ความคิดเห็นที่ 1 ได้ยินฝรั่งพูดก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงพูดอย่างนั้น เขาเลี้ยงลูกให้ independent แต่ว่าสิ่งที่ตามมาคือคนแก่ต้องอยู่คนเดียวหรือว่าต้องไปอยู่ senior community ฟังดูแล้วมันหดหู่  ในความรู้สึกของตัวเองคำว่าบ้านพักคนชรา มันเป็นไปในทางลบ ว่าลูกทิ้งพ่อแม่ แต่ของเรามันทำให้อบอุ่นตอนแก่เฒ่า มีลูกหลานห้อมล้อม เลี้ยงหลานให้ลูกไปทำงานหาเงินต่อไป ฟังดูดี แล้วทำไมฝรั่งถึงดูถูกความคิดนี้ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 46 22:57:12 จากคุณ : 94025 - [ 6 ส.ค. 46 22:46:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คิดว่าส่วนนึงมันก็สมดุลย์ในตัวมันเองตามธรรมชาติกลไกที่มันมีอยู่เป็นอยู่ คือ สังคมไทย ส่วนมาก พ่อแม่มักส่งเสียทางการศึกษาไปจนระดับสูงสุด (ป.ตรี-โท) และพ่อแม่ลูกอยู่บ้านเดียวกัน ซึ่งก็คือ ค่ากินอยู่ (และแม้แต่ใช้จ่าย) พ่อแม่ออกให้ลูก เมื่อเป็นเช่นนี้ ในทางกลับ เมื่อพ่อแม่แก่เฒ่า ว่ามันก็สมดุลย์ในตัวที่จะคาดหวังให้ลูกมาดูแล และถ้าลูกไม่ทำ นอกจากจะรู้สึกผิดเพราะสังคม วัฒนธรรม ประเพณี จริงๆลึกๆ ก็เพราะส่วนนึง เขาส่งเสียให้ค่าใช้จ่ายต่างๆเราในการดำรงชีวิต สังคมตะวันตก (พูดเฉพาะที่US) พ่อแม่ไม่%,มากเท่าที่เมืองไทย ที่จะมานั่งส่งเสียให้หลังจบhigh schools ฝ่ายลูกขวนขวายเอาเอง และไม่ได้คาดหวังเท่าไรว่าพ่อแม่จะช่วย วัฒนธรรมต่าง ค.คิด ค.เชื่อ ทัศนคติเลยต่าง ทางตะวันตก เขาไม่ยกย่องชื่นชม คนที่ต้องมานั่งขอค.ช่วยเหลือใคร ทำอะไรเองไม่ได้ ทางกลับเขากลับมองเห็นว่าคนเหล่านั้นไร้ค.สามารถ ไร้ประสิทธิภาพ อีกอย่าง สังคมตะวันตก ระดับชั้นอาวุโสยังไม่เด่นมากเท่าที่เมืองไทย ค.นับถือเพียงเพราะแค่อายุต่างยังไม่ลึกมากเท่าที่ไทย (เห็นง่ายๆในภาษา ที่มีแค่ I, you ไม่ใช่ พี่, น้อง) เพราะฉะนั้น สรุป ว่าจะเป็นยังไง แบบไหน ว่ามันก็มีค.สมดุลย์อยู่ในตัวของมันเอง จากคุณ : Overseas - [ 6 ส.ค. 46 22:57:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โดยส่วนตัวมาจากครอบครัวใหญ่มากกกกกกก แต่ไม่เคยถูกสั่งสอนว่าจะต้องมาเป็นที่พึ่งพิงให้เค้า แค่เราไม่กลับไปพึ่งเค้านี่ก็คงดีแย่แล้วล่ะค่ะ อยากให้ปรับมากกว่าอยากให้เปลี่ยนนะคะ จริงๆ แล้วเป็นสิ่งที่ดีที่เรารู้จักบุญคุณคน ไม่อยากให้สอนแบบเธอจะต้องมาดูแลชั้นนะเวลาชั้นแก่เวลาชั้นไม่สบาย คนอื่น(ซึ่งในขณะนั้นลูกอาจจะมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว)จะเป็นอย่างไรช่าง เธอเป็นลูกชั้นต้องมาดูแลชั้นก่อน คิดว่าถ้าสอนให้มีความผูกพันกัน สอนให้รู้จักดูแลเอาใจใส่กัน นิสัยนี้มันก็จะติดไปเองล่ะค่ะ คิดว่านะคะ ไม่อยากให้ลูกต้องกลับมาดุแลเราเพราะเป็นหนี้บุญคุณที่เลี้ยงมา แต่คิดว่าคงปลื้มใจมากถ้าลูกจะมาเยี่ยม มาดูแล หรือแค่โทรมาหาด้วยความห่วงใยเราซึ่งเป็นพ่อแม่น่ะค่ะ ตอบตรงคำถามมั๊ยคะเนี่ยะ จากคุณ : นางมารร้าย/น้อยซะเมื่อไหร่ - [ 6 ส.