่ไม่รู้ทำไม Rural carrier มีผู้หญิงเกือบทั้งหมด มีผู้ชายอยู่คนนึง เวลาเราทำงานเราไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ เพราะสนใจแต่เคสจดหมาย (อ่ะ ยอมรับนิดนึงแหล่ะว่าขี้เกียจมานั่งอังกฤษเป็นไทย พอจะพูดก็ต้องมานั่งเปลี่ยนจากไทยเป็นอังกฤษ) สมองก็ต้องคิด ตาก็ต้องหาเลขที่บ้าน ปิดหูฟัง ทำงานดีกว่า จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 07:46:07

ความคิดเห็นที่ 54 เราเป็นคนง่ายๆ ใครพูดก็เอ้อๆ เหรอ ก็คุยนิดๆ หน่อยๆ  เป็นคนคุยไม่เก่งถ้าไม่คลิก แต่ก็ชอบหัวเราะ ชอบยิ้ม (ซึ่งก็ดี เพื่อนบอกดูเป็นคนอารมณ์ดี ดูเป็นคน Good attitude   แต่นานเข้าๆ มันเริ่มมีริ้วรอยตรงมุมปาก ไม่อยากยิ้มเท่าไหร่  แต่พอคนยิ้มให้มา มันไปอีกแล้ว ) เริ่มลอยทะเลอีกแล้วใช่ไหม เอ๊า รีบลากกลับเข้าฝั่งกันมาค่ะ ในที่ทำงานเราไม่มีปัญหาอะไรกับใคร แต่จะมีผู้ชายคนนึงที่เป็น Rural carrier เขา เป็นคนที่ชอบคุย ปากเขาก็แสบๆ หน่อย ก็คุยกันทักกันบ้าง เพราะบางทีก็ต้องทำงานร่วมกัน วันนึงในนั้นก็คุยกันไม่รู้เรื่องอะไร เพราะไม่ได้สนใจ จนคำนึงมันลอยมากระแทกหู " CHING CHANG DING DANG DONG  Hahahaha" อ้าว เฮร้ย อะไร  ร้อนตัวน่ะ เพราะนามสกุลสามี(ตอนนี้เป็นนามสกุลเราแล้ว) มันมี ชิงๆ คล้ายด้วยอ่ะ   (เราเป็นคนเอเชียหัวดำคนเดียวในที่ทำงานนะคะ) เลยเงี่ยหูฟัง  เอ๊า ไอ้นี่ มันล้อนามสกุลคนจีน คนเอเชียนี่หว่า อยากไปสะกิดให้หันหลังมาดู เอานามสกุลชั้นให้เธอดูจริงๆ ตอนนั้นน่ะรู้สึก มันตลกตรงไหน(วะคะ)   ไม่พอใจด้วย  แต่เราไม่สมควรจะไปกระโตกกระตากใช่ไหม เรื่องล้อเลียน Discrimination มันมีทุกที่นะคะ เจอข้างนอกยอมรับแรกๆ เราก็ไม่ชอบหรอก พอนานไปก็เฉยบ้าง ปรี๊ดบ้าง แต่คิดว่าเจอกันแค่หนเดียว แต่อันนี้เนี่ย เพื่อนร่วมงานเลยนะนั่น มันต้องเจอกันอีกนาน แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 08:05:33 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 08:04:29

ความคิดเห็นที่ 55 แล้วที่เขาหัวเราะนี่ก็คือ ลูกค้าในเร้าท์ ซึ่งเราว่ามันไม่สมควร ไม่มีเหตุผลที่ต้องมานั่งหัวเราะ จะเดินเข้าไปแล้วสะกิดห้าม เราว่ามันไม่ใช่น่ะ ให้เป็นไปตามที่ควรจะเป็น โตกันขนาดนี้แล้วน่าจะคิดได้   ที่นี่เรื่อง Discrimination สำคัญนะคะ ที่ไปรษณีย์มีกฏว่าด้วยเรื่อง Federal Equal Employment Opportunity (EEO)  ทุกคนรู้ดี เราไม่ได้ต่อสายด่วนหรอกค่ะ   เราแค่อยากให้เขารับรู้ว่ามันไม่สมควร มันไม่ใช่เรื่องตลก เราแค่บอกหัวหน้า(ซุป) ของเราว่าเรารู้สึก Uncomfortable (บางทีภาษาฝรั่งแปลไทยมันจั๊กกะจี๋ว่าไหมคะ   อย่าว่าเราเลยนะว่าเราไทยคำอังกฤษคำ) จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 08:18:11

ความคิดเห็นที่ 56 หัวหน้าก็เรียกเขาไปคุย เขาก็ยอมรับค่ะ ทีนี้หัวหน้าก็เรียกเราเข้าไปเผชิญ คุยพร้อมกัน 3 คน ถามว่าเราจะว่าอย่างไง เราก็เห็นใจเขา ลูกสามเลี้ยงเดี่ยวเองด้วย   เราบอกหัวหน้าไปว่าเราไม่ต้องการอะไรแค่อยากให้เขารับรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันไม่ใช่เรื่องตลก นอกจากมันไม่ตลก มันเกี่ยวกับเรื่องเชื้อชาติ (ตอบได้นางเอกมาก) คุยเสร็จออกมา ตาจอห์นก็เข้ามาขอโทษเราว่า ไม่ได้อยากทำให้รู้สึกอย่างนั้น ไม่ได้มีเจตนาว่ากระทบอะไรเราด้วย เราก็พยักหน้า เออๆ โอเค แค่อยากให้เข้าใจว่ามันไม่ใช่เรื่องต้องมานั่งหัวเราะกันแค่นั้น คุยกันเสร็จ แล้วเรื่องก็จบ   วันต่อมาก็เฉยๆ  ไม่มีอะไร ไม่เคยได้ยิน Ching Chang Ding Dang Dong  อีกเลย   ....  แต่คำนี้มันติดอยู่ในหัวตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา นึกทีไร เออฟร่ะ เก๋อ่ะ คิดได้ไง จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 08:26:42

ความคิดเห็นที่ 57 ลุงมาล้อชื่อนามสกุลพ่อผมหรอ  (ทำหน้าดุ ลุงกัวไหม ดูกล้ามผมสิ เป็นปล้องๆ เลย) จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 08:39:21

ความคิดเห็นที่ 58 อ๊ะ แต่แม่ผมเคลียร์กับลุงแล้ว  งั้นเราดีกันนะค้าบลุง แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 08:43:00 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 08:42:26

