....หลังจากทำงานกะกลางคืนมาติดๆกันสามวัน ฉันมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในการนอนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้...แต่วันนี้นอนไม่หลับ แม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยและรู้สึกล้าเต็มที...อาการเช่นนี้เกิดขึ้นเสมอเมื่อมีสิ่งมารบกวนจิตใจในเบื้องลึก....ไหนๆก็หลับไม่ลงแล้ว ถือโอกาสมาระบายสิ่งที่ค้างคาใจที่นี่เลยดีกว่า....เผื่อว่าบางทีเสียงร่ำไห้โหยหวน....ภาพน่าเวทนาที่ยังจำติดตา จะได้มีทางปลดปล่อยออกจากมโนสำนึกของตัวเองได้บ้าง...ตามฉันมาสิคะ....ถ้าคุณพร้อมแล้วที่จะรับฟัง....
อาชีพที่ต้องดูแลคนเจ็บป่วยในโรงพยาบาล ทำให้ฉันได้พบผู้คนหลากหลายชีวิต...ได้เห็น...ได้ฟังละครในชีวิตจริงที่บางครั้งก็เปิดฉากเิ่ริ่มต้น และจบลงในสถานที่แห่งนั้น....วันเสาร์ที่ผ่านมาฉันถูกส่งตัวไปทำงานที่ ER...แผนกที่คาดเดาไม่ได้ว่าแต่ละคืนจะต้องพบเจอกับเคสอะไรบ้าง....บางคืนก็เงียบสงบมีเพียงคนไข้ที่เจ็บป่วย เป็นแผลถลอกปอก เปิกเล็กๆน้อย ล้างแผล ทำแผลเสร็จก็ให้กลับบ้านได้....แต่บางคืนทั้งแผนกเหมือนสนามรบ เป็นการรบระหว่างความเป็นกับความตาย...ของหลายๆชีวิต....
คืนวันนั้นเข้าไปรับเวรยังไม่ทันตั้งตัว เจ้าหน้าที่ประจำรถฉุกเฉินวิทยุเข้ามารายงานให้เตรียมรับคนไข้หญิงอายุ 84 ปี หมดสติจากการกินยาเกินขนาดด้วยจุดมุ่งหมายต้องการฆ่าตัวตาย...ไม่ถึงอึดใจรถหวอก็ลำเลียงคนไข้มาถึง...หมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่เทคนิคระดมความสามารถยื้อชีวิตหญิงชรากันอย่างเต็มที่ ปฏิบัติการล้างท้องดำเนินไปโดยเร่งด่วน...ในที่สุดก็สามารถช่วยชีวิตอีกชีวิตหนึ่งให้กลับฟื้นคืนมาอีกครั้ง....
หลังจากคนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว ฉันเข้าไปจัดเก็บเครื่องไม้ เครื่องมือและเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อให้ร่างแบบบางที่นอนงองุ้มอยู่บนเตียง...ใบหน้าที่เหี่ยวย่นด้วยความชราดูเหมือนเศษผ้าเก่าๆที่รอวันผุพังฉีกขาด...หมดความยินดียินร้ายในสิ่งรอบตัว มีเพียงลมหายใจผะแผ่วเท่านั้นที่บ่งบอกว่าร่างนั้นยังมีชีวิต...เมื่อชะโงกเข้าไปดูใกล้ๆ...หยาดน้ำตาเป็นสายที่หลั่งไหลออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิทคู่นั้น...เห็นแล้วก็ให้นึกสังเวชใจ อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคนแก่อีกคนหนึ่งที่อยู่ห่างไกลคนละซีกโลกกับฉัน...แม่....ถ้าแม่ไม่สบายอย่างนี้แม่จะนอนน้ำตาไหลคนเดียวอย่างคุณยายคนนี้หรือเปล่าหนอ?....คงไม่หรอกนะ...น้องสาว น้องชาย พี่ชายของฉันคงไม่ปล่อยให้แม่นอนอ้างว้างแบบนี้หรอก....แล้วคุณยายคนนี้ล่ะ ทำไมถึงไม่มีลูกหลานตามมาดูแลบ้างเลย....ทำไมคนอายุจนปูนนี้แล้วถึงสิ้นแรงใจในชีวิตจนถึงขนาดกรอกยาฆ่าตัวตาย?....คำถามที่วนเวียนอยู่ในความคิดยังไม่มีคำตอบ...จนกระทั่งเรื่องราว คนเกี่ยวข้องกับคุณยายเริ่มปรากฏ และช่วยปะติด ปะต่อ ความสงสัยให้ฉันได้เห็นความเป็นมาแจ่มชัดขึ้น....ชัดเสียจนฉันรู้สึกหนาวยะเยือกในหัวใจ........
แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 46 23:06:32
จากคุณ :
แม่ของจิตร 
- [
18 ส.ค. 46 23:04:23
]
.......+++++====....สัตว์มนุษย์....====+++++ .....
ดีใจนะที่ทราบว่าอาการดีขึ้น..