ค. 46 23:28:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วแต่ว่าใครจะคิดกันยังไงมากกว่าน่ะ ครอบครัวเราเลี้ยงลูกแบบให้เรียนสูงๆเพื่อจะได้ช่วยเหลือตัวเองได้ในภายภาคหน้า (พูดง่ายๆ ไม่ต้องมาเกาะพ่อแม่กินว่างั้นเหอะ) นั่นคือความคิดของพ่อแม่เราตอนนั้น กระทั่งทุกวันนี้ก็ยังไม่วาย ฉันทำสิ่งนั้นสิ่งนี้เพื่อพวกเธออยู่น่ะ ทั้งๆที่พวกเราไม่ต้องการแล้ว หมายถึง ไม่ต้องการได้เงินทองจากท่านแล้ว เราเลี้ยงตัวเราเองได้แล้ว ประมาณนั้น แล้วอีกอย่างก็คือ อยากให้ท่านทำงานน้อยลงหน่อย แล้วใช้ชีวิตยากแก่ให้สุขสบาย แต่ก็นั่นแหละ คนเคยทำก็อยากจะทำอยู่นั่นแหละ อยู่เฉยๆแล้วเค๊าว่าเค๊าฟุ้งซ่าน ... เป็นงั้นไป หรืออาจจะเป็นที่ครอบครัวเป็นกันมาตั้งแต่หลายรุ่นหลายสมัยมาแล้วก็ได้ พ่อแม่ถึงได้เป็นแบบนี้ แล้วตอนนี้ตัวเองมาอยู่ที่ยุโรป เลยยิ่งคิดไปเลยว่า ไม่คิดที่จะมีลูกหรือเลี้ยงลูกเพื่อไว้พึ่งพา ถ้าโชคดีจริงได้อยู่จนถึงแก่เฒ่าก็จะพยายามพึ่งตัวเองให้มากที่สุด และถ้าไม่ไหวก็ไปบ้านพักคนชราที่นี่เลยดีกว่า มีเพื่อน มีคนคอยช่วยเหลือตรงเรื่อง สุขพยาบาลต่างๆพร้อม คิดว่าสะดวกแล้ว เพียงพอแล้ว จากคุณ : ป้านก - [ 6 ส.ค. 46 23:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่เคยเจอใครพูดสบประมาทนะคะพี่ ความจริงแล้วคิดว่าระบบอาวุโสแบบตะวันออกอย่างเราๆเนี่ยดีนะคะ มันจัดระเบียบให้สังคม(ได้บ้าง) แต่ถ้าเชื่อแบบงมงายไร้สติมันก็เกิดปัญหาอ่ะนะคะ อย่างพ่อแม่ที่ขายลูกกิน หรือลูกที่ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อส่งเงินไปให้พ่อแม่อยู่สุขสบายนั่นไง (ขออภัยค่ะ อาจจะแรงไปนิด) อย่างว่าอะไรมากหรือน้อยเกินไปก็ไม่ค่อยดี ตัวเองคิดว่าควรจะสอนให้รักเคารพกันด้วยหัวใจสติและสามัญสํานึกมากกว่าสอนเรื่อง"ระบบ"โดยตรง ดูแลกันตามสมควร คิดถึงกันเยอะๆ ไปมาหาสู่กันบ่อยๆก็ดี ไม่อยากฝังหัวว่าชั้นเนี่ยมีบุญคุญนะยะ ถึงมีเมียก็เอาชั้นไปอยู่ด้วยนะ อย่างนั้นไม่เอาอ่ะค่ะ (กรี้ดด พูดเหมือนแม่ลูกชายวัย25เลยนะคะ คิกคิก) คงไม่หวังพึ่งเค้ามากอ่ะค่ะ เป็นคนดีของครอบครัวและสังคม แข็งแรงทั้งกายใจ ก็คิดว่าดีมากแล้วค่ะ อ๋า มาแก้หลายหน เรียบเรียงไม่เก่งค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 46 00:11:09 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 46 00:01:51 จากคุณ : mojojojo - [ 7 ส.