ความคิดเห็นที่ 59 ต่ออีกเรื่องนึง ลูกเผลอแล้วเจอกันค่ะ อันนี้นอกเรื่อง แต่ก็เกี่ยวกับไปรษณีย์นี่แหล่ะค่ะ อยากเล่าน่ะ เผื่ออาจจะได้อะไรจากเรื่องนี้บ้าง ไปรษณีย์นี่เราทำงานเกี่ยวกับรถใช่ไหมคะ ใช้เวลาส่วนใหญ่ทั้งหมดอยู่บนท้องถนน ก่อนจะเข้ามาทำงานพวกเราต้องอบรมเรื่องการขับขี่ ความปลอดภัย การป้องกันระวังไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ ข้อควรทำ ข้อควรระวัง สิ่งไหนเลี่ยงได้ควรเลี่ยงอย่าให้เกิด แต่ถ้าหากเกิดปัญหาแล้ว เราต้องรายงานกับหัวหน้าทันที เรื่องอุบัติเหตุบนท้องถนน ไม่ว่าจะเรื่องใหญ่ เรื่องเล็ก ไปรษณีย์จะมีแบบฟอร์มรายงานอุบัติเหตุติดกับรถไว้ให้ เรื่องนี้ที่เกิดๆ ขึ้นกับที่ๆ เราทำอยู่ค่ะ แต่เกิดก่อนที่เราจะเข้ามา เรื่องมีอยู่ว่า มี Carrier ผู้หญิงคนนึง เขาขับรถส่งจดหมาย  ขับไปอย่างไงไม่แน่ใจไปโดนรถลูกค้า  รถของลูกค้าไม่เป็นอะไร  แต่เค้าก็ลงไปกดกริ่งเรียกลูกค้าแล้วบอกว่าตะกี้เขาขับรถไปโดนรถของลุงนะ     ลุงก็ลงมาดู " โอ้ ไม่เป็นอะไร รถไม่เป็นอะไร ไม่ต้องห่วง " ผู้หญิงคนนั้นถามอีกครั้ง '' แน่ใจเหรอคะ เดี๋ยวชั้นจะโทรแจ้งไปรษณีย์ก่อนดีกว่า  '' ลุงตอบมาว่า  " ไม่ต้องกังวล ขับรถส่งจดหมายต่อเถอะ เรื่องแค่นี้ไม่ต้องห่วงๆ " ผู้หญิงคนนั้นเลยขับรถส่งจดหมายต่อ เหมือนจะจบด้วยดีใช่ไหมค่ะ  แต่มันไม่ใช่เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 09:51:45 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 09:29:22

ความคิดเห็นที่ 60 เช้าวันต่อมา ลุงคนนั้นเข้ามานั่งรอในออฟฟิศ เดาได้ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น ลุงคนนั้นเข้ามารายงานเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ค่ะ รถคุณลุงไม่เสียหาย  รถไปรษณีย์ก็ไม่เสียหาย ลุงบอกไม่ต้องห่วงไม่ต้องรายงาน ผู้หญิงคนนั้นก็เชื่อ  แต่ตอนเข้ามาตอนอบรมเรื่องอุบัติเหตุเรื่องรายงานมีบอกไว้แล้ว หัวหน้าถามกลับว่า คุณเลือกที่จะเชื่อใคร ผู้หญิงคนนั้นโดนให้ออกค่ะ โดนเรื่อง Failure to Report Accident เพื่อนที่ทำงานบอกว่าน่าสงสารผู้หญิงคนนั้น เค้าพึ่งจะซื้อบ้าน ลูก 3 เป็นซิงเกิ้ลมัมด้วย ปล จริงๆ ถ้ารถไม่เป็นอะไร เราก็ไม่เข้าใจทามม้ายย ทำไมต้องไปกดกริ่งบอกลุงเขาด้วย แอบคิดน๊อ (แต่แอบคิดเหมือนกันใช่ไหมหล้า รู้นะ ยอมรับมาซะดีๆ)   แต่ถ้าเกิดขึ้นจริงก็คงต้องรายงานหล่ะค่ะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 09:44:06

ความคิดเห็นที่ 61 มารออ่านด้วยคนค่า ชอบมากๆ ปล.แตกกระทู้ใหม่ก็น่าจะดีนะคะ เพราะกระทู้นี้ตกลงมาข้างล่างแล้ว แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 21:54:18 จากคุณ : piggymom เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 14:43:09

ความคิดเห็นที่ 62 เปิดหูเปิดตาดีคะ  เล่าเยอะๆเลยนะ :) จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 23:06:19

ความคิดเห็นที่ 63 ติดตามอยู่นะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เหม่ง-เป่ง-มัน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 23:43:05

ความคิดเห็นที่ 64 เหยยยย ... 59-60 อ่ะ หึ้ยยย...ใจร้ายอ่ะ ปากบอกว่าไม่ ทำไมตลบหลังได้อย่างนี้ คนนั้นก็พลาดดด  อุตส่าไปกดออดแล้วน่าจะทำตามขั้นตอนต่อ รายงานหัวหน้าไป  โดนออกเลย เศร้าอ่ะ สงสัยค่ะ ว่าถ้าคุณรายงานหัวหน้าว่าเกิดอุบัติเหตุ จะโดนอะไรบ้างคะ จากคุณ : Stinky Cat เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 04:32:47

ความคิดเห็นที่ 65 รออ่านต่ออยู่นะคะ...มาเร็วๆๆๆ จากคุณ : คำสารภาพครั้งล่าสุด เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 06:20:46

ความคิดเห็นที่ 66 --- คุณ piggymom  จัดให้ค่า  (ขอบคุณค่ะ ไม่ได้กดดูเลย กดบุ๊คมาร์คแต่หน้านี้ไว้ ฮะๆ) --- คุณน้องต๋าว อย่าพึ่งเบื่ออ่านเสียก่อนนะคะ ---  คุณเหม่ง-เป่ง-มัน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ --- คุณ Stinky Cat  บางทีคนเราแค่ลมปากเชื่อไม่ได้จริงๆ ค่ะ เรื่องนี้สอนใจได้ดี ทำอะไรให้ถูกต้องตามกฏที่ควรจะเป็นดีที่สุดค่ะ ถ้าแคริเออร์คนนั้นรายงาน กรณีนี้อย่างมากสุดคือ โดนตักเตือนเป็นลายลักษณ์อักษร เหมือนกับทำทัณฑ์บน ห้ามให้มีเกิดขึ้นอีกภายใน 1 ปีค่ะ --- คุณคำสารภาพครั้งล่าสุด มาแล้วค่า จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 10:13:09

ความคิดเห็นที่ 67 ต่ออีกซักหน่อย แล้วไว้ค่อยแตกกระทู้นะคะ ---------------------------------------------------------------- Rural route ส่วนใหญ่เป็นหมู่บ้าน แล้วก็มีแบบออกไปทางนอกเมืองบ้าง บางที่ก็มีปั๊มน้ำมัน โรงเรียน ร้านค้าให้พวกเราได้ฝากท้องระบายทุกข์หนักและเบา แต่ว่าบางเร๊าท์นี่ก็ทุรกันดารซะ ข้างๆ ก็ป่า ถนนดินแดง ดินลูกรังก็มี ถ้าปวดแบบพวกเบาๆ แบบลาดเลาไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ ก่อนจะออกจากไปรษณีย์ จัดการให้เรียบร้อย  ระหว่างวันพอทนได้ พอหิวๆ น้ำก็แบบจิบๆ หน่อย อย่าเต็มที่ให้มาก ถ้าเร๊าท์นั่นมีที่ให้ปล่อยก็ดีไป ไม่มีก็หาที่เอาเอง   แต่มีอยู่วันนึง ไปทำเร๊าท์นอกเมือง  พวกข้าวกล่องไปกินด้วย ปกตินี่ไม่ค่อยพกจะพกเท่าไหร่ จะมีติดพวกเบาๆ น้ำ ผลไม้ แครกเกอร์ไปเท่านั้นเอง คราวนี้พกข้าวกล่องทั้งทีจัดเต็มเอาแบบที่เราชอบ ขอแบบมีรสชาติจัดจ้านหน่อย ตามใจปากตามใจท้อง อร่อยสุขสมแน่ๆ  แล้วก็พักกินระหว่างทาง ...... ได้สุขสมใจ อิ่มท้องอร่อยปากจิงๆ เค้าว่าสุขทุกข์อยู่ได้ไม่นาน สุขมาเดี๋ยวก็ไป  มันจริงแจ้งแดงชัดเห็นกันแบบไม่ต้องรอนานเห็นชัดก็คราวนี้แล้วค่ะคุณขา กินไปไม่ทันได้ย่อยเท่าไหร่ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 10:44:00

