อ่านทั้งสามกระทู้แล้วอึ้ง ตื้นตันไม่รู้จะกล่าวคำขอบคุณอย่างไรให้สมกับความปรารถนาดี กำลังใจ และความห่วงใยที่ทุกท่านส่งให้ ขอบคุณหลายๆท่านที่ให้ข้อมูลและทำลิ๊งไปยังเว็บที่จะช่วยให้ฟ้าเข้าใจอะไรได้ดีขึ้น
ขอบคุณพี่มาซา กับ P.Ta เป็นอย่างสูง ที่ตั้งกระทู้ คอยถามข่าวเยี่ยมเยียนอาการทุกวัน ขอบคุณพี่มาซาที่ทำกับข้าวหิ้วไปให้ แถมยังช๊อปปิ้งของแห้งต่างๆมาให้มากมาย และวันที่รู้สึกแย่เป็นที่สุดเหมือนจะแบกอะไรไม่ไหวแล้ว พี่มาซาก็อยู่ด้วย และ P.Ta ก็ถามไถ่ตลอดทั้งๆที่งานล้นมือ แถมยังรับอาสามาทำกับข้าวทำงานบ้านให้อีก
ฟ้าขอเล่าคร่าวๆว่า เหตุการณ์ที่เกิดวันอาทิตย์นั้นเริ่มจากการเริ่มปวดท้องนิดๆ คล้ายๆแบบเวลามีประจำเดือน ตอนนั้น ตี 2 ซึ่งก็ไม่ได้เอะใจเลย คิดว่าเป็นการขยายตัวของอวัยวะบริเวณนั้น เพราะก็เจ็บตึงๆอยู่บ่อยๆ หมอบอกเรื่องปกติ และ 2-3 วันก่อนนั้นมีอาการเหมือนจะเป็นbladder infection ก็คิดว่าคงเป็นอาการของกระเพาะปัสสาวะ แต่ในที่สุดก็ตามหมอมาที่บ้าน หมอก็บอกการบีบตัวอาจเกิดจากกระเพาะปัสสาวะอักเสบได้ ถามหมอว่ามันเหมือนตอนจะคลอดเลยนะ หมอเลยฟังหัวใจเด็กแต่หาไม่เจอเลยให้เข้าจีลอง พอถึง ร.พ. เพียงแค่ชั่วโมงกว่าๆจากบีบเล็กน้อยเปลี่ยนไปจนเดินไม่ได้ พอหมอสูฯมาถึง วัดหัวใจเด็กปรากฏว่าทุกการบีบตัวของมดลูก การเต้นของหัวใจดร็อบลงไปครึ่ง แล้วก็ตีกลับสลับอยู่แบบนั้น หมอเลยบอกต้อง Caesarean เดี๋ยวนี้ ตอนนั้นเจ็บจนบรรยายไม่ถูกแล้ว และให้ pain killerใดๆไม่ทัน ทุกอย่างรวดเร็วมาก เห็นคนรอบตัววิ่งวุ่นไปหมด พอดมแก๊สก็วูบไปเลย
พอรู้สึกตัว เจ็บมาก พยาบาลให้มอร์ฟีน สตีฟเข้ามา ตอนนั้นไม่กล้าถามเลยว่าเด็กเป็นยังไง กลัวคำตอบแต่สตีฟบอกว่าเด็กยังรอด ก็รู้สึกดีขึ้นมาว่า เขาสู้จนพ้นจุดนั้นมาแล้วนะ
จากคุณ :
Bayfern 
- [
6 ก.ย. 46 20:39:07
]
ขอบคุณแม่บ้านทุกๆท่านที่เข้ามาให้กำลังใจฟ้ากับไมเคิลค่ะ