ค. 46 00:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วก็สบายใจ ทำให้นึกขึ้นได้ว่าควรเดินทางสายกลางและไม่ควรพยายามไปเปรียบเที่ยบว่าใครดีกว่าใคร ... มันเนื่องมาจากอ่านหนังสือเมื่อคืนนี้เรื่อง Why Do Men Barbecue เขาก็พูดถึงเรื่องความแตกต่างของวัฒนธรรมนี่แหละ โดยเอาตัวอย่างจากเมืองในอินเดียกับ white middle class ในอเมริกา อ่านไม่จบหรอก แต่คิดไปเรื่อยแล้วก็สับสน จากคุณ : 94025 - [ 7 ส.ค. 46 00:07:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาอยู่ที่นี่ก็ได้รับอิทธิพลทางความคิดของคนที่นี่ไปโดยปริยายค่ะ ว่าถ้ามีลูกแล้วก็เลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด แต่ไม่หวังพึ่งพา เพราะเราวางแผนล่วงหน้าไว้สำหรับตัวเองตอนแก่เฒ่าแล้ว ซึ่งไม่เหมือนสังคมไทยส่วนใหญ่ ซึ่งถ้าเป็นครอบครัวฐานะ ยากจน หรือ ปานกลาง จะไม่มีการวางแผนว่าเกษียณแล้วจะยังไงต่อไป จะมีเงินก้อนไว้เลี้ยงตัวเองไหม ก็ได้แต่หวังพึ่งลูกหลานให้มาเลี้ยงดูปูเสื่อ ซึ่งอันนั้นมันก็สืบมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ด้วย สรุปว่า ตัวเองไม่หวังพึ่งลูก แต่ถ้าต่อไปภายหน้าลูกจะมาพึ่งเรา (ในยามที่เขาต้องการ) ก็ิยินดี เป็นแบบนั้นมากกว่า จากคุณ : yinnerella - [ 7 ส.ค. 46 00:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คิดเหมือนน้องหยินเลย ขอก็อปความเห็นหยินจ้าวันนี้ ไม่หวังพึ่งลูกๆ แต่ถ้าเค้าต้องการพึ่งเราได้ตามสบายค่า (แต่ถ้าลูกๆมีเงินเยอะๆ ก็อย่าลืมพ่อกับแม่นะลูกนะ) จากคุณ : แม่ลูกแฝด - [ 7 ส.ค. 46 00:56:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับความเห็นของท่านอื่นๆน่ะค่ะ... พ่อบ้านกับติ๊กนี่จะคิดเหมือนกันคือ เมื่อลูกโตขึ้น สามารถรับผิดชอบตัวเองได้ มีงานทำที่มั่นคง มีครอบครัวที่ดี ก็ไม่อยากจะพึ่งลูกค่ะ อยากเลี้ยงเค้าให้เป็นคนดี ให้ความอบอุ่นเค้าให้มากที่สุดค่ะ ระหว่างเรียน ถ้าเค้าอยากทำงานช่วยเหลือตัวเอง ก็เป็นสิ่งดี อย่างน้อย เค้าก็รู้ค่าของเงินที่เค้าหามาได้เอง แต่จะคอยสอนเค้าให้รู้จักการใช้เงินให้เป็น พ่อบ้านเคยเล่าให้ฟังเมื่อตอนเค้าเป็นวัยรุ่นว่า ตอนอยู่ฮังการี่นี่ ทำงานด้วยเรียนด้วย และก็ต้องให้ค่าเช่าบ้านแก่พ่อแม้ด้วย ซึ่งตัวติ๊กเอง ตอนแรกคิดว่าไม่ถูก แต่ตอนนี้ก็เข้าใจค่ะ อีกอย่างคือสังคมตะวันตก เมื่อเด็กวัยรุ่นโตขึ้นก็อยากจะอยู่อาศัยแยกตัวจากพ่อแม่ ถ้าเค้าต้องการจะอยู่แยกตัวออกไป คิดว่าจะไม่ห้ามเค้า อยากจะวางรากฐานให้เค้าเมื่อโตขึ้นค่ะ เมื่อถึงวัยชรา เค้าและครอบครัวสามารถไปเยี่ยมไปหาเราสองคนได้ตลอด.... แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 46 06:28:49 จากคุณ : tiktoth - [ 7 ส.