ความคิดเห็นที่ 68 ชะอุ๋ยยยย ถึงตอนข้าศึกบุกซะแล้นน  รอๆๆๆ จากคุณ : piggymom เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 10:49:11

ความคิดเห็นที่ 69 มาหล่ะ   โคร่กกกก คร่ากกกก  เสียงไม่ไกล ใกล้แค่พุง  มีคำราม เอาน่ะ นิดหน่อยไม่ต้องห่วง เวลาหิวเสียงมันก็แบบนี้แหล่ะไม่ต้องกังวล ซักแป็บ  เอาแล้ว  มาอีกแล้ว คราวนี้มีเริ่มจี๊ดๆ  เหงื่อเริ่มผุดตามหน้า  โหย นี่ของจริง  ไม่ใช่แบบธรรมดาด้วย แต่มันแบบจู่โจมประชิดประตูเมือง   เอานะ  ใจเย็นๆ สูดหายใจเข้า  ผ่อนหายใจออก เข้าออก เข้าออก  เข้าออก สูดหายใจเข้าลึกๆ  อย่าไปจดจ่อกับมันมาก รีแลกซ์ๆ  .....  เฮ้อออ โล่ง โล่งได้ซับแป็บให้ดีใจเล่น  นั่น มาอีกแล้ว โคร่กกกก      กะจะออกให้ได้เลยใช่ไหม    ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน  ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้าง ปวดท้องจี๊ดๆ ท้องเสีย  ทรมานเน๊าะ   อยู่บ้าน อยู่ที่ๆ มีห้องน้ำก็ดีไป แต่นี่แบบหันซ้ายก็ป่า หันขวาก็ป่า   ถนนดินลูกรัง   ถ้าจะให้รอไปบ้านคน ก็กลัวจะไปไม่ถึง -_-‘   เอาฟระ ตอนประถมเรียนวิชาเนตรนารี เรื่องจิ๊บๆ หลบตามพุ่ม ขุดหลุมเอาก็ได้ ขับไปเรื่อยๆ หาที่ๆ เหมาะๆ   โอ๊ย ตรงนี้ไม่เอา หญ้ารก กลัวงู   ไปอีกหน่อย  ตรงนี้ก็ไม่เอา ป่าข้างหน้า ข้างหลังโล่งเตียน อาย ไม่มีอะไรบัง เริ่มด่าตัวเอง ทำไมมันเรื่องมากแบบนี้วะฮะ  เอานะ อย่าเลือกมาก  เริ่มควานหาทิชชู่ ปกติพกทิชชู่เป็นประจำอยู่แล้ว  ควานไปควาน อะฮ้า เจอแล้ว คว้ามาเจอแต่ซองเปล่า โอ้…………..   ไม่มีทางเลือก แต่จะให้เลือกใบไม้ก็ไม่เอา  (เรื่องมาก)    ตั้งใจควานหาอีกที แต่ก็ยังขับรถไปช้าๆ แบบเรื่อยๆ อยู่  หาเศษกระดาษปรากฏเจอใบสลิปเอทีเอ็ม โอ้ ดีใจมาก แต่มันมันๆ วาวๆ ใช้แล้วจะบาดไหม  -_-    ทำไมรู้สึกวันนี้มันรันทดเหลือเกิน จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:03:32

ความคิดเห็นที่ 70 เอาฟระ  มันจะต้องเป็นอย่างนี้ใช่ไหม  …..  ขับไปเรื่อยๆ  เอ๊ะ เริ่มพ้นป่า   แว๊บๆ  เห็นอะไรขยุกขยิก ยิ่งใกล้ยิ่งชั้ด  กรี๊ดดด ดีใจมาก เจอคุณป้าคนนึงออกมาตัดหญ้าหน้าบ้าน  รอดตายแล้ววววว     เดี๋ยว!  หยุดก่อน วันนั้นขับรถตัวเองส่งจดหมาย   กลัวเขาจะไม่เชื่อ ไม่ให้เข้าห้องน้ำพราะเป็นคนแปลกหน้า  รีบขับเข้าไปเอาจดหมายเขาติดมือไปด้วย เอาหลักฐานไปว่าทำงานไปรษณีย์   ไม่พอกันเหนียว ป้ายชื่อ รีบๆ จับมาแขวนใส่ บอกคุณป้าไป หนูท้องเสียค่ะ ขอความกรุณาด้วยนะคะ  คุณป้าใจดีมาก ให้ใช้ห้องน้ำ แถมหายาท้องเสียมาให้ด้วย   คุณป้าช่วยชีวิตจริงๆ ค่ะ (ยังไม่ได้เขียนการ์ดขอบคุณไปให้เลย) ที่เกิดเหตุไม่ใช่เร๊าท์นี้ แต่ประมาณนี้เลยค่ะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:12:09

ความคิดเห็นที่ 71 ความจำเป็นเลิศ ;) เห็น case ของสถานีอื่น ทำไม ดูสบายตาจริง ๆ ไม่อยากให้เห็นสภาพ case ของสถานีเราเลย ซองละเอียดยิบ ๆๆๆ ของพี่ 800 หลังคาเรือน วันนี้โดน 2 route เข้างาน 6.30 เช้า เลิกงาน 7.00 เย็น ช่วงนี้กิน fast food ทั้งบ้าน T_T ถ้าต้องปิดวันเสาร์ สภาพงานวันจันทร์ คงต้องเตรียม อาหารค่ำ ติดมาด้วยงะ จากคุณ : แม่ไข่หก เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:12:22

ความคิดเห็นที่ 72 คุณ piggymom ข้าศึกถูกกำจัดแล้วค่า ลืมรูปค่ะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:14:15

ความคิดเห็นที่ 73 กรี๊ดด พี่หมู แอบคิดถึงพี่หมูอยู่เลยว่าจะได้เจอกันที่นี่ไหม เร๊าท์นี้เค้าใช้แบบสองที่อยู่ต่อเคสนะคะ ชอบแบบซอยแยกแต่ละบ้านมากกว่า  แปดร้อยนี่เคเท่าไหร่คะ เร๊าท์ไปรษณีย์เมืองข้างๆ ที่ทำอยู่เคยมาขอให้ไปช่วย เร๊าท์นั้น 600 กว่าหลัง บ็อกนึงห่างกันเป็นไมล์สองไมล์ พลาดทีอย่าได้คิดกลับมาเชียว เร๊าท์นั้น 86 ไมล์เร๊าท์ ขับไป 50 กลับอีก 50 ไมล์วันนั้นร่วม สองร้อยไมล์ ถึงบ้านแทบจะหมดแรง พี่หมู เรื่องวันเสาร์จะจริงเหรอคะพี่ เห็นได้ยินข่าวนี้ตั้งแต่อยู่จอร์เจีย สามปีท่าจะได้แล้วข่าวนี้ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:24:05

ความคิดเห็นที่ 74 เวลาไปไปรษณีย์เพื่อที่จะส่งพัสดุพนักงานไปรษณีย์จะถามเราว่า ของข้างในมี Liquid ฯลฯ หรือป่าว  คำถามนั้นเพื่อความปลอดภัย อย่างที่เคยมีข่าวพอรู้กันมาบ้างแล้ว ส่งพัสดุใส่ตามกล่องรับจดหมายเพื่อให้พวกแคริเออร์รับต้องหนักไม่เกิน 13 oz นะคะ แล้วก็รับได้เฉพาะกับพวกแพ็กเก็ตที่ปริ๊นท์จ่ายกับทางเวปไซต์  หรือไม่ของที่มีสติ๊กเกอร์ Return to sender ถ้าติดสแตมป์สำหรับส่งพัสดุเราไม่รับ หรือถ้ารับก็จะถูกส่งคืนวันต่อมาค่ะ   ทำงานที่ไปรษณีย์มาหลายปี พัสดุของแปลกๆ ที่เห็นมีเยอะมาก อย่างพวกลูกไก่  สิ่งมีชีวิต  มียกเว้นสัตว์บางชนิดด้วยค่ะ  ที่รู้ๆ คือ งู ไปรษณีย์ไม่รับ เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปไว้  เราชอบส่งลูกไก่นะคะ เสียงจิ๊บๆ น่ารัก ฟังเพลินดี แต่เวลาเอาเขาออกไปส่งข้างนอก ต้องคอยระวังด้วย   ส่วนมากคนรับจะโทรมาบอกว่ารับเองมากกว่า กลัวลูกไก่ตายกัน แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 11:47:57 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:45:31

