มนต์รักนักเรียนไกลบ้าน หวานอมเปรี้ยวหรือว่าเค้าเป็นอยากมีบอยเฟรนด์ มากกว่าเกิลเฟรนด์อย่างเรา

    อ่านเรื่องราวของเพื่อนร่วมเวปแล้วอยากจะเล่าบ้างค่ะ ตอนที่อยู่ที่ต่างประเทศแบบฟลุ้คๆน่ะค่ะ
    อายุอานามก็ไม่น้อยแต่ก็ไม่มากพองาม แต่แววขึ้นคานเห็นอยู่ไรๆ เมื่อตอนอยู่ที่เมืองไทยก็มี
    แควนกะเค้าเหมือนกันนะ แต่พอมาเรียนต่อก็สลัดเค้าทิ้ง(พูดเล่นน่ะ) จริงจริงแล้วมันเป็นเรื่อง
    ของระยะทางมากกว่านะ พอมาเรียนที่นี่ได้ซักพักแบบว่าภาษาก็ไม่ค่อยจะกระดิก ฟังก็ไม่รู้เรื่อง
    พอฝรั่งถามอะไรยาวๆฟังไม่รู้เรื่องก็พยักหน้า yes แล้วก็วิ่งหนีไป ที่คณะเป็นแบบพวกที่ไม่ค่อย
    มีคนเรียนเท่าไหร่แบบพวกใช้แรงงานน่ะ ผู้หญิงก็เรียนน้อยส่วนมากมีแต่บักถึกซะมากกว่า
    แบบว่าเป็นคนไม่ค่อยฉลาดไงค่ะมาเรียนปอโท แต่คุณครูบอกว่า ยูน่ะไปนั่งเรียนกะเด็กปีสามก่อน
    ก็แล้วกัน (sit in) ไม่ต้องลงทะเบียน ไม่ต้องสอบ เรื่องมันก็เริ่มเกิดล่ะซิ เพื่อนฝรั่งก็ไม่มี
    พูดประกิตก็ไม่คล้อง หน้าตาก็กระเหรี่ยง ตอนนั้นที่นี่มันหน้าร้อนแต่อิฉันก็ใส่ซะเสื้อคอเต่า
    เสื้อกันหนาว ไม่กะเค้าซะเลย ไปนั่งเรียนก็ติ๋มๆ นั่งหลังห้อง หลับบ้าง(ก็มันฟังไม่รู้เรื่องนี่หว่า)
    บางทีก็เข้าสายซะเนี่ย ตอนแรกๆก็ไม่มีใครคุยด้วย พยายามคุยกะเค้าก็ได้แต่ ฮัลโหล เฮาอายู
    That’s it เฮ้อ ตอนนั้นชีวิตแล้วรันทดคิดถึงเพื่อนๆที่เมืองไทยสุดสุด มีบางคนที่เราคุยด้วย
    เค้าก็ไม่ยอมคุย บางคนก็ไม่เป็นมิตร แต่ แอ่น แอน แอ๊น พระเอกของเราก็ปรากฎ …..
    สวัสดีครับ…..ว้าว หล่อวุ้ย

    จากคุณ : tassi - [ 1 ส.ค. 46 11:09:43 ]