ค. 46 01:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โดยส่วนตัวแล้วมีความรู้สึกว่าคนไทยส่วนใหญ่เลี้ยงลูกให้ไม่รู้จักโต ไม่รู้จักช่วยเหลือตัวเอง ต้องคอยพึ่งพาพ่อแม่และคนรอบข้างอยู่ตลอดเวลา ถ้าพ่อแม่มีสมบัติก็คอยจ้องว่าชั้นจะได้อะไรเป็นมรดกตกทอดบ้าง ส่วนพ่อแม่ก็คอยเอาสมบัติเป็นเครื่องล่อว่าถ้าแกทำไม่ดีกับชั้นแกจะไม่ได้สมบัตินะจะบอกให้ ไม่ได้เห็นฝรั่งดีกว่าคนไทยแต่อย่างใดนะคะ แต่ต้องยอมรับว่าชอบวิธีการเลี้ยงลูกของเขาให้รู้จักพึ่งตัวเองให้ได้ ให้รู้จักสร้างสมด้วยตัวเอง เป็นที่พึ่งของตัวเอง ส่วนใครที่บอกว่าฝรั่งไม่มีความผูกพันกันในครอบครัวและไม่ช่วยเหลือกันนั้นก็ขอเถียงหัวชนฝาเลย เพราะเท่าที่เห็นมาทั้งในออสเตรเลียและแคนาดา เขามีความผูกพันกันมากพอๆกับครอบครัวไทย เพียงแต่ว่าเขาจะไม่ก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวหรือสิทธิของคนอื่นแต่อย่างใด และเวลาที่มีปัญหาเขาก็จะช่วยเหลือเกื้อกูลกันเป็นอย่างดี แต่ไม่ใช่ช่วยจนกระทั่งฝ่ายที่ได้รับความช่วยเหลือเห็นประโยชน์แล้วก็แบมือขออยู่ร่ำไป ฝรั่งส่วนใหญ่พอเกษียณก็จะวางแผนเที่ยวและมีงานอดิเรกต่างๆกันไป ไม่ได้อยู่บ้านเฉยๆคอยเลี้ยงหลานอย่างคนไทย และคนแก่ที่อยู่บ้านคนชราหรืออยู่ตัวคนเดียวนี่ที่เห็นและได้ยินมาส่วนมากจะเป็นเพราะเขาเลือกของเขาอย่างนั้นเอง มีหลายเดือนก่อนได้ฟังรายการวิทยุที่สัมภาษณ์คนแก่คนหนึ่ง เขาบอกว่าเขามีลูก 6 คน ทุกคนอยากให้เขาไปอยู่ด้วยแต่เขาไม่ไป เขาบอกลูกเขาว่าพวกเธอมีครอบครัวของตัวเองที่ต้องดูแล ฉันดูแลตัวฉันเองได้ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าไม่ไหวจริงๆฉันก็จะไปอยู่บ้านคนชราจะได้ไม่ต้องเป็นภาระของใคร (นอกจากของรัฐเท่านั้น) ไม่คิดว่าฝรั่งเขาดูถูกความคิดของคนไทยที่ว่าลูกต้องตอบแทนพ่อแม่แต่อย่างใดนะคะ เพียงแต่เขารักอิสระโดยธรรมชาติก็เลยไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องให้ลูกมาคอยเลี้ยงดูในเมื่อตัวเองก็ยังดูแลตัวเองได้ ก็เท่านั้นเอง จากคุณ : Northernlife - [ 7 ส.ค. 46 01:31:10 A:67.68.1.237 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับหยินและอ้อเลย (ขอก๊อปอีกทอด) ถึงจะยังไม่มีลูก แต่เราก็แพลนกันไว้แล้วว่าจะไม่หวังพึ่งเค้า แต่ถ้าเค้ามาพึ่งเราได้ทุกเมื่อ อีกอย่าง คิดไว้ว่าจะไม่ให้ลูกทุกอย่าง (คือจะเก็บไว้เพื่อความสุขของเราสองคนตายายในภายภาคหน้าด้วย) อยากให้ลูกพึ่งพาตัวเองได้ด้วยตัวเอง จริงๆ ชอบวิธีเลี้ยงลูกของพ่อแม่ของหนอ(สามี)มาก จริงๆ ของเราก็มีส่วน คือ ตอนเรียนก็หาเอง พึ่งพาตัวเอง แต่ในขณะเดียวกัน โตขึ้นก็ไม่เคยลืมพ่อแม่ ทุกวันนี้ก็ยังให้เงินพ่อแม่ใช้ตลอด ของเราเนี่ยคือไม่กะพึ่งลูกในภายภาคหน้า เพียงแต่ไม่อยากให้ลูกลืมพ่อแม่อ่ะ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 46 12:19:38 จากคุณ : Angel N. - [ 7 ส.