ความคิดเห็นที่ 75 5555 เหมือนมีพรายมาเรียกมั้ง ของพี่ regular หายไปอีกแล้ว ทำ 6 วันเต็ม 45K/9hrs. จ้า มีใหญ่กว่านี้อีก 48K ยังไม่เคยเจอเต็ม ๆ มีแต่ไปแจมช่วยแบ่งกัน 3-4 คนรับไปวิ่ง แค่นี้ก็ง่อมซะ DPS อย่างต่ำ 5 ถาด อย่างมากเคยเจอ 17 ถาด ถ้าบ่อย ๆ ก็ 8 ถาดขาดตัว T_T  หลังวันหยุด บรรดาแม๊กกาซีน เข็นรถ u-cart กัน 2 รอบก็ประมาณ 10' ยังไม่รวมบรรดาที่มาใน tube อีกนะ ยิ่งช่วงนี้ พัสดุเริ่มมาแล้ว เกือบจะต้องนั่งบนพัสดุแล้วขับรถ เต็มจนประตูจะปิดไม่ได้ กว่า mail handler จะแยกพัสดุเสร็จ 10.30น. ใครมี express ก็เตรียมวิ่งกันจุกตรูดดด เฮ้อออ ข่าวเรื่องวันเสาร์ เห็นว่า postmaster จะเอาเข้า Congress อีกแล้วนะ บอกว่าขาดทุนเยอะ แต่คงไม่ง่ายหรอกที่จะผ่าน เพราะนึกสภาพไม่ออกจริง ๆ ถ้าปิด เสาร์+อาทิตย์ ใครจะมาทำวันจันทร์หว่า สงสัย RCA จะกลายเป็น Zombi งะ จากคุณ : แม่ไข่หก เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 11:49:43

ความคิดเห็นที่ 76 พัสดุอย่างนึงที่เคยต้องเอาไปส่งที่ตัวเองคิดว่าแปลกและรู้สึกเสียวสันหลังมากที่สุดตั้งแต่เคยทำมาก็คือ      ผงกระดูกอัฐฐิคนตาย ทำมาตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ มีครั้งเดียวเมื่อสมัยตอนทำที่เก่า  เสมียนก็เดินวนเอาพวกจดหมาย พัสดุลงทะเบียนให้พวกแคริเออร์เซ็นต์รับ  เวียนจนมาถึงเรา แล้วเสมียนคนนั้นบอกว่าให้ระวัง  พร้อมทำท่าไหว้พัสดุ เราก็งง ถามว่าอะไร เสมียนคนนั้นบอกว่า  อัฐฐิคนตาย   ให้ระวัง Treat her with respect ............................................... เรายกมือไหว้งามๆ หนึ่งที   ภาวนาในใจ   " หนูปรารถนาดี ไม่มีจิตใจที่ลบหลู่ ขอให้หนูพาคุณกลับบ้าน  แล้วอย่ามาปรากฏให้หนูเห็นนะคะ " .............. ระหว่างขับรถส่งจดหมาย สำรวมกริยาอาการมากๆ  นั่งเรียบร้อย  ไม่เหม่อ มีสติ มากค่ะ (นอกจากนี้ยังมีอาการเสียวสันหลังวาบๆ เป็นระยะ) พอถึงบ้านของเค้า  ตั้งจิต เพี้ยง  ขอให้มีคนอยู่เซ็นต์รับเขาด้วยเถิด (หนูไม่อยากพาคุณกลับไป พามาส่งถึงบ้านแล้ว) กดกริ่งเรียก  สักพักมีคนมาเซ็นต์รับ  ..  ดีใจที่พาเขามาส่งถึงบ้าน แล้วก็รู้สึกโล่งในคราวเดียวกัน จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 12:00:35

ความคิดเห็นที่ 77 พูดเรื่องตานั่นแล้วนะ น่าจะหั่นเงินเดือนตัวเองมาซะจะได้ทุ่นค่าใช้จ่าย  ช่วงนี้พัสดุที่นี่เยอะเหมือนกันค่ะ  เมื่อเช้ากว่าจะได้ออกก็ 10:45 สามโหลด ขนาดเร๊าท์ตัวเองกว่าจะเสร็จสี่โมงกว่า   แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 12:10:41 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 12:09:25

ความคิดเห็นที่ 78 พัสดุแปลกๆ ที่เคยเห็น คิดว่าน่ารักดี   เดี๋ยวนี้เขาไม่ลอยในทะเลกันแล้ว ส่งกันทางบกถึงที่หมายแน่นอนกว่า จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 12:25:03

ความคิดเห็นที่ 79 แปลกกว่านี้ก็มีนะคะ  ส่งบีชบอลกันแบบนี้  ใส่ไม่เข้ากล่องรับจดหมายแน่ๆ  แต่ข้างๆ ตรงฉลากบอกว่า Leave if no response  ตั้งไว้ลมมาลูกบอลคงปลิวว่อน พัสดุหาย จะโดนไหมคะนี่ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 12:30:55

ความคิดเห็นที่ 80 Beach ball? รับส่งด้วยเหรอคะ ไม่ยักกะบอกให้เอาลมออกเนอะ เขียนสนุกมากค่ะ ชอบอ่าน carrier ของบ้านเราน่ารักนิสัยดี คอยเป็นห่วงว่าเราได้พัสดุครบมั๊ย ถ้าเราไม่อยู่จะต้องหาที่ซ่อนกล่องให้เรา จากคุณ : earth after rain เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 12:40:24

ความคิดเห็นที่ 81 ขอเล่าย้อนกลับไปต่อจากเรื่องชิงแชงดิงแดงดองนะคะ อยากเปิดตัวเพื่อนนางเอก   (อย่าท้วงสิคะ นางเอกค่ะนางเอก ไม่ใช่นางโก๊ะ) ทำงานไปได้ประมาณ 2 เดือน มีพนักงานใหม่เข้ามา 4 คน ลุงจอห์นเราสดชื่นแจ่มใสมาก มีสาวๆ เพิ่มมา 3 ส่วนอีกคนก็โตขึ้นไปหน่อย ทำไมทำมาหายไป 2 คน คนนึงสาวผมบลอนด์ น่ารักเชียวหล่ะ ส่วนอีกคนอายุรุ่นประมาณน้องสาวของแม่เรา เป็นชาวปัวโตริโก้ (ขอเรียกเจนนิเฟอร์นะคะ) ตอนแรกสาวผมบลอนด์ดูเป็นมิตรมาก หน้าตายิ้มแย้ม ผิดกับเจนนิเฟอร์ ยิ่งเราเป็นคนไม่ชวนคนพูดไม่ค่อยเก่ง เจอหน้าก็ทักทายธรรมดา เช้ามาเห็นเพื่อนอีกคนช่วยสอนเจนนิเฟอร์  ตอนเย็นขากลับก็สอนเรื่องเคลียร์เมลล์  เราก็จะกลับบ้านก็เลยบอกลา " Bye Annie, Bye Jennifer" ตำแหน่งที่เราพูดคือ จุดสีชมพู  (ภาพใน คห 36) ส่วนสองคนนั้นไปยืนในมุมหลืบ ที่อยู่ตรงข้ามกับโต๊ะเราจุดแดง ครั้งที่หนึ่งไม่ได้ยิน  เอาอีกรอบ " Bye you guys" ไม่มีเสียงตอบรับ  ชัดแจ้ง คราวก่อนที่โดนล็อกเป็นเพราะจุดบอดเสียงแน่ๆ วันต่อมาเจอเจนนิเฟอร์อีก แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมาก เพราะเจนนิเฟอร์หน้าดำคร่ำเครียดเล่นเกม Hunting หาบ้านเลขที่อีก  เร๊าท์ประจำเจนนิเฟอร์อยู่ตรงข้ามเร๊าท์ประจำเรานะคะ  เราเป็นเพื่อนบ้านเนเบอร์กัน จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 12:55:09