ค. 46 06:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องนี้ละเอียดอ่อน ยากที่จะหาจุดชี้ชัดค่ะ ไม่ใช่แต่เพียงวัฒนธรรมที่หล่อหลอมความเป็นปัจเจก บุคคลเท่านั้น ยังเป็นเรื่องของความเป็นอยู่ในสังคมอีก ด้วย.... พูดง่าย ๆ เวลามองปัญหานี้ ควรมองทั้งระบบ มิใช่เพียงส่วนย่อยใน แต่ละครอบครัว..... ประเทศที่เจริญแล้ว อย่างอเมริกา ยุโรป หรือบางประเทศ ในเอเชีย เช่นญี่ปุ่น เกาหลี สิงคโปร์นั้น รัฐบาลมีสวัสดิการ ที่ดีเตรียมไว้ให้ ถึงแม้จะไม่เลิศเลอในบางที่ แต่ก็นับว่าดี กว่าประเทศที่กำลังพัฒนาอย่างเมืองไทยของเรามากนัก ย้อนหันมาดูเมืองไทยของเรานะคะ....ถ้าเทียบกับจำนวน ประชากรทั้งประเทศ จะมีกี่ครัวเรือนที่มีเงินเหลือใช้ โดย ไม่ต้องคำนึงถึงอนาคตวันพรุ่งนี้ถ้าไม่มีงานทำ ไม่จำเป็น ต้องพูดถึงชีวิตในวัยปัจฉิมเลย...เอาแค่ถ้าวันนี้พรุ่งนี้หัว หน้าครอบครัวเกิดเป็นอะไรไป สมาชิกที่เหลือจะทำอย่าง ไร รอให้รัฐบาลเข้ามาโอบอุ้ม...ไหวหรือเปล่า เหอ ๆ ๆ **ถ้าเผอิญครอบครัวของเราเป็นหนึ่งในครอบครัวที่มีเงิน ใช้จ่ายได้สบายแล้ว แน่นอนคำตอบของเรา ๆ คุณ ๆ ก็ คือ...พ่อแม่ไม่เคยหวังให้เราเลี้ยง และผลลัพธ์ที่ตามมา เราก็ไม่หวังให้ลูกเลี้ยง เนื่องจากค่านิยมปลูกฝังในความคิด มาแต่เด็ก** แต่ในทางกลับกัน ครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำ หรือพอมีเงิน เก็บเล็ก ๆ น้อย ๆ.....ย่อมไม่มั่นใจกับความเป็นอยู่ของตน เมื่อแก่ชราลง..... ถ้าลูกไปได้ดีมีฐานะ พ่อแม่ย่อมหวังว่า ลูกคงไม่ทิ้งในยามที่พ่อแม่แก่เฒ่า แต่ถ้าแม้กระทั่งตัวลูก เองก็ยังลูกผีลูกคน ล้มลุกคลุกคลานกับชีวิต พ่อแม่ถึงแม้ จะไม่มีทรัพย์สินมากนัก...ก็คงจะต้องประคองลูกต่อไป แล้วก็คงไม่หวังสิ่งใดจากลูก วัฒนธรรม และสภาพสังคมในพื้นที่หนึ่ง ย่อมมิอาจนำมา เป็นบรรทัดฐานตัดสินชี้ถูก-ผิด ความควร-ไม่ควรใน วัฒนธรรมอีกพื้นที่หนึ่งได้ค่ะ แต่สิ่งนึงที่ฟัดจ์เชื่อ และเห็นมาด้วยตัวเองว่า คนเอเชียที่มา จากประเทศที่กำลังพัฒนาอย่างเรามีศักยภาพในการเอาตัว รอดเมื่ออยู่ในสภาพบังคับ หรือคับขันได้มากกว่าคนที่มา จากประเทศที่รัฐบาลวางระบบชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีให้อยู่ เสียอีก...... จากคุณ : fudge-a-mania - [ 7 ส.ค. 46 06:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 วันนี้ เห็นด้วยกะคุณฟัดจ์ ในเรื่องระบบที่ดีเเละรายได้ที่สูงของประเทศที่เจริญเเล้ว ของไทยเรา ก็ไม่ทุกบ้านนะครับ ที่เอาเรื่องสมบัติมาล่อ หรือ ลูกๆจ้องจะเอาเเต่สมบัติ เเต่โอเคว่า เทียบเป็นสัดส่วนเเล้วจะมีมากที่คอยจ้อง ก็ตามเหตุผลของคุณฟัดจ์ เช่นกันกับ ฝรั่งเองก็มี ที่จ้องกันเรื่องสมบัติของพ่อเเม่ เห็นได้จากเรื่องการให้ความสำคัญกับพินัยกรรมเเละกม.ต่างๆ บ้านผมเอง พ่อเเม่ไม่คาดหวังให้ลูกมาดูเเล เเต่ผมเองกลับจ้องจะดูเเลเค้า ตอนนี้ ก็รอว่า เมื่อไหร่เค้าจะเพลี่ยงพล้ำซะที เเหย่มาหลายปีเเล้ว เอาหลานไปล่อให้มาอยู่ด้วย ก็ยังใจเเข็ง จะอบอุ่นได้อย่างไร ถ้าเเก่ๆมาเเล้ว จ้องไปอยู่ที่สถานคนชรา คิดว่า ชาวตะวันตกเค้ามีความสุขหรือครับ ผมเห็นจากในหนัง.. พ่อเเม่เค้านั่งซึมๆกันทั้งนั้น เวลาลูกเอาไปส่ง ขอถามประเด็นนี้ต่อเลย ถ้าเค้าอบอุ่นจริงๆ เค้าจะปล่อยพ่อเเม่เค้าเเก่ เเละอยู่อย่างเดียวดาย จนกระทั่งตายไปในบ้านที่เค้าโตมาหรือ สถานคนชราเหรอครับ จากคุณ : พ่อปลาดาว - [ 7 ส.ค. 46 07:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อยู่สิงคโปร์คะ มีลูกชายคนเดียว และก็ไม่เคยคิดหวังพึงพาเขาเลย ตอนนี้มีแต่ความคิดที่เลี้ยงยังไงให้โตเป็นเด็กที่มีคุณภาพที่ดี สั่งสอนเขาในทางที่ถูกที่ควร เด็กๆที่สิงคโปร์บอกตรงๆเลยว่าไม่มีสัมมาคารวะผู้ใหญ่เหมื่อนบ้านเรา แต่เราสอนลูกให้เคารพผู้ใหญ่ ให้สวัสดีใหว้เขา เวลาที่เราแนะนำให้รู้จัก ไม่ไช่เรียกชื่อเฉยๆ และก็สอนให้เขาช่วยเหลื่อตัวเอง เพราะตัวเองบอกกับลูกเสมอเลยว่า เวลาแม่แก่แล้วและลูกเรียนจบมีการมีงานทำช่วยเหลื่อตัวเองแม่ก็จะกลับไปอยู่เมื่องไทยแล้ว แต่ยังไงแล้ว ก็อยู่ที่ตัวเขาเองจะเดินทางไปตามที่เราพรําสอนหรื่อไม่มันอยู่ตัวของเด็กเอง จากคุณ : ivyjie - [ 7 ส.ค. 46 08:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ที่เขาเลือกไปอยู่สถานคนชราก็เพราะว่าเขาจะได้มีเพื่อนรุ่นเดียวกันคุยกันได้ ไม่ใช่อยู่สถานคนชราแล้วจะต้องเหงาและเดียวดายอย่างที่คุณเข้าใจ เขาแยกแยะออกว่าลูกหลานก็มีภาระต่างๆกันไป เมื่อไหร่มีเวลาว่างก็มาเยี่ยมเยียนกันแต่ไม่จำเป็นจะต้องมาปรนนิบัติดูแลอยู่เสมอไป พ่อแม่สามีดิฉันอายุ 70 กว่าแล้วทั้งคู่แต่ยังไปโรงยิมอาทิตย์ละ 3 วัน แม่สามีตีเทนนิสอย่างน้อยอาทิตย์ละ 3 วัน บางอาทิตย์ล่อเข้าไป 5 วัน เที่ยวทั้งในและต่างประเทศปีละ 2-3 หน เขาไม่ใช่คนมีเงินเหลือเฟือ เพียงแต่ว่ารู้จักเก็บออมไว้ใช้ตอนแก่ สามีกับดิฉันไปเยี่ยมเดือนละครั้ง ความสุขของเขาอยู่ตรงที่เห็นลูกเป็นฝั่งเป็นฝาเอาตัวรอดได้ ไม่ใช่อยู่ตรงที่มีลูกหลานมาห้อมล้อมอยู่ตลอดเวลาหรอกนะคะ จากคุณ : Northernlife - [ 7 ส.ค. 46 08:43:05 A:67.68.1.237 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 วันนี้ฟัดจ์ก็เห็นด้วยกับคุณพ่อลูกสองสุดหล่อค่ะ เข้าใจที่พ่อปลาดาวพูดว่า "จะอบอุ่นได้อย่างไร ถ้าเเก่ๆมาเเล้ว จ้องไปอยู่ที่สถานคน ชรา--------ถ้าเค้าอบอุ่นจริงๆ เค้าจะปล่อยพ่อเเม่เค้าเเก่ เเละอยู่อย่างเดียวดาย จนกระทั่งตายไปในบ้านที่เค้าโตมา หรือ สถานคนชราเหรอครับ" และก็เข้าใจในประเด็นของคุณNorthernlife ที่แย้งมาด้วย แต่ทว่า.... **ทำไมผู้เฒ่าถึงมีความคิดที่ว่าตนเป็นภาระแก่ลูกหลาน เล่า หรือสิ่งนี้เป็นค่านิยมที่คนพึงจะคิดเมื่อแก่ตัวลงโดยไม่ ต้องมีใครมาบอกกล่าว** **ถ้าลูกหลานจะฮึดสู้....