ความคิดเห็นที่ 82 คุณ earth after rain บีชบอลนี่เป็นของบริษัทค่ะ ไม่แน่ใจว่าเป็นของพวก Realtor บริษัทไหนกัน จำไม่ได้แล้ว  คิดว่าคงทำแบบนี้เพื่อเพิ่มความสนใจ  ของพวกนี้ไปรษณีย์รับส่งค่ะ  จริงๆ มีอีกหลายอย่างที่ไปรษณีย์รับส่งกันแล้วเราไม่รู้ (นึกไม่ถึง อีกอย่างไม่ค่อยมีให้เห็นด้วย) เวลาเจอลูกค้าน่ารักๆ ทักทาย พวกเรารู้สึกดีกันนะคะ ทำงานนอกเร๊าท์อากาศสาระพัดแบบ ขับรถส่งจดหมายบนถนน ต้องระวังหลายอย่าง เคยเจอแบบพูดจาไม่ดีใส่ รู้สึกแย่เหมือนกัน จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 13:15:25

ความคิดเห็นที่ 83 คืนนี้เน็ตหลุดหลายรอบมากค่ะ ใช้ Firefox เน็ตหลุดทีเปิดหน้าเดิมยากมาก เลยเข้า IE ต้องล็อกอินเข้ามาใหม่ ถึงได้เห็นกระทู้ตัวเองเป็นกระทู้แนะนำ   ขอบคุณที่ช่วยโหวตกระทู้ให้นะคะ  เล่นมาร่วมสิบปี ครั้งนี้เป็นครั้งแรก  ตอนแรกไม่นึกว่าจะมีใครอ่าน เขียนซะจนบางทีตัวเองตาลาย ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านทักทายและโหวตนะคะ ไว้ค่อยมาต่อพรุ่งนี้ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 13:28:50

ความคิดเห็นที่ 84 ยังไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับเรื่อง "  Cut the marriage mail  " อ่ะครับ อธิบายชัดๆ อีกทีได้ไหมครับ ป.ล. เรื่องราวน่าติดตามดีครับ ^_^ จากคุณ : sasrp เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 15:17:11

ความคิดเห็นที่ 85 555 ขำกระดาษสลิป ATM มากมายค่ะ พวกเพื่อนผู้ชายเรา เคยมีปสก กระดาษชำระหมดหยังงี้ มันเล่าว่า  ให้ยอมทิ้งกุงเกงในไปเลยค๊า (นึกออกใช่ไหม ว่าจะใช้ทำอะไร) ><" แต่ไอ่คนเสียดายกกน. มันเถียงว่า ยอมเสียถุงเท้าดีกว่า มี2ข้าง สะอาดเอี่ยมแน่ๆ จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 02:06:24

ความคิดเห็นที่ 86 So much fun & interesting story.. Thank you. จากคุณ : Peter เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 04:39:43 A:66.80.82.30 X: TicketID:326890

ความคิดเห็นที่ 87 --- คุณ sasrp วันนั้นจดหมายเยอะมากเลยค่ะ จดหมายที่อยู่ในถาดยาวส่วนมากเป็นจดหมาย 1st class ที่ลูกค้าเสียเงินซื้อแสตมป์ ส่วน Marriage mail เป็นพวกใบคูปอง โฆษณาแผ่นปลิวรวมๆ กันในเล่มๆ แบบบางๆ  พวกนี้จะไม่ได้เป็น 1st class ทางบริษัทเสียอีกอัตรานึง แล้วพวกนี้สามารถยืดหยุ่นเรื่องวันส่งได้ค่ะ ปกติต้องส่งทุกจันทร์  แต่ถ้ามีเหตุจำเป็นก็เป็นวันอังคารได้ ทีนี้ตัวเองพึ่งเข้ามาทำงาน รู้ศัพท์แค่คำว่า Box holder แต่ไม่รู้ว่าอีกชื่อนึงของใบโฆษณา คูปองพวกนี้นี้คือ Marriage mail fh;p     พอดีหัวหน้าอยากให้กลับทันเวลาเลยบอกว่าให้ตัด ไม่ต้องส่ง Marriage mail  เราก็เข้าใจไปว่าหัวหน้าคงหมายถึงทั้งจดหมายที่อยู่ในถาด แล้วก็เจ้าตัวที่หัวหน้าเราหมายถึงที่จะให้ตัดจริงๆ ค่ะ  เลยไม่ได้ส่งทั้งสองอย่าง -_-' --- คุณน้องต๋าว  ใช้ถุงเท้านี่เค้าไม่กลัวกลิ่นอับเหรอคะ ;P  พูดเรื่องนี้แล้วก็นะ อิอิ เจอแบบนี้แล้วเข็ดเลยค่ะ ต้องคอยเช็คทิชชู่ให้ดีๆให้มีติดกระเป๋าไว้ดีกว่า --- คุณPeter  ขอบคุณค่ะ :) แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 55 04:45:30 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 04:43:48

ความคิดเห็นที่ 88 เจนนิเฟอร์เป็นคนหน้าดุ พอเห็นหน้าตั้งใจ(หาบ้านเลขที่)ทำงาน เหมือนสมัยตอนตัวเองทำงานแรกๆ แล้วก็หัวเราะในใจ (หัวเราะแบบเข้าใจ ชั้นเคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว )  เห็นเจนนิเฟอร์ง่วนๆ หา ของตัวเองเสร็จแล้วก็เลยไปช่วยเจนนิเฟอร์เคส  ส่วนสาวผมบลอนด์อีกคน ไม่ต้องห่วง ลุงจอห์นเขาไปเทคแคร์ดูแลอย่างดี "มาเจนนิเฟอร์ เดี๋ยวช่วย" "โอ้ ขอบคุณมากคิตตี้" "3212 Brightview มันอยู่ตรงไหนอ่ะเจนนิเฟอร์" "ไม่รู้อ่ะคิตตี้" "4232 Man O War มันอยู่ตรงไหนนะคิตตี้" "ไม่รู้ว่ะเจนนิเฟอร์" กว่าจะช่วยกันเคสเสร็จ แต่เพราะเข้าไปช่วยเจนนิเฟอร์เคสจดหมาย เลยทำให้คุยกันมากขึ้นด้วย คุยไปคุยมา รู้ว่าเจนนิเฟอร์ 53 (ปีนั้นบอก53 ปีนี้เจนนิเฟอร์ก็บอกว่า53 เจนนิเฟอร์บอกว่าอายุไม่สำคัญ)   มีลูกชายสามคน สามคนโตมาด้วยสองมือแม่ เรียบจบได้ดีกรีมีหน้าที่การงานดีๆ  เจนนิเฟอร์ก็กินข้าวเหมือนกัน ผัดผักด้วยซีอิ้วเหมือนกัน ช่วงนั้นเรกูลาร์ของเราลาพักร้อนพร้อมกัน  เราสองคนเลยได้ใช้เวลาใกล้ชิดกันมากขึ้น บางทีเราทำอีกเร๊าท์ที่เป็น 1st back up เร๊าท์นั้นก็ไปบรรจบกับเร๊าท์เจนนิเฟอร์ จ๊ะเอ๋ แล้วบีบแตร(รถ!!)   ทักทายกันข้างนอก ความสัมพันธ์เรารุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว คิดอะไรกันอยู่คะ ไว้ค่อยมาต่อนะคะ ไปทำธุระ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 05:52:44