และลงมือกระทำให้ผู้เฒ่ารู้ว่าผู้ เฒ่ามีคุณค่าทางจิตใจเสมอ--ไหนเลยผู้เฒ่าจะไปพำนักที่ อื่นเสียเล่า** **หากลูกหลานแสดงให้ผู้เฒ่าเห็นว่า ขาดผู้เฒ่าแล้ว เหมือนเรือไร้หางเสือ(ถึงแม้จะต้องแสร้งทำ) ไหนเลยผู้ เฒ่าจะกล้าไปจากลูกหลานเล่า** จุดนึงที่อยากจะขอแสดงความเห็นส่วนตัวเพิ่ม ก็คือ คนชรา ของประเทศที่เจริญแล้ว และมีความเคยชินกับระบบครอบ ครัวเดี่ยวมาหลายรุ่นคน ย่อมจะเห็นการไปพักบ้านคนชรา อยู่ร่วมกับเพื่อนวัยเดียวกันเป็นเรื่องปกติมากกว่า.....แต่ หากพูดถึงคนชราของประเทศที่กำลังพัฒนา ที่การดำเนิน ชีวิตอยู่กันมาแบบครอบครัวขยายหลายชั่วอายุคน มีลูก หลานล้อมหน้าล้อมหลัง แล้วอยู่ ๆ จะให้ไปใช้ชีวิตพำนักที่ บ้านคนชรา....ย่อมปรับตัวได้ยากนัก อีกประเด็นนึงที่ไม่กล้าวิจารณ์คือ ข้อแตกต่างระหว่างสถาน เลี้ยงคนชราที่เมืองไทย และสถานเสี้ยงคนชราที่อื่น ๆ มาตรฐาน และระดับความเป็นอยู่เท่าเทียมกันหรือไม่ (เพราะยังไม่เคยอยู่ เหอๆๆๆ) เมื่อช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ฟัดจ์ เคยได้ยินคนพูดถึงสถานเลี้ยงคนชราของเอกชน ที่หรูหรา ดุจพำนักในโรงแรมของบ้านเรา แต่ค่าใช้จ่ายต่อปีประมาณ 5-6 แสนที่ต้องจ่าย....คนชราสักกี่คนในบ้านเราที่สามารถ affordได้หนอ --------------------------------------------------------- จะอย่างไร ฟัดจ์ก็ขออยู่ใกล้ ๆ ปู่ย่าตายาย ลูกหลานไว้ ก่อน เพราะบางครั้งการดำเนินชีวิตด้วยตัวเองมักจะต้อง ลองถูกลองผิด กว่าจะเป็นผู้เป็นคนก็ล้มลุกคลุกคลานมา หลายครั้ง....พ่อแม่ ปู้ย่าตายาย อย่างน้อยท่านก็เปรียบ เสมือนหางเสือที่คอยชี้แนะ ตักเตือนว่าสิ่งไหนควร สิ่งไหน ไม่ควร เข้าทำนองที่ว่า "อาบน้ำร้อนมาก่อน" จากคุณ : fudge-a-mania - [ 7 ส.ค. 46 10:08:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พูดถึงประเด็นที่แตก เพราะคนมืออยู่ไม่สุขไปเคาะมัน... ว่าที่พูดๆกันนั้น ทางฝั่ง'ไทย'อาจลืมไปว่า ทางฝั่ง'ตะวันตก'นั้น เขาถือกันมากในconceptเรื่อง การ/ความสามารถช่วยเหลือและพึ่งตัวเองได้ ซึ่งconceptนี้ทางไทย ไม่แน่นและไม่ลึกมากเท่าตะวันตก เพราะฉะนั้น การแสดงค.รักใคร่อบอุ่นกันในครอบครัว ไม่ใช่เสมอไปที่จะต้องแสดงออกอย่างฝั่งไทยด้วยการอยู่ด้วยกันตลอด พร้อมหน้ากันตลอด ทางฝั่งตะวันตก เขาก็มีความรักใคร่และอบอุ่นในแบบของเขา*บน*พื้นฐานที่แต่ละคนก็มีสิทธิ์และ*สามารถเลือก*ทางเดิน วิถีการใช้ชีวิตของตัวเอง ถ้าเราเอารูปแบบค.อบอุ่นอย่างไทยๆไปวัดรูปแบบอย่างสังคมตะวันตก มันอาจจะวัดได้โดยที่ให้ผลออกมาอย่างไม่ค่อยถูกต้องนัก เพราะมันต่างกันนับแต่พื้นฐานค.คิดในการดำรงชีวิต ซึ่งเป็นรากฐานพฤติกรรมอื่นๆที่ตามมา จากคุณ : Overseas - [ 7 ส.ค. 46 11:10:22 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เชื่อว่าความเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องปกติ ถ้าเราอยู่กับที่ไม่ปรับตัวตามสภาวะแวดล้อมก็อยู่ไม่ได้ อย่างเรื่องนี้เหมือนกัน อย่างยุคพ่อ-แม่ เชื่อว่ายังเป็นยุคเกษตรกรรม ทำมาหากินบนที่ทางของตัวเอง แรงงานของลูกก็เป็นส่วนหนึ่งในผลผลิตของครอบครัว แต่โลกก็เปลี่ยนไป จากสังคมเกษตรกรรม เข้าสู่ทุนนิยม ถามว่า ถึงวันที่เราแก่เฒ่า เราจะมีที่ทางเหลืออยู่เท่าใด เราจะอยู่ได้โดยตัวเองหรือไม่ถ้าไม่ทำธุรกรรมกับคนอื่น เพราะเกณฑ์การดำรงชีวิตที่เปลี่ยน รัฐบาลเริ่มเข้ามามีบทบาทจัดการมากขึ้น เพราะรายได้ของรัฐส่วนหนึ่งก็คือภาษี ซึ่งรายจ่ายของเราในรูปภาษีก็จะย้อนกลับมาเป็นสวัสดิการของเราเอง เรื่องการหวังพึ่งพาบุตร ถามว่าในยุคทุนนิยมแบบนี้ แรงงานที่มีรายได้จากเงินเดือน การดำรงชีวิตแบบนี้เดือนนึงมีเงินเหลือเก็บเท่าใด ที่ว่าลูกต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ มันเป็นไปในทางตรงข้ามกันหรือไม่ ในสังคมที่ถูกหล่อหลอมมาแบบไม่ให้ช่วยเหลือตัวเอง เรื่องความเชื่อของคนเอเชียมันน่าจะมีปัจจัยหลักมาจากความเชื่อทางศาสนา – วิญญาณ การเวียนว่ายตายเกิด แม้ว่าประเทศทางเอเชียบางประเทศที่เจริญแล้ว ก็ยังมีปัญหาสิทธิมนุษย์ชน ความไม่เท่าเทียมของบุรุษและสตรี สำหรับสังคมตะวันตก เรื่องการเคารพสิทธิ์กันมีสูง การจัดการดูแลของรัฐบาลดี การเลี้ยงดูพ่อแม่จึงถือว่าไม่ใช่หน้าที่ แต่ก็อย่างว่าเรื่องความเชื่อเป็นเรื่องที่ปลูกฝังในครอบครัวไม่ใช่หรือ ถ้าสอนให้เด็กรู้จักให้ และ รับ และเป็นคนดี และ *ดูแลตนเองได้ ไม่เป็นภาระ* ก็น่าจะพอ จากคุณ : sri123 - [ 7 ส.ค. 46 13:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาแจมนิดนึง เราว่าพ่อแม่สว่นมาก (ขอย้ำ ส่วนมาก) ไม่หวังพึ่งพาลูก สิ่งที่เขาต้องการคือ ลูกสามารถเลี้ยงตัวเองรอด เวลาเขาไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว การที่ลูกจะกลับไปดูปแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่าหรือไม่นั้น เป็นเรื่องของความผูกพันธ์ และเงื่อนไขต่างๆ ลูก"ส่วนมาก"รักพ่อแม่ อยากให้แกอยู่ไปนานๆ แต่บางครั้งก็ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ยกตัวอย่างชัดๆ สามีเราไง เขารักพ่อเขามาก แต่เขาก็ย้ายออกมาอยู่กับเรา พ่อเขาแก่แล้วนะ 82 ปีแล้ว ตอนนี้อยู่คนเดียว แต่เราก็คอยไปดูแลแก ชอปปิ้งให้แก คือ คนเรามีหลาบบทบาทในตัวนะ เป็นลูก เป็นพ่อ เป็นสามี บาครั้งจะทำหน้าที่ทุกอย่างให้สมบูรณื์แบบมันไม่ได้ เรามีลูกก็ไม่ได้หวังว่าจะพึ่งพาเขา เราคิดเหมือนพ่อแม่เรานะ ถ้าพ่อแม่ลูก ผูกพันธ์กัน ทิ้งกันไม่ลงหรอก ทิ้งไว้แค่นี้นะคะ สเตฟานีร้องอีกแล้ว เธอไม่ค่อยสบายค่ะ แล้วคุยกันใหม่นะ จากคุณ : กระดุมสีแดง - [ 7 ส.ค. 46 15:05:05 ]