ความคิดเห็นที่ 89 เจนนิเฟอร์กับเราแอบคลิกกัน (ให้แค่คลิก เป็นกิ๊กไม่ได้)  เราสองคนมีอะไรหลายอย่างเหมือนกันมาก แม้แต่เพศ แต่ด้วยประสบการณ์ชีวิตเจนนิเฟอร์มีความคิดมุมมองชีวิตที่กว้างกว่าเราเยอะ   พวกเราคุยเรื่องสมัยเป็นเด็ก วิธีเลี้ยง สภาพแวดล้อม คล้ายๆ กับเมืองไทยเลย ยิ่งทำให้คุยกันถูกคอ เมื่อก่อนมาทำงานก็มาทำงาน แต่พอเริ่มมีเพื่อนที่คลิกกันนี่มันทำให้เรารู้สึกดี เออวันนี้เจอนี้เดี๋ยวเอาไปเม้าท์ คุยเรื่องงานก็รู้เรื่อง เรื่องอาหารก็รู้เรื่อง มีอะไรก็ปรึกษา คุยเฮฮากันได้อีก (ข้าวใหม่ปลามัน)     .. คล้ายๆ กับไปทำงานไปโรงเรียน คือไปเพราะหน้าที่ เบื่อหรือสนุกยังไงก็ต้องเรียน แต่ไปโรงเรียนแล้วเจอเพื่อน นี่แหล่ะ มันทำให้ไปโรงเรียนแล้วสนุกดี หลังจากย้ายมาทำงานที่ใหม่ เราสองคนก็ยังรักกันดีอยู่ค่ะ โทรหากันทีคุยนานกว่าโทรคุยกับสามีอีก ไม่เกี่ยวกับงานไปรษณีย์ แต่รู้จักกันเพราะทำงานที่ไปรษณีย์ พอแกล้มๆ ไปได้ใช้ไหมคะ   :P จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 12:07:30

ความคิดเห็นที่ 90 เดี๋ยวพาออกเร๊าท์ไปด้วยกันค่ะ   สนไหม? งานไปรษณีย์ดูเหมือนจะง่ายๆ นะคะ สมัยตอนยังไม่มาทำงานนี้ คิดว่างานง่ายจัง  แค่เอาจดหมายใส่กล่อง  ส่งพัสดุ   แค่นี้เอง   แต่พอมาทำไม่ใช่แฮะ ไม่ถือว่ายาก แต่งานเยอะ แล้วก็เวลาออกไปข้างนอก  เป็นแคริเออร์ก็ต้องใช้เวลาอยู่ข้างนอกอยู่บนท้องถนนเป็นส่วนใหญ่   รถไปรษณีย์  ลูกค้าบางคนเข้าใจว่ารถส่งจดหมายมีแอร์ด้วย แต่จริงๆ แล้วมีแต่พัดลม หน้าร้อนทีไม่เปิดยังจะดีกว่าเปิด เพราะเปิดทีพัดแต่ลมร้อน ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ยอมร้อนแบบไม่ต้องมีลมร้อนเป่าหน้า(พาลทำให้ฝ้าขึ้นอีกด้วย) แต่ระหว่างวันนี้ร้อนจนแบบเคยทำให้เกือบๆ หน้ามืดไปก็มี จริงๆ แล้วควรจะเตรียมกระติกน้ำแข็งไปด้วย แต่บางทีเราก็ไม่เอาไปมันรุ่มร่าม ส่วนใหญ่เอาน้ำเปล่าแช่ช่องฟรีซซักสองสามขวด พอจะออกจากเร๊าท์ก็เอาไปด้วย น้ำพอได้เย็นอีกหลายชั่วโมง อากาศข้างนอกร้อนประมาณนี้ ถ่ายตอนหน้าร้อนตอนย้ายมาที่ทำงานใหม่แล้ว จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 12:37:08

ความคิดเห็นที่ 91 เจ้าของกระทู้น่ารักอะค่ะ เขียนอ่านง่าย เล่าเรื่องสนุก ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะที่เล่าให้ฟังเรื่องไปรษณีย์ เราเองได้อ่านก็ได้รู้เรื่องราวมากขึ้นด้วย ตามอ่านอยู่นะคะ ^^ จากคุณ : เลขาหน้าใส เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 15:59:24

ความคิดเห็นที่ 92 เล่าได้สนุกมากๆๆเลยค่ะ มีพี่ที่รู้จักทำอยู่เหมือนกัน ไม่เห็นเขามาเล่าอะไรหนุกๆให้ฟังแบบนี้เลย จากคุณ : Kitty lover เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 21:51:04

ความคิดเห็นที่ 93 --- คุณเลขาหน้าใส ขอบคุณนะคะ ^^  ดีใจมากเลยค่ะที่มีคนชอบอ่านเรื่องที่เขียนด้วย มีกำลังใจเล่าต่อ กลัวว่าอ่านแล้วเบื่อกันเสียก่อนค่ะ --- คุณKitty lover เมื่อกี้พอดีพึ่งจัดการมื้อเสร็จ หนังตาหย่อนๆ  เปิดมาเห็นชื่อคุณ Kitty ผ่านตาแวบๆ  หลุดจากฌาณ นึกว่ามาเม้นท์ให้ตัวเองเมื่อไหร่ กระทู้เริ่มโหลดนานกันไหมคะ ถ้าโหลดนานอยากให้แตกกระทู้บอกได้นะคะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 22:44:05

ความคิดเห็นที่ 94 ตอนทำหน้าร้อนถ้าออกได้เร็วก็จะพยายามออกเร็วกัน แต่ถ้าออกสายก็ขอเลทๆ กันไปหน่อย เพราะอากาศร้อนแดดแรง ช่วงหน้าร้อนเราจะเป็นพวกคนสองสีนะคะ ข้างซ้ายคือผิวเดิม ข้างขวาจะเป็นผิวเกรียม   ที่ทำงานก็จะมีใบประกาศบอกอย่าลืมน้ำ อย่าลืมทาครีมกันแดด สำคัญมาก อันนี้สำคัญจริงๆ เพราะเคยมีคนเป็นมะเร็งผิวหนังด้วย  เลยต้องใช้ ใช้จนติดเป็นนิสัย วันไหนลืมทากันแดด วันนั้นรู้สึกเหมือนเดินตัวเปลือยออกจากบ้าน   มีเพื่อนเคยถามว่า ระหว่างหน้าร้อนกับหน้าหนาว ให้เลือกจะเลือกหน้าไหน อยากบอกว่าไม่ขอเลือกซักหน้าจะได้มั๊ย  ร้อนก็ร้อนเกิน หนาวก็หนาวเกิน แต่ตอบไปแหล่ะค่ะว่าหน้าร้อน  ตอนนั้นที่ตอบไปเพราะอยู่ที่จอร์เจียนะคะ ที่นั่นมีหิมะด้วยอ่ะ แต่ส่วนใหญ่ตกไม่กี่วัน หิมะไม่หนาเท่าไหร่ (ไม่หนาแต่หนาวมาก)  แต่เวลาหิมะละลายกลายเป็นน้ำแข็งนี่   ถนนมันลื่น   ขับรถนี่แล้วบังคับไม่ได้  รถไหลแบบไม่รู้ชะตากรรม เครียดเลยค่ะ   เพราะตัดสินใจลำบาก จะกระโดดออกจากรถ กลัวทรัพท์สินทางราชาการเสียหาย  แต่ไหลไปกับรถ ดูจะเสียสละในหน้าที่เกินไปไหม  ลูกยังเล็กมีสองอีก ไม่นะชีวิตฉัน แต่ไม่นะ ดูอิวคิวประเทืองปัญญามาตั้งแต่เด็ก ไม่ได้ๆ อย่าให้สูญเปล่า รถไถลๆ ไป เราก็ค่อยๆ ปล่อยให้มันไหลตามสเต็ป  อันไหนไปได้ก็ไป เจอพุ่มไหมเป็นกันชนได้ ก็เอาแหล่ะตรงนั้น   รอดทั้งรถและคน   แหม๊ ให้ได้อย่างงี้สิ 555 รูปตอนรถไถล เผอิญไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดได้เรื่องถ่ายรูปน่ะค่ะ เลยไม่ได้ถ่ายมา (แต่ขำตัวเองมาก ตอนเจอหางๆ พวกเทอร์นาโต ยั้ง ยังถ่ายคลิปไว้ด้วย รถเราก็สั่นๆๆ เขย่าๆ ทำไปได้) เอารูปตอนหิมะตกสมัยตอนนั้นมาแปะให้ดู   คือ มีงานมีการทำกันนะคะ แต่มีเหตุ  รถใหญ่ขนจดหมายที่จะมาส่งไปรษณีย์เราติดหิมะมาไม่ได้  บางคนก็หาอะไรทำไป  ส่วนพวกเรา ก็หาอะไรทำ อิอิ   ในนี้มีคนเล่า เจนนิเฟอร์ และเพื่อนสาวอีกคนค่ะ   :) แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 55 23:10:41 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 23:07:53

ความคิดเห็นที่ 95 ได้อ่านย้อนเรื่องที่ตัวเองเล่า พิมพ์ไทยตกๆ หล่นๆ เยอะเลยค่ะ เห็นที่แก้นั่นคือที่แก้ไปแล้ว บางตอนยังไม่ได้แก้  หัวคิดทางมือพิมพ์ไปทาง ภาษาไทยถอยหลังเข้าคลอง ภาษาอังกฤษก็ไปไม่ถึงดวงดาว  ยังไงจะพยายามปรับปรุง  อย่าถือสากันนะคะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 23:20:57

ความคิดเห็นที่ 96 ช่วงหน้าหนาว แค่อากาศหนาวๆ  ไม่เท่าไหร่ แต่พวกน้ำแข็ง พวกหิมะนี่ตัวปัญหา จริงๆ จอร์เจียหิมะตกไม่กี่วัน แต่พอหิมะละลาย กลายเป็นน้ำแข็ง อากาศยังเย็นยิ่งทำให้ละลายช้ามาก บางที่โดยเฉพาะที่ออกไปนอกเมือง ต้นไม้เยอะๆ พวกร่มไม้จากต้นไม้จะกรองแสงยิ่งทำให้น้ำแข็งละลายช้ามากขึ้นไปอีก ถนนยิ่งลื่น ยิ่งจอร์เจียเป็นเมืองภูเขา พวกที่ลาบสูง ลาดชัน  งานแบบพวกเราที่ชีวิตห้องทำงานอยู่บนท้องถนนนี่แค่แตะเกียร์ออกนอกไปรษณีย์ก็ถือว่าเสี่ยงมากแล้วค่ะ บางเร๊าท์นี่ตอนหน้าร้อนอุ๊ย ขับรถลงที่ลาด วืบๆ วี๊ดวิ๊วเหมือนเล่นโรลเลอร์โคลสเตอร์  พอมาหน้าหนาวที่ โอ้ นี่มันลาดนาร็อคชัดๆ    บางทีพวกเราต้องตัดเส้นทางนั้น หาเส้นทางใหม่ เพื่อลัดเลาะไปส่งจดหมายให้ถึงลูกค้าให้ได้มากที่สุด บางที่ก็ไปไม่ได้ พวกเราก็อาศัยเร๊าท์ไหนมีทางลัดก็โทรหากันบอกแหล่ง บอกทางลัด   บางครั้งลูกค้าก็เข้าใจนะคะ  แต่บางทีลูกค้าบางคนไม่เข้าใจ Y_Y     แล้วบางที แคริเออร์เราติดหิมะมาทำงานไม่ได้อีก เอ๊า  พวกเราต้อง split  ต้องแบ่งเอาเร๊าท์คนที่มาไม่ได้ไปทำอีกค่ะ  เคยแบ่งกันมา 2 เร๊าท์  ทำกันวันนั้น 3 เร๊าท์ก็มีมาแล้ว เจอลูกค้าตอนไปส่งจดหมายโดนบ่นมาว่าทำไมมาช้าจัง ชั้นรอเช็คอยู่     ได้แต่ยิ้มแห้งๆ  บอกว่าต้องแบ่งเร๊าท์กันคนขาด ลูกค้าก็บ่นๆ ได้ยินแว่วๆ ไปรษณีย์นี่มัน getting worse จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 23:46:27

ความคิดเห็นที่ 97 ในชีวิตตัวเองเกือบตายมาหลายหนนะคะ ตอนเด็กรู้ความหน่อยรถมอเตอร์ไซด์ล้มแล้วตัวเองตกบ่อกุ้ง ตอนนั้นยังเด็ก จำความรู้สึกไม่ได้ จำได้แต่ว่าเดินไม่ได้ แต่ดีใจเพราะไม่ต้องไปโรงเรียนเดือนนึง  ตอนจมน้ำสมัยเด็กๆ รู้แค่ว่าจะหมดลม ตัวดิ่งลงไป และครั้งนึงรถเสียหลักพุ่งไล่กระชิดก้นจะชนแต่มันเกิดเร็วมาก  (แต่ช่วงเวลาที่วิ่งหนีนี่มันนาน มันวินาทีเป็นวินาทีตายเลย) แต่ที่เสียวสุดคือ ตอนทำไปรษณีย์นี่แหล่ะค่ะ  ทำช่วงหน้าหนาว ถนนลื่น  ก่อนออกจากไปรษณีย์หัวหน้าก็บอกว่าให้ระวัง   อย่าเหยียบคันเร่งมันจะยิ่งทำให้บังคับรถยาก  หัวหน้าสอนสั่งมา พวกเรารับฟัง   วันนั้นขับรถไปส่งจดหมายก็เห็นรถไถลลงข้างทางกันเกือบตลอดแถว ยิ่งทำให้ต้องระวัง ขับข้ามากกว่าเดิม ขับรถเลื่อนไปทีละนิดๆ   เอ๊ พวงมาลัยเราหมุนไปทางซ้าย ไหงมันแฉลบลงไปทางขวา เอ๊ะ   อ้าว  เอ๊ยยย   มันไหลลงข้างทางแล้ว โชคยังดียังมีกองอะไรขวางอยู่ ซักแป็บมีคนมาช่วยสองสามคน   คนนึงก็บอกให้หมุนพวงมาลัยอย่างไง อีกคนก็ช่วยๆ ดัน ทุลักทุเลมากๆ  แต่ก็ขึ้นมาบนถนนได้    เค้าก็บอกว่าทางนี้คงไปต่อไม่ได้แล้ว ถนนมันลื่นมาให้กลับไปเถอะ เราก็ขอบคุณเค้า  จากนั้นเค้าก็ไปช่วยคนอื่นกันต่อ เราก็มองไปข้างหน้าเห็นรถตลอดแนวข้างหน้านี่ก็ไหลลงข้างทางหมด  คงไปต่อไม่ได้จริงๆ เลยเลี้ยวหัวกลับ พอเลี้ยวยังไม่ถัดสุด  ตาหยีๆ เบิกโพลง เราตกใจร้องเฮ้ยยยย     รถดับเพลิงมาจากไหนไม่รู้อยู่ตรงหน้าแล้วมันก็ไถลๆ   ท้ายรถยาวๆ มันก็ตวัดมา  กำลังจะปาดเข้ามาทางเรา รถบังคับไม่ได้ (อย่าย้อนมาว่าไม่มีรีโมทนะคะ เคืองๆ )      เคยเห็นในหนังไหมคะเวลาแบบภาพสโลโมชั่น ตอนนั้นนี่ก็อารมณ์ดูภาพสด รถก็ไหลเข้าๆ  ทางเรา ตอนนั้นนั่งอยู่ในรถ คิดแล้วว่าถ้าลงไปก็หนีไม่พ้นอยู่ดี เพราะรถดับเพลิงมันใหญ่มาก เผลอๆ รถใหญ่ล้มทับ เราตัวเล็กๆ อาจจะศพไม่สวยได้       และก็คิดว่า อะไรจะเกิดมันก็เกิด   ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว  แค่นี้ก็แค่นี้ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 01:07:30

ความคิดเห็นที่ 98 K Kitty_PoPo... carry on...... I'm keep on reading the story... I can picture of the driving on the snow which was the same as me.. The comment # 90 was so terrible at 101F...I can feel that... Again ....thank you for sharing... จากคุณ : Peter เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 01:43:02 A:66.80.82.30 X: TicketID:326890

ความคิดเห็นที่ 99 คุณปีเตอร์ สวัสดีค่ะ ดีใจที่มานั่งเป็นเพื่อน หน้าร้อนร้อนจริงๆ ค่ะ แต่หน้าหนาวทั้งหนาวและอันตรายกว่า เวลามีพัสดุอะไรที่ต้องเดินออกไปส่ง พวกพื้นถนน หรือทางเข้าบ้านเป็นน้ำแข็ง ลื่นเลยค่ะ ต้องเดินระวังมากๆ   จะเฉยๆ กับหน้าหนาวมากกว่านี้ถ้าไม่ได้ทำที่ต้องอยู่ข้างนอก ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายอีกครั้งนะคะ จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 02:50:57

ความคิดเห็นที่ 100 พอคิดแค่นั้นก็นั่งดูต่อ 555 ภาพต่อเนื่องรถดับเพลิงไถลมาเป็นสโลโมชั่นอยู่ดีๆ ก็สะดุด รถเริ่มหยุด คนขับเริ่มบังคับรถได้ ตอนเห็นรถหยุดแบบเฉียดๆ คุณคะ  จะบอกว่าดีใจโพดๆ เลยค่ะ     รอดแล้ว  รอดแบบที่ไม่คิดว่าจะรอด รอดแบบมือเท้าอะไรยังอยู่ครบด้วย      พึ่งมาได้ยินเสียงหัวใจเต้นโครมๆ หลังจากรอดมาได้  แล้วก็โทรบอกหัวหน้าว่าจะกลับไปรษณีย์แล้วนะ ทางไปไม่ได้แล้ว  และเมื่อกี้พึ่งเจอรถดับเพลิงจะมาเสยด้วย  หัวหน้าบอกว่าให้กลับมา แล้วก็เคสจดหมายทั้งหมด พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่อีกที จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 02:54:08

ความคิดเห็นที่ 101 อยากให้อิ๋นเล่าให้ฟังนานแล้วเรื่องไปทำงาน เพิ่งมีโอกาสได้รู้เรื่องราวในวันนี้ น้องอิ๋นเก่งมาก ตอนนี้อยู่ฟลอริดา หน้าร้อนอยู่ในรถที่ไม่มีแอร์คงจะร้อนน่าดู ช่วงนี้อากาศดี ค่อยสบายหน่อยไหมคะ จากคุณ : ปูขาเก เซมารู เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 03:12:50

ความคิดเห็นที่ 102 ช่วงนี้อากาศดีค่ะพี่ตุ๋ม หนาวแค่ช่วงเช้าๆ ตอนเที่ยงก็เย็นสบายๆ แต่อากาศบางทีก็เพี้ยนๆ หน่อยเมื่อวานหนาวตอนเช้าต่อมาฝนตก ดีที่เอาเสื้อกันฝนติดไป งานนี้ดีตรงที่ค่าตอบแทนและเวลานะคะพี่ตุ๋ม เสร็จช้าหรือเร็วถ้าเราทำเสร็จกลับบ้านเมื่อไหร่ก็ได้รายได้ก็ตามที่เขา estimate มา ก่อนหน้านี้อิ๋นได้ลองทำงานอย่างอื่นมางานแบบเครียดๆ เจอเพื่อนร่วมงานที่ประหลาดๆ ก็มี งานหนักแต่รายได้น้อยก็มี พอมาเจองานนี้มันเทียบไม่ได้กับที่เคยเจอ ส่วนที่เจอทั้งตอนนี้หรือตอนก่อนๆ ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต  (ต๊องๆ ก๊งๆ รวมเป็นปสก ชีวิตได้ไหมคะ ฮ่าๆ) จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 03:40:08

ความคิดเห็นที่ 103 เวลาทำงานนี่พวกเราก็ขับรถเดี๋ยวหยุด เดี๋ยวจอด   หน้าก็ก้มๆ เงยๆ เลือกจดหมายให้ตรงบ้านไปรษณีย์มีกฏห้าม Fingertips ระหว่างขับรถ ให้ขับไปจอดที่กล่องแล้วถึงจะเลือกจดหมายได้ พวกเราก็ก้มๆ เงยๆ แต่ก็มีแคริเออร์บางคนเขาก็เคสจดหมายในถาดยาวที่เรียงมาตามที่อยู่ อันนั้นเราคิดว่ามันเสียเวลาต้องเอาจดหมายออกมาแล้วเคสๆ เสร็จแล้วก็ดึงออกมาจัดอีก   (แต่จริงๆ ก็มีเคสบ้างนิดๆ หน่อย ชอบนะคะนั่นแต่ไม่อยากเคสเอง) ทีนี้ใครมีทริคอะไรก็ทริคมันจริงๆ ค่ะ ไม่ว่าจะวิธีดึงเมลล์ จะวางไขว้เป็นทรงกางเขนของแต่ละบ้าน จะรัดหนังยาง จะม้วน วิธีเลือกเมลล์ข้างนอก  สูตรใครก็สูตรมัน แต่ห้าม Fingertips ระหว่างขับรถเด็ดขาด จริงๆ ไม่มีใครมานั่งส่องนะ แต่มันเป็นสิ่งไม่ควรทำ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาก็ผิด   แต่จริงๆ  เขามีสุ่มโดนขับตามบนถนนด้วย เคยแต่ได้ยินมาว่าอย่างนั้น  ก็ไม่คิดแหล่ะว่าจะเจอ  แต่อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 55 05:11:50 จากคุณ : Kitty_PoPo เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 04:17:33